VIRTUS NITOR 01

VIRTUS NITOR 03

VIRTUS NITOR 04

\JAARFOTO

VIRTUS NITOR 05

VIRTUS NITOR 06

Interviews12 Een ijzersterke band met Leiden Interview met Leidens machtigste man, Thijs Hemmes

14 Nooit onbezonnen geweest Anjet van Dijken werd wees in haar eerste studiejaar

20 Bezinning in de culturele sector Claudine de With over het mecenaat van nu

26 200 jaar Minerva Dit jaar viert Minerva haar 40ste Lustrum, twee-eeuwenfeest!

48 Spirualiteit in de praktijk en in de realiteit Mariska Hulscher gooide na twintig jaar het roer om

52 12 jaar in stilte Na haar studententijd ging Miek Pot het klooster in

58 Er was eens een rechtenstudent die Storyteller werd En Michael Driebeek van der Ven leefde nog lang en gelukkig

Verslagen11 Jaardiës 1963

22 Praeses Collegii: ‘Minerva geeft balans’

32 De commissies voor het 40ste Lustrum van Minerva

46 Reünistenfonds

Overig08 Ab-actis: Geschiedboek Minerva

09 Assessor Primus

10 Commissaris Exploitatie & Tapsch en Consumabel

17 Body, Mind & Soul

24 Gezond laveren tussen studiedruk en baantjes

42 Het Lustrumcadeau

44 Lustruminformatie VVSL

56 Bestuursgang

62 ‘Niet bezinnen, gewoon beginnen’

68 Herstel VVSL plaquette Rapenburg 65

70 Oproepen

\INHOUDSOPGAVE

26

48

52

58

VIRTUS NITOR 07

\VOORWOORD

Wanneer een gevoel van saamhorigheid bijna tweehonderd jaar bestaat, is het tijd om

achterom te kijken. In het geval van Minerva ruimen wij een jaar in om terug te blikken op

de geschiedenis die Sociëteit rijk is. Daarbij vind ik het erg bijzonder dat ik diegenen aan kan

schrijven die een deel hebben uitgemaakt van deze geschiedenis: de reünisten.

Het Sociëteitsjaar 2013-2014 wordt een jaar van bezinning. Het hele jaar staat in het teken van

het 40ste lustrum: een geweldig feest waarbij een moment van besef gepast is. We staan stil

bij het trotse gevoel wanneer LSC, VVSL of LSVM wordt genoemd. Iedereen die ooit als ‘nul’

de zware deur van de Sociëteit openduwde om de welbekende speeltuin binnen te treden,

kijkt met veel liefde terug.

In deze editie wordt het thema bezinning uiteengezet aan de hand van verhalen van diverse reünisten.

Bijzondere levensverhalen passeren de revue en reünisten gaan dieper in op het fenomeen ‘bezinning’.

Deze bijzondere editie zal u ook meer zicht geven op de activiteiten waarmee de Lustrum-

commissie en haar subcommissies tot nu toe bezig zijn geweest. De onthulling van het

thema, het terrein en de lustrumkleuren is voor hen een zeer bijzonder moment, ook wel

een moment van bezinning. De lustrumklok, die bij binnenkomst in de zaal prijkt, telt af.

Om u goed op de hoogte te houden over het twee eeuwen eest zal de Virtus Nitor nog

eenmaal hierna als cadeau naar alle reünisten worden verzonden. Wilt u de Virtus Nitor

twee keer per jaar blijven ontvangen? Ga dan naar www.reunistminerva.nl en controleer of

de betaling van uw bijdrage aan het Reünistenfonds is geregeld. Na het lustrum ontvangen

alleen reünisten die hun jaarlijkse bijdrage voldoen de Virtus Nitor op de mat.

Voor nu kijken we terug op een zeer geslaagde periode, echter met weinig rust en tijd voor

bezinning. Na de El-Cid begon het grootste aantal scholieren sinds 1994 met goede moed

aan de welbekende KMT. Het jaar 2013, de Kwakers, bestaande uit 393 scholieren eindigde

met zo’n 370 officiële eerstejaars. De 24 jaarclubs zijn inmiddels geïnaugureerd en bereiden

zich voor op het harde, maar o zo mooie werk als ‘lustrumsjaars’.

Het reünistenseizoen zijn wij begonnen met verschillende, zeer geslaagde jaardies. Met een

sneltreinvaart zijn de eerste vier reünistenavonden alweer achter de rug. Ik kijk hier met veel

plezier op terug. Het kerstreces geeft tijd om even op adem te komen voor de eindsprint naar

het 40ste lustrum van 27 juni tot 11 juli 2014.

Het enige wat mij nog rest te zeggen is: neem de tijd en rust om dit sociëteitsjaar van

bezinning te ervaren als een geweldige mijlpaal voor ons allen. Ik zie u graag op een

van de reünistenavonden en tijdens het lustrum.

Veel leesplezier!

Kiki van Manen

Winter 2013/2014

Oplage 17.000

Foto omslagLavinia Lurvink (2011)

RedactieMarianne van Exel (2004, geschiedenis)Florentine Haverkamp (2001, kunstgeschiedenis en archeologie)Henri Kröner (1999, rechten)Edwin den Os (1988, rechten)Klaartje Sluijs-Couprie (1988, kunstgeschiedenis en archeologie) Wouter Storm (1973, rechten)Sanderijn Vermeeren-van Holten (1991, Spaans/talen en culturen van Latijns-Amerika) Eveline Praal (2006, Italiaans)Kiki van Maanen, h.t. Commissaris Reünisten (2011, Culturele Antropologie en Ontwikkelings-sociologie)

VormgevingLucas Nutbey (2006)

DrukDrukkerij De Bink, Leiden

RedactieadresRedactie Virtus NitorBreestraat 502311 CS Leidenvirtusnitor@lsvminerva.nl

AdreswijzigingenCommissaris ReünistenBreestraat 502311 CS Leiden 071-5121571reünisten@lsvminerva.nl

Of: inloggen op www.reunistminerva.nl, keuze ‘Mijn gegevens’

Stichting Reünistenfonds Minerva

Voorzitter van de Raad: Ankie Broekers – Knol (1965)

Bestuur:Mr Christiaan A. Baardman, voorzitter (1977)Mr Halbart Völker, penningmeester (1979) Mr H.J. Lempers, secretaris (1991) Prof dr Jaap F. Hamming (1976) Drs Klaartje Sluijs-Couprie (1988) Drs Sanderijn E. Vermeeren-van Holten (1991)

Websitewww.reunistminerva.nl

BankgegevensRekeningnummer 57.51.47 t.n.v. Stichting Reünistenfonds Minerva, Leiden

De redactie behoudt zich het recht voor om ingezonden stukken in te korten of niet te plaatsen.

De volgende Virtus Nitor, die in het voorjaar van 2014 verschijnt, zal in het teken staan van 200 jaar Minerva.. Heeft u ideeën of suggesties? Stuur dan vóór 10 januari 2014 een e-mail naar de redactie van Virtus Nitor via virtusnitor@lsvminerva.nl.

colofon

VIRTUS NITOR 08

AB-ACTIS/

Waarde Reünist(e),

Een groot deel van mijn taak dit jaar is het bewaren van

de geschiedenis van Sociëteit. En met de aanloop naar ons

40ste Lustrum treedt deze historie enorm op de voorgrond.

Wij hebben, zo ben ik trots om mede te delen, op het Ko-

ninklijk Huis na, het grootste privéarchief van Nederland.

Samen met de Archiefcommissie draag ik hier de dagelijkse

zorg voor. Dit jaar merk ik dat er enorm veel aandacht is

voor het Archief. Elke week komt er wel weer een schenking

binnen, de oudste en mooiste objecten, gemaakt door of

voor Sociëteit. Dit willen wij dit jaar meer gaan laten zien.

Graag belicht ik om deze reden de volgende twee projecten

rondom het 200-jarig bestaan:

De LustrumtentoonstellingVan half mei tot het einde van het Lustrum zal er in de

Oude UB (Rapenburg 70) een tentoonstelling plaatsvinden

over 200 jaar Minerva. De tentoonstelling is voor iedereen

toegankelijk en werpt een unieke blik op onze indrukwek-

kende geschiedenis. U bent van harte welkom!

Het GeschiedboekElke 25 jaar wordt er een Geschiedboek van Minerva uitge-

geven. Dit bijzondere werk behelst twee eeuwen geschie-

denis. Het boek zal online te bestellen zijn. Mocht u hierin

geïnteresseerd zijn, houd dan de website

www.lustrumminerva.nl in de gaten.

Graag druk ik u allen op het hart om zoveel mogelijk

betrokken te zijn bij de enorme organisatie die het Lustrum

heet. Het wordt een prachtig jaar waarin wij als Vereniging

veel zullen vragen, maar ook zoveel mogelijk zullen

teruggeven.

Met Koningsblauwe groet,

Josephine Cleyndert

Collegii h.t. Ab-actis

“Er is al jarenveel aandachtvoor het archief”

“Twee eeuwen geschiedenis in een boek”

VIRTUS NITOR 09

\ASSESSOR PRIMUS

Waarde reünisten,

Terwijl ik dit schrijf ben ik pas net bekomen van een

intensieve week: Carroussel vierde haar 175-jarige bestaan,

de bestuursgang van Njord haar constitutie, LST heeft druk-

bezochte audities gehad voor de lustrummusical, Sempre

heeft een traditionele wijnavond georganiseerd en daarnaast

heeft het Collegium een diner gehad met het bestuur van

de Leidse Studs. Allerlei activiteiten die ons doen herin-

neren aan de tijden waarin subverenigingen en gezelschap-

pen groter en actiever waren en zodoende de mogelijkheid

boden aan leden om zich op verschillende gebieden te

ontwikkelen. Helaas kunnen wij constateren dat de laatste

jaren de omvang en de bedrijvigheid van de subverenigingen

en gezelschappen aanzienlijk is gedaald.

Echter, zoveel activiteit in een doorsnee week begint steeds

kenmerkender te worden voor de subverenigingen: zoals u

kunt zien zijn er activiteiten genoeg. Aangezien het leden-

aantal nog ieder jaar stijgt, beginnen de subverenigingen

en gezelschappen weer te groeien en zodoende hun oude

vertrouwde plek te veroveren binnen de vereniging.

Wij proberen dan ook het draagvlak voor de subverenigin-

gen

en gezelschappen te vergroten en daarnaast handvatten te

creëren zodat zowel nieuwe als bestaande besturen nòg

meer mogelijkheden hebben hun ledenbestanden te doen

groeien en te activeren.

Daarnaast is het lustrum een mooie gelegenheid om zowel

vertrouwde als nieuwe subverenigingen en gezelschappen

onder de aandacht te brengen. Samen met Rozemijn van der

Ven, vicepraeses van het veertigste lustrum, proberen wij

reünistenlijsten van subverenigingen en gezelschappen te

vervolledigen om ze de plek te geven die ze verdienen. Op

zondag 29 juni van het twee-eeuwenfeest kunt u met eigen

ogen aanschouwen hoe het met uw oude subvereniging of

oud gezelschap is gesteld.

Lieve reünisten, de subverenigingen en gezelschappen zijn

een afspiegeling van de diversiteit binnen onze vereniging.

Het is een gemis dat deze onderdelen de afgelopen jaren

een minder prominente plek hebben gekregen binnen onze

vereniging. Daarom wil ik u vragen deze lijsten, als u daar-

van in het bezit bent, te sturen naar assessori@lsvminerva.nl

of vice-praeses@lustrumminerva.nl om er zo voor te zorgen

dat 29 juni een groot succes wordt!

Wij zijn u dankbaar!

Met koningsblauwe groet,

Nicky Kreté

Collegii h.t. Assessor Primus

“Subverenigingen en gezelschappen zijn een afspiegeling van de diversiteit”

COMMISSARIS EXPLOTAITE & TAPSCH EN CONSUMABEL/

Een LustrumdinerAankomend jaar is een bijzonder jaar. Het 40ste lustrum

komt eraan! Al 200 jaar lang Minerva, wat een geweldige

prestatie. Bij zo’n bijzonder jaar horen vele bijzondere

redenen om terug te keren naar Sociëteit.

De terugkomst van een reünist op Sociëteit moedigen wij

altijd aan, zeker dit jaar. Graag geven wij u een reden voor

deze terugkeer. Zo zijn wij op dit moment bezig met het

samenstellen van een lustrumpakket. Dit pakket bevat een

speciaal menu inclusief een mooie wijn. De zaal wordt

geheel aangekleed in de sfeer van het lustrum.

Op 29 november zijn het thema, de kleuren en het

terrein van het lustrum bekend gemaakt, in deze Virtus

Nitor worden deze breed uiteengezet. Vanaf nu is het

mogelijk om een diner te houden op Sociëteit met het lus-

trumpakket. Lijkt het u leuk om te dineren op Sociëteit en

gebruik te maken van het lustrumpakket? Schroom dan niet

om een e-mail te sturen naar exploitatie@lsvminerva.nl. Wij

zullen u dan graag helpen met het vinden van een geschikte

datum voor uw diner.

Dit jaar is de wijnkaart aangevuld met de lustrumwijn:

Château de Fontenille Grand Vin de Bordeaux was al erg

populair bij de eerste reünistenavonden, maar gelukkig nog

steeds beschikbaar. Heeft u een diner of borrel op

Sociëteit? Dan is het altijd mogelijk om de lustrumwijn

te drinken! Door deze heerlijke rode wijn bij uw diner te

drinken, sponsort u het 40ste Lustrum.

U bent altijd welkom!

Met bordeauxrode groet,

Annelies Braemer

h.t. Commissaris Exploitatie

van de Commissie voor de Sociëteit Sociëteit ‘Minerva’

Menno Kroon

h.t. Commissaris Tapsch en Consumabel

van de Commissie voor de ‘Minerva’

“Graag geven wij u een reden om terugte keren”

VIRTUS NITOR 010

VIRTUS NITOR 011

JAARDIËS 1963/

VIRTUS NITOR 012

\INTERVIEW

een ijzersterke band met LeidenThijs Hemmes (aankomstjaar 1991) is partner en belastingadviseur bij HBK belastingadviseurs en accountants in Leider-dorp. Thijs woont al zijn hele leven in Leiden en is betrokken bij veel Leidse initiatieven en organisaties. Zo is hij voorzit-ter geweest van de vrijwilligersdenktank Stadslab Leiden en (her)oprichter en bestuurder van Leiden Culinair. Daarnaast zat Thijs geruime tijd in het bestuur van de 3 October Vereeniging en werft hij fondsen voor Hospice Issoria. In de KMT verzorgt hij het colloquium Leidse geschiedenis.

Het organiseren van dingen in Leiden heb je van huis uit meegekregen?“Ja inderdaad. Mijn betovergrootvader

was (samen met de toenmalige praeses

Minerva) een van de oprichters van de 3

October Vereeniging en mijn vader organi-

seerde ook van alles in groot Leiden. Hij

zei altijd dat je, als je een goed stel hersens

hebt, je moet inzetten voor de maatschap-

pij. Ik houd er van om werelden aan elkaar

te knopen en mensen te verbinden.”

Je bent betrokken bij de Nieuwe Poort, een ont-moetingsplek in het hart van de Amsterdamse Zuidas?

“Ja. Het is wel grappig hoe ik betrokken ben

geraakt bij De Nieuwe Poort. Via de 3 Octo-

ber Vereeniging heb ik Ruben van Zwieten

leren kennen. Ik kwam hem later op de markt

tegen en zag hoe Ruben, destijds president

van de commissie, lol maakte met de Leidse

bevolking. Dat vond ik mooi om te zien. Er

ontstond een vriendschap tussen Ruben en

mij en toen hij met De Nieuwe Poort begon

vroeg hij mij als klankbord. Ik ondersteun

De Nieuwe Poort op juridisch gebied. Ik ben

agnostisch, totaal niet kerkelijk opgevoed.

Maar ik vind het mooi wat De Nieuwe Poort

teweegbrengt: contact tussen mensen uit

verschillende werelden.”

Wat doe je voor Hospice Issoria?“Voor Hospice Issoria werf ik fondsen.

Issoria is er voor mensen die nog maar

kort te leven hebben en daarvoor thuis niet

meer terecht kunnen. Het wordt volledig

gedragen door particulier geld. Omdat ik

enige faam in Leiden geniet voor het orga-

niseren van feestjes, bestaat mijn bijdrage

daar uit het werven van fondsen.

De rustige omgeving van een hospice past

niet direct bij mij. Gelukkig hebben we veel

gedreven vrijwilligers (ongeveer honderd)

die het dagelijkse werk in het hospice

doen. Laat mij maar geld ophalen. Bijvoor-

beeld met de quiz ‘De slag om Leiden’.

VIRTUS NITOR 013

vroeg zijn contacten in Nederland naar het

Leidens Ontzet en zij waren allemaal

meteen enthousiast. Samen met Mark

Beumer (aankomstjaar 2001) ben ik aan de

slag gegaan en in 2011 is de eerste Leidse

Suske & Wiske ‘Het lijdende Leiden’ tot

stand gekomen. Dit is een groot succes

geworden met een oplage van ruim

280.000 exemplaren in Nederland en

België en 40.000 exemplaren in Frankrijk.”

De machtigste man van Leiden...“Haha. In 2012 ben ik op de kerstborrel

van ondernemersvereniging B.V. Leiden

uitgeroepen tot de machtigste man van

Leiden. Het blad ‘Leiden IntoBusiness’

stelt sinds zes jaar een lijst samen van

machtigste mannen in Leiden. Het woord

‘macht’ vind ik zelf een nare bijsmaak

hebben. Macht wordt vaak geassocieerd

met misbruik. Zelf zie ik het liever als

mijn vaardigheid om achter de schermen

mensen te koppelen en zaken van de grond

te krijgen die anders niet zouden kunnen

bestaan. Mijn jaarclub kan er in ieder geval

smakelijk om lachen.”

Wat is Stadslab Leiden? “Stadslab Leiden is een vrijwilligers-

denktank. Ik ben één jaar voorzitter

geweest. Er zijn ongeveer duizend vrijwil-

ligers bij betrokken. Iedereen voegt vanuit

zijn eigen discipline iets toe aan Leiden.

Met twee projecten ben ik nog steeds

bezig. Een daarvan is een scholenproject.

Het gaat hierbij om vijftig kinderen van de

vijfde klas middelbare school. We willen

aan hen laten zien hoe je zelf het heft in

handen kunt nemen door ze een aantal

maatschappelijke problemen te laten oplos-

sen, aangedragen door bijvoorbeeld de

bankensector en de Provincie Zuid-Holland.

Doel is uiteindelijk om de leerlingen – en

de deelnemende instellingen – te laten

ervaren dat je met ondernemerschap, het

leggen van verbindingen en samenwerken

verrassende resultaten kunt bereiken.”

INTERVIEW/door Henri Kröner

Deze quiz heb ik nu twee keer georgani-

seerd, waarvan de laatste keer op Sociëteit.

De derde keer wordt ook weer op Sociëteit

gehouden. Afgelopen editie deden 57 be-

drijven en instellingen mee, van politie tot

collegium. Elk bedrijf koopt een tafel voor

vijf personen. Met ‘De slag om Leiden’

komen mensen op een plezierige manier in

contact met Issoria en nu ook met Mi-

nerva.”

Leiden op de kaart zetten doe je graag?“Heel graag. Meer dan tien jaar geleden

ben ik bijvoorbeeld begonnen met Leiden

Culinair in de huidige vorm. Dit vindt

plaats op de Garenmarkt en is uitgegroeid

tot een mooi Leids evenement met

landelijke uitstraling.”

Je hebt zelfs voor een Leidse Suske & Wiske gezorgd?“Ik ben begaan met Leiden en als het even

kan Sociëteit. Het Leidens Ontzet vind ik

zo’n speciale plek in onze geschiedenis

hebben dat daar een Suske & Wiske over

zou moeten gaan. Dus ik heb de stoute

schoenen aangetrokken en ben, zonder

afspraak, naar Antwerpen gereden om met

de uitgever te gaan praten. Het kostte aan-

vankelijk wat moeite, maar de uitgever

VIRTUS NITOR 014

VIRTUS NITOR 015

INTERVIEW/

Nooit onbezonnen geweest

Toen je bij Minerva kwam, had je al meer mee-gemaakt dan de gemiddelde volwassene. Terwijl je jaargenoten bezig waren met vriendjes en

roddels, regelde jij de financiën voor jou en je broer en moest je geregeld met hem op stap. Voelde je je wel thuis tussen die onbezonnen medestudenten?“Ik voelde me heel erg thuis bij Minerva.

Ik kon er mezelf zijn. Dat begon al in de

KMT. Over de dood van mijn moeder

praatte ik nooit, maar in de KMT heb ik

het een keer uitgesproken toen het me

te veel werd. De reactie was heel lief: ik

mocht meteen mijn vader bellen om te zeg-

gen dat het goed met me ging. Mijn vader

wilde graag dat ik het studentenleven

ging proeven. Hij genoot ervan dat ik een

eigen leven aan het opbouwen was, vol

nieuwe vrienden en leuke avonden. Dat hij

overleed aan het begin van mijn studen-

tentijd was daarom ook extra wrang. Zijn

begrafenis ging in een roes van verdriet

aan me voorbij, maar één ding weet ik nog

goed: heel Minerva leek aanwezig te zijn.

Al die nieuwe mensen in mijn leven waren

speciaal gekomen om mij te steunen. Dat

deed me heel veel.”

De meeste studenten hebben hun handen al vol aan zichzelf en worstelen met de meest basale dingen, zoals hun eigen was doen en koken. Jij

was dat stadium allang voorbij. Irriteerden hun triviale probleempjes jou niet mateloos? “Het gebeurde wel eens dat een huis-

genootje haar hart bij me begon uit te

storten, halverwege ophield en beschaamd

zei: ‘Oh, maar jij hebt natuurlijk je ouders

verloren, dus dan zit je niet te wachten

op mijn verhaal over een stom gebroken

hart.’ Het gekke was: dat wilde ik juist

wel horen! Ik vond het heel belangrijk

dat iedereen alles kon bespreken. Die

eerlijkheid, die openheid, dat is waar het

om gaat. Op Rapenburg 52 bespraken we

alles met elkaar en daardoor leerde ik dat

iedereen wel ergens mee worstelt in het

leven. Een scheiding, een oma die dood-

gaat, hartzeer... Pas toen ik al die verhalen

ook meekreeg, begreep ik dat. Daarvoor

dacht ik dat ieders leven perfect was. Veel

mensen doen ook alsof dat zo is. Ik heb

nooit begrepen waarom je de schijn op zou

houden. Ik vind dat pijnlijk voor iedereen.”

Hoe open en eerlijk ook… niemand kan hebben begrepen wat jij doormaakte. Was dat niet eenzaam?

“Eerlijk gezegd was ik veel eenzamer

voordat ik bij Minerva ging. De beperking

van mijn broer had ons leven behoorlijk

bepaald. Bij ouders van een gehandicapt

kind is de kans groot dat ze zich terug-

trekken uit het sociale leven. Mijn ouders

wilden alle zorg op zich nemen en hadden

daardoor niet zoveel tijd meer voor andere

dingen, dus ook niet voor andere mensen.

Ik groeide op in een gezin dat alleen

stond. Pas tijdens mijn studentenleven

kwam ik in een sociaal netwerk terecht. Ik

kon mezelf zijn in mijn studentenhuis en

was altijd onder de mensen, of ze me nou

begrepen of niet. Ik verwachtte ook niet

dat iemand precies begreep wat ik door-

maakte, maar ik wilde niet meer

alleen zijn.”

Hoe zag jouw studentenleven eruit, zonder ouders, maar met een gehandicapte broer?“Mijn vader overleed precies op het

moment dat ik weer van het leven begon

te genieten. Het was natuurlijk verschrik-

kelijk, maar ik dacht: ‘Nee, dit overkomt

mij niet nog eens. Ik heb maar één leven

en dat is nu bezig. Ik ga alles eruit halen

wat erin zit.’ En dus stond ik vaak tot laat

op de tent. Ik borrelde me suf, studeerde

en hing brak in de fusie. Dat werkte deels

ontspannend, maar was ook best zwaar;

iedereen wordt moe als hij avond aan

avond staat te zuipen.

Daarnaast had ik natuurlijk nog de zorgen

die bij het volwassen leven horen. Ook

confronterend papierwerk bijvoorbeeld.

Of ik even de dag na mijn vaders overlijden

kon aangeven of hij 30 november of

1 december was doodgegaan, want dat was

belangrijk voor de fiscus of zo. Geldzaken,

regelingen met officiële instanties… het

kwam allemaal op mijn bord. Gelukkig

had ik veel steun aan de ouders van twee

huisgenootjes, bij wie ik gewoon even kind

kon zijn. Achteraf gezien ben ik ontzettend

blij dat ik dat nieuwe vangnet had. Ik had

er niet aan moeten denken hoe het met me

was gegaan als ik alleen op een studenten-

kamertje had gezeten.”

Anjet van Dijken (aankomstjaar 1995) is nooit onbezonnen geweest. Haar jeugd stond in het teken van haar oudere broer Jalbert, die blind is en een verstandelijke beperking heeft. Op zijn zesde verhuisde Jalbert naar een instelling. De kleine Anjet zat vol met vragen over haar gezinssituatie, die ze aan niemand kon stellen. Haar ouders hadden immers al genoeg aan hun hoofd. Toen Anjet nog op de middelbare school zat, overleed haar moeder bij een auto-ongeluk. Drie jaar later over-leed ook haar vader en kreeg ze als kersverse rechtenstudent de zorg om haar broer op haar bord. Met haar verdriet kon ze niet bij hem terecht. Toch wist Anjet haar hoofd omhoog te houden en haalde ze alles uit haar studententijd. Ze koestert warme herinneringen aan Minerva, de vereniging die als een vangnet voor haar was.

door Eveline Praal

VIRTUS NITOR 016

\INTERVIEW

H oe paste je broer in dit plaatje?“Ik werd verantwoordelijk voor

Jalbert, maar dat wilde ik eigenlijk

helemaal niet. Iedere twee weken zocht ik

hem braaf op om met hem te treinen. Dat

vindt hij het mooiste wat er is. Voor mij

voelde het echter alsof ik hem ‘afvinkte’

op mijn to-dolijst. Ik worstelde met zijn

plek in mijn leven: precies zo voor hem

zorgen als mijn ouders hadden gedaan, dat

kon ik niet.

Jalbert belde vaak naar de huislijn van

Rap 52. Dan hield hij rustig hele verhalen

tegen het huisgenootje dat op dat moment

de telefoon opnam en hij hing daarna

weer op zonder mij gesproken te hebben.

Eerst vond ik dat moeilijk: wil je anderen

lastig vallen met jouw gehandicapte broer?

Totdat ik merkte dat mensen hem helemaal

niet als een last ervoeren. Twee vrienden

uit mijn studententijd gingen zelfs met

hem op stap en hadden de grootste lol met

hem. Vanaf dat moment realiseerde ik me

dat Jalbert het leven van anderen ook ver-

rijkte. Dat veranderde mijn band met hem.

En vanaf toen kon ik ook meer van hem

genieten.”

W aarom heb je het ‘Broers en zussenboek’ geschreven?“Het móest er gewoon komen. Er

was nog helemaal geen boek met verhalen

van en onderzoek naar brussen in Neder-

land. Dat het krijgen van een gehandicapt

kind impact heeft op ouders, wordt al

jaren erkend, maar wat het voor brus-

sen betekent, daar wordt nog niet lang

aandacht aan geschonken. Toen ik klein

was had ik gigantisch veel vragen die

andere kinderen niet hadden. Ik had toen

graag een boek gehad met verhalen van

anderen. Met het ‘Broers en zussenboek’

kunnen brusjes kijken: hoe doen anderen

het? Ouders krijgen meer inzicht in hun

kinderen en het zou ook mooi zijn als

professionals deze verhalen in hun werk

gebruiken.”

W aarom heeft niemand dit eerder gedaan, denk je?“Het is toch nog een taboe. Vertel-

len dat je het soms enorm gehad hebt met

je gehandicapte broer of zus is niet altijd

even makkelijk. Soms wil je helemaal niks

uitleggen, want hij of zij is gewoon je broer

of zus. Het taboe dat brus zijn impact

heeft, is ook met dit boek nog niet volledig

doorbroken, maar dit is wel een mooie

eerste stap.”

“Veel mensen doen alsof hun leven perfect is. Ik vind dat pijnlijk”

OVERAnjet van Dijken is getrouwd met

Tiemen Brouwer en moeder van

Diede en Felix. Ze woont met haar

gezin in Frankrijk, waar ze aan het

‘Broers en zussenboek’ werkte.

Daarvoor was ze werkzaam bij

BNR Nieuwsradio.

Jalbert woont nog altijd in de

instelling, waar hij zelf vrienden

heeft gemaakt. Anjet is zijn mentor

en bewindvoerder en maakt nog

regelmatig een treinreis met haar

broer.

E n nu heb je zelfs een boek geschreven over broers en zussen van gehandicapte mensen. Wat is dat voor boek?“Het is een basisboek voor en door

‘brussen’, broers en zussen van een

gehandicapte iemand. Het bevat levens-

verhalen van brussen en korte commen-

taren van brussen op bepaalde stellingen

die binnen negen thema’s passen die uit

onderzoek naar voren zijn gekomen als

zijnde belangrijk voor brussen. Daarbij

moet je denken aan tijd hebben voor jezelf,

omgaan met vreemde reacties en samen

dingen doen. Bij ieder thema heb ik een

column geschreven.”

VIRTUS NITOR 017

Body, Mind & SoulAls afgestudeerd cultureel antropoloog woont Henriëtte van Ogtrop-Lurvink (aankomstjaar 1982) op veel plekken over de wereld. Na vijftien reizen tussen Singapore, Londen, Praag en San Francisco komt zij in aanraking met ‘Aura & Chakra Readings’. In deze readings voelt Henriëtte met haar ogen dicht de kleuren- en energievelden van mensen, waarmee zij inzicht krijgt in iemands persoonlijkheid en emotionele staat. Na een Aura & Chakra opleiding van Margriet van Bentum zet zij haar eigen praktijk ‘Groundation, energy wellness’ in Bussum op. Door haar readings raakt Henriëtte tevens geïnteresseerd in meditatie en yoga, waarin zij nu ook lessen geeft. Henriëtte over verschillende

vormen van bezinning.

VIRTUS NITOR 018

\INTERVIEW

MeditatieHet is steeds normaler dat mensen meer in hun gevoel durven komen.

De interesse naar bezieling en bezinning is gegroeid en dit is de

doelgroep waar Henriëtte mee werkt. Al drie jaar geeft Henriëtte

twee keer per week meditatieles, onder andere met behulp van

Auro-Soma therapie. In haar lessen maakt zij gebruik van alle

zintuigen. Door te ruiken, horen, zien en proeven kan men in het

moment komen en komt alles samen in het hier en nu.

“Mediteren is een manier om door middel van ademhaling bij

jezelf in het moment te komen. Door het optimaal benutten van

je zintuigen kan je tot rust komen om je de vraag te stellen: ‘Hoe

voel ik me eigenlijk echt?’ Door de ademhaling naar je buik te

brengen stimuleer je je ‘buikhersenen’ waardoor je op een andere

manier naar dingen kan kijken. Zo kan je het bezinningsmoment

opzoeken. Ik zou bezinning definiëren als ‘dichterbij je eigen

waarheid willen komen’. Dit kan alleen wanneer ieder zijn eigen

rust kan vinden. Dit hoeft niet altijd bewust te zijn. Door medi-

tatie kan je ook in ‘het moment zijn’ zonder dat je per se iets van

jezelf wilt of moet. In mijn meditatielessen breng ik mensen tot

rust zodat zij zelf hun eigen waarheid kunnen vinden. Mijn

waarheid ligt erin dat ik mensen graag bij hun waarheid breng.”

YogaIn haar werk gebruikt Henriëtte de driedeling ‘Body, Mind &

Soul’. Bij mediteren schakel je even de Mind uit om in contact te

komen met je Soul. Met yoga daarentegen schakel je even de Mind

uit om in contact te komen met je Body. Yoga is één worden met je

lichaam en de dynamische en fysieke vorm van bezinning.

“Je lichaam is in de driedeling ontzettend belangrijk en dit wordt

door yoga neergezet. Bezinning zie ik niet alleen als een mentaliteit

maar ook heel serieus op je lichaam ingaan. Door de bewustwording

wordt de taak van je lichaam duidelijk. Want die twee benen op

deze aarde lijken zo vanzelfsprekend maar het is belangrijk om

goed voor deze benen te zorgen. Yoga heeft dus te maken met

het goed verzorgen van je lichaam waardoor je door middel van

oefeningen de rust kan vinden in datzelfde lichaam. Deze ver-

zorging wordt tegenwoordig steeds duidelijker gestuurd door de

maatschappij. Er komen meer gezonde, ook vaak biologische pro-

ducten op de markt en mensen leren wat goed is voor het lichaam

en wat niet. Deze trend van gezond eten slaat vooral over op de

jongere generatie, deze is meer vatbaar voor het ‘rustmoment’.

Mijn zoon logeerde in een studentenhuis en daar aten ze

’s ochtends allerlei zaden door de yoghurt omdat zij dit lekker

vonden.”

Aura’s & Chakra’sToen Henriëtte begon met haar eigen ‘Aura & Chakra Readings’

haalde zij hier veel voldoening uit. Omdat je rustig wordt van

meditatie en yoga, kan je beter voelen en kun je naar binnen gericht

gaan waarnemen. “Door in iemands ‘higher self’ te kruipen wor-

den er veel mooie dingen gezegd over iemands persoonlijkheid.

Hiermee geef ik een duwtje in de rug en komen mensen op ver-

nieuwende ideeën.

Met deze ideeën moest wat gedaan worden en ik merkte dat

mensen hierna handvatten zochten om verandering in de situatie te

brengen. Deze handvatten wilde ik graag bieden en ik begon met

familieopstellingen. Persoonlijk vind ik dit het leukste werk.

Om met energievelden van mensen te werken en hiermee terug

naar de oorsprong, het gezin, te gaan was erg spannend. Veel vragen

worden beantwoord, zoals: Wat is de constellatie van je gezin?

Hoe functioneert een persoon in de samenleving vanuit het gezin?

Maar deze constellaties in het groot opzetten kostte veel tijd, energie

en mankracht. Gelukkig ontdekte ik dat familieopstellingen ook

een-op-een mogelijk zijn. Auro-Soma therapie is daarvoor een

goed hulpmiddel”

Auro-SomaIn haar praktijk maakt Henriëtte gebruik van Auro-Soma. Aan de

hand van deze kleurentherapie voert zij haar persoonlijke familie-

opstellingen uit. De kleurrijke oliën in flesjes helpen bij persoon-

lijke ontwikkeling en spirituele bewustwording.

“In mijn readings gebruik ik 110 flesjes die allemaal een verschil-

lende energie weergeven. Op kleur worden deze flesjes door de

cliënt uitgezocht. Elk flesje heeft zijn eigen energie die weer-

gegeven wordt door een eigen betekenis. Wanneer de flesjes zijn

uitgezocht wordt de opstelling door de cliënt gevormd en aan de

hand hiervan kan ik precies hetzelfde doen als bij de grote

constellaties.

VIRTUS NITOR 019

De energie van het flesje die je uitkiest heeft altijd iets te maken

met de band die je met dat bepaalde familielid hebt. Vanuit daar

kan ik kijken wat nog moet worden uitgewerkt. In eerste instantie

waren de flesjes puur hulpmiddelen om een familielid uit te

beelden, maar naderhand merkte ik hoe gevoelig die energieën

waren. Allerlei situaties van een persoon werden beschreven en

opgesteld. Zelfs over karaktereigenschappen kon ik met behulp

van de flesjes wat zeggen. Niet alleen de kleur van het flesje is een

hulpmiddel, ook de geur gebruik ik in mijn readings en in mijn

meditatielessen. Hierdoor worden alle zintuigen geprikkeld en kan

je tot rust komen.”

Ambitieuze maatschappijDe studenten van nu leven in een maatschappij waar alles altijd

beter, mooier, sneller en meer vooruitstrevend moet zijn. Er zijn

te veel keuzes en er is te weinig tijd. Toch nemen ze de rust om de

keuze te maken waar ze écht voor staan. Dit leidt tot wissels van

studie en dus gelukkigere studenten. Studenten kunnen kiezen wat

ze leuk vinden, waar hun hart ligt.

“In mijn werk merk ik dat jongeren het beter oppikken en er

voor openstaan. In andere generaties was er altijd minder ruimte

voor ‘zweverig gelul’. In de opbouw van de maatschappij van

toen moest men een stuk harder zijn. Nu, in deze tijd hoeft dat

niet meer zo. Iedereen kan op zijn eigen manier rust vinden en

daar is ook behoefte aan. Ondanks dat jongeren meer durven te

zoeken en daar de kans toe krijgen blijft men het eng vinden om

te realiseren dat je dicht bij jezelf komt. De angst voor het niet

voltooien van je ‘to-do-list’ en dus niet voldoen aan het plaatje

zorgt ervoor dat mensen soms negatief tegen de verschillende vormen

van bezinning aan kijken. Mensen vinden het een gedoe om tijd te

maken om rust te vinden. Ze zijn allang blij als ze tijd hebben om

even rustig te zitten. Bezinning wordt dus gezien als een luxe ding

en te veel navelstaren. Onder de jonge generatie is het geaccepteerd

om meer open te zijn en je eigen waarheid te vinden. Gelukkig

zien we dit ook steeds meer bij de oudere generaties. Het leuk

vinden van een baan wordt steeds belangrijker; geld is niet meer

het enige doel. Het is belangrijk om dat stukje waarheid te vinden

en in je eigen kracht te komen. Als men dit allemaal doet, bouwen

we aan een krachtige maatschappij.”

“Bezinning is dichterbij je eigen waarheid willen komen”

INTERVIEW/door Kiki van Maanen Fotografie Lavinia Lurvink

VIRTUS NITOR 020

\INTERVIEW

Hoe kwam je op het idee de Caius Cirkel op te richten?“Omdat ik onderzoek aan de universiteit deed, raakte ik een

beetje verwijderd van de kunst. Ik kwam er minder zelf mee in

aanraking. Omdat ik ook niet zóveel vrienden heb die elke keer

weer met mij mee willen naar openingen, beurzen en musea,

besloot ik me aan te melden bij een kunstclub. Op dat moment

had je de Sotheby’s Young Collectors en de Titus Cirkel, een groep

mecenassen aangesloten bij de Vereniging Rembrandt. Ik meldde

me bij de Young Collectors aan maar merkte al snel dat het voor-

namelijk een borrelclub was. Ook heel gezellig maar ik was juist

op zoek naar méér. De Titus Cirkel leek beter bij mij te passen

maar de instapleeftijd was 35 jaar. Ik was op dat moment 27. Na

verschillende gesprekken, onder andere met de voorzitter van de

Titus Cirkel werd ik tóch lid.”

“Het eerste diner met de Titus Cirkel was in het Rijksmuseum, vlak

voor de Nachtwacht. Ik kende niemand en ik was veruit de jongste.

Maar het was wel heel interessant én inspirerend. Ook zijn we in

Foam geweest en spraken we met kunstenaars op de Rijksakademie.

Maar in de gesprekken aan tafel merkte ik wel dat ik een generatie

jonger was. Toen mij werd gevraagd of ik een jongere cirkel wilde

oprichten, zei ik meteen ja. Ik begon met het uitschrijven van een

plan en bracht wat wijzigingen aan. Maar het doel, de mecenaat-

gedachte, bleef hetzelfde. Want hoe knullig het ook klinkt, er zijn

nog steeds mensen die denken dat musea zoals het Rijksmuseum

of een Gemeentemuseum ineens ontstaan, vanuit het idee: er zijn

stukken en die hangen daar. Maar al deze werken hebben een

geschiedenis van zichzelf, zijn aangekocht, geveild, in vele handen

geweest.”

Wie zijn de leden van de Caius Cirkel?“Nadat ik gevraagd werd, heb ik een kerngroep bij elkaar verzameld

om draagvlak te creëren. Ik wilde kijken of het idee wel te re-

aliseren was. Ik ben met Paul van den Biesen en Cees Roëll gaan

praten. Beiden ook uit Leiden maar wel hele verschillende types,

met ieder een eigen vriendenkring. Zij waren meteen enthousiast.

Vanuit een kleine kerngroep is de Cirkel inmiddels uitgegroeid tot

een hele diverse club van kunstliefhebbers, juist ook van buiten

Leiden. Van 27 tot 37 jaar oud, uit zowel de kunstwereld als de

corporate wereld. Sommigen doen het echt om de inhoud, anderen

juist om het netwerk. Maar ik denk dat voor iedereen geldt: kunst-

liefhebbers die het interessant vinden om het gesprek met elkaar

aan te gaan. Die graag ergens samen naar kijken om er daarna over

te kunnen praten én het belangrijk vinden betrokken te zijn met,

en een bijdrage te leveren aan het Nederlands kunstbezit.”

Is de Caius Cirkel een vorm van bezinning? “Bezinning in de zin van: inzien van het belang van het onder-

steunen van kunstenaars. Daar ben ik zelf intensief mee bezig:

mijn proefschrift gaat over de spanning tussen kunst en geld. De

mecenaatsgedachte zit daar natuurlijk al in. De beste kunst wordt

gemaakt als er een mecenas achter zit, de sector is niet autonoom.

Als jij je betrokken voelt als mens bij de samenleving, dan maakt

kunst – in al zijn vormen – daar deel van uit. En als je wilt dat

dat behouden blijft, dan ben je genoodzaakt om daar op enigerlei

wijze aan bij te dragen.”

“Kunst heeft vaak met bezinning te maken. Alles in de maatschap-

pij is nu zo snel, zo hectisch. Ik vind het van musea altijd geweldig dat

als je door de hal langzaam naar binnen loopt, je even helemaal

in een andere wereld terechtkomt. Een wereld die je inspireert,

shockeert of ergens de schoonheid van laat inzien. Een die de

maatschappij reflecteert, die je laat nadenken over waar je staat.

Kunst geeft echt verdieping aan het dagelijkse bestaan.”

“Het geheim van het succes van de Caius Cirkel? Dat zeg ik

natuurlijk niet! Maar het zal voor een groot deel te maken hebben

met mijn enthousiasme voor de kunsten. Ook vind ik het leuk

om mensen bij elkaar te brengen. Maar het belangrijkste is dat

het ergens over gáát en alle leden dat weten. En dan hoop je dat

iedereen de opgedane kennis later overbrengt, zodat uiteindelijk

de generaties na ons ook net zo kunnen blijven genieten van kunst

als wij dat nu doen.”

Meer informatie over de Caius Cirkel is te vinden op:

w w w.v e r e n i g i n g r e m b r a n d t . n l

Bezinning in de culturele sectorClaudine de With over het mecenaat van nu

Door de ingrijpende kortingen op de subsidies moeten culturele organisaties zich bezinnen op hun strategische positie, gaan ze nieuwe samenwerkingsverbanden aan en zijn ze op zoek naar nieuwe bronnen van financiering. Met Claudine de With, oprichtster van de Caius Cirkel, spreek ik over de totstandkoming van deze club jonge kunstweldoeners en de rol van het mecenaat binnen het Nederlandse culturele klimaat.

door Florentine Haverkamp fotografie Vrederick

VIRTUS NITOR 021

Wat is de Caius Cirkel?Een fonds op naam bij de Vereniging Rembrandt waarbij 70 jonge mecenassen zich inzetten voor de uitbreiding van de openbare museale collectie in Nederland. In 2010 is de cirkel, genoemd naar de Romeinse kunstminnaar en weldoener Caius Mecenas, opgericht vanuit een gemeenschappelijke interesse in kunst. De leden ontmoeten elkaar voor museum- en ga-leriebezoek, waar ze met kunstenaars en curatoren, maar ook met elkaar, spreken over kunst. Tijdens het jaarlijkse diner kiezen de leden, uit een selectie, het kunstwerk dat met het verzamelde bedrag gesteund zal worden.

Claudine in het kortClaudine de With (aankomstjaar 2001) studeerde Kunstgeschie-denis en doet momenteel promotieonderzoek aan de Erasmus Universiteit in Rotterdam naar de spanning tussen kunst en geld. Haar proefschrift verschijnt in romanvorm. Claudine is tevens ver-bonden aan de Stichting Atelier voor Creativiteit en Ondernemer-schap en als spreker aan de Amsterdam University College.

In 2010 richtte ze de Caius Cirkel op.

“Kunst geeft echt verdieping aan het dagelijkse bestaan”

VIRTUS NITOR 022

MINERVAGEEFT BALANS

VIRTUS NITOR 023

Graag richt ik namens de Bestuursgang enige woorden

tot u in deze snelle, drukke tijden. De grote lustrum-

klok die een felle, rode kleur verspreidt op Sociëteit

tikt steeds sneller af. Nog maar een paar maanden

tot het twee-eeuwenfeest. Nu de trein van het lustrumjaar verder

dendert, is het goed om even tot bezinning te komen en de balans

op te maken. Waar zijn wij na twee eeuwen gestrand en hoe gaan

we verder?

Met de toenemende studiedruk en aangescherpte langstudeer-

regelingen groeit de twijfel over studentenverenigingen en de

toegevoegde waarde daarvan. Is de belofte van dat extra’s op je

studententijd nog wel waar te maken?

Bijna tweehonderd jaar geleden kwam een groepje studenten op

het revolutionaire idee om gelijkgestemden, allen afkomstig uit

een andere streek, in het voor hen nog onbekende Leiden, te vere-

nigen, hen hier thuis te laten voelen en een leerschool te bieden.

De vereniging diende met andere woorden “zorg te dragen voor

de opvang van haar leden, hen mogelijkheden tot ontplooiing te

bieden, en hun onderlinge omgang te bevorderen.” De kern achter

deze doelstelling is echter na twee eeuwen nauwelijks veranderd.

Minerva is vandaag de dag exact deze optelsom. Zij biedt ten

eerste haar leden meer dan honderd ledenhuizen waar je gezellig

kunt wonen met gelijkgestemden. Een hechte vriendenkring: van

club-, huis-, verbands-, subvereniging- en gezelschapsgenootjes.

Minerva biedt de mogelijkheden om je te ontwikkelen, als

student en als mens.

Een evenwichtige balans tussen de studie en de fles. Minerva en

haar leden zijn goed voor een extra duwtje in de rug. Niemand

zal ooit vergeten naar Leiden te zijn gekomen vanwege de studie.

Zonder punten ben je geen student en tel je niet echt mee. Deze

studieversnelling wordt tevens bevorderd door op steeds meer

manieren het verenigingsleven te combineren met academische

ondersteuning. Denk hierbij aan de repetitoren en faculteits-

groepen die op een laagdrempelige manier worden aangeboden

aan leden. Op verschillende wijzen kunnen eerste-en tweedejaars

aankloppen voor specifieke hulp en begeleiding. Iets wat op de

gemiddelde studieverenigingen vaak ontbreekt. Daarnaast is er

volop ruimte voor intellectuele ontplooiing door de talloze sym-

posia, lezingen en carrière-evenementen die worden georgani-

seerd. Dat afgelopen jaar 86,7 procent van de eerstejaars zijn of

haar eerste studiejaar is doorgekomen – een getal dat vele malen

hoger ligt dan dat van de universiteit – geeft aan dat

ambitie nog steeds kenmerkend is voor onze leden.

Minerva ontleent haar bestaansrecht echter aan het feit dat een

student meer moet doen dan alleen in de bibliotheek zitten en zijn

kennis uit boeken halen. Waar de universiteit de boeken en intel-

lectuele kennis verschaft, is Minerva de leerschool, een veilige

speeltuin. Een plek waar je fouten mag maken, maar vooral een

plek waar je mens leert worden. De dingen die je doet buiten het

studeren, zijn namelijk pas vormend voor de rest van je leven.

Met de groeiende vereniging is er steeds meer ruimte voor sub-

verenigingen en gezelschappen. Er is een scala aan sportieve sub-

verenigingen waarin je je talenten kunt benutten of nieuwe ta-

lenten kunt ontdekken. Ook op creatief vlak kan het lidmaatschap

steeds verder worden uitgebouwd met kunstzinnige uitspattingen

zoals het Sempre Orkest, LST, de Cineasten, Crea en de nieuwe

multimediagroep die zich op zeer modern wijze inzet voor de

digitalisering van onze vereniging.

Unieke subcommissies en verenigingen zijn een toevoeging op

hetgeen je studeert, waardoor je op een relatief gecontroleerde

manier wordt klaargestoomd voor de rest van je leven.

Wat je voor je lidmaatschap krijgt, zijn de kernwaarden waar

Minerva voor staat: een unieke, sociale omgeving waar je lang-

durige vriendschappen kan opbouwen met daarnaast tal van

mogelijkheden om je op academisch, sportief en creatief vlak

te ontplooien. Als je in Leiden bent gaan studeren, maar je hebt

niet rond kunnen lopen op Minerva, dan heb je een hele mooie

kans gemist.

Nu de vereniging verder raast en zich op maakt voor het grote

lustrum in juni, is het goed om de balans op te maken. Minerva

heeft in het verleden bewezen een surplus te bieden, iets

extra’s toe te voegen aan het studentenleven. De ruim 370

nieuwe eerstejaars – een recordaantal sinds 1994 – menen in

ieder geval dat Minerva dit nog steeds biedt.

door Wenneke Stikker, Collegii h.t. Praeses LSV MINERVA/

VIRTUS NITOR 024

\INTERVIEW

We ontmoeten elkaar in het

Leidse Van der Werfpark.

Talloze groepjes toeristen

worden rondgeleid door gidsen die trots

vertellen over hun stad en over de burger-

vader die ten tijde van het Spaanse beleg

(1573-1574) de hongerige en dorstige

stadsbewoners zijn lichaam aanbood. Ik

vraag Florine naar de trend dat (bijna)

afgestudeerde leden wegtrekken uit

Leiden en zich bij voorkeur settelen in

Amsterdam. Om daar gezamenlijk een

pand te betrekken. “Ik woon sinds kort

in Amsterdam-Zuid, met onder anderen

Suzanne van Welie [oud-Commissaris

Reünisten, EdO]. Ik wil stage lopen bij

twee grotere kantoren. Dat zal stevig

aanpoten worden. Het is dan wel zo pret-

tig als je thuiskomt en je je verhalen kunt

delen met bekenden om je heen.”

Lekker studerenFlorine komt uit Den Haag. Waarom

Notarieel Recht in Leiden? “Mijn ouders

studeerden in Leiden. Het lag voor mij

voor de hand daar ook naar toe te gaan.

Tijdens mijn examenjaar heb ik een dagje

meegelopen op een advocatenkantoor.

En na mijn eindexamen heb ik een gap

year gedaan in Florence. Daar heb ik

Italiaans geleerd én een paar keuzevak-

ken gevolgd waaronder erfrecht en

familierecht. Ik wist precies wat ik

wilde.” Toch maakte ze haar definitieve

keuze pas in Leiden. “Het was eigenlijk

nog zo ver weg. Ik wilde vooral gewoon

lekker beginnen met de studie. Notaris

worden, werken op een groot of klein

kantoor, of toch liever iets anders?

Ik was er niet mee bezig.”

ActiviteitenDe tijden zijn veranderd. Was vroeger ‘de

eeuwige student’ meer regel dan uitzon-

dering, tegenwoordig is dat anders. Ook

het Collegium heeft nieuw beleid ontwik-

keld, zodat eerstejaars beter een modus

leren vinden tussen het behalen van vol-

doende studiepunten en een mooie tijd

op Sociëteit. “Ik heb tijdens mijn studie

gemerkt dat je goed om je heen moet

kijken, en je moet richten op je carrière.

Werken aan jezelf én aan je curriculum

vitae is heel belangrijk. Enerzijds kijken

naar je toekomst, anderzijds leuke dingen

doen. Ik heb in de Almanakcommissie

gezeten, omdat ik ervaring wilde opdoen.

Ik heb zaken echter nooit van tevoren

uitgestippeld. Wilde dingen doen die ik

leuk vond. Nooit met de insteek dat ik

het goed kon gebruiken. Maar de leden

geven je wel mee dat het hebben van

(bestuurs)functies gewenst is.”

Florine Kuiperi (aankomstjaar 2008) verwacht begin 2014 haar studie Notarieel Recht af te ronden. Een gesprek over het vinden van een modus tussen (hard) studeren en de tent. “Je moet tijdens je studie al goed om je heen kijken. Je bezinnen op je toekomst. Dat betekent dat je aan jezelf én aan je curriculum vitae moet werken.”

“Werken aan jezelf en aan je curriculum vitaeis heel belangrijk”

Gezond laveren tussen studiedruk en baantjes

VIRTUS NITOR 025

Zinnen verzettenNa de propedeuse (bachelorfase) heeft Florine

gekozen voor één master. Ze vertelt: “Ik heb er nooit

voor hoeven kiezen. Nu, in de afstudeerfase, wil ik

stage lopen op twee grotere kantoren. Daaruit zal

komen of het vak me bevalt, of het voor mij is weg-

gelegd. Ik weet nu nog niet of ik notaris wil worden,

notarieel jurist of misschien iets heel anders. Het is

voor mij een stukje bezinning. Hoe en waar zie ik

mezelf in de toekomst? Hard werken in Amsterdam,

zeker het eerste jaar. Daar ben ik me heel goed van

bewust. Maar ik heb daarnaast gelukkig ook nog

hobby’s: hockey en skiën (‘mijn passie!’). Tijd voor

een sociaal leven moet ik zélf maken. Ik ben zojuist

begonnen in een damesteam van de Amsterdamse

club VVV. Dat team is opgericht door meisjes uit

Leiden en Utrecht. Daarin kan ik goed mijn zinnen

verzetten.”

DroomFlorine mag op dit moment dan nog geen concrete

ideeën hebben, ze gaat wel haar droom achterna.

“Ik heb vanuit Minerva altijd positieve feedback

gekregen. Heb je je studiepunten binnen, dan kun

je gaan doen wat je wil. Ook was er veel stimulans

vanuit mijn huis. Kwam je van college, moest je hop

hop naar de UB!” Wat heeft ze opgestoken van haar

studie en Minerva? Florine: “Ik heb lekker genoten

van mijn Leidse tijd. [lachend] Ben niet in de goot

beland! Wat betreft de toekomst, blijf ik goed en

kritisch nadenken. Ik heb ervaren dat er tegenwoor-

dig de druk is om snel af te studeren. Anderzijds

kun je deze tijd ook nooit meer overdoen!”

INTERVIEW/door Edwin den Os fotografie Lavinia Lurvink

VIRTUS NITOR 026

VIRTUS NITOR 027

VIRTUS NITOR 028VIRTUS NITOR 028

\200 JAAR MINERVA

Zoals u waarschijnlijk bekend is, viert Sociëteit ‘Minerva’ in het jaar 2014 haar tweehonderdjarig

bestaan, een historische mijlpaal.

De Lustrumcommissie is al enkele maanden bezig met de organisatie van het 40ste Lustrum. Zo

worden onze plannen concreter en begint alles langzamerhand steeds meer vorm te krijgen.

Het lustrumthema en het terrein zijn allesbepalend voor die vorm. Wat voor thema past er bij onze

tweehonderdste verjaardag? Welk woord of welke slagzin is waardig genoeg voor 200 jaar Sociëteit?

Na heftige brainstormsessies en felle discussies kan ik u met trots zeggen dat het thema voor ons

40ste Lustrum is geworden:

PARADOX200 jaar tijdloos

ThemaMaar waarom Paradox? Als we ‘paradox’ opzoeken in het woordenboek, vinden we de volgende

betekenis:

‘Een paradox is een ogenschijnlijk tegenstrijdige situatie, die lijkt in te gaan tegen ons gevoel voor logica, onze verwachting of onze intuïtie. Ogenschijnlijk, omdat de vermeende tegenstrijdigheid veelal berust op een denkfout of een verkeerde redenering’

Een uitleg die eigenlijk precies van toepassing is op het lidmaatschap en op onze vereniging.

Het is namelijk ogenschijnlijk tegenstrijdig dat een lid van Minerva naast het lidmaatschap goed kan

blijven studeren. Voor buitenstaanders is het moeilijk te begrijpen dat de studentikoze leefwijze van

Minervanen bijdraagt aan hun persoonlijke ontwikkeling.

De buitenstaander maakt ten aanzien van het lidmaatschap een denkfout, en in deze denkfout

berust de paradox. Zo denkt de buitenstaander dat het geborrel tot in de late uurtjes de leden

belemmert in hun studieactiviteiten. Daarin heeft hij, in eerste instantie, gelijk. De paradoxale

denk-fout zit hem echter hierin: voor academische vorming is meer nodig dan uren maken in de

bibliotheek alleen. Daarbij moet de waarde van al die avonden op Sociëteit niet onderschat worden.

Het lidmaatschap zorgt voor een sociale motivator om jezelf te blijven ontwikkelen. Lid zijn betekent

uitdagen en uitgedaagd worden. Het lidmaatschap is een paradox die alleen wij begrijpen.

Ook aan de vereniging kleeft een paradox rondom de identiteitsvraag. Er lijkt een voortdurende

strijd te heersen tussen de waarde van tradities en hun toepasbaarheid in de tijdgeest. Zo droeg

iedereen 100 jaar geleden bijvoorbeeld een jasje en een dasje. Nu lijkt dit een traditie te zijn waaraan

krampachtig wordt vastgehouden. De vraag is hoe serieus je nog met deze traditie wordt genomen

in de huidige maatschappij.

Maar is er ook werkelijk een strijd tussen de onvergankelijkheid van tradities en de dynamiek van de

tijdgeest? Is er sprake van een gespannen relatie tussen die twee? Ja, zo lijkt het… In deze vragen

ligt onze zoektocht naar de identiteit van 200 jaar Minerva besloten. Zijn de waarden die leden op

Minerva worden bijgebracht van waarde nog toepasbaar in de buitenwereld? Is Minerva een kleine

oefensamenleving? Ja, zo lijkt het… Wat is waar? Waarin ligt de illusie opgesloten? Wat is 200 jaar

Minerva?

Waarde Reünist(e),

VIRTUS NITOR 029

Op het eerste gezicht lijkt het net alsof er in 200 jaar tijd enorm veel veranderd is. Minerva is

vooruitstrevend en gaat altijd met haar tijd mee. Zo is Minerva als eerste gefuseerd, liet zij als eerste

HBO’ers toe en was zij de eerste die haar traditionele ontgroening hervormde.

Het lijkt erop dat er grote contrasten zichtbaar zijn in het Minerva van toen en het Minerva van nu.

Maar niets is minder waar. Minerva is in haar kern tijdloos, onveranderd en haarzelf. We gaan met

onze tijd mee, maar zullen onze tradities altijd in stand houden. We zijn oud maar zullen altijd jeug-

dig blijven. Er ligt een hele geschiedenis achter ons maar het beste moet nog komen. Minerva is een

paradox; tijdloos, al 200 jaar.

TerreinWe hebben in recordtijd een Lustrumterrein gevonden. Het is een terrein in en rond een oud school-

gebouw aan de Ter Haarkade, midden in het centrum van Leiden. De totale oppervlakte bedraagt

rond de 30.000 vierkante meter.

De lustrumfeesten vinden plaats in het lustrumgebouw en op de binnenplaats. Hier wordt ruimte

geboden aan 6 feestzalen, de ZME tweede conversatiezaal, meerdere restaurants en een uitgebreid

terras.

De aangrenzende grasvelden worden gebruikt voor het Reünistenweekend en voor de Lustrummusical.

Daar wordt een podium gebouwd voor het Reünistenconcert, een amfitheater voor de musical en een

grote cateringtent om iedereen te kunnen voorzien van een hapje en een drankje. Op en rondom het

Lustrumterrein vinden tal van activiteiten plaats. Twee weken lang een onvergetelijk feest op de, in

onze ogen, beste lustrumlocatie ooit.

AanmeldenEen druk bezocht en geslaagd Reünistenweekend is dit Lustrum een groot speerpunt. Het enige wat wij van u nodig hebben is een aanmelding op www.lustrumminerva.nl. Zonder aanmelding krijgt u geen toegang tot de kaartverkoop. Daarnaast worden er geen kaarten aan de deur verkocht. Bent u van plan om naar het Reünistenweekend te gaan en heb u zichzelf nog niet aangemeld? Doe dat dan zo snel mogelijk.

Hopende u op het Lustrumterrein te mogen ontvangen, verblijf ik,

Met Lustrale groet,

F.R. Lameijer

Praeses Lustrumcommissie voor het 40ste Lustrum van Sociëteit ‘Minerva’.

“Minerva is in haar kerntijdloos, onveranderden zichzelf”

VIRTUS NITOR 030

‘ Te voren was er geene bepaalde Studenten-Sociëteit; de Leidsche burgers en de Studenten hadden er gezamenlijk eene bij Hogenstraten op de Breedestraat (waar nu juffrouw Charldorp woont). In 1814 is de eerste Studenten-Sociëteit Minerva opgerigt bij van den Heuvel in de twee Kolommen.’

Door bovenstaande tekst werden wij er afgelopen voorjaar op gewezen dat in de zomer van 2014

het 200-jarig bestaan van Sociëteit ‘Minerva’ wordt gevierd. Tijdens het twee-eeuwenfeest wordt er

aandacht geschonken aan alle aspecten die Minerva rijk is: De Leden van de LSVM, alle Reünisten,

ook die van het LSC en de VVSL. Echter ook alle gezelschappen, subverenigingen en subcommissies

komen aan bod tijdens het 40ste Lustrum van Sociëteit ‘Minerva’.

In de twee weken dat we het Lustrum vieren, richten wij onze aandacht in het eerste weekend op de

Reünisten. De verantwoordelijkheid van de organisatie van het Reünistenweekend ligt bij een nieuwe

functionaris binnen de Lustrumcommissie, namelijk de Vice-Praeses. Daarom zal ik u informeren

over het Reünistenweekend tijdens het twee-eeuwenfeest.

Het 40ste Lustrum wordt gevierd van 27 juni tot en met 11 juli 2014 op het Lustrumterrein aan de

Ter Haar Kade. Het Reünistenweekend dat op zaterdag 28 en zondag 29 juni 2014 plaatsvindt, wordt

ook gehouden op dit Lustrumterrein. Een uitgesproken kans om u van alle aspecten van het Lustrum

mee te laten genieten.

ProgrammaTijdens het Reünistenweekend is er een breed programma met veel verscheidene activiteiten die

hieronder kort toegelicht worden. Graag wil ik u op het hart drukken dat het programma van het

Reünistenweekend op dit moment nog onder voorbehoud is.

Op zaterdag 28 juni wordt traditiegetrouw in de Pieterskerk het 40ste Lustrum officieel geopend.

In de Pieterskerk komen verschillende sprekers aan bod en zijn er spetterende acts om het grote

feest te openen. Graag benadruk ik dat deze opening alleen op uitnodiging toegankelijk is.

Voor het LSC en de VVSL is er de mogelijkheid om op Sociëteit ‘Minerva’ aan de Breestraat onder

het genot van een kopje koffie of thee de officiële opening live te volgen.

Vervolgens worden alle Reünisten welkom geheten op de parkeerplaats bij Molen de Valk waar er

een lunch voor u klaar staat. Tijdens deze lunch wordt al langzaam de Optocht opgesteld.

De traditionele Optocht zal langs alle hoogtepunten van onze Sleutelstad komen, namelijk het

Rapenburg met haar vele bezienswaardigheden. Vervolgens komen wij over de Breestraat langs de

huidige Sociëteit. Uiteindelijk komen wij terecht bij het spetterende Lustrumterrein aan de Ter Haar

Kade.

- Mocht u als Reünist slecht ter been zijn, dan is er de mogelijkheid om per auto de optocht

mee te maken. Dit kunt u doorgeven aan de Vice-Praeses.

- Heeft u in uw studententijd samen met uw vrienden van Minerva in een muziekband

gespeeld? Zou u dit dan willen doorgeven aan de Vice-Praeses?

Aangekomen op de Ter Haar Kade, begint de borrel op het Lustrumterrein. Er is daar van alles te

doen. Zo kunt u terecht bij de Terreincommissie voor een complete rondleiding over het Lustrum-

terrein, de vele verschillende zalen bezoeken, waaronder de ZME Tweede Conversatiezaal, de Lus-

trummusical ‘Cabaret’ bezoeken. Ook zijn er verschillende decorstukken uit Leiden naar het Terrein

gehaald: zo kunt u bijvoorbeeld opnieuw uw handtekening in het Zweetkamertje zetten. Natuurlijk is

het ook mogelijkom met uw Huis of Jaarclub te borrelen of te dineren op het Terrein.

Waarde Reünist(e),

\200 JAAR MINERVA

VIRTUS NITOR 031

Heeft u in een Minervahuis gewoond dat helaas al is opgeheven? Er is een mogelijkheid om op het Lustrumterrein met uw Huis te

borrelen. Mocht u hier interesse in hebben, kunt u dat doorgeven aan de Vice-Praeses.

’s Avonds is er een divers scala aan artiesten die het twee-eeuwenfeest tot een spetterend festijn zullen maken. Om 21.00 uur zal in ieder

geval een grootse act zijn om met alle Reünisten en Leden ons 200-jarig bestaan te vieren.

Op zondag 29 juni ligt de nadruk op alle subverenigingen en gezelschappen die Minerva rijk is. Zo wordt er een Autorally georganiseerd

die zowel voor Leden als Reünisten toegankelijk is. Verder krijgen subverenigingen en gezelschappen de kans om activiteiten te

organiseren gedurende deze dag.

Wilt u helpen om activiteiten voor uw subvereniging te organiseren? Dan horen wij dit graag.

www.lustrumminerva.nlGedurende de succesvolle Reünistenavonden in november hebben wij al een grote slag gemaakt met de aanmeldingen voor het twee-

eeuwenfeest. Om dit Reünistenweekend tot een fantastisch succes te maken, hebben we uw hulp nodig. Bent u van plan om naar het

Lustrum te komen in de zomer van 2014? Dan verwijzen wij u naar www.lustrumminerva.nl. Onder het kopje ‘Reünisten’ kunt u zich

aanmelden voor het Reünistenweekend. Zonder deze aanmelding is het niet mogelijk om kaarten te kopen voor het twee-eeuwenfeest.

Met deze aanmelding wordt u op de hoogte gehouden van het nieuws betreffende het 40ste Lustrum. De website biedt de mogelijkheid

om uw Jaarclubgenoten, Huisgenoten en andere vrienden te wijzen op het twee-eeuwenfeest.

Financiële CommissieOp de website kunt u verschillende manieren vinden hoe u bij kunt bijdragen aan de organisatie van het 40ste Lustrum. In deze moeilijke

economische tijden is de hulp van u als Reünist erg welkom om het 40ste Lustrum te organiseren.

De Financiële Commissie is hard bezig om het 40ste Lustrum tot een succes te maken. Zij bieden voor Reünisten ook vele mogelijkheden

om een bijdrage te leveren aan het 40ste Lustrum. Een van deze mogelijkheden is de Corporate Gids. Zo kunt u op persoonlijke titel iets

vertellen over het bedrijf waar u werkzaam in bent. Voor alle mogelijkheden verwijzen wij u graag naar www.lustrumminerva.nl.

Mocht u nog andere ideeën hebben voor de Financiële Commissie, kunt u contact opnemen met fico@lustrumminerva.nl.

Duidelijk is dat de organisatie van het Reünistenweekend een groot project is. Met uw hulp kan ik u verzekeren dat het twee-eeuwenfeest

een fantastisch evenement wordt. Mocht u in wat voor vorm dan ook hulp kunnen bieden bij deze organisatie, dan vraag ik u om contact

op te nemen met vice-praeses@lustrumminerva.nl

De procedure van de kaartverkoop ontvangt u per e-mail omstreeks januari 2014. De zomereditie van de Virtus Nitor zal in het teken

staan van het 40ste Lustrum. Het programma wordt er uitgebreid in besproken, net zoals andere informatie betreffende het

twee-eeuwenfeest.

Zet allen 28 en 29 juni 2014 in uw agenda en meld u aan op www.lustrumminerva.nl. Ik hoop u in groten getale te mogen ontvangen.

Met Lustrale groet,

Rozemijn van der Ven

Vice-Praeses Lustrumcommissie voor het 40ste Lustrum van Sociëteit ‘Minerva’

VIRTUS NITOR 032

\FOTOREPORTAGE

De Commissies voor het 40ste Lustrum van Sociëteit Minerva

Het besef van de enorme omvang van dit Lustrum

begint langzaamaan te dagen. De commissies die

het Lustrum gaan dragen beginnen zich langzaam te

vormen. Graag geven wij u kennis van de namen van

de eerste vijf commissies.

Praeses F.R. Lameijer

Vice-praeses Rozemijn van der Ven

Ab-actis Marloes van Loon

Quaestor I O.P. Quist

Quaestor II P.A.J. Kouijzer

Commissaris Extern Celine Lemoine

Commissaris Intern Kristel Dodde

Commissaris Terrein R.E.J. van de Meer

De Lustrumcommissie

VIRTUS NITOR 033

VIRTUS NITOR 034

\FOTOREPORTAGE

VIRTUS NITOR 035

Praeses C. van Gastel

Lynn van den Berg

M. Blom

Hilde Dekker

A. van Gent

Vivianne van der Hauw

E. Schneider

Charlotte Wijlhuizen

De Financiële Commissie:

VIRTUS NITOR 036

\FOTOREPORTAGE

Praeses J. Kahn

Milou van Leest

M. van der Bas

Eva Snijder

Leonie van Hoof

P. Hamer

Ellen Verouden

D. Poppema

Kim Plasmans

M.Mulder

Fokkedien Tummers

B. Woltjes

De Terreincommissie:

VIRTUS NITOR 037

VIRTUS NITOR 038

\FOTOREPORTAGE

Praeses Lilian Palliser

T. Bernard

Sophie Lourens

F. Versélewel de Witt Hamer

F. in de Braekt

Noor van Ijzinga Veenstra

Maxime van der Donk

S. Kremer

De Feestcommissie

VIRTUS NITOR 039

VIRTUS NITOR 040

\FOTOREPORTAGE

Praeses Isabella van Leeuwaarden

C. Arke

B. Custers

Minke Frequin

R. van Middendorp

Paula Schriek

Eline de Visser

Martijn van de Weerdt

De Ski Commissie

VIRTUS NITOR 041

VIRTUS NITOR 042

Natuurlijk laten reünisten zich bij deze bijzondere lustrumviering niet onbetuigd. Onze studententijd blijft toch de unieke periode waarin we – ieder op eigen manier – vriendschappen sloten die tot op vandaag een rol in ons leven spelen. Die vriendschap met elkaar vieren we regelmatig in kleine en besloten kring, maar natuurlijk uitbundig en massaal tijdens het komende Lustrum 2014. Een perfect moment dus voor reünisten om eens ‘goed uit te pakken’ met een cadeau. Maar wat moet dat zijn?

Daarover heeft het Reünistenfonds intensief gesproken met de

Bestuursgang van LSV Minerva. Volgens hen moet het cadeau

“bijdragen aan de ambitie van de Vereniging om vooral een goede

verstandhouding met de Universiteit en de stad Leiden te onder-

houden.” En die kan altijd beter, antwoordden wij toen met

enig gevoel voor understatement.

Zo kwam de centrale vraag ter leestafel: is het mogelijk om – met

elkaars hulp – de Leidse drie-eenheid Vereniging, Universiteit en

Stad weer eens goed inhoudelijk en (niet te vergeten) humorvol

op de kaart te zetten? Niet alleen om de noodzaak van een goede

onderlinge verstandhouding te benadrukken, maar ook om te

laten zien dat in Leiden wetenschap en persoonlijke ontwikkeling

per definitie hand in hand gaan. En dat Vereniging, Universiteit en

Stad daarin een centrale rol spelen.

Zo is vanuit de Bestuursgang het idee voor het Lustrumcadeau

en de Lustrumactie begonnen. En wij volgen en ondersteunen die

actie graag. Een Lustrumactie waarvoor wij de komende maanden

alle reünisten die u en wij maar kennen een financiële bijdrage

willen vragen.

Hoe gaat de Lustrumactie werken en wat moet u op dit moment weten?De bijdrage die wij reünisten vragen komt ter beschikking van het

Minerva Scholarship Fund, het studiefonds van de Vereniging dat

bijzondere en exclusieve projecten van studenten in binnen- en

buitenland ondersteunt.

Deze Stichting zal het gedoneerde geld voor de Lustrumactie

gebruiken voor de unieke, terugkerende wetenschapsconferentie

die wij onze Vereniging samen cadeau geven: de Minerva Big

Challenge Lecture.

VIRTUS NITOR 043

MINERVA BIG CHALLENGE LECTUREDe wereld staat voor grote uitdagingen zoals klimaatveran-

dering en wereldwijde voedselproblemen. De Europese

Unie verwacht van universiteiten dat zij wetenschappelijk

onderzoek doen naar oplossingen hiervoor. Voor de Minerva

Big Challenge Lecture

wordt een topwetenschapper (Nobelprijswinnaar of field

medalist) uitgenodigd, gekoppeld aan een vakgebied waarin

de Universiteit Leiden toonaangevend is.

De grote wetenschappelijke conferentie wordt in de praktijk

ingevuld en georganiseerd door vertegenwoordigers (stu-

denten en medewerkers) van de genoemde drie-eenheid

Vereniging, Universiteit en Stad. Wij hopen – en verwachten

– dat er ook onder reünisten belangstellenden zijn die graag

aan de voorbereiding meewerken. Zo werken studenten én

reünisten samen aan dit unieke project.

De eerste Minerva Big Challenge Lecture zal samenvallen met het

Lustrum van de Universiteit in 2015. Het massaal toegestroomde

publiek bestaat uit leden en reünisten van onze dan 201-jarige

Vereniging, connecties van de Universiteit en de stad Leiden

en een bescheiden vertegenwoordiging van de pers. Plaats van

handeling is de Pieterskerk. Na afloop zal een spectaculair Vrien-

dendiner plaatsvinden op Sociëteit Minerva, waar alle reünisten en

andere genodigden van die dag van harte welkom zijn. Het zal een

gedenkwaardige dag en avond worden!

Binnenkort ontvangt u berichten via email, Facebook, LinkedIn,

Snapchat en ouderwetse post over nadere invulling van het

programma, het Comité van aanbeveling en niet te vergeten het

rekeningnummer voor uw bijdrage aan het onvergetelijke, onvol-

prezen en nu al ongeëvenaarde Groot niet te vermijden Leidsche

Reünisten Lustrumcadeau 2014.

Met een hartelijke reünistengroet,

Christiaan Baardman

Voorzitter bestuur Reünistenfonds Minerva

Voor de Lustrumactie is een bankrekening geopend:

Reünistenfonds Minerva inzake Lustrum

5 6 .49 .0 6 . 9 4 8

U kunt nu al storten.

LUSTRUM/

VVSL/

Twee eeuwen fees óók voor èlesZoals u allen weet zijn de VVSL en het LSC per 1 januari 1974 de LSV Minerva geworden. Onze VVSL vormt dus

samen met het LSC een van de pijlers van de LSV Minerva, met naast zich de zelfstandige rechtspersoon Sociëteit

Minerva. Het reünistenweekend op 28 en 29 juni 2014, tijdens het twee-eeuwenfeest, is er dus ook voor de reünisten

van de VVSL.

De vorig jaar opgerichte VVSL Adviescommissie is al enkele malen in overleg getreden met de h.t. Bestuursgang en

de Lustrum Commissie om ervoor te zorgen dat de VVSL haar eigen plek krijgt binnen het twee-eeuwenfeest. In de

VVSL Adviescommissie, onder voorzitterschap van Susanne Bins-van Waegeningh, zijn de jaren vanaf 1949 tot aan de

fusie vertegenwoordigd. Hiermee is een zo breed mogelijk klankbord ontstaan, waaraan door de huidige bestuurders

van Minerva veel waarde wordt gehecht.

Velen van u hebben de oproep tot het lustrum en de mogelijkheid zich op te geven reeds per e-mail ontvangen.

Maar niet alle e-mailadressen van oud-VVSL leden zijn bekend. Vandaar de oproep:

• uwnaam+adres+jaarvanaankomst+e-mailadrestesturenaanreunisten@lsvminverva.nl

• indienugeene-mailadresbezit:uwnaam+jaarvanaankomst+postadrestesturenaanLSVMinerva,

t.a.v. Kiki van Maanen (Commissaris Reünisten), Breestraat 50, 2311 CS Leiden, opdat u per post een

uitnodiging kunt ontvangen.

Minerva werkt zo groen en zuinig mogelijk, derhalve bij voorkeur per e-mail. Dit houdt uiteraard ook in dat naar de huidige maatstaven waarborgen zijn ingebouwd voor het behoud van uw privacy.

In verband met het Minverva lustrum is in gemeenschappelijk overleg besloten de VVSL dies in januari 2014 niet te laten plaatsvinden (wat niet wegneemt dat de VVSL in januari 2015 zeker weer haar eigen 115e lustrum zal vieren).

Hoort zegt het voort aan vriendinnen die mogelijk niet op de hoogte zijn van de komende feestelijkheden!

VIRTUS NITOR 044

Wil je een keer iets anders? Een combinatie van een mooie reis naar Zuid-Amerika en

vrijwilligerswerk? Of een stage in het buitenland?

De stichting El Manguaré biedt onderwijs en ontwikkeling aan kinderen de achterstandswijken van Iquitos, een Amazone-

stadmidden in het oerwoud van Noordoost Peru.

Lijkt dit je wat? Check www.elmanguare.nlvoor meer informatie. Voor vragen kun je contact opnemen met onze coördinator stagiaires & vrijwilligers, Marie Yvonne van Waesberghe,

06 51 55 93 20

REUNISTENFONDS/

VIRTUS NITOR 046

Het Reünistenfonds geeft, zoals u weet, financiële steun aan activiteiten van Minerva en haar subverenigingen en springt bij als Minerva noodzakelijke grote investeringen moet doen. Hiervoor wordt jaarlijks steeds tweederde van het nettoresultaat aangewend. Voor het jaar 2013-2014 is een bedrag van ruim € 170.000,- beschikbaar. Een overzicht van de projecten en gezelschappen die op steun van het Reünistenfonds kunnen rekenen.

- Academische Commissie

- Carrière Commissie

- Ledenwerving en Contact Commissie

- Externe betrekkingen

- Junior-senior diners

- Minerva Scholarship Fund

- Internationalisering

- Auditorenfonds

- Aanvullend pensioen voor nabestaanden oud-personeel

- Leningen voor nieuw telefoonsysteem

- ICT-project

- Zonnepanelen

- Replica pokelkastje

- Multimediagezelschap

- KRSV Njord

- Leidse Studs

- Sempre Crescendo

- Studenten Rugby Gezelschap

- Leids Studenten Toneel (LST)

- Leidse Studenten Mixed Lawn Tennis Vereniging

- Leidsche Studenten Aeroclub & Aeronautisch Dispuut

- Pin High

- Pro Patria

- Arena

- Carroussel

CorpsmuseumTer gelegenheid van het lustrum wordt het Corpsmuseum geopend. Deze tentoonstelling is niet alleen voor leden,

maar ook voor reünisten en externe geïnteresseerden interessant. Het Reünistenfonds draag € 5.000,- bij aan de

totale begroting van € 30.000,- (onder andere inrichtingskosten).

Minerva-appLSV Minerva heeft sinds kort een eigen smartphone-applicatie. Hiermee kan direct worden gecommuniceerd met de

leden. De app bevat nu nog alleen namen en de jaaragenda, maar dit is pas het begin. Het Reünistenfonds draagt bij

aan de nieuwe toepassingen en het onderhoudscontract met een bedrag van € 8.000,-.

\REUNISTENFONDS

VIRTUS NITOR 047

FaculteitenIeder jaar blijkt weer dat eerstejaars moeite hebben met het halen van het vereiste aantal studiepunten voor het BSA

(Bindend Studie Advies). Het collegium heeft het initiatief genomen van structurele begeleiding door ouderejaars.

Hierbij is gekozen voor een onderverdeling in faculteiten. De ouderejaars zullen actief contact zoeken met eerstejaars

om hen te helpen en te stimuleren bij hun studie. Er komen dassen, strikjes en een borrel om de start van de faculteiten

te bekrachtigen. Het Reünistenfonds ondersteunt het initiatief met een bijdrage van € 1.500,-.

Uitbreiding contribuanten ReünistenfondsHet aantal contribuanten van het Reünistenfonds is de laatste jaren teruggelopen. Dit is deels te wijten aan een

adressenbestand dat niet goed op orde is: een groot aantal reünisten wordt niet bereikt. Het Reünistenfonds denkt

met hulp van professionals het aantal contribuanten flink te kunnen uitbreiden; zij investeert hierin € 10.000,-.

Minerva Music MachineIn 2008-2009 is Minerva Music Machine opgericht als opvolging van de Lustrumband. De tienkoppige formatie treedt

op verschillende podia op, zowel binnen als buiten Sociëteit. Afgelopen jaar is Minerva Music Machine uitgeroepen

tot beste intercorporale band. Het Reünistenfonds draagt de band een warm hart toe en doneert € 750,- voor

instrumenten en apparatuur.

Let op!:Door de Raadsvergadering is besloten dit jaar de contributie te verhogen. De jaarlijkse contributie is verhoogd naar een bedrag van minimaal € 30,-.

Wanneer u lid voor het leven wilt worden kan dit met een eenmalig bedrag van € 450,-.

VIRTUS NITOR 048

VIRTUS NITOR 049

SpiritualiteiTin de

praktijken in de

REALITEIT

“Bezinning klinkt heel soft, maar dat is het niet. Het is soms keihard. Stilstaan bij je eigen gedrag, de manier waarop

je met mensen omgaat, de keuzes die je maakt en de bijbehorende consequenties. Dat is behoorlijk confronterend”, vertelt ondernemer en coach Mariska Hulscher. Mariska (aankomstjaar 1984) gooide na twintig jaar tv-maken het roer rigoureus om. Ze schreef het coachingboek ‘Ja, ik wil’, is sinds acht jaar relatiecoach en richt zich met haar bedrijf Innerforce op coach-

ing binnen organisaties.

INTERVIEW/door Marianne van Exel

VIRTUS NITOR 050

\INTERVIEW

“Ik was al jong gefascineerd door mensen

en hoe ze met elkaar omgingen. Niet in de

laatste plaats omdat je er zelf onderdeel

van bent en ervaart wat gedrag van jezelf

en anderen met jou en je omgeving doen.

Hier vragen over stellen is een vorm van

bezinnen. Waarom doet mijn vriendin

zo onaardig tegen mij? Waarom word ik

gepest, waarom laten mijn collega’s mij

links liggen? Werkelijk bezinnen is je

bewust worden van je eigen kracht en van

daaruit kunnen handelen. Het gaat uit

van het principe van totale eigen verant-

woordelijkheid nemen en niet alleen als

het je uitkomt. Dit heeft ook te maken met

mijn opvoeding. Ik kom uit een onder-

nemersgezin waar iedereen zijn steentje

moest bijdragen. Niet oordelen, maar eerst

naar je zelf kijken. Wat kun jij doen aan de

situatie?”

R e l a t i e s“Ik ben altijd gefascineerd geweest door

relaties. We worden er gelukkig, maar

soms ook heel ongelukkig van. Dat lijntje

is heel dun. Het succes van onze relaties

is zeer wezenlijk. Als je niet goed kunt

opschieten met je collega’s, of je wordt op

je werk niet voldoende gewaardeerd, dan

kan dit je negatief beïnvloeden. Mensen

ondersteunen in die knopen te ontwarren,

vind ik het mooiste en uitdagendste wat er

is. Mijn fascinatie is mede ontstaan door

de ervaringen in mijn eigen leven.”

Nadat Mariska in 1989 afstudeerde als

jurist, werkte zij achtereenvolgens als

marketing en salesmanager, als hoofd-

redacteur van het blad ‘Basta!’ en als

eindredacteur bij ‘Radio 10 Gold Maga-

zine’. Daarna werkte ze ruim twintig jaar

voor verschillende televisiezenders. Haar

leven nam een andere wending toen zij

voor een jaarclubvakantie een filmcamera

wilde huren. “Ik pakte de ‘Gouden Gids’

(dat deden we toen nog, niemand had een

mobiel!) en kwam in contact met Peter

Rutting. Hij verhuurde geen camera’s

aan particulieren, maar maakte wel een

programma over belastingen met Catherine

Keijl. Voor ik het wist, was ik aan het

researchen en deed de redactie voor het

programma ‘Belasting, stand van zaken’.

Na twee weken ging ik samen met Peter

naar RTL, waar Fons van Westerloo de

scepter zwaaide. Hij vroeg me uit het niets

of ik een screentest wilde doen. En de

rest is geschiedenis.” Vanaf 1993 werkte

Mariska als presentatrice/programma-

maker bij diverse tv-kanalen en presen-

teerde verschillende programma’s .

Van ‘Lijn 5’, ‘LookingGood’, ‘Hoera een kind’,

‘Mariska’ tot ‘Met grenzeloze ambitie’.

Ik herinner me dat ik ‘Hoera, een kind’

(NCRV 1999-2000) heel bijzonder vond om

te maken. Daar was ik zelf ook medepro-

ducent van. Het ging over gezinnen met

bijzondere kinderen, bijvoorbeeld een

hoogbegaafd kind of een kind met kanker.

Dat programma heeft heel veel indruk op

me gemaakt, doordat gezinnen in heftige

situaties zo positief in het leven kunnen

staan.” Naast haar televisiecarrière schreef

Mariska ook columns voor diverse dag- en

weekbladen. Het ging haar voor de wind.

H e t r o e r o mHaar leven veranderde toen zij en haar ech-

tgenoot Bert Hulscher in 2002, na negen

jaar huwelijk, een punt zetten achter hun

relatie. “Mijn leven stond op zijn kop. Ons

huis moest worden verkocht, ik had geen

idee waar ik zou gaan wonen en mijn tv-

contract bij de NCRV was bijna afgelopen.

Zo’n beetje alles wat vertrouwd en veilig

voelde, verdween uit mijn leven”, schrijft

Mariska in haar boek ‘Ja, ik wil’. Ze vertelt

hierover: “De bezinning komt meestal op

de minder mooie momenten. Dan moet

je weer even over jezelf gaan nadenken.

Gek genoeg komen die bezinningsvragen

nooit op als je in Ibiza met een cocktail

in de zon ligt. Dan denk je nooit: ‘goh,

goh, wat heb ik het zwaar’. Mensen gaan

echt nadenken over zichzelf als ze in een

lastig parket zitten. Gelukkig kreeg ik in

die tijd een telefoontje van een uitvoerend

producent van John de Mol Producties. Ze

vroegen mij of ik een nieuw programma

wilde presenteren: ‘LookinGood’, een

metamorfoseprogramma. Het was een

leuk en positief concept. Mensen kunnen

soms zo slecht naar zichzelf kijken, en met

relatief weinig hulp geef je hen een goed

gevoel over zichzelf.”

Na een paar seizoenen ‘LookingGood’

begon het voor Mariska ‘een beetje te

kriebelen’ en was ze eigenlijk toe aan

‘iets nieuws’. In haar boek schrijft ze: ‘Ik

wilde boeken schrijven, workshops geven

en mensen gaan coachen’. Op de vraag

waarom ze op dat moment het roer niet

omgooide, antwoordt Mariska: “Ik had

een tv-programma, verdiende hartstikke

goed en woonde in mijn eentje met twee

kinderen. Ik vond het best een beetje eng

om een andere richting op te gaan. Qua

werk ga je dan niet in één keer denken

‘ik geef alles op’.” Maar het lot hielp een

handje. Na vier seizoenen werd Mariska’s

contract bij “LookingGood’ tot haar grote

verbazing niet verlengd. “Ik kon denken

‘shit, ik ben ontslagen’, maar ik dacht

‘oké, nu is de tijd rijp en moet ik het roer

gaan omgooien en aan de bak’. Het was

een goed moment om een stukje angst los

te laten, omdat ik niks meer te verliezen

had.” In januari 2006 startte Mariska sa-

men met trainer/coach Paul van de Velde

het bedrijf Mariska Hulscher & Paul van

der Velde Training en Coaching, waarna ze

alleen verder ging.

VIRTUS NITOR 051

INTERVIEW/

J a , i k w i lEen tweede moment van bezinning kwam

toen zij besloot haar huwelijk met Ary

Schouwenaar in 2006 na twee maanden

te ontbinden. Mariska richtte zich hierna

op ‘het terugvinden van zichzelf’. “Mijn

bezinnings- en bewustwordingsperiode is

toen wel in alle hevigheid losgebarsten. Ik

wilde al een aantal jaar een boek schrijven,

maar ik ondernam nooit stappen en wist

ook niet zo goed waarover dat boek moest

gaan. Een vriendin van mij zei ‘ik heb een

leuke uitgever, ga daar nou eens een keer

mee lunchen’. Met een paar punten op

papier en onder het eten van een broodje

was de komst van haar boek beklonken.

“Ik was heel blij, maar toen dacht ik: ‘O,

dan moet ik het ook nog gaan schrijven!’

Maar ik was er toen al zo mee bezig, dat

het eigenlijk vanzelf ging en ik het binnen

een jaar geschreven heb.” ‘Ja, ik wil’ kwam

uit in 2009.

In het boek heeft Mariska aan de hand

van voorbeelden uit haar eigen leven

geschreven over bezinning en over het

bewust worden van jezelf en de keuzes die

je maakt in het leven. Ze vond het opschrijven

van de worstelingen met zichzelf niet

moeilijk, maar het delen van die anekdotes

met het publiek wel. Waarom ze dan toch

juist die voorbeelden gebruikte? “Ik heb

bewust gekozen om mijn eigen ervaringen

te gebruiken. Ik had altijd het imago van:

‘nou nou, die bijdehante, slimme, tuut

tuut tuut-mevrouw, die nergens bang

voor is’. Maar iedereen heeft een andere

kant. Ik ben dit boek gaan schrijven voor

mijn eigen proces en ik vond dat dit het

meest krachtige middel was: door aan de

hand van voorbeelden uit mijn eigen leven

een boodschap te brengen. In mijn werk

als coach doe ik het ook, ‘lekker mezelf

op de hak nemen’. Het voorbeeld maakt

zoveel duidelijk, anders heb je gewoon een

theorieverhaal. Dat vind ik ook belangrijk

met bezinnen. Het moet niet hoog boven

ons op een blauw wolkje zweven. Mensen

moeten het dicht bij hun realiteit kunnen

halen. Het moet passen in het dagelijks

leven, anders hebben mensen een excuus

om het niet te doen. Spiritualiteit in de

praktijk en in de realiteit.

I n n e r f o r c eAls Mariska terugkijkt op haar carrière,

ziet zij een rode draad: “Het steentje

bijdragen aan de blijheid van mensen is

wat ik erg leuk vind. Ik heb een bepaalde

weg gevonden in mijn werk waarbij ik in

verschillende vormen altijd probeer om dat

te realiseren.” De gloednieuwe website

van Mariska is sinds oktober online. “Met

Innerforce richt ik me ook op het bedrijfs-

leven.

Via op maat gemaakte workshops, talk-

shows en (team)coaching probeer ik op

een creatieve, confronterende maar vooral

ook hele leuke manier mensen te onder-

steunen in hun persoonlijke ontwikkeling.

Met concrete doelen, waardoor succes

meetbaar en voelbaar is.” In de toekomst

wil Mariska zich blijven ontwikkelen. Ze

zou nog graag een radioprogramma willen

maken dat iets te maken heeft met relaties,

én een fysieke uitdaging aangaan zoals

het Kanaal overzwemmen. Of ze ooit nog

terug wil komen op de televisie? “Ik zal

nooit aan tv-spelletjes deelnemen, maar ik

kan nog wel eens ‘ja’ zeggen tegen iets dat

past bij mij missie.”

“Ik had altijdhet imag0 vandie bijdehante,slimme, tuut tuut tuut -mevrouw”

VIRTUS NITOR 052

\INTERVIEW

VIRTUS NITOR 053

12 jaar in stilteMet haar iPhone in de hand, blonde haren, warme lach en roze truitje zit Miek Pot te wachten in een café in de binnen-stad van Utrecht. Het is moeilijk om voor te stellen dat deze moderne vrouw na haar studententijd een klooster in trok, waar zij twaalf jaar een kluizenaarsbestaan leidde.

Ze schrijft nu boeken en is een spirituele trendwatcher. Maar hoe kwam het dat Miek zocht naar de afzondering, en waarom wierp ze haar nonnenkleed weer af?

INTERVIEW/door Marianne van Exel fotografie privécollectie

VIRTUS NITOR 054

Miek Pot groeide op in Eindhoven, in een

gezin met een liberaal katholieke achter-

grond. “Ik vond dat hele kerkmilieu toen

ik jong was zó grijzig en ik heb er toen

ook nóóit over nagedacht om óóit het

klooster in te gaan.” Na haar middelbare

schooltijd ging Miek geschiedenis studeren

in Leiden en vond een kamer op de Witte

Rozenstraat met zes medestudentes. Ze

genoot met volle teugen van het Leidse

studentenleven, bezocht Hifi, dronk koffie

bij Barrera en filosofeerde lange avonden

over het leven met vriendinnen en een glas

wijn. “Ik had een heel gezellig huis en ik

zat ook altijd in het fusiehok.”

Studeren in het kloosterAan het einde van haar eerste jaar moest

Miek een hertentamen doen, omdat ze

naar eigen zeggen ‘helemaal niks deed’.

Ze vermoedde dat ze haar tentamen niet

haalde als ze studeerde in de rumoerige

omgeving van haar gezellige studenten-

huis. Een vriendin maakte haar attent op

de mogelijkheid om een korte periode in

een gastenhuis van een klooster te studeren.

Dus Miek pakte het telefoonboek en vond

een klooster in Brabant waar ze zich een

paar weken stortte op haar tentamenstof.

“Er was natuurlijk nog geen smartphone

of internet. Door de stilte, en omdat ik

helemaal op mezelf was teruggeworpen,

heb ik toen een soort verlichtingservaring

gehad. Ik was geraakt in die stilte en dacht:

ik wil daar naar op zoek.”

Spruitjeslucht in Nederland

Sommigen mensen maken een zeereis van

een jaar of lopen naar Santiago de Com-

postella. Voor Miek was die stilte in het

klooster een soortgelijke ervaring, maar

dan misschien nog intenser. “Ik ben eigen-

lijk in een soort bezinningsfase terech-

tgekomen waar veel mensen zich normaal

gesproken pas op latere leeftijd op richten:

de ‘wat nu’?” Miek besloot om na haar

afstuderen het klooster in te gaan, op zoek

naar de stilte. Toen ze dit aan haar familie

en vrienden vertelde, was dat voor velen

een enorme bommelding. “Sommigen uit

mijn jaarclub vonden het wel moeilijk en

dachten dat ik een klap van de molen had

gekregen. Dat was niet leuk. Mijn moeder

kon er wel mee leven, maar ook mijn broer

en mijn vader hadden het er zwaar mee.”

Toch zette Miek door en ging op zoek

naar een klooster dat bij haar paste. “In

Nederland hangt de spruitjeslucht in de

kloosters. Je hebt van die ordes met een

intensief gemeenschapsleven en ik dacht:

‘alles samen doen, vreselijk!’ Ik zocht naar

een individualistisch klooster en kwam in

aanraking met een Kartuizer kluizenaars-

klooster op prachtige plekken in België en

Frankrijk. Je leefde een week in stilte en

had meestal maar één keer per week een

gesprek met de moeder-overste.”

Non-verbaal communicerenIn het klooster was een sterke hiërarchie.

“Ik moest daar wel aan wennen. Toen op

een vraag van mij de zusters die hoger in

de hiërarchie stonden antwoordden: ‘daar

hoor je nog wel van’, werd ik zo boos dat

ik de telefoon van de muur trok. Als jij

bijvoorbeeld met emoties zit dan praat

je daar misschien over met een vriendin.

Maar dat konden wij niet. Ik heb ook

weleens gedacht ‘ik pak mijn koffer en ben

weg’, maar na een dag zakte die emotie

weer en dacht ik ‘waar maak ik me druk

om’. Ik had nu eenmaal die beslissing

genomen en dan is er ook geen weg meer

terug. Wat ik wel miste was de vriend-

schap. Gewoon tot ’s nachts drie uur met

een paar vriendinnen, een glas wijn en

melancholische muziek over het leven

filosoferen. Dat vond ik écht goud en heb

ik heel erg gemist.” Maar ondanks moeilijke

momenten, kijkt Miek met enthousiasme

terug op die periode. “Ik heb mijn tijd in

het klooster allesbehalve saai gevonden en

ik heb hele boeiende dingen meegemaakt.

Ook al praat je niet echt met elkaar, je

vindt altijd manieren om in de stilte non-

verbaal met elkaar te communiceren. Het

is gewoon een mensenwereld, anders hou

je het ook geen twaalf jaar vol.”

De cabrio in de ArdennenNadat ze jaren in Zuid-Frankrijk woonde,

werd Miek teruggezonden naar België.

De Belgische koning Boudewijn wilde een

klooster stichten op zijn koninklijk domein

dat hij na zijn dood in 1993 bij testament

had vermaakt aan het bisdom Limburg

(B). Miek was samen met twee andere

zusters verantwoordelijk voor het project.

Zo kwam ze zelfs op de lunch bij koningin

Fabiola. Ze reed in die tijd vaak in een

klein autootje door de Ardennen naar het

project in Vlaanderen toe. “Dat is een

gebied waar heel veel Nederlanders wonen

vanwege de lage belastingen. Als non reed

ik dan gekleed in mijn nonnenpak van

dikke stof in een prutsautootje. Als het

mooi weer was, werd ik ingehaald door

cabrio’s met daarin mensen met wapperende

haren. Toen dacht ik: ‘dat wil ik ook nog

een keer, een cabrio’. ” Op de vraag of ze

uiteindelijk een cabrio heeft gekocht,

antwoordt Miek: “Ja zeker, een Peugeot”.

Door het project kwam ze vanuit een

kluizenaarsleven ineens in de schijnwer-

pers te staan. Ze werd zelfs in tv-program-

ma’s uitgenodigd om over het project te

vertellen. Dat was de eerste stap voor Miek

naar haar uittreden. “Omdat ik ineens in

contact kwam met de buitenwereld kreeg

ik een heel diep besef dat ik er weer weg

moest om verder te gaan met mijn leven.”

Het duurde hierna nog vijf jaar waarin ze

alles op een goede manier probeerde af te

ronden. Uiteindelijk kreeg ze wat geld mee

van de moeder-overste en trad ze uit. Het

nonnenkleed liet ze in België achter.

De zuster van de computerNa haar uittreden vond ze haar weg

weer in de maatschappij. “Ik ben naar de

boerderij van mijn broer gegaan waar ik

een maand heb gezeten, waarna ik een tijdje

in Maastricht woonde en gewerkt heb in

het onderwijs.” Uiteindelijk besloot ze in

België te gaan wonen, omdat het Neder-

land dat ze had achtergelaten niet meer

bestond. In twaalf jaar tijd was er veel

veranderd. “Toen ik uit het klooster kwam,

beleefde ik een soort tweede pubertijd.

\INTERVIEW

“Toen ik uit het klooster kwam, beleefde ik een soort tweede pubertijd”

VIRTUS NITOR 055

Ik ben op jonge leeftijd begonnen aan de

bezinningsvragen, maar besef mij dat ik

ook wat heb overgeslagen, zoals bijvoor-

beeld relaties. Daten is makkelijker als je

25 bent dan als je 53 bent. Ik ga misschien

een omgekeerde richting op in vergelijk-

ing tot anderen. Dat is een beetje maf,

maar heel boeiend.” Daarnaast kwam

Miek terecht in een wereld die zich ook

op technologisch gebied ontwikkeld had.

Zo was de opkomst van het internet niet

door de kloostermuren heen gedrongen.

“We hadden destijds wel een computer”,

vertelt Miek, “een oude Apple en ik had

een dikke gebruiksaanwijzing in het Frans.

Ik heb het mezelf aangeleerd. De andere

zusters mochten niet op de computer en

konden er ook niks mee.” Het leverde haar

de naam ‘de zuster van de computer’ op.

Toen ze uit was getreden, stortte ze zich

dan ook meteen op het internet. Ze vindt

het ‘een heerlijk medium’. “Ik lees zelfs de

krant op de tablet, ben actief op Facebook

en heb mijn eigen website.”

Verbinden van de moderne tijd en traditie

Vanaf 2005 stopte ze met lesgeven en

stortte zich op het geven van contemplaties,

ook wel retraites genoemd. “Ik was ooit in

een centrum in Zwitserland geweest voor

een retraite en daar kenden ze mijn achter-

grond. Toen vroegen ze me: ‘waarom kom

jij hier geen contemplaties geven?’. Dat heb

ik toen gedaan, omdat ik mijn ervaring op

die manier kon delen met anderen.” Het

was meteen een doorslaand succes. “Toen

ben ik in 2005 voor mezelf begonnen en

in 2007 kwam mijn eerste boek uit ‘Naar

het hart van mijn ziel, Twaalf jaar in een

kluizenaarsklooster’.”

Inmiddels heeft Miek vier boeken

geschreven (de vijfde is onderweg) en geeft

ze fulltime contemplaties via haar eigen

praktijk. “Zoals ik mijn leven nu leid is

dankzij die twaalf jaar in het klooster. Ik

denk dat het leven een spirituele dimensie

heeft, maar dat de oude taal van de kerk

mensen niet meer aanspreekt. Mijn grote

drive is contemplatie en het zoeken naar

een nieuwe taal om de moderne tijd en de

traditie te verbinden: het zoeken naar de

stilte en die diepere laag, noem het God.

Het is mijn grote wens dat meer mensen

dat mogen ontdekken.”

INTERVIEW/

VIRTUS NITOR 056

\BESTUURSGANG

VIRTUS NITOR 057

VIRTUS NITOR 058

Met volwassen worden had Michael niet zo´n haast. Pas op zijn

twintigste ging hij studeren en wat dan, dat maakte hem niet

zoveel uit. “Ik vind alles wel interessant,” vertelt hij. “Een studie

kiezen vond ik dan ook lastig. Omdat ik zoveel mogelijk opties

open wilde houden, koos ik voor rechten. Ik dacht er verder niet te

veel over na.”

Studeren op zich vond hij leuk. Michael: “Net als op school accep-

teerde ik dat het ene vak nu eenmaal leuker was dan het andere.

Veel moeite kostte het me niet en het studentenleven beviel me

goed. “Tijdens zijn studie zat hij bij het Leidsch Studenten Tooneel

en werkte hij mee aan de lustrummusical ‘Anatevka’. Zo kab-

belden de jaren voorbij, tot langzaam maar zeker de eindstreep

van zijn studie in zicht kwam.

Volwassene spelen“Tegen het einde van die studie had ik mijzelf leren kennen. Ik

realiseerde me dat ik bijna moest gaan werken en probeerde me

daar een voorstelling van te maken. Ik dacht: dan sta ik vroeg op,

trek ik een pak aan en ga naar een groot gebouw… En dan?”

Om zich een beeld te kunnen vormen, sprak Michael met vrien-

den die al werkzaam waren als jurist. “Hen horen vertellen wat

ze deden vond ik heel leuk, maar mijzelf in hun positie voorstel-

len, dat lukte me niet. Toen begon ik na te denken: wat wil ik nou

eigenlijk?”

Hoe meer hij met mensen sprak over de toekomst, hoe meer hij

ontdekte dat hij creativiteit kwijt wilde kunnen in zijn werk. De

reclamewereld leek beter bij hem te passen dan de advocatuur en

uiteindelijk rolde hij in een marketingfunctie. Michael: “Die baan

gingprima.Ikcombineerdemijnbeeldvan‘werken=kantoor+

pak’ met een vleugje creativiteit. En daar stond ik dan, net als al

die andere mensen, met een koffertje in de hand op de trein te

wachten. Doodnormaal, maar iets klopte niet. Ik dacht: ik ben de

rol van volwassene aan het spelen. Met die baan in de marketing

had ik eigenlijk vis noch vlees gekozen.”

Tot bezinningTwee nare gebeurtenissen in zijn directe omgeving zetten hem aan

tot actie. “Een goede vriendin van me had alles op orde: een leuke

Er was eens een rechtenstudent die storyteller werdEn hij leefde nog lang en gelukkig

Hij spreekt keurig ABN en draagt een bril die aan Youp van ’t Hek doet denken. Michael Driebeek van der Ven (aankomstjaar 1988) zou zomaar dokter of advocaat kunnen zijn. En inderdaad, ooit koos hij voor de studie rechten, maar die maakte hij nooit af. In plaats van advocaat werd hij storyteller. U leest het goed. Michael verdient zijn brood met het vertellen van verhalen.

\INTERVIEW

VIRTUS NITOR 059

vriend, een prachtig huis, een geweldige baan en uitnodigingen

voor de juiste feestjes. Totdat haar vriend wegviel; toen had ze

ineens helemaal niets meer. Rond die periode deed iemand in mijn

directe omgeving een zelfmoordpoging. Door deze twee gebeurte-

nissen realiseerde ik me dat je leven van de ene op de andere dag

totaal anders kan zijn. Ik dacht: wat kan er nou niet uit je handen

geslagen worden? Het antwoord wist ik meteen: je passie.”

Wat zijn passie was, dat wist Michael eigenlijk al van kinds af aan:

toneel. Als klein jongetje maakte hij al een eigen podium op het

kippenhok, vanwaar hij de kippen – en soms wat buurtkinderen –

trakteerde op voorstellingen. Toneel was altijd een rol in zijn leven

blijven spelen, maar hij had het nooit als meer dan een hobby

beschouwd. Tot het moment waarop hij besloot zijn hart te volgen.

“Vanaf dat moment ging het heel snel. Ik schreef me in voor de

Toneelschool in Den Haag, deed auditie en werd aangenomen.

Alle twijfel was verdwenen.”

ReactiesDe ouders van Driebeek van der Ven waren trots en blij dat hun

zoon voor zijn geluk koos. “Hèhè, eindelijk!’ zeiden ze toen ik ze

vertelde dat ik voor de Toneelschool had gekozen. Ook mijn vrien-

den waren positief over mijn beslissing. Die rechtenstudie heb ik

nooit afgemaakt. Waarom zou ik? Ik had geen tijd te verliezen!

Hoe waar dat was, werd op een wrange manier duidelijk: drie

maanden na mijn beslissing overleed plotseling mijn moeder. Ik

ben ongelooflijk blij dat ik niet meer heb getalmd, zodat ze nog

heeft kunnen zien hoe gelukkig ik met mijn keuze was.

Tot mijn verbazing zeiden veel mensen: “Jij doet precies wat ik

niet durf.” Kennelijk zijn er veel mensen die ergens in zitten waar

ze niet horen, maar ze zijn te bang om eruit te stappen. Het is ook

niet makkelijk om, als je al een heleboel hebt opgebouwd, de berg

weer helemaal af te lopen en te zeggen: ‘Ik ga een andere berg

zoeken.’ Toch zou ik iedereen willen aanraden om een manier te

vinden om te veranderen.”

Zonder schminkOp de toneelschool ontmoette Michael Caja, met wie hij direct

een bijzondere band had. “In haar vond ik mijn partner-in-art,

een gelijkgestemde ziel met wie ik perfect kon samenwerken. Na

ons afstuderen aan de Toneelschool zijn we samen voorstellingen

gaan maken. Acht jaar na ons afstuderen kwamen we terecht bij

de voorstelling ‘A Christmas Carol’ van Dickens. Die voorstelling

bestond uit één man, die een verhaal vertelde. Anderhalf uur lang

bleef hij boeien, en dat zonder schmink of decor. Caja en ik keken

elkaar aan: dit willen wij ook! Die man bleek Ashley Ramsden te

zijn, de directeur van de International School of Storytelling. Dat

die school bestond, wist ik voorheen niet eens, maar dat ik erheen

moest, was overduidelijk.”

De kracht van verhalenInmiddels is Michael afgestudeerd aan de School of Storytelling en

mag hij zich Master Storyteller noemen. Bij de vraag wat storytelling

nu precies inhoudt, steekt hij enthousiast van wal. “Verhalen kun-

nen drie verschillende doeleinden hebben: ik kan verhalen vertel-

len ter vermaak, maar ook om anderen iets te leren of te genezen.

Verhalen ter vermaak kennen we allemaal. Educatieve verhalen

vertel ik bijvoorbeeld aan kinderen van de lagere school. In het

Haagse stadhuis behandel ik stadsbestuur en democratie. Door

essentiële waarden in verhaalvorm te gieten, blijven ze uitstekend

hangen in het brein van het kind. We geven ook lessen op middel-

bare scholen, vooral over sociale omgangsvormen. ‘Sociaal flirten’

noemen we dat. Mensen genezen met verhalen is een andere, heel

dankbare, vorm van storytelling. Je kunt met verhalen vaak dichter

bij iemand komen dan gewoonlijk. Zo ook bij iemand die ziek is

of een trauma heeft. Het vertellen van verhalen kan iemand helpen

om zijn eigen verhaal te vertellen, dat tot die tijd nog vast zat.”

Honderd procent “Bedrijven kunnen Caja en mij ook inhuren. Een leuk verhaal op

een teamuitje is bijvoorbeeld een mogelijkheid, maar ook als er

spanningen zijn kan ik helpen. Ik ga dan heel gericht met een op-

drachtgever in gesprek, om precies te bepalen welke kernwaarden

ik in mijn verhaal moet stoppen om resultaat te bereiken. Aan het

begin van zo´n sessie is er dan vaak een hele hoop scepsis, maar

zodra het verhaal begint te lopen, zie ik mijn publiek onderuitzak-

ken en ontspannen. Dat moment, waarop het schild wegvalt en de

woorden binnendringen, is fantastisch. Daar geniet ik echt van.

Het mooie van mijn beroep is dat ik het verhaal, omdat ik het me

helemaal eigen heb gemaakt, direct kan aanpassen aan de reacties

van mijn publiek. Dat is voor mij de ultieme vrijheid. Als story-

teller speel ik geen rol, maar ben ik honderd procent mijzelf.”

Meer informatie over Michael? Kijk op www.michaelandcaja.com

Meer informatie over storytelling? Kijk op www.schoolofstorytelling.com

INTERVIEW/door Eveline Praal fotografie privécollectie

“Ik dacht:wat kan er nouniet uit je handengeslagen worden?”

www.heartmathbenelux.com

Weg met stress.Door de financiële crisis, te veel werk,

pubers in huis, de kosten van studerende

kinderen kunt u stress opbouwen. Laat

het niet structureel worden. Kies nu voor

het wetenschappelijk gevalideerde

HeartMath Stress Reductie Programma.

VIRTUS NITOR 062

Niet bezinnen, gewoon beginnen

Drie Leidse ondernemers binnen één familie, die graag maatschappelijk betrokken zijn: Mikkel Hofstee, Femke Hofstee-van der Meulen en Martijn van der Meulen begonnen ruim tien jaar geleden met ieder hun eigen bedrijf. Komt elke ondernemer op een bepaald punt in aanraking met bezinning en hoe putten deze ondernemers daar kracht uit?

Mikkel Hofstee begon in 1988 met zijn studie

bestuurs-kunde, was president van de commis-

sie in 1990-1991 en startte na zijn studententijd in

Leiden bij ABN AMRO. Hij werkte daar zeven jaar,

waarvan vijf in Londen. De scriptie van zijn zwager

Pepijn van der Meulen was de aanleiding om sa-

men met hem Lifeguard op te richten, een bedrijf

dat zich bezighoudt met preventie in de bedrijfsge-

zondheidzorg. Inmiddels heeft het bedrijf meer dan

dertig werknemers en bestaat het nu bijna twaalf

jaar. In 2013 werd Lifeguard genomineerd voor de

FD Gazellen en het behoort tot de snelst groeiende

bedrijven in Nederland.

Naast Lifeguard is Mikkel Hofstee samen met

reünist Marc ter Haar initiatiefnemer van de Am-

sterdam City Swim. Dit initiatief ontstond drie jaar

geleden voor Weert Jan Weerts, een reünist met

ALS. Na de eerste gesponsorde Swim in de Bos-

porus in Istanbul met veertien man is het inmiddels

uitgegroeid tot een enorm jaarlijks evenement.

Hoewel het volledig los staat van Lifeguard heeft

het natuurlijk wel raakvlakken: de stimulering van

beweging om Nederland gezonder te maken.

Martijn van der Meulen, de jongere broer van

Femke, kwam in 1992 aan in Leiden. Tijdens zijn studie

rechten en naast een intensieve studententijd, begon

hij al een eigen pakkenbedrijfje. In 2003 startte hij

met een studie-genoot Norbert Chevalier TIG (This

is Golf) Sports, een sportmarketingbureau, dat al

in het begin werd versterkt door de derde partner

Niels Markensteijn (tevens Leidse reünist), en in-

middels is uitgegroeid tot een multi-sportbedrijf

. Ze organiseren grootschalige sportevenementen

zoals KLM Open, WK Hockey, WK Beachvollybal

en WK Roeien. Het doel van TIG Sports: grote groepen

bereiken en hen enthousiasmeren voor sport, met

een verbetering van de gezondheid in Ne-derland

als gevolg. En natuurlijk de ambitie om ooit de

Olympische Spelen te mogen organiseren.

Femke Hofstee-van der Meulen, zus van Martijn en

getrouwd met Mikkel, studeerde in Leiden geschie-

denis, zat in 1994-1995 in de eerste Bestuursgang

en behaalde een postdoctoraal in internationaal

recht. In Straatsburg studeerde ze Europees recht

en mensenrechten, werkte bij de Europese Com-

missie en het Europees Parlement. In Londen werkte

ze voor een expert op het gebied van gevangenis-

sen in de House of Lords, en kwam zo in aanraking

met detentie. Als lid van de raad van toezicht van

een Engelse beruchte mannen gevangenis maakte

ze van dichtbij mee hoe het is om als buitenlander

vast te zitten. Terug in Nederland startte ze Prison

Watch met zowel opdrachten uit Nederland als het

buitenland. Omdat het onderwerp van buitenland-

ers in gevangenissen haar niet losliet, initieerde ze

een Europees project waarbij werd aangetoond dat

buitenlandse gedetineerden een vergeten groep

zijn, terwijl in de EU meer een flink aantal niet in

eigen land zit. De gevangenen weten vaak niet wat

de regels zijn en hoe de procedures lopen, ze spreken

de taal niet en zijn vaak verstoten van contact. In

tegenstelling tot andere landen besteedt Nederland

wél aandacht aan landgenoten die in het buitenland

zitten. Naast een uitgebreid netwerk van ambas-

sades zijn in vijftig landen 350 vrijwilligers actief

die iedere zes weken Nederlandse gedetineerden

bezoeken. Over dit onderwerp hoop ze volgend jaar

te promoveren.

VIRTUS NITOR 063

Mikkel Hofstee richtte in 2002 Lifeguard op, een bedrijf dat zich

inzet voor preventie in de bedrijfsgezondheidzorg. Hij adviseert

zijn opdrachtgevers over het gezonder en vitaler maken van hun

werknemers. Als daar in een werkomgeving aandacht aan wordt

besteed, presteren werknemers aantoonbaar beter, aldus Hofstee.

“De werkwijze van Lifeguard is gebaseerd op de principes van de

topsport. Om goed te presteren moet je, net zoals in de topsport

het verschil niet alleen fysiek maar ook mentaal en emotioneel

maken.”

Femke Hofstee-van der Meulen, de zus van Martijn en getrouwd

met Mikkel, richtte in 2002 Prison Watch op. Ze adviseert in het

buitenland toezichthouders van gevangenissen en is daarnaast

inspecteur bij de Inspectie Veiligheid en Justitie. Binnen deze

inspectie houdt ze zich onder andere bezig met vreemdelingen-

bewaring en leidde ze het onderzoek naar het overlijden van de

Russische activist Alexander Dolmatov. Volgend jaar hoopt ze te

promoveren op een onderzoek over Nederlanders in buitenlandse

detentie en de begeleiding die ze vanuit Nederland krijgen.

Martijn van der Meulen startte net zoals zijn zus en zwager ook

een eigen bedrijf. Martijn: “Tijdens mijn studie rechten had ik

samen met een clubgenoot al een goedlopend pakkenbedrijfje,

gerund vanuit de studentenkamer. In die tijd gebeurde het in

Leiden zelden dat je naast je studie ging ondernemen. Na mijn

studie heb ik bij een internationaal bedrijf in de telecommunicatie

het sales vak mogen leren. In 2002 begon ik voor mezelf met This

is golf, samen met een studiegenoot Norbert Chevalier (tevens

reünist uit Leiden). Ons doel was aan het grote publiek laten zien

dat golf geen elitesport is, maar juist toegankelijk en voor ieder-

een. We groeiden snel, met name doordat we een pitch voor het

grootste golftoernooi in Nederland wonnen: het KLM Open. De

media viel daar wel over, dat twee onervaren jongens zo’n groot

evenement gingen organiseren, maar inmiddels zijn we met 26

man en houden we ons ook bezig met andere sporten, die

energiek en olympisch zijn zoals beachvolleybal en shorttrack.”

Wilden jullie altijd al ondernemer worden?“Dat zit blijkbaar echt in de familie, onze beide grootvaders zijn

ook ondernemers geweest”, zeggen Martijn en Femke. “Toen ik

nog studeerde wilde ik wel CEO van een groot bedrijf worden”,

zegt Mikkel lachend. “Maar toen ik zeven jaar voor ABN AMRO

werkte, en ik de scriptie van mijn zwager Pepijn van der Meulen

las bedacht ik met hem Lifeguard op te richten. De drang naar

vrijheid of onafhankelijkheid, het ‘master of your own destiny’

idee sluimerde misschien altijd al wel. Dat is natuurlijk een naïef

idee, want ook als ondernemer moet je nederig zijn, heb je gedoe,

ben je bijna gevangene van je eigen bedrijf. Maar naïviteit is ook

goed, want anders begin je er niet aan. Niet te veel bezinnen, ook

gewoon doen.” Martijn: “Wij zijn het ook gewoon gaan doen, ik

vind het prettig om zelf te kunnen bepalen welke kant je opgaat.”

Mikkel: “In Leiden conformeer je je aan een groot aantal dingen,

je past je aan en stroomt dóór in de corporate wereld. Nu zie ik

juist om me heen dat enorm veel mensen uit Leiden een drive

hebben om het zelf te doen. Ze hebben veel gezien, weten hoe

dingen werken, kennen de groepsdynamiek maar willen iets

buiten die gebaande paden waar maken. Echt een groot deel van

mijn vrienden uit Leiden zijn ondernemer geworden. Femke:

“Je moet ook wel een beetje durven, maar als je de stap eenmaal

hebt gezet zie je opportunity’s, alle mogelijkheden liggen open.

De drempel is best hoog, je moet je voor tweehonderd procent

inzetten. Ik denk dat we allemaal nog nooit zo hard hebben

gewerkt als nu.” Mikkel: “En op een gegeven moment word je zelf

ook een radartje in het geheel, je moet zelf ook misbaar

kunnen worden. Een goede ondernemer laat het toe dat in

sommige dingen je werknemers veel beter of gepassioneerder zijn

dan jezelf. Als ik dat soms zie denk ik: ‘goh, lachen zeg.’

Daar ben ik wel trots op. Het is belangrijk dat je kan loslaten

en dat je goede mensen kan aantrekken.”

Is Leiden een goede leerschool voor ondernemers?Mikkel: “Ik denk dat Leiden een hele goede voorbereiding is

voor ondernemers: je leert van alles een beetje, je ontwikkelt je

emotionele intelligentie. Dat zijn elementen die belangrijk zijn

om goed zaken te kunnen doen. Ook bouw je een groot netwerk

op. Een behoorlijk aantal bedrijven zijn vanuit Leiden opgezet.”

Femke: “Huidige studenten mogen ook best meer geënthousias-

meerd worden voor het ondernemerschap. In Amsterdam doen ze

dat goed vind ik. Daar heb je bijvoorbeeld een ‘Gouden Gids’ van

bedrijven die Amsterdamse (corpsleden) hebben opgestart zodat

je eenvoudig met hen in contact kan komen.”

Speelt bezinning voor jullie een belangrijke rol?Femke: “We hebben het veel over ons werk met elkaar. Ook om te

evalueren of dat wat je doet, je nog steeds belangrijk vindt. Mar-

tijn: “Onze ouders namen ons, toen we een jaar of zestien waren,

mee naar een meditatiecursus van twee weekenden. Meditatie is

goed voor je gezondheid en helpt je met visualisatie en concentra-

tie. Op zo’n moment zie je in dat je tot veel meer in staat bent dan

dat je eerst dacht. Ik maak daar nog steeds gebruik van en ga wel

eens op yoga retraite. Het helpt me te groeien, voor mezelf ruimte

te scheppen, bewuste en betere keuzes te maken en beslissingen

te nemen. Mijn ego op de juiste plek te zetten. Zulke bezinnings-

momenten zijn voor mij echt belangrijk.” Mikkel: “Wat wordt

er ook al weer altijd gezegd? Iedereen zou een half uur er dag

moeten mediteren, behalve als je heel druk bent, dan is een vol

uur nodig. Femke: “Het belangrijkste is denk ik dat hetgeen waar

je mee bezig bent onderdeel uitmaakt van je eigen ‘rode draad’.”

“master of your own destiny”

door Florentine Haverkamp fotografie privécollectie

VIRTUS NITOR 064

\FOTO’S

VIRTUS NITOR 065

FOTO’S/

VIRTUS NITOR 066

\JAARFOTO

VIRTUS NITOR 067

VIRTUS NITOR 068

Om de opdracht voor te bereiden werd een commissie ingesteld,

de Stichting Gevelsteen VVSL, waarvan de leden uiteraard oud-èles

waren. Het uitgangspunt voor de selectie was dat het kunstwerk

vervaardigd zou worden door een vrouwelijke kunstenaar die

affiniteit met het onderwerp had. Uiteindelijk werd gekozen voor

de kunstenares Jacqueline Ravelli, die een bronzen plaquette

maakte met daarin verwerkt een distichon door Ida Gerhardt:

Hier was het: ons huis onze tuin onze staat. En ons werk.

Dat onvervaard verder gaat.

De plaquette heeft een opmerkelijke vorm door zijn buiten- en

binnencontouren. Voor de plaatsing dienden de contouren van de

plaquette in de bakstenen structuur van de gevel ingeslepen te

worden en zo kon het object onlosmakelijk in de gevel worden

ingelaten. Een permanente verbinding tussen kunstwerk en pand,

een verbinding die symbolisch is voor de eeuwige band

tussen de VVSL en het pand.

Monumentenzorg Leiden moest vergunning verlenen voor deze

toepassing wegens het inslijpen van het metselwerk waardoor de

gevel blijvend gewijzigd werd. Eerst werd de gedenksteen voor

J. Kneppelhout verplaatst naar een locatie links van de voordeur en

vervolgens diende ingegrepen te worden in het bijzondere metsel-

werk van de gevel. Dit metselwerk is van een ongebruikelijk hoge

kwaliteit wegens zijn uitmuntende toepassing van een zeer hoog-

waardige soort baksteen, gemetseld met de meest denkbaar dunne

voegjes. Een uiterst kostbare manier van bouwen in de vroege

achttiende eeuw, waarvan in Leiden nog een paar voorbeelden

resteren, die uiteraard een hoge graad van bescherming genieten.

Door deze specifieke wijze van plaatsen ligt het oppervlak van de

plaquette dus zeer dicht aan het oppervlak van de baksteen.

Slaat het noodlot toe?Na de fusie van de VVSL met het Leidsch Studentencorps werd het

pand aan het Rapenburg verlaten en werd er het Prentenkabinet

gevestigd, een onderdeel van het Kunsthistorisch Instituut van de

Universiteit. Na het vertrek van het Prentenkabinet uit het pand

kwam dit in bezit van International Tax Centre Leiden. De plaquette,

nog steeds eigendom van de rechtsopvolgers van de VVSL en

thans onder beheer van de Stichting Archief Leids Studenten

leven (SALS), bleef achter in de gevel, onlosmakelijk als bedoeld.

Als door een noodlot getroffen bleek op een donkere dag dat het

bronsoppervlak aangepakt was door een, wellicht goed be-

doelende schoonmaker, De oorspronkelijke kleur (bronspatine)

was goeddeels afgepoetst en het prachtige metselwerk rond het

kunstwerk was ernstig vervuild met poetsmiddel.

Na de ontdekking van dit euvel werd een onderzoek ingesteld naar

de mogelijkheden tot herstel. Dat herstel betreft dus niet slechts

de bronspatine, maar ook het metselwerk dat door zijn poreusiteit

veel poetsmiddelen in koper-ionen had geabsorbeerd.

Herstel van de eenheidEen onderzoek werd ingesteld naar de herstelmogelijkheden van

de beide elementen. Het opnieuw in de bedoelde kleur patineren

van de plaquette is mogelijk, maar dient uitgevoerd te worden door

de beste bronsgieter, zodat de hoogste kwaliteit van patineren ge-

waarborgd kan worden. En het omringend metselwerk dient uiterst

zorgvuldig ontdaan te worden van de diep ingetrokken vervuiling

en wel zodanig dat door de reiniging juist geen ‘schone vlek’ rond

de plaquette ontstaat, die op zich weer de schitterende gelijkmatige

patine van de complete gevel verstoort. Ook voor dit werk is een

restauratieatelier geselecteerd dat grote ervaring heeft met dit soort

zeldzame problemen. Met alle kennis van zaken, voorzichtigheid

en in samenspraak met de huidige eigenaar van het pand zal

worden gewerkt aan deze moeilijke en gevoelige werkzaamheden,

zodat bij het aanstaande VVSL-lustrum de plaquette weer trots in

de gevel zal prijken.

FondsenVoor deze werkzaamheden zijn middelen gevonden maar mogelijk

zijn deze nog niet voldoende. Uiteraard berust de verantwoordeli-

jkheid voor de plaquette aan onze kant en niet aan de huidige eige-

naar van het pand. Derhalve is er een beheersovereenkomst voor

de plaquette in de maak tussen de SALS en de huidige eigenaar

van het pand.

Vele van de oud-èles van de VVSL zullen met dierbare en

trotse gevoelens terugdenken aan de plaatsing van de bronzen

plaquette in 1990 in de gevel van het voormalige Verenigings-

gebouw voor de VVSL aan het Rapenburg te Leiden. Toen vierde

de VVSL haar achttiende lustrum en voor die gelegenheid was

besloten tot het laten vervaardigen van een gedenkplaquette.

Herstel VVSL plaquette aan Rapenburg 65

Bijdragen tot het herstel kunnen worden gestort op bankrekening.

575147 ten name van Stichting Reünistenfonds te leiden, onder ver-

melding: bijdrage herstel plaquette.

\PLAQUETE door Pier Terwen (Stichting Archief Leids Studentenleven)

\GESCHIEDBOEK

Minerva voor het levenBij het tweehonderdjarig bestaan van Sociëteit ‘Minerva’ verschijnt het prachtig uitgevoerde boek ‘Minerva voor het

leven’. De geschiedenis van het Leidse Studenten Corps, de Vereniging voor Vrouwelijke Studenten te Leiden en

Studentenvereniging Minerva in één boek verenigd. Twee eeuwen Leidse studentengeschiedenis. Een boek waarin

tegen de grote historische lijnen van interactie tussen stad, universiteit en studenten ruim aandacht is voor de anekdote,

voor de petit histoire, voor de verhalen die doorverteld worden en soms een eigen leven zijn gaan leiden. Honderden,

veelal verrassende en onbekende foto’s ondersteunen de tekst en geven een kleurrijk beeld van het bruisende

Leidse studentenleven.

Tekst door Jan-Rutger van Zwet en anderen. Met acht speciaal in opdracht gemaakte foto’s door Jeronimus van Pelt.

Grafische vormgeving door Ankie Stoutjesdijk. Gedrukt door De Bink, Leiden.

Luxe gebonden editie, ca. 300 pagina’s, formaat 240 bij 280 mm

Prijs: € 45,- inclusief verzending naar uw adres.

Het boek kan binnenkort online worden besteld op www.lustrumminerva.nl.Na betaling wordt het – direct na verschijning – verzonden naar uw adres.

Er komt een gelimiteerde, genummerde en gesigneerde oplage van 300 exemplaren van het boek in luxe doos, met de

foto’s van Jeronimus van Pelt apart afgedrukt. Prijs van deze gelimiteerde editie is € 150,-.

De opbrengst van het boek komt ten goede aan de LSV Minerva.

VIRTUS NITOR 069

VIRTUS NITOR 070

OPROEPEN/

VVSL ArchiefMet oog op het 40ste Lustrum in 2014 willen we het VVSL-archief zo compleet mogelijk maken. De leden van de

VVSL adviescommissie hebben voor deze gelegenheid de rol als archivaris op zich genomen. Wanneer u over foto’s,

goederen of eniger materiaal beschikt wat van belang kan zijn voor het VVSL-archief kunt u contact opnemen

met een van de onderstaande leden van de VVSL adviescommissie.

Wie? Welke jaren? Waar?

Marye Bekkering-M. de jaren - 1954 Arnhem

Elizabeth Badon Ghijben 1954-1957 Den Haag

Marja Wurfbain-M. 1957-1961 Den Haag

Pauline Beets-F. 1961-1963 Den Haag

Susanne Bins-v W. 1963-1967 Noord- en Oost-Nederland

Machteld Rogaar-B. 1967- e.v. Noord-Holland en Amsterdam

ContactgegevensMarye 026 4951067 en 06 28523376 bekkering-merens@planet.nl

Elizabeth 070 3246581 badobeki@ziggo.nl

Marja 070 3541349 en 06 21884621 M.Wurfbain@casema.nl

Pauline 070 3870333 en 06 19035234 pcbeets@zonnet.nl

Susanne 038 4441071 en 06 53255306 debosbank@hetnet.nl

Machteld 023 5250501 en 06 46115520 koniduin@xs4all.nl

Let op!

Dit jaar wordt in verband met het Lustrum geen dies in februari gevierd. In 2015 en de jaren daarna wordt deze als

vanouds weer in februari gevierd.

Oproep aan het Winnie de Pooh gezelschapTijdens de ontmoeting van LC 1945 met Prinses Juliana bleek dat zij het kinderboek ‘Winnie de Pooh’ niet kende. De

Lustrumcommissie van 1945 heeft toen een exemplaar van Winnie de Pooh, goud op snee, aan de paleispoort afge-

geven. Haar dankwoord kwam tot ons in de vorm van een gedicht. Dit kostbare document werd als wisselbeker jaar-

lijks doorgegeven onder Leden van de Commissie, om het na afloop van deze ronde te overhandigen aan de Praeses

van de volgende commissie met dezelfde opdracht. Tot onze grote spijt is er op een gegeven moment iets misgegaan

bij deze overdracht . Zoals u begrijpt, is dit gedicht de oorsprong van het Winnie de Pooh gezelschap en is dit dus

van unieke waarde. De kopie van het gedicht dat destijds naar Prinses Juliana is gestuurd is helaas ook niet meer in

het Archief te vinden. Mijn oproep aan u als oud-Lustrumcommissaris, is dan ook deze waardevolle gedichten uit de

oude doos te vissen en er voor te zorgen dat ze weer in het Archief komen te liggen, waar ze thuis horen!

Met Lustrale groet,

Dr. A.H. Klokke Marloes van Loon

Lustrumcommissie 1945 h.t. Ab-actis Lustrumcommissie

VIRTUS NITOR 071

\OPROEPEN

Het 28e lustrum der K.S.R.V. “Njord”Naast het 200-jarig bestaan van ZME zal er volgend jaar nog een Lustrum groots gevierd worden, namelijk het 28ste

Lustrum van K.S.R.V. “Njord”.

De agenda is inmiddels bekend en er zullen vele evenementen op het programma staan, verspreid over de eerste zes

maanden van 2014. Op 3 mei 2014 zal het traditionele Collation plaatsvinden, maar dit zal natuurlijk niet de enige

activiteit zijn.

Bent u benieuwd naar de overige activiteiten en meer informatie omtrent het lustrum dan verwijs ik u naar onze

speciale website: http:// lustrum.njord.nl

Als nieuwe voorzitter van de Raad zit Ankie Broekers-Knol de Raadsvergadering voor.

De raad van het Reünistenfonds bestaat uit 60 zeer enthousiaste reünisten.

VVSL’ers van het jaar 1959 we rekenen op jullie komst op 9 november 2014 in het Academiegebouw om ons 55ste jaar en het 11e lustrum te

vieren.

Nadere info volgt in de zomereditie en op de website www.hetjaar59.nl .

Belangrijke dataZaterdag 11 januari 2014

Reünistenavond L.S.V.M. jaren 1982-1991

Zaterdag 22 maart 2014

Reünistenavond L.S.V.M. jaren 1992-2003

Zaterdag 5 april 2014

Jaardiës L.S.V.M 1973

Zaterdag 28 juni en Zondag 29 juni 2014

Reünistenweekend 40ste Lustrum

Eind maart 2014 wordt de jaarlijkse acceptgiro verstuurd en de jaarlijkse machtiging voldaan.

Samen sterker. Dat is het idee van coöperatief bankieren.

www.rabobank.nl/leiden-leiderdorp-oegstgeest

Met de universiteit, de hogeschool, het ROC en ruim 40.000 studenten, is de

onderwijssector belangrijk voor de Leidse regio. Daarom ook voor Rabobank Leiden,

Leiderdorp en Oegstgeest.

Thuis in het onderwijs, thuis in de Leidse regio

door gesprek-ken met lokaleondernemers

Als student eeneigen bedrijf

starten