Dit is Gabrielle van der Meer. Ze komt uit een welgestelde omgeving en ze heeft dus dan ook een rijkdomwens. Haar levenswens is om 100.000 simdollars te verdienen, en naar haar mening gaat dat ook lukken. Maar daarnaast een man en kinderen? No way, denkt ze. Nou, dat gaat wél gebeuren als het ligt aan de FB

Teleurgesteld bekijkt Gabrielle van der Meer de omgeving. Toen ze zich op gaf voor de Family Battle, had ze wel meer verwacht dan zo`n armzalig hutje. “Hier moet ik nog veel aan doen,” mompelt Gabrielle.

Dat Gabrielle op zijn zachts gezegd, niet enthousiast is, is duidelijk. Gabrielle heeft een rijkdomwens, en wilt in haar leven 100.000 simdollars verdienen. Daar helpt zo`n hutje niet echt bij.

“Ach, ja, ik moet er het beste van maken. Met als eerste een goede baan vinden,” zegt Gabrielle, en besluit, voor ze een baan gaat zoeken, om binnen een kijkje te nemen.

“Is dit het?!” roept Gabrielle uit. Een keuken, eetkamer en woonkamer in één ruimte. “Slechter kan zeker niet?”

Na afkeurend gemompeld te hebben, besluit ze maar om te gaan eten. “Mm, niet veel keuze, maar ik zie al iets,” zegt Gabrielle terwijl ze in de koelkast neust.

“Havermoutpap, precies zoals mam vroeger maakte,” zegt Gabrielle al een stuk opgewekter. Als ze alles gemixt heeft, gaat ze aan tafel zitten.

Gabrielle laat het zich smaken, en een half uurtje later likt ze de kom leeg. “Mm, dat smaakte naar meer,” zegt ze, terwijl ze de kom afwast.

Daarna pakt ze krant, die inmiddels al bezorgd is, van de grond. Ze gaat er mee op de bank zitten, en slaat hem open.

Nieuwsgierig speurt ze de hele krant af, en vindt de vacatures achter in. “Jezus, kunnen ze die niet voorin zetten,” klaagt Gabrielle.

“Bah, alsjeblieft geen baan in het Onderwijs. En ook geen Commercie. Hm, dan blijft alleen Muziek over, maar dat is gelukkig niet zo erg,” mompelt Gabrielle, en even later is ze aangenomen.

En nog voor Gabrielle de krant heeft neergelegd, klinkt de bel. Verbaasd doet Gabrielle open, en ziet daar een welkomstcomité staan.

Ze begroet iedereen, en ze stellen zich voor. De blonde man heet Jason Zanden. De vrouw heet Julie Lathers, en de donkere man heet Arthur Goeëmans.

Arthur begint tegen Gabrielle te praten en Gabrielle grijpt die kans aan. Maar na een tijdje is ze teleurgesteld. Arthur is best een saaie man. “Ik heb liever iemand avontuurlijker,” denkt ze.

Maar Jason is een stuk leuker om mee te praten. Hij ziet er een stuk leuker uit, vindt ze ook. En dan doet hij iets wat ze totaal niet verwacht.

Hij flirt met haar, en zet een zwaardere stem op. Normaal zou ze erom lachen, maar deze keer gaat ze erin mee op. Ze smelt even en krijgt het benauwd. “Je bent echt een mooie vrouw,” zegt hij.

Ze krijgt het er zeer benauwd van, en wappert met haar hand. “Bedankt,” krijgt ze er net uitgeperst. “Graag gedaan,” glimlach hij. Nou, dit is wat Gabrielle bedoelde. Een man die durft en spontaan is.

Daarna gaan ze op de grond zitten, en ze praten gezellig met elkaar. Gabrielle en Jason blijken ook nog eens dezelfde interesses te hebben.

Na een tijdje moet Jason alweer gaan. Gabrielle vindt het jammer, en dat merkt Jason ook, want hij geeft zijn telefoonnummer.

Daarna loopt hij weg, en laat een verbijsterde Gabrielle achter. Ze had om zijn minst een hand verwacht. “Mannen,” mompelt ze.

Nadat iedereen vertrokken is, gaat Gabrielle rustig naar de wc. Daarna stapt ze nog even onder de douche.

Wanneer ze op de klok kijkt, is het al bijna zes uur. “Etenstijd.”

Omdat ze weinig gerechten kent, gaat Gabrielle maar macaroni maken. “Simpeler avondeten kan niet,” zegt ze, terwijl ze de inhoud goed doorroert. Een paar minuten later staat de macaroni te pruttelen op het vuur, en een heerlijke geur stijgt uit de pan op.

Dat het smaakt, is duidelijk. Zodra ze zit, kiept ze haar eten bijna in haar mond zonder te kauwen. “Ah, wat is dit heerlijk,” kreunt ze, en ze was trots op zichzelf.

Daarna wast ze haar spullen af, en voor het donker is, is ze al klaar. “Wat nu?” vraagt ze.

Terwijl Gabrielle staat de dubben wat ze nu gaat doen, onderbreekt de telefoon de gedachten van Gabrielle. Ze pakt de hoorn en mompelt een hallootje in de hoorn.

Het is Jason, en hij belt voor een gezellig gesprekje. Ze gaat natuurlijk op de uitnodiging in, maar in haar achterhoofd denkt ze iets anders.

Dat Jason al een paar uurtjes later belt, vindt ze ergens wanhopig. En dat vindt ze echt een afknapper, maar dan vermaant ze zichzelf. ‘Zo moet je toch niet over iemand denken?’ Nog geen half uurtje later zijn ze uitgepraat en hangen ze op.

Gabrielle kan zich een uurtje vermaken met een kruiswoordpuzzel uit de krant, maar ook dat verveelt al snel. En omdat ze trek heeft in iets lekker, pakt ze een zak chips uit de kast.

Ze graait in de zak en propt de chips in haar mond. En dat in een snel tempo, maar na een tijdje is ze misselijk, en uit voorzorg maakt ze de zak klein en loopt naar buiten.

Ze gooit de zak in de vuilnisbak.

Ze kijkt nog even goed om zich heen, voor ze naar binnen gaat. Het is flink donker geworden, en al snel heeft ze het fris, omdat het ook al een stuk koeler is geworden.

En ook al is pas negen uur geweest, het houdt Gabrielle niet tegen om alvast in bed te kruipen. “Lekker warm onder die dekens,” mompelt ze voor ze de dekens om zich slaat.

De volgende ochtend maakt de wekker Gabrielle goed wakker. Kreunend en steunend klimt ze uit bed. Ze blijft op de rand van het bed zitten, en wrijft in haar ogen. “Staltijd?” kreunt ze.

Nadat ze nog een kwartiertje doelloos op haar bed heeft gezeten, staat ze overeind en loopt de badkamer in. Ze draait meteen de douchekraan open en springt eronder. “Dit is wat ik nodig had.”

Als ontbijt besluit ze croissantjes met jam te maken, en ze legt de croissantjes in de oven.

Na een paar minuten stijgt een lekkere geur op, en het water loopt haar al in de mond.

Ze eet rustig van haar ontbijt. Ze laat het haar smaken, en voor ze het weet, is het al bijna tijd om te gaan werken.

Gelukkig heeft ze haar spullen afgewassen voordat haar carpool arriveert. Voor ze instapt, kan ze het niet laten haar neus op te trekken voor haar carpool. “Tsss,” fluistert ze, “Niet beters daar, of wat?” En dan vertrekt Gabrielle naar haar eerste werkdag.

Gabrielle is trots op zichzelf, en haar levenwens komt een stukje dichter in de buurt.

Hoewel ze liever het geld wilt sparen, besluit ze toch om alvast de rekeningen te betalen. “Een stuk verstandiger,” fluit ze, want niets kan haar humeur schaden.

Omdat het bijna etenstijd is, maakt ze het zich gemakkelijk, en maakt een diepvriesmaaltijd in de oven klaar. Ook al heeft ze een geweldig humeur, de puf om eten te bereiden heeft ze niet.

Tegen haar verwachting in smaakt het goed.

Na het op is, gooit ze het weg, en maakt snel het aanrecht schoon.

Daarna begint de telefoon te rinkelen, en Gabrielle heeft een vermoeden wie het kan zijn in haar achterhoofd.

Het is weer Jason, en dat kan ze niet echt waarderen. Ze kan het wel bijna uitgillen, twee keer bellen in twee avonden klinkt wanhopig, te wanhopig naar haar mening.

Maar Gabrielle laat niets merken, en lacht zelfs hartelijk mee.

Na een tijdje beëindigt ze het gesprek met een smoesje dat ze nog moet eten.

Van haar pas verdiende geld, besluit Gabrielle om een boekenkast te kopen, zodat ze punten voor Techniek kan verdienen. Dan maakt ze ook weer sneller promotie, en dat is het belangrijkste voor haar.

Meteen gaat ze aan de slag, om haar punt voor Techniek te verdienen.

En na een klein half uurtje kan ze tevreden het boek dichtslaan, en ze zet het terug in de kast.

En omdat ze nog lang niet moe is, pakt ze een romannetje uit de kast.

Het boek gaat over een liefdesverhouding, die zo romantisch is, dat Gabrielle dat ook wilt. “Waarom heb ik dat niet?” mompelt ze nadat ze het boek dichtgeslagen heeft.

Ondertussen is het al laat geworden, en ook al kan Gabrielle morgenvroeg uit slapen, ze gaat toch liever naar bed. Ze trekt haar pyjama aan en gaat in bed liggen.

En al snel is ze in slaap gevallen.

Terwijl ze zoete dromen heeft over een romantische liefde tussen haar en een man, waarvan ze het gezicht steeds niet kan zien.

De volgende ochtend wordt Gabrielle al vroeg wakker. “Wat? Het is nog niet eens zeven uur?” kreunt ze verbaasd.

Meteen doet Gabrielle haar behoefte op de wc, en gaat daarna douchen. Voor het licht wordt, is Gabrielle al klaar met douchen en aankleden.

Ze gaat meteen ontbijten, en haalt yoghurt en vers fruit uit de ijskast.

Daarna hakt ze al het fruit in stukjes en gooit het in een kommetje. Daarna doet ze yoghurt erbij, en voila, klaar is het ontbijt van Gabrielle.

Nadat het op is, heeft Gabrielle net genoeg tijd om haar kommetje op te ruimen, voor haar carpool al buiten staat.

Met grote stappen loopt ze naar buiten en stapt in, op weg naar haar werk.

Rond vijf uur, terwijl het regent, verschijnt de carpool van Gabrielle.

En een opgetogen Gabrielle stapt uit.

Ze is nog maar net uitgestapt, als de telefoon gaat.

Meteen rent ze er heen. Nu heeft ze misschien de kans om een droom waar te maken.

Het is weer Jason, maar nu vindt ze het leuk om hem te horen. Hoewel ze verwacht dat hij de eerste stap zal zetten, doet hij dat niet.

Dan besluit Gabrielle om zelf het heft in handen te nemen.

“Uhm, ik weet niet of je vanavond iets hebt, Jason. Maar ik heb wel zin om ergens te gaan eten, met jou. Een date, dus,” ratelt ze. Ze kan zichzelf wel voor haar kop slaan. “Daar heb ik ook heel erg zin in,” zegt Jason onverwacht, en Gabrielle is ontzettend blij.

Ze spreken af in een gezellig cafeetje, maar Gabrielle gaat eerst nog wat kleding kopen van haar geld. Veel te vroeg staat ze buiten te wachten op haar taxi.

Uiteindelijk arriveert de taxi, en opgelucht stapt ze in. Ze wil absoluut niet te laat komen op haar afspraakje. Ze kan het zich bijna niet meer voorstellen dat ze gister nog afknapte op hem.

Als het al donker is, arriveren Gabrielle en Jason bij de kledingzaak. Zonder dat ze het wist, is Jason mee gereden naar de winkel.

Snel loopt ze naar de kledingrekken, en zoekt een leuk setje uit. Ondertussen is Jason al aan het kijken bij de tijdschriften.

Ze rekent snel af, zodat ze naar het café kunnen gaan en samen kunnen zijn. Nu ze Jason de hele tijd ziet, voelt ze de hele tijd grote zwermen vlinders in haar buik. ‘Ben ik nu al verliefd?’

Als ze buiten staan te wachten op de taxi, neemt Jason Gabrielle in zijn armen. “Je bent vanavond echt mooi,” zegt hij voor hij haar zoent. En Gabrielle kan niets anders doen dan terug zoenen.

Maar dan komt de taxi aanrijden, en Gabrielle kan een grote zucht niet inhouden, vanwege de verbroken kus.

Snel stappen ze in, en een kleine tien minuten later komen ze aan bij het café. Jason en Gabrielle rennen zowat naar binnen, zodat ze ergens kunnen gaan zitten en eten, samen.

Gabrielle ziet de gastheer al staan, bij binnenkomst. Ze gaat naar hem toe, en vraagt om een romantisch tafeltje. De gastheer knikt veelbetekenend en neemt het koppeltje mee naar een tafeltje.

Hij brengt ze naar een knus hoekje, en hij maakt een mooi gebaar naar het tafeltje. Daarna loopt de gastheer weg, en nemen Gabrielle en Jason plaats aan de tafel.

Meteen komt een ober aanlopen. “Kan ik uw bestelling opnemen?” vraagt hij. Na een blik op het menu geven ze de ober de bestelling, en daarna is de ober weg. Die ook een opgelaten stilte achter laat.

Een paar minuten later is hun diner gebracht, en ze laten het hun goed smaken. Van een stilte is nu niets te merken. Gabrielle krijgt nauwelijks iets door haar keel, dat ze nu met een knappe man zit, maken de vlinders in haar buik niet minder erg.

Als het eten op is, pakt Gabrielle haar champagneglas. “Laten we toasten op onze banen, promoties en dat we allebei een fantastisch leven hier gaan opbouwen,” zegt ze terwijl ze haar glas heft. “En op ons,” zegt Jason voor hij een slok neemt.

“Zeg, kom eens hier,” zegt Jason terwijl hij Gabrielle in haar ogen kijkt. Gabrielle maakt graag gebruik van de uitnodiging, en kruipt in de armen van Jason.

“Ik heb genoten van deze avond,” fluistert Gabrielle in zijn oren. “Maar het kan nog beter worden,” zegt Jason, en hij trekt Gabrielle nog dichter tegen hem aan.

Hij strijkt door haar haren, en geeft haar een intense zoen.

“Inderdaad, deze date kan beter, zoals je al zei,” lacht Gabrielle, na een lange vrijpartij. Jason lacht ook, en al snel hebben ze de slappe lach.

Dan kijkt Gabrielle op de klok, en ze ziet dat het tijd is om te gaan.

“Maar niet voordat ik een zoen krijg,” zegt Jason, als ze afscheid nemen van elkaar.

Gelukzalig belt Gabrielle een taxi. Ze had nooit kunnen denken dat ze al zo snel op iemand verliefd kon zijn. En dat die persoon ook nog zo leuk is.

De taxi komt al snel aanrijden, en Gabrielle stapt in. Hoewel ze graag met Jason naar huis wilt gaan, is ze toch moe.

Als ze thuiskomt, heeft ze geen zin om iets te gaan doen, en dus kruipt ze meteen haar bed in.

“Welterusten, Jason,” mompelt ze half in slaap.