052 ELLE MEI 2013

Da

y B

irg

er

et

Mik

kels

en

(le

ren

jasj

e),

Die

sel

(bro

ek)

tekst Britte Kramer en rolien SandelowSKy

fotografie Cornelie tollenS

styling niCole HuiSman

Die eerSte man in je leven is een belangrijke. doCHterS en hun geliefde vaderS over strijd en

geleerde lessen, Hema-worSten, sjoelen en wederzijdse inspiratie.

053 ELLE MEI 2013

ELLElife

‘Ik heb er best voor moeten vechten om m’n eigen

stijl te ontwikkelen’

Teska Overbeeke en Aernout Overbeeke

054 ELLE MEI 2013

Sam

søe

& S

am

søe

(ju

rk),

Gu

ess

(p

ump

s). H

uub

: Ma

rni

(pa

k)

‘Wij gaven elkaar sein tjes door even in elkaars

hand te knijpen. Dat doen we nog steeds’

Mira van der Lubbe en Huub van der Lubbe

055 ELLE MEI 2013

ELLElifeB

ruu

ns

Ba

zaa

r (t

op

). M

art

ien

: Ma

rni

(ove

rhe

md

)

‘De belangrijkste les die mijn vader mij leerde is dat

ik de vrijheid heb om te kiezen wat ik wil’

Dido Yland en Martien Yland

056 ELLE MEI 2013

ELLElife

Ma

uro

Gri

fon

i (ja

s)

‘Toen ik serieus ging nadenken over wat ik wilde doen

bleef mijn vader mijn ideeën steunen’

Zarayda Groenhart en Rob Groenhart

057 ELLE MEI 2013

MiH

Je

an

s (ju

mp

suit)

. Ja

n: L

ee

(sp

ijke

rbro

ek)

‘Hij was een vader die poppenhuizen bouwde en barbiebedjes maakte’

Milou Neelen en Jan Neelen

058 ELLE MEI 2013

teSKa overBeeKe (32, fotograaf) en aernout overBeeKe (61, fotograaf)Samenwerken

aernout: ‘Fotografie is van jongs af aan de bindende factor tussen ons. als klein meisje al zat teska in de studio, onder de tafel waar de modellen werden opgemaakt. toen ze net kon lezen kwam ze me in de donkere kamer, onder een klein groen lampje, voorlezen. daar is haar fascinatie voor fotografie ontstaan, zegt ze. we

hebben veel com-merciële klussen samen gedaan, met ook haar broer erbij. Stonden we bijvoor-beeld vrachtwagens te fotograferen. ook

is ze twee keer mee geweest naar tanzania, als assistent. toen deze serie (gebundeld in het boek Ndoto, Tanzania Dream, red.) in het Cobra museum kwam te hangen heeft teska een toespraak gehouden.’teska: ‘ik stierf duizend doden. daar stond ik, voor zo’n honderdvijftig mensen, door de microfoon te praten. maar het was vooral mooi dat ik iets kon vertellen. ik ben heel trots op mijn vader. dat komt omdat ik steeds beter begrijp wat het vak allemaal inhoudt. daardoor realiseer ik nu beter hoe succesvol hij is. Steeds vaker denk ik: wow.’aernout: ‘Het is niet altijd makkelijk in deze tijd, als fotograaf van mijn leeftijd. wanneer je dan zoiets hoort is dat heel mooi.’Cirkel rond

teska: ‘in 1988 maakten mijn vader en moeder een reis langs de mississippi, om foto’s te maken voor het tijdschrift Avenue. nu, 25 jaar later, ga ik met mijn vriend diezelfde reis maken, aan de hand van het reisdagboek dat mijn moeder bijhield. ik ga fotograferen, mijn vriend neemt hopelijk mijn moeders rol op zich.

de manier waarop mijn vader de mississippireis gefotografeerd heeft, ligt dicht bij wat ik nu doe. als je vader op een bepaalde manier fotografeert neem je dat automatisch over. ik heb er best voor moeten vechten om m’n eigen stijl te ontwikkelen. na een periode van losrukken zullen we door deze reis weer samenkomen.’Het verslag van Teska’s reis langs de Mississippi zal later dit jaar in ELLE verschijnen.www.teskaoverbeeke.nl, www.aernoutoverbeeke.nl

mira van der luBBe (25, actrice) en HuuB van der luBBe (60, zanger, dichter en acteur)Trots

Huub: ‘vanaf de allereerste seconde was ik heel trots op mira, gewoon op het feit dat ze er was. ik vond haar meteen de mooiste, de liefste, de zoetste van allemaal. inmiddels ben ik vooral ook trots op haar kwaliteiten. Ze is heel autonoom, heel eigen. ook als actrice. als je iets op je eigen manier doet kost het meer tijd. maar dat knokken, wat eigenlijk een investering is, levert ook heel veel pret op.’ Vroeger

mira: ‘ik ben heel erg met Huub geweest altijd. Hij is een heel leuk vadertje. vroeger gingen we weleens stiekem Hema-worsten eten. “Ssst,” zei hij dan, “niks tegen teuntje (mira’s moeder, vrouw van Huub, red.) zeggen en gewoon je avondeten eten!” toen mijn moeder in het ziekenhuis lag maakte hij regelmatig chili con carne. omdat ik dat echt niet lustte, beloofde hij dat als ik het opat, we de volgende dag pannenkoeken én patat zouden eten. dan ging de tafel vanuit de keuken naar de woonkamer, één groot feest. we

vormen een sterk verbond met z’n tweeën. als we samen de stad doorfietsten – ik op het zadel, hij trappend op de bagagedra-ger – gaven we elkaar seintjes door even in elkaars hand te knijpen. dat doen we nog steeds.’

Wijze lessen

mira: ‘ik was behoorlijk verlegen. Huub hielp me er overheen door me te ‘dwingen’ iedereen gedag te zeggen, of bijvoorbeeld gewoon tegen mensen te zeggen dat ze iets goed doen. ook weet ik nog goed dat ik een schoen had laten liggen bij basketbal en niet terug durfde omdat inmiddels de grote jongens aan het basketballen waren. ik mocht niet thuiskomen voor ik die schoen had. daar heb ik veel van geleerd. Qua gemakzucht ook: als ik nu een handschoen heb laten slingeren hoor ik Huub in mijn hoofd en ga ik terug om te zoeken, in plaats van dat ik een nieuw paar koop.’

dido yland (25, modeontwerpster) en martien yland (61, grafisch ontwerper)

Trots

martien: ‘na de middel-bare school zat dido een jaar in noorwegen. Ze vloog over om toelating te doen op de kunstacademie arteZ in arnhem. Gingen we daarheen, met zo’n gekke jurk met ballonnen

die ze gemaakt had. een paar weken later stond ik met trillende vingers de envelop met de uitslag open te maken. vervolgens mocht ik haar bellen om het goede nieuws te vertellen. dat zijn momenten die je bijblijven.’Vrijheid

dido: ‘de belangrijkste les die mijn vader mij leerde is dat ik de vrijheid heb om te kiezen wat ik wil. dat heeft hij nooit zo gezegd, maar ik heb het wel erg gevoeld. ik heb nooit het idee gehad dat ik een bepaalde richting op moest. door zijn carrièreswitch – van manager en ingenieur naar grafisch ontwerper, op zijn 56e – voel ik dat alleen maar meer. alles kan. als je iets kiest is dat niet per se voor het leven. dat idee hoop ik door te geven als ik ooit kinderen krijg. en dat hard werken andere dingen niet in de weg hoeft te staan, ook dat hebben mijn h

aa

r e

n m

ake

-up

Jen

nife

r M

ack

into

sh @

NC

L Re

pre

sen

tatio

n _

me

t da

nk

aa

n S

tud

io E

rnst

ige

Za

ken

059 ELLE MEI 2013

ELLElife

ouders me laten zien. naast hun drukke banen was er altijd ruimte voor andere leuke dingen.’Elkaar inspireren

martien: ‘waar de kunstboeken thuis en de uitstapjes naar musea dido, zoals ze zelf aangeeft, hebben geïnspi-reerd, opent zij nu werelden voor mij. Zo was ik onlangs haar persagent tijdens amsterdam Fashion week en vloog ik met haar naar Kopenhagen toen ze een sollicitatiegesprek had bij Henrik vibskov. nu ik grafisch ontwerper ben help ik dido met haar website en met het maken van flyers. Haar ideeën sluiten goed aan bij wat ik wil. ik bedoel: bij wat ik mooi vind. ik ben vaak verrast door wat ze maakt, maar net als zijzelf ben ik kritisch. als ik werk van haar zie zeg ik vaak niet meteen “wat prachtig”. eerder “wat anders” of “wat bijzonder”. eigenlijk is dat, denk ik, juist nog mooier.’www.didoyland.com, www.mwfy.nl

Zarayda GroenHart Zarayda Groenhart (30, journalist en presentatrice bij BNN) en roB GroenHart (61, docent natuur- en scheikunde)Directheid

Zarayda: ‘toen Suriname in 1975 onafhankelijk werd, zijn mijn ouders naar nederland gekomen om te studeren. eenmaal in Groningen moesten ze hun best doen om zich te bewijzen en een plek te veroveren. Het werd me al vroeg duidelijk dat je nooit moet opgeven, dat je moet vechten

voor wat je leuk vindt, en voor wat je belang-rijk vindt. als iemand iets lulligs of racistisch zei, dan zei mijn vader daar direct wat van. ik vond dat shocking

als kind, maar heb die directheid wel van hem overgenomen.’ rob: ‘Het is onderdeel van de survivaltocht die we hier hebben meegemaakt. als ik vind dat iets onrechtvaardig is, dan zeg ik daar wat van en dan kan het me ook niet zo veel schelen wat mensen daarvan vinden.

dat hebben we de kinderen ook geleerd. Kom voor jezelf op – dan heet dat directheid.’Dromen

Zarayda: ‘ik kon vroeger uren fantaseren over de toekomst. dan liep ik met mijn vader langs een groot gebouw en zei hij: “dit is jouw bedrijf. wat voor een bedrijf is het en hoeveel mensen werken er?” toen ik ouder werd en serieus ging nadenken over wat ik wilde doen bleef hij mijn ideeën steunen, hoe vaak deze ook verander-den. mijn vader zei altijd: “verzin het maar en dan is bijna alles mogelijk.”’ rob: ‘Zarayda dacht vroeger dat de reclamewereld wel wat voor haar was. als klein kind kon ze uren achter elkaar reclames kijken. in de tijd dat televisie in het weekend nog reclame-vrij was nam ik de hele week reclames op om ze op zondag af te spelen.’ Steunpunt

rob: ‘ik zie Zarayda’s werk echt als haar werk, ook het vooruitstrevende gedeelte. ik kijk vooral naar hoe ze het doet en hoe ze overkomt. toen ze werd gevraagd om Spuiten en Slikken te presenteren kwam ze naar ons toe om te overleggen.’ Zarayda: ‘anders had ik het nooit kunnen doen.’rob: ‘ik heb haar altijd gestimuleerd haar eigen grenzen te bewaken, waardoor ik haar niet eens hoef te wijzen op de valkuilen.’

milou neelen (27, printontwerper bij Maison Scotch en freelance illustrator, onder andere voor elle) en Jan neelen (61, heeft een tuinplantenkwekerij)Vriendjes

Jan: ‘milou en ik bellen vaak en lang. of ik nou thuis ben in Hem, of in australië, Costa rica of de Filipijnen. alles wordt dan besproken: werk, hoe ze in haar vel zit, nieuwe vriendjes. ook al was ik het niet altijd eens met haar keuze.’

milou: ‘o? dat heb ik nooit geweten!’ Jan: ‘natuurlijk niet. ik verplaats me op zo’n moment in haar, ga niet mijn eigen mening doordrijven. dus dan deed ik een beetje aan relatiecoaching. dat waren weleens gesprekken van anderhalf uur. en soms had ze hele leuke vriendjes – stonden we te sjoelbakken bij zo’n schoonfamilie.’Out of the box

Jan: ‘milou was een beetje zoekende. maar ik zag het creatieve in haar en ik heb dat altijd aan haar meegegeven: je barst van het talent, er komt iets op je

pad. toen ze vijftien was heb ik haar van de havo gehaald. Ze zat altijd modeplaatjes uit te knippen en die dan vorm te geven. Ze had niks met het schoolse systeem. toen heb ik voorgesteld dat ze naar het Grafisch lyceum

zou gaan. wie doet dat nou, een meid van vijftien van school halen? maar als ik nu naar haar werk kijk, denk ik: magnifique! ik laat vaak haar website zien aan mensen. dan zeg ik heel trots: dat is wel m’n dochter!’Herinneringen

milou: ‘Hoe mijn vader ons heeft opgevoed, dat vind ik het perfecte voorbeeld. Hij heeft ons zo goed aangevoeld. Hij was een vader die poppenhuizen bouwde en barbiebed-jes maakte. of zo’n telefoon met twee blikjes aan een touw, die de hele buurt door kon. alles wat we verzonnen werd uitgevoerd.’Jan: ‘een keer kwam een vriendinnetje logeren en gingen we vliegers maken. daar was geen reet aan. Ze waren te goed: ze bleven stokstijf in de lucht. televisiekijken gebeurde weinig. in plaats daarvan maakte ik een tafeltje met voor beide dochters een eigen laatje met knutselspulletjes, om ruzie te voorkomen. daar zaten ze dan uren. Ze wonnen echt elke kleurwedstrijd. ineens bedenk ik me dat dat tafeltje misschien wel de aanleiding is geweest voor de creatieve carrières van mijn dochters.’www.milouneelen.com, www.janneelenvasteplanten.nl

K