NWV.55.23

8 november 2011

50 jaar Herbert Vissers CollegeWie door de geschiedenis van Nieuw-Vennep struint komt onherroepelijk vroeg of laat de naam Herbert Vissers tegen. Deze op en top Venneper (1915-1976) zette zich met hart en ziel in voor de dorpsgemeenschap. Zijn twee meest invloedrijke prestaties zijn ongetwijfeld de Vicon en het Herbert Vissers College (HVC).De geschiedenis van het HVC begint als Hermanus Vissers zich in 1910 met een loonbedrijf vestigt in de Haarlemmermeerpolder. Na zijn overlijden in 1933 neemt zoon Herbert Vissers samen met broers Bas en Joop het roer over. Zij richten in 1940 de Vicon (Vissers Constructiebedrijf Nieuw-Vennep) op, een bedrijf dat landbouwmachines produceert en waar in de loop der jaren vele Vennepers werk zullen vinden. Herbert is een betrokken Venneper en wil het beste voor zijn personeel. Hij is dan ook niet blij met het feit dat zijn werknemers het zonder voortgezet onderwijs voor hun kinderen moeten stellen. En dus zet Vissers zich in voor een ulo (uitgebreid lager onderwijs) in het dorp. In 1961 is deze een feit als op 1 september van dat jaar de allereerste les plaatsvindt. Leraar Ep Trip en 32 leerlingen hebben de eer. Al snel volgt een collega, Siem van Asperen. Het is pionieren in die eerste dagen, niet in de minste plaats voor Trip, die dagelijks met zijn DAF-je van Gouda naar Nieuw-Vennep moet komen. 'Dat was toch geen doen, vooral niet in de winter', schrijft leerling van het eerste uur Jan W. de Vos in een boekje dat uitkomt ter ere van de verhuizing naar de locatie aan de huidige Beurtschipper. 'Bij mist, gladde wegen of bevroren wissels: geen Trip te zien.' Toch is de eerste klas succesvol. Na ruim drie jaar doen de leerlingen examen; ze slagen allemaal. Dit is echter niet genoeg voor Vissers, die in zijn bedrijf steeds meer geschoolde werknemers met een technische opleiding nodig heeft. In 1968 ziet daarom De Hoeksteen het levenslicht, een protestants-christelijke school voor beroepsonderwijs. Deze wordt in 1986 door middel van een fusie met de Jacoba van Beieren in Lisse uitgebreid met zogenaamd nijverheidsonderwijs. De onderwijsinstelling blijft groeien en in 1975 wordt de

Van ulo tot brede scholengemeenschap

Herbert Vissers. inmiddels tot mavo omgevormd school uitgebreid met een havo-afdeling, in 1987 gevolgd door een atheneumen gymnasiumafdeling. Als in 1995 het Herbert Vissers College fuseert met De Hoeksteen ontstaat de brede scholengemeenschap zoals Nieuw-Vennep die heden ten dage kent. In dit jubileumjaar volgen ruim 1.750 leerlingen, verspreid over drie gebouwen, een opleiding of studie op het HVC. En dat allemaal omdat een Vennepse ondernemer hart had voor zijn personeel.

Leerlingen blijven werken op het HVC

'Als ik ze tegenkom groeten ze beleefd'de Symfonie groeten ze altijd beleefd.'

Leerlingen van het HVC de kans geven hun talenten te ontdekken en te ontwikkelen is prachtig werk, vinden Ella de Jong, Gerwin Kortenoeven en Ezra Meijer. Zelf kregen ze die kans ook jaren geleden, als leerling van het HVC.Ella de Jong, teamleider mavo: 'Ik was als leerling van het HVC niet zo goed in wiskunde en scheikunde vond ik, toch koos ik voor die vakken. Dat kwam door stimulans van docenten die het beste uit me haalden. Nu worstelen leerlingen met dezelfde vraag: welke richting kies ik? Belangrijk is benoemen wat ze hebben laten zien, dat helpt ze om te ontdekken wat hun talenten zijn. HVC is veranderd, wat bleef is de inzet om het beste uit leerlingen te halen. Daarvoor is nodig dat lessen afwisselend zijn en dat een leerling plezier in school heeft. 'Eerst relatie dan prestatie', zeg ik altijd. Leerlingen werken voor een docent door wie ze zich gekend voelen.' 'Het gaat er niet alleen om dat leerlingen een 10 voor Frans halen, maar ook om andere talenten die ze willen ontwikkelen. Het is een voorrecht daarbij te mogen assisteren. Ik woon in Nieuw-Vennep. Het leek me vervelend om in mijn vrije tijd leerlingen tegen te komen, maar het is juist bijzonder leuk. Als ik ze tegenkom op de roltrap in

VeiligGerwin Kortenoeven, teamleider vmbo: 'Ik herinner me het HVC als een school waar ik me als leerling veilig voelde. Die veiligheid is er nog steeds. Je krijgt niet de kans om een tijdlang ongezien verdrietig in een hoekje te zitten. Er is altijd iemand bij wie je je verhaal kunt doen of waar je naartoe kunt als je iets meemaakt dat je zelf niet kunt oplossen. We hebben goede mentoren, persoonlijke begeleiding staat hoog in het vaandel. Dat is alleen maar sterker geworden sinds mijn jaren als leerling op het HVC.' 'Toen ik als docent op het HVC kwam werken kreeg ik zesentwintig klassen die ik een uur per week godsdienst moest geven. Dat zag ik niet zitten. Gelukkig kreeg ik de kans om andere vakken te geven. Nieuwe uitdagingen, oog voor persoonlijke kwaliteiten en ontwikkeling is belangrijk voor leerlingen n voor docenten. Daar zet ik mij nu als teamleider ook

Van links af Ezra Meijer, Gerwin Kortenoeven en Ella de Jong. (Foto: Gerard Jan van den Berg) voor in. Het HVC is een lerende organisatie. Je kunt niet van docenten verwachten dat ze leerlingen helpen om hun talenten te ontdekken en te ontwikkelen als ze zelf geen perspectief op ontwikkeling hebben.' HVC moest, hoewel we in Lisse woonden. Het HVC was een degelijke christelijke school, vond hij. Ik had een heerlijke tijd, dat kwam vooral door toneeluitvoeringen. Vwo- leerlingen schreven toneelstukken die wij uitvoerden. Daar leefde je het hele jaar naartoe.' 'Het HVC is met de tijd mee gegaan. De lessen staan nog steeds centraal, degelijkheid zie je nu terug in rationele keuzes die we maken. Er wordt veel gewerkt met computers en in elk lokaal staat een beamer. Maar we gooien niet alle schoolboeken weg omdat leerlingen beter met een laptop kunnen werken. Als een les uitvalt kunnen leerlingen bij een andere docent in het lokaal huiswerk maken, zo voorkom je dat ze in de Symfonie gaan rondhangen. Dat werkt goed en dat houden we zo.' 'Het is prachtig leerlingen te helpen om volwassen te worden en zelf verantwoordelijkheid te nemen. Niet alleen voor zichzelf, maar ook voor de ander. De wereld is groter dan die paar vierkante meters waarop hun leven zich afspeelt. Dat staat in andere woorden ook in onze schoolvisie en daar zit mijn drive.' Het gehele interview is te vinden op www.hvc.nl.

HeerlijkEzra Meijer, teamleider vwo: 'Toen ik in groep 8 van de basisschool zat zei mijn vader dat ik maar naar het

8 november 2011

50 jaar HVC

NWV.55.24

Personeel

HVC. Docenten van het

Het personeel in he t schooljaar '96/'9 6

Gebouwen

Leerlingen

Havo 5 in het scho olja

ar '88/'89.

Mavo examenklas in

1978.

Mavo examenklas in

1973.

NWV.55.25

50 jaar HVC

8 november 2011

Evenementen

. backshow in 1990 De jury van de play

Leerlingen tijdens een schoolfeest in 1988.

ry in 1990. t Engels Canterbu Werkweek naar he

De allereerste gala commissie.

Drie generaties Vissers op het HVC

'Mijn vader zou zeker trots zijn'ALEX STOLWIJK In de 50 jaar dat het Herbert Vissers College bestaat bezocht niet alleen heel veel Vennepse jeugd de school, ook familieleden van de oprichter volgden er hun opleiding. Het Witte Weekblad sprak met drie generaties Vissers.Hendrik Jan Vissers (62), zoon van oprichter en naamgever Herbert Vissers, was er bij toen de school in 1961 opende en deed in 1965 met diezelfde eerste klas ooit examen. 'Een aparte tijd. Er was maar n klas, die bestond uit ongeveer dertig leerlingen, en n leraar: meneer Trip. Later kregen we er nog wat leraren bij.' Trip is een befaamde naam als het om het HVC gaat. 'Een grote man, hij was vrij streng in de leer en wilde alles graag stevig in de hand houden.' Een man dus, die niet met zich liet sollen. 'Maar dat had ook een voordeel; hij zat je achter de broek aan. En dat kon ik soms wel gebruiken.' De nadrukkelijke aanwezigheid van Trip is een eigenschap die ook Hendrik Jans nicht Wanda Vissers (40) herkent. 'Trip was in mijn tijd directeur. Hij liep altijd rond en je moest oppassen als je op de gang terecht kwam, dat je hem niet tegenkwam.' Waar Hendrik Jan zich tot de eerste leerlingen van de school mag rekenen maakt Wanda het eerste jaar op de nieuwe locatie mee. 'We hebben toen nog met zo'n zelfgemaakte heipaal door Nieuw-Vennep gelopen.'

PositiefHaar tijd op het HVC is voor Wanda geen feest. 'Ik heb er eerlijk gezegd niet zulke geweldige herinneringen aan, ik vond het gewoon niet leuk. Maar ik vond school sowieso niet leuk in die tijd, dus dat lag niet aan het HVC. Ik woonde in Nieuw-Vennep en dan ging je naar het HVC. Toen ik in de derde was blijven zitten kwam ik in een klas die beter bij me paste, dat was wel positief.' De school is in haar tijd al uitgegroeid tot een flinke onderwijsinstelling. 'Het was al een professionele school met een aula, een podium, praktijkklassen en examens in de gymzaal. We hadden een docent Frans die een gaatje in een krant had geknipt waar hij dan doorheen zat te kijken.' De jongste Vissers-telg die naar het HVC gaat is de 12-jarige Nerena Schutte, via haar

Nerena Schutte, Wanda Vissers en Hendrik Jan Vissers. (Foto: Rob Joore) moeders kant achterkleindochter van Herbert Vissers. 'Ik vind het HCV een leuke school. We hebben nu drie gebouwen. Het is alleen wel heel druk op de trappen.' Op de vraag of haar klasgenoten weten van wie ze afstamt antwoordt ze: 'Ik heb het ze wel verteld en ze vonden het leuk. Maar verder boeide het ze niet zo.' Datzelfde ervoeren ook Wanda en Hendrik Jan. 'We hadden er niet echt een voor- of nadeel van', aldus Hendrik Jan, 'al had ik wel altijd het gevoel dat er enig ontzag was voor mijn vader.' Ook Wanda had weinig last of profijt van haar familienaam. 'Ik deed er weinig mee, de leraren wilden het nog wel eens roepen. Maar ik wilde zelf vooral niet in de spotlight staan.' 'Nieuw-Vennep was vroeger nog een klein dorp, de bovenmeester bepaalde voor het grootste deel wie er wel en wie er niet naar het voortgezet onderwijs ging', blikt Hendrik Jan terug. 'Mijn vader was enorm maatschappelijk betrokken en heeft met anderen veel strijd voor geleverd om deze school in Nieuw-Vennep te realiseren. En hij zou zeker trots zijn op alle mogelijkheden die er nu aan de kinderen op het HVC geboden worden.'

TrotsToch zijn alle drie zonder meer trots op wat hun (voor)vader heeft bereikt.

De heer Ep Trip.

8 november 2011

50 jaar HVC

NWV.55.26

Bij hard leren hoort ook ontspanningFRANS TOL Het geheel door 6 vwo georganiseerde gala is op het HVC al jaren een traditie. Teamleider en docent geschiedenis en Engels Pieter Snaterse is er al die jaren bij betrokken geweest: 'Het werd een soort competitie om het elk jaar mooier te maken. Dit jaar was er daarom voor gekozen het gala in De Rustende Jager te houden.'Snaterse bewaart mooie herinneringen aan enkele bijzondere gala's: 'Het mooiste vond ik het feest met het thema Walt Disney. Ook was er het feest met het thema 1.001 Nacht, dat had de mooiste entree. Bezoekers moesten eerst een

Schoolfeesten en gala's

Huilende Fransen in ParijsFRANS TOL Werkweken zijn zowel voor leerlingen als docenten een welkome afwisseling met het dagelijkse schoolleven. Chris Luitjes (65) en Joachim Galenkamp (31) zijn betrokken bij de organisatie van de werkweken.Luitjes geeft al geschiedenisles sinds 1975: 'Tijdens de vele werkweken met leerlingen van de mavo snuffelden wij Texel af en verbleven in een kampeerboerderij. Daar gingen wij dieren zoeken en namen om die te herbergen allerlei aquaria en terraria mee. Ik kende de gemeentesecretaris goed. Die had in

Werkweken als afwisseling van het dagelijkse leren

Jos Hoogenboom en leerling Justin Valk. (Foto's: Frans Tol) organisatietalent naar boven dat zij die later eigenlijk op hun cv zouden moeten zetten.' Zelf speelde Snaterse in de jaren '80-'85 als leerling mee bij toneelvereniging Pluto van de school, die toen in de Dotterbloemstraat stond: 'De docenten Mark van de Brink en Carel Wierink organiseerden die uitvoeringen en kwamen er achter dat er ook beveiliging nodig was. Daarvoor kozen zij de grootste raddraaiers uit. Het leuke is dat het nu brave huisvaders zijn die nog altijd heel veel samen doen.' traditie verloren zou gaan. Ik had gezien hoe mooi die feesten waren.' Een feestbeest is Hoogenboom niet. 'Ik vind het leuk anderen te zien feesten, maar loop alleen mee in de polonaise als het echt niet anders kan en dan ook nog helemaal achteraan.' Dat organiseren komt onder andere neer op het regelen van een disco, zorgen voor goede bewaking, het aankleden van de zaal, natuurlijk het opruimen na afloop en er elke keer voor zorgen dat het geluid goed in orde is. 'Ik zit al vanaf mijn twaalfde jaar in bandjes en ben helemaal vertrouwd met die techniek.' Op de vraag welk feest voor hem in al die jaren de meest bijzondere was, antwoordt Hoogenboom resoluut: 'De leukste schoolfeesten, en dat zijn er nog steeds drie per jaar, hebben wij nu nog steeds.'

Joachim Galenkamp (links) en Chris Luitjes. Berlijn en Londen. In Parijs eindigen wij in de Pianobar. Daar bracht docent Selma van den Brink met haar zang ooit Franse bezoekers aan het huilen.' De reizen in november gaan over de Eerste Wereldoorlog. Dan wordt Ieper in West-Vlaanderen bezocht, dat vanwege vier veldslagen tussen 1914 en 1918 vooral voor Britten een trekpleister is geworden. 'De leerlingen houden er spreekbeurten in loopgraven, moeten als zogenaamde soldaat een brief naar huis schrijven en Engelse, Franse of Duitse pozie maken. Je moet ze leren kijken en bewust maken.' Joachim Galenkamp is docent aardrijkskunde en daarnaast verzuimcordinator. 'Aanvankelijk deed ik de werkweek met de leerlingen van de brugklassen, nu ga ik voor het vierde jaar op rij met de leerlingen van de tweede klassen havo en vwo op de fiets naar kasteel Assumberg in Heemskerk.' Daarvoor is een vakoverstijgend aardrijkskunde- en biologieprogramma bedacht. 'Wij doen daar eenvoudige onderzoekjes in de duinen en op het strand. Gaan bijvoorbeeld met schuifnetten zeevissen vangen en die dan later met kaarten determineren.' Ook maakt hij met de leerlingen geografisch getinte GPS-wandeltochten met observatieopdrachten. 'Daarnaast brengen wij een bezoek aan het Studiecentrum De Hoep in Castricum.' Volgens Luitjes en Galenkamp is het HVC een heel leuke school waarop veel gebeurt: 'Wij vergeten het sociale niet en besteden veel tijd aan de leerlingen om die als zelfstandige en weerbare jongeren in de maatschappij af te leveren.'

Pieter Snaterse. film bekijken waarin concirge Ad Blokker als fakir zwevend op een kleedje iedereen begroette.' Snaterse benadrukt het belang van de ervaringen die leerlingen opdoen: 'Ze moeten echt samenwerken. Daarbij komen zoveel talenten zoals leiderschap, probleemoplossing en

Een jeugdige Luitjes aan het werk als leraar. het verzet gezeten en leidde ons rond terwijl hij mooie verhalen wist te vertellen.' Later ging Luitjes met de leerlingen van 4 vwo naar Straatsburg om het Europees parlement te bezoeken: 'De werkweken werden toen meer cultuurgericht en wij deden met gidsen stadswandelingen in steden als Parijs,

SchoolfeestJos Hoogenboom (53), de concirge van het T-gebouw doet de laatste jaren de organisatie van de schoolfeesten: 'Die werden eerst door anderen georganiseerd maar ik heb me er wel altijd op de achtergrond mee bemoeid. Toen die stopten wilde ik niet dat zo'n

Een blik in de toekomst van het HVCFRANS TOL

Met minder kosten meer resultaat

Het HVC heeft een halve eeuw onderwijsgeschiedenis achter de rug maar kijkt ook graag naar de toekomst. Sectordirecteur mavo/havo/vwo Eric Dijkslag, docent wiskunde en natuur/leven/technologie Piet Dees en docent Frank Veenman blikken vooruit.Volgens Dijkslag is het beter met de groene pen te werken dan met de rode. 'Vanuit de wortels van het verleden zullen wij in de toekomst steeds meer werken naar talentontwikkeling en motivatie. Wij kunnen steeds betere vormen vinden om onze leerlingen te leren hoe zij moeten leren.' Dijkslag ziet vooral ontwikkelingen in de kwaliteit van het onderwijs: 'Wij hebben nu 1.750 leerlingen en denken nog te kunnen groeien naar zo'n 2.000. De aanvraag voor de nieuwbouw van het vmbo-gebouw is uitgesteld naar volgend jaar, maar het gebouw is te oud. In een nieuw gebouw kan onderwijs beter gentegreerd worden met de modernere middelen.' Het HVC zoekt het dus niet in de kwantiteit maar wil vooral kwaliteit. 'Wij moeten minder gericht zijn op het overbrengen van onze kennis naar buiten, maar de vraag naar kennis van buiten naar binnen halen. Hoe krijg je meer mensen uit het bedrijfsleven naar de school om uit te leggen wat er in de maatschappij gevraagd wordt?'

Eric Dijkslag

Schrijfster is tevreden ouderFRANS TOL Corrie van Diemen en Bart van Maris hebben drie dochters. De oudste twee gaan naar het Rijnlands Lyceum in Leiden. De jongste, Tess (16), koos voor het HVC. 'Mijn oudste dochters gingen elke dag het dorp uit, waren uit beeld en kregen hun vrienden elders. Het voelt net of je ze al veel te snel kwijt bent. Dat Tess nu hier haar vrienden en vriendinnen heeft geeft heel veel rust.''Omdat die rust en gezelligheid zoveel toegevoegde waarde heeft, wil ik eigenlijk wel alle ouders ervan overtuigen dat het veel beter is je kind dichtbij op school te doen', gaat Van Diemen verder. 'Het is zo veilig, vertrouwd, leuk en dichtbij. Daar komt nog bij dat ik naar het HVC zoveel warmte en saamhorigheid ervaren heb omdat het onderwijs en de begeleiding gedragen wordt door veel enthousiaste leraren. De school heeft een leuke balans van jonge en oudere docenten.' Daarbij moet je volgens haar als ouder de school niet plat-

Corrie van Diemen verantwoordelijk voor jubileumboek

Piet Dees (links) en Frank Veenman. Volgens Dijkslag ligt de sleutel van succesvol onderwijs bij gemotiveerde leerlingen: 'Je moet ze niet hoeven sleuren en trekken. Als de leerlingen gemotiveerd zijn gaat alles veel meer vanzelf.' voorbeeld ieder 3 uur les van drie verschillende docenten. Je zou kunnen zeggen: laat die lessen nou in een keer aan die negentig leerlingen geven door de beste docent. Je krijgt dan in minder tijd met minder kosten meer resultaat.'

lopen: 'Natuurlijk moet je de vinger aan de pols houden en ook naar ouderavonden enzo gaan. Maar met de talentenontwikkeling op deze school komen er veel verrassende dingen naar voren.' Van Diemen schreef het jubileumboek 50 Jaar HVC. Hiervoor deed zij 38 interviews met bestuurders, oudbestuurders, docenten en oud-docenten, leerlingen en oud-leerlingen: 'Het boek van 140 pagina's is verdeeld in vier periodes en heeft veel klassenfoto's. Burgemeester Theo Weterings schreef het voorwoord en rector Jos Bart het nawoord. Het was een onwijs leuke klus!'

EilandDocent Piet Dees is zo iemand die is ingestroomd vanuit het bedrijfsleven. Kijkend naar de toekomst van het onderwijs ziet Dees daarin drie hoofdlijnen: 'Allereerst dus de lijn naar het bedrijfsleven. Vervolgens het specifieke kijken naar de talenten. Het onderwijs had de neiging leerstof frontaal door de strot van de leerling te duwen. De derde hoofdlijn is die naar de nieuwe ict-hulpmiddelen.' Dees wil meer variatie. 'Drie parallelklassen krijgen bij-

StimulatieVolgens docent biologie Frank Veenman zou zijn beroep eenvoudig zijn als hij alleen bezig hoefde te zijn met informatieoverdracht: 'Maar zo eenvoudig is het niet, want ook motivatie en stimulatie is een belangrijke taak. Het gaat om leren ordenen, kritisch nadenken. Tegenwoordig hang er overal een beamer. Ik denk dat over 15 jaar geen leerling meer een boekentas nodig heeft.'