zomer 2010zomer 2010zomer 2010zomer 2010zomer 2010

FIETSCLUBFIETSCLUBFIETSCLUBFIETSCLUBFIETSCLUBLEDIG ERFLEDIG ERFLEDIG ERFLEDIG ERFLEDIG ERF

herfst 2010herfst 2010herfst 2010herfst 2010herfst 2010

voorvoorvoorvoorvoorbergrijdersbergrijdersbergrijdersbergrijdersbergrijders

enenenenenbosfietsersbosfietsersbosfietsersbosfietsersbosfietsers

In dit nummer: Raadsel:

welke

foto

hoort

bij

welk

kaartje??

!ejtraak

etstoorg

teh

jib

eippok

etstoorg

teH

Foto voorkant: Charly Gaul in Tour 1958Foto achterkant: Marianne Floor

De SeizoenssluitingHet BosfietsseizoenNu nog luiers, straks zemenFinishen bij La Charly GaulMont Ventoux op je 70eStelvio op je 61eOverleven als TourwinnaarGemma in&uit de bochtGedachten rond IJsselmeerVerlangen naar PelagiaFietsen lekker dichtbijKlassiekers in de ArdennenSluiting 2011 in LHF?

Herkennen van fietsonderdelen

Nr. 91c: Steenpuistzadel

Clubblad van de Fietsclub Ledig Erf Jaargang 16, Nummer 3Bulletin herfst 2010: inhoud en colofon ...................................................................3Redactioneel, Bosfietsseizoen ..............................................................................4Ledig Erf Nieuws ............................................................................................5Afsluiting seizoen ............................................................................................613e Ledig Erf tijdrit .............................................................................................7Gemma (1) in de bocht .........................................................................................8Een zomersprookje .............................................................................................10Bij de dood van Laurent Fignon ..........................................................................12Fietsakties: Yusufu zegt: “bedankt” ......................................................................15Laatste kunstje op de Stelvio? ..........................................................................16Maar weinig zeventigers op de Mont Ventoux .....................................................18Oude held .......................................................................................................19La tête de la course ...........................................................................................20La Charly Gaul 2010 .........................................................................................23Met de mandoline achterop .................................................................................26Mijn vakantie ...................................................................................................29Grand finale van De Muur on Tour .....................................................................30Le contre la montre Eddy de Vos ......................................................................32Fietsen in de Ardennen 2010 ..............................................................................33Schurende schakels .......................................................................................34Open Oog ..........................................................................................................35

ColofonColofonColofonColofonColofonBestuurMichiel Galama 06-21277653 voorzitterBert Coenen 030 - 2891110 penningmeesterMini Kalivianakis 030 - 2891110 lidVacature lid

Redactie: Patricia Breshamer, Otte Boom, Jan BuiltjesWebsite: www.ledigerf.net Webmaster: Henk v. Lingen, henk@vanlingen.netAdreswijzigingen: henk@vanlingen.net

Vertrek: iedere zondag om 13.00 uur, vanaf café Ledig Erf.Contributie: 15,- euro per jaar, over te maken op gironummer 766950,t.n.v. Fietsclub Ledig Erf te Utrecht of contant te betalen aan de penningmeester.Bijdragen voor het clubblad naar: clubblad@ledigerf.netElektronische uitgave: www.ledigerf.net (onder: clubbladen)

BULLETIN HERFST 2010

3

4

REDACTIONEELDoor weer en wind

BOSFIETSSEIZOEN OPENJan de Ruiter, voortr ekker van het zgn. ‘bosfietsen’, roept liefhebbers opvoor het winterseizoen en voor het jaarlijke bosfietsweekend in november.

Beste bosfietser,Het bosfietsseizoen is in volle gang.Wekelijks worden er toertochten uitge-pijld door verschillende fietsclubs op deHeuvelrug en op de Veluwe.Heb je een bosfiets (ook wel ATB ofmountainbike genoemd) en wil je decompetitie aangaan met andere bos-fietsers van het Ledig Erf? Kijk dan opde bosfietskalender of op het forum(topic bosfietsen) van de Ledig Erf site(www.ledigerf.net).

De bosfietskalender is een overzicht vangeselecteerde toertochten (startlocatiesen vertrektijden) voor de rest van ditjaar.Verder vraag ik jullie aandacht voor hetjaarlijkse bosfietsweekend bij CCR(Remouchamps) op 19-21 november.Liefhebbers kunnen zich, liefst per e-mailbij mij aanmelden. Ook als je meerinformatie wilt over bosfietsen bij fiets-club Ledig Erf, meld je dan bij mij. janderuiter@tomaatnet.nl Jan

De clubactiviteiten van dit najaar onder-vonden forse tegenwind en veel nattig-heid. De traditionele tijdrit en de splinter-nieuwe Ledig Erf vossenjacht warenweggelegd voor de echte bikkels! Ookna afloop van de feestelijke afsluiting washet weer onstuimig.Niet getreurd: voor je ligt het nieuwedubbeldikke najaarsnummer om de win-ter door te komen. Op de weg, in hetbos of op het ijs (of lekker warm bij dehoutkachel), we zullen wel zien wat hetwinterseizoen voor ons in petto heeft.In dit nummer kijken we terug op zomer-se belevenissen in binnen en buitenland.

Verder staan we stil bij blije berichtenvan jong geboren talent, maar ook hetverdrietige bericht van het overlijden vanPaul Smit. En kijken we terug op hetkleurrijke leven Laurent Fignon.Het jaar 2010 stond voor enkele Ledig-erfers in het teken van het inlossen vanbeloftes. En dat hebben ze gedaan.Bijzondere prestaties op mooie plekkenals de Mont Ventoux, de Stelvio en eensponsortocht van Italië naar Nederland.Leeftijd en jaren fietservaring verschil-len, maar plezier en doorzettingsvermo-gen hebben ze gemeen. Chapeau!Veel leesplezier! Patricia

5

LEDIG ERF NIEUWS

Ons enige juniorlid: Martijn Tusveld is15 oktober j.l. op het NK Madison inAlkmaar Nederlands Kampioen BaanKoppelkoers Junioren geworden. Hijheeft het geleerd op het oude frame vanJeroen V. Gefeliciteerd! Jeroen V.

Het winnende wielerbaankoppel Taco vanHoorn&Martijn Tusveld (rechts): op die fiets

Ledigerfer Mar tijn Tusveld Nationaal Kampioen

Paul Smit overledenHalf oktober is Paul Smit overleden. Hijwas vanaf 1995 lid en reed tot een paarjaar geleden met ons mee, vaak op detandem met zijn vrouw. Hij was vooraltoerfietser en vond het jammer dat hetLedig Erf steeds meer een race-clubwerd. Enkele anekdotes: Paul was eengroot liefhebber van de betere Belgischebieren, daar kon hij ook in zijn buurtcaféJan Primus echt van zitten genieten. Inoude clubnotulen laat hij optekenen dat“Harry bij de volgende vergadering voormeer en beter bier moet zorgen”.We herinneren hem als iemand die rustigen voor zijn plezier met ons meereed.Hij hield niet van fietsen in de hitte; ooitwas hij met andere Ledigerfers bij Leo

Hakkert om L-B-L te rijden. De Belgi-sche Erwin Kroll voorspelde zulk warmweer dat Paul besloot om maar niet testarten en gezellig bij Leo te blijven omde krant te lezen. Het werd die dag eenkoude, kletsnatte Luik-Bastenaken-Luik.We wensen zijn vrouw Liduine allesterkte toe.

Paul & Liduine Smit op deopeningsfoto van 2001

Tocht van de maand in 2011Op de sluiting werd het al aangekondigd:in april t/m september 2011 zal de com-missie ‘nieuwe klassiekers’ tochten inNederland of België aanwijzen als ‘tochtvan de maand’. Tochten waar iedereen

aan kan meedoen, van A t/m C renners.Lees meer over aanmeldingen en organi-satie binnenkort op de site en in hetvoorjaarsnummer. De redaktie

6

AFSLUITING SEIZOEN

Sterke tekst van enthou-siaste ‘eeuwige voorzitter’

Rob gaat knutselen aan JvWvouwbare wisselbokaal Ha daar zijn ze: de twee vosjes....

Trotse Pijlsnelste Tijdritploeg Msr. Chrono over deontberingen van de tijdrit

Uitslag van spannende quizzzwelk kind is van welke ouders?

Peter V. is trotse winnaarvan de Rode Lantaarn

Maaike smeert een flinkedot lippenstift op voor de

tijdritwinnaars en smakkkkk

BertV. isookheelerg

goedin

darts

7

Uitslag 13e Ledig Erf Tijdrit

Pos.123456789

10

Tijd15:2115:5616:4516:5217:0517:3318:2919:2619:5420:07

Msr Chrono aan het werk

Laurens HitmanCees SagtJeroen VerdeniusEltjo KeijerMarnix van der WerfBert CoenenMichiel HoogendijkMini KalivianakisCorien van den HaakBert Vink

8

Met het prachtige startnummer -1- aanmijn stuur, startte ik en de 9 andereCiclistas op zondag 29 augustus om7.30 uur in Badonecchia (It.) voor deeerste etappe en in mijn geval ook voormijn eerste echte bergen. Met 2 gradenboven het vriespunt was het ijskoud. Bijcheckpoint 1 hadden we gelijk de eer-ste tegenslag als team: van één van onsbrak de achtervork. Gelukkig mochtenwe van een ander team een reservefietslenen.

De bergen vielen helemaal niet tegen:niet op de eerste dag (125 km) met o.a.de Lautaret en L’Alpe d’ Huez, en ookniet op dag 2: over 160 km van Bourg

IMPRESSIE TOUR FOR LIFE

GEMMA (1) IN DE BOCHTVorig jaar augustus stapte ik voor het eerst op de racefiets; dit jaar augustusvertr ok ik voor de Tour for Life: een 8-daagse sponsortocht van 1250 kmover 19.000 hoogtemeters van Italië naar Nederland om geld op te halenvoor Ar tsen zonder Grenzen. De Tour for Life werd dit jaar voor de tweedekeer gehouden (voor de eerste keer: zie herfstnummer 2009, p. 13: Joeri,red.). Om een idee te geven: we waren met 410 renners, 100 ploegleidersen 130 vrijwilligers! Mijn team de Ciclistas was het enige volledigedamesteam dat dit jaar meedeed.

d’Oisans naar Lathuile over de Croixde Fer (mist en een beetje sneeuw!!!),Col de la Madeleine en de Col deTamié.

Ook de dagen hierna genoot ik van hetprachtige uitzicht, de aanmoedigingen,het fietsen en het zonnetje. Vooral dag3 (160 km) via het Meer van Annecy,via een stukje Zwitserland, het meer vanGenève en de Col de la Faucille wassuper. Mijn benen hielden het goed enmet een roze vriendje (ibuprofen) op zijntijd werkte ook mijn onderrug best mee.Iedere nacht sliepen we op een anderecamping waar dan een heel Tour for Lifekampement was opgezet en waar je zelfalleen maar je eigen (bij voorkeur -2

Gemma in de bocht ...

Gemma (1)

9

seconden- Decathlon) tent hoefde opte ‘zetten’ (let op: opzetten is makke-lijk, opvouwen vergt enige oefening ...)en in de rijen voor de immer populairetoiletten en de douches hoefde te gaanstaan. Om 21.00 uur was dan de brie-fing in de centrale tent en daarna vlugnaar bed, want om 5.45 uur ging dewekker alweer.

Ik had nog nooit zuidelijker dan Lim-burg gefietst en hoewel mijn trainingenme goed hadden voorbereid, is het las-tig om te leren dalen op de Cauberg.Dit brak me helaas op: mijn Tour for Lifeeindigde op 2 september (etappe 5) inde Vogezen: ergens na de Hohneck ende Col la Schlucht vloog ik uit de bocht.

Terwijl ik door de lucht vloog dacht ikal F#U[CMK! dit gaat niet goed:twee uur later pikten mijn ploegleidersme op uit het ziekenhuisje in Gerardmer.Totale schade: gebroken sleutelbeen,gekneusde ribben en een dik bovenbeen.Mijn fiets had echter geen schrammetjetot mijn grote vreugde en opluchting.

De volgende dagen hinkte ik mee in deploegleiderswagen en met de TV-crew.Ik ging los op het eindfeest (altijd goedibuprofen en alcohol) en liet een traan-tje van pure frustratie en teleurstelling opde Cauberg bij de aankomst op 5 sep-tember. Want die was echt waanzinnig:familie en bekenden rijen dik en de ploe-gen die over de hele breedte van de wegnaar boven fietsten.

Zou ik de Tour for Life volgend jaar op-nieuw willen fietsen? Daarop is mijn ant-woord toch neen, want het als team ver-zamelen van 27.031 euro is een hele op-gave. Maar belangrijker nog is dat on-danks mijn valpartij het een onwijs gaveweek was en dan kan een volgende edi-tie alleen tegenvallen. Gemma (1)(www.tourforlife.nl en www.ciclistas.nl)

Goed gekozen die naam. Oppassen dus!

Met zo’n verdikking na een valpartij (vooraanzichtbeen) is het dansen lastig, maar toch gedaan!

10

EEN ZOMERSPROOKJEIn de vrolijke maand augustus was het,De dagen waren helder,De wind blies zacht in het frisse groen,Daar reden wij om het IJsselmeer.

En toen ik bij Den Oever kwam,Voelde ik een sterk kloppenIn mijn borst, ik geloofde zelfsDat mijn ogen traanden.

En toen ik de frisse zeelucht rook,Werd het mij zeldzaam te moede;Ik vermoedde niets anders dan datMijn hart openbloeide.

Ik ken het wijsje, ik ken de tekst,Ik ken ook de heer de schepper;Ik weet, hij heet meneer LelyEn verdedigde ons tegen de zee.

Ja, de bruine ster voor iedereenZodra het licht op groen schoot!Aan de hemel laten wijHet zingend dralen.

Er groeiden ons vleugels op de DijkZo snel wilden wij in Makkum zijnAan de overkant waar onsWachtte: een broodje kroket,Drie plakken Makkumer mik en eenBroodje osseworst.

Een nieuw lied, betere benen,Niet klinkt meer het steunen en hijgen!Van de kerken klonk de beiaard vrolijk,Sinds ik op Friese bodem trad.Zo talloos waren de bejaardenTraag fietsend op de weg,Met weiland rondom en de zon boven hen

Tot zij op het sein van een geheven brug,

Bleven staan en de hele vlakte vulden:Een legioen! Nooit liet het lege NoordenZo’n leger gaan over een harer vaarten,Die door het vredig landschap stroomt.

Vanuit ons kleine peloton bezagen wijalles,Onze vorm is goddelijk, als geharde A-rijders,Men kent ons onder verscheiden namen:Yacco, Sietse, Laurens, Craig, Rob enJoeri.

Noem mij de naam van wie wachtendvoor deBrug honger kreeg en, door bejaardenbewonderd,Grommend naar het vissersheiligdomtoog; de haringkar,Het was Craig, de Schotse donderaar.

Verder gingen wij langs veld en slootMet zegepraal reden wij naar de Noord-Oostpolder,De wegen werden recht, de blik ver-nauwd,En waarachtig; daar reed een zestalBelgische blondines.

Schijnbaar waren zij van vloeibaar parel-moer en kristal,Honderden kilometers uit koers en dwa-lend,Zes blondines op de fiets,Die zongen allerliefst:

Dans de boogie woogie

11

Zing de boogie woogieKiete katte weet je watteWielrenners met een klodderEn de boeren in de modderEn de varkens op de mesthoopDoen aan boogieDe boogie woogie, de polderboogieDe polderboogie over heel het land.

Maar wij, eerbare mannnen, moestenverderNaar Urk, verre overbuurman van wind-molens en Enkhuizen,De lucht hangt er laag en de zon wordt erIn veelgeurige cokedampen gesmoord.

Hier lieten wij onze fietsen staan, bijrestaurant De Kaap.Dat ooit telgen van Utrechtsen bloede erzouden verschijnen,Was reeds lang bekend; zo was het vorigjaarEn vele jaren daarvoor.

Maar nu sponnen het de schikgodinnenDe Belgische blondines ons pad te kruisen,Voor ons terras aan de zoom van het meerStapten zij van hun fietsen, lachend.

De zon strijdt nu ook tegen zware regen-wolken,En Craig tegen een bord vol kibbelingMet gebakken aardappels, de ober veront-rust zichNiet en brengt ook nog twee meter cola,acht krokettenEn een uitsmijter.

En dan draait zich de pracht van de Urkseaarde:De dag wordt gewisseld tegen diepe nacht,

Het meer schuimt met hoge golvenEn regenstorm verkondigt donderslag.

In al dit nachtelijk geweld werden wijDeelgenoot in iets dat niemand weten mag:Zes Belgische blondines, shirtjes worden nat,broekjes glijden uit.

Donshaartjes rond roze tepels worden zicht-baar,Maar ho! Verder moeten wij nu,Langs Ketelbrug en Flevoland, Duckstad-haven,Bataviastad of toch een Teutoonse fantasie?

Hard is hetgeen nu volgt:Zonder achterdocht of vrees diendenWij ons van onze lafheid te bevrijden,De Oostvaardersdijk met tegenwind enregen.

En aan de kimme verscheen in eersteavondgloed:Amsterdam, nog ver weg van dit zompigoord,Geleek ons gelaat nu een Gorgo-kop,Afschuwelijk en verstenend eenieder dieons zag.

Wij volgden elkaar langs onbekende wegen,Totdat wij steeds meer zicht op de stadkregen,Het IJsselmeer verlatend op onze reis,Om over het spoor naar huis te ijlen.

Jacco en Laurens, de Cheruskers,Stortten zich er op frikadellen, patatEn gerstenat, maar ik zat leeg te zijn,Kon zelfs het bier niet meer lijden.

En ik mis Urk nu al. Joeri

12

BIJ DE DOOD VANLAURENT FIGNON

Het overlijdensbericht van Laurent Fignon kwam niet echt als een schok.Tijdens de Tour de France was hij door Bernard Hinault nog een keer hetpodium opgesleept als een laatste eerbewijs. Het was bekend dat Fignonkanker had; hij overleed op 31 augustus 2010 slechts 50 jaar oud. Te jonguiteraard, maar Fignon was zeker niet de jongst overleden Tourwinnaar.Wel was hij de verliezer met het kleinste verschil. Het staat in het geheugenvan veel wielerliefhebbers gebrand: 23 juli 1989 Greg LeMond wint metacht seconden voorsprong.

Fignon wordt door die nederlaag nogwel eens als schlemiel afgeschilderd.Geheel ten onrechte. Hij was een grootkampioen. Zo won hij onder veel meerde Ronde van Italië en de bergprijs vande Giro, de Waalse Pijl, Milaan-SanRemo (2x), de Ronde van Nederland(!), het Criterium International, hetCriterium der Azen, elf etappes in dedrie grote rondes. En natuurlijk tweekeer de Tour, waarvan de eerste (in1983) op z’n 22e. Ook daarmee washij trouwens niet de jongste.

In zijn (auto)biografie ‘Nous étions jeu-nes et insouciants’ (We waren jong enlichtzinnig), die vorig jaar verscheenspreekt Fignon openlijk over zijn do-pinggebruik. Hij wist toen al dat hij kan-ker had, maar of er een verband wasmet z’n ziekte konden zijn artsen on-mogelijk bevestigen. Net zo min als ereen statistisch verband is tussen relatiefjong sterven en de Tour winnen of aan(top)sport doen.

Toch leek het me aardig om naar aan-leiding van Fignons dood eens te gaansnuffelen in mijn eigen Tourdatabase.Die stelde ik, nu al weer jaren geleden,samen geïnspireerd door Tim Krabbe’sLijstenliefde, uit zijn 43 Wielerverhalen.Ik voerde alle toptienrenners van alleTours in en gaf ze punten: 100 voor de

Hier kon Fignon zijn rivaalLemond nog voorblijven

13

winnaar, 75 voor de nummer twee, 60voor de derde enzovoort. Nummer tienkreeg ook nog 5 puntjes. Zo kwam iktot een klassement aller tijden, dat elkjaar werd aangevuld en ververst. Leukom te doen, vooral omdat Joop Zoet-melk jarenlang het klassement aan-voerde, dankzij twaalf toptienklasse-ringen in zestien (alle) uitgereden Tours.Pas sinds de Tour van 2009 is Joop z’neerste plaats kwijt aan Lance Armstrong.Wie zal hem ooit nog passeren?

Joop eindigde in z’n eerste Tour gelijkop het podium als tweede, 23 jaren jong.Tegenwoordig is het niet meer zo ge-makkelijk om als jongeling zo hoog teeindigen. Vroeger wel. De jongste Tour-winnaar was de Fransman Henri Cornetin 1904 met z’n 19 jaar nog een tiener.

Dan volgen de Luxemburger FrançoisFaber (1909), de Fransman OctaveLapize (1910), de Italiaan FeliceGimondi (1965) en Laurent Fignon(1983) allen 22 jaar. Tot de 23-jarigeTourwinnaars behoren Jacques Anquetil,Bernard Hinault en Jan Ullrich. Met z’n24 jaar was Alberto Contador in 2007voorlopig de jongste winnaar in de

eenentwintigste eeuw.De oudste winnaar was de Belg FerminLambot. Als gevolg van de Eerste We-reldoorlog behaalde hij z´n eerste Tour-winst pas in 1919 toen hij 33 was. Driejaar later won hij op z´n 36e nog eenkeer. Nooit meer vertoond. Ook niet nade Tweede Wereldoorlog. De ItaliaanGino Bartali won in 1948, 34 jaar oud.Lance was bijna 34 toen hij z´n zevendeTour won.

Laurent Fignon werd slechts 50. Dat isonder het gemiddelde van de eindleeftijdvan Tourwinnaars, die bedraagt 60,5jaar. De 24 winnaars voor de TweedeWereldoorlog werden gemiddeld ouder(63,7).De 11 gestorven winnaars na WO IIwerden 53,8 gemiddeld. Van de 33 na-oorlogse winnaars zijn er nog 22 in le-ven. Hun gemiddelde leeftijd bedraagtop dit moment 57,4 jaar. Wie aan dehand van deze cijfers zou uitrekenenhoeveel renners de Tour hebben gewon-nen zou uitkomen op 57 (24+11+22).Toch zijn het er maar 56. Bartali woneen Tour voor en na WO II. De oudstenog levende winnaar is de Zwitser FerdiKübler (91); de jongste Contador (27).

Leeftijd van overleden tourwinnaars na 1945

Touroverwinningen van individuele renners na1945

14

Marco Pantani – nog vers in het ge-heugen – werd 33. Dat was geen re-cord: de Fransman René Pottier (win-naar in 1906) werd 27. Ook de al eer-der genoemde Faber en Lapize haaldende 30 niet. Ongezond dat topwiel-rennen? Van de 34 gestorven winnaarshaalden er 15 de leeftijd van minstens70. En 8 werden zelfs ouder dan 80.Van de nog levende winnaars zijn er 570 of ouder en 3 daarvan 80-plus.

Fignon overleed aan kanker. Hij wasniet de enige. Zijn landgenoten Anquetil,Louison Bobet en de Italiaan GastoneNencini haalden als gevolg van dezeziekte de 60 niet. Pantani was eencocaïnejunk, maar het kan ook zelf-moord zijn geweest. De (mooie) Zwit-ser Hugo Koblet zette (38 jaar oud) zijnsportwagen tegen een boom. Ongelukof zelfmoord?De ongelukkigste was misschien welPottier. Een half jaar na z’n overwinningpleegde hij zelfmoord uit liefdesverdriet.De Spanjaard Luis Ocaña schoot zich-zelf dood toen hij hoorde dat hij bij eenbloedtransfusie hepatitis C had opgelo-pen. De Fransman Henri Pélissier werddoodgeschoten door een vriend en de

Leeftijd van nog levende tourwinnaars na 1945

moordaanslag op de Italiaan OttavioBottecchia bleef onopgelost. Lapize enFaber sneuvelden tijdens de eerstewereldbrand. Ook de Fransman LucienPetit-Breton haalde het einde van dieoorlog niet; hij kreeg als ordonnans eenauto-ongeluk. Dat overkwam ook deeerste naoorlogse winnaar Jean Robicin 1980. Fausto Coppi was lang daar-voor (1960) aan malaria overleden.Tenslotte als toetje de toptien in mijnalltime klassement:

Ik denk dat Poulidor het meest tevre-den is met mijn lijstje. Nooit de Tourgewonnen en toch boven aartsrivaalAnquetil staan. Fignon is trouwens 21e

nog net boven Contador. Die is 24e. Metstip!Hoewel, net voor het afronden van ditstuk hoor ik van een nieuwe dopingrel.

Kees Vreeken

Lance ArmstrongJoop ZoetemelkBernard HinaultEddy MerckxJan UllrichRaymond PoulidorJacques AnquetilGustave GarrigouLucien van ImpeMiguel Indurain

123456789

10

Herst 2010Op Ruiterberg en Achterdijkgroeten Ledigerfers elkaar.

In de lage najaarszonrijdt de redactie Christa achterop

dromend op weg naar huis.

15

FIETSAKTIES

YUSUFU ZEGT: “BEDANKT!”In 2009 ben ik onder de leden van Fietsclub Ledig Erf een actie gestart omgoed bruikbare wielerkleding en materialen in te zamelen voor KampalaCycling. De spullen waren bestemd om een mooi initiatief tot een succes tehelpen maken: de inwoners van de armste wijken van Kampala (Oeganda),en dan vooral de kinderen te helpen om zich door middel van onder anderede wielersport te ontwikkelen.

De actie bracht heel watmijn schuurtje binnen, vansoms nog nieuwe fietstruitjesen –broeken tot aan com-plete fietsen. Al die spullenzijn uiteraard inmiddels terbestemde plaatse. Het heeftons als fietsclub een eervollevermelding opgeleverd opde website van KampalaCycling: zie: www.worldofsport.nl/KC_5._Supporters.html .Al die waardevolle spullen wordennatuurlijk niet zo maar ongericht opge-stuurd. Er zijn vanuit Kampala Cyclingheel goede contacten met de relevantelocale mensen, waaronder in de eersteplaats wielercoach Yusufu Mbaziira.Het is Kampala Cycling gelukt Yusufuin september voor een week naar Ne-derland te halen voor een soort bijspij-kercursus. Zijn verblijf is niet onop-gemerkt gebleven bij de persmuskietenvan o.a. NRC (18 september), AD enop TV bijvoorbeeld ook RTV Rijn-mond, RTV Gelderland en De WereldDraait Door. Dat leverde mooie repor-tages en beelden op van de activiteiten

waaraan Yusufu in dieweek heeft deelgenomen.Hij liep o.a. enkele dagenstage bij het 2Wielerhuis teBarneveld, was aanwezigbij enkele criteriums, volgdeeen baanclinic en deed meeaan een workshop wielspa-ken, waar hij een grote in-druk achterliet.

Ook namens Yusufu wil Kampala Cy-cling iedereen bedanken voor zijn/haarbijdrage aan de inzamelingsactie.Op www.kampalacycling.com zullenregelmatig updates verschijnen zodat jeop de hoogte kunt blijven van Yusufu ende verrichtingen van zijn renners!Nog even voor de shirtjesverzamelaars:er zijn shirtjes te koop via de sitewww.kampalacycling.com. Als men eenshirt koopt, komt de naam van de koperop de ene zijkant de staan en de naamvan een renner van Kampala Cycling opde andere kant. Je koopt dan een shirtvoor jezelf en een shirt voor de rennerin Oeganda die dan met dat shirt inOeganda zal rijden! Joep van de Laar

Als Yusufu wint, win jij ook!

16

LAATSTE KUNSTJE OP DESTELVIO?

Het was alweer van 2004 geleden dat ik hier voor het laatst stond (zie: DeStem van de Stelvio, LE 2005/nr 1). Nu, op zaterdag 28 augustus, sta ik erweer, voor de 9e keer; voor de 5e keer vanuit Bormio, de tunneltjeskantdus. In dit winter- en wielersportminded stadje vertr ok op 29 mei jl. nog de20e etappe van de Giro d’Italia (Bormio - Ponte di Legno - Passo Tonale).

We verblijven in Hotel Genzianella(www.genzianella.com), een regelrechteaanrader! Prima eten (desgewenst ookpasta bij het toch al rijke ontbijt), veiligefietsenberging in een grote garage, inclu-sief een goed geoutilleerde fietswerk-plaats. Meest opvallend: zijn je fiets-kleren vies, nat danwel enigszins onwel-riekend? Gooi ze dan in de mand bij dehotelbalie en de volgende ochtend is allesweer schoon en droog. Je kunt hier intheorie dus met slechts één setje kledingje hele fietsvakantie doorkomen. Ver-moedelijk slechts weggelegd voor deiets minder ijdelen onder ons.

Zoals wel vaker is het koud en nattig oppashoogte, er valt zelfs wat lichte sneeuw.Maar het mooie van deze laatste zater-

dag van augustus is dat het hele par-koers, ook vanaf Prato, de 48 bochten-kant, en vanaf de Zwitserland over dedeels nog altijd onverharde Umbrail isafgesloten voor alle gemotoriseerde ver-keer. Dat feit leidt aan het begin van deklim tot wat verhitte discussies tussengroepjes motorduivels en de organisatie,die hierbij worden ondersteund door demachtige arm van de locale politie. ‘Nopassaran’ voor die gasten ...

De dreigende luchten voor lief nemendwagen enkele honderden fietsers zich opweg naar boven. Er is voor één keer ditjaar ruimte zat op de berg. Wat eengenoegen, later in de afzink al helemaal!Voorbij halverwege zijn er zelfs nog tweeverzorgingsposten. Ja, de organisatie

Joeps fietsvrienden in zojuist gewassen fietskleren

Autoloze Stelvio leidt tot verhitte discussies metzgn. motorduivels

17

(www.stelviobike.eu) heeft het goedvoor elkaar.Ondanks de ideale omstandighedengaat de klim mij wat moeizaam af. Na-tuurlijk, ik kom nog best goed boven,maar vraag niet tegen welk gemiddeldeen ten koste van welke inspanning.Raakt de balans tussen ‘investering’ en‘opbrengst’ zo langzamerhand niet tezeer in het ongerede, zo vraag ik mesteeds vaker af?Onwillekeurig denk ik onderweg ookaan vriend Joost, wiens hart het halver-wege de Galibier definitief begaf. Dat isvandaag vrijwel op de kop af vier jaargeleden; hij rijdt op mijn schouders mee,lijkt het wel. Het leidt er allemaal toedat ik me niet zo makkelijk meer tot hetuiterste wens te zetten.Hoe dan ook: zeker is dat de afstandtussen wat het hoofd wil en de benenaankunnen met het jaar groter wordt.De voorafgaande week had ik het vervalin mijn klimvermogen ten opzichte van

De vraag ‘tegen welke inspanning?’ moet boveneven niet worden gesteld

zelfs vorig jaar al ondervonden. En datnog wel met een nieuwe en lichtere fiets.Dat nog enkele mannen uit mijn groepjelast - maar wel minder - van het zelfdefenomeen hebben is nauwelijks meer daneen schrale troost.We laten het engste monster, de Morti-rolo, hoe dan ook maar links liggen dezekeer. Ach ja, die heb ik in de voorbijejaren toch ook al enkele keren toege-voegd aan de persoonlijke palmares.Een 10e keer Stelvio, en dan het liefstvanaf Prato, de 48-bochtenkant, zouwel mooi zijn als besluit van mijn berg-carrière. Of het er nog van komt ...?

Ik denk dat ik het volgend jaar in iedergeval wat lager hogerop zoek ... Joep van de Laar

Ook Coppi kwam later trager de berg op dan af

18

Ontstaan van de belofte“Het idee van de beklimmingis ontstaan met een groepjefietsvrienden. We reden ooitmet een aantal fietsers die el-kaar van fietstochten vanCycletours kenden rond hetIJsselmeer. Langs de weg lagzo’n rode kegel en bij de bor-rel werd dat onze ‘trap-trofee’: wie hem kreeg moesthet volgend jaar een tocht re-gelen. Bij één van die kerenheb ik me voorgenomen omop mijn 65e de Mont Ventouxte beklimmen. Dat is toenprima gelukt: ik heb toen mijntijd verbeterd (2.17 uur) naeerdere beklimmingen. Ikben ermee in de plaatselijkekrant gekomen (zie clubbladvoorjaar 2006, p. 2).Toen ontstond het idee omop mijn zeventigste mijn tijdte verbeteren.”De beklimming“Ook deze keer waren devrienden weer mee voor debeklimming en gezelligheid.

We hebben eerst wat inde omgeving geoefenden toen kwam de 27e

september. Het waskoud maar zonnig. Om09.30 uur vertrok ik vanMalaucene naar de be-ginstreep in Bédoin om‘warm’ te rijden. Bij hetchalet Reynard moest ikhelaas mijn jack en hand-schoenen aantrekken: ikhad het daar stervens-koud. En echt lekker ginghet niet: ik kwam nietecht in een flow zoals devorige keer. Mijn we-kenlange verkoudheidbracht niet echt lucht. Ikconcentreerde me opmijn muziek: Pink Floyd,Laura Fichy, Santana enPeruaanse muziek. Opde weg stonden namenen leeftijden. Het viel meop dat die leeftijden maartot 60 gingen: dat gaf mekracht. De top kwam inzicht en pas daar stond

MAAR WEINIG ZEVENTIGERSOP DE MONT VENTOUX

“Als je de Mont Ventoux oprijdt, staan er allerlei namen en leeftijden opde weg gekalkt. Pas helemaal bovenaan vond ik een keer ‘70’ op de wegstaan.” Harr y had zich voorgenomen de Mont Ventoux op zijn zeventigsteverjaardag te beklimmen. Ging ie?

Die staat!

19

één keer 70 op de weg geschreven. Dandat laatste stukje 10% bovenaan en daarstonden mijn vrienden. Ik was blij: ge-haald! Ineens voel ik iets kouds in mijnnek: een ijspegel viel van het dak. Gauwnaar het pannenkoekenrestaurant. Na deafdaling hebben we beneden geproostop de beklimming en later in het restau-rant mijn verjaardag uitgebreid gevierd.”Tevreden?“Het is niet gelukt om een betere tijd tezetten (2.40), maar de beklimming is welgelukt. Ondanks mijn verkoudheid.Daardoor had ik ook wat minder ge-traind: 2-3x per week gefietst en 2x perweek in de sportschool oefeningen ge-daan. En, ach ja, ik ben toch weer watouder hè. Het wordt de laatste beklim-ming met deze heup: ik heb er al langlast van en die zal dus begin volgend jaarvervangen worden.”Plannen?“Over 5 jaar?: ik neem me niets voor,we zullen wel zien. Ik doe al vanaf mijn15e aan atletiek en vanaf mijn 27e aan

Ik sta bij de ereboog aan de finish van deCharly Gaul te wachten op clubgenoten.Voetje voor voetje schuifelt er een kleine,oude man met aktentas de straat over, zonderenige acht te slaan op mogelijke eindsprinters.Levensgevaarlijk, denk ik bij mezelf. Een uurlater zie ik hem weer. Op het podium overhan-digt hij een trofee aan de tweemaal zo groteRobert van Willigenburg van team Gaul. Hetis Bim Diederich (88), ex-Gele Truidrager endrievoudig etappewinnaar in de Tour deFrance. Joost van Waert

OUDE HELD

fietsen en schaatsen. Als je je lichaamonderhoudt, kun je lang sporten. Maarskiën, schaatsen en tennis heb ik moe-ten opgeven. Fietsen houdt me scherpen helpt mee om gezond oud te wor-den.” Harry: chapeau! Je bent het eer-ste clublid dat op zijn 70e de MontVentoux bedwingt. Wie volgt? Otte

Harry proost op zijn prestatie van 2010 methet fotoboek van de beklimming van 2005

20

LA TÊTE DE LA COURSE‘Nous ne sommes pas la tête de la course’, roept Chris naar de verbouwe-reerd langs de weg staande toeschouwers. Nee, vertel hen wat…Die toeschouwers staan langs helling 7van de Charly Gaul-cyclo in Luxemburg,zo’n beetje de steilste van de hele tocht,vlakbij Eppeldorf. Ze wachten op dedoorkomst van de eerste renners, dievan zo’n cyclo een heuse wedstrijd ma-ken. Ongetwijfeld staan ze er voor eenambitieus familielid of bekende en wetenze met wat voor geweld die zo’n hellink-je opknallen.

En dan komen er ineens drie krab-belaars naar boven gestoempt, die nognet niet met fiets en al omvallen. Tweedaarvan in shirtjes van, wat staat daarprecies?, Ledig Erf uit Utrecht? En dederde moet van zijn fiets om de kettinghandmatig terug te leggen op het grootstetandje. Ook lekker professioneel bezig.En dan meent die ene dat het nodig ishen te vertellen dat ze niet ‘la tête de lacourse’ zijn? Laat hem zijn adem sparenom boven te komen.

Maar toch zijn we de eerste doorko-mers. Soms loopt het nou eenmaalanders dan je plant. In het leven en zekerin de koers. Dat kwam zo.

Zondagochtend 5 september vertrek ikwel degelijk vanuit Echternach met deambitie het hele parcours van 170 kilo-meter af te leggen. Ik ben al sinds vrijdagin Echternach en logeer met Chris, Jos,

Joost, Frank, Jeanette, Wim en Jan inde supermoderne jeugdherberg terplekke. Het is het hele weekend stralendkorte-mouwtjes-weer, de verkennings-tochtjes verlopen voorspoedig en ieder-een ziet op zijn manier en met eigen ambi-ties uit naar de Charly Gaul.

Mijn ambitie is vooral om te genietenvan het geweldige fietsweer en het fraaiglooiende Luxemburgse landschap. Dankun je gedurende de dag ook best 170kilometer wegtrappen en af en toe eenhellinkje nemen.Waarom zou je je gek laten maken dooreen gezamenlijke start en die transpon-der aan je fiets waarmee ze je tijdmeten? Vorig jaar eindigde ik in deuitslag als 403e van de 405 finishers, meteen beetje geluk zit verbetering van dieprestatie er ook nog wel in.

Ook Chris blijkt voorstander van eendergelijke aanpak. Hij heeft sowiesoweinig zin in iedere meter die bergopgaat, zoveel is de dagen daarvoor welduidelijk geworden. Dus sluit hij zichgraag aan bij het devies om er vooralvan te gaan genieten. Jos meent dat hijniet zo erg in vorm is, dus hij denkt hetook maar eens rustig aan te pakken.

Ik ben dus vooral blij als het zenuw-achtige gedoe van zo’n cyclostart achter

21

de rug is. Alle ambitieuze hardrijdersspuiten je links en rechts voorbij zonderacht te slaan op jouw gemoedsrust opde fiets. Zouden zij eigenlijk ook wel eenbeetje genieten op zo’n dag?

En ja hoor, al na de eerste helling komenChris, Jos en ik bij elkaar in de achtersteregionen van de koers. De andere Le-digerfers verdwijnen langzaam maar ze-ker uit het zicht en de bezemwagen zitons meteen op de hielen. Eigenlijk is hetvooral een opluchting als die je voorbijrijdt, dan ben je tenminste ook van diedruk verlost. Heerlijk.

We formeren met een paar andere wie-lertoeristen een groepje om van elkaarsinspanningen te profiteren. En dan, napas 30 kilometer, op helling 3 na Meder-nach, valt er ineens iemand voor me. Enik lig erbij voordat ik weet waarom. Shit,nou dat weer. Heb je je hagelwitte mooi-weer-outfit aangetrokken en zit daar in-eens een gat in. En bloedvlekken envieze vegen. En mijn hele lichaam is even

behoorlijk uit het lood van de klap. Fijnook, zo’n geschaafde reet. Hoezo ge-nieten? Natuurlijk is het hele groepjeeven heel bezorgd hoe het met me gaat.Maar dat kan natuurlijk niet te lang du-ren. Dus al snel stappen ze weer op hunfietsen en vervolgen ze hun weg, voordatik daar aan toe ben. Inclusief de mandie mijn val veroorzaakte. Hij vond hetniet nodig een woord met mij te wisselen.Allemaal klootzakken, die fietsers.

Gelukkig ben ik vergezeld van tweeLedigerfers, die je in zo’n situatie en meteen nog wat verdoofd hoofd onmid-dellijk als je beste vrienden beschouwt.Mijn fiets heeft de val voldoende over-leefd, dus we zetten als trio de tochtvoort. Gezien de omstandigheden beslui-ten we een lus van zo’n 50 kilometer afte snijden. Dat komt Chris zo goed uitdat hij even later mijn val ‘een gods-geschenk’ noemt. En dat terwijl ik mijnmoraal nog niet terug gevonden heb. Dathelpt natuurlijk niet echt. ‘Ik zag jevallen, nu demarreren’, heeft ie ook nog

De auteur in hagelwit, samen andere Ledigerfers in afwachting van de start

22

even gedacht, vertelt hijlater. In iedere fietser gaateen grote hufter schuil,vermoed ik.

En dan naderen we hel-ling 7, de Côte de Eppel-dorf, gevreesd sinds weer vrijdag per ongeluk alverzeild raakten. We zienmensen verwachtingsvollangs de kant staan. En ikrealiseer het me: als ge-volg van onze inkortingvan de route zitten weineens voorop. Niet vol-gens de regels, maar welke wielerkoersverloopt helemaal volgens de regels?

Ik vergeet alle malheur en ga eens lekkerop de trappers staan. Ik hoor bij dekoplopers. Eindelijk. Ik zal ze hier eenswat laten zien. Weten zij veel. Ongetwij-feld zien ze het bloed op mijn broek,dus ze moeten wel denken dat ik eenheld op twee wielen ben. Wel steilhier… En als ik terugschakel blijkt mijnfiets toch beschadigd, mijn ketting loopteraf. Maar och, dat overkomt ook deplaatselijke held Andy Schleck, dus watzou het. En ik leg hem er tenminste inéén keer met mijn hand weer op. SnelChris weer inhalen, ook mooi voor hetplaatje. Maar dan. ‘Non, non, nous nesommes pas la tête de la course’, roeptChris naar mijn idolate bewonderaarslangs de kant. ‘Dat ben ik verdomme

De auteur wijst Joost de weg op de laatste helling

wel, eikel’, denk ik nog even, maar allebetovering is verbroken. Ineens ben ikweer een krabbelaar, die blij is dat hijzo’n helling op komt. Gelukkig realiseerik me snel dat ik hier was gekomen omte genieten.

Op de ravitaillering vlak na de top wach-ten we tot de echte koplopers voorbijsnellen. Daar is er echt geen eentje bijdie een beetje geniet, zo te zien. Vervol-gens fietsen we nog 60 kilometer in hetlekkere Luxemburgse zonnetje. Volopgenietend. De pijn in mijn lijf komt pasde dagen daarna. Pluup Bataille

In mei 2011 organiseert Wielervereni-ging Gaul een klimtijdrit op de MontVentoux, met sponsering voor WarChild. Zie www.gaul.nl Joep

23

LA CHARLY GAUL 2010

Joep: Het mooie Echternach was op 5september j.l. de start- en aankomst-plaats van de 21e aflevering van decyclosportive ‘La Charly Gaul’. Een vande opvallendste gebouwen in Echter-nach is de Willibrordusbasiliek van deplaatselijke Abdij, genoemd naar deheilige die heel vroeger in Utrecht ookwel eens op het terras van het LedigErf schijnt te hebben gezeten. In iedergeval is hij verbonden aan de Utrechtsegeschiedenis.

La Charly Gaul kan met recht eengemoedelijke cyclo worden genoemd,gegeven het overzichtelijke deelne-mersveld, de gezellige ambiance bijvertrek en aankomst, en natuurlijk het

schitterende, doch pittige parkoers. Erstonden bij de lange (170 km) en korte(100 km) versies tezamen 950 deelne-mers aan het vertrek, afkomstig uit 23landen,waaronder 15 diehards van hetLedig Erf (zie de uitslagenlijst). 353 moe-digen kozen voor maximaal. Twee vanhen waren overigens in cognito (Wannesen Joep), nl. verpakt in de fraaie outfitvan WV Gaul! Zoals de laatste jaren ge-bruikelijk was deze vereniging, ver-noemd naar de legendarische Luxem-burgse wielerheld, met een zware verte-genwoordiging (35 personen) aanwezig;daarbij ook enkele serieuze kansheb-bers, zoals de winnaar van de versie2007, Feike Loots.

Jan: Ik was vroeg bijde start en trok samenmet Joep de aandachtv.d. Bofferding-Bier-fotografe en haar ron-demissen. Joep ver-wacht de telefoonnum-mers nog steeds te krij-gen.

Joep: Het parkoerswas dit jaar absoluutzwaarder dan in 2009.

EEN GEMOEDELIJKE CYCLO IN LUXEMBURG

Op 5 september 2010 stonden 15 Ledigerfers aan de start in Echternach,hieronder volgt een mengeling van beschouwing, verslag, impressie enpersoonlijke ervaringen van twee deelnemers.

Bravo voor Bofferding Boffers

24

Er waren 2100 hoogtemeters te over-winnen, 500 meer dan het jaar er voor.Op de hoogvlaktes stond bovendien eenknap windje in het nadeel. Mocht je hieralleen komen te zitten dan was er grotekans uiteindelijk ook elders dan uitslui-tend op de klims naar de klote te gaan.De koers ontvlamde al in het geneutra-liseerde vertrek. Al ras doemde de eer-ste helling op. Wie hier te ver naar achterzat (zoals veel Ledigerfers) was meteengezien voor een hoge klassering.

Jan: Het is een cyclo dus je moet welbij de start gelijk flink in de beugels ende hartslag moet omhoog. Ik reed Jean-nette, Jos en Chris voorbij en zag Bert,Wannes en Robert langs komen. Ik kongelukkig snel aanpikken bij een groepje.

Joep: De voorste groepen waren snel

gevormd. Daarbij zaten geen Ledig-erfers (wel Gaullisten, waaronder de als12e eindigende Utrechter Dimitri Jonge-neel). Van de aanvankelijk ongeveer 100frontstrijders resteerde na ca. 125 kmnog maar een kopgroep van 12, op eenluttel aantal seconden gevolgd door 7achtervolgers. Dat was vlak na de pas-sage van de Sommet de Groesteen 3,8km tegen gemiddeld 7,4 %: zware kost.Daarachter was het inmiddels één grootslagveld, verdeeld over vele, na vrijwelelke klim van samenstelling wisselendegroepjes. Wij van het Ledig Erf kondenhet koersverloop alleen maar na afloopvernemen. We hadden geen ooggetui-gen vooraan.

Jan: Na 15 km kwam er rust in mijngroep die steeds groter werd; in de buurtvan de 3de helling bestond die uit meer

De start en finish: ook dit jaar was sponsor Rivella weer erg prominent aanwezig,onze voorkeur ging uit naar co-sponsor Bofferding Bier en de ronde missen

25

dan 30 renners. Er werd een mooi straktempo gereden. Ik raakte aan de praatmet Thijs, een vriend van Wannes enFrebus en we veegden Robert op dieaan het zwemmen was. Op de 4e helling(16 km vals plat) bleef de groep bijeen,maar in de afdaling naar de Our kwamde verbrokkeling. Langs de rivier luktehet me nog om weer bij de kop van degroep aan te sluiten en zodoende Thijsaan de voet van de steile Groesteen afte zetten (na 70 km). In de eerste 50 mliet ik de groep gaan, dit soort hellingenzijn niets voor mij. Bovenaan kreeg ikgezelschap van Robert die veel kopwerkdeed in het dal van de Sûre. Op helling7, na 100 km moest ik Robert ook latengaan en zelfs de bezemwagen. Ik konnog een paar keer aanhaken bij groep-jes en zag Robert en Thijs nog een keer(die gestopt waren bij een ravitaillering)maar ik moest weer afhaken en kon zogeheel alleen genieten van het fraaielandschap.

Joep: In de uitslag zien we Bert Coenenterug op de 135e plek, toch al op 40minuten en 21 seconde van de winnaar.Zijn gemiddelde: 32.47, absoluut netjesop dit parkoers. Bert werd op een enkelminuutje gevolgd door Wannes Stas enEltjo Keijzer. In de uitslag zien we ookJos Smulders en Pluup Bataile op relatiefhoge posities terug, op zo’n 1 uur en 55minuten maar hier schijnt de tijdwaar-neming gefaald te hebben (zie de uitvoe-rige uitleg van Pluup, pag. 20 e.v.).

Jan: Na 120 km begon ik te merkendat ik de laatste weken geen langetochten meer had gereden. Het kaarsjeging uit. Toch was ik sinds de start nietmeer ingehaald door een Ledigerfer.Wanneer zouden ze komen? Was ik dantoch zo goed in vorm? Bij de laatsteravitaillering op 30 km van de meethaalde Wim mij als enige Ledigerfer in.Frank en Jeannette zag ik pas na definish, ze waren verkeerd gereden(Frank reed 2 zware hellingen 2 maal)en Pluup, Jos en Chris hadden ietsanders gedaan (zie blz. 20). Joep hebik gewoon keurig achter me gehouden,het resultaat van een slimme, snelle start.

Votre coureurs en route: Jan & Joep

Uitslagen Charly Gaul 170 km

Tijd winnaar: 4:33:55 uurTotaal gefinished: 297Joost van Waert reed de 100 km bewustzonder tijdwaarneming. Bij Gert-Jan v. d.Weijden werkte de tijdwaarneming niet.

Pos.135136140233242256267276280283DNFDNFDNF

Bert CoenenWannes StasEltjo KeijerFrebus v. SlochterenRobert v. WilligenburgWim v. WijngaardenJan BuiltjesJoep van de LaarJeannette AaldersFrank van WaertPluup BatailleChris BruinesJos Smulders

Tijd5:14:165:15:425:17:295:54:546:07:136:17:416:31:256:41:056:56:077:24:39------------------------------

Mousata“U krijgt mijn bed; ik slaap wel inde keuken.” Elke ochtend puft de kleineveerpont naar Zakinthos en keert bij demiddag-ouzo weer terug. We rijden naarhet Kastro Ayios Georgios: het bolwerkvan dit Ionische eiland. Ook belangrijk:een prima restaurant ernaast. Daarna eenommetje de berg over, omhoog langshet klooster Agiou Gerasimou stuif ikonverhard omlaag aan de voet vanMount Enos. Een extra ATB-afsteekjewordt gestraft met een spijker dwarsdoor de buitenband. Bandenplakken bijde middag-ouzo. Natuurlijk ligt deproeverij van de beroemde Robolowijnnaast het klooster: de druiven stomen inde vallei gaar en men schenkt gastvrijuit de verschillende vaatjes.Argostoli“We gaan de Turkse zeemijn opbla-zen”. Vanuit de hoofdplaats Argostoliis het niet ver naar Mirtos Beach: ‘hetmooiste strand van Griekenland’. Deweg stijgt langzaam langs de kust. Mooiis het uitzicht op de fraaie baai met smet-teloos wit zand en blauwe strandstoe-len in het gelid. De zee kleurt van blauwnaar turquoise. De duik wordt beloondmet een kort maar gemeen klimmetjeomhoog maar ach dan daalt de kust-weg weer gestaag naar de dam.

De boot doet er maar twintig minutenover naar Lixouri. Op dit schiereilandliggen slaperige bergdorpjes met veelbloemen langs de weg. Het is warm (erblijkt sprake van een hittegolf) en dekelen worden dorstig, zodat we welmoeten uitwijken voor een uitgebreidelunch onder de bomen van Vilatoria.Over de berg ligt een goudgeel strandmaar we dalen liever af naar de havenvan Lixouri voor de middag Mythos. Ikkoop twee mooie Griekse CD’s.“Het was een prachtige dag om testerven. (…) Hij ademde diep deKefalonische lucht in, die Pelagia’sadem bevatte.” De volgende dag roe-pen de bergen. Vanaf de stad zie je eenhaarspeldpad recht de berg op naar dewindmolens bovenop. Op de kaart staateen mooi klein weggetje achterlangs debergrug middenop het eiland. Ik rij eersteven langs het standbeeld voor de ver-moorde Italianen aan de prachtige baai

MET DE MANDOLINE ACHTEROPVanaf het heerlijke pension in Mousata kijk je links op de Mount Enos,vooruit over de zee en rechts op het Kastro. Kefalonia: zon, zee & strand,cultuur en bergen om te beklimmen. En de mooie Pelagia natuurlijk.

Gouden stranden

26

van Argostoli met de markante vuurto-ren.De klim naar de bergdorpjes Faraklataen Dilinata is al vervelend maar denieuwe weg de berg op is echt steil enheet. De teller geeft ruim 800 m aanwanneer ik de onverharde weg inrij,langs een eenzaam kerkje, een simpeleboerderij en wat loslopende geiten. Iksla te vroeg rechtsaf en sta weldra bo-venop de Oros Evmorfias van 1.048 m.Teruggaan is geen optie maar dat bete-kent wel die haarspeldbochten omlaag.Wat is dat steil en glibberig zeg en ikben blij wanneer ik ongeschaafd Dilinatainrij. Maar wat was het mooi! Daarnakan ik weer voluit naar beneden, rich-ting de oude dam naar het terras.Bij heteerste biertje zie ik de kop van een flinkeschildpad boven het water uitkomen.

Aghia Efimia“ Ik heb een paar van je mandoline-snaren gebruikt om je botten onder-ling te verbinden.” De volgende dagrijden we langs de prachtige baai vanArgostoli naar Aghia Efimia: een loomstadje met een lange kade met taverna’swaar de zeilboten ‘s-middags aanmeren.

En de vissersboten, zodat de verse vis-jes met Robolowijn prima smaken. Devolgende dag: Fiskardo in het noorden.Langs de oostkust is het even klimmennaar 750 m maar dan zie je het geheim-zinnige Ithaka ook mooi liggen. Dat iedat nu zo moeilijk kon vinden: twee keerheen en weer naar Gibraltar zeg! Vlakvoor Fiskardo zie je de eerste oude man-sions. Met enorme scheuren want deaardbeving van 1953 heeft het hele ei-land in puin gelegd, behalve Fiskardo.Dus is het mooie haventje vergeven vande toeristen, maar ik vind een prima vis-tentje voor de hongerige en dorstige fiet-ser. Terug langs de westkust zijn er omelke bocht prachtige uitzichten (Argos!,zo uit de folder) en zeil ik weer omlaagnaar het slaperige Aghia Efimia.Terug in MousataKaap Liaka nabij Spartia: “Goedereis Antonio en kom weer terug.” Naeen ommetje naar Ithaka en Zakinthoskomen we op onze reis weer terug opKefalonia en rijden we van veerhavenPoros bovenlangs naar Mousata. We zijnte vroeg zodat we naar beneden suizennaar Skala waar wel een mooie Ro-meinse villa staat maar ook erg veel toe-risten zijn. Zoals altijd in Griekenland:even doorrijden naar het dorpje ver-derop en weldra zitten we in KatoKatelios waar je de vissen in de vitrinekunt aanwijzen die je op je bord wiltwaar ze gisteren tien meter voor detaverna nog zwommen. De kreeftenzwaaien nog. Bij de gedachte aan hetmooie pension in Mousata is de klim de

Eenzaam & onverhard achter de bergen

27

berg op gauw vergeten en weldra kij-ken we weer op het Kastro. Kaap Liakalicht mooi op in de schemering bij eenglaasje ouzo (uit Mitilini natuurlijk!).“Madonna mia, het is Antonia”. Ikwil het ATB-pad achter de bergrug nogeen keer afmaken dus rij ik maar weerdie ellendige berg op bij Argostoli. Weeris de ATB-weg onduidelijk en rij ik par-does de Monolati 1.000 m op. Mooiuitzicht op Sami (andere kant van heteiland), dat wel. De afdaling vergoedtveel: je kijkt op oud (verwoest) Valsa-mata, Agiou Gerasimou en de wijngaar-den, vanaf de heerlijk onverharde wegnaar Mousata waar die Mythos wacht.“Pezzo di medra! Mijn hele leven ge-wacht, mijn hele leven gerouwd, mijnhele leven gedacht dat je dood was.”De volgende dag huren we racefietsenvan Guido van Meeteren: de Neder-landse organisator daar. Dat rijdt ineensheel wat lichter dan de eigen ATB’s: vrij-wel nieuwe prima alu Cube fietsen metgoede onderdelen (Shimano 105).We maken samen met zijn vriend enmede-organisator Filip Sercu een rondje

van 95 km Mousata, Aghia Efimia,Mousata. Zij praten veel over de koers-ontwikkelingen want Filip is sportver-zorger van een Belgisch profteam en bei-den zijn wielrenner geweest. We nemenheen niet de steile bergweg omhoogmaar rijden langzaam stijgend vanuitArgostoli bovenlangs Mirtos beach om-laag naar Aghia Efimia. Na de lunch aande haven als verrassing een gemeen steil

en heet klimmetje alsnog naar ‘mijn’bergweg. Het is inmiddels duidelijk:Kefalonia is een prima fietseiland: grootgenoeg, mooi, groen, rustig en alles goeden soepel geregeld. In september orga-niseert Guido nog een clinic met Ste-ven Rooks, die ik natuurlijk ken van mijngewonnen shirt. Dat lijkt me wel wat,maar ja dan zit ik al op Corfu…Het meisje dat de brommer bestuurdehad haar voeten op de brandstoftankgeplaatst, het tweede werkte haarmake-up bij en de derde zat achter-stevoren.” Twee maanden later zie ikKapitein Correlli’s mandoline op tv enverlang ik weer terug naar die mooiePelagia … Otte

Sporen van de aardbeving bij Fiskardo

Guido & Filip zijn blij boven te komen

(www.hellenic-cycling.com)28

29

Bossen, bloemenweiden, landgoederenmet ouwe chic of juist heel moderne ar-chitectuur. Kleine paadjes waar nooit ie-mand komt. Je schiet niet op, maar dathoeft ook niet. Een relaxte sfeer, aardigemensen.

Op het eind van onze reis ontdekten wenog een hele grote groentekwekerij. Jewist niet wat je zag. En dan te bedenkendat we daar talloze keren vlak langs zijngereden, die Stichtse lustwarande. Hele-maal achter Zeist. Joost van Waert

“Eigenlijk was het er veel te warm omte fietsen. Maar we móesten wel verder,want we hadden thuis een heel program-ma uitgestippeld. Je gaat geen twintig uurin een vliegtuig zitten om alleen maar inde zon te liggen. Ja, vroeger gingen wealtijd naar Frankrijk, maar daarmee hebik het he-le-maal gehad. Frankrijk, datis zó passé! Waar zijn jullie geweest?”Nou, eh, prachtig gefietst, lekker op onsgemak. Deze keer eens niet naar hethooggebergte, die tijd is geweest.

MIJN VAKANTIEEind augustus kom je al je clubgenoten weer tegen op het terras. “En, nogweg geweest?” zeggen ze, om vervolgens uitgebreid te gaan vertellen overhun eigen reis naar Cuba, Namibië, Thailand of Patagonië.

Het schiet niet op maar dat hoeft ook niet

Het hoofdkantoor van het WWF is goed verstopt inhet bos maar mag gezien worden

Onverwacht komen wij onderweg een objekt vande bekende kunstenaar Michiel Deylius tegen

Kleine paadjes waar nooit iemand komt

30

NAGEKOMEN: WIELERCABARET

GRAND FINALE VANDE MUUR ON TOUR

Na een moment van stilte op verzoekvan host Mart Smeets vanwege de metde helikopter omgekomen fotografen(collega’s van het De Muur on Tourteam) op de Maasvlakte ging het los.Samen met Jacco heb ik kunnengenieten van het mooie lied ‘De Muur’van Alex Roeka (‘Ja, dan komt de muuren hij bijt meteen, Het zuur snijdt doorje heen, gemeen, een, twee, nee.’).En van een monoloog van Joost Prinsenover de Visboer van de Koppenberg(jullie vast bekend?), een koers metJoop Zoetemelk met de jeugd vanDe Pedaalridders, waarna de Gazellevan Joop ten hemel gaat, een mooiverhaal van Giphart over zijn gedeeldeliefde met zijn vader voor de Tour(Giphart zit bij Wielaert in de auto naastde kopgroep tijdens de Tour in ’99 enzwaait naar zijn vader via de Heli, terwijlhij met hem belt: ‘Zie je me pa?, waaropvaders enige reactie is: ‘Doe je welvoorzichtig?’), een clownstukje vanFreek de Jonge over pilletjes met olifan-tensperma (‘…en ik kan het niet vaakgenoeg zeggen hier vanavond ... al in1954 startte de Tour in Amsterdam!’),een lied van Huub van der Lubbe over

een lange rechte weg (geen topper), eenschitterend verhaal van Wilfried de Jongmet muziek van Ocobar waarin hij hetopneemt tegen Jan Janssen (‘Veertig!We rijden veertig kilometer per uur!’)en na het douchen diep onder de indrukis van de bilpartij van Janssen, eenjeugdherinnering van Jules Deelder aande Tour van ’54 die door ‘zijn’ Schie-broek kwam (‘het zoeven van de wielenals het peloton voorbij komt, of eigenlijk,al voordat het peloton voorbij komt...’),een feitenlesje van Smeets samen meteen virtueel aanwezige Lance (‘wie wasde nummer negen van je team in’99?’ Lance, feilloos: Peter Meinert-Nielsen, die nu op een woonboot inDenemarken woont...’It must be so

“Maandag 28 juni, direct na Nederland – Slowakije, heb ik een geweldigeopwarmer gehad in Het Nieuwe Luxor in Rotterdam tijdens de Grand Finalevan De Muur on Tour!” wil Laur ens ons nog graag laten weten.

De visboer staat bovenaan de glibberigeKoppenberg te venten met een fiets

31

damn cold there’), een sketch metMichiel Romeyn (Franse ‘docteur’) en‘gevallen wielrenner’ John Buijsman(DAT ZEG IK) met veel gelach en viezewinden, Rob Harmeling op fiets en opgitaar, en tenslotte Ellen Ten Damme meteen zwoel Frans lied vanaf de achter-bank van een oude Peugeot om Jaccoen mij dromerig achter te laten, dro-mend van nooit gewonnen koersen....

O ja...uiteraardwerd ‘Petje op,Petje af’ gespeeld,waarin ‘yours truly’derde werd van de1600 aanwezigen,

na 15 vragen geklopt door JeroenWielaert (Boe....dat die meedeed, datis hetzelfde als Francesco Pantalone

In de Ronde van Vlaanderen van 1977werd Eddy Merckx tijdens zijneenzame ontsnapping bijgehaald doorzijn twee aartsrivalen, wereldkam-pioen Freddy Maertens en de oerster-ke Roger De Vlaeminck. In de modder-ige chaos bij de beklimming van deKoppenberg, bemachtigde Maertenseen nieuwe fiets, aangereikt door eenvisboer uit Dentergem. De twee lietenMerckx achter zich, maar Maertenswerd gediskwalificeerd. Hij bleef ech-ter als gangmaker permanent op koprijden, naar hij nu erkent tegen beta-ling door de latere winnaar. “Zegt hemdat? Op televisie?”, vraagt de nogsteeds ontkennende De Vlaeminck on-gelovig.

meedoet aan een cyclo) en door eenNOC NSF coryfee... Toch een boekjevan Wilfried gekregen met hieringeschreven: ‘Voor Laurens. Derde isook mooi! Petje op, af.’ Dit zal dan ookvanaf nu mijn motto zijn tijdens hetrondje Ledig Erf.Teruglopend over de geel uitgelichteErasmusbrug hebben we geen momentgepraat over voetbal, maar enkel enalleen gespeculeerd over het verzetwaarop deze hindernis a.s. zaterdaggenomen zal worden (55x15?).Vrijdag wordt Nederland kansloos aande kant geschoven door Brazilië, zodatwe ons vanaf zaterdag kunnen bezig-houden met sport in plaats van spel.Fietsen is wat ons vanavond bindt, aldusSmeets. En zo is het! Laurens

Maertens weet het zeker, hoe hij in deregen op de fiets enkele dagen later150.000 franken afhaalde in eenbruine enveloppe bij zijn ploegmaatMichel Pollentier.Het wordt nog mooier. Aan de meet inMeerbeke stond een supporter vanMaertens te schelden op de oneerlijkewinnaar. De schreeuwer was ... de vis-boer, een centrale schakel in het door-dachte complot van ploegleider LommeDriessens. Maertens had ook nog o-verwogen zijn naam eigenhandig als-nog aan de erelijst toe te voegen. Inde mooiste van alle sporten draait hetniet alleen om spierkracht, maar ookom geld, slimheid en emotie.(Bron: weblogs.nrc.nl)

Het verhaal van de visboer van de Koppenberg

LE CONTRE LA MONTREEDDY DE VOS

Na vier seizoenen van zijn bestaan is hetopvallend dat op de ranglijst van de LaHaute Fourche Tijdrit nog weinig namenvan Ledigerfers prijken. Nog opvallen-der is dat van de Ledig Erf deelnemersLoet van Vreumingen de lijst aanvoertmet een tijd van 34.21 min., daarmeeslechts 8e; zie www.lahautefourche.comen dan onder: fietsen, tijdrit.De lijst wordt aangevoerd door Tom vanden Bosch, een renner die bij AA-drinkCycling Team op de loonlijst staat. Hijrealiseerde een tijd van 29.10, wat eengemiddelde betekent van 35 km/u opeen toch wel selectief parcours.Overigens eindigde Tom een week ge-leden in Harderwijk als tweede in de zgn.Topcompetitie achter Dieter van Thou-renhout, maar voor o.a. Radomir Simu-

nek en Thijs van Amerongen. Nog 3Utrechters staan erop: Kees Vreekenop de 13e plek (36.35), op de 15e Joostvan Waert met 36.43 en good old re-dactielid Jan Builtjes met 41.42 op een26e plek. Er startten tegen een overmachtvan 49 mannen slechts twee dames.Is het een idee om volgend jaar sep-tember/oktober de clubtijdrit en heteindfeest hier in Corravillers te or-ganiseren? Het is hier in de herfst danop zijn mooist!Fietsen, eten, drinken, slapen en fees-ten.......Of zoals ik in 1997 al dichtte:Tussen Elzas en VogeesLeeft GodHij ziet zijn jochie fietsenEn ook al drinkt hij teveel van Zijn bier Jacob

32

(Eddy de Vos† was een bevriende wielrenner)

33

La Chouffe ClassicNeem nou de La Chouffe Classic(Houffalize). Bij een classic denk je aaniets met traditie, iets wat 100 jaar be-staat. Niets is minder waar dit jaar wasde 2e La Chouffe Classic. De eerste uit-voering in 2009 had ongeveer 900 deel-nemers, waaronder in ieder geval viervan het Ledig Erf. De tweede uitvoeringwas dit jaar begin juni. OK het was mooiweer. Maar toch 2.400 deelnemers. Wijwaren met zeven.Het uitzoeken van de camping had nogenige voeten in aarde, moest het nou rus-tiek en iets verder van Houffalize ver-wijderd zijn, of juist die grote en drukkecamping met voldoende animatie. Hetwerd de rustige camping ook al lag deze7 kilometer van de start en was het enigevertier na 21.00 uur een heuse bier-automaat (door ons geen gebruik van ge-maakt). De tocht was verder prima eniedereen heeft zich vermaakt. Een kleine10 kilometer voor de finish is nog eenextra ravitaillering ingericht. Dit is bij debrouwerij van die gebochelde kabouter.Hier werd legale doping verstrekt in de

NIEUWE EN OUDE KLASSIEKERS

FIETSEN IN DE ARDENNENANNO 2010

vorm van LaChouffe in ka-bouter glaasjes(7 cl.). Dit dientnatuurlijk ter sti-mulering van deechte bierfiet-ser.

In plaats van direct te finishen kan ernog een bier tegoedbon bij elkaar ge-fietst worden door het steile klimmetjenaar het kasteel te volbrengen. Een grotemeerderheid verkoos het terras; bij o.a.de familie Coenen is het resultaat vandit prijsfietsen ongetwijfeld nog aan tetreffen in de koelkast.Tot slot de worst: hier geef ik een dikkezeven; die was alleen wel wat snel op.Sean KellyBegin augustus was Sean Kelly aan debeurt. De 25e editie alweer. Sean Kellyhimself gaf acte de presence. Ook om-dat de gemeente Vielsalm een monumentter ere van hem heeft opgericht. Datwerd op dezelfde dag onthuldigd. Wijhebben hem natuurlijk niet gezien, wijstarten altijd laat. Mooie tocht en dito

De wielrennende medemens kan heden ten dagen bijna elk weekeinde tus-sen eind april en begin september in de Ardennen terecht. Vele Cyclo’s enal dan niet gerenommeerde tourtochten staan op het programma. Elk jaarkomen er wel weer een paar nieuwe bij. En omdat de Ardennen zo dicht bijVlaanderen en Nederland liggen groeien ze als kool.

Deze Ledigerfers geloven inde stimulerende werking van

het zgn. Kabouterbier

34

SCHURENDE SCHAKELSOtte’s roddelhoekOtte’s roddelhoekOtte’s roddelhoekOtte’s roddelhoekOtte’s roddelhoek

* Volgens Hans en Luut is na een flinkevalpartij een sterk biertje op het Erf hetbeste medicijn.* Hobbydeformatie?: een Amstel Goldbestellen en dan klagen dat het bier tekoud is (ehh Amstel Cold dus).* Hoewel Orbea uit 3 lettergrepen be-staat, is dit nog geen reden om hem danook meteen in 3 stukken te rijden.* Het recente onderzoeksresultaat dat

testosteron goed is tegen Altzheimer,stimuleert vele oudjes harder te fietsen.* Ereleden hebben een onbetaalbare bij-drage aan de club geleverd (en ontvan-gen dan ook geen betalingsherinnering).* Wielerleed: een prima tijdrit rijden maardan de pijltjes niet in de roos krijgen!* Wist je trouwens dat damesfietsbroe-ken veel dunner zijn dan mannenbroe-ken? En doorzichtiger!

weer. De worst na afloop op de Ba-raque Fraiture, zoals elk jaar verzorgddoor de jongens en meisjes van de cycloclub ‘La Lienne’ behoren tot de smaak-volste die op het continent verkrijgbaarzijn, dat geldt ook voor de tweede.Jeroen zegt bijna een 10.CriquielionTot slot de Ledig Erfcyclo bij uitstek, deCriquielion (170 km3.300hm). Dit jaar door11 LE coureurs uitge-reden, hetgeen geenwonder is daar de Criqdit jaar onder werkelijkprima omstandighedenwerd verreden. 18 gra-den en droog, met tussen de 120 en 140km (van het afgelegde parcours) goedverzorgde afkoeling in de vorm van eenpaar meesterlijk gedoseerde buitjes.Sommigen melden zich met wel heel erg

doorzichtige excuusjes af. Zoals ‘hetgaat veel regenen’, dit betekent ik benbang om van Bobo, Rob, Rooie Ceesen Eltjo te verliezen. Door een anderethuisblijver werd ‘Siberische koude’aangevoerd. Allemaal niks van gemerkt.Wel opgemerkt werd het vermogen van

Joeri om Hans v. B.’sbordje eerst leeg te etenalvorens aan zijn eigenbord te beginnen. Hethier voor gebruikte attri-buut, een nog in plasticverpakt luchtbed met eenluchtopening groter danhet hulpstuk van depomp werd ingezet omde concurrentie te slo-

pen. Hans heeft niet alleen Joeri uit debrand geholpen door zijn luchtbed opte blazen. Ook realiseerde hij een bijnaevenaring van zijn toptijd allertijden. Verslaggever ter plekke Jeroen V.

Kin van een wielrennermet ca. 20 hechtingen

35

Autovrije Zondag + Monumentendag = Antieke rijwielen op de Maliebaan.Je hoort wel eens dat er de laatste 125 jaar niets wezenlijks is veranderdaan de fiets. Nu konden we dat zelf eens beoordelen, dankzij rijwiel-vereniging ‘De Oude Fiets’ (www.oudefiets.nl). Zoek de zeven verschillen.

HET IS WEER TIJDHET IS WEER TIJDHET IS WEER TIJDHET IS WEER TIJDHET IS WEER TIJDVOORVOORVOORVOORVOOR

WINTERBANDENWINTERBANDENWINTERBANDENWINTERBANDENWINTERBANDEN