Het gemeenteprincipe (1 Kor. 12,21-31)

7/30/2019 Het gemeenteprincipe (1 Kor. 12,21-31)

1/12

1


2/12

21 Kor. 12, 21-31 preek VB 1-9-2013

Het gemeenteprincipe: bevestiging nieuwe arbeiders

Bewust van je lijfZe waren even eerder uit het hotel vertrokken.Maar kennelijk van plan langs dezelfde route te gaan.We zagen ze steeds even boven ons lopen.

Het ging direct steil omhoog dat eerste stuk,Na een tijdje liepen we op ze in.Een half uur later liepen we ze echt tegen het lijf, ze zaten aan de rand vande alpenweide de diepte van het dal in te kijken. Hijgend en met een roodhoofd.Het spiegelbeeld van hoe ik er toen uitzag, denk ik

Nou ik ben me weerhelemaal van mijn lijf bewust, hijgde ik enthousiast.Nou dat waren ze helemaal met me eens.


3/12

3

Weer eens je hele lijf voelen, dat is n van de bijverschijnselen van zonbergvakantie. Niet alleen doordat je hart je bij tijden in de keel klopt, en jeweer precies voelt waar je al spieren zitten.Maar ook positief, merk je wat dat lijf allemaal kan.Het terrein mag dan er dan nog zo ongelijk en ruig uitzien, hier en daaronbegaanbaar, je lichaam helpt je er toch doorheen. Je kunt veel meer metdat lijf van je, dan je aanvankelijk denkt. Je blijkt ook zonder ladder metbehulp van je armen en benen en van je handen en voeten heel hoog tekunnen komen. Je lijf kan je dus ook door zulk ruig terrein helpen en brengtje op de mooiste plekken.Ja, ik was me weer helemaal bewust van wat mijn lijf kan.

Korinte

Paulus doet precies hetzelfde in dit gedeelte van de brief aan de gemeentein Korinte: maakt hij ze er van bewust dat ze samen n lichaam zijn.Hij doet dat met heel sterke woorden. Jullie horen bij elkaar net zoals de


4/12

4

ledematen en organen in een menselijk lichaam (een bekend beeld voor desamenleving in die tijd. Paulus past het toe op de gemeente). Het isonmogelijk om los van elkaar te functioneren. Jullie hebben elkaar gewoonnodig. Het oog kan (21) niet zonder goed functionerende handen, probeermaar eens iets te pakken met je oog. Omgekeerd kunnen de handen nietzonder oog; je ziet niet wat je doet. Nou zegt Paulus, dat is in julliegemeente net zo wat moet een apostel die de boodschap van Christusbrengt, zonder een leraar die het verder uitlegt (juist ook aan denieuwelingen), zonder een profeet die de boodschap voor vandaag eruithaalt, zonder mensen die het in het praktijk brengen met praktischeliefdeIeder is op zijn of haar plek nodig. Het kan niet anders of

geestelijk!Het kan niet anders of? Tsja, waarom schrijft Paulus ze er dannog over? Voor een menselijk lichaam is dat vanzelfsprekend, het

functioneert anders niet of slecht. Het is zoals Paulus schrijft: lichaamsdelenkunnen niet zonder elkaar. Ze zijn ook echt verbonden: kiespijn kan het hele


5/12

5

lichaam lam leggen (26 een rug patint hoor je niet zeggen: ik heb last vanmijn rug, maar de rest valt wel meeIn een christelijke gemeente is dat net zo, maarwerkt dat nietvanzelfsprekend zo. De gemeente als lichaam is een geestelijke waarheid,die alleen waar kan worden als alle leden gehoor geven aan hun opdracht. Jemoet er voor kiezen, je verantwoordelijkheid te nemen. Het zou dus zomoeten werken, het kan ook alleen zo werken, maar het werkt nietvanzelfsprekend zo. Wat bij een menselijk lichaam niet kan, kan bij eengeestelijk lichaam nog langer: niet functioneren en toch nog verder bestaan(hoewel niet oneindig). Na een poos valt zon niet functionerende gemeenteook uitelkaar en houdt ze op te bestaan. Net zoals een menselijk lichaamontbindtDat was aan het gebeuren in die gemeente van Korinte, vandaar die briefvan Paulus. In plaats van samen te werken en elkaar ieder op zijn of haar plek

te waarderen, voelden sommige leden zich te goed voor anderen (veelgeestelijker!) en anderen voelen zich te min (ik kan dat nooit zoals zij, ik


6/12

6

hoor er vast niet bij, laat mij nu maar). Maar echt samenleven en samenfunctioneren als lichaam konden ze niet meerMaar jullie horensamen,... is Paulus reactie. Je hebt geen keus. D.w.z. Er zijngeen verschillende manieren van gemeente-zijn. Er is er maar n manier:samen functioneren als een lichaam. Het kn niet anders. Maar je hebt welde keus of je daaraan meedoet of niet, en jouw keus heeft gevolgen vooriedereen. Want wanneer jij als deel van het lichaam niet mee functioneert,heeft iedereen daar last van. Dat is het gemeenteprincipe! ..

@NGK_VhznBveld

Die boodschap is in de geschiedenis van de kerk goed meegekomen. Jehoort het nog in onze kerkelijke taal terug. Wij worden niet aangesproken alslosse individuen (beminde gelovigen) maar als broers en zussen. Diehebben wat met elkaar, dat is duidelijk. En men spreekt je aan alsgemeentelid, dat is deze boodschap van Paulus in n woord. In de HC inZondag 21 uit de 16e eeuw (!) staat het ook al: dat ieder verplicht is zijn


7/12

7

gaven tot nut en heil van de andere leden, gewillig en met vreugde tegebruiken. Zie hier: het gemeenteprincipe van Paulus.Maar in de praktijk kan het toch ook in onze traditie mis gaan.Bijvoorbeeld als de kerkenraad het alleen wil doen en de rest van degemeente tot leken degradeert die vooral moeten gehoorzamen. Zo heb ikhet wel meegemaakt, als je niet in de kerkenraad zat had je niets te zeggen,zelfs al had je wat te zeggen. Alsof een kerkenraad zonder inbreng van degemeente kan. Het ging dan uiteindelijk ook niet goede met die gemeente.Of omgekeerd, de gemeente laat de kerkenraad los. Een heel stelgemeenteleden gaan er vanuit dat die het nu wel met elkaar regelen. Daarhebben we toch een kerkenraad voor. Heel negatief geredeneerd schuivenwe de verantwoordelijkheid van ons op hen af (ik heb wel wat anders tedoen) of ten onrechte vanuit een soort minderwaardigheidsgevoel (ik kanniets betekenen hoor, dat moeten zij maar doen). Gezien vanuit het

gemeenteprincipe (de gemeente als lichaam) is dat heel vreemd. Net alsofeen stel gewrichten los van de lichaam kunnen functioneren dat kun je je


8/12

8

niet eens goed voorstellen (probeer je maar eens gewrichten voor te stellenlos van rest). Dat kn helemaal niet. Paulus heeft gelijk.

Maar soms krijg je wel het gevoel. Ik heb het wel meegemaakt hoor, minder inde winter, koud en donker. Je hebt haastig gegeten en tussendoor je lesvoorbereid (echt tijd voor gemaakt). En dan is het tijd en dan komt de helft vanje catechisanten niet. Er is niet afgebeld, Ieder voor zich God voor ons allen

zeggen we dan.Of je organiseert een vergadering, daar wordt veel werk in gestoken, maar zewordt niet of nauwelijks bezocht Bedenk maar meer van dat soort situaties, als we elkaar los laten is het iedervoor zich en gaat het niet werken en brengt ook de vernieuwde kerkenraader niets van terecht.

SamenBroers en zussen, het is de bedoeling dat we het werk in degemeente samen doen, in goed overleg. De kerkenraadleden zijn niet meer


9/12

9

dan personen die op centrale plekken het werk wat aansturen, cordinerenen stimuleren. Zoals de gewrichten in een lichaam. Maar ze kunnen nietzonder de anderen, zonder jullie.(Schepper) Je gaat tegen de bedoeling van God in, als je dat toch laatgebeuren met zijn allen. Twee keer noemt Paulus het hier: (24) God heeftons lichaam zo samengesteld; God heeft in de gemeente aan allerleimensen een plaats gegeven [28]. De kerkenraad die de gemeente loslaat,gaat tegen Gods bedoeling in. Ambtsdragers kunnen zo redeneren h: datkunnen de mensen niet. Dat is zoiets als neerkijken op Gods gaven in degemeente, En de gemeente die de kerkenraad loslaat gaat ook tegen Godsbedoeling in. Je sluit jezelf uit van het lichaam van Christus. [27] en daarhoor je wel bij en daar ligt k jouw verantwoordelijkheid, maar jij neemthem niet. Als je je zelf al uitsluit, wat zal God dan doen op termijn?Als je daar goed over nadenkt is dat hl erg. Door jou functioneert de

gemeente als geheel minder of zelfs nauwelijks, want op jou hoeven zeniet te rekenen.


10/12

10

II. de manier waarop het alleen werkt

Hoe werkt dit dan, dan samen. In vs 28 zie je dat al voor je ogen ontvouwen.Je zou het kunnen opvatten als rangorde: eerst apostel, dan profeet, danleraar Zo denken wij gauw, maar dat zou in het hele betoog van Pauluswel vreemd zijn. Eerst zeggen iedereen is op zijn/haar plek nodig enbelangrijk en dan toch een rangorde aanbrengen.Beeld: Je kunt dit prachtig aan de hand van een wijnblad laten zien.dewijnstok, de rank, de bladsteel, hoofdnerf, zijnerven en dan al die kleinerevertakkingen. Haast zoals ze gegroeid zijn: steeds verdere ontplooiing.Voedingsstoffen die steeds meer processen in gang zetten. Dat zie je m.i.ook in vs 28, de opsomming van die verschillende functies.Hier moet tijdsorde, volgorde bedoeld zijn: eerst was Christus (de wijnstok)er kwamen apostelen de boodschap verder brengen , toen profeten deboodschap verder toepassen en leraren verder uitleggen en doorgeven endaaruit wordt geloof geboren en verdiept en dan komt alles in beweging(): er zijn gelovigen die wonderen doen, andere die genezen, weer


11/12

11

anderen die zich geroepen voelen anderen te helpen, weer anderen die hetallemaal aan gaan sturen en cordineren. De boodschap verspreidt zich doorhet hele lichaam. (NB geen granieten lijstje in Rom 12 en Ef 4 staan anderelijstjes )Net zoals voedingsstoffen zich na een maaltijd door je lijf (en hier door hetblad) verspreiden en alle andere processen op gang brengen.Maar iedereen wordt ingeschakeld! Het werkt alleen zo en niet andersIn onze praktijkChristus, apostelen (hun boodschap), leraren en profeten

blijven er het werk van ouderlingen (ook de bijzondere: voorzitter,missionair en jeugd), diakenen, vertakt zich in pm-ers en jpmers in kringen engroeigroepen en dat brengt allerlei andere processen op gang

Zo werkt het en zo stonden we daar net symbolisch in een halve cirkel op hetpodium bij de bevestiging. En daarom vroeg ook jullie eigen taak in de

gemeente weer voor de Heer te bevestigen.


12/12

12

Andere broers en zussen hebben andere afgelost in het werken voor degemeente, daar zijn we dankbaar voor. Nu niet vergeten dat ook zij alleenkunnen werken als wij om hen heen blijven staan. Dat is hetgemeenteprincipe dat Paulus ons leerde

1. een geestelijke noodzaak om steeds weer voor te kiezen2. de manier waarop het alleen werkt in onze gemeente

Amen.

Het gemeenteprincipe (1 Kor. 12,21-31)

Documents

Transcript of Het gemeenteprincipe (1 Kor. 12,21-31)