KIDS AND STUDY

Hoofdstuk 4

Natuurlijk vindt Milo het geweldig nu hij groot is: hij kan intussen zelf al een beetje lezen, moet niet meer de hele tijd in die stomme wieg,…

Maar toch worstelt hij met een moeilijke vraag…

“Mama, hoe komt het eigenlijk dat Zohra en ik zo vaak bij Sanne moeten blijven? Waar gaan jullie dan eigenlijk naartoe?”

“Weet je Milo’tje, mama en papa moeten nog naar school. Maar we wilden zo graag kindjes, dat we nu jou en Zohra hebben. En meestal kunnen we zelf voor jullie zorgen, maar soms moeten we allebei op hetzelfde moment naar school. En dan moet Sanne komen helpen.”

Milo knikt, hij heeft het begrepen.

“Mag ik niet met jullie mee? Ik wil ook zo graag naar school!”

“Dat gaat niet, jongen. De school waar papa en ik naartoe gaan, is al een grote school. En een school voor kinderen is er niet in deze buurt.”

Milo kijkt een beetje beteuterd:“Maar hoe moet ik dan dingen leren, en vriendjes maken? Er zijn hier helemaal geen kinderen in de buurt!”

“Ach, jongen toch! Papa en ik zullen je de nodige dingen wel leren! En wat je vriendjes betreft: er zijn hier zeker nog wel mensen met kinderen in de buurt!”

En Catherine drukt Milo stevig tegen zich aan.

Nu ze de last van een zwangerschap én het studeren niet meer heeft, probeert ze trouwens over het algemeen meer aandacht aan haar kinderen te besteden.

Met resultaat, trouwens!

Toch zijn er de onvermijdelijke colleges, waar David en Catherine iedere dag heen moeten.En dan komt Sanne steeds oppassen.

Maar ook met Sanne kan Milo best goed overweg. Ze lijken zelfs al op weg om goede vrienden te worden.

Maar toch is hij altijd superblij wanneer zijn ouders weer terug zijn.Want zijn papa is toch nog steeds zijn allerbeste vriend!

Catherine probeert intussen zoveel mogelijk quality time te spenderen met haar dochter.

“Zo! Wie is er hier mama’s kleine prinsesje, hé?”

Later die avond zitten David en Catherine samen nog een opdracht te maken. Vannacht hebben ze examen, en ze willen er weer absoluut het beste van maken!

“Pffffft! Saaie pieten! Computeren is toch veel leuker!”,plaagt Milo hen van een paar meter verder.

Even later kruipt Milo in zijn bed. Wanneer hij straks wakker wordt, zal Sanne er weer zijn om op hem en Zohra te passen.

Ook David en Catherine gaan maar slapen. Ze hebben hun nachtrust hard nodig, want ze willen zich straks goed kunnen concentreren.

Een paar uur later, wanneer ze allebei hun leerstof nog eens overlopen hebben, belt Catherine nog naar Sanne…

… en dan is het weer eens tijd om naar het examen te vertrekken.

Milo lijkt niet eens te merken dat Sanne er is. Hij zit aan de piano, en speelt zowat alle liedjes die hij kent.

Ook voor Zohra lijkt het niet veel uit te maken door wie ze verzorgd wordt…

Zolang ze maar op tijd en stond haar flesje krijgt!

Een paar uur later zijn David en Catherine wel terug, en hun reactie laat al wel zien hoe ze het ervan afgebracht hebben!

Milo komt meteen aangelopen:“En, heb je de juiste antwoorden gegeven?”

“Ja hoor, jongen! Mama en ik hebben allebei een dikke tien gekregen!”

“Joepie! Mijn mama en papa zijn slim!”,roept Milo enthousiast uit, en hij vliegt zijn vader om de hals.

Catherine heeft jammer genoeg niet al te veel tijd om uit te rusten na haar examen: ze is amper een uur thuis, of ze moet alweer naar haar college vertrekken!

David gaat nog even de kleine Zohra begroeten…

… maar dan moet hij Sanne alweer bellen, omdat hij zelf ook weer naar zijn college moet!

Een paar uurtjes later komt Catherine weer thuis. Ze loopt meteen door naar de kamer van Zohra, want van op de trap is al te ruiken waarom het meisje zo huilt.

Milo zit intussen druk te lezen. Hij wil later net zo slim worden als zijn ouders.

En David volgt meteen zijn voorbeeld, wanneer hij terugkomt. Hij neemt een boek, en gaat naast zijn zoon zitten lezen.

Ook Catherine is al aan het studeren geslagen: zij begint alvast aan haar paper voor dit trimester.

Maar na een tijdje stoppen David en Catherine beiden met studeren, en trekken ze naar boven.

“Mmmm… gefeliciteerd met je onderscheiding voor je examen, schat!”

“Ik denk dat jij nog voor iets anders een onderscheiding verdient…”

En na het plezier in bed, is er vanavond ook nog een ander feestje…

“Zal Zohra nu met mij kunnen spelen, mama?”

“Ze wordt nu al een beetje groter, jongen. Maar het zal nog wel een paar jaartjes duren, voordat je echt met haar zal kunnen spelen!”,antwoordt Catherine, terwijl ze Zohra’tje in haar buikje kriebelt.

Catherine buigt zich nog even naar voor om voor haar dochtertje de kaarsjes uit te blazen…

… en even later houdt ze een schattig peutertje in haar armen!

“Mama… ikke pipi doen…”,is het eerste wat Zohra zegt.

David haast zich om het potje tevoorschijn te halen, zodat Catherine haar dochtertje er snel kan op zetten.

Dan verandert ze Zohra’s kapsel.

“Zo, liefje. Dit is het echt helemaal!”,zegt ze, terwijl ze haar dochtertje bekijkt.

“Zo, mijn kleine prinsesje! Je eerste nacht als peutertje!”

Catherine geeft Zohra nog een kusje, terwijl ze haar in haar bedje legt.

“Da-da, mama!”,murmelt Zohra’tje nog.

TOT VOLGENDE

KEER!!!

xxxaphroditje