De vorige keer...

De vorige update zagen we hoe het Jairo en Tyler hun eerste tijd op de universiteit verging.

Lieffie is zwanger en Tim is dolblij.Victoria en haar maatje Fred zijn tieners geworden.

Ruby en Romeo draaien een beetje om elkaar heen, maar worden telkens onderbroken.

En natuurlijk, wat niemand vergeten zal zijn gezien de reacties daarop, Ruben en Magda zijn met Rachel naar het ziekenhuis geweest, waar de kinderarts bevestigde

dat Rachel doof is.

Als je dat niets zegt, kijk dan even terug naar het vorige hoofdstuk.

Weet je wel waar het over gaat? Dan kan je verder! ->

In het hoofdhuis gaat niet alles meer zo makkelijk als voorheen. Ruben en Magda hebben al drie kinderen door de peutertijd heen geholpen, maar een dove peuter is toch weer een heel ander verhaal. Leren lopen en op het potje gaan is gelukkig niet zo’n groot probleem.

Challengefields 1

Want of je het nou met of zonder woorden doet, met peuters moet je het gewoon een paar keer proberen voor ze het doorhebben.

Maar Rachel leren praten is natuurlijk niet hetzelfde. Bij de jongens leerden ze hen gewoon woorden die ze zelf al van jongs af aan kennen. Bij Rachel moeten ze eerst zelf de woorden leren, voor ze het aan hun dochter kunnen laten zien. Ruben en Magda zitten dus flink met hun neus in de boeken om de gebaren te leren. Rick, Chris en Joëll vinden het best leuk om de gebaren te leren, deels om met Rachel te kunnen praten, maar deels ook om op school te kunnen communiceren zonder dat iemand het snapt. Natuurlijk leren Tamara en Luuk ook gebarentaal en Britt, Lily, Esmay, Larissa en nog een aantal familieleden zijn bezig in ieder geval de basis onder de knie te krijgen.

En als ze zelf de woorden kennen, zijn ze natuurlijk nog niet klaar. Dan moeten ze het ook nog aan Rachel leren.

Gefrustreerd kijkt Magda naar de boeken die voor haar liggen. ‘Stom gedoe,’ mompelt ze dan ook.

Ruben zucht en kijkt haar even aan. ‘Ik weet dat het niet makkelijk is, maar we moeten toch doorzetten.’

Magda schudt haar hoofd. ‘Ik vind het niet erg om meer moeite te moeten doen. Ik vind het erg dat Rachel zoveel meer moeite moet doen, niet alleen nu, maar haar hele leven lang. Toen we aan kinderen begonnen, waren mijn enige wensen dat ze gezond en gelukkig zouden zijn. Maar Rachel is doof. En daar baal ik van, ja. Voor haar. Want ze zal het niet makkelijk krijgen.’

‘Dat is wel zo,’ zegt Ruben en even is hij stil terwijl hij daar over nadenkt. Dan verschijnt er een vastberaden blik op zijn gezicht. ‘En dus is het aan ons haar te laten zien dat je met doorzetten heel ver kunt komen.’

Hij kijkt nog even in de folder die voor hem ligt, wijst eerst op zichzelf en doet dan het gebaar voor ‘papa’. Hij doet het nog een paar keer voor, terwijl Rachel naar zijn handen kijkt en het na probeert te doen. Het heeft even nodig, maar dan lukt het Rachel haar handjes op de juiste manier te bewegen. Er verschijnt een lach op haar gezicht en meteen doet ze het nog een keer, waarna ze naar Ruben wijst. Ook Ruben krijgt een lach op zijn gezicht en steekt trots zijn duim naar haar op. Enthousiast wiebelt Rachel heen en weer en herhaalt ze het gebaar nog een paar keer.

Grijnzend kijkt Ruben even naar Magda. ‘En daar doen we het voor.’ Dan kijkt hij meteen weer in de folder. ‘Dan gaan we nu mama proberen.’

Glimlachend kijkt Magda even naar haar echtgenoot en dochter, voor ze haar boek oppakt om zelf de gebaren te leren. Nu ze heeft gezien dat het echt lukt en dat het Rachel gelukkig maakt, gaat ze er met nieuw enthousiasme tegenaan.

‘Ik ben blij dat het vrijdag is,’ zegt Romeo wanneer hij samen met Ruby op de bank gaat zitten. ‘Even een paar dagen bijkomen van deze drukke week.’

‘Dat is wel nodig, ja,’ zegt Ruby. ‘Zoveel toetsen terwijl het geen toetsweek is, niet normaal.’

‘Maar nu is het tijd om te ontspannen!’

Challengefields 6

‘Inderdaad! Wat ben jij van plan, dit weekend?’ vraagt Ruby.

Romeo haalt zijn schouders op. ‘Verder dan vandaag had ik nog niet nagedacht. En vandaag wil ik gezellig met jou rondhangen.’

‘En wie zegt dat ik dat goed vind?’ plaagt Ruby en ze prikt Romeo in zijn zij, voor ze zachtjes lachend de andere kant op kijkt.

Romeo slaat zijn armen snel over elkaar, zodat Ruby minder makkelijk weer kan prikken, want daar kan hij niet echt tegen. Dan trekt hij een sip gezicht. ‘Vind je me dan niet lief meer?’

Grinnikend kijkt Ruby hem aan. ‘Natuurlijk vind ik je nog wel lief.’

‘Dat laat je anders niet merken, met je gemene prikken in mijn zij.’

‘Ah, arme Romeo,’ zegt Ruby, nog steeds lachend. ‘Moet ik er een kusje op geven?’

Met die woorden wordt de stemming opeens een stuk serieuzer. ‘Nou, het hoeft niet per sé daar te zijn, maar tegen een kusje zeg ik geen nee,’ antwoordt Romeo en hij legt zijn ene arm om Ruby heen legt, terwijl zijn andere hand een plukje haar voor haar ogen vandaan haalt.

‘Waar wil je het kusje dan?’

Romeo tikt tegen zijn lippen. ‘Hier.’

Even kijken ze elkaar nog licht lachend aan, maar dan worden de blikken intenser en leunen ze naar elkaar toe.

En natuurlijk vliegt op dat moment de deur open. Snel staan Romeo en Ruby op en zien ze Sapphire, Lynn en Sterre de kamer binnenlopen. Sapphire blijft verward staan als ze ziet hoe ongemakkelijk haar zus en diens beste vriend kijken. ‘Wat is er?’ vraagt ze dan ook.

‘Niks, jullie lieten ons alleen een beetje schrikken,’ zegt Ruby snel. ‘Waarom zijn jullie zo vroeg hier?’

‘De juffen en meesters hebben zo’n studiemiddag,’ zegt Sterre grinnikend. Zij heeft een vermoeden wat er is, maar zegt niks.

‘Oh, oké,’ mompelt Ruby, voor ze Romeo aan zijn arm meetrekt haar kamer in.

Hoofdschuddend loopt Sapphire met haar vriendinnen wat verder de kamer in. ‘Hebben jullie enig idee wat dat was?’

Lynn haalt haar schouders op. ‘Ik zou het niet weten.’

Sterre grinnikt een beetje en Sapphire en Lynn kijken haar aan. ‘Weet jij wel wat er was?’ vraagt Sapphire verbaasd.

‘Ik heb een vermoeden,’ zegt Sterre.

‘Wat dan?’

Sterre, die steeds meer mee krijgt van hoe Tyler en haar vader leven, grijnst en zegt alleen; ‘Waarschijnlijk kwam het in de buurt van wat tante Britt nu aan het doen zal zijn.’

Lynn en Sapphire kijken elkaar verward aan. ‘Maar tante Britt zei dat ze zaken ging bespreken met haar collega,’ zegt Lynn. ‘Ik snap het niet.’

‘Wees gerust, over een tijdje snappen jullie het vanzelf,’ grinnikt Sterre.

Ondertussen loopt Ruby in haar kamer te razen en te tieren. ‘Echt, het is toch niet normaal!? Iedere keer weer komt er iemand binnen lopen! Het lijkt haast of ze ons uit elkaar willen houden, alsof het afgesproken werk is. Maar het is te irritant.’

‘Dat is het zeker,’ zegt Romeo.

‘Het is echt te erg. Ik wil alleen maar mijn eerste kus delen met mijn beste vriend, zonder toeschouwers. Is dat nou te veel gevraagd?’

Romeo haalt zijn schouders op. ‘Nou, we zijn nu alleen.’

Door die woorden valt Ruby even stil en denkt ze na. Dan verschijnt er een lach op haar gezicht en draait ze zich om.

‘Goed punt.’

‘Chris baalde vanmorgen heel erg dat het niet harder had gesneeuwd,’ vertelt Luuk aan Esmay. ‘Hij had heel graag een extra dagje vrij gehad. Joëll vindt school best leuk en Rick gaat juist heel graag, maar Chris zou volgens mij het liefste de hele dag het huis op stelten zetten.’

Esmay grinnikt. ‘Dan zal je juist wel blij zijn een paar uur per dag rust te hebben.’

‘Soms wel, ja.’

Challengefields 1

‘Ik vind het wel stil in huis, als de kinderen naar school zijn en Sil, Lonneke en Kristof naar hun werk. Ik heb zelf dan nog wel mijn werk, maar dat is maar drie dagen per week en dan ook maar een paar uurtjes. Ik ben ook maar wat blij als Lindsay belt om te vragen of ik op Dennis wil passen. Helaas hoeft dat met Alycia en Caitlyn haast niet meer, nu ze ook naar school gaan.’

‘En hoe vinden de meiden het op school?’ vraagt Luuk.

‘Prachtig. Nou ja, vooral de pauzes vinden ze prachtig. Maar ze hebben het prima naar hun zin in hun klas,’ zegt Esmay. ‘Alycia is dan wel verlegen, maar ze vindt het geweldig om nieuwe vrienden te maken. En Caitlyn blijft rond Alycia hangen. Ze maakt ook wel nieuwe vrienden, maar ze speelt gewoon het liefste met haar tweelingzus.’

‘En zolang Alycia dat ook gezellig vindt, is er geen probleem,’ zegt Luuk.

Esmay knikt. ‘Gelukkig vindt Alycia dat ook heel gezellig. Ze kunnen wel kibbelen, maar ze zijn ook elkaars beste vriendinnen.’

Dan klinkt er opeens luid, vrolijk gelach bij de speeltafel vandaan, waardoor ze allebei die kant opkijken. Lachend zwaait Dennis met het blokje in zijn handen, voor hij het op een ander blokje neerzet. Daarop klapt hij blij in zijn handjes en Rachel wappert enthousiast met haar handjes. De communicatie tussen de twee is natuurlijk niet zo makkelijk, maar met wijzen en enthousiaste bewegingen, hebben Dennis en Rachel de grootste pret.

‘Hoe gaat het eigenlijk tussen Rachel en haar broers?’ vraagt Esmay.

‘Eigenlijk verbazingwekkend goed,’ vertelt Luuk. ‘Ze zijn natuurlijk nog jong, dus ze pakken een vreemde taal erg snel op, wat gebarentaal ook is. En nu komt er regelmatig een van de jongens binnenrennen om een van de boeken te pakken, omdat er een woord is wat ze tegen Rachel willen zeggen maar dat ze nog niet kennen. Dan zoeken ze het op, oefenen een paar keer en gaan er weer vandoor. Het gebeurt nu steeds vaker dat een van ons een woord moeten opzoeken wat Rachel gebruikt, maar wat wij nog niet kennen.’

‘Lijkt me best lastig,’ zegt Esmay.

‘Is het soms ook. Maar als je dan ziet hoe gelukkig Rachel is als ze ziet dat je snapt wat ze bedoelt, is dat het allemaal waard.’

Het heeft een tijdje geduurd, maar uiteindelijk is Sterre gewend geraakt aan het feit dat haar broers niet meer thuis wonen. Ze verschillen dan wel veel in leeftijd, Sterre was thuis toch vaak bij haar broers te vinden. Ze is dan ook erg blij dat haar vader zoveel mogelijk extra tijd vrij maakt om leuke dingen met haar te doen.

Challengefields 4

Haar grootouders houden haar ook flink bezig. Van Larissa leert ze schaken, waar Sterre nu steeds beter in wordt. En haar opa laat haar helpen in de tuin. Hij is wel streng als het over zijn tuin gaat, maar zolang Sterre goed luistert, vindt Cisko het niet erg dat ze helpt met onkruid wieden. Zeker niet nu hij wat ouder wordt en het bukken niet zo makkelijk meer gaat als vroeger. En natuurlijk is er ook Roy, waar Sterre vaak lekker mee knuffelt.

Natuurlijk is ze ook vaak bij Lynn of Sapphire thuis te vinden en de meiden komen ook bij haar langs. De twee giechels vinden het prachtig om bij Sterre thee te drinken sinds Sterre van haar oma heeft geleerd hoe ze het moet maken en inschenken.

En op andere momenten heeft Sterre een paar klasgenoten op bezoek. Soms om gewoon lekker te kletsen en soms om samen aan hun huiswerk of projecten te werken. Zulke dingen doet Sterre meestal met de klasgenoten die het dichtste bij wonen, dus met Rick, Mark, Chris en Fiona.

Maar het gelukkigste is Sterre wanneer haar broers op bezoek komen. ‘Daar zijn jullie eindelijk!’ roept ze enthousiast wanneer de deur achter de jongens dichtvalt en ze vliegt eerst Jairo en dan Tyler om de nek.

‘Eindelijk?’ vraagt Tyler. ‘We zien hier een kwartier eerder dan verwacht.’

‘Dus? Ik wacht al op jullie sinds ik wakker werd,’ zegt Sterre en ze knuffelt haar broers nog een keer.

‘En hoe is het op de universiteit?’ vraagt Sterre wanneer iedereen aan tafel zit met iets te drinken.

‘Leuk,’ zegt Jairo meteen. ‘Erg leuk. De lessen zijn erg interessant, de professoren kennen hun vak goed en er is een bibliotheek waar je u tegen zegt.’

‘Ja, die bibliotheek is geweldig,’ zegt Cisko. ‘Toen ik er was, werd hij ieder jaar aangevuld met recente boeken. Is dat nog steeds zo?’

Jairo knikt. ‘Ja, dat doen ze nog steeds. En het beste is dat ze buiten studieboeken ook een erg grote verzameling gewone boeken hebben.’

‘Ik zal voor je weggaat nog een paar auteurs op een briefje schrijven waarvan ik weet dat ze daar boeken hebben,’ zegt Cisko.

‘En ik zal er daar misschien een paar aan toevoegen,’ zegt Larissa. Dan kijkt ze naar Tyler. ‘Hoe bevalt het jou? Jij zal de boeken iets minder boeiend vinden, denk ik.’

Jairo grinnikt. ‘Inderdaad. Soms lijkt het wel of hij allergisch is voor de bibliotheek.’

‘Dat is een beetje overdreven,’ vindt Tyler. ‘Als het nodig is, ga ik best naar de bieb. Ik hang er alleen niet zo veel rond als jij.’

‘Maar wat doe jij dan zoal met je tijd?’ vraagt Marnix, ook al heeft hij best een flink vermoeden.

‘Ja... Dat zouden jullie wel willen weten,’ zegt Tyler op een plagende toon en hij wiebelt veelzeggend met zijn wenkbrauwen.

‘Je lijkt echt enorm op papa, Tyler,’ zegt Sterre hoofdschuddend.

‘En is daar dan iets mis mee?’ vraagt Marnix, zogenaamd verontwaardigd.

Sterre kijkt met grote, onschuldige ogen naar haar vader. ‘Natuurlijk niet, pap,’ antwoordt ze, waar haar grootouders en Jairo om moeten lachen, terwijl Tyler haar een tik op haar neus geeft.

‘Wijsneus,’ zegt hij, waarop Sterre haar tong uitsteekt.

‘Nee, maar Tyler gaat gewoon regelmatig uit,’ zegt Jairo. ‘Misschien iets te vaak, maar ach, zolang hij zijn cijfers maar goed houdt, toch?’

‘En jij helpt me er wel aan herinneren dat ik mijn werk moet doen,’ zegt Tyler. ‘Als mijn opdrachten zich een beetje opstapelen, sleept hij me gewoon mee en zet hij me aan het werk. Hij bindt me dan nog net niet vast aan mijn stoel.’

‘Het werkt wel, want je opdrachten zijn dan zo gebeurd.’

‘Natuurlijk zijn ze dan zo af. Ik heb geen zin in een boze broer.’

‘Maar je hebt het dus erg gezellig met de jongedames?’ vraagt Marnix.

‘Heel gezellig,’ zegt Tyler. ‘Als is het met de vreemde tijdlijnen wel... Nou ja, soms ongemakkelijk. Want soms komen er meisjes op me af die vragen of ik net zoveel talenten in de slaapkamer heb als mijn vader. Best awkward, kan ik je zeggen.’

Marnix grinnikt zachtjes. ‘Mooie tijden waren dat.’

‘Ieuw,’ zegt Jairo met een kleine rilling.

‘Maar hoe gaat het met jou en de jongedames, Jairo?’ vraagt Larissa.

‘Pff,’ zegt Jairo met een lach. ‘Daar heb ik geen tijd voor. Ik heb het veel te druk met mijn studie. Misschien later, maar nu... Nee.’

‘Je vindt de meisjes gewoon niks,’ plaagt Tyler. ‘En dat terwijl zij jou wel wat vinden. Er zijn regelmatig meisjes die vragen of ik een date met jou voor ze kan regelen.’

‘Als je het maar uit je hoofd laat.’

‘Maar waarom niet?’ vraagt Sterre. ‘Tyler kent een heleboel meisjes, vast ook wel eentje die goed bij jou past.’

‘Ik wil niet gekoppeld worden,’ zegt Jairo.

‘Wacht maar,’ zegt Tyler. ‘Ik krijg je vast wel aan een leuk meisje gekoppeld.’ Dan kijkt hij de rest aan. ‘Jullie zijn getuigen, ik heb het gezegd, ik ga mijn broertje aan zijn toekomstige vrouw helpen!’

Nadat Romeo zijn eerste zoen heeft gedeeld met Ruby, laat hij zien dat hij een echte Romantieksim is. Hij neemt verschillende meisjes mee naar huis waar hij het erg gezellig mee heeft. Met die meisjes maakt het hem ook niet echt uit of iemand hen ziet.

Challengefields 8

Dat ligt toch een tikje anders met Ruby. Ze zijn nog steeds de beste maatjes en als ze daar zin in hebben, flikflooien ze lekker samen, maar ze willen niet dat de rest van de familie dat weet. Ze hebben best door dat niet iedereen het normaal zal vinden, aangezien ze familie zijn. En dus houden ze het geflikflooi voor wanneer ze alleen samen zijn. ‘Je bent ook een idioot,’ zegt Ruby nadat Romeo verteld heeft hoe hij zijn ouders die ochtend heeft laten schrikken.

‘Ik ben helemaal geen idioot.’

‘Welles.’

‘Nietes.’

‘Welles,’ houdt Ruby vol.

‘Ach, hou je kop, jij,’ zegt Romeo plagend.

‘Zorg maar dat ik dat doe,’ antwoordt Ruby met een grijns die duidelijk maakt wat ze bedoelt.

Romeo grijnst terug. ‘Maar al te graag.’ Dan drukt hij zijn lippen op die van Ruby.

Een tijdje zitten ze zonder problemen met elkaar te zoenen, maar dan gaat plots de deur open en laten ze elkaar snel los.

‘Hallo!’ klinkt het vanaf de deur, waar Quinten binnen komt wandelen.

‘Hoi Quinten,’ zegt Romeo tegen zijn broertje, terwijl Ruby zeer geboeid naar de wedstrijd op tv kijkt en de stoorzender ook kort gedag zegt. ‘Hoe was het bij Liam?’

‘Heel erg gezellig,’ zegt Quinten vrolijk.

‘Wat ben je trouwens vroeg terug,’ zegt Romeo wanneer hij op de klok kijkt. ‘Meestal blijf je daar ook wel eten.’

‘Vandaag namen Oom Sil en Tante Lonneke de drieling mee uit eten en Liam moest eerst nog douchen, dus daarom ben ik er zo vroeg,’ zegt Quinten. ‘Wat kijken jullie eigenlijk?’

‘Voetbal,’ zegt Ruby.

‘Oh, wie spelen er!?’ vraagt Quinten enthousiast.

Ruby, die daar gelukkig op heeft gelet, antwoordt: ‘De SimCity Lama’s tegen het Droomzicht Dreamteam.’

‘Tof!’ roept Quinten uit en hij ploft tussen Romeo en Ruby op de bank neer. ‘Dan kijk ik mee! Dat vinden jullie toch niet erg?’

‘...Natuurlijk niet,’ zegt Romeo met een zucht. Over het hoofd van zijn broertje kijkt hij Ruby aan en hij haalt zijn schouders op. Ruby slaakt ook een zucht. Even kijken ze beiden hoofdschuddend naar Quinten, maar dan richten ze zich allebei maar op de wedstrijd.

‘Zo...’ zegt Fiona, die niet lang tegen stilte kan.

Samen met Chris, Rick en Mark speelt ze Maak De Lama Niet Wakker. De jongens kijken haar allemaal aan. ‘Wat is er zo?’ vraagt Rick.

‘Nou, ik vraag me wat af.’

‘Wat dan?’ vraagt Mark.

Challengefields 1

‘Nou, aangezien het niet lang duurt voor we allemaal jarig zijn, wil ik weten of jullie al een wens hebben gekozen,’ zegt Fiona en ze slaat haar armen over elkaar.

‘Dat is het?’ vraagt Mark. ‘Ik dacht echt dat er nou iets zou komen waarmee je ons zou verbazen. Maar nee, je wil gewoon je neus weer in de zaken van anderen steken.’

Chris en Rick lachen zachtjes en Fiona kijkt Mark boos aan. ‘Ik ben alleen nieuwsgierig, meer niet. Eikel.’

Rick wil graag dat het vriendelijk blijft en zegt snel; ‘Ik weet al welke wens ik ga kiezen, ja.’

‘Oh, welke?’ vraagt Fiona.

Rick legt een stokje op de stapel en glimlacht. ‘Dat ga ik nog niet vertellen.’

Chris lacht. ‘Ik heb ook al gekozen, maar ik zeg het ook nog niet. Dat komt pas nadat de kaarsjes uit zijn.

‘Hetzelfde geldt voor mij,’ zegt Mark.

‘Wat zijn jullie flauw,’ moppert Fiona.

Chris legt zijn eigen stokje op de stapel. ‘Ja, die ligt!’ roept hij blij uit. Dan zegt hij; ‘En nee, we zijn niet flauw, we willen het gewoon nog niet vertellen.

‘Maar waarom vertellen jullie het dan niet?’ blijft Fiona koppig volhouden.

Mark schudt zijn hoofd. ‘Als een hond die zijn favoriete speeltje niet wil loslaten,’ mompelt hij.

‘Wat zei je?’

Luider zegt Mark maar iets anders. ‘Nou, we zijn nog niet jarig. Dus we kunnen nog van keuze veranderen. En dan is het stom om nu al te zeggen wat we kiezen, toch?’

‘Ja, dat is wel zo,’ geeft Fiona toe.

‘En heb jij al iets gekozen, Fiona?’ vraagt Rick.

‘Nee, nog niet,’ zegt ze. ‘Alle wensen hebben wel wat. Ik weet gewoon niet wat ik moet kiezen!’

Chris glimlacht naar haar. ‘Een mooie dame als jij komt er vanzelf wel uit,’ zegt hij met een knipoog en Fiona giechelt een beetje.

Daardoor hebben ze geen van beiden door dat Rick en Mark achter de tafel naar elkaar hebben zitten gebaren welke wens ze hebben gekozen. Met een lach pakt Mark een stokje wat hij bovenop de stapel legt, waardoor de stapel wiebelt. ‘Pas op!’ roept Rick en even kijkt iedereen met ingehouden adem naar de stapel stokjes.

En alle vier slaken ze een diepe zucht als de stokjes blijven liggen. ‘Gelukkig,’ zegt Chris. ‘Anders was het maar een heel klein stapeltje geweest, haast beschamend zo klein.’

‘Maar hij staat, dus we kunnen verder,’ vindt Fiona. ‘Dus kom op, volgende!’

Mark grinnikt. ‘Dat ben jij, Fiona.’

‘...Oh.’ Even is Fiona stil. Dan haalt ze haar schouders op en pakt ze haar stokje alsof er niets is gebeurd.

Chris en Rick zijn niet de enigen die bezoek hebben. Joëll is samen met zijn visite een verdieping hoger te vinden. ‘Tadaa,’ zegt hij. ‘Dit is onze vleugel.’

‘Hij is erg mooi,’ zegt Caitlyn. ‘Hij lijkt erg op degene die wij thuis hebben.’

‘Volgens mij is het zelfs dezelfde,’ zegt Alycia. ‘Even naar het merk en serienummer kijken.’ Nieuwsgierig loopt ze op de vleugel af.

‘Het kan best, dat het dezelfde is. Mam heeft verteld dat hij bij de laatste verbouwing is aangeschaft, dus deze is dan nog niet zo heel oud. De viool die ergens in huis moet zijn is veel ouder. Ik vraag later aan papa of hij hem wil opzoeken, zodat je die de volgende keer kan bekijken, Cait. Als je dat wil, tenminste.

‘Natuurlijk wil ik dat,’ zegt Caitlyn vrolijk.

Alycia gaat op het bankje voor de vleugel zitten. ‘Het is inderdaad dezelfde,’ vertelt ze. ‘Mag ik een stukje spelen?’ vraagt ze aan Joëll.

‘Ja, graag juist. Anders had ik hem toch niet laten zien?’

Alycia begint een rustig en redelijk simpel melodietje te spelen. Ze speelt natuurlijk nog niet zo lang, maar wat ze speelt, speelt ze wel goed. Caitlyn staat er erg trots bij en Joëll kijkt met een grote grijns toe.

‘Wauw, wat mooi,’ zegt hij terwijl hij naar de andere kant loopt. Caitlyn gaat naast haar zus op het bankje zitten.

‘Ze is goed, hè?’ vraagt Caitlyn aan hem.

Joëll knikt. ‘Heel goed.’

‘Zo goed ben ik niet,’ zegt Alycia.

‘Welles!’ vindt haar zus.

Alycia schudt haar hoofd. ‘Ik ben pas kort bezig, dus natuurlijk ben ik nog niet heel goed. Maar ik ga blijven oefenen en zorgen dat ik wel heel goed wordt.’

‘Jij vindt het misschien nog niet zo goed, maar ik vind het wel al heel knap,’ zegt Joëll.

Wat hij zegt klinkt heel eerlijk en Alycia glimlacht. ‘Dank je.’

Dan concentreert Alycia zich weer op de muziek en laat ze nog een melodietje horen. ‘Wauw,’ klinkt het weer uit de mond van Joëll en nog een hele tijd blijven de drie bij de vleugel.

Zoals hij thuis al had verteld, heeft Tyler het erg naar zijn zin op de universiteit met alle meisjes. Momenteel heeft hij het vooral gezellig met twee meiden. De ene is Deejee.

Studentenvereniging van Velds

En de ander is zijn persoonlijke favoriet, Gyselle.

Het is ook grotendeels dankzij Gyselle dat hij nu met een grote grijns tegenover Jairo zit.

Voorzichtig glimlacht Jairo terug. ‘Wat is er?’ vraagt hij onzeker.

‘Ik heb een date voor je gevonden!’ roept Tyler enthousiast en Jairo, die nog niet zo lang wakker is, krimpt een beetje ineen.

‘Dat hoeft niet zo luid,’ moppert hij. ‘En ik dacht dat ik had gezegd dat ik niet gekoppeld wil worden.’

‘Dus? Iedereen zegt wel eens dingen die ze niet menen,’ zegt Tyler vrolijk.

Jairo schudt zijn hoofd. ‘Maar ik meende het wel. Ik ga me niet laten koppelen. En zeker niet door jou.’

‘Maar het is niet door mij,’ zegt Tyler triomfantelijk. ‘In ieder geval grotendeels niet.’

‘Door wie dan wel, als ik vragen mag?’

‘Gyselle,’ grijnst Tyler.

‘Gyselle? Als in, een van je vriendinnetjes, Gyselle?’ vraagt Jairo.

Tyler knikt. ‘Gyselle Gonzales, ja. Gyselle is een deel van een drieling. Die arme vader had drie meiden in een keer. De ene is Gaby. En ik weet dat ik niet monogaam ben, maar zelfs ik vind haar ietsje té, als je begrijpt wat ik bedoel.’

Jairo knikt. ‘Ja, ik snap wel wat je bedoelt.’

‘Wees gerust, ik koppel je niet aan haar. Nee, het gaat om de andere zus. Ginny, een lief meisje. Soms een tikje onzeker, maar dat komt vooral doordat de meeste jongens haar te uniek vinden en ze dus meerdere malen is afgewezen.’

‘Heeft ze dan een enorme wrat op haar neus of zo? Begrijp me niet verkeerd.’ Met een zucht ondersteunt hij zijn hoofd met zijn arm. ‘Ik vind de persoonlijkheid belangrijker dan het uiterlijk. Maar ik moet een meisje toch wel een beetje aantrekkelijk vinden, anders wordt het niks.’

‘Wees gerust, ze heeft geen wrat op haar neus en zover ik weet ook nergens anders.’

‘Maar waarom heeft ze dan de hulp van haar zus nodig om een date te vinden?’

‘Omdat ze moeite heeft iemand te vinden die er wel mee om kan gaan dat ze iets anders is dan anderen,’ zegt Tyler. ‘Maar je hoeft je geen zorgen te maken. Want als ze geen Familiesim was die op zoek is naar een vaste relatie, zou ik best met haar uitgaan. Nou ja, nu natuurlijk niet, want ze is de zus van Gyselle en ik wil geen ruzie veroorzaken. Maar echt, het is een leuke, mooie meid. Je zou Gyselle er ook een groot plezier mee doen. En je hoeft niet alleen, we gaan gewoon met zijn vieren; jij, ik, Gyselle en Ginny.’

‘Ik kan niet geloven dat ik dit zeg, maar vooruit dan maar. Al is het maar om jou je kop te laten houden,’ zegt Jairo.

‘Ik wist wel dat je verstandig zou worden, Jai,’ zegt Tyler zelfvoldaan. Dan staat hij op. ‘Ik ga meteen Gyselle bellen!’

Jairo slaakt nog een zucht. ‘Ik hoop maar dat ik hier geen spijt van zal krijgen...’

De volgende dag al lopen Tyler en Jairo naar het appartementencomplex waar de drie zussen wonen. Jairo loopt met zijn armen over elkaar achter zijn broer aan, geïrriteerd dat Tyler hem heeft weten over te halen dit te doen.

‘Loop niet zo te mokken, Jai,’ zegt Tyler dan ook. ‘Het wordt hartstikke gezellig, let maar op.’

‘Eerst zien, dan geloven,’ moppert Jairo.

Tyler zucht en draait zich om. ‘Wil je alsjeblieft iets positiever doen? Ik weet dat je hier liever niet bent, maar probeer het dan voor mij. En voor Ginny, want voor haar is het ook niet leuk als er een grote chagrijn voor de deur staat. Toe?’

Jairo zucht. ‘Vooruit dan maar,’ zegt hij en hij laat zijn armen langs zijn lichaam vallen.

‘Dank je, Jairo.’

‘Het is al goed. Kom op, wijs de weg.’

Ze hoeven niet ver het complex in. Bij de eerste deur die ze tegenkomen blijft Tyler al staan en klopt hij aan. Jairo gaat naast de deur staan en krijgt een grijns op zijn gezicht als hij ziet hoe onrustig zijn broer is. ‘Waarom zo nerveus, Ty?’ vraagt hij plagend.

‘Ach, hou je kop,’ zegt Tyler. Dan haalt hij zijn schouders op. ‘Ik vind Gyselle echt best leuk, weet je? Ik zal niet met haar trouwen of kinderen krijgen, die shit laat ik aan jou over. Maar ik hoop dat als Ginny en jij elkaar absoluut niet liggen, dat het niet tussen Gyselle en mij komt te staan. Want ik heb het écht gezellig met haar.’

Jairo haalt zijn schouders op. ‘Niet dat ik er echt verstand van heb, maar als jullie het echt gezellig hebben samen, zal wat er vandaag ook gebeurt niet tussen jullie komen.’

Dan gaat de deur open en met een enthousiaste ‘Hi!’ worden ze binnen gelaten.

‘Hallo Gaby,’ zegt Tyler tegen de jongedame die hen binnen laat en Jairo knikt vriendelijk wanneer hij de deur achter hem heeft dicht gedaan. ‘Nou, dit is dus mijn tweelingbroer Jairo. Jai, dit is Gaby Gonzales.’

‘Aangenaam,’ zegt Jairo beleefd.

‘Heel aangenaam,’ zegt Gaby. ‘Ty, je had helemaal niet gezegd dat je broer net zo’n lekker ding was als jij!’

Tyler haalt zijn schouders op. ‘Je weet dat ik geen verstand heb van wat meisjes leuk vinden aan jongens.’

‘Maar toch,’ vindt Gaby. ‘Jij en Jairo lijken erg op elkaar en als ik dan zeg dat jij een lekker ding bent, dan is je broer dat ook.’

‘Als jij het zegt,’ grinnikt Tyler.

Dan zet Gaby een stap naar hem toe. ‘Weet je zeker dat je niet een keertje met mij uit wil gaan in plaats van met mijn zus?’

Tyler grinnikt nog eens. ‘Ja, dat weet ik zeker. Nog steeds. Helaas Gaby, maar ik neem Gyselle mee.’

Gaby grinnikt ook. ‘Your loss.’ Dan stapt ze naar Jairo toe. ‘En jij, kanjer? Wil jij wel met me stappen?’

‘Uhh...’ is het enige wat Jairo uit kan brengen en aarzelend zet hij een stapje achteruit.

‘Af, Gaby,’ zegt Tyler. ‘Een monogame Kennissim, niet jouw type.’

‘Ik kan hem wel mijn type maken,’ vindt Gaby.

‘Serieus, Gaby, afblijven. Ik heb hem meegenomen voor Ginny, niet zodat jij je klauwen in hem kan zetten.’

‘Kom dan maar zitten,’ zegt Gaby en ze ploft op een van de banken neer. ‘De dames zijn druk bezig met tutten, dus dat kan nog wel even duren.’

‘Dat is niet erg,’ zegt Tyler en hij gaat samen met Jairo op de andere bank zitten. ‘Ik ben er wel aan gewend dat vrouwen net iets meer tijd nodig hebben.’

‘Iets meer? Mijn zussen nemen altijd veel meer tijd. Ik niet. Ik ben van nature een schoonheid.’

Tyler lacht. ‘Ja, jij bent heel snel. Vooral met al die make-up om je ogen.’

Gaby knijpt haar ogen samen. ‘Ja, daar heb ik dan wat meer tijd voor nodig. Maar dat doe ik omdat ik het leuk vind, niet omdat ik het nodig heb.’

‘En ik heb Ginny en Gyselle ook zonder make-up gezien en zij hebben het ook niet nodig. Muts.’

‘Eikel.’

‘Uhm... Kibbelen jullie altijd zo?’ vraagt Jairo onzeker.

‘Ja, zo doen we altijd. We bedoelen het niet gemeen. Tenminste, ik bedoel het niet gemeen. Bij Gaby is dat maar de vraag,’ antwoordt Tyler.

‘Pff, je weet best dat ik je ook alleen maar plaag. Meestal dan.’

‘Ik zou zeggen dat het ongeveer de helft van de tijd is,’ klinkt er een nieuwe stem. ‘En wanneer je niet gemeen bent, is de kans groot dat je met iemand aan het flirten bent.’

‘Hallo Gyselle,’ zegt Tyler en hij staat snel op om Gyselle een kus op haar wang te geven. ‘Je ziet er weer prachtig uit.’

‘Dank je, Tyler,’ zegt Gyselle. ‘En je ziet er zelf ook zeker niet verkeerd uit.’ Dan richt ze haar blik op de andere broer. ‘Hai Jairo, bedankt dat je bent gekomen.’

‘Geen probleem,’ zegt Jairo beleefd en hij schuift een stukje op zodat Gyselle en Tyler naast elkaar kunnen zitten. ‘Al kan je beter Tyler bedanken, want hij heeft echt zijn best moeten doen om me over te halen.’

‘Maar Tyler bedank ik later wel, als er geen anderen bij zijn,’ antwoordt Gyselle, waarop Tyler een grote grijns op zijn gezicht krijgt. ‘Ginny is ook bijna klaar, dus ze zal hier zo wel zijn.’

‘Mooi, dan zullen we netjes op tijd komen,’ zegt Tyler. ‘Ik heb gereserveerd in dat restaurant waar we het laatst over hadden, dat we wilden proberen.’

‘Welk restaurant gaan jullie heen?’ vraagt Gaby.

Voor Tyler antwoord kan geven, zegt Gyselle snel; ‘Vertel dat maar niet. Dan zit ze straks met een date aan de tafel naast ons.’

Tyler grinnikt. ‘Je hoort het Gaby, orders van de baas.’ Gyselle geeft hem een mep op zijn arm. ‘Auw...’ zegt Tyler zielig en hij zet een pruillip op.

‘Mietje,’ lacht Gaby.

Dan komt er een derde jongedame de kamer binnen. Ze hangt een briefje op het prikbord en kijkt een paar dingen na. ‘Nou, als er iets is, Gaby, ik heb mijn mobiel bij me.’

Gaby rolt met haar ogen. ‘Ja ja, mam,’ zegt ze op plagende toon. ‘Vergeet niet dat ik de oudste ben. Ik kan best voor mezelf zorgen.’

‘Als jij je er nou eens naar zou gedragen...’

Nieuwsgierig kijkt Jairo naar de blondine die net de kamer binnen is gekomen. Hij vraagt zich inmiddels toch wel af met wat voor een meid hij op date gaat. Zo van de achterkant ziet ze er in ieder geval niet verkeerd uit. Daar zou geen enkele jongen nee tegen zeggen, lijkt me, denkt hij stilletjes.

‘Ik gedraag me hartstikke volwassen,’ zegt Gaby.

Ginny draait zich naar Gaby toe. ‘Dat moet je dan aan mij nog laten zien.’ Dan valt haar blik op de jongens op de bank en valt ze een beetje stil. ‘Uhm, hallo Tyler,’ mompelt ze. ‘En jij bent Jairo?’

Jairo knikt en staat op. Nu snap ik wat Tyler bedoeld met unieker. Maar maken dan zoveel jongens een probleem van haar ogen? vraagt hij zich af. Dan schudt hij haar hand. ‘Dat ben ik, ja. Jairo Nova. En dan ben jij waarschijnlijk Ginny?’

Ginny knikt. ‘Ja, Ginny Gonzales.’

‘Mooi, iedereen kent elkaar, dan kunnen we gaan! Ik heb trek,’ zegt Tyler en Jairo lacht.

‘Laten we dan maar snel gaan,’ zegt Jairo tegen Ginny. ‘Voor hij sterft van de honger.’

Nerveus lacht Ginny even. Dan zeggen ze allemaal Gaby gedag en lopen ze naar buiten.

Eenmaal buiten springt Gyselle bij Tyler op zijn rug en grijnzend rent Tyler een eindje, waar Gyselle hard om moet lachen.

Jairo schudt zijn hoofd. ‘Ik vind het niet gek dat ze het zo goed met elkaar kunnen vinden. Ze zijn allebei even getikt.’

Ginny giechelt zachtjes. Dan vraagt ze tot Jairo’s grote verbazing uit zichzelf; ‘Heb jij ook altijd zo het gevoel dat je op Tyler moet letten? Ik heb dat namelijk wel met Gaby en Gyselle.’

‘Je bent niet de enige die dat heeft. Ik heb inderdaad ook altijd het gevoel dat ik een beetje op Tyler moet letten. En op Sterre, ons jongere zusje. Ik denk niet dat zij net zo zal worden als Tyler, maar ze is mijn kleine zusje.’

‘Hoe oud is je zusje?’ vraagt Gyselle.

‘Sterre is een stuk jonger dan Tyler en ik. Ze wordt binnenkort tiener,’ zegt Jairo.

‘Dan is dat beschermende gevoel nog groter, denk ik, als ze zo’n stuk jonger is.’

‘Dat is het ook,’ knikt Jairo. ‘Maar misschien moeten we een stukje sneller lopen, voor Tyler alles al op heeft gegeten voor we er zijn.’

Grinnikend lopen ze wat sneller richting het restaurant.

Het restaurant is niet ver en al snel zitten ze gezellig met zijn vieren een hapje te eten.

Ginny en Jairo zijn best blij dat ze niet alleen zijn. Hoewel ze het geklef van hun broer en zus eigenlijk niet hoeven te zien, vinden ze het wel prettig dat er door hun aanwezigheid geen ongemakkelijke stiltes vallen en beiden ontspannen zich een beetje.

Na het eten gaan ze met zijn vieren naar een parkje in de buurt. Terwijl Gyselle en Tyler als gekken achter elkaar aan rennen, houden Ginny en Jairo het iets rustiger. ‘Getikt zijn ze, allebei,’ grinnikt Jairo.

‘Dat zijn ze zeker,’ zegt Ginny. ‘Maar ze zijn ook wel gek op elkaar. Dat straalt ervan af.’

‘Inderdaad. Ik hoop alleen dat Gyselle weet dat ze niet de enige voor hem is.’

‘Maak je daar maar geen zorgen over,’ zegt Ginny. ‘Dat weet ze. En daar heb ik het ook met haar over gehad. Maar voor nu vindt ze dit prima. Ze heeft momenteel nog helemaal geen behoefte aan huisje boompje beestje. Ze wil gezelligheid hebben, lekker kunnen stappen met iemand die ze mag en die ook niet meer verwacht dan dat. En in Tyler heeft ze dat gevonden.’

‘Gelukkig. Want ik zou niet willen dat ze gekwetst wordt.’

‘Ik ben soms best jaloers. Op mijn beide zussen. Ze hebben het zo makkelijk. Ik vind het ook heel lief van je dat je mee bent gegaan, heel beleefd dat je niet meteen bent weggelopen, maar ik weet dat ik niet op een tweede date hoef te rekenen.’

‘Waarom zeg je dat?’ vraagt Jairo verbaasd.

Ginny draait zich om. ‘Kijk naar me,’ zegt ze en ze gebaart naar haar ogen. ‘Jongens willen een normaal meisje, dat weet ik best. Ze hebben ook geen problemen met mijn zussen, waar totaal niet aan te zien is dat ze aliënbloed hebben. Maar mijn overgrootvader was ontvoerd. Mijn oma was groen. Mijn moeder heeft dezelfde ogen als ik heb. En van ons drie, ben ik de enige die met dit probleem zit. Jongens rennen weg voor ze me leren kennen, alleen omdat ik net een tikje anders ben.’

‘Ginny,’ begint Jairo, maar Ginny draait zich snel om.

‘Ik snap best dat jongens graag een “normaal” meisje willen, maar buiten mijn uiterlijk, ben ik veel “normaler” dan bijvoorbeeld Gaby.’ Ginny slaakt een diepe zucht. ‘Maar ja, er is weinig aan te veranderen.’

‘Ginny,’ probeert Jairo opnieuw. Deze keer wordt hij niet onderbroken en praat hij verder. ‘Geloof het of niet, maar niet iedere jongen is zo. Gister zei Tyler dat als je niet de zus van Gyselle was, hij best een keertje met jou uit zou willen.’ Voorzichtig legt hij zijn hand op haar schouder. ‘En ik ben er ook niet meteen vandoor gegaan. Ik beloof je dat ik dat ook niet zal doen.’

‘Dat zeg je nu wel...’

‘Dat meen ik ook,’ zegt Jairo. Hij heeft maar al te goed door dat Ginny het moeilijk heeft en aarzelend slaat hij zijn armen om haar heen. ‘Je bent een hartstikke lieve meid. Dus waarom zou ik er dan vandoor gaan? Ik ben niet zoals de meeste jongens.’

‘Nee, maar dat je zelf wat anders bent en dat je zo vriendelijk bent, betekent niet dat je dan zo’n apart geval als ik wil.’

‘Ik heb je toch verteld dat ik een zusje heb, Sterre?’

Ginny knikt onzeker, niet snappend wat dat ermee te maken heeft.

‘Nou, Sterre is ons halfzusje.’

‘Oh?’

‘Mijn vader is ook ontvoerd geweest. En ook hij kwam terug met een souvenir. Een, klein, groen souvenir. Mijn zusje Sterre. Ik ben dus een groot deel van mijn jeugd opgegroeid met een halfaliën om me heen. En ik ben gek op mijn zusje, ook met haar groene huid en aparte ogen. Zo raar vind ik jouw ogen dus niet.’

Voorzichtig draait hij Ginny naar zich toe. ‘Ik heb dus helemaal niet zoveel problemen met een “apart geval”, zoals jij jezelf noemt.’

‘Ik... Ik weet nu niet zo goed wat ik moet zeggen,’ zegt Ginny zachtjes.

‘Dan praat ik gewoon verder,’ zegt Jairo grinnikend. ‘Zou je het leuk vinden Sterre een keertje te ontmoeten? Ik weet zeker dat Sterre het geweldig zal vinden.’

‘Uh... Dat... Dat lijkt me eigenlijk best leuk, ja,’ zegt Ginny en een voorzichtig lachje verschijnt op haar gezicht.

‘En dan heb ik nog een vraag,’ zegt Jairo en hij slikt een brok in zijn keel weg. ‘Zou je een keertje met me uit willen gaan? En dan bedoel ik echt met zijn tweeën, zonder broers of zussen erbij, gewoon wij samen.’

De lach van Ginny wordt nu nog wat groter. ‘Dat zou ik geweldig vinden,’ zegt ze.

‘Mooi.’

‘Mooi.’

‘En? Zoenen ze al?’ vraagt Tyler.

Gyselle grinnikt. ‘Je weet dat ze niet zo zijn. Maar het ziet er wel veelbelovend uit.’

‘Dat is ook al wat waard. Weet je? We zouden een datingbureau moeten opzetten!’

Lachend schudt Gyselle haar hoofd. ‘Gek.’

‘Waarom niet?’ vraagt Tyler plagend. ‘We zijn er zo goed in!’

‘Gek,’ zegt Gyselle nogmaals. ‘Ik ga geen datingbureau met jou beginnen. Maar tot nu toe is ons resultaat wel oké. Als het zo doorgaat, een succespercentage van 100%. Best goed.’

‘Best goed? Geweldig, bedoel je,’ zegt Tyler met een grote grijns.

‘Oké, jij je zin. Geweldig.’

Kijk dat dan! Het is me gelukt! Binnen een maand 2 updates. :D

Ik zeg niet dat dit me altijd zal lukken, maar ik hoop het wel in een iets hoger tempo te houden dan voorheen. En momenteel heb ik er weer best wat zin in, dus dat geeft goede

hoop.

Ik heb weer een paar bedankjes uit te geven. Ten eerste bedank ik Anne weer, die echt geweldig lief is en de update weer voor me heeft nagekeken.

Ten tweede bedank ik Ilse en Bennie, die me allebei op hun eigen manieren gemotiveerd hebben met het schrijven van deze update.

En ten derde bedank ik iedereen die bij 4.1 een reactie achterliet, want ook dat heeft echt heel erg geholpen bij het schrijven van deze update.

En dan heb ik nog een paar dingen te zeggen. De verhaallijn met Rachel is voor mij ook een heel avontuur. Ik heb flink informatie zitten opzoeken en dingetjes opgeschreven, want dit is ook niet iets waar ik verstand van heb. Daarom wil ik ook zeggen, ik doe mijn best de feitjes erbij te laten kloppen, maar neem niet alles wat ik over doofheid typ zomaar voor waarheid

aan. Dit is voor mij ook nieuw.

En dan over Gyselle, Gaby en Ginny. Misschien dat jullie ze nog herkennen van de Good Genes Challenge die ik een tijdje terug heb gedaan. Ik ben sindsdien gek op die meiden.

Met Gyselle doe ik mee met een wedstrijd op een andere site en in die wedstrijd ging het de vorige ronde om een First Date, en dat heb ik voor haar met Tyler gedaan. Die foto’s werden

zo leuk en ze waren zo gezellig samen, dat ik besloot dat een beetje in het verhaal te verwerken. Mijn plan was toen om het een beetje als dit te doen, dat Jairo Ginny wel gezellig vond maar meer niet. Ik had namelijk al iemand voor hem uitgezocht. Maar Jairo en Ginny

dachten daar anders over; 3 bolts. Daar kan ik geen nee tegen zeggen. Ik moet mijn planning weer helemaal omgooien, maar het is niet anders.

Volgens mij was dit het wel. Ik hoop dat jullie het leuk vonden en bedankt voor het lezen.

Xx Marieke