Vertrekken doe je op het Sint-Veerleplein , in de schaduw

van het imposante Gravensteen . Nergens anders

ter wereld staat een massieve burcht als deze middenin

het stadscentrum. Wie Gent bezoekt zonder dit in 1180

opgetrokken slot binnen te gaan, verdient duimschroeven, de

vergeetput of misschien zelfs de guillotine (voor het laatst

gebruikt in 1861), die alle

binnenin te bezichtigen zijn.

Waar je nu staat, scharrelden vroeger de kippen van de graaf.

Dat neerhof was al lang verdwenen toen de Oude Vismijn

hier in 1689 de deuren opende. En wat voor een deur! Hoog

boven de ingang torent Neptunus met zijn gouden drietand.

Hij wordt geflankeerd door de (vrouwelijke) Leie en de

(mannelijke) Schelde.

Mocht je er niet net vandaan komen, bezoek dan zeker even

het nieuwe infokantoor van Visit Gent , ‘surf’ op de

hoogtechnologische designtafel van Arne Quinze en laaf je

aan de glimlach van de medewerkers.

En dan nu: op stap. Je verlaat de Vismijn, werpt een

(voorlopig) laatste blik op het Gravensteen en wandelt links

via de brug de Lieve over. Dit kanaal vormde in de

13de eeuw de eerste kunstmatige verbinding met de

Noordzee en was dan ook van groot economisch belang.

Vandaag zul je er hooguit toeristische rondvaartbootjes,

kajakkende recreanten en statige watervogels aantreffen.

In de huizenrij langs het water merk je links de enige houten

achtergevel die in Gent bewaard is gebleven. Een paar

stappen verder, aan de overkant, waken ‘De Gekroonde

Hoofden’ voor eeuwig over het kruispunt. Op de onderste rij

herken je Keizer Karel, als derde van links. Rechtdoor ligt de

‘antiekstraat’ van Gent. Maar wij slaan linksaf.

Fijne restaurantjes, een verborgen terrasje (rechts!) en

‘goddelijke’ snuisterwinkeltjes in de Jan Breydelstraat.

Halfweg kun je even genieten van een bankje met schitterend

uitzicht in het kleine Appelbrugparkje , één van de vele

verborgen pareltjes van de stad. Er tegenover ligt het Design

museum Gent , dat een unieke vaste collectie koppelt aan

tentoonstellingen met internationale uitstraling. Alleen al de

metershoge vaas op de binnenkoer is een bezoek meer dan

waard!

En dan moet het allermooiste nog komen. Nauwelijks een

paar meter verder strekken de Gras- en de Korenlei

zich uit. Vanaf de 11de eeuw vormden ze samen de eerste

handelshaven van Gent. De gebouwen links en rechts van

de Leie zijn uniek en van een tijdloze schoonheid. In vele

toeristische gidsen wordt dit – volkomen terecht – als één

van de mooiste stadsgezichten van Europa bestempeld. Het

is bovendien dé ontmoetingsplaats bij uitstek: Gentenaars,

forenzen, studenten en toeristen smelten hier samen tot één

gezellige, van de zon en van elkaar genietende groep.

Je weerstaat de verleiding (of niet – pauzeren is toegelaten!),

blijft op de Korenlei en wandelt rechtdoor. Via de trap kom

je bovenop de Sint-Michielsbrug terecht. Hier (en alleen

hier) vang je de skyline van Gent in één oogopslag. Neem

gerust de tijd om dit beeld in het geheugen te griffen. Of op

de geheugenkaart van je camera natuurlijk.

De toren van de Sint-Michielskerk naast de brug moest

138 meter hoog worden, maar is nooit afgewerkt.

De plannen bleken te megalomaan, de beurs niet voldoende

gevuld. Achter de kerk langs het water strekt zich

Het Pand uit. Het voormalige Dominicanenklooster met

hospitaal is nu eigendom van de Gentse Universiteit en wordt

gebruikt als cultuur- en congrescentrum.

Gent: enkele hoogtepuntenDeze wandeling doet je op korte tijd kennismaken

met alle hoogtepunten van de historische binnenstad.

Je vangt een glimp op van de belangrijkste gebouwen

en proeft even snel van de vele heerlijkheden die de

stad je te bieden heeft. Het is een amuse-gueule,

of beter nog: een amuse-oeil. Geniet ervan, maar

laat het er vooral niet bij!

Nu je ze op foto hebt, kun je de drie torens van dichterbij gaan

bewonderen. Je wandelt tot bij de eerste toren, die van de

Sint-Niklaaskerk , een schoolvoorbeeld van Scheldegotiek

in Doornikse blauwe steen uit de 13de eeuw. Rechts ligt

de Veldstraat, met filialen van alle grote winkelketens. De

heraangelegde Korenmarkt met het oude Postgebouw lijkt één

groot terras.

Links van de kerk ligt Klein Turkije, wellicht de enige

uitgaansbuurt ter wereld vol dakkapellen en middeleeuwse

trapgevels. Het was ooit de eerste geplaveide straat in een

stad vol smerige aardewegen, aangelegd op basis van de

verhalen die de kruisvaarders meebrachten uit het Heilige

Land, toen gemeenzaam Turkije genoemd.

Vandaag leidt ze naar de open stadshal op het Emile

Braunplein, een levendige ontmoetingsplaats. Met de Stadshal

heeft Gent er een architecturaal hoogstandje bij. Opvallend

zijn vooral de dakstructuur en het gebruik van glas, hout en

beton. Er is plaats voor concerten, dansvoorstellingen en

markten. Onder de hal bevindt zich het Belfort Stadscafé

en Restaurant, een bruisende horecaplek. De bestaande

kunstelementen – de Minne-beelden en de Grote Triomfante –

kregen een nieuwe plaats in het stadsparkje.

VISIT GENTInfokantoorSint-Veerleplein 5 – 9000 GentT. +32 9 266 56 60www.visitgent.be – visit@gent.be

Open:

9.30 > 16.30 (15/10 > 14/03)

9.30 > 18.30 (15/03 > 14/10)

VeranTwOOrdelijke uiTGeVer: annelies Storms, schepen van Cultuur,

Toerisme en evenementen. Stadhuis, Botermarkt 1, 9000 Gent.

Wandelplan

Volg visitgent op:

#visitgent

,

een (gecontesteerde) mix van oud en nieuw op de hoek met

de Sint-Niklaasstraat. De voorgevel van dit

16de-eeuwse pand bleef lange tijd verborgen achter lukraak

gebouwde arbeidershuisjes. Zodanig zelfs dat voor de

Wereldtentoonstelling in 1913 een kopie van het huis op de

Graslei werd gebouwd! Bovenop de gevel dansen zes tot de

verbeelding sprekende duivels, de moriskendansers.

De tweede en hoogste toren van de wereldberoemde Gentse

skyline is die van het Belfort . Bovenop de statige spits

waakt de draak over de bewoners van de stad én over de

vrijheden, die de stad in 1180 ontving. Samen met hem

speurden stadswakers tot in 1869 de horizon af, voortdurend

op hun hoede voor vijandelijke invallen of, waarschijnlijker,

een verwoestende brand. Alarmklokken worden er al lang

niet meer geluid, maar de beiaard weerklinkt wèl nog zeer

geregeld. Sinds 1999 staat het Belfort op de wereldranglijst

van beschermd cultureel erfgoed van UNESCO.

Symboliseert het Belfort de wereldlijke macht, dan staat de

toren van de Sint-Baafskathedraal voor de goddelijke

gratie.

Nochtans was dit ooit niet meer dan een kleine parochiekerk.

Van die oorspronkelijke, in 942 gewijde kapel blijft echter

niets meer over. De oudste restanten zijn twee Romaanse

beuken uit 1150 in de crypte. Door de oprichting van

het bisdom Gent in 1559 werd de kerk automatisch een

kathedraal (kathedra = zetel van de bisschop). Wegens een

grondige restauratie zal de kathedraal vijf jaar lang in de

steigers staan.

Naast tientallen andere kunstschatten kun je in de kathedraal

ook het belangrijkste werk van de Vlaamse kunstgeschiedenis

met eigen ogen bewonderen:

De Aanbidding van het Lam Gods van de gebroeders Van

Eyck. Het meesterwerk wordt in fasen gerestaureerd, maar

twee derden van het origineel blijft te bezichtigen.

Eén van de panelen van het prachtige altaarstuk,

De Rechtvaardige Rechters, werd in 1934 gestolen.

Amateurdetectives en schattenjagers zijn er nog altijd naar

op zoek.

Omringd door zijn muzen kijkt de god Apollo vanop

de schouwburg uit op dit centrale plein van de stad. Niet

alleen het water uit de fontein, maar ook het bier vloeit hier

rijkelijk, op de vele gezellige terrasjes.

Luister nog heel even naar het gezellige geroezemoes dat

zo typisch is voor deze stad en sla vervolgens links vóór

de kathedraal de Biezekapelstraat in. Nauwelijks 50 meter

verder lijkt het alsof alle geluiden in het niets verdwijnen. Met

een beetje geluk waait een melodie je uit één van de ramen

tegemoet, alsof een verborgen muzikant speciaal voor jou

een soundtrack voor je wandeling speelt. De verklaring is

echter iets wereldser: hier repeteren de leerlingen van het

conservatorium, dat in de Sikkel gevestigd is.

De twee torentjes en de (privé-)waterput op het pleintje

wijzen erop dat het pand vroeger aan een erg rijke familie

toebehoorde. Het 15de-eeuwse Gent telde immers maar

5 waterputten voor 65.000 inwoners!

Je wandelt verder en loopt onder de houten stut (geen

loopbrug!) door. Zo kom je in wat ooit de hoofdstraat was:

rechts de Nederpolder richting Scheldehaven, links de

Hoogpoort naar de Leie. Je doet het laatste en loopt langs de

voorkant van de Sikkel (met toortsdemper) naar het kruispunt

met de Belfortstraat.

Tegenover het Sint-Jorishof (Cour St. Georges), waar in

1477 Maria van Bourgondië logeerde, zie je het imposante

stadhuis . Meteen vallen twee (van de vele) bouwstijlen

op. Rechts de vlammende gotiek van begin 16de eeuw, links

de veel latere Italiaanse renaissance. Binnenin herbergt het

stadhuis meer dan 600 jaar geschiedenis. Van mei tot eind

september kun je aansluiten bij een geleid bezoek.

Je slaat rechts de Belfortstraat in en loopt via het

hoofdkwartier van de Gentse Flikken (in meerdere opzichten

een begrip!) tot aan de Sint-Jacobskerk . Dit is het

epicentrum van de jaarlijkse Gentse Feesten, een tien dagen

durend volksfestijn in juli, maar op de Vlasmarkt is het

alle dagen (of beter: nachten) feest. Op vrijdag, zaterdag

én zondag vind je op de rommelmarkt Bij Sint-Jacobs het

perfecte souvenir.

Je loopt voor de kerk langs tot bij de ‘totempaal’, een

monument ter ere van de 19de-eeuwse volkszanger Karel

Waeri. Het werd gemaakt door beeldhouwer, bezieler van de

Gentse Feesten en evenééns volkszanger Walter De Buck.

Ga oog in oog staan met de zanger bovenaan de totem en

sla linksaf richting Vrijdagmarkt . Eeuwenlang was dit

het middelpunt van het openbare politieke en sociale leven:

hier werden vorsten plechtig ontvangen, feesten gevierd

en vetes beslecht. Centraal wijst Jacob van Artevelde voor

altijd richting Engeland. Zijn opportunistische keuze voor

de Engelse koning zorgde er in de 14de eeuw voor dat

Gent grotendeels neutraal en dus welvarend kon blijven in

de Honderdjarige Oorlog. Dankzij de ‘Wijze man van Gent’

bloeide de lakennijverheid als nooit tevoren. Bijna 700 jaar

nadat hij door zijn rivalen werd vermoord, wordt Gent nog

altijd de Arteveldestad genoemd.

De Vrijdagmarkt kun je langs vele straten en steegjes

verlaten, je kiest voor het Meerseniersstraatje. Vanop de

Zuivelbrug over de Leie zie je links de Dulle Griet . Het

indrukwekkende smeedijzeren kanon prijkt al 425 jaar op

dezelfde plaats en heeft nooit geschoten. Het ossenrood is de

originele kleur.

Eenmaal de brug over heb je ‘de Kuip’ verlaten en kom

je (weer) op ’s Gravensgrond terecht: dit gebied was

oorspronkelijk eigendom van de graaf en dus niet van de stad.

Je botst er meteen op een fraaie gevel met daarop

bas-reliëfs van de 6 Werken van Barmhartigheid. Zes?

Historici zijn het er stilaan over eens dat het zevende werk,

de doden begraven, ontbreekt omdat het te somber was.

De hongerigen spijzen is alvast mogelijk in het winkeltje vol

typisch Gentse specialiteiten.

En in het prachtige Patershol natuurlijk. Deze authentieke

volkswijk, met oorspronkelijk middeleeuws stratenplan, is nu

het culinaire epicentrum van de stad. Lekker eten kan ook

rechts, in Oudburg, met zijn vele culturen en nationaliteiten

een van de kleurrijkste straten van de stad.

Maar je moet kiezen en dus sla je linksaf de Kraanlei in. Via

de uitnodigende toegangspoort wat verderop kom je op de

verstilde binnenkoer van het Huis van Alijn .

Ooit was het een godshuis, gebouwd als boetedoening voor

de moord op Hendrik en Seger Alijn, en toevluchtsoord voor

noodlijdende vrouwen. Vandaag is het een museum voor

volkscultuur, dat bij jong en oud tot de verbeelding spreekt.

Je wandelt verder, terug naar het Sint-Veerleplein en houdt

even halt tegenover het Waterhuis aan de Bierkant.

Een vergissing?

Niet in het minst: het huis staat in het water en tegen de kant

werd lang geleden alle wijn en bier gelost. Voel je een paar

ogen in je rug? Het zijn die van het Gentse Manneke Pis, dat

op zijn sokkel staat… toe te kijken.

Links over de brug vang je een glimp op van het Groot

Vleeshuis . Daar vind je àlle Oost-Vlaamse specialiteiten,

van Gandaham tot cuberdons. Voor de originele Gentse

mosterd, volgens Keizer Karel onmisbaar bij een boterham…

met ham, moet je aan de overkant zijn, bij Tierenteyn, waar

de pikante lekkernij nog met een pollepel uit een grote kuip

wordt geschept.

Meer informatie over wat in deze wandeling staat? Of wat er niét in staat?

Bezoek www.visitgent.be Of contacteer ons op het nummer +32 9 266 56 60