Houvast 2015 03

13
1 HOUVAST MEDEWERKERSBLAD VAN ZIEKENZORG CM MIDDEN-VLAANDEREN - NR 3 - 2015

description

 

Transcript of Houvast 2015 03

Page 1: Houvast 2015 03

Houvast - nr 3 - 2015 1

HOUVASTMEDEWERKERSBLAD VAN ZIEKENZORG CM MIDDEN-VLAANDEREN - NR 3 - 2015

Page 2: Houvast 2015 03

Houvast - nr 3 - 2015 3

Als we rondom ons kijken zien wij de natuur weer open bloeien, de bomen in bloesems, bloemperken met frisse lentebloemen. Voelen ook wij weer de prille lente, die ondertussen al halfweg is? Krijgen wij ook weer goesting om er eens ferm tegen aan te gaan in onze Ziekenzorg-werking? Niet dat deze de voorbije maanden stil lag, integendeel…

Ik wil hier vooral terugdenken aan de Midden-Vlaamse Solidariteitsdag op 21 maart, begin van de lente, toen tal van kernleden enthousiast de straat opgingen. Duidelijk herkenbaar aan onze opvallen-de sjaals en buttons om onze vereniging (waar we toch allen terecht fier op zijn) die dag eens extra te kleuren in onze steden en gemeenten. Van deze ge-legenheid werd gebruik gemaakt om de loten van de solidariteitsactie aan te bieden, waar over ’t al-gemeen goed werd op ingegaan. Ook woorden van waardering voor de plaatselijke werking kwamen er aan te pas, waardoor we op ‘wolkjes’ verder konden. Met de loten werden de eerder genomen ‘kernselfies’ en de nationale flyers ‘Geven doet leven’ afgegeven. We wensten de kopers natuurlijk een mooie prijs toe en zo niet, bedankt om een fantastisch goed doel te hebben gesteund. Ik hoop dat deze zaterdag-activi-teit een sterke meerverkoop zal hebben opgeleverd. Men was soms verbaasd over ons groot aanbod, ver-bondelijk en nationaal, denk maar aan Blijven Reizen, Ariadne aanbod, de Mantelzorg bijeenkomsten, de Crea-clubs. Dankjewel voor de prachtige ‘poppies’ gemaakt voor de Lanceermomenten.

Ook voor de vakantieverantwoordelijken, verplegers en vrijwilligers van Blijven Reizen komen de vakan-ties er weer aan, waarin ze onze chronische zieken,

mensen met een beperking en hun mantelzorger weer weekjes gaan verzorgen, verwennen en anime-ren. Dikke Merci!

Maar ook in de Martelaarslaan 17 te Gent is er onder-tussen vernieuwing. Op 1 maart kwam Gwendolien Desrumaux er als nieuwe teamverantwoordelijke binnen in opvolging van Johan, die ondertussen het Zonnig (T)huis runt. Wie haar al ontmoet heeft, weet dat het een dame is die van aanpakken weet, die zich al op korte tijd enorm heeft ingewerkt en, zoals Geert in de vorige Houvast zei, tot ‘één van ons’ heeft gemaakt.

Geert heeft op de laatste beleidsgroep van 25 maart zijn functie als verbondsvoorzitter, om persoonlijke re-den, neergelegd. Het dagelijks bestuur staat volledig achter zijn beslissing. Maar zoals hij ook in dezelfde Houvast schreef: “Alleen bomen komen mekaar nooit tegen…” ook Geert zullen wij in de toekomst nog in enige stuurgroepen, werkgroepen, projectgroepen wel tegen het lijf lopen. Eenmaal de microbe van Ziekenzorg-vrijwilliger in het lijf zit…

Een dikke “dankjewel Geert” voor de voorbije jaren! Wij komen hier zeker op terug.

Aan alle vrijwilligers een zonnige, ziekenzorg-zomer gewenst! Evenals aan het voltallig educatief en administratief team.

Romana De SmetVoorzitter ad interim Ziekenzorg CM Midden-Vlaanderen

De zomer tegemoet

Inhoud2 Inhoud - Verdieping - Colofon

3 Voorwoord

4-6 Mensen met een verhaal - Gwendolien

7 Van zieke naar kernlid

8-10 Een toekomst zonder drempels – inclusie

11-13 Zorgen voor iemand!

14-15 Een vlag die de lading niet dekt

16 Koken met weinig energie

17 Mijn verhaal

18 Resultaten Solidariteitsactie

19 De Speeltuin

20 Familienieuws

21 Jaarkalender

22 Advertentie Thuiszorgwinkel

23-24 Dagobert

Verdieping Vakantie is de tijd van ont-moeten

Vakantie is tijd van ont-moeten.

We zien vele mensenin de loop van een jaar.

We komen ze tegen,op straat, op kantoor,in de trein, in vergaderingen.

We passeren mensen,stoppen evenvoor een praatje,stappen dan weer door.

Maar hebben we ze ontmoet?

We sturen een mail,slaan een belletje met ze,hebben hun naamin onze mailbox zitten,hun nummer in ons boekje,voor het gevalwe ze moeten bereiken.

Maar vinden we de tijdvoor een ontmoeting?

Ont-moeten gebeurtwanneer niets meer moeten het diepste weten mag,het wederzijdse wetenvan mens te zijn.

Ont-moeten isvan verhaal tot verhaal,van gezicht tot gezicht,van gezicht tot inzicht.

HouvastBlad voor en door vrijwilligers van Ziekenzorg CM Midden-VlaanderenRedactieadres: vzw Ziekenzorg CM Midden-Vlaanderen, Martelaarslaan 17, 9000 GentEindredactie: Hugo Van de Voorde en Marijn LeroyMedewerkers deze editie: Romana Desmet, Hugo Van De Voorde, Oma Wies, Marie-Roos De Waele, Hilde Dekeyser, An Goffa, Karine Lippens & Marijn Leroy Vormgeving: Echtgoed.beDruk en verzending: EVMprintJaargang 11, editie 3Verantwoordelijke uitgever: Gwendolien Desrumaux, Martelaarslaan 17, 9000 Gent

Houvast is gratis voor alle vrijwilligers van Ziekenzorg CM Midden-Vlaanderen. Houvast verschijnt in februari, april, juni, september en november.

Mantelzorgers staan altijd paraat voor dat duwtje in de rug. De actie ‘Wandelen voor mantelzorg’ in het kader van de Dag van de Mantelzorg, illus-treert dit perfect (zie coverfoto). Deze coverfoto werd genomen op de actiedag 2014. Ook dit jaar gaat ‘Wandelen voor mantelzorg’ opnieuw door, namelijk op zondag 21 juni (zie ook p. 11-13). Een aanrader…

Page 3: Houvast 2015 03

4 Houvast - nr 3 - 2015 Houvast - nr 3 - 2015 5

MENSEN MET EEN VERHAAL

Goed luisteren en gefocust blijven

Interview met Gwendolien Desrumaux

CM Midden-Vlaanderen heeft met Gwendolien Desrumaux de geknipte persoon gekozen om het dagelijks bestuur in goede banen te leiden, zo mag blijken uit een recent interview dat ik met haar had. Ze volgt sinds 1 maart 2015 Johan Van Vaerenbergh op die een andere uitdaging aanging. Samen met een medecursiste en fotografe van dienst, kwamen we tot een dialoog.

Een zonnige maandagmorgen, de inkomhal van de Lieven Bauwensbuilding, 10 uur, stipt op de af-spraak. We worden enthousiast verwelkomd door Gwendolien. Jong, hip en vlot, de allereerste indruk is gezet en het ijs meteen gebroken! De lift neemt ons mee naar de vierde verdieping, naar haar werkruimte. We worden gegroet en vluchtig gekeurd door haar team… In een vergaderplaats achteraan kan het ge-sprek doorgaan en koffie wordt al aangeboden. Blijkt dat Gwendolien ondertussen een mooi valies-je ‘ervaring’ met zich meedraagt! Als diensthoofd bij Kazou startte ze vijf jaar geleden. Ondertussen be-geleidde ze in samenwerking met collega’s de fusie van de vijf regio’s in Midden-Vlaanderen. Er werd nagegaan hoe die elkaar konden vinden en verster-ken, zonder dat ze daarbij hun eigenheid verliezen. Bij Kazou, de jeugddienst van CM, verandert alles in snel tempo. Zijzelf en de vrijwilligers worden ouder, veranderen, er komt meer en meer een kloof te over-bruggen en dat kost steeds meer energie. Ze ging op zoek en vond een andere invulling als teamver-antwoordelijke van Zorgend Vrijwilligerswerk. Vanuit deze dienst kunnen mantelzorgers, die er even tus-senuit willen, beroep doen op vrijwillige oppassers. Alsook ziekenvervoer wordt georganiseerd.

Een gemis aan nieuwe impulsen wekte haar belangstelling om

terug te keren naar datgene wat zij heel graag deed.

Via interne vacatures krijgt het CM personeel de kans om als eerste te solliciteren. Uiteraard volgt er een pro-cedure die je met succes moet doorlopen en aan tal van eisen beantwoorden. Met het hoofdstuk KAZOU à Kazou en het latere Zorgend Vrijwilligerswerk kan ze een mooi palmares aanbieden! Een andere invulling, een andere inhoud, maar best wel veel gelijkenissen om de nieuw gekozen job aan te pakken. Op het moment van ons gesprek is haar allereer-ste dagelijks bestuur een feit. Geanimeerd vertelt ze hoe nieuw het allemaal voor haar is! Ze komen

Page 4: Houvast 2015 03

6 Houvast - nr 3 - 2015 Houvast - nr 3 - 2015 7

elke maand samen en bereiden de beleidsgroepen voor, een groep van vrijwilligers vanuit alle structu-ren. Alle stuurgroepen, bijvoorbeeld : Blijven Reizen, Ariadne, Buddywerking. Mensen die het geheel van Ziekenzorg CM Midden- Vlaanderen mee vorm ge-ven. Activiteiten, jaar-actieplannen worden bespro-ken. Een breed scala van onderwerpen komen aan bod en worden voorbereid. Een zestal personen overleggen en puzzelen, zo goed als mogelijk, alles in elkaar. Onlangs nam Nancy Fobe de functie van directeur ‘Vrijwillig engagement en maatschappelijk ondernemen’ op. Ze wil uitzoeken hoe Ziekenzorg CM, Blijven Reizen, Kazou en andere, elkaar kunnen vinden. Samen activiteiten organiseren, nieuwe idee-en vorm geven.

Goed luisteren en gefocust blijven ziet Gwendolien als

de belangrijkste eigenschappen van een goede teammanager.

Het doel voor ogen houden, de groep van medewer-kers en vrijwilligers in één richting mee stuwen, de juiste beslissingen nemen met het oog op het eigen-lijke doel. Ze is terechtgekomen in een goed geoliede structuur, door haar voorganger uitgestippeld. Graag wil ze op dit elan verder gaan, in de toekomst aan kruisbestuiving doen tussen de diensten onderling. Zij wil bijvoorbeeld bij de buren over het muurtje kij-ken hoe die een bepaalde noodprocedure oplossen en een doordacht stappenplan uitschrijven met de beste voorstellen uit elke kern. De veranderingen die de komende jaren op til zijn in Ziekenzorg CM, met andere woorden het nieuwe nationale beleidsplan kan ze niet naast zich neerliggen. Positief eva-lueert ze haar eerste nationale Plan Actie Dag. Samen met alle partijen nadenken waar ze de komende vier jaar naar toe willen. In dia-loog met collega’s, vrijwilligers, eventueel met chronisch zie-ken een planning opmaken en zorgen voor een serieuze participatie, weg uit die ivo-ren toren. Een slotvraag die ik voor haar bedacht heb, zorgt even voor

een korte stilte. Doorzetten, empathie, efficiënt : welk woord typeert haar nu het best? Ze moet even na-denken, vindt kiezen moeilijk.

Ze wil proberen met empathie, het doorzetten en het efficiënt zijn te

laten samen gaan!

Graag voegt ze er aan toe dat vrijwilligerswerk ook voor haar geen ongekend begrip is. Ze ging mee met jongeren met een mentale beperking. Ze kon het niet hebben dat die jongvolwassenen, eens dertig plus, niet meer op vakantie konden wegens gebrek aan aanbod en geschikte locatie. Ze ging aankloppen bij Ziekenzorg CM West-Vlaanderen en kreeg ge-hoor. Gesteund door de inzet van een idealistische mantelzorgverantwoordelijke vonden ze uiteindelijk in Hingene een volledig toegankelijk vakantieverblijf, tot op heden nog steeds in het aanbod voorzien. Als afsluiter van dit gesprek, ben ik benieuwd, wat ze nog wenst aan te vullen. Heel graag wil ze met spoed een structuur of organisatie opzetten waar-in elke inzet, groot of klein, van elke vrijwilliger kan opgenomen worden. Iedereen die ook maar iets wil opnemen van engagement, de kans geven dit daad-werkelijk te doen. Die droom van haar mag, wat mij betreft en in het be-lang van de vele, gratuite vrijwilligers, zo snel mogelijk werkelijkheid worden! Bij het afscheid bedank ik haar voor het gesprek en wens haar verder alle succes. RDW

Van zieke naar kernlid ziekenzorg, en toch …Wie had gedacht dat ziek zijn vruchtbaar kan zijn?Tijdens een reeks rugoperaties kreeg ik het gevoel dat zieken bezoeken wel echt nuttig en aangenaam was. Terwijl ik aan mijn revalidatie toe was, bezocht ik bijna dagelijks mijn dementerende moeder.

Op een dag merk ik een kleine roze azalea op haar salontafel. “Ma, is er iemand op bezoek geweest?” Zo vlug als ze kon klonk haar antwoord : “Ja, Marc die zieke mensen bezoekt”. Ik was zo blij: ze hadden mijn moeder niet vergeten. Toen ik weer beter werd en mijn moeder overleden was, had ik de smaak te pakken. Af en toe zieken in de buurt bezoeken, ja dat zal het worden. Mensen blij maken met een bezoek, een klein geschenk, … en toen ontdekte ik pas dat mijn moeder dit zovele jaren vóór mij zo dikwijls en zo graag had gedaan. Het was en is zeker de moeite waard om erfelijk belast te zijn en mee te werken als vrijwilliger bij ziekenzorg.Kort daarop staken we met enkele mensen de koppen bij elkaar …. En zo was de werking van ziekenzorg bij ons geboren. We doopten onszelf met de naam ZarGoef, een fusienaam van Zarlardinge en Goeferdinge, twee deelgemeenten van Geraardsbergen. Samen met mijn man werden we kernlid.

Kernlid bij Ziekenzorg CM is niet alleen sociaal be-zig zijn, maar ook beetje psycholoog zijn, een beetje pastoor zijn, of moet ik zeggen ‘pastor’. En soms een vervangende moeder of vader.

Nu denk je : ‘Altijd maar geven van jezelf, dat kan niet gezond zijn. Inderdaad! Geven en nemen brengt evenwicht. Je neemt de blinkende ogen van dank-baarheid mee, de warme woorden van liefde, ja zelfs vaak ontroering. En je weet: vandaag heb ik weer ie-mand gelukkig gemaakt. Nu hoor ik ‘kritiekasters’ zeggen: en sport, ontspan-ning, heb je daar nog tijd voor? Ja, veel sporten is na 4 rugoperaties niet meer aan mij besteed. En ik parkeer onze auto opzettelijk ver genoeg van het ziekenhuis of het woonzorgcentrum of van de zieke of eenzaam bejaarde. Dan krijg ik een gratis deugd-doende wandeling er boven op! Verveling is voor mij een onbekend woord. Mijn dagen (en ook die van mijn man) zijn goed en zinvol gevuld. Ja, laat het zo maar een tijdje voortduren.

Gelukkig zijn : het hoeft niet duur te zijn.

OMA WIES

Page 5: Houvast 2015 03

8 Houvast - nr 3 - 2015 Houvast - nr 3 - 2015 9

Kiezen voor een toekomst zonder drempels

Inclusie

Zaterdag 25 april. Ziekenzorg CM Midden-Vlaanderen nodigde al haar kadervrijwilligers uit op de jaarlijkse kaderdenkdag, ditmaal georganiseerd door een pro-jectgroep bestaande uit hoofdzakelijk vrijwilligers. Niets nieuws zal je misschien denken, ware het niet dat de groep de opdracht had gekregen om met Ziekenzorg CM nieuwe paden te bewandelen. Want men wil zich volop voorbereiden op het ‘inclusie tijdperk’, het tijd-perk waarin iedereen, mensen met een beperking en gezonden, een inspanning levert om op een vlotte, open en gelijkwaardige manier met elkaar om te gaan. Want inclusie gaat nog een stap verder dan integratie. Het vraagt van en aan iedereen een inspanning om met mekaars verwachtingen en mogelijkheden rekening te houden. Inclusie vraagt dus van iedereen inspanningen om zich aan te passen, om rekening te houden met mekaar. Een spannend moment dus en reden genoeg om een kijkje te gaan nemen op de kaderdenkdag.

Pastor André Quintelier zette bij de aanvang bezin-nend de juiste toon. Vanuit Leonard’s Cohen ‘There is a crack in every-thing, thats how the light gets in….’, ‘ er is een barst

in alles, maar door die barst komt het licht’, zette hij de aanwezigen inspirerend met beide voeten op de grond en bracht hij ook het verhaal van hoop. Verwijzend naar ‘Frost’, de gekende TV-inspecteur, riep hij iedereen op om vernieuwend te zijn, zich open te stellen en al eens durven naast de lijn te lopen.Tim Van den Eynde modereerde in het daaropvol-gend panelgesprek drie ‘ervaringsdeskundigen’. Niko De Pril, Mieke Verbeiren en Ann Claeys, mensen met een beperking, brachten hun ‘inclusie’-verhaal, hun getuigenis over kansen en hindernissen, over vreug-de, woede en onbegrip. Alle drie zijn ze actief binnen Ziekenzorg CM en verlenen er in Blijven Reizen, tijdens de Lourdesbedevaarten of in beleids- en stuurgroepen actief hun medewerking. Wat niet altijd gemakkelijk is. Niko is actief in Ariadne en de stuurgroep Blijven Reizen. Met zijn getuigenis wil hij aantonen dat je ondanks een spraakgebrek ook iets te zeggen kan hebben. Dikwijls wordt, volledig ten onrechte, een spraakgebrek ook geassocieerd met een mentale handicap. En dat is dikwijls heel lastig. Hij ervaart het vrijwilligerswerk nog als nieuw en voelt

zich zeer goed in de groep. Hij deed mee aan het op-leidingsweekend. Niko: ‘Ik had er het gevoel echt een meerwaarde te zijn, mensen spraken me aan, vroe-gen ‘hoe zie je dat of dat’. Drempels ervaart hij op dit ogenblik niet, mensen verstaan en begrijpen hem.Over het waarom van zijn engagement zegt hij: ‘Eigenlijk ben ik er ingerold. Er kwam een plaats vrij in de werk-groep en men heeft me gevraagd om die plaats in te nemen. Ik wil ook voor mensen die minder mondig zijn dan ik, hoe raar dat misschien ook klinkt uit mijn mond, een spreekbuis zijn, hen zo goed mogelijk vertegen-woordigen. Ik heb beloofd dat een jaar te doen en dan te evalueren of ik een meerwaarde ben of niet.’

Mieke is mama van drie kinderen en trotse oma van 3 kleinkinderen. Het vrijwilliger zijn zit in haar genen. ‘Het zit in mij gebakken’ zegt ze. Van in haar schooltijd zet ze zich in waar ze kan. Twintig jaar geleden startte haar engagement bij Ziekenzorg CM, maar met de opvoeding van de kinderen kwam hieraan een einde. Tot zij vier jaar geleden opnieuw de draad opnam en zich nu als vrijwilliger inzet bij de Lourdesbedevaarten. Als medewerkster met een gehoorbeperking is het niet altijd eenvoudig. Niet iedereen kan overweg met gebarentaal. Mieke: “Ik zet me op de vakantie mee in voor de verzorging. Gelukkig zijn we hiervoor met twee personen zodat we mekaar kunnen aanvullen en de andere vrijwilliger wat tolk kan zijn. De eerste dag is dat soms wat moeilijk, maar dat gaat vlug be-ter. Het geeft mij ook een geruststelling.’Communicatie blijft bij haar het moeilijkste en eigenlijk vindt ze dat iedereen wat basisgebarentaal zou moe-ten leren: ‘Goeie morgen’, ‘Goeie avond’. Maar ook de eenzaamheid is niet te onderschatten. Mieke: ‘Het zou daarom tof zijn als er op Ziekenzorg-vakanties mensen zijn die ons begrijpen’.

Ann noemt zich op de eerste plaats mama, partner en vrijwilliger. Dat vrijwilligerschap vult ze in bij Ziekenzorg CM en bij Onafhankelijk leven. Als 35 jaar werkt zij mee met Ziekenzorg CM en een jongerenvakantie als ‘zieke vrijwilliger’ was haar eerste kennismaking en ervaring. Spoedig ontdekte ze dat haar belangstelling vooral uitging naar belangenbehartiging en ze enga-geerde zich in de stuurgroep Ariadne. Ze getuigt: ‘Die stuurgroep was toen nog heel klein. Er was niet direct een gezonde mix tussen ‘gezonden’ en mensen met een beperking en chronisch zieken. Dat kwam pas later. Maar ik vond er mijn dada, opkomen voor de belangen van de chronisch zieke mensen.’ Haar en-gagement groeide: in de stuurgroep Ariadne, als lid, als voorzitster…, de beleidsgroep, Nationale Raad van Ziekenzorg CM, de algemene vergadering van CM… Het werd er niet gemakkelijker op. Ann: ‘De in-houd werd telkens anders en ik voelde ook dat ik als chronisch zieke, zelfs in deze omgeving, nog moest opboksen tegen vele zaken. Toen besloot ik me enkel nog te engageren in die zaken waar ik positieve ener-gie uit haal en waar ik mee verandering kan brengen. Bij Onafhankelijk Leven kwam ik tot het inzicht dat veel dingen nog anders kunnen en die boodschap bracht ik ook over naar Ziekenzorg CM.’

Peter Lambreghts, beleidsmedewerker bij Onafhankelijk Leven, nam de hoofdmoot van de studiedag voor zijn rekening. Hij had een uiterst boeiend verhaal over in-clusie te vertellen. In het verleden zorgde hij voor op-schudding met een artikel in Knack ‘Het recht om een asociale rotzak met een beperking te zijn’.Peter is een intrigerende man en zijn verhaal maakt indruk. Hij is, en dit is in het inclusieverhaal eigenlijk niet echt belangrijk, een persoon met een beperking. Hij is getrouwd, vader van 2 dochters en met recht

Page 6: Houvast 2015 03

10 Houvast - nr 3 - 2015 Houvast - nr 3 - 2015 11

trots op zijn gezin. Hij is beleidsmedewerker bij één van de voornaamste budgethoudersverenigingen en trots op zijn job. Hij is vastberaden, sociaal en maat-schappelijk geëngageerd.

Peter’s verhaal begint met overzichtje van hoe onze maatschappij in het verleden omging met mensen met een beperking. Hij schetste ons de strijd die mensen met een beperking moesten leveren om als volwaardige leden van de maatschappij te worden beschouwd. Termen als gebrekkigen, verminkten, invaliden, gehandicapten,… vertellen eigenlijk niets over die doelgroep. Wel zeggen die termen hoe deze mensen door onze maatschappij werden bekeken en benaderd. Vandaag spreken we over personen met een beperking of een handicap. Zij worden ge-lukkig niet langer meer opgesloten omwille van hun anders-zijn. Onze maatschappij wil hen al jaren inte-greren, vandaag willen we hen includeren. Peter legt ons haarfijn uit wat dit eigenlijk wil zeggen.Includeren wil zeggen dat ze worden beschouwd als volwaardige burgers, zonder hen zou de samenleving niet volledig zijn. In het verleden lag de oorzaak van een handicap bij de individuele beperking van een persoon, het zogezegde medische perspectief. Het is pas sinds kort dat de visie hierop is gewijzigd. De verantwoordelijkheid voor de oorzaak van een handi-cap ligt eigenlijk niet bij de persoon zelf, maar bij de

samenleving. Het is onze samenleving die zorgt voor grenzen waardoor mensen een handicap ervaren. Klinkt allemaal nogal moeilijk en theoretisch. Gelukkig gaf Peter een mooi voorbeeld waardoor het iets dui-delijk wordt. Een rolwagengebruiker die een gebouw niet binnen kan omdat de deur te smal is, heeft een handicap omdat het gebouw niet toegankelijk is en niet omdat hij in een rolstoel zit.

Peter legt ons uit dat inclusie nog een stapje verder gaat dan integratie. Bij integratie leggen we al snel de verantwoordelijkheid bij de persoon. Zich integreren in de maatschappij wil zeggen zich aanpassen aan die maatschappij. Bij inclusie ligt de verantwoorde-lijkheid eerder bij de maatschappij. We gaan ervanuit dat iedereen erbij hoort, ook mensen met een han-dicap. Dit wil zeggen dat zij net zo goed als jij en ik moeten kunnen deelnemen aan alle aspecten van de maatschappij. Onderwijs, werk, wonen, vrije tijd, … en uiteindelijk dus ook vrijwilligerswerk, alle mensen (met of zonder handicap) moeten hieraan kunnen deelnemen en participeren als volwaardige burgers. In principe moet onze samenleving alle drempels die tot uitsluiting kunnen leiden wegwerken. Zo maakt onze maatschappij zich toegankelijk op alle gebieden voor alle individuen.

Na de boeiende uiteenzetting was iedereen er van overtuigd dat het inclusieverhaal ook het verhaal van Ziekenzorg CM moet worden. Omdat men solidariteit hoog in het vaandel draagt en gelooft in de kracht en talenten van mensen, ongeacht hun beperkingen, is de uitbouw tot een inclusieve beweging zeker een opdracht voor de toekomst. In werkgroepjes werd dan ook door de aanwezigen verder ingegaan op het thema. Zij leefden zich in de moeilijkheden en obstakels waar mensen met een beperking mee te maken krijgen: als iemand met spraakproblemen, met chronische pijn, met auditieve beperking en als rolwagen gebruiker. Met deze in-leefervaring keken ze naar twee taken: de voorberei-ding van een crea-activiteit van Ziekenzorg CM en de voorbereiding van een ‘werkgroep bewegingsdag’. Het werd vlug duidelijk dat ‘inclusie’ niet zo eenvou-dig was en dat het actief betrekken van mensen met een beperking bij activiteiten en organisatie niet altijd zo eenvoudig is. Of om het te zeggen met de woor-den van een enthousiaste aanwezige: ‘Het is boeiend en de moeite waard, we moeten het doen. Maar ge-makkelijk zal het niet zijn, zeker wanneer we het in de praktijk willen toepassen. We gaan anders moeten denken, anders handelen.’. DM & HVDV

Zorgen voor iemand!Over mantelzorger-zijn en zoveel meer …

‘Johan R.’, een sportieve, dynamische, jonge man van 28 jaar die zich thuis voelt in Desteldonk. En toch, op 17 oktober 2009 veranderde in één klap zijn leven en het leven van de ouders, Christiane en Georges, zijn trouwe mantelzorgers.

Een zonovergoten woensdag in de paasvakantie, ik word via de achterdeur enthousiast verwelkomd: ‘kom maar langs hier hoor, het is hier een open huis!’. Onmiddellijk mag ik doorschuiven naar het nieuw bij-gebouwd woongedeelte van Johan. Via een plafon-drail en tillift wordt Johan feilloos door papa Georges naar zijn elektrische rolwagen geloodst. Enkele minu-ten later zitten we met ons vieren aan de keukentafel, met koffie, thee en een lekkere zoetigheid. Zo, onze babbel kan beginnen.

17 oktober 2009, de dag dat alles veranderde. Johan is met enkele KAJ-vrienden gaan bowlen. In het naar huis rijden, op 1,5 km van thuis moet hij plots in de

remmen gaan en komt met zijn wagen tegen een boom terecht. Niemand heeft het ongeluk zien gebeuren. Nu, zo’n 5 jaar later duiken er soms beelden in Johan’s hoofd op waarbij hij de autolichten van een tegenligger ziet verschijnen. Het blijft een groot vraagteken?

Elke dag waren we blij met kleine positieve signalen. We leefden

tussen onzekerheid en onmacht.

Gelukkig hebben de mensen die de klap hoorden bijzonder alert gereageerd. Johan werd snel overge-bracht naar het UZ Gent waar hij 6 weken in coma ge-houden werd op de K12. Stilletjes aan kwam hij terug tot bewustzijn maar één ding was zeker: zijn linkerzijde was verlamd en een lange revalidatieperiode kwam eraan. Elke dag waren zijn ouders in het UZ, ze we-ken niet van zijn zijde. Ze waren ook blij, net als kleine

Page 7: Houvast 2015 03

12 Houvast - nr 3 - 2015 Houvast - nr 3 - 2015 13

kinderen, met de minste positieve signalen. “Natuurlijk zit je met honderden vragen.” Ze leefden tussen on-zekerheid en onmacht. “Welke houding neem je best aan? Welke stimulansen kan je geven? Moedig blijven ondanks de hele situatie…” Soms moesten ze andere bezoekers voorbereiden op het schokeffect. Maar wat zeker ook geholpen heeft is het sterke karakter van Johan zelf. “Daardoor ben ik zo ver geraakt en voel ik mij ondanks alles goed in mijn vel”, vult hijzelf fier toe aan het gesprek.

Johan’s droom: zijn zwarte gordel in taekwondo! Tijdens het gesprek wijken we al snel even af naar vroe-ger. In zijn kamer hangen enkele foto’s waar hij heel trots op is. Eerst en vooral de taekwondo-actiefoto’s. Taekwondo is een vorm van ongewapend gevecht. Letterlijk vertaald betekent "Tae" voet, "Kwon" hand of vuist en "do" de manier of de weg. Sportief en ge-dreven als hij was, zou Johan een paar weken na zijn ongeval normaal de zwarte gordel gehaald hebben. Hij was reeds hulptrainer voor Bloso en gaf soms initiatie-lessen in scholen. Zijn ogen twinkelen, dit is echt wel een droom die nu niet kan uitkomen.Een andere fotocollage die opvalt is die van zijn KAJ-vrienden met het opschrift ‘Friends4Ever’. Een vaste af-spraak is de jaarlijkse zomerreünie met een 15-tal oud KAJ-ers bij Johan thuis. Het zijn ook deze dingen die alles de moeite waard maken. “Het leven gaat verder, samen maken we er het beste van, ook als het al eens moeilijk gaat …” voegt George er nog overtuigd aan toe.

Wie komt, gaat opgelucht buiten! Johan is ondertussen drie jaar thuis. Zijn opname- en revalidatieperiode duurde 1 jaar en 4 maanden. Op 1 februari 2010 kwam Johan naar huis en het was ook net die dag dat papa Georges met brugpensioen ging. Christiane was steeds huismoeder geweest voor haar gezin met 4 kinderen.

We wisten niet hoe Johan eruit zou komen. Nu willen we hem hier ver-der verzorgen zolang het ons lukt.

“We hebben, na heel veel advies en informatie, een volledig aangepast woongedeelte op het gelijkvloers bijgebouwd van 6m op 6m. Dit is nu Johan zijn

heiligdom, met zijn muziek, zijn computer, de foto’s aan de muur, met zicht op de tuin. Het sluit perfect aan bij onze keuken en living. Ieder die langs komt moet dit zien als een open huis. In het begin waren er mensen die bij ons thuis niet durfden langs te komen, uit schrik dat ze ons nog meer in het verdriet zouden storten. Maar dat is niet zo. Wie komt, gaat opgelucht buiten!”Ondertussen leerden ze ook de mantelzorgvereniging van Ziekenzorg CM kennen. Ze nemen deel aan de samenkomsten in Deinze en missen bijna geen enkele keer. Ouders blijven ze sowieso, maar ze werden ook mantelzorgers. Ook dit is een leerproces. Naast de in-formatie die je op deze samenkomsten krijgt, ontmoet je ook andere mantelzorgers-deelgenoten. “We zijn echt wel blij dat deze ondersteuning vanuit Ziekenzorg CM er is.”

En toen was er een nieuwe sportie-ve uitdaging, rolstoelbadminton! Heel toevallig, via een affiche, lazen ze het bericht van een initiatiecursus rolstoelbadminton, georga-niseerd door Drive BC in Sint-Gillis-Dendermonde. Sinds 2,5 jaar is dit de nieuwe passie van Johan. Elke maandagavond is hij van de partij, want het doorzet-tingsvermogen en karakter van vroeger heeft hij nog steeds. Omdat hij linkszijdig verlamd is, had hij een compagnon nodig om zijn sportrolstoel te besturen. Mama Christiane vormt ondertussen een vast duo met

Johan, papa Georges doet het vervoer, de praktische zaken en supportert langs de zijlijn. Het competitieve is nu veel minder van belang, nu tellen vooral het amu-sement en de lol.

Geen schrik hebben om contact te zoeken en zelf ook de drempels wegwerken.Als het ergens gezellig is, tikt de klok precies sneller dan anders. Johan vertrekt straks nog samen met zijn vader naar de kine, dit doen ze meerdere keren per week. Verveling, neen, die is er niet, 3 dagen per week vertoeft hij ook in het Dagcentrum in Evergem waar ze hem heel graag zien komen. Papa George zegt ook dat hij door het hele gebeuren een andere band met zijn zoon gekregen heeft. Hij ziet hem nu meer als een soort kameraad waarmee je heel veel dingen doet en deelt, daar waar je anders als ouder geleidelijk af-stand neemt van je groter wordende kinderen. Samen trekken ze ook naar het maandelijks Ariadne-café in Oostakker. “Geen schrik hebben om contact te zoe-ken, als mantelzorger kunnen we zelf ook helpen om figuurlijke drempels weg te werken. Waar we kunnen, gaat Johan mee. Binnen de familie is onze gezinsband sterker geworden. De 4 neefjes en nichtjes hebben Johan altijd in zijn rolstoel gekend en doen de zotste dingen met hem.”

Samen ‘Wandelen voor Mantelzorg’, natuurlijk doen we terug mee!Vorig jaar organiseerde Ziekenzorg CM voor de eer-ste maal de actie ‘Wandelen voor Mantelzorg’ in Kruishoutem. Johan en zijn ouders namen toen deel en ook in 2015 zullen ze van de partij zijn. Waarom ze graag meedoen? Plots kan je leven een hele wending nemen en wordt je mantelzorger. Op dat moment kom je in een nieuwe maatschappelijke context terecht. Je bent vaak onzichtbaar en geïsoleerd bezig, soms 24 op 24, 7 dagen op 7. Door te “Wandelen voor Mantelzorg” leveren we een sportieve bijdrage als erkenning van dit belangrijk, waardevol zorgaspect. Symbolisch vinden we dit een heel belangrijk maatschappelijk teken van begrip voor elke mantelzorger. SP

U komt toch ook? Wandelen voor Mantelzorg op zondag 21 juni Keuze tussen 3,6 of 8 km – rolstoeltoegankelijk trajectCentrum Jules Maenhaut – Hundelgemsestwg. 690 – MerelbekeVanaf 13u30: start ‘Wandelen voor Mantelzorg’

Meer info: [email protected] – 09 267 53 53

Page 8: Houvast 2015 03

14 Houvast - nr 3 - 2015 Houvast - nr 3 - 2015 15

Een vlag die de lading niet dekt!

Over het Chronisch Vermoeidheidssyndroom

Waar ben ik in Godsnaam aan begonnen ?! Mijn op-zet ? Samen met jullie stilstaan bij wat CVS is, of liever bij wat het doet met een mens die aan het syndroom lijdt.Maar hoe doe je dat zonder in eindeloos zelfbeklag te vervallen ? Of zoals een lotgenoot me toevertrouw-de, zonder als zielig te worden beschouwd. Want wat iemand met CVS zeker niet wil, is dat hij/zij als een hopeloos stukje mens zou worden bekeken,Dus waar zal ik het met jullie NIET over hebben ? Niet over het feit dat ik mijn leuke job op vijf minuten wan-delafstand van mijn woning heb moeten opgeven. Ook niet over mijn huwelijk dat op de klippen liep. En al zeker niet over mijn kind die ik ,naar mijn gevoel, niet de zorgeloze jeugd heb kunnen geven die ik wou geven. Ook niet over dat ik iemand ben geworden op wie je niet kan rekenen omdat ik méér dan me lief is gemaakte afspraken niet kan nakomen.Maar geloof me, los van dit alles voel ik me gelukkig en kan ik meer dan ooit tevoren genieten van heel kleine dingen zoals vorige week nog van de slaperige egel die ik onder een hoop niet opgeruimde herfstrommel ontdekte. Ja … mijn tuin is vergane glorie maar is een paradijs voor beestjes allerhande. Dus nee … ik voel mij niet zielig !Dat ik desondanks toch aan het schrijven ga, heeft alles te maken met de onlangs in De Morgen gepubli-ceerde resultaten van een Deens onderzoek.Uit dat onderzoek is immers gebleken dat CVS-patiënten de laagste levenskwaliteit hebben in vergelij-king met 20 andere ziekten.

Zelf leef ik al veertien jaar met CVS en dank zij de Deense vorsers voelt het nu alsof ik eindelijk recht van spreken heb. Dùrf ik ook te spreken.Binnen de schoot van Ariadne en bij uitbreiding de vriendschappen met lotgenoten die daaruit zijn ont-staan, wordt er wel gepraat.Maar praten binnen het kringetje van lotgenoten, is niet voldoende. Ook daarbuiten willen CVS-patiënten een klankbord vinden, willen we begrepen worden en vooral … willen we oplossingen aangereikt krijgen voor datgene wat de meesten onder ons al jaren op het lijf hangt.Al te lang reeds wordt voorbijgegaan aan wat CVS met

iemands lichaam, iemands leven doet.Het wordt hoog tijd dat daar verandering in komt.

De naamgeving : een aanfluiting.Neem nu de benaming alleen al : Chronisch Ver-moeidheids syndroom. In onze hectische samenleving waarin ongeveer iedereen klaagt over vermoeidheid omdat gezin, zorg en arbeid steeds moeilijker te com-bineren valt, slaat deze benaming werkelijk nergens op. Héél lang is aan mijn klachten voorbij gegaan omdat de dag van vandaag vermoeidheid zowat voor iedereen schering en inslag is.CVS is echter veel méér dan de vermoeidheid die wij allen kennen : het is een ziekelijk aanvoelende uitputting die maar niet overgaat na een weekend van complete rust of een heerlijke uitblaasvakantie.Het woord “syndroom” geeft gelukkig wel aan dat het om veel meer gaat dan alleen maar vermoeidheid. Het is ook een verhaal van pijn, heel veel soorten pijn, van geheugen- en concentratiestoornissen, van tempera-tuurschommelingen, van motorische problemen, van maag- en darmproblemen, van …

Invaliderende ziekteToen ik drie jaar na de aanvang van mijn klachten einde-lijk de diagnose kreeg, gaf de arts me geen medicijnen (want die zijn er niet). Wel kreeg ik een foldertje waarin ik kon lezen dat CVS een ernstige invaliderende ziekte is.Bij het woord “invaliderend” kreeg ik meteen visioenen van mezelf in een rolstoel. Die is gelukkig tot op de dag van vandaag, zo goed als uitgebleven.

Maar wat betekent “invaliderend” dan eigenlijk ? Als ik me toch nog kan verplaatsen zonder rolstoel, ben ik dan alleen maar een aanstellerig wicht ? Zit de uitputting dan alleen maar tussen mijn oren ? Beeld ik het me dan allemaal maar in ? Ben ik dan een negatief mens die alleen maar boos is en aandacht wilt ? Fake ik de boel ?

Schrikt je, beste lezer, van dit rijtje vragen ?Nochtans zijn het dergelijke opmerkingen waar de doorsnee patiënt mee te maken krijgt.

Onbegrip“CVS bestaat niet”, zegt de controlerende geneesheer bij wie ik voor de allereerste keer op consultatie kom.Tja … als CVS niet bestaat, waarom heeft de medi-sche wereld er dan een (weliswaar onzinnige) naam aan gegeven ? Waar schrijf ik dan überhaupt over ?Gelukkig sukkelt de wetenschap stilaan verder in haar zoektocht naar de oorzaken. Maar waarom moet dat al-lemaal zo lang duren ? Waarom worden er niet meer mid-delen uitgetrokken om onderzoek mogelijk te maken ? Hoewel intussen reeds onomstotelijk bewezen is dat CVS wel degelijk een biologische ziekte en geen psychologi-sche stoornis is, heb je in het medische kamp nog steeds believers en non-believers en probeer je daar maar als hulpbehoevende patiënt staande tussen te houden.

Het Deense onderzoekAls ik naar het rijtje van de 21 ziekten kijk, dan valt het mij op dat daar nogal wat ernstige, zelfs levens-bedreigende aandoeningen tussen zitten. Toch staat CVS met stip aan de top van wat ervaren wordt als een ziekte met de laagste levenskwaliteit. Hoe komt dit eigenlijk ?Als ervaringsdeskundige durf ik een antwoord te for-muleren. Ten eerste bokst de patiënt op tegen een moordend onbegrip waardoor aandacht en zorg in schril contrast staan met de manier waarop mensen met andere ziekten uit het rijtje worden omringd. De patiënt moet zichzelf maar zien te beredderen of hij daar nu toe in staat is of niet.En vermits er nog maar weinig geweten is over de oor-zaak van CVS, is er ook geen adequate hulp waardoor kans op genezing of verbetering heel klein is. Kortom, hebben wij eigenlijk een toekomstperspectief ?

Zélf aan de weg timmerenIk sta hoofdzakelijk alleen in mijn zoektocht naar hulp. Ik moet vooral zélf aan de weg timmeren met dien ver-stande dat ik er eigenlijk niet de energie voor heb. Ik praat met mijn lotgenoten en merk dat we allemaal le-ven met eenzelfde soort vragen :Welke dokter kan ik nog raadplegen ? Welke therapie heb ik nog niet uitgeprobeerd ? Zal ik nog maar eens een schier onbetaalbaar (want niet terugbetaalbaar) bloedonderzoek laten uitvoeren ? Zal ik nog maar eens een bewegingsrevalidatie volgen in de hoop dat ik iets opbouw in plaats van afbreek ? Kan ik het alle-maal nog wel betalen ? Maar vooral … helpt het me een duimbreed verder ?

Een voorlopig slotDit artikel liet ik – alvorens naar de redactie door te sturen – lezen aan een handvol lotgenoten met de vraag om feedback. Die kwam er in de vorm van de bezorgdheid of de vele vragen die ik heb gesteld niet al te negatief zouden overkomen, ook al zijn ze zo uit ons leven gegrepen.Het is een typische reactie van de CVS-patiënt. Eigenlijk durven wij niet te klagen, durven wij niet te zeggen wat in ons leeft uit schrik nog meer onbegrip te ervaren.We “faken” liever dat we ons goed voelen. We tonen ons alleen maar wanneer we “toonbaar” zijn. Omdat we mens zijn en dus meer dan onze ziekte.Op die manier zijn we natuurlijk een stuk mee schuldig aan het onbegrip.Daarom wil ik in een volgende bijdrage een paar lot-genoten aan het woord laten. Eens kijken hoe zij hun leven en dat van hun gezin georganiseerd krijgen.

Lees jij dan met me mee? AG

48+62+63+65+66+67+68+69+69+71+72+74+74+74+75+75+75+75+79+85

CVSDepressie

MaagbloedingChronische Indigestie

SchizofrenieMS

Chronische nierfalenReuma

LongkankerBeroerte

Type 2 diabetisHartfalen

DarmkankerType 1 diabetisBuikwandbreuk

LiesbreukBorstkankerSlaapapneu

ProstaatkankerVolledige bevolking

0,480,620,630,650,660,670,680,690,690,710,720,720,740,740,740,750,750,750,790,85

Levenskwaliteit bij ziekte (EQ-5D)De EQ-5D-score houdt rekening met mobiliteit, zelfredzaamheid, dagelijkse activiteiten, pijn/onge-mak en angst/depressie.

Page 9: Houvast 2015 03

16 Houvast - nr 3 - 2015 Houvast - nr 3 - 2015 17

Koken met energie

Smoothie van ananas en mango

Op haar blog ‘Van kip tot ei’ leert An Goffa ons hoe we met weinig energie toch lekkere dingen kunnen klaarmaken. We laten ons graag verleiden…

Bereiding:

Zin in een fruitig en heerlijk gezond ontbijt?Dan heb ik een leuk ideetje voor jou! Echt géén werk maar je hebt wel het idee dat je iets fantastisch hebt klaargespeeld!

Wat heb je nodig? Om te beginnen … een blender!

En verder 150 gram blokjes verse mango (heb ik kant en klaar gekocht van bij Albert Heyn), 150 gram blokjes verse ananas (ook bij AH op de kop getikt), twee eetlepels muesli, 250ml soyamelk.

Stop alle ingrediënten in de blender en mix de boel.Nestel je op een zonnig plaatsje in je tuin en geniet van deze heerlijke smoothie. De vitamine D krijg je er gratis bovenop!

Extra tip: Zie je op tegen de schoonmaak van de blender? Is nochtans heel simpel! Giet onmiddellijk na het maken van de smoothie water in de blender. Laat alles nog eens goed rond-draaien en giet uit. Je blender is weer helemaal zuiver!

Makkelijk toch?

A.G.

Wie meer wil lezen kan inloggen op de blog: https://vankiptotei.wordpress.com/about/

Ik leef alleen dus veel heb ik niet no

‘Mijn verhaal’Angst, onzekerheid en hoop

April 2013. Katrien maakt een blog aan met als titel: “Mijn verhaal”. Het is het verhaal van haar emoties in een strijd tegen kanker. De strijd van haar mama en uiteindelijk ook, preventief, die van haarzelf.

Bij het lezen van de blog valt op hoe vaak Katrien schrijft over angst en onzekerheid bij haar mama en haarzelf. Maar ook het woordje hoop klinkt af en toe door, als een strohalm om zich aan vast te klampen.

Voor de (eerste) operatie komt elk gesprek met wie dan ook uiteindelijk wel terug naar de angst en onze-kerheid die ze meemaken. Tegelijk kunnen ze, na de eerste periode van het lange wachten op de diagnose, terug hoopvol zijn.

Ook Katriens mama is heel bang maar durft de arts geen vragen te stellen "omdat ze bang is om het te weten".

Maar ook nog na de geslaagde operatie (juni 2013) blijven de angst en de twijfel.Wanneer de arts opbelt en zegt dat ze zo goed als al-les konden wegnemen, wat concreet betekent 99%, is de eerste reactie van Katrien "dus niet de 100% waar hij gisteren over sprak". Twee maanden daarna schrijft ze na contact met de artsen dat deze gaan voor gene-zing maar dit natuurlijk niet kunnen garanderen. Er aan toevoegend dat "wanneer het terugkomt dit zeker niet het einde betekent maar chronisch wordt en dan op die manier behandeld wordt." Waarmee de grenzen duidelijk verlegd worden. Omdat het een chemoge-voelige tumor is, is Katrien hoopvol en optimistisch.

Langzaam herstelt haar mama van de zware operatie. Daarna volgen de chemo's die een zware aantasting zijn op haar lichaam. Wanneer de chemo plots niet kan doorgaan wegens te grote verzwakking slaan de angst en onzekerheid weer toe. "Wat als ons binnen

een maand wordt gezegd dat de chemo niet aanslaat en het terug uitgezaaid is". Het valt haar zwaar naar bui-ten toe positief te moeten zijn en binnenin zo overmand door angst. Het is dan ook een grote opluchting als een maand later blijkt dat de chemo wel degelijk aanslaat.

"Zolang de chemo bezig was, wist ik dat 'de vijand' werd

aangevallen maar nu stopt dat en wat als 'de vijand' terugslaat".

Eind december 2013 zijn de chemokuren voorbij. Het zou het einde moeten zijn van de periode vol angst en onzekerheid maar dat is niet zo, integendeel. De angst dat het terugkomt is een gevoel dat wel altijd zal blijven en dat wellicht heel herkenbaar is voor ie-dereen die reeds kanker heeft gehad of er van dichtbij mee te maken kreeg. De angst blijkt hier ook terecht want midden 2014 worden uitzaaiingen in de herse-nen vastgesteld. Een heel zware klap, vooral omdat blijkt dat dit niet echt meer te genezen is.

Kanker, een chronische ziekte: toch iets om aan te wennen. En wellicht went het geleidelijk aan ook bij Katrien en haar mama. Want eind 2014-begin 2015 lees ik in haar blog niets meer over angst en onzeker-heid, maar wel over genieten van de momenten sa-men en gelukkig zijn met hele kleine dingen… H.D.

Wie meer wil lezen over dit verhaal en de verde-re evolutie wil volgen kan inloggen op de blog: http://katrienbaele.blogspot.be/

Page 10: Houvast 2015 03

18 Houvast - nr 3 - 2015 Houvast - nr 3 - 2015 19

de SpeeltuinSolidariteitsactie 2015

De verkoop van de loten dit jaar zit er weer op. Op basis van de resultaten (zie grafiek hieronder), komen we tot volgende belangrijke conclusies:

- Voor het eerst in 3 jaar is de totaalverkoop gestegen!- Het gemiddeld aantal boekjes dat per kern werd

verkocht is gestegen t.o.v. 2014. Dit betekent dat de Midden-Vlaamse Solidariteitsdag een schot in de roos bleek te zijn.

- En tot slot willen we eenieder oprecht BEDANKEN voor de geleverde inspanningen!

0

50000

100000

150000

200000

250000

2010

aantal boekjesopbrengst

2011 2012 2013 2014 2015

FotozoekertjeWelke bekende Ziekenzorg-vrijwilliger zoeken we hier?

Bouw mee aan ‘de Speeltuin’Op vraag van velen geven we in Houvast een plaatsje aan het ‘lichte’ amusement: een kwisje, een letterspel, een fotozoekertje…Méér nog, je kan zelf mee deze bladzijde samenstellen. Stuur ons jouw 5 vragen voor

de ‘kwis van…’: algemene, boeiende vragen waar geen zware boekenkennis voor nodig is. Of stuur ons een fotozoekertje of een letterspel…

Deze bladzijde is een eerste aanzet. Het is een voorbeeld waarmee je zelf aan de slag kan. Mail of stuur ons gerust jouw inbreng. De beste inzendingen publiceren we in onze volgende nummers van Houvast.Ons adres: Ziekenzorg CM Midden-Vlaanderen t.a.v. Marijn Leroy, Martelaarslaan 17, 9000 Gent. Mailen mag natuurlijk ook: [email protected].

Antwoorden: De EHBO-kwis :1. Blijf rustig! • 2. Vermijd besmetting • 3. Handel als eerste hulpverlener • 4. Zorg voor comfort van het slachtoffer • 5. Verleen psychosociale hulpverle-ning • 6. Hou rekening met mogelijke emotionele reacties nadienLetterspel: Spreuk: ‘In juni weinig regen voorspelt een grote zegen.’Fotozoekertje: Patrick Van Colen – Nationaal voorzitter Ziekenzorg CM

Letterspel: zoek de spreuk

O O R T J O Q S P S A J

A B O X L P R R U I R A

T H Y D O Q E R F E N I

N E X E P I I E A E Y E

S I F L G N G P G A T F

N H S S N L T E W O W M

I W C E G M Z T E E E N

T L E P S R O O V T N I

Y H O I E H E R J B M Y

T I E E N E R G F C U Y

J K J U N I R A E G Z R

E K P D D Y G G L N W G

De EHBO-kwis

Wat zijn de 6 basisprincipes van EHBO?

1 .................................................................................

2 .................................................................................

3 .................................................................................

4 .................................................................................

5 .................................................................................

6 .................................................................................

Page 11: Houvast 2015 03

FamilienieuwsIn deze rubriek brengen wij nieuwtjes vanuit de dienst en de beweging. Wij nodigen alle vrijwilligers uit om ons bijzonder nieuws te melden.

20 Houvast - nr 3 - 2015 Houvast - nr 3 - 2015 21

In de kijker

Toen Ziekenzorg CM Bambrugge begin 2001 van start ging, was Denise Ottoy één van de enthousi-aste, beginnende kernleden. Zij had al wat ervaring in het verenigingsleven want zij was en is nog steeds bestuurslid van KVLV en lid van het parochiaal koor. Toch vond ze nog voldoende tijd en ener-gie om zich ook in te zetten voor een nieuwe uitdaging: Ziekenzorg CM. Een reeks cursus-sen, een aantal vergaderingen en een werkjaar later is Denise uitgegroeid tot een gemotiveerd kernlid en een erg gewaardeerde huisbezoek-ster. Zij heeft een warm hart voor mensen en zij kan goed luisteren. Geen inspanning is haar te veel als ze daarmee het comfort van de zieken kan verhogen. Haar creativiteit uit zich vooral in de bloemstukjes die zij voor de ont-moetingsmomenten maakt. Op 17 maart 2015 blies Denise 80 kaarsjes uit en daarom willen alle kernleden van Ziekenzorg CM Bambrugge haar langs deze weg danken voor haar inzet, vriendschap en niet-aflatende energie voor onze zieken en de kernwerking.

Overlijdens

- Mevr. Schotsaert Maria, echtgenote van de stichter van Ziekenzorg CM Erwetegem – Godveerdegem, is overleden op 8 februari 2015

- Op 30 maart namen we afscheid van dhr. Couteur Paul, erevoorzitter van Ziekenzorg CM Brakel en dhr. Coussée Jack, penningmeester van Ziekenzorg CM Ename.

- Op dinsdag 31 maart is mevr. Vermassen Odette, bestuurslid van Ziekenzorg CM Mere, van ons heen gegaan.

- Maria De Loose, bestuurslid Ziekenzorg CM Letterhoutem, is van ons heengegaan op zaterdag 7 maart.

Onze oprechte christelijke deelneming aan alle naasten en geliefden…

Jaarkalender

AUGUSTUS 2015

ma 3 Stuurgroep Communicatie en Promotie

za 29 17:00 u ARIADNE FEEST³ma 31 Ariadne werkgroep

lotgenotencontact

JULI 2015

vr 17 19:30 u ARIADNE CAFÉ (10° editie)

JUNI 2015

ma 1 Stuurgroep Communicatie en Promotie

do 4 Ariadne werkgroep lotgenotencontact

za 6 14:00 - 17:30 u

Regioactiviteit Land van Aalst: Tijd voor mantelzorg

ma 8 19:30 - 21:30 u

Regiovergadering Land van Aalst

ma 8 19:30 - 22:00 u

Regiovergadering Leie

di 9 19:30 u Regiovergadering Gent Oost

wo 10 Dagelijks bestuurdo 11 14:00 u Stuurgroep Creado 11 19:30 -

22:00 uRegiovergadering Land van Molenbeken

do 11 19:30 - 22:30 u

Stuurgroep Blijven Reizen

za 13 Themadag Ariadne

ma 15 19:30 u Regiovergadering Artevelde

ma 15 19:30 - 22:00 u

Regiovergadering Vlaamse Ardennen

di 16 19:30 - 22:00 u

Regiovergadering Scheldedal

di 16 19:30 - 22:00 u

Regiovergadering Dender

di 16 19:30 u Regiovergadering Scheldemolen

do 18 Stuurgroep Ariadne

do 18 19:30 - 22:00 u

Regiovergadering Land van Egmont

vr 19 19:30 u ARIADNE CAFÉ

zo 21 tot zo 28

Week van de thuiszorg

zo 21 14:00 u Wandelen voor Mantelzorg

di 23 Dag van de Mantelzorg

di 23 14:30 u Ardiane cursus: Mijn emmer loopt vol.

wo 24 Beleidsgroep

za 27 09:00 - 16:00 u

Denkdag Blijven Reizen

Goed om weten: De kalender hiernaast biedt een stand van zaken van wat er komende maanden op de agenda staat binnen Ziekenzorg CM Midden-Vlaanderen. Weet echter dat de agenda altijd kan evolueren. Voor de meest actuele stand van zaken raden we je de kalender op DAGORA* aan: http://dagora.ziekenzorg-mvl.be/kalender

(*) Dagora is het medewerkersplatform van Ziekenzorg CM Midden-Vlaanderen. Je vindt er allerhande nuttige informatie omtrent onze werking, zoals documenten, artikels, verslagen en ook een actuele kalender. Heb je nog geen toegang en interesseert het jou? Vraag gerust jouw persoonlijke registratiegegevens aan via [email protected].

Page 12: Houvast 2015 03

Hoe promoot ik mijn uitbreekactie?

Ziehier een aantal tips om je actie te promoten:

1. Affiche: Maak je eigen affiche (of gebruik een ontwerp voor-handen) en hang deze op goed zichtbare plaatsen zoals in de bibliotheek, op school, bij de bakker, de kruidenier of de slager, in de wachtkamer van de dokter of de tandarts, ….

2. Persoonlijke uitnodiging: Stuur een brief, kaartje of e-mail om je buren, familieleden en vrienden uit te nodigen. Een per-soonlijke uitnodiging werkt altijd. Ook plaatselijke verenigingen kan je een uitnodiging sturen. Wacht hiermee niet te lang.

3. Online: Heb je een eigen webruimte ter beschikking? Dan kan je daar ook een aparte pagina aan de uitbreekactie wij-den. Lok zoveel mogelijk bezoekers naar deze webpagina: - Mail de link naar al de mensen in je adresboek - Deel de link op sociale media: Facebook, Netlog, Twitter… - Voeg de link toe aan je elektronische handtekening.

4. Mond-tot-mondreclame: Deze vorm van promotie blijft na-tuurlijk het beste werken. Praat dus over jouw actie tegen ie-dereen die het wil horen!

5. Lokale pers: Een artikel in de lokale pers kan ook extra rucht-baarheid aan jouw uitbreekactie geven. Langs dit kanaal kan je immers heel wat mensen bereiken. Meer info over hoe je de pers kan bereiken, zie Dagobert’s tips in Houvast 2 van 2015.

Veel succes!

Promo activiteit DT-PMA 003

Hoe schrijf je een artikel over je uitbreekactie?

Om een vlot artikel te schrijven hou je best rekening met deze zaken:

1. Een artikel moet antwoord bieden op de vragen: - wie? (persoon/personen) - wat? (wat gebeurde, wat is er mee, wat is het probleem?) - waar? (de context: beroep, thuis, vereniging) - wanneer? (tijd: het gebeurde toen, sindsdien...) - waarom? (oorzaken) - hoe? (hoe er mee omspringen, hoe uit de situatie geraken? Vooruitzicht).

2. Titel: Een titel moet de aandacht trekken. Moet passen bij de inhoud, maar geeft niet alle inhoud weer (geen samenvatting). Is kort en krachtig en bij voorkeur actief.

3. Inleiding: De inleiding licht de titel toe, is geen samenvatting van alle punten, maar een weergave van de kernboodschap.

4. De hoofdtekst zelf: Logische opbouw, met het belangrijkste eerst, zodat het van onderaf in te korten is. Elke nieuwe alinea is een verdere stap in de informatieverstrekking.

5. Slot: Het zou geen ramp mogen zijn indien bijv. de laatste ali-nea wegvalt. Maar anderzijds moet er enige pointe in het slot zitten, of de verwijzing naar de titel. Stuk mag ook niet uitgaan als een kaars: een vraag, een wens, een besluit... zijn beter.

Veel succes!

Terugblik activiteit DT-TBA 003

Heb je nog even tijd?

“Het is positief als mensen jou iets vragen, want dat betekent dat ze vertrouwen hebben in je kunnen. Je moet alleen ‘nee’ durven zeggen als het niet past.”(Leona De Schepper – Ziekenzorg Houtland Kaprijke Lembeke).

Tips om af te grenzen:

- Een goede organisatie is het halve werk: leve je agenda!

- Maak tijd voor jezelf, neem ademruimte. Je engagement mag eens volledig weg zijn.

- Probeer echt te beleven wat je momenteel doet, en niet in gedachten al bij je volgende taak te zijn.

- Hoe kijk jij naar je uurwerk? ‘Het is al zo laat?’, of: ‘ik heb nog zoveel tijd…’?

- Leve positieve gedachten!

- Leer jezelf een gezond egoïsme aan: draag zorg voor jezelf.

- Doe enkel dingen waar je zelf voldoening en energie uit haalt.

Volgende keer: ‘Tips om nee te zeggen zonder schuldgevoel’

Communicatie voor dummies DT-CVD-003

Hoe werf ik losse medewerkers?

Iedereen kan altijd wel extra helpende handen gebruiken bij het uitwerken van een actie. Maak daarvoor best gebruik van het prin-cipe van de olievlekmethode: “Maak de bestaande vrijwilligers en-thousiast en laat ze vanuit dat enthousiasme een nieuweling mee-nemen naar een kennismakingsbijeenkomst of open dag.”)

Ziehier hoe je dit best aanpakt:Stap 1: Namen noemen

- Laat de huidige vrijwilligers namen opschrijven van mensen die zij geschikt zien als mogelijke kandidaat losse medewerker.

Stap 2: De vrijwilligers benaderen de geselecteerde personen- Benader de persoon op het lijstje gericht met de argumenten

waarom jij denkt dat die persoon geschikt is voor de gestelde taken. En nodig hem/haar uit voor de kennismakingsbijeenkomst.

Stap 3: Organiseer een kennismakingsbijeenkomst- Met de kandidaten die uiteindelijk geïnteresseerd zijn geraakt

wordt samen met de huidige vrijwilligers een groepsbijeen-komst belegd (bijv. met koffie en gebak). Hier vindt de nadere kennismaking plaats en kan nog de nodige informatie over het werk worden uitgewisseld.

Stap 4: Waarderen- Vergeet niet om je nieuwe vrijwilligers voldoende in de watten

te leggen en vraag of je hun contactgegevens mag noteren voor eventuele toekomstige vragen tot engagement.

Veel succes!

Mijmeringen DT-MM 002

Page 13: Houvast 2015 03

PROMO VOOR UITBREEKACTIE

TERUGBLIKKEN OP JE UITBREEKACTIE

HEB JE NOG EVEN TIJD?

OP ZOEK NAAR HELPENDE HANDEN

Dagobert's tips! Dagobert's tips!

Dagobert's tips! Dagobert's tips!

MIJMERINGEN

COMMUNICATIE VOOR

DUMMIES

Promo activiteit DT-PMA 003

Mijmeringen DT-MM 002

Terugblik activiteit DT-TBA 003

Communicatie voor dummies DT-CVD-003