GroenLinks-Kamerlid Mariko Peters over de …ging van vriendjespolitiek. Het weblog Geenstijl...
1
Door onze redacteuren Huib Modderkolk en Pieter van Os Den Haag. Kamerlid Mariko Peters (GroenLinks) heeft lang gezwegen. Ze zweeg vorige week nadat week- blad HP/De Tijd haar had beschuldigd van medeplichtigheid aan ontvoe- ring van kinderen. En ze zweeg daar- voor ook – niet tegen de partij, wel te- genover de buitenwereld – toen ze wist dat de ex van haar partner Ro- bert Kluijver journalisten benaderde met een cd-rom vol belastend mate- riaal. Wat niet hielp, was dat het weekblad persoonlijke e-mails ont- hulde die de schijn van vriendjespo- litiek wekten. Dat is een ernstig ver- wijt voor een Kamerlid. Het leek ook niet handig: iedere dag dat Peters zichzelf onbereikbaar hield, kwam meer belastende informatie boven water. Waarom toch die stilte? „Ik heb tot nu gewacht met het ver- tellen van mijn verhaal omdat de kinderen op de eerste plaats komen. Vergeet niet dat zo’n affaire als deze een enorme weerslag op hen heeft, het zijn jonge kinderen. Bovendien: ik wist dat Roberts ex langs journa- listen ging, maar ik kende niet het materiaal waarmee ze dat deed. Aan- vankelijk was ik vooral verbouwe- reerd door de wijze waarop een weekblad als H P/DeTijd zich zo evi- dent verlaat op informatie die af- komstig is uit één bron die op zijn minst bevooroordeeld is. Terwijl er kinderen mee gemoeid zijn. En ik was boos dat hun vader in de natio- nale pers het etiket kinderontvoer- der kreeg, terwijl ik hem ken als een liefhebbende, zorgzame vader die ja- renlang heeft meegemaakt dat zijn kinderen spoorloos verdwenen.” Maar tegelijkertijd is er de ernstige be- schuldiging van vriendjespolitiek. Be- grijpt u überhaupt de ophef daarover? „Ja. Toen ik dit weekeinde kennis nam van de e-mails die ik zes jaar ge- leden heb verstuurd, was ik enorm gegeneerd. Koffie drinken en praten over een culturele instelling met een man die later mijn partner werd – dan denk je natuurlijk: dat had wel wat zakelijker gemogen. Maar ik weet dat ik destijds integer heb ge- handeld.” Wie de mails op een rij ziet, denkt aan een gunst voor een geliefde. „Als je de mailtjes zo leest, dan denk ik ook: ja, die toon is wel heel infor- meel. En nee, het is zeker niet de paus die daar aan het woord is. Maar ik hecht eraan te vertellen wat mijn rol precies was. Ik zou informatie verzamelen over het project waar Ro- berts organisatie een leidende rol in speelde. Het Prins Claus Fonds heeft wereldwijd een netwerk van organi- saties, waaronder ambassades, om achtergrondinformatie over projec- ten te vergaren. Dat is een standaard- procedure. Ik was toen ambassade- medewerker, belast met cultuur, dus het was logisch dat dit verzoek bij mij terechtkwam. Ik heb reguliere informatie opgevraagd, informatie verzameld op kantoor en als door- geefluik gefungeerd. Het Prins Claus Fonds heeft later zelf, na ook bij an- deren informatie te hebben inge- wonnen, een oordeel geveld. Ik heb nooit zicht op dat proces gehad. Het Fonds heeft een autonoom besluit genomen. Ik zat niet zelf de cheque uit te schrijven.” Het heeft de schijn van vriendjespoli- tiek. U vindt van niet? „Op het gevaar af dat ik de mij niet geliefde uitdrukking ‘met de kennis van nu’ gebruik, kun je natuurlijk zeggen dat ik verliefde gevoelens be- gon te hebben voor een man die later mijn partner werd. Met the benefit of hindsight, zeg maar. Alleen was dat Als je de mailtjes leest, dan denk ik nu ook: ja, dit is wel heel informeel Mariko Peters verweert zich tegen de beschuldiging van belangenverstrengeling. Ze begrijpt de ophef, vindt de uitgelekte mails „genant”, maar zegt ook: „Ik heb integer gehandeld. Mede op mijn verzoek komt er nu een nader feitenonderzoek.” GroenLinks-Kamerlid Mariko Peters over de beschuldiging van belangenverstrengeling E-mails uit 2005 en een vermeende ontvoering afgelopen voorjaar Onder de kop Het Kamerlid, de lief- de & de ontvoering publiceerde weekblad HP/De Tijd vorige week een artikel over Mariko Peters. Sinds 2006 is zij Tweede Kamerlid namens GroenLinks. In 2005, toen ze als diplomaat in de Afghaanse hoofdstad Kabul werkte, zou ze zich schuldig hebben gemaakt aan ‘vriendjespolitiek’. Namens de ambassade adviseerde ze over een subsidie die de organisatie van ‘cultureel ondernemer’ Robert Kluijver aanvroeg bij het Prins Claus Fonds. Kluijvers organisatie ontving de subsidie, een bedrag van 38.000 euro. Hij is nu de part- ner van Peters. Ze kregen samen drie kinderen; Kluijvers had al drie kinderen uit zijn vorige relatie. Peters zou volgens het weekblad ook medeplichtig zijn aan de ont- voering van de drie kinderen van Kluijver en zijn ex-vrouw, Ana Ro- driguez. Na een conflict tussen va- der en moeder over de verblijfs- plaats van de kinderen dit voorjaar ontving Kluijver het verzoek van het ministerie van Veiligheid en Justitie om de kinderen terug te brengen naar hun moeder. Vol- gens HP/DeTijd zou de moeder over het volledige gezag van de kinderen beschikken. Mariko Peters wilde vorige week geen vragen beantwoorden. Ze liet het bij een korte verklaring waarin ze de beschuldigingen van de hand wees: „Het artikel van HP/De Tijd staat vol met feitelijke en juridische onjuistheden. Er is geen sprake van kinderontvoering of enige belangenverstrengeling. Mijn partner heeft (gezamenlijk) ouderlijk gezag over zijn kinderen. Ik beschouw de publicatie als een ernstige schending van privacy over de hoofden van mijn partner en zijn kinderen. Wij beraden ons op eventuele verdere juridische stappen. Ik voel geen behoefte hierover verder in de media te tre- den.” Afgelopen vrijdag publiceerde de Volkskrant een mailwisseling tussen Mariko Peters en Robert Kluijver die de beschuldiging van vriendjespolitiek kracht bijzette. Begin april 2005 schreef Peters aan Kluijver: „Robert! Wat verruk- kelijk om van je te horen [...] Ik kan je vertellen dat ik eigenlijk de hele tijd wegdroom en niet meer mijn hoofd lijk te bezitten. Daar wande- len duizend kleine gedachten aan jou die met me mee buitelen bij al- le dingen die ik doe [...] Ik hoop dat je nog ergens appeltjesgroene glooiende velden kent want er zijn ook duizend dingen voor gesprek- jes. Ik ben 14 april terug in Kabul.” En op 17 april: „Ik zie dat ik je pro- fessioneel wat moet vragen: Het Prins Claus Fonds vraagt mij eens wat meer te weten te komen over jullie circus-project. Ra ra ra [...] Bij deze kwijt ik mij graag van die taak. Misschien dat ik gauw een kop koffie bij je mag halen voor een vakkundige presentatie.” Op 22 juni: „Hee Robert! [...] heb je nog de fondsen gehad ? [...] Liefs, Mariko.” Waarop Kluijver antwoordde: „We hebben meer geld gekregen dan we verwachtten: 38.000 euro [...] Dat is prachtig.” Vorige week kondigde het ministe- rie van Buitenlandse Zaken een onderzoek aan naar de beschuldi- ging van vriendjespolitiek. Het weblog Geenstijl publiceerde gisteren ook over de kwestie. Ro- bert Kluijver zou zijn ex-vrouw Ana Rodriguez hebben mishandeld. Als ‘bewijs’ daarvoor plaatste Geenstijl een foto van de vrouw met een blauw oog, en twee ex- cuusbriefjes van Kluijver. In een reactie op zijn website ontkende Kluijver alle beschuldigingen. De enige bron van dit verhaal is zijn ex, schrijft hij. En het „bewijsmate- riaal” dat zij heeft verstrekt, is „on- volledig, vaak verdraaid” en zij heeft de media „voorgelogen ”. toen in een ontluikende fase. De vraag is natuurlijk of ik daardoor een gekleurd advies aan het Clausfonds heb gegeven. Dezelfde vraag kun je stellen als ik een bloedhekel aan ie- mand had gehad, of als de persoon in kwestie mijn broertje had gepest. Daar komt bij: het is een kleine, ge- sloten, professionele omgeving waarin wij werkten in Afghanistan. Het is daarin moeilijk mensen te vin- den die niet in een bepaalde relatie tot elkaar staan; die elkaar niet ook persoonlijk kennen, elkaar leuk vin- den, elkaar haten of ruzie met elkaar hebben gehad. Maar goed, dat neemt niet weg dat de vraag blijft: heb ik za- ken te rooskleurig voorgesteld van- wege mijn ontluikende gevoelens voor Robert destijds? Ik heb dezer dagen in de spiegel gekeken en die vraag gesteld. Mijn antwoord is: nee, ik heb integer gehandeld. En mede op mijn verzoek doet Buitenlandse Zaken een nader feitenonderzoek.” Meest belastend is misschien wel die concluderende mail, van hem aan u, maanden na uw advies: ‘We hebben meer geld gekregen dan we verwacht- ten. Dat vind ik prachtig.’ „Daar ben ik verder helemaal niet bij betrokken geweest.” Maar dit wekt toch de indruk dat het, op zijn minst, een beetje ongelukkig is verlopen? „Ik heb mijn eigen advies terugge- zien. Dat was niet alleen maar posi- tief. Zo maakte ik de kritische kantte- kening dat het gevraagde bedrag misschien wel te hoog was.” Het was zoveel makkelijker geweest als u het aan een collega had gegeven. „Het was allemaal heel pril en je kunt alleen nu vaststellen dat ik toen ver- liefd op hem was. Het was toen slechts een man van wie ik onder de indruk was.” Flink onder de indruk, getuige de mails die nu op straat liggen. „Het was inderdaad een informele toon. Het was een flirtmail. Maar de belangrijke vraag is: heb ik daardoor mijn werk niet goed kunnen doen? Op het moment dat ik wel vond dat de schijn van vriendjespolitiek kon ontstaan, begin 2006, toen zich daadwerkelijk een relatie tussen ons ontwikkelde, heb ik dat gemeld aan de ambassadeur en is er in overleg een functiescheiding aangebracht.” Moeten politici, die de mond vol heb- ben van idealen, niet juist zelf ver- schoond blijven van iedere schijn van onoorbaar handelen? „Publieke ambtsdragers, vertegen- woordigers van de rechterlijke macht én media hebben inderdaad een voorbeeldfunctie en daarom geldt voor hen een hoge ethiek. Ik ben politicus en ik begrijp, en vind, dat ik me in de publieke arena moet verdedigen. Ik heb bedacht dat ik geen juridische stappen zal onderne- men tegen H P/DeTijd, zoals ik eerder overwoog. Politici en journalisten horen elkaar niet in de rechtszaal te- gen te komen, ook als er schandalige onjuistheden in het geding zijn. Ik ga wel naar de Raad voor de Journa- listiek. Ik wil graag dat artikelen als deze tegen het licht van de ethische standaarden van de beroepsgroep zelf worden gehouden. Artikelen die geschreven zijn op basis van één en- kele bron, die ongenoemd blijft, ter- wijl die zelf ook nog eens belangheb- bende is.” Of de beschuldigingen terecht of onte- recht zijn, ze worden u aangerekend. Kunt u hierna nog effectief functione- ren als volksvertegenwoordiger? Na een lange stilte: „Die vraag is niet in me opgekomen. En nee, daar twij- fel ik geen seconde aan. Ik wacht het onderzoek daarom ook vol vertrou- wen af.” Peters onderstreept tijdens het inter- view een paar keer dat het hier om „een familiedrama” gaat waar kinde- ren bij betrokken zijn. Achter haar publieke stilte blijkt vooral boosheid schuil te gaan. „Ik ben woest.” Vooral over de manier waarop HP/De Tijd één enkele partij in een familiedrama heeft afgetapt, louter en alleen om- dat zij, Peters, een Kamerlid is. Een publieke persoon. Mariko Peters: „Het is verschrik- kelijk om een familiedrama op zo’n manier in de openbaarheid te zien. Al jaren weet ik een enorme wrok op mij gericht, door de ex-vrouw van mijn partner. Dat is niets nieuws: het artikel is een verschijnsel van een pa- troon dat een lange geschiedenis heeft, en waar ik lang stil over ben ge- bleven. Ik heb te maken gehad met lastercampagnes, haatmails en be- dreigingen. Robert en zijn ex-vrouw hebben een tragische scheiding ach- ter de rug. Ze verdween uit Afghani- stan en kwam dan soms ineens weer terug, om te stalken. Ze is in Kabul in een aangrenzend pand komen wo- nen om mij in de gaten te houden. De bewaking van de Nederlandse am- bassade kreeg argwaan, door vreem- de situaties en verdachte types. Dat ging zo ver dat ik op een gegeven mo- ment in enkele uren tijd geëvacueerd moest worden uit Afghanistan. Dan weet je wel zo’n beetje waar je aan toe bent.” Toch heeft de overheid het verzoek van uw partners ex gehonoreerd om de kinderen terug naar de moeder te brengen. Hoe zit het daarmee? „Er was geregeld dat ze de paasvakan- tie zouden komen en dat ze hier de zo- mer zouden doorbrengen. De vraag was: waar zijn ze in de tussentijd? Ro- bert dacht dat ze bij hun moeder zou- den zijn. Alleen: hun moeder wilde in de tussentijd niet voor de kinderen zorgen, ze zouden tijdelijk in een an- der land gaan wonen en naar school gaan. Als vader breng je je kinderen niet weg als je je afvraagt waar ze ei- genlijk naartoe gaan en wie voor ze gaat zorgen. Als niet de moeder voor ze zorgt, dan is het logisch dat de va- der voor ze zorgt. Daarom zijn ze in de tussentijd bij ons gebleven. Een week voordat we de koffers pakten voor de vakantie, kwam er een ver- zoek voor teruggeleiding. Afgelopen zaterdag zijn ze, gelukkig, overge- dragen aan hun moeder, hoewel tot het laatste moment onzeker bleef of die ze in ontvangst wilde nemen.” GroenLinks bracht vanmiddag de volgende verklaring uit Namens GroenLinks brachten fractievoorzitter Jolande Sap en partijvoorzitter Henk Nijhof van- middag de volgende verklaring uit: GroenLinks betreurt de situatie die is ontstaan rond haar gewaardeer- de Kamerlid Mariko Peters. Het be- treft aantijgingen die grotendeels te herleiden zijn tot een zeer ge- compliceerde prive-zaak. Wij heb- ben vorige week besloten uiterste terughoudendheid in de media te betrachten in het belang van de betrokken kinderen en om de reeds eerder afgesproken over- dracht van de kinderen aan de moeder niet verder te complice- ren. Deze overdracht heeft het af- gelopen weekend plaatsgevon- den. GroenLinks betreurt zeer dat de privacy van Mariko Peters en haar gezin is geschaad en wenst hun van harte toe dat hun privele- ven in rustiger vaarwater komt. Wij zien op basis van de ons be- schikbare informatie en eerder on- derzoek door het ministerie van Buitenlandse Zaken (Buza) geen aanleiding om te twijfelen aan de integriteit van Mariko Peters. Om elke schijn van belangenverstren- geling weg te nemen, hebben wij Buza zelf verzocht aanvullend on- derzoek te verrichten. Wij zien dit onderzoek met vertrouwen tege- moet. Onze partij baseert zich in de politiek graag op feiten en doet dat ook als het onszelf raakt. Zoals nu. Jolande Sap en Henk Nijhof . Mariko Peters: „Met de kennis van nu kun je natuurlijk zeggen dat ik verliefde gevoelens begon te hebben voor een man die later mijn partner werd.” Foto Evelyne Jacq
Transcript of GroenLinks-Kamerlid Mariko Peters over de …ging van vriendjespolitiek. Het weblog Geenstijl...
Door onze redacteurenHuib Modderkolk enPieter van OsDen Haag. Kamerlid Mariko Peters(GroenLinks) heeft lang gezwegen.Ze zweeg vorige week nadat week-blad HP/De Tijd haar had beschuldigdvan medeplichtigheid aan ontvoe-ring van kinderen. En ze zweeg daar-voor ook – niet tegen de partij, wel te-genover de buitenwereld – toen zewist dat de ex van haar partner Ro-bert Kluijver journalisten benaderdemet een cd-rom vol belastend mate-riaal. Wat niet hielp, was dat hetweekblad persoonlijke e-mails ont-hulde die de schijn van vriendjespo-litiek wekten. Dat is een ernstig ver-wijt voor een Kamerlid. Het leek ookniet handig: iedere dag dat Peterszichzelf onbereikbaar hield, kwammeer belastende informatie bovenwa t e r.
Waarom toch die stilte?„Ik heb tot nu gewacht met het ver-tellen van mijn verhaal omdat dekinderen op de eerste plaats komen.Vergeet niet dat zo’n affaire als dezeeen enorme weerslag op hen heeft,het zijn jonge kinderen. Bovendien:ik wist dat Roberts ex langs journa-listen ging, maar ik kende niet hetmateriaal waarmee ze dat deed. Aan-vankelijk was ik vooral verbouwe-reerd door de wijze waarop eenweekblad als H P/DeTijd zich zo evi-dent verlaat op informatie die af-komstig is uit één bron die op zijnminst bevooroordeeld is. Terwijl erkinderen mee gemoeid zijn. En ikwas boos dat hun vader in de natio-nale pers het etiket kinderontvoer-der kreeg, terwijl ik hem ken als eenliefhebbende, zorgzame vader die ja-renlang heeft meegemaakt dat zijnkinderen spoorloos verdwenen.”
Maar tegelijkertijd is er de ernstige be-schuldiging van vriendjespolitiek. Be-grijpt u überhaupt de ophef daarover?„Ja. Toen ik dit weekeinde kennisnam van de e-mails die ik zes jaar ge-leden heb verstuurd, was ik enormgegeneerd. Koffie drinken en pratenover een culturele instelling met eenman die later mijn partner werd –dan denk je natuurlijk: dat had welwat zakelijker gemogen. Maar ikweet dat ik destijds integer heb ge-handeld.”
Wie de mails op een rij ziet, denkt aaneen gunst voor een geliefde.„Als je de mailtjes zo leest, dan denkik ook: ja, die toon is wel heel infor-meel. En nee, het is zeker niet depaus die daar aan het woord is. Maarik hecht eraan te vertellen wat mijnrol precies was. Ik zou informatieverzamelen over het project waar Ro-berts organisatie een leidende rol inspeelde. Het Prins Claus Fonds heeftwereldwijd een netwerk van organi-saties, waaronder ambassades, omachtergrondinformatie over projec-ten te vergaren. Dat is een standaard-procedure. Ik was toen ambassade-medewerker, belast met cultuur, dushet was logisch dat dit verzoek bijmij terechtkwam. Ik heb reguliereinformatie opgevraagd, informatie
verzameld op kantoor en als door-geefluik gefungeerd. Het Prins ClausFonds heeft later zelf, na ook bij an-deren informatie te hebben inge-wonnen, een oordeel geveld. Ik hebnooit zicht op dat proces gehad. HetFonds heeft een autonoom besluitgenomen. Ik zat niet zelf de chequeuit te schrijven.”
Het heeft de schijn van vriendjespoli-tiek. U vindt van niet?„Op het gevaar af dat ik de mij nietgeliefde uitdrukking ‘met de kennisvan nu’ gebruik, kun je natuurlijkzeggen dat ik verliefde gevoelens be-gon te hebben voor een man die latermijn partner werd. Met the benefit ofhindsight, zeg maar. Alleen was dat
Als je de mailtjes leest, dan denk iknu ook: ja, dit is wel heel informeelMariko Peters verweert zich tegen debeschuldiging van belangenverstrengeling.Ze begrijpt de ophef, vindt de uitgelektemails „genant”, maar zegt ook: „Ik hebinteger gehandeld. Mede op mijn verzoekkomt er nu een nader feitenonderzoek.”
GroenLinks-Kamerlid Mariko Peters over de beschuldiging van belangenverstrengeling
E-mails uit 2005 en een vermeende ontvoering afgelopen voorjaarOnder de kop Het Kamerlid, de lief-de & de ontvoering publiceerdeweekblad HP/De Tijd vorige weekeen artikel over Mariko Peters.Sinds 2006 is zij Tweede Kamerlidnamens GroenLinks. In 2005, toenze als diplomaat in de Afghaansehoofdstad Kabul werkte, zou zezich schuldig hebben gemaakt aan‘vriendjespolitiek’. Namens deambassade adviseerde ze overeen subsidie die de organisatievan ‘cultureel ondernemer’ Ro b e rtKluijver aanvroeg bij het PrinsClaus Fonds. Kluijvers organisatieontving de subsidie, een bedragvan 38.000 euro. Hij is nu de part-ner van Peters. Ze kregen samendrie kinderen; Kluijvers had al driekinderen uit zijn vorige relatie.
Peters zou volgens het weekbladook medeplichtig zijn aan de ont-voering van de drie kinderen vanKluijver en zijn ex-vrouw, Ana Ro-driguez. Na een conflict tussen va-der en moeder over de verblijfs-plaats van de kinderen dit voorjaarontving Kluijver het verzoek vanhet ministerie van Veiligheid enJustitie om de kinderen terug tebrengen naar hun moeder. Vol-gens HP/DeTijd zou de moederover het volledige gezag van dekinderen beschikken.
Mariko Peters wilde vorige weekgeen vragen beantwoorden. Ze
liet het bij een korte verklaringwaarin ze de beschuldigingen vande hand wees: „Het artikel vanHP/De Tijd staat vol met feitelijkeen juridische onjuistheden. Er isgeen sprake van kinderontvoeringof enige belangenverstrengeling.Mijn partner heeft (gezamenlijk)ouderlijk gezag over zijn kinderen.Ik beschouw de publicatie als eenernstige schending van privacyover de hoofden van mijn partneren zijn kinderen. Wij beraden onsop eventuele verdere juridischestappen. Ik voel geen behoeftehierover verder in de media te tre-den.”
Afgelopen vrijdag publiceerdede Volkskrant een mailwisselingtussen Mariko Peters en RobertKluijver die de beschuldiging vanvriendjespolitiek kracht bijzette.Begin april 2005 schreef Petersaan Kluijver: „Robert! Wat verruk-kelijk om van je te horen [...] Ik kanje vertellen dat ik eigenlijk de heletijd wegdroom en niet meer mijnhoofd lijk te bezitten. Daar wande-len duizend kleine gedachten aanjou die met me mee buitelen bij al-le dingen die ik doe [...] Ik hoop datje nog ergens appeltjesgroeneglooiende velden kent want er zijnook duizend dingen voor gesprek-jes. Ik ben 14 april terug in Kabul.”
En op 17 april: „Ik zie dat ik je pro-
fessioneel wat moet vragen: HetPrins Claus Fonds vraagt mij eenswat meer te weten te komen overjullie circus-project. Ra ra ra [...] Bijdeze kwijt ik mij graag van dietaak. Misschien dat ik gauw eenkop koffie bij je mag halen vooreen vakkundige presentatie.”
Op 22 juni: „Hee Robert! [...] heb jenog de fondsen gehad ? [...] Liefs,Mariko.”
Waarop Kluijver antwoordde: „Wehebben meer geld gekregen danwe verwachtten: 38.000 euro [...]Dat is prachtig.”
Vorige week kondigde het ministe-rie van Buitenlandse Zaken eenonderzoek aan naar de beschuldi-ging van vriendjespolitiek.
Het weblog Geenstijl publiceerdegisteren ook over de kwestie. Ro-bert Kluijver zou zijn ex-vrouw AnaRodriguez hebben mishandeld.Als ‘bewijs’ daarvoor plaatsteGeenstijl een foto van de vrouwmet een blauw oog, en twee ex-cuusbriefjes van Kluijver. In eenreactie op zijn website ontkendeKluijver alle beschuldigingen. Deenige bron van dit verhaal is zijnex, schrijft hij. En het „bewijsmate-riaal” dat zij heeft verstrekt, is „on-volledig, vaak verdraaid” en zijheeft de media „vo o r g e l o g e n ”.
toen in een ontluikende fase. Devraag is natuurlijk of ik daardoor eengekleurd advies aan het Clausfondsheb gegeven. Dezelfde vraag kun jestellen als ik een bloedhekel aan ie-mand had gehad, of als de persoon inkwestie mijn broertje had gepest.Daar komt bij: het is een kleine, ge-sloten, professionele omgevingwaarin wij werkten in Afghanistan.Het is daarin moeilijk mensen te vin-den die niet in een bepaalde relatietot elkaar staan; die elkaar niet ookpersoonlijk kennen, elkaar leuk vin-den, elkaar haten of ruzie met elkaarhebben gehad. Maar goed, dat neemtniet weg dat de vraag blijft: heb ik za-ken te rooskleurig voorgesteld van-wege mijn ontluikende gevoelensvoor Robert destijds? Ik heb dezerdagen in de spiegel gekeken en dievraag gesteld. Mijn antwoord is: nee,ik heb integer gehandeld. En medeop mijn verzoek doet BuitenlandseZaken een nader feitenonderzoek.”
Meest belastend is misschien wel dieconcluderende mail, van hem aan u,maanden na uw advies: ‘We hebbenmeer geld gekregen dan we verwacht-ten. Dat vind ik prachtig.’„Daar ben ik verder helemaal niet bijbetrokken geweest.”
Maar dit wekt toch de indruk dat het,
op zijn minst, een beetje ongelukkig isverlopen?„Ik heb mijn eigen advies terugge-zien. Dat was niet alleen maar posi-tief. Zo maakte ik de kritische kantte-kening dat het gevraagde bedragmisschien wel te hoog was.”
Het was zoveel makkelijker geweestals u het aan een collega had gegeven.„Het was allemaal heel pril en je kuntalleen nu vaststellen dat ik toen ver-liefd op hem was. Het was toenslechts een man van wie ik onder deindruk was.”
Flink onder de indruk, getuige demails die nu op straat liggen.„Het was inderdaad een informeletoon. Het was een flirtmail. Maar debelangrijke vraag is: heb ik daardoormijn werk niet goed kunnen doen?Op het moment dat ik wel vond datde schijn van vriendjespolitiek konontstaan, begin 2006, toen zichdaadwerkelijk een relatie tussen onsontwikkelde, heb ik dat gemeld aande ambassadeur en is er in overlegeen functiescheiding aangebracht.”
Moeten politici, die de mond vol heb-ben van idealen, niet juist zelf ver-schoond blijven van iedere schijn vanonoorbaar handelen?„Publieke ambtsdragers, vertegen-
woordigers van de rechterlijkemacht én media hebben inderdaadeen voorbeeldfunctie en daaromgeldt voor hen een hoge ethiek. Ikben politicus en ik begrijp, en vind,dat ik me in de publieke arena moetverdedigen. Ik heb bedacht dat ikgeen juridische stappen zal onderne-men tegen H P/DeTijd, zoals ik eerderoverwoog. Politici en journalistenhoren elkaar niet in de rechtszaal te-gen te komen, ook als er schandaligeonjuistheden in het geding zijn. Ikga wel naar de Raad voor de Journa-listiek. Ik wil graag dat artikelen alsdeze tegen het licht van de ethischestandaarden van de beroepsgroepzelf worden gehouden. Artikelen diegeschreven zijn op basis van één en-kele bron, die ongenoemd blijft, ter-wijl die zelf ook nog eens belangheb-bende is.”
Of de beschuldigingen terecht of onte-recht zijn, ze worden u aangerekend.Kunt u hierna nog effectief functione-ren als volksvertegenwoordiger?Na een lange stilte: „Die vraag is nietin me opgekomen. En nee, daar twij-fel ik geen seconde aan. Ik wacht hetonderzoek daarom ook vol vertrou-wen af.”
Peters onderstreept tijdens het inter-view een paar keer dat het hier om„een familiedrama” gaat waar kinde-ren bij betrokken zijn. Achter haarpublieke stilte blijkt vooral boosheidschuil te gaan. „Ik ben woest.” Vo o r a lover de manier waarop HP/De Tijd éénenkele partij in een familiedramaheeft afgetapt, louter en alleen om-dat zij, Peters, een Kamerlid is. Eenpublieke persoon.
Mariko Peters: „Het is verschrik-kelijk om een familiedrama op zo’nmanier in de openbaarheid te zien.Al jaren weet ik een enorme wrok opmij gericht, door de ex-vrouw vanmijn partner. Dat is niets nieuws: hetartikel is een verschijnsel van een pa-troon dat een lange geschiedenisheeft, en waar ik lang stil over ben ge-bleven. Ik heb te maken gehad metlastercampagnes, haatmails en be-dreigingen. Robert en zijn ex-vrouwhebben een tragische scheiding ach-ter de rug. Ze verdween uit Afghani-stan en kwam dan soms ineens weerterug, om te stalken. Ze is in Kabul ineen aangrenzend pand komen wo-nen om mij in de gaten te houden. Debewaking van de Nederlandse am-bassade kreeg argwaan, door vreem-de situaties en verdachte types. Datging zo ver dat ik op een gegeven mo-ment in enkele uren tijd geëvacueerdmoest worden uit Afghanistan. Danweet je wel zo’n beetje waar je aan toebent.”
Toch heeft de overheid het verzoek vanuw partners ex gehonoreerd om dekinderen terug naar de moeder tebrengen. Hoe zit het daarmee?„Er was geregeld dat ze de paasvakan-tie zouden komen en dat ze hier de zo-mer zouden doorbrengen. De vraagwas: waar zijn ze in de tussentijd? Ro-bert dacht dat ze bij hun moeder zou-den zijn. Alleen: hun moeder wilde inde tussentijd niet voor de kinderenzorgen, ze zouden tijdelijk in een an-der land gaan wonen en naar schoolgaan. Als vader breng je je kinderenniet weg als je je afvraagt waar ze ei-genlijk naartoe gaan en wie voor zegaat zorgen. Als niet de moeder voorze zorgt, dan is het logisch dat de va-der voor ze zorgt. Daarom zijn ze inde tussentijd bij ons gebleven. Eenweek voordat we de koffers paktenvoor de vakantie, kwam er een ver-zoek voor teruggeleiding. Afgelopenzaterdag zijn ze, gelukkig, overge-dragen aan hun moeder, hoewel tothet laatste moment onzeker bleef ofdie ze in ontvangst wilde nemen.”
GroenLinks bracht vanmiddag de volgende verklaring uitNamens GroenLinks brachtenfractievoorzitter Jolande Sap enpartijvoorzitter Henk Nijhof van-middag de volgende verklaringuit:
GroenLinks betreurt de situatie dieis ontstaan rond haar gewaardeer-de Kamerlid Mariko Peters. Het be-treft aantijgingen die grotendeelste herleiden zijn tot een zeer ge-compliceerde prive-zaak. Wij heb-ben vorige week besloten uitersteterughoudendheid in de media te
betrachten in het belang van debetrokken kinderen en om dereeds eerder afgesproken over-dracht van de kinderen aan demoeder niet verder te complice-ren. Deze overdracht heeft het af-gelopen weekend plaatsgevon-den. GroenLinks betreurt zeer datde privacy van Mariko Peters enhaar gezin is geschaad en wensthun van harte toe dat hun privele-ven in rustiger vaarwater komt.Wij zien op basis van de ons be-schikbare informatie en eerder on-
derzoek door het ministerie vanBuitenlandse Zaken (Buza) geenaanleiding om te twijfelen aan deintegriteit van Mariko Peters. Omelke schijn van belangenverstren-geling weg te nemen, hebben wijBuza zelf verzocht aanvullend on-derzoek te verrichten. Wij zien ditonderzoek met vertrouwen tege-moet. Onze partij baseert zich in depolitiek graag op feiten en doet datook als het onszelf raakt. Zoals nu.
Jolande Sap en Henk Nijhof.Mariko Peters: „Met de kennis van nu kun je natuurlijk zeggen dat ik verliefde gevoelens begon te hebben voor een man die later mijn partner werd.” Foto Evelyne Jacq
