Fluisteringen sept2013

6

description

Wonen in het stille Zweden

Transcript of Fluisteringen sept2013

Page 1: Fluisteringen sept2013

FFlluuiisstteerriinnggeenn uit Zwedena

Petra Dumoulinwhisperings.org

SEPTEMBER 2013UITGAVE 1, JAARGANG 2Go!

De zomer is voorbij.Er waait opnieuw eenFluisteringen bij julliebinnen in een totaalvernieuwde layout.

Vitalski en ik haddeneen fijne tijd in België.Sinds 20 augustus zijn weopnieuw in Zwedenverzeild. Het wordt onzevaste stek. Ons huisbevindt zich op zo'n 1800kilometer van de lagelanden verwijderd.

Emigreren is niet niks.In deze editie kan je er heteen en ander over lezen.

Artikels

De ochtend van 19augustus troffen Luc en ikelkaar op de pechstrook vande E34. Dit unieke startpuntvormde het begin van mijnverhuis. Daar gingen we. Lucen zijn hond, Viktor, boldengemoedelijk met de splinter-nieuwe camionette volgeladenmet mijn huisraad achter mijen Vitalski aan. In de latenamiddag arriveerden we aande inscheepkade van Stena

Line. Al snel konden we aanboord om met ons vier dekajuit te inspecteren. Zou datlukken met twee honden in dekleine kajuit?

Dat ging prima bleek algauw. We hebben allemaallekker geslapen, terwijl deboot ons van Kiel naarGöteborg bracht gedurende denacht. De volgende ochtendreden we om 8u30 Zweden

binnen. Verder dan de douanekwamen we eerst niet, wantLuc werd gevraagd om evenbij hen te parkeren. Zelf was iknet voor hem de douanegepasseerd en keek vanuitmijn achteruitkijkspiegel toehoe mijn vriend zich naar deafgebakende zone begaf. Sl ik!Wat is er aan de hand? Zegaan toch niet al mijn huisraaddoorzoeken, hé?

Over ...

BLZ.1 GO!1 BYE BYE BELGIUM!2 VÄLKOMMEN TILL AMOT!2 NO TIME TO WASTE

3 EMIGREREN IS GEEN LOLLETJE

3 'ON HOLD' GEZET?4 VISITE!5 JAG SKA LÄSER SVENSKA

5 WIST JE DAT?6 SFEERBEELDEN

EEmmiiggrreerreenn ,,

ddee eeeerrssttee bbeezzooeekkeerrss,,

hheett wweeeerr

eenn hheeeell wwaatt mmeeeerr..

(cont.page 2)

Bye bye Belgium!

Page 2: Fluisteringen sept2013

Page 2 Newsletter Header

Gelukkig niet! Viktor rijdtmee op de zetel naast Luc. Zevalt natuurl ijk op zo. Honden,die op vakantie wil len inZweden, dienen hun paspoortaan de grens te tonen. Viktorheeft die klus netjes geklaard.Tien minuten later reden weGöteborg in.

Normaal waren we die dag alin Åmotsbruk gearriveerd, dateen 600km noordoostwaarts l igtvan Göteborg. Maar dat mochtblijkbaar niet zijn. Ik schatteonderweg fout in waar we

waren en zo maakten we eenomweg van minstens 120km.Ongeloofl ijk maar waar, ik kanverkeerd rijden in Zweden! Zijdie in dat land wat thuis zijn,moeten dat vast een bijzondereprestatie vinden.

We sliepen die avond in eenstuga aan een meer. We kondenvoor €10,- per persoon in hetrestaurant aanschuiven aan hetsmörgasbord. Voor het eerst inmijn leven at ik gebakken zalmmet veenbessen. Een culinaireaanrader!

Välkommen til l Amot!

“Välkommen til l Åmot!” dat hoorik telkens weer. De mensen zijnhier heel gastvrij.

Roland en Monica, toen nogde eigenaren van mijn huis,nodigden ons alvast op 21augustus uit om in het huis teslapen. Zij namen hun intrek inhun caravan. De volgendeochtend zou de koopoverdrachtbetekend worden. Tof van hen,hé! Ik was thuis.

Vanaf de eerste dag, ben ik

beginnen rondrijden om admini-stratief de immigratie teregelen. Er komt heel wat kijkenbij emigreren en zaken lopenniet altijd zoals je het wil. Daardien je in te berusten. Maarzoals T.S. El l iot zo mooi schreef:

"Only those who will riskgoing too far, can possibly findout how far one can go."1800 kilometer is best een

heel eind.

"Only those who willrisk going too far, canpossibly find out howfar one can go."T.S. El l iot

No time to waste

Ondertussen had Luc al mijnhuisraad het huis ingedragen.

De avond van 22 augustusnamen Roland en Monica metpijn in het hart afscheid van hunoude verblijf. Ze hadden er 27jaar gewoond. Toen kon hetecht voor mij beginnen …

Er lag 15 m3 meter hout inde tuin. Die enorme hoop wildeik in het houthok onderbrengen.Vorig jaar vond ik het zen om zonu en dan 1,5 m3 houtblokkente versassen naar een droog

onderkomen. Deze keer mocht ikme wagen aan een 10-voudigezen-activiteit! Niet oordelen.Verstand bij de actie. Kruiwa-gens vullen, ermee naar deschuur manoeuvreren en houtstapelen. Ondertussen nauw-lettend de signalen van mijnl ichaam in de gaten houden.Houding oké? Spieren niet temoe? Het zou immers niet zo fijnzijn om de volgende ochtend temoeten vaststel len, dat ik doorspierpijn niet meer uit de voetenkon. Luc stak dapper een handjetoe.

Luc en Viktor hadden geluk.Het was echt zwembroekweer.Fantastisch om te liggen luierenop een matrasje in de zon. Zehebben ervan genoten. Wehebben samen ook veelgewandeld. Heel wat nieuwebospaden ontdekt.

Op een week tijd waren al leverhuisdozen uitgeladen en hadal les een plaatsje gekregen. Datis het voordeel als je weinigbezit. Als het nodig was, stondLuc me bij. Soms is een helperecht wel handig. Dankjewel!

Emigreren is geen lol letjeThere is simply no room leftfor 'freedom from the tyranny ofgovernment' since city dwellersdepend on it for food, power,water, transportation, protection,and welfare. Your right to livewhere you want, with companionsof your choosing, under laws towhich you agree, died in theeighteenth century with CaptainMission. Only a miracle or adisaster could restore it.(William S. Burroughs)Deze uitspraak vind ik heel

gepast. Ze geeft weer hoe ikme, als vrijheidsl ievende vrouw,voel. Emigreren, godverdomme,wie haalt het in zijn hoofd! Endan nog helemaal op mijneentje! Goed zot.

Emigreren doe je best niet ineen opwell ing. Je moet echtgebeten zijn door een land ofeen plek anders kom je vastbedrogen uit. Ik hou gelukkigheel veel van Zweden.

Op 2 uur vliegen vertoef je ineen andere wereld. VanafMidden-Zweden noordwaartsneemt in West-Europa de natuurhet over.

In een klein dorp, alsÅmotsbruk, voel je dit direct.Natuur, stilte en rust val len hierals een sluier om je heen en datdoet iets met een mens. Dezeplaats nodigt je uit om bij jezelfthuis te komen – helemaalindividu te worden – alleen tezijn – geïnspireerd te leven.

'On hold' gezet?

Page 3: Fluisteringen sept2013

Page 3Issue 1

Gelukkig niet! Viktor rijdtmee op de zetel naast Luc. Zevalt natuurl ijk op zo. Honden,die op vakantie wil len inZweden, dienen hun paspoortaan de grens te tonen. Viktorheeft die klus netjes geklaard.Tien minuten later reden weGöteborg in.

Normaal waren we die dag alin Åmotsbruk gearriveerd, dateen 600km noordoostwaarts l igtvan Göteborg. Maar dat mochtblijkbaar niet zijn. Ik schatteonderweg fout in waar we

waren en zo maakten we eenomweg van minstens 120km.Ongeloofl ijk maar waar, ik kanverkeerd rijden in Zweden! Zijdie in dat land wat thuis zijn,moeten dat vast een bijzondereprestatie vinden.

We sliepen die avond in eenstuga aan een meer. We kondenvoor €10,- per persoon in hetrestaurant aanschuiven aan hetsmörgasbord. Voor het eerst inmijn leven at ik gebakken zalmmet veenbessen. Een culinaireaanrader!

"Only those who willrisk going too far, canpossibly find out howfar one can go."T.S. El l iot

Ondertussen had Luc al mijnhuisraad het huis ingedragen.

De avond van 22 augustusnamen Roland en Monica metpijn in het hart afscheid van hunoude verblijf. Ze hadden er 27jaar gewoond. Toen kon hetecht voor mij beginnen …

Er lag 15 m3 meter hout inde tuin. Die enorme hoop wildeik in het houthok onderbrengen.Vorig jaar vond ik het zen om zonu en dan 1,5 m3 houtblokkente versassen naar een droog

onderkomen. Deze keer mocht ikme wagen aan een 10-voudigezen-activiteit! Niet oordelen.Verstand bij de actie. Kruiwa-gens vullen, ermee naar deschuur manoeuvreren en houtstapelen. Ondertussen nauw-lettend de signalen van mijnl ichaam in de gaten houden.Houding oké? Spieren niet temoe? Het zou immers niet zo fijnzijn om de volgende ochtend temoeten vaststel len, dat ik doorspierpijn niet meer uit de voetenkon. Luc stak dapper een handjetoe.

Luc en Viktor hadden geluk.Het was echt zwembroekweer.Fantastisch om te liggen luierenop een matrasje in de zon. Zehebben ervan genoten. Wehebben samen ook veelgewandeld. Heel wat nieuwebospaden ontdekt.

Op een week tijd waren al leverhuisdozen uitgeladen en hadal les een plaatsje gekregen. Datis het voordeel als je weinigbezit. Als het nodig was, stondLuc me bij. Soms is een helperecht wel handig. Dankjewel!

Emigreren is geen lol letjeThere is simply no room leftfor 'freedom from the tyranny ofgovernment' since city dwellersdepend on it for food, power,water, transportation, protection,and welfare. Your right to livewhere you want, with companionsof your choosing, under laws towhich you agree, died in theeighteenth century with CaptainMission. Only a miracle or adisaster could restore it.(William S. Burroughs)Deze uitspraak vind ik heel

gepast. Ze geeft weer hoe ikme, als vrijheidsl ievende vrouw,voel. Emigreren, godverdomme,wie haalt het in zijn hoofd! Endan nog helemaal op mijneentje! Goed zot.

Emigreren doe je best niet ineen opwell ing. Je moet echtgebeten zijn door een land ofeen plek anders kom je vastbedrogen uit. Ik hou gelukkigheel veel van Zweden.

Op 2 uur vliegen vertoef je ineen andere wereld. VanafMidden-Zweden noordwaartsneemt in West-Europa de natuurhet over.

In een klein dorp, alsÅmotsbruk, voel je dit direct.Natuur, stilte en rust val len hierals een sluier om je heen en datdoet iets met een mens. Dezeplaats nodigt je uit om bij jezelfthuis te komen – helemaalindividu te worden – alleen tezijn – geïnspireerd te leven.

'On hold' gezet?

De eerste dag ben ik in de autogesprongen om een bankreke-ning te openen. Ik wildeimmers de volgende dagaan Roland een checkoverhandigen in Zweed-se kronen. Noppens!

De bank meldde datik geen rekening konopenen zonder dat ik inhet bezit was van eenpersoonsnummer. Oké,dan maar snel eenpersoonsnummer aanvragen 70kilometer verder in Sandviken bijde Zweedse belastingsdienst.Vol goede moed en energie,zoals het me betaamt, race ikvoort. Daar wordt mijn dossier aldirect als onvolledig bestempelden krijg ik nul op mijn request,ondanks dat ik me in België bestgoed voorbereid had op deZweedse procedures. Ik moest

me aanmelden bij Arbetsförmed-l ingen (Af). Gelukkig zitten die in

hetzelfde open office.

Dat 'open office'-systeem kan weleenstegen je werken. De Af-ambtenaren zijn bezet.Ik wacht rustig mijntoer af. In tussentijdkomt er een Afrikaansebinnen die parmantigmet haar el lebogen opde toog plaatsneemt. Ze

weet me te passeren. In mijnbeste Zweeds uit ik mijnongenoegen hierover. Deambtenaar zegt dat ik maar ophaar col lega wachten moet. Hoeongehoord! Grrrr! De anderecollega blijft aan de praat …Wat is er hier gaande?

15 minuten later kwam hetantwoord op de vraag. Beide

ambtenaren hadden mijn ver-haal gehoord bij Skatteverket.Nu stond ik aan hun bureau enze wisten bij God niet wat zemet me aan moesten. Welkeregels gelden er voor eenEuropese immigrante? Geen vanbeide wilde door de mand vallen… en dus werd ik 'on hold' gezet: -). Tja.

Er moest een hogere collegaaan te pas komen, die zou heteven uitzoeken. En zo kwam ikbij Margith terecht, die me superop weg geholpen heeft. Oef!

Een dikke week later viel ereen brief in mijn postbus met deafkeuring van mijn immigratie-dossier en daar stond iets geksin … ik had ondanks al les tocheen tijdelijk persoonsnummerweten te bemachtigen! Hoera!

Page 4: Fluisteringen sept2013

Op 2 september zat ikplotsklaps zonder elektriciteit. Bij14°C buiten en met eendiepvries vol lekkers was datniet zo tof. Wat is er gebeurd?Een panne? Wat moet ik nu? Ikhad geeneens een idee wie ikbellen kon. Het snel opzoekenop internet was niet aan deorde. Een internetabonnementhad ik nog niet kunnenversieren. Om te internettenreed ik wekelijks 20km naarOckelbo's bibl iotheek.

Gelukkig was ondertussenHåke gearriveerd in zijn zomer-huis. Ik heb hem uit zijn bedgetimmerd. Hij heeft zich bij mein de ijskoude keuken gezet enis beginnen rondbellen. Een halfuur later zag ik weer licht in deduisternis. Dankjewel buurman!

Wat was er gebeurd? Deoverdracht van elektriciteit wasdoor gebrek aan een persoons-nummer niet aanvaard. Daaromwerd gewoon de elektriciteitafgesloten.

Om thuis te kunnen inter-netten, heb ik 280 kilometergereden! Veel beloftes vanwinkelpersoneel in Sandviken.Maar uiteindelijk heb ik de klus

zelf geklaard door naar Gävle terijden.

Internet. In een klein dorp,als Åmot, moet je je daar niet alteveel van voorstel len. Hier isheel het land niet bekabeld enkan elk huis zich niet bedienenvan breedband. De enige optiedie ik voorhanden heb, isinloggen per gsm tegen 3G-snelheid. Een bommeltrein-internetverbinding dus.

Maar! Er is hoop. Onlangs zater in die fantastische postbusvan me een projectvoorstel voorhet aanleggen van breedband inhet dorp. Hoop doet leven.

Mijn pc is het enige toesteldat ik voor geen geld missen wil.Het is mijn radio, cd-speler,schrijfmachine, videotheek, bel-en emaildoos en tv. Al les past indit kleine koffertje! Fantastischvind ik dat.

En het gaat zo maar door …Je test die mooie nostalgische

houtoven van je. En dan staat ineenmaal je keuken onder derook. Dat zou nog niet zo ergzijn, als het rookalarm in degang niet begon te gil len. Amai,de oren van deze stil le ziel!Positief gezien, kan ik stel len datik nu zeker weet dat mijnrookalarm functioneert. Fijn!

De postbode levert primawerk. Hij wist zelfs waar hij mijnpost moest droppen zonder datmijn adres op de bus prijkte.Best een moeil ijke opgave, wantde postbussen hangen niet aande huizen. Je vindt ze ergens opde rand van een straat al lemaalsamen op een hoopje. Duspostbode, chapeau!

De anekdotes blijven zichmaar opstapelen. Ik ga ze jul l iebesparen. Ik zou gerust nog vierpagina's vol kunnen typenermee. Later zal ik er hopelijkmet een glimlach op kunnenterugblikken.

Visite!

Net toen er internet in huis was,arriveerde er een mail vanIngrid. “Ik ben klaar thuis. Jekan me verwachten.” Bezoek!Op twee dagen tijd reed Ingridsolo met de auto de 1800kilometer van Chenogne(Ardennen) naar Åmotsbrukheen en weer. Wat eenprestatie!

Op de avond dat ik de laatste14 kruiwagens hout in de schuurhad gevoerd en mijn grastapijtvan 2700m2 afgereden had,

parkeerde mijn l ieve vriendin opde oprit. Geweldig! Mijn eersteofficiële gaste. Nu konden wedie avond samen moe zijn.

We hebben een fijne weekgehad met zalig najaarsweer.

En, als wij samen zijn danborrelt het van de creativiteit.Dan worden er nieuwe ideeënen zienswijzen geboren en oudeproblemen opgeklaard. Maar erwerd ook gerust, gezwegen,geschreven en gewandeld.

Jag ska läser svenskaIk wil naar de Zweedse les.SFI (svenska för invandrare)is een organisatie dietaal lessen aanbiedt aanemigranten.

Ik kan ervoor terecht inOckelbo. De dag dat ik me eraanmeldde, vertelde de dameme dat er straks een leraarme zou opbellen om eenafspraak te maken voor eenintakegesprek. Ik heb de heledag met mijn gsm op zakgelopen. Heel ongebruikelijkvoor mijn doen. Een weeklater had nog niemandcontact met me opgenomen…

Eens polsen dan maar hé,wat het probleem zou kunnenzijn. Het woord 'probleem'speelt de laatste tijd nogalveel door mijn hoofd. Zo erg

zelfs dat ik onbewust onlangsaan mijn famil ie en enkelegoede vrienden een mailstuurde met mooie foto's endat ik in plaats van het woord'foto's' het woord 'fouten'typte. Gelukkig rappelleerdeMarleen me erop, door heelonschuldig te stel len dat zeecht geen fouten zag op al diedoorgestuurde prenten.Dankjewel, Marleen, dat jeme een beetje meer bewusthebt gemaakt van wat er zoalsluimert in mijn geest.

Na een aanporrende mailrichting SFI, schoot demallemolen opnieuw in gang.Die Zweden toch!

'Being slow' is hier hot!

PPaaggee 44

Page 5: Fluisteringen sept2013

Page 5Issue 1

Op 2 september zat ikplotsklaps zonder elektriciteit. Bij14°C buiten en met eendiepvries vol lekkers was datniet zo tof. Wat is er gebeurd?Een panne? Wat moet ik nu? Ikhad geeneens een idee wie ikbellen kon. Het snel opzoekenop internet was niet aan deorde. Een internetabonnementhad ik nog niet kunnenversieren. Om te internettenreed ik wekelijks 20km naarOckelbo's bibl iotheek.

Gelukkig was ondertussenHåke gearriveerd in zijn zomer-huis. Ik heb hem uit zijn bedgetimmerd. Hij heeft zich bij mein de ijskoude keuken gezet enis beginnen rondbellen. Een halfuur later zag ik weer licht in deduisternis. Dankjewel buurman!

Wat was er gebeurd? Deoverdracht van elektriciteit wasdoor gebrek aan een persoons-nummer niet aanvaard. Daaromwerd gewoon de elektriciteitafgesloten.

Om thuis te kunnen inter-netten, heb ik 280 kilometergereden! Veel beloftes vanwinkelpersoneel in Sandviken.Maar uiteindelijk heb ik de klus

zelf geklaard door naar Gävle terijden.

Internet. In een klein dorp,als Åmot, moet je je daar niet alteveel van voorstel len. Hier isheel het land niet bekabeld enkan elk huis zich niet bedienenvan breedband. De enige optiedie ik voorhanden heb, isinloggen per gsm tegen 3G-snelheid. Een bommeltrein-internetverbinding dus.

Maar! Er is hoop. Onlangs zater in die fantastische postbusvan me een projectvoorstel voorhet aanleggen van breedband inhet dorp. Hoop doet leven.

Mijn pc is het enige toesteldat ik voor geen geld missen wil.Het is mijn radio, cd-speler,schrijfmachine, videotheek, bel-en emaildoos en tv. Al les past indit kleine koffertje! Fantastischvind ik dat.

En het gaat zo maar door …Je test die mooie nostalgische

houtoven van je. En dan staat ineenmaal je keuken onder derook. Dat zou nog niet zo ergzijn, als het rookalarm in degang niet begon te gil len. Amai,de oren van deze stil le ziel!Positief gezien, kan ik stel len datik nu zeker weet dat mijnrookalarm functioneert. Fijn!

De postbode levert primawerk. Hij wist zelfs waar hij mijnpost moest droppen zonder datmijn adres op de bus prijkte.Best een moeil ijke opgave, wantde postbussen hangen niet aande huizen. Je vindt ze ergens opde rand van een straat al lemaalsamen op een hoopje. Duspostbode, chapeau!

De anekdotes blijven zichmaar opstapelen. Ik ga ze jul l iebesparen. Ik zou gerust nog vierpagina's vol kunnen typenermee. Later zal ik er hopelijkmet een glimlach op kunnenterugblikken.

Jag ska läser svenska

Wist je dat . . .?

. . . je vanaf mijn huis meer 11uur kan wandelen zonder eenlevende ziel of een huistegen te komen? Op eendag verdwaalden Vitalskien ik in het woud en 11uur later, toen de zon netaan de horizon onder-ging, belandden wedoodop thuis. Onderwegvreesde ik even dat ikzonder jas, eten endrinken de nacht zoumoeten doorbrengen ineen van die open schuilhuttendie ik tegengekomen was.Gelukkig konden we die avondtoch weer lekker in onze warmenest kruipen.

. . . huisvuilophaling hier bijnavolautomatisch verloopt? Eenpersoon rijdt rond met de vuilkaren grijpt met een elektronischearm een voor een alle

vuilbakken die opgesteld staanaan de weg. De arm kiepert heel

je boeltje uit in dewagen zonder dat er veelmenselijke handelingenaan te pas komen. Ikvermoed dat de man vande huisvuildienst het heleproces bedient doormiddel van een joystick.

. . . je weldra bij me opvakantie kan komen? Inoktober wordt de eerste

stuga klaargemaakt om ergasten te ontvangen die wil lengenieten van al leen-zijn en stiltemiddenin de natuur. In hetvolgende nummer van Fluis-teringen vermeld ik meer details.

. . . het hier al gevrozen heeft?Jawel, een keer of drie 's nachts.

. . . hier de reeën door de tuin

slenteren 's morgensvroeg als erbuiten nog geen menselijkeactiviteit heerst. Om 5 uur 'sochtends zat ik in de veranda opde pc te werken, toen er vierreeën voorbij het raampasseerden. Ze kwamen watrondsnuffelen en aan de vijverdrinken. Vitalski zag en hoordegelukkig niks ervan!

. . . ieder burger in Zwedeneen persoonsnummer nodigheeft? Het persoonsnummer isonmisbaar voor wie in Zwedenwoont. Als je er geen hebt, kanje bij het regelen van al lerleipraktische zaken problemenkrijgen.

. . . we in augustus veelzonnige dagen gekend hebben?Het was lekker warm en eenazuurblauwe lucht. Met vaakspectaculaire zonsondergangen.

Ik wil naar de Zweedse les.SFI (svenska för invandrare)is een organisatie dietaal lessen aanbiedt aanemigranten.

Ik kan ervoor terecht inOckelbo. De dag dat ik me eraanmeldde, vertelde de dameme dat er straks een leraarme zou opbellen om eenafspraak te maken voor eenintakegesprek. Ik heb de heledag met mijn gsm op zakgelopen. Heel ongebruikelijkvoor mijn doen. Een weeklater had nog niemandcontact met me opgenomen…

Eens polsen dan maar hé,wat het probleem zou kunnenzijn. Het woord 'probleem'speelt de laatste tijd nogalveel door mijn hoofd. Zo erg

zelfs dat ik onbewust onlangsaan mijn famil ie en enkelegoede vrienden een mailstuurde met mooie foto's endat ik in plaats van het woord'foto's' het woord 'fouten'typte. Gelukkig rappelleerdeMarleen me erop, door heelonschuldig te stel len dat zeecht geen fouten zag op al diedoorgestuurde prenten.Dankjewel, Marleen, dat jeme een beetje meer bewusthebt gemaakt van wat er zoalsluimert in mijn geest.

Na een aanporrende mailrichting SFI, schoot demallemolen opnieuw in gang.Die Zweden toch!

'Being slow' is hier hot!

Page 6: Fluisteringen sept2013

Page 6 Newsletter Header

Whisperings (bedrijf in oprichting)

Rönnholmsvägen 181695 ÅmotbrukZweden

phone: 00 46 722 231 711Skype: petra.dumoulinemail: [email protected]: http: //whisperings.orgFacebook: WhisperingsArtMusicBooks

Ben je even toe aan al leen-zijn in stilte?Voel je dan welkom bij Whisperings inÅmotsbruk (Midden-Zweden).

Op twee uur vliegen van je thuis, logeer je eraan de rand van een groot woud in eentypische Zweedse stugby.

Je bent al leen en toch ook weer niet helemaal.Meer weten? Klik dan hier.

Sfeerbeelden

groetjes van Petra!