Technische Universiteit Eindhoven University of Technology

Groepslogboek groep 2

College van Bestuur

Den Dolech 2, 5612 AZ EindhovenPostbus 513, 5600 MB Eindhovenwww.tue.nl

Datum27 november 2014

Inhoudsopgave

TitelGroepslogboe groep 2

Inhoudsopgave1Experiment A: standaardsynthese32Experiment B: standaard synthese63Experiment C: hoeveelheid ODPA gehalveerd94Experiment D: hoeveelheid ODPA verdubbeld135Experiment E: 26 mg seleen166Experiment F: 52 mg seleen197Experiment G: Temperatuurverandering: constant 230C22

Experiment A: standaardsynthese Michiel Bevers, 13-11-2014Uitvoerenden: Kasper Didden, Yoeri Beck, Lars Mitzer en Danil Smeets (synthese) Roos Krschell en Yoeri Beck (analyse fluorescentie) Michiel Bevers en Kasper Didden (analyse absorptie).Motivatie: Wat probeer je met dit experiment te bereiken: om inzicht te krijgen in de synthese, werd tweemaal de standaard synthese gedaan, namelijk experiment A & B. Waar past dit in het werkplan:Dit experiment vormt de basis voor toekomstige experimenten. Opzet: Synthese uitvoeren, monsters nemen en verdunnen. De synthese was opgedeeld in twee experimenten, identiek in opzet. Hiervan werd de fluorescentie en adsorptie gemeten. De golflengtes verwerken in tabellen en grafieken. Resultaten: Monsters:Er zijn tijdens dit experiment 10 monsters getrokken: nummers A1 tot en met A10. Deze bevinden zich in de la, bestemd voor groep QD2. Sample A1 werd getrokken na 1 minuut, sample A2 na 5 minuten en de resterende samples werden met intervallen van 5 minuten getrokken. Uitgewerkte gegevens:

Gecombineerde grafieken van gemeten absorptie bij experiment A:

Gecombineerde grafieken van gemeten fluorescentie bij experiment A (relatief):

Gecombineerde grafieken van gemeten fluorescentie bij experiment A:

Gecombineerde grafieken van gemeten fluorescentie bij experiment A (relatief):

Gecombineerde grafieken van gemeten fluorescentie bij experiment A genormaliseerd op de eerste piek:

De tijd uitgezet tegen de golflengte bij experiment A:

Verwijzing naar gegevens: Excel bestand: Meetresultaten experiment B, te vinden op oase in de map meetgegevens.Details: bevinden zich in het labjournaal van Romy.

Discussie en conclusie: Wat er van het experiment is geleerd: In de gecombineerde grafiek van de gemeten absorptie van de samples is te zien dat naarmate de reactie langer doorging, de eerste piek opschuift naar rechts. We zien dus dat de kleur van de samples naar rechts op het kleurenspectrum verschuift. Ook zien we een aantal samples waarbij een hogere baseline is. Dit komt door troebele samples, waardoor het licht verstrooid wordt en onterecht als absorptie wordt gemeten. In de gecombineerde grafiek van de gemeten fluorescentie van de samples is te zien hoe aanvankelijk de hoogte van de pieken toeneemt, maar daarna neemt de hoogte weer af. Er is te zien dat de quantum dots in sample A3 het sterkst fluoresceren, dus na 10 minuten. In de genormaliseerde gecombineerde grafiek van de gemeten fluorescentie van de samples is duidelijk te zien hoe de toppen van de pieken naar rechts verschuiven. Dus de gefluoresceerde kleur van de samples schuift naar rechts op het kleurenspectrum.

Klopt het met je verwachting?:De verwachtingen kloppen, de deeltjes groeien in de loop van de tijd. Dus de golflengte die bij de pieken hoort werd bij zowel absorptie en fluorescentie groter in de loop van de tijd.

Wat betekent dit voor het behalen van het einddoel?: Nu zijn er betere inzichten in het verloop van de reactie. Hierdoor kan een betere synthese bedacht worden zodat men dichter bij het einddoel komt.

Vervolg:Nu we meer inzicht hebben gekregen in het verloop van de reactie en het veranderen van de gemeten waardes ten opzichte van de tijd, kunnen we gaan kijken naar wat we gaan veranderen aan de standaardsynthese om dichter bij ons doel te komen.

Experiment B: standaard syntheseMichiel Bevers, 13-11-2014Uitvoerenden: Romy Poorter, Michiel Bevers, Loek Smits, Roos Krsschell en Dylan Verstappen (synthese) Roos Krsschell en Yoeri Beck (fluorescentie analyse) Michiel Bevers en Kasper Didden (absorptie analyse).

Motivatie: Wat probeer je met dit experiment te bereiken: om inzicht te krijgen in de synthese, werd tweemaal de standaard synthese gedaan. Waar past dit in het werkplan:Dit experiment vormt de basis voor toekomstige experimenten. Opzet: Synthese uitvoeren, monsters nemen en verdunnen. De synthese was opgedeeld in twee experimenten, identiek in opzet. Hiervan werd de fluorescentie en adsorptie gemeten. De golflengtes verwerken in tabellen en grafieken.

Resultaten: Monsters:Er zijn tijdens dit experiment 13 monsters getrokken: nummers B1 tot en met B13. Deze bevinden zich in de la, bestemd voor groep QD2. Sample B1 werd getrokken na 1 minuut, sample B2 na 5 minuten en de resterende samples werden met intervallen van 5 minuten getrokken.

Uitgewerkte gegevens:

Gecombineerde grafieken van gemeten absorptie bij experiment B:

Gecombineerde grafieken van gemeten absorptie bij experiment B (relatief):

Gecombineerde grafieken van gemeten fluorescentie bij experiment B:

\

Gecombineerde grafieken van gemeten fluorescentie bij experiment B:

Gecombineerde grafieken van gemeten fluorescentie bij experiment B (relatief):

Gecombineerde grafieken van gemeten fluorescentie bij experiment B (relatief):

Gecombineerde grafieken van gemeten fluorescentie bij experiment B genormaliseerd op de eerste piek:

De tijd uitgezet tegen de golflengte bij experiment B:

Verwijzing naar gegevens: Excel bestand: Meetresultaten experiment B, te vinden op oase in de map meetgegevens.Details: bevinden zich in het labjournaal van Romy.

Discussie en conclusie: Wat er van het experiment is geleerd: In de gecombineerde grafiek van de gemeten absorptie van de samples is te zien dat naarmate de reactie langer doorging, de eerste piek opschuift naar rechts. We zien dus dat de kleur van de samples naar rechts op het kleurenspectrum verschuift. Ook zien we een aantal samples waarbij een hogere baseline is. Dit komt door troebele samples, waardoor het licht verstrooid wordt en onterecht als absorptie wordt gemeten. In de gecombineerde grafiek van de gemeten fluorescentie van de samples is te zien hoe aanvankelijk de hoogte van de pieken toeneemt, maar daarna neemt de hoogte weer af. Er is te zien dat de quantum dots in sample B4 het sterkst fluoresceren, dus na 15 minuten. In de genormaliseerde gecombineerde grafiek van de gemeten fluorescentie van de samples is duidelijk te zien hoe de toppen van de pieken naar rechts verschuiven. Dus de gefluoresceerde kleur van de samples schuift naar rechts op het kleurenspectrum.

Klopt het met je verwachting?:De verwachtingen kloppen, de deeltjes groeien in de loop van de tijd. Dus de golflengte die bij de pieken hoort werd bij zowel absorptie en fluorescentie groter in de loop van de tijd.

Wat betekent dit voor het behalen van het einddoel?: Nu zijn er betere inzichten in het verloop van de reactie. Hierdoor kan een betere synthese bedacht worden zodat men dichter bij het einddoel komt.

Vervolg:Nu we meer inzicht hebben gekregen in het verloop van de reactie en het veranderen van de gemeten waardes ten opzichte van de tijd, kunnen we gaan kijken naar wat we gaan veranderen aan de standaardsynthese om dichter bij ons doel te komen.

Experiment C: hoeveelheid ODPA gehalveerdLoek Smits 19-11-14Uitvoerenden: Michiel Bevers en Romy Poorter (synthese), Yoeri Beck en Roos Krsschell (fluorescentie analyse), Danil Smeets, Casper Didden en Lars Mitzer.Motivatie: Bepalen van de invloed van de hoeveelheid ODPA op de grootte van de deeltjes Meten van fluorescentie en absorptie om de golflengte op verschillende tijdstippen van het experiment te kunnen bepalen, en eventuele vervuiling te detecteren. Resultaten zijn nodig om verbeteringen aan de synthese aan te brengen.Opzet: Een synthese uitvoeren met maar half zoveel ODPA (110 mg). Analyses uitvoeren van de experimenten.Resultaten: Monsters C0 t/m C8, C0 is genomen op tijdsinterval 0 seconden, C1 na 1 minuut, C2 na 5 minuten en C3 t/m C8 zijn daarna om de 5 minuten getrokken. De monsters zijn opgeborgen in de la bestemt voor groep GD2.

Uitgewerkte gegevens:

Gecombineerde grafieken van gemeten fluorescentie bij experiment C:

Gecombineerde grafieken van gemeten fluorescentie bij experiment C (relatief):

Gecombineerde grafieken van gemeten fluorescentie bij experiment C genormaliseerd op de eerste piek:

Gecombineerde grafieken van gemeten absorptie bij experiment C:

Gecombineerde grafieken van gemeten absorptie bij experiment C (relatief):

De tijd uitgezet tegen de golflengte bij experiment C:

Verwijzing naar gegevens: Excel bestand: Meetresultaten experiment C, te vinden op oase in de map meetgegevens.Details: bevinden zich in het labjournaal van Romy.

Discussie en Conclusie: Wat er van het experiment is geleerd: In de gecombineerde grafiek van de gemeten absorptie van de samples is te zien dat naarmate de reactie langer doorging, de eerste piek opschuift naar rechts. We zien dus dat de kleur van de samples naar rechts op het kleurenspectrum verschuift. Ook zien we een aantal samples waarbij een hogere baseline is. Dit komt door troebele samples, waardoor het licht verstrooid wordt en onterecht als absorptie wordt gemeten. Het verschil met experiment A en B zit hem in de tijd dat er nog pieken zichtbaar zijn in het absorptiespectrum. Waar in experiment B er nog pieken zijn na 30 minuten zijn er in experiment C na 40 minuten nog steeds pieken te zien. In de genormaliseerde gecombineerde grafiek van de gemeten fluorescentie van de samples is duidelijk te zien hoe de toppen van de pieken naar rechts verschuiven. Dus de gefluoresceerde kleur van de samples schuift naar rechts op het kleurenspectrum. Het verschil bij de Fluorescentie meting tussen A&B en C is dat de pieken veel verder uit elkaar liggen. Er wordt over dezelfde golflengte gemeten alleen ligt de 1e meting van C veel verder weg van de andere metingen dan bij A en B.

Klopt het met je verwachting?We hadden verwacht dat de reactie nu langzamer zou verlopen, dat is echter niet het geval. Wel gaat de reactie veel trager dan met minder ODPA dan de originele hoeveelheid (proef D).

Wat betekent dit voor het behalen van het einddoel?:Nu zijn er betere inzichten in het verloop van de reactie. Hierdoor kan een beteresynthese bedacht worden zodat men dichter bij het einddoel komt.

Vervolg:Nu we meer inzicht hebben gekregen in het verloop van de reactie en het veranderen van de gemeten waardes ten opzichte van de tijd, kunnen we gaan kijken naar wat we gaan veranderen aan de standaardsynthese om dichter bij ons doel te komen.

Experiment D: hoeveelheid ODPA verdubbeld Loek Smits 19-11-14Uitvoerenden: Dylen Verstappen en Loek Smits (synthese), Yoeri Beck en Roos Krsschell (fluorescentie analyse), Danil Smeets, Casper Didden en Lars Mitzer.

Motivatie: Bepalen van de invloed van de hoeveelheid ODPA op de grootte van de deeltjes Meten van fluorescentie en absorptie om de golflengte op verschillende tijdstippen van het experiment te kunnen bepalen, en eventuele vervuiling te detecteren. Resultaten zijn nodig om verbeteringen aan de synthese aan te brengen.Opzet: Een synthese uitvoeren met dubbel zoveel ODPA (440 mg). Analyses uitvoeren van de experimenten.Resultaten:Monsters D1 t/m D6, D1 is genomen op tijdsinterval 1 minuten, D2 na 5 minuten en D3 t/m D6 zijn daarna om de 5 minuten getrokken. De monsters zijn opgeborgen in de la bestemt voor groep GD2.

Uitgewerkte gegevens:

Gecombineerde grafieken van gemeten fluorescentie bij experiment D:

Gecombineerde grafieken van gemeten fluorescentie bij experiment D (relatief):

Gecombineerde grafieken van gemeten fluorescentie bij experiment D genormaliseerd op de eerste piek:

Gecombineerde grafieken van gemeten absorptie bij experiment D:

Gecombineerde grafieken van gemeten absorptie bij experiment D (relatief):

De tijd uitgezet tegen de golflengte bij experiment D:

Verwijzing naar gegevens:Excel bestand: Meetresultaten experiment D, te vinden op oase in de map meetgegevens.Details: bevinden zich in het labjournaal van Romy.

Discussie en Conclusie: Wat er van het experiment is geleerd: In de gecombineerde grafiek van de gemeten absorptie van de samples is te zien dat naarmate de reactie langer doorging, de eerste piek opschuift naar rechts. We zien dus dat de kleur van de samples naar rechts op het kleurenspectrum verschuift. Ook zien we een aantal samples waarbij een hogere baseline is. Dit komt door troebele samples, waardoor het licht verstrooid wordt en onterecht als absorptie wordt gemeten. Het verschil met experiment A en B zit hem in de tijd dat er nog pieken zichtbaar zijn in het absorptiespectrum. Waar in experiment B er nog pieken zijn na 30 minuten is in experiment D na 20 minuten al geen piek meer te zien. In de genormaliseerde gecombineerde grafiek van de gemeten fluorescentie van de samples is duidelijk te zien hoe de toppen van de pieken naar rechts verschuiven. Dus de gefluoresceerde kleur van de samples schuift naar rechts op het kleurenspectrum. Het verschil bij de Fluorescentie meting tussen A&B en D is dat de pieken veel verder uit elkaar liggen. Er wordt over dezelfde golflengte gemeten alleen zijn er bij D veel minder metingen dan bij A en B.

Klopt het met je verwachting?De verwachting klopt, we hadden verwacht dat de reactie nu sneller zou gaan en dat hebben we bewezen.

Wat betekent dit voor het behalen van het einddoel?:Nu zijn er betere inzichten in het verloop van de reactie. Hierdoor kan een beteresynthese bedacht worden zodat men dichter bij het einddoel komt.

Vervolg:Nu we meer inzicht hebben gekregen in het verloop van de reactie en het veranderen van de gemeten waardes ten opzichte van de tijd, kunnen we gaan kijken naar wat we gaan veranderen aan de standaardsynthese om dichter bij ons doel te komen.

Experiment E: 26 mg seleen20-11-14Uitvoerenden: Michiel Bevers en Roos Krsschell (synthese); Dylan Verstappen en Danil Smeets (absorptie); Roos Krsschell (fluorescentie)

Motivatie: Door een vierde van de oorspronkelijke hoeveelheid seleen toe te voegen willen we de groei van de quantum dots vertragen. Doordat de quantum dots zo in het begin langzamer groeien kunnen we misschien een blauw sample trekken.

Opzet: standaard experiment, maar in plaats van 104 mg seleen werd 26 mg seleen toegevoegd.

Resultaten: Er zijn tijdens dit experiment 10 monsters getrokken: nummers E0 tot en met E9. Deze bevinden zich in de la, bestemd voor groep QD2. Sample E0 werd meteen getrokken nadat de seleen was toegevoegd, sample E1 na 1 minuut, E2 na 5 minuten en de resterende samples werden met intervallen van 5 minuten getrokken.Excel bestand: Meetresultaten experiment E, te vinden op oase in de map meetgegevens.Details: bevinden zich in het labjournaal van Romy.

Gecombineerde grafieken van gemeten fluorescentie bij experiment E:

Gecombineerde grafieken van gemeten fluorescentie bij experiment E (relatief):

Gecombineerde grafieken van gemeten fluorescentie bij experiment E genormaliseerd op de eerste piek:

Gecombineerde grafieken van gemeten absorptie bij experiment E:

Gecombineerde grafieken van gemeten absorptie bij experiment E:

De tijd uitgezet tegen de golflengte bij experiment E:

Discussie en conclusie: Bij fluorescentie is de eerste piek heel klein, bij ongeveer 480 nm (zie grafiek 3). Bij experiment A is de eerste piek bij ongeveer 530 nm. Dit komt waarschijnlijk doordat het eerste sample van experiment E meteen getrokken is, en het eerste sample bij experiment A na n minuut, want de piek na n minuut van experiment E is ook ongeveer bij 530 nm. De vermindering van seleen had daar dus geen invloed op. Op zich is het positief dat we een piek hebben gekregen bij een lagere golflengte, maar de piek is helaas heel erg klein. Bij experiment E is de piek van 40 minuten bij 580 nm, bij experiment A is de piek van 40 minuten bij 625 nm. Experiment E is dus geen verbetering wat betreft de opdracht zoveel mogelijk verschillende kleuren te synthetiseren.We hadden gehoopt dat de quantum dots langzamer zouden groeien met minder seleen zodat we ook samples van lagere golflengtes konden trekken, maar dit is niet gebeurd. Er is wel een piek bij een lagere golflengte maar dat komt omdat dat sample eerder getrokken werd.

Vervolg: Het veranderen van de concentratie seleen zorgt er niet voor dat we meerdere kleuren kunnen maken, dus moeten we iets anders gaan proberen.

Experiment F: 52 mg seleen20-11-14Uitvoerenden: Casper Didden en Lars Mitzer (synthese); Dylan Verstappen en Danil Smeets (absorptie); Yoeri Beck en Loek Smits (fluorescentie)

Motivatie: Door halvering van de oorspronkelijke hoeveelheid seleen toe te voegen willen we de groei van de quantum dots vertragen. Doordat de quantum dots zo in het begin langzamer groeien kunnen we misschien een blauw sample trekken.

Opzet: standaard experiment, maar in plaats van 104 mg seleen werd 52 mg seleen toegevoegd.

Resultaten: Er zijn tijdens dit experiment 11 monsters getrokken: nummers F0 tot en met F9. Deze bevinden zich in de la, bestemd voor groep QD2. Sample F0 werd getrokken na n minuut nadat de seleen was toegevoegd, sample F1 na 5 minuten en de resterende samples werden met intervallen van 5 minuten getrokken.Excel bestand: Meetresultaten experiment F, te vinden op oase in de map meetgegevens.Details: bevinden zich in het labjournaal van Romy.

Gecombineerde grafieken van gemeten fluorescentie bij experiment F:

Gecombineerde grafieken van gemeten fluorescentie bij experiment F (relatief):

Grafiek 2: Fluorescentie gelijke pieken

Gecombineerde grafieken van gemeten fluorescentie bij experiment F genormaliseerd op de eerste piek:

Gecombineerde grafieken van gemeten absorptie bij experiment F:

Gecombineerde grafieken van gemeten absorptie bij experiment F (relatief):

De tijd uitgezet tegen de golflengte bij experiment F:

Discussie en conclusie: Bij fluorescentie is de eerste piek bij ongeveer 525 nm (zie grafiek 3). Bij experiment A is de eerste piek bij ongeveer 530 nm. De vermindering van seleen heeft dus niet voor een sample met een lagere golflengte gezorgd. Bij experiment F is de piek van 40 minuten bij 560 nm, bij experiment A is de piek van 40 minuten bij 625 nm. Experiment F is dus geen verbetering wat betreft de opdracht zoveel mogelijk verschillende kleuren te synthetiseren.We hadden gehoopt dat de quantum dots langzamer zouden groeien met minder seleen zodat we ook samples van lagere golflengtes konden trekken, maar dit is niet gebeurd.

Vervolg: Het veranderen van de concentratie seleen zorgt er niet voor dat we meerdere kleuren kunnen maken, dus moeten we iets anders gaan proberen.

Experiment G: Temperatuurverandering: constant 230C

Uitvoerenden: Loek Smits, Michiel Bevers en Romy Poorter (synthese), Romy Poorter (fluorescentie analyse), Dylan Verstappen en Danil Smeets (absorptie analyse).Motivatie: Bepalen wat de invloed is van de lagere temperatuur op de reactie Meten van fluorescentie en absorptie om de golflengte op verschillende tijdstippen van het experiment te kunnen bepalen, en eventuele vervuiling te detecteren. Resultaten zijn nodig om verbeteringen aan de synthese aan te brengen.Opzet: Een synthese uitvoeren met een constante temperatuur van 230C. Analyses uitvoeren van de getrokken samples. Resultaten:SampleG0G1G2G3G4G5G6G7G8G9G10G11G12

Tijd (min)00,2170,8831,423451015202530

Er zijn in dit experiment 13 samples getrokken: nummers G0 t/m G12. In het begin zijn de samples zo snel mogelijk getrokken waarna we na ongeveer 1 minuut om de minuut zijn gaan meten. Toen we de 5 minuten hadden bereikt hebben we de samples om de 5 minuten getrokken. Dit is ook te zien in onderstaande grafiek. De monsters zijn opgeborgen in de la bestemt voor groep QD2.

Excel bestand: Te vinden op oase in de map meetgegevens onder de naam Resultaten template G goed nog beter.Details: bevinden zich in het labjournaal van Loek.

Uitgewerkte gegevens:

Gecombineerde grafieken van gemeten fluorescentie bij experiment G:

Gecombineerde grafieken van gemeten fluorescentie bij experiment G (relatief):

Gecombineerde grafieken van gemeten fluorescentie bij experiment G (relatief):

Gecombineerde grafieken van gemeten fluorescentie bij experiment G (relatief):

Gecombineerde grafieken van gemeten fluorescentie bij experiment G genormaliseerd op de eerste piek:

Gecombineerde grafieken van gemeten absorptie bij experiment G:

Gecombineerde grafieken van gemeten absoptie bij experiment G:

Gecombineerde grafieken van gemeten absoptie bij experiment G (relatief):

De tijd uitgezet tegen de golflengte bij experiment G:

Discussie en Conclusie: Wat er van het experiment is geleerd: In de gecombineerde grafiek van de gemeten absorptie van de samples is te zien dat naarmate de reactie langer doorging, de eerste piek opschuift naar rechts. We zien dus dat de kleur van de samples naar rechts op het kleurenspectrum verschuift. Ook zien we een aantal samples waarbij een hogere baseline is. Dit komt door troebele samples, waardoor het licht verstrooid wordt en onterecht als absorptie wordt gemeten. In de genormaliseerde gecombineerde grafiek van de gemeten fluorescentie van de samples is duidelijk te zien hoe de toppen van de pieken naar rechts verschuiven. Dus de gefluoresceerde kleur van de samples schuift naar rechts op het kleurenspectrum. We zien duidelijk dat in de grafiek met de relatieve gecombineerde grafieken van gemeten fluorescentie bij experiment G, de piek van sample G0 heel anders loopt dan de grafieken van de andere samples. Dit sample is genomen op het moment dat de stockoplossing aan de driehalskolf is toegevoegd. Er is op dat moment nog geen tijd geweest om de reactie te laten verlopen dus het is wel logisch dat het sample op dat moment nog niet fluoriseert. Dit verklaart dus de gekke lijn in de grafiek. Als we de fluorescentiegrafieken van experiment G vergelijken met die van experiment A, C, D, E en F, kunnen we daaruit opmaken dat de reactie bij een lagere temperatuur (exp. G) trager verloopt. Als we bijvoorbeeld kijken naar de samples die getrokken zijn na 5 minuten, zien we dat die piek zich in exp. G bevindt bij ongeveer 550 nm. In exp. A bevindt die piek zich bij 575 nm. Bij experiment B bevindt de piek zich daarentegen bij 525 nm. Dit spreekt onze verwachting dat de reactie langzamer zou gaan lopen dus tegen.

Klopt het met je verwachting?We hadden verwacht dat de reactie met deze lagere temperatuur nu langzamer zou verlopen. Dat klopt als we het experiment vergelijken met experiment A, C, D, E, en F, maar niet als we het vergelijken met experiment B.

Wat betekent dit voor het behalen van het einddoel?:Nu zijn er betere inzichten in het verloop van de reactie bij lagere temperatuur. Hierdoor kan een synthese bedacht worden waardoor we dichter bij het einddoel komen.

Vervolg:Nu we meer inzicht hebben gekregen in het verloop van de reactie bij lagere temperatuur, kunnen we dit meenemen in onze beslissingen die we in de toekomst gaan nemen over de syntheses. We zullen in onze overweging over de syntheses dus de temperatuur meenemen.

Experiment H: 230C, octadeceen i.p.v. andere oplosmiddelenUitvoerenden: Romy Poorter, Loek Smits, Michiel Bevers (synthese) Romy Poorter (analyse fluorescentie) Danil Smeets en Dylan Verstappen (analyse absorptie).Motivatie:We willen door de temperatuur te verlagen proberen om blauw te krijgen. Door het andere oplosmiddel proberen we te bekijken of we bepaalde kleuren krijgen die we kunnen gebruiken. Opzet: Temperatuur naar 230 graden, octadeceen in plaats van de andere oplosstoffen.Resultaten: Er zijn tijdens dit experiment 13 monsters getrokken: nummers H0 tot en met H12. Deze bevinden zich in de la, bestemd voor groep QD2. Sample H0 werd meteen getrokken nadat de seleen was toegevoegd, sample H1 na 27 seconden, H2 na 50 seconden, H3 na 1 minuut 10, H4 na 2 minuut 10, H5 na 3 minuten, H6 na 4 minuten, H7 na 5 minuten en de resterende samples werden met intervallen van 5 minuten getrokken.Excel bestand: Meetresultaten experiment H, te vinden op oase in de map meetgegevens.Details: bevinden zich in het labjournaal van Romy.

Uitgewerkte resultaten:

Gecombineerde grafieken van gemeten fluorescentie bij experiment H:

Gecombineerde grafieken van gemeten fluorescentie bij experiment H (relatief):

Gecombineerde grafieken van gemeten fluorescentie bij experiment G genormaliseerd op de eerste piek:

Gecombineerde grafieken van gemeten absorptie bij experiment H:

Gecombineerde grafieken van gemeten absorptie bij experiment H (relatief):

De tijd uitgezet tegen de golflengte bij experiment H:

Discussie en conclusie: Van de eerste 3 fluorescentie metingen loopt de grafiek (bijna) plat over de x-as. Dit betekent dat er geen fluorescentie is. De samples waren ook kleurloos. De eerste piek is bij ongeveer 500 nm (zie grafiek 1). Bij experiment A is de eerste piek bij ongeveer 530 nm. De vermindering van temperatuur en een ander oplosmiddel hebben dus niet voor een sample met een lagere golflengte gezorgd. Bij experiment H is de piek van 30 minuten bij 525 nm, bij experiment A is de piek van 30 minuten bij 625 nm. Experiment H is dus geen verbetering wat betreft de opdracht zoveel mogelijk verschillende kleuren te synthetiseren.We hadden gehoopt dat de quantum dots langzamer zouden groeien met een lagere temperatuur en een ander oplosmiddel zodat we ook samples van lagere golflengtes konden trekken, maar dit is niet gebeurd.

Vervolg: Het veranderen van de temperatuur en oplosmiddelen zorgt er niet voor dat we meerdere kleuren kunnen maken, dus moeten we iets anders gaan proberen.

Experiment I: 250C en dubbel volume met octadecaan

Experiment J: 250C en dubbel volumeUitvoerenden: Romy Poorter en Michiel Bevers(synthese) Roos Krsschell en Yoeri Beck (analyse fluorescentie) Danil Smeets (analyse absorptie).Motivatie:We willen de temperatuur lager houden tijdens reactie, maar op het begin wel hoog genoeg om kiemen te vormen.Opzet: Temperatuur naar 250 graden, na het toevoegen van de seleen op 310 graden Celsius. Resultaten: Vergeleken met de andere proeven gaat hij een slomer.

Pieken Fluorescentie op de pieken genormaliseerd

Absorptie Grafieken J

Combineerde fluorescentiegrafieken van J

Discussie en conclusie: Vergeleken met de standaardsynthese gaat de reactie slomer en vlak hij slomer af.Ook dit de golflengte lager dan bij A. De hoogste intensiteit ligt op een later tijdstip bij A en bij een hogere golflengte.Vervolg: Door de temperatuur te verlagen kun je een rode kleur krijgen met een hogere intensiteit, en de reactie gaat slomer en is makkelijker te stoppen om zo een bepaalde kleur te krijgen.

Experiment K: 250C en dubbel volume met octadeceen Uitvoerenden: Casper Didden, Dylan Verstappen (synthese) Loek Smits (analyse fluorescentie) Danil Smeets en Lars Mitzer (analyse absorptie).

Motivatie: Naar aanleiding van de resultaten bij experiment G, waarbij de temperatuur gedurende de reactie op 230 graden gehouden is, wilden we kijken wat er zou gebeuren als we de kiemtemperatuur wel naar de gebruikelijke 310 graden zouden brengen en gedurende de reactie de temperatuur constant op 250 graden zouden houden. Dit is gelijk met experiment J, maar bij dit experiment hebben we ook octadeceen toegevoegd om te kijken wat voor invloed deze stof heeft op de reactie.

Opzet: Temperatuur naar 250 graden, de initile temperatuur op de reguliere 310 graden. 15 milliliter octadeceen is extra toegevoegd.

Resultaten: Er zijn tijdens dit experiment 12 monsters getrokken: nummers K0 tot en met K11. Deze bevinden zich in de la, bestemd voor groep QD2. Sample K0 werd meteen getrokken nadat de seleen was toegevoegd, sample K1 na 34 seconden, K2 na 1.11 minuten, K3 na 1.43 minuten, K4 na 2 minuut 30 en de resterende samples werden met intervallen van 2.30 minuten getrokken.Excel bestand: Meetresultaten experiment K, te vinden op oase in de map meetgegevens.Details: bevinden zich in het labjournaal van Romy.

Uitgewerkte resultaten:

Gecombineerde grafieken van gemeten fluorescentie bij experiment K:

Gecombineerde grafieken van gemeten fluorescentie bij experiment K (relatief):

Gecombineerde grafieken van gemeten fluorescentie bij experiment K genormaliseerd op de eerste piek:

Gecombineerde grafieken van gemeten absorptie bij experiment K:

De tijd uitgezet tegen de golflengte bij experiment K:

Discussie en conclusie: In de genormaliseerde grafiek waarbij de hoogste toppen op dezelfde hoogte liggen, nemen we een vreemde, schokkerige lijn waar. Deze lijn hoort bij het eerste sample, K0. We kunnen verklaren dat deze lijn zo vreemd loopt omdat er nog geen quantum dots waren gevormd na zon korte tijd. Hierdoor werd er eigenlijk niks gemeten, waardoor een vreemde lijn ontstond. Deze verklaring wordt onderbouwd door de gemeten absorptie, waarbij nauwelijks absorptie werd gemeten, wat erop duidt dat er nauwelijks stof in zit. Dit verklaard ook waarom er in de grafiek van de gemeten pieken bij fluorescentie tegenover de tijd een rare knik zit in het begin. De invloed van de stof octadeceen zien we als de grafieken van experiment J vergelijken met die van dit experiment. We zien weinig verschil in de steilheid en de breedte van de grafiek. We kunnen met redelijk veel zekerheid zeggen dat de condities bij beide reacties gelijk zijn gebleven, omdat we gewerkt hebben met grotere hoeveelheden ten opzichte van de vorige reacties. Hierdoor kon de temperatuur beter gemeten worden en makkelijker constant worden gehouden. We hadden verwacht dat de reactie langzamer zou gaan ten opzichte van vorige reacties. Ook hadden we verwacht dat octadeceen de reactie zou benvloeden, omdat er meer ruimte is voor de quantum dots om te bewegen, waardoor ze minder snel zullen samenklonteren. De reactie is langzamer gegaan dan bijvoorbeeld experiment A. We zullen de getrokken samples onder de TEM moeten bekijken om te zien of de deeltjes minder zijn samengeklonterd in vergelijking tot de vorige bekeken samples.

Vervolg: We moeten nog kijken naar de precieze invloed van octadeceen. Maar de lagere temperatuur gedurende de reactie heeft wel invloed op de snelheid van de reactie.

Experiment L: afgekoeld aan de lucht

Uitvoerenden: Loek Smits en Dylan Verstappen (synthese) Lars Mitzer en Romy Poorter (analyse fluorescentie) Romy Poorter en Michiel Beck (analyse absorptie)

Motivatie: We willen weten hoe lang van tevoren we de reactie moeten stopzetten zodat we kunnen controleren welke kleur we krijgen.

Opzet: Standaardsynthese afgekoeld aan lucht. Er zijn tijdens dit experiment 7 monsters getrokken: nummers L0 tot en met L7. Deze bevinden zich in de la, bestemd voor groep QD2. Sample L1 is getrokken na n minuut, L2 na 3 minuten en L3 na 5 minuten. Direct hierna is de verwarmer uitgezet. L4 is getrokken na 6 minuten (mengsel was 200C), L5 na 8,5 minuten (150C), L6 na 11 minuten (100C) en L7 na 36 minuten (20C). Daarna is het mengsel gezuiverd en gemeten, dit is L7 gezuiverd.

Resultaten: zie hieronder.Excel bestand: Meetresultaten experiment H, te vinden op oase in de map meetgegevens.Details: bevinden zich in het labjournaal van Romy.

Grafiek 1: fluorescentie

Grafiek 2: fluorescentie gelijke pieken

Grafiek 3: fluorescentie genormaliseerd op piek 445 nm

Grafiek 4: absorptie

Discussie en conclusie: In grafiek 2 is te zien dat na 5 minuten de golflengte niet verandert. Dat betekent dat de kleur niet veranderd is vanaf het moment dat de warmtebron is weggehaald. In grafiek 3 is te zien dat de piek wel een klein stukje is opgeschoven.

53 Groepslogboek groep 2 / Versie