Het leven

na de doodUpdate 6

Alexandra

“Mama?” hoor ik een stem.Het is Larissa, mijn 14-jarige dochter,“wie is die Dina Heethart precies?” vraagt ze.Ik moet even doorslikken,ik heb die Dina nooit gemogenomdat ze met mijn vader – die ondertussen ook dood is –is getrouwd en tja, ik heb dat niet aanvaard.

Ineens is ze dood en ik begin schuldgevoelens te krijgen.Ben ik niet te hard geweest voor haar?“Nou Lari, ze was mijn stiefmoeder,” verklaar ik.“Dat klopt. Ze was ook mijn ex geweest maar dat is lang geleden,”komt Stefano tussenbeide.“Ik heb zelfs een stiefzus,” zeg ik.

“Ken je die stiefzus?”Ik knik. “Niet zo goed eigenlijk maar ze is de helft jonger als iken ik heb via via vernomen dat ze nu studeert.”Larissa knikt geïnteresseerd. “Dat zou ik ook wel willen, gaan studeren,”

Stefano lacht wat.“Misschien maar nu nog niet. Je bent nog maar veertien,”Larissa moppert boos. “Veertien, veertien. Je spreekt alsof ik nog een baby ben,”Wat kan ze nogal praten…maar aangezien ik geen zin meer heb om in haar gezeur te gaan,blijf ik me bezighouden met Stefano.

Cruz

Ik kan de dood van mijn moeder nog altijd niet verwerken.Voldoende steun krijg ik niet.Ik ken mijn eigen familie niet,veel vrienden hebben afstand van mij genomen,alleen Dieter staat voor mij klaar.

“Lieverd, ga nu maar naar het college,” por ik hem aan.Maar Dieter doet zo koppig. Wat scheelt er met hem?“Nee, ik laat jou niet alleen. Je hebt het moeilijk nu,”“Het gaat wel met mij. Ga nu maar,”

Met tegenzin staat Dieter op,en toch kan hij niet van mij afblijven.“Wat vind ik het ontzettend moeilijk,” mompelt hij jammerend.“Ga gewoon. Het gaat vanzelf hoor,”

“Als er iets is, bel me dan gewoon,”Ik knik. “Tot vanavond liefje,”Uiteindelijk laat hij me los en vertrekt naar het college.Ik vind nu momenteel ook moeilijk om alleen te zijn,maarja als je nu ineens naar de les moet.

Een tijdje later voel ik me ineens heel erg vermoeid.Waarschijnlijk zal het liggen aan mijn zwangerschapen ik pieker ook teveel aan mijn moeder haar dood.Ik zal maar eens gaan slapen.

Nu ben ik vertrokken naar dromenland.

Paar uurtjes later komt Dieter terug van zijn collegeen hij stapt rechtstreeks naar bed.Zo krijg ik tenminste warmte…

De volgende ochtend worden we wakkerdoor een flinke storm die daarnet toegeslagen is.“Ben je al wakker?” vraagt Dieter.Ik kan geen enkele woord uitbrengen.

In één keer vind ik Dieter niet meer in de slaapkamer,wel in de keuken, ontbijt gereed aan het maken.“Normaal gezien moet ik…”Hij laat me stoppen met praten.“Nee ik doe dat wel,” Met een glimlachje op zijn gezichtwaarvan mijn hartje smelt.

Aan tafel kunnen we niet van het ontbijt genieten,wel van elkaar.Eens dat hij mijn hand vastpakt, voel ik mijn harthard op en neer kloppen en krijg ik een warm gevoel.Ongelooflijk, na zoveel jaren nog altijd verliefd.

Even later hebben we toch kunnen eten…

Na het ontbijt maken we ons klaar.Ik kan mijn lach even niet inhoudenop het moment dat ik Dieter met zijn deftigste kleren aan zie.“Maar je ziet er prachtig uit,” komt het daarna uit.Hij kan het net niet geloven.

Dan gaat ineens de deurbel.Ik doe de deur open en moet wel even schrikken.Alexandra, mijn stiefzus, staat voor de deur.“Hoi Cruz! Ik stoor toch niet, hè?” klinkt ze opgewekt.Aarzelend staar ik naar de grond.“Nja… ik moet nu wel weg naar het college,”

“Sorry, dat kon ik niet weten,” wordt Alexandraeen tikkeltje brutaler, met een schijnheilige glimlach op haar gezicht,“dan zal ik maar eens opkrassen zeker…”

“Ik wil wel dat je beleefder bent tegen mijn vriendin,”mengt Dieter zich in het gesprek. Daar is Alexandravast niet mee gediend.“Ik wil wel dat je ermee niet bemoeit,maar ik ben al weg. Ik ben hier toch niet welkom,”In één beweging is ze vertrokken. Wat een asociaal wijf is me dat.

Na mijn college staat een lunch voor me klaar, lekkere hamburgers.Dieter ligt nog steeds wakker over mijn stiefzus.“Zo’n grote mond heeft ze. Alleen omdat je dringend naarhet college moet,” bromt hij.Ik haal mijn schouders op.“Om de kleinste dingen maakt ze ruzie,”

“Heeft ze iemand?” vraagt Dieter.Goh, dat weet ik eigenlijk niet van buiten. Even denken…“Ik dacht… ze is getrouwd en heeft twee tienerkinderen,”Dieter lacht spottend. “Ze is toch van straat geraaktmet haar ontoelaatbare gedrag,”Ik grinnik. Wat zegt hij nu allemaal?

“Da’s wel raar. Zo brutaal en toch niet vrijgezel,” mompelt Dieter.“Misschien is ze thuis niet zo,of anders was ze al lang gescheiden,”Dieter barst in het lachen uit. “Ah ja, dat is waar.Wat een schijnheilig wijf!”Ik knik.

Nadat Dieter is vertrokken naar zijn college,kan ik wel alleen genieten van een warm bubbelbad.

Nu is het

eindelijk zover!

EINDELIJK!Dieter en ik zijn terug van onze examens en…oh, ik kan het allemaal niet geloven!We zijn allebei geslaagd en dat betekent:afgestudeerd!

“Nu kunnen we terug naar huis gaan,” klinkt Dieteralsof hij geen zin heeft om naar huis te gaan.“Komaan, wie houdt nu ons tegen?We zijn nu meerderjarig en mogen doen wat we willen,”Daar geeft Dieter helemaal gelijk in…

Dan gaat Dieter op zijn knieën zitten.Wat doet die nu?“Cruz, de laatste jaren heb ik ingezienwat voor een vrouw je bent. En euh…ik ben tot besef gekomen dat jede vrouw van mijn leven bent,”

“En daarom wil ik je een belangrijke vraag stellen,”Hij laat een zwarte doos zien, als hij die doos opentzit daar een glinsterende ring in.Hij wil toch niet…?“Wil je met mij trouwen?”

Het leven

na de doodWordt zeker vervolgd!