2nr.keikrant

undercoverkei-kindjepag. 3

kei-kidsrevisitedpag. 4

dennis staathaar mannetjepag. 7

het leven alspoffertjepag. 8

kei swingt verder!

bel me!maak jij iets mee wat

echt in de kei-krant moet?

heb jij een geniale foto voor ons?

bel de kei-krant dan direct!

06 508 171 55 of 06 423 629 86

gefotografeerd maar niet in de kei-krant?

kijk dan snel op:www.kei-krant.nl

Een recordaantal van 3870 mensen loopt dit jaar de KEI-week. Een beloning voor het harde werken van veel mensen.

‘We hebben het aantal van vorig jaar met ruim vierhonderd verbeterd’, vertelt bestuurslid Roel Steemers. Hij is verantwoordelijk voor de werving van de KEI-lopers. ‘Ik moet nog even het gigantische aantal verwerken’, zegt Steemers als het nieuws net bekend is. ‘Ik ben enorm trots op iedereen die heeft meegeholpen.’ Om half twaalf tijdens de daginschrijving kan de champagne worden ingeschonken. Chantal Luurtsma uit Groningen is de gelukkige die het oude record van 3449 verbreekt. Ze is er een beetje beduusd van. ‘Ik was net weggelopen, toen iemand mijn naam schreeuwde en achter me aan kwam rennen. Ik dacht dat er iets fout was gegaan.’ Eenmaal bekomen van schrik kon er gelukkig nog wel een klein lachje af bij de recordbreekster.

Herwin Thole

kei-lopersrecord!

Duizenden KEI-lopers blèren uitbundig mee op meezingers, variërend van Guus Meeuwis tot Amy Winehouse. Het is de bedoeling een enorm bedrag bij elkaar te zingen voor het kinderkankerfonds KiKa. Geen rondje bier zonder een bijdrage te leveren aan dit goede doel, want de kokers om het geld in te deponeren hangen bij de bar.

Een aantal live-bands brengen de nummers ten gehore en enorme schermen naast het podium voorzien het publiek van de teksten. In het begin van de avond worden deze nog koeltjes genegeerd, maar als er nummers van Bløf en de Dijk worden gespeeld komen er ineens heel wat decibellen uit de keeltjes van de KEI-lopers. ‘Ik heb morgen geen stem meer over’, zegt Wina, 22 jaar en aankomend student Small Bussiness en Retail Management. ‘De rest van de KEI-groep is ook al schor.’ De Grote Markt is een sfeervolle plek geworden bij het ondergaan van de zon. De parachute die over een gedeelte van de markt is gespannen

veroorzaakt een prachtig lichteffect. Janneke, 19 jaar en toekomstig Scheikunde student, geniet zichtbaar van de avond: ́We zijn lekker luidruchtig aan het meezingen met z’n allen. De Grote Markt gaat helemaal los!’

‘Ik heb morgen geen stem meer over’

Christian, 17 jaar en aankomend student Technische Bedrijfskunde begint zijn avontuur als student ook met een biertje in de hand op de Grote markt. ‘Ik zat eerst in een hele saaie KEI-groep, dus ik ben maar overgestapt naar een andere. Ik dacht eerst dat het wel goed zou komen, maar aan het eind van de avond zat iedereen nog stilletjes voor zich uit te staren.’

‘Let meeeeheeee entertain you!’ zingen KEI-leiders Ruud en Harold, terwijl ze wankelend op elkaars schouders leunen. We polsen bij KEI-loper Sabine, 18 jaar en aankomend Geneeskunde student, of ze het een beetje naar haar zin heeft bij haar feestende KEI-leiders. Ze zegt goedkeurend: ‘Ze zijn heel gezellig en relaxt, alles mag en niets moet. Er zijn nog geen spannende dingen gebeurd, maar de week is nog niet voorbij.’

Als de laatste noten van de band rond half twaalf over het plein schallen, is het gros van de aanwezigen dik tevreden. Maar hoewel langvergeten nummers ophalen en meezingen leuk is, is het nu tijd voor feestmuziek. Het lukt dj Michelski via après-ski muziek de KEI-lopers op te zwepen. Toch is het vooral het karoake-idee van deze Night of the Songs dat bij de meesten zal blijven hangen, als ze langzaamaan het nachtleven induiken. Wanda van der Zee

foto: Jan Luursema

foto: Jan Luursema

blz.

3

hoofdredactie Herwin Thole, Jesper Verhoef

kernredactie Simone Steenbeek, Carolien Lindeman, Wanda van der Zee

fotografie Jan Luursema, Hanne van der Velde vormgeving Sander van der Woude

druk Hoekstra Boom Offset-rotatie Emmeloord

colofon

Op de fiets naar mijn nietsvermoedende KEI-leiders, repeteer ik nog even mijn nieuwe identiteit als KEI-loper: ‘Ik ben Wanda, negentien jaar en ga rechten studeren.’ Bij binnenkomst in een groot studentenhuis zeg ik licht schuifelend met mijn voet en met een onzekere blik: ‘Ik, uuuh... moet ik hier zijn?’

Ik word door mijn KEI-papa naar een dakterras geleid waar een stuk of twintig lotgenootjes mij zenuwachtig begroeten. Bij de kennismakingsronde blijken de KEI-leiders flink in de maling te zijn genomen door een oud-bestuurslid: bijna de hele groep draagt ‘Paul’-verwante namen en dit zorgt voor de nodige hilariteit. ‘Ik ben Paula’, ‘ik ben Paul’, ‘ik ben Paul’, ‘ik ben Paulien…’

De KEI-kindjes hebben de meest uiteenlopende studieplannen: KEI-loper Paul: ‘ik ga kunstmatige intelligentie doen. Wat dat is? Uhm...iets met robots’. Een andere KEI-loper is aan de beurt om zich voor te stellen en staat met een knalrood hoofd op: ‘ik durf eigenlijk niet te zeggen wat ik ga studeren’, zegt ze lachend terwijl ze naar haar lichaam wijst. ‘Oke dan, ik ga Sport Gezondheid en Management studeren maar ik ben een jaar in Amerika geweest en het is daar een beetje uit de hand gelopen’. Tegenover mij zit een verlegen roodharige Annie-look-a-like (van die musical) stiekem naar een van de jongens te kijken. Deze is alleen zo druk aan het kletsen met de voortdurend giebelende en opgetutte meisjes naast hem dat hij er niets van door heeft. Ondertussen vertelt een KEI-loper rechts naast mij welke Guantanamo Bay-martelmethode er werd toegepast op zijn broer bij de ontgroening vorig jaar.

Plots klinkt er: ‘Tako, sleutel!’. KEI-leider Tako gooit een schoen uit, stopt de sleutels in zijn sok en gooit die naar beneden waar de andere KEI-leider, Paul, met patat en frikandellen voor de deur staat. Paul: ‘Gadverdamme!’ De lichte geschoktheid door de studentikoze nonchalance waarop de KEI-leiders handelen, wordt nuchter beantwoord met: ‘Tja, anders breken de sleutels he’.

Het wordt steeds lastiger voor me om de leugens en waarheden tot een kloppend geheel te breien. Bang door de mand te vallen, besluit ik mijn ware identiteit te bekennen. Ik vertel dat ik vierdejaars ben, in de redactie van de KEI-krant zit en vraag of ze even willen poseren voor een foto. Een van de KEI-lopers zegt met een beteuterd gezicht: ‘Dit vergeef ik je nooit!’

Wanda van der Zee

underc ver kei-kindje

‘Ik moet naar mijn KEI-groepje, maar hoe ik moet fietsen?’ vraag ik vertwijfeld aan iemand bij de KEI-infocrew terwijl ik bij de Vismarkt van mijn fiets stap. ‘Ik wil anders ook wel even met je meefietsen’, stelt hij me gerust. Ik ben al bijna afgestudeerd, maar het is me niet aan te zien. Vanavond ben ik undercover KEI-kindje.

Wanneer ik eindelijk op het juiste adres aanbel doet mijn KEI-mama vrolijk open. ‘Hallo, ik ben Sanne!’ zegt ze. Ik stel me voor als Saskia en leg uit dat ik verdwaald was. In de woonkamer zit een bont gezelschap eerstejaars. KEI-moeders Birthe en Paulien stellen zich voor en samen met Sanne zijn ze druk nasi aan het maken. Deze KEI-leidsters geven het goede voorbeeld.

Ik ga met een biertje in de mannenhoek zitten en raak al snel aan de praat met Rob. ‘Ik ben 19’, vertelt hij, ‘en ik ga nu rechten studeren aan de universiteit.’ Als ik zeg dat ik 21 ben, is hij opgelucht. ‘Ik dacht dat ik hier de oudste was, dat valt dus mee.’ Hij is bevriend Ruud, die op commando kan huilen en daar met verve een voorbeeld van geeft. Rob kent de stad nog niet zo goed. ‘Ik ben vandaag verdwaald en heb vier uur door de stad gelopen.’ Ruud moet lachen. ‘Ja, op zoek naar je eigen kamer, dat vertel je er niet bij!’ Rob geeft toe: ‘Via de Oosterparkwijk naar de Schildersbuurt, dat is niet echt handig, nee.’

Na het eten stelt iedereen zich voor. ‘Ik ben Ruud, ben 19 jaar en heb havo gedaan, toen HBO, toen niks gedaan en nu ga ik een poging doen tot Nederlands recht. Ik kom uit Tubergen. Daar is het heel rustig, want het heeft het laagste allochtonen-gehalte van Nederland. Er wordt eigenlijk alleen gezopen. Oh ja, en ik heb geen vriend’, vertelt hij, ‘… en geen vriendin.’ De vindingrijke KEI-leidsters delen ondertussen buttons uit. ‘Het is onmogelijk om al jullie namen te onthouden, maar daar hebben we wat op gevonden’, legt KEI-mama Sanne uit.

Rond zeven uur staat de fotograaf op de stoep. Tijd om mijn ware identiteit te onthullen. ‘Ik zei al dat je lekker van je afbeet!’ zegt Annelien. ‘Ik voel me belazerd en gebruikt!’ zegt Ruud. Sharon kan nu niemand meer vertrouwen. No-hard feelings. ‘Ik vind het leuk, ik ben er volkomen ingestonken’, zegt Sanne. ‘Eigenlijk was ik ook undercover’, vertrouwt Ruud me later toe, ‘maar je was me voor!’ Dan verdwijnt mijn KEI-groepje richting het KEI-café in de Drie Gezusters, een mooie week tegemoet.

Simone Steenbeek

foto: Wanda van der Zee

blz.

4

Hij ziet er onverwacht goed uit, als je bedenkt dat hij zijn KEI-week op zondag al is begonnen met een pre-KEI-party bij Albertus. ‘Ik ben er zelf ook verbaasd over hoe goed ik het tot nu toe trek,’ zegt Jasper van Maanen, de KEI-loper die we de hele KEI-week volgen. Terwijl de regen gestaag neerkomt ontmoeten we hem in de warme gezelligheid van Huis De Beurs.

Onder het genot van een kop koffie vertelt Van Maanen hoe hij met Albertus als uitvalsbasis de stad tot nu toe verkend heeft. Zijn KEI-groep is gister al uit elkaar gevallen en ook hijzelf is daar schuldig aan. ‘Ik kwam vrienden van thuis tegen en ben met hen meegegaan.’

Wel heeft hij nog met zijn KEI-groep gegeten, en, niet te vergeten, gedronken. ‘’s Avonds begon ik al last te krijgen van het bier dat ik om vijf uur ’s middags had genomen.’ Deze vroegtijdige kater belette Van Maanen er echter niet van om verschillende kroegen te verkennen. Zo bezocht hij De Blauwe Engel ‘waar het sinds het rookverbod niet meer te houden is’ en Ocean 41 ‘wat verrassend leuk was omdat er allemaal vrienden van thuis thuis waren.’

Van Maanen voelt wel dat hij nu nog niet de juiste indruk van de stad krijgt. ‘Ik wil nu juist de sfeer proeven, maar dat is moeilijk met al deze KEI-lopers.’ Bovendien heeft hij sowieso nog erg het gevoel ‘alsof ik een beetje op vakantie ben.’ Veel informatie heeft hij dan ook niet vergaard. ‘Ik heb op de informatiemarkt

‘de kei voelt alsof ik op vakantie ben’

Ze is nog maar net terug uit de States, en met haar voeten nauwelijks op Nederlandse bodem heeft Susanne Roelofsen zich al in de KEI-week gestort. We ontmoeten haar op een zonnig terrasje onder een stralend blauwe hemel, waar zij vertelt dat de KEI haar nu al verrast. Blij vertelt ze: ‘Het is gewoon leuk dat je met allemaal mensen bent die je helemaal niet kent maar dat het toch gezellig is.’

Van het studentenhuis dat ze net betrokken heeft met twaalf andere eerstejaars is het voor Susanne maar een kleine stap naar een KEI-groep van achttien. Op de vraag of ze iedereen uit haar groep al kent lacht ze dat ‘je in zo’n grote groep natuurlijk niet gelijk met iedereen in contact kan komen.’ Zij trekt vooral op met de meiden die toevallig uit de buurt van haar ouderlijk huis komen.

Susanne zit niet meer in haar originele KEI-groep. Een beetje beschaamd vertelt ze dat ze is overgestapt naar een groep waar een vriendin KEI-leider is, ‘zodat ik ook in ieder geval iemand zou kennen dus dat is ook wel fijn.’

Haar nieuwe KEI-mama zit bij Albertus en dit heeft er toe bijgedragen dat Susanne nu overweegt om bij een studentenvereniging te gaan. ‘Ik ben er niet heel erg zeker van, ik twijfel heel erg of ik dat wel wil.’ Vooral de ontgroening schrikt haar af. ‘Ik vind het een beetje nutteloos om iets te doen wat je niet wilt om ergens bij te horen. Aan de andere kant is het wel zo dat je in de ontgroening echt mensen leert kennen omdat je iets meemaakt dat je nooit zal vergeten.’ Maar ze zit ook met haar werk, ‘dat is iets dat ik ook wel graag wil houden hier, dus ik moet even kijken hoe dat allemaal werkt.’

In tegenstelling tot de mensen waar Susanne over hoort, ‘die zo dronken waren dat ze vandaag ziek op bed liggen’, is zij van plan zoveel mogelijk van de KEI mee te maken. ‘We gaan het hele schema lopen met ons groepje, we hebben besloten dat we alles willen doen en we willen bij alle studentenverenigingen langs.’ Al geeft ze ook toe dat ze tijdens de informatiemarkt vooral lekker op een terrasje heeft gezeten. ‘Als ik echt wat wil weten zoek ik het wel op internet.’

Susanne is nog niet uitgeweest, maar gerust- stellend belooft ze: ‘Dat komt nog wel. Ik ben wel benieuwd hoe alle kroegen zijn, dus ik kijk wel uit naar de kroegentocht.’ Of zij dan de volgende morgen ziek in bed zal liggen gelooft ze niet. ‘Ik weet wel wanneer ik moet stoppen, dus ik zal het wel gezellig hebben deze week!’

Carolien Lindeman

weinig nuttigs gezien en vond het zonde allemaal onzin mee naar huis te nemen. Ik heb eigenlijk alleen maar wat aan de folder voor het aanvragen van een huisarts hier in Groningen.’

Was Van Maanen nog erg enthousiast over KEI in de Keuken toen we hem de vorige keer spraken, nu meent hij dat hij het niet echt nodig meer heeft. Van zijn KEI-leiders heeft hij de kunst van het koken al wel geleerd: ‘Volgens mij is het gewoon de achterkant van het pak lezen, dan kan het bijna niet misgaan.’

Tussen Albertus en Vindicat twijfelt Van Maanen niet echt meer. Hij weet nu 90% zeker dat hij bij Albertus wil, omdat ‘het toch allemaal wat gemoedelijker is dan bij Vindicat.’ Hij kijkt wel een beetje ongelukkig als hij het over de aankomende ontgroening heeft. ‘Het is twee weken klote, maar het is het ook waard.’

Vrijdag valt te lezen of Van Maanen zijn KEI-groep weer heeft teruggevonden en of hij toch nog heeft besloten te leren koken.

Carolien Lindeman

‘de kei verrast me nu al’

kei-kids revisited

foto: Hanne van der Velde

foto: Hanne van der Velde

foto: Jan Luursema

blz.

5

studentikoos carnaval in centrum

De KEI-parade is de ultieme manier om je als vereniging te presenteren. Over vuurspuwers, hossende Bernleffers en een afro.

‘Je ziet dat ze hun best hebben gedaan. Ze doen het vol overgave’, zegt KEI-loper Sven (18). Hij staat op de Grote Markt te kijken naar de stoet. De grote kar van Dizkartes staat net voor zijn neus. ‘Bij Diz wordt het gruwelijk geil vanavond’, schalt het door de speakers. Schaars geklede dames dansen uitbundig op de beat. Dizkartes is niet de enige met een wagen, valt ook Sanne (20) op. ‘Op zich vind ik het een goed initiatief, maar er zijn wel veel feestkarren. Ze hadden best iets creatiever kunnen zijn.” Eén van de mensen die wel verkleed is, is Iris (22). Zij loopt voor het Erasmus Student Network als negerin mee, compleet met afro en zwarte schmink. Naast haar lopen een Chinees en een Mexicaan. Bij studentenvereniging Cleopatra trekken twee slaven een kar met de Egyptische koningin erop. Gyas trekt veel bekijks met vier vuurspuwers. Als ze allemaal naar elkaar toe leunen en tegelijk spuwen komt de vlam enkele meters hoog. Er komt veel hitte vrij, maar volgens Thijs (19) is het goed vol te houden. ‘Er zit veel ruimte tussen je mond en de vlam. Met de hitte valt het daarom wel mee. We drinken van

tevoren melk zodat de olie niet in de mond blijft hangen. Tussendoor drinken we ook veel water.’ Voor Thijs is het vuurspuwen slechts een hobby, maar twee anderen treden er ook mee op. Jasper (22) loopt voor het tweede jaar mee met de parade voor Studentenvereniging Internationale Betrekkingen. Hij meent dat het vorig jaar iets drukker was, maar dat de parade desalnietemin mooi is om mee te maken. ‘Op de Grote Markt staan de mensen rijen dik. Dat blijft fantastisch.’ Over de markt komt ook de krakkemikkige kar van Bernlef. De Friesen staan zo hard te springen dat de wagen bijna doorzakt. Erachter trappen acht studenten dapper door aan de mobiele bar. Bier drinken en fietsen tegelijk: Bernlef maakt het mogelijk.

Als laatste in de parade probeert een lid van Groningse Studenten Windsurf Vereniging zich staande te houden op een skateboard met surfzeil. De auto die hem voortrekt rijdt onregelmatig waardoor hij telkens bijna valt.

Zodra laatste vereniging is gepasseerd komt het verkeer weer op gang. In Groningen was het even carnaval.

Herwin Thole

foto: Jan Luursema

blz.

6

Na een lange middag van relatieve rust wacht de KEI-lopers al op de eerste avond een reeks topartiesten. Nadat DJ Old School Dekker een uur lang het toestromende publiek met dancemuziek vermaakt, spreekt burgemeester Wallage de bezoekers kort toe. Met de boodschap ‘De stad is je vriend’ maakt hij de KEI-lopers duidelijk dat Groningen en studenten niet los van elkaar te zien zijn. Na deze mooie welkomstwoorden probeerde de Partysquad met groot enthousiasme de aanwezigen warm te krijgen voor een mooie avond.

‘Ik ben niet goed in podiumprietpraat, wel in feesten. Dus kom op, rauwe pappies en mammies’, spreekt voorman Ruben het aanwezige publiek luid toe. Later, met een kwinkslag: ‘Ikzelf heb trouwens helemaal niet gestudeerd, al die fokking bullshit.’ Hoewel de Grote Markt op dat moment nog niet helemaal gevuld is, krijgt de hiphipcombinatie met hits als Maak ‘m stuk de eerste handen in de lucht. Als de posse tot slot We will rock you als toegift speelt, gaat voor het eerst deze avond het ‘fokking dak’ eraf.

openings- knaller

partysquadfeest hard!

foto: Jan LuursemaHanne van der Velde

tekst: Herwin TholeJesper VerhoefCarolien Lindeman

‘michel de hey is gewoon te chill’

dennis staat haar mannetje

Het is half twaalf geweest, verwachtingsvol kijkt de menigte omhoog naar het balkon. Er worden nog snel wat biertjes gehaald. Dan opeens tussen de witte kegelvormige ballonnen vertoont zich de DJ die volgens zijn website aan velen techno en tech house heeft geïntroduceerd: Michel de Hey.

De Hey staat relaxed te draaien op het balkon van Vindicat omringd door dansende Vindicaters. Hij is de slotact van de opening op de Grote Markt. De beats die hij produceert galmen over de bomvolle Grote Markt en weerkaatsen tegen de muren van het Stadhuis. Terwijl de Hey zijn nummers draait wordt het balkon wisselend in wit, geel en rood licht gehuld.

De sfeer zit er goed in, de drie bushokjes voor het Vindicat-balkon zijn al in beslag genomen door enthousiaste KEI-lopers, ze staan wild op de ijzeren bankjes te dansen. Er is consensus bij de Vindicaters die direct onder het balkon staan, dat de muziek toch wel ‘goed’ is. Terwijl KEI-loper Peter, die ook onder het balkon staat, in redelijk beschonken staat uitroept dat de Hey’s muziek ‘intens genot’ is.

KEI-loper Ricardo die wat verder op de Grote Markt staat schreeuwt onder het dansen tegen ons dat hij ‘maar twee woorden voor de muziek van de Hey heeft, het is gewoon te chill.’ Frederique staat naast hem mee te deinen op de muziek en is het grondig met Ricardo eens, ‘met de andere muziek vanavond stonden de meesten maar een beetje om zich heen te kijken, maar bij deze DJ staan we gewoon gezellig met zijn allen te dansen!’

blz.

7De sfeer zit er goed in tijdens de set van Bojan Aleksander en Licious K. Voorin het vak filmt een jongen een een stel uitbunding dansende meiden. Samen kijken ze de video lachend terug. De MC brengt ondertussen een ode aan de Martinitoren: ‘Je ziet d’Olle Grieze en je bent weer in Groningennnnnnn’, galmt het over de Grote Markt. Om kwart over tien is het de beurt aan Dennis. De zangeres heeft een achtkoppige band meegenomen naar de opening. Na het eerste nummer is duidelijk dat Dennis er zin in heeft. Het lijkt alsof het publiek in het begin overrompeld is door de energie van de blondine. Ze danst en beweegt er lustig op los in haar sexy jurkje. Haar soulvolle stem leent zich uitstekend voor de funky muziek die zij en haar band ten gehore brengen. De achtergrondzangeressen, twee struise donkere dames, gooien alles in de strijd om Dennis te ondersteunen. Het plezier dat de bandleden onderling hebben straalt er vanaf. Halverwege het optreden vraagt Dennis of er een jongen op het podium wil komen voor haar nummer ‘Boy’. Iemand in een grijs t-shirt met roze letters springt zo enthousiast op en neer dat Dennis hem kiest. Hans, zoals de jongen heet, krijgt de opdracht om stil te blijven staan terwijl Dennis sensueel om hem heen danst. De cameraman voelt nattigheid en zoomt in op de gulp van Hans. Hans blijkt soepele heupen te hebben en leidt zelfs de dans. Hij grijpt Dennis om haar middel en samen dansen ze naar het einde van het nummer. Onder groot applaus verlaat de jongen het podium. Dennis wil alleen nog kwijt dat hij wel een ‘beetje klein’ was, maar ‘dat komt omdat ik hakken aanheb. Dat ligt niet aan jou, Hans.’

Als Dennis even later haar hit ‘My Own Little Bubble’ zingt gaan de KEI-lopers pas echt los. Met een witte handdoek om haar nek ziet ze er uit als een bokser. Dennis’ band deelt de knockout uit aan het publiek door een snoeiharde gitaarsolo. Deze vrouw staat haar mannetje.

blz.

8 sightseeing groot succes

columnhet leven als poffertjeHeerlijk een week lang drinken, dansen en mensen leren kennen. Genieten van wat de stad Groningen te bieden heeft. Toch mist er iets. De kers op de taart. Het is er wel maar het is er niet. De poffertjeskraam op de Grote Markt is aan alle kanten ingebouwd tussen biertenten en studenten en staat er daardoor nog desolater bij.

De poffertjeskraam is er dus wel, maar hij is er niet. Poffertjes, ze lijken op pannenkoeken maar ze zijn het niet. Denk er maar over na. Zo is het ook met de KEI-lopers. Ze lijken studenten, maar ze zijn het nog niet. Prakkiseren over de verantwoordelijkheden die je hebt als student, je colleges, tentamens, het klussen in je kamer, is nu niet nodig.

Toch doemen er deze week grote levensvragen op. Wat moet er worden van die hossende,

lallende en bier zuipende persoon die je deze week bent? Blijf je hangen in het feestgedrag en vinden we je over een halfjaar geknield op een stapel karton zingend voor geld bij de Febo? Of zul je in staat zijn je los te scheuren uit dit vijf dagen durende studentikoze bacchanaal? Zit er in het kleine poffertje dat je nu bent misschien een grote pannenkoek?

De KEI-week is nog maar het begin van je studententijd. Pas als de poffertjeskraam op de Grote Markt weer zijn deuren opent en poffertjes serveert en het echte studentenleven begint, kom je erachter of je studentwaardig bent en of je de suikerzoete droom die het studentenbestaan is, kunt leven. Want wie wil er niet beloond worden met een dikke laag poedersuiker over zijn bestaan?

Simone Steenbeek

foto: Jan Luursema

Maandag was het eindelijk zo ver: het begin van de KEI-week. En hoe kan je de Groningse omgeving beter leren kennen dan via een rondrit door de stad? Na jaren van afwezigheid had de KEI de toerbus weer ingezet. Er werd massaal gebruik gemaakt van deze zogenaamde Sit & See.

Als de open bus komt aangereden naast de Aa-kerk staan al tientallen studenten, voornamelijk meisjes, te wachten om rondgereden te worden langs Groningse bezienswaardigheden. Er is zelfs voor gidsen gezorgd die, zo blijkt rap, naast de gebruikelijke achtergrondinformatie ook voor een vrolijke noot zorgen. Na afloop zal aankomend studente fysiotherapie Sjoukje met gevoel voor understatement vaststellen: ‘Vooral de gidsen deden het leuk.’ Gids Hans begint: ‘En buschauffeur Jaap is al twee jaar schadevrij, dus dat móet goed gaan!’

Jesper Verhoef

De KEI-lopers, sommigen bepakt en bezakt met gadgets van de informatiemarkt, laten de stroom woorden rustig over zich heen komen. Steeds weer draaien de koppies mee als het bijvoorbeeld klinkt: ‘Links zien jullie het Stadpark, waar je regelmatig zult chillen.’ De tocht gaat richting Martiniplaza, waar vrijdag het eindfeest plaatsvindt. Ondertussen schiet onze fotograaf enkele foto’s, waarop gids Menno met een knipoog zegt: ‘Oh, en nu kunnen jullie wel lachen hè.’

Als even later de regen zachtjes naar beneden komt is de bus alweer in het centrum. Gids Hans verhaalt: ‘Rechts is het Holland Casino, valt goed geld te verdienen, jongens’. Menno schudt wijselijk z’n hoofd. Via de Grote Markt en later de Ossemarkt komen de inzittenden weer aan op de plek van vetrek. Met inmiddels een redelijke indruk van de omgeving van Groningen. KEI-loopster Madohavi stelt vast: ‘Het is zeker nuttig, vooral voor mensen van buiten Groningen.’

blz.

9Je hebt net tijden staan wachten op je KEI-bandje en je bent er klaar voor, het eerste evenement van de KEI-week: de informatiemarkt. Een walhalla aan informatie voor de eerstejaarsstudent die zijn weg nog moet vinden in Groningen.

Op de kleine keitjes van de Vismarkt valt veel te vinden. Van de gelovige studenten bij de Christelijke vereniging Ichtus waar je het nieuwe testament kan meenemen tot de stand van Nijestee waar je een hoesje voor je telefoon kan oppikken. De standhoudster van Nijestee vertelt blij dat er ‘ondanks het weer toch erg veel loop is, en niet alleen van studenten, ook van stadjers.’

De veertigste KEI-informatiemarkt wordt onder een dreigende lucht gehouden. De wind doet de doeken van de stands onheilspellend opwaaien. Gelukkig blijft het droog. Helaas geldt dit voor een aantal aankomende eerstejaars niet. Bij de HI-stand wordt KEI-loper na KEI-loper vanaf een klein schommeltje een kinderbadje ingeschoven. Iedereen die niet zo’n verfrissend bad heeft genomen kan terecht bij de Coffee Company die gratis ijskoffies uitdeelt.

Even verderop buigen de aankomende eerstejaars die geïnformeerd aan hun eerste jaar willen beginnen zich massaal over de stand van NRC Next. Ze schrijven zich in voor een studentenabonnement. In de buurt doen hongerige KEI-lopers zich te goed aan roze koeken bij de uitbundig versierde stand van De Cast. Ook serieuze zaken worden open besproken: een voorlichter bij de GGD vertelt dat hij ‘uiterst verbaasd is over de openheid waarmee de KEI-kinderen praten over seksualiteit.’

KEI-loopster Marjanne vertelt dat ze ‘met een aantal standhouders in gesprek is geraakt’ en zo veel informatie heeft verzameld. Zo heeft ze bij VBOK geleerd dat ‘het hartje van een baby na drie weken begint te kloppen.’ KEI-loper Stefan deelt mee dat hij juist ‘helemaal geen informatie oppikt, maar dat de gratis spullen erg leuk zijn.’ Aankomend rechtenstudente Lara beaamt dit, hoewel ze ‘thuis alle flyers in gaat kijken om toch wat informatie mee te krijgen.’

Carolien Lindeman

walhalla voor gadgetjagers

foto: Jan Luursema

foto: Hanne van der Velde

foto: Wanda van der Zee

blz.

11

KEI-leider word je niet zomaar. Op de vrijdag voor de KEI-week krijgen alle 700 leiders een training.

‘Ik heb het allemaal al een keer gehoord, maar voor nieuwelingen is het nuttig’, vertelt Eelke Munniksma (20) na afloop van de instructie. Hij is niet voor het eerst KEI-leider en kent de kneepjes van het vak. ‘Bovendien volg ik een lerarenopleiding dus ik weet hoe ik met groepen om moet gaan.’ Voor de minder ervaren mensen zit de training vol met adviezen. Trainers Paul en Isabel vertellen enthousiast over het eten op de eerste avond, voorstelspelletjes en groepsdruk. ‘Bestel eerst een rondje fris voordat je drank bestelt’, geeft Isabel als tip. ‘Dat breekt het ijs voor diegene die geen bier drinkt.’ Paul drukt de KEI-leiders op het hart om goed te overleggen met de groep. ‘Er is ieder jaar weer gezeik over de pot. Maak duidelijke afspraken! Dat scheelt een hoop gezeur.’

De ‘Be Aware, Take Care’ campagne van de KEI-week krijgt ook uitgebreid aandacht. Verantwoord gedrag met drank, drugs en seks wordt aangemoedigd. Paul: ‘Je bent tot op zekere hoogte verantwoordelijk voor je groep. Is iemand te zat om nog te lopen? Stuur hem dan naar huis. Zie je een dronken iemand liggen langs de kant van de weg? Leg dan een dekentje over hem heen. Dat is de gedachte.’

Na een uur lang luisteren weten Machteld (19) en Manon (19) genoeg. ‘Ze vertellen dingen die je allemaal wel weet. Gewoon je gezond verstand gebruiken.’ De twee hebben vooraf afgesproken het niet te bont te maken. ‘Als er één dronken kindje in onze groep is, brengen we hem naar huis’, zegt Manon. Om daar aan toe te voegen: ‘Maar we zijn vast zelf ook dronken.’

Herwin Thole

‘geen gezeik over de pot’

Voor de vroege vogels is de daginschrijving op maandag al om tien uur geopend. Waarom willen deze mensen zich zo vroeg inschrijven?

Het plein voor het Academiegebouw is bijna leeg. De tapcrew staat rustig met elkaar te praten. Bij de inschrijving staan twintig mensen in de rij. Eén van hen is Aldo Schelvis (18) uit het Groningse Wirdum. Hij heeft een goede reden om hier nu al te zijn: ‘Ik sta ook op de informatiemarkt voor Rood, de jongerenpartij van de SP. Ik ben dus KEI-loper én ik sta KEI-lopers te werven.’ Aldo kent de stad al goed, maar heeft toch besloten om de introductieweek te lopen. ‘Ik wil graag eerstejaars ontmoeten en het studentenleven ontdekken. Ik heb nog geen plannen om bij een vereniging te gaan. Ik heb het nu druk genoeg met de dingen die ik doe.’

Nynke Beunder (19) en Aleide van Dijk (20) hebben niet nagedacht over hun dagplanning. ‘Gisteren hebben we besloten om toch te gaan. We zijn op de bonnefooi hierheen gekomen’, vertelt Nynke. Waarom willen ze zich zo vroeg al inschrijven? ‘Gewoon, omdat we dan de rest van de dag nog hebben’, antwoordt Aleide. Ze heeft geen idee wat ze vandaag gaan doen. Aleide: ‘We kijken straks in het programmaboekje en gaan dan beslissen. Als het na een paar dagen nog niet leuk is gaan we weer naar huis.’ Een goed beeld van Groningen hebben de twee niet. ‘Omdat we uit Leeuwarden komen, zijn we wel een paar keer in de stad geweest. We kennen Groningen ook van verhalen. Maar de KEI-week zien we echt als introductie’, zegt Nynke. Een andere KEI-loper, die niet met naam in de krant wil, is niet bekend met de stad. ‘Ik kom uit Den Haag en wilde zo ver mogelijk weg. Ik vlucht niet voor mijn ouders of zo. Ik wilde gewoon weg.’ Hij heeft zich aangemeld voor een speciale KEI-groep voor mensen die al HBO hebben gedaan. ‘Zo heb ik wat meer mensen van mijn leeftijd om me heen.’ Een bijzondere reden om hier zo vroeg al te zijn heeft hij niet. Verwachtingen voor de KEI koestert hij evenmin. ‘Ik laat het over me heen komen. De KEI-week hoort erbij. Ik ga zo veel mogelijk beleven en dan zien we het wel.’

Herwin Thole

‘ als het niet leuk is, gaan we weer naar huis’

foto: Jan Luursema

foto: Hanne van der Velde