10 generatie’sALS JE BEGINT MET HELEMAAL NIETS

Dit is mijn verhaal. Over hoe ik vanuit het absolute nulpunt ga uitschieten als een bekende kokkin. Hoe ik

een geweldige moeder ga zijn en bovenal hoe ik mijn geluk ga proeven.

Mijn naam is Lydia Stock en mijn verhaal begint hier.

Hier sta ik dan. Met een diepe zucht bekijk ik de zoveelste barbezoeker die haast lijkt te smeken om een

simpel drankje. Het is mijn tweede baan die ik naast het afwassen van borden erop na houdt. Ik heb het

geld dan ook hard nodig als je bedenkt dat mijn huis niet meer dan 20 vierkante meter aan ruimte

bedraagt. Dat ik de rekeningen kan betalen vind ik al een wonder.

Met een ietwat onwennige grijns neem ik toch de volgende bestelling op.

“Lydia, schiet eens op!” wordt er geroepen. Ik kijk op en zie dat het een bekende is. Niet dat dat het nou

allemaal beter maakt, maar dat zorgt er in ieder geval voor dat ik niet uit mijn vel spring. Gelukkig ben ik

bijna klaar en heb ik bijna dat vaardigheidspunt binnen die ik nodig heb voor mijn promotie, maar anders…

Na uren met verschillende mensen te hebben gesproken, schuift zij aan. Tatiana… Haar glimlach maakt me

verlegen en haar opmerkingen zorgen ervoor dat ik niet weet waar ik het zoeken moet. Liever geef ik het

niet toe, maar het geflirt van een vrouw trekt me veel meer aan dan de mannen die enkele ‘ophitsende’

opmerkingen hebben gemaakt deze avond.

Tatiana krijgt binnen enkele minuten voor elkaar wat geen enkele man in jaren voor elkaar heeft weten te

krijgen. Ik voel me oprecht gevleid.

Wie is deze vrouw en hoe kan ik haar nummer bemachtigen?

Maar zoals me vaker overkomt, maak ik een gigantische blunder en wil Tatiana niets meer van me weten.

De vrouw die oorspronkelijk achter de bar staat, jaagt me weg en zegt dat ik maar beter naar huis kan

gaan. Dat laat ik me geen twee keer zeggen. Ietwat beschaamd verlaat ik de bar waarbij ik elk moment

van oogcontact met Tatiana probeerd te vermijden.

Goed, nu ik dan eindelijk thuis ben, kan ik jullie mijn nederige stichting laten zien. Ik waarschuw je alvast, het

is klein, het is nederig, maar het heeft wel alles wat ik nodig heb. In zekere zin noem ik het zelfs ‘thuis’.

Schrik niet. Laat me even de sleutel in het slot steken en de deur voor jullie openmaken.

Dit is thuis. Het is echt bizar klein maar na even sparen heb ik in ieder geval een viool kunnen kopen. Ik heb

een bed, twee stoelen, een tafeltje, een fornhuis, een keukenblok, een koelkast, een wc én een douche en

dat allemaal in dezelfde ruimte.

Vergeet ik bijna het belangrijkste te vermelden. Mijn viool. Het meeste waard van allemaal.

Nu ik dan toch thuis ben, kan ik net zo goed een avondmaal voor mezelf koken. Door mijn carrière als

beginnende kok ben ik begonnen met het oefenen van mijn kookkunsten. Dit heeft er dan ook voor

gezorgd dat mijn avondmaal vanavond bestaat uit Tilapia’s. Als ik mijn maal op heb, ga ik mijn bed maar in.

De dag is lang genoeg geweest.

Nu zal je misschien denken: wat kan er allemaal misgaan met het plan om te gaan slapen? Nou… volgens

mij is het gewoon uitgeplant dat vandaag alles mis gaat. Nog geen minuut nadat ik de douche heb

verlaten om mijn bed in te duiken, gaat dat ding kapot. En als ik niet wil dat mijn bed zeiknat wordt, moet ik

natuurlijk de douche eerst maken. Maar goed, ik lig eindelijk.

Na een redelijk goede nachtrust en een stevige lunch sta ik met een goed humeur op om mijn boom te

verlossen van zijn onkruid. Ik moet nog steeds een punt verdienen in het bartending maar om heel eerlijk te

zijn, na die gigantische blunder van gisteren doe ik dat liever niet in de bar zelf. Maar ik denk toch dat het

daarop gaat neerkomen als ik een promotie wil halen.

Zo. Boom is onderhouden. Nu kan ik weer terug naar de bar om aan mijn punt te gaan werken.

Op mijn weg daar naartoe kom ik Janelle tegen. We raken aan de praat en ik vraag haar mee te komen.

Die uitnodiging slaat ze niet af en kletsend lopen we richting de bar.

Al gauw raken Janelle en ik in een interessante discussie verwikkeld. Ze vertelt me wat over zichzelf, ze

vertelt me wat over de mensen die ik al heb ontmoet. Maar haar manier van praten, luchtig en niet

veroordelend, zorgt ervoor dat ze me op mijn gemak stelt. Ik vertel haar over Tatitiana en ze begint te

lachen.

“Meid, Tatiana kickt enkel en alleen maar op geld,” zegt ze terwijl ze haar armen even om me heen slaat.

“Geloof me, je bent niet de eerste die de dupe van haar gedrag is geworden.” Ik voel me opgelucht en

ben nu nog blijer om Janelle te hebben ontmoet. Ze is immers een vriendelijke, zelfverzekerde en classy

woman.

We blijven nog een tijdje praten en onze conversatie gaat werkelijk over van alles. Blij dat ik haar heb

ontmoet, blijf ik dan ook treuzelen met het naar binnen stappen van de bar. We wisselen telefoonnummers

uit en ze drukt me op het hart haar eens te bellen.

“Maar ga nu maar aan de slag meis, ik zorg er wel voor dat niemand je lastig valt.”

Met Janelle bij de bar is het al een stuk gezelliger. Hoewel ik ergens nog angstig ben dat de mensen nog

weten wat voor blunder ik gister ben gegaan, weet ik me nu toch wel staande te houden. Met een

glimlach op mijn gezicht maak ik de drankjes klaar en serveer ik ze uit. Dat ik zojuist een wat ongemakkelijk

gesprek had met een man, kan me niet veel schelen. Zolang het met Janelle maar gezellig is.

Na een lange dag in de bar te hebben gestaan, kom ik compleet uitgeput thuis. Het goede van deze dag

is dat ik wel het punt heb gehaald die ik nodig heb voor mijn promotie. Dat ik bijna niet meer op mijn

voeten kan staan is een heel ander verhaal.

Gauw kruip ik dan ook mijn bed in om deze dag tot een einde te brengen. Morgen weer werken.