Knokken uit liefde voor de fiets

Interview door Kyna Missotten over de wielerfamilie Missotten

uit Ruisbroek - Sint Pieters Leeuw.

Missotten is een bekende naam in de Belgische wielrennerij. Vader Freddy (69)

( grootvader van Kyna) is een selfmade-man die oa in 'het wielrennen' heel wat zaken in

beweging heeft gebracht. Zoon Andy (43) ( vader van Kyna) is een vechter die nooit afgeeft.

In 1997 beefde hun wereld toen Andy een hartstilstand kreeg na een valpartij tijdens een

prof-wielerwedstrijd te Leuven. Maar ze hebben zich erdoor geknokt en zijn zich nog

harder gaan inzetten voor hun passie: het wielrennen.

‘Op veertienjarige leeftijd kwam de nu spijtig genoeg overleden ( overgrootvader van Kyna)

Jef Missotten, een Limburger uit Gelinden bij Sint Truiden, omstreeks 1930 naar Brussel-

Anderlecht om de bakkersstiel te leren. Koersen heeft hij nooit gedaan, maar hii was een

groot wielerliefhebber. Hij stond samen met dragende krachten Camille Berghmans en Jean

Bras, mee aan de wieg van de succesvolle wielerclub Ruisbroek Cops Sportief, die oa dank

zij de jarenlange trouwe sponsoring van Theo Cops uitgroeide tot een absolute topclub.’

De passie voor de fiets heerste in huis, maar door de beperkte financiële situatie van het gezin

was het voor Freddy niet evident om zelf te koersen. Op zijn achttiende ( na middelbare

studies aan het KA Joseph Bracops te Anderlecht en het KA Molenbeek) maakte hij toch zijn

intrede in het peloton. Zijn eerste fiets en koerstenue recupereerde zijn vader Jef, die

vuilnisman was, uit de vuilniskar.

Freddy vertelt: ‘Ik ben nooit prof geworden, maar heb wel naam gemaakt in mijn categorie.

Bij de liefhebbers ben ik onder meer achtste geworden in Parijs-Roubaix (voor oa Roger De

Vlaeminck en toenmalig wereldkampioen Regis Ovion!) en twee keer achtste in de Ronde van

Vlaanderen en vijfde in de Waalse Pijl enz. Ik was eerder een wroeter en werd aanzien als een

slimme renner. Mede daarom ben ik later ook een sterke ploegleider geworden. Maar op mijn

33e ben ik gestopt met koersen . Ik kon echt goed 'de koers lezen', maar de benen wilden

spijtig genoeg niet altijd meer mee.’

De carrière achter en rond het peloton werd heel wat productiever. Freddy hielp bijvoorbeeld

bij de gestage uitbouw van Wielerclub Ruisbroek Cops Sportief en tijdens zijn professionele

carrière speelde hij een belangrijke rol in ontwikkelingen in het wielermilieu.

Freddy vertelt: ‘Ik ben opgeklommen van opsteller in het meteorologisch instituut in Ukkel

tot directeur bij de Administratie Buitenlands Beleid van de Vlaamse Gemeenschap. De

laatste jaren van mijn beroepsloopbaan kreeg ik de kans om mee een nieuwe administratie

Sport te helpen ontwikkelen binnen de Administratie Jeugd en Sport van de Vlaamse

Gemeenschap. Ik heb onder vijf Vlaamse ministers van sport gewerkt – waaronder Marino

Keulen en Brusselaars Guy Vanhengel en Bert Anciaux – en heb mee kunnen helpen aan

belangrijke projecten. Wij waren bijvoorbeeld stuwende krachten achter de uitbouw van het

wielercentrum Eddy Merckx in de Gentse Blaarmeersen ( na werkbezoek aan IOC en UCI) en

het Centrum Ronde van Vlaanderen in Oudenaarde.’

Geen bleiter

De lange lijst verwezenlijkingen is te lang om op te noemen, maar twee verdienen toch meer

aandacht. De eerste door zijn onbekendheid, de tweede door zijn belang.

Freddy vertelt:‘Tijdens de jaren tachtig was ik bondscoach van de ploeg van de honderd

kilometer tijdrijden. Ik ben er nog steeds fier op dat ik daar collega mocht zijn van de

superkampioenen Eddy Merckx (coach weg), Patrick Sercu (coach piste), Erik De Vlaeminck

(cyclo cross). Die discipline werd door ploegen van vier renners gereden op parcours die zo

recht mogelijk waren, meestal een snelweg. Het was vooral in het Oostblok populair, maar is

na de val van de muur uitgedoofd. . Als ik het wereldkampioenschap ploegentijdrijden zie,

gaat mijn hart nog altijd wat sneller slaan.’ Ooit wonnen we met renners van ons Jong

Vlaanderen team de ploegentijdrit in de Vuelta Lerida tegen een groot internationaal

gezelschap in een ongelooflijk sterke tijd.. Schitterend te koesteren moment .

‘Een paar jaar later, in 1993, was ik in het kader van uitwisselingsprojecten in Quebec.

Tijdens een clash of ideas met Fons Leroy (toenmalig kabinetschef van minister van werk

Detiège en huidig grote baas van de VDAB,) opperde ik het idee om, net zoals de VDAB met

pakweg beenhouwers doet, ook coureurs te begeleiden en op te leiden. Dat idee is gegroeid,

we zijn er beide over gaan praten met de bevoegde instanties en onder meer Eddy Merckx

werd ingeschakeld. Zo is het huidige Topsport Vlaanderen - Baloise profteam ontstaan, een

schitterend project dat nu ongeveer tachtig procent van onze topwielrenners opleidt en de kans

geeft om door te stromen naar Pro-Tour ploegen.’

Wielrennen beheerste het leven van de familie Missotten, ook thuis. Zoon Andy was intussen

uitgegroeid tot een coureur met veel potentieel, die bij de jeugd heel wat overwinningen

verzamelde. Freddy trad op als trainer en begeleider, maar maakte daarin naar eigen zeggen

een fout door Andy teveel te pushen. Die werkte, op negentienjarige leeftijd, van vijf uur ’s

ochtends tot ’s middags bij Viangros alvorens een paar uur te trainen en ’s avonds naar de

avondschool Bachelor PR en Communicatie te trekken. Een hels tempo.

Andy vertelt: ‘Intussen was het ook druk op familiaal vlak: mijn eerste dochtertje Kyna werd

geboren en we hadden net ons huis gekocht’ . ‘Het was misschien wat te veel. Maar was dat

slecht? Daar ben ik niet zeker van. Als ik vandaag sommige renners hoor, dan denk ik dat ze

niet goed weten wat voor een luxeleven ze hebben. Ik ben nooit een bleiter geweest.

Als rasspurter ( ik werd oa Kampioen van Vlaanderen ploegkoers met Axel Merckx als ploegmaat)

viel ik wel eens, ja. Shit happens. Ik besef wel dat je jezelf

soms benadeelt door hard te gaan. Maar ja that's the way it is.

Mijn vader prentte mij zijn leuze tientallen keren in :

' If you want to do what you want to do ... You have to do what you have to do.’!!

Hartaanval

Het doorzettingsvermogen en de goede benen van Andy leverden hem een profcontract op.

Tijdens zijn eerste profseizoen behaalde Andy meteen een overwinning, maar het jaar erop

begon hij wat te sukkelen. Op een wedstrijd in Leuven ( Grote Prijs Jef Scherens) ging het pas

echt fout. Andy viel en kreeg aansluitend een hartaanval. Na vijf dagen coma ontwaakte hij.

Een mirakel? het lot?. Wie zal het zeggen . Volgens vader Freddy keken bevriende topdokters

met open mond naar het doorzettingsvermogen van zijn zoon.

Andy vertelt: ‘Ik was verlamd aan mijn benen door gebrek aan zuurstof tijdens het hartfalen

en belandde in een rolstoel , maar had wel een kansje om terug te kunnen stappen. Ik was dus

zeer gedreven. Ik wou en zou terugkomen. Na een jaar hard werken in revalidatiecentra kon

ik eindelijk terug stappen, autorijden, quasi normaal functioneren’.

Bijzonder veel morele steun kregen we van familie, vele vrienden en sympathisanten in deze

moeilijke tijden. Hieruit ontstond een gewaardeerd benefiet initiatief dat uitgroeide tot een

succesvol en spraakmakend DUO Gentlemen Classic event , dat gedurende 10 opeen-

volgende jaren georganiseerd werd.

Het betrof een koppeltijdrit te Sint Pieters Leeuw waaraan tientallen BV deelnamen zoals JM

Pfaff, toptrainer Georges Leekens, topsportmanager Ivo Van Aken, toenmalig burgemeester

Patrick Janssens, topadvocaat Johnny Maeschalck, zanger Garry Hagger, TV man Tom

Coninx, député Toine De Coninck, topverzorger Pierrot De Wit, RvB organisator Rob

Discart, judoca Gella Vandecaveye en Ulla Werbrouck, JM Dedecker quasi alle bekende ex

wielerkampioenen . Eddy Merckx, Roger De Vlaeminck, Stan Tourné, Freddy Maertens, Erik

Vanderaerden, Benoni Beheyt , Fons De Wolf, Vic Van Schil, Patrick Sercu en vele vele

anderen waren er geregelde deelnemers en genoten er van , samen met een enthousiast

publiek, om opnieuw in een gemoedelijke sfeer een sportieve strijd uit te vechten.

Andy zijn fietscarrière was wel definitief gedaan. Maar zodra het kon, stampte hij samen met

zijn vader Freddy het Jong Vlaanderen wieleropleidingsproject uit de grond . Een 'UCI

Continentaal team' die jonge talentvolle Vlaamse renners een kans gaf.

In dat opzet slaagden ze met verve.

Vader Freddy vertelt:"‘Ik heb altijd het doel nagestreefd om jonge mensen een kans te geven,’

‘Op 10 jaar tijd hebben we met Jong Vlaanderen maar liefst 47 jonge renners prof zien

worden. Mannen als Jurgen Roelandts ( BK en Lotto), Jelle Vanendert (Lotto) , Francis De

Greef( Lotto), Iljo Keisse ( Etixx), Sep Vanmarcke ( Lotto Nl) , Kevin De Weert ( Quick Step),

Maarten Wijnant ( Lotto Nl) , Greg Van Avermaet ( BMC), de bij ongeval op training overleden

Kristof Goddaert, Steven De Neef (9 jaar ploegkapitein bij ons Jong Vlaanderen-team), jonge

toptalenten Dylan Teuns ( nu BMC) en Louis Vervaeke ( Lotto) ; de lijst is lang. Tel daarbij 8

Belgische titels op de weg, 1 WK U23 tijdrijden, 2 x WK ploegkoers piste, 15 tal BK piste...

Ook mecaniciens en verzorgers zijn er een aantal toppers bij ons JV-team begonnen en

doorgegroeid naar Pro Tour teams als Etixx en Lotto

Sfeer medewerkers(-sters): bijzonder belangrijk in het slagen project en teamwerking.

We hebben dat voor elkaar gekregen dankzij een goed programma , een duidelijke visie, goed

prospectiewerk en een positieve aangename sfeer met toch ernstig werk. Er stond een stevige

structuur met een uitstekende omkadering 'medewerkers', met Andy als sportieve leiding ,

Danny Schets als co-ploegleider en Steven De Neef als ploegkapitein.

Ik deed vooral het algemeen beleid , deels het administratieve en de

communicatie.( met dank en veel hulp en kundige onderbouw van webmaster Christof Puype)

Andy nam de sportieve leiding voor zijn rekening.

En dat ging goed. We were a team’

!! En daarbij dien ik alleszins de onvoorwaardelijke steun en medewerking van mijn

echtgenote Liliane ( Mamie voor de JV-renners) te onderstrepen. Zoniet zou niets mogelijk zijn

geweest.

‘We kregen wel subsidies, maar we draaiden vooral dankzij privésponsoring waardoor we

voortdurend op zoek moesten gaan naar geld. Het was constant knokken. Toen de Wielerbond

en de Vlaams minister van Sport beslisten om de samenwerking stop te zetten – waarom weet

ik nog altijd niet – hebben we nog een seizoen doorgedaan met onze eigen middelen en het

team Ventilair - Steria. Maar vorig jaar dienden we ermee te stoppen.

UCI Continentaal team Ventilair- steria 2013

Het is zeer jammer dat we zo’n succesvol project moesten beëindigen . Begrijpe wie kan "

Cancellara (midden) won dan wel de Ronde van Vlaanderen 2014, maar met Van Avermaet (links)

en Vanmarcke (rechts) stonden er twee Belgen op het podium Toch maar even met enige trots

vermelden dat zowel Greg Van Avermaet als Sep Vanmarcke hun 'wieleropleiding' bij het Jong

Vlaanderen team genoten. Evenals Wereldkampioen U23 tijdrijden Dominique Cornu

Ondanks het einde van Jong Vlaanderen blijven vader en zoon zich inzetten voor de wielerwereld.

Vader Freddy is en was geregeld initiatiefnemer van projecten ter ondersteuning van initiatieven

voor en in landen in (wieler) ontwikkeling zoals Burkina Faso, Marokko, Cuba, Zuid-Afrika, Suriname

....

Op dit ogenblik is hij onder meer bezig met organisaties van tentoonstellingen van

wielerschilderijen van kunstschilder Erik NAGELS.

Tevens werkt hij aan een Spaans – Belgisch opleidingsproject teneinde een nieuwe ploeg Club

Ciclista Compak Tarragona op te richten en uit te werken.

Zoon Andy zit dikwijls meer in het buitenland en tussen de coureurs of ?? dan thuis.

Andy vertelt:" ‘Ik ben nu ploegleider bij het Topsport Vlaanderen-Baloise profteam . En

dat staat me echt wel aan. Om diezelfde rol te hebben bij een ploeg als Etixx-Quick-Step is

niet meteen mijn ambitie. Wat ik nu tegen die jonge gasten zeg heeft nog invloed, aan Tom

Boonen heb je niet veel te zeggen. Hier haal ik veel meer voldoening uit. Dit jaar was ik oa

aan het werk in de Ronde van Qatar, de Ronde van Oman, de Ronde van Turkije, Picardie,

Mayenne, Fjorden in Noorwegen, Denemarken, dan Berlijn, dan Eneco Tour en dan en dan .

Het enige 'moeilijke' aan heel het wielerverhaal is de soms lange uithuizigheid. Als ik thuis

ben tracht ik toch quality time in te bouwen met echtgenote Ariane en de dochters Kyna en

Nyka . En gelukkig is er de IT hé, met oa skype, mail enz ’ "

En zo blijft de inzet en het verhaal van de familie Missotten en de fiets en het wielrennen

voortduren . Kyna MISSOTTEN - mei 2015 - Sint Pieters Leeuw.

vader -zoon >

> vader zoon > wielersaga Missotten