GK april 2010

groene klinker april 2010 1

Groenlinks Stad Groningen · Jaargang 20 nr. 04 · april 2010

groene klinker april 20102 groene klinker april 2010

Redactioneel

Uiteraard in dit nummer veel aandacht voor de af-

gelopen gemeenteraadsverkiezingen. GroenLinks

boekte een kleine winst maar behoudt hetzelfde

aantal zetels. Verschuivingen zijn er echter wel,

ook in de persoonlijke sfeer. Debuterend raadslid

Lizette van der Vegt hield op ons verzoek een dag-

boek bij over haar eerste ervaringen in de gemeen-

teraad. Mattias bericht over de vorderingen bij de

coalitieonderhandelingen. Annie blikt nog een keer

terug op de gevoerde campagne en scheidend

raadslid Drewes duidt voor ons de cijfers.

Ook andere maatschappelijke ontwikkelingen wor-

den niet vergeten. Zo stelt Guus Bons het gesleep

met uitgeprocedeerde, vaak jonge asielzoekers

aan de kaak. Harm kraakt kritische noten over de

sluipende verruiming van het begrip ‘extremisme,

waardoor inlichtingendiensten meer armslag

krijgen. Van een hele andere orde is een initiatief

om de schijnbare tegenstelling tussen duurzaam-

heid en winkelen te dichten. Shopping to save the

planet? In de categorie buitenland zijn er artikelen

over de nasleep van het natuurgeweld in Haïti en

het Palestijns-Israëlische conflict. Dries van Agt gaf

daarover een lezing in de Nieuwe Kerk, wij hebben

een verslag.

Veel dichter bij huis: de redactie is op zoek naar

een nieuwe hoofdredacteur. Na het vertrek van

Frans Zwitser worden diens werkzaamheden tijde-

lijk opgevangen door de overige redactieleden. Er

is echter plek voor een enthousiaste nieuwkomer

om ons te versterken. De hoofdredacteur is ver-

antwoordelijk voor de tijdige aanlevering van kopij

en het aansturen van de redactie. Daarnaast ver-

tegenwoordigt hij/zij de redactie in de contacten

naar o.a. bestuur, de ALV en externe partijen. Ben

je een communicatief talent, draag je de Groene

Klinker een warm hart toe en ben je ongeveer tien

uur per maand beschikbaar? Neem dan contact

op met de redactie via [email protected]

iNHOUD3 Fractie: Start van een nieuwe collegeperiode4 Kleine winst voor GroenLinks7 Winkelen en duurzaamheid8 Mijn eerste weken als raadslid9 Paul Nekkema leest de krant10 Zonnebadend een land opbouwen12 Busje komt zo14 Van Agt en de Palestijnse Kwestie 16 Terugblik op de campagne17 Vrijheden in het gedrang

Met verder in deze editie 13 Belevensbelemmeringen 13 Ecce Homo 6 Van de bestuurstafel 18 Haagse Bluf

groene klinker april 2010 groene klinker april 2010 3

FractieThe days after: Start van een nieuwe collegeperiode

door Mattias Gijsbertsen

Na een lange en scherpe campagne is op 3 maart de nieuwe gemeenteraad van Gro-

ningen gekozen. GroenLinks boekte een kleine winst en behield vijf zetels. Daarmee is

GroenLinks de derde partij van de stad geworden na PvdA en VVD. Ik dank ook via deze

weg iedereen hartelijk die heeft meegeholpen aan onze verkiezingscampagne! Ik vind

dat we een mooi resultaat hebben geboekt, gezien de kritiek op grote projecten in de

stad, onze collegeverantwoordelijkheid in de afgelopen acht jaar, een lijsttrekkerswisse-

ling en bovenal de deelname van de Partij voor de Dieren. Ik schat in dat de deelname

van de PvdD ons onze zesde zetel gekost heeft. We kunnen in elk geval blij zijn dat die

zetel nu wordt bezet door een andere partij die milieu en dierenwelzijn hoog in het vaan-

del heeft staan.

Na 3 maart is politiek Groningen de volgende belangrijke fase ingegaan: de college-

vorming. Er is lang gesproken over welke combinatie van partijen verder moest gaan

werken aan een collegeprogramma. Samenwerking met de Stadspartij zagen maar

weinig partijen zitten, de SP wilde zelf aanvankelijk niet aan tafel. Daardoor is vrij snel

een romp voor het nieuwe college ontstaan van PvdA, GroenLinks en D66. Samen zijn

we op zoek gegaan naar een vierde partij om tot een meerderheid te komen. Daarvoor

kwamen VVD, SP, een combinatie van CDA en ChristenUnie in aanmerking. Met al deze

partijen zijn meerdere gesprekken gevoerd. De afstand tot de VVD was groot; formateur

Frank de Vries constateerde dan ook dat het niet mogelijk bleek om met hen tot een

gedeelde visie te komen. Met CDA en ChristenUnie waren er inhoudelijk meer moge-

lijkheden, maar de constructie van één wethouder namens twee partijen is niet ideaal.

Toen de SP uiteindelijk toch aanschoof, is daarom na een drietal gesprekken gekozen

voor college-onderhandelingen tussen PvdA, GroenLinks, SP en D66.

Op het moment dat ik dit schrijf (2 april), hebben we de eerste week van die onderhan-

delingen achter de rug. Een en ander verloopt in goede sfeer, maar de gesprekken zijn

in belangrijke mate nog verkennend en informatief van aard. Er is dus nog veel werk

te doen, maar ik heb er vertrouwen in. Het streven is om de collegevorming eind april

afgerond te hebben.

De nieuwe raadsfractie van GroenLinks bestaat uit Annie Postma, Benni Leemhuis, Li-

zette van der Vegt, Karin Dekker en mijzelf. In het geval van een nieuw wethouderschap

van Karin, zal Victor Möhlmann de fractie gaan versterken. Inmiddels zijn de portefeuil-

les verdeeld. Annie blijft onderwijs en cultuur doen en neemt sociale zaken van mij over.

Annie is ook commissievoorzitter van ruimte & wonen en vice-fractievoorzitter. Benni

wordt onze woordvoerder ruimtelijke ordening, grote projecten en financiën. Hij is tevens

penningmeester van de fractie. Lizette neemt wonen, wijkvernieuwing, economische

zaken en sport op zich. Zelf zal ik verkeer, veiligheid, cultuurverandering en de begroting

doen. Als Karin wethouder wordt, komt de portefeuille zorg, welzijn en milieu beschik-

baar voor Victor. Een uitgebreid overzicht van de portefeuilles zal na de collegevorming

op de GroenLinks-site te vinden zijn.


Kleine winst voor GroenLinks

Bij de verkiezingen voor het Europees parle-ment in juni 2009 werd GroenLinks in Gronin-gen bijna de grootste partij. Het was landelijk voor het eerst in ruim tien jaar dat er winst was voor GroenLinks. Het beloofde veel voor de ge-meenteraadsverkiezingen van 2010.

door Drewes de Haan

De hooggespannen verwachtingen kwamen niet uit. Landelijk was er maar lichte winst voor GroenLinks en dat was in Groningen ook zo. Niet genoeg voor een zetel winst, wel om van vierde partij met vijf zetels nu de derde partij van de stad te worden. Maar op grote afstand van de PvdA, die ondanks het verlies van drie zetels, met negen ze-tels ruim de grootste partij bleef.

landelijke trendHet is een bekend gegeven dat bij de niet-landelijke verkiezingen doorgaans 80% van de uitslag bepaald wordt door de landelijke trend. Voor Groningen gaat dat zeker op. Groningen is een grote stad en communicatie met de kiezers gaat vooral via de landelijke massamedia. Natuurlijk zijn er veel lo-kale media, maar toch zijn er altijd hele volksstammen in de stad die niet eens weten wie burgemeester van Gronin-gen is, maar wel gaan stemmen. Vier jaar geleden werd misschien wel 90% van de uitslag in Groningen door de landelijke trend bepaald. Er waren toen geen belangrijke thema’s. ‘Soep zon-der ballen’, schreef het Dagblad van het Noorden destijds.

Nu was het anders met spraakmaken-de onderwerpen als het Groninger Fo-rum en de RegioTram. Alle lokale aan-dacht hiervoor ten spijt, blijkt dat de landelijke trend toch weer volop aan-wezig was in de uitslagen. Dat kwam zeker ook door de onverwachte val van het kabinet op 19 februari. Ruim een week voor de verkiezingen van 3 maart werd besloten dat er vervroegde Twee-de Kamerverkiezingen komen. Al op 9 juni van dit jaar kunnen we een nieuwe Tweede Kamer kiezen, een jaar eerder dan gepland. Voor de landelijke media kwamen de campagnes toen vrijwel he-lemaal in het teken van de landelijke politiek te staan. Het was nog meer dan bij de voorgaande keren, bij de ge-meenteraadsverkiezingen van 1994, 1998 en 2002, toen er twee maanden daarna ook Tweede Kamerverkiezingen waren.

De landelijke trends van de verkiezin-gen zijn: hele grote winst voor D66, re-delijke winst voor de VVD, kleine winst voor GroenLinks, de ChristenUnie die gelijk blijft, matig verlies voor het CDA en grote verliezen voor PvdA en SP. Voor Agnes Kant zelfs reden om de

volgende dag op te stappen als politiek leider van de SP.

De uitslagen in de stad vertonen eigen-lijk hetzelfde patroon als de landelijke trends, op D66 na. D66 ging in Gro-ningen van twee naar vier zetels. Dat is bijzonder weinig winst, zeker voor een universiteitsstad. Ter illustratie het volgende rijtje: in Leiden van 2 zetels naar 10 zetels, in Enschede, Delft en Eindhoven van 1 naar 6, in Tilburg van 1 naar 5, in Amsterdam van 2 naar 7, in Nijmegen en Wageningen van 2 naar 6, in Utrecht van 3 naar 9 en tot slot in Maastricht van 2 naar 4. Er is nog geen goede verklaring te geven voor de ‘slechte’ uitslag van D66 in Groningen.

Partij voor de DierenGroenLinks ging in Groningen van 11,7 naar 12,5 %. Dat is een relatieve winst van 7%. Iets minder dan de landelijk winst, die 12 % is. Dat is wel goed ver-klaarbaar. De onverwachte deelname van de Partij voor de Dieren heeft GroenLinks in Groningen parten ge-speeld. Met 427 stemmen meer had GroenLinks een zetel extra gehad. Het is niet gewaagd te veronderstellen dat


GroenLinks die had gekregen als de Partij voor de Dieren niet had meege-daan, want die kreeg 3.192 stemmen.

Ook in de andere vier steden waar de Partij voor de Dieren mee deed was er minder winst of zelfs verlies voor Groen-Links, dan de relatieve landelijke winst van 12%: Amsterdam +10%, Leiden -10%, Den Haag -13% en Apeldoorn -25%. Het grote verlies in Apeldoorn komt ook doordat de SP daar voor het eerst mee deed.

grote stedenHet verlies in Apeldoorn was het groot-ste verlies voor GroenLinks in de ste-den. In Sittard-Geleen werd met -24% bijna net zoveel verloren. Ook daar deed de SP voor het eerst mee. De grootste winst voor GroenLinks werd met +65% geboekt in Rotterdam. Ge-volgd door Haarlem +47% en Enschedé en Zoetermeer met beide +46%.

De beste steden voor GroenLinks zijn zoals gebruikelijk Utrecht (20,8% van de stemmen), Nijmegen (19,2%) en Am-sterdam (15,2%). Het verschil tussen Amsterdam met de andere twee is dit maal groter dan anders. Waarschijnlijk door de deelname van de Partij voor de Dieren daar. Net als vier jaar geleden komt GroenLinks Groningen met 12,5% op de vijfde plaats. Vlak voor Leeuwar-den waar GroenLinks ook 12,5% scoor-de, maar een fractie minder.

Op de vierde plaats deze keer Haarlem met 15,2%. De vorige keer was dat Maastricht. Daar was nu een verlies van 18%. Waarschijnlijk door het weg-sturen van burgemeester Leers. Dat ef-fect heeft GroenLinks in Groningen in 1998 ook meegemaakt, toen het ver-trouwen in burgemeester Ouwerkerk werd opgezegd en hij vlak voor de ver-kiezingen aftrad.

op wijkniveauBinnen de gemeente Groningen is er geen goede vergelijking te maken met de uitslagen in de wijken van vier jaar geleden. Met de stempas mocht ie-dereen voor het eerst stemmen in elk stembureau. Bovendien waren er op tien plaatsen waar veel mensen komen ook stembureaus, zoals in het station, de ziekenhuizen, de universiteit en de Hanzehogeschool. Op die plaatsen is door ruim 8.000 mensen gestemd en met 16,2% ook meer op GroenLinks dan het stedelijke gemiddelde van 12,5%. Dat geeft vertekening met de uitslagen in de wijken van vier jaar ge-leden.

Met het nodige voorbehoud toch een vergelijking op wijkniveau. GroenLinks heeft met 22% het meest gewonnen in Vinkhuizen. Gevolgd door het Oos-terpark (+17%) en Ruischerbrug (+16). Het grootste verlies was in de Zeehel-denbuurt (-19%) en Engelbert (-18%). Door de introductie van de stempas en

dus het overal mogen stemmen is niet mogelijk hier goede verklaringen voor te geven.

De beste wijk voor GroenLinks is nog steeds de Oranjebuurt met 19,6% van de stemmen, gevolgd door de Ooster-poort met 16,3% en de Herewegbuurt met 16,1%. De wijken met de slechte scores zijn Hoogkerk en Paddepoel, beide met slechts 5,5% van de stem-men. Daarboven zitten Engelbert (7,5%) en Vinkhuizen (7,7%)

de stembureau´sRest tot slot het kleinste niveau waarop nog cijfers beschikbaar zijn: de 137 stembureau´s. In 2006 was GroenLinks op 2 stembureau´s de grootste partij. Nu is dat het geval in 13 stembureau´s, verspreid over ver-schillende wijken. De hoogste score was in het stembureau Blekerslaan in de Oosterpoort met 21,9%. Ook hoog waren de uitslagen voor GroenLinks in de stembureaus Openbare Bibliotheek (Oude Boteringestraat) en café De Bres in de Oranjewijk, beide met 21,0%.

Zoals gebruikelijk zitten de laagste scores in Hoogkerk: De Sanstraat met 2,5% en Gabriëlflat met 2,7%. Daarna volgt het stembureau Veldspaatstraat in Vinkhuizen met 3,1%. Het is wel een stuk hoger dan vier jaar geleden toen de laagste uitslag in de Gabriëlflat was met 0,9%.

Vertoning ‘Meat the Truth’

Donderdag 22 april vertonen de Partij voor de Dieren en de werkgroep Dierenwelzijn van onze afdeling de docu-mentaire Meat the Truth. De documentaire laat de ingrij-pende gevolgen voor het klimaat zien van de intensieve veehouderij. De film is een aanvulling op eerder versche-nen klimaatfilms als An Inconvenient Truth. Gemakshalve werd in deze laatste film namelijk één van de belangrijkste oorzaken van de klimaatverandering vergeten: de massale vleesconsumptie.

Na afloop van de documentaire is er gelegenheid tot dis-cussie. Centraal staat hierbij de vraag in hoeverre het een taak is van de overheid om consumenten minder vlees te laten eten.

De vertoning vindt plaats in ons pand en begint om 20:00


Crisisaanpak in de kiem gesmoorddoor Mattias Gijsbertsen

Winkelen en duurzaamheid

Van De

Bestuurs

tafelDachten we na de stress van de gemeenteraads-

verkiezingen even rustig aan te kunnen doen, valt

het kabinet! Weer verkiezingen dus en weer een

campagne. Op de komende ALV wordt ons nieuwe

campagneteam gepresenteerd. Daarnaast heb-

ben we als afdeling een aantal amendementen

op het conceptverkiezingsprogramma ingediend.

Tijdens het congres op zondag 19 april in Utrecht

wordt zowel het programma als de kandidatenlijst

vastgesteld.

Na de meivakantie willen we onze nieuwe leden

weer trakteren op een nieuwe ledencursus. Leden

die na november 2008 lid zijn geworden, worden

per email uitgenodigd. Maar ook andere leden zijn

van harte welkom. Je kunt je aanmelden bij Gijs.

Op de eerdergenoemde ALV wordt het bestuur –

als de leden met de voordrachten akkoord gaan –

versterkt. De komst van nieuwe mensen betekent

vaak ook het vertrek van anderen. Zo nemen we

afscheid van onze voorzitter Arjen Nolles. Arjen wil

graag de ruimte bieden voor nieuwe mensen. Bij

deze een speciaal woord van dank voor de prettige

en leerzame samenwerking.

Beste GroenLinks leden,

Het bestuur nodigt u van harte uit voor de algemene

ledenvergadering op dinsdagavond 13, 20 of 27

april 2010. U wordt een week van te voren per e-mail

geïnformeerd over het doorgaan van een ALV. De

reden voor deze procedure is het feit dat we op deze

ALV het eventuele collegeprogramma ter goedkeu-

ring willen voorleggen.

1. Opening 2. Mededelingen

3. Notulen van de ALV van 5 maart

4. Bespreking collegeprogramma; besluit deelname

GroenLinks in college

5. Verkiezing nieuwe bestuursleden.

pauze

6. Voorstellen campagneteam TK2010, opzet begro-

ting campagne

7. Instelling ALV-commissie statuten afdelingsblad,

incl. opdracht.

8. Benoeming steunfractieleden

9. Verantwoording wethouder, fractie.

10. Verantwoording bestuur, partijraad, Permanent

Campagne Team, Groene Klinker.

11. Rondvraag en sluiting

Wij hopen u te zien op een dinsdagavond in april. Bij-

lagen worden per e-mail toegezonden en zijn vanaf

tien dagen te voren af te halen op het pand.

Email: [email protected]

Met vriendelijke groeten namens het bestuur,

Arjen Nolles, voorzitter.

Datum: dinsdag 13, 20 of 27 april.

Tijd: 20.00 uur.

Pand GroenLinks, Coehoornsingel 87 Groningen


Winkelen en duurzaamheid

Met de pakken sneeuw nog vers in het ge-heugen is de lente officieel weer begonnen. Dit betekent thuis de verwarming een tandje lager, voordat hij helemaal uit kan. Voor win-kels geldt hetzelfde, behalve dan dat de ver-warming plaatsmaakt voor airco in de zomer.

Een groot deel van het winkelend publiek heeft zich de afgelopen winter gestoord aan winkeliers die hun deuren met vries-kou wagenwijd open hadden staan. Ook GroenLinks Kamerleden hebben zich hierover uitgesproken en vinden dat de overheid meer zou moeten doen om het ‘winkeldeurbeleid’ van de winkeliers aan te pakken. Het concept ‘Duurzame Win-kelstraat’ kan daar bij helpen.

stichting Duurzame WinkelstraatConsumenten vinden duurzaamheid steeds belangrijker, waardoor het begrip duurzaam een sterke marketingtool is ge-worden. Stichting Duurzame Winkelstraat wil winkeliers begeleiden in het verduur-zamen van hun winkel. Het concept is simpel: De winkelier kan uit een menu-kaart waarop alle denkbare verduur-zamingsmogelijkheden staan, kiezen welke maatregelen zijn voorkeur hebben. Daarnaast kunnen winkeliers kiezen wat ze met de buren als gezamenlijke win-kelstraat kunnen aanpakken. Het grote voordeel voor de winkelier is dat direct berekend kan worden wat zo’n pakket de winkelier kost en wat de terugverdientijd zal zijn. Daarnaast kan direct begonnen worden met het invoeren van de maatre-gelen, omdat de stichting goede aanbie-ders beschikbaar heeft die de verande-ringen kunnen doorvoeren.

De menukaart is onderverdeeld in vijf hoofdcategorieën: het pand (denk aan verwarming en verlichting), de bedrijfs-voering, het assortiment, de winkelstraat / openbare ruimte en tot slot ‘groene ver-markting / branding’ van de winkelstraat. Verduurzaming is goed voor het klimaat, maar vooral ook goed voor de omzet van de winkeliers. Grote winst is te behalen met de zogenaamde ‘entree oplossin-gen’. De realisatie van een energiebe-sparende winkeldeur, een deur die au-

tomatisch opent, in combinatie met een luchtgordijn die alleen actief is bij een geopende deur, levert de winkelier bijna 50% energiebesparing op. Dit is direct merkbaar in de portemonnee, en daarbij zijn consumenten positief over winkeliers die duurzame maatregelen doorvoeren waardoor de omzet zal stijgen.

toenemend enthousiasmeHet Klimaatverbond en De Levende Stad zijn enthousiast over de Duurzame Win-kelstraat. Ook de Gemeente Groningen heeft interesse getoond, zegt initiatief-nemer Niels Götz. Een pilot gaat nu eerst van start in Ede en een aantal andere Gel-derse steden. “Winkeliers vinden het initi-atief op zich prima, maar ze zijn nog scep-tisch omdat er in het verleden al trajecten zijn geweest, waarbij de trein tot stilstand kwam na een paar eerste hindernissen. Vanuit deze ervaring wil men alleen met ons aan de slag als we ook het traject daarna goed managen” zegt Götz. Juist het feit dat de stichting al veel voorwerk heeft gedaan en verder alle rompslomp uit handen neemt, maakt dat dit concept kan gaan aanslaan. Zeker wanneer de winkelier dit in de portemonnee zal gaan merken.

De menukaart biedt duurzame maatre-gelen in alle gradaties aan. Dat is ook gelijk de zwakke plek van dit concept. Energiebesparende maatregelen treffen maakt een winkelier nog niet per definitie ‘groen’ en ‘duurzaam’. Dat ‘alle beetjes helpen’ is toch echt niet meer van deze tijd. Wanneer niet toe wordt gezien op daadwerkelijke hogere milieuvriendelijke rendementen, zal dit concept het begrip ‘duurzaamheid’ alleen maar verder doen eroderen. Maar wanneer winkeliers el-kaar gaan stimuleren en daardoor meer-dere gangen van het menu bestellen, is er een behoorlijke winst te behalen.

Afdelingsdemocratie

De buitenlandwerkgroep van de afdeling was er in geslaagd om – ondanks de korte tijd die ons daar-voor was toegestaan – bijeen te komen om amendementen op het verkiezingsprogramma op te stel-len. De relevante landelijke stuk-ken werden rondgemaild met al wat eerste commentaar. Met een redelijk gemengde groep (oud-jong, vrouw-man, al jaren GL-lid – net lid geworden) werd er gebrainstormd, gediscussieerd, werden er voorstel-len gedaan, compromissen geslo-ten, teksten opgesteld. Redelijk wat voorstellen haalden het ook niet, omdat er geen eenstemmigheid over behaald kon worden. Uitein-delijk bleven er 12 amendementen over die als voorstel werden inge-diend. Het lukte zelfs nog om de concepttekst aan alle leden van de groep rond te sturen ter controle en commentaar.

Toen ging het mis omdat door aller-lei oorzaken er slechts één lid van de groep bij de beslissende ALV van 26 maart aanwezig kon zijn. Bijna alle voorstellen van de werkgroep werden door de vergadering afge-wezen. Tja, zo werkt democratie…Hoewel… Er was een tijd dat de afdelingsdemocratie zo werkte dat – ook al was de meerderheid het er niet mee eens – voorstellen van een belangrijke minderheid of voor-stellen waarvan het belangrijk was dat de partij er over zou discussië-ren, toch werden ingediend. Daarnaast spreekt de afdeling daarmee ook wel weinig vertrouwen in de deskundigheid van een eigen werkgroep. Zou het niet consequent van de afdeling zijn om zo’n slechte werkgroep dan maar op te heffen?

--Bert Giskes (lid van de werkgroep, maar geschreven op persoonlijke titel)

Door Nienke Dries

ingezonden brief


Mijn eerste weken als raadslid

Tussen de flinke hoeveelheid email die ik tegenwoordig per dag binnenkrijg zit een verzoek van het bestuur. Of ik de komen-de weken een dagboek wil bijhouden van mijn ervaringen als nieuw gemeen-teraadslid. Natuurlijk wil ik dat, maar de agenda is best vol… Dus mail ik terug: “Ik zal mijn best doen.”

door Lizette van der Vegt

Do 11 maart: installatieEnigszins gespannen wacht ik in de fractiekamer op de aanvang van mijn eerste raadsvergadering. De hoeveel-heid publiek is enorm! In plaats van de gebruikelijke betrokken burgers zitten er nu vooral oma’s en kinderen op de tribune. Na een toespraak van de bur-gemeester moeten we gaan staan. De burgemeester leest de verklaring voor en alle raadsleden spreken hun eed of gelofte uit. De meesten waarschijnlijk wel met een beetje weke knieën. Nadat alle lijsttrekkers een praatje hebben gehouden zit de eerste vergadering er op. Iedereen gaat elkaar feliciteren. Ik doe mijn best de indruk te wekken dat ik weet wie iedereen is en probeer mijn nieuwe collega’s niet per ongeluk twee keer een hand te geven.

Vr 12 maart: OOG-radioVandaag wordt het gerenoveerde Hel-perbad officieel geopend. Ik ga als

kersverse volksvertegenwoordiger een kijkje nemen. Er zijn geen andere raadsleden te bespeuren. Wethouder van Schie houdt een toespraak. Het zwembad is prachtig geworden. De rondleiding moet ik helaas voortijdig verlaten, want de volgende verplichting roept al; mijn allereerste radio-optre-den. Ik ben doodzenuwachtig! In OOG Forum mag ik een gesprek aangaan met nieuwe, jonge raadsleden van de PvdA en D66. De gespreksleider wil ons uitspraken ontlokken over de coali-tieonderhandelingen en onze persoon-lijke voorkeuren. Alle drie willen we daar niets over loslaten, dus het wordt een tamelijk onzinnig gesprek. Om te checken of ik niks geks heb gezegd, bel ik na de uitzending meteen wat beken-den, maar niemand blijkt naar de uit-zending te hebben geluisterd...

Za 13 maart: weekend?Vandaag ben ik om 8.00 uur ’s och-

tends alweer in het Helperbad, maar nu om te zwemmen. Een clubgenote heeft mij gister op de radio gehoord en is het niet eens met de visie Die-penring. Raadslid ben je dus ook in het weekend, maar vóór de koffie ben ik toch nog liever gewoon even alleen Lizette.

Ma 15 maartBij de fractievergadering van vorige week heb ik een brief ter behandeling gekregen. Een burger, die zich in zijn rechten aangetast voelt, doet een be-roep op ons. Vanavond hebben we weer fractievergadering, dus ik moet er zo langzamerhand eigenlijk wel iets mee gedaan hebben. Ik grijp de telefoon om te informeren bij de beklaagde instan-tie hoe de vork in de steel zit.

Di 16 maart: fietsleedVandaag heb ik een hele drukke dag met werken, bezoek aan de verlos-

Lizette van der Vegt in dagboekvorm

politieke beschouwingen van een nuchtere Noorderling


kundige, een afspraak over een nieuw triatlonteam en tenslotte de Klankbord-groep. Als ik om 17.50 uur het overleg verlaat, zodat ik om 18.00 uur op de crèche kan zijn, blijkt mijn fiets gejat! Op klaarlichte dag voor het Stadhuis! Gelukkig brengt buslijn 6 mij binnen 10 minuten op mijn bestemming.

Wo 17 maart’s Middags staat een privé inwerk-sessie met oud-raadslid Hans Paul Klijnsma over sport ingepland. Ik dacht zelf wel iets van sport te weten, maar Hans Paul weet per sportpark precies hoeveel (kunstgras)velden er liggen, hoeveel jeugdelftallen er trainen en op welke dag ze competitie spelen. Er valt dus nog een hoop te leren!

Do 18 maartVandaag bezoek ik een bijeenkomst voor sportverenigingen over het nieuwe systeem van accommodatiehuur en subsidietoekenning. Uit de vele reac-ties uit de zaal blijkt dat de dienstverle-ning van OCSW niet optimaal is.

Vr 19 maart: bij de burgemeesterVandaag is het tijd om kennis te ma-ken met burgemeester Rehwinkel. In

zijn drukke agenda is er een kwartier-tje voor gereserveerd. Het is een leuk gesprekje dat best langer had mogen duren. Verder staat de hele dag in het teken van wel-geen-wel-geen klank-bordgroep-bijeenkomst.

Ma 22 maartVoorafgaand aan de fractievergadering eten we gezamenlijk bij Ugly Duck. Het is erg gezellig, maar uiteindelijk moet er toch vergaderd worden. Tijdens de vergadering geeft Mattias aan dat hij donderdag niet naar een debat kan. Omdat het over sport gaat vraagt hij of ik hem kan vervangen. Het lijkt me vreselijk moeilijk om te debatteren met doorgewinterde debaters als Betty de Boer (VVD) en Ton Schroor (D66), maar ik ga de uitdaging aan! Om me goed voor te bereiden, neem ik me voor om de komende dagen veel aandacht te besteden aan de sportnotities.

Di 23 maartDe klankbordgroep wordt geïnformeerd over de ontwikkelingen. Aansluitend verzorgt Drewes de Haan een inwerk-sessie over ruimte en wonen voor Benni en mij. Ondertussen eet ik mijn snel bij Bakker Bart gehaalde lunch. De

‘lunch’ van Benni en Drewes bestaat uit een gevulde koek.

Wo 24 maartWe komen voor het eerst bijeen met de-genen die de fractiecommissie Ruimte & Wonen gaan vormen, vooral om prak-tische afspraken te maken.

Do 25 maart: vuurdoopAls vulling van het programma van de ‘Kick Off Lopen in Groningen’ mag ik 40 minuten debatteren. De organisatie gebruikt het debat vooral om aan de politiek meer ondersteuning voor eve-nementen te vragen. Allereerst mag ik wat vertellen over mijn persoonlijke in-teresse in sport. Omdat ik vorig jaar de NK Wintertriathlon en de ½ marathon in de ‘Nacht van Groningen’ won, heb ik een behoorlijke streep voor en is het al 2-0 voor mij!

Vr 26 maartDe nieuwe fractieleden krijgen me-diatraining. Jorien Bakker leert ons waaraan een goed persbericht moet voldoen. Daarmee gaan we meteen oefenen. Het blijkt best een lastige op-gave, dus we zullen Jorien de komende tijd nog om een hoop adviezen vragen.

door Gijs van der Kroef

paul nekkema

leest de krant

politieke beschouwingen van een nuchtere Noorderling

Paul weet wel dat we klaar moeten zijn voor de toekomst. Sterker nog: we moe-ten er zin in hebben. We zijn nu eenmaal progressief. En hij heeft ook best wel zin in de toekomst. Maar waarom moet de toekomst altijd gepaard gaan met ver-anderingen? Paul leest de berichten in zijn beide kranten nog maar eens door. Het staat er echt: zowel de Volkskrant (zijn favoriete krant) als het Dagblad van het Noorden (verplichte kost, want helaas geen alternatief) veranderen. Ze verschijnen voortaan op wat Paul noemt Spitsgrootte.

Natuurlijk, zo’n grote krant is niet meer van deze tijd. Maar wat is er nou fijner dan de krant breeduit op de ontbijttafel te leggen en met een kopje koffie het nieuws te consumeren? Zo’n Spits of Me-tro is niet voor niets zo klein. Het is niet meer dan een flutadvertentieblaadje met wat hoofdpunten uit het nieuws, vindt Paul. Zo redenerend vindt hij de ‘verande-ring van formaat’ zoals het Dagblad van het Noorden het noemt wel passen bij het Dagblad. Een kleine krant, een klein niveau, mompelt Paul tegen zichzelf. Dus, concludeert Paul, dat het Dagblad een stuk kleiner wordt, is helemaal niet erg.

Paul Nekkema masseert zijn voorhoofd en wrijft in zijn ogen. Hij komt er niet uit. Wat moet hij vinden? Hij bekijkt de krant nog eens aandachtig en denkt terug aan de vele ongemakkelijke momenten tijdens zijn treinreizen. Tegelijkertijd knaagt een onbehaaglijk gevoel in hem.

Paul bladert intussen de zaterdagbijlagen van de Volkskrant door en stuit op een reportage over een door hem verfoeide (mis)daad: vlees eten. De gemiddelde Nederlander – Paul heeft haar/hem nog nooit ontmoet – eet 44 kilogram dier per jaar! Paul bedenkt zich dat zoveel dieren niet eens in zijn keuken passen. Paul durft het nauwelijks aan zichzelf toe te ge-ven. Het artikel staat in het gedeelte van de Volkskrant dat hij het leukste vindt: het VK Magazine. Mmm, zou de grootte van de krant dan toch niets zeggen over de kwaliteit van de krant? Paul voelt hoofd-pijn opkomen en masseert zijn voorhoofd.


Zonnebadend een land opbouwen

Toerisme zou voor Haïti een grote kans kunnen zijn om het land op te bouwen na de aardbe-ving van 12 januari. “Je kunt wel een strandje verderop gaan liggen, maar dan is er hier nog steeds een aardbeving geweest”.

door Nicole Besselink

Port-au-Prince, 15 maart. De beelden van zonnebadende Britten op Thaise stranden vlak na de verwoestende tsunami in 2004 stonden velen nog scherp op het netvlies. De rederijen die hun luxe cruiseschepen de dag na de aardbeving op Haïti als vanouds lieten aanmeren, konden dan ook rekenen op een storm van kritiek. Maar, in het getroffen land zijn de mensen juist blij met de toeristen en wordt toerisme ge-zien als een grote kans.

Geen vakantieland“Als de toeristen wegblijven, gaan de mensen dood van de honger. Boven-dien heeft het noorden geen last van de beving”, aldus Piet Dijkhuizen. Hij is de man achter Projecthulp Nederland, een stichting uit Veendam die zich in-zet voor structurele hulp in Haïti en na de aardbeving ruim een half miljoen euro inzamelde. Met dit geld worden nu, twee maanden na de beving, pre-fabwoningen gebouwd. Deze orkaan- en aardbeving-bestendige huisjes van 18m2 worden als bouwpakket aan de armste Haïtianen uitgedeeld.

Haïti is geen vakantieland, vertelt Dijk-huizen aan de telefoon. Hij bezoekt

het land met grote regelmaat sinds begin jaren negentig. “De hotels in de hoofdstad Port-au-Prince zitten vol met hulpverleners. Ook al voor de beving. In de tijd van Baby Doc kwamen er nog wel veel toeristen, maar daarna is die industrie in elkaar gestort. De laatste jaren waren er net weer wat grote be-drijven die investeerden in het toerisme en hotels bouwden. “Door de beving schuift de ontwikkeling van de toeris-tische sector weer een paar jaar op”, verzucht Dijkhuizen.

Blij met de boten“Toerisme is een grote kans voor Haïti”, zegt Evelien de Gier via Skype. Samen met haar man emigreerde ze in de ja-ren tachtig naar het arme land om een fabriek op te zetten voor een werkgele-genheidsproject. De fotolijstjesfabriek van toen is nu een meubelfabriek met zestig lokale werknemers in de hoofd-stad Port-au-Prince. Hier worden de prefabwoningen van Projecthulp Ne-derland gemaakt.

De Gier was blij met de boten vlak na de beving, net als de meeste andere Haïti-anen. “De boten brengen harde dollars binnen. Mensen vragen al snel hoe je

dat kunt doen, op het strand liggen ter-wijl er net een aardbeving is geweest. Maar ja, je kunt wel een strandje ver-derop gaan liggen, maar dan is er hier nog steeds een aardbeving geweest. Ik zie het verschil niet echt. Bovendien, als je op een strand in Haïti gaat liggen, geef je de mensen wel geld. Die kun-nen het dan weer geven aan vrienden en familie die wel getroffen zijn. Ook leert de bevolking zo dat buitenlanders een bron van inkomsten zijn als je hard werkt. Niet alleen wanneer je je handje voor ze ophoudt”.

De Nederlandse erkent dat Haïti nog geen vakantieland is. “Af en toe komt er een bus uit de Dominicaanse Republiek om de Citadelle te bekijken, een oud fort op een bergtop in het noorden van Haïti. Maar er is geen goede weg naar toe en je moet op een slecht onderhou-den pad naar boven lopen. Ondertus-sen komen jongetjes naar je toe die je van alles proberen aan te smeren”.

Vier miljoen toeristenBill Clinton, speciaal VN-gezant voor Haïti, bezocht het fort in oktober en pleitte voor betere wegen. Ook riep hij ondernemers op te investeren in toe-

‘Haïti kan vier miljoen toeristen aan’


risme. Het land zou in de ogen van de oud-president van Amerika jaarlijks zo’n vier miljoen toeristen kunnen trek-ken. Net zoveel als de Bahama’s en buurland de Dominicaanse Republiek. Momenteel bezoeken zo’n 900.000 tot 950.000 mensen het land, maar daarvan zijn er 600.000 cruisegasten. Zij verlaten de afgesloten resorts zoals bij Labadee niet en pompen dus niet optimaal geld in de economie. Ze sla-pen op het cruiseschip en maken wei-nig gebruik van de faciliteiten aan wal. De andere 350.000 bezoekers zouden vooral overzees levende Haïtianen zijn.

Clinton ziet toerisme als mogelijkheid om het land weer op te bouwen. De Gier is het helemaal met hem eens. “Clinton noemde de Citadelle een van de wereldwonderen, maar het ding staat er maar. Daar moet je wat mee doen. Leg goede wegen aan, zorg voor een goede bereikbaarheid vanuit de Dominicaanse Republiek, zorg dat je goed opgeleide gidsen hebt en maak wat brochures. Dan kun je er wat mee doen”.

CultuuromslagWil het Haïtiaanse toerisme slagen, dan moet er een cultuuromslag plaatsvin-den onder de bevolking, zo meent De Gier. Ze is erg te spreken over de hou-ding van haar oosterburen, de Domini-canen. “Toeristen voelen zich er veilig en verwend. Toen wij er waren, hebben we veel gepraat met Haïtianen die daar werken, als schoonmaker of tuinman. De werkethiek is er anders. Ze vertel-den dat het eerste wat ze leerden was, dat je goed moet zijn voor toeristen. Want, als je goed en aardig bent voor toeristen en net wat harder loopt, dan

komen ze misschien terug en verdien je op de langere termijn meer geld”.

“In Haïti willen mensen vooral zo snel mogelijk een slaatje slaan uit de toe-risten want, zo denken ze, dadelijk zijn ze misschien weer weg. Dat is een heel andere zienswijze. Als je zo’n cultuur-omslag via een hotel en het personeel kunt realiseren, dan moet dat toch ook z’n vruchten af kunnen werpen in heel Haïti?”

Dijkhuizen wijst op een ander pro-bleem. “Haïtianen zijn overlevers, het is een trots volk. Maar, ze hebben nooit geleerd om verantwoordelijkheid te ne-men. Ze nemen een afwachtende hou-ding aan”.

Daarom zien Dijkhuizen en De Gier weinig heil in het traditionele hulpver-lenen. Dat werkt volgens hen niet. Je moet geen hulp verlenen, maar men-sen aan het werk zetten. Geen geld, maar werk brengen. “Je kunt wel een projectje opstarten waarbij Haïtianen kettinkjes rijgen. Die worden dan in Ne-derland in de kerk gekocht door men-sen die het zielig vinden dat Haïtianen zo arm zijn”, schetst De Gier. “Maar” en dat werkt volgens de Nederlandse veel beter, “je kunt ook iets heel moois ma-ken dat je wereldwijd in boetieks kunt verkopen met een grote marge. Dat is dan echt werk waar mensen volgens normale internationale normen van acht tot vijf aan werken. Het geld wat daarmee verdiend wordt, is bovendien eerlijk verdiend. Daar mag dan winst-bejag bij zitten. Daar zijn Nederlanders altijd een beetje bang voor, maar als Haïtianen zien dat ze ergens winst mee kunnen maken, dan zijn ze ook bereid

om hierin te investeren. Dat is een heel gezonde toestand”.

Tahiti en strorokjesWil het toerisme op het eiland van de grond komen, dan zal de regering in de ogen van De Gier slagvaardiger moeten optreden. Het opzetten van een eigen bedrijf zou gemakkelijker gemaakt moeten worden. “Stel dat een aantal particulieren zegt: kom, we gaan een stukje strand kopen, we zetten er een hotel neer en gaan zelf wat reclame maken met bijvoorbeeld een charter-vlucht, dan is dat nu nog heel moeilijk”. De eigenares van de meubelfabriek prijst Clintons inzet ook op dit vlak. “Hij drong er, ook al voor de aardbeving, bij de regering op aan dat, wanneer het land meer werk wilde creëren, zij zelf ook beter mee moeten werken. Nu, met zoveel internationale donoren rond de tafel, hoop ik dat daar in elk geval wat vaart in komt te zitten”.

De internationale aandacht voor het getroffen land kan de opbouw van het land versnellen volgens De Gier. “Het voordeel is dat Haïti sinds de aardbe-ving wereldwijd op de kaart staat. Toen wij naar Haïti gingen, dachten mensen aan Tahiti en strorokjes. Nu weten ze zelfs waar het ongeveer ligt. Dat is een enorm voordeel. Bovendien is er nu een hoop goodwill voor Haïti”. Ze hoopt dat mensen gaan overwegen naar haar land te komen voor een vakantie. “Als je als land wat te bieden hebt, dan kan het zijn dat mensen die toch kunnen kiezen tussen een aantal Caribische eilanden voor Haïti kiezen. Omdat ze het gevoel hebben iets aan de opbouw te kunnen bijdragen. ‘Dan maar Haïti, want daar kunnen ze ‘t gebruiken’.”


Busje komt zodoor Guus Bons

Niet echt collegiaal: met een gehuurd busje andere gemeenten opzadelen met problemen die in je eigen gemeente spelen. Dat ge-beurt echter regelmatig. Ook in de gemeente Vlag-

twedde, waar een AZC is gesitueerd in Ter Apel,

worden regelmatig complete gezinnen,

maar ook (min-derjarige) alleen-staanden, uit de opvang gegooid. Ze worden dan per bus vervoerd naar het NS-sta-tion in Emmen.

Wat ook de reden mag zijn, in Neder-land is het norm dat bij een bepaalde gevoelstemperatuur dak-en thuislozen een warme plek wordt geboden. Maar kennelijk is men van mening dat uitge-procedeerden, ama’s en bama’s, biolo-gisch gezien, anders in elkaar steken. Voor het Vlagtwedder raadslid Jan Over-duin van GroenLinks was een en ander aanleiding om tijdens de behandeling van het Masterplan uitbreiding opvang-capaciteit in de raad van Vlagtwedde, daar opmerkingen over te maken. Ook het Tweede Kamerlid Hans Spekman (PvdA) heeft vragen aan de minister van Justitie gesteld. Dit n.a.v. de uitspraak door het Comité voor Sociale Rechten van de EU op klacht 47, ingediend door Defence for Children Nederland. De be-antwoording daarvan kan men ronduit teleurtstellend noemen.

Het vonnis bepaald immers expliciet dat volgens art. 27 lid 3 van het Inter-nationaal Verdrag inzake de Rechten van het Kind (als hun ouders daar zelf niet in kunnen voorzien) alle kinderen recht hebben op minumumvoorzienin-

gen zoals eten, onderdak, onderwijs en veiligheid. De minister vat dit bindende vonnis vooralsnog als een advies op. Hij lijkt pas bereid met maatregelen te komen na overleg met andere minis-ters in de Raad van Europa. Dit overleg zal pas over enkele maanden plaatsvin-den. Het lijkt er dus op dat uitgeproce-deerden ook komende winter nog door de overheid gefinancierde dagtochten zullen maken.

herijkingsbriefOpmerkelijk in deze weinig verheffende kwestie en in de houding van zowel de minister van Justitie als de minister van Jeugd en Gezin is, dat deze wel degelijk een eigen visie en strategie hebben. In de beantwoording van de vragen van kamerlid Spekman wordt verwezen naar de zogenaamde herijkingsbrief van 11 december 2009, gericht aan de voorzitter van de Tweede Kamer. Daarin worden grote zorgen geuit ten aanzien van het risico van prostitutie en mensenhandel die men loopt op de heenreis naar Nederland. Een reden temeer om te handelen conform het

Kinderrechtenverdrag dat Nederland in 1995 ondertekende, zou je denken.

Het risico om slachtoffer te worden van dergelijke criminele activiteiten opNederlands grondgebied moet be-heersbaar gehouden worden. Daar hebben de beide ministers de Raad van Europa echt niet voor nodig. Of zijn beide ministers van mening dat Ne-derlanders zich hier niet mee inlaten? Even opmerkelijk is dat zij zich in de media verschuilen achter de kreet “de ouders zijn verantwoordelijk”. Terwijl notabene uitgangspunt van beleid is dat kinderen het recht hebben om bij hun ouders te zijn. In gevallen dat ou-ders geen verantwoordelijkheid (kun-nen) nemen voor de veiligheid van hun kinderen, moet de overheid deze over-nemen, aldus de herijkingsbrief.

Kortom het wordt tijd dat de centrale overheid ingrijpt. Zo niet, dan moet de Provincie maar met een nieuw be-leidskader jeugdzorg komen waarin het kinderrechtenverdrag wel wordt geëffectueerd.


BELEmMERiNgENBeLEVeNSdoor Harm van der Veen

Nu het lente is, komt ook het moment van

de voorjaarsschoonmaak weer in zicht. Ik

woon op een woonboot in de binnenstad en

die vangt gedurende de winter aardig wat

vuil op.

Het meeste is gelukkig natuurlijk vuil. Denk

dan vooral aan zand en bladeren die op de

gangboorden van mijn boot tot stilstand

komen. Een deel van het vuil bestaat vrees

ik ook uit aanzienlijk minder natuurlijke

materialen. Denk aan alles wat binnenstad-

bezoekers zoal achterlaten. Prominent zijn

uiteraard de patatbakjes, maar onderschat

ook niet de hoeveelheid bierflessen en -blik-

ken die ik op mijn dak krijg.

Het niet-organische afval verzamel ik altijd

keurig in een vuilniszak en gooi dat weg

zoals dat hoort. Het natuurlijke afval is wat

lastiger. Probeer je nauwe gangboorden voor

te stellen met een ‘plak’ zand en bladeren

erop. In de loop der wintermaanden lek-

ker verteerd en vastgekoekt. Ik gooi daar

meestal water over om het los te weken.

Daarna schep ik het overboord. Wat? Ja,

gewoon de hele mikmak, hop, zo overboord,

de Diepenring in.

Nu kan ik je verzekeren dat dit een redelijk vervelend klusje is. Maar het vervelendst vind ik dat er eigenlijk elk jaar wel een voorbijganger is die zich ermee bemoeid. Vaak schreeuwend vanaf de overkant. Dat ik dat toch echt niet kan maken, zomaar al dat afval in het water gooien.

Lieve mensen, als u mij bezig ziet, zou u mij dit jaar dan met rust willen laten. Ook voor mij voelt het wat raar, maar dit is gewoon natuurlijk afval dat voor zover het er niet al thuishoort rustig verteert in het water. Het levert zelfs gezonde voeding voor allerlei waterleven.

Nog los van dit feit, heeft u zich wel eens afgevraagd waar het terecht was gekomen als mijn boot daar niet lag? Inderdaad, dan was het ook in het water gevallen. Sterker nog, dan waren ook de flessen, blikken en patatbakjes in het water beland. Die heb ik er nu uitgehaald. Ik doe dus eigenlijk iets goeds door mijn boot als buffer tussen de mens en het milieu te leggen. Wat er zonder menselijke tussenkomst op gevallen is, geef ik echter alsnog terug aan de natuur.

Ecce Homo door Ton Meijer

MIJN WOONBOOT ALS BUFFER TEGEN MENSELIJK AFVAL


Van Agt en de Palestijnse Kwestie

Op 11 maart bezocht Dries van Agt Groningen. Hij was uitgenodigd door Studium Generale, de SIB en stichting Groningen-Jabalya om een lezing te komen houden over de Palestijnse kwestie.

door Pieter van Niekerken

Van Agt, premier van 1977 tot 1982, is sinds enige jaren activist en pleit-bezorger voor de rechten van de Pa-lestijnen. De aanleiding voor het be-zoek was de publicatie vorig jaar van zijn boek Een schreeuw om recht, de tragedie van het Palestijnse volk. Van Agt had al een keer eerder in Groningen gesproken voor een volle collegezaal, nu sprak hij voor een goed gevulde Nieuwe Kerk.

“Een leuke avond wordt dit niet”, waarschuwt van Agt. Hij heeft grote kritiek op Israël. Kern van die kritiek is het met voeten treden van het internationaal recht. Niet één keer, maar telkens weer en structureel. En dat terwijl Israël de Rode Kruisver-dragen van 1949 heeft ondertekend. Hierin wordt bepaald wat landen wel en niet mogen doen als ze in oorlog zijn met een ander land.

geschonden rechtenVan Agt noemt drie voorbeelden waarbij sprake is van schending van het internationaal recht. Ten eerste het overbrengen van de eigen be-volking naar de bezette gebieden en daar nederzettingen stichten. Er zijn nu een half miljoen joodse kolo-nisten en het is een illusie dat je die daar nog weg krijgt. Daarmee lijkt de

kans wel verkeken dat er vrede kan komen door naast de staat Israël een Palestijnse staat op te richten.

Een tweede grote schending van het internationaal recht is het bouwen van de afscheidingsmuur. Dit gebeurt niet op de grens tussen Israël en de Westbank (de wapenstilstandslijn van 1949) maar op Palestijns ge-bied. Daarmee zijn bijna alle grote joodse nederzettingen feitelijk bij het grondgebied van Israël gevoegd, in totaal 10% van de Westbank. Het Internationaal Gerechtshof in Den Haag heeft in 2004 een heldere uit-spraak gedaan: het bouwen van een muur volgens het door Israël gekozen tracé is illegaal. Van Agt noemt het opmerkelijk dat de Palestijnen niet hebben gereageerd op de bouw van de muur met zelfmoordaanslagen. Als laatste voorbeeld van schending van het internationaal recht noemt Van Agt de annexatie van Oost-Jeru-zalem. Geen land ter wereld heeft die annexatie erkend, zelfs de VS niet. Dat is allemaal zeer ernstig. Ieder ander land dat zich hieraan schuldig zou maken, zou dezelfde kritiek te verduren krijgen. Maar in het geval van Israël komt daar nog een punt bij, namelijk dat Israël tegelijkertijd

wel bij de beschaafde westerse we-reld wil horen.

Kijk maar naar de hartstocht waar-mee ze deelnemen aan de Europese voetbalcompetities en dat onnozele Eurovisiesongfestival. “Wij liggen toe-vallig in Azië maar we zijn eigenlijk een Europees land”, dat is de bood-schap die Israël uitdraagt. Of wat ook wel wordt gezegd: “Wij zijn de enige democratie in het Midden-Oosten”. Maar ondertussen wel doorgaan met het schenden van het belangrijkste waar wij als westerse wereld voor staan.

volop debatNa deze aftrap van Van Agt komen de vragen van het studentenpanel, onder leiding van hoogleraar Jaap de Wilde. Waarom hebben de Palestij-nen het VN-verdelingsplan uit 1947 niet geaccepteerd en waarom is dat niet rechtvaardig? Achteraf gerede-neerd zou je nu inderdaad denken: had dat aanbod maar geaccepteerd, want dan hadden de Palestijnen nu de helft van het grondgebied. “Maar,” betoogt Van Agt, “we moeten kijken naar hoe de feiten toen waren. Hij verwijst naar de kaartjes die zijn uit-gedeeld. Op de kaart uit 1947 blijkt dat slechts 7 procent van het grond-


gebied van Palestina op dat moment door joodse immigranten werd be-woond.” Het VN plan gaf hen in een keer 50 procent, zonder dat de Pales-tijnen daarover konden meepraten. “Dat is toch niet rechtvaardig?”

Een andere vraag: wordt Israël niet onevenredig hard aangeklaagd? Er zijn toch ook andere landen, zoals Nederland in Afghanistan, die het internationaal recht schenden? Van Agt stelt dat er ongetwijfeld veel kri-tiek mogelijk is op andere landen, maar dat is geen argument om Israël te sparen. De zaal wil ik ook weten waarom Van Agt destijds, toen hij nog premier en minister was, niet meer afstand nam van de Ameri-kaanse lijn?

Wat dat laatste betreft zegt van Agt: “Ik heb mezelf al in staat van be-schuldiging gesteld. Maar dit moet gezegd: er was in die tijd nog niet zoveel van het onrecht te zien. We wisten dat Israël de resolutie niet had uitgevoerd om het land terug te geven en de vluchtelingen terug te laten komen. Maar toen dacht ieder-een nog dat ze wel weg zouden gaan uit de bezette gebieden. Pas in de ja-ren 80 werd de grootste zonde zicht-baar, kwamen de nederzettingen, de muur, de checkpoints. Ik was dus al-lesbehalve schoon, maar er waren wel verzachtende omstandigheden”. Vanuit de zaal is echter ook lof voor de oud-premier. Als geen ander komt Van Agt nu op voor een zaak die de Palestijnse overstijgt: die van het in-ternationale recht.

naar Zuidafrikaans voorbeeld?Wat is volgens Van Agt de oplossing voor dit conflict? “ Met de kennis van nu is het duidelijk dat de Oslo-

akkoorden (1993) een ramp waren voor de Palestijnen”, zegt Van Agt.” Denkt er iemand nu nog dat er een Palestijnse staat kan komen? Het enige alternatief is een bi-nationale staat, en een einde van de joodse staat. Dat betekent wél het einde van de joodse overheersing, maar nadrukkelijk niet het einde van Isra-el. Zoals het einde van de apartheid niet het einde was van Zuid-Afrika, integendeel. Maar met het einde van de apartheid is het onmogelijk ge-worden dat Zuid-Afrika ooit nog een homogeen blanke staat zal worden. Zo’n proces heeft Israël ook nog voor de boeg, willen ze ooit vrede en vei-ligheid hebben”. Iemand vanuit de zaal reageert met de bekende open deur, namelijk of Van Agt geen antisemiet is, samen met Duisenberg en Meulenbelt. Want wie komt toch op het idee om de eni-ge democratie in het Midden-Oosten aan te vallen? En of het er niet mee te maken heeft dat Van Agt als chris-ten nog steeds denkt dat de joden Christus hebben vermoord? Daar heeft van Agt een helder antwoord op: “Hoezo Christus vermoord? Nooit ben ik vergeten dat Jezus een zoon was van het joodse volk”.

Maar het grote probleem is dat het de politici van Israël zelf zijn die geen onderscheid maken tussen de staat Israël en het joodse volk. Juist omdat zij doen alsof zij de enige rechtma-tige vertegenwoordigers zijn van het gehele joodse volk, zijn er mensen die geen onderscheid maken. Recht-matige kritiek op Israël, die niets met antisemitisme te maken heeft, verwarren zij met opvattingen over joden. “Ik zal die fout nooit maken”, aldus Van Agt. Na afloop signeert hij nog vele exemplaren van zijn boek.

Geef een uur voor de vrede

in Israël

Vrouwen en ook mannen in het Zwart staan eenmaal in de veertien dagen op zaterdag van 13:00 tot 14:00 uur op de Grote Markt (bij re-gen achter het Gemeentehuis). Dit in aansluiting op een wereldwijde beweging, begonnen door Joodse en Palestijnse vrouwen in Israël, om te protesteren tegen de bezetting en op te komen voor vrede.

Het gaat om een stil protest. Meest-al zamelen we ook handtekeningen in onder een actuele petitie, of ge-ven informatie over een komende activiteit.

Geef elke veertien dagen één uur van je tijd voor vredesinzet (en als je een keer geen tijd hebt sla je ge-woon een keer over).

Wat we willen: - Stop de bezetting van de West-bank en Gaza - Jeruzalem hoofdstad voor twee staten - Stoppen met de bouw van de muur - Stop de blokkade van Gaza. Opgave bij Johke Heerkens Thijs-sen: [email protected], 050-5346008. Bij haar kun je ook meer informatie krijgen.


Vrijheden in het gedrang

Terugblik op de campagnedoor Annie Postma

Een verkiezingscampagne is een in-tensieve periode. Dat begint al vroeg, zeker wanneer je zelf ook kandidaat bent. Deze keer leek het voor mij zelf iets minder spannend te worden, maar toch blijft ook dan de ledenvergadering waarop de lijst wordt vastgesteld een spannende avond. Wat is de sfeer op zo’n avond? Wat vinden de leden van onze nieuwe lijsttrekker? Hoe loopt het met de andere kandidaten hoog op de lijst af? Er zijn altijd veel onzekerheden. Het werk van een campagnecoördina-tor is dan al in volle gang, al in de zo-mer waren er de eerste bijeenkomsten in Utrecht op het landelijk bureau, er zijn gesprekken met het bestuur en be-oogd lijsttrekker over de aanpak van de campagne, het campagneteam wordt samengesteld, etc.Maar nadat het programma en de lijst zijn vastgesteld konden we echt van start. Zo moest ik voor 12 december een rooster opstellen voor de eerste 8 kandidaten van de lijst voor een foto-shoot. In één zaterdagmiddag buitenfo-to’s van de kandidaten en groepsfoto’s die de hele campagne te gebruiken moesten zijn. Zoiets klinkt simpel, maar vergt nog heel wat organisatie. Maar het resultaat was mooi en de foto’s heb-ben we voor veel doeleinden kunnen gebruiken, voor websites, voor de huis-aan-huiskrant en voor persoonlijke Twit-ter of Hyvespagina’s van kandidaten.

Gelukkig zat er tussen begin december en 3 maart nog een kerstvakantie waar-in het iets rustiger was, maar eigenlijk heb ik december, januari en februari als een soort roes beleefd, waaruit ik op 4 maart wakker werd. Op één van de eerste dagen na 3 maart dacht ik ook letterlijk: ‘hé, het is al maart, hoe kan dat nou zo snel?’ Met name de laatste weken bestond er niets anders meer dan verkiezingscampagne. Er was altijd nog wel iets dat geregeld moest worden en het gebeurde meer dan eens dat ik ’s avonds mijn bed inrolde met de ge-dachte ‘poeh, ik heb het weer net gered vandaag’.Ik vergeet ook niet snel de dag dat ik

van huis vertrok naar een campagne-teamvergadering met mijn laptop in de rugzak. Thuis de email gecheckt en vertrokken. Twintig minuten later in het GroenLinkspand de laptop uit de tas, emailprogramma starten en ja hoor: 10 nieuwe mailtjes.

goed gevoel Al met al klinkt dit misschien niet erg aantrekkelijk, maar toch was het heel erg leuk om te doen. We hadden een geweldig leuk campagneteam vol men-sen die hard wilden werken, enthou-siast waren, leuke ideeën hadden en heel goed samenwerkten. Er is geen wanklank geweest, geen gedoe, geen geruzie, wel veel gezelligheid en heel veel leuke activiteiten die we deels met elkaar en deels met behulp van heel veel vrijwilligers op poten hebben gezet.Heel mooi waren ook de huisaanhuis-krant, de posters van Mattias en onze 10-puntenflyer. Wanneer je daar met een aantal mensen lang aan gewerkt hebt en ze liggen dan eindelijk in dui-zenden exemplaren aan de Coehoorn-singel, dan is je dag weer even goed.Het goede gevoel (en de opluchting) wanneer blijkt dat allerlei “prominente” GroenLinksers inderdaad bij het invul-len van de Stemwijzer bij GroenLinks uitkomen, het trotse gevoel wanneer Mattias in een lijsttrekkersdebat het heel goed doet, de lol bij de bakfiets tijdens het flyeren, de complimenten voor Femke Halsema die we in ont-vangst mochten nemen, de gezellige campagneteamvergaderingen, het snel oplopende aantal “followers” van het Twitter-account, een onverwacht posi-tief stukje in het Dagblad. Er was elke dag wel iets om tevreden mee te zijn.

Natuurlijk was er ook stress, bijna dage-lijks een deadline, honderd kleine din-getjes te regelen, stapels mail, ergernis over de campagne van de Stadspartij, spanning over de uitslag, maar dat is bijna allemaal alweer vergeten. En ja, we hadden die 6e zetel graag gehad en hij was dichtbij. Maar ik ben tevreden: de stijging in het percentage en het

Natuurlijk: het campagneteam gaat nog evalueren. Er zal bovendien een heus evaluatiedocument gaan komen dat vast op een ALV op de agenda gaat komen en/of gebruikt gaat worden voor vol-gende campagnes, maar voor deze Groene Klinker leek het me leuker om een wat persoonlijker terugblik te geven.

behoud van de 5 zetels, maakten na de verkiezingen dat GroenLinks soms in het kamp van de winnaars werd ge-plaatst en in ieder geval een aantal keren werd geafficheerd als ‘de enige collegepartij die gewonnen heeft’. Een prima uitgangspositie voor de college-onderhandelingen.Ook nog even terugkijken? Op de web-site www.groenlinksstad.nl/campagne-3-maart-2010/ zijn nog veel van onze campagneactiviteiten terug te vinden.

De financiering van het plan is vrijwel rond. De gemeentelijke bijdrage van 31,25 miljoen euro is de afgelopen ja-ren al gespaard in gemeentebegroting. Er is 35 miljoen beschikbaar uit het budget voor het niet doorgaan van de Zuiderzeelijn en er komt 8,9 miljoen EFRO-subsidie. Er resteert nog maar een tekort van 1,1 miljoen. Om dat gat te vullen is de provincie Groningen de eerst aangewezen partij. In de referen-dumcampagne van 2005 over het plan liet gedeputeerde Marc Calon weten dat de Provincie bijna vier miljoen sub-sidie wil geven aan het plan Grote Markt Oostzijde. Tijd voor boter bij de vis. Ook de jaarlijkse exploitatie van het Forum is vrijwel rond.

finish in zichtDe planontwikkeling heeft lang ge-duurd sinds het referendum over de nieuwe Oostwand en het Forum, maar de finish is in zicht. In juni 2010 moet alles rond zijn als er moet worden be-sloten over de aanbesteding van het project. Nu stoppen zou onverantwoord zijn. We discussiëren in de stad al meer dan tien jaar over verbeteringen van de Grote Markt en directe omgeving. De nieuwe Oostwand en het Forum zijn het resultaat van een zeer intensief partici-patieproces waar iedereen in de stad betrokken bij is geweest. Een beter plan is er voor GroenLinks nog niet geweest. Wel slechtere, zoals dat met een par-keergarage onder de Grote Markt. De kans op een plan met een parkeerga-rage onder de Noordzijde van de Grote Markt moeten we ze niet meer geven.


We leven tegenwoordig in een heel andere maatschappij dan enkele decennia geleden. In de jaren zestig van de vorige eeuw was er een steeds breder gedragen roep om meer de-mocratie en persoonlijke vrijheden. Deze ideeën schoten stevig wortel in onze maatschappij en hebben inmid-dels via officieel beleid een belang-rijke positie verworven in de inrichting daarvan.

Dit leeft ook voort in een besef van ‘individuele’ democratie. Als een bur-ger een wet of regel onredelijk vindt, neemt deze soms het recht in eigen hand, als een nieuwe vorm van burger-lijke ongehoorzaamheid. Niet zozeer uit egoïstische gemaksoverwegingen, daar is niets nieuws aan. Nee, ik be-doel doelbewuste overtreding van de wet omdat jij individueel zeker weet dat de wet onredelijk is en dus niet na-geleefd hoeft te worden. Voorbeelden daarvan zijn het verlenen van onder-dak aan een uitgeprocedeerde asiel-zoeker of de collectieve consensus over een afwijkende (meestal hogere) snelheid op wegen waar die wel erg laag is vastgesteld. Zolang dergelijke overwegingen redelijk zijn en dus ook breder gedragen worden, heb ik daar niet zo’n probleem mee. Sterker nog: ik juich dat in sommige gevallen zelfs toe. Ik zie het als een alternatieve rou-te om ons land rechtvaardig en leef-baar te maken.

beleidswijzigingenSterke overheden denken daar echter vaak anders over. Zij wensen een strik-te naleving van de regels zoals zij die vastgesteld hebben. In Nederland lij-ken we nu vrijwel onopgemerkt verder die kant op te glijden. Onder aanvoe-ring van de inmiddels demissionaire

minister Guusje ter Horst worden alle als extremistisch gekenmerkte groe-pen nu met gelijke inzet gevolgd. Er is dus geen focus meer op vroeger als gevaarlijk gekwalificeerde groepen zo-als neo-nazi’s en terroristische cellen. Dat op zich is in mijn ogen al een aan-tasting van de democratie. Maar de vrijheidsbedreiging is nog veel groter.

Tussen neus en lippen door is name-lijk ook de definitie van extremisme verruimd. Waar een woordenboek als Van Dale uitgaat van ‘Het doordrijven

tot het uiterste zonder compromissen te willen sluiten’, gebruiken onze vei-ligheidsdiensten nu het veel ruimere ‘personen of groepen die, bij het stre-ven naar bepaalde idealen, bewust over de grenzen van de wet gaan’.

extra aandachtIedereen weet wel dat de Algemene In-formatie- en Veiligheidsdienst (AIVd) in Nederland actief politiek geëngageer-de mensen in de gaten houdt. Maar er zijn daarnaast nog vele andere, min-

Vrijheden in het gedrang

Nederlanders gaan prat op hun verworven de-mocratische en individuele vrijheden. Maar wat is daar nog van over? Recente ontwik-kelingen lijken als een sluipmoordenaar het tij te keren. Hebben de veiligheidsdiensten eindelijk hun zin gekregen? Wat verstaat de Nederlandse wet onder extremisme en wie mag wie controleren?

door Harm van der Veen

der bekende inlichtingendiensten die zich hier mee bezig houden. Inclusief een lokale afdeling bij de Regiopolitie hier in Groningen en militaire diensten die onze burgers monitoren.

Als zij daarbij de nieuwe richtlijnen gaan volgen, mag om te beginnen elke actiegroep die bijvoorbeeld wel eens een blokkade of bezetting heeft ge-pland op dezelfde aandacht rekenen als terroristische en neo-fascistische groeperingen. Daaronder valt vrijwel elke vakbond, maar bijvoorbeeld ook Milieudefensie, Greenpeace of zelfs Amnesty International. Ook individuen die een asielzoeker hebben gehuis-vest of posters hebben geplakt (op an-dere dan de daarvoor bestemde plaat-sen) zijn opeens ‘extremist’ geworden. Zij mogen op basis van de nieuwe pri-oriteiten in theorie rekenen op een lij-vig dossier over hun staatsgevaarlijke status.

onderdrukkingWe hebben dit soort praktijken eerder gezien bij landen aan de andere kant van het ijzeren gordijn, maar ook bij-voorbeeld bij rechtse, vaak militair geleide dictaturen. Nu hebben onze veiligheidsdiensten gelukkig minder grote budgetten, maar nog altijd meer dan veel mensen denken. De nieuwe regels geven hen nu haast alle vrijheid hun activiteiten naar eigen believen in te vullen.

Het is tijd om deze anti-democratische krachten uit de anonimiteit te halen en opnieuw strenge regels op te leggen. Het mag niet zo zijn dat informatie- en veiligheidsdiensten los van de politiek een vrijbrief krijgen om elke ongehoor-zame burger als extremist en staatsge-vaarlijk te typeren.


door Ineke van GentSchoon genoegHaagse Bluf

Het staat er niet goed voor aan de onderkant van de arbeidsmarkt. Postbodes die hun vaste baan zien verdampen in baantjes met een stukloon waardoor ze nog nauwelijks het minimumloon verdienen; medewerkers in de thuiszorg die van een vaste baan “kleine zelfstandige” worden met minder goede arbeidsvoorwaarden dan voorheen en zo kan ik nog wel even doorgaan. Marktwerking en uitbesteden, over de ruggen van werknemers. In het geval van de post komt daar nog eens een krimpende markt bij met keiharde concurrentie.

Bij de thuiszorg heeft de Wet Maatschappelijke Ondersteuning (WMO) niet altijd gebracht wat wij ons ervan voorstelden. Veel gemeenten hebben ‘krap’ aanbesteed en het moet dan uit de lengte of de breedte komen. Bezuinigen op arbeidsvoor-waarden en arbeidsomstandigheden ligt dan voor veel werkgevers voor de hand. Een slechte ontwik-keling, waar wij in de Tweede Kamer maar ook in onze gemeenten alert op moeten blijven.

Bij aanbesteding moet niet alleen de prijs maar ook de kwaliteit van de arbeid worden meegeno-men. De onderkant van de arbeidsmarkt krijgt nu de rekening van krimpende budgetten en de crisis gepresenteerd. Zwakke schouders worden steeds zwaarder belast met grotere werkdruk, matige betaling en een onzekere toekomst. Ook in de schoonmaak is ‘aanbesteden’ steeds meer het devies. Grote werkgevers geven de schoonmaak uit handen. Door krap aan te besteden bij schoon-maakbedrijven staan zij toe dat schoonmakers voor nog geen tientje per uur steeds meer in een uur moeten doen en er steeds minder voor krijgen.

Terecht zijn de schoonmakers onder aanvoering van de bonden hiertegen in verzet gekomen. Al maandenlang voeren zij actie. De overheid is grootaandeelhouder bij NS en de Schipholgroep. Ook zij besteden (krap) aan. De schoonmakers pikken het niet langer en zij staan model voor heel veel andere werknemers. Terecht eisen zij respect voor hun werk en betere arbeidsvoorwaarden en omstandigheden. Ik heb deze grootaandeelhouder gevraagd om te bemiddelen in het conflict, maar daar wilde het kabinet niet aan. Het werk was immers uitbesteed en daarmee was het niet meer

hun verantwoordelijkheid. Hebben zij daarmee schone handen? Door anderen letterlijk het vuile werk te laten opknappen? Ik dacht het niet!

Uiteindelijk zijn NS en de Schipholgroep, ook na aandringen vanuit de Tweede Kamer, overstag gegaan. Zij gaan praten met de schoonmaakbe-drijven om uit de impasse te komen. Ik heb de schoonmakers maanden geleden al een paar keer opgezocht toen ze actie voerden op Schiphol en hen uiteraard een hart onder de riem gestoken bij hun actie op Utrecht centraal. Zij verdienen letterlijk en figuurlijk beter! Natuurlijk moet de overheid daarbij het goede voorbeeld geven. Dus liever wat meer betalen dan te krap uitbesteden.

De Tweede Kamer heeft ook boter op het hoofd. Vorig jaar zijn daar de schoonmakers in vaste dienst, langzaam maar zeker, vervangen door schoonmakers van een groot schoonmaakbe-drijf. Uitbesteden dus. Ik heb mij daar toen in het presidium (bestuur) van de Kamer tegen verzet. Steun kwam toen alleen van de SP, de rest vond het wel best. CDA en PvdA hebben daar nu spijt van en vragen om een onderzoek. Beter laat dan nooit…We moeten het tij keren van aanbestedin-gen waar alleen naar de prijs wordt gekeken. Ook de kwaliteit van de arbeid, fatsoenlijke arbeids-voorwaarden en goede arbeidsomstandigheden moeten worden meegewogen. Dat heeft zijn prijs, maar een sociale samenleving moet bereid zijn die prijs te betalen.

De schoonmakers staan model voor veel werk-nemers die terecht zijn gekomen in een nacht-merrie van keiharde aanbestedingen, waardoor zij de eindjes nauwelijks nog aan elkaar kunnen knopen. Zij hebben daar terecht schoon genoeg van. Postbodes, verzorgenden en schoonmakers verdienen daarom onze onvoorwaardelijke steun. Zij staan model voor al die werknemers die zich het schompes werken in los/vast contracten, voor een (te) bescheiden loon en op de meeste onmo-gelijke tijden. Zij verdienen beter! Zij verdienen respect!

Volg mij ook op Twitter: @inekevangent


cOLOFON Telefoonlijst

De Groene Klinkerjaargang 20 nr. 4, april 2010

De Groene Klinker is het blad van GroenLinks Groningen Stad en wordt gratis verspreid onder de leden in de stad Groningen. Niet-leden kunnen een abonnement nemen. Binnen de stad kost een jaar-gang 6,50 euro. Mensen die buiten de stad wonen en het blad via de post ontvangen, betalen 13 euro. De bedragen zijn over te maken op gironummer 3497497 van GroenLinks o.v.v. Groene Klinker.

Redactieadres: Coehoornsingel 87, 9711 BR [email protected]: Nicole Besselink, Ger Bosma, en Nienke Dries.Eindredacteur: Harm van der VeenVormgeving en opmaak: Norna RossCartoons en illustraties: Ton MeijerFotografie: Olaf Otto Drukkerij: CopyRightAdreswijziging/bezorgklachten: tel. 050 3189550 of [email protected]

Aan dit nummer werkten verder nog mee: Guus Bons, Ineke van Gent, Mattias Gijs-bertsen, Bert Giskes, Drewes de Haan, Gijs van der Kroef, Pieter van Niekerken, Annie Postma, en Lizette van der Vegt.

De redactie is onafhankelijk en bepaalt de inhoud van het blad. Leden van GroenLinks krijgen van de redactie alle ruimte om zelf kopij aan te leveren of te reageren op in de Klinker verschenen artikelen. Bijdragen van meer dan 600 woorden slechts in overleg met de redactie. Uit voorgaande volgt dat opgenomen artikelen niet noodzakelijk het stand-punt van GroenLinks Groningen Stad weergeven. De hoofdredacteur legt verantwoording voor het redactiebeleid af op de Algemene Ledenvergade-ring van GroenLinks Groningen. De verschijningsdatum van de volgende Klinker is vrijdag 28 mei 2010. De kopijsluiting is maandag 17 mei, 18.00 uur: [email protected]

GroenLinks, Coehoornsingel 87 050–[email protected]

AfdelingsbestuurArjen Nolles, voorzitter 06–41240526 Gijs van der Kroef, secretaris 06–13705440Theo van der Zee, penningmeester 06–23201594Daniël Broersema 06–23270196Lamiek Groeneweg 06–42311943

Wethouder Karin Dekker 050–5267221 GemeenteraadsfractieFractiekamer, Grote Markt 1 050–[email protected] Gijsbertsen, fractievoorzitter 06–42882755Karin Dekker 050–5267221Annie Postma 050–5490709Benni Leemhuis 06–24681903Lizette van der Vegt 06–23334429

Dwars [email protected]

LandelijkPartijbureau Utrecht 030–2399900Tweede Kamerfractie 070–3183030Ineke van Gent, Tweede Kamerlid 050–5271210Pieter van Niekerken, Gronings partijraadslid 050–5772878

Contactpersonen werkgroepenPolitiek Café, Gijs van der Kroef 06–13705440Werk en Inkomen, Mattias Gijsbertsen 06–42882755Milieu, Harrie Miedema 050–3141844Buitenland, Fennie Stavast 050–3125009Onderwijs, Annie Postma 06–27528565WMO, Annie Postma 06–27528565Internet, Annie Postma 06–27528565Dierenwelzijn, Gijs van der Kroef 06–13705440

groene klinker april 201020

Groenlinks Stad Groningen · Jaargang 20 nr. 04 · april 2010

Coehoornsingel 879711 BR [email protected]

AgendaAlle activiteiten vinden plaats op het GroenLinks pand, tenzij anders vermeld.

Dinsdag 13 april 20:00 uur bestuursvergadering

zondag 18 april Utrecht10:00 uur verkiezingscongres

dinsdag 20 april (o.v.)20:00 uur Algemene Ledenvergadering

Donderdag 22 april20:00 uur vertoning Meat the Truth in samenwerking met de Partij van de Dieren

dinsdag 27 april 20:00 uur bestuursvergadering

dinsdag 11 mei 20:00 uur bestuursvergadering

maandag 17 meideadline Groene Klinker

donderdag 20 mei20:00 uur politiek café: hoe bereidt de samenleving zich voor op de grijze golf?

Dinsdag 25 mei 20:00 uur bestuursvergadering

vrijdag 28 meiverschijning Groene Klinker

GK april 2010

Documents

Transcript of GK april 2010