Relaties

S teeds vaker gaan rela-ties ten onder aan stress. Maar liefst een op de vier

Nederlanders kampt met psychi-sche klachten en 12 procent van alle bezoeken aan de huisarts zijn stressgerelateerd. Er moet te veel, we willen te veel en we hebben te veel. Aandacht versnippert. Focus en energie verdwijnen.

Tijd om te snoeien. En te erva-ren hoe heilzaam het is om min-der te doen, minder te hebben, minder te plannen, los te laten en er vooral te zijn. Voor elkaar.

,,Wat ik eigenlijk alleen maar wil is tijd samen.” Tegenover me zit een verbitterde vrouw met be-droefde grijsblauwe ogen in een fi jngevormd gezicht. Minstens de helft van haar leven heeft ze ge-duldig gewacht op wat ze eigenlijk wilde maar tot nu toe niet kreeg: simpelweg meer tijd samen. Ze is alleen naar me toegekomen. Hij heeft het druk met zijn bedrijf en is eerder al eens afgehaakt bij re-latietherapie.

Veel huwelijken mislukken vanwege de gedrevenheid en stress van mannen en vrouwen onderweg naar meer en beter. Vaak wordt dit gerechtvaardigd met het excuus dat de drukte maar tijdelijk zal zijn. ,,Als dit pro-ject af is, dan wordt het rustiger op werk.” ,,Nog even doorzetten, dan krijg ik die promotie” of ,,dan hebben we genoeg geld om...”

Maar wanneer is ‘even’ afge-lopen en wanneer is genoeg ge-noeg?

Meer kwaliteit en bloei in je leven en je relatie kun je krijgen door drastisch te snoeien. Minder prikkels, minder afspraken, min-der taken, minder afl eiding door sociale media, minder afl eiding door familieverplichtingen en meer focus op wat echt belangrijk is om je relatie en je gezin gezond te houden.

Snoeien in de tuin is nodig om te bevorderen dat een boom of plant de hele zomer lang uitbun-dig bloeit en op zijn tijd rijkelijk vrucht draagt. Snoeien geeft licht en lucht in de kruin van een boom en zorgt ervoor dat er ruimte komt voor jonge sterke takken.

Net als een tuin zal een relatie zich de eerste jaren van nature wel redden. Je begint samen, jong en veerkrachtig, alleen in relatie met elkaar. Met de komst van een eerste kind zijn er plotse-ling drie relaties: jullie relatie, maar ook die van ieder van jul-lie als vader en moeder met het kind. En wanneer er een broertje of zusje komt, komt er opnieuw een veelvoud aan relaties bij. En meer spullen. En meer afspraken. En meer feestjes. En meer vriend-jes. En meer huisdieren. En meer zorgen...

Weer tien jaar later merk je dat je niet alleen aan het zorgen bent voor je eigen gezin, maar dat je gaandeweg steeds meer mantelzorg verleent aan je ouder

wordende ouders. Verder ben je lid geworden van de oudercom-missie of het schoolbestuur, help je bij het kinderwerk van de kerk en oh ja: op het werk heb je ook wat extra taken op je genomen. En is het al genoeg? Lukt het je om een volgende keer dat er een beroep op je wordt gedaan nee te zeggen? Die verjaardag af te zeg-gen? Nee te zeggen tegen je baas en daarmee ja tegen jezelf?

Wanneer je leven wordt over-woekerd door alle activiteiten, spullen en relaties die er in de loop van de jaren zijn bij geko-men, ontkom je niet meer aan snoeien. En dat vergt moed, want snoeien doe je rigoureus. Soms totdat er praktisch niets overblijft. Om daar later in het seizoen de vruchten van te plukken.

Zelfbeheer(sing)Vanwege mijn gezondheid moest ik noodgedwongen zelf die stap ook nemen. En eigenlijk zit ik

nog midden in het leerproces om meer tot mijn recht te ko-men met minder. Betere keuzes te maken bij het vullen - of juist leeg houden (!) - van de agenda. Maar ook het beheren van tijd

die zo gemakkelijk verloren gaat aan tv-kijken, de telefoon die de hele dag schreeuwt om aandacht en de omgeving die niet van je gewend is dat je vaker nee zegt. Mijn conclusie: het gaat niet om tijdbeheer, taakbeheer, relatie-management en spullenbeheer, maar vooral om zelfbeheer(sing).

Hoe doe je dat dan: snoeien en minimaliseren? Allereerst is het belangrijk om te bedenken waar je wilt beginnen. In het wilde weg op alle gebieden beginnen te min-deren, levert alleen maar frustra-tie op en meestal een hele hoop rommel. Onderzoek op welk ge-bied jij de meeste stress ervaart en begin daar. Met een kleine overzichtelijke eerste stap.

Agenda en tijdbeheerEen belangrijk hulpmiddel daar-bij is steeds weer jezelf vragen te stellen:Wat wil ik en wat kan ik?

Wat levert het op en wat kost het?

Waarvan word ik, worden wij gelukkig?

Maak zelf of samen de keuze om bijvoorbeeld niet meer dan twee avonden per week een ac-tiviteit te plannen of maximaal één verjaardagsvisite of familie-bezoek te doen in het weekend.

Kies voor een rustdag per week. Of, zoals iemand me van de week mailde: ‘Het liefst doe ik niets, behalve scharrelen in en om huis, liefst met man en kind direct in de buurt.’

OntspullenKijk eens eerlijk om je heen hoe-veel je te veel hebt. Maar dan echt eerlijk. Ten diepste worden we niet gelukkig door de spullen die we hebben, maar door mooie ervaringen. Sterker nog. Meestal bezitten de spullen ons omdat er dan weer meer is om te onder-houden en te verzorgen.

Ontspullen maakt gelukkig en begint bij de voordeur. Wees kri-tisch bij elke aankoop en vraag je af: is dit dit echt nodig? Ga vervol-gens met dezelfde kritische blik door de boekenkast, de kleding-kast, de keuken, cd/dvd-collectie enzovoorts. Gooi weg, geef weg of verkoop. En behoud alleen de basics die je dagelijks gebruikt. Zo sla je ook meteen een slag op het gebied van geldbeheer.

Sociale mediaOns brein is slechts in staat een echte verbinding aan te gaan met ongeveer tien mensen, las ik laatst. We kunnen eenvoudigweg niet meer onthouden dan de ver-jaardagen en het wel en wee van een handjevol mensen om ons heen. Voor echte betrokkenheid is het nodig om letterlijk in kaart te brengen wie er naast je directe gezin en familie je naasten zijn. En om die de aandacht te geven die ze verdienen.

Sociale media zijn wat dat be-treft zowel een zegen als een vloek. Dankzij Facebook, Linked-In en Twitter ben ik verbonden met bijna iedereen die ik ooit ont-moette. Van vroeger en nu. Dicht-bij en wereldwijd. In het echt of soms alleen maar digitaal? Ja, ik ben attenter en vergeet amper nog verjaardagen. Maar als ik eer-lijk ben: zou ik vóór Facebook be-stond werkelijk 700 kaartjes per jaar hebben gestuurd?

Ik voel aankomen dat het ook

tijd wordt om digitaal te snoeien. Regelmatig zie ik berichtjes voor-bijkomen van mensen die hun account opheffen omdat ze er let-terlijk genoeg van hebben. Maar ook daarin geldt: kijk wat past bij jou. Helemaal kappen, vaste tij-den met jezelf afspreken of mis-schien een account met alleen die vrienden die in het hier en nu nog relevant zijn in je leven.

Eenvoudiger leven: hoe doe ik dat? In de aanloop naar Pasen - in de christelijke tra-ditie de vastentijd - ben ik op zoek naar boeken, web-sites en andere bronnen die inspireren tot een eenvoudig leven. Hieronder op een rijtje een paar van de boeken die ik vond:• Eenvoud in je leven, eenvoud in jezelf. Elaine St. James.• Versimpel je leven. Sjoukje van de Kolk.• De luxe van genoeg. Martin

van der Gaag en Thomas VolmannOok vond ik een paar bruik-bare websites:• www.simplifylife.nl• www.genoeg.nl (hoort bij het gelijknamige tijdschrift Genoeg). • www.lijstjes.info, kijk onder de categorie ‘mini- maliseren’• www.lifehacking.nl

i mr. Jacoline Steegstra is huwelijkstrainer, 21 jaar getrouwd en moeder van drie kinderen. Zij

leert vrouwen hoe zij zelf of samen met hun man hun huwelijk kunnen verbeteren en versterken: www.huwelijkstrainer.nl

i Zondag 16 maart wordt in Oss De Landelijke Genoegdag gehouden (niet toevallig de vrijreizendag voor iedereen met het Boekenweekgeschenk). Meer weten? Informatie via de website van www.genoeg.nl

17

Handige boeken en sites

Altijd die excuses: als dit project af is, wordt het rustiger op het werk

Zou ik vóór Facebook bestond 700 kaartjes per jaar hebben gestuurd?

Druk, druk, druk. Soms echt nodig, maar vaak ook een kwestie van slecht zelfbeheer. Foto: ANP

Snoeien is bloeien

Sneinspetiele 15 maart 2014

Je begint romantisch met z’n tweetjes, maar in de loop van de jaren komt er steeds meer bij: meer spullen, meer afspraken, meer werk, meer feestjes, meer vrienden - en meer zorgen. Laat het niet uit de hand lopen! Door Jacoline Steegstra.