Stichting Kinderhulp Mondiaal - verschijnt elk kwartaal J a a r g a n g 2002· N r 1

Gewapend met stroop-wafels, zoute drop enchocolade

‘Wat maakt het dan uit datje er een paar teruggooit...’

Afscheid van Otniël

10 jaar het Evangelie naar kinderen wereldwijd. MetGods hulp en uw steun willen we het werk voortzet-ten. Wat we nodig hebben? Mensen en middelen.En… de mensen zijn gekomen. Begin maart is Ankevan Leeuwen naar haar werkterrein vertrokken. In de weekwaarin Nederland een Zuid-Amerikaanse prinses importeerde,mochten wij iets terug doen voor dit grote continent. Het wasweliswaar geen prinses die vertrok, al gaat ze wel een Konings-huis dienen… Waar hier de media bol stonden van “het” huwe-lijk, passeerde haar aankomst in Brazilië onopgemerkt. We wen-sen niettemin dat Ankes naam in veel kinderharten geschrevenzal staan als de vrouw die hen tot Jezus bracht. Komend najaar hoopt Jeanet Bosch zich aan te sluiten bij hetRio-team. In diezelfde tijd kan Alide van Maanen hopelijk naarGuinee-Bissau vertrekken. Nog meer mensen zien uit naarmogelijkheden om zich voor deze dienst in Gods Koninkrijkbeschikbaar te stellen. Ons budget is nu nog een beperkendefactor. Maar gezien het groeiend lezersbestand en de stijgendepost “inkomsten” op de jaarrekeningen zijn we hoopvolgestemd. Niet alleen konden we mensen voor het veld vinden, ook nieu-we bestuursleden maakten hun entree. Mensen die behalvehart voor de zaak tevens vanuit hun vakdiscipline de nodigedeskundigheid toevoegen aan een groeiende organisatie. Denieuwe secretaris heeft overigens hetzelfde adres als de vorige!De druk van een groeiend gezin valt voor Saskia begrijpelijker-wijs niet meer te combineren met het secretariaat. Ze heefthaar enthousiasme weten over te dragen op haar echtgenoot,die op deze manier dan ook als ingewijde haar taak kan overne-men. Een schoolvoorbeeld van consequenties nemen… Saskia,bedankt en William, sterkte in deze spilfunctie binnen de stich-ting. Eveneens is tot het bestuur toegetreden Willem van Harts-kamp; hij zal onder meer de eindredactie van ons blad voor zijnrekening gaan nemen.

Einde Voor Janneke en Fernando zat het verlof er half februari weerop. We mogen allen terugzien op een goede tijd met aangena-me contacten. Veldwerkers blijven mensen van twee culturen,en op een wisselplaats als Schiphol lijken beide even grotetrekkracht te bezitten. Toch is voor hen Rio “the place to be”,vooral omdat ze zich voor een opdracht gesteld zien die ze uitGods hand aanvaarden. Naast de uitbouw van het favela-werk

wacht hen nu ook de taak van het begeleidenvan nieuwe veldwerkers. We hopen op devorming van een hecht “Rio-team”, dat gro-

te dingen mag gaan doen voor het Koninkrijk. En met zoveelNederlanders hoeft ook de gezelligheid niet meer te ontbre-ken…Voor Ingrid van der Velde valt het einde van haar verlof samenmet het einde van haar werkovereenkomst met de stichting.Drie jaar heeft ze met liefde en deskundigheid haar krachtengegeven aan het werk onder de kinderen van weeshuis Otniël.De laatste tijd groeide bij haar de wens om meer zelfstandigdit werk te kunnen doen. Zij heeft in de SDOK een partnergevonden die dit voor haar kan verwezenlijken. Ook vanafdeze bladzij danken we Ingrid voor de goede samenwerkingen de offervaardigheid voor het werk wat ons voor ogen staat.Gods zegen voor wat komt. Uiteindelijk is het niet het belang-rijkste onder welke “vlag” je dit werk doet, maar dat het maggebeuren onder de banier van het Evangelie van Jezus Chris-tus.

KleurU hebt het al gezien. Met het binnentreden van een nieuwdecennium heeft ons magazine een nieuwe gedaante aange-nomen. Volgens sommigen was het wat kleurloze uiterlijk vanhet oude blad een illustratie bij de grauwheid van het bestaanvan vele straatkinderen. Als dat zo is, dan hopen we met dezefrisse, kleuriger opmaak te illustreren dat ons werk kleurbrengt in die grauwe leventjes. Door efficiënter om te gaanmet de ruimte en ons te beperken tot informatie die werkelijkdirect in relatie met ons werk staat, kunnen we toch binnenhet oude budget blijven. Minder bladzijden, maar interessantvan rand tot rand! We vertrouwen erop dat u het waardeert.Laat vooral niet na anderen te wijzen op ons visitekaartje. Hoemeer lezers, hoe sterker we komen te staan. Ons blad blijftgratis, dus iedereen kan het lezen.Zoveel als je er vindt, roep ze tot de Bruiloft. Dat blijft onzemissie, ook in het tweede decennium. Een organisatie als deonze kan niet uitzien naar afbouw van haar werkzaamheden.Integendeel! De opdracht blijft staan tot de laatste dag. Zalde Landman, als Hij komt, ons aan het werk vinden in Zijnwijngaard? De een op straat temidden van wat “schoffies”,de ander biddend, een derde met een bankopdracht. Leesmee, leef mee, geef mee. Want we vinden er nog zoveel!

Adressen veldwerkersLéonie Dieleman (2 februari 1969)

c/o INPAR Rua Edgard Werneck, 84622763-010 JacarepaguáRio de Janeiro - RJBrasil

Janneke (15 juni 1966)Fernando (8 mei 1969)Alexandre Galvão-Hulst

Rua Enèias Campelo 158 frente-sobrado20.785.260 Maria da GracaRio de Janeiro - RJ - Brazilië

Anke van Leeuwen (4 juli 1980)voorlopig adres:Rua Enèias Campelo 158 frente-sobrado20.785.260 Maria da GracaRio de Janeiro - RJ - Brazilië

2 3

Kinderhulp Mondiaalwww.kimon.nl

W. Stout, De Boezem 10, 2953 WCAlblasserdam, 078-6931377

Postbank rekening nummer:6849217 t.n.v. St. KinderhulpMondiaal Alblasserdam

Grondslag van de stichtingDe Heilige Schrift vormt het uit-gangspunt en is de inspiratiebronvoor het werk van de Stichting.Hierbij zijn de Drie Formulieren vanEnigheid voor ons een leidraad tothet verstaan van Gods Woord.

Doel van de stichtingHulpverlening en Evangeliever-kondiging wereldwijd aan kinderenin nood.

BestuursledenVoorzitter: C. Moerman, De Sikkel3, 8253 CS Dronten, 0321-310125, cmoerman@filternet.nl;J.C. van der Hart; W. van Harts-kamp

Secretaris: W. Stout

Algemeen adjunct: Drs. A.G.Laseur

Penningmeester: A. Steehouwer,Hendrik-Ido-Ambacht

Eindredactie: W. van Hartskamp; C.Moerman

Lezersadministratie:Mw. C. Smaling-Verburg, Wetering13, 3461 JA Linschoten, 0348-480204, kimon@rdnet.nl

Voorlichting en fondsenwerving: W. van Hartskamp, J.C. van derHart

Comité van aanbevelingDs. M. Baan, Nijkerk; Ds. A. denBoer, Elspeet; Ds. D.J. Budding,Waarder; Ds. G.J. Capellen, DenHaag-Scheveningen; Ds. A.B. vander Heiden, Oostkapelle; Ds. G.D.Kamphuis, Amstelveen; Dhr. J.H.Mauritz, Kamerik; Ds. J.H.C. Olie,Spijk; Drs. A.A. Teeuw, Ridderkerk;Drs. D. Vogelaar, IJsselmuiden;Mw. J.J. Vreugdenhil-Fieret, Haren;Ds. J. Westerink, Utrecht

LegatenIndien u ons een legaat wilt nala-ten, kunt u hierover contact opne-men met het bestuur.

Stuureens eenkaartje!

In dit nummer

bestuurlijk

De opdracht die blijft 3vanuit Brazilië4“Voor

deze maakthet in elk

geval wel watuit…!”

6vanuit Brazilië

Weg!

7 Evenvoorstellen

8vanuit Brazilië

Hitte

9 vanuit Roemenië

Weten onze buren, of men-sen uit de straat wie wedienen?

10 Giftenverantwoording

11 Onderonsje

door C. Moerman, voorzitterbestuurlijk

Kimon staat voor een nieuw decennium.Met zo’n 600 gasten mochten we op 9

februari stilstaan bij het tienjarig bestaanvan onze stichting. In de kerk aan de

Loolaan te Apeldoorn zorgden hetchristelijk symfonieorkest Sjosjanim en

organist Ton Adema voor muzikaal genoegen van grote klasse.

De opdracht die blijft

in opbouw

Colofon

“Een klein jongetje liep langs de zee. Tot zijn grote schrik zag hij honderden, nee duizenden zeesterren op het strand. Door de vloed op het strand gespoeld, maar

de zee had ze niet mee teruggenomen en nu lagen ze te sterven

op het strand.

niet meer?”. Ja, natuurlijk herinner ik me dat ik straatkindereneen Bijbelverhaal voorlas, een broodje voor ze kocht, met zepraatte, maar zijn naam en zijn gezicht herinnerde ik me dusecht niet. Helaas! Met een map vol informatie over honder-den straatkinderen weet ik de gegevens niet allemaal uit m’nhoofd. Wel herinnerde ik me het verhaal van zijn vriendje opstraat en ik vroeg hoe het daar nou mee was. Nou, daar ginghet ook goed mee! Hij woonde nu bij een tante van hem enleefde dus niet meer op straat. Blij kwam ik thuis en verteldehet aan Fernando. Het gaat dus ook af en toe ineens betermet een straatkind! En dat zoiets dan totaal buiten mij omgegaan schijnt te zijn, daar heb ik geen moeite mee.

Gratis ontbijtGelukkig zijn we niet de enigen die ons met straatkinderenbemoeien! We hebben contact met een andere protestantseorganisatie en wisselen waar nodig en nuttig informatie uit.Ook zijn we, jaren geleden alweer, op bezoek geweest bij eengroot dagopvangcentrum van de Katholieke kerk waar we zeook vaak naar doorverwijzen. Daar kunnen straatkinderennamelijk gratis ontbijten en worden dan de rest van de dagbezig gehouden en ook daar proberen ze structuur aan te bren-gen in het leven van de straatkinderen. Verder heeft degemeente Rio in samenwerking met de kinderrechter dag ennacht een combibusje op straat om hulp te verlenen. Datbehóórt er althans te zijn. De keren dat ik ze belde en ze nodighad waren ze òf te ver weg òf ze hadden een lekke band òf zehadden geen benzine meer! En dan halen de Brazilianen hunschouders op over hun eigen land, hun eigen regering die din-gen wel mooi op papier kan zetten maar in de praktijk......

Doorgaan met HemGoed, na een heel fijne verlofperiode en ook met fijne verga-deringen en hoopvolle ontmoetingen met jonge mensen diegraag mee willen komen helpen, zijn wij weer vol goedemoed aan de slag gegaan. Wel moeten we steeds weeronverwachte, tegenslagen verwerken, want toen we hierkwamen bleek er op de derde verdieping een waterleiding tezijn gesprongen. Niet door de vorst uiteraard, maar waar hetdan wel door kwam weten we niet. Gelukkig kwam “onzemetselaar” al spoedig opdagen en is hij begonnen met dereparatie en verder gegaan met het opknappen van hetgebouw. We hopen dinsdag weer met de clubs te beginnen.

De dag dat Anke hier aankomt! We zijn bij haar uitzenddienstgeweest die ook voor ons weer een bemoediging was. Wehopen dat ze zich gauw thuis mag voelen in het bruisendeleven van Rio. Een andere tegenslag was een matras in detuin! Tegenwoordig overnacht er zelfs een drugsdealer bij onsin de tuin! Ik hoop dat het in uw tuin niet gebeurt! Dat is nietprettig en we voelen dan meteen de dreiging weer. MaarIsraëls God is onze God en Hij is onze Schuilplaats. Op Hemhopen wij. In Hem leven wij! We doen ons werk in Jezus’Naam en Hij is erbij! Die wetenschap geeft rust. Als diewetenschap eens werkelijk bevinding wordt in ons hart, wantwat heb je aan droge verstandskennis? We zijn in alles afhan-kelijk van Hem!

OproepWat hebben we veel fijne ontmoetingen gehad tijdens onzediapresentaties! Fernando ging zoveel mogelijk mee enmeestal ook nog de kinderen. Ook voor hem waren deze ont-moetingen bijzonder. Bijzonder om te zien hoeveel menseneen warme belangstelling voor ons werk hebben. Meelevenop allerlei manieren, ook velen die graag praktisch iets willendoen. Wat heerlijk allemaal! Alsnog allemaal hartelijk bedankten voor degenen die iets heel praktisch willen doen: kleurpla-ten of eenvoudige werkjes bij de Bijbelverhalen zijn van hartewelkom op ons adres, alsook gipsfiguurvormpjes! Wij hopenstraks dia’s over Holland aan de kinderen te laten zien en danvoel ik misschien weer diezelfde schok als die ik diverse kerenin Holland voelde: wàt een verschil! Wat hebben Hollandsekinderen veel wat de kinderen hier moeten missen. Maar watfijn dat er ook kinderen zijn in Holland die zich, jong als zezijn, toch al verantwoordelijk voelen voor hun leeftijdsgenoot-jes elders ter wereld. Bidt voorde kinderen hier! Voorhun families, voor hungezondheid, zeker nu erhier een ware epidemievan dengue (soort malaria)heerst. Bidt ook voor onsen dat het werk zijn voort-gang mag hebben.Er kwam net een schreeuwuit de keuken. “Janneke!!Kom es hier! Gauw!Gauw!!!”. Ik haastte me naarde keuken. “O wat jammer!”zuchtte Fernando “Je bent nette laat! Christy ging stáán inde box!” “Staan?”, zei ik ver-baasd. Hadassa stond met achtmaanden in de box, maar inHolland zei ik steeds dat ik datChristy niet zag doen met achtmaanden, want ze ging nog steeds niet zitten. Maar van deweek zat ze ineens in de box en is ze acht maanden gewor-den en nu gaat ze dus ook staan in de box! Echt zusjes! Zekunnen heerlijk spelen en lachen samen. Een hartelijke groet,ook namens Fernando, Hadassa en Christy!

Het jongetje dacht niet lang na,maar stopte gauw een zeester inzijn emmertje en rende ermeenaar de zee. Hij gooide de zeester in het water en rende weerterug om de volgende zeester op te halen. Een oude man sloeg het aandoenlijke tafereeltje gade en liepnaar het jongetje toe. “Zie je niet dat het niets uithaalt waarje mee bezig bent, m’n jongen?”, vroeg hij vriendelijk. Hijwees naar de duizenden zeesterren die nog op het strandlagen. “Zie je wel hoeveel er nog op het strand liggen? Watmaakt het dan uit dat je er een paar teruggooit in de zee?”Het jongetje gunde zich bijna geen tijd om de man te ant-woorden, maar hij wees naar de zeester in zijn emmertje enriep: “Voor déze maakt het in elk geval wèl wat uit!” en hijrende naar de zee om de zeester in het water te gooien.

BemoedigingZoiets klonk tijdens een inleiding op een van de vele diapre-sentaties die we in Nederland mochten houden en we von-den het een bemoediging. De niet uitgesproken strekkingwas duidelijk. Zo gemakkelijk kun je gaan denken: wat helpthet nou eigenlijk? Wat helpt het nou als je enkele tientallen

straatkinderen helpt als er honderden zijn? Wat helpt het alsje een paar honderd favelakinderen Bijbelverhalen vertelt alser miljoenen zijn? Is het een druppel op de gloeiende plaat?Ik ben blij dat die vraag ons niet meer gesteld is tijdens onzeverlofperiode. We werken niet met druppels maar met kinde-ren!! En voor de kinderen die we bereiken maakt het weldegelijk wat uit, al betekent dat lang niet altijd dat ze er soci-aal en economisch dan ineens op vooruit gaan. Het betekentvaak veel meer voor ze dan wij kunnen vermoeden.

Ken je me nog?Dat merkte ik opnieuw toen ik een Hollandse jongen mee-nam naar een dienst in de Universele Kerk. Hij wilde datgraag eens meemaken en na afloop kwam er een “obreiro”(medewerker) naar me toe. Netjes in een donkerblauwebroek met wit overhemd en een donkerblauwe stropdas.“Ken je me nog?”. Hij keek me stralend aan en ik moest hemhelaas teleurstellen. Nee, met geen mogelijkheid kon ik meherinneren waar ik hem ooit eerder had ontmoet. Hij gaf zelfde uitleg. “Ik was een straatjongen op Centraal en jij kwamaltijd om met ons te praten en je kocht een broodje voor onsen je las ons een verhaal uit de Bijbel voor! Herinner je je dat

“Voor deze maakt het in elk geval

wel wat uit…!”

vanuit Brazilië door Janneke Alexandre Galvão Hulst

“Voor deze maakt het in elk geval

wel wat uit…!”

Gevraagd voor RioWie heeft er rubber gipsfiguurtjes over?Deze willen we gratis inzamelen en gebrui-

ken op de Bijbelclubs in de favela’s van Rio! Neem dan contact op met

Mariska, tel. 0182-511675of stuur ze naar

Bosweg 55, 2802 NP Gouda.

4 5

door Léonie Dieleman

Ik neem altijd het maandblad Evavoor de meiden mee en in éénvan de laatste nummers stond een reportage over 3 vrouwe-lijke gedetineerden die in Nederland gevangen zitten. Ditwerd gelijk bekeken natuurlijk... Verder willen de gevangenenmaar één ding: WEG! Ze zijn het enorm zat. De prijs is hoogom de pet van drugskoerier op te zetten omdat je schuldenhebt, of gewoon omdat je denkt zó snel rijk te kunnen wor-den.

PasgeborenIn verband met een conferentie van dereclassering was ik in december inNederland. Vandaar m’n nieu-we voorraad lekkers. Het waseen congres voor Nederlan-ders die in het buitenlandbetrokken zijn bij hetgevangeniswerk. Wewaren met zo’n 70 men-sen uit 22 verschillendelanden. Een extra keervliegen tussen Rio enAmsterdam had nog ietsgaafs: op Schiphol zag ik voorhet eerst m’n pasgeboren nichtjeen het was voor mij een ontroerendmoment om haar voor het eerst vast te houden.

De wanhoop nabijOvermorgen komen de kinderen hier terug na hun zomerva-kantie en carnaval; ik heb er erg veel zin in om weer met zeaan de slag te gaan! De afgelopen dagen heb ik weer watideeën lopen verzamelen voor nieuwe Bijbellessen die ik aanhet maken ben. Zo’n 2 maanden vóór de zomervakantiewaren wij, de predikant met wie ik samen de kinderdienstendoe en ik, ten einde raad. De kinderen waren moeilijk en erhing regelmatig een negatieve sfeer in de dienst en sommigegroepsleidsters lieten het ook afweten. Soms had ik na een

dienst echt het gevoel alsof we verslagen waren. Iedereenklagen en mopperen. Ik moet nu denken aan wat ik pas lasin een boek van Randy Alcorn: ‘de duivel houdt ervan omkinderen/jongeren te horen zeuren, jammeren, mopperen.Het klinkt hem als muziek in de oren maar bidden en lofprij-

zing bezorgt hem oorpijn; hijkan het niet uitstaan!’ Al

pratend met de predi-kant hoe we dit zou-

den kunnen veran-deren, kwam BillWilson in m’ngedachten en zijnmanier van wer-ken, o. a. goed

gedrag belonenmet iets lekkers of

een klein cadeautje.

TaartNu was ik in Neder-

land altijd ergtégen het gevenvan van allesen nog wat alslokkertje omnaar de clubte komen, al is

dit nog ietsanders dan kin-

deren belonenvoor hun gedrag.

De predikant gaf eenvoorbeeld uit zijn gemeen-

te. Hij vertelde dat tijden lang z’n kerkgebouw maar voor eenkwart vol zat en dat hij ook erg gezocht en gebeden heeftnaar middelen om dit te veranderen. Sinds kort doen ze inzijn gemeente het volgende: na de dienst is er een taart voorde jarigen van die week.

6

vanuit Brazilië

Weg!Gewapend met stroopwafels, zoute drop en chocolade

ging ik vorige week weer richting Bangu naar een man-

nen- en vrouwengevangenis waar 6 Nederlanders hun

straf uitzitten. Evangeliseren mag niet zoals ik al eens

eerder schreef, omdat wij als vrijwilligers die hen zo nu

en dan bezoeken een verlengstuk zijn

van reclassering Nederland.

Weg!Weg!

Maar deze jarigen moeten wel minimaal één buitenkerkelijkemeenemen. Het resultaat: een volle kerk! Net zoals u/jij nuwellicht de neiging hebt om hier van alles tegen in te bren-gen, deed ik dat ook. Van die argumenten over motievenenz. De dominee reageerde heel nuchter: de mensen komenom zoveel verschillende redenen naar de kerk. Daar kan ikniet zoveel mee. Mijn roeping is Jezus te verkondigen en alseen taart voor de jarigen aanleiding geeft om met méér men-sen het Woord te kunnen delen, dan zoek ik graag naar mid-delen om iedere week een taart te kunnen kopen.Ik vond er wel wat inzitten en ben veranderd van mening.Fout gedrag wordt hier immers vaak afgestraft en meestalmet een behoorlijke dosis verbaal geweld, dus goed gedragverdient het dan ook om soms te worden beloond. Nou, het werkt fantastisch en zo loop ik nu regelmatig doorde straat met balen chips, popcorn of lollies. Het lijkt net ofik sommige Brazilianen meewarig hun hoofd zie schuddenen denken: gaat nu zelfs die buitenlandse al chips en zo ver-kopen?

Thema’sVerder ben ik weer bezig met het zoeken naar tienerthema’s.Ik denk dat we het over de wapenrusting gaan hebben en debrede en smalle weg. Ik ben steeds weer geschokt van hetfeit hoe de jongeren leven in een wereld waarin rattengif aan-geboden wordt dat in stroop is gedompeld, en waarin hetlichaam belangrijker lijkt te zijn dan de geest, om Randy Alornnog eens aan te halen.

ImpressiesLaat ik tot slot nog enkele impressies geven van ontmoetingendie ik zomaar had: Thiago liep bij me binnen; een mooie Brazili-aanse jongen van 15 jaar en hij vroeg of ik de gevolgen kon ver-tellen van het gebruik van cocaïne. Of cocaïne soms ook stimule-rend werkt op seksuele gevoelens. Naar aanleiding van z’nvragen hadden we even een fijn gesprek. Een tijdje later kwam ikFlávia tegen en ze vertelde wanhopig dat ze zwanger was van de6e en dat ze écht niet overziet om straks nóg een mond te moe-ten vullen. “Ik heb 500 reais nodig om het weg te laten halenmaar ik zou niet weten waar ik het geld vandaan moet halen.” Ikwist écht even niet wat ik moest zeggen tegen zo’n wanhopigevrouw. Het enige wat me op dit moment te binnen schoot, wasom het fotomateriaal van de VBOK te gaan halen en dat samenmet haar te bekijken. Dan was er gisteren Edson, ook 15 jaar, hijhad zelf een lied geschreven en vroeg of ik het wilde lezen. Hijhad weinig aanmoediging nodig om het vervolgens ook te zin-gen voor me, gewoon buiten op straat. Hij zong onder andere:‘Gisteren had ik niets te eten maar vandaag dank ik God dat erwel eten was’ en ‘als mensen je de rug toekeren... God staataltijd met uitgebreide armen op je te wachten’. Het klonk zomooi, spontaan en puur uit z’n mond.Ik groet jullie hartelijk,

Even voorstellenBeste lezers, Hierbij wil ik van degelegenheid gebruik maken om

mij voor te stellen. Ik ben WilliamStout, 26 jaar, gehuwd met Saskia,

voormalig secretaresse van destichting, en vader van twee zoons,

Ruben (4 jaar) en Joshua (1). Hetsecretariaat blijft dus binnen de

familie en het postadres blijft dusongewijzigd.

In mijn dagelijks leven ben ik werk-zaam als accountant bij Ernst &Young Accountants, één van degrotere accountantskantoren in

ons land. Vanaf het moment dat Saskia

betrokken was bij de stichting,voelde ik mij steeds meer aange-trokken tot het evangelisatiewerk

onder (straat)kinderen. Toen Saskiate kennen gaf het secretariaat tewillen overdragen, was de keuze

dan ook niet moelijk. Ik hoop vanharte als secretaris mijn steentje bij

te kunnen dragen aan de voort-gang en uitbreiding van het evan-

gelisatiewerk, zoals verwoord in debijbelse opdracht: ‘Want zovelenals gij er vinden zult, roept ze tot

de bruiloft’.

Will

iam

Sto

ut

7

Bel voor

presentatiesnaar J.C. van der Hart

038 332 22 90of mail naar

hartvander.jc@hetnet.nl

vanuit Roemenië door Ingrid van der Velde

Voor mijn vertrek heb ik afscheid vanOtniël genomen. Het driejarig contractmet Otniël is afgelopen en ik zal er na mijn verlof ook nietmeer werken. Wel hoop ik natuurlijk bezoekjes af te leggenen kinderen uit te nodigen voor weekends en vakanties. Alsafscheid was er een maaltijd, met al het personeel. Ook dekinderen kregen wat extra’s. Zij zongen mij toe en ik kreegenkele kado’s.

TerugblikTja, en wat zal ik schrijven over de afgelopen drie jaren? Dekinderen zijn goed gevoed en gekleed, en elke avond wordtnu een gedeelte uit de kinderbijbel voorgelezen. De kinderenzien er ook gelukkiger uit. Dat zie ik vooral als ik de foto’s vande afgelopen jaren naast elkaar leg. Ze zijn meer weerbaar enemotioneel sterker geworden. Hun Bijbelkennis is toegeno-men. Florina, de laatste nieuwkomer, had veel moeite methet leren bidden, maar toen ze het kon, vergat ze nooit voorhaar moeder te bidden “waar ze ook is”. Tijdens een week-end was ze afwezig en daarom bad Ana (5) maar voor “demoeder van Florina, waar ze ook is”. En de oudere jongenskunnen ook zo heerlijk door de mand vallen. Met een aantaljongeren uit de gemeente hadden de jongens afgesprokenom in de maand januari elke dag een kwartier uit de bijbel telezen. De afspraak was gemaakt tijdens een kerkdienst, dusde gehele gemeente was op de hoogte. Iedere avond stimu-leerden wij de kinderen om te lezen. Ze zouden in Mattheusbeginnen. En iedere avond, jazeker, we hebben gelezen.Maar toen ik zo halverwege de maand eens informeerde bijwelk hoofdstuk ze waren, kwamen ze niet verder dan hoofd-stuk 5. Dus hadden ze niet iedere avond gelezen! Daar had-den ze niet zo snel aan gedacht. Daar stonden ze met drierode hoofden! De laatste donderdag voor mijn vertrek, namik nog wat kinderen naar de doordeweekse kerkdienst mee.Gabriel had absoluut geen zin, maar schikte zich. In de kerkzat hij in het mannenvak. Al snel zat hij met zijn hoofd op zijnarm te doezelen. Ik probeerde nog om de aandacht te trek-ken van de mensen die naast hen zaten. Maar tevergeefs. Naeen half uur een harde bonk, en ja hoor, Gabriel was com-

pleet van de bank gevallen. Zijn buren hesen hemsnel weer in de bank, maar het was een enorme verstoring.De voorganger stopte met preken. Ik schaamde me natuurlijkwel een beetje, als zijnde zijn groepsleiding in functie, maarvooruit, ik kon er nu toch niets meer aan veranderen. Tijdensde terugreis gaf ik hem toch maar een flink standje. “Maar ikweet van niets! Ik werd gewoon wakker op de bank!” Hij hadniets van de hele commotie gemerkt, en dat terwijl hij hemzelf veroorzaakt had. Waar moet je hem dan nog voor beris-pen?

ToekomstElke dag heeft zo wel zijn grappige en minder leuke dingen.Het werk is en was in ieder geval nooit saai. En nu vraagt uzich zeker af wat ik na 1 april hoop te gaan doen. Zodra ikterug ga hoop ik nog in diezelfde maand te verhuizen. Ik hebin een nabijgelegen dorp een eengezinswoning laten bouwenop een aangekocht terrein van zo’n 860 m2. Daar moet nogveel gebeuren. Ze zijn in mijn verlofperiode gewoon verdergegaan, dus hoever ze met de afwerking zijn als ik terugkomis nog een complete verrassing. Daarna hoop ik aanvragen inte dienen bij de kinderbescherming om (wees)kinderen tekunnen opvangen. Er is plaats voor zo’n 6 tot 8 kinderen.Daarnaast hoop ik nog hulp te krijgen van 3 groepsleiders. Jekunt het vergelijken met een soort gezinsvervangend tehuis.De kinderen kunnen in het dorp naar school en naar de kerk.Het huis staat gewoon in een straat tussen andere woningenin. De kinderen kunnen in de tuin en op straat spelen, moge-lijkheden genoeg. De kinderen zullen afkomstig zijn uit staats-weeshuizen. Hoe dan ook, waar we ook wonen en/of werken, het is vooriedereen de plicht om een levend getuige te zijn van Christus.Weten onze buren, of mensen uit de straat Wie we dienen?Natuurlijk hoop ik dat door het werk veel kinderen gered wor-den. Gered uit hun uitzichtloze situatie in de kindertehuizen.Gered vooral voor de grote toekomst. Maar dat ligt niet inmijn of onze handen, maar in de handen van onze God. En indie handen kunnen wij onszelf en anderen toevertrouwen.

Ik had een heel goede vlucht, via Londenen São Paulo naar Rio. In Rio haalde Fer-nando mij op van het vliegveld. Ik hebgauw ergens mijn panty’s uitgetrokken,want dat was niet uit te houden. Bij Janneke aangekomen werdik ontvangen met lekkere cake en een zevendagenpakket.

“Miereneter”Diezelfde dag ben ik nog meegegaan naar Manguinhos, enheb daar nog een club meegemaakt, geleid door Odaleia. Dekinderen herkenden me nog best, maar dat mijn naamopeens veranderd was snapten ze niet. (Anke lijkt op hetwoord anta, wat geloof ik miereneter betekent. En je ankaszijn je heupen, dus ook al niet zo n gelukkige woordspeling)Ik heet dus nu Adriana, wat overigens ook mijn doopnaam is.Maar, vroegen de kinderen verbaasd aan Janneke, ze heettoch Anke? Janneke maakte er een mooi verhaal van, over

officiële namenen roepnamen,en dat mijn offi-ciële naam tochAdriana was.Later vroegen zeaan Fernando ofhet in Nederlandgewoon is dat jetelkens je naamverandert.

Aan de slag!Het is nu vrijdag-morgen, en ikben dus al sinds

dinsdagmorgen hier in Brazilië. Inmiddels weet ik wat ik pre-cies ga doen, de komende tijd. Maandag is de dag om Portu-gees te studeren, want ik heb al gemerkt dat het heel belang-rijk is dat ik dat snel onder de knie ga krijgen. De kinderenvragen me zoveel, en ik kan maar een enkel woordje ver-staan. Fatsoenlijke antwoorden geven daargelaten. Van dins-dag tot en met donderdag hoop ik naar Manguinhos te gaan,en daar een handvaardigheidsclub te leiden. Natuurlijk wel

moeilijk, als je zo weinig van de taal kent, maar wel leukom te proberen en een goede manier om de taal onderde knie te krijgen. Deze club wordt dan gehouden na

de Bijbelles. Twee keer per dag. Op vrijdag ga ik met Jannekenaar Pedra Lisa en Centraal Station. De taak voor vandaag isde namen van de kinderen op te schrijven of aan te kruisenop het vel. Ik doe mijn best!

Blaffende honden…Momenteel heb ikniet zover van Jan-neke’ s huis eenonderkomen. Eengezin heeft mij eenkamer aangebo-den op de boven-ste verdieping vanhun huis. De eerstenacht heb ik heeldemonstratief eenklamboe opgehan-gen, omdat ik devorige keer dat ikhier in Brazilië was,helemaal lekgeprikt ben door de muggen. Op de veranda naast de kamerleeft een hond, waar ik probeer vrienden mee te worden. Ikben persoonlijk niet echt een grote held wat honden betreft,en dus sta ik regelmatig “ksst“en wegwezen te roepen, voor-dat ik naar buiten durf. Maar het is wel duidelijk dat dezehond niet meertalig is. Binnenkort hopen we te gaan kijkennaar een eigen appartement voor mij. We hopen dat ik daarmet een maandje in kan trekken. Ik zie er echt naar uit ommijn eigen plekje te vinden hier in Rio! Ik heb ook heel veelzin om aan de slag te gaan, ook al kan dat vanwege de taalnog wel even duren. Ik hoop dat u voor het werk blijft bid-den, want dat dat nodig is, dat heb ik in vier dagen wel kun-nen zien!De hartelijke groeten uit een warm Rio de Janeiro, Gods zegentoegewenst en ik hoop de volgende keer iets meer te schrijven! Anke

vanuit Brazilië door Anke van Leeuwen

Beste Kimonlezer. Ik ben net vier dagen in

Rio. Dus dit verhaal is heel vers van de pers.

De temperatuur hier verschilt enorm van die

in Nederland. Ik weet nu niet precies hoe

warm het is, maar gisteravond, rond

een uur of 7 was het nog 33 graden.

Dus ik neem aan dat

het overdag nog wel wat warmer was.

9

Beste Kimonlezers en lezeressen,Na een behouden aankomst op Schiphol,

weliswaar met 2 uren vertraging en zonder bagage, zet ik weer eens voet op

Nederlandse bodem en betaal voor de eerste keer met Euro’s.

Best wel vreemd.

Weten onze buren, of mensenuit de straat Wie we dienen?

Weten onze buren, of mensenuit de straat Wie we dienen?

8 9

Hitte

10

lies en ander snoep,kaarten en nog meermoois. 15 decemberwas er een markt. Elke

vereniging verkocht de spullen die ze gemaakt hadden. Ver-der waren er spelletjes en etenswaren, boeken enz. te koop.Een echte winterse verkoping! In januari werd de actie afgesloten. Op de foto kunnen wehet bedrag zien dat aan Kimon is overhandigd. Maar we kre-gen het niet gratis. De mensen van Kimon moesten eerstschoenen poetsen. In elke schoen die gepoetst was zat eencijfer. Pas na alle schoenen gepoetst te hebben kregen we hetgeld. Leiding, jongens en meisjes van de vereniging vanSliedrecht: Hartelijk bedankt voor dit grote, mooie bedrag!

In Sliedrecht is hetafgelopen halfjaar hardgewerkt voor Kimon.De jongens en meisjesvan de vereniging van

de Christelijk Gereformeerde kerk zijn van september totdecember in de weer geweest. Lege flessen inzamelen, verko-pen en… heel hard geknutseld! Ze maakten van alles. Echtheel mooie dingen. Elke vereniging maakte een tafel metmooie spullen. Vogelvoer voor in de tuin, mooi gemaakte lol-

Voor de eerste keer doen mee: Carolien van Perse, HanneBarth, Jan Willem het Lam, Femke Mijnheer, Hilliza v.d. Linde,Gea van Ewijk, Rosanne Reedijk, Jan Budding, Bettine vanAalst, Rosita Schouten, Annedien v.d. Dool. Hartelijk welkomen veel puzzel- en kleurplezier.Als je vijf keer hebt meegedaan krijg je een leuk boek van ons.Dus doe je best.

KimonknutselHet wordt weer mooier weer. Tijd om buiten te spelen. Mis-schien kun jij wel een originele wedstrijd verzinnen.Bijvoorbeeld jongleren met gekookte eieren (wel opetendaarna!). Vertel je me wat jouw wedstrijd was? De winnaarkrijgt natuurlijk een medaille. Er staan hier twee voorbeelden om er één te maken. Doe je best.

Onderonsje

Brievenbus

Dag allemaal, Buiten waait het hard, soms valt er nattesneeuw, dan weer hagel... maar binnen is het gezellig. Wantik lees jullie post.

Eerst lees ik een brief van Rosanne. Rosanne kleurt de kleur-platen altijd maar dit is de eerste die wordt opgestuurd. Jehebt mooi gekleurd, Rosanne. Hé, dat is een mooie kleurplaat, die is van Femke Mijnheer.Ook al met een brief erbij. Doe de groeten aan juf Alie. Watleuk dat je wel eens in Nijkerk komt. Misschien komen weelkaar wel eens tegen. Dan zie ik een prachtige ansichtkaartmet een kerk erop. Dank je wel Eleonora. Wat een mooietoren staat daar in Kloetinge. Ga jij naar die kerk?Maurits Bakker schrijft dat hij voor de 3e keer meedoet. Maarzal ik je eens wat vertellen? Je hebt vijf keer meegedaan duskun je binnenkort een boekje verwachten en hoor je bij deKimonkeien.

Nog meer Kimonkeien: Rinske Mekelenkamp, Elice Houmes.Dat is knap gedaan! Hartelijk gefeliciteerd.

Juf Nelleke, Kardinaal Alfrinklaan 58, 3861 DH Nijkerk

In het vierde kwartaal van 2001 heeft Kimon voor ƒ 67.457,62giften ontvangen. Het totaal voor het hele jaar 2001 komtdaarmee uit op ƒ 252.235,66 (in euro’s: € 114.459,66). Datbetekent een flinke toename ten opzichte van 2000 (in dat jaarbedroegen de ontvangen giften ƒ 137.910,—). We zijn hiertemeer heel dankbaar voor daar de kosten door de benoemin-gen die Kimon recent heeft kunnen doen ook flink omhoogzijn gegaan en in 2002 weer verder omhoog zullen gaan. Wijhopen dan ook dat u ook in 2002 ons blijft steunen !

Dan nu de specificatie van de giften over het vierde kwartaal 2001. We doen ditvoor deze laatste giftenverantwoording van 2001 nog in guldens.

ƒOntvangen giften van particulieren 34.649,93

Collecten 21.543,01Chr. Gem. De Wegwijzer te Almere ƒ 1.500,—; Diakonie Ned. Herv. Kerk te Zuilichem ƒ 250,—;Diakonie Ned. Herv. Kerk te Loon op Zand ƒ 2.200,—; Diakonie Geref. Gem. te Vlissingen ƒ 250,—;Vrouwenver. Chr. Ger. Kerk te Bunschoten ƒ 175,—; Diakonie Ned. Herv. Kerk te Heesbeenƒ 1.000,—; Ned. Herv. Mannenvereniging te Oud-Beijerland ƒ 250,—; collecte Ned. Herv. Evangeli-satie te Ter- neuzen ƒ 466,25; Diakonie Oud Geref. Gem. in Ned. te Krimpen aan den IJssel ƒ 250,—;Geref. Gem. te Rotterdam-Alexanderpolder ƒ 500,—; Ned. Herv. Kerk te Sint Annaland ƒ 200,—;Ned. Herv. Kerk te Montfoort zendingsmiddag ƒ 500,—; Diakonie Geref. Gem. te Vlissingen ƒ 500,—; Jeugdvereniging Benjamin te Sint-Anthoniepolder ƒ 77,50; Diakonie Geref. Gem. te Apeldoornƒ 2.500,—; Diakonie Ned. Herv. Kerk te Goedereede ƒ 200,—; Diakonie Ned. Herv. Kerk te Zwarte-broek ƒ 1.564,26; Diakonie Ned. Herv. Kerk te Montfoort ƒ 200,—; Diakonie Chr. Ger. Kerk te Aspe-ren ƒ 500,—; Vrije Herv. Evang. te Zwaagwesteinde van spreekbeurt de heer G. van de Breevaart ƒ306,25; Ned. Herv. Kerk te Zuilichem ƒ 200,—; Ned. Herv. Kerk te Montfoort ƒ 200,—; DiakonieNed. Herv. Kerk te Sirjansland ƒ 1.515,—; collecte zangavond Leerdam ƒ 1.917,60; collecte zang-avond Kampen ƒ 3.421,15; Herv. Deelgemeente De Bron te Urk ƒ 900,—

Dia-avonden en akties 11.154,68Ref. 25-plus te Strijen ƒ 550,—; Dia-avond Linschoten ƒ 227,—; Basisschool De Ark te Ridderkerkƒ 350,—; School met de Bijbel te Bleskensgraaf ƒ 373,—; Chr. Ger. Schoolver. Sliedrecht ƒ 1.000,—;Scholengemeenschap Pieter Zandt te Kampen ƒ 2.500,—; Rehoboth en SBE school Stavenisseƒ 922,68; Rommelmarkt buurkinderen Kennedystraat ƒ 85,—; Groen van Prinstererschool te Scherpe-nisse ƒ 10,—; School met de Bijbel te Nieuw-Beijerland ƒ 5.147,—.

Totaal 67.347,62

Een paar giften willen weeven voor het voetlichthalen

Almere, de jongste stad van Nederland,heeft door haar stedekundige bouw enhaar bevolkingssamenstelling weinig ofgeen banden meer met “het oudegeloof”. Niettemin is er in deze stad inkorte tijd een bloeiende evangelisatiege-meente ontstaan.

Deze jonge, nog kleine gemeente gaf erblijk van haar roeping al snel te hebbenverstaan. De kinderen voerden eenspaarpotactie, en konden na de dienstvan 7 oktober ƒ 1.500,— (!) overhandi-gen aan de voorzitter. Voorganger Meul-meester sprak over Mattheüs 25, het-geen wonderwel aansloot bij het themavan de vorige Kimon: Heere, wanneerhebben wij u hongerig gezien…

Verder willen we ook de scholen onderde aandacht brengen. Ook dit kwartaal iser op heel wat scholen voor Kimon aktiegevoerd: van Kampen in Overijssel totStavenisse in Zeeland en van de Zuid-Hollandse waarden en eilanden kwamenbedragen uit Nieuw-Beijerland, Bleskens-graaf en Sliedrecht.

Allen die daaraan hun steentje bijdroe-gen: hartelijk bedankt !

Arie Steehouwer

������������������ ������

GIFT€Nverantwoording financiën

Actie Sliedrecht

11

Inderdaad, er moet iets gebeuren. Ik doe mee.(U mag meer mogelijkheden aankruisen)

� Zend mij voortaan uw gratis magazine ‘Kimon’

� Zend mij informatie over het sponsorproject Bangladesh (‘1 Euro per dag’)

� Ik heb belangstelling voor de prekenserie van Spurgeon.

� Ik machtig de stichting Kimon om eenmalig € ______ van mijn rekening af te schrijven*

� Ik machtig de stichting Kimon om eenmaal per maand / kwartaal / halfjaar / jaar **

€ ______ van mijn rekening af te schrijven

Naam

Adres

Postcode Woonplaats

Bank- of gironummer

Datum Handtekening

* Indien gewenst kunt u het bedrag binnen een maand na afschrijving op uw rekening laten terugboeken.

** Doorhalen wat niet van toepassing is

Deze kaart sturen naar : KIMON, p/a Arie Steehouwer, De Raadtweg 25, 3341 SB Hendrik-Ido-Ambacht

OOPPRROOEEPP LLEEZZEERRSS

Wilt u naar deWegwijs? Wij ook!!!

Om ons werk meer bekendheid tegeven, willen wij graag een stand opde Wegwijsbeurs.

Wie sponsort ons hiervoor?Neem contact op met de penning-meester: Arie Steehouwer

tel. 078-681 44 27

WWiijj rreekkeenneenn oopp uu!!

Het werkbreidt zich uit!Als bestuur van de stichting

Kinderhulp Mondiaal zijn wij

dringend op zoek naar:

Informatie bij de voorzitter: C. Moerman, telefoon 0321-310125,

E-mail: cmoerman@filternet.nl

BESTUURSLID (liefst vrouwelijk) die het contact met onze veldwerksters gaat onderhouden

(ervaring op het zendingsveld gewenst)

PR-MEDEWERKER (m/v)

Hebt u bijvoorbeeld onderwijservaring èn beschikt u over behoorlijk wat vrije tijd?

Wij zitten om u te springen