Hulppost december 2015

Slachtofferbesef in gevangeniswezen sterk gegroeid

Kelly en Gunter ontvluchtten dorp na geweld

Jaargang 5December 2015

Dubbel gevoelHelpende hand tijdens de feestdagen

HulpPost A4 3-2015.qxp_Layout 8 12-11-15 12:08 Pagina 1

INHOUD

COLOFON

EindredactieSandra Scherpenisse

Redactie Kirsten Snel, Dusjka Stijfhoorn,Niqui van Olphen en Cindy van den Aardweg

FotografieJoshua Rood

Ontwerp & realisatieMediaresponse, Gorinchem

ContactFonds SlachtofferhulpPostbus 93166, 2509 AD Den HaagTelefoon 070 392 52 [email protected]

Voor giften en donaties: Fonds Slachtofferhulp, ING Bank nr. NL60INGB0000006700, Den Haag

Als donateur van het Fonds Slachtofferhulp informeren wij u graag over relevante ontwikkelingen bij Fonds Slachtofferhulp enverwante activiteiten. Als u geen prijs stelt op deze informatie kunt u dit melden via genoemde contactgegevens.

Als een familielid of bekende ook donateur wil worden van het Fonds Slachtofferhulp ende nieuwsbrief wil ontvangen, dan kunt u opeenzelfde wijze contact met ons opnemen ofgebruik hiervoor de antwoordkaart bij de brief.

Deze nieuwsbrief wordt drie keer per jaar toegestuurd aan alle donateurs en relaties van het Fonds Slachtofferhulp.

4

108

Rechten van het kindJonge slachtoffers van seksueelmisbruik worden tijdens het straf-proces te veel als volwassenenbehandeld, blijkt uit onderzoekvan Defence for Children.

GevangenisIs het slachtofferbesef in het gevangeniswezen veranderd intien jaar tijd? Samen met donateurCick Pouw ging HulpPost op bezoek bij Hans Huizer, vestigings-directeur van de PI Vught.

NoodhulpKelly en Gunter ontvluchtten metde kinderen hun dorp na gewelddoor dorpsgenoten. Lees hetaangrijpende verhaal van wat henoverkwam en hoe wij hen kondenhelpen.

Donateur“Bij het kiezen van een goed doel,vind ik het belangrijk iets te steunen wat raakvlakken heeftmet mijn eigen leven, het moetbetrouwbaar zijn en de werkzaam-heden moeten me aanspreken.”

In ‘t kortIn deze rubriek brengenwe u kort op de hoogte

van nieuws uit het werkveld envan onze donateurs.

6

2 | Fonds Slachtofferhulp | Nieuwsbrief

14


De periode rond de Kerst geeft mij altijd een dubbel gevoel.Hoe gezellig die feestdagen ook zijn, als directeur van hetFonds Slachtofferhulp besef ik als geen ander dat er ookveel mensen zijn die het juist extra moeilijk hebben in diedagen. Ik denk aan de mensen die proberen te herstellenvan een traumatische gebeurtenis, zoals na een verkeers-ongeval, een overval of een verkrachting. Maar ik denk ook aan diegenen die hun partner, kind of ouders moetenmissen omdat die bij een geweldsmisdrijf, ongeval of rampzijn omgekomen.

Alles wat wij doen draait om de gedachte, ‘als jou iets isaangedaan, is het belangrijk dat je vanuit de maatschappijde helpende hand wordt gereikt’. Het zijn de woorden dieonze voorzitter prof. mr. Pieter van Vollenhoven al sprak bijonze oprichting. Die helpende hand, helpt je om het ver-trouwen weer terug te krijgen in de mensen om je heen.Helpt je om je leven weer op te pakken. Om weer te wordenwie je was. Dat kan soms best even duren. Dat zien we ook

bij het gezin van Kelly en Gunter, waarover u in deze Hulp-Post leest. Maar uiteindelijk, met vallen en opstaan, kom jeer weer bovenop. Daar geloof ik in.

Misschien kent u ook wel iemand die een moeilijke periodeachter de rug heeft. Iemand aan wie u wilt laten weten datu aan hem of haar denkt. Dat kan met de Kerstkaarten diewij dit jaar hebben gemaakt. Ze zijn extra bijzonder omdatde foto’s op de kaarten zijn gemaakt door onze voorzitteren nergens anders te krijgen zijn. De opbrengst van dezekaarten besteden wij aan de noodhulp, want dat gaat allemaal door, ook als de meesten van ons behaaglijk samenzijn met familie of vrienden.

Ik wens u en uw dierbaren mooie feestdagen en een goeden veilig 2016.

Ineke Sybesma,directeur Fonds Slachtofferhulp

Een helpende hand, juist nu

COLUMN

Bestel Kerstkaarten via Donateurskaart nr. 2

en help hiermee slachtoffers


GEVANGENISVan oud-gevangenisdirecteur Cick Pouw horen we dat er in ‘zijn tijd’ weinig aandacht was voor hetslachtoffer in het gevangeniswezen. Hierin lijkt verandering te zijn gekomen, getuige de gift die wij onlangs ontvingen vanuit de Penitentiaire Inrichting (PI) Vught. Deze blijkt bijeen gebracht te zijn doorde gedetineerden zelf. Tegen een uurloon van 79 cent werkten ze binnen de muren 1.500 euro bijeen.Samen met Cick Pouw, die ook donateur is bij het Fonds Slachtofferhulp, ging HulpPost op bezoek bij Hans Huizer, vestigingsdirecteur van de PI Vught. Onze vraag: is het slachtofferbesef inderdaadveranderd in tien jaar tijd?

Pouw blikt terug: “Vroeger waren we eralleen voor de dader. Wij moesten hendoor de detentie heen helpen en beterde samenleving inkrijgen. Daarvoormoeten ze werk hebben, een woning enhet liefst ook een vriendin, want een sociaal netwerk helpt een terugval voor-komen. Maar meer was er niet, en datvond ik niet goed.” Huizer: “Klopt. Totvoor kort werden gedetineerden eigenlijkgehospitaliseerd. Alles werd voor ze geregeld. Maar als je weer terug gaat demaatschappij in, moet je zelfredzaamzijn. Wij willen daarom zoveel mogelijkhet gewone leven nabootsen. Met eenvast ritme, werk, en oog voor de samen-leving en hetgeen je hebt aangericht.In dat kader zijn wij pasgeleden gestartmet de cursus ‘puinruimen’. Het is nunog een pilot met 12 gedetineerden, enis erop gericht met jezelf en je omgevingin het reine te komen. Hier horen spijt enschuld bij, en dus bijvoorbeeld ookslachtoffer-dadergesprekken.”

KeerpuntHuizer vervolgt: “Het keerpunt is gekomenmet de huidige politiek. Met name toen-malig staatssecretaris Teeven heeft deherstelgerichte detentie en aandacht voorhet slachtoffer op de kaart gezet. Hij wilhet slachtoffer in het hoofd, hart en han-delen hebben van iedereen in het justitie-apparaat.“ Waar je het eerste verbeteringzag was in de communicatie over verlofvan gedetineerden. “Slachtoffers werdenin hun omgeving regelmatig opeens geconfronteerd met een dader die metverlof was, of vrijgekomen was, zonderdat zij dit wisten. Dat kan niet meer,want hiervoor is het Informatiepunt Detentieverloop nu opgericht. Wij geven door wanneer iemand vrijkomt,en zij informeren dan het slachtoffer.”

Bezuinigingen maken creatiefHuizer: “Ons vak was en is natuurlijk deuitvoering van sancties. Het ten uitvoerleggen van vrijheidsbenemende straffenen maatregelen, en voorkomen dat iemandweer in de fout gaat. Iemand klaarmakenvoor een terugkeer in de samenleving.Naast die kerntaak was voorheen geenruimte voor het slachtoffer. Maar nu ishet besef ontstaan dat wij in detentiejuist heel veel meer kunnen doen. Natuurlijk wordt er volop bezuinigd op hetjustitieel apparaat, maar dat maakt onsjuist creatief. Door samen te werkenmet organisaties die er voor slachtofferszijn bijvoorbeeld. Zo zijn er vrijwilligersdie individuele gesprekken voeren metgedetineerden, een contact dat dan nade vrijlating doorloopt. Dat soort dingendoen we nu steeds meer. Het staat nog inde kinderschoenen, maar ik geloof dat weveel kunnen bereiken als we de detentieniet als een eiland zien.”

Aandacht voor schuld“Een interventie waar we gedetineerdenconfronteren met hun daden helpt ook inhet re-integratieproces. Volgens hen laghet aan de situatie, aan de verkeerdevrienden. De oorzaak van hun daden ligtaltijd buiten henzelf. Terwijl als je gaatinzien wat jij hebt aangericht, en wat dat later nog met mensen doet… Dieconfrontatie is heel helpend.” Pouw vultaan: “Een passant die je op straat omver-duwt en van haar tas beroofd, voelt anders dan dat oude vrouwtje die je aankijkt vanaf de andere kant van detafel en vertelt dat ze niet meer omboodschappen durft.”

Steun aan het goede doelHoewel in de kinderschoenen, werpt hetslachtoffergerichte beleid toch al zijnvruchten af. Toen de gedetineerden uit

de ‘puinruimen’-cursus geld bijeenmochten sparen voor een goed doel naarkeuze, kozen zij unaniem het FondsSlachtofferhulp, hun 1.500 euro moestworden besteed aan een project voorjonge slachtoffers. Wij vroegen aan Huizer, of het niet mooi zou zijn als ookhet personeel een steentje bij zou dragen. Huizer: ”Dat doen we natuurlijkeigenlijk al door tijdens ons dagelijkswerk aandacht te vragen voor slachtof-ferschap maar ik snap wat je bedoelt.We zouden best een inzameling kunnendoen of een sponsorloop. Ik zou zelfs intern donateurs willen werven om zoextra het belang van slachtofferhulp tebenadrukken. Laten we daar buiten het interview om nog eens over verderpraten.”

Pouw hoort het allemaal tevreden aan.Hij besluit: “Dit is dus echt een plezierom te horen. Ik ben blij dat er nu binnende muren échte aandacht is voor slachtoffers.”


Collegiaal ondersteuningsteamIn de PI Vught zitten behalve de ‘gewone gedetineerden’ ook veel gevangenen met een psychiatrischestoornis. Ook is de terrorisme-uniter gevestigd. Het personeel wordtdan ook regelmatig geconfronteerdmet geweldsincidenten. Tussen gevangenen onderling, maar ook gericht op het personeel. De eersteopvang na zo’n incident wordt altijdgedaan door een ‘collegiaal onder-steuningsteam’, met collega’s diespeciaal geschoold zijn. Interneslachtofferhulp dus.


THEMA

“Oog voor de samenleving en voor wat je hebt aangericht is belangrijk”

Slachtofferbesef in het

gevangeniswezenenorm gegroeid

HulpPost | december 2015 | 5

Hans Huizer (links), vestigingsdirecteur PI Vught


IN ’T KORT

Dag Herdenken Geweldsslachtoffers De jaarlijks terugkerende Dag Herdenken Geweldsslacht-offers had dit jaar in Ommen plaats. Nabestaanden uit hethele land kwamen samen om hun geliefden te herdenken.

Na een besloten gedeelte werd een lang lint met daarop300 namen van slachtoffers van geweld uitgerold, en ineen stille tocht door het centrum van Ommen gedragen.Aansluitend werden alle namen voorgelezen door o.a.Carlo Contino, hoofd beleid en programma’s bij het FondsSlachtofferhulp.

Tijdens de herdenking stonden de vijf Ommer molens inrouwstand; met de wiek naar beneden gericht. Hij staatdan ‘gaand’ wat betekent dat het leven voorbij is.

Kom bij de donateursraadWilt u als donateur meedenken over onze wervingsactiesen onze communicatie? Dat kan! De donateursraad is hetdonateurspanel van het Fonds Slachtofferhulp. De ledenfungeren als klankbord, we leggen hen bijvoorbeeld vragen voor over aankomende mailingen en wervings-campagnes. Doordat zij het bekijken vanuit een andereinvalshoek dan wij, namelijk die van de ontvanger, levertdit waardevolle inzichten op. De leden komen 3 keer perjaar bijeen op ons kantoor in Den Haag. De huidige zesleden denken nog lang niet aan stoppen, maar we hebbenwel ruimte voor een paar extra donateurs. Lijkt het u ook wat? Neem voor meer informatie contact op metKirsten Snel, Coördinator Particuliere Fondsenwervingvia [email protected] of bel 070 – 363 59 36.


Marilot Fashion EventOp 20 september jl. vond voor de 5e keer het Marilot Fashion Event plaats in deshowroom van ASV Mercedes-Benz. Dit is een jaarlijks evenement met mode-shows en stands van mooie merken op het gebied van fashion, beauty & lifestyle.Ook was er een loterij waar je mooie prijzen kon winnen, gedoneerd door de

deelnemers en standhouders vanhet evenement. Het fashion eventmet de loterij werd gepresenteerddoor Winston Gerschtanowitz. Deopbrengst van de loten kwamdeze keer ten gunste van hetFonds Slachtofferhulp.

Overweegt u ook met een zakelijkevent geld in te zamelen voor hetFonds Slachtofferhulp? Kijk opwww.fondsslachtofferhulp.nl/help-ook/kom-in-actie.


Meer en betere opvang na stalking nodig Deze zomer waren er kort achter elkaar twee stalkings-zaken met fatale afloop. In beide gevallen werd eenjonge vrouw vermoord door een doorgedraaide ex-part-ner. Beiden hadden al diverse meldingen gedaan bij depolitie en aangegeven te vrezen voor hun leven. StichtingZijweg, belangenorganisatie na huiselijk geweld en stalking, herkent het probleem en zegt dat de twee incidenten niet op zichzelf staan: meldingen worden regelmatig verkeerd ingeschat of krijgen onvoldoendeaandacht. Ze roepen de politiek op om meer veilige opvangplekken te creëren en de Politie om meer prioriteitte geven aan deze problematiek. Met 200.000 slachtoffersper jaar is meer coördinatie en alertheid nodig.

Mouthaan en Deug ontvangen Janvan Dijk Award voor onderzoeknaar slachtoffersEen gerenommeerde jury kende onlangs de Jan van

Dijk Victimology and Victims’ Rights Awards 2015 toe

aan Elsemiek Deug en Joanne Mouthaan. Deug is afge-

studeerd aan Tilburg University en kreeg de award voor

haar masterscriptie ‘Slachtoffers hebben óók recht op

hun rechten’. Mouthaan ontving de award voor haar

dissertatie ‘Injured body, Injured soul?’, verdedigd aan

de Universiteit van Amsterdam. Volgens de jury vielen

hun werken op vanwege de bijdrage die zij leveren aan

de discussie op het gebied van victimologie en door de

creativiteit, wetenschappelijke degelijkheid en potentie

voor vervolgonderzoek.

De Award is een initiatief van het Ministerie van Veiligheid

en Justitie en het Fonds Slachtofferhulp. We stimuleren

hiermee het universitaire onderwijs om meer aandacht

te besteden aan onderwijs en onderzoek op het gebied

van victimologie, rechten van slachtoffers en de hulp-

verlening.

Kijk voor meer informatie over de onderzoeken op

www.janvandijkaward.nl


Nieuw evenement: Walk a Mile in her Shoes Tijdens het evenement Walk a mile in her shoes van het FondsSlachtofferhulp staan mannen even letterlijk in de schoenenvan vrouwen tijdens een opvallende sponsorloop. Hiermeewillen we het taboe rondom seksueel geweld doorbreken enlaten zien dat verkrachting en aanranding onacceptabel zijn.

Tijdens deze van oorsprong Amerikaanse Walk tonen mannenhun verbondenheid met de strijd tegen seksueel geweld door1 mijl in hun schoenen te lopen. Ze laten zien dat ze seksueelgeweld tegen vrouwen veroordelen en dat zij onderdeel willenzijn van de oplossing, niet van het probleem.

Het Fonds Slachtofferhulp brengt de Walk in het voorjaar van2016 naar Nederland. We zijn nu volop bezig met de voorberei-dingen. De inschrijving voor het evenement opent eind 2015 –op dat moment maken we ook bekend waar het evenement zalplaatshebben. De opbrengst van het evenement zal wordengebruikt voor onze projecten rondom seksueel geweld.

Heeft u interesse om deel te nemen? Kijk op onze site enmeld u aan om op de hoogte te blijven: www.fondsslachtoffer-hulp.nl/doe-mee-en-walk-a-mile-in-her-shoes.

Vernieuwing websiteEind december wordt onze website vernieuwd.Vanaf dat moment is het makkelijker om per themainformatie te vinden en om online te doneren.


“Wij konden ons gezin niet tegen hen beschermen”Kelly en Gunter ontvluchtten hun dorp na geweld

Een aantal jaar geleden verhuizen Gunter en Kelly met op dat moment vier kinderen vanuit Zuid-Holland naarhet Oosten van het land. “Een groot en betaalbaar huis, in een perfecte omgeving om de kinderen op te latengroeien” denken ze. Kort nadat ze hun intrek hebben genomen in het kleine dorp, blijkt echter dat de dorpelingenniets van de ‘Westerlingen’ moeten hebben. Bijna niemand praat met ze, de kinderen worden op school buiten-gesloten en alsof dat niet al vervelend genoeg is, vliegen ’s avonds de eieren tegen de ramen. Op slechte dagenstaat er een groep van 25 jongeren voor het huis te roepen dat ze ‘op moeten rotten naar hun eigen plek’.

Weekje weg via noodhulpfonds markeert nieuwbegin voor gezin

THEMA



NOODHULP


Kelly: “Ik heb een pedagogische achter-grond en wilde graag werken, maar hoegoed mijn papieren ook waren, omdat ik‘van buiten’ kom wilden ze me niet. Gunter werkte voor de Gemeente Assen,en in zijn vrije tijd zette hij zich in voor delokale middenstand. Toch werden weniet geaccepteerd. Maar wij dachten, welaten ons niet kennen, we proberen erwat van te maken en dat heeft misschientijd nodig. Dus we organiseerden vanalles voor de kinderen uit de buurt.Thema-ochtenden, Sinterklaas, Paas-feest. Dan kwamen ze wel, maar zodraze weer buiten de muren van ons huiswaren, was je weer die vreemde eend inde vijver met wie niemand wilde praten.Voor ons is dat wel te overzien, maar nietvoor de kinderen. Onze oudste is eenvrolijke meid, maar in die jaren liep zemet haar hoofd naar beneden hetschoolplein op, ging in een hoekje staanwachten tot de bel ging om uiteindelijkstil op haar plekje te gaan zitten. Hetbrak mijn hart. Na een paar jaar proberenwisten we, dit gaat niet veranderen. Webesloten de kinderen van school te halenen in een naburig dorp aan te meldenvoor de Katholieke Basisschool.”

Gunter:”Eindelijk leken we er tussen tekomen, waren er ouders van klasgenoot-jes waar we mee omgingen. Bij de oudersvan een vriendje van onze toen 6-jarigezoon kwamen we ook op verjaardagen.Tot 3 december. Die dag was mijn zoon-tje op school met een meisje aan hetspelen, en dat zinde zijn vriendje niet.Dat ventje zit op kickboksen en opeensschopt hij onze zoon hard onderin debuik. Het bleef zoveel pijn doen dat we ’s avonds naar de dokter zijn gereden omte laten onderzoeken of er iets beschadigdwas. Natuurlijk heb ik daar zijn vaderook een sms-je over gestuurd. Nietkwaad, maar ter informatie.”

‘We moeten jullie hier niet’De volgende dag als Gunter en Kelly de kinderen uit school halen, staat ook devader van het vriendje op het plein. Gunter gaat erheen om te vertellen dathet gelukkig meeviel bij de dokter. “Maaropeens stapt hij op me af, begint op mijnborst te tikken en me te duwen. Pakt

mijn nek in een klem en sist in mijn oor‘we moeten jullie hier niet’. Ik zeg, ‘blijfvan me af’ en probeer los te komen. Voorik het weet krijg ik een volle stomp inmijn gezicht. Ik zeg ‘wat doe je nou man’en terwijl ik het zeg spuug ik zo elf tandenuit. Allemaal kapotgeslagen.“

Kelly en de kinderen zien het vanaf deandere kant van de straat gebeuren.Kelly rent in paniek naar de mannen toeen zegt ‘wat doe jij nou?!’ Meteen vliegtook zij achterwaarts tegen de grond naeen harde klap in het gezicht. “Terwijl wij daar lagen is hij tergend langzaamlangs de kinderen gereden en heeft zegeïntimideerd. De kinderen schreeuwennatuurlijk, huilen, zo bang waren ze.”

Toevlucht bij omaEen dag later, Sinterklaasdag. De kinderenwillen niet, maar moeten toch naar school.Als Kelly haar kinderen achterlaat op hetschoolplein en aan de andere kant deagressieve vader ziet staan, knapt eriets. “Ik heb mijn moeder gebeld en haargevraagd, mama, mogen we alsjeblieftnaar jou komen? Ze zei meteen ja. Debedoeling was voor een paar dagen,maar toen we er eenmaal waren wildeniemand meer terug. Vooral de kinderenwaren doodsbang. Dus we zijn gebleven.”

Gunter vult aan: “Onze zoon bijvoorbeeld,die projecteerde alles op zichzelf. Vonddat het zijn schuld was. Dat hebben weecht uit hem moeten praten. Onze mid-delste dochter werd regelmatig schreeu-wend wakker, plaste weer in bed. Ook nunog droomt ze over wat er toen gebeurdis op het schoolplein.”“Zelf had ik er ook veel last van. Want ikheb mijn gezin niet kunnen beschermen,ik voel me beschadigd. Ik ben normaalgesproken de veilige haven. Wat er ookgebeurt, papa of mama lost het wel op.En dan word je zelf neergetimmerd.Opeens voelt het alsof je ze niks meerkan bieden.”

Worden wie je wasEenmaal ingetrokken bij oma, komen deouders in contact met Slachtofferhulp.Beiden hebben niets dan lof voor hunhulpverlener: “We zaten er doorheen.

Hadden geen thuis meer, zaten tijdelijkzonder werk. De lichamelijke en emotio-nele schade… Zij kwam en maakte eenplan om orde op zaken te stellen. Door haarleek het makkelijker, overzichtelijker. Zewas net een engel.”

Doordat hun huis lang onverkoopbaarbleef en dubbele lasten niet te dragenwaren doordat Gunter zijn baan kwijt-raakte, woonden ze uiteindelijk twee jaarin bij Kelly’s moeder. Deze zomer kondenzij even hun zorgen vergeten dankzij eengift uit ons noodhulpfonds. Gunter: “Wekregen een korte vakantie aangeboden.Een week in een huisje, met alles eropen eraan. Echt ongelofelijk.” Kelly isovertuigd dat ze het mooiste huisje vanhet park hadden en vertelt: “Onze jongstewas 2 toen we bij mijn moeder kwamen.Ze heeft eerst in een campingbedje geslapen en daarna net als de anderekinderen op een matras op de grond, vanwege ruimtegebrek. Toen ze dekamer zag in het huisje riep ze, ‘Mam, ikheb een bed! Een echt bed!’ Dat moment,die blijdschap, zal me altijd bijblijven.”

Eindelijk goed nieuwsEn, er is goed nieuws voor de familie. Tijdens hun vakantie belt de makelaar:het huis is verkocht. Eindelijk kunnen zeopnieuw beginnen en hun leven weer opbouwen. Kelly sluit af: “Wij hebbenheel veel meegemaakt. Maar we lachenweer, en we houden nog steeds van elkaar. Ik denk dat je als mens sterkerbent dan je denkt. In ons schuilt een oer-kracht. Je moet door! Voor jezelf, maarvooral voor de kinderen. We hebben eenrottijd gehad, maar die gaan we nu achterons laten en zorgen dat de rest van hunkinderjaren zonder zorgen zijn.”

NoodhulpVoor ieder slachtoffer is het de droomzo snel mogelijk te herstellen en weerterug te keren naar het leven dat jekende. Weer te worden wie je was.Onze noodhulp levert hieraan een be-langrijke bijdrage. Het geld of de hulpin natura is vaak het eerste zetje in degoede richting. Ieder jaar steunen we1.000 mensen vanuit ons noodhulpfonds.


DONATEURIn maart meldde huisarts Dennis Mulder zich via onze website aan als donateur. Als goed doel zijnwe afhankelijk van giften uit de maatschappij, dus we zijn erg blij met iedere donateur. Dennis koosheel bewust voor het Fonds Slachtofferhulp: “Bij het kiezen van een goed doel, vind ik het belangrijkiets te steunen wat raakvlakken heeft met mijn eigen leven, het moet betrouwbaar zijn en de werkzaamheden moeten me aanspreken.”

Volg ons op Facebook of

TwitterVindt u het net als Dennis prettig

om via uw eigen kanalen op de

hoogte te worden gehouden van

onze activiteiten? Volg ons dan op

Twitter via @1op4 of op Facebook,

www.facebook.com/fondsslachtof-

ferhulp.

Gericht helpen met SlachtofferWijzerJe hoeft geen huisarts te zijn om

mensen gericht te kunnen helpen.

Op onze SlachtofferWijzer staat

een overzicht van de verschillende

hulpverleners in Nederland. Zelf

hulp nodig of iemand anders de

weg wijzen naar de juiste hulp?

Kijk op www.slachtofferwijzer.nl.


Waar daders zijn, zijn slachtoffersDennis werkt als huisarts in een praktijk,en is daarnaast één dag in de week huis-arts voor politiebureaus en gevangenis-sen: “In de gevangenis krijg ik veel temaken met daders. Op het politiebureaukan het bijvoorbeeld gaan om iemand bij wie een alcoholproef moet worden afgenomen na het veroorzaken van eenverkeersongeluk. Daar heb ik doorgaansgeen behandelrelatie met iemand. Dat isanders in de gevangenis, daar is iemandvoor langere tijd mijn patiënt. Ik weet opzo’n moment ook niet wat iemand op zijngeweten heeft, want dat zou me kunnenbeïnvloeden. En ik ben van mening dat iedereen recht heeft op correcte medischezorg, ook een gevangene.““Natuurlijk realiseer ik me dat waar daderszijn, er ook slachtoffers zijn. Dat is éénvan de redenen dat ik het belangrijk vindeen maatschappelijke bijdrage te leverenin de vorm van een donateurschap.”

Dagelijkse praktijkDesgevraagd bevestigt Dennis dat hij inzijn huisartsenpraktijk ook slachtofferstegenkomt. “Soms komen mensen naarme toe omdat er iets is gebeurd, als zezijn overvallen of een ongeluk hebbengehad en daarna tegen klachten aanlopen.Het komt ook voor dat het al jaren geledenis dat iets is gebeurd, en dat ze nu tochvastlopen in het leven. Vaak komen zedan met klachten waar je niet goed devinger op kan leggen. Vermoeidheids-klachten, concentratieproblemen, kleine

of grote pijntjes. Zonder aanwijsbare oorzaak. Soms blijkt dan dat er langergeleden iets is gebeurd en dat ze nu eigenlijk heel bang zijn om de straat weerop te gaan, of om bepaalde situatiesweer op te zoeken. Daar kan ik ze danheel gericht mee helpen. Natuurlijk benik als huisarts ook een vertrouwens-persoon. Zulke klachten kunnen ook

ontstaan door huiselijk geweld. Maar datis een onderwerp waar mensen niet snelzelf over beginnen. Om probleemsituatieste kunnen signaleren heb ik een stagegelopen bij het Advies- en Meldpunt Kindermishandeling. Mijn doel is altijdom zaken bespreekbaar te maken, envan daaruit de juiste hulp te kunnengeven of door te verwijzen naar een gespecialiseerde hulpverlener.”

Betrouwbaarheid“Toen ik een goed doel ging selecterenom te steunen, had ik een lijstje metpunten in mijn hoofd waaraan het goededoel moet voldoen. Behalve dat het eenraakvlak moet hebben met mijn leven, is de betrouwbaarheid voor mij heel belangrijk,” zegt Dennis. “Ik heb me tijdens het keuzeproces vooral digitaalgeoriënteerd. Je hebt bijvoorbeeld eenwebsite waar je kunt uitzoeken hoeveeleen fonds echt uitgeeft aan hun doel, enhoeveel geld ze kwijt zijn aan anderekosten. Ik vind dat het geld dat ik geef,moet worden besteed aan waar het voorbedoeld is: hulp. Dat gebeurt bij hetFonds Slachtofferhulp.”

“Omdat ik wil dat mijn donatie-euro zogoed mogelijk wordt besteed, heb ik bijmijn aanmelding ook aangegeven dat

ik geen post wil ontvangen. Het is dus eigenlijk wel grappig dat juist ik nu indeze nieuwsbrief sta. Tegelijkertijd snapik dat het versturen van brieven helpt ommeer donaties te genereren of dat anderedonateurs er wel behoefte aan hebben.”Is terugkoppeling wat we met het gelddoen dan niet belangrijk? “Natuurlijkwel, maar ik vertrouw er op dat het goedwordt besteed. Via andere kanalen zorgik ook dat ik goed op de hoogte blijf, zoalsvia de pers. Als ik daar lees dat jullie metiets bezig zijn, word ik bevestigd in dekeuze die ik heb gemaakt. Bijvoorbeeldmet de uitrol van het Centrum SeksueelGeweld, of als er hulp wordt gegeven naeen grote calamiteit zoals bij de MH-17.”

“Soms zie ik slachtoffers in mijnpraktijk die met

klachten kampen envastlopen.”

“Een goed doel moetbetrouwbaar zijn.”


THEMA

Ik vind het belangrijk een

maatschappelijke bijdrage te leveren.


“Het geld dat ik geef moet worden besteed aan waar het voor is bedoeld: hulp.”

Dennis Mulder (37), huisarts en donateur



Collecte tijdens afscheidssymposium directeur BOVAG

LANGZS congres: confectie of maatpak?

Bij schadeberekening wordt in de rechtszaal steeds vaker van eenstandaard bedrag uitgegaan in plaats van te berekenen hoeveelschade iemand echt heeft geleden. De vraag is, of dit wenselijk is.Voor- en tegenstanders kwamen aan het woord tijdens het symposium van het Landelijk Advocaten Netwerk voor Geweld- enZedenslachtoffers. Ook fondsdirecteur Ineke Sybesma stapte hetpodium op en riep op vooral ook te kijken naar de fase vóór er eenschadevergoeding kan worden geëist. Want helaas komen maaral te veel zaken überhaupt niet voor de rechter. Sybesma: “Er isde laatste jaren veel wetgeving gemaakt om de positie van slacht-offers in het strafproces en in de civiele praktijk te verbeteren.Maar wat heb je aan een recht, als je er geen aanspraak op kanmaken? Wat is een recht waard als je geen aangifte kan doen? En wat is een voeging waard als een rechter besluit daarover niette oordelen?” Heldere vragen, waarop het antwoord retorisch is.Daar heb je niks aan.

Voormalig Algemeen Directeur bij BOVAG, Kees Burgman, mocht vanwege zijn afscheid eensymposium organiseren. Hij koos het thema Toekomstbestendige Mobiliteit Over-Wegen.

“Onze branche leeft van mobiliteit, maar ik realiseer mij ook dat dit gepaard gaat met ongevallendie groot leed kunnen veroorzaken. Jaarlijks vallen er ruim 600 doden en bijna 20.000 ernstiggewonden in het verkeer. Door steeds betere en slimmere voertuigen, goed onderhoud en periodieke keuringen probeert de branche de veiligheid te vergroten. In 95% van de ongevallenis het gedrag van de bestuurder de oorzaak. Hier doen we iets aan door onder andere opleidingen

bij rijscholen, verlichtingsacties en instructiesvoor ouderen die elektrisch gaan fietsen.”

Het Fonds Slachtofferhulp zet zich ook in voorverkeersslachtoffers. Daarom vroeg de heerBurgman de gasten van zijn afscheids-symposium een gift aan ons te doen. Heel hartelijk dank hiervoor!

Overweegt u ook geld in te zamelen voor hetFonds Slachtofferhulp? Kijk op www.fonds-slachtofferhulp.nl/help-ook/kom-in-actie.IN

’T KORT

Rennen voor het goede doelBedrijfsvrienden van het Fonds Slachtofferhulp renden in september de Dam tot Dam-loop. Allemaal met als streven:geld ophalen voor het goede doel. Sommige lopers hebbendaarvoor hun hele privénetwerk aangeschreven via sociale media,anderen zijn op kantoor met de pet rondgegaan en een deelnemerorganiseerde zelfs een veiling. Onze jongste deelneemster diezich spontaan aanmeldde, was een meisje van 9 jaar.

Samen renden zij uiteindelijk € 7.500 bij elkaar. Hoofddirecteurvan de ANWB Frits van Bruggen rende ook mee: “Het voelt ookals een voorrecht dit te kunnen en te mogen doen. Heel veelmensen hebben die keuze namelijk niet. Mensen die in hun bewegingen beperkt zijn geraakt, omdat hen ooit iets vreselijksis overkomen, zoals een verkeersongeluk met blijvend letseltot gevolg. Bij de ANWB voelen we ons sterk betrokken bij dezemensen, en door voor het Fonds Slachtofferhulp te rennenwilde ik hun werk extra steunen.”



CSG nu ook in Groningen, Drentheen Friesland

De afgelopen maanden openden drie nieuwe vestigingen van hetCentrum Seksueel Geweld; Groningen, Drenthe en Friesland. In het centrum krijgen mensen die korter dan een week geleden seksueel geweld hebben meegemaakt direct medische, psycholo-gische en forensische hulp. De opening van deze centra is onderdeelvan de landelijke uitrol die wordt gefinancierd door het FondsSlachtofferhulp.

“Negatieve reacties van de omgeving nadat je vertelt dat je bent verkracht, kunnen nog schadelijker zijn dan de gebeurtenis zelf” - Iva Bicanic, oprichter Centrum Seksueel Geweld, bij Pauw in deuitzending van 29 oktober.

Nieuwe Sponsoring Member: Zorg Diensten Groep

Meer lezen over ons werk?Op verzoek van donateurs die ons beter willenleren kennen en overwegen aan ons na te laten ofop een andere bijzondere manier te schenken,hebben wij een informatieve brochure gemaakt.Hierin staan een aantal projecten die wij mogelijkmaken met uw giften, en benoemen we onze dromen voor de toekomst. Ook lichten een aantaldonateurs kort toe waarom ze juist het FondsSlachtofferhulp steunen. Donateurs die meer willen lezen over ons werk en onze bestedingen, en natuurlijk diegenen die op een andere manierwillen schenken, sturen we deze brochure toe,samen met de samenvatting van ons jaarverslag.

Wilt u ook meer weten? Vraag vrijblijvend de brochure Nalaten en/of ons jaarverslag aan via Donateurskaart nr. 3. Wij sturen u deze graag toe.

Omdat alle aspecten van hun dienstverlening raakvlakken hebbenmet ons werk, heeft de Zorg Diensten Groep besloten voor driejaar Sponsoring Member te worden van het Fonds Slachtofferhulp.De bijdrage van het eerste jaar bestaat uit een gift van € 12.000.Dit bedrag werd opgehaald tijdens hun jubileum, dat werd gevierdmet het symposium ‘Kennis & Kunde delen in de PostmortaleZorg’. Postmortale zorg is de zorg aan en voor het lichaam na hetoverlijden, de laatste zorg die aan onze geliefden kan worden gegeven. Diverse sprekers benadrukten tijdens het symposium de noodzaak van deskundige postmortale zorg om een waardigrouwproces te kunnen hebben. Namens de Zorg Diensten Groepoverhandigde Algemeen Directeur Hans Heikoop de cheque aangeneraal b.d. Dick Berlijn, bestuurslid van ons Fonds.

Deur-aan-Deurwervingscampagnetegen seksueel geweldMet enige regelmaat werven wij donateurs door deur-aan-deur te gaan met ons wervingsteam. Voorlichting aan de deuris voor ons een goede manier om mensen enthousiast temaken en donateurs te werven. We bereiken er mensen meedie we anders niet goed kunnen bereiken. Op dit moment voeren wij campagne tegen seksueel geweld.We maken mensen hiervan bewust en vragen hen om mee tehelpen aan het realiseren van een landelijk dekkend netwerkvan het Centrum Seksueel Geweld. Om de hulp bereikbaar temaken voor élk slachtoffer, moeten er nog 8 locaties door hethele land worden opgezet. Misschien bent u wel een van de donateurs die zich op dezemanier kortgeleden aan ons heeft verbonden. Wij heten u vanharte welkom bij het Fonds Slachtofferhulp en hopen dat unet als onze 50.000 andere donateurs lang bij ons zult blijven.


"Minderjarigheid vereist aangepaste behandeling strafproces.”

Jonge slachtoffers van seksueel misbruikworden te veel als volwassenen behandeld.

THEMA


In het Kinderrechtenverdrag van de Verenigde Naties zijn de rechten van kinderen vastgelegd. Op Amerikana, heeft ieder land in de wereld dit verdrag getekend. Ook Nederland. Maar houden we ons ook echt aande internationale afspraken? Defence for Children monitort dat en komt op voor de rechten van kinderen.Nadat er steeds meer klachten op hun Kinderrechtenhelpdesk binnenkwamen over de manier waaropminderjarige slachtoffers van seksueel misbruik in het strafproces worden behandeld, werd er een onderzoek gestart met financiering van het Fonds Slachtofferhulp. Wat blijkt? Twaalf- tot achttienjarigenworden in ons land te veel behandeld alsof ze volwassenen zijn. En dat kan écht niet.

Ytje Minke Hokwerda, onderzoeker Defence for Children


Om daders van seksueel misbruik vankinderen te kunnen veroordelen, is onderzoek heel belangrijk. Omdat erlang niet altijd meer fysiek bewijs – zoals sporen op het lichaam – is, is hetverhoor van het slachtoffer een belang-rijk onderdeel van dat onderzoek. Ookals het slachtoffer minderjarig is. Dat jedie kwetsbare groep slachtoffers op eenaangepaste manier moet behandelenstaat in het VN-Kinderrechtenverdrag.

“Die afspraken worden in Nederlandgoed nageleefd als het gaat om kinderenvan nul tot twaalf jaar,” vertelt onderzoekerYtje Minke Hokwerda. “Voor hen is er bijvoorbeeld een kindvriendelijke verhoorstudio met speelgoed en wordenvragen door een speciaal opgeleide verhoorder gesteld om geen verdereschade aan te richten bij het kind. Zohoort het! Maar wat meteen opviel tijdens ons onderzoek, is het enormecontrast vanaf het moment dat je twaalfbent. Je bent dan nog steeds minderjarig,een kind nog. Toch is er voor deze groepweinig geregeld waardoor ze te veel behandeld worden als een volwassene.”

Uit het onderzoek blijkt bijvoorbeeld datzedenrechercheurs, officieren van justitie,rechters en advocaten, niet getraindhoeven te zijn om met deze minderjarigeslachtoffers om te gaan. Daardoor krijgen tieners soms het gevoel niet teworden geloofd of wordt hun schuld-gevoel aangewakkerd. Dat moet anders.

Voorbeelden uit de praktijk“Van de professionals die we hebbengeïnterviewd, horen we dat er soms ergbotte vragen worden gesteld tijdens hetverhoor”, zegt Hokwerda verontwaardigd.Met enige gêne noemt ze het voorbeeldvan een 12-jarige jongen die is misbruiktdoor iemand die zijn opa had kunnen zijn.“Aan hem werd gevraagd of hij zich weleens aftrekt. Vervolgens werd geïnsinu-eerd dat als hij dát doet, hij misschienook wel gewoon seks met de 67-jarigewilde hebben.” Een kind moet vrijuitkunnen praten tijdens het verhoor. Als jeniet op de juiste manier verhoort en eenkind klapt dicht, zal het bovendien nog

moeilijker worden om de zaak rond tekrijgen voor de rechter.

Twee keer slachtofferMinderjarige slachtoffers, hun ouders enhulpverleners vertellen allemaal hetzelfdeverhaal: door deze benadering gebeurthet dat slachtoffers zich niet serieus genomen voelen, aangetast worden in hunprivacy en ontmoedigd raken of zichschuldig gaan voelen. Hierdoor zien zesoms maar helemaal af van aangifte. Endoen ze die wel, dan wacht hen een somstraumatische en impactvol proces, wantook in de rechtszaal mogen weer vragengesteld worden. Hokwerda: “Een geïn-terviewde zedenrechercheur vertelt dateen advocaat van een verdachte, eenminderjarig slachtoffer van verkrachtingvroeg: ‘vertel eens meisje, hoe ben jij geneukt?’ Natuurlijk wordt er bezwaargemaakt als zo’n vraag wordt gesteld,maar dan ben je al te laat.” Door dezemanier van vragen stellen, word je eigenlijk een tweede keer slachtoffer,stelt de rechercheur. Je haalt een minder-jarige voor wie het al heel moeilijk is om

te praten over wat er is gebeurd, zo totaal uit haar evenwicht. “Ik ben helemaalniet tegen het stellen van kritische vragen,maar zoals de rechercheur uit het onderzoek ook zei, ze moeten wel goedworden ingeleid en op een nette manierworden gesteld.”

Droombeeld 2020 Er moet veel verbeteren, en zoiets kosttijd. Zeker omdat er zoveel partijen bijbetrokken zijn. Met de onderzoeksresul-taten onder de arm, kunnen we nu devolgende stappen zetten. “We hebben dekomende maanden gesprekken geplandmet bijvoorbeeld het OM, de Politie enmensen van het Ministerie. Samen gaanwe kijken hoe we de situatie voor dezeminderjarige slachtoffers kunnen verbe-teren.” Hokwerda heeft goed voor ogen

wat er over pakweg 5 jaar moet zijn verbeterd: “Voor de 12-plus groep, willenwij allereerst dat zij standaard verhoordworden in een ruimte die geschikt is voorhun leeftijd en dat zij alleen verhoordworden en spreken met mensen die daarspecifiek voor zijn opgeleid en weten wattrauma met deze kinderen doet. Verdermoeten ze goed worden voorbereid ophet proces, door bijvoorbeeld informatie-materiaal te ontwikkelen dat voor jonge-ren leesbaar is, zodat ze begrijpen watze kunnen verwachten. Bovendien moethun privacy goed worden beschermd. Tot slot vinden wij het belangrijk dat dejonge slachtoffers, als ze dat willen, gedurende het hele strafproces zelfgeïnformeerd worden over wat er gebeurt en over de volgende stappen.”

Kortom: een waslijst aan verbeterpunten.Wij geloven er in dat Defence for Childrendit voor elkaar weet te boksen endaarom steunen we hen waar mogelijk.Het eerste positieve nieuws is er al: naaraanleiding van dit rapport zijn in deTweede Kamer vragen gesteld. De minister van Veiligheid en Justitie heeftgezegd dat hij voor de Kerst met eenschriftelijke reactie komt.“Tieners krijgen soms

het gevoel niet te worden geloofd.”

RECHTEN VAN HET KIND

Defence for ChildrenDefence for Children is een inter-

nationale organisatie die opkomt

voor de rechten van kinderen.

Defence for Children bevordert

kinderrechten in Nederland en

daarbuiten op basis van het VN-

Kinderrechtenverdrag.

Daadwerkelijke versterking van

kinderrechten kan alleen worden

gerealiseerd als de rechten van

kinderen vastgelegd zijn in weten

regelgeving en er continu toezicht

is op de naleving ervan. Daarom

werken er bij de organisatie vooral

juristen. Op het terrein van seksueel

misbruik bij kinderen werken wij

graag met hen samen.



T I G S P O R T S

S U P P O R T E R S

S P O N S O R I N G M E M B E R S

F O U N D I N G M E M B E R S

Ons werk voor slachtoffers kunnen wij doen dankzij u. We danken onze 50.000 donateurs en onderstaande sponsoren.

Horizontaal5. Ontsnappen6. Ondervraging8. Slachtofferkunde9. 1,6 kilometer12. Prof. mr. Pieter van …………13. Niet volwassen14. Familie16. Bonafide18. Grootmoeder19. Feestdag

Verticaal1. Dokter2. Sociaal netwerk3. Rommel opruimen4. Generaal buiten dienst7. Klankbord Fonds Slachtofferhulp10. Sponsor Fonds Slachtofferhulp11. Gedetineerde15. Tegenovergestelde van een maatpak16. Folder17. Slaapplaats

KRUISWOORDPUZZEL1 2

5

6

7

8

9 10

13

12

11

14

17

15

16

18

19

3 4

Oplossing:

Win een midweek of weekend!De letters in de gekleurde vakjes vormen samen twee woorden wanneer u ze in de juiste volgorde zet.Geef uw oplossing vóór 6 januari door via [email protected] of bel 070-392 52 00. U maakt dan kans op een midweek of weekend naar keuze voor maximaal 6 personen bij VakantieparkDierenbos van Libema, in Bungalow ‘Damhert’. Dit verblijf is incl. eindschoonmaak, bedlinnen, lokaleheffingen, reserveringskosten én gratis toegang tot de 7 attractieparken van Libéma.


Hulppost december 2015

Documents

Transcript of Hulppost december 2015