Januari 2010

Sobeka Fotoclub

O.C. De Brug

Otegemstraat 238

8550 Zwevegem

Maandblad van Maandblad van SOBEKA SOBEKA Fotoclub nr. 392Fotoclub nr. 392

Flits

Helemaal voorin deze compleet vernieuwde Flits vinden jullie de be-

moedigende nieuwjaarswensen van voorzitter Johan. In SOBEKA Foto-

club zijn we gespecialiseerd in beeldtaal maar dat belet niet dat enke-

len onder ons ook met het geschreven woord overweg kunnen. Luc

Depreitere is een van die leden die zich niet in één hokje laat stoppen.

We lazen eerder al leuke woordspelingen van hem en daarom willen

we jullie ook zijn persoonlijke kijk op 2010 niet onthouden:

Een gelukkig en zorgeloos 2010! Als fotografen kan het maar een positief jaar zijn,

vooral nu iedereen digitaal werkt en er geen negatieven meer zijn.

En nog wensen voor het nieuwe jaar In deze eindejaarsperiode vallen er wel meer onverwachte bemoedi-

gende boodschappen in onze mailbox. Toch waren we zeer aange-

naam verrast door de spontane reactie van Jaak Sleypen, de hoofdre-

dacteur van het CvB-tijdschrift Beeldexpress, die ons als trouwe lezer

van onze eigenste Flits het beste toewenst met het nieuwe initiatief van

de digitale Flits:

Geachte redactie van FLITS

Vandaag heb ik jullie laatste gedrukte Flits in de bus gevonden, en

ook nu weer met veel plezier gelezen. Vele jaren was ik bevoorrechte

ontvanger, als hoofdredacteur van Kontakt en daarna Beeld Ex-

press én lezer van jullie boeiend clubbulletin. Soms was Flits zelfs inspi-

ratiebron voor mijn werk als hoofdredacteur.

Bij het logisch stopzetten van de gedrukte editie wil ik jullie allen van

harte danken voor de vele jaren dat ik trouw jullie Flits heb mogen

ontvangen en tevens proficiat wensen voor de 391 nummers. In jaren

omgezet zal dat rond de veertig jaar zijn. Dat is niet niks !

Ik wens jullie veel succes met de digitale nieuwsbrief en houd mij ui-

teraard aanbevolen om ook deze te ontvangen

( jaak.sleypen@skynet.be)

Ik hoop dat de club nog vele mooie jaren voor de boeg heeft met

boeiende en vernieuwende fotografie.

Succes voor de toekomst !

Aan alle leden een welgemeend GELUKKIG NIEUWJAAR !

Met groet

Jaak Sleypen

hoofdredacteur Beeld Express

NIEUWJAARSWENSEN Bij deze wil ik alle leden en hun familie een gelukkig, gezond en crea-

tief 2010 wensen. Een nieuw jaar starten is altijd een beetje het mo-

ment om „goede‟ voornemens te formuleren en tevens een moment

om terug te blikken op het voorbije jaar.

Bij een terugblik op het vorig jaar kunnen we globaal gezien tevre-

den zijn met de gang van zaken in onze vereniging, niet dat het op

bepaalde vlakken niet beter zou gekund hebben want alles is voor

verbetering vatbaar. Maar we zien dat de club bloeit en groeit. 2009

wordt vooral gekenmerkt door de grotere groep aanwezigen tijdens

vergaderingen. Het voorbije jaar was ook het jaar waarin heel wat

leden een helpende hand hadden in een diversiteit van activiteiten.

Door die vele helpende handen is er heel wat gerealiseerd in 2009,

maar het is vooral de sfeer waarin en het engagement waarmee dit

alles gebeurd is die me vreugdevol stemt.

Ik wil hier dan nogmaals alle mensen die op één of ander vlak hun

steen(tje) hebben bijgedragen, bedanken voor hun inzet en enthou-

siasme. Denken we maar aan de veranderingswerken in de zithoek,

het opruimen van de zaal, het onderhouden van de website, het

zoeken naar een volwaardig digitaal alternatief voor de „Flits‟, voor

de bediening in de zithoek, voor het helpen organiseren van een ge-

slaagd clubfeest, voor het vele werk bij de diverse wedstrijden, voor

het leiden van een deel van de vergaderingen of nevenactiviteiten,

voor heel wat kleine dingen ten goede van de club.

Deze nieuwjaarswens valt samen met onze „eerste digitale Flits‟ die

het verder zetten van de vorige editie inhoudt. Het is dus niet zo dat

„Flits‟ ophoudt te bestaan maar enkel onder een andere vorm ver-

schijnt en die ons bovendien op het eerste zicht heel wat voordelen

biedt. Naast de digitale flits zullen we gebruik maken van een

„digitale nieuwsbrief‟ om iedereen snel op de hoogte te brengen van

onder meer de activiteiten in de club, het aankondigingen van wed-

strijden, uitstappen, enz…

Wat de voornemens van 2010 betreft, rekenen we op ieder van u om

uw verwachtingen te formuleren in de eerste vergadering van het jaar.

Deze vergadering die traditioneel „rond de tafel‟ gehouden wordt en

ook een beetje als nieuwjaarsreceptie kan worden beschouwd is de

ideale gelegenheid om ideeën aan te brengen die de werking van de

club ten goede komen. Naast de groepsfoto die zal genomen worden,

lanceren we een nieuwe activiteit die voor een deel van de mensen

een verrassing zal inhouden, met deze verrassing proberen we alvast

het eerste voornemen waar te maken. Meer hierover op de eerste ver-

gadering.

Tenslotte wil ik iedereen een schitterende fotografische boost toewen-

sen in 2010, dat de inspiratie voorsprong mag nemen op de beschikba-

re tijd en dat de voldoening in het fotograferen, bewerken, afwerken

en presenteren groot mag zijn.

Johan Hespeel

Rudy Deboeuf ten huize van Otto Voor de tweede keer deze maand was Otto weer gespannen als hij

zich voorbereidde op het gesprek met een SOBEKA Fotoclub-lid. Na

Magic Yvo was er opnieuw een ontmoeting gepland met een gooche-

laar. Een ander soort weliswaar maar daarom niet minder indrukwek-

kend. Geen konijnen of duiven, maar wel PC‟s, laptops, netwerken en

servers. Otto zag hem aan het werk en toen pas begreep hij zijn eigen

beperkingen op dat vlak. Om de subiete verdwijning van straatnamen

en bellen te vermijden was het gesprek gepland ten huize van Otto.

Zo zagen wij Rudy en Myriam met veel plezier praten op deze winter-

dag en luisterden wij naar hun verhaal. Velen kennen dit koppel al vrij

goed alhoewel Rudy nog maar een paar jaar deel uitmaakt van onze

club. Dat is niet toevallig want Rudy kon al een heel pak talenten ont-

plooien in de club, al dan niet geholpen door Myriam.

Daarmee is het kader voor ons gesprek al geschetst.

Zelfportret

(met zijn leerlingen?)

Rasechte Zwevegemnaren

Rudy en Myriam groeiden beiden op in de

Lindelaan in Zwevegem en brachten hun

jeugd daar door. Een kleine voorsprong

voor Rudy wat het Zwevegems burger-

schap betreft: hij werd ook geboren te

Zwevegem, terwijl Myriam in Kortrijk het

daglicht zag. Ze huwden en bleven trouw

aan elkaar en aan Zwevegem en wonen er

dus nog steeds, niet zo veraf van waar ze

hun jeugdjaren doorbrachten. Ze hebben

ondertussen 2 knappe dochters, Marlies

(19) en Iris (16), die respectievelijk nog stu-

deren voor “verzorging” en de koksschool

en de handen weten uit te steken als dat

nodig is: babysitten, jobstudentenwerk,….

Dit Zwevegemse plaatje kon niet volledig af zijn als ze niet beiden bij

Bekaert werkten of hadden gewerkt. Myriam werkt nog steeds bij Be-

kaert. Regelmatig vervult ze opdrachten in het buitenland: de Verenig-

de Staten, China, Turkije, ….. Indertijd reisde Rudy ook heel wat landen

af in opdracht van Bekaert: Noord-Amerika, Turkije, ….

Dit zijn allemaal interessante punten voor het vervolg van het verhaal,

want alle puzzelstukjes vallen vrij goed samen.

Reizigers

Ze reizen beiden voor het werk maar ook privé zit het reizen er in. Rudy

begeleidde heel wat 14-17 jarigen in Zwitserland voor de CM – waar hij

meer dan eens in bewondering kwam van de mooie landschappen. Hij

reist nu nog met zijn leerlingen naar diverse plaatsen in Europa en sa-

men met Myriam en de kinderen houden ze van authentieke reizen

met de wagen, de rugzak, wandelen, … Nederland met de fiets hoort

daar ook bij. Ze willen wat zien en bereiden zich goed voor. Talenkennis

is bij hen troef.

Voor Rudy en Myriam is dat Nederlands, Engels, Duits, Frans, Spaans en

Tsjechisch. Myriam doet daar nog Turks bij. Een aantal clubleden kon al

ervaren hoe Rudy en Myriam er in slagen om een groepje fotofanaten

door Praag te loodsen en nu zijn ze al heel druk bezig om een volgende

reis te begeleiden in Istanbul voor 2011. “Talenkennis is essentieel om

met de plaatselijke bevolking contact te kunnen krijgen. Meer zelfs, je

kunt er ook nog geld mee verdienen: vroeger waren er in Tsjechië zelfs

twee prijslijsten: eentje voor de toeristen (duurder) en eentje voor die-

genen die Tsjechisch konden spreken.”

“Iedereen weet ondertussen dat

Rudy niet alleen graag voor de

klas staat, maar ook graag als

reisleider vooraan in de bus zit.

We zijn blij dat we daar ook van

kunnen meegenieten. Op naar

de volgende trip !”

Misschien heeft u ook opgemerkt dat in dit artikel veel sprake is van

Rudy en Myriam en dat is niet toevallig. Het is ook Otto niet ontgaan

dat dit duo veel zaken samen organiseren en elkaar daarbij helpen

en aanvullen.

“Mooi om te zien hoe ze als koppel samen plezier beleven in hun

passie: reizen.”

De werkende Rudy

“Ik volgde een opleiding elektriciteit en begon dan mijn loopbaan bij

Bekaert Ingelmunster waar ik regelmatig naar het buitenland werd

uitgezonden om nieuwe installaties te gaan plaatsen. Met de reorga-

nisatie van 1991 verliet ik het bedrijf en trok ik naar het VTI in Kortrijk

om er les te gaan geven in elektriciteit en vermogenselektronica. Te-

gelijk volgde ik 2 jaar pedagogische opleiding. Ik had in het verleden

al wat ervaring opgedaan met werken het met mensen en het aan-

voelen van wat er leeft bij groepen en individuen. Ook het leiden

van een groep en het nemen van verantwoordelijkheid waren mij

niet vreemd. (tijdens de CM-reizen) en nu kon ik dit weer gebruiken in

de praktijk. Na een 10-tal jaar VTI ben ik overgestapt naar het Sint

Amandscollege in Kortrijk – schoolgemeenschap – waar ik les geef in

informatica aan laatstejaarsstudenten.

Vooral netwerken en servers zijn mijn speciali-

teiten. Ik geef ook geregeld bijlessen aan de

leraren. Maar voor een groot deel van mijn tijd

sta ik in voor servers van de schoolgemeen-

schap en het Sint Amandscollege, twaalf in

het totaal. Ik vind dit een heel evenwichtige

en boeiende combinatie: ik kan anderen iets

aanleren, ik zit dagelijks in de operationele

praktijk en bovendien volg ik zelf continu ver-

dere bijscholing om mee te zijn met alle evolu-

ties in die wereld. Zo leren wij meestal twee jaar op voorhand wat er

ons allemaal te wachten staat.”

Een clublid vraagt zich af : “Zou zijn onafscheidelijke hoed uit Praag

komen ?”

Bemerking van Otto : Ge ziet wel dat hij iets van een goochelaar

heeft!

En de fotografie?

Reizen en mooie hoekjes vastleggen op

een filmpje : dat hoort samen.

“Informatica is strak en weinig artistiek,

daarom biedt de fotografie een bijzon-

dere kans om daar eens volledig uit te

geraken. Als ik 12 jaar oud was dan

kocht ik mij een Chinon CE 4 (zelfde merk als onze voorzitter) en daar

“trok” ik hoofdzakelijk dia‟s mee – dat was ook het goedkoopst.

Ik kocht mijn toestel bij een fotograaf in de Otegemstraat die mij bij

de start nauwkeurig kon uitleggen hoe een diafragma werkt, wat

scherptediepte is, en zo meer. Telkens als ik mijn dia‟s kwam ophalen

bekeek hij samen met mij wat de resultaten waren en gaf hij mij tips

en aandachtspunten om het de volgende keer beter te doen. Dat

noemde men toen dienst na verkoop. Tijdens de CM-kampen kon ik

dan foto‟s nemen van de bergen en de kinderen. In de periode dat

onze kinderen werden geboren kwam het digitaal tijdperk zijn kop

opsteken en begon ik mij in te werken in bewegende beelden. Ik

werd een videocamerafanaat en dat was ik nog tot een paar jaar

van hier terug. (Noot van Otto : Een aandachtig lezer zal gemerkt

hebben dat goochelaars iets hebben met video)

Tijdens een reis naar Praag, vier jaar

geleden, besloten een collega en ik

om te ruilen van materiaal. Hij nam

mijn videocamera en ik fotografeerde

een hele dag met zijn fototoestel.

Daaruit bleek dat ik nog steeds het

fotograferen in mij had. Na een reis

voor het werk naar Amerika bracht

Myriam een Canon 350 mee, en daar

werk ik nu mee. Fotograferen is vol-

gens mij als zwemmen: het zit in je en

je verleert het niet. Voor het moment

kan ik mij het leven zonder fotografie

niet voorstellen.”

“Er zijn fotografen waar ik naar opkijk. Zo behoort Saudek tot mijn fa-

vorieten. Ik was blij om in Praag zijn werken nog eens terug te zien.

Ook de tentoonstelling van Vanfleteren in Gent vond ik heel prach-

tig. Ik acht mij gelukkig dat ik ook zijn boek heb. Af en toe vul ik mijn

boekenkast aan met een fotoboek.”

“Ik fotografeer altijd in RAW. Dan kan je steeds beter achteraf nog bij-

werken, vooral de kleurentemperatuur. JPEG is alleen een vluggertje

voor als het rap moet gaan en je direct een resultaat moet kunnen

zien. Ik hou van landschap maar ik vind dat ik aan iets anders toe ben.

Studio trekt mij bijzonder aan. Familieopdrachten maar ook een opstel-

ling van model met een decor staan op mijn verlanglijstje.”

SOBEKA Fotoclub

“Rudy heeft zich op zeer korte tijd als een echte v erenigingsmens

laten kennen. Voor de fotoclub lijkt hem geen inspanning teveel en

hij is er altijd bij als de handen uit de mouwen moeten worden ge-

stoken.”

Ik fotografeerde toen wel maar wilde toch op een hoger niveau gera-

ken en via mijn beroep was de evidente manier om te gaan zoeken

naar een club via de websites. Maar ondertussen was Myriam in con-

tact gekomen met Catherine, echtgenote van Johan, via de dames-

club van Bekaert en toen was de stap gezet naar SOBEKA Fotoclub. Ik

wil graag leren van anderen en daarom is opbouwende kritiek van an-

deren zo interessant. Als je weet waar je kan verbeteren en waarom,

dan ben ik daar altijd blij mee. Je ziet er ook werk van anderen. En dan

heb je dat vriendschapsgevoel dat eigen is aan de club. Niet alleen

tijdens de vergadering zelf, maar de navergadering aan de zithoek zijn

ideale momenten om bij te praten en knepen over de fotografie uit te

wisselen. Dat is een soort après-ski van SOBEKA Fotoclub. Ik ben een

goeie 2 jaar bij SOBEKA Fotoclub en ik heb niet geweigerd als men mij

vroeg om in het bestuur te komen. Het is de rol van het bestuur om

iedereen mee te krijgen. Wij zorgen daarbij voor een structuur en een

taakverdeling. Ik sta ondermeer in voor de verdeling van de software.

En dan gaan wij ons natuurlijk volledig inzetten voor de reis naar de Tur-

kije zoals wij dat voor Praag hebben gedaan.”

Istanbul Is’t een boule de Berlin

Een clublid getuigt : “Voor de club is Rudy zeker een belangrijk per-

soon geworden in die paar jaar dat hij lid is. Natuurlijk kent ieder-

een zijn bijdrage in de reis naar Praag. Wat velen echter niet we-

ten is dat Rudy ook een grote bijdrage levert om ons lokaal om te

toveren tot een echte feestzaal voor ons clubfeest. Het is een stille

werker die door zijn bijdrage de ganse club beter laat draaien.”

“Je kan met véééél bij Rudy terecht. Hij zal altijd zoveel mogelijk

proberen helpen.”

Een veelzijdig man

Wie denkt dat die nu weet wie Rudy is en wat hij allemaal doet, heeft

het verkeerd voor. “Ik ben een beetje een nachtmens, en met mijn

beroep is dat toch noodzakelijk. Ik werk geregeld aan servers en die

zijn meestal maar ‟s nachts echt bereikbaar om werken op uit te voe-

ren. Maar naast het beroep en de fotografie ben ik ook geboeid

door kookkunst. Niet alleen wijn, whisky en gastronomie bekoren mij,

via de BBQ ben ik zelf aan het koken gegaan en de donderdag-

avond ga ik geregeld lekker koken samen met onze dochter Iris.

De Chinon waar Rudy

nu mee werkt:

Ik heb heel wat belangstelling voor Ferra-

ri en ik probeer daarom af en toe die wa-

gens eens in actie te zien op circuit. Ik

ben onder andere gaan zien naar Mon-

za en het is merkwaardig hoe die F1 wa-

gens bliksemsnel door de bochten gaan.

Ik heb daar trouwens al foto‟s van mee-

gebracht naar de club.

Wij hebben ook nog dromen en plannen,

zoals een reis naar Schotland en China.

Op onze school ben ik ben ook ac-

tief bij een toneelgroep waar ik de

licht- en technische kant op mij

neem. Dat gaat over belichting en

daar hebben wij weer de link naar

fotografie.”

“Rudy heb ik leren kennen als een goedlachs persoon. Een echte

genieter, zowel van een leuk gezelschap, iets pittigs om achter de

kiezen te werken, boeiende reizen, mooie foto's, enz.”

Met goochelaars moet je oppassen en je mag ze vooral niet uitda-

gen – denk aan Harry Potter – en zo heeft Otto tevreden deze kennis-

making mogen afsluiten na een intens en warm gesprek. Het glaasje

dat erbij hoorde sloot hiermee de dag af. Dank voor de babbel en

voor wat je voor de club doet.

Otto Focus

Enkele foto’s van Rudy

De biologische fiche van Rudy

Foto SOBEKA Fotoclub

Rudy Deboeuf is geboren en getogen te Zwevegem.

Gehuwd met Myriam, en samen hebben ze 2 dochters :

Marlies en Iris.

Leeftijd : werd geboren in het jaar dat Otto het

Sint-Amandscollege verliet.

Werkt aan, met en in de informatica, servers en netwerken

voor de schoolgemeenschappen en het

Sint Amandscollege in Kortrijk. Geeft er ook les. Werkt graag

in de stille uren van de nacht.

Reist samen met echtgenote (en kinderen) en zo spreken ze

talrijke talen.

Houdt van wijnen, whisky, kleine alcoholflesjes, gastronomie

en nog veel andere dingen.

Leidt en begeleidt vaak, graag en goed groepen.

Dolen in onze bib In de eindejaarsperiode was wat minder druk dan anders en ik heb

er van geprofiteerd om wat dingen te doen waar ik anders minder

toe kom.

Achteraf beschouwd is die eerste zin eigenlijk een leugentje. Ik geef

toe, ik ben verslaafd. Verslaafd aan lezen, een veellezer dus. In de

eindejaarsperiode heb ik dus verder toegegeven aan mijn verslaving

maar ik heb ze wel anders ingevuld. Dikke turven zijn niet direct mijn

ding. Nee dus, ik heb mij niet overgegeven aan de hype van het

moment, Mikael Blomkvist en Lisbeth Salander zijn dus, zij het wellicht

maar voorlopig, nog twee nobele onbekenden voor mij. Kranten,

tijdschriften en le commissaire Maigret dat gaat er altijd wel in. Laat

de feestdagen nu net slecht vallen voor iemand met mijn verslaving;

weinig kranten, geen persoverzichten en de voorraad oude Humo‟s

van 3 maanden ver is opgestookt.

Er rest mij dus maar één ding: ik moet naar de bib al moet ik die

sneeuw tegen mijn zin trotseren. Bij het zoeken in de bib kan ik het

niet laten om even langs het schap “beeldende kunst” te lopen. Een

boek trekt daar mijn aandacht: Dolen van Michiel Hendryckx. Ik ben

in vertwijfeling want ik had het boek genomineerd als kerstboomca-

deau. Ik moet keuzes maken, als ik het boek meeneem mag ik maar

vier andere boeken meenemen. Neem ik het niet mee, dan loop ik

de kans het compleet te missen, ook onder de kerstboom.

Dolen dan maar. Intussen heb ik boek al zo‟n tiental keer doorbla-

derd en ik blijf het een beetje

een bizar boek vinden. Begrijp

me niet verkeerd, het is een

excellent boek, zoveel is dui-

delijk. Ik had verwacht een

verhaallijn te vinden maar die

heb ik tot nog toe niet gevon-

den. Een veellezer als ik ver-

wacht wat tekst bij de beel-

den maar die is er niet; een pagina voorwoord en verder niets meer,

behalve achteraan het boek een soort legende bij een herhaling

van de foto‟s in het klein. Het boek start ook niet in Adinkerke om te

stoppen in Rovaniemi. Precies of alle foto‟s in de lucht gegooid zijn

en nadien kriskras en in willekeurige orde door elkaar zijn opgeraapt.

Precies of Michiel zelf niet meer weet waar hij ze heeft genomen.

Door het bladeren heen ko-

men stilaan de verbanden

naar boven. Op een plaats in

het boek vind je links een foto

van een kapotgeschoten en

uitgebrand huis, op de rech-

terpagina idemdito. Links is

Ouradour, rechts Kraijna, het

zou de andere kant van de

straat kunnen zijn.

Hendryckx wou een boek maken, hij moest niet en hij wilde ook niet

moeten. En dat is te merken aan de beelden. Fotograferen zonder

deadline. Landschappen, mensen, straten en straattaferelen. Eenza-

me bomen, een verlaten straat. Bomen met mensen, straten met

mensen. Geen mise en scènes, recht toe recht aan beelden. En

toch, het zijn niet zo maar vakantiekiekjes, bij elke foto zie je de spon-

taniteit maar tegelijk ook de ingehouden van de adem van de foto-

graaf zodat hij op het juiste moment kan afdrukken. Je merkt het aan

de compositie.

Ik denk dat ik het boek nog minstens 30 keer zal doorbladeren voor-

aleer ik het terugbreng naar de bib. O ja, voor wie het niet zou we-

ten, alle foto‟s zijn zwart-wit, een lust voor het oog.

Christiaan

PS: het boek Dolen is ook in onze eigenste SOBEKA Fotoclub-

bibliotheek aanwezig.

Werkten mee aan deze Flits:

Christiaan Clapuyt

Rudy Deboeuf

Luc Depreitere

Johan Hespeel

Nieuwe job

Een Engelse toerist neemt een taxi om van de luchthaven in

Zaventem naar z'n hotel in Brussel te gaan. Ze rijden voorbij het

Atomium en de passagier achter in de taxi wil de chauffeur

wat vragen over het imposante bouwwerk, dus tikt hij de man

even op z'n schouder om de aandacht te trekken. De

taxichauffeur geeft een geweldige schreeuw en verliest de

macht over het stuur. Het voertuig mist op een haartje na een

tram, ramt bijna een huis, alvorens op het trottoir tussen

tientallen driftig fotograferende Japanners tot stilstand te

komen.

Het is even stil in de taxi.

Dan zegt de chauffeur: 'Meneer, wilt u dat nooit meer doen. Ik

ben me dood geschrokken.' De passagier zegt dat hij niet had

geweten dat de chauffeur zo zou schrikken van een klein tikje

op z'n schouder. Waarop de bestuurder zegt: 'Het is uw schuld

niet hoor meneer. Maar vandaag is mijn eerste dag als

taxichauffeur.

Hiervoor heb ik 25 jaar lijkwagens gereden'.

Contactadressen

Rekeningnummer

468-7121641-64

http://www.sobekafotoclub.be

Algemeen e-mailadres

info@sobekafotoclub.be

Voorzitter: Reserveren van studio of zaal

Johan Hespeel, Oude Bellegemstraat 1D, 8550 Zwevegem

tel: 056 75 56 11 e-mail: johan.hespeel@scarlet.be

Erevoorzitter:

Leon Vanneste, Twee Molenstraat 16, 8550 Zwevegem

tel: 056 75 59 72

Secretariaat en redactie Flits:

Christiaan Clapuyt, van Halewynstraat 7, 8550 Zwevegem

tel: 056 75 81 60 e-mail: chris.clapuyt@skynet.be

Lay-out:

Rudy Deboeuf e-mail: rudy@deboeuf.be

VU

: C

hrist

iaa

n C

lap

uyt