100 Gedachten tijdens het hardlopenJoggen, hardlopen, wegatletiek, hoe je het ook wilt noemen, blijft toch een beetje suffe sport. Je kunt het bijna altijd doen, zomer, winter, dag of nacht, alleen bij ijzel kun je beter binnen blijven. Het blijft uiteindelijk toch de ene voet voor de andere, kilometers en daarmee vaak uren lang. Waar denk je al die tijd aan? Het leek me een aantal jaren terug wel een aardig idee hierover door te filosoferen op de website van mijn hardloopvereniging. Ik wilde dat doen onder de naam Doordraver, maar de toenmalige webmaster vond dat te negatief. Dus werd het Doorloper. In een zestal jaren heb ik uiteindelijk 100 Gedachten tijdens het hardlopen geschreven. De laatste verscheen eind 2009. Bij herlezen, vond ik ze nog best lezenswaardig, zeker voor andere hardlopers. Als je vr een trainingsloopje een gedachte leest, kun je die in je hoofd meenemen om het komende uurtje over na te denken. Je kan natuurlijk ook over iets anders nadenken. Op zich is deze keuze misschien al voldoende om over na te denken. Loop ze. Doorloper 19 januari 2012

Inhoudsopgave

1. 2. 3. 4. 5. 6. 7. 8. 9. 10. 11. 12. 13. 14. 15. 16. 17. 18. 19. 20. 21. 22. 23. 24. 25. 26. 27. 28. 29. 30. 31. 32. 33. 34. 35. 36. 37. 38. 39. 40. 41.

De eenzaamheid van de langeafstandloper Waar we het voor doen Grensoverschrijdend gedrag Zie niet om Ars moriendi Sporten is gezond Mellow yellow Zondagochtend Woeste Hoeve Kerstavond Nieuwjaarsdag Korte training Lekker crossen Lopen is gezond Lente Na het werk Luister naar je lichaam Kanjer Zaterdagochtendtrainingen Wheelers Sir Mick PR Regels Feestmaand Storm Zoektocht Waar zijn ze gebleven Rekken en strekken Een achtenhalf Hardloopboeken Roparun Ontspannen Nijmegen Traplopen Kerstgevoel Beste wensen Een hele marathon Woutje Troost Parijs-Rotterdam Groepsgevoel Kampioen

42. 43. 44. 45. 46. 47. 48. 49. 50. 51. 52. 53. 54. 55. 56. 57. 58. 59. 60. 61. 62. 63. 64. 65. 66. 67. 68. 69. 70. 71. 72. 73. 74. 75. 76. 77. 78. 79. 80. 81. 82. 83. 84. 85. 86. 87. 88. 89. 90. 91.

Els Wilskracht Marikenloop Perfecte marathontraining Blessuregevoeligheid Waarom ook alweer Gezond over de finish Nuttige informative Halverwege Nieuwjaarsduik Vanderwaalskrachten Goed voorbereid Mijn ene buurvrouw Mijn andere buurvrouw Een goed advies Broodlopers Hardlopen, doe het niet Doodlopers Deskundigen Wespen Orintatie Loopmuziek Vragen, altijd weer vragen Een goed begin Wegatletiek Maaiveld Fit to date Stevige billen Testosteron en oestrogeen Ultralopers Buren Feestvreugde Motivatie Jogger Jo Chip Langzaam opbouwen Ruimtegebrek Zondagochtendtraining Onder de douche Blamage Griekse sagen en legenden 42 Jan Knippenberg Lopers leven langer Topsporters Run to the beat t Kan verkeren Waarom Endorfiny Henny Dopilopi-fanatics

92. 93. 94. 95. 96. 97. 98. 99. 100.

Alcoholcontrole Succes Vitrine der besten Recreatieloopje Zuurdijk Finish in zicht Doorlopen Kom op joh, ziet er nog goed uit Aan de finish

1. De eenzaamheid van de langeafstandloper Als tijdens het hardlopen mijn benen verzuren, mijn hartslag oploopt, mijn maag zich verzet tegen verder lopen en ik tch doorga, wil de gedachte aan Alan Sillitoes verhaal De eenzaamheid van de langeafstandloper nog wel eens opkomen. Het verhaal van een jonge delinquent over zijn verzet tegen het gezag in de jeugdgevangenis, waar hij zijn straf uitzit. Zijn ultieme daad van verzet is het opzettelijk verliezen van het nationale lange afstand kampioenschap van jeugdgevangenissen. De hoofdpersoon vindt zijn persoonlijke vrijheid tijdens de lange veldtrainingen vr het ochtendappl in de strafinrichting. Het verhaal gaat helemaal niet over hardlopen op zich, maar hardlopen is wel het middel om uiteindelijk te kunnen overleven. Doe ik, doen wij, niet allemaal hetzelfde? Even weg uit de sleur van alledag, zonder werkdruk, zonder verantwoordelijkheden, gewoon buiten hardlopen, ook al doet het soms pijn. Even helemaal voor jezelf, even alleen, even vrij zijn in je kooitje?

2. Waar we het voor doen Tour de France! Plateau-de-Beille. Aankomst na een hele dag klimmen op een berg van de Buitencategorie! Fantastisch, die holle ogen van hn, net iets minder dan Lance. Of erger, vl minder dan Lance. Maar toch over de finish. Slaven van de weg, maar vrijwillig. Vierdaagse! Nijmegen. Die deelneemster in het NOS-journaal, strompelend, waar anderen haar zingend en doorstappend voorgingen. Maar wel haar Vierdaagse Kruisje gehaald. Waar doet ze het voor? Marathon! Rotterdam. Het is al vijf uur geweest. De toppers zijn al drie uur binnen. Het is afgelopen en de gemeentereiniging veegt al het parcours. De hekken worden opgehaald. Toch loopt er nog een dunne stroom van doorzetters op weg naar, ja naar wat? De Coolsingel, maar daar gaat het niet om. Die overwinning p jezelf! Die prestatie voor niemand anders dn jezelf. Dr gaat het om. Die vrijheid om tot de grens te gaan. En soms er over. Hoeveel vrijheid kan je aan ?

3. Grensoverschrijdend gedrag Rondje in het park. Lekker ontspannen. Rustig draven over het strand. Pittige heuveltraining in de duinen. Even lekker prikken. Kwaliteitstrainingen. Lange duurlopen. Endorfine! Runners high! De hele wereld aan kunnen. Twee keer per week joggen. De eerste vijf kilometerwedstrijd. Drie keer per week lopen. Een tien kilometer prestatieloop. Kan dat niet sneller? Een halve marathon? Vier keer per week trainen. Waarom geen marathon? De ultieme kick. Het verleggen van de grens. Dat onrustige en schuldige gevoel, als eens een training moet worden overgeslagen. Geen zin hebben, maar toch die kilometers maken. s-Nachts in bed nog steeds aan het lopen zijn. De omgeving weet al niet meer beter: dat is een hardloper. Die doet, wat wij niet kunnen. Wat een doorzettingsvermogen. Wat een discipline. Maar ongemerkt is de grens gepasseerd. Ontspanning is allang werken geworden. Vermoeidheid wordt bestreden met mr trainen. Blessures zijn een teken van zwakte. Dat zal mj niet gebeuren. Mj overkomt dat niet. Toch?

4. Zie niet om Hier lopen we dus. Van niks naar nergens. In een voortdurende zoektocht naar de grens van het eigen kunnen. Waar zou die liggen? Heeft niet iedereen zijn eigen maatlat? Een maatlat, die overigens nog behoorlijk flexibel kan zijn. Naarmate de prestaties verder achter ons liggen, worden ze namelijk beter. Die strenge winter, weet je nog? Klauterden we niet bijna over kruiend ijs in Egmond. Wat dacht je van die ene CPC? Tropische temperaturen in maart. Rotterdam met die regen dan? Aquaplaning. Die Zevenheuvelen in het voorjaar. Volgens mij waren de heuvels toen steiler dan in het najaar. En die Precies, onmenselijke omstandigheden. Maar we liepen hem toch maar mooi uit. Terwijl we de vorige avond nog doorgezakt waren. En grieperig. En eigenlijk een beetje geblesseerd. Joh, we waren er absoluut niet klaar voor. Maar alsnog een wereldtijd. Waarom gaat het dan nu eigenlijk zo rot ?

5. Ars moriendi Die zoektocht naar je grenzen betekent dus vaak afzien en soms een beetje sterven. In onze geciviliseerde wereld gaan we zelf op zoek naar het avontuur. Dat is de aantrekkingskracht van ontbering en pijn. In zijn boek De laatste adem beschrijft Peter Stark een zogenaamd Ars moriendi. De kunst van het sterven, geschreven voor mensen die zich overgeven aan avontuurlijke, vaak riskante en soms dodelijke activiteiten. Alpinisme, wildwatervaren, tracking. Het doorbreken van de dagelijkse sleur op zoek naar de grenzen van het bestaan. Beschreven zijn de lichamelijke processen van hen die hun grenzen zoeken. De externe omstandigheden worden verbonden met wat er in je lichaam gebeurt. Hardlopen is een over het algemeen milde vorm van buitensport, maar de gevaren van uitdroging, onderkoeling of warmtestuwing zijn er niet minder om. Verder, verder, verder. De grens die we zoeken, blijkt soms al lang gepasseerd. Maar wij letten gelukkig op?

6. Sporten is gezond Een stukje rustig draven, deze zoele nazomeravond. Duinen heen, strand terug. Ping ping, een soepel draaiend peloton wielrenners flitst van achterlangs op het niet al te brede fietspad. Pas op, fietsers van de andere kant. Dan maar liever het ruiterpad. Iets zwaarder, maar ook een goede training. Lopers achter! Een stuk of twintig wegatleten van de atletiekclub wil er langs. Gh, die gaan hard. Zeker een circuitje vanavond, want daar wil alweer een forse groep voorbij. Deze zijn iets minder vriendelijk, zitten er zeker doorheen. Die ruiters hebben natuurlijk het volste recht om hier te rijden. Terug maar naar het fietspad. Een wielrenner suist weer langs van de andere kant. Ha, een wandelpad. Sodeju, nou ja, het s natuurlijk ook prima skateweer. Wel een echte volkssport geworden. Kekke meiden, hoor, in die pakjes. Aai, Nordic walking kan ook in groepen, zo te zien. H, eindelijk strand. O.k. je wilt met je 4WD natuurlijk ook wel eens langs de vloedlijn rijden. Ik ga wel hogerop lopen, in dat mulle zand. Binnenkort weer herfst, veel mist en regen. Lekker in je eentje lopen ?

7. Mellow yellow Run, run, run, run, run. Take a drag or two. Run, run, run, run, run. Gypsy Death and you. Tell you what to do. Favoriete hardloopmantra. Altijd verrassend als deze junkiesong van de Velvet Underground uit het onderbewuste boven komt. Dik 30 jaar oud, maar onverslijtbaar, net als de oude Lou zelf. Net zestig geworden, had ie ook niet gedacht. Diep inademen. Rustig uitademen. Tempo vasthouden. Take a drag or two. Wel even een ander high dan een runners high. Even zo goed verslaving. Eigenlijk meer dan vroeger. En makkelijker, een loper kan elke dag scoren. Gypsy Death and you? Sportkapper Cock D. liep marathons en bleef toch zo maar dood tijdens een loopje. Hoe hard zong ik niet mee met de Who: Hope I die before I get old. Nu ben ik oud en hoop ik nog veel ouder te worden. Zo fit mogelijk. Kijk eens om je heen. T..t..talking bout my g..g..generation. Liever een banaantje dan een joint. Hoewel, stond er niet een banaan op die hoes van de Velvet Underground? Binnenkant schil uitschrapen, drogen en roken. Mellow Yellow. Donovan, weet je wel. Ooit suf gerookt, nu suf gelopen ?

8. Zondagochtend Brrr, beetje kil nog. Gaat zo wel over. Heiig, zo vroeg op de dag. Maar wat een rust, zon zondagochtend. Heerlijk. Rondje Meijendel, lijkt me wel lekker. Ha, de zon. Toch nog krachtig, al is het herfst. Absoluut geen wind, hoe is het mogelijk? Vooruit, eerst even Klein Zwitserland. Ruik eens even, natte boslucht. Knispert altijd lekker, dat schelpenpad. De gevangenis. Zouden ze me kunnen zien hardlopen? Milosevitch lijkt me geen hardloper. Geen vroege vogels, bij de koffietent. Wat hebben die fazanten vandaag? Opzij jongens, van dat pad af. Zouden ze rozijnen van Daantje de Wereldkampioen gegeten hebben? Prinsenheuvel over. Fantastisch, die mist in de duinpannen en de zon daarboven. Zo, de eerste wandelaars. Rustig nog bij de Boerderij. Richting viaduct. Geschreeuw, dat moeten mountainbikers zijn. Ja hoor, een ploeg van Tom Schouten. Pittige heuveltjes, zo langs het hek. TNO, daar wordt ook altijd maar gewerkt, te zien aan al die autos. Rechtsaf richting Scheveningen, nog geen kip op het fietspad. Paardenpad bij de gevangenis en verder op huis aan. Nog geen tien uur. Mooi al twee uur gelopen. Kan je een dag beter beginnen?

9. Woeste Hoeve n naam onbekend. Op 8 maart 1945 werd hier uit wraak Waar ik ook loop, altijd kom ik wel weer zon monument tegen. Juist op plekken waar je dat absoluut niet verwacht. Langs een weg van niets naar nergens. In de wijde omtrek geen huis te zien. Stilte. Stilte, ondanks het oorverdovende gezoem van insecten. Enkele namen, soms vele regels namen, gebeiteld in marmer of ruwe steen. Hoe zou dat toen geweest zijn? Het is onvoorstelbaar en toch kan ik me er ook zo veel bij voorstellen. Wie waren die mannen? Wat waren het voor mannen? Altijd mannen, lijkt het wel. Of je nu vr de loop staat of er achter, wat gaat er door je heen? We zijn in al die eeuwen toch nog niet echt ver van de Neanderthaler verwijderd geraakt. Hier honderdenzeventien. Daar vier. En op weer een andere plek meer dan achtduizend. Ze deden wat ze vonden dat ze moesten doen. Of ze waren op de verkeerde tijd op de verkeerde plaats. Hoe dan ook, waarschijnlijk kan ik door hen hier vandaag wel lekker hardlopen. Brrr, ik krijg het koud, verder dan maar weer ?

10. Kerstavond So this is Xmas and what have you done? Another year over and a new one just begun. Lekker rustig vanavond op straat. Iedereen thuis. Lampjes in de tuinen. Kerstbomen achter beslagen ruiten. Kerkklokken in de verte. Kerstavond. Vroeger met het hele gezin naar de kerk. Kippenvel bij het Ere zij God. Die ene keer in het jaar dat de dienst niet te lang duurde. And so this is Xmas, I hope you have fun. The near and the dear one, the old and the young. Hoe lang geleden alweer, dat hij werd neergeschoten bij the Dakota. A very merry Xmas and a happy New Year. Lets hope its a good one, without any fear. Alsnog reden om New York te doen? George Harrison ook al dood. Langzaamaan verdwijnt alles uit je jeugd. Ding dong, Ding dong. Ring out the old, ring in the new. Doe normaal. Maar het loopt vanavond fantastisch. Ding dong, Ding dong. Ring out the false, ring in the true. Oudejaarsavond, die verschrikkelijke Wim Kan. Mocht je minstens een uur lang niks zeggen. Geen idee waar het over ging. En later, op je brommer snel naar je vriendin. Even het Nieuwe Jaar invrijen. Over Jingle Bells gesproken. Altijd maar onrust. Nee, dan toch maar beter hardlopen op dit soort avonden ... ?

11. Nieuwjaarsdag Dit is een echt goed begin van het nieuwe jaar. Wat een regen en wat een wind. Het schuim staat op mijn schoenen. De mensen in die langsrijdende autos zullen wel denken. Maar ja, die drang van binnen. Mag ik toch wel mee oppassen. De spin Sebastiaan van Annie M.G. had er ook last van. En met Sebastiaan liep het niet goed af. Hoop niet dat het met mij ook zo afloopt. Zo af en toe moet ook ik ook opgeveegd worden. Zoals nu. Iets meer brak dan gedacht, na zon oudejaarsavond. Toch is er geen betere manier om het nieuwe jaar te beginnen. De eerste kilometers op weg naar Egmond, CPC, Rotterdam, Leiden, Parijs, Berlijn, New York. Of gewoon weer de eerste keer van een jaar lang lekker vrijblijvende rondjes om de kerk. Hoe dan ook, gewoon blijven doorlopen ?

12. Korte training Vandaag dan maar eens niet meer dan een half uurtje. Wel jammer, want het is fantastisch loopweer. Maar verstandig. De boog kan niet altijd gespannen zijn. Luister naar je lichaam. Precies en dat zegt nu juist dat het zo lekker gaat. Niet zeuren, doseren! Dus hier links af. Nou vooruit even dat blokje erbij. Anders ben je helemaal zo thuis. Nauwelijks de moeite van het aantrekken van je schoenen waard. H, kon je altijd maar zo lekker lopen als vandaag. Neem de volgende zijstraat, dan kan je doorsteken en ben je weer op de route. Even een slokje water bij de benzinepomp, ook al is dat om. Nou, kan je nu net zo goed even dat stukje van vorige week meenemen. Liet die eikel ons mooi veel te lang lopen. Lopen ze zelf lekker en gaan ze maar door. Je weet toch waar je mee bezig bent. H, toch nog anderhalf uur geworden ?

13. Lekker crossen Ja, joh, ga jij nou maar. Het is nog ver. Mij naai je niet op. Loop jezelf maar aan gort. Ik blijf mooi mijn eigen tempo lopen. Kijk gerust om. Ik kom toch niet achter je aan. Sparen is het geheim. Het zijn vier rondjes! Crimineel, wat een bagger. Hup, daar gaat er weer een onderuit. Nou ja, kunnen ze thuis zien dat ie wat gedaan heeft. Oeps, daar ga je bijna zelf. Opletten waar je je voeten neerzet. Mooi dat hij toch niet goed wegkomt. Die pak ik straks nog wel even. Dat wordt balen voor hem. Rustig afstand houden. Dat komt wel goed. BAAN! Baan? Wat nou baan? Waar moet ik heen dan? Ik kan toch moeilijk in de struiken gaan lopen. Stom eigenlijk, zon crossparcours. Zouden ze niet n grote ronde kunnen maken? Ha, daar heb ik hem. Dat doet zeer hoor. Straks nog even inwrijven. Leuke sport, dat lopen ?

14. Lopen is gezond Loop ik hier nu echt wel zo rustig? Er gebeuren toch rare dingen de laatste tijd. Pas nog zon hardloper op de Posbank. Gaat even lekker zijn rondje lopen na het werk. Nooit meer thuis gekomen. Wel een mooie foto. Die schoenen in het bos op die bloemen. Heet daar niet voor niks de onzalige bossen. Pim Pandoer, de schrik van de Imbosch, beleefde er zijn avonturen. Altijd al een kriebelig gevoel gehad bij die naam. Paar weken terug, die Nederlandse topmarathonloopster. Duurde ook wat lang voor ze thuis kwam. Dood langs de weg teruggevonden. Waarschijnlijk aangereden. Het kan zo maar gebeurd zijn. Dader op het kerkhof. Doet me denken aan die Keniaan. Aangereden op de vluchtstrook. Dag topcarrire. Er was toen nog een kaartenactie. Hoe zou het met die man zijn? Vast uitgewezen, zonder inkomen. Hier gebeurt dat niet. Ja, vroeger. Beetje oppassen maar. Beter loop ik op de stoep. Niet meer in het donker een rondje Meijendel. Joh, hou op. Lopen is ontspanning ?

15. Lente Lente! Eindelijk. De korte tight uit de winteropslag. De benen hadden wel een zonnebankje kunnen gebruiken. Maar die kleuren nu snel genoeg op. De blanke armen steken uit een schamel verwassen t-shirtje van Rotterdam. Toch even laten zien dat je ook met mijn stijl een marathon kunt lopen. In de schaduw nog wel een beetje kippenvel. Fantastisch al die krokussen en narcissen in de zon. Wit, diepblauw en knalgeel. Nog kleuriger zijn al die wereldkampioenen in de dop. Met hun kakelbonte wielershirtjes. Op hun fluisterfietsjes suizen ze voorbij. Het seizoen is echt begonnen. Lekker draven tussen de weilanden. En natuurlijk alweer verschillende lammetjes. Schapen doen niet meer aan winterstop. Gaat toch niks boven ons Hollands landschap. Vergelijk dat eens met Irak, al dat zand. Irak? Vannacht weer zware bombardementen. Waar blijft mijn lentegevoel ?

16. Na het werk Pfff, wat een dag. Alleen maar vergaderen en overleggen. Processen, structuren, regels, voorschriften. Rituelen. Alsof het ooit is gaan regenen door een traditionele regendans. Hebben we het ook nog over lol in het werk gehad? Dacht het niet. Blij dat ik even kan gaan rennen. Lekker draven. Nergens wat mee te maken. Rustig inlopen. t Is geen wedstrijd. Jezelf zijn. Knieheffen, hakken billen. Huppelen, zijwaarts links, zijwaarts rechts. Los van alles. Heupen draaien, ooievaartje, hurkzit. Ongedwongen. Zo, wat staat er op het schema? Ok, duurloop 1 beginnen dan maar. En versnellen. Stapje er bij en ga door. Hou vol. En terug naar tempo 1. Luister naar je lichaam. Iedereen hersteld, daar gaan we voor de tweede keer. Let op je tempo en verdelen. Rustig aan maar weer. Daar gaat ie voor de laatste keer. Hou vol, dit is hetzelfde tempo als de eerste keer. Perfect mensen. Rustig uitlopen en bij de camping even de oefeningen. Zo, dat was lekker, zon stukje ontspannen hardlopen. Waar is dat keurslijf van je werk ?

17. Luister naar je lichaam Nou, dan gaan we maar. Op naar de club. Niet echt veel zin, maar ze rekenen op me. Tas, schoenen, broek, shirt, sokken. Dat is het wel, geloof ik. O nee, handdoek. Hartslagmeter bij me? Eerst nog maar even een kop thee. Heb ik nog tijd? Kan nog net. Waarom voel ik me zo moe? Gisteren ging het toch goed. Lekker, die thee. Dan ook nog maar even naar het toilet. Nou mag ik wel eens gaan opschieten. Ha, bijna vergeten, een onderbroek. Wat staat er eigenlijk op het schema? Zo, dat is pittig. Zou eigenlijk liever een rustig duurloopje doen. Pyramideloop en dat driemaal. Moet ik toch niet aan denken. Hoe was het ook al weer. Luister naar je lichaam. Maar dat loopje dan binnenkort. Voor een beetje goede tijd zal je toch getraind moeten hebben. En keertje overslaan zal toch niet zo erg zijn. Maar ja, zon kwaliteitstraining. Nee, ik bel toch maar even. Ja, absoluut geen zin vanavond. Slap en moe. Wat zeg je, verstandig? Ja, precies, de boog kan niet altijd gespannen zijn. Luisteren naar je lichaam, toch? Ok, woensdag kijken of het beter gaat .?

18. Kanjer Opzij mensen, er wil een hardloper voorbij! Nee, niet eerst omkijken of het wel waar is. Er komt echt iemand aan. Ja, iemand die sneller loopt dan jullie wandelen. Inderdaad, een hardloper. En die hardloper wil er graag langs. Goed zo, waarschuw elkaar eerst maar even. Heel fijn en bedankt hoor. Huh? Dat hoor je niet veel meer, dat ze m al hebben. Of, k leuk, dat de bus net weg is. Vreemde emoties maakt dat hardlopen los bij de medemens, die geen wegatleet is. Die mengeling van afgunst, schuldgevoel en doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg. Had jij dat zelf ook, toen je nog niet tot de sekte was toegetreden? Waarschijnlijk wel. Nu vervangen door een misplaatst soort superioriteitsgevoel. Kijk mij lekker sportief zijn. Kijk eens even hoe deze combinatie van Greg van Hest en Kamiel Maase lichtvoetig dit groepje wandelaars passeert. Je voelt je toch net even beter. Jij doet aan sport. Jij loopt lekker hard. Zij misschien ook wel. En misschien wel stukken beter. Maar nu toevallig even niet. Nu ben jij de kanjer. Pardon, mag ik er even langs ?

19. Zaterdagochtendtrainingen Het boek Awakenings van Robert Sacks. Nogal geromantiseerd verfilmd met Robin Williams en Robert de Niro. Gaat over een groep patinten die al tientallen jaren aan een vorm van slaapziekte lijdt door een virusinfectie. Met een nieuw medicijn ontwaken ze uit hun lethargie en ontdekken de hedendaagse wereld. Het worden weer echte mensen. Jammer genoeg duurt het ontwaken niet lang en vallen ze uiteindelijk allemaal terug in hun oude ziektebeeld. Elk jaar denk ik aan dit boek als de ZOTtrainingen weer beginnen. Mensen verlaten hun zittend bestaan en worden onder toediening van een forse dosis ZOTbegeleiding opgepept tot deelname aan het echte leven: het worden wegatleten. Ze bloeien op. Ze krijgen er steeds meer zin in. Ze ontdekken de endorfinestoot die de langere duurloop vrijmaakt. Ze willen meer, meer, steeds meer. En dan, n CPC en Royal Ten, blijkt het medicijn toch niet die duurzame werking te hebben, waarop werd gehoopt. Ze zakken terug in oude patronen. Hun schoenen verstoffen onder de kapstok. Hun ZOT T-shirt blijft gestreken in de kast liggen. Kunnen we de formule van het medicijn nog verbeteren ?

20. Wheelers Wat hebben ze mooie karretjes. Flitsende kleuren. Rood, knalgeel, diepblauw. Schuin gemonteerde wielen. Dunne bandjes. Maar met dat lage zwaartepunt natuurlijk wel een perfecte wegligging. Bijna niet n hetzelfde. Zouden ze die dingen op maat maken? Die zullen niet veel wegen met al dat aluminium, magnesium en titanium. Je hoort ze nauwelijks draaien, die wielen. Dat zal snel gaan straks. Die zijn zo uit het zicht verdwenen. Ze worden al nerveus, beetje heen en weer rijden. Helm op, af en weer op. Hun handjes strijken liefdevol langs de bandjes om er nog even eventuele steentjes af te wrijven. Met een lekke band ben je gezien natuurlijk. Benieuwd eigenlijk hoe ze dat oplossen tijdens zon wedstrijd. Volgwagens zijn op het parcours niet toegestaan. Onbegrijpelijk eigenlijk dat ze wel een apart startvak hebben, maar dat ze meestal achteraan moeten starten. Terwijl ze toch sneller zijn over het algemeen. Nou ja, ze mogen in elk geval meedoen. Of zou dat veranderd zijn? Zie je ze eigenlijk nog veel tegenwoordig, wheelers ... ?

21. Sir Mick Wt een wedstrijd. Wt zag het er allemaal weer ontzettend perfect uit. Wt een atleet. Weliswaar Senioren 3, maar waren we allemaal nog maar zo soepel. Laat de pers maar mekkeren dat de conditie niet meer helemaal je dt is. Die sprongen. Die looptechniek. Avond aan avond. Een halve marathon op een paar vierkante meter. Doe het maar eens na, toch? Natuurlijk wel jarenlang getraind. In het begin met experimentele trainingsschemas en sportvoeding. Nachten doorhalen. Een neus vol coke. Een fles tequila in de linkerhand. Een joint in de rechterhand. En ondertussen gesmolten bonbons oplikken van de borsten van Marianne Faithfull. So dont play with me, cause you play with fire. Reken maar dat je daar sterk van wordt. Flashing Jack Jump & het Mars bar ensemble! Geen seks voor de wedstrijd? Ga weg. Geen wedstrijd zo goed als met seks voor n na de wedstrijd. Dan begrijpt een kind nog wel dat je soms tijdens een optreden een toque in je tight moet stoppen. De boog kan niet altijd gespannen zijn. Terwijl het oog ook wat wil. Later over op LSD. Vloog je gewoon over de weg, tijdens de wedstrijd. Niet dan? Maar uiteindelijk bleek een gezinnetje, niet roken en een kop thee toch de beste resultaten op te leveren. Petje af, Sir Mick. Maybe next year at the Hague Royal Ten ?

22. PR Nou, ik ben niet echt diep gegaan. Ik zag het meer als training. Pas nog verkouden geweest ook. En binnenkort die wedstrijd. Dan kan je toch beter rustig aan doen. Hamstrings ook nog wat gevoelig. Voor je t weet zit je een tijd thuis. Paar weken terug dacht ik er helemaal van af te zijn. Ik ging als een speer. Ik liep alles en iedereen er uit. Weer helemaal het ventje. Ze zeiden nog: pas op joh, niet elke training is een wedstrijd. Maar ja, hoe gaat dat? Als het een tijdje wat minder is gegaan, word je extra gretig. Doe je makkelijk een stapje meer. Zeker met die meiden erbij. En die jonge jongens. Die wil je dan wel eens een poepie laten ruiken. Ja, en ineens voel je dat zeurderige gevoel weer opkomen. Rust houden, wie wil dat nou? Ik weet natuurlijk ook wel dat een paar dagen niet lopen wonderen kan doen. Maar daar word ik te onrustig van. Vragen ze thuis, moet je niet lopen vandaag? Hoe dan ook, beetje gespaard. Je kan niet voorzichtig genoeg zijn. Mijn tijd? Leuk dat je dat vraagt. Toch nog een PRretje?

23. Regels H joh, links lopen. Links lopen? Ja, links lopen. Dan zie je het verkeer aankomen. Als zij jou niet zien, kan jij in elk geval zien dat zij jou niet zien. Kan je eventueel in de berm springen. Raar. Ik heb net gehoord dat we rechts moeten lopen. Schijnt weer nieuw te zijn. De reden daarvan ken ik niet, maar ja, de trainer! Nou, ga jij toch lekker rechts lopen. Blijf ik links lopen. Zien ze ons aan beide kanten. Is misschien nog beter. Overigens, mag jij met die knipperarmband lopen? Mag niet meer bij ons. Wij moeten met zon hesje lopen. Ja, wij ook. Maar niet met de hesjes. Die kan je blijkbaar niet zo goed zien. Bij ons hebben ze nu van die grote gele met van die dikke banen. Weet wat je bedoelt. Die wegwerkerhesjes. Ja, maar ik heb deze vorig jaar net gekocht. Die waren toen nog prima. H,h, wat dacht je dan van die strepen op je pak. Schijnen er ook voor niks op te zitten. Dus ik doe weer gewoon die armband om. En links lopen natuurlijk. Dan zie je als zij jou niet zien. En als jij dan rechts loopt. Zien ze ons extra goed. Ook een slokje water? Drinken tijdens de training? Nee, dank je. Bij ons ?

24. Feestmaand Poeh, poeh, dat zit er weer op. Eindelijk wat rust in de tent. Even geen Sinterklaasloop. Geen Kerstloop, Geen Kerststrandloop. Geen Derde Kerstdagloop. Geen Oliebollencross. Geen Eindejaarsloop. Geen Nieuwjaarsloop. Geen Silvesterloop. Geen Katerloop. Geen Driekoningenloop. Op zichzelf is er natuurlijk niks mis met al die loopjes. Wat zeg ik? Graag zelfs. Maar ja, dat gezin en die familie. Die frustreren alles. Heb je net lekker afgesproken om met je loopmaten gezellig die loopjes te doen, willen ze weten wanneer je de gedichten af hebt. Zijn de surprises al klaar? Wanneer doe je de boodschappen? Zullen we even over het menu overleggen? Kunnen we tweede Kerstdag bij je zus gaan eten? Moet je geen oliebollen bakken? Wanneer haal je eigenlijk vuurwerk? Gek word je daar van. Om van al die verleidingen maar te zwijgen. Chocoladeletters. Gevulde speculaas. Boterletters. Kerstkransen. Jij nog een aperitiefje? Gevulde kalkoen. Rode wijn. Witte wijn. Dame blanche. Likeurtje. Neem nog een lekker bonbonnetje. Geef het kaasplankje even door. En wanneer moet je dat er allemaal weer aflopen? Precies, in die loopjes waar ze je de tijd niet voor gunnen. Fijn dat je die laatste weken van het jaar vrij was. Kon jij ook eens fijn met de kinderen naar het bos. Joh, ga jij lekker naar het zwembad met ze. Het Scheepvaartmuseum, dat vonden ze vorig jaar ook zo leuk. Feestmaand? Het is gewoon een rotmaand. Zeker met al die loopjes erbij, kom je nauwelijks aan trainen toe. ?

25. Storm Op een ochtend als deze, weet je waarvoor je het doet. Lopen! Sparren met de natuur. Onder de angstaanjagend gierende wieken van de windmolen bij de Norfolklijn door het strand op. Hangend in een hoek van 15 graden schuin tegen de storm in. Windkracht negen. Vuilgele vlokken schuim slokken steeds je voeten op. Een dikke zilte laag, die stuiptrekkend aan de vloedlijn ligt te rillen. Je benen lijken tot op het bot gezandstraald door ongemeen harde vlagen stuifzand. Als een spinaker bolt je doorweekte windbreaker op om dan weer als een natte dweil tegen je rug dood te vallen. De bulderende wind probeert alle trucs uit om je de adem te benemen. Het razende geweld van de golven die als dolgedraaide Sirenes keer op keer hun Odysseus proberen zee in te trekken. Waaraan je steeds weer ontkomt door jezelf op een overgebleven laatste stukje zand vr de al eerder afgekalfde duinen in veiligheid te brengen. Als de vloed doorzet, ben jij de verliezer. Zou het je verbazen als je de Vliegende Hollander plots zou verschijnen? Riders on the storm. Geen golfbreker te zien door het hoge water. In de regennevel vormt zich langzaam het Atlantic Hotel in Kijkduin. Gasten achter glas, lekker aan het ontbijt. Zien daar beneden een eenzame jogger vechten tegen de elementen. Vandaag lijk je in elk geval de strijd in jouw voordeel te beslissen ?

26. Zoektocht Hoeveel kilometer ik nu al niet gelopen heb? In mijn zoektocht naar? Ja, naar wat? Tja, ik weet het niet. Lopen is een deel van mijn leven geworden. Ik weet niet beter. Precies, mijn leven, dat is hardlopen geworden. Hoe bedoel je dan dat er meer moet zijn. Meer waarvan of meer wat? Dit is het gewoon. Wat ik dan vroeger deed? Toen ik nog niet aan hardlopen deed? Geen idee. De dingen waar ik nu niet meer aan moet denken dat ik ze zou doen. Nou ja, wat was dat dan? Roken, drinken, altijd maar op jacht. Die nerveuze maar altijd lekkere onrust dat het ergens anders leuker zou zijn. Dat er ergens iets gebeurde, dat je niet zou hoeven missen, als je er maar achteraan ging. Nee, natuurlijk wist ik niet wat. Dat was nu juist het leuke. Het gebeurde, weet je wel. Die kick van het vinden van het niet gezochte. Dat natuurlijk niet zo vaak voorkwam. Maar dat maakte het juist leuk en opwindend. Die onderhuidse spanning vr weer zon avond. Natuurlijk, vaak te hoge verwachtingen. Toch weer teveel gedronken. Iets te sterke Rode Libanon. Weer op twee paarden tegelijk gewed. Of door het dolle heen, gekmakend verliefd. Tot het voorbij was. Fantastische tijd. Maar slopend. Geen regelmaat. Geen structuur. Geen schema. Tot mislukken gedoemd. Nee, dan hardlopen ?

27. Waar zijn ze gebleven? Uiteindelijk ben je dan dus tot rust gekomen. Een brave hardloper met een even duidelijk als vaag doel voor ogen. Lekker lopen. Geen winnaar, maar een uitloper. Meedoen altijd weer belangrijker dan winnen. Met af en toe als uitzondering de overwinning op jezelf. Als je weer eens die niet aanwezig geachte reserves moet aanboren om de eindstreep te halen. Die diepe voldoening als de geest weer heeft gewonnen van het lichaam. Met dat onderliggende gevoel van onbehagen. Waarom zijn je verschillende loopmaten uit het verleden hier niet bij? Uren heb je naast ze gelopen in de trainingen voor weer een loop. Huiselijke problemen besproken. Kapot gezeten. Gelachen om collegas in kilometerlange evaluaties van het werk. De brandende zon vervloekt. De kinderen toch nog goed terecht zien komen. Getwijfeld aan de haalbaarheid. Depressies meegemaakt. Die heerlijke zondagochtendtraining. De in geuren en kleuren geschetste jeugdliefdes. De urenlange regen. Bij elkaar op de bank als psychiater. Sla je logboek er maar op na. Samen met Karel voor Rotterdam. Met Jeske voor Apeldoorn. Den Haag samen met Rob. Ga zo maar door. En waar zijn ze nu? Uit het oog verloren. Ziek geworden. Een partner gekregen, die niet voor hardlopen wilde wijken. Natuurlijk, fijn dat jij nog loopt. Maar ergens knaagt het ?

28. Rekken en strekken Weet je nog, vroeger? Rekken. Strekken. Vr de training. N de training. Zonder rekken en strekken kon je net zo goed gelijk ophouden met hardlopen. Wat deden we niet allemaal. Gehurkt, gestrekt, gebogen, gerekt, gedraaid, gevouwen. Kuiten, knien, dijen, heupen, armen, schouders, nek. Om de beurt strekken, buigen, aanspannen, ontspannen, draaien, uitrekken. Al gauw een 10 minuten, maar dan had je ook wat. Gn blessures! Tot de KNAU achteloos via de krant liet weten dat je van niks zo blessuregevoelig werd als van rekken en strekken. Nou, dat kwam mooi uit. Kon je tenminste gelijk met lopen beginnen. En na het lopen direct aan de koffie. Altijd al gedacht dat het allemaal tot niks leidde. Alleen jammer dat al die lopers zo gewend waren aan die strapatsen. Dat ritueel wilde men niet zo snel opgeven. Dus ontwikkelde zich een soort tussenmodel. Nu draaien we voor en na de training even wat met de heupen en doen we een ooievaartje. Ja, fijn, lopen maar. Of, hup onder de douche. Resultaat, gn blessures. Iedereen blij en tevreden. Ben ik pas op aanraden van mijn trainer op mijn voorvoet gaan landen. Bijscholingsdagje in Papendal gehad en ja hoor, vanaf dt moment landen we op de voorvoet. De ideale looptechniek voor optimale prestaties. Natuurlijk ook blessurevrij. Ga ik net lekker vooruit, lees ik in de Hardloopkrant dat deze nieuwe techniek gegarandeerd blessures oplevert. Zal ik ook eens een paar antipronatieschoenen proberen?

29. Een achtenhalf Een achtenhalf. Gaan we cijfers geven. Een cijfer aan Michael Boogerd. Voor zijn voorseizoen. Waar zijn we mee bezig? Twee wedstrijden op rij verslagen door Rebellin. Gaan ze een rapportcijfer geven. Die lui bij het Algemeen Dagblad zijn geschuffeld. Arme Michael. Krijgt ie een achtenhalf. Waarom geen tien? En met een griffel. Die jongen doet wat ie kan. Zelfs soms meer dan hij kan. Geven ze hem een achtenhalf. Zit tussen goed en zeer goed in. Alsof hij nog meer kan trainen. Alsof hij zijn hart niet genoeg in het fietsen steekt. Hier joh, jij een achtenhalf. Volgende keer graag een schepje erbovenop. Mart Smeets geeft ook een achtenhalf. Want hij presteert veel beter dan er ooit in Nederland is gereden. Dat is toch om gek van te worden. Zn renner. Altijd bereid zich de longen uit het lijf te fietsen. Zo iemand waar het publiek voor langs de kant staat. En dan geeft die zichzelf heilig verklaarde Smeets een achtenhalf. Want Michael is een paar keer tweede geworden. Tienen zijn blijkbaar alleen voor winnaars. Heeft vast thuis ook een racefiets staan. Voor een paar kilometertjes op zondagochtend als het windstil is. Vergelijk dat eens met hardlopen. Zeurt daar iemand over het feit dat er elke wedstrijd een stuk of wat Afrikanen vr onze eigen toppers eindigen? Nee, daar accepteren we dat je doet wat je kan. Dat het eens op is. Waardering voor wat jij doet. Niet voor wat een ander doet. Een achtenhalf ?

30. Hardloopboeken Tja, Michael Boogerd dus. Onze eigen Haagse held. Dat daar nog geen boek over is. Brengt me wel op een ander idee. Hardloopboeken. Waar zijn toch die lekkere hardloopboeken? Boeken met sterke verhalen over wegatletiek. Over beroemde marathonlopers. Over winnaars en herosche verliezers. Geen boeken over de techniek van hardlopen. Die zijn er genoeg. Voor beginners. Voor gevorderden. Voor mensen die alles al weten maar daar aan twijfelen. Nee, gewoon boeken met herkenbare verhalen met een hoog o ja gehalte. Pieter Winsemius. Dick van Weelden. Dan heb je het wel gehad. Vergelijk dt nu weer eens met wielrennen. Tientallen boeken. Door wielrenners. Over wielrenners. Over wielrennen zelf. Over de Tour de France, de Giro, de Vuelta. Maar over de techniek van wielrennen juist weer heel weinig. Tim Krabb schreef een heel boek over n wedstrijd van 137km. Een beetje liefhebber kent dit standaardwerk. Zoiets moet toch ook mogelijk zijn over de 100 van Winschoten. Of de zestig of twintig of wat dan ook van noem maar wat. Vooruit, lopende schrijvers. Of schrijvende lopers. Genoeg getraind. Aan de slag ?

31. Roparun Lopen dus. Lopen voor het goede doel. Daar gaan we weer van start voor de Roparun. Kilometervreters. Uitgelaten doen we de tientallen kilometers. Ongemerkt is daar plotseling die vermoeidheid. Pittoreske dorpjes worden achterstandswijken. Grazige weiden worden doodsaaie grasvelden. Strak begroeide glooiingen worden kuitenbijters. De goede moed zakt langzaam in de schoenen. Waar staat nou toch die aflossing? Loop ik niet steeds net iets meer dan die anderen? Denk aan het goede doel. Je doet het niet voor jezelf. Het doel, daar gaat het om. Niet om jou. Als de organisatie daar nu ook maar aan denkt. Twee minuten stop en go. Waar hebben we het over? Meer dan veertig uur onderweg. Twee minuten tijdstraf. Dat zet geen zoden aan de dijk. Levert alleen maar frustraties op. Blijf denken aan het goede doel. Ze menen het waarschijnlijk goed. Maar die toonzetting. Ik ben wl vrijwilliger. We zijn allemaal vrijwilligers. Een heel team van vrijwilligers. Wat zeg ik? Een leger van vrijwilligers. Meer dan vierduizend. Allemaal op pad voor het goede doel. Lopers, fietsers, kaartlezers, kwartiermakers, masseurs, chauffeurs. Een moderne variant van de Kinderkruistocht. Onze strijd lijkt zwaar. Toch winnen we gemakkelijk. Een makkie. In vergelijking met hun strijd. Die zelden wordt gewonnen ?

32. Ontspannen H, h, vakantie! Ik ga het er eens even van nemen. Weg met die hardloopschoenen. Een paar weken taperen. De perfecte couch patatoe uithangen. Lekker voor de buis. Anderen laten sporten. EK voetbal. Fantastisch. Chips, bitterballen, pilsje. Het echte kantinegevoel. Op je nekwervels op de bank. Weet je gelijk hoe die reserves zich voelen. Doen die voetballers nog wel aan duurlopen, tegenwoordig? Ha, Wimbledon. Slappe sport, eigenlijk dat tennis. Paar meter rennen en dan weer stilstaan. Maar wel verslavend. Plok. Links. Plok. Rechts. Plok. Plok. Deuce. Set and Game. Ja, lekker joh. Doe maar een roseetje en wat nootjes. Lekkere sandwiches! Weer een partij van twee uur. Zo raak je bij tennis toch ook een hoop zweetdruppels kwijt. Nederlands kampioenschap wielrennen. Twintig keer over de Van Brienenoordbrug. Liep ik daar ook niet met de Bruggenloop? Twintig keer de Erasmusbrug. Nee, dank je, ik neem even niks. Niet aan die marathons denken. Het is vakantie. Je hebt vrij. Doe dan maar een cola light. Geen pizza. Tour de France. Eindelijk. Sorry, kan ik niet, stilzitten. Ik moet meefietsen. Zeker bij zon bergetappe. Wanneer was ook al weer die berg tot bergrace? Pfff. Straks de Olympische Spelen. Met al die loopnummers. Ontspan nou toch eens even. Je bent vrij. Je hebt gelijk. Even een stapje terug. Wat ik zoek? Mijn hardloopschoenen ?

33. Nijmegen In de diepte stroomt de geweldige Waal van Oost naar West. De Waalbrug springt met een sierlijke boog over de brede rivier heen. Het gebogen ijzer van de brug blikkert grijs-wit in de zon. Op het wegdek drommen de autos die Nijmegen binnen willen op elkaar. Rechts omzomen de sappige oevers van de Ooijpolder de rivier. Aan de overkant staan de huizen van Lent, gegroepeerd rond de kerktoren. Ver daarachter tekent de stuwwal van Arnhem zich donkergroen af tegen de grauwblauwe horizon. Een gele rups kruipt door het landschap: de trein naar Arnhem. Als een stenen poortwachter op de heuvel tussen stad en rivier verheft de toren uit de 16de eeuw zich boven de Waalbrug, de noordelijke toegang tot Nijmegen. Een zwaar geladen duwbak kruipt stroomopwaarts richting Duitsland. Kolen liggen in hopen in de bak als een pikzwart bergmassief. Twee luchtballonnen drijven voor de ondergaande zon langs richting Arnhem. En ik denk: Kolere, hoe ver nog naar de camping ? (met dank aan Mac van Dinther van de VK)

34. Traplopen Tien minuten en vijftien seconden. Wat kan je doen in tien minuten en vijftien seconden? Met een beetje geluk loop ik dan twee kilometer. Op mindere dagen haal ik dat nog niet eens. Tien minuten en vijftien seconden. Ik wist het niet, maar dat is een record. Een wereldrecord. Wel met een hoog Guinnessbook of records gehalte. Het wereldrecord traplopen. Gevestigd in het Empire State Building. Tien minuten en vijftien seconden waren nodig om van de lobby naar de 86ste verdieping te rennen. Dat zijn 1575 treden. Dat is even wat anders dan die trap bij het strand met zijn 100 treden. De Australir Paul Crake is houder van dit wereldrecord. Zeker geen gelukstreffer. Al vijf keer heeft Paul deze wedstrijd gewonnen. De laatste vier keer verbeterde hij steeds zijn eigen record. Dat nu dus staat op tien minuten en vijftien seconden. Moet bij ons de lift eens stuk zijn. Vijf etages en ik zit al stuk. Water op mijn rug. Hijgen. Protesterende knien. Jij loopt nog wel zoveel hard, verbaast men zich dan. Die weten zeker niet dat traplopen iets heel anders is dan hardlopen. Ik wel. En Paul ook. Paul Crake is namelijk op zoek naar een contract. Een contract als wielrenner ?

35. Kerstgevoel ... Mistig vanavond. Ja, maar het schema kent geen genade. Kerstbomen achter beslagen ramen. Koud. Niet veel mensen op straat. Nee, natuurlijk niet op kerstavond. Hoewel, daar zie ik toch? Verdraaid, de kerstman. Dingelingeling, ho, ho, hooooo. Goedenavond kerstman, alles wel? Ho, ho, hooooo, zeker, zeker, zeker. Loopt alles volgens planning? Ho, ho, eh ja het gaat goed, ondanks die dichte mist. Fijn, dan wens ik u een fijne kerst. Ho, eh bedankt en ook voor jou een kleinigheidje, dat je makkelijk tijdens het lopen mee kan nemen. Leuk, dag kerstman. Je ziet nu echt bijna geen hand voor ogen meer. Die enkeling op straat lijkt wel een geest. Daar zie ik er zelfs drie joggen. Goedenavond heren, lekker aan het lopen? Nou, dat valt mee, we zijn nog aan het werk. We moeten op huisbezoek en we zijn al laat. Oh? Ja, wij zijn de geesten van het kerstfeest. We moeten nog langs ene Scrooge. Toch niet die Scrooge, van eh, eh? Precies, dezelfde. Dit is zijn laatste avond dat ie gierig en hatelijk is. Vanavond laten we hem verleden, heden en toekomst zien en dan komt alles toch nog goed. Fijn heren, dat geeft me een goed gevoel. Rent u maar snel door, hoe eerder het maar gedaan is, hoe beter, toch? Gelukkig, het begint op te klaren. Kijk eens aan, wat een sterrenhemel. O, wat schittert die poolster weer geweldig. O jee, die zijn de weg kwijt. Vreemdelingen zeker, met al die bagage. Goedenavond, kan ik helpen? U bent op zoek naar herberg? Een stal waar een baby is geboren? Hier rechtdoor, de weg volgen, westwaarts. Dan komt u bij een manege met een klein hotel/restaurant. Maar ik ben bang dat dat dicht is. U wilt toch gaan kijken? Gewoon de weg volgen dus. Ik zou bijna zeggen tot daar recht onder die felle ster. Ja, het ga u goed, vrede zij ook met u. Poeh, die zagen er duur uit. Ik weet het niet, maar ik heb niet vaak zon kerstgevoel gehad als vanavond ?

36. Beste wensen Een goed begin is het halve werk. Dus de schoentjes maar weer aan. Ook al is het laat geworden. Het asfalt roept. Beste wensen, wereld! Rustige nacht geweest, zo te zien. Geen verkoolde kruispunten. Niet veel rode snippers. Veel siervuurwerk, te zien aan die grote dozen. Vond het vannacht al erg rustig. Mensen hebben hun geld zeker aan giro 555 gegeven. Je moet er toch niet aan denken. Zon vloedgolf hier. Hoever zou het water bij ons kunnen komen? Ha, t is weer Nieuwjaarsduik. Goed weertje. Beetje winderig maar wel acht graden. Mag ik er even door? Tjonge, wat een drukte. Zou nog wel een idee zijn, volgend jaar. Zwembroek onder de hardloopkleren. Even een duik en dan weer verder lopen. Dat blik erwtensoep is dan niet zo handig. Hadden we hier eigenlijk niet moeten flyeren? Voor de ZOT. Nog een idee voor volgend jaar. Iedereen is nu nog vol goede voornemens. Kijk, de kayakkers liggen ook al weer in het water. Een paar surfers. En de wielrenners pikken ook al weer hun eerste boulevardje. Voor de ware sporter is het nooit echt Oud en Nieuw. Zo, de eerste 10 kilometer zitten er weer op. Als het de rest van 2005 ook zo gaat. Lekker ?

37. Een hele marathon Een hele marathon? Precies, een hele marathon. Maar waarom dan? Geen idee, het moet. Drang, innerlijke drang. Ongemerkt sluipt die 42 kilometer en 195 meter je onderbewustzijn binnen. Tot het je tijdens een lekker duurloopje ineens duidelijk wordt. Je moet een marathon lopen. Het leven zal nooit meer volmaakt kunnen worden, zonder marathon. Altijd onbereikbaar geleken. Maar nu plotseling weet je: jij kunt dit. t Is tijd voor een marathon. Als bekroning. Vraag niet van wat. Vraag niet voor wie. Het zit gewoon in je hoofd. Marathon, loop een marathon! Het is de overwinning van het verlangen op het verstand. Je wilt als loper toch eens een marathon gelopen hebben. Wat zeg ik, je moet. Net zoiets als Eerst Napels zien en dan sterven. Dat sterven dan op termijn natuurlijk. Hoewel je tijdens de marathon ook dood gaat. Althans, dat zeggen ze. Waarom zou dat bij mij anders zijn? Maar ook als Phoenix weer herrijzen. Las ik niet pas dat het karakter van de ziel wordt gestaald in de smidse der beproeving. Een aantal uren terug geworpen op je naakte zelf. Zie het dus maar als loutering. Ja, joh, mooie praatjes. Spring vooral niet verder dan je polsstok lang is. Dat is juist de uitdaging. Hoever kan ik springen ?

38. Woutje Troost Stampend de trap af. Niet springen! Rennend de trap op. Bellen niet nodig. Mijn buurjongen en vriendje Woutje Troost staat al klaar. Inlopen? Rekken en strekken? Nooit van gehoord. Dat bestaat nog helemaal niet. De ochtendboterhammen net achter de kiezen en dus rennen maar. Langs de Laak naar de tram. Die reed daar toen nog. Tien seconden uitrusten in het tramhuisje. Nergens voor nodig, maar ook toen al rituelen. En door maar weer. Met droog weer over het landje. Met regen er om heen. Kom niet thuis met uitgebeten schoenen. Degelijke molires van Van der Valk. Die kale neuzen van het balletje trappen zijn al genoeg om je moeder tot razernij te brengen. Denk je soms dat het geld op mijn rug groeit? Maar ze liepen fantastisch, ook al dacht je nog niet echt is dat soort termen. Demping? Slijtvastheid was het parool. Soms, heel soms, mocht je op je gympies naar school. Daarmee liep je nog beter. Zwarte nog weer beter dan blauwe. Tenminste volgens mij. Maar ja, ik kreeg altijd blauwe. Doe jij maar gewoon, dan doe je gek genoeg. Atletiek? Dat is niks voor ons soort mensen. Snel langs de Katholieke School. Katholieken, elastieken, roomboter. Geen idee waar het op sloeg, maar zo van mijn zussen geleerd. Werd er teruggeroepen: Protestanten, Remonstranten. Waar dat over ging, wist ik al helemaal niet. De hoek om, de Ds Karreschool en weer hadden we het gered. Tussen de middag hetzelfde parcours naar huis. Vlug eten en weer rennen naar school. En s-middags om half vier weer naar huis rennen. En nu? Had ik toen maar vol gehouden ?

39. Parijs-Rotterdam Had nou toch gelijk nee gezegd. Nu kan je niet meer terug. Dat wordt dus weer een weekendje afzien voor het goede doel. Ik had het kunnen weten. Al die voorbereidende besprekingen. De zoektocht naar chauffeurs, fietsers, verzorgers. En de lopers natuurlijk. Niet snel genoeg me gedrukt. Joh, natuurlijk kan jij dat. Jij loopt toch goed. Het is maar twee kilometer per keer. Dat zes maal per sessie. Totaal ongeveer vijf keer. Zeg vijfhonderdenveertig kilometer met zijn achten. Meer dan vijfenzestig kilometer per loper zal het niet zijn. En het is veel minder zwaar dan een marathon. Ja, want nu kun je rusten tussendoor. Daar zijn die verzorgers voor. Die staan onderweg op vaste punten klaar met eten en drinken. Met caravans. Kan jij als loper lekker slapen. Onderweg een fietser bij je met drank en wat je nog meer wil. Heus, valt allemaal reuze mee. Dat saamhorigheidsgevoel h, met die andere lopers. Allemaal voor het goede doel. Echt waar, jij kunt dat echt wel. Ver? Hoe snel rij je tegenwoordig nu niet naar Parijs? Dan is terug lopen toch ook goed te doen. Precies, makkie. Jammer dat zij niet net zo goed lopen als lullen. Maar wat me echt zwaar lijkt, is dat bedelen bij die sponsors. Als die nu eens uit zich zelf dat geld zouden overmaken ?

40. Groepsgevoel Wat zou er in hun hoofd omgaan? We lopen nu al zo lang zonder wat te zeggen. Moeten vast ook alle zeilen bijzetten. Zijn ze net zo stuk als ik? Mooi, dat ik er toch niet als eerste naar vraag. Zal ik kop over nemen? Laat nog maar even zitten. Ik kan beter even afzakken. Beetje in de luwte als laatste. Of beter een na laatste. Heb je minder gezeur straks. Gaan ze weer los bij de thee. Ja, jij liep lekker als laatste, terwijl wij steeds op kop liepen. Nou, ik heb vaak genoeg kop gedaan. Hebben ze het achteraf weer over sleuren. Nee, hier loopt het wel even goed. Ja, daar vooraan hebben ze het moeilijk. Beetje jojon. Onregelmatige stappen. De concentratie neemt af. t Is allemaal wat minder soepel. Ha, wind in de rug. Dan kan ik wel eens even op kop gaan. Ja, jongens, kijk maar even opzij wie het is. Ik zeg niks. Ik spaar wat ik kan. Ik wil niet als eerste lossen. Kapot gaan ok. Maar niet als eerste. Hoelang nog? Poeh, dat valt nog niet mee. Kop op, volhouden. Bijten en vasthouden. Ook al doet zo langzaamaan alles zeer. Ha, daar valt een gaatje. Of nee, toch niet. We blijven toch wel mooi bij elkaar. Huh, hoe het gaat? Gaat lekker ?

41. Kampioen Toch fantastisch. Na zoveel jaar lopen. Na al die trainingen. Die hete zomerdagen. Die donkere winteravonden. Regen en sneeuw. Die hitte dat de mussen van het dak vielen. Resultaat. Keihard resultaat. Van jaren afzien. Onverwacht. Wat er dan niet allemaal door je heen gaat. Dat je dan eindelijk als eerste aankomt. Dat jij de kampioen bent. Met een persoonlijk record. Mag je dan misschien even moeten slikken. Je hebt op dat moment absoluut nog niet in de gaten wat er eigenlijk aan de hand is. Maar ze duwen niet voor niks die microfoons onder je neus. Blijkbaar is er toch iets speciaals gebeurd. En jij bent er de oorzaak van. H kanjer, gefeliciteerd. Proficiat jongen. Top. Toe jongens, even ruimte. Geef me even ruimte. Ben ik echt de eerste? En Nederlands kampioen? Hoe is het toch mogelijk. En die tijd, ongelooflijk. Natuurlijk, ik heb het zelf gedaan. Maar zonder mijn trainer, zonder mijn loopmaten? Die steun en dat vertrouwen. Al die jaren. Onvoorstelbaar. Zou ik zo soms wakker worden. Nee, dit is echt. Dit is de kroon op het werk. Dit soort gedachten. Heeft een kampioen dit soort gedachten? Vast en zeker ?

42. Els Zo ben je dus ook begonnen. Simpel broekje. Paar gympen. T-shirtje. En joggen maar. Zo heette dat toen nog. Toch goed hoor. Dit besluit om te beginnen. De eerst stap is de moeilijkste. Zeiden de Chinezen al. En begint niet elke reis met de eerste stap? Rustig aan maar. Niet jezelf overschatten. Die eerste minuten lijken niks. Maar die vijfde keer twee minuten. Even afwachten maar. Voor je het weet is de lol eraf. En om dan nog eens te beginnen. Hoor die piepende ademhaling. Ja en nee. Dat zijn de enige antwoorden die er nog uit komen. Volhouden maar. Jij hebt makkelijk praten. Maar denk even terug aan jouw eerste keer. De hele avond op de bank liggen hoesten. Gerriteerde longen. Geen enkele begeleiding. Gewoon rennen tot het niet meer ging. Elke dag kijken of je verder kon komen dan gisteren. Kilometers maken. Joggen kon iedereen toch. Nog mooi dat je toen geen blessures op hebt gelopen. Dan is dit toch beter. Rustig opbouwen per week. Dagje lopen. Dagje rust. Rustig opbouwen. Minuutje erbij. Keertje extra. In plaats van hoe meer hoe beter. Gezellig met zijn tween. Keukenwekkertje mee. De klok is de baas. En dat beginnerschema. Wie weet lopen we ooit samen een vijf kilometer. Perfect. Volhouden joh ?

43. Wilskracht Wanneer een hardloper flauwvalt, zorgt zijn wil ervoor dat dat na de eindstreep gebeurt. Dat is al zo sinds de soldaat van Marathon. Een mooie filosofische uitspraak in een boek dat verder totaal niet over hardlopen gaat. Het klinkt goed en het zet je ook aan het denken. En hoe! Je kunt er rustig de Landgoederenroute mee aflopen. En weer terug. Maar is die uitspraak daarmee ook waar? Ongeveer net zo waar als dat verhaal van die soldaat van Marathon. Of net zo waar als die historisch bepaalde exactheid van 42.195m van de marathon. Niet dus. Was het maar waar dat hardlopers door hun wil pas na de eindstreep flauwvallen. Dat zou het aantal medische vrijwilligers tijdens een wedstrijd drastisch kunnen beperken. Een paar EHBOers achter de finish en klaar is Kees. De ellende is juist dat hardlopers, als ze flauwvallen, ze vaak flauwvallen vr de finish. Ergens op het parcours. En juist door hun wil om die eindstreep te halen. Hadden ze maar naar hun lichaam geluisterd. Want bijna net zo vaak is het geen flauwvallen, maar erger. Die loper heeft op dat moment zijn eigen eindstreep gehaald. Zijn wedstrijd zit erop. In de zin heeft de auteur van het boek natuurlijk wel gelijk ?

44. Marikenloop Lekker zo onder elkaar. Met zijn 3843-en. Best wel veilig en ook vooral gezellig. Niks geen stoere praat. Niks geen gezeur over opkomende verkoudheden, gisteravond laat geworden, vorige week nog een wedstrijd gelopen of gevoelige hamstrings. Welnee, gewoon lopen en we zien wel waar we eindigen. Perfect zo zonder die kerels. Lopen toch altijd maar te rochelen en te spugen. Bij elke boom langs de route moeten ze hun geurspoor achterlaten. Bij de start zie je ze al wegsprinten. Niet naar een wereldtijd. Nee, naar een boom na 500 meter. Hoeveel vrouwen zie je nu onderweg een sanitaire stop maken? Een enkeling. Mooi dat die mannen vandaag allemaal langs de weg staan. En het zijn er heel wat. Hebben ze vast ook weer een bepaalde reden voor. Goed kijken, jongens, naar deze stoet krijgshaftige vrouwen. Wel k op de kinderen letten. Die willen we straks wel weer terug zien. Amazonen zijn we. Geen mannen nodig, anders dan om de soort in stand te houden. Bij wijze van spreken dan. Homerus en Theseus er nog maar eens op nalezen. Raar eigenlijk dat vrouwen meer blessuregevoelig zouden zijn dan mannen. Er zouden ook specifiek vrouwelijke blessures zijn. Bovendien zou de voetboog gedurende de maand variren, waardoor je enkels af en toe minder stabiel zijn. Onderzocht door een mannelijke professor, waarschijnlijk. En Repelsteeltje heeft ook echt bestaan ?

45. Perfecte marathontraining Wat moet je daar nou mee. Perfecte marathontraining. Leuk boek. Leest lekker weg. Goede tips. Maar waarom krijg ik dat nu. Een niet zo subtiele hint, misschien. Ik ben zeker te veel thuis. Te weinig naar de club. Te korte trainingen. Nog even en dan stellen ze voor om lekker de Jungfraumarathon te gaan lopen. Moet je luisteren, is de 100 van Winschoten niks voor jou? Je kunt toch minstens aan de training daarvoor beginnen. Joh, moet jij nog niet trainen? Maak je wel voldoende kilometers. Of moet ik het positiever inschatten. Dat ze vinden dat ik altijd zo kapot zit na een lange duurloop. Dat ik altijd achterin eindig bij die wedstrijden. Hier, een boek vol goede tips. Dan gaat het vast beter. Kanjer van me. Wat is mijn adagium ook alweer. Zonder verliezers geen winnaars. Of vinden ze juist dat ik meer thuis moet zijn. Dat met dit boek de moed me wel in de schoenen zakt. Alleen nog voor een blokje rond ga. Kijk toch eens, wat een verschrikking. In 10 weken naar een marathontijd van minder dan 2:20 uur. Dat moet een tikfout zijn. Oh gelukkig, er is ook een schema voor beginners. Dat lijkt er meer op. Een schema voor uitlopen binnen de vijf uur. Zal ik dan toch maar eens ?

46. Blessuregevoeligheid Nou moet het toch niet veel gekker worden. Het NOS-journaal meldt dat er een wetenschappelijk onderzoek naar de blessuregevoeligheid van beginnende hardlopers is gestart. Willen ze bewijzen dat beginnende hardlopers vaak last hebben van blessures. Dat zou dan komen door overbelasting. Misschien kunnen we ook onderzoeken waarom er voor oudere hardlopers minder jaren resteren om hard te lopen dan voor jongere lopers. Even op de kalender kijken. Nee, geen 1 april. Ik zou die wetenschappers willen zeggen: kom eens een paar weken bij ons kijken als de ZOT weer begonnen is. Dat is het eerste wat al die trainers bij nieuwe lopers tussen de oren proberen te krijgen. Niet teveel doen in het begin. Niet te gretig. De conditie neemt heel snel toe, maar de kwaliteit van het bewegingsapparaat verbetert veel minder snel. Ervaring, beste wetenschappers, en logisch nadenken. Daar kom je ook een heel end mee. Wetenschappelijk onderzoek. Laat me niet lachen. Je denkt gelijk aan de Universiteit van Harderwijk onder leiding van professor Fetse Alsvanouds uit Klokhuis. Maar nee, het gaat hier om de gerenommeerde Universiteit van Groningen. Mag ik de heer Rutte, staatssecretaris van Onderwijs, een goede tip geven? Sluit die betreffende faculteit en stort het bespaarde geld op de Club van 100. Kunnen wij wat ruimte vrij maken om nog wat meer beginnende lopers blessurevrij tot wegatleten op te leiden?

47. Waarom ook alweer? Wat ben je nou aan het doen? Waarom? Kap er toch mee. Hoeveel mensen loper er niet hard? Nee, ik bedoel echt: hoeveel mensen zijn er op deze wereld die niet hardlopen? Precies, meer dan er wl hardlopen. Zouden die er allemaal naast zitten. Kan. Aan de andere kant, wees blij dat ze niet allemaal hardlopen. Zou een behoorlijk drukke bedoening worden op straat. t Is nu al vaak zo druk. Vooral tijdens wedstrijden. Duwen, op je hielen trappen. Maar daar gaat het nu niet om. De vraag is wat je aan het doen bent en waarom. Je had toch geen zin. Je voelde je toch moe. Er waren toch zat andere dingen te doen. Absoluut. Maar dat schuldgevoel h. Een keer niet gelopen, een dag niet geleefd. Of zoiets. Angst ook. Voor je het weet, gaat je conditie achteruit. Moet je weer opnieuw beginnen. Moet je toch helemaal niet aan denken. Maar een enkel keertje moet toch kunnen. Ok, maar je kent jezelf toch. Elke zomer hetzelfde. Hoge temperatuur, weinig zin. Altijd afzien. CVS. Chronisch vochttekort syndroom. Ja, ja, hou nou maar op met zeuren. Eigenlijk is het best lekker. Ja, met dit tempo gaat het wel goed. Het weer werkt ook mee. De zomer is allang voorbij. Lekker, nevels over de velden. Die prikkelende kou. Een natte neus. Goed dat je gegaan bent. Zal ik voorstellen om dit jaar weer voor de marathon te gaan trainen ..?

48. Gezond over de finish . Sport? En maar volhouden dat sport gezond is. Zag je die Susan Chepkemei. Geel, helemaal geel was het. Brrr. Haar maag legen, zeiden ze op tv. Even haar maag legen. Kotsen dus, in gewoon Nederlands. En niet zo zuinig ook. Smeerlapperij. Met 20 kilometer per uur je maag legen. Lekker over je arm. Kleren onder. En maar doorlopen. Zullen er veel sporters zijn die dat normaal vinden? Als ik dat zou doen bij de CPC, word ik uit de wedstrijd genomen. Mag ik hopen. Toegegeven, voor 130.000 dollar ben je mogelijk iets meer gemotiveerd. Komt bij dat ik ook geen enkele kans maak om als eerste aan te komen. Maar toch. Smakeloos. Bij de mannen ging het er al niet veel beter toe. Een spannend gevecht om de eerste plaats. Een eindsprint. Struikelt die Hendrick Ramaala de finish over. Slaat min of meer over de kop en ligt daar voor blei. O nee, toch niet. Hij drukt nog snel zijn stopwatch in. Bang dat ie zijn gelopen tijd niet helemaal goed heeft. Nee, ze hebben natuurlijk geen tijdregistratie in New York. Moet je daar allemaal zelf doen. Lopen verdwaast, zeggen ze vaak. Geen idee hoe ze daar bij komen. Hopelijk komen die andere 37.000 deelnemers wel gezond over de eindstreep .?

49. Nuttige informatie Vijfeneenhalve euro dus. Dat kost een lunchpakket voor een vrijwilliger bij de Rotterdam Marathon tegenwoordig. Hoeveel pakketten maken ze dan? 1800. Je moet het maar weten. Steve Prefontaine? En van die paar Amerikanen, die aan de basis van de hardlooprage eind jaren zeventig stond. Toen je nog al die dingen deed, die het leven zo aangenaam maakten. Werd vierde op de 5000 meter in Mnchen in 1972. Verongelukte in een sportwagen in 1975. Nog nooit van gehoord. Wel van Gijs Wanders. Kettingrokende nieuwslezer, die tijdens een anti-rookactie de sigaret afzwoer. En marathons ging lopen. Nu alweer zon 20 stuks. Maar waarvan je weer niet wist dat zijn knie het heeft begeven. Die nu door een diep dal gaat. Wat te denken van Kenneth Cheruiyot? Winnaar van de Rotterdam Marathon 2000. Pas nog te zien in de Marathon van New York. Blijkt in 2003 een man door het hoofd te hebben geschoten. Ongelukje. Te veel gedronken, ging verhaal halen bij iemand en pakte een toevallig op de bar liggend pistool mee. Ongelukje dus. Vond de rechter ook. Nadat hij twee jaar in een Keniaanse gevangenis had gezeten. Toch in maart dit jaar weer lekker in training gegaan. Zou iemand nog weten dat de winst in de marathon van Enschede in 1956 verkocht was. Dacht dat die dingen alleen bij wielrennen gebeurde. Nee, hoor. Afgesproken werk, dus, tussen de nummers 1 en 2. Hardlopen, wat is het toch een mooie sport. Ook om over te lezen... ?

50. Halverwege Niet achterom kijken. Het zou beter zijn. Maar ik kan het niet laten. Hoever ben ik al gekomen? Vooruit kijken is nog erger. Geen idee waar de finish ligt. Het begon allemaal met De eenzaamheid van de langeafstandloper. Zoals je ook begon met hardlopen. Geen idee waar je aan begon. Toch, hoeveel hebben er sinds de start al niet met me meegelopen? Het naamloze leger van recreatieve lopers. De liefhebbers waar ik veel, heel veel, kilometers naast heb gelopen. Of achter en heel af en toe zelfs vr. In weer en wind. De rondjes om de kerk. De tien Engelse mijlen. De halve en hele marathons. De urenlange duurlopen. Honderden kilometers. Hoe meer je afstand neemt, hoe minder het voorstelt. Maar ook honderden kilometers gesprekken. Gesprekken over hardlopen. Vooral over hardlopen. Maar ook over onze dagelijkse beslommeringen. Gesprekken die de kilometers ongemerkt onder mijn voeten lieten doorschieten. Mijn gesprekspartners, mijn hardloopmaten. Ze kwamen. Ze gingen. Sommigen zijn er nog altijd bij. Sommigen zullen nog doorlopen als ik er niet meer bij ben. Wat hebben we gelachen. Gescholden ook. Soms gemeend, maar vaker omdat het er nu eenmaal bij hoort. Hoe warm het was en hoe ver. En dat we voor zon kort stukje ons bed niet uit waren gekomen. Het heeft me vijftig Gedachten tijdens het hardlopen ingegeven. Gedachten over de zin van hardlopen. En de onzin. Want hoe leuk het ook is, het blijft maar hardlopen. Een kwestie van gewoon doorlopen ?

51. Nieuwjaarsduik De serene stilte van Nieuwjaarsmorgen. Het gezin nog in diepe rust. De getuigenissen van een wilde jaarwisseling liggen her en der op straat. Rode snippertapijten bij de Chinees voor de deur. De zwartverkoolde resten van een paar kerstbomen op een kruispunt. Een eenzame champagnefles. De geblakerde kokerverpakkingen van Stalinorgels en ander vuurwerk. Soms een half ingezakte sneeuwpop van gisteren. De verkeerslichten in de buurt regelen nog niet aanwezig verkeer. Ik voel me top! Op mijn nieuwe schoenen het jaar in stijl beginnen. Ik ben geweldig. Niks niet brak, maar lekker lopen. Wie doet me dat na? Verschillende andere hardlopers. Er blijken veel meer wegatleten die het nieuwe jaar op deze manier beginnen. Of is het gewoonte? Zondagochtend, dus hardloopochtend. Kerst of Nieuwjaar, het maakt niet uit. Als op het schema lopen staat, dan lopen we dus. De weg is altijd open. We groeten zoals gebruikelijk. Maar vandaag zit er iets extras in de blik waarmee we elkaar aankijken. Lopers onder elkaar. Leden van een geheim genootschap. Geheim in die zin dat we de leden niet kennen. Maar dat het er veel zijn, dat is zeker. En nu, op Nieuwjaarsmorgen, zijn we even onder ons. De straat is ons bezit. Tot ik in de buurt van het Kurhaus kom. En oranje zee van Unoxmutsen. Nieuwjaarsduik 2006 ?

52. Vanderwaalskrachten Wat lopen we weer lekker. Een fijne lange duurloop. Gezellig in een grote groep gelijkgestemden. Hardlopers onder elkaar. Lekker met elkaar in contact. Jammer dat er ook altijd lichamelijk contact is. Ik moet inhouden om niet tegen de loper vr me op te lopen. De loper achter me loopt weer tegen mijn schoenen te trappen. Mijn schouders raken steeds die van de loper naast me. Gek wordt je ervan. Hoe zou dat toch komen, dat lopers vooral tijdens rustige duurlopen steeds dichter op elkaar gaan lopen. Of zou ik daar als enige last van hebben? Nee, dat kan niet, want er is altijd een andere loper voor nodig. Was het niet iets met de aantrekkingskracht tussen twee lichamen? Hemellichamen, daar ging het om. Zo trekken zon en maan allebei aan de aarde en andersom. Eb en vloed, springvloed, dood tij. Vaag komen de herinneringen boven. Vanderwaalskrachten. Dat waren ook aantrekkingskrachten. Genoemd naar de natuurkundige Johannes van der Waals. Als ik het me tenminste goed herinner. Had iets te maken met de onderlinge bindingskracht tussen moleculen. Reden waarom stoffen niet zomaar uit elkaar vallen. De moleculen trekken aan elkaar. Ja, ja, als de duurlopen maar lang genoeg zijn, komt het beste in je boven. En dan nog zeggen dat lopen verdwaast ?

53. Goed voorbereid Zo, eens even kijken. Water, waar is mijn bidon? Of neem ik sportdrank? Laat ik dat maar doen. Waar is mijn mobieltje? Je kunt niet weten. Er kan altijd wat gebeuren. Mijn afgeknipte ANWB-pas aan mijn veter. Altijd handig als ze mijn naam en adres bij de hand hebben als het nodig is. Mijn mp3 speler. Alleen is ook maar alleen. Op deze manier kan ik ook eens even lekker naar mijn eigen muziek luisteren. Wat verder nog. O ja, natuurlijk. Mijn hartslagmeter. Wat zou ik zonder moeten. Stom, natuurlijk ook mijn snelheidsmeter. Niet mijn memorecorder vergeten, voor het geval ik ineens een brainwave krijg. Als ik het niet inspreek, vergeet ik het. Dan ook maar gelijk even mijn cameraatje mee. Voor je het weet, zie je iets bijzonders onderweg. Een zakje vloeibare voeding? Neem maar mee. Even nadenken. Geld. Heb ik. Creditcard. O.k. Sleutels. Ja. Volgens mij heb ik alles. O.k. schoenen aan en wegwezen. Lekker een half uurtje lopen ?

54. Mijn ene buurvrouw Mijn buurvrouw heeft haar rondje weer gelopen. Daar is ze toch zeker een dik uur voor van huis geweest. Ze begon met twee keer vijf minuten. Dat kostte wel moeite, maar ze deed het toch maar. Langzaamaan bouwde ze de omvang van haar rondjes uit. Twee keer 10 minuten. Tot de poelier en terug. Daarna tot de bakker en terug. Wat was ze blij toen ze tot de groenteboer was gekomen. Ze geeft niet op. Nu dus ook al tot het einde van de laan. Ik zie wel dat het haar moeite kost. Dat ze na haar rondje uitgeput in haar stoel neerzakt. Zei ze me, toen ik vroeg hoe het nu ging. Met het lopen. Met haar zelf. Vol trots vertelde haar vorderingen. Mijn buurvrouw is een rasoptimist. Ze is twee jaar uit de running geweest. Kan je zeggen. Nu is ze dan alweer een paar maanden bezig met lopen. Mijn buurvrouw is geopereerd aan haar knie. Versleten. Toen overleed haar man. Kort n haar dochter. En brak ze haar heup. Alleenstaand, dus een tijdje naar een verzorgingshuis. Waar na het helen van de heup bleek dat haar andere knie ook geopereerd moest worden. Totaal zon negen maanden revalidatie in het verzorgingshuis. Daarna kon ze gelijk door naar het ziekenhuis voor een borstoperatie. Kanker. Maar nu is ze dan weer aan de beterende hand. Kan ze weer haar rondjes lopen. Moeizaam, maar het gaat. Dank zij haar rollator. Want mijn buurvrouw is dik over de tachtig. Maar ze loopt haar rondjes. Want als je niet meer lopen kan. Dan kan je net zo goed dood zijn ?

55. Mijn andere buurvrouw Want als je niet meer lopen kan. Dan kan je net zo goed dood zijn. Dat zegt mijn ene buurvrouw van over de tachtig dus. Met haar rollator. Maar ik heb ng een buurvrouw. Die is achtentachtig. Laatst kwam ze aan de deur. Dat doet ze niet graag. Ze valt liever geen mensen lastig. Maar nu had ze toch hulp nodig. Ze had bij de Blokker een stepapparaat gekocht. Die ze niet zo makkelijk in elkaar gezet kon krijgen. Ik was wel een beetje verbaasd door die aankoop. Ze loopt namelijk met een stok. Omdat ze onderweg tijdens het boodschappendoen wel eens een beetje omvalt. En als je wat ouder bent, ben je zo geblesseerd, toch? Dat was dus precies de reden om dat stepapparaat te kopen. Daarmee zou ze soepel blijven en kon ze makkelijker haar boodschappen blijven doen. Of in haar autootje rijden. Want ze heeft niet voor niks op haar zeventigste haar rijbewijs gehaald. Toen haar man overleden was en ze dus niet meer naar de kinderen en kleinkinderen zou kunnen. Ja, als je een beetje op leeftijd ben, moet je sportief blijven. Is haar standpunt. Nadat ik het stepapparaat in elkaar had gezet, hebben we samen een schema opgesteld. Elke dag een kwartiertje op de allerlichtste stand. Anders dalen de steps niet, want ze is niet zo zwaar meer met haar anderhalve meter. Over doorzetten en volhouden gesproken. Aan mijn buurtjes kunnen veel lopers nog een voorbeeld nemen ?

56. Een goed advies Zomertijd, komkommertijd. Jarenlang lekker lopen en nooit ergens last van hebben. Schoenen aan en wegwezen. Goed voor lijf en leden. Weg stress, weg buikje, weg rokershoestje, weg voor de tv hangen. Hoe lang heeft de KNAU niet aan de weg getimmerd om ons aan het hardlopen te krijgen? Eindelijk gelukt, miljoenen landgenoten blijken besmet met het hardloopvirus. Alom tevredenheid, zou je verwachten. Maar nee hoor, het waarschuwende vingertje priemt alweer in de lucht. Hardlopen is gevaarlijk of kan gevaarlijk zijn! Daar kan je het van aan je hart krijgen. Of liever gezegd: een zwak hart wil er wel eens mee ophouden als je aan het hardlopen bent. Dus pas op, eerst naar de huisarts of beter nog, het sport medisch adviescentrum. Voor een gedegen onderzoek naar verborgen faalfactoren in het lichaam. Gek word ik van al die zogenaamde adviezen. Op basis van zogenaamd voortschrijdend inzicht. Ik vermoed eerder een groot complot, om ons te overtuigen van de noodzaak van het bestaan van dit soort instanties en organisaties. Denk nog maar eens aan het rekken en strekken. Eerst absoluut noodzakelijk. Stonden we eindelijk allemaal tegen muren te duwen en de handen plat op de grond te leggen, bleek het ineens weer beter om niet te rekken en te strekken. Mijn advies: luisteren naar je lichaam en vooral niet naar anderen ?

57. Broodlopers Leuke meid, die Lorna Kiplagat. Genterviewd door Paul Rosenmller voor het tvprogramma t Zal je maar gebeuren. Ze gaf een heel nieuwe dimensie aan de zin van hardlopen door wereldtoppers. Laat Lorna maar veel winnen en heel veel geld verdienen: daar worden heel wat mensen in Kenia beter van. Ze zette een hardloopcentrum op in Kenia waar ze getalenteerde meisjes een kans biedt. En tegelijkertijd in het onderwijsprogramma voorlichting over aids laat opnemen. In een ander tv-programma van een paar maanden geleden kwam ook een aantal broodlopers in beeld. Die uitzending gaf een heel ander beeld van het professioneel hardlopen. Van de ene prestatieloop naar de andere. Voor prijzengeld van 200 en lager. Maandenlang van huis. Slapen bij de hardloopmakelaar. Met twee andere lopers op de achterbank naar obscure loopjes in Belgische en Noordfranse dorpjes. Waar je met een tiental andere Afrikanen moet strijden om die paar prijzen. Waar je dus even vaak naast de prijzen grijpt. Terwijl in Kenia of waar dan ook tientallen familieleden op jouw geld zitten te wachten. Ik begrijp die droevige glimlach op het gezicht van deze broodlopers maar al te goed. Natuurlijk, t Is hier beter dan daar. Maar wat een rottig bestaan. Wat een geluk dat wij voor ons plezier kunnen lopen ?

58. Hardlopen, doe het niet ... Nederland hol-land. Leuk gevonden naam voor een artikel over een gezonde geest in een gezond lichaam. Hardlopen doet veel mensen plezier. Maakt gezond. Vermindert stress. Onder andere. Bravo. Ik ben dus goed bezig. En ja hoor, natuurlijk is er weer een maar. Hardlopen geeft ook veel stress. Die leuke recreatieve loopjes zijn voor sommigen zenuwslopend. Deelnemers zijn na afloop vergeten waar ze gestart zijn. Weten niet meer of het druk was of niet. Lopers moeten door de training heen gepraat worden. En op de tien loopt op zijn tijd een blessure op. Fijne sport! Toch blijkbaar maar in beperkte kring bekend. Want in 2005 werkten 3,9 miljoen mensen zich minstens n keertje lopend in het zweet. Inclusief de Nordic Walkers. Onderzoek heeft aangetoond dat er daarnaast nog 3,1 miljoen genteresseerden zijn. Daar moet je toch niet aan denken. Nog even en dan loopt half Nederland hard op enig moment. Brrr. Dus niet doen mensen. Lopen kan stress geven. Of blessures. Gelukkig zijn er van die 3,9 miljoen lopers maar 107.000 lid van een vereniging. Hardlopers hebben namelijk ook meestal geen zin in bardienst en ander vrijwilligerswerk. Houden zo, t is nu soms al zo dringen in de kleedkamers ?

59. Doodlopers Ook zo iets. Dat gezeur op zijn tijd of hardlopen wel gezond is. Wat zijn de harde cijfers? Het verkeer in Nederland eist jaarlijks meer dan duizend dodelijke slachtoffers. Per jaar sterven er tijdens het sporten zon twee- driehonderd mensen. Een miniem deel daarvan overlijdt tijdens het lopen van een marathon. In een Amerikaans onderzoek, ja die Amerikanen zullen het niet onderzocht hebben, van in totaal twaalf marathons was er van de 81.277 deelnemers n die overleed. Een kans minder dan 1 op 80.000. Dus Rotterdam had dit jaar gewoon pech dat een van de lopers overleed. Overigens bleef er dit jaar ook iemand dood tijdens de tourversie van de Amstel Gold race. Dat laat dan weer zien dat duursporten op zich wel weer een groter risico met zich brengt dan intervalsporten. Het lopen van een marathon kost de echte toppers minder dan tweenhalf uur, maar de modale liefhebber al gauw vier uur. Terwijl de modale marathonliefhebber ook nog vaak iemand is, die op latere leeftijd nog een nieuwe uitdaging zoekt. Een nieuwe vrouw, een tweede leg, vooruit ook nog maar een marathon. Je loopt een risico, dat mag duidelijk zijn. Maar de deskundigen zijn het wel over eens dat hardlopen meer hartproblemen voorkmt dan veroorzaakt. Hardlopers zijn dus geen doodlopers ?

60. Deskundigen Hardlopers zijn dus geen doodlopers. Zeggen de cijfers. Maar onlangs op Papendal meende 75% van de aanwezige medici en fysiotherapeuten dat topsport ongezond is. Daar gaan we weer met de cijfers. Acht miljoen Nederlanders doen aan recreatieve sport. En op de tien krijgt daardoor een blessure. Dat kost ons per jaar 5,7 miljoen. Onderzoek heeft uitgewezen dat topsporters vijf keer zoveel kans op een blessure lopen als recreanten. Terwijl oude topsporters jaren na beindiging van hun loopbaan artroseklachten in knie-, schouder- of enkelgewrichten hebben. Ha, maar hoe zit het dan met de positieve effecten van sporten? Precies, we worden met zijn allen als sporter mentaal en fysiek sterker, de sociale samenhang verbetert en de wereld verbroedert. Zeggen weer andere deskundigen. Behalve dan spelers tijdens en na de wedstrijd, waarschijnlijk. Even terug, het gaat dus om topsporters. Voor zover hun topsport ongezond is, worden ze in elk geval meestal medisch goed begeleid. Bij het eerste het beste afwijkinkje wordt er alarm geslagen. Nee, dan die recreanten. Die stellen zich onrealistische doelen. Die ze vervolgens wel willen halen. Daarmee overschrijden ze grenzen en gaan ze ongemerkt topsport bedrijven. Waar hun lichaam helemaal niet klaar voor is. Dan wordt topsport pas gevaarlijk. Aan de andere kant, was de kans op doodblijven tijdens de marathon niet 1 op 80.000? Kom op, lekker lopen ?

61. Wespen ... Hardlopen gevaarlijk? Nee, als je maar naar je lichaam luistert. Dat is het uitgangspunt. De enige risicofactor ben je zelf dus. Dacht ik altijd. Lees ik in de krant dat in Eindhoven ongeveer honderd deelnemers aan een hardloopwedstrijd door wespen zijn aangevallen. Gestoken zelfs. Twaalf deelnemers moesten naar het ziekenhuis. Vier lopers buiten bewustzijn. Ik zie het al helemaal voor me. Ga je mee? Lekker prestatieloopje vanavond. Leuk. Beetje mooi parcours? Ja, door het park bij de Grote Beek. Rustig, beschut, beetje stil. Je hoort alleen de vogels en insecten. Doen we. Sta je daar met een mooie groep liefhebbers aan de start. Mooie avond. De ergste hitte is weg. Onder de bomen lijkt het koeler dan elders. Klokjes gelijk en starten maar. De stilte alleen verstoord door dat mooie geruis van een paar honderd hardlopende voeten op het pad. Tot die kamikazewespen de aanval inzetten. De achterste lopers weten nog niet waarom die voorste lopers zo raar doen. Zwaaiend met hun armen. Raar springend. Tot iedereen door elkaar rent. Geschreeuw, paniek, mensen vallen op de grond. Taatuuu, taa-tuuu, zes ambulances scheuren over het parcours. Er landt een traumahelikopter. Nu hoor je natuurlijk niks meer van die vogels en insecten ?

62. Orintatie Vakantie. Stukje lopen om de conditie op peil te houden. Niets leukers dan een onbekende omgeving. Na een paar keer afslaan op kronkelige weggetjes sta je volkomen verloren in het midden van niks. Tussen eindeloze weilanden, op een dijk of midden in een bos. In de uithoeken van Nederland kom je ook niet zo gauw iemand tegen. Boeren zitten in de verte in lawaaiige combines of op tractoren met vele meters sproei-installatie. Op de dijken lopen grote kuddes schapen. In het bos leidt elke brandgang tot een andere brandgang. Fantastisch. Als de zon schijnt, kan je je nog een beetje orinteren, maar met regenachtig weer is dat minder. Geeft ook niks, je weet dat je in de buurt moet zitten. Alleen kan dat conditionele uurtje wel eens een beetje uit de hand lopen. Zit je op een pad dat kilometers lang geen zijweg heeft. Blijkt de brug in onderhoud. Lijkt het bos nooit meer op te houden. De omgeving is zonder meer prachtig maar je wilt daar ook niet weer te lang van genieten. Zo wordt dat stukje hardlopen toch nog weer een halve marathontraining ?

63. Loopmuziek Lance Armstrong loopt dus op de muziek van de Foofighters. Een loopje van een uur duurt daardoor bij hem maar 30 minuten. Lance is niet de enige topper die met muziek loopt. Paula Redcliff heeft er ook veel baat bij. Dus daar kan ik niet aan voorbij gaan. Dat wil ik dus ook. Alleen wat voor muziek is nu mjn muziek? Met welke muziek wordt mijn loopje van een uur een loopje van een half uur? David Arkenstone? Dat heeft wel iets van de start van de marathon van Rotterdam. Megalomane geluidsmuren die opzwepen. Jammer dat ik dat niet lang volhoud: opgezweept worden. Tim Buckley dan? De tempoloze muziek van Blue Afternoon en Happy Sad. Dit zweept absoluut niet op. Hiermee wordt mijn trainingsuurtje eerder anderhalf uur. Dan een compilatie van mijn Stonesplaten? Heerlijk, maar alleen bij het pas op de plaats voor het stoplicht. Jumpin Jack Flash, Streetfighting man. Net of je op een schoolfeestje bent. Maar ntje van veertig jaar geleden. Niks mee mis, maar dan wil ik eigenlijk terug naar huis, oude platen draaien. Bob Marley misschien. Het nummer No woman, no cry is geschikt. Maar ja, een uur lang? Uiteindelijk Green day van Neil Young geprobeerd. Dat is hem. Lekker vet geluid, verstaanbare tekst, prima loop tempo. En de cd duurt langer dan een uur. Perfect ?

64. Vragen, altijd weer vragen Dit wordt dus niks meer. Beter de lier aan de wilgen hangen. Of de pijp aan Maarten geven. Zou het Pfeiffer kunnen zijn? Of gewoon de leeftijd? Wat ben ik moe. Hijgen als een paard. Buiten adem. Mijn knien doen zeer. Ondanks al die glucosamine. Naar mijn gevoel kom ik nauwelijks nog vooruit. Het water staat me op de rug. Niet alleen van de inspanning. Je doet nu wel flink, maar eigenlijk maak ik me zorgen. Misschien heb ik wel wat onder de leden. Moet ik toch eens naar de dokter gaan. Tja, ik weet niet. Liever kijk ik het nog even aan. Schijterd. Bang dat ze wat ergs vinden. Dan toch beter nu dan later. Volgens mij ziet iedereen dat ik er doorheen zit. Zie ze denken: Ja, zo kan ik het ook. Ik zou het uit willen leggen. Ik wil niet toegeven. Het zit echt niet tussen mijn oren. Als dat zo is, zou je zeker in Parnassius moeten liggen. Hoe lang heb ik dit nou al? Elke training weer denken dat de volgende een nieuw begin zal zijn. In mijn hoofd loop ik weer een halve marathon lollig te wezen. Anderen op te beuren. Kom op joh, volhouden. Nu moet ik mezelf bijna ondersteunen. Het kan natuurlijk zo zijn dat het gewoon op is. Dat mijn kilometers op zijn. Zoveel meegekregen bij de geboorte en nu zijn ze op. Maar lijf en hoofd zijn blijkbaar niet gesynchroniseerd. Want ik wil nog zo graag. Terwijl ik zo slecht kan. Met dit tempo kan ik toch geen wedstrijden lopen. Nee, ik blijf lopen. Eens naar een sportkeuring gaan ?

65. Een goed begin

Lekker rustig op straat. Zoals gebruikelijk op 1 januari om tien uur s-morgens. Het vuurwerkafval valt mee. Vooral de grote hoeveelheid rode snippers lijkt dit jaar fors afgenomen. Wel veel grote dozen in de vorm van een honingraat. Basis van een soort Stalinorgels, waar gisteren in de straat ook druk gebruik van werd gemaakt. Een oplettende loper heeft oog voor details. Hier en daar nog meer vroege lopers. Ze vallen nu natuurlijk meer op, zonder dat verkeer. De Zwolsestraat is ongewoon rustig. De nieuwjaarsduik is afgelast in verband met een gevaarlijke zee. Er zijn natuurlijk altijd mensen die van niks weten. Niet iedereen luistert naar het nieuws. Dus er is toch nog een gezellige drukte. Maar in tegenstelling tot andere jaren kan je nu toch gewoon doorlopen. De mensen van Unox zijn niet kinderachtig. Er is warme soep. Ruikt lekker. Maar sla toch maar af. Hardlopen met een bak snert in je maag. Brrr. Behoorlijke storm tegen. Beetje beulen. Waarom organiseert toch niemand meer een katerloop op deze dag? Nadat De Spartaan in Rijswijk er mee ophield, heeft niemand het stokje overgenomen. Jammer toch. Voor de HRR waarschijnlijk iets teveel gevraagd. Zo net na de Kerststrandloop. Nou ja, mijn eerste tien kilometers zitten er weer op. Een goed begin is het halve werk ?

66. Wegatletiek ... Wegatletiek als volkssport, hoe lang bestaat dat nu eigenlijk. Dertig jaar, misschien. Mogelijk nog ruim genomen. De Hague Road Runners bestaat 23 jaar. Hoe ging het daarvoor dan. Hardlopen was toch een sport voor de elite. Of voor zonderlingen. Er zat niemand op atletiek. Op school zat n meisje op atletiek. Andere kinderen zaten op de padvinderij of de CJMV. En hardlopen, structureel hardlopen, dt deed je op atletiek. Benieuwd eigenlijk hoe er vroeger getraind werd voor de marathon. Je zag toch nooit een hardloper op straat. Zouden ze honderd rondjes op de atletiekbaan hebben gelopen als training. Doe maar gewoon, dan doe je gek genoeg. Hollandse trainingsmentaliteit ten voeten uit. Daarom werd de wegatletiek uitgevonden in een land als Nieuw Zeeland. Daar kon Arthur Lydiard eind eerste helft vorige eeuw anoniem op de weg zijn kilometers lopen. Daar kon hij vervolgens een sportheld worden. Daarna duurde het toch nog een dikke tien jaar voor de wegatletiek oversloeg naar de Verenigde Staten. Jogging. Dat was me wat. Rare jongens, die Amerikanen. Ja, en toen kwam het ook bij ons. Keith Deathridge, CPC. De 33ste keer dit jaar. Er zijn nog mensen op de club, die weten van de eerste keer. Iets van over de boulevard tussen de dagjesmensen doorrennen. Met een paar honderd deelnemers. t Kan verkeren ?

67. Maaiveld Doe maar gewoon, dan doe je gek genoeg. Tekenend voor de Hollandse middelmatigheid. Hou je hoofd vooral onder het maaiveld. Toch moet ik bij hardlopen wel eens denken aan die mensen die hun hoofd er boven uitsteken. Halve marathon? Lijkt niet al te dwaas. Een marathon? O.k. Kan nog net. Ultralopen? Als je van lopen houdt, kan ik me er nog iets bij voorstellen. Maar een marathon over de Chinese Muur? De Beiroetmarathon? Ik heb mijn twijfels. Maar waar ik absoluut geen begrip voor heb, zijn hardlopers op de Noordpool, Zuidpool, op de Himalaya. Of neem Wim Hof. Bijgenaamd the iceman. Liep een halve marathon op blote voeten door de sneeuw. Slechts gekleed in een sportbroekje bij een temperatuur onder -20 graden Celsius. Voor Wim een makkie blijkbaar. Hij stond ook al eens een uur tot zijn nek in een bak met ijsblokjes. En zwom vijftig meter onder water op de Noordpool. Heel bijzonder allemaal. Maar knappe prestaties? De vrouw met baard op de kermis is ook heel bijzonder, maar een knappe prestatie? Die ZOTters die hun eerste vijf kilometer uitlopen. Dat noem ik pas een knappe prestatie. Doe maar gewoon, dan doe je gek genoeg ?

68. Fit to date Weer wat nieuws. Fit to date. Hardlopen voor vrijgezellen. Als ik het goed begrijp, tenminste. Vrijgezel klinkt natuurlijk veel te gezapig. Dan denk je toch gelijk aan buikjes. Pijprokers. Winkels voor grote maten. Daarom is de doelgroep van Fit to date de singles. Singles, dat zijn yuppen, knappe kerels, mooie vrouwen. Al dan niet aanhangers van de Griekse beginselen. Ik krijg er nu al zin in. Alles al geprobeerd. Speeddaten, blinddaten, internetdaten, zelfs gewoon daten. Maar het was allemaal niks. Teveel gericht op dat daten en te weinig op hardlopen. Dit kan een absolute win-win situatie opleveren. Wel jammer dat het mensen aantrekt van hoog niveau. Fit to date bestaat nog niet zo lang. Maar lang genoeg om te kunnen weten dat de deelnemers tot nu toe allemaal een goede opleiding hebben genoten. En een goede baan hebben. Raar eigenlijk. Hardlopen vind ik juist zon sport voor iedereen. Waar ik hardloop, zijn dat ook niet direct de dingen die je aan een nieuwe loper vraagt. Bij Fit to date gaan ze na de training gezond dineren. Dan ben je natuurlijk op een gegeven moment wel uitgepraat over hardlopen. Zeker als je nog geen gezamenlijk verleden als lopers hebt. Dan valt er weinig terug te kijken. Dat is de kracht van mijn eigen loopgroepje. Terugkijken in plaats van daten. Daten, dat doen wij dan weer niet. Fit to date? Ik weet het niet. Hardlopen voor singles. Met als doel om zo snel mogelijk single af te zijn. Lekker lang lopen, dan heb je geen zin meer in daten ?

69. Stevige billen Kijk, dat is informatie waar je wat aan hebt. Wij kunnen dus zo goed rennen omdat we stevige billen hebben. Billen met bilspieren die onze romp stabiliseren tijdens het hardlopen. Die voorkomen dat we voorover vallen. Allemaal wetenschappelijk onderbouwd, dus daar kan je rustig mee op een feestje aankomen. Althans wanneer je de Zuidafrikaanse Liebenberg gelooft. Niet alle geleerden zijn het met hem eens. Maar ook dat is natuurlijk niks nieuws. Terug naar de theorie. De mens was ooit jager. Alleen jammer dat hij niet zo snel was als de dieren die hij wilde opeten. Maar de mens was slim. Hij kon namelijk beter duurlopen dan zijn prooi. Dus dat sappige lapje vlees kreeg tijdens de jacht geen tijd om op adem te komen. Dat lapje was na een marathonnetje jagen, uitgeput. En dus een simpele prooi voor de jager, nog fris als een hoentje. Jammer dat je dan met dat dooie beest op je rug nog even die 40 km terug moest lopen. Naar huis waar vrouw en veel kinderen (wat moest je anders doen naast jagen?) waarschijnlijk vroegen of dat alles was. Wetenschappelijk is bewezen dat deze manier van jagen 5 kg vlees per dag opleverde. Dus hup joh, weg wezen, mr vlees halen. Nu noemen we dat trainen. Moest jij niet naar de club vandaag? Wanneer ga je hardlopen? Goed, stevige billen dus. Goed voor lijf en leden. Dat zal dan wel weer wat anders zijn dan een dikke kont ...?

70. Testosteron en oestrogeen Zo zit dat dus. Ik vroeg me al steeds af hoe het kwam. Maar nu is het me duidelijk. Het zit m dus in de hormonen. Althans volgens de ervaringsdeskundigen die het weten kunnen. Vrouwen worden mannelijker naarmate ze ouder worden. En mannen dus . Precies, vrouwelijker. Heeft alles te maken met de verhouding testosteron en oestrogeen. Mannen gaan daarom steeds meer van het huishouden houden als de leeftijd stijgt. Vrouwen daarentegen gaan het juist haten. Die willen na de overgang ineens carrire maken. Kijk maar eens door de week in het clubhuis. Welke leden knappen het clubhuis op, poetsen en boenen? Doen nog maar weer eens een bakkie. De mannelijke 50-plussers. Vrouwen zie je niet. Die zijn aan het carriremaken, waarschijnlijk. Dat moet je dus ook in het hardlopen terugzien. Mannen boven de vijftig vertonen vaak een hardnekkige vermoeidheid. Hun spiermassa vermindert. Ze krijgen een buikje. Ze kunnen minder inspanningen leveren. Ramen zemen gaat nog net. Terwijl de carriretijger in de vrouw ook op het asfalt haar nagels (wel gelakt natuurlijk) er in zet. Die zal wel eens even laten zien wie hier de echte kerel is. Ze stofzuigt nog wel. Maar alleen haar achtergebleven mannelijke loopmaatjes. Gaat ie nog joh? Hier valt niet tegenop te trainen. Goed om te weten, mannen. De natuur laat zich niet dwingen ?

71. Ultralopers Ik kap ermee. Dit is geen doen. Ik mis mijn vrouw en kinderen. Het weer is waardeloos. Ik heb er nu 41 dagen opzitten, waarin ik bij elkaar 2100 kilometers heb afgelegd. t Is mooi geweest. Aldus Dean Karnazes, een bekende ultraloper. Althans voor ultralopers. Hij wilde terug naar huis lopen, n de marathon van New York, vorig jaar. Niet gelukt dus, geen zin meer. Van ultralopers begrijp ik niet zoveel. Of begrijpen is niet het juiste woord. Ik kan het domweg niet bevatten. Die afstanden, dat afzien. Het enige dat ik goed kan bevatten bij dit soort inspanningen is dus geen zin meer. Vrouwen komen van Venus, mannen van Mars. Maar ultralopers zijn voor mij de echte soort marsmannen. Al schijnen er ook vrouwelijke ultralopers te zijn. Neem nu zon Ron Teunisse. Onze bekende Hollandse ultraloper. Tweede in de Spartalon van 1988. Wedstrijd van 246 kilometer. Ron liep een stuk van 10 km verkeerd omdat er een routepijl ontbrak. Maar de jury was onverbiddelijk. Ron werd teruggebracht tot het punt waar hij verkeer