NUMMER 3 - 2018

Magazine

Seminarprogramm

2019

Seminar Programme

2019

Overval Gelddepot Brinks

18Een ervaringsverslag van een politie medewerker: ‘Er wordt met volautomatische wapens geschoten’

OFFICIEEL ORGAAN VAN DE INTERNATIONAL POLICE ASSOCIATION.

UITGEVER - REALISATIE & DRUKWERK

VORMGEVING

REDACTIE IPA MAGAZINE

PCV v.o.f. te HeerlenT: 045 - 5729581E: info@PC-Vlek.comI: www.PC-Vlek.com

Otto Esselink, Digital Image & Design Ltd. in nauwe samenwerking met PC Vlek v.o.f.I: www.digital-id.info

Eindredacteur Marcel van Beek editor@ipa-nederland.nlRedacteuren Kees Arends Jan-Willem BrummelkampCredit coverfoto: Marcel van Beek

DE REDACTIE IS VERANTWOORDELIJK VOOR HET PLAATSEN EN NIET VOOR DE INHOUD VAN DE ARTIKELEN. GEHELE OF GEDEELTELIJKE OVERNAME VAN DE INHOUD ZONDER TOESTEMMING VAN DE REDACTIE IS VERBODEN, UITGEZONDERD TEN BEHOEVE VAN IPA-ORGANEN.

Landelijk Bestuur IPA Nederland 04

Van de redactie 05

Mededelingen van het bestuur 06

Landelijke Activiteiten IPA-districten 07

North European Forum 2018 08

Verslag COPS 2018 10

Nieuwe Nederlandse Politiewagens 12

Aanleveren voor het IPA Magazine 14

Gimborn-Seminars 15

Niks aan de hand, toch aan de kant 16

Overval Gelddepot Brinks 18

Nationale & Internationale evenementen 23

PC Vlekw w w . p c - v l e k . c o m

IPAMAGAZINE 3

Ondersteuning voor het landelijk bestuur wordt geleverd door:Ondersteuning secretaris: Perez Tieleman enrolment@ipa-nederland.nlOndersteuning penningmeester: Antoinette Hovens-Gommans contribution@ipa-nederland.nlLedensecretariaat: Lia Rijper / Gemma Bousché enrolment@ipa-nederland.nlEindredacteur: Marcel van Beek editor@ipa-nederland.nl

Correspondentieadres Secretariaat IPA-NederlandWilde Wingerdlaan 259, 2803 WB Gouda

Ledenwerving: Bert Pel (waarnemend) membership-recruitment@ipa-nederland.nl Contactsecretaris: Sergej Veenendaal travel@ipa-nederland.nlIPA Webshop: Berry Bouwer webshop@ipa-nederland.nlWebmaster: Toon Dekkers webmaster@ipa-nederland.nlPrivacy officer: Arno Jansen privacy@ipa-nederland.nlSocial Media: Lars Hoebers multimedia@ipa-nederland.nl

Landelijk Bestuur IPA Nederland

VacantVoorzitter IPA Nederlandpresident@ipa-nederland.nl

Wim CornelisVicevoorzitter IPA NederlandWaarnemend voorzittervice-president@ipa-nederland.nl

Frans MouchartSecretarissecretary@ipa-nederland.nl

John KorselPenningmeester / Communicatietreasurer@ipa-nederland.nlcommunication@ipa-nederland.nl

Patrick ReinerinkEducatieeducation@ipa-nederland.nl

Sergej VeenendaalJongerenjongerencontact@ipa-nederland.nl

4 IPAMAGAZINE

Van de redactieOp het moment dat u dit leest is het Wereldcongres inmiddels voorbij. De afgelopen maan-den is het Landelijk Bestuur enorm druk geweest met de voorbereidingen hiervoor. Aangezien

maar door de inzet van vrijwilligers is dit uiteindelijk allemaal goed gekomen. In het volgende Magazine is er een uitbreid verslag van het Wereldcongres.

In juni werd in Wenen (Oostenrijk) het North European Forum (NEF) gehouden. IPA Nederland werd vertegenwoordigd door onze waarnemend voorzitter Wim Cornelis en penningmeester John Korsel. Tijdens dit forum werden onder andere voorstellen besproken die aan de orde zullen komen tijdens het Wereldcongres in Rotterdam. In dit Magazine een terugblik op dit forum.

In Antwerpen (België) vond afgelopen juni het trainingsevenement COPS 2018 plaats. Dit evenement was georganiseerd door de IPA Defensive Tactics Group Belgium samen met het Campus Vesta-team. Ruim 90 deelnemers van 10 landen namen deze week deel aan de di-verse workshops met als thema Contra-Terrorisme. Gezien de positieve reacties, is de kans groot dat dit evenement nog een keer herhaald wordt! Ondanks dat er ook enkele Nederland-se deelnemers waren, is het verslag van de Duitse en Oostenrijkse IPA-collega’s.

Jaarlijks vindt in Amsterdam het KinderBeestFeest plaats. Dierentuin Artis gaat dan speciaal in de avonduren open voor chronisch zieke en gehandicapte kinderen. Traditiegetrouw wor-den de kinderen en hun gezinsleden door de diverse hulpdiensten vervoerd van en naar Artis. In dit Magazine een verslag van een van de deelnemende chauffeurs van deze bijzondere avond.

Het zal u niet ontgaan zijn, maar de Nederlandse politie is begonnen met het vervangen van het huidige wagenpark. Er wordt namelijk overgestapt op nieuwe politievoertuigen. De Tou-ran worden op termijn vervangen door de Mercedes Benz B-klasse en de Transporter gaat vervangen worden door Mercedes Benz Vito. In dit Magazine een overzicht van deze nieuwe dienstvoertuigen.

Verder vindt u in dit Magazine een aangrijpend verhaal van een collega van de Eenheid Am-sterdam over de gewelddadige overval op het gelddepot van Brinks in Amsterdam in 2011. Het laat zien dat criminele organisaties steeds vaker gebruik maken van grof geweld om aan de politie te ontkomen.

In 2019 zal de 5de editie van het IPA Young Police Officers Seminar in Schotland worden ge-houden. Het thema van dit seminar zal ditmaal “Policing Changes” zijn. Deelnemers aan dit seminar dienen jonger dan 35 jaar en werkzaam in de executieve dienst te zijn. Meer informa-tie vindt u verderop in dit Magazine.

In dit Magazine treft u tevens een artikel over het aanleveren van artikelen en foto’s aan de redactie. De redactie ontvangt regelmatig van leden artikelen en foto’s die niet geschikt zijn voor publicatie. Niet zozeer wat betreft inhoud, maar wel wat betreft foto’s. Door middel van deze tips & trics hoopt de redactie een helpende hand te bieden, zodat deze bijdragen alsnog geplaatst kunnen worden in het Magazine. Mocht u hierover vragen hebben, neem dan vooral contact op met de redactie!

Servo per Amikeco!

Eindredacteur IPA Nederland

Marcel van Beek

IPAMAGAZINE 5

In toenemende mate maakt IPA Nederland gebruik van digitale middelen om de leden te informeren over actuele zaken aangaande de vereniging. Daarbij is email het meest ge-bruikte communicatiemiddel.

Helaas blijkt ons de laatste tijd dat wijzigingen in email-adressen niet of nauwe-lijks worden doorgegeven. Leden kunnen die wijzigingen ook zelf aanbrengen door in te loggen op MIJNIPA of contact op te nemen met de secretaris van het district waartoe ze behoren.

Bij deze dus het dringende verzoek om bij wijziging in uw email-adres, IBAN nummer, GSM of telefoonnummer en woonadres dit ook door te geven aan de IPA.De IPA ledenadministratie.

AANDACHT VOOR JUISTE GEGEVENS IN DE LEDENADMINISTRATIE

Na het succesvolle Young Police Officers Seminar in 2017 in Wisconsin, Amerika, zal de 5e editie in 2019 plaats vinden in het mooie Schotland! Het thema zal ditmaal “Policing Changes” zijn. Dit is een unieke gelegenheid om met IPA-collega’s vanuit de hele wereld kennis en ervaringen uit te wisselen.

Het seminar zal duren van maandag 24 tot en met vrijdag 28 juni en zal worden gehou-den in de politieacademie van de Schotse politie in het plaatsje Tulliallan, Kincardine. De academie is gevestigd in het 19de eeuwse Tulliallan Castle in centraal Schotland.

Deelnemers aan dit seminar dienen jonger dan 35 jaar en werkzaam in de executieve dienst te zijn. De voertaal tijdens het seminar is Engels.

Het programma is nog volop in ontwikkeling, maar naast educatie en trainingen zal er ook de nodige aandacht worden geschonken aan sociale en culturele uitstapjes!

Namens IPA Nederland mogen twee leden aan dit seminar deelnemen. De kosten voor deelname zijn voor rekening van IPA Nederland. Geïnteresseerden dienen een mail te sturen naar education@ipa-nederland.nl met daarin hun motivatie om aan dit seminar deel te mogen nemen.

IPA YOUNG POLICE OFFICERS SEMINAR 2019

OVERDRACHT FUNCTIE WEBMASTERMet ingang van 25 juni 2018 is de functie van webmaster IPA Nederland overgedragen door John Korsel aan Toon Denkers van het district Brabant-Oost.

Toon zal geen deel uitmaken van het Landelijk Bestuur maar een ondersteunende rol heb-ben. John Korsel zal aanspreekbaar blijven als lid van het Landelijk Bestuur in de functie van penningmeester / communicatie.

Storingen en vragen m.b.t. MIJNIPA, IPAFINAN en overige ICT aangelegenheden blijven bij John en kunnen gemeld worden op de emailadressen communication@ipa-nederland.nl en treasurer@ipa-nederland.nl

AMSTERDAM - NOORD-HOLLAND:• zaterdag 27 oktober 2018 Bokbierfestival in Beurs van Berlage, Amsterdam

ARNHEM:• maandag 7 oktober 2018 7-daagse reis naar het Zwarte Woud in Duitsland• vrijdag 16 november 2018 Bezoek aan Omroep Gelderland, Arnhem• zaterdag 1 decem 2018 Presentatie Historische Vereniging Noordijk, Velp• dinsdag 11 december 2018 Handwerk Workshop, Velp• zaterdag 15 december 2018 Kerstavond in Babberich

DRENTHE:• zaterdag 20 oktober 2018 7-daagse reis naar Wenen, Oostenrijk

HET GROENE HART:• zaterdag 15 december 2018 Kerstreis naar Bonn, Duitsland

IPA MOTORCLUB:• zaterdag 13 oktober 2018 Stamppotrit 2018, Utrecht• zaterdag 15 december 2018 Midwinterrit

LIMBURG-NOORD:• vrijdag 12 oktober 2018 Wandeling voormalig Militair Engelse Kamp, Reuver

LIMBURG-ZUID:• vrijdag 9 november 2018 Mosselavond, n.n.b.• woensdag 28 november 2018 Workshop “Bloemsierkunst”, n.n.b.

NIJMEGEN:• zaterdag 20 oktober 2018 Bedrijfsbezoek CNC Grondstoffen. Milsbeek• zondag 11 november 2018 2e Inloop IPA Nijmegen,

OOST-NEDERLAND:• zondag 7 oktober 2018 Fietstocht op de Veluwe • dinsdag 16 oktober 2018 Rondleiding in Hanzestad Zutphen• zondag 4 november 2018 Herfstwandeling Montferland• woensdag 28 november 2018 Schieten in Spork, Duitsland• zaterdag 1 december 2018 Workshop “Abstract Schilderen”, Apeldoorn

ROTTERDAM:• zaterdag 24 november 2018 Sinterklaasbingo, Rotterdam

UTRECHT:• donderdag 29 november 2018 Indonesisch buffet, Huis ter Heide

ZEELAND - WEST-BRABANT:• woensdag 3 oktober 2018 Lezing “Bomaanslagen in en rond Brussel”, Breda• donderdag 18 oktober 2018 Mosselavond, Zeeland• donderdag 13 december 2018 Kerstdiner, Zeeland

Voor meer informatieomtrent deze activiteiten, kijk op de desbetreffende districtspagina van de landelijke IPA website:www.ipa-nederland.nl

Landelijke ActiviteitenIPA-districten

IPAMAGAZINE 7

Op donderdagmiddag 14 juni 2018 wer-den alle vertegenwoordigers van de deel-nemende IPA-secties verwelkomt op de Sicherheitsakademie (SIAK) van de Bun-desministerium für Inneres (Federaal Mi-nisterie van Binnenlandse Zaken). Hier zou de volgende dag ook de NEF worden gehouden.

De NEF werd op vrijdag 15 juni officieel geopend door een optreden van het Oos-tenrijkse Politie Orkest die zowel het Oos-tenrijkse volkslied als de IPA Hymne speel-den. Vervolgens werden alle aanwezigen welkom geheten door de voorzitter van IPA Oostenrijk, Martin Hofmann. Het hoofdthe-

ma van de NEF dit jaar betrof training en educatie.

Het hoofd van de IPA Academie Oostenrijk, Peter Schweiger, benadrukte in zijn pre-

North European Forum (NEF) 2018, Oostenrijk

Van 14 t/m 17 juni werd in het Oostenrijkse Wenen het North European Forum (NEF) ge-houden. Namens IPA Nederlands waren vice-voorzitter Wim Cornelis en penningmeester John Korsel naar Wenen afgereisd. Naast Nederland waren nog 18 andere IPA-secties vertegenwoordigd.

sentatie het belang van een goede educa-tie en training. De trainingen en seminars die door de IPA Academie worden gegeven, zijn zeer populair en dus meestal snel vol-geboekt. Veel Oostenrijkse politieagenten worden lid van de IPA om zodoende deel te kunnen nemen aan deze seminars en trainingen. Ook leden van buitenlandse secties kunnen hieraan deelnemen, mits zij de Duitse taal machtig zijn en het volledige deelnemersbedrag betalen.

Er was ook een presentatie van de educa-tie manager van het Informations & Bil-dungszentrum (IBZ) Gimorn, Ulrike Neuer. In deze presentatie gaf zij een overzicht van de seminars die in 2019 op het programma staan. Ook gaf zij een update van het her-stel van de schade die Gimborn heeft op-gelopen nadat er onlangs een waterleiding was gesprongen in het kasteel.

Verder waren er nog presentaties van Ko-lonel Peter Lamplot, die tekst en uitleg gaf over de opleiding en training van de Oostenrijkse politieagenten en gastspreker Tofik Murshudlu van het VN Hoofdkwartier in Wenen.

Op de agenda stonden vervolgens voor-stellen die behandeld moesten worden in aanloop naar het aanstaande Wereldcon-gres. Verder werd er ook aandacht besteed aan zowel de nationale als de internationa-le evenementen die door de verschillende IPA-secties werden georganiseerd.

Op zaterdag 16 juni stonden er bij het SIAK ook allerlei demonstraties op het program-ma, waaronder een optreden van het Oos-tenrijkse arrestatieteam genaamd WEGA (Wiener Einsatzgruppe Alarmabteilung). Ook stonden er allerlei dienstvoertuigen opgesteld , was er een optreden van een hondengeleider en werd de lokale wa-terwerper gedemonstreerd.

In de middag was er een rondleiding door de binnenstad van Wenen waarbij verschil-lende bekende plekken werden bezocht, zoals Schloss Schönbrunn, paleis Hofburg, de kathedraal Stepfansdom en Slot Belve-dere. De volgende dag vertrokken de dele-gaties weer richting hun eigen land.

In 2019 zal de NEF worden georganiseerd door de IPA-sectie Denemarken.

FOTO’S JOHN KORSELTEKST REDACTIE IPA NEDERLAND

IPAMAGAZINE 9

Van 4 tot 8 juni 2018 vond het trainingsevenement COPS 2018 plaats in Antwerpen, België. Het thema van dit evenement was Contra-Terrorisme. De afgelopen twee jaar is dit evene-ment voorbereid door de IPA Defensive Tactics Group Belgium in samenwerking met het Campus Vesta-team. Een lange voorbereidingstijd maar het resultaat was indrukwekkend!

COPS 2018IPA Defensive Tactics Belgium

In totaal hebben 96 deelnemers uit 10 landen het evenement bijgewoond. Naast België, Duitsland, Zweden, Noorwegen, Fin-land, Oostenrijk, Zwitserland, San Marino, IJsland, Bosnië- Herzegovina, Engeland en Ierland was ook Nederland vertegenwoor-digd.

COPS 2018 werd gehouden in het trainings-centrum “CAMPUS VESTA” - een Belgisch opleidings-centrum voor politie, redding en brandweer, dat eindeloze trainingsmo-gelijkheden bood. In dit centrum was alles beschikbaar, van een vliegtuig en een trein tot de meest actuele schietbaan. De deel-nemers werden ondergebracht in achtper-soonstenten die waren opgesteld in een oude loods.

Het trainingskamp was onderverdeeld in 6 workshops• TECC- control massive bleedings;• ASP less lethal weapons;• Tactical shooting close range , different

weapons and calibers;• MMA free fight ground and pound;• Vehicle assault course /escape car;• DEFENCE LAB knife fighting/knife defen-

ding.

Tijdens de workshop “TECC (Tactical Emer-gency Casualty Care) - Control Massive Bleeding” leerden de deelnemers massale bloedingen te stoppen. De nadruk lag voor-al op de technieken die het leger gebruikt: wondverpakking, tourniquet en drukver-band (“Israeli Bandage”). Met behulp van

state-of-the-art simulatie wonden, kon-den alle methoden in de praktijk worden getraind.

ASP, een Amerikaans bedrijf dat tactische middelen produceert, zoals telescopische stokken en tactische zaklampen, bood training van een zeer bekwame trainer om de deelnemers de juiste en effectie-ve manier te leren om de bovenstaande tactische middelen te gebruiken. Verschil-lende trainingsmethoden voor bescher-mende technieken zonder hulpmiddelen, met handboeien, met de zaklamp en het uitschuifbare baton (wapenstok) werden gepresenteerd en getraind.

Smith & Wesson hadden hun hoofdin-

structeur Gregory Cruze naar het trainings-centrum in België gestuurd. De deelnemers konden het handvuurwapen M&P .40 en semiautomatisch geweer AR15 op de schietbaan uitproberen. In de loop van deze workshop kon een mobiele schietbaan van een Zwitserse fabrikant, die een verschei-denheid aan tactische variaties mogelijk maakte, worden gebruikt.

De MMA free fight ground en pond work-shop richtte zich voornamelijk op de ideale fixatie van een tegenpartij. Twee trainers van de Belgische politie gaven een kort in-zicht in de mogelijkheid van fysieke contro-le in de grondpositie. Er werd veel aandacht aan besteed om ervoor te zorgen dat de tegenstander kan worden gerepareerd on-der de grootst mogelijke bescherming van de persoon. Dit was een zeer vermoeiende workshop, omdat alle deelnemers zowel fysiek en mentaal aan de bak moesten. De deelnemers konden vervolgens ook veel le-ren van de technieken zoals die in andere landen worden toegepast.

Vehicle Assault Course / Escape Car was een workshop die uit twee delen bestond. Eerst werden de deelnemers geconfron-teerd dat zij tijdens hun autosurveillance werden beschoten. Hierbij raakt de auto defect en moesten zij de auto verlaten terwijl zij beschoten werden. Voor een hoog realiteitsgehalte en een verhoogd stressni-veau werden wapens van de bedrijf Simu-nition (de bekende blauwe oefenwapens) met bijbehorende verfpatronen gebruikt. Daarnaast kregen de deelnemers prak-

tische tips over welke delen van een civiel voertuig een redelijke ballistische bescher-ming bieden en welke delen alleen als af-scherming dienen.

In de scenario’s “Front Contact” en “Side Contact” leerden de deelnemers om op de tactisch juiste en zo veilig mogelijke wijze het voertuig te verlaten. Deze workshop liet de deelnemers zien hoe moeilijk het is om onder stress te werken en hoeveel training nodig is om een dergelijke explosieve situa-tie professioneel en veilig aan te kunnen.

In de laatste workshop -KNIFE DEFENSE- kregen de deelnemers training van een er-varen trainer om zich tegen een mesaanval te verdedigen. Tijdens deze training leerden de deelnemers ook welke schade zo’n alle-daags item kan veroorzaken wanneer het in verkeerde handen komt en hoe moeilijk

het is om zich tegen zo’n aanval te verde-digen.

Elke avond kwamen de deelnemers sa-men in de COPS-bar om van gedachten te wisselen met de collega’s uit verschillende landen en om verdere vriendschappelijke contacten te leggen. Daarnaast stond er ook nog een bezoek aan een lokale bier-brouwerij in Mechelen op het programma.

Aan het einde van de week werd er een plechtige afscheidsceremonie gehouden en waarbij de winnaars van de wedstrijden in de individuele workshops werden geëerd.

Dit verslag is een samenvoeging en verta-ling van de verslagen van de Duitse en de Oostenrijkse IPA- collega’s die aan dit se-minar hebben deelgenomen.

IPAMAGAZINE 11

Nederlandse politiewagens eruitZo zien de nieuwe

Na een lang en zorgvuldig aanbestedings-traject zijn nu ook de prototypes van de po-litievoertuigen – ook wel ‘proof of concept’ genoemd – getest en goedgekeurd. Alle vier de auto’s kwamen glansrijk door de laatste test, vertelt Pim Miltenburg, voorzitter van de stuurgroep Aanbesteding Politievoertui-gen. ‘Vandaag worden de handtekeningen gezet onder de contracten voor deze gro-te order. De komende vier jaar worden de politievoertuigen van de noodhulp en de hondenbrigade vervangen. De collega’s van de noodhulp gaan straks de weg op met personenwagens van het type Mercedes B-klasse en busjes van het type Mercedes Vito. De hondengeleiders gaan hun honden vervoeren in een Volkswagen Touran of de Mercedes Vito.’

MERCEDES VITODe Mercedes Vito vervangt op den duur de Volkswagen Transporter. Het gaat om 400 nieuwe bussen voor de noodhulp en 75 bussen voor de hondenbrigade. ‘De bus heeft achterin meer ruimte gekregen doordat de elektronica is weggewerkt in de auto zelf ’, zegt testrijder Marco de Vos van basisteam Rivierenland-West Eenheid Oost- Nederland. ‘Doordat de bus wat la-ger is, is de instap wat makkelijker. Daar-naast zijn de lendensteunen van de stoelen weggehaald, zodat je ook met portofoon en wapen snel in en uit kunt stappen.’ ‘De auto heeft veel grip op de weg en genoeg power voor achtervolgingen en prio-1-rit-ten’, vertelt testrijder Ronald Jaspers Focks van basisteam BES (De Bilt/Eemdal/Soest) Eenheid Midden-Nederland. ‘De aangepas-te vering zorgt voor voldoende afstand tus-sen de weg en de bodem van de auto. Zo kan met hoge snelheid over drempels wor-

den gereden. Om sneller in en uit te kunnen stappen is de gordelhouder verlengd. De auto is ruim zat om met zijn tweeën goed voorin te zitten en al je spullen kwijt te kun-nen. Ook de kofferbak is ruim genoeg om alle goederen mee te nemen die we dage-lijks nodig hebben en je kunt er goed arre-stanten in vervoeren.’

MERCEDES B-KLASSEDe Mercedes B-klasse vervangt op den duur de Volkswagen Touran. De politie schaft 1250 van deze snelle en robuuste auto’s aan. Het nieuwe paradepaardje van de politie heeft een 7-traps automaat en 177 pk motor. De topsnelheid is 170 km/uur met een acceleratie van 0 tot 100 km per uur in 13 seconden. Bij deze topsnel-heid en acceleratie is rekening gehouden met de bepantsering, dakset en het ge-wicht van de hulpmiddelen die standaard in het voertuig zitten.

HONDENBRIGADE De Vitobussen voor de hondenbrigade hebben een lage instap voor de hond. Ook zijn de bussen uitgerust met binnenluik, zodat chauffeur en hond tegelijk kunnen uitstappen. Naast de 75 Vitobussen schaft de politie voor de hondenbrigade ook 50 nieuwe Volkswagen Touran’s aan. Behalve vervanging van de auto’s voor de noodhulp en de hondenbrigade worden tot en met 2021 ook ME-flexvoertuigen, motoren, bus-sen voor arrestantenvervoer en terreinwa-gens vervangen. In totaal gaat het om bijna 6.500 politievoertuigen.

Onlangs meldden we al dat de politie vanaf 2018 in nieuwe auto’s gaat rijden. Nu kunnen we ook laten zien hoe de nieuwe politievoertuigen eruitzien.

FOTO’S MARCEL VAN BEEKBRON DIRECTE COMMUNICATIE - NATIONALE POLITIE

IPAMAGAZINE 13

Het IPA Magazine is een magazine voor de leden. Het wordt voornamelijk gemaakt om de leden op de hoogte te houden van de gang van zaken binnen IPA-Nederland. Ook wordt er aandacht besteed aan de erva-ringen van IPA-leden die op vakantie in het buitenland zijn geweest en daar contact hebben gehad met lokale IPA-secties of plaatselijke politie-eenheden. Daarnaast is het een belangrijk promotiemiddel voor potentiële nieuwe leden.

Het IPA Magazine kan niet zonder deze verhalen en foto’s, maar er zijn bepaalde zaken die de redactie van u nodig heeft om de kwaliteit en aantrekkingskracht te be-houden.

WOORDENMen hoeft geen meester te zijn in crea-tief schrijven, omdat de redactie in staat is om van uw verhaal een leesbaar artikel te maken. De redactie maakt van uw ver-haal een leesbaar artikel en het zal mis-schien moeten worden ingekort om binnen de beschikbare ruimte te passen. Maar het blijft natuurlijk wel uw verhaal!

FOTO’S Elk tijdschrift is een visuele media. De re-dactie heeft goede, interessante foto’s no-dig om uw verhaal te ondersteunen. Het zou het meest interessante artikel in die kwestie kunnen zijn, maar zonder goede foto’s, kan een lezer er gemakkelijk over-heen bladeren.

KWALITEITDe redactie kan geen foto’s gebruiken die wazig zijn, onscherp of erg slecht zichtbaar. Er zijn enkele trucs beschikbaar in Photo-shop, maar er zijn beperkingen aan wat kan worden opgelost. Als het mogelijk is, laat dan meer dan één persoon foto’s maken, want dat vergroot de kans op het vastleg-gen van die perfecte foto.

INHOUDDenk goed na over het onderwerp van uw foto’s.

Vaak zijn er een aantal fascinerende plaat-sen bezocht, maar de foto’s laten vaak slechts het overhandigen van een wimpel of een badge in een bar of hotel zien. De

media-industrie heeft een naam voor fo-to’s van mensen die handen schudden of een voorwerp omhoog houden. Dat wordt “Grip and Grin” genoemd!

Als er geschenken zijn om te ruilen, neem ze dan alsjeblieft mee en presenteer ze op een leuke manier: op een buitenlocatie, voor een gebouw of ergens met een interessan-te achtergrond.

FOTO’S VERZENDENHet verzoek van de redactie is om foto’s als Jpeg-bestanden met hoge resolutie als e-mailbijlagen te versturen.

Het drukproces van het magazine is afhankelijk van de ingestuurde kwaliteit, om er zeker van te zijn dat de foto’s er goed uitzien op de pagina. Het is een soort mode geworden om foto’s in Word-documenten of PDF-pagina’s in te sluiten. Dit is niet geschikt voor gebruik in het magazine, om-dat op deze manier de kwaliteit van het fo-tobestand wordt verminderd.

Het klinkt misschien raar om te zeggen “vraag het bij twijfel aan de jongere gene-ratie”. Maar zelfs met de kennis en ervaring binnen de redactie, is het soms nodig om raad en advies te vragen aan de huidige ICT-generatie. Iets waar wij soms een pro-bleem mee hebben, is voor hen vaak geen probleem!

Do’s:• Gebruik indien mogelijk een camera en

geen telefoon• Gebruik meer dan één fotograaf indien

mogelijk• Gebruik interessante onderwerpen en

achtergronden

Dont’s:• Poseren tegen een muur (“Grip en Grin”)• Sluit foto’s in een Word-document of PDF

in.

Aanleveren van artikelen en foto’s voor het IPA Magazine

Het resterende programma voor 2018 is natuurlijk terug te vinden op de website van IBZ Gimborn, maar staat ook op de website van IPA Nederland. Inmiddels is ook het nieuwe seminarprogramma voor 2019 op beide websites te vinden.

Voor meer informatie over deze seminars, kijk op www.ibz-gimborn.deVoor meer informatie over aanmelden en voorwaarden, kijk op www.ipa-nederland.nl

SEMINARPROGRAMMA 2018 T/M DECEMBER:18|34 01/10 t/m 05/10 Veiligheidsrisicos binnen de EU:18|35 05/06 t/m 08/06 Bedreigingen voor de binnenlandse veiligheid (YouPo-seminar)18|36 15/10 t/m 19/10 Actieve pensionering18|50 15/10 t/m 17/10 De Unie in de samenleving18|37 22/10 t/m 26/10 Verkeersveiligheid18|38 26/10 t/m 28/10 Workshop schrijven voor politieagenten18|39 29/10 t/m 31/10 Leiderschap in zicht of beheers de rolverandering18|40 05/11 t/m 09/11 Sturing en controle in openbare instellingen18/41 12/11 t/m 16/11 Geweld tegen de overheid18|42 21/11 t/m 23/11 Doel bereikt? – Huidige rechtspositie van LGBT personen in Europa18|43 03/12 t/m 07/12 Evidence based policing and predictive policing18|44 10/12 t/m 13/12 Minority police groups in Europa en de rest van de wereld18|45 12/12 t/m 14/12 De rechtstaat maakt zich op – Hoe bedreigd zijn onze vrijheden?

IBZ-Gimborn-Seminarsprogramma 2018programma 2018

De IPA is de enige wereldwijde organisatie van en voor opsporingsambtenaren. De IPA heeft een eigen oplei-dingslocatie. Geluk voor de Nederlandse leden; deze is slechts op een steenworp afstand gelegen in Marienheide, Duitsland.

In het prachtige Schloss Gimborn wordt het gehele jaar door seminars georganiseerd. De onderwerpen zijn zeer divers en veelal meertalig. Collega’s van over de gehele wereld komen hier naar toe om samen (maar zeker ook van elkaar) te leren. Een prachtige plek om collega´s van over de hele wereld te ontmoeten en om je kennis en vaardigheden verder uit te breiden.

IPAMAGAZINE 15

Ben gaat vandaag op de motor op pad, terwijl ik mij gezien het weer gelukkig met een politiebus mag verplaatsen. Kort na het middaguur zetten we koers richting Amsterdam.

We zijn vandaag niet voor een reguliere surveillance-opdracht onderweg, maar we gaan deelnemen aan het Kinderbeestfeest. Een keer per jaar gaat dierentuin Artis in de avonduren speciaal open voor ruim 1200 (chronische) zieke en gehandicapte kinde-ren. Samen met hun gezinsleden krijgen ze een fantastische avond aangeboden. In de dierentuin zijn veel activiteiten georgani-seerd en de kinderen worden als echte Vips behandeld.

Wat heeft de politie daar mee te maken zult u zich wellicht afvragen.

Traditiegetrouw worden de kinderen en hun gezinsleden door de hulpdiensten vervoerd van en naar Artis. Zo’n 350 hulpverlenings-voertuigen van onder andere politie, brand-weer, ambulance, Rode Kruis, Rijkswater-staat, Koninklijke Marechaussee, Douane en Koninklijke Landmacht vervoeren de kids in lange colonnes en onder begelei-ding van zo’n 150 politie en Marechaussee motoren door het drukke Amsterdamse verkeer.

Om het voor de kinderen nog specialer te maken gebeurt dit alles met loeiende si-

renes. Onder het motto “niks aan de hand, toch aan de kant” zijn de inwoners van Am-sterdam voorgelicht over dit mooie evene-ment.

De reis naar Amsterdam verloopt op files, zware regenval en een aanrijding die we nog even afhandelen na, voorspoedig. Aan-gekomen nabij het Academisch Medisch Centrum (AMC) ontmoeten we collega hulp-verleners uit het hele land. Mijn collega Ben is inmiddels doorweekt van de regen, maar laat zich niet kennen.

Wij maken vandaag deel uit van Route Tij-ger en krijgen de taak om kinderen te ver-voeren van het AMC naar Artis en terug.

BLOG: NIKS AAN DE HAND,TOCH AAN DE KANT

“Vandaag heb ik als centralist een bijzondere dag voor de boeg. Vandaag geen dienst op mijn vertrouwde plekje, het Operationeel Centrum. In de stromende regen rijd ik naar het politiebu-reau in Roermond. Hier staat mijn collega Ben mij al op te wachten.

Als iedereen gebriefd is en via C2000 con-tact heeft met elkaar, zetten we koers naar het AMC. Voor de hulpverleners een mooie gelegenheid om het colonne-rijden nog even te oefenen.

Bij het AMC krijg ik van de CliniClowns een rode neus en ontmoet ik mijn passagier Jay*. Het mannetje is vandaag te gast sa-men met zijn zus en ouders. Voor zijn leef-tijd is Jay een aardig wijs mannetje. Trots laat hij me twee littekens zien. Jay blijkt een chronische botziekte te hebben met als resultaat een leven vol operaties. Deson-danks is Jay een supervrolijk mannetje. Hij heeft er zin in!

Bij het verlaten van het ziekenhuisterrein gaan de sirenes aan. Ondanks de oorver-dovende herrie staan er op verschillende plekken mensen te zwaaien. Omstanders smelten bij het zien van al die stralende gezichtjes en ik moet zeggen dat het op mij ook de nodige indruk maakt. Motorrijders en verkeersregelaars zetten netjes alle kruisingen af en veel sneller dan normaal komen we aan bij Artis.

De straten rond Artis staan vol met enor-me aantallen hulpverleningsvoertuigen. Al die hulpverleners die zich, veelal in hun vrije tijd, inzetten voor deze zieke kinderen, kippenvel!

Tijdens mijn tweede rit vervoer ik een gezin waarvan het VIP kind gezien haar medische toestand helaas niet mee kan. Het gezin heeft toch besloten om naar Artis gegaan. Even alle ellende vergeten. Als we bij Artis aankomen schakelen we via de megafoon van de politiebus het uiterst irritante lied-je van de Luizenmoeder in. Langs de route lachende gezichten en zwaaiende mensen op de terrassen. Dan valt mijn oog op een klein meisje met het syndroom van Down. Bij het horen van het liedje zet het meisje op het trottoir al haar dansskills in. Na een groot applaus van omstanders geven we de kleine meid een whiteboard marker. Samen met andere kinderen maken ze op mijn po-litiebus leuke tekeningen. Dit is genieten!

Ondanks het slechte weer genieten de kin-deren in Artis. Alle hulpverleners komen buiten de dierentuin samen om een klein hapje te eten. Mooie ontmoetingen met collega hulpverleners die allemaal het hart op de goede plaats hebben.

Niet veel later gaan we ons opstellen voor de terugreis. Terwijl mijn passagiers al in

de bus zitten zie ik hoe vrijwilligers van het Rode Kruis een hele zieke jongeman in hun voertuig helpen. De vrijwilligers nemen hier alle tijd voor. De jongen komt van de onco-logieafdeling en zijn kale hoofd en slechte conditie maken veel indruk op me. Gezien de toestand van de jongen gaan we over op een zogenaamd glijdend transport. Ie-dere drempel of ongelijkheid levert de jon-gen veel pijn op. Daarom rijden we uiterst voorzichtig. Het comfort van de jongeman is topprioriteit.

Als alle kinderen weer bij het AMC zijn afgezet rijden we vermoeid maar dankbaar terug naar Limburg.”

* i.v.m. de privacy van de passagier is zijn naam gefingeerd.

FOTO’S IDE NAUTA & STICHTING KINDERFEEST

TEKST FACEBOOKPAGINA OPERATIONEEL CENTRUM POLITIE LIMBURG (LH)

IPAMAGAZINE 17

Hieronder leest u het persoonlijke verhaal van de Amsterdamse politiecollega Don over de overval op het gelddepot van Brinks op 29 juni 2011. Vanaf die dienst in juni 2011, zou zijn leven nooit meer hetzelfde zijn.

GELDDEPOT BRINKSOVERVAL

Don: “Er is tot op heden weinig gecommu-niceerd over deze extreme overval, maar ik hoop dat mijn blog een goed beeld schept van wat er gebeurd is die nacht en wat het met mij als persoon heeft gedaan.”

“Drie auto’s tegelijk oproepen is vaak iets heftigs”.

Het is 28 juni 2011 en ik heb nachtdienst naar de 29ste van die maand. Het begint al donker te worden als ik richting Amsterdam rijd. Het weer is slecht. Het waait erg hard, het lijkt bijna stormachtig. Mij benieuwen wie er nog meer dienst hebben vannacht. Ik hoop een leuk clubje, want dan gaat de nacht lekker snel.

Ik kom op het werk en zie een collega die ik erg mag, voor de insiders bekend als Vlammetje. ‘Heb je ook nachtdienst’ vraag ik haar. “Ja” zegt ze, gezellig.

Gisteren heb ik met haar voor het eerst een noodhulpdienst gedraaid. Dat is met de auto de 112 meldingen rijden. Het be-gon een tikkie ongelukkig, ik reed namelijk een zwarte kat dood... Als een zwarte kat je kruist is het al ongeluk, laat staan hem doodrijden…

Ik zie andere collega’s ook binnen komen lopen en het is een leuk clubje mensen. Dit wordt een leuke nachtdienst. Ik pak de dienstmap erbij om te kijken wie er de noodhulp heeft deze nacht. Mooi, Jay en ik mogen samen deze dienst rijden. Ik ken Jay nog niet, maar hij ziet er uit als iemand waar ik wel mee kan praten.

Ik stap in de lift naar de 4de verdieping, om mij om te gaan kleden in het uniform, wat ik gekscherend altijd gestichtskleding noem. Weer beneden pak ik een bekertje water en begin eerst met een sigaretje achter het

bureau. Terug binnen zie ik dat de collega’s van de middagdienst de lift pakken om zich om te kleden en naar huis te gaan, “werk ze” hoor ik nog. Terwijl net de liftdeur sluit zeg ik nog: ‘Wel thuis!’

De briefing wordt gestart en daar staat weinig bijzonders in. We babbelen nog wat na en na de telegraaf te hebben gelezen ben ik er klaar voor. Jay en ik pakken een autosleutel en lopen naar buiten. “Wil jij rij-den” hoor ik Jay vragen, ‘ja is prima hoor’ antwoord ik. We stappen in en melden ons bij de meldkamer aan als de 3401 van de nacht.

Het is inmiddels lekker rustig op straat, waarschijnlijk vanwege het slechte weer. Jay en ik zijn lekker aan het babbelen en le-ren elkaar zo kennen. Aardige kerel die Jay, dit gaat wel een leuke en gezellige nacht worden.

“AD3401 hier het HB over”. Mooi we krijgen een melding. Of wij wilden gaan naar een woning waar was ingebroken. Ik vertel Jay dat ik werkzaam ben geweest als sporen-zoeker bij de forensische opsporing, dus dat kan van pas komen. We komen ter plaatse en een vrouw doet open. Wij horen haar verhaal aan en ik kijk naar de sporen en mogelijkheden van een modus operandi. Ik trek mijn conclusie al vrij snel. De deur is open geflipperd zeg ik tegen haar. Zij had de deur niet afgesloten, maar achter zich dicht getrokken. De dief heeft door een stuk plastic in de naad van de deur te steken, hem zo kunnen openen.

Laptop weg... Zonde. We geven de vrouw advies over wat te doen en noteren haar gegevens.

Weer in de auto rapporteren wij terug aan het HB wat er gebeurd is. “Status vrij” ver-schijnt in het scherm, klaar voor een nieuwe melding dus. We rijden de hele wijk door en er gebeurt vrij weinig. Het is gelukkig wel gezellig in de auto. Je hebt wel eens een dienst met collega’s waarbij er maar weinig gepraat wordt, maar gelukkig kunnen Jay en ik kunnen goed praten met elkaar.

Rond 02:15 uur ongeveer krijgen wij weer een melding. “3401 wilt u gaan naar het tunneltje onder het spoor bij de Tugelaweg. Er staat daar een invalidenautootje onbe-heerd achtergelaten.” Mijn hemel, wat een melding zeg... Wij staan voor het invali-denkarretje en daar is niets mee aan de hand. Ik stap weer in de auto en zeg tegen Jay: “Als dit de meldingen worden van deze nacht, dan wordt het een lange nacht.”

Wij rijden verder door de wijk en rijden net het Krugerplein op, het is dan 03:00 uur.

“AD3101, 3201 en 3501 hier het HB over.” Oké, even stil, drie auto’s tegelijk oproepen is vaak iets heftigs, dit gebeurt niet vaak. We horen dat er een overval gaande is op het geldtransportbedrijf Brinks op de Kol-lenbergweg in Zuidoost. “We gaan!” Hoor ik Jay roepen en zie dat hij gelijk de knop in-drukt waardoor de blauwe lampen aangaan op het dak.

Ik draai de auto om en trap het gas vol in, richting de Gooiseweg, deze weg leidt naar Amsterdam-Zuidoost. Onderweg komt er vanuit het HB steeds meer informatie bin-nen over de overval. Het HB zegt dat er met automatische wapens wordt geschoten. Wow! Is de reactie die Jay en ik gelijk heb-ben.

Jay roept het HB en zegt dat de 3401 ook onderweg is en vraagt om een opstelposi-tie.

Ondertussen rijden wij zo hard als de auto kan, over de Gooiseweg. We horen on-derweg dat alle auto’s die onderweg zijn een plek krijgen waar ze zich moeten op-stellen. Alleen de 3101 gaat naar het pand om de situatie te bekijken.

Het pand van Brinks ligt midden in een in-dustrieterrein. Er loopt een hoofdweg door het terrein en deze heeft een soort U-vorm. Er zijn twee mogelijke vluchtroutes. Een uitgang ligt dicht tegen de Ikea en McDo-nald’s aan en de andere ligt vlakbij de Are-na. Wij krijgen de opdracht naar de uitgang bij de Arena te rijden.

Jan, de centralist op het HB is duidelijk ge-

spannen, dat zegt wel wat. De man is na-melijk de rust zelve. We horen hem on-derweg zeker 5 keer zeggen dat wij moeten denken om onze eigen veiligheid. Ik stuur de auto de Gooiseweg af en de Bijlmerdreef op, we komen nu dichtbij. Jan zijn stem ho-ren wij weer over de porto. Zijn stem klinkt heel erg serieus en gespannen:” Jongens denk alsjeblieft om je eigen veiligheid. We horen via de telefoon van de melder auto-matisch vuur.”

Ik krijg een vreselijk gevoel van zenuwen, laag in mijn buik. Het is alsof ik voor de zwaarste proef van mijn leven kom te staan, zonder dat ik daarvoor de tijd heb gehad om mij voor te bereiden. Mijn maag draait zich ervan om. Waar rijden wij in godsnaam op af! Ik rijd zo hard als ik kan, maar eigenlijk wil je dat diep van binnen niet, de zenuwen worden er alleen maar erger van.

We zijn er bijna, het kruispunt is in zicht. Ik zie voorbij het kruispunt, aan het begin van de hoofdweg, allemaal auto’s van ons. Zij hebben een soort blokkade gemaakt. Ze staan allemaal dwars over de weg met nog een klein gaatje helemaal aan de linkerkant.Het is uitgestorven op straat, je ziet alleen maar politiemensen. Ik zet de auto stil mid-den op het grote kruispunt en we stappen allebei snel uit.

‘Mijn god, wat is dit man!’ Het eerste wat ik hoor zijn hele zware, snel op elkaar volgen-de knallen. Ik herken het gelijk als het ge-luid van een automatisch vuurwapen. Het lijkt alsof dat bij Brinks vandaan komt. Het is alsof er een groot monster om de hoek staat, je hoort hem wel, maar je ziet hem nog niet.

Jay en ik rennen naar de achterkant van onze auto en pakken het zwarte, zware kogelwerende vest uit de auto. We hebben onze eigen, lichtere, vesten al aan, maar besluiten deze ook maar aan te trekken voor de zekerheid. We helpen elkaar de vesten aan te trekken, want goed bewegen lukt niet echt met die dingen aan.

Ik gooi de achterklep dicht en zie dat Jay in versnelde pas richting een inspecteur loopt. De inspecteur staat alle collega’s luidkeels aan te sturen en zorgt voor een goede afzet-ting. Ik zie dat de inspecteur vanaf de stoep mijn kant uitschreeuwt: “Collega, zet je auto ook in de wegafzetting, we gaan ze hier stop-pen!”

Ik twijfel geen seconde en stap in onze Volkswagen Touran. Ik start de motor en rijd de hoofdstraat in. Het gaatje aan de linkerzijde, daar zou hij nog doorheen kun-

nen komen en ik besluit daarop mijn auto daar in de blokkade te parkeren. Ik draai de sleutels om en stap uit de auto. Ik zie dat er ondertussen een andere auto achter mij komt staan en mijn auto op die manier in-bouwt.

Nog steeds hoor ik de zware doffe knallen voor mij. ‘Het pand van Brinks moet daar net links achter de bocht liggen.’ dacht ik. Door de zware knallen werd ik bang, echt bang! Wat doe ik in godsnaam hier! ‘Het lijkt verdomme wel een .50 kaliber’ zeg ik in mezelf, zo hard waren de knallen.

Ik sta achter mijn auto en kijk de straat in. Voor mij ligt een weg van pak hem beet 100 tot 150 meter lang met aan de het ein-de een bocht naar links. Ik kijk die straat in met mijn rechterhand rustend op mijn vuurwapen. Oké, dacht ik bij mezelf kom dan maar, dan gaan wij het gevecht aan! Ik besef mij ineens, dat de ruiten in zo’n Tou-ran niet veel dekking bieden bij een vuur-gevecht.

Ik kijk naar rechts en ik zie een busje staan, een Transporter van ons. Ik besluit mij te verplaatsen naar het busje. Ik ga achter het motorblok staan en verberg zo veel moge-lijk van mijn lichaam erachter.

Ik sta mij ondertussen mentaal voor te bereiden op een mogelijk dodelijk vuurge-vecht. Ik kijk nog wel om mij heen voor mo-gelijke vluchtroutes en schrik. Ik zie alleen maar gladde gevels, zonder enige vorm van een goede dekking. Het enige wat ik heb is de auto, that’s it... Ik kijk om mij heen en het valt mij op dat ik de enige ben die bij de auto’s stelling heeft genomen. De rest van de collega’s zie ik heen en weer rennen op het kruispunt zelf. Ik besluit voor mezelf te kiezen en richting het kruispunt te lopen. Nog voor ik mij heb omgedraaid, nog meer zware knallen.

De zware knallen hoor ik nu vreemd genoeg ook achter mij. Ik schrik, met hoeveel zijn zij? Is dit een val? Waar komen zij vandaan? Ik hoor tegelijk over mijn portofoon colle-ga’s in paniek schreeuwen: “Mc Donalds,, we moeten daar heen ze vluchten via de andere uitgang. Ik zie een hoop collega’s mij voorbij rennen en in hun auto stappen.

Ik stap ook in, pak wat onhandig de sleutels en start de auto. Ik kan geen kant op zie ik. Ik ben ingebouwd door de andere auto’s en zal moeten wachten tot de rest weg is. Als de auto achter mij dan eindelijk weg is kan ik achteruit rijden en de neus van de auto richting het kruispunt draaien.

IPAMAGAZINE 19

20 meter voor het kruispunt zie ik Jay staan. Hij staat in een middenberm op mij te wachten. Mijn raam is open, geen idee waarom... Ik geef gas en rij naar Jay toe. Ik stop naast Jay en sta midden op de rijbaan. Jay komt naar mij toe lopen en zie dat hij iets wilt zeggen tegen mij door het open raam, zijn lichaam zo gedraaid dat hij gelijk om kan lopen om in te stappen.

Ik hoor gierende banden achter mij. Ik zie in mijn achteruitkijkspiegel, heel duidelijk een grijze Audi de hoek om driften. De Audi komt op zo’n manier de hoek om, wat ik tot die dag alleen maar gezien had in de film ‘Tokyo drift.’ De neus van de auto wees mijn richting al uit voor hij überhaupt de bocht uit was. Ik zie vanuit het linker achterraam iets zwarts komen.

Felle grote flitsen komen eruit vandaan en hoor de zware knallen er tegelijk bij. Alles gaat nu heel snel. Ik word beschoten! Ik zie dat de flitsen mijn kant uit wijzen.

Ik kijk naar links en zie Jay staan. Zijn ogen worden op het moment dat de Audi de hoek om komt groot en hij rent van mij weg. Ik zie dat hij een snoekduik de bosjes in neemt en zo ontsnapt aan het zicht van de overvallers. Ik sta nog steeds stil, maar ik sta gruwelijk in de weg hier. De overvallers moeten over deze weg en ik sta hier...

Ik geef gas en scheur het kruispunt op. Nog steeds word ik van achteren be-schoten en hoor de zware knallen dichter-bij komen. Terwijl ik het kruispunt op rijd, bedenk ik mij dat Jay daar alleen ligt. Er is niemand meer in die straat, dacht ik toen.

Ik kan van hieruit alle kanten op vluchten. Ik besluit mijn stuur linksom te gooien. Ik draai de auto weer om richting de overval-lers. Ik knal met een rotgang de stoep op en rijd richting Jay. Ik wilde dat Jay nog een vluchtmogelijkheid zou hebben, hem daar zo achterlaten doe ik niet. Voor mij doemen ineens een rijtje paaltjes op, shit ik kan niet verder! Ik sta op de rand van de stoep, nog geen vijf meter van het midden van de rij-baan af. Jay ligt ongeveer 20 meter voor mij in de bosjes.

De overvallers en hun grijze Audi zie ik dichterbij komen. Ze komen dichterbij en dichterbij... Alles gaat nu echt in slow mo-tion. Mijn leven flitst aan mij voorbij in mijn hoofd. Alsjeblieft, alsjeblieft schiet mij niet dood. Ik heb nog zo veel om voor te leven. Ik ga trouwen over 3 maanden... Ik was aan het bidden voor mijn leven op dat moment.Ik heb nog nooit in mijn leven zo een onge-kend angstig moment meegemaakt.

Ik kon geen kant meer op. Ik kon niet uit de auto stappen. Ik kon niet wegrijden. Ik kon mezelf niet klein maken door die lompe vesten. Ik kon mijn wapen slecht pakken, kortom ik kon helemaal niks! In mijn angst maak ik mij zo klein mogelijk in de auto terwijl de Audi mijn kant op komt. Het klein maken beperkte zich tot mijn hoofd iets naar beneden te doen, verder lukte niets. Het schieten stopte op een meter of 50 voor hij bij mij was, maar hij hoeft de trek-ker maar aan te raken en ik ben er geweest. Ik zie de grijze Audi voorbij mij rijden en volg hem over mijn schouder. Er heeft tijdens het voorbij rijden maar 5 meter tussen ons gezeten.

Ik zie achter de grijze Audi vervolgens ook een zwarte Audi met een rotgang voorbij komen. De grijze Audi gaat rechtdoor rich-ting het politiebureau aan de Flierbosdreef en de zwarte gaat linksaf. Nadat de Audi’s voorbij zijn gereden lijkt het wel alsof de tijd weer versneld wordt naar het norma-le. Ik kijk mezelf na en betast mezelf om te voelen of ik geraakt ben. Ik zucht, gelukkig nergens bloed, geen pijn, ik ben in orde. Ik rijd de stoep af en zie Jay aan komen rennen. Hij stapt in en ik vraag hem of hij gewond is en hoor hem kort “nee” zeggen en daarop “rijden, rijden, rijden!” Ik trap het gaspedaal vol in.

Ik besluit dezelfde richting op te rijden, als de Grijze Audi die inmiddels uit het zicht is verdwenen en richting het bureau Flierbos-dreef rijdt. Die weg komt uit bij het bureau en je kan van daaruit gelijk het parkeerdek van het bureau oprijden. De grijze Audi heeft zo hard gereden dat deze de bocht had gemist en tot stilstand is gekomen op het parkeerdek.

Collega’s die binnen waren in het bu-reau dachten dat het Arrestatieteam was gearriveerd en liepen naar buiten. Het was alleen geen auto van het AT, maar van de overvallers De collega’s werden gelijk onder vuur genomen door de overvallers. Gelukkig liggen er betonnen blokken om te voorko-men dat er door collega’s, of andere men-sen schade wordt gemaakt aan het pand met auto’s. Daar konden zij door heel plat op de grond te gaan liggen dekking achter zoeken. Andere collega’s vonden dekking achter een muur. De kogels vlogen op dat moment letterlijk het politiebureau in!

De overvallers zijn daarop naar achteren gereden en reden richting de Bijlmerdreef, voor hen de verkeerde richting en daar kwamen zij ook achter. De Audi werd om-gedraaid en reed vervolgens richting de A9. Tijdens het voorbij rijden hebben zij weer geschoten op het bureau en de collega’s daar, een echte drive-by dus. Op het mo-ment dat dit net gebeurd was, kwamen wij met de auto aanrijden.

De auto is al uit zicht. Ik heb een enorme tunnelvisie. ‘Welke kant, welke kant!’ zeg ik hard in de auto. “Rechts, rechts” hoor ik Jay roepen. We draaien net na de Audi de A9 op. Dat ding gaat zo hard dat wij hem nooit bij kunnen houden. Ik heb de hele rit constant vol gas gereden en die “ellendige wagen” gaat niet harder dan 175 km/h!De Audi is ver uit zicht. We draaien de A2 op en rijden als idioten constant vol gas. De bochten zachter nemen was er even niet bij. We glijden, met veel gevaar, als gekken

door de bochten op de snelweg. Eenmaal op de A2 is het een grote zee van blauw licht. Alle politieauto’s die in Amsterdam reden, rijden nu hier. Ik denk dat ik zeker 25 à 30 auto’s zie rijden. Op de portofoon schreeuwt iedereen van alles en nog wat. Ik zie collega’s opritten en afritten opgaan als gekken.

Er heerst verwarring en onduidelijkheid over waar de Audi is. De een zegt: “hier er af” en de ander zegt: “nee rechtdoor. ”Ik hoor een collega kwaad schreeuwen naar de meldkamer: ”Waar blijft verdomme die helikopter?” Later hoorde ik dat de helikop-ter vanwege het slechte weer niet mocht vliegen en dat de piloot tranen had van frustratie naast de heli.

Ondertussen in de auto, zeg ik tegen Jay dat ik enorme moeite heb om de auto te besturen.

Ik tril van boven tot onder heel erg hard en ongecontroleerd. Het is de spanning die in mijn lichaam zit, de adrenaline is aan het pieken. Ik heb de grootste moeite om mijn been zo te houden dat ik vol gas kan rijden.Jay is net zo erg op van de adrenaline en schreeuwt in de auto:” Dit zijn de meldin-gen, of niet Don? Dit zijn de meldingen!” Ik ga er helemaal in mee terwijl wij de volgen-de bocht door glijden op de A2. Wij horen over de portofoon dat de vluchtauto bij Waardenburg, een plaats in de buurt van Den Bosch is gecrasht. Wij rijden op dat moment bij Vianen. Wij zijn in nog geen kwartier naar Utrecht gereden, maar zij nog heel veel verder…

De overvallers hebben ondertussen een Hyundai I10 gekaapt en zijn daarmee ver-der gevlucht. In de Hyundai reden 4 man-nen onderweg naar hun werk en zagen de crash. Zij wilden de mensen helpen, maar werden verrast door de overvallers die hun machinegeweren op hen richten. Zij moes-ten uitstappen en op de snelweg gaan lig-gen.

We horen dat andere collega’s dichterbij, al bij het plaats delict zijn.

Vlammetje reed vlakbij de crashplek en is daar wel naartoe gegaan. Zij had een bur-gerauto die een stuk harder kon dan de auto van ons. De overvallers zijn met de Hyundai I10 natuurlijk veel minder snel en worden ingehaald door collega’s. De over-vallers hebben hun auto midden op de A2 in de buurt van Eindhoven stilgezet en zijn uitgestapt. Zij hadden een hinderlaag ge-legd, maar collega’s zagen dat gelukkig door de glazen geluidswal. Van daaruit zijn de

overvallers de grens met België overgegaan en zijn zij ontkomen.

Ik hoorde dat het HB verschillende eenhe-den opriep om terug te komen naar Am-sterdam om het PD te bewaken. Amster-dam was helemaal leeg, er reed totaal geen politie meer... “3401, HB over, u moet zich opstellen bij het kruispunt bij de McDo-nald’s om het PD te bewaken.” Wij gingen onderweg terug naar Amsterdam en wij kwamen er toen achter dat wij geen gordels om hadden, klein detail...

Ik rijd nog steeds 170 km/h en zie dat er allerlei lampjes beginnen te branden op het dashboard. De auto begint het te begeven. Ik ga maar wat zachter rijden, 140 of zo. Nog steeds tril ik de hele auto door van de adrenaline. Het is op dit moment 03:45 uur.We komen aan op de plek des onheils en sluiten het PD aan deze zijde af. Niemand komt het industrieterrein in of uit op dit moment. Het begint ochtend te worden en er verschijnt meer en meer verkeer. Ik plaats pionnen om duidelijk te maken dat er een wegafsluiting is en dat mensen een andere route moeten volgen. Terwijl ik dit doe komt steeds verder het besef wat er allemaal gebeurd is. Ik loop naar Jay en zeg tegen hem: ‘Jay we zijn gewoon beschoten als een malle ouwe, wat the fuck is er alle-maal gebeurd net man!’ Ik zie ook bij Jay dat het langzaam aan binnenkomt.

‘Goeiemorgen meneer, u moet even een andere route volgen. De weg is afgesloten vanwege een plaats delict.’ Ja maar, ik moet naar mijn werk. Dat snap ik meneer, anders moet u even daar uw auto parkeren en een stukje lopen.”

Een zuchtconcert verder en een hoop bin-nensmonds gemopper gaat de man ach-teruit.

‘Goeiemorgen mevrouw, u kunt even niet verder dit is een PD. Ja maar, kan ik er niet gewoon even langs.’ Soms wordt ik zwaar gestoord van mensen. Mensen zijn zo on-gelofelijk egocentrisch. Ik word helemaal gek van het woordje:” Ja maar.” Ik sluit de weg niet af voor mijn lol mensen! Ik word pissig van al het onbuigzame volk die och-tend, altijd de discussie willen aangaan. Luister gewoon en stel niet van die domme vragen!Ik ben net beschoten en heb de meest spannende momenten van mijn leven mee-gemaakt en het enige waar zij zich druk om maken is hun kop koffie op het werk! Ach-teraf besefte ik wel dat deze mensen, die

net wakker zijn, totaal niet beseffen wat er hier gebeurd was. Het was een stuk emotie en frustratie dat eruit kwam.

Via de portofoon krijg ik te horen dat alle betrokken agenten bij de overval zich met spoed moeten melden aan het bu-reau Flierbosdreef. De mobiele eenheid nam onze plekken over om de PD te gaan bewaken.

Jay en ik lopen het bureau binnen en het is druk binnen. Ik zie veel collega’s en ze zijn allemaal in een andere gemoedstoestand. De een zit voor zich uit te staren met een waterige, glazige blik. Een blik die dwars door alles heen kijkt. Je kon voor hem staan, hij zag je gewoon niet. De ander vertelt het verhaal snel en is nog high van de adrena-line. Weer een ander is boos en schreeuwt, sommigen huilen.

Ik zie dat er een vrouw op mij af komt lopen en zij vraagt mij van welk bureau ik ben. Zij zegt: “er is hulp onderweg voor je.” Ik vond het wel best, ik wilde alleen een bakkie en een peuk, doe maar een paar peuken eigen-lijk…

De debriefing was er een zoals ik er nog nooit een heb gehad. Het was erg emotio-neel. De wijkteamchef van het bureau was er en allerlei hulpteams voor de collega’s. Iedereen kon zijn verhaal vertellen.

Zo hoorde ik dat de schoten, die wij hoorden toen wij aankwamen en ik in de wegafzet-ting stond, gericht waren op de 3101 en 3201. De 3101 kwam ter plaatse en werd gelijk onder vuur genomen door een man die helemaal in het zwart was gekleed, in-clusief zwarte bril, lijkend op een skibril.

Hij viel niet op en begon gelijk te schieten toen de collega’s aankwamen. De kogels vlogen de auto in en de collega hadden ge-lijk de auto in zijn achteruit gezet en waren naar achteren gereden. De overvaller bleef aanvallen en liep c.q. rende daarbij, met de auto mee en bleef daarbij op de collega’s schieten. De collega’s vluchtten de auto uit en namen dekking achter een betonnen muur. Op dat moment zagen zij dat de ko-gels dwars door de voorruit vlogen.

De schoten die ik dacht achter mij te horen, op het moment dat ik in de wegafzetting stond, bleken gericht te zijn geweest op de 3201. De overvallers hadden geprobeerd om eerst weg te komen via het kruispunt bij de McDonald’s. Daar reden ze tegen een soortgelijke wegafzetting aan, als bij ons. De overvallers hadden toen geprobeerd om

IPAMAGAZINE 21

zich er door heen te schieten en hebben daarbij de auto van de 3201 doorzeefd. Ge-lukkig zat daar niemand in op dat moment. De geluiden werden kennelijk door de hoge gebouwen weerkaatst.

Daarna zijn zij dus omgedraaid naar ons kruispunt. Ik ben dus erg blij dat ik niet meer in de wegafzetting heb gestaan en dat deze was opgeheven, tegen de tijd de overval-lers bij ons waren. Anders had ik hier mis-schien niet gezeten. Ook het feit dat ik met de auto van de weg af kon komen, zonder dat ik daarbij geraakt ben is een mazzel geweest. Vooral het moment dat de beide auto’s mij op een afstand van nog geen 5 meter moesten passeren was een vrese-lijke nare ervaring. Ik was een levensgroot doelwit en kon geen kant op. Op die plek heb ik echt gevreesd voor mijn leven.

Het is in elk geval bijzonder dat er niemand van ons geraakt is, want gericht schieten deden zij absoluut!

Iedereen vertelde dus zijn verhaal en daarbij zag je veel verschillende emoties. Sommigen vertelden het nog steeds ont-spannen en anderen leken helemaal van de wereld te zijn.

Het was in ieder geval de meest rare de-briefing ooit. Ik had de wijkteamchef van het bureau nog nooit gezien, maar tijdens de debriefing hoorde ik hem mijn naam zeggen:” Don, wil jij ook nog wat vertellen?” húh, hoe weet je mijn naam dan?, dacht ik in mezelf. Ook ik heb verteld hoe ik het er-varen had en daar luisterde iedereen aan-dachtig naar.

Iedereen moest zijn gegevens op schrijven zodat de hulpteams contact met ons kon-den opnemen, dus dat heb ik ook gedaan. Na de debriefing gingen de rokende colle-ga’s weer naar buiten om meer te roken, ik dus ook. Ik krijg van een bekende wat siga-retten, dit aangezien ik net een poging deed te stoppen. Ik heb aan hem mijn verhaal verteld. “Een wonder dat er geen doden zijn gevallen vandaag, echt een wonder”, hoor-de ik buiten veel collega’s zeggen. Daar ben ik het helemaal mee eens, het was ook een wonder.

Jay en ik gingen terug naar ons eigen bureau de Linnaeusstraat. Eenmaal op het bureau was ook onze wijkteamchef er. Iedereen sprong van zijn of haar stoel en kwam onze kant op lopen. Iedereen keek ons vragend aan en ook Vlammetje was weer binnen. “Blij dat jullie nog heel zijn jongens...”

Wij hebben ons verhaal gedaan in de brie-fing ruimte. De wijkteamchef vroeg mij: ”Don kan jij nog naar huis rijden?” Ja waar-

om niet.... “Ja, oké ik zie het al, jij gaat niet meer rijden. Jij laat je auto staan en gaat samen met Jay naar huis. Ik wil dat jullie samen rijden.”

Volgens mij had ik op dat moment ook een behoorlijk “geshellshockte” uitstraling over mij heen.

Ik ben samen met Jay naar huis gereden en hij heeft mij thuis afgezet. Ik kende Jay nog maar een dag, maar het was alsof ik hem al maanden kende. Dit soort gebeurtenissen vormt gelijk een hele sterke band.

Ik liep met mijn sleutel in de hand naar mijn woning en deed de deur open. Ik stapte binnen en mijn twee katten kwamen mij begroeten, shit hé. Ik voelde een zware brok in mijn keel opkomen. Ik wist dat mijn verloofde thuis was en die lag nog op bed. Het was toen ongeveer 10:00 uur denk ik. Mijn verloofde zou samen met mijn moeder gaan shoppen die dag.

Ik liep met een zwaar gevoel de slaapkamer binnen en hoorde mijn verloofde zeggen: ”Wat ben jij laat thuis?” Ik brak helemaal op dat moment. “Je mag blij zijn dat ik über-haupt nog thuis ben gekomen.” Ik huilde, zoals ik dat nog nooit eerder gedaan had. Ook mijn verloofde begon te huilen.

Ik heb mijn verhaal, door het huilen heen in etappes gedaan. Ik was helemaal op. Ik was leeg en kon niet meer.

Ik was net klaar, zo goed als ik dat kon, met mijn verhaal doen aan mijn verloofde toen mijn vader belde. Ik nam op en hoorde hem met een vrolijke stem zeggen:” Heey jongen ik hoorde net wat op de radio. Heb je ook mee gedaan aan die vette achtervolging?”

Wederom brak ik en begon weer te huilen. Mijn vader hoorde ik aan de andere kant van de lijn stil worden en zijn vrolijke en-thousiasme veranderde in een stilte en hij

slikte zijn schrik weg. Hij wist niet goed wat te zeggen en dat is logisch.

Ik wilde niet slapen. Ik had het nieuws aan-gezet want ik wilde weten wat er gebeurde.Ik wilde alles weten wat er in het nieuws was over de overval.

Mijn moeder kwam naar ons huis, mijn verloofde heeft haar buiten verteld wat er gebeurd was. Zij kwam met een verschrikt gezicht binnen en ging naast mij zitten. Ik zat nog steeds helemaal wankel naar de tv te staren en leeg te zijn.

Ik weet nog dat mijn moeder, ook ge-schrokken en met de beste bedoelingen zei: ”Jongen hier moet je niet te lang mee blijven zitten.” Ik werd boos, zo boos! Ik word nooit zo snel boos, maar ieder ver-keerd woord maakte mij furieus! Ik weet zeker dat als er iemand op dat moment had gezegd, dat de politie alleen maar bonnetjes schrijft, hij een slechte dag zou hebben. Nadat mijn moeder en verloofde toch weg waren gegaan om mij mijn rustmoment te geven ben ik naar bed gegaan. Ik ben vol-gens mij gelijk in slaap gevallen. Dat was ook gelijk de laatste dag dat ik goed kon slapen…

Dit was het begin van een lange periode van herstel.

Bij mij is later, zoals ik het maar noem, een niet erkende vorm van PTSS vastgesteld en heb daar sindsdien erg veel last van gehad en nog steeds. Deze ervaring heeft mijn le-ven onherstelbaar veranderd en heeft een ernstige permanente deuk in mijn gezond-heid opgeleverd. Het verhaal daarover volgt in een ander stuk. Ik ben blij dat ik het over-leefd heb en dat ik 3 maanden later mijn verloofde, gewoon mijn vrouw kon noemen.

Don

TEKST POLITIE AMSTERDAM CENTRUM-AMSTEL

Nationale & InternationaleevenementenIn deze rubriek zullen politie-gerelateerde evenementen in binnen- en buitenland worden vermeld, zoals vakbeurzen, open dagen en ruilbeurzen.

24-25 NOVEMBER 2018 - COPS-UK KENT STREET SURVIVAL TRAINING WEEKEND

1 DECEMBER 2018 - 18TH INTERNATIONAL TRADER SHOW IN BARCELONA

14-16 JUNI 2019 - 60-JARIG JUBILEUM IPA-DISTRICT LIMBURG-ZUID

29 JUNI 2019 - VETERANENDAG, DEN HAAG

16-19 JULI 2019 - VIERDAAGSE NIJMEGEN

1 SEPTEMBER 2019 - 50-JARIG JUBILEUM IBZ GIMBORN, DUITSLAND

7 SEPTEMBER 2019 - 73STE AIRBORNE WANDELTOCHT, OOSTERBEEK

In het weekend van 24 en 25 november organiseert COPS-UK in samenwerking met IPA Defen-sive Tactics Group in Kent, Engeland een zelfverdedigingsevenement. Ervaren instructeurs zullen tijdens verschillende sessies scenario’s uit de praktijk simuleren waarbij de deelnemers de nodige tips en trics worden bijgebracht.Voor meer informatie: robert.stenhouse@sky.com

Op zaterdag 1 december organiseert IPA Spanje de 18de Internationale Verzamelaarsbeurs. Deze beurs zal worden gehouden in het gebouw van de Guardia Urbana in Barcelona. Voor meer informatie: zunigabcn@gmail.com

In 2019 viert IPA Limburg-Zuid zijn 60-jarig jubileum en dat zal niet ongemerkt voorbij gaan. Op dit moment is het programma nog niet bekend, maar zodra er meer bekend is zal dat worden vermeld.

Op zaterdag 29 juni 2019 zal in Den Haag de 15de Nederlandse Veteranendag worden gehouden. Op het Malieveld zullen verschillende activiteiten zijn en er zal een defilé door de Haagse binnen-stad worden gehouden alsmede een fly-past over het Binnenhof.Voor meer informatie: www.veteranendag.nl

Van 16 t/m 19 juli 2019 zal in en rond Nijmegen de 103de editie van de Vierdaagse worden gelo-pen. Onder de vele duizenden wandelaars, zijn ook verschillende delegaties van binnen- en buiten-landse (politie)diensten. Voor meer informatie: www.4daagse.nl

Van 30 augustus t/m 1 september 2019 viert IBZ Gimborn zijn 50-jarig jubileum. Op dit moment is het programma nog niet bekend, maar zodra er meer bekend is zal dat worden vermeld.

Deze herdenkingstocht in het kader van de Slag om Arnhem 1944 vindt ieder jaar plaats op de eerste zaterdag in september te Oosterbeek. De opbrengst van de Airborne Wandeltocht wordt aangewend om minder draagkrachtige oud-strijders en nabestaanden in staat te stellen over te komen om de jaarlijkse Airborne herdenkingen in en rond Arnhem bij te wonen. Voor meer informatie: www.airbornewandeltocht.nl

IPAMAGAZINE 23

24 IPAMAGAZINETHE INTERNATIONAL POLICE ASSOCIATIONBUYS YOU THE WORLD

WE ARE NGO committed to the fundamental principles of the Universal Declaration of

Human Rights

Largest police association with 420,000 members in more than 100 countries

Members of the police service, whether employed or retired, without distinction as

to rank/position, sex, race, colour, language or religion

WE OFFER International cooperation and opportunities for friendship through professional,

cultural and social events

World Seminars providing an exchange of best practice and topics facing the police

in today’s world

Professional police exchange programmes

Professional development in Gimborn, Germany, a training centre sponsored

by IPA (www.ibz-gimborn.de)

Bursaries through the Arthur Troop Scholarship programme

Accommodation facilities in 70 IPA houses in more than 20 countries

International Youth Gatherings for children of IPA members aged 16-17

Emergency aid for disasters

Many other opportunities

OUR INTERNATIONAL STATUS AS NON GOVERNMENTAL ORGANISATION

NGO IN CONSULTATIVE STATUS WITH THE Economic and Social Council of the United Nations

Council of Europe

Organization of American States

UNESCO

NGO MAINTAINING Operational relations within Europol

www.ipa-iac.org

Service through friendshipCOME AND JOIN US