Heit - Pake

jaar

in voge lv lucht . . .Een bewogen leven

23 januari 1919 - 27 januari 2009

3

Voorwoord

Op 23 januari 2009 is Heit/Pake 90 jaar

geworden.

Het idee was om hem voor zijn verjaardag

een mooi album aan te bieden met foto’s,

verhaaltjes en leuke herinneringen.

Nu is hij toch nog plotseling overleden en

heeft hij helaas geen kans meer gehad om

het album te kunnen bekijken.

De vraag was in eerste instantie, moeten we

er mee doorgaan of niet?

Het leek erg jammer om er nu mee op te

houden, en het voelde toch goed om het

af te maken. Houd bij het lezen wel reke-

ning met het feit dat dit album voor zijn

verjaardag bestemd was. De teksten zijn zo

gelaten.

Al met al is het een prachtig album gewor-

den met bijdragen van vele familieleden.

Het doet je lachen, het doet je genieten. Er

komen allemaal herinneringen boven die je

aan hem doen denken.

Het is een mooi eerbetoon aan Heit/Pake,

en een bijzonder familiebezit voor iedereen.

4

5

Lieve Heit, Pake,

Met liefde bieden wij je dit boek aan ter gelegenheid van je 90e verjaardag.Hierin hebben we allerlei leuke momen-ten en herinneringen vastgelegd. Na-mens alle kinderen, klein- en achterklein-kinderen van harte gefeliciteerd en veel lees- en kijkplezier toegewenst.

Al die bêrn.

23 januari 2009

6

Personalia

Geboren: Wijhe - 23 januari 1919

Volledige naam: Johannes Gerardus Nijenhuis

Zoon van: Johan Nijenhuis en Johanna Kemperman

Broers en zussen: 5 broers, 7 zussen

Opgegroeid in: Kuinre

Johan ontmoet zijn Albertje (Groenendal) in de oorlog in St. Nicolaasga op het ijs.

Ze zijn getrouwd op 27 juni 1946 in Langweer.

De bruiloft was in St. Nicolaasga in ”Het Witte Huis”

14 kinderen: 7 jongens en 7 meisjes, van oudste naar jongste: Johan, Albert, Hanneke,

Sybrand, Gerard, Rika, Herman, Jannie, Alie, Bettie, Eduard, Marjan, Jos, Irene.

Het werk: als boerenknecht in diverse plaatsen

1964: fabrieksarbeider bij de Houtmolen later overgegaan in Groot Houthandel.

Tot zijn 63e

Hobbies:

Televisie kijken, puzzelen, lezen

7

Hoogte- en dieptepunten

Hoogtepunten:

•Na het zakken voor het rij-examen kwam er een nieuwe brommer: een Berini M21

Het monster reed zo hard dat hij zei: “It ding ryd sa hurt dat it hier my ut de kop skoart”

De brommer stond in de gang onder een laken.

•De eerste verkering van zijn oudste dochter: “Is ‘m dat, dat lytse mantsje?”

•Vakanties: de eerste op de brommer naar oom Piet – wel om de beurt met zo’n groot gezin!

•De eerste auto: FK-13-91 (een witte Opel)

Dieptepunten:

•Reuma op 30-jarige leeftijd

•Maagoperatie Mem

•Zorgen om de kinderen

•Hartblok gevolgd door hartoperatie in Groningen

•Mem wil niet meer meerijden in de auto na laatste ongeluk

•Overlijden Hanneke

•Overlijden Michael

•Overlijden Mem

•Net voor 90e verjaardag verblijf in het ziekenhuis

“It ding ryd sa hurt dat it

hier my ut de kop skoart”

8

Dagelijkse dingetjes

Het gezin, groot maar gezellig!

Werken, werken, werken….

Fietsen opknappen – banden plakken

Brommers repareren en daarna kwamen de

auto’s

Na het brommertijdperk begon de auto in

zicht te komen. Eerst de Opel Record, hierna

nog diverse exemplaren die regelmatig

slooponderdelen nodig waren.

Vooral toen de jongens ook sloopauto’s

kregen.

Boodschappen bij de Aldi in Emmeloord

– eerst wachten in de rij tot je naar binnen

mocht. Dan levensmiddelen inslaan voor 16

mensen.

Krantenwijk

Tasja – de erfenis van Marjan

Wat was het geval?

9

“Heit kwam dan wel eens

zeer vrolijk thuis.”

De eerste verkering!Toen de eerste verkering in huis kwam (Bouke) begon er ook voor Heit een ander tijdperk. Als

Heit Hanneke weer eens een keer op moest halen (…...)

Trouwens een borrel lustte hij zeker wel. Als er een coaster gelost was op het werk trakteerde

de kapitein op een borrel. Heit kwam dan wel eens zeer vrolijk thuis.

En dat gebeurde vaker dan eens.

28-08-911976

10

Hij had de verkeerde terugweg genomen

en was helemaal om Sneek heen gereden:

hij had geen idee waar hij was.

Pas toen hij de weg had gevraagd, werd

hem duidelijk wat hij fout had gedaan.

Herman

Toen Heit nog de trotse bezitter van een

Eend was, begaf de carburateur het weer

eens.

Een telefoontje naar de sloperij;

deze had nog wel een carburateur liggen.

de sloperij was in Emmeloord en Heit

besloot met de fiets te gaan , Maar Herman

had een ander idee; spring maar achterop

de motor.

zo gezegd, zogedaan.

En Heit genoot volop.

Jannie

Het wel en wee van Heits gezondheid –

daarvan kan Jannie meepraten.

Heel onschuldig wordt er een afspraak

gemaakt: de ene keer loopt het uit op 4 ver-

volgafspraken; de volgende keer ga je daar

weer vanuit en dan houden ze je 4 uren

vast in het ziekenhuis. Waarna we weer

naar huis worden gestuurd met het gezeg-

de “meneer heeft geen klachten, dus verder

onderzoek vinden we niet noodzakelijk”.

Bijna een jaar is er niks aan de hand, vervol-

gens vindt de huisarts dat er maar weer een

afspraak gemaakt moet worden en ja hoor:

verscheidene onderzoeken en 5 uur! Later:

Jannie gaat alleen naar huis en Heit blijft

achter in het ziekenhuis.

Wordt vervolgd….

Heit was ook wel inventief. Hij maakte van

een oude stofzuigermotor een slijpsteen.

Het schuurtje had geen elektriciteit dus Al-

bert moest met een verlengsnoer verderop

de stekker in het stopcontact stoppen; het

volgende moment begon de motor te

draaien en klapte de steen uit elkaar. Ut dat

ding, schreeuwde Heit. De stukken slijpsteen

zaten in de kastdeur – hij heeft het nooit

meer geprobeerd.

Rika

Heit ging in 2007 naar de tandarts – dat is

ongeveer 10 minuten rijden. Gewoon even

kijken waar hij moest zijn, omdat hij een

afspraak had voor de volgende dag.

Hij besloot naar binnen te gaan en vroeg of

hij gelijk geholpen kon worden.

Dat kon, maar toen hij terug ging en ein-

delijk thuis kwam was hij helemaal buiten

adem.

“UT DAT DING!!!”

11

Op Spannenburg waaide het dak

bijna van ons huis. Wij zaten

allemaal beneden.

Vader was bij z’n moeder in Kuinre. Toen de

storm geluwd was kwam hij thuis.

Hij ging gelijk ziek op bed En dat heeft bijna

een jaar geduurd. Gewrichtsreuma.

Dat was echt een rampnacht. 1-2-53

In 1959 bij de boerderij van Klaas Brandsma

waren we aan het donderen in het hok bij

de boerderij.

Op een of andere manier kwam Sijbrand

met z’n been in een mes van een maaima-

chine. Daar maakte vader zich zo kwaad

om, dat hij met een noodgang achter

Johan aanrende om die een afstraffing te

geven. Johan kon hem niet voor blijven,

dus liet die zich vallen en daar viel vader

overheen. Die moest de achtervolging toen

opgeven want hij kreupelde nadien.

Toen we bij Wirdum woonden wilde vader

een slijpsteen maken van een stofzuigermo-

tor, er werd een steen opgeknutseld en een

snoer door een muurrooster, een van ons

moest de stekker in het stopcontact steken.

Dat ging knallend, de steen spatte meteen

uit elkaar en heit schreeuwde: UT DAT

DING!

Bij Wirdum werd toen de vierbaans aange-

legd.

Dat was leuk voor ons. Daar kon je nog wel

eens wat beleven. Wij klommen op een

tractor en starten dat ding met een spijker,

maar toen ging dat ding rijden.

Dat was paniek, we konden helemaal niks

van een trekker.

Hij rolde schuin weg de sloot in en daar

bleef hij staan te draaien.

Toen moesten we het thuis vertellen, dus

vader er naar toe. Hij stopte de motor maar

kon er verder ook niks aan doen.

Met de kranten bezorgen ben ik wel een

paar weken kilometers omgefietst omdat

ik bang was voor de wegenbouwers… en

vader maar zeggen dat ze me zochten.

Op de Lemmer werd ik een keer wakker

van de rook op de vliering waar we sliepen.

Was de deken van Johan in brand geraakt.

Hij had liggen te lezen met een schemer-

lamp onder z’n deken.

Vader had er geen last van, die zat kotsmis-

selijk op de w.c. En dat ging toch voor.

Moeder lag in Wolvega Er was een baby

op komst, ik denk Jos. Dus moest er gere-

geld naar Wolvega gebromd worden. Dat

ding wou niet erg dus moest er gesleuteld

worden.

Het vliegwiel moest er af,maar een vliegwiel-

trekker was er niet. Maar vader is niet voor

een gat te vangen en pakt een hamer .Een

paar ferme klappen en daar vloog het vlieg-

wiel door de schuur. Maar er was een stuk

op de krukas blijven zitten. En dat moest er

toch ook af.

Dat lukte uiteindelijk ook maar het vliegwiel

was niet meer te gebruiken.

Een ander vliegwiel kwam uit een kist te

voorschijn. Maar dat asgat was groter.

Met een stuk tuinslang werd geprobeerd

om dat aan te passen.

Hele nacht aan het sleutelen en toen maar

niet op bezoek.

Albert

12

Het was omstreeks 1970 toen ik mijn eerste

transistorradio kocht

Dit moderne apparaat was beduidend klei-

ner dan de exemplaren die men toen had

Tijd om eens een geintje uit te halen. Vader

had de hele dag gewerkt en was erg moe.

Toen hij thuiskwam stond de radio keihard

aan.

Vader beende op hoge poten naar de

radio en wilde hem uitschakelen, Maar het

ding bleef keihard doorspelen.

Sybrand had de transistorradio achter de

gewone radio gezet en het was deze die

speelde. Vader keek of hij water zag brand-

den, maar kon er later wel om lachen .

13

We woonden in Heeg in 1957

Heit werkte op de zuivelfabriek.

Hij wilde van baan veranderen want finana-

cieel zaten ze erg krap.

Er stond een vacature voor een baan in de

Mauritsmijn in Limburg.

Bij de medische keuring werd hij afgekeurd

omdat hij hartruis had, een gevolg van de

reuma.

Hierdoor kreeg hij de baan niet.

Enige tijd later (maart 1958) las hij in de

krant dat de mijn was ingestort.Er waren

dodelijke slachtoffers gevallen!

Een geluk bij een ongeluk?

Hieronder een officieel krantenbericht.

Mauritsmijn in 1958

3 maart 1958. Vijftig jaar geleden. Op de

staatsmijn Maurits in Geleen voltrekt zich in

een ondergrondse leerpijler een ramp. Het

dak van een ontkoold gedeelte gaat schui-

ven en stort in. Zeven mijnwerkers vinden

de dood. Hieronder een aantal reacties van

lezers naar aanleiding van de oproep in de

krant.

Ing. Frans DIeteren (Sittard): Zeven mijn-

werkers vinden de dood: L.F. Blommaert uit

Sittard, B. Grootkarsijn uit Geleen, E. Hip-

wood uit Born, Silvo Lindri uit Leyenbroek,

J.D. Noort uit Stein, V. Pintus uit Leyenbroek

en F. Zitarski uit Geleen. Drie Nederlanders,

twee Italianen, een Pool en een Engelsman.

De kolenpijler was pas korte tijd in produc-

tie. Het was een zogenaamde breukpijler.

Dat wil zeggen dat het dak van het ont-

koolde gedeelte - zogenaamde vulling -

moest instorten. Dat was in deze ramppijler

nog niet gebeurd en baarde zorgen. De

voortgang van de pijler had de bijzondere

aandacht van de bedrijfsleiding van de

Stsm. Maurits. Op 3 maart 1958 werd de pij-

ler ‘bevaren’ - mijnbouwkundige term voor

controleren - door de chef ondergronds

bedrijf Nikkela Poulsen van de Maurits. Hij

werd vergezeld door een lid van het Staats-

toezicht en de veiligheidsdienst. Er werden

geen bijzonderheden geconstateerd. Alleen

het dak wilde maar niet breken. Geen reden

nog om maatregelen te nemen om bijvoor-

beeld het dak van het ontkoolde gedeelte

met springstof te bewerken.

14

Vakantie 1999

Het was zomervakantie 1999. We lagen met de boot in Sneek

Een mooie gelegenheid om Heit en Mem te bezoeken.

Het was een mooie zonnige dag zodat we lekker buiten konden zitten.

Onder het genot van een biertje……..even lekker bijpraten.

Het lijkt net echt zo. Sybrand en Yvonne

15

Lieve Pake,

Hier een paar foto’s van ons voor in het

boek. Carmen is thuis met Kerstmis en Joey

zit op het strand in Spanje. Janneke staat bij

een stuwmeer in Duitsland: We waren daar

een lang weekend naar vrienden gegaan.

Mijn foto is gewoon thuis gemaakt.

90 jaar alweer Pake, dat is een hele leeftijd.

We wensen je nog vele jaren toe, op naar

de 100!

Groetjes van Tom, Janneke,

Joey en Carmen Nijenhuis

16

Lieve Pake,

90 jaar; wat een bijzondere leeftijd!

Van harte gefeliciteerd met het bereiken

van deze mijlpaal en we wensen je nog vele

gezonde en gelukkige jaren toe.

Peter van ’t Zet en Marieke Nijenhuis

17

Turkije 2008.Ingang Aquapark Bodrum, een dag in het

waterpretpark.

Er waren 20 Glijbanen, die dag was het

heel warm wel 39 graden Celsius, we had-

den een mooi plekje waar we konden lig-

gen. Er was 1 glijbaan waar Marcel in wilde,

maar de rest niet, hij heeft tot het laatste

moment geprobeerd iemand mee te krijgen

maar het is hem niet gelukt zelfs niet met

omkoping.

Marjan, Chantal, Marcel & Youri.

Beste HeitJaar 2008. Veel gebeurd, mooi en minder

mooie momenten. Mijn moment in 2008

was Fc Twente – Arsenal in Arnhem, uiter-

aard onder het genot van een pilsje en een

goede sigaar.

Groetjes ik hou van je.

Jou meest rare en eigenzinnige schoon-

zoon Marcel de Tukker.↓

↓

18

Lieve opa,Dit was op vakantie in Bulgarije in 2007.We

waren op excursie naar het platteland waar

we te gast waren bij de mensen die daar

wonen en konden zien hoe ze leefden. Ik

mocht meedoen met een feest,in tradition-

ele kleding. Ik moest een blaadje spelen. Ik

vond het een beetje eng maar wel leuk.

Ik wens je nog hele mooie jaren toe. Kusjes

Chantal

1 van mijn beste momenten uit 2008…

een strandwandeling tegen de nacht…

Met paps en altijd een smile of een lach...

Greetz. Youri.

19

Hoi Pake,

U weet dat uw kleinzoon Johnny vorrig jaar getrouwd is met Esther, maar wat u niet

weet is dat wij na onze trouwdag ontzettend veel reacties hebben gehad over u, om het

feit dat u erbij was en zo ontzettend genoten heeft op ons feest bij Lange Piet in Lemmer.

Voor ons is het iets om op terug te kijken en zeker om te zien hoe u genoten heeft, dit

doet ons goed.

Nu we getrouwd zijn willen we ook gaan denken aan gezinsuitbreiding, alleen wil dit

helaas nog niet lukken, we zijn inmiddels al 2 jaar bezig om in verwachting te raken.

We zijn al in het ziekenhuis geweest en alles is onderzocht gelukkig is bij ons alle 2 in

orde.

Onze wens voor u is dan ook om u het zoveelste achterkleinkind te kunnen schenken,

maar het laat nog even op zich wachten.

De familie Nijenhuis is een sterke en hechte familie en dit komt allemaal mede door u, al

uw kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen.

Het is een mooi boeltje bij elkaar en het is allemaal bij u begonnen, wij weten niet of u

zich dat realiseert, maar daarvoor willen wij u wel even een dikke pluim voor geven.

Wij houden van u en we denken veel aan u.

Johnny en Esther

20

21

Lieve pake,

Van harte gefeliciteerd! 90 jaar is een respectabele leeftijd.

Vroeger kwam ik af en toe wel eens logeren. Wat ik me goed herinner is dat om 22.30 uur

de televisie aanging. Want u wilde ‘Hart van Nederland’ niet missen. Ik zat ondertussen met

beppe te keuvelen en u kletste er, als u vond dat er wat interessants te melden was, heerlijk

doorheen.

Dit leverde dan vaak een licht geïrriteerde blik van beppe op. Ik wist niet wat ik er van denken

moest, maar erg grappig is het wel als je er aan terugdenkt!

22

Lieve Heit en pake

In 1991 stond op de achterkant van de

foto. Heit en Mem zitten lekker in het zon-

netje in ons kleine tuintje van ons huis in

Amsterdam. Ze vonden Amsterdam een

hele mooie stad en hebben tijdens een van

onze vakanties een paar weken op ons huis

gepast.

18 december 1992 zijn wij getrouwd. Alie

was zwanger van Rianne. Heit en Mem

waren uitgenodigd om het huwelijk bij te

wonen.

5 maart 1993 is Rianne geboren. Heit en

Mem heel trots op de foto met hun klein-

kind.

23

In de doos met foto’s kwamen we deze foto

tegen. Heit en Mem op bezoek in Vught

in aug 1995 . Hildo is hier ongeveer vier

weken oud.

Nog een recente foto van ons hele gezin.

We hebben dit jaar kerst en oud en nieuw

in Polen doorgebracht. We hebben heerlijk

genoten van het skieën.

Heit en pake van harte gefeliciteerd met je

90 ste verjaardag! Wij hopen dat we jou

nog heel veel jaren mogen feliciteren.

Veel liefs van Alie, Wietze, Rianne, Emira en

Hildo

24

Deze foto is in Griekenland gemaakt, in het

jaar 2008.

Het was in Griekenland heel erg warm, dus

wij denken, wij gaan er even lekker bij zitten,

wij hebben heel erg mooi uitzicht op dit

punt waar we nu zitten, je kan heel erg ver

kijken als het goed is zie je verderop deze

foto zelfs de zee.

Het was een hele leuke vakantie, ik heb heel

erg genoten,

Deze foto is genomen in het plaatsje

Athene.

Gefeliciteerd Pake,

-X.x.X- Hildo,

25

Heey Pake,

We zijn vorige zomer naar Griekenland (met

de auto) geweest.

Op de foto staan Wietze, Alie, Emira en ik

op de akropolis. Hildo heeft de foto ge-

maakt.

en Gefeliciteerd al 90 jaar, en ik wens je nog

vele jaren.

Groetjes Rianne

26

Heeee pake!

Deze foto is genomen toen we op skiva-

kantie waren in Polen. Het had die dag

gesneeuwd en ’s avonds gingen we nog

even snel naar buiten om in de sneeuw te

gaan spelen. We hadden een sneeuwpop

gemaakt en hier ben ik bezig met het hoofd

van de sneeuwpop. Het was een hele leuke

skivakantie.

Nog van Harte gefeliciteerd met uw verjaar-

dag

Kusjes Emira

27

De eerste vijf kinderen: Sybrand, Hanneke, Albert,

Johan en Gerard 1948 - Aaltje, Albertje, Janke, en Johan jr op de arm

28

1948 van links naar rechts: vriendin Aaltje, Aaltje, moeder en

vader Groenendal, Oom Jan, Tante Janke. Op voorgrond:

heit/pake (Johan) en mem/beppe (Albertje) met Johan jr.

Gerard, Hanneke en Sybrand

29

1963 bovenste rij: Jannie, Herman, Sybrand, RIka. Daaronder: Gerard, Alie,

Albert, Hanneke. Onderin (de kleinsten): Marjan, Bettie, Eduard. Foto rechts:

Bouke, Hanneke met hun dochter Bettie.

30

Boven: Oud-Leusden 1973; van rechts

naar links: Johan en Agatha, Gerard

met Bettie T., Jos, Marjan, Hanneke,

Jannie, Bettie N., Mem/Beppe, met

Irene.

De familie ging op vakantie in een boer-

derijtje bij Oud Leusden. Heit zei zelf altijd

Dalfsen.

Heit en mem gingen met de jongste kinde-

ren. Jannie en Alie in hun nieuwe blouses

, dezelfde maar in roze en blauw en sexy

korte broekjes.

Het was een fijne vakantie. Na een paar

dagen kwamen Johan en Agatha. Agatha

ook in sexy blouse en broek.

Heit en mem stonden hun bed af. Ook

Sybrand kwam een dag aanwaaien. Er

werden reuzenvliegers voor Jos en Eduard

gemaakt van vuilniszakken en opgelaten.

Vervolgens kwamen ze in de hoogspan-

ningskabels terecht en kwam de hele buurt

zonder stroom te zitten.

31

Foto links: 1973 Heit/Pake met Mem/Beppe en Akke. Foto midden: 1976 In de Schans. Heit/Pake

met sigaar en Beerenburg. Foto rechts: juli 1977.

32

Bruiloft Sybrand en Yvonne. 11 november 1977

Foto rechtsboven: Herman, Eduard, Heit/Pake, vader Hanstede, Irene,

Bouke, uiterst rechts Akke

33

1976, Rika

1976, Gerard, Hieke, Herman

34

Bruiloft Gerard en Hieke 1978. Foto links: Hanneke links tegenover

Heit/Pake rechts, Albert rechtsvoor en Hieke staand. Foto boven: van

links(boven) naar rechtsonder: Marjan, Irene, Hanneke, Bettie, Mem/

Beppe, Gerard, Hieke, Rika

35

1978. Terschelling, Heit/Pake en Mem/Beppe met

Nienke, geboren 16-12-78, rechts Silvia.

1980 Bruiloft Bettie en Jelle

36

Foto linksboven: Akke, Mem/Beppe

met Bettie op schoot en Heit/Pake.

Foto rechts, Heit/Pake op bezoek in

Sneek, met Akke. Rechtsboven: Jan-

nie, Mem/Beppe en Heit/Pake.

37

Foto links: soep eten tijdens skûtsjesilen: links Eduard, Herman en Jos. Zittend: Heit/Pake en Johan.

Foto rechts: bij Heit/Pake en Mem/Beppe thuis in de Fregat, Lemmer. Jos links op de foto.

38

Foto links: Oom Jan, Tante Janke,

Mem/Beppe, Heit/Pake, Foto rechts

en rechtsonder: Heit/Pake en Sybrand

zijn aan het klussen bij Alie en Wietze

in Amsterdam, circa 1978.

39

40

Op vakantie in Oostenrijk

41

42

43

27 juni 1991 - 45 jarig jublieum

44

Foto links: Kerstdiner, links op de foto Richard. Foto rechts: Bouke en Hanneke op een buurtbarbecue, 1998

45

Foto links: 2000; op kraamvisite bij Akke en Tim voor de geboorte van de tweeling op 17 februari. Links Heit/Pake met Emile, rechts

Mem/Beppe met Ingeborg. Foto rechts: Heit/Pake in zijn huis in Sneek, de Prins Mauritsstraat

46

Kerstdiner in 2005, links Heit/Pake met Jannie, rechts Heit/Pake met Rika

47

2005, april. Heit/Pake, Tom met Joey en Sybrand. Vier generaties bij elkaar.

48

2001

49

In dankbare herinnering aan ûs heit

JOHANNES GERARDUS NIJENHUIS

geboren 23 januari 1919 te Wijhe.

Sinds mei 2003 weduwnaar van Alberta

Groenendal

Heit was de oudste zoon uit een gezin

van 13 kinderen. Zijn vader werd al vroeg

invalide, waardoor de kinderen al jong aan

het werk moesten. Heit ging aan het werk

als boerenknecht. Toen de oorlog uitbrak

werden jonge mannen naar arbeidskam-

pen en fabrieken in Duitsland gestuurd.

Dit heeft hij kunnen ontlopen door op het

platteland in Friesland te werken. Min of

meer beschermd doordat hij in loondienst

bij een boer werkte en de bezetter ook

wel begreep dat er geoogst en gemolken

moest worden, is hij goed door de oorlog

gekomen. Ook in de oorlogsjaren was er

toch nog wel plezier en met name ijsplezier.

Tijdens deze schaatstochten op de ijsbaan

ontmoette hij Alberta. Deze relatie verdiepte

zich en toen de oorlog ten einde was beslo-

ten ze in het huwelijk te treden.

Heit was een temperamentvolle man en in

de agrarische sector was er geen ontslagbe-

scherming. Dit had tot gevolg dat er regel-

matig rond de 12e mei weer een verhuizing

op stapel stond vanwege onenigheid met

zijn werkgever. Daarna heeft hij gesol-

liciteerd bij de Mauritsmijnen in Limburg.

Hiervoor werd hij afgekeurd vanwege een

ruisend hart. Naar later in zijn leven bleek,

heeft hij dit opgelopen door een acute

reuma in zijn jonge jaren. Na een aantal

jaren in de zuivelsector werkzaam te zijn

geweest, waarin hij het gebracht heeft tot

eerste kaasmaker, is hij toch weer terugge-

gaan naar de agrarische sector. In de loop

der jaren groeide het gezin voorspoedig tot

een kindertal van 14. In dit gezin was mem

de spil, maar heit werkte keihard voor de

benodigde financiën. Omdat het boeren-

leven hem toch wel zwaar begon te vallen

werd er besloten op een vacature van een

houtfabriek in Lemmer te solliciteren. Tijdens

zijn werkzaamheden op de houtfabriek

verslechterde zijn conditie zienderogen, wat

uiteindelijk resulteerde in een hartoperatie.

Hierdoor kwam hij in de WAO terecht op

63 jarige leeftijd. Door zijn harde werken is

hij nooit aan hobby’s toegekomen. Ver-

wacht werd dat hij hierdoor in een gat

terecht zou komen, maar het tegendeel was

waar. Hij kreeg tal van hobby’s, waaronder

lezen, puzzelen, wandelen met de hond

en dagtochtjes met mem. Hij kreeg meer

tijd om te genieten van zijn kinderen en

kleinkinderen. Zo beleefden ze mooie jaren

samen. In december 1995 verhuisden ze

naar Sneek, naar een seniorenwoning. Hier

hebben heit en mem, genietend van de kin-

deren en kleinkinderen, nog een aantal fijne

jaren gehad. Na het overlijden van mem in

2003 verwachtte iedereen dat heit dood-

ongelukkig zou worden zonder mem, maar

mede door de opvang van Rika en Jannie

heeft hij tot het einde nog een vrij gelukkige

tijd gehad en zelfstandig gewoond zoals

zijn wens was.

Vlak voor zijn negentigste verjaardag werd

heit opgenomen in het ziekenhuis waar hij

vier dagen na zijn verjaardag is gestorven.

Nu zijn ze weer samen.

51

Ontwerp en vormgeving

A.A.J. Klaasen-Thijsseling

Januari 2009