foto

geschreven- en gezegd

doorEli Stater

 

een winters decor met

water, riet, een wiekloze molen

huiverend sta je op een brug

naar onbekende overzij

bekoorlijk gekleed in

een jas die ik nooit zag

je haren verward

door de gure wind

 

gewikkeld om je hand de

riem van de vrolijke hond

die nog steeds niet snapt

waar ik nu toch ben

weemoedig lijk je naar

de fotograaf te kijken

een vage glimlach

rond je lippen

 

maar ook zie ik

hoe langs hem heen

je lieve ogen zo in-triest

in de nevelige verte staren

veel wonden al geslagen

maar het hevigst toch

de pijn van wat ons samen

werd ontstolen

.

 

de amputatie voorbij

maar fantoompijn blijft

hardnekkig duren