Een autonoom kunstwerkMijn kunstwerk wil niet weten wie ik bendus wie ben ik om hem nog aan de manof vrouw te brengen, mijn betuttelingheeft hij al tijden van zich afgeschud

ben ik van huis, dan geeft hij prompt een feestjeverfklodders op het tapijt, condooms in het bedals hij niet oppast, komen er nog kindjes vaneen beeldenrij die niets van mij moet hebben

>

op straat doet hij net of hij mij niet kentmijn atelier kom ik niet eens meer binnenals ik de laatste tijd nog van hem hoordan is het op tv of in de krant

de spotlights lijken wel met hem verkleefdvoortdurend loopt hij met zichzelf te koopals hij niet met succes geëxposeerd wordtdan wordt hij wel op klare dag geroofd

laatst stuurde hij me onverwachts een kaartjeegaal zwart, ‘galerie bij nacht’en achterop in bibberig letters:niemand die nog naar me kijkt, ik mis je

Krijn Peter Hesselink