Freewave Nostalgie | - COLOFON · 2020. 1. 27. · Radio News van de heren Wim Herrebrugh en Dick...

2 - Freewave - 25 jaar

COLOFONExploitatie: Stichting Media CommunicatieHoofdredacteur: Hans KnotLay Out: Jan van HeerenDruk: EPC

Vaste Medewerkers:Walter du Bateau, Michel van Hooff (Neder-land); Rene Burcksen, Jan Hendrik Kruidenier(VS); Jelle Knot (Internationaal); Eric Wiltshire(Satelliet); Ingo Paternoster (Duitsland); Gijs vander Heuvel (Caribisch Gebied); Radio Magazine(Engeland); Etienne Kerremans (België)

Verantwoordelijke UitgeverStichting Media CommunicatiePostbus 531211007 RC Amsterdam

Correspondentieadres:Hans Knot, Postbus 102, 9700 AC Groningen

Lidmaatschap:Nederland: Euro 23,-Europa: Euro 28,-Rest v/d wereld: Euro 34,50

Einde abonnement?Op de adresband staat de datum waarop hetabonnement afloopt. Vernieuw dit tijdig!Voortaan a.u.b uw eigen adres vermelden on-der mededelingen van uw overschrijving (zo-wel via een overschrijvingskaart als elektro-nisch).U kunt evenueel uw adresgegevens doormailen/ opstu-ren met verwijzing naar de overschrijving.

Transacties:Postgiro 4065700t.n.v. Stichting Media Communicatie, Amsterdam(met vermelding eigen adresgegevens)

Verzending:Eventuele klachten inzake verzending, onregel-matige ontvangst en adreswijziging ten alletijden richten aan: Stichting Media Communica-tie, Postbus 53121, 1007 RC Amsterdam

Advertentietarieven:eenmalig tweemalig

1/1 pagina: euro 23,- euro 34,501/2 pagina: euro 14,- euro 23,-1/4 pagina: euro 10,- euro 16,-Kleinere advertenties zijn niet mogelijk.

ISSN NR. 1381-8562

Elke auteur en adverteerder is verantwoordelijkvoor zijn/haar eigen publicatie. Zonder toestem-ming van de redactie is gehele of gedeeltelijkeovername, in welke vorm dan ook, uit dezeFreewave niet toegestaan.

OMSLAGFoto’s: 1) Hans Knot maakt reclame voor eenvoorloper van Freewave: Pirate Radio News(PRN) in 19732) Graham Gill en Martin van der Ven vierenhier missschien wel het 25-jarig bestaan vanFreewave3) Rob Olthof maakt op volle zee eenexhibitionistische beweging om zijn (foto-)apparatuur te tonen © Leendert Vingerling

VOORWOORD

FOTO'SIndien niet anders vermeld zijn alle foto's uit hetFreewave archief.

Karl Lingston (Viice of Peace) geinterviewd door Hans Knot, 1978

Welkom bij het extra, gratis, nummer dat U als lid van hetFreewave Media Magazine krijgt toegestuurd. Hans Knotheeft mij gevraagd zo het één en ander op papier te

zetten inzake mijn herinneringen aan de afgelopen vier decennia.Daarbij zal het één en ander worden gelardeerd met foto’s van 25jaar Radiodagen, die we uit het archief hebben opgedoken. Immersbestaat niet alleen het Freewave Media Magazine 25 volle jaren inde maand juli, maar werd ook in de maand oktober 1978 de StichtingMedia Communicatie in Amsterdam geboren. Even terugkomend opde maand juli kan worden gesteld dat toen ook in het jaar 1978 deeerste radiodag werd georganiseerd. SMC was er nog niet bij be-trokken want de eerste radiodag(en) is destijds georganiseerd doorhet team van Freewave Media Magazine en Music Radio Promotionsuit Engeland en wel ‘Zeezenders 20’ in Noordwijkerhout. 700 men-sen kwamen drie dagen lang uit 9 verschillende landen bijeen omnostalgie te beleven over de daaraan voorafgaande twintig jaren.Inmiddels zijn het er liefst 45 geworden, sinds de eerste zeezendervoor Europa haar uitzendingen begon.

De kiem voor mijn grote belangstelling voor het medium radio werdgelegd met Pasen 1964 toen Radio Caroline haar uitzendingen be-gon voor de Britse kust. Dus niet in 1960 met de start van RadioVeronica, want Veronica was destijds, dus voor de introductie vanhet Top 40 format door Joost den Draaier, even braaf als destijdsHilversum 1 en 2. Na Radio Caroline en Radio Veronica kwamen ertal van andere radiostations, die een miljoenenpubliek trokken. Aan-dacht kregen ze ook genoeg in de pers, waarbij er in Nederland ookeen cult magazine was, waarin het wel en wee van de stationsonder de aandacht van de lezers werd gebracht. Hitweek was denaam, later kreeg het blad de naam Aloha (niet te verwarren met hetnieuwe magazine Aloha). De redactie van Hitweek besteedde bijnain elk nummer aandacht aan het wel en wee van Radio Caroline enRadio London. In 1965 schreef ik een ingezonden brief aan de

redactie, welke geplaatst werden het nummer daarop kwamde reactie vanuit Groningen vanHans Knot.

In 1966 werd ik lid van de FreeRadio Action van de Gebroe-ders Vandermeer. Eind 1968verdwenen zij uit de zee-zender-scène, om opgevolgdte worden door het blad PirateRadio News van de heren WimHerrebrugh en Dick van SchenkBrill. Beide heren werden in1971 opgevolgd door Jacob vanKokswijk en Hans Knot, die hetblad overnamen. Voorheen had-den ze allebei al incidenteelvoor het tijdschrift artikelen ge-schreven.

Mijn voorliefde voor alles watmet radio te maken heeft, werdgelegd ergens in de vroege ja-ren vijftig van de vorige eeuw,toen ik als ukje mijn vader bezigzag met antennes en hij ’s zon-dags altijd moest luisteren naar‘la Tribune du Discophile’ op deBRT en ‘Even afrekenen heren’van de AVRO. Dit laatste waseen programma over politiek. Aldraaiende aan de knoppen ont-dekte ik Radio Luxemburg: ’s

Freewave - 25 jaar - 3

25 JAAR FREEWAVE MEDIA MAGAZINE EN SMCdoor Rob Olthof


zondags tussen half tweeen twee uur met de Hit-parade. Later, toen ik eeneigen radiootje kreeg, kwa-men daar ook de program-ma’s van de Engelse servicein de avonduren bij.

Een televisietoestel haddenwe thuis niet, het duurde totmedio 1966, toen ik van deHandelsschool afging, dat ereen exemplaar werd aange-schaft. Wel volgde ik eind1963 de berichten in de krantover de bouw van het REMeiland, dat voor de kust bijNoordwijk zou worden ver-ankerd. In de loop van ditverhaal komen fragmenten

uit mijn persoonlijke notities,die ik destijds in mijn dagboe-ken bij hield, voorbij. Op 17januari 1964 schreef ik: ‘destudio’s van de REM zullenin Amsterdam gevestigdworden’. Op 4 maart 1964noteerde ik vervolgens dathet Nederlandse Tweedetelevisienet vandaag zal be-ginnen.

Vol opwinding luisterde ik opeen zaterdagmorgen in junivan dat jaar via de 214 me-ter en jawel hoor: ‘U luistertnaar Radio Noordzee, destem van het REM eiland’.Vreemd genoeg begonnenze ’s morgens om tien uurtot kwart over twaalf. De

zender ging toen uit en men kwam om twee uur weer in de ether tothalf zeven in de avond. De grootste klapper dat jaar was voor mij eenlogeerpartij bij mijn neef in Voorschoten. Ik stapte uit de trein in Leidenen reed op de fiets naar Voorschoten. Daar in de Schoolstraat waseen televisiehandelaar en er was kennelijk daar wat te doen. Drom-

men mensen stonden voor deetalage. Nieuwsgierig als ik wasstapte ik erop af en jawel hoor:het testbeeld van het station datvanaf het REM-eiland televisie-programma’s zou gaan uitzen-den. Opgewonden reed ik door

naar mijn logeeradres en stormde binnen met de kreet: “Oom Nico, detelevisie aan als het u blieft, op kanaal 11. De REM is in de lucht”. Mijnoom - oud marinier – was al even enthousiast als ik. We hebben zekereen kwartier sprakeloos van verbazing naar het testbeeld gekeken en’s avonds reden wij met mijn oom naar Noordwijk. Op de boulevardkeken we door een zeer goede marineverrekijker naar de verrichtin-gen op het eiland. Een week daarop kocht ik voor mijn grootmoedereen REM antenne.

Je stond daar in Amsterdam voor in de rij en jawel hoor: een pracht-beeld. ’s Zondags voor acht kijken naar ‘de dikke en de dunne’ en zo nuen dan een speelfilm. De televisie-uitzendingen van de REM waren inde lucht van 18.30 tot 20.00 uur en vervolgens van 22.00 uur tot 23.00uur. Midden in de week zouden op een avond de beelden, die de REMhad geschoten van de Rolling Stones in het Kurhaus, uitgezondenworden. Mijn vader had in die tijd een grijze eend en vreemd genoegremde hij niet tijdig, tijdens de rit naar mijn grootmoeder, en hij veroor-zaakte een krasje op de lak van een Mercedes voor ons. Tijd om af tewachten had ik niet en ik ging op een sukkeldraf naar het huis van mijngrootmoeder om vooral niets van The Stones te missen. Tot mijn ont-zetting werden die beelden echter niet uitgezonden, omdat het be-stuur van de REM die beelden niet geschikt achtte voor uitzending opeen familiestation.

Week in, week uit bleef ik ‘s zaterdags en ‘s zondags bij mijn grootmoe-der naar de REM televisie kijken. Maar vervolgens kwam wel die be-ruchte datum van 17 december 1964: ’s morgens om zeven uur hoordeik de REM nog op de radio en ’s middags was het voorgoed stil gewor-den op de 214 meter. Het REM eiland werd op last van de Officier vanJustitie, Mr.Hartsuycker, inge-nomen. Die avondhad ik een dip, maarna wat luisterennaar Radio Carolineontdekte ik watmoois op de 266meter en wel RadioLondon.

Het waren die dagnogmaar testuitzen-

Hans Knot overhandigt JoopLandré het boek “Van REM

naar Tros” (1985)

“We hebben zeker eenkwartier sprakeloos naarhet testbeeld gekeken”


dingen, maar toch. Over Ra-dio Caroline gesproken: opGoede Vrijdag 1964 ver-scheen in het Journaal van 8uur een foto van deFredericia met de opmerkingdat het schip 3 ½ mijl gepar-keerd lag voor Frinton on Seaen dat men Eerste Paasdagzou starten met de program-ma’s. Ook werd nog gemelddat men zou gaan uitzendenop een golflengte dicht bij dievan Radio Veronica. ’sAvonds laat hoorde ik inder-daad draaggolven via de 199meter en even later het num-mer ‘Around Midnight’ van

Jimmy McGriff. RadioCaroline had tenminste éénluisteraar in Nederland. (Ruimeen maand later meldde zichRadio Atlanta, welke een mijlverderop bij Radio Carolinekwam te liggen en van ’savonds zes uur tot de vol-gende morgen zes uur uit-zond via de 197 meter). Zohad je de hele dag muziek !

Die dag putte ik de batterijenvan mijn transistor helemaaluit op het strand vanWassenaar: helder als glaskwam het signaal van RadioCaroline door! Medio novem-ber 1964 meldde RadioCaroline dat ze een buurmanhadden gekregen: een paar

Een hoog Veronica-gehalte:1) Klaas Vaak (Tom Mulder) en JuulGeleick (1985)2) Bull Verweij, Hans Knot en Willem vanKooten (1994)3) Onder het toeziend oog van Hans Knot:Ad Bouman, Juul Geleick, Jelle Boonstraen Ruud Westbroek (1999)4) Jelle Boonstra, Hans Knot, Ad Boumanen Michael Bakker

“Die dag putte ikde batterijen vanmijn transistorhelemaal uit”


mijl van de MV Mi Amigo liet de MV Galaxy hetanker vallen. Het duurde overigens tot medio de-cember voordat ik Radio London ontving! In diejaren waren mijn ouders geabonneerd op deTelevizier, welke later fuseerde met de AVRObode. In de Televizier stonden regelmatig artike-len over de nieuwste zeezenders en zodoendehad ik een lijstje gemaakt met de stations die ernet waren bijgekomen. Radio 270, Radio City enzondags Radio 390. Dit in verband met de fan-tastische easy listening muziek die men draaide.In de vooravond had ik, vanaf 1966, vaak RadioScotland aanstaan. Dit station kwam vooral ’savonds goed binnen en drukte het signaal vanHilversum 3 op de 240 meter volkomen weg!

In het midden van de jaren zestig werd er opschool, behalve over de voetbal, veel gediscus-sieerd over de presentatie van de deejays vanRadio London en Radio Caroline. Ook feitjes als:wie had de nieuwste hits als eerste en hoe vaak‘lag men eruit’ en de daarbij behorende tijden bijgeneratorstoring, werden uitgewisseld. In de zo-mer van 1966 werd de concurrentie tussen Ra-dio Caroline en Radio London heviger, omdat Ra-dio Caroline Southverhuisde van de199 naar de 259 me-ter en ook nog meteen kracht van 50 kWging uitzenden. RadioLondon maakte ook langere dagen want men be-sloot niet ’s avonds om 21.00 uur ( GMT) maarpas om 03.00 uur ’s nachts uit de lucht te gaan.Ik wilde dus ’s nachts, vanaf medio mei 1967, nogwel eens naar de Perfumed Garden van JohnPeel luisteren en dientengevolge kwam ik ’s mor-gens met hele kleine oogjes op school. Ook DonAllen was heel populair in die tijd en ik werd lidvan zijn ‘Wonderful World of Daffy Don Allen FanClub’.

De fatale datum van 14 augustus 1967 kwamdichterbij.’s Morgens luisterde ik nog naar mijnfavoriete station Big L, wetende dat bij thuiskomsthet er niet meer zou zijn. Van mijn baas mocht ikde radio meenemen naar het werk en tot mijngrote ontzetting hoorde ik om drie uur Paul Kaye

zeggen ‘Big Ltime is 3 o’clockand RadioLondon is nowclosing down’,gevolgd door deBig L theme. Eneven na drieënwas de zendervoorgoed uit delucht. Snel overgeschakeld naar Radio CarolineSouth, waar men een minuut stilte in acht nam alseen blijk van waardering voor het goede werkvan Radio London. ’s Avonds laat nog liggen luis-teren naar Radio 270 en Radio Scotland. Met eenbrok in de keel trachtte ik die nacht de slaap tevatten.

Wat tot heden voor mij een raadsel is gebleven, ishet feit dat het management van Radio Londonen die van andere Britse zeezenders, nooit over-wogen hebben hun anker voor de Nederlandsekust uit te werpen. De Galaxy verdween naarDuitsland en is daar nooit meer uitgekomen. (Voorde Britten bestaat er achter de horizon kennelijk

geen luistermarkt. Britten beschou-wen ‘het continent’ als een gebiedwaar alleen Bosjesmannen wonenen waar ‘missie en zending’ noghoge ogen kunnen scoren. Eigenlijkhebben de offshore stations zich-

zelf de das om gedaan, denk daarbij aan de moordop Reginald Calvert, waardoor de Britse over-heid eindelijk een stok had om mee te slaan en bijons voor de kust de brand op de MEBO II, waar-door in 1974 eindelijk het populaire station RadioVeronica de nek om gedraaid kon worden.

Medio augustus 1967 gingen de meeste Britsezeezenders dus uit de lucht. Radio Caroline ver-huisde haar burelen van 6 Chesterfield Garden inLonden naar een pand aan de Singel 160 te Am-sterdam. Ik was die tijd net van school af, dus ikdacht in mijn naïviteit dat ik misschien wel deejaykon worden bij Radio Caroline. Dus ging ik op eenmiddag naar de Singel en schoof ik een bandjedoor de brievenbus. Nooit meer wat op gehoord.Eigenlijk, logisch natuurlijk. Maar ook omdat in dietijd - we leefden inmiddels maart 1968 - de Ge-broeders Wijsmuller de stapels onbetaalde reke-ningen beu werden en beide zendschepen naarAmsterdam liet slepen.

In die tijd werkte ik bij Diligentia, een uitgeverij vanvakbladen, waar ik overigens later ook nogJacques Soudan ontmoette, die bij Radio 227 hadgewerkt. Op een dinsdagmiddag ging ik in de

“Soms kwam ik met heelkleine oogjes op school...”

Pag. 6: “Zeezenders 20”, nu 25 jaar geleden.vlnr 1) Hans Knot legt zijn oor te luister2) Graham Gill vertelt3) Tony Allen voor auto met Caroline-sticker4) Sticker Zeezenders 205) André Blondeau6) Mike Bass7) The admiral Robbie Dale8) Nick Oakly en Hans Knot bij diamagazijnen en filmapparatuur


pauze van het werk op de fiets naar de haven,waar ik beide schepen aan de Javakade voor heteerst in levende lijve zag en foto’s ging maken. Bijde latere bezoeken aan beide schepen, die daarnaversleept werden van de Javakade naar de Hout-haven van Amsterdam, ontmoette ik voor het eerstArie Swaneveld. Hij vertelde me dat hij over-woog één van beide schepen te gaan kopen .Zijndoel was om de REM apparatuur op te kopen ende televisiezender aan boord van de Fredericiate zetten.

Uiteindelijk werd de MV Fredericia gesloopt en deMV Mi Amigo gekocht door Gerard van Dam, waar-over later meer. Eind 1969 kocht Arie Swaneveldinderdaad de REM apparatuur voor een prikkie: fl.9000,—. De televisie- en radiozenders verhuis-den naar Naaldwijk in Arie zijn loods, waar ze nunog steeds staan.

De 500w a t tm i d d e n -g o l f -z e n d e rwerd noglater wel

verhuurd aan Adriaan van Landschoot, de eige-naar van Radio Atlantis (1973). Die deal met VanLandschoot was geen succes geworden, wantde huurpenningen kwamen niet binnen. Wat ei-genlijk nooit naar buiten is gekomen is dat er eenander station op het schip van Radio Atlantis inde avond - en nachtelijke uren zou gaan uitzen-den. De eerste crash had Arie Swaneveld metLion Keezer, die programmaleider zou wordenvoor de uitzendingen ’s nachts onder de naamSwinging Radio Holland. De deal, die Arie metVan Landschoot maakte, hield namelijk in dat over-

dag Radio Atlantis zougaan uitzenden en deavond en nacht uren zou-den ingevuld wordendoor Swinging Radio Hol-land, waarbij Lion Keezerthuis een studio zou in-richten.

Echter, Lion en Arie kre-gen kennelijk ruzie en ikkan me herinneren dat ikals een soort van vrede-stichter op Eerste Kerst-dag 1973 met Arie naarLeiden moest om te pogenLion te bewegen de zen-der te retourneren. Arie

bleef voor de deur in de auto zitten. Zonder suc-ces verliet ik het pand en Arie besloot maar watop de deur te bonken om zich toegang tot hetpand te verschaffen. Een politieauto kwam langsen de agent vroeg wat hij aan het doen was. ‘Dedeur intrappen’, zei Arie en de agent reed vervol-gens verder. Arie volgde een paar minuten later.Een half uur later, toen mijn familie al aan het Kerst-diner zat in Wassenaar, kwam ik aan tafel.

Johnny Lewis, Hans Knot en Marc Jacobs (1989)

“De agent vroeg wat hijaan het doen was. “De

deur intrappen,” zei hij.”

Jay Jackson aka Howard Rose aan het verven(Jay wastevens medewerker van Freewave)

© Leendert Vingerling


Mijn eerste zakelijke instincten ontwikkelde ik toenik advertenties ging zetten in de Muziek Express,waarbij ik de foto’s aanbood welke ik maakte vande Caroline schepen aan de Javakade. Maand in,maand uit ging ik advertenties zetten en zo ont-wikkelde zich een klantenbestand. Ondertussenwerd ik lid van diverse clubs in binnenen bui-tenland. Uiteraard werd ik abonnee van PRN vanHans Knot en de zijnen. Eind 1969 – de beideCarolineschepen lagen nog steeds in Amsterdam– kwam er een eind aan de activiteiten van de‘259 gang’. Die wilden zogenaamd geld inzame-len voor het uit de haven slepen van de Carolineschepen en de onderneming ging ter ziele. VrijeRadio leek dood te gaan. Echter eind 1969 gonsdehet van de geruchten inzake Radio Nordsee, eenstation dat vanaf de MEBO II, welke in Slikkerveerbij De Groot en Van Vliet werd omgebouwd totzendschip, zou gaan uitzenden. Eind 1969 hadDiligentia (de uitgeverij waar ik werkte) Joost denDraaier op een personeelsfeestje en Willem vanKooten wist mij te vertellen, toen al, dat er ookNederlandse uitzendingen zouden volgen.Vreemd eigenlijk, Van Kooten werkte toen nogvoor Radio Veronica!

En ja hoor, op een zaterdagmiddag kwam ‘loudand clear’ het signaal binnen op 186 meter. Welmet een brommetje (dat hebben ze er nooit uit-gekregen), maar toch! De Engelstalige uitzendin-gen leken op een reïncarnatie van Radio Caroline:Roger Day en anderen… fantastisch gewoon.De single ‘Man of Action’kwam in Nederland rond dejunimaand uit op ChapterOne label en later opDecca. Mijn eerste exem-plaar kocht ik in Londen. Decharme van RNI luisteren in

die tijd was: op welke frequentie zit hij vandaag?Van 186 naar 190 meter (geen succes!), van de190 naar 244 meter (veel betere frequentie) en

van de 244 naar de 217meter en later voorgoednaar de 220 meter. De enedag had je meer last vande stoorzender dan de an-dere. Toen RNI na het wei-nig succesvolle ‘Engelandavontuur’ weer naar de

Nederlandse kust terugkeerde, ben ik eensmet een vertegenwoordiger van RederijJacques Vrolijk een kijkje gaan nemen en zoontstond mijn idee om op regelmatige basisvanuit Scheveningen boottochten te gaan or-ganiseren en dus geld te gaan verdienen.

In 1972 ontmoette ik op de kade inScheveningen al ene Jacques de Gier vanhet Seanews Centrum. Jacques was cineast,die ondermeer voor het NOS Journaal filmdeen toevallig maakte hij ook opnames van dedrie zeezenders voor de kust vanScheveningen. Op een gegeven moment deedhij mij het voorstel om in zijn Seanews Cen-trum, (een zaal aan de kade) een zogenaamde

Kassa! Het zichtbare zakelijk instainct van Rob Oltof

onderonsjeBob Noakes, Roger Day en Collin Wilkins (2001)

De charme van luisteren naarRNI in die tijd: “Op welke

frequentie zit hij vandaag?”


Het eerste interview voor Freewave in 1978:Hans Knot en RNI-technicus Rudi Kagon. Verder de covervan de allereerste Freewave met een illustratie van John van

Draanen. En het eerste team medewerkers: Herman de Graaff,Ton van Draanen, Hans Knot, Jelle Knot en Freddy Jorus.

Helemaal onderaan een pagina uit het eerste nummer.(De achtergrond is pagina 3 uit Freewave nummer 1.)


zeezenderdag te organiseren. Maardan heb ik het al over eind 1978. Zoontstond de eerste zeezenderdag,waarbij SMC – dat net was opgericht– bij betrokken was. Onder de bezoe-kers waren de toen nog onbekendeRuud Hendriks, Ben Bode en Erik deZwart, die ik ook nog eens een keerde toegang had geweigerd onder drukvan De Gier, omdat de zaal te vol was.Elke keer als ik Ben Bode spreek wordik daar nog aan herinnerd. In laterejaren werden de zeezenderdagen ge-houden in onder meer het Badhotel teScheveningen en in Haarlem in HotelDie Raeckse en zelfs nog eens eenkeer in het Parochiehuis van deObrechtkerk te Amsterdam.

Maar terug naar de be-gin zeventiger jaren enCapital Radio. In juni van1970 kwam, voor mij to-taal onverwacht, CapitalRadio vanaf de KingDavid voor de kust vanNoordwijk te liggen.Capital Radio zond uitmet behulp van ondermeer een ringantenne,welke van een dus-danige gammele con-structie was dat boots-man Arie van der

Capital medewerkers op de radiodag in 1995, met Jelle

Boonstra in het midden

Bent er nog een voet door verloor. De zender was de oude10 kW zender van Radio 270, echter men gebruikte slechts 1kW omdat anders de antenne smolt! De muziek, die uitgezon-den werd, was fraai: easy listening. Dit met alsherkenningstune van Capital: ‘Watermusic’ van Händel!

Lang heeft dit avontuur niet mogen duren, reeds na enigeweken lag de boot alweer op een werf in Zaandam voorherstellingswerkzaamheden. Mijn neef en ik hebben daarnog rondgekeken en foto’s gemaakt. In november dat jaarhoorde ik op een avond dat men, na terugkeer op zee, pro-blemen had met het anker en men ging toen (voorgoed ) uitde lucht. De andere dag lag men op het strand van Noord-wijk. Ik had een fikse griep en kon tot mijn woede niet met mijnvader meerijden naar mijn familie in Noordwijk om daar op hetstrand naar de boot te kijken. De overkoepelende organisa-tie, International Broadcasters Society, ging failliet en deboot werdverkocht.

Uiteindelijkben ik in1971 be-g o n n e nmet boot-tochten, zij het op kleine schaal. In die tijd kwamen er nieuwemuziekbladen op de markt, waaronder een blad, uitgegevenop krantenpapier, van ‘Koller en Otten’. Beide heren haddeneen pension in Amsterdam, vooral bekend bij alle Europesenichten. Toen Radio Nordsee International na 24 september1970 uit de lucht was, kwamen zij met de ‘Radio Noordzeedrive-in show’ op de proppen. Frank Koller beweerde dat hijnog als deejay gewerkt had op de MV Mi Amigo. Beide herenwilden in hun krant publiciteit maken voor de boottochten,echter daar is in de praktijk niks van terecht gekomen.

Wonderlijk is dat toch dat je bij elk radiostation mensen aan

Ruude Hendriks op de zeezenderdag van1989

“Erik de Zwart had ik de toe-gang tot de zeezenderdag ge-

weigerd omdat het te druk was.”


Hans Verbaan (FRC) en Rob

Olthof in 1984

trekt, die in feite met hetradiostation niets vandoen hebben, maar zichtoch als ‘belangrijk’ gin-gen presenteren. Ra-dio trekt toch velevreemde snuiters aan.Jaren later heb ik mijover dit fenomeen ver-wonderd toen eencommercieel radiosta-tion een feest organi-seerde ter gelegenheidvan de ingebruiknamevan een middengolf-frequentie. Allerlei figu-ren, ook zangers dienooit op dat station gedraaid zouden worden,maakten hun opwachting. Zien en gezien wor-den is het credo!

De volgende herinnering dateert van een win-terse dag, 27 februari 1973. Hans Knot was ge-vraagd of hij zin had met Steve England een dagjenaar de MV Mi Amigo te gaan. Hij nodigde mij,Hans Verbaan (FRC) en Rob Bakker (nu techni-cus bij Radio Noord) uit om mee te gaan. En wewaren niet alleen aan boord van de tender wantook was er een promotieploeg van Marlboro mee-gekomen om alle deejays en bemanningsledenvan een warme winterjas, fel rood, te voorzien.Het was de bewuste dag dat ook een zeer jongventje met de tender meeging: Young Paul Rusling,slechts 17 jaar en gekleed in driedelig pak. Wehebben om hem gegniffeld, maar ondertussen isook hij nog steeds actief binnen dit deel van hetradiowereldje. Trouwens het was ook die dagdat we de toen ook nog jonge (onder de twintigjaar) Samantha Dubois, dan wel Ellen Kraal, te-

g e n k w a -men. NadatHans ieder-een aanboord eenhand hadgegeven enmet Stevenaar binnenzou gaan,werd hij aanzijn jas ge-trokken doorSamantha,waarbij zehaar trui om-hoog deeden Hans nietalleen vroeg of hij zin had om haar borsten te zienmaar direct zelf al een antwoord in huis had doorze te tonen. Op dat moment wisten we niet watwe in de daarop volgende jaren nog meer methaar zouden beleven.

De AVRO-bode vond het idee van ‘piraatje kijken’eigenlijk wel leuk en zo had ik op een zaterdag op4 mei 1973 ruim 400 man op de kade staan dienaar de schepen van RNI, Veronica en RadioCaroline wilden. Dezelfde dag werd op de kadevan de Tweede Binnenhaven de eerste exem-plaren van de door Jacob van Kokswijk en HansKnot, in opdracht van RNI geproduceerde dubbelLP, als warme broodjes verkocht. Echter: JacquesVrolijk kwam op me af met de mededeling dat het‘feest’ niet door kon gaan omdat het veel te storm-achtig was op zee.

Jacob van Kokswijk

Hans Knot en (nog steeds inhet pak) Paul Rusling


Je had de mensen moeten horen die middag. Zewaren van verre plekken, inclusief Duitsland,Noorwegen, Denemarken en Zweden gekomen.Altijd zijn Hans en ik blijven volhouden dat onzeconcurrent, de FRC, het niet kon zien dat we ookboottochten gingen organiseren en ons een loerhad gedraaid. Een week later, tijdens rustig weer,werd de tocht overgedaan. Na de close downvan de zeezenders voor de Nederlandse kust,ben ik vanuit Zeeland boottochten gaan organi-seren, daarbij geadviseerd door FransSchuurbiers van het Baffle Magazine, het latereRadioVisie.

‘Zeeland Charters’ heette die organisatie en viadeze mensen hebben wij nog vele geslaagde tripsnaar de Mi Amigo gemaakt. Een keer hebben wemet een stikoude logger ‘De Albatros’ vanuitIJmuiden naar het zendschip van Radio Delmareen de MV Mi Amigo gaan maken. Dat wil zeggen,die bedoeling hadden we. Echter we kwamenuiteindelijk niet verder dan het zendschip van Ra-dio Delmare voor de Zeeuwse kust, want deschipper meldde dat het sleeplog niet werkte endus kon hij zijn koers niet bepalen. We strandennog op een zandbank, genaamd de Aardappel-bult, en we konden ruim zes uur niet varen. Opde terugweg,ter hoogte vanScheveningen,stak eenenorme stormop die ons allenzeeziek maakteen een Belg ging nog door een glas in lood raamen al het serviesgoed was gruis geworden. Bid-dend lag iemand op de grond. En ik pakte, in pa-niek, de microfoon van de scheepszender en riepeen S. O. S.-bericht uit. De woedende schippermaakte mij de microfoon afhandig. Van mijn oomhoorde ik later dat er inderdaad vanaf het vlieg-veld Valkenburg naar ons gezocht was.

En andermaal terug in de tijd want rond eind jarenzestig kwamik in contactmet Gerardvan Dam, al-lereerst in zijnflat aan deVoltastraat 9in Badhoeve-dorp. In die tijdzou RonanO’Rahilly metCaroline TV

starten en dat had de volle belangstelling van ArieSwaneveld en mij. In de gang had Gerard diversefilmdozen liggen (of ze vol waren of niet, dat liethij me niet zien) en hij beweerde dat Caroline TVbinnenkort met uitzendingen zou beginnen. Nou,

hoe dat afliep weet u allen. Het vlieg-tuig bestond waarschijnlijk alleen inde fantasie van Ronan. Gerard vanDam kwam ik later weer tegen op hetMelkpad te Zaandam (hij had net voorfl. 20.000,— de Mi Amigo gekocht envoor het oog van de wereld wilde hij

daar een museum van maken). Toen ik echterPeter Chicago tegenkwam en iemand vertelde mijdat hij de zendertechnicus was, wist ik dat Gerardmet de boot naar buiten wilde. Op 1 september1972 lag de Mi Amigo voor de kust vanScheveningen, bijnaklaar voor de test-uitzendingen op de259 meter, die ove-rigens later ook viade 199 meter uitge-zonden zoudenworden.

De MV Mi Amigowerd door een ken-nis van mijn chefnaar buiten gesleeptnaar een positie terhoogte van de kustvoor Scheveningen.De rekening werd

“Ik pakte in paniek de micro-foon van de scheepszender en

riep een S.O.S.-bericht uit.”

Peter Chicago

Hans schudt Frans Schuurbiers de hand


niet betaald! Later op dieavond belde mevrouwVan Dam mij op met desmeekbede of ik kans zagzoon Gerard aan land tehouden: ‘Die jongen ver-drinkt nog eens’, verteldeze me. Leon Keezer werdsecretaris van de CarolineFanclub en in die hoeda-nigheid benaderde hij meof ik mee wilde doen metallerlei activiteiten. Na ruimtwee uur praten inWassenaar hoorde ikniets meer van hem, tot-dat ik hem tot mijn verwon-dering weer zag bij mijntoenmalige werkgeverPhonogram. Maar dat is een heel ander verhaal.

Gerard van Dam had een speciale truc om snel aanadverteerders te komen: hij stapte een winkel binnenen vroeg of men geïnteresseerd was in reclame. Ja,zei de eigenaar dan. Mag ik even opbellen vroeg Gerard.Hij belde vervolgens met het eerste Caroline kantooraan de Zeekant te Scheveningen. Via de 27 MC bandging de tekst naar boord toe, waar hij vervolgens werdvoorgelezen. Diep onder de indruk van de snelheid vanwerken tekende zo’n winkelier dan het contract.

Al snel kwamen de dominees om de hoek kijken: JohanMaasbach was wel geïnteresseerd in een uurtje op deradio, evenals dominee Toornvliet – die later nog een rolzou spelen in het schip welke onder de naam RadioCondor moest gaan zenden. Beide heren adverteer-den met het evangelie, maar hadden in feite meer be-

langstelling voor het geldwat via de gelovigen ophun bankrekeningkwam. Ik kan me van deCaroline mensen nog deverhalen herinnerenover Maasbach als dieweer begon te zeurenwanneer het vermogenvan de zender ietswerd teruggedraaid.

Later dat jaar kwam eenverhaal de wereld in vaneen zekere meneer

Wenderholt, directeur van Bookpress BV,ondermeer uitgever van Chick en Candy.Deze meneer Wenderholt bracht ik in con-tact met Arie Swaneveld. Er werd ondermeer. gesproken met Steph Willemsen, diezijdelings betrokken was bij het Capital Ra-dio project, want dominee Toornvliet wildeook graag dat zijn parochie hem op de tele-visie in de toekomst zou zien. Door onvol-doende financiële armslag flopte dit televi-sie project. Later haalde Wenderholt nogde kranten met zijn Chick TV, welke echterook nooit van start ging. En Candy was

pagina 16:Enkele medewerkers van Freewave anno 2003: Rene Burcksen, Ingo Pater-noster, Martin van der Ven, Jelle Knot en Thomas Voelkner. Allen leveren metname bijdragen aan het internationale nieuws.Hiernaast: Jos Leijgraaf, ook langetijd verbonden geweest aan Freewave

Hans Knot en Keith Skues (1994)


trouwens ook belangstellend een seks-programma op Caroline te brengen in1972. Hans Knot heeft er nog proef-opnamen van in zijn archief; uitgezon-den is het echter nooit en wel dooreen absoluut verbod van RonanO’Rahilly.

Ik spring af en toe van de hak op detak, maar al schrijvende komt een keuraan herinneringen op, die ik U niet wilonthouden. Zo zal op het einde van diteerste deel vol herinneringen een aan-tal pagina’s van mijn dagboek voorbij-komen. Maar eerst iets over eenvrouw:

Op het werk was een blonde, lang-benige telefoniste, Yvonne genaamd.Ze was een lieve meid met niet al te-veel intelligentie, maar dat werd ruim-schoots goedgemaakt door moeder na-tuur met haar ‘looks’. Collega’s, die eenandere ingang van het gebouw moes-ten zijn, liepen eerst bij haar binnen engingen vervolgens naar hun werkplek.Yvonne had een hobby: het luisterennaar de zeezenders. Ze was ook on-gelukkig in de liefde, zo vertelde ze.Maar, zo zei ze: “Ik ga binnenkort naarSpanje en ik heb gehoord dat deSpaanse jongens heel lief zijn voorblonde meisjes zoals ik.”

Yvonne vertrok voor 2 weken naar Spanje. We kregen eenkaartje van haar waarin ze vertelde over het vinden vanhaar grote liefde: Antonio. Hij was technicus en wel op hetgebied van reparatie van auto’s en generatoren en voor datdoel werd hij alras benaderd om op het zendschip MV MiAmigo te komen werken.Yvonne was hemelsblij. Antoniokwam over naar Nederland en misschien, in haar hoofd,begonnen de bruiloftsklokken al te luiden. De twee wekenvakantie waren voorbij en iedereen was benieuwd omYvonne te zien. Ze was nog net zo bleek als voor de vakan-tie. Maar ze was vrolijk en praatte aan een stuk door.Veelgezien had ze niet van de plaats waar ze zat. Uitsluitend hetplafond meldde ze onschuldig. Antonio was dus heel potent!

Na ruim een week (ik stond toevallig bij haar) ging de tele-foon: Antonio aan de lijn: hij had een baan op de MV Mi Amigogevonden en kwam over naar Nederland. En inderdaad: naenige dagen, op een vrijdag stond Antonio in het kantoortjevan Yvonne. De hormonen vlogen door haar lichaam. Erwerd een inval-telefoniste gevonden en bij de conciërge,tevens kantinebeheerder, werd er even een ruimte gescha-pen om alvast een generale repetitie van de huwelijksnachtte oefenen. Na een uurtje kwam ze weer in de telefooncen-trale, Antonio ging weg, maar niet naar de Mi Amigo, hij hadnamelijk vakantie in Nederland om al zijn vriendinnen af te

Piet Treffers 1986 (voorm. SMC-voorzitter)

Sander Lindenburg en Jelle Boonstar op hun posttijdens een zeezenderdag


lopen.

Wel in al die jarendat ik met radio be-zig ben geweest,heb ik natuurlijk ookeen liefde voor demuziek ontwikkeld.Mijn allereerstepopconcert washet bezoeken vanhet beruchte con-cert welke JohnnyHallyday gaf in hetConcertgebouw inAmsterdam op 31

maart 1963. Later zou de VPRO televisie het con-cert op 24 april 1963 uitzenden. Weer een daglater sprak De Telegraaf er schande van.Zedeloosheid, verwilderde jeugd enzovoorts.Vanaf april 1963 tot heden ben ik platen - en laterCD’s - gaan verzamelen van Hallyday. ElvisPresley, Little Richard, JerryLee Lewis volgden spoedig.Zoals al eerder werd gezegd:veel muziek was er niet op deradio tot de komst van RadioCaroline. Een uurtje ‘Tijd voorTeenagers’, het pop pro-gramma van Guy Mortier op deBRT op zaterdag en ‘Tussen10+ en 20-‘ van Jos Brink bijde AVRO. In de avonduren bijhet huiswerk maken, natuur-lijk luisteren naar Radio Luxem-burg. Midden jaren 60 kwam,onder druk van het zeer po-pulaire popblad Hitweek/Aloha, er een poptempel in

Amsterdam: Paradiso genaamd. En vanafdie tijd heb ik daar behoorlijk wat bandshoren spelen. Zelfs de Pink Floyd trad daarop!

Zoals eerder verteld heb ik Hans Knot le-ren kennen door het blad Hitweek. De enekeer schreef hij iets over de Britse zee-zenders, de andere keer reageerde ikdaarop. Zo kwamen we in contact metelkaar en begonnen elkaar te bellen, teschrijven en tenslotte ook te ontmoeten.Wij stimuleerden elkaar door het doorge-ven van namen van bekende bands en opdeejays die de moeite van het beluisterenwaard waren. Elke keer, als de krant ietsschreef over het fenomeen zeezenders,werd het artikel uitgeknipt en bewaard.

Nu nog bezit ik diverse nummers van AVRO’sTelevizier, waarin de programmering staat vanonder meer de REM. De fanclubs van de vrijeradio bestonden eigenlijk nog niet (The Free Ra-dio Action stopte vrij spoedig). Hans Knot en deeerder genoemde medewerkers, waren de eer-sten met het blad Pirate Radio News, die het welvolhielden.

In 1973 gingik op verzoekvan HansKnot een be-zoekje bren-gen aan Steph Willemsen, de eigenaar van hetzendschip van Radio Condor, welke in de zomervan 1973 voor de kust van Zandvoort gepar-keerd lag. Steph betrok een flat aan de Rijks-straatweg te Haarlem met ene Fietje vanDonselaar en haar kinderen. Steph nodigde me alspoedig uit om de boot te bezoeken. Hij had een

Hans Knot, Marc van Amstelen Leo van der Goot (1986)

Hans ten Hoge en Nico Steenbergen hebben het naar hun zinop de radiodag van 1992

“Het was een zootjeop het Condor-schip.”


Steph Willemsen (Radio Condor)

zelfbouwzender aanboord staan alsmede derestanten van de zendervan Capital Radio. Datwas dus inmiddels eenderde hands zender,want deze stond eerstaan boord van deOceaan 7 van Radio270. Beide zenders

werkten zeer gebrekkig en het signaal vande 100 watt zender kwam in Amsterdam nieteens door.

Het was helemaal een zootje bij het Condorschip, want het anker was een soortveredeld touwtje en bij mijn bezoek aan deCondor lagen wij bijna op het strand vanZandvoort. Steph kon de zaak financieel nietmeer behappen en verkocht, door een truc,de boot aan Van Landschoot, de eigenaarvan Radio Atlantis, welke tot me-dio oktober 1973 uitzond vanaf deMi Amigo.

Ik had Arie Swaneveld, na het le-zen van een artikel over Van Land-schoot in de AVRO bode, getipten zo besloot Arie om zijn zenderte verhuren aan deze Belgische heer. Ditwerd het begin van het Atlantis drama, welkejaren na beëindiging van de uitzendingen vanhet station, nog bij de arrondissementsrecht-bank in Den Haag werd uitgevochten. Ikmocht nog komen opdraven als getuige àchargé. Jaren later - tijdens een Mi Amigoconventie in Zoersel - eind jaren ’90, kwamik Van Landschoot nog een keer tegen. Eenkeurige heer geworden, met stropdas en col-bert. Ik ging achter hem staan en zei zacht-jes: u moet de groeten hebben van ArieSwaneveld. De man bevroor! Die zelfde grapheb ik in London nog eens uitgehaald toenRonan O’Rahilly ook in de zaal was tijdenseen zeezender bijeenkomst in een hotel. Hetwas tijdens ‘Driftback 20” en ik zei tegenRonan: ‘U moet de groeten hebben van BenBode (ex Caroline programmaleider en laterdirecteur van Radio Paradijs) . Beide heren

konden niet met mekaar door de deur en ook Ronan‘bevroor’ even toen hij dit hoorde. Hij stond op datmoment met Hans Knot en Paul Rusling te praten envertrok meteen naar het toilet, gevolgd door een kuddeaan bewonderaars.

Merchandise. Weer iets heelanders waar Olthof altijdscherp op is geweest. In En-geland had je destijds deFree Radio Campaign en ennog een club uit Blackpool,welke onder meer de LP’svan Jumbo Records and

Tapes verkochten. Achter Jumbo zat Ray Anderson,een uitstekende producent - duur en louche. Zijnproducties waren onder meer de uitstekende dubbelLP’s ‘Ten Years of Offshore Radio’ en ‘Another 10years’. Er zal geen zeezenderfan in dit land zijn die zeniet heeft. Op een dag, toen mijn ouders in Engelandwaren, besloten zij op dringend verzoek van mij zo’nLP te gaan halen op het adres 15 Clifton Gardens inLonden.

Bellen en bellen, maar er werd niet open gedaan.Echter, de buurvrouw wist te vertellen dat ‘hij op-

“U moet de groeten vanArie Swaneveld heb-

ben.” De man bevroor...

pagina 18:Nog meer medewerkers van Freewave anno 2003: EtienneKerremans, Jan Hendrik Kruidenier, Gijs van den Heuvel, RobOlthof en Jan Fre Vos, HansKnot en Eric Wiltshire

Op de foto hiernaast: is Hans in gesprek met eenwoordvoerder van het Duitse Offshore ‘98

Jane, Chris Edwards (OEM) en Hans Knot


nieuw in de gevangenis zat’. Wie daarmee be-doeld werd, zal wel een raadsel blijven. Laterkwam ik Ray Anderson weer tegen en wel opSchiphol, maar dat is een ander verhaal!

Van beroep ben ik debiteuren incassoman. Opeen gegeven moment had ik een vordering opeen stichting, maar ondanks alle moeite kreeg ikde centen niet binnen. Ik ben gaan bellen met hetMinisterie van Justitie in Den Haag en een heelbehulpzame ambtenaar, welke kennelijk om eenpraatje verlegen zat, vertelde wat over stichtin-gen en dergelijke. Na het gesprek heb ik mijn neefgebeld en nog tijdens de pauze van kantoor benik naar de notaris gegaan en zo ontstond Stich-ting Communicatie, welke later gewijzigd werd inMediacommunicatie (een naam overigens die be-dacht werd door Erik de Zwart).

Freewave had des-tijds al een uitstekendeproducer, Ton vanDraanen, in huis endie stelde mij voor omeen EP te maken metde Mi Amigo jingleserop. Zo ontstond deeerste grammofoon-plaat van SMC, geti-

teld Mi Amigo Souvenirs. Er werden er in diejaren meer dan 1000 van verkocht. Diverse EP’sen LP’s volgden waarvan de LP ‘Zeezenders 78-79’, de best verkochte was. Geproduceerd doorRuud Hendriks en Erik de Zwart, met fragmentenaangeleverd door Hans Knot en Piet Treffers.Toen de LP net uit was, kreeg ik een briesende

Ferry Eden aan delijn: hij had ook hetidee gehad voor zo’nplaat en nu was ikhem voor. Razendwas hij. Ik heb hemtoen geadviseerdnog dezelfde dagnaar de dokter tegaan!

Daar de Mi Amigo inmaart 1980 zonk,ebde langzaam debelangstelling voorde zeezender

merchandise enigszins weg. In samenwerkingmet Hans Knot en Paul de Haan kwam de LPHistorie van de MV Mi Amigo uit en in 1989 produ-ceerde Hans Knot, daarbij met sommige fragmen-ten aangeleverd door Piet Treffers (de voorzittervan SMCd e s t i j d s )een hom-m a g e - c daan de sta-tions dieooit vanafde MV Mi Amigo hadden uitgezonden, welke uit-stekend verkocht: ‘The legend lives on’, Daarmeehad SMC een nieuwe, uitstekende producer in depersoon van Hans Knot in huis gehaald. JelleBoonstra zou spoedig volgen. Hoewel, Hans hadal eerder voor SMC de LP Pirate Memories gepro-duceerd die door de platenmaatschappij bij hetpersen tot de categorie ‘verkrachte producties’

Hans Knot, Ton vanDraanen, Simon Barrett,Rob Hardholt, Bob Noakes,Johan Visser, Wim ... (1985)

“Toen de LP net uit waskreeg ik een briesendeFerry Eden aan de lijn.”

Hans Knot en Wim de Valk


was gezet. Men had alle hoge geluiden weg gemixed.

Ook op andere terreinen werd SMC actief. Zo bracht ikeens een bezoekje aan “De Kroeg” in Amsterdam, destijdseen zeer bekend Jazz Café. Daar zag ik op een avondRosa King (blues zangeres) optreden. In de pauze ben ikop haar afgestapt en heb gevraagd of ze het leuk vondals we de toen komende vrijdag een live LP met haarzouden opnemen. Nou, dat vond ze heel leuk en binnendrie weken lag de LP ‘Rosa King’s favourite blues’ in deverkoop. Ik was zo handig om op de dag van opnamemeteen acceptgirokaarten uit te delen en de mensen, dieop die avond aanwezig waren, van zo’n kaart te voor-zien.

Aan het eind van de daarop volgende week had ik al 250LP’s verkocht, terwijl hij nog geperst moest worden. Ge-heel overmoedig geworden had de eigenaar van JazzCafé ‘De Kroeg’ mij gevraagd of ik ook mee wilde partici-peren in een Salsa weekend in Sneek. Tijdens de SneekWeek zijn er duizenden toeristen daar die weleens watanders willen horen dan uitsluitend André Hazes en dat

soort muziek. Met SMC werd afgespro-ken dat tijdens een Salsa Festival in Eind-hoven opnames gemaakt zouden wor-den van salsa bands en die LP’s zoudenin Sneek verkocht worden. Drie dagenzou het feest, welke gehouden werd ineen paardenstal, duren. De eersteavondk w a -men 5m e n -s e nki jken(in destal was er plaats voor ruim 300 men-sen), dus een gigantische flop. Detweede dag kwamen er maar liefst 10man kijken, daarna werd het feest afge-last. De cateringboer uit Volendam kon

zijn vlees aan de paarden opvoeren enals u nog eens in de buurt van Sneekkomt, ga dan kijken. Die dieren haddenhet weekend van hun leven. Met 500LP’s keerde ik weer terug naar Amster-dam.

Zoals ik al eerder vermeldde bestondende producties van de Stichting MediaCommunicatie in de eerste jaren uit zee-zenderplaten, posters etc. Echter nietvoldoende om de Stichting draaiende tekunnen houden. Samen met mijn neef,de eerste voorzitter van SMC, richttenwij een aantal fanclubs op: Rod Stewart,Olivia Newton John, Lou Reed en NeilDiamond fanclub. Bij concerten deelden

foto linksbovcen: Hill Favre, Jelle Knot en MeindertDikboom aan de verkooptafelrechtsboven: Marjo Wester en Gran Bentsonhiernaast:: Rosa King (midden) en Rob Olthof (rechts)bij mixage van LP in Studio Zeezicht

“Met 500 LP’skeerde ik weer terugnaar Amsterdam.”

we folders uit, die ik liet maken bijde uitgeverij waar ik werkte. Daarstond een man de hele dag aan hetRank Xerox kopieerapparaat. Ikstopte hem fl. 100,— toe en hij ginggedurende twee dagen ruim vieruur overwerken om zo’n 10.000folders te produceren, die vervol-gens op het kantoor van de Partijvan de Arbeid gesneden werden.De man van de PvdA kreeg een paargrote sigaren van mij. Vervolgenskwam neef Julsing de folders op-halen om ze ’s avonds uit te delen,uiteraard in ruil voor wat muntjes.Posters waren erg ín tijdens de ze-ventiger jaren en na zo’n concertwas ik weken bezig met die dingenin een koker te versturen.

Ik stelde al eerder zo af en toe vande hak op de tak te springen. Ditkomt omdat er zoveel herinnerin-gen bovenkomen. Een anderedeejay kruiste mijn pad en wel ja-ren later. SMC had destijds een ad-vertentie contract lopen bij Free Ra-dio Magazine tegen een voordeligeprijs, per halve pagina. In ruil daar-voor moesten er stukjes verschij-nen over het wel en wee aanboord van de zendschepen. Nuben ik zelf slechts twee keer aan

boord van de Ross Revenge op zee geweest enkon dus onmogelijk op de hoogte zijn van alle ‘ins enouts’. Dankzij de hulp van de schipper werden erschrijvers gevonden die de rubriek ‘Vaar mee metSMC’ maandelijks van informatie gingen voorzien..Deze artikelen waren nogal kritisch hetgeen dewoede van de organisatie opleverde. Echter dank-zij onder meer de fans, die geld betaalden om opeen trip mee te gaan vanuit Nieuwpoort, kon ook detender betaald worden.

In een van de artikelen uit de rubriek ‘Vaar mee metSMC’ werd gewag gemaakt van een deejay die aanboord overtuigd homo was (dacht iedereen). Opeen gegeven moment had de desbetreffende deejaybesloten te trouwen met een vriendinnetje van hem.Deze persoon was echter biseksueel. Dat werd ineen artikel, van een van de redacteuren, uit de doe-ken gedaan. Het vervelende was dat een exem-

plaar van Free Radio Maga-zine in handen kwam vanzijn schoonvader. Briesendbelde hij ‘s zondag morgensop de redactie van het FRMop en kreeg José Herps aande lijn. Vervolgens belde zijmet mij: wie het stukje geschreven had en dat zij een kwadeschoonvader aan de lijn had. Om een lang verhaal kort te ma-ken, de deejay is uiteindelijk toch met haar getrouwd.

Bij onze jaarlijkse bezoekjes aan Malcolm, ofwel Peter Moore inLonden krijgen Hans Knot en ik dit soort verhalen zeer regelma-tig te horen. Uiteraard wel na een aantal glazen witte wijn voorMalcolm. Na een anderhalf uur gaat het vooral over totaaloverspannen deejays, die psychiatrische hulp nodig hebben,aan de drugs zijn, enz enz.

Dan even naar 1981 en het mislukte project van onder meerRadio Paradijs. Na het debacle van zijn station in 1981 ben ik opverzoek van Hans Knot een bezoekje gaan brengen aan Ben

pagina 22: Nog een greep uit de huidige vasteen incidentele medewerkers van Freewave: JanaKnot-Dickscheit, Michel van Hooff, Rob olthof,Bert Bossink, Jan van Heeren, Pim en Hans Knot

“Na anderhalf uur gaathet over totaal over-spannen deejays.”

Peter Moore en Hans (1991)

Naud Nellisse en Douwe Dijkstra


Bode, die destijds in de Hoge Nieuwstraat in DenHaag woonde. Hij had een opname studio voorartiesten en commercials onder de naam ProbeScore. Bij zijn studio was ook vast aanwezig eneFerry en die maakte wat leuke deuntjes op zijnsynthesizer. We spreken nu over de jaren 1983/84. Op een gegeven moment maakte Ferry eenmelodietje op de muziek van Loving Awareness,met een watervalletje en andere natuurgeluidendaarin. Ik vroeg toen aan Ben om een aantal ko-pieën te maken die ik mogelijkerwijs op een para-normaal beurs kon verkopen. Radio Veronica hadin die ja-ren eenp r o -grammagetiteld‘ H e tZwarte Gat’, waarin het ging over paranormaleonderwerpen. Ik heb toen op een door Veronica,onder de naam Paravisie, georganiseerde beurs,een tafeltje gehuurd voor een beurs in de RAI inAmsterdam.

Ik had een tasvol met bandjes en die was ik bin-nen twee uur kwijt. Ik vroeg mij toen af of het nietverstandig zou zijn om zelf dit soort beurzen teorganiseren. Nadat ik dus alle bandjes had ver-kocht, begon ik op die zelfde beurs adressen teverzamelen van alle standhouders. In die tijd hadik net een pc in huis en ik begon die adressen in tekloppen. Elke maand kocht ik een blad op het ge-bied van het paranormale en toen ik na enige tijdruim 200 adressen had, begon ik voor SMC zelfbeurzen te organiseren. Die beurzen waren eengroot succes, zelfs zo’n succes dat de zalenallengs groter en groter werden.

Weer een stap terug en andermaal een deejay.Maar ze had veel meer dan alleen maarpresentatietalent. Op verzoek van FRM ben ik

een keer naar de Valkenboslaan teDen Haag gegaan waar Ellen Kraal(was haar werkelijke naam was)woonde. Samantha was op RadioCaroline te horen en wel ’s nachtsvan 3 uur tot 6 uur waarna de pro-gramma’s van Radio Mi Amigo start-ten. Bij het betreden van de trap werdik getrakteerd op de kreet: “Fuck offPeter”. Bij binnenkomst zag ik dat El-len verwoede pogingen deed PeterChicago, die op haar schoot zat, vanzich los te maken. Ik interviewde haarkort, waarna we naar een lokale pubgingen om wat te drinken en vervol-

gens bij Man San (Chinees aan de Laan vanMeerdervoort) wat te gaan eten. Ellen at niet veeldus Peter at 1 ½ portie. Van het een kwam hetander en zo namen allengs de bezoekjes aanEllen toe. Ik had meerdere kennissen in Den Haagwonen en vaak gingen we met zijn drieën evenuit.

Ellen had het taalgebruik van een bootwerker enin die jaren was ik daarvan zeer gecharmeerd.Ellen blowde wat en dronk tamelijk veel. In dieeerste jaren durfde Ellen nog met het openbaarvervoer en zo inviteerde ik haar eens op eendagje Amsterdam. Ze zou me ’s middags van kan-toor halen. Ik zat toendertijd in een statig pandaan de Tesselschadestraat, achter hetLeidseplein. “Ik moet piesen” zo kondigde ze zich-zelf zeer luid in de gang aan. Gelukkig waren demeeste van mijn collega’s rond dat middaguur alaan het wandelen. In haar huis aan de

Chris Cortez en Hans

Samantha Dubois en Rob

“Ellen had het taalgebruikvan een bootwerker.”


vreemder. Een vriend van mij, TheoTromp, was eens iets met haar gaandrinken in de ‘Lachende Koningin’,een alternatieve pub in Den Haag.Bij sluitingstijd weigerde ze te ver-trekken en het kostte hem fysiekekracht om haar daar weg te krijgen.In de destijds zeer bekende Cap-tains Cabin in Scheveningen mochtze ook niet meer komen omdat zeeens dronken op de tafel is geklom-men en aldaar op de tafel stond teplassen. Die eigenaardigheid had zetrouwens vaak als ze dronken ineen café zat. Samantha was eenbeetje nymfomaan en bij haar thuiswas het een komen en gaan vanmannen, waaronder ik dus. Op eenzaterdag kwam ik bij haar thuis endaar zat een zekere meneer X,welke een zeezender fanclub

leidde. En dan hebben we het niet over de goe-roe uit Groningen.

Die meneer X had op die mid-dag al een paar blikjes Heine-ken achter zijn kiezen enSamantha stelde hem voor eenstickie te roken. Nauwelijks hadhij zijn sigaret opgerookt of hij

stond van de bank op en ging boven op haareikenhouten tafel staan en hield een monoloogvan ruim een uur waarin zijn huwelijk op tamelijknegatieve wijze werd verhaald aan een steedsverbaasder kijkende toeschouwers. En na datuur zakte hij uitgeput op de bank terug. Samanthaen ik droegen hem naar de slaapkamer waar hijkon uitrusten. Zij ging in de keuken wat te etenhalen en ik bezocht even het toilet. Toen ik na

Valkensboslaan was het een komen en gaan vanvogels van divers pluimage. Deejays van piraten-zenders kwamen ook langs.Er werd geblowd en gedron-ken en die combinatie deed El-len geen goed, want ze be-gon zich vreemder te gedra-gen, echter dat valt buiten hetkader van dit verhaal. In dietijd trouwde ze nog met een zekere Ronald, eenheel vriendelijke man, echter dat huwelijk hieldniet lang stand. Kort daarna kreeg ze last van eensoort verlatingsangst, hetgeen door menig man-nelijke bezoeker werd uitgelegd als uitnodigingom te blijven slapen.

Ellen is toen met Ronald nog naar Nieuw Zeelandgeweest en is kort daarna toch weer terugge-keerd naar Nederland.Haar grootmoeder dieonder haar woonde,had de flat nog aan-gehouden. Merkwaar-dig is dat op de laatsteavond voor haar ver-trek zij ging ‘glaasjedraaien’ en uit dat ex-periment kwam uit datze zou terugkeren uitNieuw Zeeland, het-geen geschiedde. Nahaar terugkeer uitNieuw Zeeland werdze helaas steeds

Tom de Munck, WalterSimons, Fergie MacNeal,

Hans Knot (1986)

Hans, kapitein Harteveldt, Joop de Pau, Rudi Kagon (1990)

“Ik zag meneer X op hetdakterras staan en vlieg-

bewegingen maken.”


aan de PrinsHendrikkadete Amster-dam. Daarzat zo’n‘new age’centrum en ikhoefde vol-gens die manniet te adver-teren: erzouden zowel een paarhonderd mankomen opdagen. De eerste beurs werd een flop:zo’n 13 man kwamen. Toen ging ik helemaal opmijn eigen intuïtie af en de beurs op een zondag inhet Dovencentrum in Amsterdam werd door zo’n500 man bezocht. Een enorme kapitaalinjectievoor SMC! De beurzen werden uitgebreid tot onzegrootste: Het Turfschip te Breda, waar we wel120 tafels konden plaatsten en er ruim 1000 manbezoek over de vloer kwam. Na jaren beurzenorganiseren kwamen er meer concurrenten opde markt en in het najaar van 2001 hielden wijonze laatste beurs in Hotel Die Raeckse, waarvroeger ook zeezenderdagen gehouden werden.

Ga je even mee naar 1984? Kort na de terugkeervan Radio Caroline, vanaf het zendschip RossRevenge, kwam er nog een tweede station bij,Laser 558 en dat station was gebaseerd op hetAmerikaanse Top 40 format. Razend populairwerd het, zodra het in de lucht was. De Ameri-kaanse eigenaren waren niet erg op de hoogtevan mogelijke stormen op de Noordzee en datbleek al uit de keuze van het schip. Een beetjeplatbodem, dus een enorm hobbelpaard op zee.

De allereerste uitzendingen via de 730 kHz wa-ren ook geen succes, want er werd gebruik ge-maakt van ballonnen, gevuld met helium waaraande antenne was bevestigd. De meeste tijd vlogendie ballonnen weg, dus in allerijl moest er eenmast komen. Die was van een dusdanig lichte

nauwelijks drie minuten terugkwam zag ik me-neer X op het dakterras staan en met zijn armenvliegbewegingen maken. Zelden ben ik snellernaar voren geschoten om hem van dit dwazeidee af te helpen. Wederom meneer X te slapengelegd. Die middag eindigde voor mij met het in lijn3 persen van meneer X en toen ben ik ook maarnaar huis gegaan. We zien meneer X al zeker 15jaar niet meer op de radiodagen.

E e nkeer isSamanthanog aanb o o r dvan deR o s s

Revenge geweest om programma’s te maken. Datschijnt - het fijne daarvan heb ik nooit gehoord -geen succes te zijn geweest en daarom mochtze nooit meer terugkomen. Korte tijd nadat zeweer terug was in Den Haag heb ik getracht voorhet FRM een interview te maken met haar. Allesstond klaar, inclusief microfoon en taperecorder.Toen, vlak voor het gesprek, belde iemand voorhaar en kort daarop is ze van baan veranderd.Ze kwam te werken in een relaxhuis. Dat relaxhuisbestaat nog steeds en dat wordt gerund dooreen ex-acquisiteur van Radio Noordzee notabene.

Mogen we nog eenkeer terug in de tijd?Maart 1980 werd ik opeen avond gebeld: eenfan meldde dat de MVMi Amigo zinkende was.Inderdaad had ik diemiddag de nood-signalen al gehoord in

de vorm van allerlei codes en bandjes die wer-den gedraaid in plaats van de live programme-ring. Die avond heb ik tot het einde geluisterd.Een zeer dramatisch afscheid. Voor alle fans leekhet of het definitieve afscheid van het fenomeenzeezenders op dat moment toch eindelijk geko-men was. Als ik SMC wilde laten voortbestaan,moest ik andere activiteiten gaan ontplooien, maarwelke? In 1981 werd ik op weg geholpen tot ac-tiviteiten in de, al eerder gememoreerde, para-normale wereld. Later werden die, bij Ben Bodein de studio geproduceerde cassettes, verza-meld tot een cd getiteld Stonehenge en daarvanzijn enige duizenden verkocht!

Mijn allereerste beurs, op dit gebied, werd ge-houden in het gebouw van het vroegere Fantasio

Pim Dikboom wacht op kopers(1991)

Een ballon wordt opgelaten aan boord van de Communicator

“Het leek of het definitieveafscheid van de zee-

zenders gekomen was.”


constructie dat vaak demast naar benedenkwam en men dientenge-volge weer een tijd uit delucht was. Tevens waser een gebrek aan inkom-sten omdat de reclameswegbleven. Op een ge-geven moment zag dekapitein van deCommunicator het nietmeer zitten en besloot dehaven van Harwich bin-nen te varen. Aldus ge-schiedde. Op miracu-leuze wijze wist RayAnderson het schip tekopen en zo ontstond La-ser Hot Hits. Wederom succesvol in de program-mering, maar niet in de reclamevoering. Toen we-derom de mast naar beneden kwam, was Raywanhopig. Maar… er zou redding komen: Neder-landse bingo handelaren onder leiding van de ex-

acquisiteurvan RadioNoordzee,de eigenaarvan eenrelaxhuis inDen Haag.

Deze belde met Ray en die kwam naar Schipholvoor een afspraak. Ellen Kraal was daarbij enmijn persoontje. Wij drieën wisten niet hoe Rayeruit zag. Het vliegtuig uit Londen kwam aan entussen de passagiers stond een wat wereld-vreemd man om zich heen te kijken. “Dat moetRay zijn”, zei Ellen. En inderdaad het was Ray. Debedoeling was dat hij de Communicator voor deNederlandse kust zou parkeren. Tussen de pla-

ten door veel bingo. Ray was enthousiast, maardat werd getemperd toen hij weer thuis was,want de Communicator durfde hij niet voor onzekust te brengen. Helaas…

Ik wil je ook nog vertellen over Leen en Marjo. Dieleerde ik kennen nadat zowel Delmare als SMCwat problemen hadden met het vinden van eengoede schipper en boot voor de tochten naar deMV Mi Amigo en naar de Magdalena en Delmare.Ik belde eens een nummer in Naaldwijk en datbleek Leen Vingerling te zijn. Over en weer be-spraken wij de mogelijkheden tot samenwerking.Echter de MV Magdalena kwam terecht op eenzandbank (andermaal was de Aardappelbult deplek) en op 31 oktober 1979 liep het laatste schipvan Delmare de haven van Stellendam binnen(Johan Rood had genoeg van het schrapen vanmosselen van het schip en ook Radio Capri, eenplannetje van één deejays van Radio Carolinekwam niet van de grond).

Zoals al eerder gesteld kwam in1983 de Ross Revenge voor dekust, bij Queensborough te liggen,en zo ontstond opnieuw behoefteaan boottochten. Ome Fred Bol-land regelde de eerste boottoch-ten met ene Rusty. Hans Knot zoumet een AD- en Volkskrant-verslaggever erbij naar het zend-schip gaan en dat werd een ramp.Dit omdat de ingehuurde schipper,Steve, opeens bang werd op zeeen terugkeerde naar de haven. Inwerkelijkheid was hij nog maar 1mijl van het zendschip verwijderd.Uiteindelijk deed Hans er bijna 90

“Uiteindelijk deed Hanser bijna 90 uur over omhet schip te bereiken.”

Ruud Westbroek en Ruud Doets verhalen over Veronica (1999)

Bob Noakes en Ruud Poeze (persconferentie Caroline Nederland 1998)

uur over om het schip te bereiken.. Er werd weer door mijcontact gezocht met Leen en Marjo en die organisatie die ertoen ontstond was prima. De boottochten verliepen zo voor-spoedig dat de Monique organisatie aan Leen het verzoekdeed om olie, deejays en voedsel mee te nemen. Zoals be-kend zijn de Engelsen niet sterk in het organiseren en duskwam dat alles op Leen zijn schouders terecht.

Via, via hoorde ik dat er behoefte was aan een goede reclame-verkoper. Ik had toevallig een uitnodiging gekregen van mijnoude werkgever Diligentia om een afscheidsreceptie van eencollega van mij bij te wonen. Zo kwam ik in gesprek met Floorvan der Sluis, een verkoper van advertentieruimte in het bladTextilia. Ik vroeg Floor of hij interesse had in verkoop voorRadio Monique. Nee, was het antwoord. Ik heb het al te druk,maar ik heb een kennis: Barry den Hartog genaamd en dieheeft momenteel geen werk. Ik ging toen voor Barry informe-ren of Fred of Gerda interesse hadden. Helaas was Fred nietthuis en kreeg ik te doen met Gerda. Zij had en heeft altijd eenzonnig humeur (maar niet heus). Onnodig te vertellen dat hetgesprek allesbehalve vlot verliep. Gerda wees mij de deur enlater op de avond belde Nico Volker mij op om de zaak weerrecht te breien. Aldus geschiedde. SMC kreeg 1% van deomzet welke Barry binnenhaalde en Barry haalde wat binnenqua contracten. Nu verkoopt hij voor Sky Radio de reclame-zendtijd.

ROB OLTHOF

Begin jaren zestig schreef ik in eenschrift de belangrijkste gebeurtenis-sen uit die tijd op. Belangrijk voor mijwas het gebeuren op de radio en detelevisie en vooral ook het ‘pop’ ge-beuren. Zo vond ik de volgende no-tities terug:28 maart 1964: Radio Caroline be-gint met haar uitzendingen.17 april 1964: The Beatles komen 6juni a.s. in Blokker.28 april 1964: De REM begint pas 1augustus met haar uitzendingen.11 mei 1964: Radio Atlanta is metzijn experimentele uitzendingen be-gonnen.15 mei 1964: Adamo is in het Con-certgebouw.3 juni 1964: Ringo Starr ligt in hetziekenhuis wegens een amandel-aandoening.5 juni 1964: The Beatles zijn van-daag om één uur ’s middags opSchiphol aangekomen. Zij overnach-ten in het Doelenhotel. Vanavondwordt een televisieshow opgeno-men in Treslong in Hillegom. Van-avond een documentaire op de tele-visie over Liverpool (Beatcity) en DDay.6 juni 1964: Grote Dag vandaag: DDay en Beatle Day. Voorts wordtop de televisie het tienjarig bestaanvan Eurovisie herdacht. Vanmorgenmaakten The Beatles een rondvaartdoor de grachten. Tegen één uurworden ze in De Doelen terug-verwacht. Tegen 2.45 uur gingenze op weg voor een optreden inBlokker. Maandagavond wordt hunshow uitgezonden.8 juni 1964: De REM begint vanaf15 augustus uit te zenden. The Beat-les zijn gisteren naar Hongkong ver-trokken. Vanavond zijn The Beat-les op de televisie en wel van halfnegen tot tien minuten na negen


U hebt meegelezen, gekeken, gegluurd en genoten van deherinneringen van Rob Olthof. Van de ‘hak op de tak’ en

typisch Rob, zoals onze gezamenlijke kennis LeenVingerling het beaamde. Maar, Rob is nog niet uitgeschre-ven. In december zal het tweede deel van Rob zijn verhaalvolgen. Dit alles in het kader van 25 jaar Freewave Media

Magazine, Radiodag, SMC en veel meer. (HK)

Bladeren inhet schrift van

Rob Olthof

Congrescentrum Leeuwenhorst in Noordwijkerhout(waar in 1978 Zeezenders 20 werd gehouden)

daag.12 sept 1964: REM heeft hetoptreden van The Rolling Stonesniet uitgezonden omdat het eenjanboel is geworden.15 sept 1964: In de Tweede Ka-mer wordt vandaag weer ge-sproken over toelating reclameop de televisie.16 sept 1964: de Anti REM wetwordt vandaag besproken in deTweede Kamer.18 sept 1964: de Anti REM wetis aangenomen. De koers vanhet aandeel is flink gezakt.22 sept 1964: De Eerste Kamerbehandelt vandaag de Anti REMwet. Het Parool is in hoger be-roep gegaan tegen de weige-

ring van de regering om eenzendvergunning te geven aandie krant, voor het mogen ver-zorgen van commerciële televi-sieuitzendingen.1 oktober 1964: Het Tweedetelevisienet wordt vandaag of-ficieel geopend om acht uur inde avond.7 november 1964: Vandaag deoprichting van de TROS.11 nov 1964: de NCRV bestaat40 jaar.21 nov 1964: Als minister Schol-ten gelijk krijgt, is de REM voor15 december aanstaande weg.2 december 1964: Anti REM

uur).27 juni 1964: Concertgebouw.Eindfinale Phonogram Talenten-jacht. Voorprogramma met 10finalisten waaronder 4 rock androll bands en een imitator confe-rencier André van Duin.15 juli 1964: Volgens de laatsteberichten begint de REM eind julimet haar proefuitzendingen opkanaal 11.26 juli 1964: De REM is in de luchtmet testuitzendingen. (Bedoeldwerd de radio op 214 meter).29 juli 1964: De REM is in delucht 214 meter met Radio Noord-zee. Voorlopig ’s morgens van10.00-12.00 uur en van 17.00-20.00 uur.8 augustus 1964: De RollingStones treden vanavond in hetKurhaus op (er zal een opnamevoor TV Noordzee worden ge-maakt.)11 aug 1964: Vandaag heeft deREM het eerste televisie test-beeld uitgezonden. ’s Avondsmet de auto naar Noordwijk enwij hebben de REM installatiegezien (het REM eiland). Doormiddel van een verrekijker heb iker een foto van gemaakt.5 september 1964: speelfilm opde REM: Sur les troits de Paris.9 sept 1964: Radio Noordzeeheeft veel storing gehad van-


wet aangenomen door EersteKamer.14 dec 1964: De REM is in an-dere handen overgegaan (HighSeas Ltd).16 dec 1964: In Engeland heb-ben ze er twee commerciëlestations bij: Radio Invicta 306meter en Radio City 299 meter.17 dec 1964: De regering heeftvandaag haar slag alsnog ge-slagen. Vanmorgen om zevenuur meldde het ANP via de ra-dio al dat er een politieboot bijhet eiland was aangekomen.Rond half negen was de radio-zender nog uit de lucht. Om 9.00uur begon het programma, maarwerd om 9.09 abrupt afgebro-ken, midden in een zin van deomroeper… jammer. AnnekeGrönloh zou volgen, maar zongniet meer.18 dec 1964: In de buitenlandsepers veel aandacht voor deREM, de REM gaat in ieder gevalin hoger beroep.24 januari 1965: Sir WinstonChurchill is vandaag om 9.00uur (Nederlandse tijd) overle-den. Radio Veronica schakeldemeteen over op ernstige muzieken Radio Caroline bracht eenprachtige necrologie.27 jan 1965: Theo UdenMasman, van het VARA dans-orkest The Ramblers, is overle-den. Een paar maanden gele-


den werkte hij nog voor de REM(op zondagmiddag).15 februari 1965: Nat King Coleoverleden.23 febr 1965: Radio Veronicaontslaat de free lance mede-werkers. Reden? Bezuiniging,want de reclameopbrengstendaalden 15% door de komst vanRadio Noordzee en TV Noord-zee.13 maart 1965: De grote poli-tieke partijen hebben zich uitge-sproken voor het verdwijnenvan Radio Veronica (op de VVDna).13 april 1965: Johnny Hallidayis vandaag in het huwelijk ge-treden met Sylvie Vartan.19 april 1965: Pretty Things tre-den op in Blokker, live op de te-levisie.21 april 1965: 5 jarig bestaanRadio Veronica.3 mei 1965: Hilversum 1 werktop laag vermogen en wel van120 kW naar 10 kW. Oorzaak:de oude zender van 1938 wordtvernieuwd!11 juni1965: In de Noordzeekomt een televisiepiraat te lig-gen: Radio en TV Radex (er isook een radiozender aan boord.Uitzending over 7 weken (op En-geland gericht).24 juni 1965:The Beatles, ZZ

en De Maskers en Toon Her-mans hebben een Edison gekre-gen.28 juni 1965: Radio Carolineversterkt haar zender begin julitot 50 kW.27 juli 1965: De REM installatiemoet worden afgebroken: zoniet dan zal de regering optre-den.30 oktober 1965: Feest, wanthet 40- jarig bestaan van deVARA wordt gevierd.5 november 1965: rustige pi-raat ontdekt op 390 meter, Ra-dio 390 met easy listening mu-ziek.11 nov 1965: er komt nog een

piraat naast Radio Veronica teliggen (ex-personeel van RadioCity). Men hoopt medio decem-ber in de lucht te zijn. Toekom-stige middengolf frequentieHilversum 3 wordt de 240 me-ter in de middengolf.17 nov 1965: Organist en VARAcoryfee Cor Steyn overleden.18 nov 1965: Radio Veronicahad vanmorgen een zender-storing: men kondigde aan datmen om 8.00 uur de ether vooreen tijdje uitging. Om 8.30 wasde storing nog niet verholpen.22 nov 1965: Radio Londonheeft zijn zendvermogen van 25

naar 50 kW gebracht. In Enge-land is er nu een televisiepiraatbijgekomen.25 nov 1965: De plaat ‘Shameand Scandal in the Family’ vanShawn Elliot is in Amerika eendraaiverbod opgelegd.21 december 1965: DaveBerry in Carré.11 januari 1966: Nieuwe piraatontdekt: Radio Scotland. Signaalpiept!20 jan 1966: Radio Caroline vanzijn anker geslagen. De deejaysen bemanning zijn van boord.Een Nederlandse sleepbootprobeert het schip los te trek-ken.21 jan 1966: De Caroline is van-middag weer losgetrokken22 jan 1966 : De Caroline komtwaarschijnlijk naar Nederlandom een inspectie in een droog-dok te ondergaan.29 jan 1966: De Caroline inZaandam aangekomen. Hetschip van Radio Syd komt aan-staande maandag op de plaatsvan de Mi Amigo te liggen.12 februari 1966: testsignaalCaroline is zwak te noemen!14 febr 1966: Radio Caroline ’smiddags om 12.00 uur in deether, nog steeds erg zwak!25 febr 1966: Provo avond inFamos. Ik heb gesproken metRob Stolk.


tie gewezen.23 april 1966: Sinds dinsdag

11.00 uur is Radio Caroline uit-sluitend op de 199 meter te ho-ren. Schandaal van de week:een echtpaar uit Barneveld mag

27 maart 1966: Radio Carolineis sinds vrijdagavond weer uitde ether. Het (Zweedse) schipis lekgeslagen!28 maart 1966: Brief ontvan-gen van Radio London inclusiefeen overzichtskaart van de po-sitie van de voor Engeland uit-zendende schepen. Het schipdat nu nog in Zaandam ligt, keerteerdaags weer terug om de uit-zendingen te hervatten.3 april 1966: Radio Carolineweer in de lucht.8 april 1966: De MV Mi Amigovan Radio Caroline heeft de ha-ven van Zaandam verlaten.18 april 1966: Radio Carolinevanaf de Mi Amigo weer in deether en wel op 259 meter meteen proefuitzending). Ook Ra-dio Caroline vanaf het Zweedseschip is nog in de lucht. In deuitzendingen wordt echtersteeds op de nieuwe frequen-

de kerk niet meer in omdat zijthuis een televisie hebben!26 april 1966: Radio Carolinevanaf de Mi Amigo, ditmaal op253 meter (ook nog op 199 me-ter). Experimentele uitzending!27 april 1966: Het programmavan Radio Caroline op 199 me-ter en 253 meter is gelijk (tot mid-dernacht in de ether).2 mei 1966: Radio Caroline uit-sluitend op 259 meter. De MVCheetah II is weer vertrokkennaar Zweden.7 mei 1966: start nieuwe piraat:Britain Radio op de 227 meter,Radio England 355 meter metproefuitzendingen.14 juni 1966: Sedert enige da-gen wordt Radio London ge-stoord door Radio 270, vanafeen boot voor de kust vanScarborough.

Rob Olthof

Het allernieuwste boek van Hans Knot is verschenen:

De historie van Radio Mi Amigo deel 4"Tack verliest de macht"

In dit deel beschrijft Hans Knot op boeiende wijze degebeurtenissen rondom Radio Mi Amigo in het jaar 1978.Uiteraard rijkelijk geillustreerd met zwart-wit foto’s enkrantenartikelen. Tevens een overzicht van alle Lievelin-gen 1974-1978. Totaal 107 bladzijden. Dit schreef men inde nieuwsgroep erover:

Bij deze hulde aan Hans Knot voor het prettig geschreven boek over Mi Amigo deel 4.Heb het maar in 1 keer uitgelezen, was zo boeiend! Na ruim 25 jaar is de herinneringnog springlevend. Tijdens het lezen beleef je de tijd van weleer.......maar de middengolfis stil. Garbageman©

Je heb gelijk als je schrijft dat de mi-amigo story deel 4 zeer prettig lezen is. Ik hebhet ook in één ruk uitgelezen. Proficiat, Hans. Ik werd er enkele jaartjes jonger van (nietdat ik oud ben hoor). Wery

Het boek kan besteld wordendoor 15,00 euro over te ma-ken op gironummer 2929268ten name van J.A. Knot,Groningen, o.v.v. “MA deel 4”en uw eigen adres. Meer in-formatie: [email protected]


Amsterdam, 25 mei 2003

Let erop dat op uw betaling duidelijk uw naam en adres vermeld staan, anders kunnen wij helaasniets voor u doen. De wet op de privacy verbiedt de (Post)bank namelijk adressen op te geven.

DE ZOMER KOMT ERAAN….EN HET MI AMIGO T-SHIRT OOK!

In een kleine oplage lieten wij dit historische Mi Amigo Tshirt in een goede kwaliteit herdrukken. Voor slechts 12,--

euro incl. verzendkosten maakt u de blits deze zomer.ELKE BESTELLER VAN HET T-SHIRT ONTVANGT ZO-

LANG DE VOORRAAD STREKT een zeezendercassette.

RADIO 192 T SHIRT (18 APRIL, WE KUNNEN HET TOCH PROBEREN?)12,-- euro. 2 t- shirts voor 20,-- euro. SMC kocht de laatste exemplaren op!

Bent u al (proef-) abonnee op het blad FREEWAVE?Voor slechts 10,-- euro krijgt u dit blad een half jaar in de bus

en u ontvangt tevens het jubileumnummer!

Kent u het boek HET LIVERPOOL VAN NEDERLAND vanBert Bossink over de Haagse popgroepen?

Zeer de moeite waard. U kunt dit boek bestellen door 15,--euro over te maken op onze bank rekening ovv Liverpool.

Tenslotte nog een aanbieding:RECORDS AT SEA, THE STORY OF THE ROSS REVENGE:

van vistrawler tot zendschip. Nu slechts 5,-- euro

CD-ROM MET DUIZENDEN FOTO’SVOOR SLECHTS 25,-- euro ( import uit Duitsland)

Freewave Nostalgie | - COLOFON · 2020. 1. 27. · Radio News van de heren Wim Herrebrugh en Dick...

Documents

Transcript of Freewave Nostalgie | - COLOFON · 2020. 1. 27. · Radio News van de heren Wim Herrebrugh en Dick...