maart / april 2003jaargang 9 nr. 2

Nederland € 3,95België € 4,50

He

ilig

e G

raa

lV

rije

en

erg

ieB

uit

en

aa

rdse

nA

tla

nti

sG

raa

nc

irk

els

UF

O’s

Willen buitenaardse wezensmenselijke klonen?Raël zorgt voor controverse omtrent claims vangekloonde baby’s

Gisors: schat van de Tempeliers?N

eo in

"M

atri

x Re

load

ed"

vana

f 15

mei

in d

e bi

osco

op

Shambhala, het gouden rijk

Willen buitenaardse wezensmenselijke klonen?Raël zorgt voor controverse omtrent claims vangekloonde baby’s

Gisors: schat van de Tempeliers?

Willem Oltmans over Pim Fortuyn

Shambhala, het gouden rijk

Willem Oltmans over Pim Fortuyn

fr0902_2009.qxd 10-06-2009 07:27 Pagina cov1

Nieuwe uitgaven van Frontier Publishing

(bedragen zijn excl. verzendkosten)

Te bestellen bij: Frontier Sciences Foundation, Postbus 48, 1600 AA EnkhuizenTel: 0228-324076, fax: 0228-312081, website: www.fsf.nl E-mail: info@fsf.nl België: Langesteenweg 6 b7, 1785 MerchtemTel: 052-37.63.43, E-mail: info@frontiermagazine.be

Onbekende Aspecten van NostradamusWim Zitman160 pagina’s. 148x210 mm. Paperback.Prijs: Euro 14,95. code: OAVN

Nostradamus en de verloren erfenis van de TempeliersRudy Cambier

176 pagina’s. 170x240 mm. Paperback.Prijs: Euro 22,90. code: NET

Numerologie & Handlijnkunde hand in handAns I. de Groot120 pagina’s. 148x210 mm. Paperback.Prijs: Euro 14,95. code: OAVN

Graancirkels, Goden en hun GeheimenDe geschiedenis van de Mensheid beschreven in het Graan

Robert Boerman205 pagina’s. Paperback. Prijs: Euro 15,95. code: GGG

The Templars' Legacy in Montreal, the New Jerusalem

Francine Bernier360 pagina's, Paperback, Prijs: Euro 25,00, code TLIM

Saunière’s model and the Secret of Rennes-le-ChâteauThe priest’s final legacy that unveils the location of his terrifying discovery André Douzet116 pagina’s. Paperback. Prijs: Euro 14,90. code: SMOD

Darwin’s MistakeAntediluvian discoveries prove: dinosaurs and humans co-existedDr. Hans J. Zillmer292 pagina’s. 170x240 mm. Paperback. Prijs: Euro 25,90. code: DMIS

The Stone Puzzle of Rosslyn ChapelPhilip Coppens

120 pagina’s. Paperback. Prijs: Euro 14,90. code: ROSC

fr0902_2009.qxd 10-06-2009 07:27 Pagina cov2

Roerige tijden en een nieuw begin

Terwijl we het gevoel hebben snel de winterperiode en daarmee het lezingencir-cuit af te sluiten, blijkt dat er op weg naar de lente toch nog een groot aantal hap-penings op stapel staan.

Ten eerste staan we stil bij de Nexus Conferentie die op 29 en 30 maart in Amster-dam plaats zal vinden. De groten der aarde op het gebied van de grensweten-schappen zullen tijdens dat weekend voor een groot aantal belangstellenden aante horen zijn. Een greep uit het sprekersaanbod: Jim Marrs, Al Bielik, MichaelCremo en Laurence Gardner. De bezoekers komen van over de hele wereld naarAmsterdam voor dit unieke evenement. Nadat de Nexus Conferentie jaren ach-tereen in Australië georganiseerd werd, wilde Nexus Magazine ook de grote scha-re lezers aan deze kant van de aardbol de gelegenheid geven de conferentie bij tewonen. Kijk voor meer informatie hierover elders in dit blad. Daar de Nexus Con-ferentie dit keer in Nederland georganiseerd wordt, is Frontier zelf actief bij deorganisatie van dit evenement betrokken. Er zijn overigens nog kaarten beschik-baar!

Op 6 april vindt er in België een symposium plaats in het kader van het naderen-de jaartal 2012. Wat staat ons te wachten tijdens dat mysterieuze jaar? Evenals inhet vorige nummer staan we in deze uitgave van Frontier Magazine stil bij moge-lijke veranderingen op deze aarde in de komende jaren. De organisatoren in Bel-gië van het 2012 symposium nodigen iedereen uit om daarover van gedachtente komen wisselen. Frontier Magazine zal er aanwezig zijn met een stand.

Tijdens de Elf Fantasy Fair op 26 en 27 april op het indrukwekkende park van Kas-teel De Haar te Haarzuilens zal Frontier Magazine eveneens aanwezig zijn. In deKerk van Kasteel de Haar bemannen we een stand en verzorgen we samen methet tijdschrift Religie & Mystiek een aantal lezingen: Bert Janssen en Evert Poor-terman zullen geheel in de stijl van de Fair over hun specialiteiten verhalen, teweten graancirkels en de oertaal.

Tot slot: met dit nummer van Frontier Magazine nemen we afscheid van de hui-dige opmaak van het tijdschrift. Vanaf het volgende nummer zal Frontier Magazi-ne er kleurrijk voor staan; het blad zal vanaf dan volledig in kleur uitgevoerd wor-den.

Herman Hegge, hoofdredacteur

1

Hoofdredactie:Filip CoppensHerman Hegge

Eindredacteur:Niels Brummelman

Redactie-medewerkers:Robert BoermanJeannella FeliusSylvia FranyikMarjorie HugensRuud HullemanMarinus JansenFrans KampBettina KotterinkSimon LangbroekIdde LijnseHans OverbeekEvert PoortermanGer RomboutsKaren ThissenMarc VredeveldtHylke WellingJacqueline Westerman

Lay-out: D-Sine & PDB

Druk: Van den hende en Bredero

Distributeur: Betapress (Nederland)Imapress (België)

Advertenties: 0575-564240

Abonnementen:Nederland:Postbus 481600 AA EnkhuizenTel: 0228-324076e-mail: info@fsf.nlBelgiëLangestaanweg 6 bus 71785 MerchtemTel: 052.37.63.43info@frontiermagazine.beHet abonnement wordt stil-zwijgend verlengd, tenzij hetschriftelijk wordt opgezegduiterlijk één maand voor hetaflopen van het abonnement.

Redactie Frontier Magazine:Frontier Sciences FoundationPostbus 372, 8250 AJ Dronten,Nederland, Tel. 0321-380558Fax 0228-312081E-mail: info@fsf.nl

Verantwoordelijke uitgever:Frontier Sciences FoundationPostbus 48, NL-1600 AA Enkhuizen,Tel. 0228-324076Fax 0228-312081E-mail: info@fsf.nlpostbank: 7231599ABN-AMRO: 40.78.98.417http://www.fsf.nlISSN 1569 - 7983

Redactioneel

3 Op weg naar buitenaardse klonen?9 Albert de Booij laat Pim Fortuyn zakken10 Globescoop13 Fantasie of werkelijkheid?15 Herontdekking van oude technologieën?17 In Focus18 Het Einde van de Wereld?21 Het raadsel van Gisors26 Shambhala, het gouden rijk30 Geschiedenis van de holle aarde theorie32 De herkomst van het Friesche volk (deel IV)35 De ontmythologisering van Area 5139 Unieke Frontierwinkel officieel geopend

Inhoud

fr0902_2009.qxd 10-06-2009 07:27 Pagina 1

In de jaren negentigkwam de Raeliaansebeweging elke zomerin het nieuws; tijdenshun jaarlijkse bijeen-komsten vormden zij

steeds een cirkel, waarbij alle groepsleden volledig naakt elkaar dehand gaven. Er was geen duidelijk doel voor een dergelijk ritueel,maar de in publiciteit geïnteresseerde Raelianen nodigden de persuit om de gebeurtenissen te fotograferen. Tijdens een dergelijkebijeenkomst in de jaren negentig besloot het Belgische tijdschriftHumo de “naakte waarheid” over twee volle pagina’s tentoon tespreiden. Goedkope bladvulling voor het tijdschrift, goedkopepubliciteit voor de beweging. De Raeliaanse beweging stelt 55.000 leden te hebben in 84 lan-den. Het merendeel bevindt zich in Franssprekende landen, metname Frankrijk en Canada. In Canada is de beweging erkend alseen officiële godsdienst. In hun Canadese hoofdkwartier en pret-park “UFOland” hebben ze een replica gebouwd van het zilver-kleurige ruimteschip dat hun leider, Rael, in 1973 waargenomenzou hebben. De Raeliaanse beweging is een UFO-beweging die,hoewel wellicht minder destructief van aard, gelijkenissen vertoontmet twee sekten, de Zonnetempel en Heaven’s Gate, waarvan deleden in de jaren negentig massaal zelfmoord pleegden. Al danniet toevallig kenden deze sekten eveneens een sterke aanhang inFrankrijk en Canada. De leden van de Zonnetempel meenden nahun zelfmoord naar de ster Sirius te reizen, terwijl men bijHeaven’s Gate ervan overtuigd was dat er zich een buitenaardsruimteschip bevond in het spoor van de Hale-Bopp komeet, eenschip dat hun ziel zou meenemen. In schril contrast met deze sek-ten, leven de Raelianen een ‘normaal leven’, niet afgezonderd vande buitenwereld. Maar ideologisch gezien zijn de Raeliaanse bewe-

ging en de genoemde sekten identiek.De Raeliaanse beweging is steeds op zoek naar aandacht. Zo delenze vaak bij de ingang van conferentiecentra folders uit met infor-matie over de organisatie, terwijl hun woordvoerders geleerdwordt hoe zich te gedragen tijdens interviews. Ontstaan er pro-blemen, bijvoorbeeld door het ontslag van de Vlaamse leider YvesNawezi in de jaren negentig, dan wordt er steeds professioneeleen laagje vernis over gegoten, zodat publicitair gezien de minsteschade wordt opgelopen.

Twee doeleinden

Maar hoe raakte de beweging betrokken bij het maken van klo-nen? De oprichter van de beweging, de Franse motorjournalistClaude Vorilhon, meende in 1973 een ontmoeting te hebbengehad met buitenaardse wezens. Die UFO-ontmoeting zou op 13december 1973 hebben plaatsgevonden, in de omgeving vanClermont-Ferrand, bij de vulkaan Puy-de-Lassolas. De buitenaard-se wezens zouden Rael naar hun thuisplaneet meegenomen heb-ben, waar hij, zo stelde hij, Jezus, Mohammed en Boeddha ont-moet had. Allemaal waren zij leerlingen van de buitenaardsewezens, de Elohim.De buitenaardse wezens deelden Vorilhon eveneens mee dat demens in hun evenbeeld geschapen, gekloond, was. Vorilhon ver-anderde zijn naam in Rael en stichtte een beweging die twee doel-einden diende na te streven: het oprichten van een ambassade inJeruzalem om de buitenaardsen in de toekomst te kunnen verwel-komen en het creëren van een menselijke kloon. In 2001 verscheen Rael voor een comité van het Amerikaanse con-gres, waarin hij zich uitsprak voor het klonen van mensen. “Het

3

Op weg naarbuitenaardseklonen?

Filip Coppens & Jeannella Felius

Rond de jaarwisseling maaktede Raeliaanse beweging, eenUFO-groep die stelt dat wijafkomstig zijn van buitenaardsewezens, bekend dat eenonderafdeling, Clonaid, eringeslaagd was om twee mensente klonen. Het tweede kind werdgeboren in Nederland, bij eenlesbisch echtpaar, op 3 januari2003. Maar eind januari steldeRael zelf dat hij niet wist of zijnorganisatie al dan niet kinderengekloond had…

Brigitte Boisselier zorgde rond Kerst voor opschudding metde mededeling dat de eerste mens gekloond was.

Claude Vorilhon, oftewel Rael, meent in 1973 buitenaardsewezens ontmoet te hebben en ging op zoek naar technie-ken om naar hun voorbeeld mensen te klonen.

fr0902_2009.qxd 10-06-2009 07:28 Pagina 3

4

klonen van mensen zal het mogelijk maken dat de mens eeuwigleeft”, zo stelde hij. Ook al heeft men in Amerika toestemmingnodig om experimenten met klonen uit te voeren, de VerenigdeStaten hebben op dit moment geen wet die het klonen van men-sen verbiedt, dit in tegenstelling tot Groot-Brittannië en een aan-tal andere landen. Indertijd leek de creatie van een ambassade een veel gemakkelij-kere stap dan het klonen, maar anno 2003 is de situatie blijkbaaromgedraaid. Rael heeft nog steeds geen ambassade in Israël, ergernog, de beweging werd in 1990 vriendelijk verzocht hun symbool,de Davidsster, te veranderen om het onderscheid tussen Rael enhet joodse geloof duidelijker aan te geven. En ook al is door debeweging zeven miljoen dollar verzameld voor de bouw van eenambassade voor de Elohim in Jeruzalem, de Israëlische regeringweigert een bouwvergunning af te geven. Maar de menselijkekloon, die lijkt er te zijn.

De eerste jaren van Clonaid

Clonaid werd in 1997 door Vorilhon opgericht. Het was het tijd-perk van Dolly, het eerste gekloonde schaap en andere pogingenom dieren te klonen. Vorilhon begreep dat het nu of nooit was. Inde daaropvolgende jaren waren er mededelingen, o.a. uit Japan,dat Clonaid er in geslaagd was menselijk celdeling te verwezenlij-ken. Dit zijn de essentiële stappen voor het klonen van een mens.Maar verder onderzoek geschiedde blijkbaar niet, al was het maaromdat een aantal landen wetten aannamen die het klonen vanmensen verbieden. Maar voor de wetenschap was het duidelijk:het klonen van mensen was mogelijk. En dus ontstond er een reli-gieuze controverse, waarbij mededelingen dat gekloonde wezensgeen ziel hadden het hek volledig van de dam gooiden. De vice-president van Clonaid, Thomas Kaenzig, stelde dat defirma gecreëerd werd om die controverse aan te wakkeren. “Hetwas zijn [Raels] bedoeling om mensen wakker te schudden”. Clo-naid adverteerde met de mededeling dat zij menselijke klonenkonden aanbieden, maar er scheen een verschil te zijn tussen hunpromotie en de realiteit. “Drie jaar lang was Clonaid niet meer daneen postbus in de Bahamas”, zo stelt Kaenzig. “Er gebeurde geenenkel onderzoek”.In de lente van 2001 deelde Clonaids onderzoekdirecteur BrigitteBoisselier mee dat een geheim laboratorium was opgericht in deVerenigde Staten. Boisselier is chemicus, een Raeliaanse bisschop

(er zijn ongeveer 150 van dergelijke bisschoppen over de helewereld) en nu CEO van Clonaid. De US Food and Drug Administ-ration moest echter goedkeuring verlenen voor dergelijke experi-menten en volgens hen wilde Boisselier eerst niet prijsgeven waarhet laboratorium zich bevond. Maar snel werd het geheim ont-dekt: een verhuurde kamer in een verlaten schoolgebouw in Nitro,West Virginia. De omstandigheden waren uiterst erbarmelijk voordergelijk onderzoek en de onderzoeker ter plaatse was pas afge-studeerd. De notitieboeken werden onderzocht en geklasseerd als“onwaardig” om te dienen bij wetenschappelijk onderzoek. Op dat moment werden geen experimenten met mensen uitge-voerd. De student werkte met koeien, afkomstig uit een plaatselijkslachthuis. In sterk contrast met dit alles, zo stelde het rapport,stond de apparatuur, die nieuw en hoogtechnologisch van aardwas. Het geld voor de apparatuur was afkomstig van Mark Hunt,een advocaat, die zijn tienjarige zoon verloren had en hem wildeklonen. Het is bekend dat Hunt 200.000 dollar betaalde voor deapparatuur.De inspecteurs gooiden het met Hunt op een akkoord, hij zou zijnpogingen om zijn dode zoon te klonen stopzetten totdat toe-stemming verleend was de pogingen te hervatten. Korte tijd latersloot Hunt het lab en verbrak hij alle banden met de Raeliaansebeweging. Reden? De beweging was zijns inziens te veel uit oppubliciteit.

“Een baby, geen monster”

Kaenzig stelt dat Clonaid vervolgens zijn lab buiten de VerenigdeStaten vestigde en dat in de herfst van 2001 de eerste gekloondeembryo verwezenlijkt werd. Op dat moment was dit, zoalsgesteld, reeds eerder gepresteerd door andere onderzoekers. Op 16 februari 2001 meldde het Amerikaanse televisieprogramme20/20 dat Boisselier binnen twee weken de eerste menselijke kloonzou creëren en de kloon in een surrogaatmoeder zou implanteren.De eerste sporen van zwangerschap zouden in maart 2001 vast-gesteld zijn. Uiteindelijk werd kort na kerstmis 2002 door NadineGary, persvertegenwoordiger van Clonaid, de mededeling gedaandat de eerste menselijke kloon op 26 december in de VerenigdeStaten geboren was. Het zou om een meisje gaan, Eve genaamd.Een genetisch perfecte kopie van de 31-jarige moeder, zo werdgesteld. Boisselier deelde tijdens de persconferentie in Hollywoodop 27 december mee dat de baby in uitstekende gezondheid ver-keerde. “We hebben hier te maken met een baby, geen monster”,zo voegde ze er aan toe. Plots was de kalmte van de eindejaarsperiode doorbroken. Het isniet onredelijk om te veronderstellen dat Clonaid hoopte dat hetgekloonde kind op 25 december, de geboortedag van Jezus,geboren zou worden.

Publiciteitsstunt?

De pers bleek uiterst sceptisch en zocht contact met gerenom-

Boisselier is niet alleen een chemicus en Clonaid directeur,ze is eveneens een bisschop in de Raeliaanse beweging.

fr0902_2009.qxd 10-06-2009 07:28 Pagina 4

fr0902_2009.qxd 10-06-2009 07:28 Pagina 8

fr0902_2009.qxd 10-06-2009 07:27 Pagina 2

In het weekend van 20 en 21 januari 2001 werd er een driedaagsseminarie gehouden op het instituut voor ontwikkelingsstudie aande universiteit van Sussex te Brighton. De "geavanceerde voort-stuwings workshop" was een uniek evenement, dat werd bijge-woond door meer dan een derde van 's werelds toonaangevendewetenschappers, ingenieurs en theoretici op het gebied van elek-trogravitatie en geavanceerde voortstuwingssystemen. Het evene-ment was georganiseerd door Graham Ennis, die in de vooraf-gaande twaalf maanden mij had bediend met een gestage stroomnieuws en informatie betreffende onderwerpen, waaraan geenenkel journaal en geen enkele krant aandacht wenst te besteden.

Toen ik Graham en andere wetenschappers ontmoette op de uni-versiteit van Sussex, was ik ietwat verbluft hoe blij zij waren methet feit dat ik er voor gekozen had deze onderwerpen wel te publi-ceren en ze zo bij het grote publiek bekend te maken. Ofschoonik natuurlijk ook wel begreep dat de meerderheid van de aanwe-zigen liever had gezien dat de onderwerpen als eerste waren ver-schenen in bijvoorbeeld "New Scientist" en niet in "UFO Magazi-ne." Toch beschouwden ze het als een gezonde en positieve start.Dr. Andrus Hansson, secretaris van de te Parijs gevestigde "Inter-national Academy of Astronautics" en Dr. Alan Holt van NASA's"Marshall Space Flight Center" prezen mij als één man voor hetoverzicht van de workshop, welke werd gepubliceerd in demaart/april uitgave van UFO Magazine.

Niet lang daarna reisde Graham Ennis vanuit Brighton naar Lon-den om Dr. Alan Holt te ontmoeten, die daar een kortstondigbezoek bracht. Dr. Holt arriveerde op de samenkomst met een sta-pel exemplaren van ons maart/april nummer. Graham Ennis ver-telde mij over de telefoon: "Dr. Holt wist dat de workshop er inbeschreven stond en wilde graag voldoende exemplaren om teverdelen onder zijn collega's bij NASA." Het was tijdens datzelfdetelefoongesprek dat Graham vertelde iets met mij te willen delen,maar op voorwaarde dat ik het deze keer niet publiekelijk bekendzou maken of een aanwijzing zou geven in mijn magazine, totdathij mij daar toestemming voor gaf. Gegeven de gevoelige aard vansommige van de vorige verhalen van Graham – die overigens alle-maal bewaarheid werden – was dit toch, van hem, een extreemongewone voorwaarde. Natuurlijk ging ik akkoord. Graham ver-telde dat hij en Dr. Holt in alle rust een afzonderlijke kwestie had-den besproken tijdens hun ontmoeting. "Nadat je gehoord hebtwat ik je nu ga vertellen, zal je begrijpen waarom het noodzakelijkis, dat je er geen woord van doorvertelt", zei Graham. Gedurendede volgende vijf minuten luisterde ik aandachtig, terwijl Grahamsprak over een kwestie die mij achterliet in een soort van shock.Graham zou spreker zijn op onze twintigste internationale UFOconferentie te Leeds, welke over slechts enkele maanden zouplaatsvinden, dus vroeg ik hem: "Denk je dat je in de positie benthier melding van te maken in Leeds?" Hij bleef een lange tijd stil,waarna hij antwoordde: "Laten we maar zien hoe de windwaait…"

En dat was de laatste keer dat ik sprak met Graham Ennis. Hijkwam niet opdagen in Leeds en ondanks herhaaldelijke telefoon-

tjes naar zijn huis en mobiele telefoon, leek het alsof hij van dewereld was verdwenen. Enige tijd later kreeg Georgina Bruni (diesamen met Nick Pope aanwezig was op de geavanceerde voort-stuwingsworkshop) het voor elkaar om Graham te pakken te krij-gen op zijn mobiele telefoon. De conversatie was kort, maar Gra-ham vroeg of zij hem wilde excuseren voor het niet aanwezig zijnte Leeds. Hij vertelde Georgina dat, zodra hij naar buiten stapteom naar Leeds te rijden, hij op het trottoir door twee in burger-kleding gestoken agenten van een speciale afdeling (zij lieten hunidentificatiebewijs zien) werd aangesproken. Zij zeiden dat het"onverstandig" van hem zou zijn om naar Leeds te reizen en zemaakten het duidelijk dat zij er waren om hem er van te weer-houden het wel te doen.

Sinds februari 2001 heb ik mijn woord gehouden aan Graham. Ikdeelde dit geheim, zoals hij wel verwacht zal hebben, met ledenvan mijn naaste familie en een handvol onderzoekers waarvan ikwist dat ik ze kon vertrouwen en die het voor zichzelf zouden hou-den. Als ik dat niet gedaan had, dan had ik heel gemakkelijkgestopt kunnen worden in mijn naspeuringen en dat had heteinde betekend van de kwestie.

Een schokkende openbaringRecente artikelen in de pers en discussies elders staan mij nu toeom de kwestie die Graham Ennis met Dr. Holt had besproken, teopenbaren. Het draaide om het magnetisch veld van de aarde enhoe wetenschappers bij NASA en elders hadden vastgesteld, dathet op het punt stond een salto te maken. "Het proces is in ganggezet en is onherroepelijk," vertelde Graham mij. "Het gaat gebeu-ren en bij NASA staat dit in het middelpunt van de belangstelling,meer dan welk ander project dan ook. Natuurlijk is de Amerikaan-se overheid en zijn andere overheden hiervan op de hoogte, maaralles is nu nog slechts op een basis van "noodzakelijk om teweten." Ik zou de film "Deep Impact" als een overeenkomstigheid

Het einde van dewereld?

Graham W. Birdsall

Staat het magnetische veld vande aarde op het punt omomgekeerd te worden? Dat is inieder geval de mening vanbepaalde vooraanstaandewetenschappers.

Nick Pope (rechts) en Georgina Bruni (midden) zijnmomenteel de meest bekende Engelse UFO-onderzoekers.Worden zij in het oog gehouden door de overheid?

fr0902_2009.qxd 10-06-2009 07:29 Pagina 18

19

willen gebruiken", zo stelde hij. "Er moeten stappen ondernomenworden en die worden ondernomen, maar denk je eens in wat ditallemaal betekent." Graham schilderde een schrikwekkend en ver-bijsterend scenario, te vreselijk om over na te denken. "Het levenop aarde zal nooit meer hetzelfde zijn", besloot hij.Je begrijpt dat ik scherp ging letten op nieuws, verhalen of ont-wikkelingen in de wetenschappelijke wereld, die zinspeelden opeen magnetische verschuiving. Gedurende een jaar lekte er nietsuit, maar opeens, nadat ze een brief, gedateerd 11 april 2002,hadden ontvangen van het AAAS (American Association for theAdvancement of Science) verscheen het volgende artikel in Natu-re magazine:

Het magnetisch veld van de aarde maakt zich wellicht op om te rote-ren, waarbij het magnetische noorden zich vervolgens zal nestelen inAntarctica, zo doet een studie vermoeden. Ofschoon zo'n omkeringnog nooit is geregistreerd door de mens, hebben deze omschakelingenzich al vele malen voorgedaan tijdens de aardse geschiedenis. Weinigis bekend waarom dit gebeurt, maar onderzoekers vermoeden aljaren, dat stromen gesmolten ijzer die circuleren in de buitenste laagvan de kern van de aarde (voortkruipend met een snelheid van onge-veer één meter per uur) de tegenover elkaar liggende magnetischepolen in staat stellen zich te verschuiven naar de tegengestelde zijdevan de aarde. Computermodellen geven aan dat wervelingen in degesmolten stroom, die draaien in een richting die het magnetisch veldlaat verzwakken, de aanzet kunnen zijn tot het proces van de ver-schuivende polen.Thans hebben satellietobservaties bewijs opgeleverd dat deze onder-grondse wervelingen bestaan. Door vergelijkingen van de sterkte ende oriëntatie van het magnetisch veld, gemeten door twee satellietenin 1980 en 2000 waren onderzoekers van het "Physics of the GlobeInstitute of Paris" (IPGP) en het Deense "Space Research Institute" teKopenhagen, in staat de stromingen van gesmolten ijzer in kaart tebrengen die de magnetische ompoling doen ontstaan. In een brief van 11 april aan "Nature" beschrijft het team grote win-dingen, gelegen vanaf de zuidelijke punt van Afrika en nabij de polen- gebieden waar het magnetisch veld reeds gedraaid is.

Twee maanden later ontving ik bericht van overzee, dat het"geheim" op het punt stond naar buiten gebracht te worden,maar om te voorkomen dat er wereldwijde paniek uit zou brekenen de angst voor een totale ineenstorting van de toch al fragielewereldeconomie, werd besloten om in plaats van een persconfe-rentie bij de Verenigde Naties, het nieuws stapsgewijs vrij tegeven.Toen, op donderdag 4 juli 2002, werd mijn aandacht getrokkendoor het nu volgende artikel dat verscheen in de krant The Guar-dian:

Het aardse magnetische veld vertoont sterke aanwijzingen dat depolen bezig zijn om om te schakelen. Dit kan het einde betekenen vande wereld zoals wij hem kennen, schrijft Paul Simons.De aarde kan ondersteboven keren. Het magnetisch veld van de pla-neet vertoont tekenen om een gigantische radslag te willen maken,zodat het magnetische noorden naar Antarctica wijst en het magne-tische zuiden naar het noorden. Kompassen zullen de verkeerde wegwijzen en trekvogels, vissen en schildpadden zullen zeer verwardraken.Wanneer dit exact zal gebeuren, hoe lang het gaat duren en wat deconsequenties zullen zijn, is moeilijk te doorgronden. Waar geen twij-fel over bestaat echter, is dat het zal gebeuren.Ongeveer elk half miljoen jaar draait het aardse magnetische veldzich ondersteboven. Het begint in 1600 als Sir William Gilbert,

geneesheer van Queen Elizabeth I, veronderstelt dat de aarde eengrote magneet is. Op de magnetische polen zou een kompasnaaldrechtop gaan staan en recht naar het binnenste van de aarde wijzen.Hij had gelijk, tot op zekere hoogte. De magnetische polen zijn daarwaar alle krachtlijnen van het aardse magnetische veld samenkomen.Ze vallen niet samen met de geografische polen, de as waaromheende aarde draait, maar ze liggen er wel dichtbij. Vooralsnog is de aardegeen betrouwbare magneet. Ten eerste wijken haar magnetischepolen constant af. Op dit moment beweegt het magnetische noordenlangs het Canadese territorium richting de poolzee, over een afstand

van ongeveer achttien kilometer per jaar. Bovendien verliest een staaf-magneet snel zijn kracht, maar het magnetisch veld van de aarde iser al voor miljarden jaren, dus iets wekt het op. Dit is waarom Einsteinopmerkte, dat de oorsprong van het aardse magnetische veld één vande grootste mysteries van de natuurkunde is.Vandaag de dag denken we, dat de magnetische kracht komt van dehete buitenste schil van de gesmolten ijzerkern, die rondklotst als eenzware binnenste kern. Als deze onderaardse oceaan van vloeibaarmetaal langzaam rondwervelt, gedraagt het zich als een dynamo enwekt het elektrische stroom en een magnetisch veld op. Precies zoalsbij het flikkerende licht van een fietslamp, die wordt gevoed door eendynamo, zijn de aardse stromingen een klein beetje onregelmatig,vandaar dat het magnetische veld aan de oppervlakte van de aardefluctueert. Wij weten dat de magnetische polariteit ondersteboven zit in rotsge-steente op de bodem van de Atlantische oceaan. Over het midden vande bodem van de Atlantic loopt een gigantische scheur waaruit lavastroomt. Als deze lava stolt en gesteente wordt, dan slaat het de aard-se polariteit van dat moment op. Deze opgeslagen gegevens vertellenons dat we nu toe zijn aan een volgende draaiing. Maar de aardeheeft geen regelmatig ritme, dus niemand kan een voorspelling doenop basis van de opgeslagen gegevens. Er is echter overtuigend bewijs,dat we afstevenen op een tuimeling. Elke keer als het magnetisch veldafstevent op een ommekeer, wordt het in een paar duizend jaar daar-aan voorafgaand steeds zwakker, totdat het bijna is verdwenen. Dankeert het om en start het weer op met hernieuwde kracht.Magnetisme opgesloten in oeroud aardewerk laat zien dat over delaatste 4000 jaar het magnetische veld meer dan 50% zwakker isgeworden. De afgelopen eeuw is de sterkte zelfs afgenomen met 5%.Met deze afname is het veld wellicht verdwenen in de volgende hon-derd of duizend jaar. Een andere aanwijzing voor de naderende draai-ing komt recentelijk van satellietmetingen van het aardse magneti-sche veld. Een team, onder leiding van Gauthier Hulot van het "Insti-tut de Physique du Globe de Paris" heeft twee plekken ontdekt vanomgedraaid magnetisme, geconcentreerd in twee plaatsen net onderde buitenste mantel van de aarde. In de grootste plek, onder de zui-delijke punt van Afrika, wijst het magnetisch veld naar het hart vande aarde, in plaats van naar buiten. De andere plek is nabij de noord-pool. Sommige experts hebben hun nek uitgestoken en voorspellen devolgende omkering in de komende 2000 jaar.Het proces duurt waarschijnlijk tussen de honderd en een paar dui-zend jaar, nog geen glimp in de geschiedenis van de aarde. We kun-

"Twee maanden later ontving ik berichtdat het ‘geheim’ op het punt stond naarbuiten gebracht te worden, maar om te

voorkomen dat er wereldwijde paniek uitzou breken, werd besloten om het nieuws

stapsgewijs vrij te geven."

fr0902_2009.qxd 10-06-2009 07:29 Pagina 19

21

Na de slag van Chart-res in 911, onderteke-nen het koninkrijk vanFrankrijk en Rollon, deDeense gezaghebberen de nieuwe meestervan het hertogdomvan Normandië, hetverdrag van St Clairesur Epte. Om de nieu-we grens langs deEpte rivier te bewaken,

liet de Frase koning Karel III meteen een aantal vestingen bouwen:Neaufle, St Martin, Dangu, Chateau sur Epte en de meest belang-rijke, Gisors. Een dozijn stevige torens omringen een indrukwek-kend leengoed gelegen op een handmatig opgetrokken heuvelwaarop zich een veelhoekige vestingstoren verheft. Veel laterwordt Normandië na een hevige strijd heroverd en laat PhilippeAuguste de toren versterken door een ronde toren van drie ver-diepingen. En zo kwam het dat Gisors uitgerust was om het cen-trum te worden van verschillende mysteries, die allemaal te makenhebben met het al dan niet voortbestaan van de Tempeliers nahun officiële ontbinding in 1312.

In 1929 nam de gemeente Gisors een tuinman in dienst die tevensrondleidingen gaf in en om het oude kasteel. Niemand vermoed-de op dat moment dat hier langzaam een merkwaardig proces opgang kwam, later bekend als het raadsel van Gisors. De man, Roger Lhomoy, had net met het seminarie gebroken,waarin hij reeds toegelaten was tot de kleine wijdingen. Vreemdgenoeg was de oud-seminarist meteen overtuigd (en het wordttijd dat men zich eindelijk eens afvraagt waarom en hoe) dat demiddeleeuwse overblijfselen van de vesting nog steeds de onwaar-schijnlijke schat van de ridderorde van de Tempeliers verborgen.Die Tempeliers werden in 1307 door de Franse koning gearres-teerd; in 1312 werden ze door de paus ontbonden. Officieel ver-dwenen ze uit de geschiedenis, maar in de achttiende eeuw stel-den een aantal vrijmetselaars dat de Tempeliers in het geheim hunorganisatie in stand gehouden hebben. Maar niemand kon ooitbewijsmateriaal op tafel gooien dat een dergelijk voortbestaanaantoonde. Die situatie bestond dus ook in 1929 en Lhomoy zoueveneens nooit vertellen waar hij de zekerheid vandaan haalde dathet kasteel te maken zou hebben met de schat van de ridderorde.Officieel was er helemaal geen schat. Niettemin begon Lhomoy in1944 met bespottelijk materiaal aan nachtelijke graafwerkzaamhe-den. Eerst probeerde hij de put naast de vestingstoren bloot te leg-gen. Hij daalde er twintig meter in af, waarna een inzakking plaats-vond. De avonturier brak zijn been. Hij zocht naar een andereoplossing en groef een verticale gang met een ongelofelijke leng-te van zestien meter; daarna een horizontale galerij van tien meteren uiteindelijk een put van vier meter diep. Op een diepte van 21meter stuitte hij op een stenen bedekking waarachter zich eenopening bevond. Die zou volgens Lhomoy leiden naar "een rom-aanse kapel gemaakt van Louveciennes stenen met een lengte vandertig meter, een breedte van negen meter, en een hoogte van onge-

veer 4,5 meter". Hij vond er beelden van Christus en de twaalfapostelen, 19 sarcofagen en vooral "dertig metalen kisten in zuilen-rijen van tien". Had de tuinman van het kasteel de schat van deTempeliers gevonden?

De dag daarop waarschuwt hij het gemeentehuis van Gisors. Denotabelen, met spoed aangesneld op de graafplaats, verklaren datdit "het werk van een gek" is en verbieden hem formeel zijn werk-zaamheden voort te zetten. Niemand lijkt de tuinman te geloven,maar toch daalt E. Beyne, bevelhebber van de brandweer, het gatin. Maar wegens gebrek aan zuurstof kan hij niet tot het eindervan komen. De gemeente is uiteraard niet opgetogen met detuinman en Lhomoy wordt ontslagen en tevens nadrukkelijk ver-zocht geen enkele poging meer te wagen om dergelijke werk-zaamheden uit te voeren. Diezefde dag zouden Duitse gevange-nen de gaten dempen.

Het raadsel vanGisors

André Douzet

Het kasteel van Gisors zouvolgens sommige bronnen deplaats zijn waar in 1188 desupergeheime "Priorij van Sion"afgezonderd zou zijn van deTempeliers. Die Priorij zou totop heden zijn geheime invloedop de wereldpolitiek behoudenhebben, met grootmeesters alsIsaac Newton, Leonardo daVinci, Victor Hugo en anderenotabelen van dewereldgeschiedenis. In de 20eeeuw zouden te Gisorsbovendien sporenteruggevonden zijn van een"schat" van de Tempeliers.

Het kasteel van Gisors is sinds decennia de inzet van eenvraag: bevindt zich hier de schat van de Tempeliers?

Behalve de vraag omtrent de Tempeliers, zou te Gisorseveneens de afscheiding tussen Tempeliers en de zoge-naamde “Priorij van Sion” plaatsgevonden hebben.

fr0902_2009.qxd 10-06-2009 07:29 Pagina 21

22

Het lijkt het eind van het verhaal. Maar de koppige voormalige tui-nier zou nog meerdere malen proberen zijn onderzoek te hervat-ten. Op 25 juli 1946 zou hij zelfs toestemming krijgen van hetMinisterie van Culturele Zaken, maar de gemeente blijft dwarslig-gen en weigert toestemming. In 1952 vraagt hij opnieuw toe-stemming aan. Deze keer gaat de gemeente akkoord, maar vraagthet een ongehoord hoge financiële borg en eist in geval van suc-ces tachtig procent van de vondst! Deze condities betekenen heteind van elke officiële poging. Het lijkt dat de nationale overheidde graafwerken uitgevoerd wenste te hebben, terwijl de gemeen-te alle trucjes naar boven bracht om Lhomoy dwars te zitten. Maarwaarom? Terwijl Lhomoy inderdaad een huzarenstukje had uitge-voerd, was de vondst – indien reëel – van een ondergrondsekamer met daarin mogelijk een schat, een verbluffende toeristi-sche trekpleister die de gemeente alleen maar ten goede zoukomen. Ofwel wist de gemeente dus meer, ofwel wist de gemeen-te dat Lhomoy een gek was. Ongeacht wat de gemeente wist of dacht, Lhomoy ging in hetgeheim, meerdere malen terug, maar nooit zou hij meer succeshebben. Maar Lhomoy's verhaal raakte bekend aan een journalist,Gérard de Sède, die hierover in zijn befaamde boek "de Tempelierszijn onder ons" vertelt. Het raadsel van Gisors is geboren en zalmeerdere malen weer actueel worden door vreemd twistgeschrijf.Archeologen en historici zeggen dat het schandalig is en dat hethier om een grap moet gaan, aangezien het technisch onmogelijkis dat een kapel zich op twintig meter diepte onder de vestingsto-ren bevindt! Met andere woorden: een raadsel…

Nazi'sLaten we eerst terugkomen op de primitieve constructie van hetkasteel. In de elfde eeuw vinden de werkzaamheden plaats onderleiding van de architecten Robert de Bellême en Leufroy. Dezelaatste zou lid zijn geweest van een duistere initiatiegemeenschapwelke hem toegang gaf tot symbolische, militaire, esoterische enastronomische gegevens die hij verwerkte in zijn constructies. Gis-ors zou een van de plekken zijn geweest waar hij zijn kunsten heeftvertoond. De naam van Robert de Bellême komt voor in een zeeroude tekst waarin hij wordt voorgesteld als "ridder van de tempel".Hier heeft men het voor het eerst over de orde van de tempel,waarmee dit raadsel voorgoed geassocieerd zal worden. Laten we helder en duidelijk zijn: het kasteel van Gisors was nooitde vrucht van een tempeliersinitiatief. De enige tempelse bewo-ning vond plaats tussen 1158 en 1161, nadat een gemeenschap-

pelijke Franse (Lodewijk VI) en Engelse (Hendrik I en Hendrik II)beslissing, Gisors toevertrouwde aan de ridders van de tempel...en dat is historisch gezien alles. Maar toch... Vreemd genoeg is er een detail dat over het hoofdwordt gezien door historici en onderzoekers. Het betreft een hand-geschreven document "L.I.C.XII-V-E", een soort bepaling uit hetbegin van de 13e eeuw. Er wordt duidelijk in vermeld dat eendichtbijzijnde commanderij zal zorgen voor een of meerdere rid-ders, welke garnizoen houden binnen de muren van het kasteel endit "op een bepaalde plek" voor "een gerichte actie". Mysterieusgenoeg? Normaal zijn officiële documenten meer precies en deafwezigheid van dergelijke precisie lijkt reden genoeg om ons af tevragen wat er hier aan de hand was. Er wordt ook vermeld dat deze ene of meerdere ridders hun lid-maatschap bij de orde niet openlijk zullen mogen laten blijken enzich ook niet in gevechtsuitrusting mogen laten zien. Dezelfdemaatregel geldt ook voor het kasteel van Neaufles. Met anderewoorden: we hebben Tempeliers die door de overheid erkendworden als Tempeliers, maar die om een of andere reden zich nietmogen kleden als Tempeliers. Bovendien moeten ze "iets" in hetkasteel doen. Een logische conclusie lijkt dan ook dat dit een soort"geheime Tempeliersagenten" zijn die een geheime missie haddenin het kasteel van Gisors. Dat is meer dan waarschijnlijk realiteit;maar had het iets te maken met de mogelijke vondst van Lhomoy?

Tijdens de tweede wereldoorlog waren de Nazi's eveneens geïnte-resseerd in het kasteel. In eerste instantie voor intendance rede-

Lhomoy stelde dat hij rond de Tweede Wereldoorlog eenondergrondse kamer in Gisors gevonden had, met daarinde schat van de Tempeliers. Datzelfde ondergrondse com-plex werd eerder door Nazi’s onderzocht.

De toren van Neaufles werd door de Tempeliers volgensbepaalde bronnen via een ondergrondse tunnel verbondenmet het kasteel van Gisors.

fr0902_2009.qxd 10-06-2009 07:29 Pagina 22

fr0902_2009.qxd 10-06-2009 07:28 Pagina 16

fr0902_2009.qxd 10-06-2009 07:29 Pagina 25

Op 31 juli 2001berichtte de interna-tionale media wat oor-

spronkelijk gepubliceerd werd in de Beijing Review, over de ont-dekking van een verzameling antieke graftombes in het noordenvan Tibet. De groep van acht stenen sarcofagen, keurig in een rijopgesteld, heeft de nieuwsgierigheid van de archeologen opge-wekt. De stenen die gebruikt zijn om de sarcofagen te maken zijnniet afkomstig uit Tibet, ofschoon de teraardebestellingen plaats-vonden op een hoogte van 4650 meter. De mensen in Tibet, dietoegewijd zijn aan Boeddha, hebben nooit een traditie van begra-ven in sarcofagen gekend. Daarom hebben de archeologen onderleiding van de doctor Cewang van de Universiteit van Tibet gecon-cludeerd dat de teraardebestellingen plaatsvonden tussen 3000 en4000 jaar geleden, tenminste 1300 jaar voordat het Boeddhismewerd geïntroduceerd in Tibet. Deze teraardebestellingen hebbenbetrekking op een historische periode waarin in Tibet een religieusvolk leefde dat de "Bön" werd genoemd. Dat volk had een geloofs-overtuiging waarbij de volledige eenwording met de krachten vande natuur centraal stond. Deze traditie werd vervolgens doorge-geven aan het boeddhisme en neergelegd in de doctrine van de"Kalachakra" (het "rad van de tijd"), één van de heilige erfgoede-ren behorend tot de oudste meditatiepraktijken van de boeddhis-tische traditie, waarbij een animistische visie op de wereld in achtwerd genomen. Het middelpunt daarvan vormt een dimensieanders dan de onze die de naam Shambhala draagt. Om dezebelangrijke doctrine te begrijpen moet men doordringen in eenoeroude geschiedenis over Shambhala die door een traditionelekroniek verhaald wordt. Deze kroniek gaat feitelijk over een langeperiode voor de historische verschijning van het Boeddhisme.Menig lama bevestigt dat deze geschiedenis teruggaat tot hetbegin van de wereld. Van de kant van de aanhangers van de Bönwordt ze geïdentificeerd met Olmolungring, het voorouderlijkland gesitueerd in het noordoosten van Tibet. De aanhangers vande Bön beweren dat een dergelijke religieuze traditie 17.000 jaargeleden is ontstaan.

Fontein van het GelukShambhala betekent in het Sanskriet "Fontein van het Geluk". DeTibetaanse Lama 's zijn stellig overtuigd van haar bestaan. Zeplaatsen het op een niet nader aangegeven punt in Centraal Azië.Dit verborgen rijk zou gesitueerd zijn op een plaats ten noordenvan een rivier die in de Boeddhistische geschriften Sita genoemdword. Verscheidene hedendaagse geleerden hebben deze riviergeïdentificeerd als de rivier Tarim in de autonome Chinese regiovan Sinkiang Uigur. Deze rivier ontspringt in de bergen van Kun-lun en stroomt -in de buurt van de 42e breedtegraad- dwars doorde woestijn van de Takla Makan en de bergketen van de Tien Shan( het zogenaamde "Hemelse Gebergte" van de Taoïsten). Ze voertverder langs een zone die dunbevolkt is en politiek instabiel enwaarvan de grenzen met China onduidelijk zijn. Deze zone is éénvan de minst onderzochte plekken op aarde. Er zijn mysterieuze,blanke mummies gevonden van het Kaukasische ras met een geta-toeëerde huid (heel vergelijkbaar met de nu verdwenen Maori 'svan het blanke ras van Polynesië). Deze mummies behoren waar-

schijnlijk tot de oeroude vertegenwoordigers van de sjamanisti-sche religie Bön. De Bön-gelovigen waren de makers van de ste-nen bouwsels waar Tibet tegenwoordig vol van staat. Ofschoon deantropologen en archeologen nog steeds van hun stuk gebrachtzijn door deze vondst, gaat het waarschijnlijk om de allereerstebewoners van Tibet. Aan hen hebben we de Kalachakra-traditie tedanken.

Tekst bij de foto's: op het titelblad: de heilige stad van Lhasa in Tibeten op de voorgrond de gigantische beelden van de "Koning Bewaker"van het Boeddhisme Op deze pagina, boven: een antiek stenen bouwsel en wat menhirsdie behoren tot de periode van de "Bön" van Tibet, de sjamanistischegodsdienst van lang geleden, waaruit het Boeddhisme enkele ideeënovergenomen heeft. Beneden: de blanke, getatoeëerde mummies, die in de woestijn vanTakla Makan zijn gevonden. In die zone zou zich volgens de overle-vering het heilige rijk van Shambhala bevinden.

Volgens de antieke geschriften wordt Shambhala omringd dooreen ring van schitterend besneeuwde bergen. Deze bergenbeschermen de heersers van Shambhala door hun verblindendekleurenpracht tegen ongewenste indringers. Dit rijk bevindt zichin een andere werkelijkheid, een dimensie die parallel loopt aan deonze. Volgens de oeroude Tibetaanse doctrine houdt de onzicht-bare werkelijkheid van Shambhala niet op en zal deze nooitophouden de gebeurtenissen van onze profane wereld te beïn-vloeden. Volgens de Tibetaanse monarchen kennen de bewoners vanShambhala praktische meditatietechnieken van de Kalachakra.Volgens deze traditie maken deze meditatietechnieken het henmogelijk een toestand van onzichtbaarheid in de buitenwereld aante nemen die tot op heden standhoudt.

Shambhala, hetgouden rijk

Hernando Mora

Verhalen over het mythische,heilige Tibetaanse rijkShambhala behoren tot eeneeuwenoude traditie die aan dewortel ligt van onze cultuur enonze beschaving. Wil men dezetraditie begrijpen, dan moetdoorgedrongen worden in despirituele kern van de mensheid.

fr0902_2009.qxd 10-06-2009 07:29 Pagina 26

27

De geschriften van Kalachakra verwijzen naar een heerser van ditlegendarische rijk, in de Boeddhistische traditie "Sanat Kumara"genaamd (maar waarvoor ook anderen geuzennamen als "Heerservan de Wereld" of "Broeder Jan" gebruikt worden). (Deze heerserkan vergeleken worden met Melchizedek uit de westerse traditie -noot van de redactie). Deze koning bezat een magische spiegel,waarin hij de gebeurtenissen die duizenden kilometers van zijnpaleis plaatsvonden, kon aanschouwen.

Zeventienduizend jaar verderDe eerste vermelding van Shambhala is verbonden met de per-soon van Siddharta Gautama (de Boeddha Shakyamuni, de grond-legger van de huidige Boeddhistische godsdienst). Volgens degeschriften van de Kalachakra werden de leringen in de stad Dha-nyakataka in Midden-India doorgegeven. Maar degenen diebelangstelling hebben voor Shambhala, moeten weten dat ook dein de kronieken vermelde koning Sucandra, de eerste heerser vanShambhala, tal van leringen heeft ontvangen. Sucandra, die teruggekeerd was naar zijn rijk, wijdde zich intensiefaan de praktijk van meditatietechnieken en zodoende werd hij deeerste monarch en spirituele meester. Hij stond aan het begin vande dynastie die deze doctrine inmiddels al tweeduizend jaaronderwijst.Op deze manier bereikte het onderwijs in de Kalachakra in hetmysterieuze rijk van Shambhala z'n hoogtepunt. Daar werd hetvoor een periode van meer dan duizend jaar bewaard totdat,rondom het jaar 960 na Christus, deze tantra opnieuw verspreidwerd in India dankzij een yogi genaamd Chilupa. De tantra heeftbovendien een grote weerslag gevonden in de regionen van deBengalen en de Kashmir. In diezelfde eeuw leefden andere mees-ters van grote reputatie, waaronder Pinda Acharya en Naropa -een persoonlijkheid die leefde op wat nu het eiland van Giava is -en wier leringen die enige zijn, voorbij Tibet, die tot in onze dagenzijn overgedragen. Volgens verschillende Tibetaanse meestersbestaan er nog verborgen leringen van de Kalachakra-cyclus ineen tempel in de Boroeboedoer (Java) en op een stoepa van Dha-nyakataka, waar de Boeddha zijn oorspronkelijke leringen doorg-af. In de periode waarin, na hun verblijf in het verborgen rijk, de lerin-gen van de Kalachakra terugkeerden in India (in de tiende eeuw),stonden de moslims op het punt het Boeddhisme op het subcon-tinent van India te elimineren. En dat is de voornaamste redenwaarom deze tantristische leringen een korte periode van bloeihebben gekend in India. Desalniettemin was er een hernieuwdeontwikkeling in Tibet, waar het tantrisme niet alleen bloeide, maartot in het huidige tijdperk onderwezen en gepraktiseerd wordt. Deleer heeft zich zelfs tot in het westen verspreid. Hier in het westenis de initiatie in de Kalachakra overgedragen door grote meestersvan het Tibetaanse Boeddhisme, zoals de Dalai Lama, Kalu Rinpo-che, Lopön Chetchu Rinpoche en Sakya Trizin Rinpoche.

Tekst bij de foto 's: Boven: de historische Boeddha Shakyamunigezeten op een lotustroon.Beneden: een schitterend beeld van de tempel van Boeroboedoer(Java). Als men verschillende Tibetaanse meesters moet geloven,zijn er nog enkele tekeningen van de Kalchakra-cyclus verborgenin deze tempel.

Shambhala en het westenShambhala begon in de westerse cultuur bekend te raken door deeerste Katholieke missionarissen die naar Centraal-Azië reisden omte proberen de inwoners van de verre streken tot het Christendomte bekeren. Uit documenten blijkt namelijk dat al in de zeventien-

de eeuw de Portugezen Joao Cabral en Estevao Cacella een spoorzochten dat naar China leidde. Toen ze door Tibet trokken, hoor-den ze gepraat over een occult rijk dat ze "Xembala" noemden.Twee eeuwen later heeft een andere Katholieke missionarisgenaamd abbé Huc een andere versie van de Shambala-mytheneergepend. Aan het einde van de negentiende eeuw begon het westen delegende van dit rijk uit te buiten. Zowel Rusland als Engelandnamen deel aan wat het "Grote Spel" genoemd werd. Dat is eeneufemisme voor de strijd tussen die twee supermachten om dehoogvlakten van Tibet met als doel de controle over een uitge-breide zone van Centraal-Azië. Tijdens deze donkere periode heeft een lama genaamd Dorjieff(Agvan Dorzhiev 1854-1938) zich in contact willen stellen met G.I.Gurdijeff, de beroemde Armeense meester (de schepper van deVierde weg). Doordat hij gezien werd met Gurdijeff raakte hij alombekend. Dorjieff was eigenlijk een Boeddhistische lama van boe-renkomaf die fungeerde als diplomatieke vertegenwoordiger vantsaar Nicolaas de Tweede (hoewel sommige beweren dat hij zijnspion was) aan het hof van de drieëntwintigste Dalia Lama. LamDorjieff had de toestemming ontvangen om een tempel op terichten van 1909 tot 1915 gewijd aan de Kalachakra in Sint-Peters-burg.Ook andere belangrijke personen uit het geteisterde Rusland aanhet begin van de twintigste eeuw waren bekend met de mythevan Shambhala, zoals de kunstenaar en ontdekkingsreiziger Nico-las Roerich. Bezeten door de mythe van dit rijk, heeft Roerichmenige expeditie georganiseerd om het te vinden. In een periodeaan het einde van zijn leven maakte hij reclame voor wat later alshet Roerich-pact bekend kwam te staan. Het symbool van het Roe-rich-pact was de vredesvlag. Het Roerich-pact is een internationaalverdrag waarin alle naties zichzelf verplichten het respect voor en

fr0902_2009.qxd 10-06-2009 07:29 Pagina 27

De geschiedenis, zoalswij deze op school hebben geleerd, vertoont vele onduidelijkhe-den en hiaten. Dat kan ook niet anders omdat de geschiedschrij-ving, in met name onze streken, pas vrij laat is vastgelegd op per-kament en in akten. De zondvloed heeft een enorme bres gesla-gen in de geschiedenis en collectieve herinnering van de mens-heid en juist door die zondvloed krabbelde de sterk gedecimeerdemensheid uiterst langzaam weer overeind. Om een totaal ver-woeste planeet weer te bebouwen, ja zelfs weer op te bouwen,was een geweldige opgave en inspanning. Dankzij de hulp van degoden, de Nephilim/Eluhim, zoals Zecharia Sitchin concludeert,wordt er stapsgewijs en met grote inspanning weer aan wederop-bouw gedaan. Met name de oude steden in Mesopotamië, dieallen door de vloed werden verwoest, worden allereerst herbouwden wederom op dezelfde coördinaten. Dat was noodzakelijkomdat de aan- en afvoer van Gaia, maar ook van hun planeetgewaarborgd moest zijn voor hulp van buitenaf. Sitchin meent opbasis van zijn onderzoek dat er tussen de 'pieken' van herrijzenissteevast 3600 jaren zitten, die een verwijzing zijn voor de hulpafkomstig van de planeet der goden. Elke cyclus van de passagevan de planeet gaat gepaard met een opleving van de beschaving,cultuur, en ontwikkeling.

De eerste stappen na de vloed

U kunt zich voorstellen dat de goden nà de vloed eerst over de pla-neet vliegen om naar leven te zoeken en om de schade in kaart tebrengen. Kennelijk was er niet veel beschaving meer over. In deKaukasus ontdekten zij een grote groep mensen die de ramp over-leefd hadden dankzij een extreem groot schip (genaamd de ark,AR.KE = rood wenden, aak, A.KE = water wenden, bark, BA.AR.KE= balans rood wenden). Zo werd vanuit dit deel van de wereldopnieuw 'beschaving' geplant op Gaia. Met hulp van deguds/goden kon de mens stapsgewijs weer opklimmen. De hulpvan de goden lijkt een vriendelijk gebaar, maar was pure noodzaakwant de planeet der goden was voor 3600 jaren weg uit ons Zon-nestelsel na de zondvloed. De goden moesten overleven totdathulp geboden werd, zij moesten dus noodgedwongen samen metde mensheid die tijd overbruggen. Doordat de officiële weten-schap die zondvloed afdoet als een regionale overstroming, diezich beperkte tot Mesopotamië, ziet zij de opkomst van de mens-heid vanuit het verre verleden tot nu toe als één ononderbrokenopgaande lijn. Evoluerend van een primitief tot een buitengewoonbeschaafd en intelligent wezen. Juist in dat beeld is het ontwakenvan de mens relatief 'laat' ten opzichte van zijn aanwezigheid sindsenkele miljoenen jaren. Het is niet ondenkbaar dat de mens vóórde zondvloed al leefde in een complexe en technologische maat-schappij, die de onze doet verbleken! Het is dus onjuist onsbeschavingsniveau te relateren aan die laatste 5000 jaren waarvanbekend en zichtbaar is dat de mensheid zich begint te verheffen.Dat was toen men weer in staat was enige orde aan te brengen in

de leefwereld, na eerst honderden of zelfs duizenden jaren te heb-ben rondgezworven. Zoekend naar voedsel, naar drinkwater eneen geschikte plek om te leven, trokken velen door Azië, Afrika enEuropa. Langzaam maar zeker ging men vaste plaatsen bewonenen de jager en verzamelaar werden boeren en zij gingen gewassenverbouwen, vee telen en op een vaste plek wonen. De volgendestap was de stedenbouw, de ontwikkeling van een gestructureer-de maatschappij en tenslotte het ontstaan van cultuur, in de vormvan toneel, liederen, poëzie en het schrift. Alles op zijn tijd ensteeds met een tussenpoos van ongeveer 3600 jaren. Vaak vroegik mij af waarom men kleitabletten gebruikte en deze de oudstepresentaties van het moderne schrift bevatten. Nu weet ik het! Hetis vrij simpel, er waren geen computers meer, geen papierfabrie-ken en geen balpennen meer! Dat is flauw, zult u zeggen... maarin een totaal veranderde wereld, zonder steden, havens, vliegvel-den, industrie en infrastructuur was de mens overgeleverd aan wathij vinden en gebruiken kon en aan zijn vermogen tot aanpassen.Hoe zou het u vergaan als u na 10 maanden het luik van de arkopengooit? Wat gaat u dan doen? Dat dus het schrift ná de vloedals eerste verscheen in klei, komt eenvoudigweg omdat klei over-al, maar dan ook overal, voorhanden was. En aangezien de Zonmet haar kracht de klei kon bakken, kon de tekst bewaard blijvenen zelfs meegenomen worden.

De grote vloot

Terug nu naar de hiaten en onduidelijkheden in onze geschiede-nis. Het meest voor de hand liggende is meestal juist en de uitlegvan zaken die via allerlei omwegen en constructies tot stand komt,beantwoordt meestal niet aan enige logica. Het geweldige werkvan Sitchin, die kennelijk geluk had de juiste kleitabletten te tref-fen, heeft duidelijkheid opgeleverd en uit zijn onderzoek komtnaar voren dat op een bepaald moment in de jonge geschiedenisvan de mensheid (van nà de vloed) een conflict tussen deguds/goden van Egypte en Sumer leidde tot een atoomoorlog (ziedeel I). Kennelijk wist een groep goden en Sumeru buitengewoonsnel de plaats des onheils te ontkomen en duiken zij vervolgens opin centraal-Rusland, Finland, Estland en de Roemeense Laagvlakte.In onze geschiedenisboekjes lezen we hierover niets. Zelfs niet datde Sumerische beschaving plotsklaps is verdwenen en de Sumeri-sche Taal pas na 300 jaren deels weer opduikt in het Akkadisch.Zoals men niet precies weet waar de Sumeru zijn gebleven, zoweet men ook niet exact waar de Phoeniciërs/Feniciërs vandaankomen. Gemakshalve neemt men aan dat, omdat zij de laatste1500 jaren de kusten van voor-Azië bewonen, dat zij daar ook van-daan komen. Dat moet wel, kun je zeggen, want Kanaän werdvroeger Kinana genoemd, wat 'rood land' betekent, dus er moeteen relatie zijn. Anderen beweren dat zij komen van de westelijkekust van de Rode Zee en van wat wij nu kennen als Eritreya (afge-scheiden van Ethiopië). Dat zou inderdaad kunnen, ik wil dat nietbestrijden, maar zoek naar een andere herkomst!

De herkomst vanhet Friesche Volk(deel IV)

Evert-Jan Poorterman

Eerder duidde ik op demogelijke verwantschap tussende Friezen en de Feniciërs, diewellicht dezelfden zijn als deFenni die eens Drenthebewoonden. Belangrijk echter isdat zij volgens mij nauwbetrokken waren bij deraketbasis (E.DIN) op de vlakteder Asen (AS.EN)… inMesopotamië.

fr0902_2009.qxd 10-06-2009 07:29 Pagina 32

33

Wij zullen die naamgeving en de oorsprong van de verwantschapmet de kleur rood elders moeten zoeken. Zelf denk ik dat, zoals ikal eerder schreef, dat we het moeten zoeken in hun rode haar('rode manen' in plaats van rode mannen!) en in hun bleke, blan-ke huid (wordt erg rood als je veel in de Zon zit). De Kelten, Fin-nen en Friezen zijn allemaal voormalige Sumeru die zich eeuwenna hun vlucht uit Sumer en Akkad verzamelen in noordwestelijkEuropa. Zij zijn verwant aan de Nephilim/Eluhim die withuidigzijn, tegen transparant aan, omdat zij van een duistere planeetkomen en derhalve weinig pigment in hun vel hebben. De grotevloot, die rond 1800 voor onze jaartelling vanuit Estland en Fin-land wegvoer, strand op de kusten van de lage landen en eengroot deel van de vloot trok verder. Freya, godin der Vrijen (Frey-a's Volk), gaf de Friezen hun leefregels en wetten ('hare tex'genoemd) en al die wetten werden vastgelegd en aangebracht opde muren van de hoofdburght der Friezen, Den Burght op Texland(Texel). Van hieruit bestuurden zij het enorme nieuwe gebied enverrezen overal nieuwe burghten zoals Stavia (Stavoren), Medeas-blik (Medemblik), Aldergaburght (Alkmaar), Lydasburght (Leiden),de Slavenburght, nu een stadsdeel van Leiden, De Domburght(Domburg), Burght Haamstede, de Middelburght op Walhallaga-ra (Walcheren) en veel meer. Uit het 'Oera Linda Boek' kunnen weopmaken dat met name de Middelburght ongeveer in 1630 vooronze jaartelling werd gebouwd en de burghtmaagd was Minerva(mijne erven), die mogelijk dezelfde is als Nyhelennia (haar bij-naam was 'nieuw helder' - nyhelle). De burghtmaagd van de Fly-burght was Syrheed (wat mij doet denken aan het Friesche 'sirre'of sire, wat ‘heet’ betekent. Syrheed zou dus een driftkop kunnenzijn). Haar bijnaam was Kålta, wat op haar Keltische achtergrondkan duiden. Zij was ietwat jaloers op Minerva en wilde ook aanzienhebben. Zij droeg in haar vaandel de Haan en Minerva een Honden een Uil.

De grote vloot werd aangevoerd door Jon, Inka en Minno, die zee-koningen worden genoemd, wat waarschijnlijk te vergelijken ismet de titel of functie van Admiraal (vlootaanvoerder). AdmiraalInka verkoos het om de Oceaan over te steken, terwijl Jon en

Minno langs de kusten van Europa zuidwaarts voeren en uiteinde-lijk het Middellandse Zeebekken verkenden. Inka is IN.KA, wat'intense opener' betekent, hij was een ware pionier, een ontdekker.Helaas werd nooit meer iets van hem vernomen, tenzij de Inca's inZuid-Amerika verwanten zijn! Jon vestigde zich met zijn Volk opwat wij nu de Ionische eilanden noemen en Minno nestelde zichop Kreta. Zij zijn de proto-Feniciërs, verwant aan anderen zoals deFenni die werkten op de raketbasis en de Finnen en Friezen - alle-maal voormalige vluchtelingen uit Mesopotamië. De benamingPhoeniciërs of Feniciërs heeft volgens mij te maken met de wind.Fenni is PE.HE.EN.NI/PE.HE.EN.I of PE.HE.NI, wat ongeveer neer-komt op; 'persen hevig kolkende wolken' en 'de essentie van dezeheren is dat zij zich heftig drukken'... Zeevaarders die dankzij de'kolkende wolken', de wind dus, zich een weg banen door hetruime sop. Ziehier de overeenkomst van wat wij nu weten van dePhoeniciërs. Jean Mazel, Frans onderzoeker en schrijver, schrijft inzijn boek 'De Feniciërs', dat “Nadat zij waren geëmigreerd, zij voorhet eerst beschikten over flinke stukken grond, waar zij sinds deoertijd 'overerfde' kwaliteiten als landbouwers konden combinerenmet hun aangeboren ondernemingslust”! Mazel doelt hier eigen-lijk op de Himyarieten die zich settelden op de kust van Noord-Afrika (later pas in de tijd van Carthago). Hij gaat er vanuit dat zijkomen uit het zuidelijk deel van het Arabische schiereiland, wat wijnu kennen als Yemen. Hij kon destijds niet weten wat Sitchin naarvoren zou brengen en hij heeft waarschijnlijk nooit van het 'OeraLinda Boek' gehoord. De opmerking van Mazel kan zomaar slaanop de Sumeru en de Friezen (Nederlanders). Hij schrijft verder:“Het waren uitmuntende scheepsbouwers, maar ook meesters inhet aanleggen van havens en dijken (deden al aan inpolderen).Bovendien hadden de Feniciërs een geweldige maritieme kennisen pasten zij astronomie toe”!

Onafhankelijkheid

De Feniciërs waren dus uitstekende landbouwers en veetelers,beschikten over een ondernemingslust en handelsgeest, bouwdengeweldige schepen, hadden enorme maritieme kennis, polderdenland in en waren meesters in het bouwen van (strategische)havens. Ik krijg er kippenvel van, want ik zie voor mijn geestesoogde geweldige Sumerische beschaving en een overeenkomst metde Friezen in Noordwest-Europa (de Dietsen/Dutch/Duitsers). Jahoor, hoor ik u zeggen, gaat dat niet wat ver? Helemaal niet! Wij-len Dirk Hoekstra (1973) uit Haarlem was zeer geïnteresseerd in degeschiedenis van zijn stad. Hij was referendaris bij de dienst 'eco-nomische zaken' van de gemeente Haarlem en had de mogelijk-heid de geschiedenis van Haarlem te onderzoeken en meer dan 25jaren bestudeerde hij de naamgeving van de Friese steden inNoord-Holland. Wat hem opviel was dat zowel de Semitische alsde Indo-Germaanse Talen terug te vinden waren in de naamge-ving, in met name Haarlem. Ook zag hij Semitische invloed op deOud-Friesche Taal. Hij concludeerde dat de Feniciërs niet alleenonze kusten bezochten, maar mogelijk hier ook nederzettingenhadden gesticht. Hoe konden die Semitische woorden andersterecht zijn gekomen in de Friesche gebieden? Hij ontdekte in deoude stadsplattegronden, van met name de Westfriesche steden,een vaste structuur. De vijfpuntige ster, het Pentagram paste opdat stadspatroon en meestal werd zo'n stad gebouwd op de coör-dinaten van een grote en een kleinere pentagram. Zo werd de stadingedeeld, alles op zijn vaste plaats en gescheiden van elkaar (zievolgend deel).De onderzoeker Sabatino Moscati en curator/archeoloog DimitriBaranki, beiden Italianen, menen dat de Zeevolken omstreeks1200 voor onze jaartelling of eerder de kusten van

Minerva

fr0902_2009.qxd 10-06-2009 07:29 Pagina 33

Het is een publiek geheim: de bekendste boven- en ondergrondsetestfaciliteit van Amerika, in Nevada, verdient het nauwelijks ommet meer achterdocht te worden bekeken dan normaal gebruike-lijk is, wanneer het om clandestiene militaire werkzaamhedengaat. Verhalen, beweringen en theorieën die Area 51 in verbandbrengen met buitenaardsen, kregen het de afgelopen jaren zwaarte verduren. Zelfs onder deskundigen met kennis van zaken aan-gaande de geheime militaire installaties, die de mogelijke uitwis-seling van technologische kennis tussen de UFO inzittenden enons militaire apparaat op een gegeven moment niet geheel uitslo-ten, is het tegenwoordig steeds minder in zwang een romanti-sche, avontuurlijke of ongewone uitleg te geven aan de raadsel-achtige lichten die men onder gunstige omstandigheden waar kannemen aan het nachtelijk firmament en de andere verschijnselendie de geruchtencarrousel meer dan tien jaar draaiende hield. Het tijdschrift UFO sprak met zowel een voormalige als een huidi-ge expert op het gebied van de onderzoeken, experimenten,proeven en testprogramma’s die in Area 51 de revue passeren. Deconclusies die uit dit gesprek getrokken kunnen worden laten aanduidelijkheid niets te wensen over. ‘Overheidswaakhond’ NorioHayakawa bestiert het “Burger Comité Overheids Toezicht’, dat hijomschrijft als “een losjes georganiseerde groep informatie verza-melaars en -onderzoekers die onderling hun kennis en inlichtingenmet betrekking tot de zogenaamde ‘Black Projects’ uitwisselen.”Het afgelopen decennium heeft de groep zich uitsluitend gecon-centreerd op Groom Lake (Groom Lake bestrijkt een gebied datongeveer even groot is als Zwitserland- red. Frontier). Hayakawabeheert ook een website over Area 51. “Het is ‘s werelds grootsteinformatiebron op dit gebied”, beweert hij. In 1989 bezocht hijGroom Lake voor het eerst. Hayakawa begeleidde toen een Japan-se televisieploeg. Sindsdien heeft hij zich in het onderwerp vast-gebeten.

Niets wereldschokkends

In 1990, een jaar voordat Hayakawa ten tonele verscheen, zochtnatuurkundige Bob Lazar de publiciteit met zijn dramatischebeweringen dat hij deel had uitgemaakt van een wetenschappelijk

team dat de opdracht had gekregen de buitenaardse technologievan een buitgemaakt ruimteschip na te maken in Area 51. Haya-kawa, die Lazar verschillende keren heeft ontmoet, is daar nogsteeds niet van overtuigd. ”Er is nog steeds geen enkel natuurwe-tenschappelijk, tastbaar bewijs, van de feitelijke juistheid vanLazars beweringen. Maar ik hou me daar eigenlijk niet zo meebezig; ik ben meer geïnteresseerd in de basis zelf en de vraag ofonze belastingcenten aan fatsoenlijk onderzoek worden besteed.”Eigenlijk verwerpt Hayakawa zelfs de voorzichtigste toespeling opbuitenaardse betrokkenheid. “Dat is een dekmantel die zowelbewust als onopzettelijk werd aangedikt om later dienst te kunnendoen als dankbaar mikpunt van spot en hoon en waar de toeleve-ringsbedrijven van het leger c.q. ‘defensie’ handig gebruik vanhebben gemaakt om de aandacht af te leiden en de kans te ver-kleinen dat men de basis aan een kritisch onderzoek zou onder-werpen. Wat er in werkelijkheid plaatsvindt is het onderzoek naaren de ontwikkeling van een nieuwe generatie met luchtvaartelek-tronica geïntegreerde wapensystemen. En natuurlijk worden erveelsoortige onderzoeksprogramma’s ontwikkeld en uitgevoerddoor specifieke bedrijven en legeronderdelen, die daar al meerdan vijftien jaar werken op enorme, op afstand bestuurbare, high-tech platformen. Er is niets dramatisch of ongewoons aan wat zichdaar afspeelt. Het is essentieel onderzoek dat onderdeel uitmaaktvan het defensiebudget. Er gebeurt niets wereldschokkends. Hetheeft betrekking op zaken als de volgende generaties Stealth,onderzoek en ontwikkeling van electro-chromatische panelen enverbeteringen in radar detectie systemen.” Hayakawa vertelt datde vele waarnemingen van schotelvormige en driehoekige UFO’sin de omgeving van Groom Lake, kunnen worden toegeschrevenaan testvluchten van onbemande, computergestuurde vliegtui-gen. Deze prototypen worden UAV’s (Unmanned Aerial Vehicles)en UCAV’s (Unmanned Combat Aerial Vehicles) genoemd. “Deluchtmacht heeft de afgelopen jaren steeds nadrukkelijker hetvizier gericht op de ontwikkeling van deze op afstand bestuurbaremodellen.” Aangenomen dat er geen buitenaards aspect zit aande werkzaamheden in Area 51; wat te denken van de speculatiesen vermoedens dat er sprake is van een samenzwering met een‘Aards’ gezicht? ”Ik onderschrijf geen enkele complottheorie in het

35

De ontmythologi-sering van Area 51

Norio Hayakawa

Area 51: in het hart van deAmerikaanse woestijn ligt demeest geheime basis ter wereld– althans, een “bekende”geheime basis. Wat wordt ervoor ons verborgen gehouden?

fr0902_2009.qxd 10-06-2009 07:29 Pagina 35

36

bijzonder,” zegt Hayakawa. “Ik ben gewoon een samenzwerings-deskundige die het effect van complottheorieën bestudeert en demanipulatieve wijze waarop deze theorieën door bepaalde groe-peringen worden gebruikt ten behoeve van hun eigen agenda’s ofom er de aandacht juist van af te leiden.”

Dagelijks leven op de basis

Ondertussen gaat het dagelijks leven op de basis gewoon door.Het laatste bezoek dat Hayakawa aan het gebied bracht dateert uitseptember 2001. “De basis is volop in bedrijf”, zegt Hayakawa. “Erstaat een nieuwe brandstoftank en er zijn een paar nieuwe gebou-wen bijgekomen. Naar schatting werken er tussen de 1800 en2300 mensen, dus men is er behoorlijk druk bezig.” Een andererelatief recente ontwikkeling, was de overname van een van debasis’ grootste aannemers, EG&G (Edgerton, Germeshausen &Grier), door de Carlyle Group (Aan het hoofd van de Carlyle Groupstaan o.a. ex CIA onderdirecteur Frank Carlucci, ex Secretary ofState James Baker en ex president George Bush. Tot voor kortonderhield de Carlyle Group nauwe zakelijke banden met de fami-lie van Osama Bin Laden- red. Frontier). Ook zijn er nog wat klei-ne veranderingen aangebracht. “De bouw van een nieuw onder-komen voor het bewakingspersoneel is net voltooid”, vertelt Haya-kawa. “De noordelijke toegangspoort heeft er een bewakerskeetbij gekregen. De witte Cherokee Jeeps zijn vervangen door Ford F-150’s. Ook is er sprake van dat de weg naar Groom Lake geasfal-teerd gaat worden. Er vliegt nog steeds een dozijn vluchten perdag om technisch en bewakingspersoneel van Las Vegas’ McCar-ran Airport naar de Groom Lake basis te brengen. Het is slechtsvijftien minuten vliegen van McCarran naar Groom Lake en er isgeen afname van het aantal vluchten. Ook het aantal geparkeerdeauto’s bij de EG&G terminal blijft gelijk. Hier kan men dus uit aflei-den dat alles bij het oude is gebleven en de werkzaamheden rondGroom Lake absoluut geen afname vertonen.”Hayakawa vertelde dat zich aan de westkant van McCarran Airport

een speciale afdeling bevindt, The EG&G Terminal, vanwaar elk halfuur ongemarkeerde 737’s opstijgen, die arbeiders naar GroomLake vliegen. “Sommige arbeidskrachten overnachten er twee ofdrie dagen. Daarom zijn er minstens twintig slaapzalen.””Er bestaan een hoop misverstanden over de basis. Zo denkenmensen bijvoorbeeld dat er iets geheimzinnigs aan de hand is ende bewakers dodelijk geweld gebruiken, maar dat is een leugen.Er is niets geheimzinnigs aan deze locatie. De bewaking is uitbe-steed aan een privé-bedrijf, dat zijn werknemers zeer slechtbetaald. Er was kortgeleden zelfs een staking voor hogere lonen.Er is dus geen militair bewakingspersoneel omdat het geen mili-taire basis is”, aldus Hayakawa (Dit in naam particuliere bewa-kingsbedrijf maakt deel uit van een holding company - moeder-maatschappij - die te herleiden is naar een bedrijf dat deel uit-maakt van de Carlyle Group- red. Frontier). Als onderdeel van zijn “watchdog’ inspanningen betreffende Area51, leidt Hayakawa een jaarlijks evenement; The People’s Rally , eenopenbare protestbijeenkomst die plaatsvindt in de buurt van debasis. Dit protest is niet bedoeld om de overheid te dwingen open-heid van zaken te geven over wat het weet over UFO’s, maar omde klachten van voormalige werknemers en hun families te venti-leren, die beweren dat ze geen toereikende schadeloosstellinghebben gekregen voor het letsel en de problemen met hungezondheid die ze hebben opgelopen tijdens hun werkzaamhe-den op de basis.

Glenn Campbell

Het beeld dat ons door Hayakawa wordt voorgespiegeld over Area51 laat weinig heel van de UFO mythe en waas van geheimzin-nigheid die rond de basis is geschapen. Zelfs Glenn Campbell, dieal vele jaren de beweringen omtrent buitenaardse betrokkenheidbij de basis onderzoekt, bekijkt de zaken tegenwoordig vanuit eenander perspectief. Ooit werd Campbell beschouwd als de deskun-dige bij uitstek inzake Area 51. Zo stond hij o.a. aan het hoofd vanhet Area 51 Research Center en was hij de auteur van de Area 51Viewer’s Guide en een nieuwsbrief genaamd The Groom Lake DesertRat. Campbell heeft jarenlang informatie verzameld en verspreidover de basis en wees mensen die de basis vanaf hoger gelegenplekken wilden bespieden, de weg door het gebergte rond Area51, dat later, uit veiligheidsoverwegingen, ook onderdeel van debasis werd. Hij woonde een tijdje in een caravan in het trailerparkbij het plaatsje Rachel (Nevada) dat nogal in de publiciteit kwamtoen de eerste verhalen over Area 51 naar boven kwamen drijven.Uiteindelijk verloor Cambell zijn interesse in het onderwerp. “In degrond van de zaak hebben mijn vrienden en ik ongeveer alles

Satellietopname van Area 51

Glen Campbell probeert het geheim rond Area 51 op tehelderen.

fr0902_2009.qxd 10-06-2009 07:29 Pagina 36

fr0902_2009.qxd 10-06-2009 07:30 Pagina 38

39Niels Brummelman

Sinds de oprichtingvan de Frontier Scien-ces Foundation heeftdeze stichting, die zichtot doel heeft gesteldinformatie op hetgebied van de grens-wetenschappen te ver-zamelen en te ver-spreiden, een indruk-wekkende groei door-gemaakt. Binnenkortverschijnt het blad

Frontier Magazine in kleur en worden via Frontier Publishing demeest interessante boeken uitgegeven. En nu bestaat er dus ookeen heuse Frontier Bookshop. Deze winkel biedt naast een keuraan boeken op het gebied van grenswetenschappen en New Age,talloze interessante video’s, tijdschriften en verrassende decoratie-ve elementen. Een unieke winkel, want nergens anders in Neder-land treft de geïnteresseerde grenswetenschapper een dergelijkeverzameling aan.

De opening

Alhoewel in december, vlak voor de kerst om precies te zijn, dewinkel al geopend werd voor het publiek, vond de officiële ope-ning op 25 januari om twaalf uur ’s middags plaats. Tal van directbetrokkenen, Frontier VIP’s om het zo maar eens te zeggen, warenaanwezig om het bereiken van deze mijlpaal in de geschiedenisvan de FSF mee te vieren. Daaronder Bert Janssen, die vorig jaartijdens het symposium de eerste Frontier Award uitgereikt kreeg,

Robert Boerman, wiens boek Graancirkels, Goden en hun Gehei-men het eerste werk was dat door Frontier Publishing uitgegevenwerd, Chandani, Bas Meijer, Maurits Enthoven, die als de pioniersvan de Frontier Bookshop beschouwd kunnen worden, Lucas vander Linde van sponsor Lucas Verlichting en tot slot Filip Coppens,Herman Hegge en Niels Brummelman van het tijdschrift FrontierMagazine. Toen het Hoge Woord er eenmaal uit was en de winkeldaadwerkelijk ‘open for business’ ging, vloeide de champagne rij-kelijk. Menig voorbijganger liet zich door de vrolijkheid verleidenen kwam voor het eerst in z’n leven een kijkje nemen in deze bij-zondere winkel. En als het aan ons ligt zal het zeker niet de laatstekeer zijn! Want alhoewel we ons zeer goed kunnen voorstellen datde nodige jubel en jolijt aanstekelijk werkt, de inhoud van de win-kel spreekt voor zichzelf en dient door eenieder die oprecht geïn-teresseerd is in de grenswetenschappen minstens eenmaal in zijnleven aanschouwd te worden! Dus waar wacht u nog op? Pak defiets, de auto of het openbaar vervoer en ontdek de wereld diezich achter de deur van de Frontier Bookshop schuilhoudt! Het kanuw beste beslissing van het jaar zijn…

Unieke Frontier-winkel officieelgeopend

Frontier BookshopEerste Bloemdwarsstraat 15 hs1016 KR AmsterdamTel: 020 3309151Openingstijden: dinsdag tot en met zaterdag 11-18 uur

Op 25 januari was het daneindelijk zover: de eersteboekenwinkel van de FrontierSciences Foundation (FSF)opende officieel zijn deuren inde Eerste Bloemdwarsstraat inhet hart van Amsterdam. BradPitt, die op een steenworpafstand van de winkel eenappartement in deAmsterdamse Jordaan schijnt tebezitten, werd gevraagd deeigenlijke opening te verrichten.Filmopnamen in Mexicogooiden roet in het eten (wateen slap excuus!). En dusverrichtten een groot aantalvooraanstaande medewerkersvan Frontier, deze historischedaad zelf maar. En niemand diehet nog over Brad Pitt had…

fr0902_2009.qxd 10-06-2009 07:30 Pagina 39

40

fr0902_2009.qxd 10-06-2009 07:30 Pagina 40

fr0902_2009.qxd 10-06-2009 07:30 Pagina cov3

fr0902_2009.qxd 10-06-2009 07:31 Pagina `cov4