PU: Out Of Madness

Hoofdstuk 2-3

Door ISims2SNFKGGH

- Ontdekten Esther en Martijn dat Martijns vader hen niet veel geld had

nagelaten.

- Hebben ze allebei een baan in de carrière ordehandhaving genomen.

- Beviel Esther van een lieve dochter genaamd Marieke.

- Groeide Marieke op van baby naar peuter.

En dan wens ik jullie weer veel leesplezier! Een berichtje naderhand kan ik

waarderen! Xx

De vorige keer

Zelf ging Martijn ook naar bed. Hij was bekaf. De hele dag hard gewerkt maar geen promotie gekregen. Best balen, vond hij. Maar ja, niets aan te doen. De volgende keer beter.

Zodra ze haar eten op had ging Esther ook naar bed. Maar met een glimlach. Ze begon weer steeds honger te krijgen. Het leek als toen bij de zwangerschap van Marieke. Dat kon dus bijna maar één ding betekenen...

Om tien voor acht haalde Esther Marieke uit haar bedje.'Goeiemorgen kleine duivel van mama. Lekker geslapen?'

Niet lang nadat ze Marieke had omgekleed en gevoed moest ze alweer werken.

Maar dat maakte Marieke niet erg veel uit. Ze wist immers hoe ze een flinke keel op kon zetten die hard genoeg was om haar papa wakker te krijgen.

Halverwege met de loopoefeningen stopte hij om Marieke in bad te doen.'Zo, en dan doet papa je zo lekker naar bed en dan gaat papa zo werken.'

'Zo Marieke, ga maar lekker slapen,' prentte Martijn zijn dochtertje in toen ze uitgebadderd waren.

Bijna wilde Martijn naar de carpooler gaan en instappen, maar bedacht zich opeens dat Marieke dan een uur alleen thuis zou zijn. Dus regelde hij een auto zodat hij een uurtje later kon vertrekken wanneer Esther thuis kwam, wat hij dan ook deed.

Esther was alweer doodmoe toen ze thuis kwam en dook meteen haar bed in. Ze had de puf er niet voor om nog even bij Marieke te gaan kijken.

Maar een lange rust werd haar niet gegund. Al gauw was Marieke weer wakker en begon ze te huilen.

Veel tijd om Marieke uit haar bedje te halen nam Esther er niet voor, ze sliep zo weer door. Ze was doodmoe.

Maar Marieke was een heel zelfstandig meisje.

Bovendien kon ze zichzelf al prima redden.

Dat was iets wat je van haar vader zo één twee drie niet kon zeggen...

Maar een besneeuwde grond was niet alles om op te slapen, dus al snel ging hij naar binnen om bij Esther in bed te kruipen.

Intussentijd moest Esther er nog maar één keer uit om Marieke in haar bed te leggen. Meteen ging ze weer slapen. Ze was nog lang niet uitgerust. Het voelde alsof er geen einde aan kwam.

Gelukkig was Martijn niet lang daarna alweer wakker.

Daarna maakte hij ontbijt klaar. Ook alvast voor Esther. Dat scheelde alweer voor haar. Want alsof hij haar moeïge buien niet had opgemerkt...

Niet lang bleef hij op toen hij bedacht dat hij vanmiddag weer moest werken en beter uitgerust moest zijn. Maar eerst haalde hij Marieke weer uit haar bedje.

Intussentijd was Esther alweer wakker geworden en was de badkamer een bende geworden. Haar vermoedens klopten: ze was inderdaad zwanger.

En dit keer moest ze het zelf opruimen, helaas.

En tot haar ergernis begon het bad ook nog eens te lekken. Dat was nou niet bepaald een klusje wat je voor later kon bewaren. Voor Esther het wist stond de halve badkamer onder water.

Maar op een gegeven moment was ze al uren bezig en wilde het niet lukken. Haar maag knorde en knore maar. Eerst besloot ze snel even wat te eten.

Maar het bleef natuurlijk niet bij dat ene kommetje. Chagrijnig werd ze van alle rotzooi en als ze eraan dacht om het op te moeten ruimen werd ze nog kriegeliger. Ze greep de telefoon en toetste het nummer van een schoonmaker.

Gelijk nadat dat geregeld was, belde ze een reperateur. Ze kon het ook zelf doen en wilde het geld liever sparen voor een babykamer, maar dit kon niet langer zo. Dit kon ze niet in één dag klaren en dan ook nog zonder hulp van Martijn, want die was alweer werken...

Chagrijnig ging ze naar de slaapkamer en ging ze terug in bed liggen, waar ze nog geen drie uren uit was. Ze kon even geen rommel meer zien.

Maar toen ze twee uurtjes later wakker werd van Mariekes gejengel was er nog steeds niemand langsgekomen.

'Ongelooflijk, moet ik dan alles zelf doen?' Mopperde Esther toen ze Marieke uit haar bedje had gehaald.

Toen ze klaar was met de keuken was het alweer donker. Ze had reuze honger en haalde maar even wat oude macaroni van een paar dagen geleden uit de koelkast. Want haar hoofd stond nu echt niet naar koken.

In de badkamer besloot Esther de strijd met het bad nog één keer aan te gaan. En ineens stopte het ding waarachtig met lekken. Verontwaardigd begon ze de grote plassen water op te dweilen die zich hadden gevormd.

Halverwege haar dweilwerk kreeg ze bezoek van Marieke.'Mama vloer vies gemaakt?' Vroeg het kleine meisje met een akelig gezichtje.

Esther ruimde de dweil op, pakte Marieke op en gaf haar een knuffel. Eigenlijk was ze nog best lief.

Ze nam Marieke nog even mee naar de keuken om nog wat aan haar lopen te doen.

Het duurde niet lang of dat had ze ook onder de knie.'Goed zo liefje! Mama is tròts op je!'Marieke lachte. 'Goed hè van mij!'

'Ja, héél goed van jou liefje. Ik durf te wedden dat je nu helemaal klaar bent om morgen op te groeien!'

Marieke werd weer helemaal opgewonden toen ze het woordje "opgroeien" hoorde uit haar moeders mond.'Ja, ik wil opgroeien!' Riep ze blij.'Ja, maar dat doen we morgen. Ga nu maar eerst lekker slapen.'

Met een glimlach draaide Esther zich om en keek ze naar Martijn, die alweer diep in slaap was. Hij sliep overal doorheen als hij moe was. En het leukste was dat hij nog helemaal niet wist dat ze weer zwanger was.

Want buiten het feit dat ze haar eten er had uitgegooid, kon je nu ook zien dat ze zwanger was.

In bed kroop ze tegen Martijn aan en schudde hem zachtjes wakker. Er was maar één reden waarom hij haar wakker maakte en met een glimlach pakte hij haar hand even. Zodra ze elkaar weer los hadden gelaten vielen ze beiden met een tevreden glimlach in slaap.

Nu was de volgende dag dubbel zo spannend vanwege Marieke. Ten eerste omdat ze morgen opgroeide, maar ten tweede omdat zij ook nog niets wist van Esthers zwangerschap. Hoe zal zij reageren op het bericht dat ze een broertje of zusje kreeg?

Maar natuurlijk kon Marieke het ook op de laatste dag dat ze peuter was het niet laten om haar ouders 's morgens al in de hele vroegte wakker te schreeuwen.

Martijn ging uit bed en liet Esther liggen.'Zo Marieke, weet je nog wat voor een dag het is vandaag?' Vroeg Martijn zijn dochtertje in de badkamer.Marieke keek even halfmoe naar de tegels van de badkamer terwijl ze nadacht.'Mijn verjaardag,' zei ze toen zacht.

Martijn moest lachen om haar plotselinge soort van verlegenheid.'Krijgt papa een kusje?' Vroeg Martijn.Marieke tuitte haar kleine lipjes en gaf haar papa een kusje.

Martijn liet Marieke met haar speelgoed spelen nadat ze een flesje had gehad terwijl hij vruchtengebak in de oven schoof voor Esther en hemzelf.

Terwijl de vruchtengebakjes stonden te warmen in de oven pakte Martijn de krant erbij, wat hij al een paar dagen niet had gedaan. Maar zoals gewoonlijk stond er niets in de krant wat hij leuk vond.

Toen hij even later de vruchtengebakjes uit de oven haalde, zag hij een blauwe pick-uptruck voor hun huis stoppen.'Wat zullen we nou krijgen?' Mompelde hij toen de man van de auto het huis inwandelde.

Martijn maakte even een praatje met de man en hem werd al gauw duidelijk dat hij kwam voor het bad dat lek zou zijn, maar die nu gerepareerd was. Ongemakkelijk wuifde Martijn de man weg.'Het is al verholpen, het probleem met het bad.'

'Wie was dat?' Vroeg een slaperige Esther toen de man weer was vertrokken.'Een reperateur. Voor het bad. Zegt dat je wat?' Martijn sloeg zijn armen over elkaar.Esther was de ietwat boze toon in zijn stem niet ontgaan.'Weet je nog dat we het hadden over onnodige dingen kopen? Dit koop je dan wel niet, maar het is wel onnodig. Waarom heb je zo'n man gebeld? Het bad is toch al gemaakt?'

Met een voorzichtige glimlach kwam Esther op Martijn afgelopen.'Ik weet het Martijn. Maar het was zo'n bende hier in huis dat ik een reperateur en een schoonmaakster heb gebeld. Beeld je maar eens in: een vrouw moet zelf het huis aan kant houden terwijl ze zwanger is maar ook nog eens voor een lastige peuter moet zorgen.'

Dat kon Martijn ook wel weer begrijpen en gaf zijn vrouw een kus.'Oké, het geeft niet. Sorry dat ik zo bot reageerde. Ik snap je ook wel, aan de ene kant. Maar je moet niets onnodig gaan doen, dat weet je hè?'Esther knikte en glimlachte weer.'Ja, ik weet het. Het was dom van me. En het spijt mij ook.'

Samen gingen ze met een tevreden en opgelucht tevoel aan de tafel zitten met een ontbijt.'Nog even over de verjaardag van Marieke... Jij hebt nu 3 dagen vrij en bent er ongetwijfeld bij als ze opgroeid. Maar ik niet, ik moet straks werken. Zullen we anders zodirect al de taart erbij pakken?' Stelde Martijn voor.

Na het ontbijt nam Esther nog even snel een bad en toen haalde ze Marieke uit de woonkamer. Het moment was daar, ze ging opgroeien.

Samen bliezen Esther en Marieke de kaarsjes uit. Esther lachte maar keek een moment verschrikt op.'Hoho Marieke, niet zo dicht bij de vlammetjes.' Vlug trok ze haar dochtertje achteruit.

Marieke werd door haar moeder op de grond gezet. Haar vader ging een eindje van haar vandaan staan, met haar moeder vlak naast zich.

Marieke herinnerde zich niet meer hoe het de vorige keer was gegaan met opgroeien, daar was ze toen nog te jong voor. Maar instinctief ging het kleine meisje overeind staan en keek verbaasd en met grote ogen omlaag naar haar voeten, die vreemd begonnen te tintelen.

Marieke sprong in de lucht en plotsklaps was ze een kind.

'Zo zeg! Dat is een hele verandering!' Verbaasd keek Marieke naar haar handen, die ineens stukken groter waren.

Marieke nam niet veel tijd om naar zichzelf te kijken maar wendde zich bijna meteen tot de taart.

Marieke ging aan tafel zitten met haar stukje gebak, gevolgt door haar ouders. Al snel was het op.'De cadeautjes krijg je vanmiddag, als papa klaar is met werken. Oké Marieke? Want dan gaan we je kamer ook bouwen.'

'Papa gaat nu werken, Marieke. Oké? Dan kom ik rond het eten weer thuis. Ga zo lang maar even bij mama in bed. Je zult wel moe zijn.'Marieke knikte en gaf haar vader nog een vlugge knuffel.

Daarna vertrok Martijn naar zijn werk en kroop Marieke bij haar uitgeputte moeder in bed.

Om zeven uur 's avonds werd Esther als eerste wakker. Ze voelde een trap van de baby.

Met een glimlach maakte ze haar bed op terwijl ze naar Marieke keek die lag te slapen. Marieke, haar kleine Marieke die nu toch alweer zo groot was geworden.

Uit haar slaapkamer neemt ze eerst weer het gebruikelijke bad. Het warme water voelde ontspannen aan aan haar gespannen buik.

In de keuken maakte ze eerst weer de soep die ze gisteren ook had gemaakt. Die vulde haar maag aardig goed, hij was dus goed bevallen.

Tegen de tijd dat ze klaar was stond Marieke aangekleed en wel voor haar neus en samen aten ze een kommetje soep.'Dus nou ben je zwanger, mama?' Vroeg Marieke en keek even naar de dikke buik van haar moeder, die knikte. 'Dus dat betekend dat ik een broertje of zusje krijg?'Weer knikte Esther.

Opeens stopte, midden in hun gesprek, Marieke met praten. Ze had de carpooler horen stoppen en rende naar buiten om haar vader te begroeten. Maar die lag op de grond te slapen.'Papa?' Riep Marieke bang.

Gelijk kwam Martijn overeind.'Oh nee hè?' Mompelde hij. 'Ik ben weer in slaap gesukkeld... Ik geloof dat ik maar gauw naar bed toe ga.'

Binnen ging Martijn gelijk naar bed. Helaas had hij vandaag geen promotie gemaakt, maar dat maakte niet uit. Hij was ook zo doodmoe..

Esther en Marieke hadden ondertussen hun "avondeten" opgeruimd en waren voor de televisie gaan zitten.'Ik denk dat je zo maar eens naar je nieuwe slaapkamer moet gaan,' zei Esther tegen haar dochter.

'Ja mam, ik denk dat je gelijk hebt,' Marieke stond op en gaf haar moeder een knuffel. 'Ik ben doodmoe.'

'Goed. Welterusten Marieke,' zei Esther en gaf Marieke een nachtzoen.'Welterusten mama.'

Bijna wilde Marieke weglopen, maar bedacht zich op het laatste moment en wendde zich tot haar moeders buik.'O, en welterusten baby!'

Glimlachend keek Esther haar dochter na. Ze had toch wel een hartje van goud. Misschien was ze wel een heel kind nu ze peuter-af was.

Marieke twijfelde even welke van de drie deuren ze moest kiezen. Helemaal rechts, bij de buitenmuur zat de badkamer, wist ze. En daarnaast was haar slaapkamertje. Dus die deur nam ze.

Alhoewel... Marieke glimlachte.

Dit was niet bepaald een kamertjè!

Normaal had Marieke graag hyper op het bed op en neer willen springen, maar daar was ze nu te moe voor. Ze kleedde zich om en stapte in haar bed, met half dichte ogen.

Esther had in de woonkamer de televisie uitgezet en was naar de badkamer gegaan. Hij was nu weer verkeind - haast nog kleiner dan hij ooit geweest was - maar ze vond het fijner zo.

Alles paste immers nog steeds in de badkamer. En meer dingen hebben dan nodig was, was zonde van het geld. Ook in ruimte scheelde ze dat aardig wat geld. Al was het niet veel, alle beetjes hielpen. Zeker voor de vele zwangerschappen die haar nog stonden te wachten...

Pas tegen de tijd dat het weer licht was ging Esther bij haar man in bed liggen. Maar ze was dan ook wel doodmoe.

In de kamer ernaast kwam een slaperige Marieke overeind.

Al gauw was ze klaar wekker zodra ze besefte dat het vandaag haar eerste schooldag was. Ze zette haar wekkertje af en kleedde zich aan, waarna ze naar de keuken ging om te ontbijten. Alleen doet zich daar een probleem voor: de koelkast is leeg. Dus helaas kan Martijn geen ontbijt voor haar maken en moet ze maar een keer zonder naar school.'Nou, dag Marieke. Veel succes hè!' Moedigde Martijn zijn dochter aan en gaf haar een zoen.'Dankjewel papa. Tot vanmiddag!'

Martijn had het grootste vertrouwen in zijn dochter toen hij zag hoe dapper ze afstapte op de grote, gele schoolbus en glimlachte. Ze groette de buschauffeur zelfs vrolijk, die haar teruggroette.

Daar hoefde hij zich dus geen zorgen over te maken. Niet dat hij ook anders van Marieke had verwacht. Met een glimlach stapte hij het bad in.

Zodra Martijn het bad uit kwam deden de eerste andere problemen zich alweer voor. Hij schrok zich lam toen de badkamerdeur opeens open ging en er een vrolijk zwaaiende schoonmaakster binnenkwam.'Goeiemorgen meneer. O, uw wc is verstopt. Wist u dat?'Martijn zuchtte en had de neiging om haar weg te sturen, wat hij sowieso nog doen moest. Maar hij liet haar begaan toen hij zag dat ze de wc schoonmaakte.

Hij had vandaag vrij en wilde dat graag zo houden, dus dat betekende ook geen huishoudelijk werk. Hij bedacht dat het eten nog altijd op was en belde de bezorgingsdienst.

Hij kon lang niet alles kopen wat hij wilde en nodig had, maar dat was beter dan niets.

Hij was allang blij dat ze weer wat eten in huis hadden. Beter geen geld dan geen eten.'Bedankt.'

Hij zei de vrouw even te wachten en zette de spullen vast in de koelkast. Maar wat er toen gebeurde, had hij niet zien aankomen.

De schoonmaakster kreeg haar verdiende geld en vertrok naar huis, waardoor ze niet meer genoeg hadden om de bezorgingskosten te betalen. Uit ondankbaarheid nam de vrouw hun televisie mee.

Verbrouwereerd keek Martijn toe hoe de vrouw de televisie meenam. Zìjn televisie!

Met een boos gezicht ging hij terug naar binnen met de krant. Hoe kon hij ook zo dom zijn dan!

Tijdens de brunch vertelde Martijn wat er was gebeurd en Esther was er even stil van.

Uiteindelijk kon ze er wel om lachen.'Ach ja, het had mij ook kunnen overkomen hoor, Martijn. Nou ja, de volgende keer beter. Bovendien had ze wel wat belangrijkers mee kunnen nemen dan de televisie. Bijvoorbeeld Mariekes bed, of de wc.'

Gelukkig was het hele probleem alweer vergeten en gegeven toen Marieke thuiskwam.'Hoi Marieke! Hoe was het?''Heei pap! Ja, leuk! Slaapt mama?'

'Ja, mama slaapt,' antwoordde Martijn.

Marieke knikte en vroeg of haar vader haar wilde helpen met haar huiswerk dat ze had opgekregen. En natuurlijk wilde Martijn dat.

Maar na een uur pufte Marieke en kwam ze achter haar bureautje vandaan.'Ik heb het gehad. De rest maak ik later wel!' Mopperde ze tegenstrijdig.Martijn sloeg zijn armen over elkaar en keek zijn dochter een moment bedenkelijk aan.'Vooruit dan maar,' gaf hij uiteindelijk toe.'Zullen we buiten overgooien met de bal?' Stelde Marieke voor.Martijn vond het best. Hij had toch niet veel beters te doen.

Samen gingen Martijn en Marieke naar buiten met een rugbybal en gooiden ze wat over. Ze deden alleen wel een winterjas aan, want aangezien de winter voor de deur stond was het lang zo warm niet meer.

Esther was inmiddels al weer een beetje bijgetankt, maar ze had honger gekregen en was daar wakker van geworden. Dus maakte ze haar beroemde soep weer.

Maar onder het koken verkrampte ze. Er ging even iets niet goed. Sterker nog... Het ging helemáál niet goed. De baby kwam!

Buiten op straat werd het gejammer ook gehoord en gelijk stopten Martijn en Marieke met overgooien.'Wat is dat?!' Riep Marieke verbaasd.'Mama gaat bevallen!'

Binnen keek Marieke haar moeder vragend aan.'Je gaat nu bevallen hè, mam?'Esther knikte met een glimlach.

Binnen vijf minuten stond Esther daar, met haar tweede kindje in haar handen. Met een glimlach keek Marieke omhoog, naar haar broertje, en glimlachte.

'Welkom in de familie, Stijn!'

Vol vertedering nam Martijn zijn kleine Stijn van Esther over.'Welkom, kleintje.'

Maar opeens draaide Esther zich van Martijn weg. Ze voelde een trap in haar buik en pufte.'Martijn! Ik geloof dat er nog eentje komt!'

En opeens stond Esther met het zusje van Stijn in haar armen.

Met een glimlach keek Esther neer op het kleine meisje. Opeens had ze een tweeling. Het kwam totaal onverwachts, maar dat maakte haar niet uit.

En Martijn ook niet. Ze waren dolblij met de dubbele geboorte.

Marieke was ook dolblij. Ze had zich stiekem al heel erg verhoopt op de geboorte, maar nu er ineens twee kindjes waren om mee te spelen in plaats van één was dat natuurlijk helemaal geweldig.'Hallo Charlotte!' Zei ze vrolijk.

Dat betekende alleen wel dat ze er een wiegje bij moesten halen. Gelukkig was dat geen probleem, omdat Esthers zwangerschapsgeld vandaag was binnengekomen.'Oh Martijn, ik ben zielsblij met onze kleine tweeling.'

Tijdens het eten keek Marieke slaperig voor zich uit. Van haar huiswerk kwam nu niets meer. Nu ze eenmaal gedouched had, was ze nog vermoeider.

Na het eten ging ze dan ook meteen naar bed. Haar huiswerk moest ze dan maar coor een keertje overslaan. Ze werd immers ook niet elke dag grote zus van een tweeling!

En Esther ging na het eten in bad. Het was dan wel koud, maar ze had zich kapot gezweet. Twee baby's in één keer op de wereld zetten was niet niets.

Tijdens het badderen van zijn vrouw verschoonde de doodmoë Martijn de luier van Charlotte.

En wat was nou een tweeling als ze niet alles tegelijk hadden en deden?

Maar daarna kon ook Martijn gaan slapen.

Ze waren beiden heel blij met hun rust. Want om zeven uur gingen ze er alweer uit. Esther ging over twee uur werken. Gelukkig was Martijn solidair en ging hij er ook uit.

Dat was voor Marieke weer wat minder. Want dat betekende dat ze alsnog haar huiswerk moest maken.

Daarna moesten Esther en Marieke helaas wel meteen werken en naar school, dus voor ontbijt was er geen tijd. Maar Esther had wel genoeg tijd gehad om een extra lunchpakketje te maken voor hen beiden.

Martijn wachtte tot het tien uur was om de schoonmaakster te ontslaan.

Achteraf was hij nog blijer dan hij gedacht had want toen ontdekte hij alweer een nieuwe rekening in de brievenbus.

Daarna ging hij naar binnen om Stijn een flesje te geven.

Charlotte natuurlijk ook gelijk.

Daarna was het letterlijk en figuurlijk twee voor de prijs van één. Mokkend verschoonde hij de luier van Stijn ook nog. Maar de beloning was dat hij hierna rust had.

Tenminste... Dat had hij gedacht. Hij hoorde de carpooler toeteren en trok slaperig zijn werkoutfit aan. Maar plots bedacht hij dat hij helemaal niet weg kon gaan omdat hij de tweeling en Marieke dan alleen thuis zou laten. Dus meldde hij zich met een beroerde stem ziek. Veel moeite hoefde hij daar niet voor te doen.

Hij wist dat hij fout bezig was, maar het kon hem voor één keer even niets meer schelen. Hij was kapot.

Bovendien was Esther ook alweer terug thuis en dat bracht ook alweer wat geld in het laatje. En voor vandaag was dat net goed genoeg. Morgen had hij gelukkig ook vrij, maar Esther niet.

Marieke begreep de vermoeidheid van haar ouders wel en ging stilletjes in bad. Ze hadden in één klap letterlijk twee keer zoveel handen nodig.

Ze bedacht daarom dat haar ouders misschien wel een handje hulp konden gebruiken en ze ruimde wat op.

Daarna ging ze naar de zitkamer om nog even naar hun - inmiddels nieuwe - televisie te kijken.

Daarna ging ze maar naar bed. Want honger had ze niet en dus liet ze haar ouders nog even lekker slapen. Ze gunde hen al de rust die ze konden krijgen.

Lang bleef Martijn niet meer in slaap nadat Marieke naar bed was gegaan. Hij werd wakker van de honger en pakte snel de soep die nog over was uit de koelkast en schoof aan tafel.

Niet lang daarna werd de rest ook weer wakker, net toen Martijn zijn soep op had.'Ik ga even de boel een beetje aan kant maken,' zei hij.

Daarmee bedoelde Martijn de wc, die nog steeds niet was gemaakt. Dus maakte Martijn daar abrupt een einde aan.

'Nou lieverd, de wc doet het weer. Weer normáál, althans!' Meldde Martijn blij zodra hij klaar was.'O, je bent geweldig!' Zei Esther blij.

Martijn ging daarna weer terug naar bed.

Esther hielp haar oudste dochter nog even met haar huiswerk.

Maar het lukte ze niet om klaar te komen eer de schoolbus en de carpooler er waren. Sterker nog: hun vervoer was alweer vertrokken voor ze er erg in hadden. Marieke keek haar moeder verbaasd aan, maar die lachte naar haar.'Kom eens?' Zei ze en liet Marieke haar handen in de hare leggen.'We nemen gewoon een dagje vrij,' zei Esther toen met een knipoog.

Marieke vond het wel leuk om een dagje met haar ouders door te brengen die ineens allebei vrij hadden en nadat Esther zich had ziek gemeld, de baby's een schone luier en een flesje had gegeven gingen de dames allebei naar buiten om touwtje te springen.'Kijk Marieke, vlinders. Het is lente!' Merkte Esther met een glimlach op

Tegen de tijd dat ze buiten weer uitgekeken waren had Martijn het eten klaar. Tijdens het eten praatten Esther en Martijn vooral met elkaar.

Marieke was best wel moe dus ze zei niet veel. Zelfs toen haar ouders voorstelden dat ze wel naar een betere school kon gaan omdat haar cijfers zo uitmuntend waren en ze daar betere kansen had voor later, reageerde ze daar vrij lauw op.

Om kwart voor negen ging iedereen naar bed. Marieke sliep voor de verandering eens vroeg in plaats van laat.

In principe maakte dat niet uit, omdat het de vrijdag was en dat betekende dat er morgen geen school was. Op zaterdag had Esther ook altijd vrij, al moest Martijn werken.

Maar ook dàt maakte geen verschil omdat Martijn pas om drie uur hoefde te beginnen.

Even later verdwenen Esther en Martijn samen onder de dekens.

Tot laat in de nacht praatten Martijn en hadden het over de exacte plannen. Uit hun gesprek kwam voort dat ze allebei wel graag zes kinderen wilden, dus er nu nog 3 bij zouden namen.

Bij de vraag of Martijn zichzelf een goede vader vond moest hij even lachen, maar vond van wel. Alhoewel ze het niet altijd even breed hadden...

Maar lang bleven ze niet zo lekker tegen elkaar aangekropen in bed liggen. Opeens sprong Esther op en sprintte ze naar de wc, waar ze alle macaroni uitkotste.

Uiteraard had ze gelijk daarna weer honger. Martijn hoefde al niets meer te weten en ze zaten aan tafel voor ze het wisten. Onder het eten klonk er luid gehuil uit de slaapkamer.'Ik geloof dat Stijn en Charlotte ook weer wakker zijn,' zei Martijn.

Esther stond al op, maar Martijn hield haar tegen.'Doe dat nou niet,' zei hij met zachte dwang in zijn stem.Marieke had de boodschap al begrepen en keek van haar vader naar haar moeder en weer terug.'Oké, mama is weer zwanger,' legde Martijn uit.

Marieke sprong gelijk overeind en gaf haar vader een hartelijke knuffel.'Gefeliciteerd!' Riep ze blij.'Dank je, jij ook meisje!'

Marieke wilde haar moeder een zoen geven, maar deed dat maar even niet toen ze zag dat haar moeder een pijnlijk gezicht trok. Stuntelend wreef Marieke haar voeten over elkaar. Martijn lachte.

Uiteindelijk ging het wel weer en gaf Marieke haar moeder dan ook maar een knuffel.

Martijn stond op om de tweeling te verzorgen. Na een schone luier en een flesje legde hij ze weer terug in hun ledikanten.

Blij was Martijn toen hij zag dat Marieke de afwas al had gedaan en de flesjes had weggegooid. Dus kon hij zo een bad nemen.

Marieke was buiten aan het touwtje springen. Ze zag de politieauto voor haar vader aankomen en holde naar binnen.

Buiten namen vader en dochter afscheid en daarna ging Martijn dus werken.

Marieke sprong nog even vrolijk door tot ze zag dat haar moeder weer wakker was. Ze had boterhammen gemaakt en Marieke hield haar een beetje gezelschap. Inmiddels had haar moeder al drie boterhammen naar binnen geschrokt. Toen ze de laatste op had, zei Marieke tegen haar moeder dat ze maar even naar bed moest gaan en dat zij wel zou afwassen.

Esther stond op en gaf haar dochter een grote knuffel.'Bedankt. Maar ik ga nu nog niet slapen. Stijn en Charlotte zijn eerst aan de beurt. Ik was wel even dat bordje af, dan mag jij de taarten klaar zetten.'

Zo gezegd, zo gedaan. Marieke vond dit ook wel best. En Esther? Die was maar wat trots op haar dochter. Ze was al net zo'n grote steun voor haar als Martijn, terwijl Martijn volwassen was en zij enkel een kind.

Maar net toen ze haar pyjama aan had gedaan en ze Stijn uit zijn wiegje wilde halen voelde ze opeens een trap in haar buik. En jawel: daar was haar bekende, dikke buikje weer.

En opeens leek Charlotte ook totaal andere plannen te hebben en op te groeien zonder taart. Machteloos en chagrijnig stond Marieke in de deuropening.'Nou, waarom deed je dat nou, Charlot? Ik had juist zo'n zin in dat taart-moment!'

Gelukkig hadden ze Stijn ook nog. Maar Marieke vond het niet leuk dat haar moeder haar broertje zo snel de lucht in gooide.'Nou, mam! Je moest eerst even wachten!'

Daar had kleine Stijn natuurlijk geen erg in. Als klein, knap ventje kwam hij weer beneden.

Chagrijnig duwde Marieke haar handen tegen haar slapen. Alles ging fout! Waarom ging het nou niet beter, zodat ze net na het eten allebei met de taart opgegroeid waren? Dat was veel leuker geweest.

De volgende dag was Esther alleen thuis met Marieke en de tweeling. Martijn was weer eens werken. Ze was bezig met haar soep, die nu bijna dagelijks werd gegeten.

Na het eten kregen ook Stijn en Charlotte hun avondeten.

Ze hadden het erg goed met zijn viertjes als Martijn er niet was. Marieke hielp waar ze helpen kon en de tweeling was lang niet zo lastig als Marieke was geweest als peutertje. 's Avonds keken ze samen televisie.

Dat deden ze dan tot Martijn thuis kwam. Vertederd zat Eshter naar de tweeling te kijken met Marieke. Esther glimlachend, Marieke lachend.'Goeiedag volk!'

Dat was tevens voor iedereen het teken om naar bed te gaan. De tweeling werd gebracht.

En Marieke? Die redde zich natuurlijk zelf wel weer prima. Maar dat mocht ook wel, want over 3 dagen was ze jarig.

Esther en Martijn natuurlijk ook.

De volgende ochtend was Marieke als eerste op. Het was een echte weekenddag: haar ouders sliepen uit en zij was als eerste wakker geworden.

Marieke vond het wel gezellig dat al die honden op bezoek kwamen. Om de beurten gooide ze eens een tak weg voor de honden.

Totdat Marieke geen zin meer had en ze haar springtouw er weer bijpakte. Ze was haast nog fanatieker dan haar ouders tegenwoordig.

Alles was vredig in het huis. Tot Stijn vond dat hij genoeg had gewacht en dat zijn papa en mama nu wel wakker mochten worden.

Martijn ging eruit en Esther bleef liggen. Nadat hij de tweeling uit bed had gehaald ging hij in bad.

Marieke ging juist weer ìn bed. Ze was doodmoe van het touwtje springen en de hitte buiten.

Daarna pakte hij flesjes voor de tweeling.

's Avonds kookte Martijn het eten.

Vlak voor hij iedereen riep voor het eten deed hij eerst de tweeling naar bed.

Even later zaten ze allemaal samen aan tafel.'Jaja, nog maar twee dagen Marieke. Dan word je alweer Tiener.'

'Ja, ik weet het. En ik heb er zin in. Dan kan ik jou en mama nog meer helpen met Stijn en Charlotte. En wie weet...' Marieke keek even naar haar moeder. 'Is die andere kleine er dan ook wel.'

'En als de tijd rijp is en ik een vriend heb, dan wil ik daar net zoveel kinderen mee als jullie dat hebben.'De wijze woorden van haar dochter deden Esthers hart bijna smelten.

Met een schuin hoofd keek Martijn zijn dochter aan. Het klonk allemaal zo lief hoe ze dat nu zei, maar eigenlijk was ze nog maar jong. Wat wist ze er nou van? Over hoe zwaar het was?'Ik weet het. Maar tot die tijd ga je eerst maar fijn studeren, als je oud genoeg bent, om een carière op te bouwen.'

De volgende ochtend was het Eshter die lang bleef liggen. Natuurlijk, want zij was vrij en Martijn moest werken en Marieke naar school. Onder het avondeten de vorige avond had Martijn nog verteld dat hij weer promotie had gekregen. Dat kwam mooi uit, want dan konden ze binnenkort twee slaapkamertjes erbij bouwen voor de tweeling, aangezien ze elkaar nu de hele tijd wakker hielden.

Toen ze uit bed kwam was het alweer bijna donker. Ze had niet gemerkt dat de kleintjes alweer in bed lagen en Martijn zelf inmiddels ook. Het was doodstil in huis. Tevreden zuchtend ging Esther aan tafel zitten met een bord spaghetti.

Na het eten deed Esther de afwas en kookte opnieuw voor Martijn en Marieke, die nog niet hadden gegeten.

Even later - toen Martijn en Marieke ook hadden gegeten - ging Marieke aan haar huiswerk.

En ondertussen probeerde Martijn zijn jongste dochtertje te leren lopen, wat aardig lukte.

Intussentijd probeerde Esther hetzelfde bij Stijn in de badkamer.

Maar op dat moment gebeurde ineens wat niemand wilde dat er gebeurde omdat ze allemaal bezig waren de laatste wensen te vervullen: Esther beviel.

'Oh nee hè mam! Waarom beval je juist nù?! Het was maar een grapje hoor, gisteren!'

En opeens stond Esther daar: met weer een dochter in haar armen.

Het gevoel wat ze toen kreeg in haar maag kwam haar akelig bekend voor een vlug liep ze naar de badkamer, waar ze de kleine meid aan Martijn gaf.

Net op tijd, want haar buik bolde weer op.

Verbaasd was ze toen ze met alwéér het tweede kindje van een tweeling in haar armen stond. Dit keer was het alleen net andersom: de eerste was een meisje en de laatste een jongen.

Snel werden de kleine Sanne en Jim in de wiegjes van Stijn en Charlotte gelegd. Er was nu erg veel haast bij het leren lopen zodat de kinderen gelukkig op konden groeien.

Omdat Marieke zeker weet dat ze wel gelukkig op zou groeien, zou zij eerst gaan. Ook al was het al acht uur 's morgens en kwam de schoolbus ieder moment.

Marieke schrok dan ook wel even toen ze zag dat ze in dit rare kledingstuk naar school moest.

Marieke vertrok vlug naar school voordat ze de schoolbus miste. Daarna werd de tweede taart uit de koelkast gehaald en was het Charlottes beurt om op te groeien.

'Kom op meisje, je kunt het!' Moedigde haar vader haar aan.Verbaasd keek Charlotte naar haar vader. Wat was nou precies de bedoeling?

Maar op een gegeven moment ging het vanzelf: Charlotte sprong de lucht in en veranderde in een flits in een kind.

'Gefeliciteerd, lieve meid!'Charlotte kreeg een knuffel van haar vader, die dolgelukkig was met haar leuke roze jurkje.

Daarna ging Charlotte ervandoor: ze kon het nog halen naar school als ze rende.

Ze zag nog net niet hoe haar broertje voor het raam werd gezet door haar ouders om op te groeien.

Grijpgraag boog Stijn voorover om de vlammetjes te pakken.'Ho, ho, doe dat maar even niet.'

'Zet 'm op, kanjer.' Esther gaf Stijn een zoen op zijn voorhoofdje.

Ook het kleine ventje was verbaasd en onwetend over wat hij moest doen toen hij de flits zag en het gekriebel voelde.

Maar uiteindelijk kwam het toch allemaal nog goed.

Alhoewel...'Hahah! Mam, pap, check mijn kleren!' Riep Stijn uit.

Veel tijd gaven zijn ouders hem niet om overal naar te kijken en op te letten.'Geef mij maar een kus. Mama brengt je met onze nieuwe auto.'

Stijn vond het te gek om met de auto naar school te gaan en zat al in de auto voor zijn moeder buiten stond.'Nou, daar gaan we dan...'

Martijn haalde nog even snel de post voor Esther terugkwam. Opeens stopte achter hem de schoolbus. Het was alweer één uur 's middags en Marieke was alweer thuis.'Mama en ik zijn werken Marieke. Wil jij even een oogje in het zeil houden bij Sanne en Jim? We komen gelijk terug thuis met de tweeling. Tot straks!'

Snel rende Martijn naar buiten, naar de auto.'Zo, hier ben ik dan,' zei Martijn en zuchtte diep. 'Laten we gaan dan.''Ja. Wat een uitvinding hè, zo'n eigen auto?'

Marieke was net klaar met haar huiswerk toen ze de schoolbus zag stoppen. Om haar broertje en zusje op te vangen liep ze vast naar de keuken.

Al gauw was iedereen binnen toen Marieke aan de tafel zat. Hij was nieuw. Een beetje dezelfde als de andere, maar dan langer. Ze praatten weer allemaal even wat bij en vertelden over hun eerste dagen op hun nieuwe scholen. Ook Martijn, die promotie had gemaakt de vorige keer. En dit keer had Esther promotie gemaakt. Dus het ging goed weer.

De tweeling had de plotselinge ingeving om buiten te willen gaan overgooien. Dus moesten Esther en Marieke maar mee. Eigenlijk vonden ze het nog niet eens zo erg.

Toen iedereen buiten was ging Martijn macaroni maken. Iedereen hield van dat hij maakte.

Tegen de tijd dat het donker was geworden was het eten ook klaar en iedereen zat weer gezellig binnen aan tafel, samen. Het onderwerp kleding kwam aan bod en alle kinderen lieten nadrukkelijk weten dat ze hun kleding maar niets vonden.'Maar ik vind dit jurkje anders best leuk,' zei Charlotte verontwaardigd.Iedereen keek haar aan.'Dan kopen we toch alleen voor Marieke en Stijn wat nieuws? En misschien kunnen we ook wel kijken voor andere babykleding.'

'Maar dat is niet eerlijk! Dan wil ik ook wat nieuws!' Riep Charlotte uit.

Marieke zuchtte en dacht na hoe ze haar zusje het beste kon vertellen waarom dat niet handig was.'Dat gaat niet erg goed, Charlotte,' begon ze voorzichtig.

'Waarom niet?' Pruilde Charlotte.

'Wel, we kunnen beter wat voorzichtiger omspringen met onze centjes. Want... Tsja.' Martijn zat te stuntelen. Marieke had nooit een probleem gehad en zo te merken overal wel begrip voor gehad. Maar Charlotte was natuurlijk Marieke niet.

Stijn rolde met zijn ogen.'Omdat we arm zijn natuurlijk, sukkel.'

Martijn keek van Stijn naar Charlotte en bedacht dat dit niet lang goed zou gaan. Hij zag Charlottes gezicht en voelde kwaadheid opborrelen.'Stijn!' Riep hij. 'We zijn nìet arm. We moeten alleen wat rustiger aandoen met ons geld, omdat het huis net is verbouwd! En nu wil ik nìets meer over geld horen!'

De spanning werd om te snijden na de uitval van hun vader. Zwijgend schrokten Stijn en Charlotte hun avondeten naar binnen, elkaar strak aankijkend zonder hun blikken af te wenden.

Na het eten ging Charlotte gelijk naar bed toe. Ze wilde niet meer televisie kijken of wat. Stiekem lag ze te huilen in haar bed.

Pas een flinke tijd later ging ook Stijn naar bed. Hij had er helemaal geen idee van dat hij zijn zusje zo verdrietig had gemaakt.

Update 2/3 van PU: Out Of Madness is alweer ten einde. Hopelijk vonden jullie het een

leuke update en laten jullie weer een berichtje achter!

En dan tot de volgende keer bij de volgende en laatste update van mijn PU: Out Of

Madness!

Xx

Einde update 2/3