De vorige keer...

De vorige keer groeide Sterre op naar een tiener en koos ze de Genotswens,Fred en Victoria hebben gezoend en zijn nu een stelletje,

Marnix, Lily en Ilse gingen op bezoek bij Milan en hebben lekker bijgepraat,En we eindigden met een sneeuwballengevecht.

...Is eigenlijk niet zo veel, hè? Ach ja...

Als dat je niets zegt, kijk dan even terug naar het vorige hoofdstuk.

Weet je wel waar het over gaat? Dan kan je verder! ->

‘Hallo, kanjer,’ zegt Gaby wanneer ze de deur open doet en Jairo ziet staan. ‘Hier om te zeggen dat je toch wel met me uit wil?’

‘Uhm, nee,’ zegt Jairo aarzelend. ‘Ik ben hier voor Ginny.’

Legacy Park – Huize Gonzales

‘Weet je dat zeker?’ vraagt Gaby. ‘Ik weet zeker dat ik je een héle leuke tijd kan bezorgen, als je begrijpt wat ik bedoel.’

Jairo schudt zijn hoofd. ‘Ik denk niet dat ik wil weten wat je bedoelt.’

‘Oh, maar iedere man wil dat wel weten.’

‘Gaby, laat die arme jongen met rust. Hij zegt toch dat hij geen interesse heeft,’ zegt Gyselle, die hoofdschuddend de kamer in loopt. ‘En we gaan zo shoppen, weet je nog? Misschien kom je daar nog wel een leuke man tegen.’

‘Oké, vooruit.’ Gaby zucht teleurgesteld. ‘Kom er maar in, Jairo.’

‘Dank je,’ zegt Jairo tegen Gyselle voor hij naar binnen loopt en de deur achter zich dicht doet. Gaby is inmiddels al op een stoel gaan zitten.

‘Ben je dan klaar om te gaan?’ vraagt ze aan Gyselle.

‘Bijna,’ zegt Gyselle. ‘Ik moet mijn tas nog even pakken en mijn mobiel erin doen, dan kan ik gaan. Maar ik wilde eerst Jairo even redden, daarom heb ik dat nog niet gedaan.’

‘Je hebt mijn eeuwige dank,’ zegt Jairo en Gaby rolt met haar ogen.

‘Zo erg was ik niet.’

Gyselle draait zich om en gaat richting de slaapkamers. ‘Dat was je wel,’ zegt ze. ‘Ga maar zitten, Jairo, ik roep Ginny wel.’

‘Dank je,’ zegt Jairo en hij schuift een stoel naar achter om tegenover Gaby te gaan zitten.

‘Zo...’ begint zij.

‘Hmm?’ doet Jairo vragend.

‘Wat zijn jouw intenties met mijn zusje?’ vraagt Gaby en ze slaat haar armen over elkaar.

‘...Sorry? Hoe bedoel je dat?’ vraagt Jairo aarzelend.

‘Precies zoals ik het zeg. Je intenties. Je voornemens. Je plannen met Ginny. Want denk maar niet dat je haar mag blijven zien als je van plan bent haar pijn te doen.’

Even kijkt Jairo Gaby verbaasd aan, nogal verrast over de serieuze wending. Dan zegt hij eerlijk; ‘Ik vind Ginny leuk, heel erg leuk. Ik denk dat ik in de loop van de tijd echt van haar kan gaan houden. Hopelijk is dat wederzijds. En zolang ze het toelaat, wil ik gewoon tijd met haar doorbrengen en haar misschien uiteindelijk gelukkig maken.’

Gaby knikt goedkeurend. ‘Klinkt goed. Én je reageert helemaal niet op mijn geflirt. Gebeurt niet vaak, maar van jou vind ik het wel tof. Prettig voor Ginny. Ja, jij hebt mijn stempel van goedkeuring.’

‘Dank je?’

‘Ja, daar moet je heel blij mee zijn,’ zegt Gaby met een grijns.

‘Waarmee?’ vraagt Ginny nieuwsgierig terwijl ze de kamer in komt lopen.

‘Oh, niks,’ antwoordt Gaby snel met een ontschuldige blik.

Jairo staat op en loopt de paar stappen naar Ginny om haar te kunnen knuffelen. ‘Goed je weer te zien,’ zegt hij zachtjes.

‘Ik vind het ook tof jou weer te zien,’ zegt Ginny en ze laten elkaar los. ‘Fijn dat je kon komen.’

‘Geen probleem, voor jou maak ik graag wat tijd vrij.’

‘Aww!’ klinkt het dan naast hen. ‘Jullie maken toch zo’n lief plaatje samen,’ zegt Gaby op plagende toon. ‘Om van te smelten.’

‘Gaby, hou toch een op met plagen,’ zegt Gyselle, die ook de kamer weer in komt terwijl Ginny blozend van Jairo wegkijkt.

‘Ik deed niks.’ Gaby zet grote, onschuldige ogen op, maar kan daarmee niemand voor de gek houden.

Gyselle zucht, loopt om Jairo en Ginny heen en slaat een arm om Gaby heen. ‘Kom op, ik heb mijn tas, dus we kunnen gaan. Laat die twee met rust.’

‘Ik meen het, ik deed niks!’ houdt Gaby vol en Gyselle schudt nog maar eens haar hoofd.

‘Zusjes...’

Na nog een laatste opmerking van Gaby (‘Doe niks wat ik ook niet zou doen!’ waarop Gyselle zei; ‘Dan kunnen ze zo’n beetje alles doen.’), zijn Jairo en Ginny alleen in het appartement. Jairo kijkt Ginny met grote ogen aan.

‘Ik heb bewondering voor je. Zo nu en dan word ik al gek van Tyler, maar jij hebt twee van die zussen. Echt, petje af.’

‘Ach, ik ben met ze opgegroeid, ik ben het inmiddels wel gewend,’ zegt Ginny. ‘En mijn moeder is net zo, dus eigenlijk was het toen nog erger. Zij en mijn oom samen... Nou, dan moet je pas voor je geestelijke gezondheid vrezen.’

‘Dat klinkt eigenlijk best beangstigend,’ zegt Jairo.

Ginny schudt haar hoofd. ‘Ik heb alles overleefd, dus het valt best mee. Wil je iets te drinken?’

‘Ja, lijkt me lekker. Gewoon wat water, alsjeblieft.’

‘Zeker weten? We hebben van alles,’ zegt Ginny, maar Jairo wil simpel water en dus vult Ginny twee glazen.

Jairo neemt een slok water nadat hij zijn glas heeft aangepakt en vraagt dan; ‘Had je iets in de planning voor vanmiddag?’

‘Niet echt, eerlijk gezegd,’ geeft Ginny toe voor ze ook een slok neemt. Dan komt er een blos op haar gezicht. ‘Ik wilde je gewoon graag zien.’

Jairo bloost ook een beetje en schraapt zijn keel. ‘We verzinnen vast wel wat om te doen.’

Even valt het stil tussen de twee. Dan zegt Ginny; ‘Ik kan je de rest van het appartement laten zien?’

‘Ja, lijkt me leuk,’ zegt Jairo met een grijns.

Ze drinken allebei hun glazen leeg en zetten ze op het aanrecht. Dan gaat Ginny Jairo voor op de rondleiding. ‘Ik kan natuurlijk niet alles laten zien,’ zegt ze wel meteen. ‘Ik ga nooit de kamers van Gaby en Gyselle in als ze er niet zijn. We wonen dan we samen, maar een beetje privacy is toch wel prettig. En zij blijven dus ook uit mijn kamer als ik er niet ben.’

‘Je hebt ze ook nog getraind?’ vraagt Jairo met een grijns. ‘Tyler plukt altijd van alles uit mijn kamer. En hij legt het nooit terug.’

‘Zo lastig is het opvoeden van zusjes niet,’ zegt Ginny. ‘Het is lastiger om ouders aan te leren dat ze moeten kloppen voor ze binnen komen.’

‘Daar is de kamer van Gyselle, die is van Gaby, deze is de badkamer,’ vertelt Ginny terwijl ze naar alle deuren die op het halletje uitkomen wijst. ‘En hier is mijn kamer.’

‘Ik snap dat je de kamers van je zussen niet laat zien, maar mag ik die van jou wel in?’ vraagt Jairo.

‘Natuurlijk,’ zegt Ginny voor ze de deur opendoet en naar binnenstapt. ‘Het is niet veel, maar ik ben er blij mee.’

Nieuwschierig stapt Jairo achter Ginny aan naar binnen.

De kamer is vrolijk ingericht, neutrale tinten en hout gemixt met vrolijk geel en Jairo kijkt geïnteresseerd rond.

‘En?’ vraagt Ginny nadat hij een tijdje heeft gekeken.

Jairo glimlacht. ‘Erg leuk. Het past goed bij je. Vrolijk, maar niet te overdreven.’

‘Dank je,’ zegt Ginny en ze gaat op haar bed zitten. ‘Het duurde ook niet lang voordat ik me hier helemaal thuis voelde.’

‘Kan ik me voorstellen, het voelt hier ook erg prettig,’ zegt Jairo knikkend. ‘En ik vind het ook knap uitgezocht, moet ik zeggen. Het geel van het schilderij matcht bijvoorbeeld met het andere geel in de kamer.’

‘Daar kan ik helaas de eer niet voor opstrijken.’

‘Oh?’

‘Nope, ik heb geen verstand van kunst. Gaby is degene die de schilderijen in het appartement heeft uitgezocht,’ zegt Ginny. ‘Vandaar dat een aantal van de schilderijen in de woonkamer net iets riskanter zijn. Maar ik vind dat ze het voor mijn kamer prima heeft gedaan.’

‘Dat heeft ze zeker, het past er helemaal bij,’ zegt Jairo. Even valt hij stil en onrustig wiebelt hij op zijn benen. Dan zegt hij; ‘Maar ik wil het eigenlijk over iets anders hebben dan kunst.’

‘Oh? Wat dan?’ vraagt Ginny en ze kijkt hem nieuwsgierig aan.

‘Ik...’ begint Jairo aarzelend en nerveus krabbelt hij een beetje aan zijn schouder.

‘Ja?’ vraagt Ginny met een vriendelijke glimlach.

‘Ik wil het hebben over jou. En over mij. Ons.’

Daarop valt Ginny stil en Jairo stapt wat dichter naar haar toe. ‘Ik vind je leuk, Ginny. Ik voel meer voor je dan alleen vriendschap en het lijkt erop, of ik hoop in ieder geval heel erg, dat die gevoelens wederzijds zijn.’

Ginny kijkt hem gespannen aan en slaat haar handen stevig in een om ze te laten stoppen met trillen. ‘Je vind me echt leuk?’

Jairo knikt en stapt naar haar toe. Zijn hand legt hij om haar hoofd en laat hij zachtjes door haar haren gaan. ‘Zeg dat dit oké is, alsjeblieft,’ fluistert hij.

Ginny slikt en kan alleen nog maar knikken.

Gelukkig is dat voor Jairo genoeg en zachtjes kust hij Ginny. Even blijven hun monden tegen elkaar. Dan laat Jairo Ginny los en kijkt hij haar vragend aan.

Ginny kan niks anders doen dan grijnzen en ze trekt Jairo mee het bed op, waar hij haar wat steviger zoent. Een tijdje klinken er geen woorden en de enige geluiden zijn die van kleding die tegen andere kleding of huid schuift en het zachte kraken van het bed als ze hun gewicht verplaatsen.

Uiteindelijk zit Ginny tegen het hoofdeinde aan wanneer ze stoppen met zoenen. Buiten adem zijn ze niet, maar ze ademen wel een tikje zwaarder dan eerst. Even kijken ze elkaar stilletjes aan, voor ze allebei zonder reden in de lach schieten.

Wanneer ze zijn uitgelachen, kijkt Jairo Ginny wat serieuzer aan. ‘Ik kan hier wel aan wennen.’

Ginny kijkt stralend terug. ‘Ik ook.’

Jairo gaat naast haar zitten en trekt haar tegen zich aan. ‘En nu even rustig knuffelen, voor ik te snel met je wil gaan. En geloof me, het kost me moeite om me in te houden. Je bent zo mooi...’

Blozend legt Ginny haar hoofd op zijn schouder. ‘Dat rustig knuffelen kan ik me prima in vinden.’

‘Mooi zo.’

‘Tenminste,’ voegt Ginny toe. Ze bloost nog wat meer en drukt haar gezicht in Jairo’s schouder. ‘Voor nu is dat genoeg.’

‘Ginny! Zulke dingen moet je niet zeggen als ik probeer te kalmeren!’

‘Sorry,’ zegt Ginny giechelend.

‘Geeft niet,’ zegt Jairo en hij drukt een kus op haar hoofd. ‘Zolang je maar niet te vaak zulke opmerkingen maakt voor we daar echt aan toe zijn.’

Met een zeer tevreden blik op zijn gezicht komt Jairo die avond het studentenhuis weer binnen. Hij heeft nog bij Ginny gegeten, maar toen kwamen haar zussen thuis en besloot hij er maar vandoor te gaan. Dus nu is het acht uur en Jairo is verbaasd dat het zo stil is.

Studenten- vereniging van Velds

Na de benedenverdieping te hebben gecheckt, zelfs de studeerkamer waar Tyler eigenlijk nooit vrijwillig te vinden is, loopt Jairo naar de trap. ‘Tyler?! Ben je thuis?!’

Als er geen reactie komt, loopt Jairo hoofdschuddend de trap op. ‘En we hadden nog afgesproken een briefje op te hangen als we weg zouden gaan zonder dat de ander het wist. Kleine moeite toch?’ mompelt hij een beetje geïrriteerd.

Maar dan gaat de deur van Tyler’s kamer open. ‘Je riep?’ vraagt hij terwijl hij daar in zijn onderbroek staat.

‘Uh, ja. Het was zo stil, dus ik vroeg me af of je wel thuis was,’ zegt Jairo. ‘Je sliep toch nog niet? Het is zo vroeg.’

Tyler doet een paar stappen naar voren en schudt zijn hoofd. ‘Nee, ik sliep niet.’

Dan komt er nog iemand uit zijn kamer lopen. ‘Ik ga even douchen.’

‘Is goed,’ zegt Tyler met een grijns.

Jairo slaat zijn hand voor zijn gezicht en draait tegelijk een beetje weg. ‘Hallo Deejee.’

‘Hai Jairo,’ antwoordt Deejee rustig en op haar gemak loopt ze naar de badkamer.

‘Ik kan er maar niet aan wennen hoe makkelijk sommige van die vriendinnen van jou zijn,’ zegt Jairo hoofdschuddend. ‘En zou jij niet wat aan doen? Het is hier binnen dan wel te doen, maar het is en blijft winter.’

‘Als jij dat prettig vindt, doe ik wel een shirt aan,’ zegt Tyler plagend. ‘Ik zal je maagdelijkheid niet langer oncomfortabel maken.’ Even stopt Tyler met praten om zijn shirt over zijn hoofd te trekken. ‘Maar ik kan er nog steeds niet bij dat geen enkele meid je zo ver heeft gekregen met haar te zoenen. Zo verschrikkelijk zijn ze toch niet? En ik weet hoeveel meiden het bij je hebben geprobeerd. En nog steeds je eerste kus niet gehad?’

‘Uhm...’ zegt Jairo aarzelend vanuit de deuropening en Tyler kijkt hem verbaasd aan.

‘Wacht, wat? Wanneer, wie, je...’ Even kijkt Tyler bedenkelijk, maar dan licht zijn gezicht op. ‘Je ging vandaag naar Ginny toe! Dude, awesome! Eindelijk!’

‘Noem me geen dude,’ zegt Jairo haast als reflex, zo vaak heeft hij het al gezegd. Jairo vindt het nogal dom klinken, maar Tyler trekt zich daar niks van aan. ‘En ja, Ginny. Vandaag. We zijn nu officieel een stelletje.’

‘Gefeliciteerd, dude!’ zegt Tyler bewust met een grijns, maar hij geeft Jairo wel meteen een knuffel. ‘Maar echt, ik vind het tof voor je. En voor Ginny.’

Jairo rolt met zijn ogen over het dude, maar knuffelt toch terug. ‘Dank je.’ Dan klinkt de telefoon en laten ze elkaar los. ‘Ik pak hem wel,’ zegt Jairo. ‘Kleed jij je maar verder aan, want het sneeuwt hier dan nooit, koud is het wel en ik wil niet dat je ziek wordt.’

‘Ja, whatever,’ zegt Tyler, maar hij pakt toch zijn broek wanneer Jairo de kamer uitloopt.

‘Studentenvereniging van Velds, met Jairo Nova,’ zegt Jairo wanneer hij de telefoon opneemt.

‘...’

Jairo kijkt verbaasd als hij hoort wie er aan de telefoon is. ‘Oh, hallo. Hoe is het?’

‘...’

‘Wow,’ zegt Jairo met grote ogen. ‘Dat komt als een verrassing.’

‘...’

‘Ja, ik kan me voorstellen dat jullie er heel blij mee zijn. Gefeliciteerd.’

‘...’

‘Is goed. Zeker weten dat je het niet zelf wil vertellen? Ik kan hem even roepen.’

‘...’

‘Oké, fijne avond dan. En nogmaals, gefeliciteerd. Ik ben heel blij voor jullie.’

‘...’

‘Ja, doei!’ Met een beetje een verdwaasde blik hangt Jairo de telefoon op.

‘Wie was het?’ vraagt Tyler, die zich inmiddels heeft aangekleed.

‘Dat was mam.’ Het heeft een tijdje geduurd tot Tyler en Jairo zich er prettig bij voelden om hun moeder zo aan te spreken, maar in de loop van de tijd is de band met Ingrid wat versterkt. Ze zullen nooit zo close met haar zijn als met hun vader, maar Ingrid is ook geen vreemde meer voor de jongens.

‘Mam?’ vraagt Tyler verbaasd. ‘Waarom belde ze?’

‘Nou, ze had iets te vertellen,’ zegt Jairo.

Tyler kijkt zijn broer afwachtend aan, maar wanneer die niks zegt, vraagt hij: ‘Wat vertelde ze dan?’

‘Ze is zwanger.’

‘Wacht,’ zegt Tyler en hij steekt zijn vinger op ten teken dat Jairo even stil moet zijn. Een moment staart hij voor zich uit. Dan kijkt hij Jairo weer aan. ‘We krijgen een broertje of zusje?’

Jairo haalt zijn schouders op. ‘Blijkbaar.’

‘Huh.’ Tyler haalt zijn schouders op. ‘Ach, ze wilden het graag, toch? Liever zij dan ik.’

‘Ja, ze wilden het heel graag. Mam klonk echt heel gelukkig.’

‘Alleen jammer dat het pas gelukt is nu ze al zo oud is,’ zegt Tyler. ‘Straks zal ze in plaats van haar pensioen genieten achter een peuter aanrennen.’

‘Maar Dennis is een stuk jonger,’ zegt Jairo. ‘Dus het zal wel goed komen, denk ik.’

‘Dat denk ik ook wel.’

‘En geen zorgen,’ zegt Jairo met een grijns. ‘Ik vraag wel aan ze of jij ook een luier mag verschonen, want ik weet hoe graag je dat wilt.’

‘Ieuw! No way!’ roept Tyler. Hij gaat er snel vandoor, op zoek naar Deejee, en laat een lachende Jairo achter.

‘Heerlijk, zo’n weekend,’ zegt Ruby terwijl ze haar armen om Romeo’s nek legt.

Romeo knikt. ‘Alleen balen dat er vanavond meerdere verjaardagen zijn. Ik zou net zo lief hier blijven, maar ik snap ook wel dat oma en opa het leuk vinden om alle kinderen en kleinkinderen te zien.’

Challengefields 6

‘Dan moeten we maar het meeste maken van de tijd die we hebben tot je weg moet,’ zegt Ruby. Romeo grijnst en kust haar meteen.

‘Weet je, als je niet betrapt wilt worden, moet je toch iets meer op je omgeving blijven letten,’ klinkt het vanaf de deur. Geschrokken laten Romeo en Ruby elkaar los en kijken ze naar waar de stem vandaan komt.

Daar zien ze een grijnzende Sterre in de deuropening staan. ‘Echt, ik kan er niet bij dat ik de enige ben die dit doorheeft. Jullie zijn zo overduidelijk meer dan alleen vrienden. Ik denk dat het komt doordat niemand het tussen jullie verwacht.’

‘Sterre, je... Wacht, wat? Je wist al dat... Nou, van dit?’ vraagt Ruby verbaasd terwijl ze op de onderste trede van het trappetje blijft staan.

Daar moet Sterre om lachen. ‘Natuurlijk wist ik het. Jullie zijn niet erg goed in stiekem doen.’

‘Maar... Ik snap het niet. Hoe zag je het? Denk je dat anderen het ook kunnen zien?’ vraagt Romeo.

‘Oh, ik zag het op dezelfde manier als dat ik doorhad dat er heel wat anders gebeurde als Tyler zei dat hij ging leren voor een toets met een meisje uit zijn klas. Of zoals ik heus wel weet wat er gebeurt als mijn vader op bezoek gaat bij “een collega”. Ik ben ermee opgegroeid.’

‘Huh, dat verklaart het wel, ja,’ zegt Romeo met een grijns.

Ruby is nog iets nerveuzer. ‘Je gaat het toch niet vertellen?’ vraagt ze dan ook.

Sterre schudt haar hoofd. ‘Ik kwam jullie juist waarschuwen. Tante Lily zei namelijk dat ze zo zou komen zeggen dat Romeo naar het huis van oom Sil en tante Lonneke moet gaan. Ik dacht dat jullie liever niet door haar gezien zouden worden.’

‘Dank je, Sterre,’ zegt Ruby en ze slaakt zachtjes een zucht van verlichting.

‘Geen dank,’ zegt Sterre. Ze draait zich om, steekt haar hand op en loopt de kamer uit. ‘Maar hou er rekening mee dat ik er niet altijd ben om jullie te helpen het geheim te houden.’

‘Wow, daar hebben we geluk mee gehad,’ zegt Romeo.

Ruby knikt. ‘We hebben echt geluk dat het Sterre was, die nooit iemand om iets als dit zal veroordelen. Ik denk niet dat veel anderen net zoals haar zouden zijn.’

‘Maar ze heeft wel gelijk,’ zegt Romeo. ‘We zullen iets voorzichtiger moeten zijn.’

‘Jup. Ik probeerde al voorzichtig te zijn, maar ja, je bent nogal een afleiding.’

Romeo grinnikt. ‘Jij ook.’

Die avond is er een heel gezellig feest. De grootouders laten aan hun kinderen en kleinkinderen zien dat het nog prima is met hun heupen.

Joëll heeft zijn moeder gestrikt en danst vrolijk met Magda door de kamer.

En natuurlijk danst Rachel ook mee. Chris houdt haar naast zich, zodat ze veilig is voor alle rondvliegende benen, maar dat maakt Rachel niet uit. Ze heeft toch de grootste lol met proberen de bewegingen van de andere dansers na te doen.

‘Vind je het toch een beetje leuk?’ vraagt Britt aan haar nichtje. Sapphire baalde er nogal van dat Lynn en zij niet naar elkaars verjaardag kunnen en had eigenlijk niet zo’n zin in het feestje.

‘Ja, ik vind het super!’ roept Sapphire enthousiast. ‘Ik vind het nog steeds jammer dat Lynn er niet is, maar het is echt leuk!’

‘Mooi zo,’ zegt Britt. ‘Maar denk je niet dat het tijd wordt om de kaarsjes uit te blazen? Het is zes uur geweest.’

‘Yay!’ roept Sapphire. Meteen vergeet ze het dansen en gaat ze naar de taart toe.

‘Kom op, iedereen!’ roept Ruby meteen als ze Sapphire bij de taart ziet staan. ‘Alle aandacht naar mijn zusje!’

Sapphire schudt haar hoofd. ‘Je bent getikt.’

‘Weet ik,’ zegt Ruby en ze pakt haar toeter. ‘Kom op, zusje. Blaas die kaarsjes uit.’ Dan toetert ze zo hard mogelijk.

‘Hmm, misschien moet ik toch wat langer over mijn wens denken...’ zegt Sapphire plagend. Wanneer Ruby haar ogen samenknijpt, blaast Sapphire lachend de kaarsjes uit.

Dan volgen natuurlijk de bekende tintels en sprong in de lucht.

‘Zo goed, Ruby?’ vraagt Sapphire wanneer ze weer is neergekomen.

‘Uhm...’ begint Ruby, maar Sterre neemt het voor haar over.

‘Niet echt. Kijk eens naar wat je aan hebt?’

Sapphire kijkt omlaag en haar ogen worden groot. ‘Verschrikkelijk.’

‘Inderdaad,’ zegt Sterre.

‘Voordat de modepolitie zich op je stort,’ zegt Josef. ‘Wat zijn je wens en levenswens?’

‘Oh, ik heb gekozen voor Rijkdom,’ zegt Sapphire. ‘En ik wil het Hoofd van de SCIA worden. Dat lijkt me wel wat.’

Dan wordt Sapphire door Sterre en Ruby meegesleept naar Ruby’s slaapkamer (‘Want ik heb de grootste spiegel en al mijn make-up staat daar.’), waar ze samen met Sterre een outfit uitzoekt en Ruby zich om haar kapsel en make-up bekommert.

‘Ja, dat is best leuk zo,’ zegt Sapphire wanneer ze het resultaat in de spiegel bekijkt.

‘Je ziet er gewoon prachtig uit,’ zegt Sterre. ‘Echt, het staat je geweldig.’

‘Dank je, Sterre.’

‘Ik ben het met Sterre eens, je ziet er super uit. Maar dat kan ook niet anders, je bent mijn zusje.’

Sapphire draait zich naar Ruby toe. ‘Bescheiden, hè?’

‘Pff, bescheiden zijn is niet nodig als iedereen iets al kan zien. En wij? Wij zijn een stel mooie dames,’ zegt Ruby.

‘Kom,’ zegt Sterre. ‘Laten we je look showen aan de rest.’

‘Dames en heren, kijk eens naar mijn prachtige zusje!’ roept Ruby vrolijk wanneer ze de kamer inlopen, waarop Sterre giechelt en Sapphire met haar ogen rolt. Maar de aandacht krijgen ze wel van iedereen.

Nou ja, van bijna iedereen. Want op dat moment gaat de mobiel van Luuk. Terwijl hij een stukje van de anderen wegloopt haalt hij zijn mobiel uit zijn zak. Op het schermpje ziet hij de naam “Kristof” verschijnen en verbaasd neemt hij op.

‘Hallo Kristof. Alles goed? Is de drieling goed opgegroeid?’

‘...’

‘...Wat zeg je?’ vraagt Luuk terwijl het feest achter hem weer in volle gang is.

‘...’

‘Ik... Mijn god. Wat... Gaat het daar een beetje?’

‘...’

‘Ja, nee, natuurlijk,’ zegt Luuk en hij knippert even flink met zijn ogen. ‘Ik zal het hier zeggen. Oh god... Ik... Ik zie je zo.’

‘...’

‘Ja, tot zo.’

‘Wie was dat, pap?’ vraagt Britt nadat Luuk heeft opgehangen.

Luuk draait zich om en slaat met tranen in zijn ogen zijn armen om Britt heen. Stevig houdt hij zijn jongste dochter vast.

Britt knuffelt haar vader verbaasd terug. ‘Gaat het wel, pap?’ vraagt ze als ze een traan op haar schouder voelt vallen.

‘Het is Esmay...’

Goodbye my lover.Goodbye my friend.

You have been the one.You have been the one for me.

Challengefields Begraafplaats

Diezelfde avond nog is de hele familie bijeen op de begraafplaats. In stilte kijken ze naar het nieuwste graf, de grafsteen van Esmay.

‘Ik... Ik ga haar zo missen,’ zegt Kristof, zachtjes snikkend. Lynn en Sil leggen allebei even een hand op de schouder van Kristof, maar stoppen met huilen kan hij niet.

Luuk veegt de tranen van zijn gezicht en slikt. ‘Ik ook.’

Larissa knikt instemmend. ‘We zullen haar allemaal missen,’ zegt ze met licht trillende stem terwijl de tranen ook over haar wangen stromen.

‘Ze was een betere moeder dan we ons ooit hadden kunnen wensen,’ zegt Sil. Fluisterend voegt hij eraan toe; ‘En ik mis mijn tweelingzusje nu nog meer,’ waarop Lonneke zijn bevende hand vastpakt.

‘En ze was de allerbeste oma,’ zegt Victoria. Ook bij haar lopen de tranen over haar gezicht.

‘Ze was er altijd voor ons,’ zegt Romeo, die flink knippert om de tranen zelf tegen te houden, maar toch ontsnappen er een paar. ‘Of we het waardeerden of niet, ze was er altijd als iemand haar nodig had.’

‘En ze maakte de allerbeste koekjes,’ zegt Caitlyn terwijl ze in haar ogen wrijft.

Alycia haalt zachtjes haar neus op en knikt. ‘Sorry mama, die van jou zijn ook lekker, maar niet zoals oma ze maakte.’

‘Dat geeft toch niet,’ zegt Kelsi en ze trekt haar dochters even tegen zich aan.

‘Ook een betere schoonmoeder had ik niet kunnen treffen,’ zegt Edwin. ‘Ze heeft iedere schoonzoon en schoondochter in de familie geaccepteerd alsof we haar eigen kinderen waren.’

‘We zullen haar allemaal om onze eigen redenen missen,’ zegt William en Sophie knijpt zachtjes in zijn hand. ‘Zo’n geweldige vrouw waar iedereen van moet houden... Mama was uniek.’

‘Het zal heel anders zijn zonder haar,’ zegt Milan. ‘Maar vergeten zullen we haar nooit.’

Terwijl de volwassenen nog een tijdje in respectvolle stilte bij het graf blijven staan, zoeken de kinderen steun bij elkaar.

I am a dreamer and when I wake,You can't break my spirit - it's my dreams you take.

And as you move on, remember me,Remember us and all we used to be

I've seen you cry, I've seen you smile.I've watched you sleeping for a while.

I'd be the father of your child.I'd spend a lifetime with you.

I know your fears and you know mine.We've had our doubts but now we're fine,

And I love you, I swear that's true.I can not live without you.

Dan gaat iedereen...

...Langzaam maar zeker op huis aan.

Goodbye my lover.Goodbye my friend.

You have been the one.You have been the one for me.

‘Vaarwel, mama.’

Esmay Dekker (van Velds)

Generatie 275 dagen gewordenFamilie/PopulariteitLevenswensen gehaald: 2- 6 kinderen zien trouwen- 20 Beste vrienden

Stier - 5/8/6/8/4

Man: Kristof DekkerKinderen: - Ilse Andersen, Milan Dekker, - Lis Dekker, Sil Dekker, - Kelsi van Ginkel, - William Dekker, Lindsay Meulendijk

Kleinkinderen: - Victoria Andersen, - Romeo en Quinten Dekker, - Laurence, Lynn en Liam Dekker, - Alycia en Caitlyn van Ginkel, - Dennis Meulendijk

-~-~-

Vaarwel, Esmay

-~-~-

- Einde update -

Lyrics:Goodbye My Lover - James Blunt