WEERALARM!!!

Dit was wat ons gisteren bezig hield. Vanuit alle moderne media-apparaten werden we gewaarschuwd voor een hevig noodweer. Hagel, windstoten, heel veel regen, onweer en ga zo maar door. Maar is dit scouting?? Hebben we die ap-paraten nodig? Kunnen we niet zonder???

Zoals Timo al schreef „waar is het scoutinggevoel?‟. Het is er gewoon! We kijken naar de lucht, we gaan af op onze erva-ring en zeggen.. het zal wel meevallen. En ja, er is niet veel gevallen. Alles staat nog overeind en iedereen is droog gebleven. Sterker nog, op de Mookerhei is helemaal geen druppel gevallen. Dus, blijf

goed je eigen gevoel volgen en laat je niet gek maken.

De groepsdag, waarbij we stil stonden bij ons 20-jarig be-staan. Een nieuwe groepsvlag met het logo en de kleuren werd feestelijk gehesen. Daar ontbreekt geen champagne bij, dus alle leden en bestuur met een lekker glaasje feeste-lijk proostend een “lang zal de club leven” zingen. En dan…. De wespen. Snel werden de glazen gedronken en konden we in de hitte het postenspel in de “Verenigde Staten” spe-len. Afsluitend met een groot en goed gezamenlijk kamp-vuur was dit weer een fantasti-sche dag.

Wat mij opviel is de gezellig-heid en de saamhorigheid waarin veel onderling is gere-geld. Dit kan alleen als je din-gen Samen doet. In mijn op-tiek is dat heel goed gelukt. Ik hoop dat we dat in de toe-komst kunnen blijven doen. Ik heb er alle vertrouwen in.

Zaterdag zijn we thuis in onze vertrouwde omgeving. Ik dank jullie voor het ontzetten-de leuke kamp en heel veel scoutingsucces in het nieuwe seizoen. Misschien wel in je nieuwe speltak en daar is geen alarm voor nodig.

Adri. GIDSEN: Nadat er al op verschillen-den continenten een ba-deend was gevonden. Kwa-men de gidsen tijdens het gezamenlijke spel nog een badeend tegen. Dit in een undercoveroperatie. Toen het programma van de geza-menlijke dag erop zat, moch-ten de oudste kabouters blij-ven bij de gidsen. Deze wa-ren in 2 groepen verdeeld en op dropping gestuurd. De meiden vonden sneller el-

kaar, dan dat ze de weg von-den. Simone had een goed richtingsgevoel, maar toch liepen ze exact de verkeerde kant op. Bij terugkomst heb-ben we nog wat gedronken en de kabouters terug naar hun bedjes gebracht. Op donderdag zijn de gidsen gaan zwemmen. Na een ver-frissende douche was er een badeendje aangespoeld. ‟s Avonds hadden we een bon-te avond met de Explo‟s. de-ze werd door het weer gehou-

den in de tent, hier hebben we gezongen en wie ben ik en wat ben ik gespeeld. Met als hoogtepunt een krul- en een stijltang. Op vrijdagochtend was het tijd voor een koude wind. Iglo‟s bouwen van suiker-klontjes. Daarnaast was het helaas al tijd om te gaan af-breken. Maar voor we naar huis toe gaan is er natuurlijk nog een grote afsluiting. Zul-len de gidsen de wetenschap-pers nog tegenkomen…? Zal de missie zijn geslaagd..?

2 3 4

Vrijdag 21 augustus 2009 Gedrukt ter gelegenheid van de gezamenlijke sluiting van het

JubileumKamp in Mook, 2009. Oplage: 100 exemplaren

VERKENNERS: Nadat Tante gevonden was en de liedjes op waren was de avond nog niet voorbij. De explorers, verkenners, gidsen en de oudste welpen en ka-bouters zijn nog op dropping geweest. De explorers met de oudste verkenners en de ver-kenners/gidsen met de oud-ste welpen/kabouters. Nadat alle groepjes gedropt waren dacht de leiding even lekker

een avondje voor zichzelf te hebben om even heerlijk te ontspannen. Maar dat liep toch even flink anders. Het eerste groepje vond in het dorp een stadskaart waar ons kamp ook op stond. Het twee-de groepje vond al snel het derde groepje en gezamenlijk vonden ze het vierde groepje.

De drie groepen samen von-den al snel uit dat ze in de buurt van de hike route lie-

pen. Dus was de trip terug naar het kampterrein niet moeilijk meer. Zo zat de lei-ding dus lekker bij het kamp-vuurtje en zo waren alle kin-deren weer terug. Alleen de explorers hebben zich aan de opdracht gehouden, die wa-ren pas om twee uur terug. De leiding heeft dus jammer genoeg niet het rustige avond-je gekregen, balen zeg!!!

>> Lees verder op pagina 2

Adri en Timo zijn namens het be-

stuur op kamp en vertellen in elke

editie wat zij hebben meegemaakt

Hier wordt Axel ingewikkeld als een Chinese mummie.

2

Vrijdag 21 augustus 2009 Gedrukt ter gelegenheid van de gezamenlijke sluiting van het

JubileumKamp in Mook, 2009. Oplage: 100 exemplaren

EXPLORERS:

(De reis van de explo’s wordt ver-volgd)

We volgen de groeppies al tot hun tocht in het donker tot aan de pont. Nou we kunnen jullie verklappen……die vaarde dus niet meer! Maar zoals een goed explorer betaamd ga je natuurlijk niet 10 km omlo-pen tot de eerst volgende brug. Nee, je belt gewoon met Protax en dan is je begeleiding er gek genoeg voor om je op te halen.

De volgende dag was het stil in het explo-groeppie kamp. Af en toe werd er een klein boompje omgezaagd of een uiltje geknapt. Het gezamenlij-ke programma in de USA was pas om 14.00 uur gepland dus kon er worden uitgeslapen. Nadat ieder weer was opge-staan uit een diepe slaap heb-ben we de bevers verwelkomt en de dag geopend met cham-pagne. De nieuwe vlag werd onthuld. Erg mooi maar wel een beetje kaal aan de achter-kant. Na een postenspel was het tijd voor pannenkoeken, kampvuur en gezelligheid met de chickies…….uhh geen ande-re groepen op het ter-rein….uhh wat nu, geen chic-kies??? Ohh nee dat overleven we niet. Gelukkig zijn de gid-sen een goede vervanging en werd het toch nog gezellig. Oh ja, inmiddels waren we ge-groeid tot 5 explorers en 1 wannabe-explo. Ze bleven alle-maal slapen en de volgende ochtend hebben we een echt explo-ontbijt gegeten met ei en spek.

Donderdag wakker geworden in Zuid Amerika. Op het pro-gramma stond de Hertog Jan bouwerij. Waar Glenn is ge-snapt tot het ontvreemden van een bierglas die vreemd genoeg nog steeds weg is. Ook Glenn heeft geen idee waar dat vreemde glas is gebleven. Daarna is het gespuis losgela-ten in Nijmegen waar ze nu allemaal erg graag willen stu-deren.

Vandaag is het vrijdag en gaan we zwemmen in Antarctica. Lekker fris en schnitzels in overvloed. Vanavond wordt er gedineerd met de gidsen en eten we echt explo-voer. Dus jullie worden morgen lekker de bus uit gestonken. Hahaha-hahahahahahaha

Groetjes ,

De enige echte Daan

(namens de explo’s)

VERKENNERS: Op donderdag hadden de ver-kenners een Surinaamse dag; geen tijd en geen haast. We zijn pas opgestaan toen ieder-een wakker was, we hebben geluierd gehangen en gezeten.

’s Middags hebben we relaxed op het strand gehangen en ge-zwommen in de Oceaan. Na die alles behalve inspannende middag hebben we genoten van een echte Surinaamse maaltijd, roti.

Al met al was het voor de ver-kenners een rustig dagje. Maar terwijl de verkenners in Suri-name vertoefden en heerlijk relaxed de dag doorbrachten, verbleven de kabouters en wel-pen in Mexico.

En nu we allemaal op Antarcti-ca zitten zijn de verkenners toch een beetje voorzichtig ge-worden. Er heerst tenslotte griep in Mexico. Wij nemen onze maatregelen en zullen vrijdag met mondkapjes lopen zodra we in de buurt komen van de anderen.

Wist je dat:

De schommelbank niet meer schommelt

Marilou niet uit een melkpak kan drinken.

Ralph ABN praat.

Wij een nieuwe half gids hebben (Bernd)

Wij Explo’s bellen na 1 uur ’s nachts

Wij geen medelijden hebben met Ralph

Onze nasi niet te eten was.

Alleen Ralph die lekker vond.

De roti wel erg lekker vonden

Wij de raarste dingen doen om onze badeendjes niet te laten castreren

Ralph miss waterleiding is geworden

Lianne niet op 1 van de stieren is.

Wij voor 12 uur ’s nachts terug waren van de dropping

De kabouters gaan gillen als ze in een buffelreservaat lopen

Dat de gidsen dat best grappig vonden

Het niet leuk is om ’s morgens wakker gemaakt te worden door de explo’s

Alle badeendjes zijn teruggevonden.

Wij een grote suikerklontjes iglo hebben gemaakt.

Een bonte avond hadden met wie ben ik in de tent

Marilou een lachaanval heeft overleeft, na een stijltang

De “wist je datjes”eigendom zijn van de explorers ! (copyright by Daan)

Vrijdag 21 augustus 2009 Gedrukt ter gelegenheid van de gezamenlijke sluiting van het

JubileumKamp in Mook, 2009. Oplage: 100 exemplaren

DOOR PEPER EN ZOUT: Na een heerlijke nachtrust wer-den we wakker in de VS. Tsja, wat zullen we nu eens voor-schotelen? Alles is hier zo BIG! We besluiten om pancakes te maken met stroop en poeder-suiker. Bij zo’n geweldige maal-tijd past natuurlijk een grote groep eters dus besluiten we hulptroepen in te schakelen. Na drie uurtjes zijn we klaar en uitgeblust. Zoals we niet an-ders gewend zijn was het eten in no-time op. Gelukkig was er geen afwas dus hadden we een avondje vrij om bij het kamp-vuur te zitten. Het werd een lange nacht waarvan we ons nog maar weinig van kunnen herinneren, we weten ook niet hoe we in Mexico zijn beland. Toen we eenmaal onze roes hadden uitgeslapen en wat brood naar binnen hadden gewerkt, om de kater te beper-ken zijn we naar de playa ge-gaan. Onder het genot van een ijsje bedachten we een nieuw culinair hoogstandje. Het zijn de taco’s: al dat geknisper om je heen vinden we maar niks. Of nacho’s: je zit toch niet in de bioscoop? Dan maar bu-rrito’s met een lesje origami voor de kids. Als toetje yoghurt met zelf geplukte aardbeien. Later op de avond kwamen wij

José en Javier tegen die ons meenamen naar de casino. Na een paar keer aan de eenarmi-ge bandiet te hebben getrok-ken beproefden wij ons geluk in de bingohal bij Vanessa, Herman, Patries en Angeliek. Hier wonnen wij een reis naar Antartica. Omdat onze zomer-se kleding niet gepast is bij de temperaturen aldaar gingen we op zoek naar de allernieuwste Uggs, winterjassen en tennis-rackets voor onder je voeten. De volgende morgen vertrok al vroeg ons cruiseschip naar Ant-artica. Aan boord hadden we zin in iets Hollands, we waren al zoveel dagen van huis dus besloten we de chef wentelteef-jes te leren bakken dit was een groot succes. Toen hebben we nog even in de spa gezeten voordat we aankwamen op Antartica waar we werden ver-welkomd door de onderzoe-kers Bob en Willem met een grootse barbecue. Als we dit schrijven zitten we al in het vliegtuig op weg naar huis waar we over een paar uur weer kun-nen genieten van ons eigen bed, televisie, internet en stroopwafels. Het is een culi-naire reis rond de wereld en uiteindelijk hebben we toch heel veel gelachen. We hebben zin in onze volgende reis.

Yes, we cook again!

BEVERS:

Tijdens de gezamenlijke dag waren de bevers kampioenen in menig spelletje, zo waren ze niet te verslaan met twister, waren ze de beste in spijker-poepen en konden ze als geen ander limbodansen. Maar bo-venal waren ze verschrikkelijk gezellig om in een groepje te hebben. Na de gezamenlijke spel-letjes vetrokken de bevers weer terug naar de tent om daar te fris-beeën, voetballen

en te spelen met de opblaas-krokodillen. In de kampvuur-kuil hebben de bevers samen met de andere speltakken soep en pannenkoeken gegeten. Daarna zijn we nog eventjes bij het kampvuur gaan zitten en liedjes zingen. Na het gezamen-lijke kampvuur was het tijd voor de bevers om te gaan sla-pen. Na het verhaaltje van

Ruud werd het snel stil. Om 7 uur werden de eerste bevers wakker. Nadat iedereen wak-ker was geworden hebben we de tassen weer ingepakt. Na een ontbijtje was het helaas weer tijd om naar huis te gaan. Het was een heel gezellig bever-bezoekje en ik weet zeker dat de bevers de avond erop heer-lijk geslapen zullen hebben.

Bevers waren overal aan het winnen

Vrijdag 21 augustus 2009 Gedrukt ter gelegenheid van de gezamenlijke sluiting van het

JubileumKamp in Mook, 2009. Oplage: 100 exemplaren

KABOUTERS:

Woensdag: Amerika: We werden ’s ochtends wakker en moesten direct door de Woohp machine. Aangekomen in Amerika kwamen we Sam tegen. Ze vertelde dat ze de valsmun-ter had gezien met Alex en Clover. We hoorde een gil van Alex en gingen kijken waar ze was en vonden haar liggend op de grond omdat ze gevallen was. We na-men haar mee naar ons gebouw en gaven haar haar gadgets terug.

’s Middags begon de gezamenlijke dag. Eerst openden we met het hijsen van de vlag vervolgens werd de nieuwe groepsvlag geshowd en gehesen en daarna maak-te we de groepsfoto waarbij iedereen liggend op de grond SMHG 20! vormde. Vervolgens werden er 14 groepjes gemaakt die bij 15 posten verschillende activi-teiten konden doen en daarmee punten konden winnen. Na 2 uur waren de activiteiten afgelopen en gingen we ons klaar maken voor het eten. We hebben lekker soep en pannenkoeken gegeten met afsluitend een kampvuur. Rond 21:30 gingen de jongste kabouters naar bed en bleven de oudste kabouters bij het kampvuur om ’s avonds laat met de gidsen een dropping te doen. Deze drop-ping was vrij kort omdat het al laat was en we niet te laat naar bed konden gaan.

Donderdag Mexico: Zoals elke ochtend moesten we weer ochtend gymnastieken. Na het ontbijt hoorde we geklop op de deur en toen we gingen kijken bleek er een brief op de deur te hangen. In de brief stond dat we naar Mexico moesten komen omdat de valsmunter daar naar toe was gegaan. Vanwege de Mexicaanse griep moesten we ons desinfecteren en daarom gingen we zwemmen. Het was heel warm en het water zorgde voor de nodige verkoeling. Naast ons waren ook de welpen, gidsen en verkenners aan het zwemmen dus genoeg andere mensen om pret mee te ma-ken. Aan het einde van de middag gingen we terug naar ons terrein en zijn we

gaan oefenen voor de bonte avond totdat we konden gaan eten. Voor-dat we gingen eten moesten we snel door de Woohp machine. Aangekomen in Mexico gingen we avondeten en hebben we tortilla’s gegeten. ’s Avonds deden we nog Bingo en vervolgens gingen we naar bed. Midden in de nacht kwamen er 2 dronken Mexicanen feestend ons gebouw binnen lo-

pen. We volgde ze naar buiten en ze vielen in slaap bij de cactus. We kwamen er achter dat ze bij een café waren geweest waar ze ook de valsmunter en Clover hadden gezien. Ze hadden nog een stukje met hun gewandeld, maar na een kor-te wandeling ging de valsmunter samen met Clover de andere kant op. De Mexi-canen lieten ons zien waar de valsmunter heen was gegaan. Wij volgde hun en we vonden de Valsmunter met Clover vastgebonden aan een boom. Toen de valsmunter ons zag ging hij er gauw vandoor en hebben wij Clover bevrijd.

Vrijdag Antarctica: We werden ‘s ochtends gewekt door Jerry voor ochtend gymnastiek. Aan het einde van de ochtendgymnastiek moesten we onze ogen dicht doen en tot 30 tellen, terwijl wij dat deden rende Jerry hard weg en liet ons alleen achter in het bos. Na het ontbijt moesten we onze tassen opruimen en konden we oefenen voor de bonte avond, ons haar laten vlechten en maakten we jurken van vuilnis-zakken. Tijdens de lunch kwamen Alex, Clover en Sam langs. Ze hadden erge trek en lunchte met ons mee. Tijdens de lunch vertelde Clover dat ze de vals-

munter had horen praten over een koud land genaamd Antarctica. Om daar te komen moesten we gebruik maken van de Woohp machine alleen hadden we nog geen code om in Antarctica te komen. De spies kwamen met het idee om hun vriendin Britney te sms'en en te vragen of zij een code kon sms'en. Even later kregen we een sms'je met de code waarmee we naar Antarctica konden gaan. Samen met de spies gingen we naar Antarctica en zagen we al gauw de vals-munter rondlopen. We achtervolgde hem en vonden zijn schuilplaats een iglo. We slopen er naar toe en hoorde hem in zich zelf praten. Vervolgens plaatste we zijn verloren geldkoffer bij de voorkant van de iglo. Toen hij naar buiten kwam om de geldkoffer te pakken namen we hem gevangen en bonden we hem vast aan een boom. We trokken de bivak muts van zijn hoofd en tot onze grote ver-bazing was Jerry de valsmunter. We lieten hem alleen met de spies achter, omdat de spies nog even alleen met hem wouden praten. ’s Avonds gingen we bbq-en en na de bbq hadden we bonte avond. Aan het eind kwamen de spies samen met Jerry langs om te vertellen dat alles weer goed is. Vervolgens gingen we naar bed en was onze laatste dag afgelopen.