Het leven na de dood

Update 9

LarissaNog héél even, nog héél eventjes…Dan mag ik uiteindelijk vertrekken naar de campus,ik mag dus gaan studeren.Alleen mijn broer (die dezelfde leeftijd heeft) mag niet meevanwege zijn slechte punten op school.

“Ik ga je toch heel erg missen,” zucht Mario,“je bent altijd een geweldige zus voor me geweestook al hebben we vaak ruzie,”Ik lach stilletjes. “Dat geeft niets hoor,”Mario omhelst me.

Dan ga ik naar mijn moeder toe.“Ik ga je echt missen, Lari,”Ze neemt mij heel vlug in haar armen enwil me nooit meer loslaten.Ik haar ook niet maar de tijd dringt hè.

Last but not least… mijn vader.“Lari, goed studeren hè, dat ik geen klachten hoor,” lacht hij.“Ha ha,” lach ik ironisch, “je kent me toch hè,”Mijn vader laat nog een glimlach achter.

Nu wordt het tijd dat ik moet vertrekken,want de taxi zal wel op mij zitten te wachten.Ik breng nog de laatste groet – hopelijk niet de allerlaatste –aan mijn familie en vertrek.Ik heb de geweldigste familie ooit!

En nu moet ik vertrekken naar de campus.Lekker studeren… maar ook plezier maken uiteraard.

Aangekomenin de campus

Eindelijk aangekomen in de campus!Nu kan mijn studentenleven echt beginnen…ik heb voor de specialisatie toneel gekozenen ben direct begonnen met mijn paper.

Ik woon samen met mijn beste vriend Ruben.We kennen elkaar al van in de basisschool,dus heel lang. Sindsdien zijn we twee handen op één buik.Wat zal ik zijn zonder hem?En euh… ik heb geen idee welke specialisatie hij gekozen heeft,straks zal ik het vragen.

Na een tijdje hebben we allebei onze paper af.Ik merk dat Ruben daar alleen zit in de woonkamer.Zal ik hem gezelschap houden?

Natuurlijk…ik smelt voor zijn mooie ogen en glimlach.De laatste tijd voel ik meer dan vriendschap voor Ruben.Zal dat ooit iets worden? Maar euh…zal dat onze vriendschap niet belasten?

“Hey Larissa,” hoor ik iemand.Oh, het is Ruben maar.“He… hey euhm…” stotter ik. Oh nee, domme ik!“Haha. Welke specialisatie heb je gekozen?” vraagt hij.Okay, nu komt het! “Toneel. Jij?”

“Geschiedenis,” is zijn antwoord. Dat dacht ik al,hij heeft veel interesse in geschiedenis,“wat voor job ga je later doen?”Ik denk heel even na. “Iets met sport of zo, jij?”“Dat weet ik nog niet,” zegt Ruben.

Dan is het even stil in de kamer.Onverwachts slaat Ruben zijn arm rond mijn neken ga dicht bij me aankruipen…Ik dacht ‘laat hem doen’.

Wat zeker onverwachts is,dat Ruben me op zijn schoot trekt.Ik dacht ‘laat hem doen’.Tot ineens onze lippen elkaar vinden…

Ineens ga ik van zijn schoot af.Oh nee, wat doe ik nu? Domme kip dat ik ben.“Huh? Wat doe je?” klinkt Ruben teleurgesteld.Daar moet ik niet blij van zijn.“Buh… ik weet het niet,”“Ah… maar ik moet naar mijn college,” zegt Ruben opeens.

Foetsie, weg is hij! Naar zijn college.Daar zit ik mooi alleen en het is nu donker buiten.Ik heb geen zin om alleen te blijven,zal ik me eens terug naar de stad trekken, zoals vroeger?

Ja, dat moet ik zeker doen!Ik pak mijn mobiel en bel naar een of ander taxibedrijf.Ik ga niet in mijn eentje wandelen naar de stad,en dan is het zo donker buiten. Yeah right!“Hallo, met Larissa Bigoli.Ik wil een taxi bestellen om naar de stad te gaan,”

“Dat kan zeker, mevrouw Bigoli!Mogen we heel even jouw adres?”klinkt een vrouw aan de lijn.“Pindabaan 30,”“Er wordt snel een taxi naar jou gestuurd,”“Dank u wel, mevrouw. Tot ziens!”Ik leg het af. Yes! Lekker een avondje stappen!

Niet zoveel later… ben ik al in ‘De Brandpunt’mijn favoriete discotheek. Hier kom ik vaak lol makenmet mijn vriendinnen. Nu zal dat in mijn eentje zijn.

Ik stap de discotheek binnen enaan de bar zie ik een bekend iemand.Alleen weet ik niet wie, zijn gezichtheb ik nog niet deftig gezien.

Wanneer die man zijn gezicht omdraait,weet ik zeker wie dat is.“Nathan!” roep ik enthousiast uit.Hij heeft bij in de basisschool gezeten,helaas niet in het middelbaar.“Larissa! Dat is lang geleden! Kom eens naast me zitten,”Zo gezegd zo gedaan.

“Hoe geweldig! Wat doe je nu voor de kost?”Ik zie Nathan even nadenken. “Ik werk als standup-comedian,”Ik kijk hem verbaasd aan. “Studeer jij niet?”Lachend knikt hij. “In een of ander universiteit? Niets voor mij,”“Oh, ik studeer toneel,” zeg ik.

“Toneel,” barst Nathan in het lachen uit,“ga je regisseur worden ofzo?”Ik kijk hem verontwaardigd aan.“Nee jong, als je toneel studeertkun je een job in de sport of zo kiezen,”“Ah dus, je wilt een job in de sport?”

“Misschien ja,” Ik kijk hem aanmet een grote glimlach op mijn gezicht.Het doet goed om een oude bekende te zien.Kun je altijd even bijpraten.

Nu heb ik daar voorlopig geen zin in meer.“Ik ga wat dansen,” zeg ik.Dat kan Nathan niet interesseren.Ik haal mijn schouders op en ga naar de dansvloer.

Op de dansvloer heb ik nog een oude bekende gezien.Mariëtte van der Bend, één van het middelbaar.Tijd om bij te praten hebben we niet, wel om te dansen.

Weer een filmpje!

Wil je Larissa samen met de andere Sims zien genietenvan de ‘Smussle’ (een soort dans), ook al gaat het soms mis?Bekijk dit filmpje dan even, klik op deze link:

http://www.youtube.com/watch?v=0PJk7FQ4_-w

Dan gaat de update nog even door enis het eindelijk afgerond! ♥

Doe de Smussle!

Het is tijd om terug naar huis te gaan.Morgen heb ik ‘s ochtends college – voor de eerste keer –en ik wil niet met grote wallen onder mijn ogenachter de schoolbanken zitten.

Eens thuis aangekomen ligt Ruben op de bank te slapen.Ik moet wel ‘genieten’ hoe hij slaapt… zo schattig!

Maar dan niet veel later wordt hij wakker.Hij laat een grote geeuw achter. “Larissa!”Ik lach. “Dat ben ik,”“Waar… waar was jij? Je was niet thuis toen ik thuis kwam,”

“Euh… heel even de stad in gegaan,” stamel ik.Ruben kijkt me verontwaardigd aan.“De stad? Midden in de nacht of wat?”“Wat moet ik anders doen?Je weet dat ik niet graag alleen thuis ben,” snauw ik hem toe

Dan zie ik Ruben boos kijken. Oh nee,ik heb beter niets gezegd.“Slaapwel Larissa,” mompelt hij enverlaat de woonkamer.

Het leven na de dood

Wordt zeker vervolgd!