Jordi Mike wil niets van aanpassen weten D...2018/11/28 · van vroeger nog wat ze allemaal wel...
1
Natuurlijk willen ze op een gegeven moment weer terug naar school, maar dat gaat niet zo maar. Nu is er een boekje met informatie en tips voor leraren, ouders en begeleiders om de kinde- ren te helpen. ,,De juf begrijpt me nu veel beter.’’ Niet-aangeboren hersenletsel Een val op het hoofd, een auto-ongeluk, een forse klap, een hersentumor. Per jaar lopen 19.000 kinderen en jongeren niet-aangeboren hersenlet- sel op. WOENSDAG 28 NOVEMBER 2018 LDN 22 6 Fit Hersenletsel Carla Hendriks, neuropsycholoog bij Heliomare in Heemskerk, schreef met twee collega’s ’Het NAH boekje voor onderwijs’, met tips en informatie voor leerkrach- ten, ouders en begeleiders. ,,We willen jongeren met niet-aange- boren hersenletsel weer zo ge- woon mogelijk lekker naar school laten gaan. Dat willen ze zelf ook. Dan is het fijn als je hulp krijgt. Daarom de praktische adviezen in het boekje.’’ Achterhoofd Een simpele val kan vergaande gevolgen hebben. Je kan bijvoor- beeld een hersenschudding oplo- pen. ,,We hebben een kindje hier gehad van zeven, met een brille- tje, dat zei: Ik ben op mijn ach- terhoofd gevallen. Dat was letter- lijk zo. Zo aandoenlijk’’, zegt Hendriks. ,,Maar dat meisje had langer en erger last van de gevol- gen van die val dan een jonge man die een zwaar ski-ongeluk had gehad. Hij kon na een paar maanden al weer naar school. Hoe erg het ongeluk was, zegt niets over hoe erg de gevolgen zijn.’’ De gevolgen kunnen zichtbaar zijn, lichamelijk, zoals verlam- ming, spasmen of trillen. Het kost extra inspanning om daar op school rekening mee te hou- den. Lastiger is het om rekening te houden met de onzichtbare klachten, zoals hoofdpijn, con- centratieverlies en vermoeidheid. ,,Het kan er lui uitzien, of onge- motiveerd, lastig en zelfs agres- sief’’, zegt Hendriks. ,,Het is belangrijk om goed om te gaan met dit soort vage klachten. An- ders kan de leerling in een nega- tieve spiraal terecht komen. Het kan tot gevolg hebben dat de leerling uiteindelijk thuis komt te zitten. En daar wordt niemand beter van.’’ Neem Teun. ,,Hij heeft chronische vermoeidheid door een hersentumor. Na twee tot drie uur moet hij rusten. Uit het ziekenhuis is hij zonder bege- leiding naar huis en naar school gestuurd. Ik werd in het diepe gegooid, zei hij. De vermoeidheid ging maar niet weg.’’ Dus: ,,Hij redde het niet op school. Hij zat een half jaar thuis, werd er steeds verdrietiger van. Hij ging veel eten, kwam aan. Maar de diëtist begreep zijn ziekte niet. Hij werd er alleen maar moeër en depressiever van, tot zelfmoordneigingen aan toe.’’ Uiteindelijk kwam hij bij Helio- mare terecht, en met hun hulp lukte het hem om zijn leven weer op de rails te zetten. Inmiddels studeert hij biologie aan de uni- versiteit. ,,Kinderen en jongeren met her- senletsel, wij hebben het over jongeren tot 24 jaar, willen graag zo gewoon mogelijk zijn. Eigen- lijk willen ze zo zijn als voordat ze het hersenletsel opliepen. Als het dan niet lukt, gaan ze soms nog beter hun best doen. Terwijl het soms juist beter is om het rustiger aan te doen.’’ Duidelijkheid ,,Jongeren met niet-aangeboren hersenletsel vragen vaak weinig begeleiding’’, weet de neuropsy- choloog. ,,Terwijl ze juist maxi- male duidelijkheid nodig heb- ben. Het is zaak een goede balans te vinden tussen wat ze willen en wat ze kunnen qua belastbaar- heid. Want als het niet lukt, lig- gen boosheid, verdriet, faalangst en overreageren op de loer.’’ De sociale gevolgen kunnen ook niet misselijk zijn. Zo kent Hen- driks een meisje dat in groep 8 van de basisschool een hersen- bloeding kreeg. ,,Ze kwam in een nieuwe klas. Maar ze had al veel schade opgelopen. Ze trok het tempo niet meer. En kinderen zijn hard. Bij gymles werd ge- zegd: het is een leuk meisje, maar we willen haar niet in ons team.’’ ,,Het helpt ook lang niet altijd om een jongere op een lager niveau te plaatsen. Hoofdpijn en vermoeidheid gaan daar niet door over. Je kunt een kind op een andere manier ontlasten, bijvoorbeeld door rustmomenten in te bouwen in het rooster, door meer afwisseling in taken en lessen aan te brengen, door de lessen in kleinere stapjes op te delen. Maar ook door een duide- lijke structuur aan te brengen, meer regelmaat te geven en door meer te herhalen.’’ ,,We hebben hier een jongetje gehad met een letsel van de oog- zenuw. Hij had moeite met lezen, hij zag dubbel, wat niet hersteld kon worden. Dus als hij veel moest lezen, kostte dat veel ener- gie en tijd. En hij deed dan nog beter zijn best, zodat hij alleen maar moeër werd en hoofdpijn kreeg. We hebben hem aange- leerd om te leren door te luiste- ren, om te gaan met zijn energie en met planning, maar vooral met het verwerken van zijn ver- lies. Het is echt niet zo dat elke leerling alle verschijnselen heeft. Kijk naar waar de leerling last van heeft of waar jij als leraar last van hebt, benoem dit en bespreek het, dan heb je sneller resultaat. Ons boekje geeft daar allerlei tips voor.’’ Het allerbelangrijkste wat een leerkracht kan doen, is zorgen voor goed contact met de leer- ling, zijn ouders en zijn behande- laars. ,,Neem de jongere en zijn ouders serieus. Wees niet afwach- tend, maar zoek contact, en praat regelmatig met de jongere en zijn ouders.’’ Eric Kok Gewoon weer lekker naar school Het allerbelangrijkste wat een leerkracht kan doen, is zorgen voor goed contact met de leerling, zijn ouders en zijn behandelaars, zegt neuropsy- choloog Carla Hendriks. FOTO RONALD GOEDHEER Hersenletsel is verraderlijk. Om- standers kunnen het vaak niet zien, en zien dus ook niet dat het oorzaak is van klachten als hoofdpijn, vermoeidheid en traagheid. Kinderen en jongeren die het hebben, zien het zelf ook vaak niet als oorzaak. Dat is niet zo gek, ze willen graag zo ge- woon mogelijk zijn. En ze weten van vroeger nog wat ze allemaal wel konden. ,,Ik heb vijf jaar geleden het havo- examen gedaan op de RSG in Enki- town’’, vertelt Jordi Mike. Enki- town is Enkhuizen. ,,En gehaald, gelukkig wel. Maar er kwam een kink in de kabel. Ik hoorde pas een half jaar later dat ik geslaagd was. Ik kreeg de uitslag pas toen ik in het ziekenhuis lag.’’ Gat Hij is door een dak gezakt bij zijn vakantiebaantje, vult zijn moeder Arijenne het gat in het geheugen in. ,,Tien meter omlaag. Zijn val is gebroken door een stel kuubkisten, dat heeft zijn leven gered. Maar hij liep flink lichamelijk letsel op en raakte in coma.’’ In het AMC werd hij in coma gehouden. Na zes weken was Jordi Mike zo stabiel dat hij naar Heliomare in Wijk aan Zee gebracht werd om te revalideren. ,,Mijn oude school hield contact met me, ze waren erg met me begaan. Ik kreeg schrijfles- sen, zodat ik mijn handtekening weer kon zetten. Eind dat jaar kwamen mijn mentor en de decaan naar Heliomare. Toen heb ik mijn diploma gekregen.’’ Zonder hand- tekening is het niets waard, legt zijn moeder uit. ,,Dat was een eerste beloning, een stap naar herstel.’’ Langzaam maar zeker kwam de zin in school weer terug. ,,De activitei- tenbegeleidster merkte dat ik niet genoeg had aan de therapieën die geboden werden. Ik moest op tijd rusten, maar ik had geen behoefte aan rust. Daarom kreeg ik tijdens die rustperiodes extra uitdagingen. We gingen na wat ik nog van de havo-stof wist, en van het examen. Ik was erg gedreven. Uiteindelijk heb ik alle havo-examens opnieuw gedaan om mezelf te testen.’’ Samen met de mensen van Helio- mare, van de NAH observatieklas, besloot Jordi Mike om de stap naar het hbo te maken, want hij wilde nog steeds forensisch onderzoeker worden. ,,Wij naar de laboratori- umschool van Inholland in Am- sterdam. Kijken wat voor aanpas- singen er nodig waren. Het eerste waar we tegen aanliepen, was de buitentrap. Toen liep ik nog met een rollator. Het kon niet aange- past worden, nope.’’ Dubbel Er waren wel aanpassingen, hoor, zegt Arijenne. ,,Zo waren er rustpe- riodes ingeroosterd. Maar Jordi Mike maakte daar geen gebruik van. Hij is erg gedreven.’’ Zo moes- ten de docenten weten dat hij dubbel ziet, wat erg vermoeiend is. Hij heeft daardoor de neiging weg te kijken, waardoor het lijkt alsof hij de spreker niet volgt. Niets is minder waar. ,,We dachten dat we alles goed geregeld hadden. Maar de dag voor de kick-off werd me de toegang tot het lab ontzegd. Ik was met mijn rollator niet snel genoeg. Als er ontruimd moest worden bij een calamiteit, zou ik ook andere stu- denten hinderen.’’ Jordi Mike probeerde nog wel de theorielessen te volgen. ,,Maar na vijf weken merkte ik dat ik de theorie niet snapte zonder de praktijklessen. Dus dat was einde oefening.’’ ,,Dat laat ik nu niet meer gebeu- ren. Ik ga gewoon naar school. Ze mogen me niet weigeren’’, zegt Jordi Mike gedecideerd. ,,We zijn nu vijf jaar verder’’, verzucht zijn moeder. ,,Jordi Mike is nu een stuk sterker, hij loopt niet meer met een rollator, maar met een stok. Wij als ouders zijn ook een stuk wijzer. Hadden we toen dit boekje maar.’’ En ze wijst naar ’Het NAH boekje voor onderwijs’. ,,Toen moest ik op zoek naar iets anders. In overleg met Heliomare werd dat het Rea College, technisch beheer op mbo-niveau. Om te kunnen blijven leren en ontwikke- len. Ik heb er niet veel gemerkt van aanpassingen vanwege mijn her- senletsel.’’ ,,Die waren er wel, hoor’’, vult zijn moeder weer aan. ,,Je kreeg bij- voorbeeld langer de tijd om toetsen te maken, en omdat schrijven niet gemakkelijk ging, mocht je de toetsten op een computer maken.’’ In die tijd werd ook duidelijk dat het lab er niet meer inzit voor Jordi Mike. ,,Dat gaat niet met zijn fijne motoriek’’, zegt Arijenne. ,,Boven- dien heeft hij nog steeds proble- men met zijn balans. Vandaar die stok.’’ Uiteindelijk bleek compu- terwetenschappen een goed alter- natief. Gemotiveerd Tijdens zijn stage bij Enza zaden in Enkhuizen zeiden ze tegen Jordi Mike dat hij zo gemotiveerd was en zo veel mogelijkheden had, dat hij naar het hbo moest. ,,Jordi Mike is een enthousiaste jonge man’’, zegt zijn moeder. ,,Hij lijkt over te lopen van energie, wil veel aanpakken. Maar hij kan zich soms ook beter voordoen dat zijn herse- nen aankunnen. Het NAH boekje is ook voor stagebegeleiders goed.’’ Het kostte nogal wat overredings- kracht om Jordi Mike weer naar het hbo te laten gaan. Na het Rea College moet je eigenlijk gaan werken. Mede dankzij Carla Hen- driks, Wil van Gelderen en de Ed- win van der Sar Foundation kan hij nu naar de Hogeschool van Am- sterdam. ,,Daar loopt het nu goed. Ik moet nog maar twee punten halen, dan heb ik mijn propedeuse Jordi Mike wil niets van aanpassen weten D e beste IT-manager wor- den. Jordi Mike van der Leij uit Venhuizen stelt zijn doelen hoog. Hij heeft zijn toekomstplannen wel aan moeten passen door zijn her- senletsel. Wat hij op de havo wilde worden, forensisch onderzoeker, dat zit er niet meer in. ,,Ik wil geen uitzondering zijn’’, zegt Jordi Mike van der Leij, op de foto sa- men met zijn moeder Arijenne. FOTO MARCEL ROB Student durft weer te dromen na zijn val Carla Hendriks, Martine Kapitein en René Stein- mann: ’Het NAH boekje voor onderwijs’. Voor vijf euro verkrijgbaar via [email protected]. Gratis te downloaden op www.heliomare.nl/het- nahboekjevooronderwijs. LDN 23 WOENSDAG 28 NOVEMBER 2018 Fit 7 Hersenletsel gehaald. Ik doe de opleiding Ba- chelor IT en Management, BIM. Het is een leuke studie, leuke me- destudenten.’’ Natuurlijk houden ze rekening met zijn hersenletsel. ,,Jordi Mike is wat sneller vermoeid, hij moet wat sneller naar het toilet, hij krijgt meer tijd voor een toets en hij kan niet rennen’’, zegt Arijenne. ,,Ik merk niets van die aanpassin- gen. Iedereen behandelt me wel als een normale student. Die laatste twee punten krijg ik niet cadeau. En toen ik bij een toets ’s avonds vergeten was me van te voren aan te melden, mocht ik de toets niet maken. Net als andere studenten. Ik wil geen uitzondering zijn.’’ Eric Kok
Transcript of Jordi Mike wil niets van aanpassen weten D...2018/11/28 · van vroeger nog wat ze allemaal wel...
Natuurlijk willen ze op een gegeven momentweer terug naar school, maar dat gaat niet zomaar. Nu is er een boekje met informatie en tipsvoor leraren, ouders en begeleiders om de kinde-ren te helpen. ,,De juf begrijpt me nu veel beter.’’
Niet-aangeborenhersenletselEen val op het hoofd, een auto-ongeluk, een forseklap, een hersentumor. Per jaar lopen 19.000kinderen en jongeren niet-aangeboren hersenlet-sel op.
WOENSDAG 28 NOVEMBER 2018 LDN 22
6 Fit
Hersenletsel
Carla Hendriks, neuropsycholoogbij Heliomare in Heemskerk,schreef met twee collega’s ’HetNAH boekje voor onderwijs’, mettips en informatie voor leerkrach-ten, ouders en begeleiders. ,,Wewillen jongeren met niet-aange-boren hersenletsel weer zo ge-woon mogelijk lekker naar school
laten gaan. Dat willen ze zelfook. Dan is het fijn als je hulpkrijgt. Daarom de praktischeadviezen in het boekje.’’
AchterhoofdEen simpele val kan vergaandegevolgen hebben. Je kan bijvoor-beeld een hersenschudding oplo-pen. ,,We hebben een kindje hiergehad van zeven, met een brille-tje, dat zei: Ik ben op mijn ach-terhoofd gevallen. Dat was letter-lijk zo. Zo aandoenlijk’’, zegtHendriks. ,,Maar dat meisje hadlanger en erger last van de gevol-gen van die val dan een jongeman die een zwaar ski-ongelukhad gehad. Hij kon na een paarmaanden al weer naar school.Hoe erg het ongeluk was, zegt
niets over hoe erg de gevolgenzijn.’’De gevolgen kunnen zichtbaarzijn, lichamelijk, zoals verlam-ming, spasmen of trillen. Hetkost extra inspanning om daarop school rekening mee te hou-den. Lastiger is het om rekeningte houden met de onzichtbareklachten, zoals hoofdpijn, con-centratieverlies en vermoeidheid.,,Het kan er lui uitzien, of onge-motiveerd, lastig en zelfs agres-sief’’, zegt Hendriks. ,,Het isbelangrijk om goed om te gaanmet dit soort vage klachten. An-ders kan de leerling in een nega-tieve spiraal terecht komen. Hetkan tot gevolg hebben dat deleerling uiteindelijk thuis komtte zitten. En daar wordt niemand
beter van.’’ Neem Teun. ,,Hijheeft chronische vermoeidheiddoor een hersentumor. Na tweetot drie uur moet hij rusten. Uithet ziekenhuis is hij zonder bege-leiding naar huis en naar schoolgestuurd. Ik werd in het diepegegooid, zei hij. De vermoeidheidging maar niet weg.’’Dus: ,,Hij redde het niet opschool. Hij zat een half jaar thuis,werd er steeds verdrietiger van.Hij ging veel eten, kwam aan.Maar de diëtist begreep zijnziekte niet. Hij werd er alleenmaar moeër en depressiever van,tot zelfmoordneigingen aan toe.’’Uiteindelijk kwam hij bij Helio-mare terecht, en met hun hulplukte het hem om zijn leven weerop de rails te zetten. Inmiddels
studeert hij biologie aan de uni-versiteit.,,Kinderen en jongeren met her-senletsel, wij hebben het overjongeren tot 24 jaar, willen graagzo gewoon mogelijk zijn. Eigen-lijk willen ze zo zijn als voordatze het hersenletsel opliepen. Alshet dan niet lukt, gaan ze somsnog beter hun best doen. Terwijlhet soms juist beter is om hetrustiger aan te doen.’’
Duidelijkheid,,Jongeren met niet-aangeborenhersenletsel vragen vaak weinigbegeleiding’’, weet de neuropsy-choloog. ,,Terwijl ze juist maxi-male duidelijkheid nodig heb-ben. Het is zaak een goede balanste vinden tussen wat ze willen en
wat ze kunnen qua belastbaar-heid. Want als het niet lukt, lig-gen boosheid, verdriet, faalangsten overreageren op de loer.’’De sociale gevolgen kunnen ookniet misselijk zijn. Zo kent Hen-driks een meisje dat in groep 8van de basisschool een hersen-bloeding kreeg. ,,Ze kwam in eennieuwe klas. Maar ze had al veelschade opgelopen. Ze trok hettempo niet meer. En kinderenzijn hard. Bij gymles werd ge-zegd: het is een leuk meisje, maarwe willen haar niet in ons team.’’,,Het helpt ook lang niet altijdom een jongere op een lagerniveau te plaatsen. Hoofdpijn envermoeidheid gaan daar nietdoor over. Je kunt een kind opeen andere manier ontlasten,
bijvoorbeeld door rustmomentenin te bouwen in het rooster, doormeer afwisseling in taken enlessen aan te brengen, door delessen in kleinere stapjes op tedelen. Maar ook door een duide-lijke structuur aan te brengen,meer regelmaat te geven en doormeer te herhalen.’’,,We hebben hier een jongetjegehad met een letsel van de oog-zenuw. Hij had moeite met lezen,hij zag dubbel, wat niet hersteldkon worden. Dus als hij veelmoest lezen, kostte dat veel ener-gie en tijd. En hij deed dan nogbeter zijn best, zodat hij alleenmaar moeër werd en hoofdpijnkreeg. We hebben hem aange-leerd om te leren door te luiste-ren, om te gaan met zijn energie
en met planning, maar vooralmet het verwerken van zijn ver-lies. Het is echt niet zo dat elkeleerling alle verschijnselen heeft.Kijk naar waar de leerling lastvan heeft of waar jij als leraar lastvan hebt, benoem dit en bespreekhet, dan heb je sneller resultaat.Ons boekje geeft daar allerlei tipsvoor.’’Het allerbelangrijkste wat eenleerkracht kan doen, is zorgenvoor goed contact met de leer-ling, zijn ouders en zijn behande-laars. ,,Neem de jongere en zijnouders serieus. Wees niet afwach-tend, maar zoek contact, en praatregelmatig met de jongere en zijnouders.’’
Eric Kok
Gewoon weer lekker naar school
Het allerbelangrijkste wat een leerkracht kan doen, is zorgen voor goedcontact met de leerling, zijn ouders en zijn behandelaars, zegt neuropsy-choloog Carla Hendriks. FOTO RONALD GOEDHEER
Hersenletsel is verraderlijk. Om-standers kunnen het vaak nietzien, en zien dus ook niet dat hetoorzaak is van klachten alshoofdpijn, vermoeidheid entraagheid. Kinderen en jongerendie het hebben, zien het zelf ookvaak niet als oorzaak. Dat is nietzo gek, ze willen graag zo ge-woon mogelijk zijn. En ze wetenvan vroeger nog wat ze allemaalwel konden.
,,Ik heb vijf jaar geleden het havo-examen gedaan op de RSG in Enki-town’’, vertelt Jordi Mike. Enki-town is Enkhuizen. ,,En gehaald,gelukkig wel. Maar er kwam eenkink in de kabel. Ik hoorde pas eenhalf jaar later dat ik geslaagd was.Ik kreeg de uitslag pas toen ik inhet ziekenhuis lag.’’
GatHij is door een dak gezakt bij zijnvakantiebaantje, vult zijn moederArijenne het gat in het geheugenin. ,,Tien meter omlaag. Zijn val isgebroken door een stel kuubkisten,dat heeft zijn leven gered. Maar hijliep flink lichamelijk letsel op enraakte in coma.’’ In het AMC werdhij in coma gehouden. Na zes weken was Jordi Mike zostabiel dat hij naar Heliomare inWijk aan Zee gebracht werd om terevalideren. ,,Mijn oude schoolhield contact met me, ze waren ergmet me begaan. Ik kreeg schrijfles-sen, zodat ik mijn handtekeningweer kon zetten. Eind dat jaarkwamen mijn mentor en de decaannaar Heliomare. Toen heb ik mijndiploma gekregen.’’ Zonder hand-tekening is het niets waard, legtzijn moeder uit. ,,Dat was een
eerste beloning, een stap naarherstel.’’Langzaam maar zeker kwam de zinin school weer terug. ,,De activitei-tenbegeleidster merkte dat ik nietgenoeg had aan de therapieën diegeboden werden. Ik moest op tijdrusten, maar ik had geen behoefteaan rust. Daarom kreeg ik tijdensdie rustperiodes extra uitdagingen.We gingen na wat ik nog van dehavo-stof wist, en van het examen.Ik was erg gedreven. Uiteindelijkheb ik alle havo-examens opnieuwgedaan om mezelf te testen.’’Samen met de mensen van Helio-mare, van de NAH observatieklas,besloot Jordi Mike om de stap naarhet hbo te maken, want hij wildenog steeds forensisch onderzoekerworden. ,,Wij naar de laboratori-umschool van Inholland in Am-sterdam. Kijken wat voor aanpas-singen er nodig waren. Het eerstewaar we tegen aanliepen, was debuitentrap. Toen liep ik nog meteen rollator. Het kon niet aange-past worden, nope.’’
DubbelEr waren wel aanpassingen, hoor,zegt Arijenne. ,,Zo waren er rustpe-riodes ingeroosterd. Maar JordiMike maakte daar geen gebruikvan. Hij is erg gedreven.’’ Zo moes-ten de docenten weten dat hijdubbel ziet, wat erg vermoeiend is.Hij heeft daardoor de neiging wegte kijken, waardoor het lijkt alsofhij de spreker niet volgt. Niets isminder waar.,,We dachten dat we alles goed
geregeld hadden. Maar de dag voorde kick-off werd me de toegang tothet lab ontzegd. Ik was met mijnrollator niet snel genoeg. Als erontruimd moest worden bij eencalamiteit, zou ik ook andere stu-denten hinderen.’’ Jordi Mikeprobeerde nog wel de theorielessente volgen. ,,Maar na vijf wekenmerkte ik dat ik de theorie nietsnapte zonder de praktijklessen.Dus dat was einde oefening.’’,,Dat laat ik nu niet meer gebeu-ren. Ik ga gewoon naar school. Zemogen me niet weigeren’’, zegtJordi Mike gedecideerd. ,,We zijnnu vijf jaar verder’’, verzucht zijnmoeder. ,,Jordi Mike is nu een stuksterker, hij loopt niet meer met eenrollator, maar met een stok. Wij alsouders zijn ook een stuk wijzer.Hadden we toen dit boekje maar.’’En ze wijst naar ’Het NAH boekjevoor onderwijs’.,,Toen moest ik op zoek naar ietsanders. In overleg met Heliomarewerd dat het Rea College, technischbeheer op mbo-niveau. Om tekunnen blijven leren en ontwikke-len. Ik heb er niet veel gemerkt van
aanpassingen vanwege mijn her-senletsel.’’,,Die waren er wel, hoor’’, vult zijnmoeder weer aan. ,,Je kreeg bij-voorbeeld langer de tijd om toetsente maken, en omdat schrijven nietgemakkelijk ging, mocht je detoetsten op een computer maken.’’ In die tijd werd ook duidelijk dathet lab er niet meer inzit voor JordiMike. ,,Dat gaat niet met zijn fijnemotoriek’’, zegt Arijenne. ,,Boven-dien heeft hij nog steeds proble-men met zijn balans. Vandaar diestok.’’ Uiteindelijk bleek compu-terwetenschappen een goed alter-natief.
GemotiveerdTijdens zijn stage bij Enza zadenin Enkhuizen zeiden ze tegen JordiMike dat hij zo gemotiveerd wasen zo veel mogelijkheden had, dathij naar het hbo moest. ,,JordiMike is een enthousiaste jongeman’’, zegt zijn moeder. ,,Hij lijktover te lopen van energie, wil veelaanpakken. Maar hij kan zich somsook beter voordoen dat zijn herse-nen aankunnen. Het NAH boekjeis ook voor stagebegeleiders goed.’’Het kostte nogal wat overredings-kracht om Jordi Mike weer naarhet hbo te laten gaan. Na het ReaCollege moet je eigenlijk gaanwerken. Mede dankzij Carla Hen-driks, Wil van Gelderen en de Ed-win van der Sar Foundation kan hijnu naar de Hogeschool van Am-sterdam. ,,Daar loopt het nu goed.Ik moet nog maar twee puntenhalen, dan heb ik mijn propedeuse
Jordi Mike wil nietsvan aanpassen wetenDe beste IT-manager wor-
den. Jordi Mike van derLeij uit Venhuizen steltzijn doelen hoog. Hij
heeft zijn toekomstplannen welaan moeten passen door zijn her-senletsel. Wat hij op de havo wildeworden, forensisch onderzoeker,dat zit er niet meer in.
,,Ik wil geen uitzondering zijn’’, zegtJordi Mike van der Leij, op de foto sa-men met zijn moeder Arijenne.
FOTO MARCEL ROB
Student durftweer te dromen
na zijn val
Carla Hendriks, MartineKapitein en René Stein-mann: ’Het NAH boekjevoor onderwijs’. Voor vijfeuro verkrijgbaar [email protected] te downloaden opwww.heliomare.nl/het-nahboekjevooronderwijs.
LDN 23 WOENSDAG 28 NOVEMBER 2018
Fit 7
Hersenletsel
gehaald. Ik doe de opleiding Ba-chelor IT en Management, BIM.Het is een leuke studie, leuke me-destudenten.’’Natuurlijk houden ze rekeningmet zijn hersenletsel. ,,Jordi Mikeis wat sneller vermoeid, hij moetwat sneller naar het toilet, hijkrijgt meer tijd voor een toets enhij kan niet rennen’’, zegt Arijenne. ,,Ik merk niets van die aanpassin-gen. Iedereen behandelt me wel alseen normale student. Die laatstetwee punten krijg ik niet cadeau.En toen ik bij een toets ’s avondsvergeten was me van te voren aante melden, mocht ik de toets nietmaken. Net als andere studenten.Ik wil geen uitzondering zijn.’’
Eric Kok
