“Zo, dat was het wel weer hoor. Ik ben nu al op pagina 1984. Ik ga maar weer verder met de familie Hope.”

“De vorige keer: *Joshua kreeg promotie. (voor de zoveelste keer)

*Jesse groeide op tot een schattig kind.*Toen kwam er een verbouwing, waardoor het huis twee verdiepingen kreeg.

*Sanne werd peuter*Sanne leerde lopen en praten van Viola en ook werd ze zindelijk gemaakt door Viola.

*En ten slotte was Denise jarig en groeide op tot tiener. Het laatste was dat Jesse aan zijn grote zus vroeg wat voor wens ze had gekozen.

Oké, dan gaan we daar nu verder...”

Denise zit bij haar make-uptafel. Ze heeft al een andere outfit aangetrokken, nadat ze met haar ouders en broertje een stukje taart heeft gegeten.Haar ouders waren blij met de wens die ze gekozen heeft en ook Jesse was trots. Ja, Denise is heel blij met het haar leven, beter kan het haast niet.“Ik ben blij dat ik de familiewens heb gekozen, een mooiere wens kan haast niet” zegt Denise tegen zichzelf.

Even later is Denise klaar met zichzelf opmaken. Ze heeft ook haar haar anders gedaan, daar twijfelde ze nog wel over, maar ze wilde toch wat anders.Zo, nu is het tijd om naar bed te gaan, denkt Denise.Morgen begint de dag weer vroeg.

En daar heeft Denise helemaal gelijk in. De dag begint vroeg voor Viola. Sanne roept al vroeg dat ze haar bed uitwil. Viola haalt het kleine meisje uit bed. Ondertussen denkt ze aan haar oudste dochter. Ze is trots op haar, dezelfde levenswens als haar moeder. Een gouden bruiloft vieren. Maar als Denise een andere wens had gekozen had Viola dat ook geaccepteerd.

Als Sanne is aangekleed zet Viola haar beneden neer. Jesse is ook al wakker en zit te tekenen.“Hoi San, kom je met Jesse spelen?” vraagt Jesse aan zijn zusje.Sanne knikt en wiebelt naar het speeltafeltje.

Denise komt ook naar beneden en gaat achter de piano zitten. Eerst speelt ze een paar simpele melodietjes, maar dan besluit ze zich toch te wagen

aan het nummer wat ze zo mooi vind. Het gaat erg goed, dus gaat ze meezingen.“Everybody's got an answer, to a question, that they need to know.Still broken over one thing I didn't ask you, 'do you have to go?'

Now looking for a reason, it isn't easy, but I gotta have hope.Sometimes it can be harder, to remember, than to just let go.

Always seems to be something, to remind me of what I miss the most.'Cause you were the one thing, I believed in when it all falls down.

So if you've got a candle, you'd better light it now.And if you've got a voice, you'd better shout out loud.

Raise your hands above this crowd, and I will reach you...”

Jesse is inmiddels naar boven gelopen. Niet omdat hij vind dat zijn zus niet mooi kan spelen, integendeel. Hij vind zelfs dat ze mooi kan zingen.Maar hij wil nog even schilderen voordat hij naar school moet. Hij moet straks de hele dag stilzitten, daar heeft hij echt geen zin in. Alleen de pauze's vindt hij wel leuk, dan kan hij met zijn vriendjes spelen.

Als even de later de schoolbus voor het huis stopt laat Denise de piano voor wat het is. Ze heeft wel zin om voor het eerst naar de middelbare school te gaan, dat komt toch meer in de richting van de universiteit, waar ze zeker te weten heen wil.Jesse is wat minder gelukkig met de schoolbus. Hij heeft er vandaag écht geen zin in.

En dan zijn alleen Joshua en Sanne nog thuis. Viola is een uur eerder al naar haar werk vertrokken.Joshua heeft een paar dagen vrij. Vader en dochter vermaken zich prima. Ze trainen allebei hun inzicht, al doen ze dat op verschillende manieren

Om 13.00 is Denise alweer uit school. Ze heeft een vriendin meegenomen.“Nee, ik geloof er helemaal niks van.” zegt Denise, als Aurora haar probeert wijs te maken dat een jongen uit een hogere klas een oogje op haar heeft.“Serieus waar, waarom denk je anders dat hij de hele tijd in je buurt rondloopt?”“Nou, omdat hij toevallig op dezelfde plaatsen moet zijn, waar ik ook moet zijn...?” is Denise's idee.“Echt niet, meid, niets in deze wereld gebeurt toevallig. Wees er blij mee, hij is hartstikke knap” “Daar heb je helemaal gelijk in. Nou ik zie het nog wel”

“Kom, dan duw ik je op de schommel” zegt Denise.“Leuk. Dat heb ik echt vet lang niet meer gedaan” merkt Aurora op.“Ik gisteren nog” grijnst Denise.De meiden kletsen verder nog wat.

Joshua heeft de schoolbus al aan zien komen, Jesse is ook zo thuis.“Sanne, wil je nog eventjes buiten spelen, want jij mag zometeen de kaarsjes uitblazen hè” zegt Joshua tegen zijn dochtertje.“Buiten spele” zegt Sanne blij.

Joshua heeft Sanne op het wipje gezet. Sanne gilt het uit van plezier.Jesse speelt op de draaimolen. Denise hangt wat in de schommel terwijl ze met Aurora kletst.

“Je zusje is echt schattig” merkt Aurora op.“Waarom denk je dat ik de familiewens heb gekozen, ik wil ook zulke schattige kinderen” lacht Denise.“Ow ja, heb je al aan een man gedacht?” plaagt Aurora.“Hmm... dat komt wel”“Je zou bijvoorbeeld Jonas kunnen nemen” “Houd nou eens op, die gast heeft echt geen oogje op mij” zegt Denise.“Ik weet zeker van wel”

's Avonds staat de hele familie in de keuken. Het is waar, de tijd gaat snel, Sanne groeit alweer op.Joshua staat met z'n dochtertje in zijn armen voor de taart.“Zullen we samen de kaarsjes uitblazen?”Sanne knikt.

Samen met Joshua blaast Sanne de kaarsjes uit. Dan zet haar vader haar op de grond en dan moet ze het zelf doen. Maar dat gaat prima en binnen no time is Sanne een vrolijk kind.

Snel heeft Sanne een taartje gepakt en is begonnen met eten.“Denise, wil je me straks helpen met m'n haar?” vraagt ze dan aan haar grote zus.“Het is helemaal niet moeilijk, dat kan je best zelf. Mijn haar was ook bruin toen ik opgroeide, maar m'n echte haarkleur is wel zwart” zegt Jesse, nog voordat Denise kan antwoorden.

Sanne volgt het advies van haar grote broer op. Ja, in de badkamer vindt ze het flesje wat hij bedoelde.“Gelukkig, m'n oude kleurtje terug” zucht ze even later tevreden. Dan rent ze de trap op om haar nieuwe kamer te bekijken.

Boven aangekomen kijkt Sanne even rond in haar nieuwe kamer, maar besluit snel om te gaan slapen, ze is zo moe. Ze heeft ook de hele dag gespeeld en is ook nog eens opgegroeid.

De volgende ochtend wordt Sanne wakker omdat ze allemaal geluiden hoort. Mama zal vast al bezig zijn met het ontbijt. Of papa.Ze kijkt haar kamer even goed rond en is er tevreden mee. Leuk, die felle kleurtjes.Dan loopt ze naar de kleine kast, daar ziet ze een jurkje liggen en is er op slag verliefd op. “Die doe ik aan!” roept ze enthousiast.

Even later zit het hele gezin aan het ontbijt.“Mam, kon je geen pannekoeken bakken?” vraagt Jesse.“Papa heeft vanmorgen het ontbijt gemaakt. Al die pannekoeken zijn helemaal niet goed voor jullie!” antwoordt Viola.“Maar ik heb ze nog nooit op” protesteert Sanne.

“O, maar je zult nog vaak genoeg pannekoeken eten!” merkt Jesse op. “Denise, ga je studeren?” vraagt hij dan.“Ik denk er wel aan, ik heb al gekeken voor beurzen en ik kom er al voor twee in aanmerking” antwoordt Denise.“Jammer hoor, dan ga je ons verlaten” zucht Jesse.“Niet zo sentimenteel gekkie, jij komt toch ook studeren later” troost Denise hem.

“Dus dan laat jij mij hier met die gekke broer van me, dat vind ik niet lief hoor” lacht Sanne.“Ach, dat overleef je wel, ik heb het ook een tijdje alleen met hem moeten doen” zegt Denise.“Zo, laat je dat zomaar toe Jesse, dat je zusjes zo over je praten?” vraagt Joshua aan Jesse.“Och, ik heb altijd gedacht dat het beter is te zwijgen en idioot te lijken, dan teveel praten en te bewijzen dat ik het werkelijk ben” antwoord Jesse rustig.

Denise kijkt haar broertje met open mond aan.“Wat een wijsheid, waar heb je dat vandaan?” vraagt ze.“ Nergens, zo ben ik gewoon” zegt Jesse uit de hoogte.“Ja hoor, hij doet een wijze uitspraak en krijgt meteen praatjes.” zegt Joshua.Zo kibbelen ze nog een tijdje verder, totdat Jesse verteld dat hij nog huiswerk moet maken.“Dan word ik nog slimmer” zegt hij met een grijns.

Niet alleen Jesse, ook Denise moet nog huiswerk doen.Sanne is de enige die geen huiswerk heeft, het is haar eerste schooldag, dus hoeft ze zich daar nog niet druk om te maken.

“Pap, is het wel leuk op school” vraagt Sanne aan haar vader, die op de bank in een techniekboek zit te lezen.“Wat zei je San?” vraagt Joshua.“Of het leuk is op school”“Ja hoor, maak je maar geen zorgen” stelt Joshua zijn dochter gerust. “Kijk, daar is de schoolbus al.”

Even later zijn de kinderen alledrie naar school. Viola is ook al naar haar werk, nu is Joshua alleen thuis.Hij is erg moe en besluit om een kort dutje te gaan doen. Misschien dat hij dan in een wat normaler ritme komt.

Het kortje dutje is iets langer dan gepland. Als Joshua wakker wordt is Denise alweer uit school.Ze zit op achter de computer. “Zo, even wat anders dan die saaie lessen” zucht ze hardop.

Even later zijn Sanne en Jesse ook uit school.Sanne heeft een jongetje uit haar klas meegenomen.“Vond je het leuk op school?” vraagt Jesse aan zijn zusje.“Jawel, ik vond het echt leuk om allerlei dingen te leren” zegt Sanne vrolijk.“Dat vind ik altijd het stomst” zegt Jesse.“Maar wat vind je dan leuk op school?” vraagt Sanne verbaasd.“Gewoon, m'n vriendjes, het spelen in de pauze enzo” legt Jesse uit.

Even later staat Joshua buiten aan de sloopauto te klussen.Het klasgenootje van Sanne is weg en Sanne staat met haar broer een balletje over te gooien.“Je moet echt leren vangen San, want dit kan zo natuurlijk niet” zegt Jesse.“Ik doe m'n best” zegt Sanne terug.

's Avonds zit Denise haar huiswerk te maken, dan is het maar gebeurd.Eigenlijk valt het nog best wel mee met moeilijk.Ze heeft vandaag opgelet op die jongen uit de hogere klas, misschien heeft Aurora wel gelijk, heeft hij wel een oogje op haar.Maar is zij zelf daar klaar voor? Denise weet het niet zo goed.Ze klapt haar schriftje dicht en besluit om naar bed te gaan.

Dat is iets wat haar broertje en zusje al een tijdje geleden hebben gedaan.Jesse heeft zijn huiswerk al wel klaar, Sanne nog niet helemaal, maar dat doet ze morgen wel. Dan wordt het stil in het huis.

Maar erg lang duurt die stilte ook weer niet.

Helaas worden Joshua en Viola gestoord in hun 'bezigheden'.Er komt namelijk een bezoeker aansluipen.

Slaperig komt Denise haar bed uit. Wat hoorde ze nou?Meteen zit ze rechtop, het is het alarm, er is een inbreker beneden.Dan hoort ze sirene's, de politie komt er al aan, denkt ze gerustgesteld.

Beneden is de agente in een hevig gevecht met de inbreker. Zal de agente de inbreker gevangen kunnen nemen?

En ja hoor, zonder dat de familie de agente heeft aangemoedigd krijgt de agente de inbreker te pakken.Van de verzekering krijgt de familie Hope een geldbedrag om de gestolen piano te vergoeden.

De volgende ochtend liggen Joshua en Viola stil in bed. Ze zijn al wakker, maar hebben nog geen zin om uit bed te gaan”“Josh, we moeten eruit” zucht Viola.“Je hebt gelijk. Ik ben nog steeds zo kwaad op die inbreker” zegt Joshua.“Waarom? Omdat hij onze piano heeft gestolen?” vraagt Viola.“Dat niet” “Wat dan?” vraagt Viola plagend.“Dat weet je zelf ook wel” antwoord Joshua.“Ach, vanavond beter” zegt Viola met een knipoog. “Als je nu tenminste uit bed gaat”

Even later zitten vier mensen te ontbijten.“Heeft mama al gegeten?” vraagt Jesse aan zijn vader.Joshua knikt. “Ze moet zo beginnen met werken. En jullie moeten over een uurtje ook naar school” zegt hij.“Vond je het gisteren eigenlijk wel leuk op school, San?” vraagt Denise aan haar zusje.Sanne knikt. “Het was heel gezellig en ik heb leuke kinderen in de klas. En ik vond het ook tof om allemaal nieuwe dingen te leren”

Viola heeft inmiddels haar werkkleding aangetrokken en stapt in haar carpool om naar haar werk te gaan. Ze werkt nu als leerkracht in het basisonderwijs, maar ze geeft geen les aan één van haar kinderen, dat heeft ze aangegeven, dat ze dat liever niet doet.

Na het ontbijt gaat Joshua schommelen.Het is lang geleden dat hij op een schommel heeft gezeten. De middag voor de overstroming, toen was hij zijn zusje aan het plagen, hij wist toen nog niet dat het de allerlaatste keer was. “Stop” roept hij hardop tegen zichzelf, hij wil niet verder denken aan de ramp.

Daarom gaat hij maar aan de auto werken, die van de sloop is gehaald.Het levert techniekpunten nodig, die heeft hij nodig, voor een promotie.De kinderen zijn inmiddels naar school vertrokken en Joshua is helemaal alleen thuis.

Aan het einde van de morgen gaat Joshua even naar zijn bed. Hij moet vanavond weer werken en anders redt hij het niet.Als Denise uit school komt zal hij wel weer wakker worden.

Denise gaat, als ze uit school komt, schommelen.Ze heeft het eventjes helemaal gehad met alles wat met school te maken heeft, dus heeft ze haar huiswerk aan de kant gegooid en is naar buiten gegaan.

Twee uur later zijn ook Jesse en Sanne uit school.Sanne heeft een klasgenootje meegenomen, Magnus.Op zijn naam na is het een hele leuke jongen.Ook Jesse kan het goed met hem vinden.

Viola heeft een salade klaargemaakt. Ze weet niet of de anderen ook honger hebben, maar de bordjes staan klaar, dus ze kunnen pakken wanneer ze dat willen.Joshua is inmiddels naar zijn werk vertrokken.Als ze gegeten heeft gaat Viola schaken, ze heeft nog punten voor inzicht nodig, ze wil nog een keertje promotie maken.

Jesse is de enige die trek heeft.Hij zit te genieten van de salade. Sanne is al naar bed gegaan en Denise zal wel huiswerk aan het maken zijn.Bah, huiswerk, daar heeft hij echt geen zin in. Morgen is hij jarig, dan wordt hij tiener, dan moet hij naar de middelbare school, waar hij nog meer huiswerk krijgt. Hij twijfelt nog wel een beetje over zijn wens, maar hij denkt dat het wel goed gaat komen.

Veel later, als Jesse en Denise al lang op bed liggen, komt Joshua uit zijn werk.“Hé, je hebt op me gewacht” zegt hij tegen zijn vrouw.“Natuurlijk, dat had ik je toch beloofd” is Viola's reactie.“Kom dan maar hier” zegt Joshua.Dat laat Viola zich geen twee keer zeggen.

Sanne en Denise zijn al vroeg wakker.Denise is de sims 3 aan het spelen op haar computer en Sanne speelt met de blokken aan de speeltafel.Denise is blij, Jesse is vandaag jarig, dan wordt hij ook tiener. Sanne vindt het daarentegen wat minder geweldig, dan is ze de enige die nog kind is. Zal Jesse wel lief tegen haar blijven doen?

De jarige weet niet waar zijn zus en zusje zich druk om maken.Hij heeft het zelf al druk genoeg met het bedenken van zijn wens.Natuurlijk, hij heeft altijd al wel een gedachte gehad, wat hij zou gaan kiezen. Maar nu het zo dichtbij is weet hij het niet zo goed meer.Misschien moet hij Denise maar om advies vragen, die is tenslotte al tiener.

Als Jesse zich heeft aangekleed besluit hij om aan de speeltafel met Sanne te gaan spelen.“Wauw, mooi bouwwerk San” prijst hij zijn zusje. “Eindelijk doe je waar de blokjes voor bedoeld zijn” “Hoezo?” vraagt Sanne.“Nou, toen je klein was, wilde je ze altijd opeten” grijnst Jesse.Sanne lacht, dan vraagt ze bezorgd: “Jes, doe je na vanavond nog wel lief tegen me?” “Natuurlijk! Je bent m'n zusje!” zegt Jesse.Sanne zucht opgelucht.

Joshua en Viola zijn ook al wakker.Joshua leest in een boek over schoonmaken en Viola maakt het ontbijt klaar. Omeletten deze keer.Ze denkt aan Jesse, die vanavond alweer opgroeit. Misschien wordt het tijd dat Joshua de kinderen verteld over de uitdaging. Daar moet ze het maar met hem over hebben.

Even later zit het hele gezin aan het ontbijt, iedereen, behalve Joshua.“Jes, weet je al welke wens je gaat kiezen?” vraagt Denise.Jesse zucht. “Ik denk het wel, maar ik weet het niet helemaal zeker.” “Maar je komt er wel uit toch?” vraagt Viola.“Ik denk het wel, ik heb nog een hele dag om erover te denken.”“Nou, we merken het vanavond wel”

Viola vertrekt net naar haar werk als Joshua aan tafel komt zitten.In stilte eet iedereen zijn of haar omelet op.Het is Sanne die de stilte verbreekt.“Pap, een meisje uit mijn klas zei iets over Amersfoort aan Zee en dat jij meedeed aan iets wat de minister van jeugd&gezin bedacht had. Wat is dat?” vraagt ze.

Joshua zwijgt en denkt na.Dan zegt hij: “Het klopt dat ik een opdracht heb gekregen. En die opdracht geldt niet alleen voor mij. Maar zullen we het daar later nog even over hebben, want ik hoor de schoolbus al.” Sanne knikt als teken dat het goed is.Het wordt wel tijd dat ze op de hoogte zijn van de opdracht, ze zijn oud genoeg.

Als de kinderen allemaal naar school zijn vertrokken wast Joshua de bordjes af.Ondertussen denkt hij na over hoe hij tegen zijn kinderen gaat vertellen over de uitdaging.

Na de afwas gaat Joshua een poos in de kas werken.Viola heeft haar plantjes een beetje verwaarloosd omdat ze het heel erg druk heeft gehad.Joshua heeft alle tijd van de wereld.Hij trekt eerst al het onkruid eruit en daarna geeft hij de planten overvloedig water.

Om 13.00 is Denise alweer thuisgekomen en om 15.00 komen ook Viola, Jesse en Sanne thuis.Jesse en Sanne hebben allebei een klasgenootje meegenomen.

Een tijdje later vertrekt Joshua met tegenzin naar zijn werk. Hij heeft er vandaag niet zoveel zin in, Jesse is jarig en het is nu al de zoveelste keer dat hij een verjaardag mist. Maar ja, wegblijven van zijn werk kan ook niet.

“Kom je Denise, ik ga de kaarsjes uitblazen!” roept Jesse naar zijn zus, die op de piano aan het spelen is.“Natuurlijk broertje, jouw verjaardag kan en mag ik niet missen hè”

Even later zijn de kaarsjes aangestoken en staat Jesse voor de taart.Hij kijkt naar zijn moeder en zusjes. Dan richt hij zich op de taart.Hij denkt nog even goed na, maar hij weet helemaal zeker wat hij wil.

Jesse blaast de kaarsjes uit. Dan draait hij zich om en voelt zijn voeten kriebelen.Zoals vele sims hem zijn voorgegaan springt Jesse de lucht in...

...om als tiener op de aarde terug te keren.“Aah.. te gek man!” zegt Jesse, met een zware stem.Sanne giechelt.“Wat heb je nou gekozen?” wil Denise meteen weten.Jesse grijnst.“Wat denk je?”Denise haalt haar schouders.“Populariteit” zegt Jesse dan.

“Wat is je levenswens?” vraagt Viola aan Jesse, als ze taart zitten te eten.“Ja, dat wil ik ook wel weten” bemoeit Denise zich ermee.Sanne is al naar bed gegaan, ze hoefde geen taart.“Ik wil levende legende worden” is het antwoord van Jesse.“Top van de sport, toe maar hoor!” zucht Viola.Jesse glimlacht.

Het is alweer de volgende ochtend.Denise is als eerste wakker geworden en zit in bad.“Bah, iemand moet echt die douche repareren, maar dat is echt niks voor mij. Papa, Jesse en Sanne zijn veel technischer!” moppert ze hardop als ze de grote plassen water op de badkamervloer ziet liggen.

Jesse is inmiddels zijn bed uitgekomen.“Jes, wil jij de douche repareren?” vraagt Denise, die net uit de badkamer komt.“Wat is er dan aan de hand?” is Jesse's wedervraag.“Hij lekt” is het antwoor dvan Denise. “Coole outfit trouwens.” “Dankje zus voor het compliment. Ik zal kijken wat ik kan doen aan die douche.”

Denise gaat Sanne helpen met haar huiswerk, terwijl Jesse de douche repareert.Heel wat gepruts en een hele serie scheldwoorden later is de douche weer zo goed als nieuw.“En o wee, als je het waagt om weer te gaan lekken, dan...” waarschuwt Jesse de douche.

Jesse gaat naar boven om zijn schilderij af te maken, hij vindt het ding nogal lelijk, dus wil hij het snel afhebben.Denise is klaar met het helpen van Sanne en gaat haar eigen huiswerk maken.Dan roept Joshua naar boven of ze allemaal naar beneden kunnen komen.

Jesse is als eerste beneden.“En, hoe voelt dat nou, een stukje dichter bij de volwassenheid?” vraagt Joshua aan zijn zoon.Jesse grijnst.“Weet je, je kunt maar één keer jong zijn, maar de rest van je leven onvolwassen blijven. Ik denk dus dat ik niet veel dichter bij de volwassenheid ben gekomen” lacht hij daarna.Joshua lacht ook.

Even later zitten ze op de bank, Viola is net naar haar werk vertrokken.“Vertel jij het ze maar, ik hoef er niet per se bij te zijn” heeft ze tegen Joshua gezegd.Joshua kijkt even naar zijn drie kinderen. Hij hoopt dat Denise en Sanne zich niet gepasseerd voelen, omdat het de taak van Jesse is om de uitdaging voort te zetten.

Joshua verteld het hele verhaal aan zijn kinderen. Van de overstroming, van het plan van de minister van jeugd&gezin. Het enige wat hij overslaat is dat hij eerst benaderd is door Mirjam over het plan.“Dus ik hoop dat Jesse de uitdaging wil voortzetten.” Hij kijkt zijn zoon hoopvol aan.

Jesse kijkt even voor zich uit.Dat is me nogal wat. Hij kijkt naar het hoopvolle gezicht van zijn vader en de verwachtingsvolle gezichten van zijn zusjes.“Maar natuurlijk pap. Het lijkt me eigenlijk best leuk.”“Geweldig!” roept Joshua blij.

Sanne kijkt sip voor zich uit.“Maar papa...” begint ze.“Ja Sanne, wat is er?” “Vind je Denise en mij dan nog wel lief? Want wij kunnen de uitdaging niet doen.”Joshua glimlacht.

“Natuurlijk houdt papa wel van jou en Denise. En de uitdaging geldt ook een beetje voor jullie, want Amersfoort aan Zee moet weer bewoond worden, weer een stad, zoals het was. Dus zijn jij en Denise minstens zo belangrijk” zegt hij tegen zijn dochter, terwijl hij haar dicht tegen zich aantrekt.“Kom, nu moeten jullie naar school” zegt hij dan, als hij ziet dat de schoolbus al voor het huis staat te wachten.

“Hè, wat jammer, ik dacht dat we wel mochten thuisblijven vandaag” zucht Jesse.“Ga maar naar school, anders lukt het je nooit om levende legende te worden.” vermaant zijn vader hem.Jesse grijnst. “Sport is heel simpel pap. Daarvoor hoef ik niet naar school. Sport is de speelgoedafdeling van het leven.” zegt hij. Toch staat hij op om naar de schoolbus te gaan.

Tevreden zit Joshua even later in een techniekboek te lezen.Die Jesse met z'n uitspraken. Dat belooft nog wat voor de toekomst.

“En die gedachte vond ik wel mooi om mee te eindigen. Een soort belofte voor de toekomst. Ow ja, het liedje dat Denise aan het begin zingt is I will reach you van

Westlife. Het liedje zal wel vaker terugkomen, ik wil alle kinderen een eigen liedje geven, soort van. Iets wat ook past bij de verhaallijnen die ik voor ze bedacht heb.

Maar goed, dat komt later, ik heb nu razende honger dus ga even wat eten!”

Tot de volgende keer!!!

Ps: niet op mijn eetgedrag letten(a)