UITGELICHT

“WE LIJKEN STEEDS MEER OP ELKAAR”

TEKST RENE VAN STEKELENBORG BEELD ISTOCK

Grappig, toevall ig en shockerend, dat zijn toch wel de kernwoorden van mijn afgelopen weekend. Waarom? Omdat ik me net op macro- en microniveau aan het

voorbereiden ben op een gesprek met de Duits-Nederlandse Handelskamer over de belangenbehartiging en promotie van wederzijdse handelsbelangen van de twee buurlanden, terwijl een paar honderd kilometer Westwaarts de Britten

zonodig uit de EU wil len stappen omdat zij denken dat het Verenigd Koninkrijk beter af is zonder l idstaten die wil len meedenken over gezamenlijke

handelsbetrekkingen en –belangen.

 

Er  is  me  de  afgelopen  week  veelvuldig  gevraagd  hoe  Nederlanders  in  elkaar  steken  en  hoe  Duitsers  zijn  en  bij  ons  overkomen.    

Na  grondige  interviews  met  kleine  zelfstandigen  en  mkb’ers  die  zaken  doen  met  onze  Oosterburen,  ben  ik  de  uitkomsten  gaan  afzetten  tegen  tal  van  vooroordelen.  En,  sommige  daarvan  zijn  absoluut  waar  en  daar  mag  je  best  trots  op  zijn.  Tegelijkertijd  werk  ik  voor  een  soort  Engelse  variant  op  ons  instituut  Clingendael  wat  persinfo  uit  die  te  maken  heeft  met  wereldwijde  risicogebieden,  brandhaarden  en  gevaarlijke  plekken  waar  terrorismedreiging,  kapingen,  gijzelingen  en  piraterij  aan  de  orde  van  de  dag  zijn.      “Wie  hunkert  naar  ’n  roemrijk  verleden  heeft  weinig  toekomstvisie”  Ik  hoorde  het  commentaar  van  onze  premier  Rutte  op  de  Brexit:  “We  zijn  beide  handelsnaties  en  groot  geworden  in  de  zeevaart.”  Hij  had  hier  zijn  teleurstelling  over  de  uitkomst  kunnen  uitspreken.  En,  hij  had  een  voorschot  kunnen  nemen  op  alle  Wilders-­‐mensjes  in  ons  land  en  de  rampzalige  gevolgen  kunnen  schetsen,  mochten  de  PVV’ers  gesterkt  zijn  in  het  afstevenen  op  een  ‘nexit’.  Maar  nee,  hij  begon  over  de  handelsgeest  en  de  foute  historie  van  zowel  Engeland  als  Nederland.  En,  daarmee  zei  onze  eerste  burger  van  Nederland  zoiets  als:  “We  hebben  de  wereldzeeën  bevaren  om  te  plunderen,  te  knechten,  te  kolonialiseren  en  te  stelen  om  onze  eigen  economie  een  boost  te  geven.  Die  geschiedenis  delen  we  met  de  Britten  en  daar  zijn  we  trots  op.”  Op  geen  enkele  manier  denken  Engelsen  na  over  de  sporen  die  de  imperialistische  handelsgeest  van  het  Verenigd  Koninkrijk  heeft  nagelaten.  Op  geen  enkele  manier  snappen  Britten  niet  dat  juist  de  Windsors,  Churchill  en  Thatcher  op  de  wereldkaart  smeulende  puinhopen  hebben  achtergelaten  en  op  geen  enkele  wijze  snappen  de  ‘eilanders’  dat  de  regels  die  zij  ooit  bedachten  voor  politiek,  spelletjes  en  sporten,  beter  en  succesvoller  worden  nageleefd  door  andere  landen,  andere  culturen  en  andere  generaties  mensen.  De  wereld  zit  niet  meer  te  wachten  op  the  Beatles,  een  Fred  Perry,  een  Bobby  Charlton  of  een  Phil  Taylor.  Zelfs  Schotland,  Wales  en  Ierland  snappen  dat.  Net  als  onze  eigen  Joris  Luijendijk  die  de  treurige  afgrond  beschrijft  waarin  ’s  werelds  grootste  financiële  hart  genaamd:  ‘The  City’  dreigt  te  vallen.    Feitenkennis  Nee  op  cultureel,  sociaal-­‐maatschappelijk,  financieel  en  economisch  niveau  is  Duitsland  het  enige  land  ter  wereld  dat  wereldwijd  op  de  vingers  is  getikt  qua  expansiedrift.  Vele  generaties  hebben  geboet  voor  het  verleden  van  hun  voorouders.  Het  heeft  ertoe  geleid  dat  Duitsers  in  alles  zekerheid  willen  inbouwen  voor  de  toekomst  en  niet  kijken  naar  wat  ooit  een  roemrijk  ‘empire’  was.  Ze  zweren  bij  handelsoverschotten,  sluitende  begrotingen  en  ze  lullen  niet  maar  poetsen  net  zo  lang  totdat  ze  een  entiteit  van  de  G7  zijn.  In  de  kunst-­‐  en  cultuursector,  in  de  financiële  sector,  in  de  automotive  industrie,  in  de  medische  wereld,  in  de  farmaceutische  industrie,  in  de  sport,  in  de  energiesector,  in  de  wereld  van  de  bio-­‐agrarische  cultuur,  in  de  ict,  in  de  elektronica  en  zelfs  in  de  offshore-­‐industrie.  Een  beetje  Duitser  laat  zich  pas  horen  als  hij  zeker  weet  dat  hij  recht  van  spreken  en  het  gelijk  aan  zijn  kant  heeft.  Bewijs  het  tegendeel  maar  als  het  niet  zo  is.  Duitsland  heeft  niet  voor  niets  de  afgelopen  eeuwen  de  meeste  antropologen  en  sociologen  voortgebracht.  Ze  hebben  kennis  opgedaan  over  de  houding  en  gedrag  van  andere  volken  en  culturen  en  weten  hoe  belangrijk  hoffelijkheid  en  correctheid  in  het  bejegenen  van  mensen  is.    De  vorm  als  opportunistisch  bindmiddel  Nederlanders  dwepen  net  als  de  Engelsen  met  hun  roemrijke  verleden.  Stiekem  vinden  we  onze  VOC-­‐mentaliteit,  onze  slavenhandel,  ons  kolonialisme,  onze  apartheid,  onze  wapenhandel,  onze  handel  in  voorkennis,  onze  Shell-­‐bemoeienissen  en  onze  politionele  acties  best  oké.  Het  heeft  er  toch  maar  mooi  voor  gezorgd  dat  we  een  rijk  landje  zijn.  Diep  in  ons  hart  weten  we  dat  ons  verleden  niet  deugt  en  we  zijn  ermee  weggekomen.  We  zijn  heer  en  meester  in  het  idee  van  de  symboolpolitiek,  een  opportunistische  zienswijze  die  per  maand  kan  verschillen  omdat  we  ruiken  dat  er  ergens  wat  te  halen  valt.  De  ene  keer  is  Rusland  met  zijn  Hermitage  onze  grootste  knuffel,  de  maand  erop  is  het  de  Oekraïne  en  net  zo  makkelijk  haalt  onze  koning  twee  schattige  Chinese  pandaberen  op  afbetaling  in  huis.  We  weten  dat  het  niet  klopt  en  nergens  over  gaat  maar  we  verdoezelen  de  acties  met  wat  kleurtjes,  leuke  lettertypen,  een  prikkelende  verpakking  en  een  ‘Dutch  Design’  en  presenteren  het  alsof  wij  zelfstandig  het  wiel  hebben  uitgevonden.      

We  kunnen  heel  goed  gebakken  lucht  verkopen.  Daar  steken  we  mensen  mee  aan.  In  onze  directheid  en  schattige  tongval  zijn  Nederlanders  de  Costa-­‐proppers  van  de  wereldeconomie.  We  bluffen  wat  met  hoogwaardige  kennis  en  schieten  mensen  aan  op  emoties  terwijl  we  weten  dat  de  toko;  ons  nationale  restaurant  annex  discotheek  van  geen  meter  loopt.  Het  is  er  niet  gezellig,  de  barprijzen  rijzen  de  pan  uit  en  de  muziek  is  een  digitale  trancebewerking  van  een  Hongaars  spookorkestje.    Inhoudelijk  gaan  we  nergens  over.  Onze  grote  bek  is  er  een  van  een  tandeloze  leeuw  die  maar  blijft  zoeken  naar  de  juiste  woordenschat.    Wat  van  ver  komt  is  lekker  Zo  lekker  dat  we  zijn  vergeten  hoe  groot  en  invloedrijk  onze  Oosterbuur  is.  En  hoe  goed  onze  kenniseconomie  met  zijn  gigantisch  goede  universiteiten,  onderzoeksinstituten  en  researchcentra  wel  niet  zijn.  Nederland  is  een  perfecte  softwareleverancier  voor  veel  Duitse  hardware.  We  moeten  alleen  snappen  dat  in  kennis  van  besturingssystemen  wij  absoluut  niet  de  wijsheid  in  pacht  hebben.  Daar  zijn  we  samen  voor  verantwoordelijk,  juist  in  de  EU  met  vele  verschillende  culturen  en  gebruiken.  Een  gemiddelde  Duitser  van  45  jaar  snapt  dat.  Een  Nederlander  van  dezelfde  leeftijd  is  daar  nog  niet  zo  zeker  van.      Bewezen  diensten  op  de  lange  termijn  Wie  ooit  uitpluist  hoe  De  Nederlandsche  Bank  is  ontstaan  en  wie  als  eerste  grootschalige  leningen  heeft  verstrekt  aan  onze  armlastige  koning  Willem  I  die  de  staatschulden  tot  astronomische  bedragen  wist  op  te  drijven,  die  weet  dat  Duitsland  vaker  een  reddende  engel  dan  een  agressor  van  Nederland  is  geweest.  Door  onze  rigide  focus  op  driedubbele  winsten,  op  Amerikaans  kapitalisme,  op  investeringsmaatschappijen  en  op  beleggingsfondsen  met  onrealistische  rendementen  zijn  we  vergeten  dat  een  Deutsche  Bank  of  een  Lufthansa  zonder  kapitaalinjecties  van  buitenaf  altijd  maar  beetje  bij  beetje  zijn  blijven  groeien  tot  internationaal  opererende  organisaties  zonder  kekke  huisstijl,  zonder  grootschalig  sponsorbeleid  maar  met  de  beste  werknemers  en  ex-­‐werknemers  die  tot  op  de  dag  van  vandaag  als  ambassadeur  van  de  Duitse  gestage  economie,  de  lange  adem,  de  loyaliteit  en  het  sterke  vertrouwen  dienen.  Het  idee  van  de  microkredieten  van  Koningin  Maxima  is  dan  ook  afkomstig  van  haar  voormalige  werkgever  Deutsche  Bank  in  Argentinië  en  Brazilië.  Bewezen  diensten  met  bewezen  resultaat.      Duitsland  staat  zeer  welwillend  tegenover  de  Nederlandse  knowhow.  Het  heeft  ons  jarenlang  gewaarschuwd  voor  wat  er  met  Fokker,  de  Hoogovens  en  de  V&D  is  gebeurd.  Laten  we  nu,  zeker  met  de  Brexit,  de  uitnodigingen  van  onze  Oosterbuur  accepteren  en  op  micro-­‐  en  macroniveau  eens  aannemen  hoe  goed  hun  case  studies  voor  het  bedrijfsleven  hebben  uitgepakt.  Daar  hebben  we  geen  enkel  ouderwets  Brits  denken  voor  nodig.  Niet  binnen  en  niet  buiten  de  EU.  

“HOE ’N BREXIT ONZE RELATIE MET

DUITSLAND VERSTEVIGT”