Glitz, Glam and Gossip

pp

p

Het was maandagmorgen en ik wist niet wat me te wachten stond als ik de school zou binnenwandelen. Ik wist alleen zeker dat het erg ging zijn, het was namelijk de eerste schooldag na het ramzalige feestje van zaterdag.

Marie Marens

p

Ik probeerde zo onopvallend mogelijk het gebouwen binnen te sluipen, maar op een school met minstens 500 leerlingen lukte dat natuurlijk niet zo goed. Iedereen keek me spottend aan. Angelina had het al rondgebazuind wat er was gebeurt.

p

„Trek je er niets van aan.‟ Pepte ik mezelf op. Ik wandelde naar mijn kluisje en pakte mijn handboek van biologie eruit, vervolgens deed ik mijn kluisje terug dicht. In mijn ooghoek zag ik Angelina… en ze kwam mijn richting uit.

p

Samen met haar vrienden versperde ze heel de gang. Ze verwachtten dat iedereen voor hun uit de weg zou gaan, en dat deden ze ook. Alleen ik bleef koppig staan.

p

Ze liep hard tegen me aan, zo hard dat mijn boek op de grond viel. Ze wandelde gewoon verder zonder iets te zeggen en trapte op mijn boek. Ik raapte het snel op en liep richting de toiletten.

p

Daar aangekomen checkte ik of er niemand binnen was. Er was niemand. Vervolgens liet ik mijn tranen over mijn wangen rollen. Het was zo oneerlijk. Waarom moest ik dit net voorhebben?

p

Plots ging de deur open. Er kwam iemand binnen. Snel probeerde ik mijn tranen te drogen. Het meisje keek me recht aan. Ze zit bij mij in de klas en ik herinnerde me haar van de eerste schooldag. Ze had me geholpen met het secretariaat te vinden. Wat was haar naam ook al weer? Eu… Arianna.

p

“Hey, gaat het wel? Je ziet er niet zo oké uit.” Vroeg ze.“Ja hoor.” Kreeg ik er met piepende stem uitgeperst.“Niet dus.” Zei ze.Iedereen zou het door hebben gehad. Mijn „Ja hoor‟ klonk niet zo overtuigend.

p

“Ik heb gehoord wat er is gebeurt zaterdag.” Zei Arianna vol medeleven.Ik zei niets.“Maar ik geloof niet alles wat ze zeggen, misschien wil jij jouw kant van het verhaal doen? Dat kan opluchten.”

p

“Nee, ik wil het het liefst gewoon vergeten… en van school veranderen.”“Kop op, het zijn hier niet allemaal zo‟n bitchen als Angelina. Je hebt ook vriendelijke mensen die niet opkijken naar mensen zoals hen.” Pepte ze me op.Triiiiiiiiiiiiing

p

“Misschien heb je gelijk. Zullen we naar de klas gaan?” Vroeg ik.“Is goed.”Samen liepen we de toiletten uit en wandelden naar ons biologielokaal. Het voelde goed om iemand te hebben die je steunt, ook al ken ik haar amper. Want nu ging het harde deel komen, een hele dag met Angelina en de andere popu‟s in de klas zitten.

p