Free Your Mind Magazine #4

magazine. nl editie 4FREE YOUR MIND

Interviews:

Decoy, The Vagary en

Dez Maarsen

foto

gr

afi

e: r

eiN

Ko

oYM

aN

22

7 16

10

4

5024

8

52

56

58

62

52

38

46

48

50

51

MODERN WORLDDecoy: geboren uit liefde voor muziek

365 days of artCheck it out!

Instagram around the world: #friendship

iNspiRatiON

In de picture: Rein KooymanThe Style Lion: Liefde voor Vintage

KoolzaadEerlijkheid is voor mietjes

yOuthstyLE On the Cover

Interview: The Vagary Obese vrouwen in latex pakjes

Van kermisattractie tot DJ-sensatieBALLINNN!

DaiLy LiFE?Zo werd BMX-en mijn lifestyle. Interview: Dez Maarsen

Het leven is topsport Vacature via Ginny: Netwerken is het aller belangrijkste!

Thomas Pedroli als:

What's NEXt?Citytriptip: Berlijn

Friday: still a wild night out? Where were we this Festival season?

Bloggin!

Een half jaartje Free Your Mind in vogelvlucht... Nu onze Facebook-pagina’s worden volgegooid met ‘het jaar van Willeke’ en ‘hét 2013 van de overbuurvrouw’ waarin de kerstfoto’s, de verhuizing naar de Nassaulaan en de komst van haar derde mokkel nog eens aan het licht worden gebracht, vonden wij het een goed idee om ook eens terug te bladeren door de tijd. Een half jaartje Free Your Mind in een vogelvlucht.

Na de geweldig leuke berichtjes over de derde editie zaten we na de zomervakantie weer met een bezweet voorhoofd op onze bureaustoelen. ‘What’s next?’ Gelukkig kregen we weer van alle kanten hulp. Samen met tekstschrijvers, grafische vormgevers en andere vrijwilligers hebben we elke bladzijde weer vol gestampt met de leukste artikelen. Dit half jaar leek een succes te worden. We konden zorgeloos achterover gebogen chillen op onze stoelen, broodjes avocado eten en naar Drake luisteren. Wrong guess. We kwamen voor wat gestruggel te staan. We moesten ons paleis aan het Florapark helaas verlaten en we raakten verzeild in een nieuw avontuur: we verhuisden naar de Oerkap.

Dit lijkt natuurlijk ook zo verkeerd nog niet. Terwijl we ploeteren aan een nieuw artikel ondertussen een Loesertje-pizza naar binnen schransen en na een werkdag met een koud glas bier relaxen op het Oerkap terras. Maar nee. In oktober werd het al frisser, de Oerkap maakte zijn laatste zomerdagen en ineens was het over en uit met de pizza’s en het strandleven. Hoewel een enkeling van Free Your Mind nog flink bezig was met het renoveren van ons nieuwe stekkie, waren de anderen alweer in de weer met de normale gang van zaken: het tijdschrift. Met bouwkacheltjes en ingedoken in kleedjes, kruiken en jassen hielden we ons warm.

Af en toe ging ons optimisme eraan verloren en waren we bijna geneigd de titel van het tijdschrift te veranderen in Freeze Your Mind. We hebben gevloekt, we hebben ons kapot gestresst en laptops vlogen af en toe net niet uit het raam. Maar hoe zwaar het soms ook was, wat hebben we gelachen en we kijken terug op een geweldige tijd. Nu zijn we terug, beter dan ooit met een gloedjenieuwe vierde editie.

Like Drake said: We hope you enjoy reading to this magazine half as much as we enjoyed making it for you.

Liefs,Annet, Bryan, Lianne &Sara

19

24

30

36

4

8

14

16

64

66

68

70

64

48

‘Ik heb nog niet eens gegeten’, zegt Beau tegen Huib als ik binnen kom lopen. ‘Waarom niet dan?’ vraagt Huib. ‘Ik ben alleen maar bezig met muziek maken’. Muziek. Misschien wel het belangrijkste in hun levens. Ik sprak Beau, Huib en Yorick over het oprichten van Decoy, een succesvol en vernieuwend feest in Bitterzoet.

Hoe heeft de groep zich gevormd?Huib: ‘Het begon eigenlijk allemaal bij Yorick. Hij werd gevraagd door Bitterzoet’. Yorick: ‘Omdat ik ooit één keer een avond heb gedaan in de Bitterzoet met OH SHIT! Dat was een succes en daardoor kenden ze me. Ze hadden nog een avond in de maand over en vroegen mij of ik wat wilde organiseren. Ik wist dat Huib bezig was met het ontwikkelen van een nieuw concept en Beau met muziek. Dit leek me wel een goede combinatie, ik kon het ten slotte niet in mijn eentje gaan doen. We hebben hiernaast ook onze eigen vormgever, videographers en promoters. Dit waren kennissen van ons die in de loop van tijd goede vrienden zijn geworden’. Beau: ‘Het is voor ons altijd belangrijk geweest om een soort ach-terban te hebben, een team. Iedereen heeft altijd inbreng, helpt mee met promoten en het leuk maken op de avond zelf’.

En er was gelijk een soort Decoy concept of....?Yorick: Ja, ik dacht gelijk in de richting van Bass met een beetje UK Garage, maar nog niet helemaal precies. Onze eerste meeting ooit was in de Burger King en toen waren we het daar wel gelijk over eens.’Beau: ‘In eerste instantie voornamelijk Bass en Future-achtig’. Huib: ‘Eigenlijk is het een beetje organisch gegaan dat we nu wat meer naar oldschool Garage kant zijn gegaan’.Beau: ‘We kenden elkaar niet heel erg goed, maar je gaat toch een soort samenwerking aan. Het voelde een beetje als een pro-jectgroep op school, maar dan officieel. Het heeft echt een vriend-schap opgeleverd’.

Decoy:geboren uit liefde voor muziek

modern world

4 • FREE YOUR MIND 5FREE YOUR MIND •

MODERN WORLD

teKS

t: r

iaN

Ne

bar

ger

fo

tog

ra

fie:

rei

N K

oo

YMa

N

FOtO

gR

aFI

E: D

EcO

Y

Wat waren jullie verwachtingen?Beau: ‘Het was best wel serieus. We moesten echt iets goeds hebben. Maar aan de andere kant ‘boeie’, als het niet goed gaat dan hebben we het geprobeerd’. Huib: ‘Ik had er een klein beetje een hard hoofd in eigenlijk. Vooral toen ik hoorde hoeveel kaarten we moesten verkopen om break-even te draaien, toen werd ik wel even bang. Maar in de praktijk viel dit wel mee’. Yorick: ‘De bezoekersaantallen zijn dan niet eens het belangrijkste, het belangrijkste is dat de sfeer goed is en de bezoekers een leuke avond heb-ben gehad’. Beau: ‘Daar staan we ook voor, we willen nieuwe dingen doen. Ook al kost dit ons veel geld. Daarbij draait het voor een groot deel ook om de muziek’.te draaien, toen werd ik wel even bang.

Is Bitterzoet de perfecte locatie?Yorick: ‘Ja, qua sfeer is het echt top’. Huib: ‘Het heeft een gemoedelijke sfeer: niets moet, alles mag’. Beau: ‘De mensen die daar komen hoeven zich niet te bewijzen. ‘Andere’ mensen worden niet raar aangekeken’.Yorick: ‘Er worden geen mensen geweigerd, maar er komen ook helemaal geen niet-leuke mensen. De Bitterzoet is een echte hiphop-tent, maar dat is voor ons juist een uitda-ging, zo blijft het leuk’.

Jullie komen ook met nieuwe concepten zoals de rave, hoe kwamen jullie hierbij?Yorick: ‘Ik was op een verjaardag van iemand waar ik een meisje sprak die nog een ruimte had waar ze feestjes wilde gaan geven. Dit deden we samen met ‘Makers van mooie dingen’. Beau: ‘Het was een zeer succesvolle avond. De genodigden kregen van op de dag van het feest een telefoonnummer die zij moesten bellen om de locatie te weten te komen’. Yorick: ‘Al de wijnflessen waren leeg en er moesten kratjes bier bijgehaald worden. Dat is wel een goed teken. We hadden ook grote Dj’s. Zelfs Daniel van Guerilla Speakerz kwam nog even langs. En om te bevestigen dat het een ultieme rave was kwam ook de politie nog even een bezoekje brengen. De echte kern was er, maar ook nieuwe gezichten lieten zich zien’.

Die harde kern is vrij groot, merken jullie dat er ook wel echt nieuwe mensen op afkomen?Huib: ‘We hebben inderdaad altijd een vaste groep harde kern en de rest is iedere keer weer anders. We hebben best wel divers publiek’.

Blijven jullie nieuwe dingen doen, naast de reguliere vrijdagavond?Huib: ‘Ja zeker, we willen verder kijken naar wat mogelijk is. De rave heeft in ieder geval bewezen dat het kan. We willen ook festivals gaan doen. Een stage op een festival lijkt ons heel tof.’Beau: ‘Ook willen we naar Londen zelf. We willen onze manier van UK-benaderingen overbrengen’.

Wat zijn jullie SPECIFIEKE kwaliteiten? Hoe word je goed?Beau: ‘Onze kracht is ook dat we een collectief zijn. We hebben allemaal onze eigen kwaliteiten. Huib is de echte kenner, Yorick is onze marketing-held en ik heb ook mijn eigen stijl qua muziek. We hebben ook geen haan-tjes. Dat scheelt’.

Hebben jullie nog tips?Yorick: ‘Gewoon doen. Zorg voor een goed team en wil het niet in je eentje willen doen’. Beau: ‘Ook moet je geduld kunnen hebben. Niet te opdringe-rig zijn’. Yorick: ‘Als je een feest wil organiseren moet je anders zijn. Wees creatief en vernieuwend. Als je iets doet, doe het goed. Niet omdat je geld wil ver-dienen, maar omdat je het leuk vindt en iets leuks wilt brengen’.

NEXT DECOY: 8 februari 2014

Bitterzoet, Amsterdam


MODERN WORLD

Op 1 september 2011 ben ik, Nikki van Oostende, begonnen met mijn 365 days kunstproject. Ik had mezelf voorgenomen gedurende een jaar lang iedere dag een kunstwerkje te maken. Mooi, lelijk, klein, groot, op doek of papier, met potlood of verf, het maakte niet uit wat ik zou maken, àls ik maar iets maakte op een dag.

Emoties uiten via kunst en om te zetten naar iets tastbaars is voor mij therapie. Vanaf jonge leeftijd heb ik geworsteld met terugkerende depressies. Bij aanvang van mijn project had mijn depressieve stoornis zoveel beslag op mijn dagelijks leven gelegd dat ik niet verder kon studeren. Ik nam een time-out om mij volledig te kunnen concentreren op een jaar lang therapie. Het begin van deze rollercoaster ride ging gelijk op met mijn kunstproject...

Gedurende het jaar maakte ik grote levensveranderingen mee die ik allemaal kon gebruiken in mijn kunst. Ik worstelde met mezelf terwijl ik voor het eerst op mezelf ging wonen. Er een bijzondere vriendschap opbloeide tussen mij en de creatieve Rogier Hulst, ging ik vaak naar de psychiater en begon ik met het slikken van medicijnen. Iedere dag uploadde ik mijn werkje op Flickr...

1 .

Ik was tijdens mijn project heel erg zoekende naar mijn eigen stijl. Ik probeerde allerlei verschillende tekenen schildertechnieken uit. Ook meerdere papiersoorten en ondergronden. Van bruin inpakpapier (1) en afgescheurde notitieboekblaadjes tot canvasdoek en de kaft van de bijbel werd gebruikt.


MODERN WORLD

tEks

t &

IllU

stR

atI

Es: N

IkkI

va

N O

Ost

END

E


MODERN WORLD

2 .Eind mei 2012, tijdens de negende maand van mijn project, brak de zwaarste en donkerste periode van mijn leven aan. Mijn beste maatje Rogier, die toentertijd al een aantal weken bij mij in huis verbleef, overleed.

Eventjes twijfelde ik of ik de kracht had door te gaan met mijn 365, maar ik besloot dat ik juist nú dit project meer dan ooit nodig had. Zoveel heftige emoties schreeuwden om eruit geknald te worden met verf op papier. Betere rouwverwer-king is er niet. (2)

2 .

Op het eind van mijn project zie je langzaamaan de donkerte plaatsmaken voor luchtigere kunstwerkjes. De intensieve therapie begon zijn vruchten af te werpen en mede dankzij de komst van mijn inmid-dels echtgenoot in mijn leven, met wie ik nu samen een hele mooie dochter heb, heb ik mijn 365 dagen project positief kunnen afsluiten.Eindelijk licht aan het eind van de tunnel. Het allerlaatste werkje heet dan ook Cocoon Crash.(3)

Ik heb inmiddels mijn weg gevochten uit de depressies en ben erg gelukkig. Tekenen en schilderen ben ik na mijn 365 blijven doen.

‘Life Ain't Ever Been Better Than It Is Now.’

3 .


MODERN WORLD

Serie

Check it out!

Een boek van eigen bodem, door een jong schrijversduo geschreven. Je kunt aan de ene kant beginnen en dan het verhaal lezen vanaf Jan’s perspectief. En Jan is een beetje een sukkel, die het liefst moppert en masturbeert. Wél heeft hij een unieke vriendschap met Renske, die zijn tegenpool is.

Want Renske is altijd aan het feesten, flirten of vrijen (en dat doet ze in detail!). Haar kant kun je lezen als je aan de andere kant van het boek begint, en dat geeft een grappig effect. Allebei beschrijven ze een week in hun leven , in ieder hun eigen schrijfstijl. Een vlot geschreven boek over vriendschap, seks en de liefde. Wat het echt leuk maakt is dat de hoofdpersonen behoorlijk raar zijn, veel fouten maken en dit zonder enige schaamte beschreven wordt. Dus Ja, dit boek moet je lezen!

Ben je het zat om voor de veertigste keer die ene aflevering van Friends te kijken of op ieder

moment van de dag weer dat stomme Facebook te refreshen?

Kun je ieder nummer op je mp3 nu wel dromen? Free Your Mind Magazine comes to the rescue!

Je leest hier alles over de vetste, nieuwste en origineelste websites, films, series en boeken die

onze jonge redacteuren voor jou hebben gerecenseerd!

aMERiCa hORROR stORy

American Horror Story maakt gebruik van verschillende horror locaties en speelt in op de levenden en doden die hiermee in aanraking komen. Elk seizoen heeft zijn eigen verhaallijn en bijbehorende personages. Oftewel geen langdradige uitgemolken verhaallijnen maar gewoon per seizoen een compleet nieuw verhaal. Het eerste seizoen gaat over een heus spookhuis, het tweede seizoen over een gekkenhuis en het derde seizoen gaat over een heksen coven.

In het derde seizoen van AHS nemen we een kijkje in het leven van Zoe, zij ontdekt op gruwelijke wijze dat zij niet zoals andere jongeren is, als gevolg wordt ze door haar moeder naar de ‘Miss Robichaux’s Academy for Exceptional Young Ladies’ gestuurd. Dit is geen gewone school, maar een school die jonge meiden helpt omgaan met hun talenten. Verwacht geen ‘Sabrina the Teenage Witch’ achtige verhaallijn, want het blijft natuurlijk een horror-serie. Verder is het hartstikke tof om de personages van de vorige seizoenen weer in een ‘nieuw’ jasje te zien, zeker kijken dus!

Boek ja/nee

SeriethE East

In deze film van Zal Batmanglij krijgt Sarah (Brit Marling) de opdracht om te infiltreren in een anarchistische groepering genaamd ‘The East’. Doormiddel van anarchistische acties hopen ze deze onrech-tvaardigheden de wereld uit te helpen. Reden genoeg om Sarah undercover te sturen om zo de hele beweging te ontwrichten. Izzy (Ellen Page) verzet zich tegen haar komst, maar Benji (Alexander Skarsgård) stemt in met haar verblijf. Sarah leert gaandeweg de gedachten van ‘The East’ kennen. Als ze zich dan ook nog eens aan-getrokken gaat voelen tot leider Benji vervagen de grenzen tussen haar leven en haar prioriteiten.

‘The East’, zowel film, als groepering, stellen de macht van hooggep-laatste bewindslieden aan de kaak. Ook stelt de film de vraag waar precies de lijn te trekken is tussen activist en terrorist. Een bijzondere kwestie die ‘The East’ boeiend maakt. Ondanks dat gedurende de film niet alle vragen goed beantwoord worden, worden deze wel gesteld en zet het je aan het denken wanneer actie voeren precies te ver gaat.

Film

Boek the casual vacancy

Na haar laatste Harry Potter boek in 2007 heeft J.K. Rowling nog twee totaal verschillende boeken geschreven. The Casual Vacancy (Een Goede Raad) en de detective The Cuckoo’s Calling (Koekoeksjong) onder het alias van Robert Galbraith. De eerste paar hoofdstukken ben je bezig om alle hoofdpersonen te leren kennen, elk volgend hoofdstuk is weer vanuit een andere persoon geschreven en niemand leefde nog lang en gelukkig.

Het verhaal speelt zich af in het fictieve Engelse dorpje Pagford, en het boek opent wanneer er voor het eerst in de geschiedenis van Pagford iets spectaculairs gebeurd als gemeenteraadslid Barry Fairbrother na een hersenbloeding dood neervalt op het parkeerterrein. Barry was in het dorp degene die zich inzette voor de bewoners van achterstandswijk The

Fields, en de nieuwe invulling van Barry’s raadszetel maakt het verschil wat er met deze wijk gaat gebeuren. Omdat iedereen daar een mening over heeft, veranderd die lege raadzetel opeens in de lokale variant van de Iron Throne, en in de competetie die ontstaat komt van iedereen zijn (al dan niet waargebeurde) geheimen en slechte kanten naar boven. Een aantal hoofdpersonen ga je met liefde haten en de sympatiekere zijn zo stom bezig dat je ze wel kan slaan, wat tegen het einde van het boek resulteerd in de dood van twee kinderen. Weg is de ‘het-komt-ondanks-alles-wel-goed’ mentaliteit van de Harry Potter boeken. Lang voor het einde van het boek ben je er al achter dat The Fields helemaal niet het probleem van dit dorp is, en dat het in feite zou opknappen als er eens een pittige natuurramp gebeurde. Een heel goed boek van Rowling, maar als je het uit hebt moet je wel dringend even Comedy Central kijken.

Losjes gebaseerd op de boeken van Tess Gerritsen, maar je hoeft ze niet te kennen om naar deze CSI/thriller/chickflick te kijken. Perfect voor een lui weekend of na een lange werkdag.

Rechercheur Jane Rizolli & patholoog-anatoom Maura Isles lossen moordzaken op voor de politie van Boston, en lijken qua duo nog het meeste op Booth & Brennan uit Bones, met Jane als de no bullshit agent en Maura als de socially awkward superslimme arts.

Door de comedy wordt je af en toe op het verkeerde been gezet als er af en toe echt freaky zaken voorbij komen, zoals ‘De Chirurg’ seriemoordenaar Warren Hoyt, die geobsedeerd is door Jane en zieke psychologische spelletjes met haar probeert te spelen.


MODERN WORLD

tEks

t: a

Nth

ON

Y R

OEM

ERM

aN

N, M

Isc

ha

Ra

ga

s, B

RYa

N O

ttEN

, lIN

Da

hEI

tMa

N, a

NN

Et t

hEI

tMa

N

Rizolli & isLEs

vicentemtnez, fisterra, portugal jilllouparty, DENPASAR, indonesia

lorenastingaciu, bucharest, romania thethought, norway

instagramaround

theworld.

Edition 4. theme: #friendship

MurjANI, Latvia, by borgaa

roseaschebrock, hawaii prilfuentes, philippines

saschebrock, Syracuse NY, USA

estefaniamars, valencia, spainksushalapteva11, DZERZhinsk, russiaolamanolapepsicola, the netherlands

jiorjiageorge, sydney, australia SAUL092, DURBUY, BELGIUM

JAYYRODD08, COLORADO, USA


MODERN WORLD

margo, australia

INSPIRATION

Gewapend met een camera op een festival, een hiphopconcert of in de ongerepte natuur schie-ten alsof zijn leven er vanaf hangt. Dan is fotograaf Rein Kooyman (1992) uit Santpoort in zijn ele-ment. De onlangs geslaagde student van de Fotovakschool Amsterdam heeft de wind in de zeilen nu zijn agenda vol staat met toffe klussen en hij is gestart met een fotografieonderneming. Maar

wie is toch de persoon áchter de lens? Tijd voor een vraaggesprek met de beeldkunstenaar.

‘Toen ik 13 jaar werd, gaf mijn vader me mijn eerste camera. Ik woon in de buurt van een uitgestrekt natuurpark dat ik als decor gebruikte voor mijn eerste foto’s. Kennissen en familie die ze zagen, bleken onder de indruk. Dankzij hun stimulans verdiepte ik me in de technische aspecten van fotograferen en begon ik tijd te besteden aan compositie en licht. Nadat ik de basis onder de knie had, richtte ik me op de creatieve mogelijkheden.’

Dankzij zijn enthousiasme en de karakteristieke zwart-wit portretten die hij maakt, gingen al snel verschillende deuren voor hem open. Zo kreeg hij de kans om te fotograferen op diverse feesten in het Patronaat, zoals Spektrum XL, Dikke Dubstep en Vexed. Dit smaakte al snel naar meer. Sindsdien maakt hij voor de Haarlemse poptempel en o.a. voor online hiphopmagazine House of Hip Hop furore met concertfoto’s en portretten van artiesten.

Inmiddels is Rein als popfotograaf – herkenbaar aan zijn baseballpet en zijn stilistische shots – niet weg te denken uit bekende zalen als Paradiso, Melkweg en de Supperclub. ‘Maar ik focus me niet alleen daar op. Zo maak ik van elke artiest die ik voor mijn lens komt een portret en uiteindelijk wil ik als ik een afwisselende selectie heb daarmee

In de picture: popfotograaf Rein Kooyman/Hip-hop/portret fotograaf/www.reinkooyman.com

exposeren. Ook doe ik regelmatige zakelijke en vrije shoots en andere gave dingen op mijn pad komen.’

Het is dan ook een logische stap dat Rein nu bezig is met zijn fotografiebedrijf. ‘Hoewel ik zonder dank aan het Patronaat en vele anderen, nooit zo ver zou komen, weet ik niet wat ik zonder fotograferen zou moeten. Daarom hoefde ik ook niet na te denken over wat ik na de studie zou gaan doen. Er is niks mooier dan je hobby uitvoeren en steeds nieuwe skills leren terwijl mensen je werk ook nog eens waarderen.’

Of we het hier het genoegen hebben met de nieuwe Anton Corbijn, is een vraag waar Rein zich niet bezig houdt. ‘Op dit moment wil ik zo veel mogelijk nieuwe mensen ontmoeten en ze kennis laten maken met mijn passie voor fotografie. Ook blijf ik me richten op het maken van een veelzijdig port-folio. Het is fijn om van een serieuze hobby je werk te maken, maar mijn focus om dat ene vette moment vast te leggen staat altijd voorop.’


inspirationFO

tOg

Ra

FIE:

Fa

Uv

E BO

Uw

Ma

N

tEks

t: j

OR

Is B

RU

ssEl

FO

tOg

Ra

FIE:

REI

N k

OO

YMa

N

FLATBUSH ZOMBIES

hopsin onyx20 • FREE YOUR MIND 21FREE YOUR MIND •

inspiration

kraantje pappie

waka flocka flame

lil b22 • FREE YOUR MIND 23FREE YOUR MIND •

inspiration

The Style Lion is een online boetiek ontstaan vanuit liefde voor vintage en de ver-veeldheid met alle mooie catwalk kopies van de grote modeketens. Met het kloppend hart in Amsterdam en het kantoor midden in de bossen, staat ze voor vrijheid, het avontuur van ontdekken en het omringen van dat waar je echt van houdt.

Misschien een tikkeltje naïef gelooft The Style Lion in utopia en droomt ze van een wereld waarin iedereen haar creatieve instinct en persoonlijke stijl meer ver-trouwt. Een wereld met een fuck fashion wear what you love mentaliteit. Het klinkt misschien nog wat abstract, maar misschien kun je je vinden in de ervaring van de oprichtster, Leonie de l’Orme.

‘Met een highstreet’ vol met dezelfde kleding verdween de lol en de kick van het vinden van kleding waar ik echt op viel. En hoe leuk het ook is om uren alle rom-melmarkten & kringloopwinkels af te speuren naar een gouden vondst, het is niet altijd even praktisch. Hoe fijn ik het ook vind dat het geen fortuin meer kost om goed gekleed door het leven te gaan en het straatbeeld een steeds visueel aantrekkelijkere plaatje wordt, we zijn het doel van fashion voorbij.’- vertelt Leonie.

The Style Lion wilt de sense terugbrengen in fashion door het makkelijker te maken om kleding te shoppen die minder standaard is en meer persoonlijk. Je vindt er hand picked vintage, maar ook nieuwe items. Simpel vanuit de gedachte ‘Mixing past with present is the future’. De kleding en accessoires worden gepresenteerd in mini collecties, die aansluiten op street style en catwalk waar-door ze goed te combineren zijn met aanwinsten uit jouw garderobe. Aangevuld met eye catchers zoals vintage kaftans, zijde & fluwelen kimono jackets en discopants.

De kleding en accessoires weerspiegelt de persoonlijke stijl van de oprichtster , die ze zelf omschrijft als een mix van killer basics gecombineerd met Californian Love&Peace vibe en Parisian Chic. Dit alles in een moody come as you are way met een flower child’s touch.Dit gevoel is door een team creatieve geesten vastgelegd in de allereerste cam-pagne gefotografeerd in en rondom het magische wit houten huis / kantoor mid-den in het bos. Vertaalt naar een look book dat je mee neemt langs het field of dreams, de city rebels lost in the woods en de magie van de donkere winterdagen. Het gevoel van living in the moment, always on the move. Het dromen, ontdekken en het creëren van jouw wereld…

THESTYLELION

online vintage heaven and killer new clothing

- Het look book & de collectie is online te bewonderen, maar The Style Lion duikt ook af en toe offline op. Benieuwd wan-neer volg ons dan op Facebook of Instagram.

- Al gehoord van Thank God It’s Vintage? Elke vrijdagochtend verschijnt op Facebook een vintage item waarop je kunt bieden. Bied mee en wie weet ga jij er voor een habbekrats het weekend in met een nieuwe vintage aanwinst.

- Nieuwsgierig naar het fenomeen per-soonlijke stijl? Op het blog duiken we hier dieper op in.

- Hou je van schrijven, fotograferen, fil-men… en zie je je talent graag een keer terug in real life, The Style Lion is altijd op zoek naar creatieve geesten, dus schroom je niet om jezelf te introduceren!

Laat je inspireren en ga op zoek naar dat ene item ‘that makes your heart skip a beat.

thestylelion.com


inspiration

MaGaZiNE

foto

gr

afi

e: b

all

iNN

N!

“Tussen de gele bloemen, die er zo vrolijk uitzagen,

lag een lichaam.”

KOOlzaad

Tussen de

gele blo

emen, die

er zo vro

lijk uit

zagen,

lag een

lichaam

Ik stapte van mijn fiets af en bleef besluiteloos op het fietspad staan

Ik knipperde een paar keer met mijn ogen voordat ik accepteerde

dat wat ik zag geen luchtspiegeling was....

Ik schaa

m me ervoor

dat ik

het eige

nlijk n

iet durf

de om pol

shoogte

te

te

gaan n

emen.

Ik fietste altijd langs een koolzaad-veldje. Het lag vlak bij mijn school, vandaar. Het veld was er al zo lang als ik me kon herinneren. Hoe hard het soms ook stormde, de gele bloe-men leek het niet te deren. Op een zonnige lentedag fietste ik als gewoonlijk langs het veldje. Automatisch wendde ik mijn blik van het fietspad af om een blik op de ver-trouwde gele bloemen te werpen. Ik viel bijna van mijn fiets af...

Ik knipperde een paar keer met mijn ogen voordat ik accepteerde dat wat ik zag geen luchtspiegeling was. Tussen de gele bloe-men, die er zo vrolijk uitzagen, lag een lichaam. Ik stapte van mijn fiets af en bleef besluiteloos op het fietspad staan. Ik schaam me ervoor dat ik het eigenlijk niet durfde om polshoogte te gaan nemen. Een automobilist reedt langs me en gooide een paar scheld-woorden naar mijn hoofd. Die eikel had niet eens naar het koolzaadveld gekeken, om nog maar te zwijgen over de persoon die er op het moment in lag. Met wankele benen begaf ik me naar de zij-kant van de weg. De bloemen, nog nat van de douw, maakten vlekken in mijn broekspijpen. De per-soon in het veld bleek een meisje te zijn in een groene jurk en goudblond haar. Ze was heel knap. Wat zou er met haar gebeurd zijn? Misschien was ze wel gewond, of verkracht. Oh help, straks was ze dood. Ik bukte voorover en tikte voor-zichtig tegen haar wang.

‘Hallo? Ben je wakker?’ Haar ogen vlogen open en ik slaakte een erg onmannelijk -ik ben een jongen, moet je weten- kreetje.

‘Mens, ben je niet wijs? Als je als een dooie langs de weg gaat liggen kan je meegeno-men worden hoor! Je hebt geluk dat ik langs-fietste en niet een of andere gestoorde.’

Omdat ik gegeneerd was door mijn niet erg stoere reactie klonk ik kwader dan ik eigenlijk van plan was geweest, maar ik vond wel dat ik gelijk had. Wie gaat er nou aan de kant van de weg liggen, al is het koolzaad nog zo mooi?

‘Oh, sorry dat ik je heb laten schrikken en je ongerust heb gemaakt.’ Met trage bewegin-gen stond het meisje op. Ze was langer dan ik, wat mijn mannelijkheid nog een steek bezorgde.

‘Ik heb dit al een tijd willen doen, zo onverstoorbaar aan de kant van de weg liggen.’ Het kind had een gigantische glimlach op haar gezicht ter-wijl ze die nonsens verkondigde. Toch maakte haar gedrag mij nieuwsgierig.

‘Waarom wilde je dat in hemelsnaam doen?’ zei ik chagrijnig.

Het meisje leek hier even over na te denken. ‘Ik denk dat ik gewoon een keer iets raars wilde doen zonder me druk te maken wat iedereen er wel niet van zou kunnen denken.’ Nu ik naar haar luisterde klonk dat eigen-lijk zo gek nog niet, om voor de kick iets vreemds te doen.

‘Daar zit wel iets in’, zei ik bedachtzaam en na een korte periode van overweging zei ik tenslotte, ‘ik doe mee.’ Daarop ging ik tussen het koolzaad liggen en sloot ik mijn ogen. Ik hoorde het meisje naast mij plaatsnemen. We zeiden niets. Het was moeilijker dan ik dacht, in het koolzaadveld liggen zonder je druk te maken om eventuele voorbijgan-gers. Ik voelde me alsof ik constant bekeken werd. Ik weet niet of het meisje er net zo over dacht, maar de stilte voelde voor mij zeer onge-makkelijk aan.

‘Waarom nu?’ vroeg ik het meisje. ‘Wat bedoel je?’ vroeg ze met een zachte stem, die klonk alsof ze van heel ver weg kwam.

‘Je had dit toch al veel eerder kunnen doen? Waarom nu?’‘Ik vond dat het tijd werd om te doen wat ik zelf wil.’ Ik gluurde vanon-der mijn oogleden naar het meisje. Ze merkte het niet omdat ze haar ogen dicht had.

‘Wat bedoel je met dat het ‘tijd werd’? Ga je verhuizen?’Het bleef een tijdje stil. Ik vroeg me af of ik haar soms beledigd had. Normale meisjes waren toch al veel te gevoelig en dit was helemaal een merkwaardig exemplaar.

‘Je zou het zo kunnen noemen.’ Zei het meisje en na een korte stilte ging ze verder: ‘Ik heb iets zeldzaams opgelopen. Ik zal je niet ver-moeien met de details, maar het komt erop neer dat ik snel dood zal zijn.’

‘Jezus!’ Riep ik uit. ‘Moet jij niet in het ziekenhuis liggen?’ ‘Het ziekenhuis kan pas iets doen als het gebeurt. Zelfs als ze op tijd zullen zijn, zullen ze het proces alleen kunnen vertragen. Dat is vaak nog pijnlijker dan doodgaan zelf, dus ik zie het niet echt zitten.’ Het meisje zag eruit alsof ze over een ander sprak. Drong de ernst van de situatie wel tot haar door?

‘Wanneer gebeurt het dan?’ Het meisje opende haar ogen en ging rechtop zitten. Haar ogen waren zo groen als het gras tussen het kool-zaad. Ze plukte een van de bloemen.

‘Ik vond dat het tijd werd om te doen wat ik

zelf wil.’


inspirationtE

kst:

FEl

INE

vaN

vlI

Et

IllU

stR

atI

Es: s

ask

Ia j

UlI

EttE

‘Ik heb dit al een tijd willen doen, zo onverstoorbaar aan de kant van de weg liggen.’ Het kind had een gigantische glimlach op haar gezicht ter-wijl ze die nonsens verkondigde. Toch maakte haar gedrag mij nieuwsgierig.

‘Waarom wilde je dat in hemelsnaam doen?’ zei ik chagrijnig.

Het meisje leek hier even over na te denken. ‘Ik denk dat ik gewoon een keer iets raars wilde doen zonder me druk te maken wat iedereen er wel niet van zou kunnen denken.’ Nu ik naar haar luisterde klonk dat eigen-lijk zo gek nog niet, om voor de kick iets vreemds te doen.

‘Daar zit wel iets in’, zei ik bedachtzaam en na een korte periode van overweging zei ik tenslotte, ‘ik doe mee.’ Daarop ging ik tussen het koolzaad liggen en sloot ik mijn ogen. Ik hoorde het meisje naast mij plaatsnemen. We zeiden niets. Het was moeilijker dan ik dacht, in het koolzaadveld liggen zonder je druk te maken om eventuele voorbijgan-gers. Ik voelde me alsof ik constant bekeken werd. Ik weet niet of het meisje er net zo over dacht, maar de stilte voelde voor mij zeer onge-makkelijk aan.

‘Waarom nu?’ vroeg ik het meisje. ‘Wat bedoel je?’ vroeg ze met een zachte stem, die klonk alsof ze van heel ver weg kwam.

‘Je had dit toch al veel eerder kunnen doen? Waarom nu?’‘Ik vond dat het tijd werd om te doen wat ik zelf wil.’ Ik gluurde vanon-der mijn oogleden naar het meisje. Ze merkte het niet omdat ze haar ogen dicht had.

‘Wat bedoel je met dat het ‘tijd werd’? Ga je verhuizen?’Het bleef een tijdje stil. Ik vroeg me af of ik haar soms beledigd had. Normale meisjes waren toch al veel te gevoelig en dit was helemaal een merkwaardig exemplaar. ‘Je zou het zo kunnen noemen.’ Zei het meisje en na een korte stilte ging ze verder: ‘Ik heb iets zeldzaams opgelopen. Ik zal je niet ver-moeien met de details, maar het komt erop neer dat ik snel dood zal zijn.’ “Ik huiverde bij het idee dat

ze binnen een paar uur dood zou kunnen zijn.”

‘Jezus!’ Riep ik uit. ‘Moet jij niet in het zieken-huis liggen?’

‘Het ziekenhuis kan pas iets doen als het gebeurt. Zelfs als ze op tijd zullen zijn, zullen ze het proces alleen kunnen vertragen. Dat is vaak nog pijnlijker dan doodgaan zelf, dus ik zie het niet echt zitten.’ Het meisje zag eruit alsof ze over een ander sprak. Drong de ernst van de situatie wel tot haar door? ‘Wanneer gebeurt het dan?’ Het meisje opende haar ogen en ging rechtop zitten. Haar ogen waren zo groen als het gras tus-sen het koolzaad. Ze plukte een van de bloemen.

‘Als ik geluk heb binnen een jaar, als het tegenzit binnen een paar uur. Ze denken dat het bij mij wel een jaar zal duren, omdat ik op mijn situatie na nog redelijk gezond ben, maar niets is zeker.’ Het meisje rook aan het kool-zaad en begon toen de blaadjes er één voor één af te plukken. Ik huiverde bij het idee dat ze binnen een paar uur dood zou kunnen zijn. ‘Wat oneerlijk,’ zei ik met een schorre stem. Het meisje zuchtte.

‘Dat hoor ik wel vaker, maar er is ook een voordeel aan de hele situatie. Ik voelde vroe-ger altijd zo’n druk. Een onzekerheid die me belette om de dingen te doen die ik eigenlijk wilde doen.’ Ik kon me niet voorstellen dat iemand die zo mooi was als zij zich ooit onze-ker had gevoeld.‘Wat wilde je dan eigenlijk doen?’ vroeg ik geïnteresseerd. Het meisje glimlachte.

‘Vreemde dingen, spontane dingen, zoals dit, gewoon in het koolzaad liggen zonder aan de starende blikken van voorbijgangers te den-ken. Of een gesprek aanknopen met een totale vreemdeling en hem uiteindelijk mijn levensverhaal vertellen.’ Ze giechelde en knipoogde naar me. Ik bloosde en keek weg. Het meisje praatte verder alsof ze er niets van gemerkt had.

‘Ik was vroeger zo’n braaf kind dat ik hele-maal niets durfde. En kijk nu eens! Ik heb nota graffiti op de muren van mijn school gespoten, op klaarlichte dag.’‘Stoer,’ zei ik half sarcastisch, half gemeend. Het meisje glimlachte naar me alsof er niets

aan de hand was. Alsof ze niet elk moment dood kon gaan. ‘Wat heb je eigenlijk op die school gekalkt?’ Het meisje giechelde niet meer gewoon, ze kreeg zelfs de slappe lach. Ze leek wel kool-zaad. Er woedde een dodelijke storm, maar toch ging ze niet kapot, bleef ze praten en zelfs lachen.

Ze had een prachtige lach. Mijn hart klopte als een razende en even vroeg ik me af wie van ons twee ook alweer degene was die in levensgevaar verkeerde.

‘Je kent dat ene cliché motto toch wel dat tegenwoordig vanuit iedere straathoek naar je hoofd wordt geslingerd?’ Ik kreunde.

YOLO was een afkorting voor het motto:‘You only live once’, voor het onwaarschijnlijke geval dat je dat nog niet wist.

‘Ach ja, het is wel toepasselijk.’ Het meisje gooide haar inmiddels leeggeplukte koolzaadbloem weg.

‘Dat is precies ik dacht. Eigenlijk wilde ik iets maken om de mensen op school zich mij zullen herinneren. Een soort monument.’ ‘Dat is best wel een YOLO-daad.’ Ze lachte weer.

Ik begon dit meisje steeds sympathieker te vinden, terwijl ik haar maar net had ontmoet. Bij die gedachte moest ik denken aan een oudtante die aan een fatale vorm van kanker had geleden en die ik daarvoor nooit gesproken had. Ik had haar op het laatst ook heel sympathiek gevonden.

Gedragen mensen zich aan hun sterfbed sympathieker dan daar-voor, gewoon omdat het hun laatste kans is? Of is het zo dat perso-nen die dood gaan aardiger gevonden worden door anderen, omdat die anderen geen acht meer slaan op dingen die de persoon ver-keerd heeft gedaan in het verleden?

Dat is wat ik me afvroeg toen ik het meisje met een gouden haarbos vol koolzaadblaadjes naar me lachte. Ik kwam tot de conclusie dat het me niets kon schelen waarom ik haar aardig vond. Ik wist alleen dat ik zonder de dood dit meisje nooit ontmoet zou hebben. In dat geval was ze een onzeker tutje gebleven, een tutje dat er niet eens aan zou denken om haar school onder te kalken.

‘‘Het meisje giechelde niet meer gewoon, ze kreeg zelfs

de slappe lach. Ze leek wel

koolzaad. Er woedde een

dodelijke storm, maar toch ging ze

niet kapot, bleef ze praten en zelfs lachen.

”

“Toch niet YOLO? Het meisje knikte.

Ik sloeg drama-tisch mijn hand

tegen mijn voorhoofd.”

32

inspiration

FREE YOUR MIND •32 • FREE YOUR MIND

Een tutje dat al helemaal nooit van haar leven in het koolzaad zou gaan lig-gen om met een jongen in gesprek te raken die ze niet eens kent. Dat dit wel gebeurd is, is iets waar ik de dood tot op de dag van vandaag dankbaar voor ben.

‘Hoe heet je?’ vroeg ik haar, toen ik besefte dat ik haar naam niet wist. Ze trok een gezicht. ‘Magalie. Vreselijk hè?’ Ben je Frans?’ Magalie kreunde. ‘Nee, mijn moeder heeft een voorkeur voor de Franse taal, ook al spreekt ze geen woord Frans. En hoe heet jij eigenlijk?’ vroeg ze nieuwsgierig. Ik ging zitten -ik had al die tijd nog in het koolzaad gelegen- en staarde met een rooie kop naar de grond.

‘Gerald.’ Zei ik opgelaten. Magalie proestte het uit. ‘Dat is nog erger! Het klinkt als de naam van een oude vent!’ Ik keek boos de andere kant op. ‘Je wordt bedankt.’ Oh, sorry. Jij lachte me tenslotte niet uit.’ Dit gezegd hebbende barstte ze weer in lachen uit. Ik vond het niet erg. Ik zou wel uren naar haar glinsterende groene ogen kunnen blijven kij-ken. Magalie en ik praatten nog een tijdje door. Ik vertelde haar over mijn school, over tennis en al die saaie dingen die samen mijn leven vormden.

Midden in een andere schaterlach hield Magalie hield Magalie plotseling haar adem in.

Ik dacht dat ze een grapje met me uithaalde, totdat ze hard begon te hoesten en vervolgens achterover viel. Haar ogen glansden nog heel even geruststellend toen ze me verschrikt zag kijken, waardoor het leek alsof ze wilde zeggen dat ik me geen zorgen moest maken. Zelfs toen ze op het punt stond om te sterven deed ze nog alsof er niets aan de hand was. Ik denk dat ik toen ik Magalie’s ogen dof en koud zag worden even de weg kwijtgeraakt ben. Ik belde in paniek 112, vastbesloten iemand te redden die niet meer te redden viel. Ik mocht meerijden in de ambulance. Magalie werd herkend in het ziekenhuis. Haar ouders waren ontroostbaar. Ik ben naar haar begrafenis gegaan.

Ik luisterde nauwelijks naar de preek van de dominee, wetend dat Magalie wat er gezegd werd waarschijnlijk bullshit had gevonden. Ik huilde niet, dat had ik immers allang gedaan. In de ambulance, in het ziekenhuis, thuis. Mij maakte het niet uit dat het niet mannelijk was om te huilen. Er zijn belangrij-kere zaken dan dat. Toen iedereen tenslotte rozenblaadjes in de kuil met de doodskist gooide, gooide ik er een hele verzameling koolzaad in, die ik eigenhandig uit het veld had geplukt.

Vandaag is het drie jaar geleden dat Magalie overleed. Voor de derde keer zet ik een bos koolzaad bij haar graf en herinner ik me dat meisje dat ik maar één dag heb gekend, maar een grotere indruk op mij heeft gemaakt dan iemand anders ooit zou kunnen. Elke dag fiets ik langs het koolzaad-veld. Soms stop er ik spontaan met fietsen, om dan bijna van mijn fiets af te vallen, net als op die ene dag. Ik loop naar het veld en ga tussen de gele bloemen liggen. Ik sluit mijn ogen. Op sommige dagen gluur ik vanonder mijn oogleden naar de plek naast me, in de verwachting Magalie te zien.

Ik zie dan helaas geen glanzende groene ogen, maar de ogen van een onbekende. De ogen van de argeloze voorbijganger kijken me bevreemd aan. Weet je wat? Het kan me niets meer schelen.

“Midden in een andere schaterlach hield Magalie plotseling haar adem in.” ‘‘Elke dag

fiets ik langs het koolzaad-

veld. Soms stop er ik spontaan

met fietsen, om dan bijna van mijn fiets

af te vallen, net als op die

ene dag.’’

www.cjghaarlem.nl 088 - 995 84 84Volg ons op: @CJG Haarlem CJG Haarlem

34 • FREE YOUR MIND

Refreshed! - www.stad-haarlem.nlNieuws uit Haarlem, eerlijke recensies van optredens, een overvolle uitgaansagenda en dat allemaal geschre-ven door een redactie bestaande uit Haarlemse jongeren. Kom snel kijken naar de vernieuwde website www.stad-haarlem.nl

Wil je zelf actief worden?Op het gebied van media of heb jij een eigen project dat je wil realiseren neem dan contact op met STAD of stuur een email naar [email protected]

‘Ik had destijds zo eerlijk mogelijk geantwoord, want sociaal wenselijke antwoorden pikken ze

er zo uit, dacht ik naief. Helaas werd deze eerlijkheid niet

gewaardeerd en werd ik vervolgens onderworpen aan een heus

kruisverhoor.’

Eerlijkheid is voor mietjesHet was een helse bevalling, die inschrijfprocedure voor de universiteit. Toen Studielink aangaf dat ik officieel was ingeschreven, sloeg ik uit vreugde een gat in de muur. Eindelijk was er een eind gekomen aan dit bureaucratische circus en kon ik opgelucht aan mijn vakantie beginnen. Maar na twee weken feesten, breien en poezen aaien in het asiel, kreeg ik weer een mail van de universiteit. Mijn inschrijving was nog niet voltooid. Vanwege dit soort mails krijg ik de hele zomer door een reeks hartaanvallen. Ik moest een paar dingen ophelderen over de intakevragenlijst die ik had ingevuld, waarin ik had aangegeven hoeveel tijd ik van plan was te besteden aan mijn studie, werk en hobby’s. Ik had destijds zo eerlijk mogelijk geantwoord, want sociaal wenselijke antwoorden pikken ze er zo uit, dacht ik naief. Helaas werd deze eerlijkheid niet gewaardeerd en werd ik vervol-gens onderworpen aan een heus kruisverhoor.

“Je hebt aangegeven dat je eindexamengemiddelde lager dan een 6,5 is. Is dit echt wat je wilde invullen?”. Mocht ik dan een ander cijfer kiezen? Daarna werd mij verteld dat de 32 uur per week die ik gepland had voor zelfstudie “zorgwekkend weinig was”, vooral voor iemand met zo’n brutaal laag gemiddelde. Ook de 12 uur per week uitgaan, deed bij hen het zweet uitbreken. “Op grond waarvan denk je met deze tijdsinvestering voldoendes te kunnen halen?” Ik zag dat dikke belerende al vingertje voor me, met harige knokkels en vol ouderdomsvlekken. Alsof ik door deze mail meteen mijn hele levensstijl om zou gooien en een kerk in ging vluchten. Ik vroeg aan mijn vriendin, die dezelfde studie ging doen, of zij ook zo’n betutte-lende mail had gekregen. “Nee, want ik heb gelogen. Ik zei dat ik 40 uur per week zou studeren en weinig uitging,” Ze was Pandora’s Doos zelve. Blijkbaar is het niet normaal meer om de waarheid te vertellen. Straks ga je nog zeggen dat je alleen naar de universiteit komt om samen met Roderick en Klaas-Jeroen onder het genot van een pils, snerpende hertjes te versieren.

Maar als ik het eens van de andere kant bekijk. De meneer die deze mail stuurde, weet: mensen liegen. Dat is waar. Of je je vriendin nou vertelt dat ze met dat geblondeerde haar écht niet op Gordon lijkt, of dat je altijd “toevallig” aan de racekak bent wanneer je moeder belt. Iedereen liegt. Dus als een student aangeeft dat hij niet uitgaat, gaat hij in werkelijkheid 12 uur per week uit. En als hij 12 uur per week aangeeft, dan ligt hij nu met alcoholvergiftiging en pleisters over zijn tepels in het ziekenhuis. De maatschappij is zo bekrompen dat je bij een intake of sollicitatie jezelf “beter” moet liegen, voordat je überhaupt een kans krijgt. Ik besloot een vre-selijk beleefde mail terug te sturen, om te laten weten dat ik desnoods minder tijd zou besteden aan mijn werk en hobby’s. Voor mijn studie. De zieke kinderen in het ziekenhuis moesten het maar zonder hun favoriete Cliniclown doen en mijn schaakset bleef onaangeraakt. Een paar uur later stond ik officieel ingeschreven, maar ik verafschuwde mijn eigen slijmerigheid.


inspiration

tEks

t: j

aN

Et l

IE

IllU

stR

atI

E: N

IkkI

va

N O

Ost

END

E

youthstyleOnder jongeren barst het van het talent. Al lijkt het in deze tijd van slechte Youtube filmpjes, talentloze maar steenrijke artiesten en nietszeggende ‘wat zegt de vos’ muziek soms onvindbaar.

Wij zijn op zoek gegaan naar de creatieve jongeren die hard werken om van hun hobby hun baan te maken. En we hebben ze gevonden. Talent bestaat nog en soms is het dichterbij dan je denkt....

ON THE COVER


youthstyleFO

tOg

Ra

FIE:

REI

N k

OO

YMa

N

MO

DEl

lEN

: la

RIs

sa B

RU

IN, j

aN

Et l

IE, j

ON

ath

aN

jO

sEph

tEk

st: l

IaN

NE

vaN

lIE

RO

p, l

aR

Issa

BR

UIN

, ja

NEt

lIE

, jO

Na

tha

N j

OsE

ph

MEt

Da

Nk

aa

N: l

aN

Dg

OED

DU

IN &

kR

UID

ber

g ,

best

kEp

t sE

cR

Et h

aa

RlE

M

Jonathan Joseph is rapper en komt in januari met een EP waarmee hij zijn nieuwe artiestennaam aan de wereld zal introduceren: Dusty. Deze naam wordt volgens de rapper een nieuwe movement. Zijn eerdere benaming ‘Faded’ zal hij wel behouden voor producties. Maar sinds zijn studie op de Herman Brood Academie kreeg hij door zijn ‘vage’ of beter gezegd ‘niet te plaatsen’ sound een hechtere band met de naam Dusty. Mensen om me heen vertelden me dat ze een echt ‘Dusty gevoel’ kregen van mijn muziek.

Als rapper is het van groot belang niet zoals de rest te worden. Ook via de media wordt er vaak gezocht naar talent ‘wat eigenlijk al bestaat’. De Next MC, een talentenjacht van BNN op zoek naar het nieuwe raptalent, vindt Dusty wel een goed platform. Alhoewel het vaak geen rappers zijn met originaliteit. Het programma weet van te voren al heel goed wat zij willen zien en zijn daarom niet op zoek naar degene die juist een andere kant op gaan en iets authentieks tonen op het podium. ‘Het is gelukkig niet zo als Holland In Tha Hood waarbij ze niet serieus worden genomen. Er moeten altijd grappen uitgehaald worden, anders vinden de kijkers het kennelijk niet leuk genoeg.’

Dusty probeert via zijn muziekopleiding alle tips mee te pakken en zo een weg te vinden naar de top. Al lijkt het moeilijk voor de Nederlandse rap-pers om het succes uiteindelijk te vinden. ‘Nederlandstalige rap heeft een kleine kans van slagen in een ander land. Ik wil me niet beperken en ik wil alle kansen pakken. Eerst Nederland, dan Amerika. Waarom ik niet iets ben wat al bestaat? Ik wil de regels niet volgen. Ik ben geen object, ik ben een artiest die 100% zichzelf is.’

‘Ik wil me niet beperken en wil alle kansen pakken’


youthstyle

Larissa Bruin is 24 jaar, afgestudeerd psycholoog en gek op mode. Ze volgt momenteel de opleiding Allroundstyling aan de Akademie Vogue, heeft haar eigen modeblog opgezet: www.fromhatstoheels.com en hoewel ze zich niet zo bezig houdt met de cijfertjes stijgt haar succes met de dag.

‘Ik vind het altijd moeilijk om te omschrijven “hoe groot” mijn succes is’, vertelt ze. ‘Laat ik zeggen dat mijn aantal volgers en fans constant blijft groeien. Ondanks dat ze heel belangrijk zijn, houd ik me niet zo bezig met de cijfertjes. De leuke reacties en mooie ervaringen en ont-moetingen tellen voor mij het meest. Het blijft mij nog regelmatig ver-bazen hoeveel bezoekers ik trek, hoeveel vreemde mensen ik tegenkom die mijn blog kennen en ook de grote namen en merken die mijn blog bereikt.’

Larissa is nu zo’n drie jaar bezig met haar blog. Het eerste jaar deed ze er weinig mee. ‘Uiteindelijk heb ik besloten om echt constructief te gaan bloggen. Ik heb voor mezelf een structuur ingebouwd om het vol te houden. In het begin postte ik minimaal 1x per week en tegen-woordig doe ik het om de dag. Doorzettingsvermogen en toewijding zijn heel belangrijk geweest om te komen waar ik ben, want het opbouwen van een publiek gaat niet van de ene op de andere dag. Het heeft me veel tijd en moeite gekost, maar ik ben super blij dat ik nooit heb opgegeven.’

Tijdens haar opleiding heeft ze veel geleerd over zowel mode als interieur, maar heeft ze ook haar eigen smaak verder kunnen ontdek-ken en ontplooien. ‘Wat ik precies wil gaan doen na mijn opleiding weet ik nog niet zeker. Ik kan hier vele kanten mee op, zoals de styl-ing voor bladen of imagostyling. Maar werken als editor bij een (online) magazine lijkt me ook geweldig.’

Zoals met veel andere spullen is het zo dat kleding op een gegeven moment zijn beste tijd wel gehad heeft, ouderwets wordt en de vuilniszak in verdwijnt ,toch?

‘Nee, dat is niet altijd zo. Wat ik bijvoorbeeld nooit weg zou doen is mijn Louis Vuitton tas en mijn bontjas. Beide zijn trendgevoelig maar tijdloos. Ik weet dat er een goede dag komt waarop ik mijn 50-jarige zelf, of mijn toekomstige kinderen, er blij mee kan maken. Maar ook kledingstukken die van dierbaren zijn geweest, hebben voor altijd een plaatsje in mijn kast.’

‘Laat ik zeggen dat mijn aantal volgers en fans constant blijft groeien. Ondanks dat ze heel belangrijk zijn, houd ik me niet zo bezig met de cijfertjes. De leuke reacties en mooie ervaringen en ontmoetingen tellen voor mij het meest’

volg LARISSA VIA: www.fromhatstoheels.com


youthstyle

Janet Lie is een taalwonder en misschien heb je haar al vaker in ons blad zien staan. Ze is columnist, heeft haar eigen blog en misschien ken je haar wel van de Facebook pagina ‘num-mer 39 met rijst’, waarmee ze racisme naar Aziaten toe onder de aandacht wil brengen.

‘Toen ik het fragment van Gordon op Holland’s Got Talent zag voelde het meteen heel herkenbaar, omdat mensen dit soort opmerkingen ook altijd naar mij maakten’, vertelt ze. Voor wie het allemaal gemist heeft: Gordon heeft een tijdje terug tijdens de talentshow racistische grappen naar het hoofd van de Chinese kandidaat Xiao Wang geslingerd. Janet Lie voelde zich erg ongemakkelijk bij dit stukje televisie. ‘Alsof er wordt bevestigd dat Chinees zijn inderdaad om te lachen is. Het draait allemaal om context. Talentenjachten stonden er al om bekend om mensen af te zeiken die niet konden zingen of enorm naar aandacht hunkerden. Xiao Wang was geen van beide, dus om alsnog de lachers op de hand te krijgen, werd het ene na het andere stereotype over Chinezen op hem afgevuurd. Mensen zei-den dat ik me niet druk moest maken om een grapje. Maar na 20 jaar dit soort ‘grappen’ te horen is het gewoon niet leuk meer. Als ik een euro kreeg voor elke keer dat iemand op straat spleetoog, babi pangang of sambal bij naar mij riep, dan was ik nu steenrijk geweest. In de Aziatische cultuur wordt geleerd om er niet op te reageren en geen problemen te veroorzaken. Doorlopen, negeren en erboven staan. Omdat veel Aziaten conflictvermijdend zijn, wordt aangenomen dat wij ons niet aan dit soort din-gen storen. Maar het tegendeel is waar. En op een gegeven moment moet je wel reageren en voor jezelf opkomen.’

En dat heeft ze gedaan. Ze heeft een Facebook pagina opgericht onder de naam ‘nummer 39 met rijst’, dezelfde zin die Gordon tegen de Chinese kandidaat zei. ‘ Ik wil met mijn platform racisme tegen Aziaten bespreekbaar maken en mensen aanmoedigen om voor zichzelf op te komen. Veel mensen denken dat ik de FB-page Nummer 39 Met Rijst heb opgericht alleen tegen Gordons opmerkingen. Dit is niet zo. Ik had deze naam gekozen, zodat mensen meteen de associatie met stereotypering zouden leggen. Maar mijn FB-page gaat over racisme en vooroordelen tegen Aziaten in het algemeen. Alle vingers wijzen naar Gordon omdat hij ‘betrapt’ werd. Hij is één idioot, maar in Nederland lopen duizenden mensen rond die precies hetzelfde doen als hij. De mensen die hem verdedigden irriteerden mij nog meer. Met reacties als: “Wat zeik je, wat ben je overgevoelig, ga je druk maken om iets anders, ga terug naar je eigen land.” Blijkbaar moeten ‘wij’ accepteren dat er in Nederland alles gezegd mag worden. Maar als vrijheid van meningsuiting echt gewaarborgd moet worden, dan mogen mensen toch juist aangeven als ze iets kwetsend vinden?’

Hoewel er het een en ander naar haar hoofd wordt gegooid, blijft Janet toch sterk in haar schoenen staan en krijgt ze gelukkig ook veel positieve reacties. ‘Vooral van Aziaten. Dat ze zulke ‘grapjes’ altijd negeerden, maar dat het nu genoeg is geweest. De verschillende geluiden uit de Aziatische gemeensc-hap, zoals de FB-page, het optreden bij Pauw en Witteman, de Nummer 39 actie (waar 39 restaurants 39% korting gaven op hun nummer 39) en de opiniestukken van Aziaten in de NRC, Volkskrant en de Metro tonen aan dat het stereotype van de stille, onderdanige Aziaat niet meer geldt.’

What’s Next? Janet heeft haar steentje bijgedragen aan het op gang zetten van een ‘tegenbeweging’ voor de Chinezen. Mijn grootste droom is om journalist te worden. Dat wordt niet makkelijk, want de concurrentie is moordend. Ik ben nu veel bezig met opiniestukken insturen en daarnaast loop ik, als eerstejaars Media en Cultuur-student, een vrijwillige stage bij een nieuw online platform genaamd Phileine Zegt. Mensen die ik bewonder? Ik ben een groot fan van Herman Brusselmans en Dimitri Verhulst. Ik hou van hun absurdistische humor, zwartgalligheid en personages die aan de rand van de maatschappij leven. Of ik ooit een boek uit zal brengen weet ik nog niet. Ik houd het nu nog even bij het schrijven van wat losse ‘flodders’ die op mijn blog verschijnen.’

volg Janet via: www.wobblecat.blogspot.nl

‘Als ik een euro kreeg voor elke keer dat iemand op straat spleetoog, babi pangang of sambal bij naar mij riep, dan was ik nu steenrijk geweest. ’


youthstyle

THEVAGARY‘Er zijn steeds dingen die je weer kunnen verrassen, maar het leukste om te spelen zijn natuurlijk de nieuwe nummers: alsof je nieuwe vrienden maakt.’

The Vagary, betaande uit Thijs Havens , Julien Staartjes, Lukas Verburgt en Bowie Verschuuren is een jong en muzikaal viertal uit Amsterdam. Na de Popronde, een aantal supports voor Pete Doherty en de minuut bij DWDD zitten ze nu aan tafel bij café Helmers in Oud-West, met ons. De bassist Bowie Verschuuren en de drummer Lukas Verburgt vertellen ons het verhaal achter The Vagary, het debuut-album en wat de plannen zijn voor aankomend jaar.

Hoe zijn jullie aan de naam The Vagary gekomen?De naam is het allergrootste mysterie. Toen wij nadachten over onze nieuwe bandnaam hadden we verschillende opties. In een andere band hebben wij ooit een nummer gespeeld met deze titel. Thijs zat in een boek te bladeren en zag het woord, hij wist eerst niet wat het betekende maar vond het meteen gewoon tof klinken.

Je komt het inderdaad vaak tegen als je oude literaire boeken leest. Vagary is een soort van dagdroom: in gedachten verzonken over straat lopen zonder doel…En ja, uiteindelijk is het ook maar een naam. Wie heeft het er nu bijvoorbeeld nog over wat ‘The Rolling Stones’ betekent?

Klein nadeel is wel dat de naam soms niet zo goed wordt uitge-sproken. We hebben al wat mooie dingen voorbij horen komen! Zo stonden wij eens aangekondigd als the Gravery. Dat heeft dan weer andere associaties, zeg maar…

Hoe ontstaat bij jullie een nieuwe song? Thijs (lead zanger van de band) komt meestal met een melodielijn of een tekst. Dat kan al helemaal af, of nog maar een begin zijn. Later maken we dat dan met z’n allen tot een heel nummer. Soms gaat dat in één repetitie, soms doen we er een paar maanden over, soms komt het nooit af…

De teksten staan altijd in het doel van het nummer. Alles staat in dienst van het liedje. Daarom zien wij de zang ook echt als één van de instrumenten.

Wat zijn jullie muzikale invloeden geweest?Alle bandleden hebben een eigen muzieksmaak en stijl en die ver-schilt ook nog wel eens in bepaalde periodes. Je hebt zo je tijdelijke obsessies. Maar er is toch ook wel een zekere overlap; allemaal hebben we een voorliefde voor het klassieke popnummer.

Blijft jullie muziek leuk om te spelen na zoveel keer?Het is altijd leuk om te spelen. Live is je muziek in geen enkele uitvoering hetzelfde: de energie is altijd anders. Als je een nummer vaak speelt ervaar je het na loop van tijd ook anders en ga je het steeds beter spelen. We kunnen onze set natuurlijk inmiddels wel dromen, maar je leert op die manier de nummers ook steeds beter kennen, en wordt je je steeds bewuster van de details. Er zijn steeds dingen die je weer kunnen verrassen, maar het leuk-ste om te spelen zijn natuurlijk de nieuwe nummers: alsof je nieuwe vrienden maakt.

Wat is jullie leukste herinnering aan een optreden?De Uitmarkt waarschijnlijk, dat was echt een tof optreden. Lekker in de zon, goed publiek. Al was het voorprogramma voor Pete Doherty ook heel tof; dat was ons eerste optreden voor een echt groot publiek. Dan merk je: dit is toch wel andere koek. De leukste show was misschien wel een half jaar geleden bij de Ludwig, dat was een heel warm en broeierig optreden, iedereen ging helemaal mee in de muziek, echt een fantastische show. Sexy bijna!

Hoe krijgen jullie lastig publiek los?Dat is soms moeilijk, zeker als je bijvoorbeeld in een voorpro-gramma speelt en mensen je niet zo goed kennen, het publiek is dan vaak afwachtend. In Amsterdam hebben we altijd wel een deel van het publiek dat ons kent, dat onze nummers kent. Dat voelt altijd als een soort thuiswedstrijd, maar als je echt heel ergens anders speelt moet je meer ruimte overbruggen naar de mensen toe. Dan moet je goodwill kweken en je soms een beetje groter voordoen dan je bent. Soms werkt dat niet helemaal. In Zaandam kwam midden in een nummer een stel jonge gasten op hun scoo-ters naar voren die ons begonnen uit te maken voor alles en nog wat. Maar goed, je kunt het natuurlijk niet altijd iedereen naar de zin maken. Dan hebben we ook zoiets van: daar is de uitgang als je het niet tof vindt.

Wat was jouw favoriete gig? Om zelf heen te gaan? Ik denk Tom Petty and the Heartbreakers, ze waren in de Heineken Music Hall. Hoezo die ken je niet, Oh my God?! Moet je zo maar even opzoeken. Arcade Fire was ook heel tof!

Bij wie zouden jullie in het voorprogramma willen staan als je mocht kiezen? Bruce Springsteen. Maar alleen als hij zijn vroegere platen speelt! The Virgins zou ons ook heel erg liggen, maar die zijn alweer uit elkaar, dus dat gaat moeilijk worden.

Met welke andere artiest zouden jullie graag een nummer opnemen?David Bowie in een achtergrondkoor!

Waarom moeten mensen die jullie niet kennen echt eens jullie muziek luisteren?Nou, in het voorjaar komt onze nieuwe plaat uit, een redelijk com-pacte plaat met zo’n tien nummers, en het lijkt volgens ons qua stijl niet op andere platen die wij kennen. We proberen met onze sound een gat op te vullen, en het popnummer nieuw leven in te blazen. Buiten dat: het wordt gewoon een kick-ass plaat!

Random andere vraag als afsluiter: welke super-held zou je willen zijn?Chuck Norris, geen twijfel over mogelijk…


youthstyletE

kst:

Ma

RIO

N M

IN, B

Ow

IE v

ERsc

hU

UR

EN, l

IND

a h

EItM

aN

OBESE VROUWEN IN LATEX PAKJES

De meest gehoorde vraag op een feestje moet toch wel zijn: “wat doe jij?”. Als kinderoppas, studente journalistiek, freelance schrijver en plus size model levert dit altijd een uitleg op die menigeen een wenkbrauw doet optillen.

Met de meeste aandacht voor laatstgenoemde van mijn bezigheden. Het modellenwerk is toch altijd wel een interessant gespreksonderwerp in gezel-schap. Allereerst vallen mensen stil bij de term ‘plus size’. Deze aanduiding van de niche waarin ik mij bevind, zorgt voor een hoop verwarring en leidt steevast tot de verontwaardigde constatering: “Maar jij bent toch niet dik?”

Toen ik op mijn 18e ontdekt werd door een modellenscout werd mij verteld dat ik eerst flink moest afvallen. En zo geschiedde. Met een personal trainer voor dagelijks afbeulen en een eetregime van salade, roggebrood en gerookte kip, presteerde ik het om 15 kilo lichter terug te keren naar mijn agency. Maar het handhaven van mijn nieuwe gewicht was een worsteling en als ik zwichtte voor een smakelijke verleiding betekende dat een extra centimeter op de heupen en dus een afwijzing voor een job. Inmiddels is het twee jaar geleden dat ik het reguliere modellenbestaan verruilde voor de plus size scène. Na vijf jaren van straight size modeling bedacht ik me “who am I kidding?” en beëindigde ik mijn carrière op eigen initiatief....

“De beslissing om het reguliere modellenbestaan in te ruilen voor de plus size scène is een van de beste keuzes die

ik ooit heb gemaakt.”


youthstyletE

kst

EN F

OtO

gR

aFI

E: j

aN

a v

OYv

OD

Ich

Niet veel later ontdekte ik een wereld van modellen met rondingen. Voor mij was het the best of both worlds. Ik kon dus gewoon modellenwerk blijven doen én genieten van het goede leven! Tot dusver had ik bij de term plus size altijd een soort fetischachtig beeld van obese vrouwen in latexkleding. Niets bleek minder waar. Ik ontdekte al snel dateen plussize model geen plus size vrouw is.

Een model wordt bij maat 38 al bij de categorie plus size ingedeeld. In werkelijkheid zijn plus size modellen lang met natuurlijke rondingen en alles dient in proportie te zijn. Om die weelderige proporties in toom te houden is een gezonde levensstijl en regelmatig sporten geen overbodige luxe. Het enige verschil met het straight size model is dat (de meeste) plus size modellen confectiemaat 40-44 hebben in plaats van maat 32-36. De beslissing om het reguliere modellenbestaan in te ruilenvoor de plus size scène is een van de beste keuzes die ik ooit heb gemaakt. Ik kan nu mezelf zijn met mijn natuurlijke postuur en gewicht. Maar dat wil niet zeggen dat ik denigrerend denk over mijn “straight sized” collega’s. Een veel gehoorde slogan is “echte vrouwen hebben rondingen”. Ik ben het hier ontzettend mee oneens.

Echte vrouwen komen voor in alle maten en vormen. Het gaat ervoor mij om dat iedereen het beste uit zichzelf haalt en niet een voor haar onrealistisch beeld nastreeft. Daar licht de kracht van plus size modelling. Het zorgt voor een afwisselender, en daarmee realistischer, beeld van vrouwen. Ik ben daarom voor meer size diversity in de media. Op die manier zien vrouwen dat schoonheid niet alleen is voorbehouden voor meisjes met kledingmaatje petite. Dat beeld zorgt namelijk voor veel onzekerheid onder vrouwen.

Ik geloof dat een slecht zelfbeeld voortkomt uit het verschil tussen wat men is en wat men wil zijn. Mijn boodschap is daarom: ontdek waar jouw kracht ligt en maak dáár gebruik van. Staar je niet blind op iets wat jij niet mooi vindt aan jezelf maar accepteer jezelf.

Dus als ik weer eens op een feestje sta en mijn gezelschap blijkt – net als ik toentertijd – een misplaatst beeld te hebben van het begrip plus size model, dan leg ik hen graag uit wat het in werkelijkheid inhoudt. Ik stuit daarbij vaak op vooroordelen die echt de wereld uit geholpen moeten worden. Bij deze een klein beginnetje…

- Jana

“Een meisje met maat 36 is niet minder mooi dan een

meisje met maat 42. Of andersom.”

Let the race begin! In drie jaar tijd heeft dit DJ duo meer dan 200 gigs verzorgd en hebben ze de strandfeestjes omgeruild voor Paradiso, de Melkweg, Hotel Arena en veel andere te gekke locaties. De opvallende artiestennaam (die geïnspireerd is op een kermisattractie), de blonde haren, de petjes en de overdosis humor geven dit team iets origineels met een eigenzinnige sound. 'We draaien alleen muziek die we zelf tof vinden.' Blijkbaar zijn zij niet de enige twee en wordt er een steeds groter publiek bereikt. De eigen feestjes die ze geven zijn tot op heden een groot succes geweest. Bestel een portie KamelenRace DJ Team voor je feestje en dit duo zal ervoor zorgen dat je de avond, hoeveel liter drank je ook achter je kiezen hebt, toch zal onthouden. 'We zorgen voor een complete line up, de aankleding en we nemen geen genoegen met de makkelijkste weg. Het is elke keer een uitdaging.'

In de toekomst, waar ze nu naartoe werken, willen ze steeds meer eigen feesten gaan doen en hun geografische en praktische grenzen verleggen. Het kan volgens hen nog gekker. 'Wij werken aan de muziek, maar ook aan de ambiance en de volledige ervaring. We willen een goede indruk achterlaten. We zijn nog lang niet uitgedraaid. De Race is pas net begonnen.

volgens mij sta ik op één van jullie foto’s! De meeste mensen kennen BALLINNN’ van één ding: Het rechthoekige kaartje dat ze toegestopt krijgen nadat er een foto van ze is gemaakt tijdens het uitgaan. Via dat kaartje komen ze op een website terecht waarop ze o.a. zichzelf terugvinden. Maar BALLINNN’ is veel meer dan een partypic site... BALLINNN’ is een online lifestyle magazine dat zich focust op jongeren tussen de 18 en 34 jaar. Naast de eerder genoemde partypics ligt de focus op het verspreiden, primeren en creëren van nieuws op het gebied van muziek, fashion en life. Daarnaast is BALLINNN’ een keurmerk. Alles wat op de site verschijnt heeft de BALLINNN'stempel gekregen (het logo) en is dus ‘goedgekeurd’ voor het publiek. De drie pilaren van BALLINNN zijn MUSIC, FASHION en LIFE. In deze drie pilaren verspreiden ze het meeste BALLINNN’ nieuws wat er te vinden is op het web maar creëren ze ook eigen content. Met een team aan freelancers leveren zij zelf opiniestukken, interviews en recensies aan de lezers. Zo heb-ben ze in 2013 het allereerste diepte interview met ‘Waves’ sensatie Mr. Probz gehad en geplaatst, waren ze aanwezig bij concerten van o.a. Wiz Khalifa, J. Cole en Kendrick Lamar en reden ze van festival naar festival om verslag te doen.Ook begint BALLINNN’ langzamerhand een grote teen in de poel die ‘eigen events’ heet te dopen. Waar ze in 2012 al een eigen area hadden op het Outdoor Stereo festival, organiseer-den ze in 2013 een exclusieve luistersessie van MC Fit’s album en hebben ze zichzelf al meerdere keren host mogen noemen van één van de meest succesvolle clubavonden van Nederland: Encore in de Melkweg. Ook als ze niet aan het hosten zijn staan ze wekelijks in de club: Met het BALLINNN’ Feestje Van De Week zetten ze elke week een feestje in de spotlights en helpen zij het uitgaanspubliek van Nederland een beetje wegwijs te maken in de jungle die het uitgaansleven heet. Benieuwd geworden naar BALLINNN’? Herken jij jezelf in de drie pilaren of kan je wel wat guidance gebruiken als het op feestjes kiezen komt? Check dan BALLINNN.COM!


youthstyletE

kst

EN F

OtO

gR

aFI

E:ka

MEl

ENR

ac

E D

j tE

aM

teKS

t eN

fo

tog

ra

fie:

ball

iNN

N!

DAILY LIFEDez Maarsen, 24 jaar en verliefd op zijn kleine fiets. Het begon allemaal toen de vader van een van de een zelfgemaakte ‘ramp’ bouwde. Nu reist hij de hele wereld over, wordt uitgenodigd voor de grootste BMX wedstrijden en of het niet genoeg is probeert hij dit jaar ook nog zijn HBO diploma te bemachtigen. Het lijkt bij Dez allemaal op rolletjes te gaan..

‘BMX’en is een breed overkoepelend begrip’, vertelt hij. ‘Je hebt veel verschillende soorten BMX fietsen, net zoals je verschillende soorten stadsfietsen hebt.’ Het officiële BMX staat voor Bicycle Motor Cross. (Ja, de X staat hierbij voor Cross). Dit gaat vooral om zo snel mogelijk een parcours af te leggen met heuvels en scherpe bochten zoals te zien was bij de Olympische spelen. Het freestyle gedeelte wat Dez doet is echter een geheel andere sport. Binnen BMX Freestyle heb je allemaal verschillende disciplines. Dez richt zich op Flatland. Dit vindt plaats op een verharde en vlakke grond. ‘Vroeger waren er nog geen echte categorieën, maar uiteindelijk is iedereen zich gaan focussen op een discipline. Je hebt meer aanleg voor het een dan voor het andere.’

Vroeger was Dez met zijn vrienden al veel buiten. ‘Het was toen vooral stunten met een normale fiets. Iemands vader uit de straat bouwde een ramp waar we op konden stunten. Op een dag kwam een jongen langs die een BMX bij zich had. Een echte BMX, met van die stepjes aan de zijkant en een stuur dat oneindig kan draaien. Zo’n fiets moest ik ook

hebben. Daar ben ik heel hard voor gaan sparen en op mijn veertiende had ik mijn eerste BMX in de pocket.’ Tijdens een BMX Flatland wedstrijd in de RAI, waar alle internationale toppers aanwezig waren, was Dez er ook. ‘Ik had nog maar net mijn BMX en ik zag gelijk de crème de la crème. Het was een jaarlijks evenement. Dus ik ging met die insteek naar huis dat ik hier volgend jaar echt aan mee wilde doen.’ En zo gezegd, zo gedaan. BMX’en werd zijn lifestyle. Met deze passie reist hij nu de hele wereld over. Amerika, Azië , niets is te ver. ‘Ik vind het heerlijk om het vliegtuig in te stappen. Ik ben altijd onder de mensen. Je krijgt een soort van special tour waar je de mooiste plekken te zien krijgt. Een echte beleving. Het zal nooit een gewenning worden.’

Tijdens een BMX Flatland wedstrijd zijn er weinig verplichtingen. Je bent helemaal vrij in wat je doet. Alles mag, zolang je maar op je fiets bezig bent en met de voeten van de vloer blijft. Dat maakt het soms ook wel heel lastig. Je hebt geen bepaalde richtlijnen. De jury moet alle verschillende stijlen

En zo werd BMX-en mijn lifestyle


daily lifetE

kst:

lIa

NN

E va

N l

IER

Op

FO

tOg

Ra

FIE:

1 t

/M 3

RU

tgER

pa

Ul

4/5

wO

UtE

R v

aN

DER

lIN

DE

‘Ik vind het heerlijk

om het vliegtuig

in te stappen. Ik ben

altijd onder de mensen.

Je krijgt een soort van

special tour waar je de

mooiste plekken te zien krijgt.

Een echte beleving.’

Ik ben het soms ook niet eens met de jury. Dit jaar nog tijdens een battle in Frankrijk dacht ik dat het duidelijk was wie de winnaar was. De een had moeilijkere tricks en meer variatie, maar toch koos het merendeel van de jury voor de ander. En ja, dan ontstaan er soms wel discussies die best wel veel emotie met zich meebrengen. Iedereen traint heel hard, je bent constant bezig jezelf te onderscheiden door originele tricks neer te zetten. Je zag aan deze jongen dat hij dacht: dit slaat toch nergens op? Het is een eigen persoonlijke benadering hoe jij het wil opvatten. Je kunt de volgende keer ook met nieuwe dingen komen of tactischer spelen zodat er bijna geen twijfel over mogelijk is wie de winnaar is. En natuurlijk jezelf voorbereiden op verrassingen!’

Naast de wedstrijden is Dez ook druk bezig met het geven van shows. Hij wordt voor uiteenlopende evenementen geboekt om zijn kunsten te vertonen. ‘Zo was ik laatst de openingsact op het ESG congres, het grootste medisch congres van Europa. Het was geweldig om daar te staan. Er waren ruim 30.000 cardiologen aanwezig en er was een fantastisch decor. Maar ik doe ook een hoop andere dingen. Tijdens Autoloze zondag is het veel kleinschaliger en heb ik meer interactie met jongeren. Ze vinden het al geweldig om op zo’n fiets te zitten en wanneer ik ze wat trucjes kan leren.’ Ook geeft hij demonstraties voor groten merken zoals Red Bull. ‘Er ligt dan ook een flinke voorraad Red Bull blikjes in mijn koelkast!’ lacht hij.

Dez’ carrière gaat met een sneltreinvaart. ‘Het gaat er om hoe snel je het oppakt en of je

er aanleg voor hebt. Het is ook lastig en frustrerend soms. De trucjes komen niet

vanzelf. Soms ben ik een week bezig met het leren van één trucje. Op een gegeven

moment heb je een bepaald pakket aan trucs en bepaalde vaardigheden die je

kan. Je wilt jezelf toch onderscheiden en vernieuwen en

je persoonlijke kenmerk terugzien in de trucs die je doet. Met uiteindelijk het doel om naar uit te kijken: de wedstrijd. Dez is competitief ingesteld, maar tijdens zo’n competitie vind hij het vooral belangrijk om andere mensen te zien die dezelfde passie delen. ‘Het is een soort van bijeenkomst. Je traint samen, je ziet nieuwe dingen en je leert weer van anderen. Ik heb tijdens de wedstrijden veel inspiratie opgedaan en zo kan ik deze winter weer even vooruit met het leren van nieuwe tricks.’

In zijn carrière heeft Dez als BMX-er al heel wat ervaring opgedaan en kijkt vol trots terug naar wat

hij allemaal heeft bereikt. ‘Uitgenodigd worden voor de Rebull Circle of Balance was toch wel de ervaring die me het meest is bijgebleven. Deze wedstrijd is voor mij en alle BMX Flatlanders te vergelijken met de Olympische Spelen. Het zou geweldig zijn als mijn discipline onderdeel zou zijn van de Olympische spelen. Zo krijgt de sport en de atleten de aandacht die ze verdienen. Dat zag je ook met Epke Zonderland. Mensen tonen over het algemeen niet echt interesse in turnen. Alleen bij de Olympische Spelen komt daar vaak die aandacht voor. Dan zie je ook hoeveel moeite het kost om daar te staan. Als je voor Redbull Circle of Balance bent uitgenodigd, dan weet je dat je een naam hebt opgebouwd. Het is een echte beloning.’


daily life

Iedereen heeft een pitstop nodig zo nu en dan. Het leven is een sport. Een topsport. Je moet ervoor trainen en je wordt er, als het even meezit, steeds beter in. Iedereen heeft een bepaald uithoudingsvermogen en we gaan steeds voor nieuwe records, het verleggen van onze grenzen en het ons eigen maken van nieuwe technieken. Voor de één is dat promotie maken, de ander wil zo snel mogelijk een nieuwe partner vinden, en voor weer een ander is dat de beste cijfers van de klas halen. Sommigen willen zoveel mogelijk bed partners als het maar kan en anderen zo voordelig mogelijk boodschappen kunnen doen zonder iedere keer 100 reclame folders door te bladeren.

Soms gaan we weleens de fout in en maken een misstap. Of doen een miskoop. Maar daar leren we van. Dan weten we gewoon, dat als bij de AH iets in de bonus is, het eindelijk hetzelfde geprijsd is als bij de Aldi het hele jaar door. Het proces van trial en error leert ons een hoop; zoals hoe je jezelf het beste kan introduceren bij je nieuwe baan, welke foundation je niet oranje maakt. Wat voor soort broeken je kont het beste doen uit-komen, welke onderbroeken jeuken en bij welk geurtje de vrou-wen aan je vastplakken. Hoe je het best kunt laten blijken dat je het ergens niet mee eens bent zonder ruzie te maken en tot het inzicht komen dat niemand perfect is. Welke mensen het echt met je menen en er altijd voor je zijn en welke leuk zijn voor een avondje stappen.

Op een goede dag weet je dat soort dingen gewoon, steeds een beetje meer. En het mooie is, het stopt nooit. Want precies op het moment dat je denkt dat het is afgelopen, begint er weer iets nieuws. Al is het alleen al weten van welke bloemenzaak de Geraniums het mooist bloeien. Zo mooi, dat je er wel dagelijks achter zou willen zitten. En dat dus ook op een gegeven moment doet.We vallen, we staan op. De levenssprint kan uitputtend zijn. Soms blijven we dan ook gewoon liggen. Soms kan de verzuring zelfs zo heftig zijn, dat men in een zogenaamde depressie of burn-out geraakt. De blessure tijd kan dan aardig hoog oplopen en het herstel is langzaam.

Sex en liefde is onze doping. Dan gaan we als een speer. Die kantoorbaan is opeens zo erg nog niet, sterker nog, je had nooit door dat je zulk leuk werk deed. De grijze Nederlandse lucht is blauwer dan ooit en de regen alleen maar romantisch. Een adempauze zo nu en dan is helemaal geen slecht idee. Tijd om eens naar jezelf te kijken en je prestaties tot nu toe te evalueren. Hoe ben je op dit punt gekomen? Waar liggen jouw krachten? Welke kennis wil je nog vergaren? Welke capaciteiten kun je nog aanleren of verder ontwikkelen? Soms kun je tot de conclusie komen dat je wel over het uithoudingsvermogen beschikt, maar de techniek nog wat te wensen over laat. Of dat dit allemaal wel goed zit, maar dat je gewoon niet de juiste loop-schoenen draagt, waardoor de gewenste vooruitgang belemmerd wordt. Niemand beschikt te allen tijde over én de conditie én de juiste capaciteiten en middelen om de marathon des levens in eén adem uit te lopen.

Zo ook de meisjes op de loopband niet. Geschoeid met te kleine look-a-like Crocs op een snelheid van 11 rennen, gaat geheid mis. In mijn hoofd hoor ik heel ironisch op de achtergrond Herman van Veen’s “rennen, vliegen, vallen, opstaan en weer doorgaan” afspelen. Bij het aanschouwen van zulke ondernemin-gen die gedoemd zijn te mislukken, heb ik grote moeite met het voor me houden van een opmerking die niet geheel in goede aard zou kunnen vallen. Ik besloot wijselijk mijn mond te houden. Wie ben ik om de meisjes te vertellen dat ze niet heel slim bezig waren? Ik ben niet hun personal trainer. Noch in de sportschool, noch in het leven.Wees vooral je eigen coach, dacht ik bij mezelf. Dan weet je zeker dat er iets gebeurt met de input. Al is het vermogen tot zelf-reflectie hierbij wel een vereiste. Elkaars coach zijn kan soms werken, hier en daar wat tips en tricks uitwisselen, maar een ieder weet nog altijd zelf het beste wanneer het lichaam begint tegen te stribbelen. Het leren herkennen en erkennen hiervan zijn onze persoonlijke lessen. Weet waar je grenzen liggen en wat er nodig is om die marathon zo goed mogelijk uit te lopen. En als het echt even te snel voor je gaat, druk dan gewoon eens op die noodknop. Tijd voor een cooldown.

Een ochtendje sporten in een sportschool waar men zich voor minder dan twee tientjes per maand, dag in dag uit, helemaal in het zweet mag werken, bracht me naast transpiratie ook de nodige inspiratie.

Terwijl de pareltjes lichaamsvocht langzaam via mijn slaap naar beneden sijpelden, over mijn wangen en ander heuvelachtig gebied, werden mijn ogen gevangen door twee boven hun kunnen hardlopende meisjes.

Het aanschouwen van deze mislukte hardloopsessie bracht mij tot het volgende inzicht; “Als de loopband te snel voor je gaat, zet hem dan zachter.” Ook wel synoniem voor; als je het allemaal even niet meer aankunt, wees dan

niet bang om eens achterover te leunen, even helemaal niks, even tot je zelf en op adem komen.

topsport


daily lifetE

kst

EN Il

lUst

Ra

tIEs

: stE

pha

NIE

jIl

lklO

kN D

ER l

IND

E

Vacature via Ginny

‘Netwerken is het allerbelangrijkste’

Ginny Ramkisoen is ook wel wat je noemt een alleskunner. Zo heeft zij onder andere vier jaar lang het management van rappers Dio, Sef, Flinke Namen en Gers Pardoel verzorgd, was ze copywri-ter bij de Dj-act ‘Girls Love DJs ‘ en deed ze producties voor het Bacardi huis.Nu verzorgd zij de PR, marketing en productie voor verschillende artiesten én is ze eigenaar van de zeer succesvolle Facebook pagina ‘Vacature via Ginny’.

Al bij binnenkomst blijkt Ginny een sociaal beest te zijn. ‘Ik kom hier bijna elke dag’ zegt ze lacherig over de afgesproken plek als ik een opmerking maak over het feit dat ze iedereen lijkt te kennen. Iets wat niet geheel onbelangrijk is binnen de creatieve sector: sociaal zijn. Zo vertelt ze me dat netwerken een van de belangrijkste dingen is om aan een baan te komen, zeker binnen dit vlak.

Vertel eens, wat heb je voor opleiding gedaan?‘Ik ben begonnen met de opleiding toerisme. Dit was echter geen succes omdat het veel te theoretisch was. Na twee jaar ben ik dan ook overgestapt op modehandel en styling. Dit heb ik afgemaakt en ben bij verschillende kledingwinkels gaan werken. Ook werkte ik een tijdje op een TV-set als kleedster. Dit was niet helemaal mijn wereld omdat het toch een aparte scene is. Iedereen is namelijk met zijn eigen ding bezig en helemaal op zichzelf aangewezen.Toen gooide ik het roer om en ben bij ‘Girls Love DJs’ stage gaan lopen. In die tijd ging dat nog een stuk makkelijker. Deze stage heeft me erg geholpen, mensen beginnen je te zien en als je goed bent rol je vanzelf ergens in.’

Hoe kwam je erbij om de Facebook pagina ‘Vacature via Ginny’ op te starten?‘Ik heb een nogal groot netwerk en kreeg dan ook vaak berichtjes met vacatures van leuke, creatieve bedrijven of ik niet toevallig iemand kende die deze vacature kon opvullen. Er kwamen echter steeds meer mensen en bedrijven dit iets wilde waardoor ik het overzicht kwijtraakte en vergat wie wat wilde. Daarom besloot ik -eigenlijk puur voor mijn vrienden- een Facebook pagina op te richten. Steeds meer mensen begonnen elkaar te taggen en ik kreeg steeds meer likes. Vanaf april is dit uitgegroeid tot 3.090 likes. Iets wat ik totaal niet verwacht had.’

Waarom alleen vacatures binnen de creatieve sector?‘Het is sowieso moeilijk op de banen markt. Maar vooral binnen de creatieve sector. Er wordt veel mond op mond of intern geregeld. Dit komt omdat er geen website is voor álle creatieve vacatures. Wel aparte websites met bijvoorbeeld alleen maar vacatures bin-nen de filmwereld, maar geen overzichtelijke websites met alle vacatures in een. ‘

Hoe kom je aan deze vacatures?‘Deels via het netwerk wat ik heb opgebouwd, maar steeds meer bedrijven die ik niet ken benaderen mij. Dit beperkt zich niet alleen tot de creatieve sector, maar ook bedrijven die een vacature voor bijvoorbeeld een verzekeringsmaatschappij open hebben staan berichten mij. Deze zet ik dan niet op Facebook, want dat is niet de doelgroep.’

Doe je dit puur om de creatieve mens onder ons te helpen of haal je er ook nog winst uit? ‘Ik vraag er geen geld voor en verdien er ook helemaal niets mee. Het ziet er daarom ook niet heel gelikt uit en het is voor de mensen ook duidelijk wat ze moeten doen. Ze hoeven niet via omwegen en verschillende websites aan een e-mailadres te komen. Ik doe het


daily lifete

KSt:

ria

NN

e ba

rg

er, g

iNN

Y r

aM

KiSo

eN

Hoe zie jij de toekomst van de jonge creatieveling?‘Het is natuurlijk een hele lastige tijd, of die crisis voorbij is of niet, maar ik denk dat er op een gegeven moment wel weer ruimte is om mensen aan te nemen. En mensen ook weer een schappelijk bedrag te betalen voor wat ze kunnen. Stel jij bent heel goed in wat je doet, maar ik heb geen budget. Dan is het heel vervelend dat ik jou niet kan betalen. Dan ontstaat er een probleem dat men-sen met veel talent vaak voor minder geld moeten werken, of dat er veel concurrentie ontstaat omdat er wel mensen zijn die voor minder willen werken. Maar ik denk dat het op den duur weer recht getrokken wordt.’

Wat beschouw jij als belangrijkste wil je aan een baan komen?‘Netwerken is heel belangrijk. En misschien nog wel belangrijker: laat je gezicht zien! Ben jij een Dj? Laat je gezicht zien op feesten. Voor een kunstenaar geldt: ga naar exposities! Zorg dat je in de scene waar je bekend wil worden, je gezicht laat zien. Niet alleen met mail. Stel er komt een vacature, maar jij laat nooit ergens je gezicht zien dan denken mensen niet aan je. Ik heb veel vriendin-nen die ook een baan willen en zeggen ‘ ik baal echt dat ik geen netwerk heb’. Het hebben van een groot netwerk wil niet zeggen dat het garant staat voor een baan, want dat is helaas ook niet zo.’

Je bent zelf erg actief binnen de Social Media…‘Ja, heel veel vriendinnen zeggen: ’Ja je zit heel veel op social media.’ Maar als je er veel mee bezig bent maak je een soort brand van jezelf. Ik krijg ook wel eens gratis spullen toegestuurd. Als ik bijvoorbeeld een spijkerbroek op krijg gestuurd trek ik hem aan en zet ik die op de foto. Vervolgens denken mijn volgers: oh, wat een leuke spijkerbroek! Zo werkt het.’

Heb je nog tips?‘Het is belangrijk dat je een goed cv hebt. Geen spelfouten, die zie ik helaas vaak voorbij komen en dan is het voor mij meteen klaar. Een CV moet eruit springen, werk met foto’s van je projecten, van jezelf, en verschillende lettertypes.Minstens zo belangrijk is een goede motivatie, een goede onderbouwing, en niet te simpel als: Ik wil bij jullie werken want jullie bedrijf is cool.Zorg dat je een Linkedin profiel hebt. Hierdoor is het makkelijk voor bedrijven om even naar jou profiel te gaan en te kijken wat je hebt gedaan.Scherm ook je party foto’s van Facebook af. Je werkt waarschijn-lijk nog steeds even goed, maar het wekt geen goede indruk.Ook nog een andere tip: zorg dat je een merk maakt van jezelf. Maak een leuke website, een tumblr bijvoorbeeld. Dat is net iets anders dan een bepaald cv.’

ASK GINNY!Inmiddels zit Vacature via Ginny over de 4000 likes en krijgt Ginny dagelijks nieuwe vacatures binnen..

Er zijn inmiddels al een flink aantal mensen die hun baan via deze pagina hebben gevonden. Dat soort berichten doen haar goed. In tijden als deze een steentje bij kunnen dragen aan de arbeids-markt is een mooi gegeven en ze geniet er met volle teugen van.

Speciaal voor ons heeft Ginny aantal vragen van onze lezers beantwoord:

Suzanne:‘‘Ik heb HBO afgerond en ik kan al een tijdje geen baan vinden. Wat nu? Genoegen nemen met minder? ‘‘

‘Er zijn veel studenten die onlangs zijn afgestudeerd en geen pas-sende baan kunnen vinden. Helaas is dit het resultaat van de crisis en een overvolle banenmarkt. Bedrijven hebben niet de financiële middelen om nieuwe mensen aan te nemen of ze kiezen voor solli-citanten die meer ervaring op de banenmarkt dan wel functie heb-ben. Ook hier geldt, leg uit waarom jij nou juist een frisse wind door het bedrijf kan halen. Je bent net afgestudeerd dus je hebt mis-schien wel een hele andere kijk op de aanpak. Dit kan voor bedrij-ven ook een goede reden zijn om jou aan te nemen. Wat je ook kunt doen is een vrije stage lopen. Dit betekend dat je voor een bepaalde tijd jouw diensten aan een bedrijf uitleent tegen een (sterk) gereduceerd salaris. Als je nog een bijbaan hebt, is dit wellicht een goede kans om toch te laten zien wat je in je mars hebt. Je moet érgens ervaring op doen en je laat aan het betref-fende bedrijf zien dat je je volledig inzet om te leren. Dit kan bij je volgende sollicitatie gunstig van pas komen, doordat zij zien dat je niet bij de pakken neer bent gaan zitten, maar toch hebt besloten om je handen uit de mouwen te steken. Als je geluk hebt, heb je je zo onmisbaar gemaakt tijdens je vrije stage, dat het bedrijf je toch aanneemt na deze periode. Op deze manier heb ik me omgeschoold van de modebranche naar de wereld van muziek en entertainment. Het was even op een houtje bijten en je kunt even niet naar de bioscoop, maar het heeft mij geen windeieren gelegd en ik werk inmiddels nog steeds met veel plezier in deze bedrijfstak.’

- Hoe bereid ik me het beste voor op een sollicitatiegesprek? (Anoniem)

Je kunt je het beste voorbereiden op een sollicitatiegesprek door te oefenen met een vriend of vriendin. Lees je goed in over wat het bedrijf doet en inhoudt. Je wil niet voor verrassin-gen komen te staan als je tijdens een sollicitatie gevraagd wordt wat jij de leukste klant van het bedrijf vindt en je hebt geen idee. Zorg dat je goed gekleed de deur uit gaat, pas je kleding aan op het bedrijf waar je solliciteert. Bij een Hennes & Mauritz ver-wachten ze niet dat je in 3-delig pak aankomt. Voor de dames; draag geen zware make-up, maar hou het naturel. Bereidt je goed voor op de vragen die je kunt verwachten, dan sta je niet voor verrassingen tijdens het gesprek. Vragen die vraag gesteld worden zijn:

* Waarom ben jij het meeste geschikt voor deze baan/ Waarom moeten wij voor jou kiezen?* Wat zijn je sterke/minder sterke punten* Hoe zie jij jezelf over X aantal jaar* Hoe zie jij jezelf binnen het bedrijf over X aantal jaar* Hoe zou jij ... aanpakkenVerder moet je zorgen dat je fris en fruitig bent, scherp en wees niet bang om een grapje te maken.

VRATISLAV:Wordt er anders gekeken naar een CV van iemand met een moeilijke buitenlandse naam?

‘Ikzelf heb een vrij exotische achternaam, 'Ramkisoen', maar het is mij nog nooit gebeurd dat ik hoorde dat hier anders tegenaan werd gekeken op mijn CV.Jouw achternaam definieert niet wat jouw capaciteiten zijn en je moet je daar vooral niet onzeker over voelen. Het belangrijk-ste aan je CV is de werkervaring die je op hebt gedaan. Heb je toch het idee dat jouw achternaam in je nadeel kan werken, wat in de praktijk niet zou mogen, zorg dan dat je CV eruit springt door een fantastische opmaak.

Zoals ik eerder al zei is de banenmarkt momenteel verzadigd en zijn bedrijven in de positie om alleen het beste van het beste eruit te filteren. Zorg daarom dat je eruit springt, laat het bedrijf weten wie jij bent en onderscheidt je van de meute. Wees niet bang om je te laten horen en spontaniteit en zelfver-zekerdheid wordt beloond!’

TRANSACTIE GESLAAGD!

Het blijft een uitdaging om met je huidige saldo het eind van de maand te halen. Je zal het probleem misschien wel ken-nen. Soms gaat het om drie dagen, bij de ander is het geld er al doorheen voordat het de eerste van de maand is. Niet kunnen rondkomen van je geld is erg vervelend en kan veel stress opleveren. ‘Niet uitgeven wat je niet hebt’ is natuurlijk waar, maar soms in de praktijk wat lastiger dan het klinkt.

Veel jongeren moeten rondkomen van een klein budget. Of je nu werkloos of werkend bent, studeert of niet, je kunt ver-strikt raken in je financiële situatie. Geen of een laag inkomen hebben blijft een lastig probleem maar toch zijn er wel enkele handigheidjes om van een klein budget rond te kunnen komen. Budgetteren kun je leren!

Gebruik de mogelijkheden van Internetbankieren:

Het nadeel van je smartphones is natuurlijk dat het abonne-ment en het internet geld kosten. Wel is het een voordeel dat je op elk moment van de dag en na elke aankoop je rekening kan checken, zodat je precies weet hoe je er voor staat. Met internetbankieren kun je diverse alerts instellen. Zo kun je bijvoorbeeld een sms ontvangen als je saldo onder de € 100,- komt.

Je kan het jezelf ook makkelijker maken door de widgets bin-nen internetbankieren te gebruiken. Zo kun je met de app van de Rabobank bekijken hoeveel je hebt uitgegeven binnen verschillende categorieën. Bijna geen geld meer voor bood-schappen maar wel drie keer wezen winkelen deze week? Misschien volgende maand toch geen nieuwe sneakers en dat vest met de kaartjes eraan terugbrengen naar de winkel…

Niet in de min komen:

Pin contant geld voor een bepaalde periode (bepaal het bedrag dat je die week of maand mag uitgeven) en is het op dan is het op.

Het gebruik van je creditcard, een lening afsluiten of voor-schotjes wanneer je geen geld meer hebt, is geen oplos-sing! Dit brengt je later weer in de problemen, je begint je maand namelijk met minder geld en betaalt vaak (veel) rente.


daily life

Een bijbaan vind ik niet erg omdat er tijd aan gespendeerd moet worden, maar ik vind een bijbaan wel erg omdat het extra verantwoordelijkheid betekent en omdat een routine mij gaat vervelen. Het lijkt mij verschrikkelijk om me aan een baan te binden en het liefste ben ik zoals Donald Duck. Donald had elke dag weer een nieuw avontuur en een nieuwe baan. De uitgaves van zijn stripverhalen hadden dan ook de titel ‘Donald Duck als…’ met elke week een nieuw beroep achter de als.

Thomas Pedroli als brandweerman. Thomas Pedroli als putjesschepper. Thomas Pedroli als sneeuwschuiver. Dit lijkt mij dan ook de ideale wereld. Een werkweek waarin elke arbeider iedere dag weer iemand anders is. Maakt niet uit wie je bent zolang je niet meer leerplichtig bent of je botten te oud zijn om nog te kunnen functioneren. Een diploma heb je ook niet nodig. Op deze manier gaat niemand zich ooit vervelen en wordt niemand ooit ergens goed in.

’Ook hoef ik mij niet druk te

maken om een routine die gaat

vervelen. Er zijn namelijk

genoeg verschillende klussen

en ik wil ze een voor een

uitproberen. Voor een dagje

dan.’

Dit lost meteen een hoop problemen op. Er zal geen oorlog meer zijn. Welk land kan nog vechten als elk persoon maar een dag soldaat is geweest. Iedereen is aan elkaar gewaagd, waardoor er geen hiërarchie in het leger ontstaat. Daarnaast heeft iedereen de discipline verloren om al te lang oorlog te voeren. Na een week of twee lijkt het toch te veel op routine.

Daarnaast zal het aantal depressies ook dalen omdat niemand meer het idee heeft dat zijn leven in een sleur zit. Door de willekeur in machtsposities is racisme ook verdwenen. Het onderdrukte ras van vandaag heerst morgen over de wereld. Tenslotte zal er geen langdurige werkloosheid zijn. Als ik namelijk in een week tegelzetter, professioneel muzikant, leraar, minister president en zelfstandige in de entertainmentindustrie ben geweest, ben ik kapot. Dan mag iemand anders wel een week mijn baantje(s) hebben en lig ik wel constant op de bank.

Jammer genoeg staan de regels van de werkweek al honderden jaren, als het niet duizenden zijn, vast. Ik denk ook niet dat mijn voorstel daar veel aan zal veranderen. Toch heb ik een jaar geleden iets vergelijkbaars gevonden: het studentenuitzendbureau. Ik hoef alleen maar mijn vrije dagen in te plannen en dan bellen de mensen van het uitzendbureau of ik wil werken. Verantwoordelijkheden heb ik niet omdat ik niet verplicht ben om een minimum aantal uren in de maand te werken. Als ik gebeld word voor een klus kan ik net zo goed zeggen: “Nee dank je, vandaag kan ik niet. Ik ben namelijk druk bezig met het plukken van de dag.”

Ook hoef ik mij niet druk te maken om een routine die gaat vervelen. Er zijn namelijk genoeg verschillende klussen en ik wil ze een voor een uitproberen. Voor een dagje dan.

Thomas Pedroli als afwasser. Thomas Pedroli als verhuizer. Thomas Pedroli als flexwerker.

Thomas Pedroli als:…

‘Het lijkt mij verschrikkelijk om

me aan een baan te binden en het

liefste ben ik zoals Donald Duck.

Donald had elke dag weer een

nieuw avontuur en een nieuwe

baan.’

WHAT’S NEXT?


what's next?tE

kst:

th

OM

as

pED

RO

lI

RetourtjeBerlijn

Nightlife

Badeshiff

Het imago van Berlijn is sinds een aantal jaar omgetoverd tot dat van een culturele en inspirerende bestemming voor jongere mensen. De stad van de studenten, technoclubs, graffiti, stadsparken en een stad met historie. Bij deze een aantal tips om Berlijn als local te leren kennen.

FietsenBerlijn is fietsvriendelijker dan Amsterdam. Een fiets is aan te raden doordat de bezienswaardigheden ver uit elkaar liggen. Ook zie je meer als je fietst en kom je onderweg leuke buurten tegen. Een fiets is ook heel handig als je uit wilt gaan of ’s avonds uit eten wil in een andere buurt.

UitgaanWie van techno houdt, is in Berlijn in de hemel. Het uitgaan van Berlijn is beroemd en berucht onder andere omdat er van don-derdag tot en met zondag geen eindtijden zijn. De clubs zijn open totdat de mensen weggaan. Berghain is de beroemdste club van Berlijn, maar heeft een streng deurbeleid. Mocht je hier toch heen willen, is zaterdagmiddag rond een uurtje of drie een aanrader. De club is dag en nacht open, dus je kunt het gemakkelijk ’s middags proberen. Op de populaire uitgaanstijden is het deurbeleid strenger, maar zeker niet onmogelijk. Trésor is minder streng en daardoor erg aan te raden. In deze technoloods beleef je een memorabele avond waar alleen de mensen die erbij waren iets over kunnen vertellen. In de clubs mogen namelijk geen foto’s of filmpjes worden gemaakt om de exclusiviteit te behouden. Club Visionare ligt naast Badeschiff en is een vlot met een dj. Dit is een hele leuke club, ook zonder eindtijd. Toen ik er was hoefde ik geen entree te betalen, maar betaal je iets meer voor een drankje als bijdrage aan de DJ. Ook deze plek moet je weten, je fietst er zo langs als je van niks weet. Kater Holzig is een andere club die erg de moeite waard is. Over het algemeen is het ook leuk om aan een Berlijner te vragen waar hij heen gaat, de locals komen vaak zelf met de leukste tips.

BadeschiffDit is één van de leukste plekken van Berlijn. Midden op een industrieterrein, dat doet denken aan de Amsterdamse NDSM

werf, doemt opeens een stadsstrand op aan de Spree. Midden in de Spree ligt een lichtblauw zwembad.

Je kunt voor drie euro zwemmen en de hele dag relaxen in een strandstoeltje bij de bar. Na het uitgaan zin in een frisse duik? Vanaf Club Visionare kun je zo doorlopen naar Badeschiff.

PrinzessinnengartenDit tuintje ligt midden in Berlijn. Aan de lange biertafels onder de bomen kun je wat drinken of een zelfgebakken pizza eten. In de tuin worden kruiden en groenten verbouwd die voor het eten worden gebruikt. De bar is een container, net zoals de keuken. Er is gezorgd voor gekleurde lampjes en ’s zomers is er een kampvuur. Op zomeravonden verzamelen de hippe Berlijnse studenten zich hier om Club Mate te drinken.

Kasteel De Drie GraefjesDit prachtige kasteel heeft een café, restaurant en een open-lucht bioscoop. In de zomer staan er in de kasteeltuin rijen met klapstoeltjes en kun je hier de film kijken. Ook is het leuk om wat in het café te drinken, de drankjes zijn er niet erg prijzig. Het is een mooie beleving om midden in een woonwijk een landgoed te bezoeken.

East Side GalleryDit is een klassieke bezienswaardigheid. Op de muur zijn kunst-werken gemaakt van graffiti. De muur staat in de wijk Kreuzberg en op mooie zomeravonden verzamelen jongeren zich op het grasveld aan de Spree ( wat voor de muur ligt) om wat te drinken,muziek te maken en gaan erna uit te gaan. Dit is echt een aanrader! Haal wat biertjes in de supermarkt en ga relaxen op het grasveld aan het water. In Berlijn mag je namelijk legaal alcohol op straat drinken. Het uitgaansgebied waar je hierna heen kunt gaan ligt voornamelijk in de wijk Kreuzberg.

VerblijfHet allerleukste is om in een hostel te verblijven. Dit heeft een aantal voordelen. In een hostel ontmoet je andere reizigers, je krijgt leuke inside tips van de medewerkers en bovendien is het erg goedkoop voor de goede locaties. Ik sliep in 36 Rooms, een hostel aan het park en midden in de wijk Kreuzberg. Alle hostels in deze wijk zijn over het algemeen aan te raden vanwege de locatie in de studentenwijk.


what's next?tE

kst:

QU

IRIE

N k

laR

ENBE

Ek F

OtO

gR

aFI

E: R

Ow

aN

vEl

lIN

ga

schoolfeesten&

saMBuCaKONiJNen

Zo’n drie jaar geleden stapte ik in een wereld waarvan mijn ouders lie-ver niet wilden dat ik deze ooit zou betreden. Alsof ik de gifrode appel plukte uit de boom van het heilig-land. Mensen wilde me van alle kanten waarschuwen. Op school werden er duffe voorlichtingen gegeven. Slechte PowerPoints waarbij het appeltjesgroene letter-type Comic Sans MS verdronk in de vuurrode achtergrond met een stan-daard ‘type in: dronken man’ plaatje van Google rechts onderin het scherm. ‘Hallo, mijn naam is Roderick en ik kom jullie vandaag iets vertellen over jongeren, geslachtsgemeen-schap, roken en alcohol.’ Je zag aan deze Roderick dat hij die ochtend liever met zijn vrouw een after sex sigaret rookte en croissantjes wilde eten dan dat hij hier voor een klas brugklasgladiolen stond die al van hun stoelen schoten bij het woord ‘condoom’.

Mijn ouders waren altijd, samen met de ouders van mijn beste vriendin en daar ook weer de vrienden van, altijd oplet-tend wanneer ik met haar naar het schoolfeest zou vertrekken. Heel het dorp was een roddelend gat. Eén verkeerde beweging en onze middelbare schooltijd was voorgoed veranderd in een kostschool. Zo werd de Apfelkorn begraven onder de struiken achter de kerk en wanneer er ook maar één auto voorbijkwam waren we geneigd de fles de berm in te gooien. Drinken was een grote risk. Ik was altijd jaloers op andere vriendinnen die thuis met hun ouders zo af en toe een rosébiertje mochten nuttigen. ‘Uiteindelijk neigen ze er toch wel naar en kun je ze het maar beter laten proberen.’ Ik weet niet of het, nu drie jaar verder, anders zou zijn voor mij. Ik denk dat voor veel negentienjarige de kick er eenmaal af is. Ouders hebben het opgegeven, ze laten je gaan en kopen met sinterklaas katershotjes voor je met extra veel vitaminen. Voor de grap. Als in: ‘kijk, het is me nooit echt gelukt om je naar me te laten luisteren. Maar hier, nog wat vitaminen. Denk aan je nieren.’‘Nu de regering toch in gaat zien dat Roderick’s voorlichtin-gen en waarschuwende ouders niet de oplossing zijn, gaat de alcoholgrens naar achttien plus. Ik ben eigenlijk best benieuwd waar dit toe gaat leiden.’

Appelhof en Renesse gaan sowieso failliet, schoolfeesten worden, tenzij er gratis eten is, niet meer bezocht en vaders drankkast wordt verwisseld met flessen cranberrysiroop. Because we all know: no great story starts with a salad. Maar aan de andere kant. Laat ze nog maar twee jaar thuis bij de ouders rosé-biertjes proeven. Uiteindelijk is de lol er wel weer vanaf. De spanning is voorbij. Ouders zullen je laten gaan en als een verstandig en wijs persoon stap je die wereld in. Laat 2014 maar beginnen. Een wijze les? Val niet in de sloot, ga niet met vreemde mensen naar huis, koop van die oordopjes als je weet dat je de hele avond bij de boxen staat en probeer eens wat avondjes nuchter. Een IceTea smaakt zo verkeerd nog niet. Verder zijn er altijd nog smerige huis-feestjes waar je je ID thuis kunt laten. Om er nog even een lekker lopende slogan in te gooien: Ga het leven vieren, maar inderdaad, denk ook eens aan je lever en nieren.

‘Nu de regering toch in gaat zien dat Roderick’s voorlichtin-gen en waarschuwende ouders niet de oplossing zijn, gaat de alcoholgrens naar achttien plus. Ik ben eigenlijk best benieuwd waar dit toe gaat leiden.’

‘Because we all know: no great story starts with a salad.’ ’

FRIDAY.stiLL. a . WiLD . Night?

Sinds 1 januari mag er onder de 18 geen druppel alcohol meer in. Logisch of rellen? Vallen de avondjes uit in duigen of zijn er nog wat alternatieven te bedenken?Kortom, eens of oneens?

Rick (16) & Roxanne (18)Rick: ‘Oneens. Ze hadden het gelijk op het begin moeten doen. Want je kunt nu niet tegen jongeren van 16 en 17 jaar zeggen dat ze niet meer mogen drinken of ze laten stoppen met drinken. Dat gaat heel moeilijk. Ik ben zelf op mijn zestiende begonnen met het drinken van alcohol. Een alternatief zou kunnen zijn dat ze meer FRIS feesten moeten geven. Dat zijn feestjes waar er geen alcohol geschonken wordt, maar uitein-delijk komen de jongeren toch wel aan alcohol.’Roxanne: ‘Ik denk dat ze gewoon van die zestien plus kroegjes moeten opzetten en daar feesten moeten geven.’

Wouter (24)‘Eens Ik werk in de gezondheidszorg en je ziet wel dat alcoholgebruik, en zeker onder jongeren, invloed heeft op hun hersenen. Het verschilt natuurlijk wel per jongeren en de hoeveelheid die ze drinken. Ik denk wel dat wanneer je achttien bent je er wat verstandiger mee om kunt gaan en dat het voor je lichaam beter is. Zelf was ik wel zestien toen ik begon, maar gewoon omdat het toen al legaal was voor mij. Feesten en kroegen zullen wel onder het alcoholverbod gaan lijden, ook omdat er heel veel dingen stiekem zullen gebeuren. Een alternatief? Lekker naar de film!’

Juliët (21) ‘Ik ben het er mee eens. Als je het naar zestien doet dan beginnen ze al te drinken op hun veertiende. Het wordt een steeds jongere leeftijd. Als je achttien bent, en vol-wassen, kan je zelf goed nadenken. Op mijn zestiende kon ik namelijk nog geen echte goede beslissingen maken. Ik ben zelf natuurlijk ook eenentwintig dus voor mij maakt het nu niet veel meer uit. Ik vind het trouwens wel vervelend voor de men-sen die nu zeventien zijn. Die zouden wel door mogen gaan met drinken. Ook voor de kroegen is het vervelend, hun inkom-sten zijn natuurlijk de drank. Maar ik denk wel dat het een hoop gedoe bespaart. Er zijn wel eens gevechten tijdens het uitgaan en dat zijn vaak de jongeren mensen. Ik ben zelf begonnen met alcohol rond mijn 14e. Een alternatief? Uitgaan zonder te drinken!’

Naomi (15)‘Nee, niet mee eens. Als we nergens meer naar binnen mogen gaat iedereen op straat hangen en op straat drinken. Wanneer ze dadelijk achttien zijn gaan ze meteen aan de sterke drank. Dan heeft het dus nog geen nut. Voor mezelf is het ook heel vervelend. Ik kwam voor het eerst in aanraking met drank rond mijn twaalfde. Ze zouden meer van die jongerenplekken moeten maken waar je tot je achttiende toch leuk naar een feestje kunt en gezellig kunt zitten.’

Meer weten over de nieuwe alcohol regeling? ga naar: www.nix18.nl

’

66 • FREE YOUR MIND 67fREE YOUR MIND •

what's next?

tEks

t EN

FO

tOg

Ra

FIE:

lIa

NN

E va

N l

IER

Op

WHERE WEre we?

Op 14 september vond Smeerboel 2013 plaats, het excentrieke broertje van menig groot technofestival. Smeerboel deed zijn naam eer aan: bijna het hele terrein op Leidsche Rijn in Utrecht lag onder de smerige modder. Maar binnen de kortste tijd gingen de schoenen uit en banjerden we onbelemmerd op blote voeten door het festival.

Bij binnenkomst werden we door een meisje gevraagd of we verf op onze gezichten wilden. Vervolgens liepen we als blije droevige clowns langs de festivalattracties. Het terrein was omgetoverd in één grote speeltuin voor volwassenen. De organisatoren hadden flink uitgepakt met creatieve stages, schommels, hot tubs en een grote, ouderwets uitziende zweefmolen. Voor een ritje in deze attractie moest je één Jillz kopen. Terwijl we in de rij stonden, genoten we van de sparkling cider en fantaseerden we over de gespierde Jillz-neger.

Alles kan en mag op dit kleurrijke festival: mensen bekogelden elkaar met verf, opblaasdieren vlogen in het rond en veel mensen had de oude verkleedkist open getrokken. Een paar meisjes in Pikachu-pakken gingen hard op dikke dubstep, Batman rolde samen met iemand in een koeienpak van een heuvel af en Buurman & Buurman schommelden alsof hun leven ervan af hin-gen. Het hele festival zag eruit als een cartoon.

Naast de nostalgische attracties, bood het festival natuurlijk ook een lekkere line-up. Er werd bewust gekozen voor artiesten van Hollandse bodem. En nee, geen Jan Smit, Frans Bauer of De Toppers. Maar artiesten als Benny Rodrigues, Secret Cinema, Darko Esser, Sandrien en Olena Kadar. Naast techno werden ook de behoeftes van hiphop- en dubstepliefhebbers vervuld. Er waren vijf podia met verschillende muziekstijlen. De “LOS”-stage werd dit jaar voor het eerst geïntroduceerd. In deze mini-versie van het Colosseum kon van alles gebeuren zolang het maar LOS ging. Ook was er de HAKBAK: een kleine container waar je gab-bertje kon spelen op happy-hardcore klassiekers. Dus had je genoeg van de ene muziekstijl, dan kon je gerust door de modder glibberen naar de volgende.

Wat hadden wij genoten van Smeerboel!

Onder de dikke lagen modder, verf en bier bezochten wij deze zomer met een big

smile weer een aantal festivals. De feestjes waren weer gek en smerig, en we waren nog nooit zo onszelf geweest.

Volgend jaar zijn we er zeker weer bij!

Smeerboel festival solar festival Wij waren aanwezig op Solar Weekend 2013, en oh-wat-was-het-AAN! Het was even reizen voor ons als Noord-Hollanders, maar wat een prachtige locatie aan de Maasplassen in Roermond. Het hele festival was te overzien, de camping, de feesttent op de camping, het hele festival terrein. Lekker zwemmen in het meer, beter kon het niet met 30 graden!

Verschillende podia, allemaal creatief opgezet en aangekleed. Zo was er een Tecnho-lab tent waar je kon genieten van de beste Techno en 4 airco’s, wat heerlijk verkoelend was tijdens het bloed-hete weekend! House of House aangekleed als gigantisch pop-penhuis, mainstage als een soort zee met kunstwerken van zeedieren en golven gemaakt van duizenden plastic bekertjes, en zo nog meer creatieve stages.

Ook was er genoeg te doen en te zien, bij Pipi’s Smijtparadijs kon je even je agressie kwijt door borden en kopjes stuk te gooien tegen de muur, er was Liedjes bingo, stoelendans, je kon je shirts laten pimpen bij de Zeefdruk tent, jezelf onder laten schilderen met neon-verf en overal waar je keek liepen festivalgangers met water-pistooltjes; watergevecht!

Een overvloed aan eet-tentjes, heerlijke mojito’s bij de Bacardi bar, raketjes bij de ijskraampjes (En bij Fresku op het podium), een tent waar je boven op het balkon kon komen door allerlei hoorspelle-tjes te doen, kunstzinnige collectieven die in aparte outfits met de mooiste schmink overal op het festival rondliepen, kleding kraam-pjes, echt, alles was aanwezig op Solar!

Wat dacht je van de afterparty’s op de camping en de secret VICE crew die de pendelboot had overgenomen voor een dikke after-party op zaterdag?

Wij hebben een te gek weekend gehad, en weten 1 ding heel zeker, volgend jaar staan we als early bird in de rij voor het gehele Solar weekend!


what's next?

Het was een mooie regenachtige dag in mei. De dag waarop ik besloot met mijn steun en toeverlaat (aka lievelingsschoenen) de regen in te duiken. Op weg naar Amsterdam, mijn eer-ste concert, hét Crystal Fighters concert in Paradiso!

Eenmaal begonnen met spelen ging de héle zaal los. Non-stop Moshpits hier en daar, crowdsurfers, kotsende mensen je ontkwam er niet aan , one bigass party!Bij het tweede lied werd ik al een heftige mosh-pit ingegooid , maar wat bleek : ik had geen schoen meer. Terug de moshpit ingedoken als een held op sokken op zoek naar mijn schoenen.

Yes, laars gevonden , No, ik had geen zool meer. Daarna is deze zielige meid verder als een mankepoot gaan feesten voor het podium naast alle groupies die het wat rustiger aan deden. Opeens werd ik het podium opgetrok-ken door Sebastian Pringle (leadzanger)en met een schoen aan mijn hand dansten we alles uit ons lijf. Hij dacht vast dat hij mij inspireerde aangezien hijzelf ook geen schoenen aan had…Na afloop was er een signeersessie waar de bassist mij aansprak over mijn blote voeten-dans, hij vond het mooi! De dood van mijn lievelingsschoen heeft me wel dé mooiste avond van mijn leven geschon-ken met mijn lievelingsband.

Hoe ik thuis ben gekomen? Heel simpel van Amsterdam tot Utrecht op 1 schoen. Maarja, wat heb je nu aan een enkele schoen? Dus van Utrecht naar Delft ging ik verder op blote voeten!

tEks

t: j

aN

Et l

IE E

N N

aD

IEh

ga

al

‘Trek je stoute schoenen aan’ contestAfgelopen periode iets te hard in de modder gestampt? Kortom, nieuwe schoenen nodig? Veel van onze lezers wel! Vorige maand gaven wij samen met Revert Ladies & Revert het idee om twee paar schoenen weg te geven!

Natuurlijk kunnen we niet alle lezers een paar schoenen geven, dus was het idee dat je ons zou vertellen wat er nu precies met jouw oude schoenen gebeurd was en waarom jij kans moest maken op dit gloednieuwe setje Revert-schoenen!

Gefeliciteerd Maite Gieskes, je hebt een gloednieuw paar sneakers gewonnen! Enjoy!

“You don’t take a photograph, you make it!”

Toen ik in 2003 mijn allereerste digitale camera kocht was ik verkocht. Het was een rib uit mijn lijf, maar heeft me jarenlang veel plezier gebracht. Sindsdien ben ik altijd op zoek geweest naar informatie, maar een écht leuke Nederlandstalige fotogra-fieblog kon ik nooit vinden. Ik wilde niet alleen technische kennis, ik wilde ook geïnspireerd worden en simpele tips krijgen. Zo is 6 jaar later mijn blog geboren!

Fotografille is een persoonlijke fotografieblog gericht op meiden die graag fotograferen en beeldbewerken. Fotografille bestaat nu bijna 3 jaar en is inmiddels een belangrijk plekje op het inter-net voor mij. December 2009 ben ik gestart met het plaatsen van mijn foto’s zodat ik hier feedback op kon krijgen.

Al snel kreeg ik leuke reacties en begon ik met het maken van Photoshop tutorials. Inmiddels geef ik fototips, leg ik fotoappa-ratuur & instellingen uit, geef ik mede-fotografen een podium hun beelden te exposeren en kun je regelmatig deelnemen aan een fotowedstrijd.

Ik vind het belangrijk dat bezoekers mijn persoonlijkheid terug-zien in mijn artikelen en op een makkelijke en leuke manier foto-grafie kunnen ontdekken. Sterker nog, na het lezen van mijn artikelen kunnen ze vaak meteen aan de slag! Ik word blij als ik zie dat bezoekers groeien door mijn tips, of dat ze tutorials uit-proberen en hun resultaat naar me opsturen.

Er zijn fotografen die hun kennis alleen voor zichzelf willen hou-den, ik vind dit onzin. Alsof iedereen die mijn blog leest plotseling fotograaf wordt en zo de concurrentie groter maakt? Er zijn genoeg meiden die graag fotograferen als hobby of bijvoorbeeld om hun eigen blog te verbeteren. Als ik die mensen kan helpen, dan vind ik dit alleen maar erg leuk.

www.fotografille.nl

Blogging!

Renate is een 22 jarige student op de kunst academie en schrijf-ster van de blog Dat Zit Wel Snor.net. Dat Zit Wel Snor is een blog voor de creatievellingen onder ons. Elke week kun je aan de slag gaan met leuke ‘Doe Het Zelf’ projecten (ook wel onder de Engelse term ‘Do It Yourself’ (DIY) te verstaan).

Bijvoorbeeld het maken van je eigen sieraden, woondecoraties of oppimpen van je kleding . Het is hartstikke leuk om je eigen din-gen te maken en vaak hoef je hiervoor niet diep in de buidel te tasten. Ideaal dus. Wil je ook creatief bezig zijn? Op datzit-welsnor.net laat Renate stap voor stap zien wat ze doet. Dat zit wel goed, of moet ik zeggen dat zit wel snor.

www.datzitwelsnor.net

Voor deze editie zijn wij weer opzoek gegaan naar leuke nieuwe blogs! Wij hebben voor jou de leukste blogs opgezocht en uitgelicht; voor als die Nederlandse zomer toch niet zo warm is als ‘ie belooft en je een dagje binnen moet blijven. Lekker inspiratie op doen op internet! Deze vier jongeren hebben allemaal een passie voor iets; mode, koken, muziek en kunst. Deze passie delen ze graag met jou en met hun volgers. Lees de beste style-tips, leer de lekkerste gerechten maken, ontdek nieuw-ste artiesten en doe inspiratie op voor je –misschien- verborgen talenten.

hoofdredactie:Annet Heitman

Chefredactie:Bryan Otten

Eindredactie:Lianne van Lierop, Linda Heitman,Bryan Otten

illustraties: Saskia Julliette Schoonbeek, Nikki van Oostende,

Stephanie Jill Klok,

Fotografie:Rein Kooyman, Nikki van Oostende, Fauve Bouwman,

Rowan Vellinga

Redactie:Lianne van Lierop, Rianne Barger, Marion Min, Nikki van Oostende,

Anthony Roemermann, Mischa Ragas, Bryan Otten, Linda Heitman, Leonie de L’orme, Joris Brussel, Feline van Vliet, Bowie Verschuuren, Jana Voyvodich, Ballinnn, Kamelenrace DJ team,

Stephanie Jill Klok, Ginny RamkisoenThomas Pedrolli, Quirien Klarenbeek Janet Lie, Nadieh Gaal,

Larissa Bruin, Evelien Oerlemans, Renate Schipperen

Vormgeving:Sara Özcan, Annet Heitman, Linda Slotemaker

Webdesigner:Annet Heitman

social media :Lianne van Lierop

Met dank aan: Stichting STAD

Robin Ruben, Bart van Duin, Sara van der Werff, Charlotte Cozijn, Judith van Meijgaarden,

Linda Heitman, Souha Fouani, Huib Heeringa, Yorick de Wit, Beau Schaepman, Decoy, The Vagary, CJG Haarlem (Centrum voor

Jeugd en Gezin), Ymere, Dez Maarsen, Stalker Haarlem, Ricardos Raphie, Bass Brozus, WTSHTF, Kamelenrace DJ team,

Chemistrylab DJ team, Mr. Pickle, MC Dusty, Caravanman, Rabobank, Nederlands Jeugd Instituut, Youth in Action, Landgoed

Duin en Kruidberg, Best Kept Secret Haarlem, Revert Haarlem, Uncoverlab Amsterdam

Met EXtRa EXtRa EXtRa dank aan:Linda slotemaker

(En de mensen die wij heel misschien tot ons grote spijt vergeten zijn, JULLIE OOK HEEL ERG BEDANKT!)

adverteren in FyMM? Dat kan op verschillende manieren!

Neem voor meer informatie contact op met: [email protected]

Cover

Fotograaf:Rein Kooyman

modellen: Larissa Bruin

Janet LieJonathan Joseph

Kleding:

Locatie:

CONtaCt:Free Your Mind Magazine

Harmenjansweg 952031 WJ Haarlem

Nederland Tel: 0643147684

E-mail hoofdredactie: [email protected] E-mail chefredactie: [email protected]

WWW.FREEyOuRMiNDMaGaZiNE.NLWWW.staD-haaRLEM.NL

Copyright © 2014 Free Your Mind Magazine Nederland - Alle rechten voorbehouden. Niets uit deze uitgave mag worden vermenigvuldigd en/of openbaar gemaakt worden door middel van druk, fotokopie, of op welke wijze dan ook zonder voorafgaande toestemming van de uitgever of auteur.


colofontE

kst:

Ev

ElIE

N O

ERlE

Ma

Ns

& R

ENa

tE s

ch

IppE

REN

There are a lot of rules for writing a story,luckily no one knows what they are...- Join us! www.freeyourmindmagazine.nl

Free Your Mind Magazine #4

Documents

Transcript of Free Your Mind Magazine #4