Aangesloten bij deEuropean Confederation Of Police

TWITTEREN DOOR EXPERTS

EUPOL!MISSIEAFGHANISTAN

LEVENSLOOP!REGELING EINDIGT

111e jaargang nummer 2 maart 2013

pagina 2pagina 2

C o l o f o nREDACTIE:ONINK Communicatie,Emmeloord (eindredactie), Maarten van de Nieuwenhuijzen(namens hoofdbestuur VMHP)

REDACTIEADRES:Postbus 91460, 2509 EB Den Haagtel: (070) 419 19 41 fax: (070) 419 19 42 e-mail: vmhpol@cmhf.nl

MEDEWERKER!S":Sanna Eichhorn, Hans Bogers, Gerry Smit, Geert de Vries, Maarten van de Nieuwenhuijzen

FOTOGRAFIE:ONINK Communicatie, Emmeloord

VORMGEVING & DRUK:GBU grafici, Urk

ADVERTENTIES:Secretariaat VMHP, (070) 419 19 41

SECRETARIAAT, LEDENADMINISTRATIE, ABONNEMENTEN:Bereikbaar op werkdagen, m.u.v. donderdagmiddag, Christine van Beelen tel: (070) 419 19 41, fax: (070) 419 19 42, e-mail: vmhpol@cmhf.nl

DAGELIJKS BESTUUR VMHP:Mw. S.E. Eichhorn, voorzitterG.J. Smit, tweede voorzitterMr. R. van der Wal, secretarisW. Doppenberg, penningmeester

Bankrekening VMHP 132981

COVERFOTO: De leden van de EUPOL-missie stappen uit het Herculusvliegtuis in Kabul.

BelangenbehartigingBelangenbehartiging is in eer-ste instantie een zaak voor het bestuur van de betreffende afde-ling. Zo nodig kan vervolgens met het hoofdbestuur contact worden gezocht.

INLEVEREN KOPIJDeadline voor de volgende VMHP#Nieuws: 19 april 2013

De voorkant van het blauwtje ziet er deze keer anders uit met het nieuwe logo. De VMHP wordt het professionele politie

platform.De afgelopen weken heeft u thuis de brief met het nieuwe VMHP logo ontvangen. Daarnaast is op de website het logo ver-vangen en als laatste is ook de website aangepast aan onze nieuwe huisstijl. De huisstijl is de start van het vernieu-wingstraject van onze vereniging. De komende tijd zullen wij u op de hoogte houden van de ontwikkelingen die daarbij behaald zijn. Vanuit het hoofdbestuur is de commis-sie vernieuwing aan de slag met verschil-lende onderwerpen. De opbouw van de vereniging is onderwerp van verande-ring. Op de AV op 31 mei in Amsterdam zal daar meer over verteld worden. Het belangrijkste onderwerp op dit moment is het uitwerken van het communicatieplan. Met welke groepen gaan wij via welke media communiceren. Hierbij zal de web-site het belangrijkste medium worden voor informatie aan de leden en belang-stellenden. De huidige website zal vervangen gaan worden door een site die aansluit bij de uitwerking van het communicatieplan. Hoe verleidelijk het ook is om snel even een andere site te laten bouwen , eerst het denkwerk en dan de uitvoering.

De VMHP wil ook in het gebruik van nieu-we media kwaliteit boven kwantiteit stel-len. U zult dus van mij geen tweetberich-ten lezen zoals:

ga naar Den Haag

ben in Den Haag

was in Den HaagDe kern van de vereniging: ‘warme per-soonlijke contacten rond een goed thema’ zal ook in de vernieuwing een belangrijke plaats blijven innemen. De VMHP heeft veel leden die voor jongeren een rol van betekenis kunnen spelen. Ook

de vereniging bijeenkomsten faciliteren, waardoor je elkaar ontmoet en met gelijk-gestemden een inspireerde dialoog kunt voeren. Die ontwikkelingen staan naast de activi-teiten waar de vereniging gewoon mee door gaat zoals arbeidsvoorwaardenover-leg, deelname aan Europol en belangen-behartiging.

Heeft u ideeën en suggesties of wilt u meewerken aan de vernieuwing van de VMHP dan kunt u contact opnemen met ons secretariaat.

Sanna Eichhornvoorzitter VMHP

EEN NIEUW LOGO

pagina 3pagina 3

Het tijdstip waarop alle medewerkers van de Nationale Politie hun

LFNP functie krijgen nadert snel. Uiterlijk 28 juni 2013 moet ieder-

een een de!initief besluit hebben, althans dat is het huidige ambi-

tieniveau van het landelijke programma.

INFORMATIE!BIJEENKOMST LFNP

De consequenties van deze matching kunnen grote gevolgen hebben voor VMHP leden, zeker in relatie tot bijvoorbeeld de komende selec-tieprocedure voor leidinggevenden en de reorganisatie. Daarnaast

spelen leidinggevenden een belangrijke rol in de communicatie naar de ove-rige medewerkers.

De besluitvorming in het Centraal Georganiseerd Overleg Politie staat geagendeerd voor maandag 15 april 2013 en het hoofdbestuur wil haar leden nog in dezelfde week informeren over de inhoud en consequenties hiervan.

Daartoe worden alle leden uitgenodigd voor een informatie-

bijeenkomst op vrijdag 19 april 2013 vanaf 09.30 uur.

Deze bijeenkomst zal worden afgesloten met een lunch en

vindt plaats in hotel de Cantharel, Van Golsteinlaan 20

te Apeldoorn. (Langs de A1,afslag Hoenderloo)

Belangstellenden worden verzocht zich vooraf aan te melden

bij het secretariaat: vmhpol@cmhf.nl.

(Deze informatiebijeenkomst valt samen met de kadertweedaagse van de VMHP en de deelnemers aan deze kadertweedaagse worden afzonderlijk geïnformeerd.)

Laatste ledenvergadering Overijssel-Flevoland

Thema: de positie van de ondersteunerOmdat de Overijsselse korpsen bij de Eenheid Oost Nederland zijn gevoegd en Flevoland naar Midden Nederland is gegaan heeft het bestuur van de afdeling Overijssel-Flevoland het hoofdbestuur verzocht de afdeling op te heffen en de leden over te plaatsen naar de respectieve korpsen.

Het afdelingsbestuur zal nog eenmaal een afdelingsleden-vergadering houden, en wel op

dinsdag 23 april 2013. Plaats van han-deling wordt – zoals inmiddels gebrui-kelijk – Motel Zalkerbroek aan de N50 tussen Zwolle en Kampen.Naast de gebruikelijke formele agen-dapunten zal VMHP-voorzitter Sanna Eichhorn een overzicht geven over de actuele onderwerpen, zoals het LFNP, het LSS en de Nationale Politie. Dit laatste onderwerp zal ook het thema van de middag worden: Wat is de toe-komst van de ‘ ondersteuner’, oftewel hoe gaat het Politiedienstencentrum eruit zien en wat is de positie van de de toekomstige PDC-ers. Als gast zal het afdelingsbestuur een van de leden van de top van het korps uitnodigen. Houd voor meer informatie de website in de gaten.De bijeenkomst begint om 16.00 uur (inloop vanaf 15.30 uur) en wordt omstreeks 19.30 uur afgesloten met een diner. De bijeenkomst staat open voor alle VMHP-leden en andere gein-teresseerde collega’s. Dus neem gerust een introducee mee.In verband met de logistieke kant van de bijeenkomst wordt iedereen vezocht zijn/haar komst uiterlijk 18 april àan te melden bij het secretariaat van de afdeling: info@onink.com.

pagina 4pagina 4

IN MEMORIAM KEES HONCOOP !1924 " 2013#

Na mijn overstap naar het Korps Rijkspolitie leerde ik Kees Honcoop

kennen als een !ijne collega en een goed of!icier waarmee het pret-

tig samenwerken was. Voor de leiding van het Korps Rijkspolitie

was Kees niet een van de gemakkelijkste of!icieren. Hij was intel-

ligent en had een !iloso!ische inslag. Op zijn manier van denken en

argumenteren was een hiërarchisch en ambtelijk denkende korps-

leiding niet echt ingesteld. Toch werd hij zeer gewaardeerd, want

Kees mocht zijn politieloopbaan afsluiten als districtscommandant

Zwolle en werd benoemd tot Of!icier in de orde van Oranje Nassau.

Daarnaast ontmoette ik Kees bij de VHPA, de huidige VMHP. Kees stond als een verklaard liberaal bekend

en zo iemand verwacht je niet direct in een hoofdbestuursfunctie van een vakorganisatie. Kees kon slecht tegen sociale onrechtvaardigheid en reken-de het bovendien tot zijn verantwoor-delijkheid als officier om de rechts-positie van de mensen, waarmee en waaraan hij leiding gaf, te bewaken tegen verslechteringen. Kees was als tweede secretaris notulist en lid van de Begeleidingscommissie DGVP. Daarnaast vertegenwoordigde Kees de VHPA in de afdeling Rijkspolitie van de CGOP en in de Algemene Dienst Commissie Korps Rijkspolitie. Met zijn kennis van zaken en van de manier van denken aan de overkant van de onderhandelingstafel zag hij kans successen te boeken bij de ver-betering van de algemene arbeids-voorwaarden en de dienstuitoefening bij het Korps Rijkspolitie. Die overkant had zeer veel waardering voor zijn brede en deskundige wijze van onder-handelen. Bij zijn statutaire aftreden als bestuurslid werd Kees vanwege zijn verdiensten benoemd tot erelid van de VHPA.

De invoering van een nieuw zorg-stelsel had in 2006 het verdwijnen van de DGVP tot gevolg. De minis-ter van Binnenlandse Zaken Remkes liet daarbij weten dat gepensioneer-den niet meer als werknemers wer-den beschouwd en hij trok alle na de pensionering doorlopende arbeids-

en ik als post-actieve VMHP-ers in te grijpen. Wij waren diep teleurgesteld, want de politievakorganisaties lieten geen enkele tegenspraak horen. Het wegvallen van de werkgeversbijdra-ge in de ziektekosten betekende toen vier procent minder ABP-pensioen.

Ook de pensioenregelingen van ABP werden regelmatig door de socia-le partners gewijzigd. Ons bleek dat de gepensioneerden daarbij eigen-lijk geen enkele medezeggenschap over hun rechtspositie kregen. Samen ontwikkelden wij de plannen om bin-nen politieland te komen tot een onaf-hankelijke vereniging ter behartiging van de meer specifieke belangen van gepensioneerden en hun nabestaan-den. Een goed samenspel met de poli-tievakorganisaties stond daarbij van-zelfsprekend voorop. Zo werd op 19 januari 2007 de Belangenvereniging

Pensioengerechtigden Politie, kort-weg BPPol, opgericht. Kees heeft als vicevoorzitter zeer veel bijgedragen aan de opbouw van BPPol. Zijn ken-nis en ervaring op rechtspositioneel gebied en inzicht in het lopen van de hazen in de politiek bleek wederom van onschatbare waarde.

Kees was een zeer strijdbaar en even-wichtig mens en zowel Nederland als de VMHP en BPPol zijn hem daarvoor veel dank verschuldigd. De VMHP wenst de kinderen, kleinkinderen en verdere familie veel sterkte bij het verwerken van dit grote verlies. Ikzelf prijs mij gelukkig een groot deel van het levenspad in gezelschap van Kees en zijn onafscheidelijke Corrie te heb-ben mogen afleggen.

Koen de Maat, erelid

pagina 5

IN MEMORIAM JAN WIARDA !1940 " 2013#

MHP lid en oud-korpschef van Utrecht en Haaglanden, Jan Wiarda,

is woensdag 6 februari overleden. Jan Wiarda begon zijn carrière

bij de verkeerspolitie in Utrecht. In 1983 werd hij hoofdcommissaris

van de gemeentepolitie. In 1993 werd hij in Utrecht benoemd tot

korpschef. Die functie bekleedde hij vier jaar. Jan Wiarda is vanaf

1997 zes jaar korpschef geweest van de politie Haaglanden.

Na zijn tijd in Den Haag leid-de Wiarda nog twee jaar de politietaken die het toen-malige Nederlandse voor-

zitterschap van de Europese Unie met zich meebrachten.Hij leidde beide korpsen op zijn eigen inspirerende wijze en was politieman in hart en nieren. Wiarda was een van de schrijvers van het rapport “Politie in Verandering” (1977), waarin voor een nieuwe totaal-aanpak van het politiewerk werd gepleit. Geen ander rapport heeft zoveel invloed gehad op de organisa-tie en uitvoering van het politiewerk als “politie in verandering”. Het is de

basis geweest van gebiedsgebonden politiewerk binnen de politie.  

-ken gebleven bij de ontwikkeling en verbetering van het politiebestel. Vorig jaar pleitte hij voor de oprich-ting van een Raad voor de Politie: “Er is een onafhankelijke, wijze Raad voor de Politie nodig die ons oriëntatiepun-ten en richting geeft”. Jan Wiarda is 72 jaar oud geworden. Wij wensen zijn vrouw, kinderen en kleinkinderen veel sterkte.

Sanna Eichhornvoorzitter VMHP

Om overlast van loslopende honden te beperken gaan ambtenaren in de gemeen-

te Sliedrecht undercover controle-ren. De Boa's zullen bij meer zaken in burgerkleding worden ingezet.De 'undercoveractie' draagt vol-gens de gemeente ook bij aan de controle op de Drank- en

Horecawet. Schenken zonder Drank- en Horecavergunning en verkoop van alcoholhoudende drank aan jongeren onder de 18 jaar is verboden. Door inzet van Boa’s in burgerkleding hoopt de gemeente op een grotere bewustwording en alertheid, en daarmee minder over-tredingen.

pagina 6

Het gemakkelijkst zijn de bepalingen voor werkne-mers die op 31 decem-ber 2011 een levensloop-

voorziening hadden van minder dan € 3.000,=. Voor hen geldt dat zij dit saldo per 1 januari 2013 niet meer voor hun levensloopverlof kunnen gebrui-ken. Zij krijgen het saldo uitbetaald, waarvan 20% onbelast. Degenen die een levenslooppolis bij Loyalis hebben afgesloten zijn inmiddels door Loyalis geïnformeerd hoe te handelen om hun saldo uitbetaald te krijgen.

BLIJVEN SPARENWerknemers die op 31 december 2011 een levensloopvoorziening hadden van € 3.000,= of hoger mogen hun levensloopvoorziening blijven opbou-wen overeenkomstig de op 31 decem-ber 2011 geldende regels. Dat bete-kent wel dat er geen levensloopver-lofkorting meer wordt opgebouwd over het geld dat na 1 januari 2012 is ingelegd of nog wordt ingelegd. Bij de belastingheffing over de opgeno-men bedragen of, als het tegoed op 31 december 2021 nog niet volledig is opgenomen, wordt rekening gehou-den met de in de periode 2006 tot en met 2011 opgebouwde rechten op de levensloopverlofkorting.

NIETS DOENAls je je geld niet opneemt, en na 2013 dus nog geld op je levensloop-rekening hebt staan, dan mis je dat belastingvoordeel. Je kunt blijven spa-ren en uiteraard wel over het geld blijven beschikken voor een verlofre-geling of andere doeleinden. Doe je helemaal niets en heb je op 31 decem-ber 2021 nog een levenslooprekening met een positief saldo, dan krijg je het bedrag - onder inhouding van loon-heffing - per 1 januari 2022 uitbetaald.

AFWEGENMenigeen met een saldo van € 3.000,- of hoger vraagt zich af hoe nu te moeten handelen. Loyalis zal deze doelgroep in maart 2013 schriftelijk benaderen. Aan het al dan niet direct opnemen zitten nog een paar aspec-ten die het afwegen waard zijn, zoals het eindeloopbaanverlof met aanslui-tend het ABP-Keuzepensioen of tus-sentijdsverlof, het rentepercentage op de levenslooprekening of de eigen rekening, of het belastbaar vermogen al dan niet in box 3. Verder moet er bijvoorbeeld rekening mee gehouden worden dat het bruto levensloopsal-do bij uitbetaling wordt meegerekend tot het "belastbaar jaarinkomen" dat dient als berekeningsgrondslag voor de eventuele toekenning van zorgtoe-slag, kindgebonden budget, huurtoe-slag en/of kinderopvangtoeslag.

TIP: Voor collega’s voor wie nu al duidelijk is dat het levensloopte-goed niet als eindeloopbaanverlof of als tussentijdsverlof zal worden gebruikt is het wellicht verstandig om de stortingen vanuit het salaris in de levenslooppot alvast stop te zetten. Belastingvoordeel is hier immers niet meer te behalen.Kijk voor de volledige beschrijving - inclusief een rekenvoorbeeld - op www.vmhp.nl.

Door Evert Onink

De in 2006 ingevoerde Levensloopregeling gaat binnen enkele

jaren weer ter ziele. Het kabinet Rutte-I wilde er eind 2011 al een

eind aan maken door het om te zetten in een Vitaliteitsregeling.

Kabinet Rutte-II heeft besloten deze Vitaliteitsregeling niet eens

in te voeren. Kamerleden van SGP, VVD en PVDA hebben ervoor

gezorgd dat de Levensloopregeling in stand blijft tot en met 31

december 2021, zij het met beperkingen en bijzondere bepalingen.

Paul Müller heeft hier een overzicht van gemaakt, dat op onze web-

site te vinden is. Hieronder een samenvatting van de regeling.

LEVENSLOOP MET BEPERKTE HOUDBAARHEID

VRIJ BESTEEDBAAROok kunnen werknemers tot en met 31 december 2021 bestedingsvrij over het (bruto) saldo beschikken. Dat betekent dat zij het gespaarde geld ook mogen gebruiken voor andere doeleinden dan als loonvervanging tij-dens een verlofperiode.

BELASTINGVOORDEELHet kabinet wil stimuleren dat de levensloopgelden zo snel moge-lijk worden opgenomen om de economie een nieuwe stimulans te geven. Daarom is in de nieuwe regeling de bepaling opgenomen, dat iedereen in 2013 het volledige levensloopsaldo in één keer mag opnemen en vrij mag besteden. Als je dat doet, dan wordt geen belasting geheven over 20% van het saldo dat op 31 december 2011 op de levenslooprekening stond. Na deze volledige uitbetaling kan je niet opnieuw aan een levens-loopvoorziening deelnemen.Een berekening leert dat bij een saldo van € 65.000 en een belas-tingtarief van 52% de volledige uitbetaling in 2013 een belasting-voordeel van circa € 6.000 kan opleveren.

pagina 7

De Rijkspolitie hield vroeger star de hand aan regels, zonder rekening te houden met plaatselijke omstan-

digheden. ‘Geen fiets met versnellin-gen voor Zuid-Limburg, omdat ze die in Friesland niet nodig hebben.’ In de jaren negentig is dat losgelaten en is de bedrijfsvoering gedeconcentreerd naar de uitvoerende eenheden. We zien nu bij de Nationale Politie dat de bedrijfsvoering wordt gecentraliseerd. Een goede beslissing, maar de uitvoe-ring dreigt net zo rigide te worden als vroeger bij de Rijkspolitie. Zorg dat de bedrijfsvoering aansluiting houdt bij het politievak; momenteel is dat onvoldoende het geval.”

KLANTVRIENDELIJKHEID LEG JE NIET OP VAN BOVENAF“Klanten horen zich bij ons welkom te voelen, vond de Rabobank, en start-te daarom het project ‘Hostmanship’. Medewerkers leerden dat zij in dat streven een belangrijke rol spelen en werden gemotiveerd hier werk van te maken. Rabobank wist succesvol in te spelen op de innerlijke overtui-ging van mensen. De dienstverlening van de politie moet beter en daartoe is een dienstverleningsconcept opge-steld. Met veel goede voornemens: politiemedewerkers moeten bijvoor-

beeld de burger laten weten wat zij met een melding hebben gedaan. Leidinggevers controleren dat, waar ze eigenlijk een coachende taak zou-den moeten vervullen. Een goede dienstverlening bereikt zo niet de genen van de organisatie.”

EERST BEDRIJFSVOERING EN ICT OP ORDE, DAN PAS DE UITVOERENDE ORGANISATIE NEERZETTEN“Voor de vorming van de regionale politie in 1993 had de politie te maken met een aantal verschillende bedrijfs-voeringsystemen. Voordat de organi-satie werd opgetuigd, koos elke regio eerst één bedrijfsvoeringsysteem. Het management gaat de uitvoerende organisatie veranderen, zonder dat de bedrijfsvoering en de ict-systemen op poten staan. Politiemensen moeten de gestelde doelen halen, zonder dat de noodzakelijke randvoorwaarden op orde zijn.”

PRESTATIECONTRACTEN ZIJN NIET ZALIGMAKEND“Het fenomeen contractmanagement werd in de jaren negentig steeds belangrijker, ten koste van het regu-liere politiewerk. In de uitvoering kozen politiemensen voor simpele opsporingsonderzoeken boven inge-

wikkelde, omdat de kans dan groter was om aan het contract te voldoen. Deze les uit het verleden is overi-gens wél geleerd. Bij de vorming van de Nationale Politie is veel aandacht voor het politievak en de eigen beslis-singsruimte voor politiemensen. De politieprofessionaliteit heeft lang een kwijnend bestaan geleid, maar komt nu terug waar die hoort: op de voor-grond.”

Bron: Perspectief

Vrijwel iedere ontwikkeling uit

het nu kent wel haar evenknie in

het verleden. Maar leren we ook

van de lessen uit het verleden?

Voorzitter van de VMHP Sanna

Eichhorn weet er wel een aantal,

die de vorming van de Nationale

Politie zeer ten goede zouden

komen.

ZOEK DE VERGETEN LESSEN

Sanna Eichhorn, voorzitter VMHP, in Per-spectief: “Concentratie is goed, maar het moet niet star worden doorgevoerd. We moeten leren van het verleden.”

“

De centralisatie van de bedrijfsvoering mag niet rigide zijn

pagina 8

GEVAARLIJK EN FASCINERENDEEN JAAR AFGHANISTAN“Het vreemdste is om gewoon over straat te kunnen lopen, zonder

scherfvest en zware bewapening. Gewoon overal naartoe te kunnen

zonder toestemming te moeten vragen. Vrijheid echt te ervaren en

niet de hele tijd op alles bedacht te hoeven zijn.”

Door Evert Onink

Aan het woord is Hans Muller. Hans heeft een jaar in Afghanistan erop zit-ten, waar hij aan de EUPOL-

missie deelnam en is net een paar weken thuis. EUPOL is de European Union Police Mission in Afghanistan. Hans oogt ontspannen, maar je merkt wel dat Afghanistan nog dicht bij hem staat.

TWEE TERMIJNENHans moet weer wennen aan het Nederlandse klimaat, de vrijheid, het normale leven, en het gewoon “thuis” zijn. Hans: “Voor deze missie is een half jaar te kort omdat je erin

een halfjaar is gebruikelijk, maar dat hangt af van het strategisch belang van je positie. Ik had verlenging kun-nen vragen, maar een jaar is voor mij echt genoeg. Bovendien moet je zor-gen dat je niet onthecht raakt van je korps én je thuisfront. Iedereen krijgt wel regelmatig kort verlof. Dat is belangrijk voor het thuisfront, maar

ook om te zorgen dat je het leven in Afghanistan niet “normaal” gaat vin-den. Overigens is kort verlof ook enorm stressen. Het heeft een grote impact op het thuisfront en mij (tel-kens opnieuw afscheid nemen) en je

moet alle werkzaamheden elke keer opnieuw overdragen aan of overne-men van je co-collega.”

EUPOLDe uitzending van Hans was in het kader van de EUPOL-missie; die missie wordt vaak verward met de “Kunduz-missie”. Deze laatste wordt gedraaid door de Koninklijke Marechaussee en andere militai-ren en gaat over het trainen van het lagere politiepersoneel. Die missie komt regelmatig in het Nederlandse nieuws als `de politiemissie´. Hans: “EUPOL is een echt civiele politiemis-

pagina 9

sie waaraan circa 360 mensen deel-nemen: politiemensen, juridische experts en ondersteunende burgers. Nederland heeft zowel via het minis-terie van Veiligheid en Justitie als via Buitenlandse Zaken circa vijftig men-sen beschikbaar gesteld aan de EU en is daarmee het grootste contin-gent. Verder doen er 23 van de 27 EU landen mee aan de missie, met daar-naast nog mensen uit Noorwegen, Kroatië, Nieuw Zeeland en Canada. De missie legt verantwoording af aan de EU in Brussel en staat in feite los van de individuele lidstaten. De praktijk ligt iets genuanceerder. De taak van deze missie is het oplei-den en mentoren van het midden- en hoger kader van de politie, maar ook (hoofd)officieren van justitie en rech-ters. Een accent is ook de juridische samenwerking te verbeteren. Naast het mentoren van leidinggevenden wordt er ook veel aandacht besteed

aan specialisaties, zoals recherche en anti-corruptie.

TAAKHet hoofdkwartier van EUPOL, waar Hans werkte, ligt in Kabul. Hans was daar eerst Deputy Head Field Implementation Of!ice en later Head Field Component (voormalig FIO). Daarin was hij verantwoordelijk voor alle EUPOL-medewerkers in de buiten-gebieden en hun resultaten. Hans had de leiding over alle Field Offices in heel Afghanistan buiten Kabul. Hans vergelijkt dit met een districtschef die in Amsterdam zit en zijn basis-teams heeft in Parijs, Zurich, Köln en Kopenhagen. “Ik had eerst elf Field Offices, maar dat is teruggebracht tot zeven. Dat komt omdat de ISAF mili-tairen enkele van hun kampen aan het sluiten zijn in het kader van hun terugtrekking c.q. overdracht. Voor onze beveiliging en levensbehoeften

zijn wij juist aangewezen op die mili-taire kampen; kamp dicht -> EUPOL weg. De afstanden zijn enorm groot en als ik een Field Office wil bezoe-ken, moet ik dat – ook om veiligheids-redenen - per vliegtuig doen. Dat is meestal 1 á 2 uur vliegen. We heb-ben daarvoor een eigen gecharterd propellervliegtuig.” Het mandaat van de lidstaten voor de missie loopt in 2014 af, maar Hans heeft een visiedo-cument gemaakt om eventueel ook na 2014 te kunnen blijven draaien op die locaties waar Westerse militairen waarschijnlijk aanwezig zullen blijven. Uiteindelijk zullen de 27 lidstaten van de EU daarover beslissen. Het laat-ste half jaar was Hans daarnaast ook de commandant van het Nederlandse contingent, verantwoordelijk voor de zorg en aandacht voor de mensen en

Overzichtkaart van de EUPOL Field O!ices.

pagina 10

contactpersoon tussen de missie en de Nederlandse autoriteiten.

CONSTANTE SPANNINGHans schets het dagelijkse leven op de missie als volgt: “We wonen in een civiel kamp, waar circa 2.500 “internationalen” wonen, waaron-der bijvoorbeeld ook vertegenwoor-digers van de diverse VN organisa-ties, opbouwwerkers, piloten, en der-gelijke. Het kamp – Green Village - is redelijk luxe, maar er is een constante spanning. Veiligheid staat voorop. Het kamp wordt beschermd door zwaar bewapende Westerse en Nepalese particuliere beveiligers en is voorzien allerlei veiligheidsvoorzieningen en bunkers voor als het echt mis dreigt te gaan. Die bunkers zijn zeecon-tainers met rondom zandzakken en betonnen wanden.De werklocatie, EUPOL HQ, ligt 5 kilo-meter verderop, in de spits een rit van ruim 20 minuten. Kabul heeft een chaotisch verkeer, een ervaring op zich om daaraan zelf deel te nemen.

We weten dat er minder kans op aan-slagen is als er veel burgers in de buurt zijn. Je moet altijd alert zijn, letten op beweging, op verandering van het normale patroon. Als we de poort uitgaan is dat altijd in een zwaar gepantserd voertuig (Mercedes G); we rijden zelf. Je draagt als persoon-lijke uitrusting altijd een scherfwe-rend vest en – naast je pistool – ook een geweer. Je hebt daarnaast een vest met onder meer 200 extra patro-nen en een EHBO-set. Verder heb je altijd je “grab bag” van zo’n 15 kilo bij je met leeftocht en reservekleding om het minimaal twee dagen buiten de poort uit te houden, voor het geval je ergens vast komt te zitten. Die spullen heb je altijd bij je. Voor je gaat slapen leg je alle kleding zodanig neer dat je er meteen in kunt springen. Dus: kleding in de juiste volgorde op de stoel, laarzen open, scherfvest rechtop met de opening de goede kant op, wapenkluis open, sleutel in het slot van de deur. Buiten de poort leggen we de uitrusting

alleen af in een volledig bescherm-de omgeving, maar ook dan blijft alles onder handbereik; je weet maar nooit.”

RISICO’SOok in die beschermde omgeving, bijvoorbeeld een Afghaans politie-bureau, is de veiligheid zeer rela-tief. Hans: “Er zijn in de grote ste-den wekelijks wel aanslagen, maar daar hebben wij betrekkelijk weinig last van gehad. Een groot risico zijn de “insider-attacks”. Dat zijn aan-slagen binnen die veilige omgeving door opstandelingen die in militai-re of politiekleding binnenkomen, of bijvoorbeeld door Afghaanse militai-ren of politiemensen zelf, die moge-lijk onder druk gezet worden met bij-voorbeeld de dreiging om hun fami-lie uit te moorden. Zo’n aanslag kan dus overal en op elk moment plaats-vinden en is meestal gericht tegen Westerse militairen, maar als je toe-vallig in de buurt bent, loopt je wel de kans om ook slachtoffer te wor-den. EUPOL is tot nu toe zelf nog geen direct doelwit geweest. De Afghaanse politiemensen zien ons als civiele politiecollega´s met een echte grote meerwaarde voor hun ontwik-keling. Ze zijn er trots op dat zij een ervaren collega-politieman als men-tor hebben. Of, zoals een door een Nederlandse hoofdagent gecoachte Afghaanse kolonel zei: “Jij hebt huis en haard verlaten om mij te helpen. Het is mijn plicht en eer om jou te beschermen.” Overigens heeft deze Nederlander hele mooie resultaten met ´zijn´ kolonel kunnen bereiken.

VERBETERING“De Afghaanse cultuur is een cultuur van trots en eergevoel”, zegt Hans. “Ze zijn leergierig en willen zich ver-beteren. Ze leven niet in de middel-eeuwen, zoals weleens gezegd wordt, maar hebben wel mogelijkheden zich verder te ontwikkelen. Niet vreemd. Ze hebben dertig jaar oorlog achter de rug en als je bedenkt hoe wij nu nog terugkijken op vijf jaar bezetting …. Zeker de Nederlanders in de mis-sie hebben een open opstelling. Wij Ik ga op reis en ik neem mee ...

pagina 11

introduceren geen Westerse cultuur, maar stellen onze kennis en ervaring ter beschikking zonder druk om deze exact over te nemen. Het is aan onze Afghaanse counterparts om er uit te halen wat zij kunnen gebruiken en om te zetten naar hun cultuur. De meeste politieofficieren zijn goed opgeleid, soms met een universitaire achter-grond, maar soms ook met een ach-tergrond als oorlogscommandant. EUPOL helpt hen daarbij te hervor-men van een min of meer paramili-taire oriëntatie, via politiemacht, naar een politiedienst. Je ziet dat ze meer en meer publieksgericht gaan wor-den, community policing, in dienst van de burger.”EUPOL is sinds 2007 in Afghanistan. Hans geeft aan dat het moeilijk is om na een verblijf van één jaar verbete-ringen in te schatten, maar volgens collega´s, die al eerder in Afghanistan geweest zijn en er nu weer zijn, is het beeld wel veranderd. Professioneler, beter aangestuurd, vraag naar behoefte. Hans: “Eerst werd er gevraagd om alle soorten materi-eel, nu komt steeds meer de vraag naar kennis, in de vorm van opleidin-gen en analyses. De ontwikkeling van de Afghaanse politie vraagt veel tijd, maar ik ben ervan overtuigd dat die ontwikkeling van politie en justitie op gang is gebracht. Ze hebben nu ook een eigen opleiding voor hoge-re leidinggevenden, een soort LLO. EUPOL traint ook de provinciale chefs en hun staven. We proberen hen te laten sturen op doelen en de korte-termijn-focus (dag-op-dag) te verleg-gen naar een wat meer langere lan-ge-termijn-visie. Het politiewerk gaat veelal over veiligheid. Ze hebben te maken met opstandelingen, maar ook veel met georganiseerde criminaliteit. Crimineel of opstandeling is vaak niet uit elkaar te houden. Zo worden er bij-voorbeeld ook aanslagen gepleegd om de politie bezig te houden, zodat criminelen hun gang kunnen gaan.”

TOERISME“Als je denkt dat we regelmatig een tripje door het land kunnen maken, kan je dat wel vergeten,” zegt Hans.

“We gaan altijd naar buiten in volle-dige bescherming met bewapening en alleen naar die plekken die van te voren door onze security veilig genoeg beoordeeld zijn. We werken zes dagen en hebben dan een dag vrij. Dat is de vrijdag (de Islamitische ´zondag´). Soms is er dan een kans om eens in een andere omgeving te kijken, meest-al één van de militaire kampen in Kabul met winkels. Ik kon in het jaar slechts tweemaal iets ruimer door de stad rij-den, maar zodra er ergens een aanslag is, staat alles op scherp. Ik heb meer-malen op mijn vrije dag vastgezeten in het kamp omdat het buiten te gevaar-lijk was. Mijn werkbezoeken aan de Field Offices in het land gaan altijd met het vliegtuig en daarna met gepantser-de voertuigen naar de werklocatie. Dan zie je af en toe iets van de stad of de omgeving.”Vervolgens vertelt Hans enthousiast over het enige echte toeristische uit-

stapje dat hij in het jaar heeft kun-nen en mogen maken. “Dat was een trip naar Bamyam. Daar is een tem-pelcomplex in de grotten, waar ook de hele grote Boeddhabeelden heb-ben gestaan. Die beelden zijn door

Dit is ook het gebied waar Alexander de Grote doorheen getrokken is, Marco Polo en zijn Zijderoute, en waar Djengiz Kahn met zijn horden heeft gemoord en geheerst. Hier wonen veel nog steeds afstammelingen van de Mongolen. Het gebied is relatief rustig. Nieuw Zeeland heeft hier een contingent militairen gehad en ook de EUPOL of!ice hier bestond uit voor-namelijk Nieuw Zeelanders (afgelo-pen december gesloten). Op de trip werden we constant beschermd door de Close Protection van de Nieuw Zeelanders en onze eigen beveili-gers. Maar we konden wel zonder vest, bepakking en bewapening bui-

Hans Muller, bepakt en bezakt voor woon–werkverkeer.

pagina 12

ten lopen. Dit was de enige keer dat ik in Afghanistan zo heb gelopen. Echt een bijzonder gevoel om zo onbe-schermd te lopen. Maar een zeer, zeer indrukwekkende ervaring om bij en in die plekken te staan waar de Boeddhabeelden eeuwen gestaan hebben. Heel bijzonder – onbeschrij-felijk! - om dat te mogen beleven.”

AANSLAGENDe hoofdstad van Afghanistan telt 2 á 3 miljoen inwoners. Hans: “Er zijn regelmatig aanslagen, soms weke-lijks. Dan staat direct alles op scherp. Dat wordt wel een last. In mijn eer-ste maand was er die Amerikaanse militair die een Koran verbrandde. Dat zorgde voor de poort van ons kamp voor heftige demonstraties; veel agressieve mensen, stenen gooi-en, autobanden in brand en zo. Onze Nepalese beveiligers hebben toen meer dan 1.000 waarschuwingsscho-ten gelost. Dan voel je je echt in een oorlogssituatie. Ook is het voorgeko-men dat opstandelingen vanaf hoge gebouwen een aanval uitvoerden op militaire kampen en regeringsge-bouwen. Voor ons betekent dat de bunkers in, want naast de kans om geraakt te worden door een kogel van een opstandeling is er ook het risico dat er projectielen van ISAF militai-ren in ons kamp terecht komen. Voor zulke situaties vormen de EUPOL-mensen speciale beveiligingsteams, brandweerteams en medische teams, zeg maar een soort BHV-super plus. Ik heb zelf meegedraaid in het Medisch

De heftigste aanval was op 2 mei.

06.15 uur met een zware autobom de buitenste poort van ons wooncom-plex Green Village op. Daarna werd met explosieven ook de tweede poort opgeblazen waarna de aanvallers op een parkeerplaats konden komen. Daar liepen ze in de fuik van de bevei-liging. Onze beveiliging, Nepalezen, hebben de aanval tegengehouden, hetgeen één van hen het leven kost-te en enkelen zwaar gewond raak-ten. De laatste opstandelingen bliezen zichzelf op. De aanval en tegenaanval

duurde van 06.15 tot 14.00 uur. Bij het begin van de aanval zijn we onmiddel-lijk de bunkers ingegaan. Dan blijkt de training te werken. Alles snel aantrek-ken en omhangen, alle kamers chec-ken op achtergebleven mensen en koppen tellen. In de bunker kan je zelf niets doen. Je hoort schoten, maar je weet niet wie de deur open zal doen: een Nepalees of een opstandeling.

en granaten op ons werden afgescho-ten, hebben we verdedigingsposities buiten de bunker ingenomen. Die aan-

val was wel een heftige ervaring. Ook omdat je als politiemens gewend bent handelend op te treden, en nu mach-teloos moest afwachten.”

GROOTSTE GEVAARVoorafgaand aan de uitzending heeft Hans gedurende een half jaar meer-dere deeltrainingen doorlopen. Door de lange periode van voorbereiding was er ook de nodige overlap in les-stof, vindt Hans. Nu is dat verbeterd en krijgen de mensen kort voor de uitzending een intensieve training

Een ontmoeting met politie en justitie in Chagcharan.

pagina 13

van acht weken. In de training zitten onderwerpen als veiligheid, mijnher-kenning en wapenherkenning, maar ook zaken als culturele aspecten en gewoonten van het land, beheersing van de Engelse taal en training in hoe trainers moeten trainen. Hans parti-cipeerde ook in enkele grote militaire

komt de rijopleiding aan bod. Het rij-den in een gepantserde Mercedes G van 5 ton gewicht en in de hectiek van Kabul vraagt toch een andere rijstijl.

-ning (Hostile Environment Awareness Training) gegeven. Ook een medische training, waaronder triage, valt hier-onder. En elke 14 dagen is er een trai-ning voor de diverse `BHV`-teams. “Het grootste gevaar is niet het risi-co van de aanslagen op zich,” vindt Hans, “maar de nonchalance die na verloop van tijd kan optreden, en de lichamelijke conditie. We zitten op 1.800 meter hoogte in een lichame-lijk en geestelijk intensief programma. Dat vergt veel van je en aan het eind van de dag ben je echt bek-af door de spanning en de inspanning in combi-natie met zuurstofgebrek. Daar komt nog bij dat er heel veel luchtvervui-ling is. Er zijn al mensen naar huis gestuurd met serieuze ademhalings-problemen.”

TERUG IN NEDERLANDBij thuiskomst van de missie heeft Hans eerst verlof gekregen. “Dat was nodig ook,” zegt Hans. “Het thuisfront heeft de missie ook gedraaid. Ik voel-de mij altijd wel redelijk veilig omdat ik wist wat er aan de hand was, maar het thuisfront heeft de zorgen en vra-gen. Die weten niet wat er gebeurt. Ik had wel bijna dagelijks via Skype con-tact met Hannie, maar het blijft toch op afstand, in een andere wereld.

de vrijheid ervaren en samen met

Hannie ons levensritme weer oppak-ken. Ik moet de gewoonten, die ik in Afghanistan heb opgebouwd, zoals altijd alert zijn, kleding, bepakking en bewapening bij de hand hebben, afle-ren. Alleen al het zonder beveiliging, bepakking en bewapening op straat lopen, geeft een vreemd gevoel van vrijheid. Die beleving is intens.”Na de missie vindt een psychologi-sche de-briefing en medische uit-keuring plaats. “Waar militairen na de missie direct een de-briefing krij-gen, vindt die van mij na bijna twee

Het EUPOL vliegtuig. Demonstratie bij Green Village.

Voor sommige locaties was een Black Hawk het aangewezen vervoermiddel.

pagina 14

maanden plaats. Dat is overigens land-gerelateerd, de Duitsers en Canadezen bijvoorbeeld komen direct als groep bij elkaar om te de-briefen. De gehele opvang van en zorg voor missiegangers valt onder verantwoor-delijkheid van de minister van VenJ en niet van de (oude) politiekorpsen.” Over de opvang in de missie is Hans niet onverdeeld gelukkig; een aan-dachtspunt voor de vakorganisatie

psychische opvang niet goed genoeg geborgd. We kunnen bij grote ern-stige incidenten zo nodig terugval-

Defensie; in dit team zitten een psy-choloog, een bedrijfsmaatschappelijk werker en een geestelijk verzorger. Zij zijn permanent aanwezig in Kunduz en Mazar-e-Sharif; maar niet in Kabul. Op die locaties is het niet vreemd of stig-matiserend om ook als Nederlandse EUPOL-er met deze medewerkers con-tact te hebben. In Kabul is die laag-drempeligheid er niet. We maken allemaal wel iets mee dat extra zorg vraagt, zoals (zelf) een aanrijding met gewonden, en dan echt door moe-ten rijden omdat stoppen letterlijk levensgevaarlijk is. Of een ongewild schot van een Afghaanse politieman terwijl jij er vlak bij bent. Of op een afspraak te komen en daar te horen dat je gesprekspartner een uur eer-der is neergeschoten of bij aan aan-slag betrokken is geweest. Alleen de gedachte al dat jij daarbij geweest had kunnen zijn ….. In dergelijke gevallen is laagdrempelige zorg zeer wenselijk. Nu kan je vaak alleen terug-vallen op je maatje. Er zijn geen tot peer-counsellor opgeleide - iets meer deskundige - collega´s in de missie;

jaar dat ik in de missie was, is het me niet gelukt dat georganiseerd te krij-gen.” Het opvangproject van De Bron is voor politiemensen binnen de poli-tie in Nederland; de missiegangers vallen onder de ministeriële verant-woordelijkheid.

WEER AAN HET WERKOp de vraag hoe Hans nu op Afghanistan en de afgelopen periode

terugkijkt, is hij heel expliciet: “Ik zal altijd anders naar Afghanistan kijken. Het is een prachtig land, indertijd ont-staan als buffer tussen de Russische en Britse grootmachten. Het is een land met veel verschillende rassen en culturen, ook met nomadenvolken met contacten over de landsgrenzen heen. Het is ook een land met veel historie, veel cultuur en een mooie natuur. Het land kent veel potentie en rijkdom. Maar het is ook een land nog zonder verbindende gemeenschap-pelijke belangen en daardoor blijft het

voorlopig een onrustig land.” “Het was een zwaar jaar voor het thuisfront, maar ik vond het mooi om het te mogen en te kunnen doen. Ik heb het met plezier gedaan. Het was een boeiende baan met veel contac-ten met allerlei mensen uit andere Westerse landen.”En passant noemt Hans een uniek feit: “De Nationale Politie is op 1 januari 2013 om 00.00 uur een feit gewor-den. Ik zat toen met een aantal col-lega’s in Afghanistan, waar de klok 3,5 uur voorloopt op Nederland. Wij waren dus 3½ uur eerder Nationale Politie dan de rest van de Nederlandse politie.”

Inmiddels is Hans weer aan de slag in zijn oude korps, toen Kennemerland, nu de Eenheid Noord Holland, waar hij aangesteld is als accountmanager bij het regieteam van de Staf. Hans: “Ik ben blij dat ik in een team zit. Zo kom ik het meest tot mijn recht en het snelst weer in het ´normale´ werkrit-me. Ik heb al een gesprek gehad met Liesbeth Huyzer, chef van de eenheid. Zij heeft aangegeven gebruik te zullen maken van mijn ervaringen. Die erken-ning en die ontvangst voelt gewoon goed. Een losse opmerking van een collega in de kantine “Welkom thuis” is geweldig; zo voelt het ook. Met heel grote waardering voor Hannie die thuis achterbleef!” Een jaar om nooit te vergeten.

Ook in Afghanistan is er volop sneeuw.

De nissen waar de Boeddhabeelden ge-staan hebben.

pagina 15

VERNIEUWINGPENSIOENSTELSELKWAKKELTPensioenfonds ABP realiseerde afgelopen jaar een bijzonder goed

beleggingsrendement van zo’n dertien procent. Desondanks kort

het ABP de!initief de pensioenen: een half procent per 1 april 2013

en mogelijk een verdere verlaging voor 2014. Cees Michielse, ABP-

bestuurslid namens de CMHF, hekelt het getreuzel van de overheid

om noodzakelijke vernieuwingen door te voeren. Volgt u het nog?

Vijf stellingen om het uit te leggen.

1. GEZIEN HET UITSTEKENDE BELEGGINGSRENDEMENT VAN ABP ZIJN PENSIOENKORTINGEN ONNODIG“De verhouding tussen fondsvermo-gen en verplichtingen bepaalt de dek-kingsgraad. Het klopt dat het ABP aan de vermogenskant geen problemen heeft. Over langere periodes rende-ren we 6 a 7 procent. De berekening van de verplichtingen vormt een pro-bleem. Met name de lage rekenrente en de stijgende levensverwachting. Een nieuw toezichtskader en vernieu-wing van de regelingen moeten ver-lichting bieden. Maar door de ver-tragende opstelling van de overheid dreigt een akkoord hierover uit het zicht te raken. Blijft die situatie onge-wijzigd, dan zijn kortingen onafwend-baar.”

2. HOGERE PREMIES, LAGERE PENSIOENEN: DE AMBTENAAR IS DE KLOS“In beperkte mate. Die hogere premie gaat om enkele euro’s op maandbasis. En de pensioenkorting van een half procent blijft ook beperkt. Maar door het achterwege blijven van indexa-tie heeft de ambtenaar de afgelo-pen jaren toch al zo’n negen procent aan maandelijks pensioen ingeleverd.

Sinds de start van het herstelplan zijn de totale pensioenuitkeringen zo’n negen procent hoger geworden, doordat we langer leven.”

3. LIEVER HOGERE PREMIES DAN EEN LAGERE PENSIOEN!UITKERING“Nee, onzin. De pensioenpremies beïnvloeden maar een klein gedeel-te van de uitkering. De beleggings-opbrengsten zijn uiteindelijk veel belangrijker dan de premies.”

4. DE EFFECTEN VAN DE MAAT!REGELEN ZIJN EVENWICHTIG OVER DE GENERATIES VER!DEELD“Ik denk het wel. Gepensioneerden verliezen koopkracht, maar werkne-mers en werkgevers ook, door stijgen-de premies. DNB toetst of een even-wichtige verdeling wordt bereikt.”

5. GEZIEN DE VERGRIJZING IS ONS PENSIOENSTELSEL ON!HOUDBAAR“Oneens. We hebben een evenwich-tig en robuust stelsel. Maar we moe-ten haast maken met de plannen uit het pensioenakkoord: verhoging van de pensioenrichtleeftijd, waarbij ook rekening wordt gehouden met een

stijgende levensverwachting. En een ander soort pensioencontract, waarbij de uitkering meebeweegt op de resul-taten van beleggingen. Bovendien moeten we het toezichtskader aan-passen. We knokken ervoor om te mogen rekenen met reële, maar pru-dente rendementen in plaats van met de risicoloze rente. We worden gedwongen kortingen door te voeren en af te zien van indexatie, terwijl we uitstekende rendementen halen. Dat is niet uit te leggen. Dat ondermijnt het vertrouwen in pensioenfondsen.”

SITUATIESCHETS ABPOmdat de dekkingsgraad van het ABP onvoldoende is, zal het ABP de pensioenuitkeringen niet aan-passen aan de gemiddelde stij-ging van de lonen in de secto-ren overheid en onderwijs (geen indexatie). Vanaf 1 april 2013 zul-len de uitkeringen worden gekort met 0,5 procent. Daarnaast zul-len, als de dekkingsgraad eind december lager is dan 105 pro-cent, op 1 april 2014 de pensi-oenuitkeringen met ongeveer 1,6 procent worden gekort. Dit per-centage kan hoger of lager zijn a$hankelijk van het beleggingsre-sultaat van het ABP.

pagina 16

De vorming van een Nationale Politie heeft recent weer discussies

aangewakkerd over de vrijheden versus risico’s die verbonden zijn

aan het gebruik van social media door individuen in de politie-orga-

nisatie.

“De praktijk heeft pijnlijk kenbaar gemaakt wat een verkeerd geïnter-preteerde Tweet kan veroorzaken.Kamerleden die een misstap maken, politiecommissarissen die een waardeoordeel geven, of raadsleden die de plank misslaan, zijn slechts enkele voorbeelden. De voorbeelden maken wel dui-delijk dat het gebruik van Twitter binnen het publieke domein voor een uitdaging stond en nog steeds staat.” - Jochem Koetsveld en Roy Johannink

En natuurlijk gaat het niet alleen om verkeerde inter-pretaties: een agent die een

publiceert, schendt eenvoudigweg de privacy van een burger en beïn-vloedt de strafmaat mogelijk ook nog eens op een ongewenste wijze.

Is de oplossing dan om de persoon-lijke twitteraccounts van agenten te gaan vervangen door beter te contro-leren teamaccounts? Nee, wij denken van niet. Mensen voeren gesprek-ken, team-accounts kunnen eigen-lijk alleen maar mededelingen doen. Wanneer je spreekt namens een orga-nisatie kun je bijna niet meer argu-menteren, maar slechts zeggen “hoe

het is”. Een individu heeft meer ruim-te om in gesprek te gaan, en uit te leggen wat in een specifieke situatie het verschil maakt.

DISCUSSIEVooropgesteld dat men weet wat de kracht en de risico’s van het instru-ment zijn (check de informatie op www.infopuntveiligheid.nl), vinden wij eigenlijk dat nog meer politie-mensen actief zouden moeten wor-den op social media. Het is, afge-zien van op straat aanwezig zijn en in gesprek gaan met de burger, de aller-beste manier om in contact te komen en te blijven met de mensen voor wie de politie er moet zijn.

De afgelopen weken werd nog een andere reden duidelijk: experts wor-den node gemist in de publieke dis-cussie. Want of het nu gaat om uit-gaansgeweld of om treinen die niet rijden, om Griekenland of om bult-ruggen: de publieke discussie wordt gevoerd op de sociale media. Niet in de krant, niet in het parlement, maar

van Geenstijl. En als daar niemand is die met verstand van zaken tekst en uitleg geeft, dan ontstaat er een enorme kloof tussen ‘het volk’ en de werkelijkheid.

GEEN UITLEGNeem de ‘acht van Eindhoven’. De algemene opinie onder de ‘reaguur-

dat we in Nederland helaas geen lijf-straffen kennen en dat de acht jon-gens dan maar langdurig opgesloten moeten worden. De angst is dat ze er met een taakstrafje vanaf komen. En er zijn genoeg redenen om aan te nemen dat dat laatste precies is wat er gaat gebeuren, in ieder geval voor de meerderheid van de verdachten.

door Lykle de Vries en Ronald Mulder, Thesis One

‘Ik voorspel woede over het vonnis’WAAROM MEER MENSEN ACTIEF MOETEN WORDEN OP TWITTER

pagina 17

Want: minderjarig, niet daadwerke-lijk deelgenomen aan geweld, geen eerdere contacten met justitie en al zwaar gestraft door de ‘naming and shaming’ die nu plaats heeft gevon-den. Omdat er geen jurist te beken-nen is die dit nu alvast even uitlegt, wordt de basis gelegd voor de golf van woede en verontwaardiging die straks zal losbarsten als het vonnis bekend wordt.

PROFILERENEr is op de sociale media geen gebrek aan boze burgers met een mening. Er is wel een enorm tekort aan juristen, economen, artsen en andere experts die durven uit te leg-gen waarom de dingen gaan zoals ze gaan. Of bijvoorbeeld de buurtregis-seurs die context en duiding kunnen geven aan lokale gebeurtenissen.

Wie het wel aandurft kan zich op een eenvoudige manier profileren en bovendien het gesprek een stuk inte-ressanter maken. En die kans zou het korps Nationale Politie zichzelf niet

‘Ik voorspel woede over het vonnis’

Bronnen:http://thesisone.com/2013/01/31/ik-voorspel-woede-over-het-vonnis-waarom-meer-experts-actief-moeten-worden-op-twitter/ http://crimelink.nl/publicatie/twitterende-buurtregisseurs-niet-meer-te-stoppen http://www.veiligleefbaar.nl/verhaal/twitteren-van-politie-aan-banden http://www.frankwatching.com/archive/2013/01/09/vijf-sociale-media-trends-voor-het-veiligheidsdomein-in-2013/http://www.infopuntveiligheid.nl/Publicatie/DossierItem/76/1692/kennispublica-tie-veilig-omgaan-met-sociale-media.html

moeten ontnemen door met anonie-mere team-accounts te gaan werken.

Dit artikel is een bewerking van een eerdere blogpost van en door Lykle de Vries en Ronald Mulder. Zij zijn ervaren adviseurs op het gebied van Social Media, en wegbereiders voor de nieuwe Social Enterprise. Hun bedrijf heet Thesis One, en hun blog is te lezen op thesisone.nl

pagina 18

Ho o fd b e s t u u r V M H P e n t a a kve rd e l i n g

S.E. (Sanna) Eichhorn (Zuid-Nederland) voorzitter, lid CGOP, beheerscommissie PZPmobiel: 06-20 60 19 83; e-mail: voorzitter@vmhp.nl

G.J. (Gerry) Smit (Amsterdam-Amstelland) 2e voorzittermobiel: 06-53 27 66 03e-mail: gerry.smit@amsterdam.politie.nl

W. (Willem) Doppenberg, penningmeestermobiel: 06-51 87 97 97, e-mail: penningmeester@vmhp.nl

mr. R. (Ronald) van der Wal, secretaris(Midden-Nederland)e-mail: ronald.van.der.wal@vtspn.nl

Vacant (Overijssel/Flevoland)

H.G. Geert de Vries (Haaglanden)mobiel: 06-15 26 24 94e-mail: geert.de.vries@haaglanden.politie.nl

E.H. (Hassan) Messaoudi (Rotterdam/Zuid-Holland Z.)telefoon: 010-274 3417, e-mail: hassan.messaoudi@rijnmond.politie.nl

H. (Hans) Bogers (Noord-Nederland)mobiel: 06-54 35 12 07,e-mail: hans.bogers@friesland.politie.nl

M.G.A.E. (Maarten) van de Nieuwenhuijzen (Gelderland)PR en Voorlichtingmobiel: 06-53 66 51 27e-mail: maarten.van.de.nieuwenhuijzen@politieacademie.nl

J. (Jan) Dogger (Nederland Noord-West)mobiel: 06-53 35 16 83e-mail: jan.dogger@noord-holland.politie.nl

Afd e l i n g svo o r z i t t e r s

afdeling Amsterdam-Amstelland: J. (Jan) de Wit

afdeling Gelderland: S.C. (Susanne) Katus

afdeling Haaglanden/Hollands Midden: H.G. (Geert) de Vries

afdeling Nederland Noord-West: C. (Kees) Hordijk

afdeling Noord-Nederland: H. (Hans) Bogers

afdeling Overijssel/Flevoland: J. (Jan) Warnar

afdeling Rotterdam-Rijnmond/Zuid-Holland Zuid: J. (John) van Paasschen

afdeling Midden-Nederland: M. (Maarten) Nacinovic

afdeling Zuid-Nederland: I.R.T. (Ine) van Praet

De Raad van State

De in Den Haag gevestigde Raad van State is een van de oudste regeringsorganen in de wereld. Zij werd in 1531 ingesteld door Keizer Karel V met als taak het adviseren van de vorst

in bestuursaangelegenheden. Na de afsplitsing van de Nederlanden van Spanje werd de Raad bij de inrichting van de Republiek der Verenigde Provinciën gehandhaafd met als taak het verlenen van bestuurlijke bijstand aan de Stadhouder. Naast de Stadhouder bestond de Raad uit 12 leden, waaronder de stadhouders van de verschillende gewesten. In de loop van de jaren verloor de Raad van State veel van haar invloed aan de Staten-Generaal. Bij de inval van de Fransen verdween zij geheel om bij de vorming van het Koninkrijk der Nederlanden weer in haar oorspronkelijke adviserende rol terug te keren. In de Grondwet van 1814 werd bepaald dat alle wetsontwerpen en de Koninklijke besluiten eerst de Raad moeten passeren alvorens deze vast te stellen. De Koning vervult van rechtswege het voor-zitterschap. De kroonprins is vanaf diens 18e levensjaar eveneens lid van de Raad.

TAKENDe Grondwet regelt de verantwoordelijkheden van de Raad van State. De nadere inrichting is uitgewerkt in een afzonderlijke Wet op de Raad van State.

De Raad heeft twee belangrijke taken:

algemene maatregelen van bestuur en toetst deze aan de Grondwet en aan internationale verdragen. Ook kijkt zij naar de kwaliteit van wetgeving, stemt zij deze af met andere wetten en regelingen en ziet zij toe op de mate van uitvoerbaarheid. De Raad van State zendt haar advies schriftelijk toe aan de minister die voor het onderhavige (wets)voorstel verantwoordelijk is. De minister overweegt het advies en legt een en ander ter vaststelling voor aan de ministerraad. Vervolgens gaat het voorstel met het advies van de Raad van State naar

ook de functie van hoogste bestuursrechter in ons land voor het beslechten van geschillen tussen bur-gers en de verschillende overheden. Daartoe bestaat

door Maarten van de Nieuwenhuijzen

pagina 19

binnen de Raad de Afdeling Bestuursrechtspraak.

SAMENSTELLINGDe Raad van State bestaat uit elf leden die voor het leven worden benoemd. De Koning(in) is formeel voorzitter van de Raad maar laat de leiding van de dagelijkse gang van zaken geheel over aan de vice-presi-dent. De Afdeling Rechtspraak van de Raad heeft een eigen vaste voorzit-ter. Naast de Koningin maken thans ook Prins Willem Alexander en Prinses Maxima deel uit van de Raad. De Raadsleden worden voorts bijgestaan door meerdere staatsraden die, even-als de leden van de Raad, voor het leven worden benoemd.

De huidige vice-president is Piet Hein Donner. Jaap Polak treedt op als voor-zitter van de Afdeling Rechtspraak en is in die functie de hoogste bestuurs-rechter in het Koninkrijk. Enkele ande-re bekende leden en staatsraden zijn de oud-ministers Wim Deetman

en Winnie Sorgdrager, de voorma-lig voorzitter van de Eerste Kamer

Griffith. De regering is verantwoor-delijk voor de benoemingen die op zichzelf geen politiek karakter dra-gen, maar waarbij in de praktijk wel gekeken wordt naar een evenwichtige spreiding over de verschillende poli-tieke groeperingen van ons land.

ONDERKONINGDe vice-president van de Raad van State geldt als eerste en meest ver-trouwde adviseur van de koning(in) in staatsrechtelijke aangelegenhe-den en geniet daardoor veel aanzien. Hij wordt ook wel als de “informele onderkoning van Nederland” aange-duid. Deze betiteling vloeit wellicht mede voort uit de omstandigheid dat de Raad van State in uitzonderlijke omstandigheden belast kan worden met de waarneming van het Koninklijk gezag en de vice-president dan als eerste representant optreedt.

KRITIEKDe Raad van State is de laatste tijd enigszins in discussie. Zo wordt de wenselijkheid van het verenigen van de adviesfunctie en het functioneren als hoogste bestuursrechter in twijfel getrokken en stellen meerdere par-

-rechtelijke overwegingen vraagtekens bij de rol van de Koning als voorzitter van de Raad.Voor aanpassing is echter in beide gevallen een wijziging van de Grondwet nodig en het ziet er niet naar uit dat daarvoor op korte ter-mijn een gekwalificeerde meerheid gevormd kan worden. Op 30 april 2013 zal Koning Willem Alexander het voorzitterschap van zijn moeder overnemen en vanaf haar 18e zal Prinses Amalia op haar beurt in de voetsporen van haar vader treden en als Prinses van Oranje van rechtswege lid van de Raad worden.

OP 30 APRIL 2013 ZAL KONING WILLEM

VAN ZIJN MOEDER OVERNEMEN

C O L U M N

De meeste mensen doen dat niet, die vinden zichzelf niet belangrijk genoeg, denken dat

niet te kunnen, zien er het nut niet van in, of zijn gewoon te lui, maar eigenlijk zou je in detail bij moeten houden wat je in je leven vanaf het eerste moment van bewustwording zoal hebt meege-maakt. Ik denk dat dat boeiende ver-halen op zal leveren, want ieders leven is de moeite waard. Need tot know en nice to know, van alles door elkaar. Zoals Bill Bryson dat deed in zijn onderhoudende boeken: ‘Een huis vol’, een kleine geschiedenis van het dage-lijkse leven, en ’Een kleine geschie-denis van bijna alles’. Nu ga ik mezelf niet vergelijken met Bill Bryson, al was het alleen al omdat hij het Engels veel beter beheerst dan ik en ik me met Nederlandse vertalingen moet behel-pen, maar het idee alles op te schrij-ven, van ditjes en datjes, van grote en kleine weetjes, ja dat spreekt mij wel aan. Misschien ga ik dat ook wel doen als ik met emeritaat ben. Uitgaande van de thans vigerende aow normen is dat dus over vier jaar, een mooie periode om alvast oude herinneringen te verzamelen, m’n columns door te akkeren en te ordenen. Dat moet toch lukken en uiteindelijk resulteren in een prachtig dik lederen gebonden boek. Wauw, ik heb het er goed voorstaan. Ik zie het al helemaal voor me. Met als werktitel: ‘Een boek vol wederwaardig-heden’ zal het boek een aantal hoofd-stukken beslaan, die elk een hoofdthe-ma omvatten.

Eén hoofdstuk zou zeker de titel ‘Het ziekenhuis, of hospitaliter’ meekrijgen want, zeer gewaardeerde lezer, over ziekenhuizen kan ik boeiende verhalen vertellen. Daar kan ik een boekje over open doen. Al wil ik op voorhand wel zeggen dat ik zonder ziekenhuizen nu waarschijnlijk niet deze column had zitten schrijven. Om u een korte indruk te geven van mijn hospitale weder-waardigheden, hier alvast een voor-schotje.

Er zijn heel wat Nederlandse plaatsen waar ik ooit een pizzeria heb bezocht, want een pizza vergezeld van een glas lambrusco rosso, gevolgd door een kopje espresso met een glaasje sam-bucca, ja dat is het wel, maar in aantal doen de Nederlandse plaatsen, waar ik een ziekenhuis heb bezocht daar niet of nauwelijks voor onder. Om ze maar eens op te noemen: Dordrecht, Gouda (tijdens nachtdiensten), Bergen op Zoom, Apeldoorn, Emmen, Zwolle, Geldrop, Oosterhout, Heerenveen, Leeuwarden, Leiden, Utrecht, Amsterdam en Deventer. Voorwaar een respectabel aantal. In sommige kwam ik alleen maar op bezoek, voor al dan niet vreugdevolle gebeurtenis-sen, in andere kwam ik voor de foto-graaf, in weer andere voor de wat kleinere ingrepen en in vijf mocht ik blijven logeren. Eigenlijk ben ik een hospitaalervaringsdeskundige en ik heb wat meegemaakt in ziekenhuizen, dat mogen jullie gerust weten. Al zal ik me hier nu beperken tot de highlights,

want het uitgebreide verhaal verwerk ik natuurlijk in het boek dat over zo’n jaar of vijf op de markt verschijnt.

Wat gedacht van die nacht dat ik, gekoppeld aan een monitor met nogal wat pijn in m’n hartstreek, met een pil-letje onder tong dat geen verlichting bracht, en de zuster figuurlijk de han-den ten hemel hief en uitriep: “Ik weet hier niets van. U bent een patiënt van broeder Jan!” Of de verbaasde speci-alist, die mij op een maandagochtend vroeg: ”Ligt u hier nog?” Of mijn bele-venissen bij een leverpunctie en men mij niet administratief had verwerkt. Pas na een lange dag wachten werd ik geholpen en plaatselijk verdoofd. De verdoving werkte goed, maar toen na verloop van enige tijd de punc-tie daadwerkelijk moest worden uit-gevoerd, bleek de ingenieuze naald te kort. Het magazijn bleek inmiddels gesloten en de zoektocht naar een goede punctienaald in een bijna tot hooiberg verworden ziekenhuis, bracht niet erg snel het gewenste resultaat. Gelukkig werd er uiteindelijk ergens in een kastje eentje gevonden, maar zeer verontrustend waren de woorden van de verpleegkundige, die al prikkend verzuchtte: “Ik hoop wel dat de verdo-ving nog werkt!”Ja het gaat een mooi boek worden.

Hans Bogers

HET ZIEKENHUISBELEVENISSEN VAN EEN PATIËNT