GrimGram 4 - 10/11

Ve

ren

igin

gsb

lad

de

r D

.S.V

. “N

ieu

we

De

l� ”

- s

oci

ëte

it d

e B

olk

- 1

0/1

1 -

nr.

4

GrimGram - Verenigingsblad der D.S.V. “Nieuwe Del� ” - 10/11 - nr. 4

2

Colofon

De GrimGram is een uitgave van D.S.V. “Nieuwe Del� ”. Het meeste in

deze uitgave is vrij van copyright. Het overnemen van foto’s met bron-

vermelding is toegestaan.

Sociëteit de Bolk

Buitenwatersloot 1-3

2613 TA Del�

Bestuur Bestuur@nieuwedel! .nlRoy van der Reijnst President@nieuwedel� .nl

Jasper Dijt Secretaris@nieuwedel� .nl

Maaike Min Thesaurier@nieuwedel� .nl

Eelco Borghols Barcom@nieuwedel� .nl

Maal! jdcom@nieuwedel� .nl

Redac" e GrimGram GrimGram@nieuwedel! .nlFrank Hoeben

Kees de Rijke

Maaike Min

Yvonne Haartsen

3

GrimGram - Verenigingsblad der D.S.V. “Nieuwe Del! ” - 10/11 - nr. 4

Inhoudsopgave

Redac" oneel 4

Presiden" eel (1) 5

Presiden" eel (2) 7

GrimGram-pornotekenwedstrijd 9

Bier, bier en nog eens bier. 13

Leidse Onderlinge 14

RickRoll 16

Klaagzang aan de trage GrimGram-schrijver 17

Bolkers in het buitenland - Reinout 18

GromGrom #4 22

Uitgelicht 24

Ballet 26

Kookwedstrijd 28

Reisverslag van een gaff el 34

KMT-update: commissieleden en plannen 37

Motorintroduc" e 38

Bolkhuisch studentenhuis van het jaar 2011!!! 40

Weekend 42

Runner bij Paaspop 45

What´s Next? 47


4

Redac� oneel

Lieve jongens en meisjes,

Nu jullie dit lezen is hij eindelijk uit: GrimGram nr. 4 van jaargang 51 (10/11),

driekwart jaar later dan de bedoeling was. Nu kunnen jullie eindelijk lezen over

allerlei gave gebeurtenissen die ruim driekwart jaar geleden hebben plaatsge-

vonden, dingen die jullie waarschijnlijk allang vergeten zijn. Het is erg jammer

dat de actualiteit van de GrimGram op deze wijze verloren is gegaan en daarom

zal deze uitgave (m.u.v. exemplaren voor de sociëteit) niet op papier worden

uitgebracht.

Nu vragen jullie je waarschijnlijk af hoe het zo ver hee� kunnen komen. Met de

eerste drie uitgaves liep alles immers voorspoedig. Wel, om het op eenvoudige

wijze te omschrijven: het kaartenhuis van de redac! estructuur is ineengestort

en de vaart en mo! va! e waren eruit, tot een asymptoot van nabij nul terug-

gedreven. Er was geen drijfveer meer, weinig s! mulans, en daarbij raakten

redac! eleden ook nog verwikkeld in andere verplich! ngen en verantwoorde-

lijkheden.

Natuurlijk waren er een aantal leden die trouw stukjes aan bleven leveren en

daarmee een hart onder de riem staken. Leden die hun best hebben gedaan en

die wij hebben teleurgesteld. Ik kan er zo een paar uit mij hoofd noemen: Roy,

onze oud-president, die trouw mooie presiden! ëlen schreef en bleef schreven,

vooral toen duidelijk werd dat er geen vaart meer in de GrimGram zat; Bart, die

voor elke GrimGram een of twee stukken over Harpyia hee� ingeleverd, om te

benadrukken hoe gaaf varen op een polyvalk wel niet was; Eelco, die voorna-

melijk naam en faam hee� verworven als onze geheime GromGrom-columnist,

en wiens iden! teit jullie inmiddels vast hebben kunnen raden; Emiel, die trouw

stukjes schreef over bier en andere zaken; en Reinout, die over allerlei leuke

gebeurtenissen enorme blaatverhalen hee� geschreven, zoals in deze uitgave

een verhaal over zijn afwezigheid in Groningen. En zo waren er meer leden,

dus het spijt me als ik je hier niet genoemd heb.

Maar goed, deze GrimGram is uit en daarmee is het laatste werk van de oude

redac! e gedaan. De volgende GrimGrams zullen door een volledig nieuwe re-

dac! e worden uitgebracht en de eerste zal snel volgen. Ik wil de nieuwe redac-

! e daarom veel succes wensen met het afl everen van een mooi verenigingblad!

Namens de (oude) redac! e,

Frank

5


Presiden� eel (1)

Lieve leden,

Het gras is groen, de lucht is blauw, de witbiertjes vloeien weer rijkelijk en de

rokjes worden weer steeds korter, het is weer lente! Wat zeg ik? Het lijkt wel

midzomer op het moment van schrijven. Ik heb het in ieder geval lekker in de

bol, en dat is al# jd een fi jne instelling om weer een vierde GrimGram te mogen

openen.

Ondanks al die posi# eve ‘fl ow’ is deze periode van het jaar vaak de periode

van de welbekende bestuursdip. Ieder studentenbestuur ervaart dit, groot en

klein. Men zit inmiddels ruim een half jaar op elkaars lip, en eenieder hee!

elkaars gebreken ruimschoots mogen ervaren. Er wordt kri# sch gekeken naar

datgene wat bereikt is, maar vooral wat er meestal niet bereikt is. Dit bouwt

nu eenmaal spanning op, of je wil of niet. Vaak wordt dit syndroom verholpen

door ergens rond maart/april eens lekker een weekje op een echte luilekker-

landvakan# e te gaan met het gehele bestuur. Eigenlijk een beetje raar dat wij

dit niet hebben gedaan. Niet dat ik wil zeggen dat we dit echt nodig hadden,

maar toch... Een weekje 5 sterren aan een strand liggen en cocktails drinken is

niet verkeerd, toch?

De vooruitdenkende lezer zit zich nu waarschijnlijk af te vragen wanneer deze

president eens lekker gaat uitvallen over al die dingen die hem zo dwars zit-

ten in zijn bestuur. Die lezer ga ik lekker teleurstellen. Een quote (kom het me

vertellen als je weet van wie die is) die mij aan het begin van mijn jaar wel een

beetje afschrok wil ik er nu toch graag bij halen: “Als je in januari al bent afge-

knapt, dan ben je geen goed bestuur; knap je ergens in april-mei af, dan ben

je een aardig bestuur; ben je na de OWee nog steeds enthousiast, dan ben je

een geweldig bestuur”. Ik persoonlijk ben ervan overtuigd dat wij een geweldig

bestuur kunnen zijn, zeker met alle projecten die er momenteel liggen en voor-

uitgang boeken. Daarom ook een dikke knuff el aan mijn hele bestuur op deze

pagina voorin de GrimGram.

Zoals beloofd in mijn vorige presiden# eel, zijn er ditmaal wel vakan# eplaatjes

te vinden in deze edi# e. Velen van jullie zijn niet onbekend met het feit dat ik

een lekker een week heb kunnen uitblazen in het mooie Griekenland, vanaf

een Bavaria 46 (een 46 voet lange zeilboot voor de leken onder ons) nog wel!

Het principe van deze week, bij de meesten ook wel bekend als de ZeeZeilRace,

is simpel. Er varen 10-20 (dit jaar een ‘dieptepunt’ met 9 boten) boten mee, die

overdag een race van A naar B varen, waarna ze collec# ef een nieuw hoogte-

punt bereiken op het gebied van ongema# gd alcoholgebruik. Het gemiddelde


6

van 5 uur slaap per nacht was voor mij wonderbaarlijk genoeg erg rustgevend.

Onder de vlag van RedBlur hebben wij dit jaar maar liefst twee van de drie prij-

zen mogen binnenslepen: de borrelbokaal en de ankerbokaal. De borrelbokaal

voor een prach! ge Red Blurbecue, en de ankerbokaal voor het best vastge-

legde anker (-1 ankerke" ng, helaas).

De meest pres! gieuze prijs, die voor de race zelf, ging in de laatste vijf minuten

van de laatste kortebaanrace aan onze neus voorbij. Met de fi nishlijn in zicht

besloten de Griekse weergoden dat RedBlur in tegenstelling tot de overwin-

ning weer de derde plek in het eindklassement mocht gaan innemen.

Met al deze posi! viteit rest er natuurlijk weinig anders dan mij te verheugen

op al die mooie ac! viteiten die nog op stapel staan voor de vakan! e. Jullie zijn

er wel allemaal bij ! jdens de KamerZoekDagen hè?

Roy van der ReijnstPresident der D.S.V. “Nieuwe Del� ”

7


Presiden� eel (2)

Lieve leden,

Soms gaat de " jd een beetje te snel, zo ook deze keer voor de GrimGram-

redac" e. Niet dat ik hen openlijk wil afzeiken hoor, in tegendeel. Echter had ik

hen toch echt beloofd een tweede presiden" eel voor de GrimGram te schrij-

ven wanneer de deadline met twee maanden werd overschreden. Zodoende :)

Het is vakan" e, de grote laatste-vrijdag-van-de-tentamenweek-feest-mayhem

zit er weer op, en iedereen is eigenlijk net bijgekomen van een kater aller ka-

ters, althans dat mag ik hopen. Anders heb je gewoon niet hard genoeg ge-

feest om het einde van de tentamenstress te vieren. Ook deze laatste ontlading

hee! mij weer een stukje meer waardering voor het studeren gegeven. Dat

besturen is wel harts" kke leuk, maar de kennis over dynamica, stromingsleer

en al het andere wat aan bod komt in het vakgebied van de Luchtvaart- en

Ruimtevaar# echniek ….b’vo.... :o) is toch wel wat roes" g geworden. Het wordt

weer hoog " jd om eens punten te gaan koppen en te voldoen aan de alsmaar

opdringeriger wordende maatschappij als het gaat om studieresultaat.

Het wordt tegenwoordig niet meer geaccepteerd dat men meer dan 7 jaar stu-

deert (4 jaar Bachelor, 3 jaar Master). Anders, boete... Dit hee! er bij de TU

ook toe geleid dat het College van Bestuur is gedwongen hardere maatregelen

te nemen. Zo staat er bijvoorbeeld in 2012 de verhoging van het BSA naar 45

ECTS op de agenda. Dit advies zal ook uitgebreid worden naar de verdere jaren

in de studiecarrière. Een hele kluif, als je bedenkt dat nog geen 40% van de

studenten de bachelor momenteel binnen 4 jaar afrondt.

Dit hee! onvermijdelijk tot gevolg dat de TU momenteel manieren aan het

bedenken is om de studies ‘studeerbaarder’ te maken. Deels kan dit natuur-

lijk bewerkstelligd worden met een betere structurering van het curriculum.

Wat echter minder hard geroepen wordt, is dat vakken versimpeld of zelfs

geschrapt zullen worden. Een devalua" e van het ingenieursdiploma dus. Het

doet mij wel eens twijfelen over de waarde van mijn eigen diploma als ik straks

klaar ben. Ik voorzie een cultuur waar, net zoals we bij InHolland gezien hebben

afgelopen jaar, de diploma’s ook bij een kop koffi e te krijgen zijn. Toch zonde...

Maar ach, wat heb je aan een ingenieursdiploma als je alleen maar loopt te

zeiken op de plannen van hogerhand, die helaas toch onvermijdelijk blijken.

(Althans, voor de heren en dames op het pluche.) Daar krijg je toch ook alleen

maar hoofdpijn van? Ik heb besloten me maar niet te druk te maken. Ik zorg

wel dat ik binnen een kleine 10 jaar klaar ben en geniet van die ‘mooiste " jd


8

van je leven’, op aanraden van menig ouwe bal uit de jaren ‘60, die je overi-

gens geen pepervodka moet geven... “Laat die ouwelui maar zeveren, jongen;

genieten verdorie!” Steek die maar in je zak, Den Haag!

Ondertussen kijk ik naar buiten op het perron van sta" on Gouda neer, vanuit

de bovenste coupé, en zie dat dat diploma nog best wat waard is...

Roy van der ReijnstPresident der D.S.V. “Nieuwe Del� ”

9


GrimGram-pornotekenwedstrijd

De G2-doosrubriek staat dit keer niet zomaar in het teken van ingezonden stuk-

ken. Het blijkt namelijk dat er een heuse GrimGram-pornotekenwedstrijd hee!

plaatsgevonden. Vanwege het offi cieuze karakter van deze wedstrijd is het

aantal inzendingen beperkt. We zullen jullie frusten niet langer laten wachten,

dus hier zijn de inzendingen, met commentaar (niet per defi ni$ e gerelateerd

aan de afgebeelde tekeningen):

Laten we beginnen met de inzendingen waarmee de wedstrijd begon. Hieron-

der staat een scan van de oorspronkelijke viltjes die aanleiding gaven voor de

wedstrijd. Wij vermoeden dat het tekeningen van een zeker lid betre! , naar

wie wij als ar$ est E. zullen refereren.


10

Wordt jij hier warmer van? SMS dan Porno A of Porno B naar 015-2126012 of

stuur een mailtje.

Er volgde natuurlijk al snel een reac! e hierop van een andere ar! est, naar wie

wij bij deze als C. zullen refereren. De ingezonden schets kun je hieronder be-

kijken.

Het betre� hier een a" eelding waar een zeker oud-bestuur toch vrolijk zou

moeten worden.

Gaat jouw hart ook sneller kloppen van deze tekening? SMS dan Porno C naar

015-2126012 of stuur wederom een mailtje.

11


Ar" est C. hee! echter nog een tweede a# eelding ingestuurd na het zien van

het werk van de concurren" e. Word je geil van de onderstaande tekening?

SMS dan Porno D naar 015-2126012 of stuur, inderdaad, een mailtje.

En dan is het " jd voor wat luch" ge citaten tussendoor, zoals jullie van de G2-

doos gewend zijn:

R. tegen M.: “Dus jij gaat met Pim...”

M.: “Nee, ik ga met Jorn & Naomi een orgie, eh... orga houden!”

Pim aan Marieke: “Jij bent wel lekker voch" g, hè.”


12

Heb jij een duidelijke voorkeur voor een tekening? Of vind je dat je zelf veel

beter kan tekenen? Laat het de GrimGram-redac! e weten en stuur je tekening

op naar GrimGram@nieuwedel� .nl.

De meest recente inzending betre� zelfs een heus zelfportret, maatr als re-

dac! e moeten we toch echt vraagtekens ze" en bij de validiteit hiervan en de

oorspronkelijke inten! es van de ar! est.

13


Bier, bier en nog eens bier.

Nat, koud en glibberig als de gro" en van Han en het aquarium van Bob. De

fl onkering op de gouden schubben van Bob; zo inspireerde hij ons tot het ma-

ken van de prach$ ge drank: bier.

En zo groen als het aquarium naast mij nu is, zo groen en fris is ook de start van

het Bolksch BierbrouwersGilde, beter bekend onder de naam BBG. Inmiddels

zijn de heren Zielman, De Rijke, Hoeben, Van den Noort en Klifman bij elkaar

gekomen om verder te praten over het brouwproces. Helaas konden de heren

De Bokx en Dijt niet aanwezig zijn bij het eerste overleg, en belangrijker, kon-

den zij niet genieten van het bier van de eerste vergadering, te weten Duvel.

Want het doel van het BBG is natuurlijk niet alleen het maken van bier, maar

ook het bevorderen van biergebruik en de posi$ eve instelling ten opzichte

van bier in het algemeen. Teneinde dit te bereiken doet het regelma$ g verslag

van haar ac$ viteiten, zoals in dit GG-stukje, en kan men uiteindelijk natuurlijk

genieten van het goudgele vocht dat het BBG gaat produceren.

Dan nu de vorderingen tot op heden. Tijdens de eerste vergadering zijn de

voorbereidingen voor het brouwen van bier getroff en. Er wordt een boekje

met recepten gekocht, we gaan een spiraal maken voor het koelen van de wort

en daarna kunnen we een recept gaan kiezen en beginnen met het maken van

ons eigen bier!

Natuurlijk wordt elke vergadering grondig genotuleerd. De heer Zielman hee!

een prach$ ge oplossing bedacht voor het bewaren van onze notulen, waar-

voor hulde!

Graag sluit ik af met een krach$ g en welluidend “Voor maximaal bier!”

Namens het BBG,

Emiel Klifman


14

Leidse Onderlinge

En zo bedenk je in één keer met Dirk, Joost, Roderik en Bart het gekke idee

om eens te gaan wedstrijdzeilen met Harpyia. Belangrijk was natuurlijk dat de

wedstrijd een niet al te serieus karakter zou hebben, en wat is er dan beter

dan de Leidse Onderlinge. De Leidse Onderlinge is de toerzeilrace van Leiden.

Een tourzeilrace betekent zoiets als: wij varen niet om wat boeien heen, maar

varen gewoon door de polder, in slootjes, onder bruggetjes en dergelijke en

maken een echt rondje.

‘s Ochtends werden wij ergens in de buurt van Leiden ontvangen met een over-

heerlijk kopje koffi e. Voor vertrek werd er door een hoop teams nog even ge-

oefend met het neergooien van de mast; dat mocht ook wel want er waren op

het parcours zo’n der" en bruggetjes te vinden. Nog voor vertrek waren wij er

al direct achter gekomen dat er weinig wind zou staan. Dat bleek te kloppen,

het was dobberen over de startlijn. (Wij dobberden er als 15/20 overheen.) Na

zo’n " en minuten waren we van het ‘open water’ af en lagen we ergens in een

sloot. Opschieten deed het niet, dus dan begin je met andere middelen dan

zeilen.

‘Andere middelen?’ zullen de opletende lezertjes denken. Dat klopt: bij de

Leidse Onderlinge is meer toegestaan dan zeilen. Peddelen mag, jagen mag

(jagen betekent zoiets als het voor# rekken van je boot aan een touw), bomen

mag (met een stok jezelf voortduwen) en zelfs voor je boot uitzwemmen mag.

15


Wij begonnen met jagen. De eerste keer lieten we de boot vooral vastlopen,

maar later ging het wel beter en begonnen we zelfs mensen in te halen. Dit

ging zo door, inclusief het halen van wat na" e pakken, tot aan de lunch. Tijdens

de goedverzorgde lunch bleken we zevende te liggen, veel hoger dan verwacht;

eigenlijk gingen wij vooral voor niet-laatste worden. Na de lunch waren wij op

de ‘fana# ekiteitsschaal’ aardig gestegen. Dit leidde onder andere tot een grote

strijd met boot 3. Boot 3, die afwisselend met ons derde of vierde lag, haalde

ons in, wij hen, zij ons en zo ging dat nog een aantal keer door, gepaard met

de nodige plagerijen en liederen als “Het is s# l aan de achterkant”. Halverwege

lagen wij weer voor en besloten we over bakboord te jagen terwijl boot 3 over

stuurboord ging jagen. Een dure vergissing; dit kos" e ons een podiumplaats.

Over bakboord hield de mogelijkheid tot jagen snel op.

Uiteindelijk als vierde naar en over de fi nish gedobberd. Naar onze mening niet

slecht voor een wedstrijdveld van 20 boten. Uiteraard zong boot 3 het, door

ons ooit bedachte, “Het is s# l aan de achterkant”. Achteraf kon er goed gegeten

worden, werd er een biertje gepakt op de Blauwe Schuit en vertelde iedereen

zijn domme anekdotes. Een bijzonder gezellige afslui# ng van een hele gave dag.

Met vriendelijke groet,

Wouter Verbeek


16

RickRoll

Raar is het dan wel een beetje, zo’n nieuw collegejaar

Ineens is dat bestuursjaar helemaal klaar

Calculus, weggezakt... Aerodynamica, compleet verloren

Kan mij al die nieuwe theorie mij nog bekoren?

Rustig weer de boeken in duiken

Of ik het bier en de feesten nog kan ruiken?

Laat ik eerlijk zijn, natuurlijk zal ik dat blijven begeren.

Liever echter toch maar gewoon weer studeren

En als je dan denkt dat het toch echt gedaan is met de onzin

Dan lees de eerste letters van dit gedicht nog maar eens vanaf het

begin

kusjes :)

17


Klaagzang aan de trage GrimGram-schrijver

Dan is het weer zo laat

Uurtje schrijven voor het verenigingsblad

Unaniem besloten door de commissie dat jij dat stukje blaat

Rondjes van uitstel heb je al genoeg gehad

Ten overvloede al drie maal geschopt door de redac" e, alsof dat baat...

Lever dat stuk nou in!

Alsof jij de enige bent, denk je nog

Na hangen en wurgen toch eindelijk een begin

GrimGram-stukjes, wat een oorlog...

Stukje over alleen over dat ene feest?

Cryp" sche puzzels voor de scherpe geest?

Horoscopen voor de zweverige personen?

Rammelende seksrubriek voor de gierende hormonen?

IJverig stukje over een diep fi losofi sch vraagstuk kan natuurlijk ook...

Fijn zeg, die twijfel, toch maar over koken met knofl ook?

Echt, doe toch niet zo moeilijk man

Even zo snel trek je gewoon je plan

Nou even doorze& en, het is echt niet zó bijzonder

Schrijven met je donder!

Daar is het dan toch eindelijk

Och, het is niet zo belangrijk

Overwegend stellen de stukjes allemaal net zo weinig voor

Rijmend alsook in de beginle& ers, geef aan dit stuk alsjeblie! wél gehoor

Roy van der ReijnstEen gefrustreerd lid die om moest reizen via Utrecht omdat er iemand voor

de trein moest gaan staan in Dordrecht.


18

Bolkers in het buitenland - Reinout

Groeten uit het zonovergoten noorden. Deze rubriek heet Bolkers in het bui-

tenland, maar technisch gezien zit ik niet in het buitenland. (Al zijn er een aan-

tal mensen die zo kortzich! g zijn dat ze vinden dat Nederland niet groter is dan

de Randstad.) Maar de essen! e blij� gelijk: Bolkers die een ! jdje niet in Del�

zijn vertellen hoe het met hen is.

Wat ook anders is dan gebruikelijk is dat ik het niet leuk vind hier, ik tegen m’n

wil zit (maar niet anders kan) en dat ik echt heel graag terug wil…. Maar dat is

niet anders. Velen zullen het al gehoord hebben via via, en een enkeling een

mail gelezen hebben, maar ik zal beginnen met vertellen wat er gebeurd is.

Op een donderdagavond, rond 18:10 liep ik mijn fl at uit met de inten! e om

naar de Bolk te gaan om te eten, toen ik bij de deur mijn huisgenoot trof die ru-

zie had met zijn sleutel. (Het slot bij de fl at is een beetje versleten waardoor de

sleutels niet meer goed passen.) Hij vertelde mij dat hij eigenlijk patat wilde ha-

len, en aangezien ik daar ook wel zin in had, en het de eerste keer zou worden

dat ik in Del� patat zou eten, veranderde ik mijn plannen en at gewoon thuis.

Mijn huisgenoot was volgeladen met spullen (hij kwam net terug van de TU en

had wat spullen bij de V&D gekocht) en ik stelde daarom voor dat ik patat zou

halen. Zijn fi ets stond voor de deur geparkeerd, en daarom gaf hij mij zijn fi ets-

sleutel, omdat dat sneller is. Ik pakte dus zijn fi ets, fi etste een stukje over de

stoep, en ging toen op de stoep rechtsaf de straat op. Op de parkeerplaats aan

de stoep (eigenlijk met nog een stukje tuin ertussen) stond een wit bestelbusje

geparkeerd, welke mij het uitzicht op de straat voor een gedeelte belemmerde.

Ik had al vaart omdat ik van de fi etsenrekken kwam, en niet uit het fi etsen-

schuurtje, en door deze factoren zag ik een van links aankomende fi etser te

laat. Ik ging toen vol in de remmen waar het achteraf beter was geweest om

juist harder te gaan fi etsen. En zodoende zijn wij in botsing gekomen; die an-

dere fi etser is tegen mijn been aangereden.

Het volgende dat ik me kan herinneren, is dat we allebei op straat lagen. Hij

had helemaal niks, was op zijn spor$ as gevallen, en ik had pijn in mijn hele

linkerbeen. Verscheidene mensen stopten en gingen random commentaar le-

veren. Al gauw bleek dat ik mijn linkerbeen niet kon belasten. Met dat gegeven

alleen al had er een ambulance gebeld moeten worden. Maar goed, dat wisten

we niet… Mijn huisgenoot had het voorval zien gebeuren vanaf de derde ver-

dieping waar we wonen, en was weer naar beneden gekomen. Samen met de

hulp van de andere fi etser hebben zij mij met z’n tweeën het halletje van de

fl at in geholpen.

19


Toen is mijn huisgenoot weer naar binnen gegaan om het telefoonnummer

van een huisarts te zoeken. Hij kwam terug met iemand van de huisartsenpost

aan de telefoon. Deze vond het belangrijk om eerst mijn gegevens in te voeren,

voordat mijn klachten belangrijk werden. Ook bij haar ging er geen belletje

rinkelen toen ik zei dat ik mijn been helemaal niet kon belasten. En ze zei dat

het wel een pijnlijke spier zou zijn. Ik moest maar naar boven gaan, er koude

doeken op doen, en wat paracetamol slikken… Volgend probleem: geen para-

cetamol in huis. Toen is mijn huisgenoot paracetamol wezen halen, en tegelijk

ook patat, en zijn we gaan eten.

Ik zou die avond nog even terugbellen naar de huisartsenpost, omdat ze toch

wel een beetje bezorgd was. Alleen was de eerste vrouw in gesprek, en kreeg

ik het met haar college te doen. Die kon mij niks anders vertellen dan dat als

ik gezien zou willen worden, ik zou moeten zorgen dat ik bij de huisartsenpost

zou komen. Ik maar uitleggen dat ik mijn been echt niet kon belasten, het vre-

selijk pijn deed, en niet inzag hoe ik überhaupt daar moest komen. Ook hier

hadden er minstens honderd belletjes moeten gaan rinkelen dat ik in een am-

bulance opgehaald had moeten worden. Ik heb haar afgekapt en gezegd dat ik

wel tot de volgende dag zou wachten.

Die avond had ik mijn ouders nog gebeld en de volgende dag (na een vreselijke

nacht) hebben ze me opgehaald, en zijn we direct naar het UMCG (universitair

medisch centrum Groningen) gereden. Daar bleek dat het gebroken was, en

dat het geopereerd moest worden. Dat kon echter niet direct, omdat na een

dag wachten mijn knie te opgezwollen was om te opereren. Dus er is toen een

gipsspalk aangelegd op mijn been (niet pre" g) en ik kon naar het huis van mijn

ouders. Daar heb ik me een week verveeld.

Toen werd ik op vrijdag opgenomen in het ziekenhuis en dezelfde dag mocht

ik weer met weekendverlof naar huis. Wij hadden zoiets van: 11:00 uur daar

zijn, even wat gezeik en thuis weer middageten… mis! Het is nodig om eerst

bloed te prikken, vervolgens wordt je naar de afdeling gebracht en daar wordt

je verteld dat het enige dat je nog moet doen, voor je naar huis mag, even met

de chirurg en anesthesist praten is. Over het algemeen zijn deze vanaf 16:00

uur beschikbaar, maar stel dat er iets uitvalt waardoor zij tussendoor even $ jd

hebben, dan kan het niet zijn dat jij er niet bent. Dus wij mochten niet naar

huis en om 16:00 uur terug zijn, maar moesten in het ziekenhuis wachten… het

was 12:30 uur.

Mijn moeder ging toen naar huis, want ze werd dat weekend vij! ig en had nog

inkopen te doen, en andere dingen klaar te maken. Om 14:00 uur werden we

gebeld, en ik dacht: dan wachten we niet voor niks. Maar helaas… omdat ik er


20

toch nog was, konden ze nu wel even een tweede keer bloedprikken. Toen we

daar in twee minuten klaar waren, zijn mijn vader en ik om 15:00 uur (bezoek-

uur) naar het pleegkind van mijn oom en tante gegaan. Deze lag toen ook in

het ziekenhuis. Mijn tante was daar; mijn nee! e, opa, en oom kwamen later

ook. Toen was het 15:55 uur en ik had zoiets van: laten we gaan, want het kan

best wezen dat we om 16:00 uur op de afdeling moeten zijn.

We waren nog niet onderweg, en we werden gebeld: de anesthesist was er. Dat

kwam mooi uit, daarna alleen nog met de chirurg praten en we konden gaan.

De anesthesist werd echt een paar keer gebeld, moest nog een keer weg, en

zo hee� ons gesprek een half uur geduurd, terwijl het enige dat we besproken

hebben neerkomt op: we gaan een algehele narcose gebruiken. Zij zou daarna

de chirurg te pakken proberen te krijgen, zodat we daarna naar huis konden.

Om 17:30 uur werd ons verteld dat ze hem niet te pakken konden krijgen, dat

het hen speet, en dat we wel naar huis konden gaan. Wij zijn die dag dus in

het ziekenhuis gebleven voor het volgende: één keer bloedprikken dat ook kon

gebeuren op de zondag dat ik weer opgenomen zou worden, en dat de anes-

thesist met mij hee� besproken dat we een algehele narcose zouden doen.

(Het was een opera" e van 120 minuten…)

Die zaterdag hebben we mijn moeders vij� igste verjaardag gevierd en wegens

knieproblemen hebben mijn vader en ik geen grote Sarah-pop kunnen regelen.

Wel wist hierdoor direct de hele familie wat er aan de hand was.

Op zondag werd ik weer opgenomen in het ziekenhuis. Daar heb ik me aardig

verveeld (beetje verpleegsters kijken) en was ik blij dat ik mijn laptop had. Ver-

der is er niks te beleven vanuit een ziekenhuisbed. De volgende dag zou ik als

laatste worden geopereerd (als vierde) en zou dat om ongeveer 12:30 zijn. Dat

liep (uiteraard) uit en werd anderhalf uur vertraging. Wel had ik die ochtend de

chirurg nog gesproken, zodat ik in ieder geval wist wie in mijn knie ging snijden.

Dan krijg je de poppenkast van het naar de uitslaapkamer rijden. Ze hadden

iets verkeerd ingevoerd en daarom waren ze in de veronderstelling dat ik een

achtjarig jongetje was… Dat werd even rechtgezet, maar maakte verder niks

uit. Ze vonden het wel gek… een achtjarig jongetje waarbij de lengte en het

gewicht wel die van mij waren. Daar werd een infuus geprikt, en vervolgens

werd ik naar een kamertje voor de opera" ekamer gereden. Daar kreeg ik alle

spuiten en alles in het infuus geprikt, zodat ik in slaap viel.

Even later (2,5 uur) werd ik wakker in de uitslaapkamer, en even had ik het

idee dat ik in een mortuarium lag of zo. Links, rechts en tegenover mij lagen

oude mensen lijkbleek en buiten westen. Maar het bleek al snel dat dit niet het

21


geval was. Ik had honger, maar was ook erg misselijk. Ze maakten een goedje

voor mij, waardoor ik niks meer merkte van de misselijkheid. Daar bleef ik een

" jdje; er bleek verder niks anders met mij aan de hand, en ik ging weer terug

naar de afdeling.

Daar kaar# e ik aan dat ik zin in wat had (ik had de hele dag niks gegeten) en ik

kreeg een bord met aardappels, wortels en kip. Op het moment dat ik daaraan

begon, werkte ook het goedje uit dat ik kreeg tegen de misselijkheid, en dus

heb ik maar een paar happen gehad (die overigens niet langer dan een half uur

in mijn lichaam zijn geweest). Daarna hebben ze me nog aan een sterke pijns" l-

ler gehangen, en ben ik gaan slapen.

De volgende dag kwam het grote doktersbezoek: een belangrijk lijkend per-

soon, die vertelt wat er met alle pa" ënten aan de hand is aan een stel mensen

in doktersopleiding, die er niet allemaal even geïnteresseerd uitzagen. Het-

geen dat bij mij geconstateerd was, is dat ik heel weinig mijn pijns" lling heb

gebruikt, en dat de opera" e goed geslaagd was.

Diezelfde dag ben ik nog aan een afneembare gipsspalk geholpen en is gecon-

troleerd of er trombose in mijn been zit. Dat zit er niet in. De rest van de week

heb ik mij nog verveeld in het ziekenhuis, voordat ik naar huis mocht. Thuis

heb ik niet veel meer te doen dan in het ziekenhuis: laptop/computer. Ik heb

in drie weken 509 afl everingen Dragon Ball (Z, GT) gekeken, en ben nu wel zat

van tekenseries.

Gelukkig is het mogelijk om via Skype iets mee te krijgen van de OWeeCom

-vergaderingen (al lijkt het dat de microfoon van Frank in zijn ven" lator zit) en

ben ik dus niet volledig afwezig.

Op 4 mei heb ik een afspraak in het ziekenhuis; daar gaan ze foto’s van mijn

knie maken en vervolgens heb ik een gesprek met de dokter/chirurg over of ik

mijn been weer mag belasten. Dan moet ik weer leren lopen (revalideren). En

ik kan niet eerder terug naar Del! dan wanneer ik weer in staat ben om te fi et-

sen. Dus met een beetje pech ben ik niet eerder dan de tentamenweken terug

in Del! . Maar ik ben voor de vakan" e weer terug.

Reinout Wiersema


22

GromGrom #4

Hierbij alweer een volgende edi! e van het beste stukje literatuur uit dit blaad-

je. In deze edi! e ga ik in op de actualiteit van het moment van schrijven. Het

zal mij persoonlijk niks verbazen dat deze actualiteit bij het ter perse gaan van

deze GrimGram alweer achterhaald is, omdat mensen blijkbaar te schraal zijn

om zich aan een deadline te houden. Nu moet ik toegeven dat ik ook iets te

laat was met het inleveren van mijn stukje, maar dat komt omdat ik drie dagen

voor de deadline te horen kreeg wat de deadline was en deze drie dagen be-

troff en het paasweekend. Maar hier gaat het om een overschrijding van enkele

dagen (dit is waarschijnlijk een van de eerste stukken die de redac! e binnen

krijgt (verbeter me even Frank als dit niet zo is)) en niet van enkele weken. Stel

dat een journalist een bericht moet schrijven over de ramp in Japan, dan komt

hij er ook niet mee weg als hij dit stuk drie weken later inlevert. Hiermee heb

ik mijn eerste zeurpuntje gevat in de inleiding, zonder daadwerkelijk een inlei-

ding te hebben gehad, dus hieronder nog even een echte inleiding.

De twee overige punten die ik ga behandelen in dit stuk gaan over de kookwed-

strijd en het zogenaamde prach! ge weer. Het eerste stuk gaat dan wat meer

over hoe Bolkers zich gedragen ! jdens deze wedstrijd en in het tweede stuk ga

ik het wat meer hebben over mijn eigen visie op deze omstandigheden.

Als eerste dan maar de kookweds! jd. Het valt mij op dat Bolkers maar niet wil-

len snappen hoe je een scoreformulier invult, zelf als hier voor het eten uitleg

over is gegeven. Zo snappen mensen niet dat een 13 geen cijfer tussen 1 en 10

is en dat het noemen van het thema ook geen cijfer is. Ook als je dus van tevo-

ren zegt dat je op de plek waar thema staat een cijfer moet invullen, zijn er nog

steeds Bolkers (die kennelijk de intelligen! e van een baksteen hebben) zo stom

om het thema erop te schrijven. Na een kleine verandering aan de stembrie# es

(op een manier dat zelfs de gemiddelde vmbo’er het zou snappen) kreeg ik nog

steeds verkeerd ingevulde brie# es terug.

Naast dit alles zijn er ook kokers die niet spor! ef genoeg zijn om hun concur-

renten naar waarde te beoordelen en gewoon standaard een onvoldoende, of

maximaal een 6 geven, terwijl ze zelf wel goede cijfers hebben gehad van hun

concurrenten.

Het volgende punt gaat over het oh zo mooie weer van de afgelopen dagen.

Het zulk prach! g weer dat als je buiten was je niets kon doen omdat het daar

gewoon te warm voor was. Ook wordt je elke ochtend al om zes uur gewekt

doordat de zon op je kamer staat en de temperatuur daar al snel oploopt. En

het wordt waarschijnlijk nog veel warmer ook. Nu zul je net als ik op vakan! e

23


ben zien dat het daar dan wel kutweer is. Geef mij maar gewoon de normale

temperaturen van de lente, waar je blij bent als je af en toe buiten kan zi" en

en kan genieten van de lentezon, en niet dat iedereen chagrijnig is als er even

een dagje geen zon schijnt.

Dit was het gegrom van deze edi# e alweer. Nu maar de posi# eve verwach# ng

koesteren dat er eindelijk iets aan mijn grompuntjes gedaan wordt. Zorg er dan

alleen voor dat je niet alles oplost, want dan heb ik niks meer te grommen.

Een gefrusteerd en Grommend lid


24

N�� !

�� M��$!��#%�!

U�#'�(�)*#

25


N�� !"�#

�� M��$!��#%�!

U�#'�(�)*#


26

Ballet

Voor cultuurhongerige Bolkers is een half jaartje geleden een nieuwe club op-

gericht. Onder de naam Linkse Hobby Club worden uitstapjes georganiseerd

met een hoog cultureel gehalte. Niet alleen gezellig, maar ook een goede re-

den om weer eens in een net pak rond te lopen.

Na een aantal succesvolle uitstapjes naar o.a. een operavoorstelling, een con-

cert en een moderne dans, waagden de Bolkers zich aan iets nieuws: ballet.

Op 5 april vertrok een groep van acht Bolkers met de tram naar Den Haag. De

reis eindigde bij het Lucent Danstheater waar het ballet Giselle werd vertoond.

Het verhaal gaat over een meisje, Giselle, die twee aanbidders hee� , een klein

groen boswachtertje en een elegante graaf. Ze kiest voor de graaf, maar weet

niet dat deze man een heer van stand is. Ze weet ook niet dat deze graaf al gaat

trouwen met de dochter van de hertog.

Als de dochter van de hertog langskomt, ontdekt het boswachtertje dat zijn

concurrent een graaf is en hij verraadt de ware iden! teit van de minnaar van

Giselle. Giselle ster� le" erlijk van verdriet. Het stuk werd opgevoerd met veel

superstrakke maillots en vrolijk dansende mensen die we niet echt in het ver-

haal konden plaatsen.

Na dit eerste deel van de voorstelling was het ! jd voor een korte pauze met

veel gra! s pauzedrankjes en een heel lange rij voor de dames-wc. Uiteindelijk

konden we weer gaan zi" en voor het tweede deel. In dit deel bezoeken de

graaf en het boswachtertje allebei het graf van Giselle.

De dode Giselle hee� zich aangesloten bij een groep dode moordlus! ge vrou-

wen die allemaal gedumpt zijn door een man. Elke avond komen ze uit hun

graven om de desbetreff ende ongelukkigen op te zoeken en te liquideren.

Het kleine boswachtertje wordt na heel lang heen en weer dansen en smeken

dan toch echt vermoord. De graaf echter hee� ontze" end veel spijt van zijn

daden en Giselle vergee� hem. Ze wil hem graag redden uit de klauwen van

de dode-vrouwen-clan en danst de hele nacht met haar geliefde om hem zo

van de dood te laten ontsnappen. Uiteindelijk om 4 uur (de voorstelling zelf

was gelukkig eerder afgelopen) kruipen de moordlus! ge vrouwen weer in hun

graven en houden zich daar gedeisd tot de volgende nacht. Ook Giselle drij�

langzaam terug haar eigen graf in.

De graaf blij� nog een ! jdje zielig staan bij het graf en dan is de voorstelling

afgelopen. Een treurig verhaal maar de mooie kostuums en prach! ge dansbe-

wegingen maakten het optreden wel leuk.

27


Voordat wij Bolkers weer een tramhalte konden opzoeken, moesten we eerst

de ellenlange rij voor de garderobe trotseren. Uiteindelijk kwam er een eind

aan de mensenmassa en liepen we met jas weer terug naar de tram die ons

naar Del! bracht.

Denk je na dit gelezen te hebben ‘nou, ik wil ook wel eens wat cultuur snuiven

met de Bolk...’?

Ga dan naar de Facebook-pagina van de LHC, opper zelf een idee of schrijf je in

voor het volgende LHC-uitje op het prikbord.

Groetjes,

Yvonne


28

Kookwedstrijd

Zoals jullie wellicht al gemerkt hebben, was het de afgelopen weken weer de

! jd van de kookwedstrijd. In deze wedstrijd mochten Bolkers weer eens laten

zien hoe het met hun kookkunsten gesteld is en vooral, wie de beste kok is.

Deze strijd levert elk jaar weer een aantal goede gerechten op, maar ook een

aantal mislukkingen, omdat de kokers al! jd net iets meer risico nemen dan dat

ze normaal doen. Het toevoegen van een cijfer voor budget hee� sommige ko-

kers erg crea! ef laten omgaan met hun inkoopbeleid. Het hee� er ook voor ge-

zorgd dat er maar 1 koker over budget is gegaan en dat de meeste kokers ruim

onder budget zijn gebleven. Zonder hier alvast de einduitslag weg te geven kan

ik al wel vertellen dat zonder dit cijfer voor budget de einduitslag er een stuk

anders had uitgezien. De einduitslag zal ik verderop in dit stuk vermelden. Eerst

ga ik per week een korte omschrijving geven van wat er gekookt is en daarna

nog wat andere info die ik jullie niet wil onthouden.

Als eerste de 1e week. Daarin hebben Emiel, Jan en Jelle, Elwin en Thomas ge-

kookt. Het meest opvallende van deze week was het gebrek aan een voor- en

na-gerecht bij Jan en Jelle en het ontbreken van een thema bij Elwin. Opvallend

was dat Jan en Jelle redelijke cijfers hebben gehad voor hun voorgerecht. Elwin

hee� het in de 1e week al bijna onmogelijk gemaakt voor de andere kokers

om nog laatste te worden. Elk gerecht van hem is ook als laatste geëindigd.

Emiel hee� als eerste gekookt deze kookwedstrijd en hee� een goede maal! jd

neergezet, maar niet genoeg om te winnen. Zijn toetje, dat voor hem zo goed

als gra! s was vanwege de in de keuken nog aanwezige kokos, hee� hem goede

kans bezorgd om te winnen. Thomas hee� ook een goede maal! jd neergezet,

maar het was bij alle drie de gerechten niet goed genoeg om de leiding over te

nemen, al kwam hij met zijn voorgerecht drie honderdste tekort om de leiding

van Jan en Jelle over te nemen.

Dan over naar de 2e week. Hierin hebben Frank en Tommy, Kees en Joost,

en Wouter gekookt. In deze week viel vooral het goedkope koken van Frank

en Tommy en van Kees en Joost op. Frank en Tommy hebben het voor elkaar

weten te krijgen om vier gerechten voor te schotelen en daarbij nog steeds 8

euro onder budget te blijven. Groot nadeel van deze maal! jd was dat er tussen

de twee voorgerechten en het hoofdgerecht ruim een uur zat. De eerste twee

gerechten kregen we binnen en kwar! er en ook de laatste twee gerechten za-

ten binnen een kwar! er van elkaar, maar daartussen zat dus een grote pauze.

Het is wel vreemd dat de Bolkers, over het algemeen niet de meest geduldige

mensen, dit niet hebben afgestra� bij de beoordeling. Dan naar de maal! jd

van Kees en Joost. Zij hadden als thema schrale studentenmaal! jd en dit kwam

29


uitstekend uit de verf met het eten op banken met schraal BIER (van de C1000).

Het eten viel ook in de categorie schraal en dit was in hun cijfers terug te zien.

Het was dat hun cijfer voor budget en thema hun totaalcijfer omhoog hebben

gekrikt, anders waren ze nog onder Elwin geëindigd. Over Wouter valt niet veel

te melden, aangezien ik zelf niet bij die maal" jd aanwezig was en ik er ook geen

vreemde verhalen over heb gehoord.

En dan de laatste week. In deze week hebben Maarten, Eduard, en Johan en

Maaike gekookt. In deze week geen faalprojecten zoals in de twee weken hier-

voor, maar ook geen echte uitschieters, op Eduards toetje na. Hij hee! vooral

veel punten gehaald met zijn droogijs-show. Zijn panna co# a met sorbe" js

hee! Emiel van de 1e plaats van het nagerecht verdrongen.

Dan nog wat algemene opmerkingen. Wat vooral opvallend was, waren de cij-

fers die Jan gaf aan zijn concurrenten. Deze waren allemaal een veelvoud van

2,1 en kwamen over het algemeen niet hoger de dan een 6,3. Ook Emiel ging in

de laatste week lagere cijfers geven aan de toetjes, om er zo voor te zorgen dat

hij dit kon winnen. Zij twee enen bij het toetje van Eduard hebben er wel voor

gezorgd dat Eduard niet een heel punt hoger zou eindigen dan Emiel, maar het

hee! er niet voor gezorgd dat Emiel met zijn nagerecht kon winnen.

En dan naar de uitslagen. Eerst maar het voorgerecht:

Naam Wat Cijfer

1 Frank en Tommy Schaakamuse en Zeeslagsoep 7,52

2 Jan en Jelle ? 7,46

3 Thomas Maissoep 7,43

4 Emiel Flamkuchen 7,31

5 Maarten Gazpatcho 7,30

6 Eduard An" pas" 7,02

7 Johan en Maaike Knofl ooksoep 6,69

8 Wouter Uiensoep 5,76

9 Elwin Soep 5,57

10 Kees en Joost Brandnetelsoep 5,03

Wat hier vooral opvalt is dat laatste paar gerechten allemaal soep zijn. Hoewel

de winnaar ook een soep hee! gemaakt, maar hier zaten nog de schaakamu-

ses bij.


30

Vervolgens de resultaten van het hoofdgerecht:

Naam Wat Cijfer

1 Jan en Jelle Chinese Schotels 7,91

2 Eduard

Kipriso! o met rode poon en kippenvleu-

geltjes 7,48

3 Thomas Burrito 7,37

4 Johan en Maaike Poolse stoofpot 7,14

5 Wouter Pastasalade 7,13

6 Emiel Moussaka 7,02

7 Maarten Kip uit oven 6,90

8 Frank en Tommy Catan-pizza 6,88

9 Elwin Nasi 6,52

10 Kees en Joost Pasta rode saus 5,40

Wat hier opvalt is dat een niet-origineel gerecht (pasta rode saus) hard afge-

stra� wordt door de Bolkers. Bij de Chinese schotels van Jan en Jelle zat boet-

seerbami en toch krijgen ze het voor elkaar om als hoogste te eindigen.

En dan de uitslag van het toetjes:

Naam Wat Cijfer

1 Eduard Citroensorbet met panna co! a 8,29

2 Emiel Kokos panna co! a 7,60

3 Thomas Ijstaart 7,44

4 Maarten Peerkruimel 7,00

5 Jan en Jelle ? 6,63

6 Johan en Maaike Yoghurt met appelmoes 6,32

7 Frank en Tommy Ontbijtkoek (koekhappen) 6,23

8 Kees en Joost Yoghurt 6,21

9 Elwin Pudding 5,63

10 Wouter Dubbellikkers 5,05

Het opvallendste hier is het grote verschil tussen de nummer 1 en 2 en dat deze

allebei een panna co! a hebben gemaakt. Eduard hee� waarschijnlijk gewon-

nen omdat hij er een droogijs-show bij had.

31


Als laatste subcategorie, het beste thema:

Naam Wat Cijfer

1 Frank en Tommy Spelletjes 8,91

2 Jan en Jelle Oosters 8,71

3 Johan en Maaike Oostblok 8,04

4 Kees en Joost Schrale studentenmaal" jd 7,84

5 Eduard Luxe Italiaanse keuken 7,40

6 Emiel Culinaire wereldreis 7,23

7 Wouter Lekker snel klaar 7,04

8 Thomas Dingen die Thomas lekker vind 5,72

9 Maarten Italiaans 5,67

10 Elwin ? 4,64

Hier zie je vooral dat de thema’s waar goed over nagedacht is, dat die het een

stuk beter doen dat thema’s die er achteraf bij verzonnen zijn.


32

En dan de alles bepalende einduitslag:

Naam Cijfer

1 Frank en Tommy 7,812 Jan en Jelle 7,80

3 Eduard 7,76

4 Emiel 7,52

5 Maarten 7,10

6 Thomas 6,84

7 Kees en Joost 6,76

8 Wouter 6,49

9 Johan en Maaike 6,21

10 Elwin 6,03

Hier is vooral te zien dat er een duidelijk top 3 is, die ook alle subcategorieën

gewonnen hee� , een subtop die net niet kon aanhaken bij de top en alles wat

daaronder zit, die het volgend jaar maar weer moeten proberen.

Als laatste tabelletje even een overzicht van de einduitslag, in het

geval dat er geen rekening zou zijn gehouden met het budget:

Naam Cijfer

1 Jan en Jelle 7,73

2 Eduard 7,54

3 Frank en Tommy 7,33

4 Emiel 7,26

5 Johan en Maaike 7,06

6 Thomas 7,03

7 Maarten 6,74

8 Wouter 6,35

9 Kees en Joost 6,04

10 Elwin 5,69

Het opvallenste hier zijn de verschuivingen die toch wel duidelijk zichtbaar zijn.

Zo zijn Frank en Tommy hier geen eerste en hebben ze dus gewonnen doordat

33


ze zo goedkoop mogelijk hebben gekookt. Johan en Maaike, de enige kokers

die over budget waren gegaan, zijn door hun budgetcijfer ook ver weggezakt.

Hieruit kan ik toch wel concluderen dat het budget meenemen een goed idee

was en ik zal de komende jury ook willen aanraden dit weer te doen.

Als laatste nog even een algemene conclusie. Het was een geslaagde kook-

wedstrijd, want er was geen enkele maal" jd waar mensen chagrijnig weglie-

pen omdat het eten niet te eten was. Het was ook wel mooi om te zien dat

sommige kokers voldoende crea" viteit hadden om met een goed uitgewerkt

thema te komen. Wat me wel is opgevallen, is dat de cijfers dit jaar lager zijn de

voorgaande jaren, maar dit zal waarschijnlijk komen door de in de vijfde alinea

besproken voorvallen.

De jury van de kookwedtrijd 2011


34

Reisverslag van een gaff el

Het begon allemaal vorig jaar toen Joost mij ontdekte in een stoffi g hoekje in

de kluskelder aan de Ro" erdamseweg, omdat ik beter paste bij het nieuwe

grootzeil voor mijn vriendin Nysa. Joost besloot mij daarom naar haar toe te

brengen, om ons te verenigen. Helaas liep dit wat anders dan gepland… Mijn

maatje het grootzeil was als verstekeling achtergebleven in de koff erbak van

Dirk, waardoor Joost mij nog niet kon verwisselen met mijn kromme tweeling-

broer. Dus ben ik vervolgens ruim negen maanden weggelegd op de kamer van

‘de-zus-van-Joost’ in Leiden.

Ruim negen maanden later kwam mij ter ore dat Joost mij kwam opzoeken om

mij alsnog te verenigen met mijn vriendin. En jawel, enkele dagen later was hij

daar, samen met nog twee anderen: Dirk en Bart. Na een avondje borrelen bij

de ‘Blauwe Schuit’ hebben zij mij meegenomen naar Del� . Dat lukte overigens

maar net, want de bussen in Leiden zijn nogal krap ingericht en niet helemaal

berekend op iemand van mijn ‘formaat’. Na een $ jdje in de bus kwamen wij

aan op sta$ on Leiden Centraal, alwaar wij allemaal moesten uitstappen en tot

de verrassing kwamen te staan dat de zijdeur van de bus net iets krapper was

ingericht dan de voordeur van die bus. Ik denk dat ik maar eens een klacht

moet sturen naar Connexxion, dat zij bussen moeten maken waar iemand van

vier meter fatsoenlijk in en uit kan stappen!

Na een korte wandeling kwamen wij dan toch aan op het perron van Leiden

Centraal waar een oude dubbeldekker klaar stond om ons met ‘sneltreinvaart’

naar Del� te brengen. Hetgeen ook lukte, volledig volgens dienstregeling. Het

voordeel van deze oude dubbeldekkers, in tegenstelling tot andere treintypes,

is dat ze enorme bordessen hebben waar ik goed in pas. Uiteraard gingen wij

voor meer luxe en dus hebben Bart en Joost mij de coupé in gedragen en op

het bagagerek gelegd. Aangekomen in Del� was er de volgende uitdaging: ik

moest de trein weer uit, maar dan aan de andere kant dan waar wij waren

ingestapt. Gelukkig zijn de oude dubbeldekkers draaisymmetrisch gebouwd

waardoor de deur aan de andere zijde van de coupé uitkomst bood. Want de

trappen in deze treinen zijn door mij maar op één manier te nemen. Hierna

kreeg ik uitgebreid de $ jd om uit te rusten aan wat haakjes aan de balken van

het level in de Bolk.

Uiteraard was dat niet het einde van mijn reis, want de vrijdag daarop werd

ik weer opgehaald voor het vervolg van de reis rich$ ng mijn vriendin Nysa.

Nadat Bart mij gewekt had door mij van de haken af te lichten, zijn we met

zijn tweeën naar het sta$ on gelopen, slalommend tussen de fi etsen door. De

35


trein kwam keurig op " jd, maar het betrof helaas een SLeT (Sprinter Light Train,

die nieuwe sprinters dus). Deze trein had ik nog nooit van binnen bekeken,

van buiten leken ze erg ruim maar eenmaal bij de deur bleek dat er voor mij

bijzonder weinig plaats was. De bagagerekken zijn niet eens lang genoeg! De

reis naar Ro$ erdam Centraal verliep dan ook erg hobbelig en stoffi g zo op de

grond. Ik snap nu dan ook het geklaag van de mensen die dagelijks in dit po-

vere materieel vervoerd moeten worden.

Enfi n, als je een trein in gaat moet je er ook weer uit en al was het zeer rus" g in

de trein, op Ro$ erdam Centraal was het erg druk op het perron. De groep op

het perron die mijn inziens in de weg stond, schrok dan ook verschrikt achter-

uit toen ze mij op zich af zagen komen; men moet ook niet zo dringen rond de

deuren! Dus de tunnel in, tunnel uit en op naar het metrosta" on. Onderweg

was er nog een persoon die mijn begeleider er op a$ endeerde dat deze een

‘stuk hout’ bij zich had en dat daar geen wi$ e vlag aan gebonden was. Hierop

reageerde mijn begeleider fi jntjes dat een wi$ e vlag nergens voor nodig was

en dat mij een gaff el betrof en niet zomaar een stuk hout.

Nu was ik nog nooit met de metro gegaan, maar toen ik binnenkwam vielen

mij de vervelende poortjes direct op. Op Leiden Centraal staan dezelfde dingen

,maar daar zijn de al" jd open. De oplossing om de gesloten poortjes toch open

te krijgen was het pasje van Bart, de ‘lichtge" nte Medelander’ achter hem le$ e

echter niet zo goed op en stoo$ e bijna zijn hoofd tegen mij, ik vermoed dat

hij niet zo’n pasje had en achter ons aan wilde glippen. Beneden aangekomen

viel mij direct iets op: weer een SLeT, maar het betrof hier dan toch een échte

metro, zo werd mij duidelijk. De overeenkomst tussen beide is echter dat de

deuren net zo dicht bij elkaar zi$ en en ik dus ook hier uitstak tussen twee deu-

ren, hetgeen gelukkig niet leidde tot valpar" jen; stel je voor dat ik kapot zou

gaan, zeg.

Plotseling stopte de Metro; dit voorspelde niet veel goeds…. Na korte " jd kwam

de haast onverstaanbare mededeling dat er ‘iemand’ over het spoor liep. Na

een kwar" er ongeduldig wachten in de metrotunnel mochten we weer verder;

het probleem was echter dat wij hierdoor de bus zouden missen. Aangekomen

op metrosta" on Zuidplein bleek dit inderdaad het geval te zijn. En omdat het al

laat was, zou de volgende bus pas een uur later gaan. De familie van Bart bood

uitkomst, en zo ben ik per busje toch nog aangekomen in Sommelsdijk. Ik pas

dus precies over de vloer van een Volkswagen Transporter.

De deur van de loods ging open en daar stond ze dan: Nysa, hoog en droog

opgebokt. Fijn is de gedachte om met haar samen te mogen werken komend

seizoen, maar eerst zullen zij en ik nog een kleine renova" e ondergaan; een


36

fi jne laklaag om er de komende jaren helemaal tegenaan te kunnen. We kijken

ernaar uit dat jullie ons eens komen vergezellen om een eind te gaan varen op

de Kaag.

Met houten groet,

Rechte Gaffel

37


KMT-update: commissieleden en plannen

De KMTcom 2011 bestaat uit Jakob, Marieke, Pim en Roderik. Samen gaan wij

in kwartaal vier hard aan de slag om een enthousiaste en gezellige KMT neer te

ze" en voor de aankomende eerstejaars.

De volgende KMT zal afwijken van de KMT’s die je misschien gewend bent:

we gaan nog steeds een aantal dagen bo" eren, maar het zeilen met de bo" er

is niet langer een doel van de KMT. De bo" er zal meer worden ingezet als de

spreekwoordelijke ‘kapstok’; als varende loca# e van waaruit gave ac# viteiten

worden uitgevoerd, zowel op het water als op het vaste land.

De loca# e van de KMT wordt waarschijnlijk het Markermeer. Dit kleinere vaar-

gebied biedt ons de mogelijkheid om meer ac# viteiten voor de hele groep eer-

stejaars op te ze" en. We zullen kortere stukken gaan varen en elke dag # jd

inruimen voor gave ac# viteiten in en rond o.a. Hoorn en Volendam.

Tot slot staan wij graag open voor meningen en sugges# es van alle leden. Heb

je een briljant idee of een geniale ac# viteit bedacht, spreek dan direct een

KMTcommer aan! We kunnen niet iedereen gelijk geven (er zijn meer mensen

met een mening), maar we proberen de KMT zo goed mogelijk bij De Bolk te

laten passen.


38

Motorintroduc� e

Het was zondag 16 april, en iedereen was ruim op ! jd op de Bolk om mee te

gaan. Zeer ruim op ! jd, omdat de motorrijles een uur verlaat was.

Na op de Bolk nog even genoten te hebben van het tafelvoetbal, was het dan

echt ! jd om naar de rijschool te gaan. Een aantal leden had het geluk dat om

met de auto mee te mogen. Bij de rijschool werden we na een korte introduc-

! e met de rijinstructeurs verdeeld over de auto`s. Toen was het op naar de

parkeerplaats langs de snelweg. Daar mochten we echt gaan rijden!

Er waren twee motoren, dus per twee personen mochten we rondjes over de

parkeerplaats rijden. Terwijl dit gebeurde, kon de rest van de groep hiernaar

kijken en, zoals het een echte Bolker betaamt, er een discussie over voeren.

Vooral over wie het wel of niet goed kon en wat er wel of niet las! g was.

Al vrij snel was ik zelf aan de beurt om op de motor te stappen. Na mijzelf eerst

in de kleding (jas, handschoenen en helm) te hebben gehesen, nam ik met wat

gezonde spanning plaats op de motor. En net als bij het autorijden, is dit in het

begin erg wennen. Natuurlijk laat je een keer (of in het geval van de minder

39


sub" elen onder ons meerdere keren) de motor afslaan, omdat je de koppeling

te snel op laat komen. Na een meter of " en naast de instructrice te hebben

gereden, was het " jd voor het eerste rondje.

Nu is het misschien handig om het rondje te beschrijven. De start was mid-

den op de parkeerplaats; daarna reed je terug, en moest je een bocht van 135

graden maken (dus ruim terug)., gevolgd door een paar meter vooruit en de

rest van de 180 graden. Hierna had je een langer recht stuk (waar je het gas

fl ink open kon draaien!), wat uitmondde op de bocht terug de snelweg op. Vlak

voordat je de snelweg op reed, draaide je terug naar de grotere parkeerplaats,

waar je dan mocht slalommen en het geheel opnieuw begon.

Al vrij snel mocht je op het rechte stuk fl ink gas geven, wat voor de kijkers soms

interessante plaatjes opleverde van de mensen die dit te enthousiast (lees:

onsub" el) deden. Ook waren er motorrijders die er zo veel zin in hadden dat

ze bijna gelijk de snelweg op reden! Gelukkig werden deze snel via de oortjes

door de instructeurs gewaarschuwd. Verder gingen ook niet bij iedereen de

bochten even goed, maar gelukkig is niemand met motor en al omgevallen.

Al veel te snel was het half uurtje dat je zelf mocht rijden om en was het " jd om

met de rest van de groep te praten over hoe het gegaan was. Vrij snel daarna

was iedereen geweest en was het " jd om de fi etsen op te halen en terug te

keren naar de Bolk. Helaas bleven er geen Bolkers meer over om een biertje te

drinken op een geslaagde middag...


40

Bolkhuisch studentenhuis van het jaar 2011!!!

Op donderdag 19 mei was het dan zover: na we-

kenlang Facebook-, QR-code- en Twi! er-spam was

het eindelijk de dag waarop men op Bal 11 het

Studentenhuis van het jaar 2011 zou gaan uitroe-

pen. De enige twee huizen die nog concurren" e

waren voor het ‘Bolkhuisch’ waren ‘Huize Floret’

uit Tilburg en ‘Huize Naast de Ster’ uit Nijmegen.

Vol vertrouwen, zoals een echt studentenhuis van

het jaar betaamt, reisde bijna het volledige Bolk-

huisch met een last minute geregelde partybus

af naar Ahoy. De dresscode, gala, werd door de

meeste bewoners uiterst serieus opgepakt, en zo

kwamen er om een uur of 22.00 rond de 35 ou# its zoals bouwvakker, badgast,

groen konijn, mad ha! er of piraat aan op een vooralsnog lege Ahoy.

Na verschillende bescheiden interviews afgegeven te hebben waarin we niet

veel verder kwamen dan de mening ‘we gaan écht wel winnen’, kwam het mo-

ment dichterbij. Na de bekendmaking van de Student of the Year, mochten

Stuart en ik het podium betreden, samen met vier andere vertegenwoordigers

uit Tilburg en Nijmegen. Ik kan je vertellen, ‘Naast de Ster’ was net zo zelfver-

zekerd als wij, dus dat werd spannend! Vlak voor opkomst zakte hen echter de

moed in de schoenen, toen een man of veer" g luid de slogan “Huisch is gaaf!”

begon te scanderen, wat achter de schermen duidelijk te horen was.

41


“En de winnaar van de Studentenhuis van het Jaar-verkiezing 2011 is....” begon

Nicole" e Kluijver, na een korte ronde langs alledrie de fi nalisten. “Huize Bolk-

huisch uit Del! !” De zaal was te klein voor het gejuich, en onze gezichten voor

de grijns. Kos" e me dat warempel toch nog twee kra" en bier, die ik had inge-

zet op een winst van ‘Naast de Ster’ of ‘Floret’. Dit hee! uiteraard een prach% g

feest opgeleverd, door verliezende tegenstanders omschreven met ‘verkleed

als f*cking badeend!’ Een feest dat tot in de vroege uurtjes mocht duren...

Ik kan vast verklappen dat er ook binnenkort weer een paar plekjes vrij zullen

komen in het mooiste studentenhuis van Nederland, dus hou je ogen en oren

open voor een instemming in het Bolkhuisch!

“Huisch is gaaf! Huisch is gaaf! behalve Renout, want wie was dat ook alweer?!”

Roy van der Reijnst,trotse bewoner van het mooiste studentenhuis van Nederland


42

Weekend

Na het succes van het afl open lustrumweekend, hebben enkele leden besloten

om elk jaar (in ieder geval dit jaar) een ledenweekend te organiseren. Deze

leden zijn samengekomen in het AxiF om daarnaast nog meer GaaF(e) ac" -

viteiten te organiseren. Ik ga in de stuk vertellen over het weekend vanuit de

organisa" e, als het goed is staat elders in deze GrimGram een stuk over over

het weekend vanuit de ogen van een lid dat is meegegaan.

Als eerste ga ik het hebben over de organisa" e van zo’n weekend. Het eerste

wat je moet hebben om op ledenweekend te gaan is een loca" e. Het regelen

hiervan was moeilijker dan van tevoren gedacht. Het eerste idee was om naar

een camping te gaan, maar we moesten wel een gebouw erbij hebben waar

we ook droog zouden kunnen zi# en. Het bleek behoorlijk las" g te zijn om een

loca" e te vinden die voldeet aan deze eisen. Tijden een vergadering kwam Ma-

riëlle per ongeluk terecht op een site van kastelen in het buitenland die je kon

huren met een groep. Toen we uiteindelijk besloten welk kasteel we wilden,

gingen we reserveren. Het kasteel dat we wilden zat echter al vol. Toen moes-

ten we zo’n anderhalve maand van tevoren nog een nieuwe loca" e vinden. We

hadden een lijstje gemaakt met mogelijke op" es. Hiervan vielen al meteen de

eerste drie af, omdat we daar al om 22:00 s" l moesten zijn binnen en je kan

Bolkers niet om 22 uur al naar bed sturen. Uiteindelijk bleef ’t Zinkviooltje in

Epen over. Ik was er zelf al geweest in mijn derde jaar van de middelbare school

en ik wist ongeveer hoe het daar was. Toen we eenmaal een loca" e hadden,

moesten we nog ac" viteiten verzinnen die we daar konden doen. Oorspron-

kelijk wilden we op 5 mei die kant op gaan om dan Bevrijdingsdag te vieren in

Maastricht, maar het kan de Limburgers blijkbaar weinig schelen dat op die dat

de ‘Hollanders’ bevrijd zijn, want er was namelijk niks te doen in Maastricht.

Dus hebben we maar besloten om een dag later naar Limburg af te reizen.

We wilden ook op de terugweg de Hertog Jan-brouwerij bezoeken, maar blijk-

baar was deze niet open op zondag, dus moesten we daar zaterdag heen.

Dus met alle ac" viteiten gepland konden we weg. We hadden in de infomail

gemeld dat we om kwart voor 11 weg wilden in de wetenschap dat we dan om

11 uur wel weg zouden kunnen, maar Bolkers zijn nog trager dan we dachten,

dus uiteindelijk konden we pas om kwart over 11 weg. Eenmaal op het terrein

aangekomen bleek dat we waren vergeten het geld over te maken, dus moest

ik even heel Zuid-Limburg door om een ING-pinautomaat te zoeken, want bij

het huisje kon je niet pinnen en elk dorp hee� daar blijkbaar één pinautomaat,

maar geen ING. Toen ik terug kwam was de rest al bezig met een vij$ amp be-

43


staande uit: kokervoetbal, satéprikker-winegums bouwen, spafl e slanceren (zo

stond het in de notulen van Jelle, het is natuurlijk spafl es lanceren), eiblazen

en belleblaas door een ring. Hierbij was het vooral opvallend dat één van de

spafl essen niet verder kwam dat twee meter achter de lanceerinstalla# e.

’s Avonds na het eten gingen we een waterballonnengevecht houden, maar dit

kwam nooit echt goed uit de verf, omdat het veld te groot was en het veld (een

hoop veel te lang gras met brandnetels) blijkbaar van iemand was en dat we

daar dus niet opmochten. Later die avond nog enkele spelletjes gespeeld en

New Kids Turbo gekeken, wat enkele bolkers ertoe hee! gezet om Maaskantje

te bezoeken.

De volgende dag bleek dat de meeste mensen al om 8 uur wakker waren van-

wege het ontbreken van gordijnen in de slaapzalen; daardoor onbeten we een

uur te vroeg en kregen we een beetje een loos/verveeluurtje voordat we weg

konden. Gelukkig waren er ook nog leden die net zolang bleven slapen als wij

hen van tevoren hadden opgedragen. Die waren dus ook nogal verbaasd over

het feit dat de rest al klaar was met het ontbijt. Na het ontbijt gingen we naar

Valkenburg om daar de Fluweelengrot (kalksteengroeve volgens Emiel) en de

kasteelruïne te bezoeken. We hadden een goede rondleider die deze stapel

steen nog best interessant wist te maken. Toen hij even wegging om ons te

laten zien hoe donker en s# l de gro$ en zijn zonder gids, viel het toch wel op

dat de meeste Bolkers een telefoon gingen pakken om licht mee te maken en

dat ze gingen praten. Na de gro$ en gingen we de kasteelruïne bezoeken, maar

dit stelde niet meer voor dan een hoop stenen waar vroeger een kasteel stond.

Vervolgens gingen we naar de Hertog Jan-brouwerij (die toch iets verder rijden

was dan verwacht) om daar weer de gebruikelijke rondleiding te krijgen. De

meeste Bolkers waren vooral meegegaan voor de borrel achteraf waar we vijf

consump# es op kosten van InBev zouden krijgen; dit is minder dan vorig jaar,

want toen kregen we onbeperkt drank. Crisis, zeker. Wat Bolkers wel vrij snel

doorhadden was dat een kelk tripel of dubbel ook als één consump# e gold,

waardoor enkele van hen kansloos bezopen waren. Gelukkig bleven deze men-

sen ook niet eten, maar gingen zij friet halen. Na lang overleggen met de ober

konden we namelijk daar eten, maar dan alleen de standaardgerechten, omdat

er al veel te veel mensen waren. Het citaat van de ober omschreef goed zijn

houding tegenover het mee-eten van ons, namelijk “waar komen jullie van-

daan, dat je denkt dat je nog met der# g man mee kan eten”. Na wat overleg

kregen we dat toch voor elkaar. Bij vertrek hebben we even iets van der# g

euro aan fooi achtergelaten, omdat we toch wel erg vervelend waren voor het

personeel. Bij terugkomst bij het huisje hebben enkelen nog wat spelletjes ge-


44

speeld (vooral Tommy kon het blufdobbelen erg waarderen). Ik was zelf dusda-

nig uitgeput van het nauwelijks slapen de dag ervoor en de hele dag in de zon

lopen, dat ik maar ben gaan slapen.

De volgende ochtend hebben we weer een uur te vroeg ontbeten, maar het

leverde nu minder problemen op, omdat we nu geen ! jd hadden afsproken,

want we gingen naar een zwemplas toe. Bij die zwemplas aangekomen bleek

dat we moesten betalen om naar binnen te gaan. Gelukking was er ook een

strandje voor het gewone volk (de niet-Vughtse kakkers) aan dezelfde plas, dus

zijn we daar maar gaan liggen. Nadat enkele mensen zijn gaan zwemmen zijn

we maar weer naar del� gereden, waar we konden genieten van de maal! jd

van Daniël. Hiermee kwam er een einde aan het weekend. Ik koester de posi-

! eve verwach! ng dat we dit het volgende jaar weer gaan doen.

Namens het AxiF,

Eelco

45


Runner bij Paaspop

Ik krijg net een hele leuke quote van Kees: “Weet je wat pas leuk is? Parkeerbe-

geleider zijn.” Nu denk ik dat ik deze quote met heel veel gemak onderuit kan

halen. Het enigste dat namelijk nóg leuker is dan de schlemiele taak die Kees

had " jdens Paaspop, is die van Runner.

De taak van de Runner is heel simpel: breng goederen/personen/ar" esten/

condooms van A naar Deodorant. Dit is dan per fi ets/voet/auto. Natuurlijk is

dit alles niet zo zwaar als het klinkt. Wij handelden dit met onze ervaren Run-

nerscrew dan ook met veel gemak af. Onze tocht was echter niet zonder avon-

turen, gevaren en haast.

Paaspop was namelijk “superzwaar” [Kees, 2011]. Het begon op dag één: ik

werd meteen opgescheept met drie beeldschone vrouwen en een paar man-

nen, die ik niet opgemerkt heb. In ieder geval was het natuurlijk enorm moei-

lijk om de verleiding die deze vrouwen ter beschikking stellen te weerstaan.

Toch weet ik met trots te vertellen dat ik die verleiding heb weten te weerstaan

totdat de volgende dag aanbrak...

Op dag twee meldde een nieuwe chick zich bij onze Runnerscrew. Haar naam

was Anne. Ik droom er nog steeds over. Onze eerste date was een best wel

standaarddate: een uitje naar de Ikea. Eenmaal bij de Ikea haalden we, alsof we

dat dagelijks deden, een twin" gtal voetenbankjes. Deze aankoop werd door

een enkeling vreemd aangekeken, maar over het algemeen werd het wel ge-

waardeerd. Triest genoeg zijn al die bankjes nooit in elkaar gezet...

Eenmaal terug op onze runnerspost wach$ e ik vol verwach" ng mijn volgende

taak af. Na een uurtje zag ik de zon dalen en werd ik toch wel enigszins on-

rus" g. Gelukkig kreeg ik op dat moment mijn volgende taak aangeboden. Ik

mocht namelijk zaklampjes rond gaan brengen. Dit was niet zomaar een taak!

Ik mocht namelijk samen met Barbara zaklampen rond gaan brengen. Natuur-

lijk klinkt dit niet als een heel spectaculaire gebeurtenis, totdat ik jullie vertel

dat Barbara een van Duitslands leukste, mooiste, grappigste dames is. Natuur-

lijk hebben jullie, mijn lieve lezers, een nega" ef beeld van Duitsland, maar ik

kan vertellen dat dit, nadat ik Barbara gezien heb, totaal niet terecht is!!

In ieder geval hadden we de avond daaropvolgend een geniaal feest in de me-

dewerkerstent. Helaas duurde dat feest wel al te lang, maar gelukkig kan ik ook

niet al te veel hebben. Ik begon namelijk al bijna een kater te krijgen van de dag

daarvoor. En die kater was niet erg zacht, kan ik jullie vertellen. Het voelde on-


46

geveer alsof een sumoworstelaar van maar liefst 100+ kg met zijn hoofd tegen

mijn schedel aan het bonken was. Geloof mij, dit is niet pre! g. Dan spendeer

je liever een avondje met Anne!

Het grote voordeel van dit kortdurende feest was natuurlijk wel dat ik de och-

tend daarna weer vol energie voor de Runnerspost stond. Dit werd uiteraard

zeer gewaardeerd. De sfeer daarentegen was minder vrolijk dan de dagen

daarvoor. Iedereen had namelijk last van een zogenaamd symptoom dat sla-

peloosheid heet. De sfeer werd ineens veel grimmiger en grammer. Het leek

echter wel alsof ik de enige was die hier niet door geraakt werd...

Geholpen door heel veel energydrank en goede zin haalde ik het uiteindelijk

toch door de laatste paar ritjes. Mijn passagier, Laura, was enigszins verbaasd

toen ik stopte voor een knalgroen stoplicht. Na enige twijfel vertelde ze me

dat ik wel degelijk door mocht rijden. Ik antwoordde simpelweg met “dat is de

vermoeidheid” en heb Laura zonder problemen bij Oeteldonk Centraal afgezet.

Ze kon dit schijnbaar erg waarderen, en rende vol spanning en verwach# ng op

haar trein af, waarvan ik wist dat ik hem toch net niet meer kon halen.

Alles bij elkaar genomen waren de afgelopen alinea’s slechts een kleine com-

pila# e van alle magistrale gebeurtenissen die ik als Runner heb meegemaakt.

Daarom, en alleen daarom kan ik iedereen aanbevelen om het volgend jaar

voor de func# e van Runner te gaan. Doe dit en Paaspop wordt sowieso een

onvergetelijke gebeurtenis voor jou!

Nick

P.S. Ik wil mijn bedankjes geven aan mijn Runnercoördinator Frank en aan alle

mentale steun die hij mij gegeven hee� .

47


What´s Next?

Deze uitgave van de GrimGram is bij deze weer klaar en dat gee! gelegenheid

tot opluch" ng, maar is natuurlijk ook een moment om s" l te staan bij wat de

toekomst ons brengen zal. Daarom, in plaats van de volgende deadline, een

moment van bezinning.

...

Het spreekwoordelijke stokje is inmiddels allang doorgegeven en de volgen-

de GrimGrams zullen worden uitgegeven door de nieuwe redac" e. De eerste

uitgave van het verenigingsjaar 2011 / 2012 zal zelfs spoedig na deze uitgave

volgen, wat jullie de gelegenheid zal geven om weer eens actuele stukken te

lezen.

We moeten niet onderscha# en hoe belangrijk het is dat de nieuwe redac" e

enthousiast aan de GrimGram kan werken en ook blij! werken. Blijf daarom

schrijven over alle leuke, interessante dingen die je binnen of buiten de vereni-

ging meemaakt. De GrimGram is immers een blad van ons samen, en niet een

vod dat toch nog met bloed, zweet en tranen door een kleine groep redac" e-

leden bijeen geveegd wordt.

Blijf dus schrijven!

GrimGram 4 - 10/11

Documents

Transcript of GrimGram 4 - 10/11