06 07

HONDERD-DUIZEND PROCENT VERTROUWEN

Om een succesvol bedrijf neer te zetten, heb je ondernemersbloed nodig – en dat zit in Arthur’s familie – maar wat nog meer?

ARTHUR BURGMANS

“

08 09

TEKST: MARIE-JOSÉ DEKKERSFOTO’S: ERIK DE BROUWER

In en om ondernemend Bergeijk hoor je vaak de naam Burgmans vallen. Arthur (58): „Klopt. Mijn opa begon met bouwbedrijf Burgmans en had elf kinderen. Allemaal zelfstandigen, ook mijn tantes, vaak in de bouw.

Geldt ook voor nazaten. Neef Jan zit met zijn bedrijf Bruns in De Ploeg, liet de renovatie ervan door weer een andere neef doen.” De link met Crowe Horwath Foederer-CEO Johan Daams is ook eenvoudig: „Hij woont hier, en ik kende hem al voordat we twintig jaar geleden bij Foederer klant werden. Ik heb nog met Johan gevoetbald. Ik vond de vorige accountant te groot, te log en te duur.”

Arthur’s vader had ook een eigen bedrijf, in verzekeringen: „Hij overleed op zijn 41ste toen ik twaalf was. Een hartaanval, en dat was toentertijd vaker funest dan nu. Dat was de bel die ging rinkelen om zelf aan de bak te gaan. Vanaf toen begon ik al met bijbaantjes, kranten rondbrengen, vakantiewerk bij mijn ooms. Thuis meehelpen was niet direct nodig, maar ik vond zelf dat dat nodig was. Mijn moeder nam een deel van de verzekeringen over, dat deed ze goed.”

GEVORMDHet overlijden van zijn vader vormde Arthur: „Heftig. Nu wordt er veel meer over ge-sproken, toen was het nog een taboe, werd zoiets heel anders beleefd. Ik heb er tien jaar veel last van gehad.” Het zette hem aan het

denken: „Ik had havo en hbo; de Harry Burg-mans Opleiding. Ik kreeg af en toe wel een tik van mijn vader als ik iets niet goed deed. Maar ik wist niet goed wat ik moest doen, kon mijn richting niet goed vinden. Nu wor-den ondernemen en zzp’en gepromoot, heb je er opleidingen voor. Toen was er heao, maar dat was hard leren en daar had ik geen zin in. Ik begon al snel met een koeriersdienstje maar dat uitbreiden, daar zag ik geen brood in. Ook toen al reden ze elkaar voor een paar kwartjes van de weg. Het ondernemen zat er al in, en ik startte in 1988 met Multi-Fix via een kennis die al in de handel in onderdelen zat. Geert durfde eigenlijk niet goed, dus zei ik: ‘Dan begin ik wel’. Ik koerierde nog, bracht ’s nachts de Telegraaf rond. Geert was bij mij in dienst en dat ging goed.

Later is hij in België begonnen, en dat bedrijf heb ik weer van hem overgenomen.”

VANAF NUArthur laat een geweldig schriftje zien, van het eerste jaar van Multi-Fix, met per maand keurig de (eerste paar) klanten, omzetten en winstjes, vinkjes als de rekening betaald was en een rood sterretje bij een minder goede betaler: „Wel de vinger aan de pols houden. We begonnen met helemaal niks. De belang-rijkste factor voor een goede ondernemer is een goede administratie. Dan weet je wat je aan het doen bent.”Hij leerde het vak in de praktijk: „We begon-nen met roestvrijstalen bevestigingsmateria-len; bouten, moeren en schroeven. We bleven van Geert’s klanten af, zochten zelf nieuwe klanten, wel zo netjes. Boekhouden, inkoop, verkoop; ik deed alles. In de melkstal van een boer die gestopt was, hadden we een kantoor-tje en erachter een klein magazijn. Dat was niet groter dan mijn kantoor nu.”Geert kende de nodige leveranciers: „Zodra we iets verkochten, leverden we zo snel mogelijk, brachten de bestelling zelf. Dan konden we van de opbrengst de leverancier betalen.”

Klanten als Moeskops in Bergeijk, Alisco in Best en Vencomatic in Eersel gunden het hen, en van het eerste uur zijn er nog steeds veel klant: „Bedrijven in metalen ramen en zonweringen gebruikten allemaal dezelfde schroeven. Daarover hoefde ik niet zo veel te leren en die kon ik goed inkopen. Al snel wist ik meer dan inkopers omdat ik steeds met dezelfde producten werkte. Zo kwamen er ook grote bedrijven op de klantenlijst. Door een paar keer goed te leveren en gas te geven, kregen we de boost voor groei. We groeiden met hen mee.”

Ook dat laat het schriftje zien; na enkele pagina’s lopen de omzetbedragen op. Na een jaar was al een veel groter schrift nodig: „Ik schreef alles op, maar pc’s kwamen net opzet-ten. Ik begon daar al snel mee. Een kennis van me zat in die wereld en hij schreef een programmaatje voor ons: ’36 Mb, daar kun je wel even mee vooruit’.”

Het tij zat niet helemaal mee: „De tijd was slecht. Wat later ging DAF failliet. Eén oom van me zag ons bedrijf niet zitten: ‘Man, wat ga je doen? Er is al zoveel van die handel.’ Handel snap je of dat snap je niet. Ik wilde

het per se goed doen en wilde per se slagen, en ik had er ook honderdduizend procent vertrouwen in dat het ging lukken. Ik werkte zaterdag, zondag en ’s avonds. Ik stopte met alle sport. Op zondagochtend belde ik om 6.00 uur mijn ICT-maat die toen in Los Angeles zat en waar het 22.00 uur was. Dan werkte ik door tot 10.00 uur, en kon mijn zondag beginnen.”

BLIJVEN GROEIENDe omzet groeide al snel: „Elk jaar opnieuw. Het eerste jaar van 100.000 naar 300.000 gul-den, toen 900.000, toen anderhalf miljoen. Al snel had ik vier-vijf mensen in dienst, in het magazijn. In 1996 verhuisden we naar deze locatie in Bergeijk, met 35 mensen. Intus-sen heb ik het pand van de buren gekocht en tussen de nummers 24 en 26 een nieuw pand gezet, daar eigenlijk 25 van gemaakt. Onlangs kocht ik ook het pand op de hoek. We zijn ook bezig de andere kant op, waar nu de milieustraat zit, voor als we nog verder willen uitbreiden. De tijd is nu goed, in de metaal is het extreem druk. Afgelopen januari werd wederom de beste maand ooit, 2017 het beste jaar ooit. De metaalbusiness groeit en bloeit bij het leven, de bouw is terug.

IK KON MIJN RICHTING NIET GOED VINDEN“

10 11

Dat begon in 2016 na de vakanties. Mensen waren ook een beetje klaar met de crisis. Het is ook een kwestie van anders denken; als je bang bent dat het slechter gaat, ga je geen geld uitgeven, en andersom. Hoewel ik nooit zo’n problemen met lef heb gehad. In 2009 werd ik vijftig, we bestonden zoveel jaar en ik dacht: ‘We vieren het ook gewoon’. De cateraar zei: ‘Dit is het eerste feest dit jaar’, en dat was eind november. Destijds hielden de windenergie in China en India en de subsi-dies erop ons goed overeind.”Want Multi-Fix had allang de internationale vleugels uitgeslagen: „In 1999 gingen we naar China, startten een kantoor op in Hongkong. Ik vond dat we daar moesten zijn, terwijl het nog de naam had van prullen, van spullen die bedrijven niet wilden hebben. Ik heb de eerste container met producten moeten afkeuren. Met eigen mensen probeerden we de kwaliteit van hier binnen te brengen en mensen op te leiden, ook in kwaliteitsbesef. Het ligt vaak aan ons; je moet precies zeggen wat je wilt. Ze hebben veel geleerd.”

ANNO NUHet bedrijf telt bijna 170 medewerkers, in vestigingen in Bergeijk, Geldrop, Slowa-kije en Shanghai. Ook die getallen groeien. Eind februari nam Multi-Fix Group C&D Fasteners in Venray over, gespecialiseerd in bevestigingsmaterialen, en heeft daarmee

meteen 600 extra klanten én webshops erbij, waaronder fastenershop.nl. De activiteiten blijven niet bij bevestigingsmaterialen. Intus-sen is het bedrijf ook leverancier van metaal- en kunststofcomponenten en wordt mecha-tronica geassembleerd, voor onder meer DAF, VDL en Brabantia: „Het assemblagebedrijf was al klant van ons toen we het overnamen. Het is een toegevoegde waarde in de keten, ook voor de toekomst.”

Voor de aansturing heeft Arthur een sterk MT om zich heen verzameld: „Ik ben uitvoe-rend directeur. Arno Heesters leidt de groep, stuurt het MT aan, overlegt met mij, is al meer dan 25 jaar in dienst, was een van de eerste medewerkers. Ik ben nogal perfectio-nistisch, maar alles bijhouden gaat niet meer. Dat delegeren en zaken bij anderen parkeren was voor mij een heel moeilijk proces. Als je tegen je grens aanloopt, weet je dat het zo niet meer moet. Nu gaat het goed. Ik hoef niet meer overal bij te zijn. Als je zaken loslaat, zie je inderdaad dat mensen zichzelf beter ont-wikkelen. Ze zijn er constant mee bezig, zijn er goed in.” Dezelfde aanpak hanteert hij bij overnames: „Niet alles tot zeven cijfers achter de komma uitpluizen. Het gaat erom dat je met z’n allen gas geeft. En het moet klikken.”Tegenwoordig doet Arthur het dus iets rustiger aan, geeft hij toe: „Ik hou niet zo van rustig aan, wel van opschieten, dat maakt het

spannend en uitdagend. Ik ben er wel elke dag. Maar om nou hier te gaan zitten om 7.00 uur om het banksaldo te checken... Dan is het wel rustig, word ik niet gestoord.”Hij maakt en heeft nu tijd voor andere zaken dan werken, werken, werken: „Ik sport graag. Supporteren ook, van goede mensen en teams die we sponsoren, zoals plaatse-lijke voetbalteams, een weeshuis in India, motorcross, wielrennen, ook omdat ik er zelf fan van ben. FC Eindhoven hebben we lang gesteund. Jammer dat ze nu zo kwakkelen, ze waren zo goed op dreef. Vaak ging oudste dochter Nikki mee naar wedstrijden, leuk om samen een biertje te drinken. Zij heeft haar eigen webshop, Boutique 22. Dochter Anne werkt hier, naast haar studie international business en management; ze doet alle social media. Ze is heel daadkrachtig en zelfstandig, pikt dingen snel op. Tuurtje, de jongste, zou ook zomaar de opvolger kunnen zijn. Hij is razend geïnteresseerd, zegt slimme dingen maar laat hem eerst maar doen wat hij zelf wil.” Voorlopig is zijn stoel nog niet vacant: „Eerst nog doorgroeien. Ik hou niet van stil-zitten en stoppen. Op mijn 65e? Vind ik hele-maal niks. Wie gaat mij vertellen dat ik moet stoppen? Mijn werk is steeds meer een hobby, en nog steeds mijn passie. Er is iemand geweest die het bedrijf voor een supergoed bedrag wilde overnemen, maar alleen al van de gedachte werd ik niet goed.”

“HET GAAT EROMDAT JE MET Z’N ALLEN GAS GEEFT