Eindverslag supervisie - Weebly · maken. Ik kijk dan ook uit naar het vervolg van deze sessie. Wel...

Eindverslag supervisie

Marc van Rooden Studentennummer: 500547538 Supervisor: Dhr. J Verhoef Medestudenten: I Schaap, E Adolfs, B Bezemer Werkzaam: Teylingen-college locatie KTS Voorhout 2013 DOO HVA docent consumptieve techniek

Inhoudsopgave

Inleiding: .................................................................................................................................... 3

Supervisie: ................................................................................................................................... 3

Samenwerking supervisor: ......................................................................................................... 3

Samenwerking supervisanten: ................................................................................................... 4

Reflectie: ..................................................................................................................................... 4

Leerdoelen (tussentijdse evaluatie): ......................................................................................... 5

Leerdoelen behaalt (eindevaluatie)? ......................................................................................... 5

Conclusie: ................................................................................................................................... 6

Dankwoord; ............................................................................................................................... 7

Bijlage ......................................................................................................................................... 8

Bijeenkomst 1; ............................................................................................................................ 9

Bijeenkomst 2 en 3 .................................................................................................................. 10

Bijeenkomst 4 ........................................................................................................................... 11

Bijeenkomst 5 .......................................................................................................................... 12

Bijeenkomst 6 .......................................................................................................................... 13

Bijeenkomst 7 .......................................................................................................................... 14

Reflectieverslagen bijeenkomsten: .......................................................................................... 15

Inleiding: Nu, aan het einde van onze bijeenkomsten supervisie is ons gevraagd een eindbeoordeling

te maken. Toen in september de eerste supervisie ronde startte was mijn idee over

supervisie nog erg oppervlakkig, we zouden wel wat ervaring uit wisselen over hoe we

bepaalde zaken aanpakten wanneer we voor de klas staan. Dit gestoeld op eerdere ervaring

met intervisie. Hier moest ik echter snel op terug komen. Het eerste paar bijeenkomsten

waren voor mij persoonlijk erg zweverig en totaal niet mijn ding. Ik ben meer iemand van

aanpakken, niet lullen maar poetsen. Dit komt waarschijnlijk door mijn ruime ervaring in

de horeca. Na 25 jaar ervaring in deze branche, waarvan vele leidinggevende jaren, heb ik

een stijl aan moeten nemen die in het onderwijs niet altijd toepasbaar is. Na een aantal

bijeenkomsten ging het echter beter, ik gunde mijzelf de tijd om na te denken over mijn

eigen doen en laten. Hierin enorm gesteund door onze supervisor Jos Verhoef. Mede

door zijn manier van doorvragen en bevragen ben ik zeer zeker anders gaan kijken naar

mijn eigen handelen.

Supervisie: Hoe zaten de bijeenkomsten in elkaar? Zoals bij supervisie voornamelijk de bedoeling is,

hebben we te luisteren naar werkervaring van andere supervisanten en moeten we deze

betekenis geven. Het aanreiken/geven van oplossingen of je mening geven over het

ingebrachte onderwerp was hierin niet de bedoeling. Het stellen van open vragen waardoor

de persoon in kwestie inzicht krijgt over zijn of haar eigen denken en handelen is de

insteek. Om de twee weken werd er door alle supervisanten een casus ingebracht. Deze

waren gestoeld op eigen, positieve of negatieve ervaringen, van de werkvloer. Naast deze

casus werd door een ieder van ons gereflecteerd op de bijeenkomst van de keer ervoor.

Hierin vooral gekeken naar het geen jou was bijgebleven en of het toepasbaar was in de

praktijk.

Samenwerking supervisor: Naar mijn mening heeft onze supervisor, Jos Verhoef, een zeer groot aandeel in het slagen

van deze bijeenkomsten. Vanaf het eerste moment dat we bij elkaar waren is er in de groep

een sfeer ontstaan welke zeer prettig te noemen is. Dit wordt veroorzaakt door de

respectvolle manier waarop Jos omgaat met de (vaak zeer persoonlijk en gevoelig) door

ons ingebrachte stukken. Tussen de sessies door is er voldoende ruimte voor ons om aan

te geven hoe wij de bijeenkomsten vinden gaan. Er wordt, door Jos, regelmatig gevraagd

naar onze bevindingen over de bijeenkomsten. Wanneer er, op basis van deze

bevindingen, aanpassingen gedaan worden, vinden deze altijd in goed overleg plaats. En

vinden pas doorgang wanneer een ieder het daar mee eens is. Ook voor vragen en of

onduidelijkheden is Jos altijd bereikbaar, chapeau!

Samenwerking supervisanten: Tijdens de afgelopen bijeenkomsten is gebleken dat er wel degelijk respect is voor elkaar,

dit geldt voor zowel onze werkzaamheden als docent, onze opvattingen en voor het

ingebrachte werk. Iedereen levert ook daadwerkelijk zijn of haar werk op tijd in. Hierdoor

heeft iedereen voldoende tijd zich goed voor te bereiden op een bijeenkomst. Er is op deze

wijze in een korte tijd een mooie groep ontstaan waarin we elkaars mening respecteren en

daar ook zorgvuldig mee omgaan. Er wordt niemand gekwetst en toch worden er grenzen

overschreden, gevoel grenzen, grenzen waarvan van de meeste van ons zich niet bewust

waren. Wel dreigden deze veilige omgeving tijdens de laatste sessie verloren te gaan. Een

opmerking van een van ons werd door sommige anders geïnterpreteerd als daadwerkelijk

de bedoeling was. Een heftige discussie ontstond, in sommige gevallen op het randje van

toelaatbaarheid was mijn mening. Emotie was de drijfveer in deze discussie. Ook nu bleek

weer dat spreken vanuit een emotie-toestand niet altijd goed uitpakt.

Reflectie: Zoals reeds eerder vermeld in de inleiding duurde het bij mij even voordat ik de juiste

modus te pakken had wat betreft supervisie. Het analyseren van mijn eigen handelen viel

niet altijd mee, ik voelde mij in sommige gevallen aangevallen en wist niet goed wat voor

houding aan te nemen of welke weg te bewandelen opzoek naar het juiste antwoord. Jos

heeft mij hierin goed begeleid, door het stellen van de juiste open vragen aan mijn adres

wist hij mij te bereiken. Na een aantal bijeenkomsten viel mij dan ook op, dat mijn

ingebrachte casussen, vaak hetzelfde struikelblok hadden.

Gevoel is het kernwoord daarin. Ik moet mijn gevoel meer koppelen aan een actie. Door

voorbij te gaan aan mijn gevoel benadeel ik in sommige gevallen de leerling. Door mijn

gevoel over een bepaald probleem uit te spreken ontstaat er geen moeilijke situatie

waarbinnen het vinden van een oplossing alleen maar lastiger wordt. Ik ben dan ook meer

gaan koppelen, ik zie, ik denk, ik voel en spreek dan uit. Hierdoor ontstaat er voor zowel

mij als de leerling een eerlijke en open verhouding.

Het op zoek gaan naar “het gevoel” achter een actie vind ik nog steeds een lastig proces, en

ook lang niet altijd even prettig. Ik probeer dan ook steeds mijzelf een aantal vragen te

stellen( waarom heb ik dit gedaan en wat heeft het met me gedaan) waardoor ik opzoek

ga naar mijn eigen gevoel achter de actie.

Leerdoelen : Nu aan het einde van deze bijeenkomsten heb ik een aantal leerdoelen geformuleerd

welke af te leiden zijn uit de leervragen welke ik gesteld heb in de casussen. Deze zijn deels

behaald, sommige zijn een proces welke nog in volle gang is:

Leerlingen zelf met oplossingen laten komen.

In gesprekken open vragen leren/blijven stellen

Beter/intensiever luisteren naar leerlingen

Wanneer ik (kritisch) kijk naar deze doelen besef ik mij dat het doelen zijn welke lastig te

voltooien zijn. In alle gevallen blijft het een leerproces. Deze doelen zijn, in mijn geval, wel

te koppelen aan mijn minor, De docent als Coach In beide gevallen is het stellen van open

vragen een must. Ook het vinden van een oplossing moet in beide gevallen uit de

personen zelf komen. Door veel te oefenen/toe te passen kan ik deze vaardigheden eigen

maken. Ik kijk dan ook uit naar het vervolg van deze sessie.

Wel merk ik dat ik sprongen vooruit heb gemaakt ten opzichten van de start. Door, zowel

de minor als de supervisie bijeenkomsten verplicht ik mijzelf deze leerdoelen na te streven.

Door het toepassen in de praktijksituatie, zullen alle door mij gestelde doelen hopelijk

verbeteren.

Leerdoelen behaalt ? Wanneer ik de doelen, die ik mijzelf gesteld heb in de tussenevaluatie, nogmaals bekijk

denk ik dat ik wel degelijk gegroeid ben als docent. Mede door de supervisie sessies en de

minor “De docent als coach” ben sommige situaties anders gaan benaderen. De aspecten

luisteren en open vragen stellen om de antwoorden uit de leerlingen zelf te krijgen zijn bij

mij erg verbeterd. Wel blijf ik erbij dat de factor “tijd ”altijd een belangrijke rol zal blijven

spelen in de begeleiding van leerlingen. Hiermee doel ik op tijdsdruk die wij, als docent

zijnde, ervaren tijdens de lessen, het aandragen van oplossingen (het denken voor de

leerling) blijft een aantrekkelijke oplossing. Ik ben mij er echter nu wel degelijk van bewust

dat dit slechts pleisters op de wonden zijn. Het dieper ingaan op een probleem en de

leerling bewust maken van zijn of haar gedrag of probleem geeft op de langere termijn een

betere oplossing voor de leerling.

De minor heeft mij ook een aantal handvatten gegeven om hiermee beter om te gaan. De

transactionele analyse theorie (TA)heeft mij hierbij enorm geholpen.

De TA gaat ervan uit dat ervaringen opgedaan in de eerste levensjaren ervoor zorgen dat

de mens op latere leeftijd besluiten neemt die gestoeld zijn op deze positieve en negatieve

ervaringen. In de TA noemt men dit het script. Negatieve besluiten maken dat groei en

ontwikkeling op latere leeftijd geremd worden (ik ben niet OK, jij bent niet OK) Positieve

ervaringen vormen het tegendeel (ik ben OK, jij bent OK). Hiervan uit ontwikkelen

mensen een driver. Oftewel een drijfveer waarin ze zich in hun verdere leven aan

vasthouden. Eén van deze drivers kwam bij een van ons tijdens een sessie mooi naar voren

“doe de ander een genoegen”. Het herkennen en het kunnen onderbouwen van deze

driver gaf mij een fijn gevoel. Deze duidelijke koppeling tussen supervisie en de minor

geven mij de stimulans verder te ontwikkelen op dit vlak.

Het willen blijven ontwikkelen maakt dan ook dat de door mij gestelde leerdoelen

moeilijk te behalen zijn. Het blijft een groeiproces welke door het opdoen van ervaringen

steeds gemakkelijker zal gaan. Deze ervaringen zullen het steeds eenvoudiger maken om

leerlingen goed te coachen. Het behalen van succes in de begeleiding zal de ontwikkeling

van mijn leerdoelen dan ook zeker ten goede komen.

Conclusie:

Trots, voldaan, prettig en op zoek naar meer zijn een aantal begrippen/termen welke nu,

aan het einde van deze sessies, bij mij naar boven komen en welke ik ook graag wil

toelichten.

Trots op de vorderingen welke ik heb gemaakt en de koppeling die ik heb kunnen maken

met de minor. Deze koppeling biedt mij de handvatten om tijdens coaching gesprekken

op zoek te gaan naar het antwoord vanuit de coaché.

Voldaan is het woord wat ik, voorafgaande aan deze supervisie sessies, niet gedacht had in

te kunnen vullen. Toch is dit nu wel degelijk het geval. Een voldaan gevoel dat ik zeer veel

geleerd heb uit deze sessies. Ik ben iedereen dan ook dankbaar voor alle feedback, open en

eerlijkheid. Mede hierdoor heb ik het gevoel sterk verbeterd te zijn met mijn gesprek

technieken.

Prettig wil ik graag benoemen om de sfeer tijdens de sessies weer te geven. Wanneer er

geen prettige en veilige omgeving ontstaat, zullen de persoonlijk vorderingen stagneren.

Op zoek naar meer: Deze supervisie sessie en de handvatten en vorderingen van en tijdens

de minor maken samen dat ik op zoek wil naar meer. Hiermee bedoel ik graag leerlingen

te willen begeleiden die, om wat voor reden dan ook, belemmerd worden in hun studie

voortgang. Ik denk dat de eventuele succesjes die daaruit te halen zijn mij heel veel

voldoening kunnen geven in mijn docentschap.

Dankwoord; Graag wil ik van de gelegenheid gebruik maken om allen te bedanken voor de eerlijkheid,

inzet en betrokkenheid tijdens deze sessie supervisie. Het succes is volgens mij bepaald

door de dynamiek van de groep. Ik heb met plezier deelgenomen en wens iedereen veel

succes in het afronden van de studie en in het verdere verloop van hun onderwijs carrière.

Bijlage;

Op de volgende pagina’s staan de door mij ingebrachte casussen en reflectie:

Bijeenkomst 1;

Donderdagmiddag!.....Bijna weekend, en dat is te merken bij binnenkomst van 3kk. Onrustig is een te milde omschrijving, 14 stuiterballen komen het lokaal binnen met opmerkingen die erop duiden dat ze weinig tot geen zin hebben om maar enigszins iets nuttigs te gaan doen ( een uitdaging dus ). Jessie is dat ook duidelijk niet van plan en laat dat op een zeer irritante manier merken….ïk heb geen zin in die kankerles hier, ik ben blij dat ik zo een week niet op die kankerschool hoef te zijn enz. enz.…Vervolgens gaat ze zitten en begint met een zwarte markeerstift haar complete arm te beschilderen….ze zit vooraan in de klas dus ik ben de enige die dat laatst genoemde ziet en probeer dan ook haar gedrag voor nu even te negeren en de rest van de groep aan het werk te krijgen (jessie komt zo wel, denk ik bij mezelf)…ik krijg het redelijk eenvoudig voor elkaar om de rest van de groep aan het werk te krijgen en heb dus nu even de tijd om de aankomende Picasso op de eerste rij aan te spreken op haar gedrag en taalgebruik. Ik zak door me knieën om op gelijke hoogte met haar een rustig gesprek te voeren, het loopt echter anders als ik had gedacht. Bij de vraag waarom ze zo grof in de mond is en zo onrustig, en of ik haar daar misschien bij kan helpen, begint het!: …Niemand kan mij hier helpen op die kankerschool, ik ga echt niet wat doen hier in die kankerles……… enz enz….”gezelligheid alom dus”…

Oplossingen:

De dame in kwestie uit de les geplaatst en tot bedaren laten komen. Een afspraak met haar gemaakt om het hele voorval te bespreken. Ze kwam keurig op tijd opdagen en we hebben een volwassen gesprek gevoerd. Hierin kwam naar voren dat ze het eigenlijk heel zwaar had op school en thuis. Het woordje niemand in de casus omschrijving speelt hierin een sleutel rol. Niemand was ook het woord wat ze gebruikte tijdens haar uitbarsting in de les. Het woord niemand sloeg eigenlijk op mij. Ze bedoelde eigenlijk te zeggen dat ik de enige was die ze vertrouwde op school en waarmee ze in gesprek wilden over al haar problemen. Vanaf dat moment is het super goed gegaan met haar.

Eye opener:

Vaak denken wij als docenten veel en lang door over mogelijke oplossingen. Een lang traject, waarin vele gesprekken vaak de boventoon voeren, volgt. Leerlingen dragen vaak zelf de oplossing aan, in sommige gevallen zijn ze alleen wat verborgen, zo ook hier. Na deze ervaring schrijf ik eigenlijk alle bijzondere gebeurtenissen op. Het duidelijk omschrijven van wat de leerling heeft gezegd is hierin van groot belang. Wanneer je het daarna door derde laat lezen ligt negen van de tien keer een oplossing voor het oprapen. Marc van Rooden

Bijeenkomst 2 en 3 Titel:

Realistisch toekomstbeeld? (deel2)

Leervraag:

Zijn wij de aangewezen personen om iemand zijn toekomstperspectief te beïnvloeden?

Inleiding casus:

Arjan is een enthousiaste jongen van 14 jaar die er zijn hele leven van droomt om kok te worden. De schoolkeuze na de langere school was voor hem dan ook niet moeilijk, hij wilden naar de KTS, afdeling horeca. Arjan heeft echter een handicap. Arjan is spastisch aan een kant van zijn lichaam. Hierdoor wordt hij erg beperkt in het aanleren en uitvoeren van zijn werkzaamheden. Arjan loopt dan ook op zijn tenen om alles voor elkaar te krijgen, elke techniek moet voor hem passend gemaakt worden. En dan nog is het de vraag of het goed komt. Echter: Arjan heeft een dusdanig sterk karakter dat hij altijd zijn doel haalt, linksom of rechtsom, het maakt niet uit, hij komt er. Ouders hebben veel zorgen om hem en hebben ook regelmatig gevraagd wat een goede keuze is voor hun zoon. Zei zien ook dat deze keuze van Arjan niet een gelukkige keuze is, maar staan met hun rug tegen de muur. Cito scoren hebben uitgewezen dat kaderniveau op deze school het maximaal haalbare is voor hun zoon, en het maximale willen zei en Arjan eruit halen. Hij is veel te goed voor speciaal onderwijs, hij wil graag kok worden en ze weten dat het behalen van zijn praktijkexamen koken niet gaat lukken.

Casus:

Arjan wil heel graag kok worden. Hij zet zich voor 200% in om zich alle technieken eigen te maken. Het is een kader kind, hij is dus slim genoeg om te beseffen dat hij niet zo goed kan worden als hij graag zou willen. Hij wil hier echter niets van weten en houd stug vol dat hij later een eigen restaurant heeft waar hij de chef is. Wij als docenten zien uiteraard dat hij erg achterloopt bij de rest van de groep, en proberen hem zo goed mogelijk te helpen. Ik mag wel zeggen tegen beter weten in. Gesprekken met Arjan leiden tot niets, hij houdt stug vol en wil van geen wijken weten.

Casus vervolg

De door mijn aangedragen casus is aan het einde van ons samenzijn even ter spraken gekomen. Allen aanwezig hadden een andere kijk op de casus. Ik heb dit als prettig ervaren. De vragen die resen waren redelijk uiteenlopend. Van het focussen op de leidinggevende taken van deze jongen tot en met het werken in een restaurant met minder valide. De focus op de leidinggevende capaciteiten van Arjan vond ik erg mooi. De vraag is en blijft alleen of Arjan hier mee aan het werk wil. Hij blijft standvastig, hij wil een eigen zaak en zelf chef worden (het liefs hoog niveau).

Mijn vraag blijft dan ook:

Hoe ga ik hier mee om en in hoeverre kan en mag je zo’n jongen bijsturen???

Bijeenkomst 4

Titel:

Agressie

Leervraag:

Hoe reageer ik het beste op een agressieve leerling.

Casus:

Voorkomen is beter dan genezen. Onder dit moto wil ik graag de volgende casus inbrengen. Afgelopen vrijdag vindt er op het voorplein van onze school een incident plaats tussen een van mijn collega’s en een leerling. De reactie van de leerling op desbetreffende docent was redelijk heftig, ik schrok hier van en bedacht me. Dit zou mij ook kunnen overkomen. Ben ik op zo’n moment in staat mijn gevoel en mijn verstand te gescheiden te houden? Zijn daar handvatten voor?

De situatie:

Tijdens de surveillance dienst van mijn collega spreekt hij een leerling aan. De leerling spuugt naar andere leerlingen. Wanneer mijn collega hem daar op aanspreekt komt daar niet de reactie uit die we hope. De jongeman kijkt ongeïnteresseerd om hem heen en spuugt vervolgens vlak naast de schoenen van mijn collega. De stoppen slaan door, mijn collega vraagt of dit normaal is in zijn land (de jongen heeft

Marokkaanse ouders). Vervolgens komt de leerling zeer dreigend vlak voor hem staan en uit

allerlei dreigende teksten naar mijn collega. Uiteindelijk belanden de twee onder mijn begeleiding

op een wat rustigere plek binnen de school. De emoties zitten bij beide nog heel hoog en er

ontstaat een discussie die op dat moment alleen maar verliezers oplevert. Ik neem over en laat

beide apart van elkaar tot rust komen om de situatie later te bespreken en op te lossen.

Ik herkende mij erg in mijn collega, ik zou precies hetzelfde kunnen reageren. Niet professioneel

maar wel menselijk.

Marc van Rooden

Bijeenkomst 5

Titel:

Tienermoeder!!

Leervraag:

Hoe ga ik om met de reacties en vragen rond tienerzwangerschap

Casus:

Van de week kwam bij mij de volgende, zeer korte mail binnen.

Melanie moet af en toe verzuimen. Zij is in verwachting en heeft besloten het kindje te houden. De reden van haar verzuim is nu duidelijk. De klas weet het ook. Ik denk dat het goed is om hiervan op de hoogte te zijn.

Melanie is een leerling in een van mijn klassen en is 15 jaar.

De situatie:

De bovenstaande mail kwam bij mij op donderdag binnen en is op deze dag ook besproken met de

klas. Dit gebeurde in het laatste lesuur van de dag. De volgende dag hadden ze les van mij, een

praktijkles van vier uur. De les stond in zijn geheel in het teken van de zwangerschap van Melanie.

Hiermee bedoel ik dat de les wel van start ging en redelijk verliep maar ik voelde de druk en onrust

onder de leerlingen. Onrustig, druk, ongeconcentreerd zijn dan ook een paar die voor deze les van

toepassing waren.

Melanie voelde dat uiteraard ook en voelde zich zeer ongemakkelijk, niet veilig. Dit werd dusdanig

dat ze niet langer in de les kon blijven. Hierna ben ik met de rest van de groep in gesprek gegaan.

De vragen die uit de groep komen zijn zeer divers. Maar een vraag/gevoel speelt eigenlijk wel het

meest bij hun. Bij de gedachten dat ze straks met een hele dikke buik in de klas rond loopt voelen

de meeste zich bij voorbaat al niet op hun gemak (onveilig dus).En weten niet hoe ze hier mee om

moeten gaan.

Ik kon het onveilige gevoel voor nu wel even wegnemen bij de jongens en meiden maar voelde

gelijke tijd dat mijn opmerkingen en antwoorden niet afdoende waren. Ik ben dan ook hard op

zoek naar de juiste antwoorden op hun vragen in deze situatie.

Marc van Rooden

Bijeenkomst 6 Titel:

Grip

Leervraag:

Wat doe ik anders omdat ik het gevoel heb de grip te verliezen op mijn mentorgroep

Casus:

Bij ons op school is het de gewoonte om in de bovenbouw een klas twee jaar te behouden als

mentor zijnde. Een goede zet, de band die je in het derde leerjaar met de leerlingen opbouwt

worden mee genomen naar het examen jaar. De leerlingen hoeven niet meer aan hun mentor te

wennen en andersom.

Zo ook vorig jaar. Ik kreeg een KB groep toegewezen van 16 leerlingen. Ik probeer altijd een

rustige en geduldige mentor te zijn. Ik vind namelijk dat je als mentor zijnde een goede relatie

moet proberen op te bouwen met je leerlingen, ik wil graag hun steunpunt zijn in hun loopbaan

op school. Het beschadigen van deze band zou ik vervelend vinden. Niet dat ik makkelijk ben en

alles toelaat….. In tegendeel: het is bij mij duidelijk en wellicht soms wat rechtlijnig. Maar daar in

tegen weten ze wel waar ze bij mij aan toe zijn.

Dit heeft alle jaren goed gewerkt, hier en daar wel eens een terugslag, maar deze waren niet

onoverkomelijk. Dit jaar echter loopt het allemaal wat minder soepel. Mijn groep zit nu in het

examen jaar en moet nu resultaten gaan neer zetten. Hier zijn ze zich echter niet van bewust. Ze

maken er een bende van. Geen nieuwe situatie voor mij. Dat gebeurt eigenlijk altijd. Het is dan aan

mij om in te grijpen en ze proberen bewust te maken hun eigen belangen, namelijk het behalen

van hun diploma. Normaal is na deze ingreep de boodschap over gekomen.

Maar helaas…………..nu niet. De resultaten worden alleen maar minder en hun gedrag binnen de

school en bij andere docenten is ver beneden alle pijl. Elke actie die ik hierop onderneem werkt

niet tot nauwelijks of tijdelijk. Wat doe ik anders/verkeerd waardoor ik niet binnen kom bij mijn

jongens. Hoe harder ik me best doe hoe slechter het gaat, en wanneer het slechter gaat moet ik er

weer harder aan trekken…….een lekker cirkeltje!!!

Ik heb het daarom ook anders gedaan. Ik heb de veilige omgeving overboord gegooid. Excuus die

ze aandroegen waardoor ze slechte cijfers haalden of slecht gedrag ten toneel spreiden heb ik bot

terug gekaatst. Het is jullie probleem, ga eerst maar eens bij jezelf te raden, alle excuses ben ik meer

dan zat. Ik voel aan dat de klas zich erg door mij in de steek gelaten voelt. Maar goed….ze zijn dan

ook gewent dat ik alles voor ze opvang en oplos. Maar het gevoel wat het bij mij geeft gaat

compleet tegen alles in wat ik eigenlijk wil. Ik wil een aardige en begrijpende mentor voor ze zijn.

Marc van Rooden

Bijeenkomst 7

Titel:

Oud gediende

Casus:

Deze keer wilde ik het graag hebben over het team waarbinnen ik functioneer. Binnen dit team

hebben wij een collega welke bezig is met het volbrengen van zijn laatste jaren voordat hij met

pensioen gaat. De collega in kwestie heeft in de afgelopen jaren zichzelf vele vrijheden verworven

zonder daarbij weerstand op zijn pad te krijgen. Iedereen schikte zich of haalde de schouders op, hij

is niet wijzer. Zijn aanwezigheid binnen het team had ook geen remmende uitwerking op de

vooruitgang/ veranderingen die er plaats vonden. We vormde met elkaar een trein waarbinnen hij

een plaats had en meereisde op de successen van andere.

De laatste ander half, twee jaar gaat dit echter niet meer op. Wij zijn als school zijnde aangewezen

als pilot school voor het aankomende kern en keuze programma. Alle veranderingen zal ik jullie

besparen, wel is het zo dat deze veranderingen zich in een rap tempo ontwikkelen en ook

doorgevoerd worden. Oftewel de eerder genoemde trien is de talis geworden, alleen is onze collega

vergeten in te stappen. Hij kan het eenvoudig weg niet meer bijhouden. Hij merkt dit uiteraard

ook en uit zich doormiddel van zoveel mogelijk remmende maatregelingen te nemen en zich te

storen aan de meest kleine en onbenullige dingen, zijn verworven vrijheden komen voor zijn

gevoel in gevaar. Tot voor kort had ik daar niet zoveel last van, tot afgelopen vrijdag.

We kregen bezoek van 45 collega’s van omliggende scholen, inclusief directie. Deze kwamen bij

ons workshops volgen op de afdeling. Na de lessen moest dit uiteraard klaargezet worden, je wilt

toch goed voor de dag komen. Onze directie had dit ook aan ons gevraagd, in onze ogen niet

meer dan logisch en dit is ook geen probleem wanneer dit met elkaar gebeurt. Echter kwam de

collega in kwestie vijf minuten voordat de gasten kwamen aandraven en begon gelijk met het

geven van commentaar enz.enz…… Ik greep deze gelegenheid aan om mij ongenoegen te uiten

over de gang van zaken en merkte aan mezelf dat ik eigenlijk te laat was met het uiten van mijn

ongenoegen. Ik had te lang zegels geplakt, mijn verzamelboekje was vol…………..avonds vroeg ik

mijzelf dan ook af waarom ik niet eerder over de brug was gekomen. Angst voor de reactie? Er een

hekel aan hebben om mensen te kwetsen? Tijdgebrek? En zo kan ik nog wel ff doorgaan, maar de

ham vraag blijft, waarom zeg ik niet gelijk wat ik van een situatie vind?

Marc van Rooden

Reflectieverslagen bijeenkomsten:

Supervisie: Bijeenkomst 2 Datum: 01-10-2013 Aanwezig: Eugenie, Ilja, Jos, Benjamin, Marc Afwezig:

E-mailadressen:

[email protected] Supervisor [email protected] Docent Nederlands [email protected] Docent Consumptieve Technieken [email protected] Docent Wiskunde [email protected] / [email protected] Docent Gastronomie

De bijeenkomst begon, voor mij, met een valse start. Door verkeersdrukte kwam ik samen

met Benjamin veel te laat. Ik voelde mij hierbij zeer ongemakkelijk.

De bijeenkomst was, terecht, al begonnen. Ik probeerde mij zo snel en onopvallend in het

gesprek te mengen. De ingebrachte casus van Ilja werd uitvoerig besproken. Het onderwerp

“effectiviteit” gekoppeld aan huiswerkafspraken. Met namen de keuze wanneer geef ik

huiswerk en wanneer en hoe controleer ik dat. En heeft de manier van het overbrengen

van de lesstof nog invloed op het effectief maken van het huiswerk.

Wegens de ervarenheid van allen aanwezig gingen we vooral opzoek naar antwoorden bij

onszelf. Iets wat een docent ook altijd moet doen. Hierdoor (ik spreek voor mijzelf) ga je

al gauw in de modus; aandragen van oplossingen. Iets wat tijdens supervisie absoluut niet

moet. Het stellen van open vragen blijft voor mij een lastige vaardigheid. Het aandragen

van oplossingen zit nou eenmaal in mijn bloed (bij elke docent denk ik). Ik hoop mij

sterk te verbeteren op dit punt tijdens deze bijeenkomsten.

Tevens merk ik dat de tijd die we hebben om met elkaar aan de korte kant is. Ik hoop dan

ook dat door een goede strakke tijdbewaking iedereen aan bod komt om zichzelf op het

supervisie gebied goed te kunnen ontwikkelen

Marc van Rooden


E-mailadressen:


Deze bijeenkomst was voor mij heel leerzaam. Mijn casus werd uitvoerig besproken. Alle aanwezig

waren zeer goed in staat open vragen te stellen en zodoende mij te dwingen tot antwoorden. Al

doende het gesprek kwam er naar voren dat ik de antwoorden op mijn casus eigenlijk al wist, en in

zekere zin ook al gegeven had. Wel voelde ik mij op sommige momenten niet helemaal prettig,

dit mede omdat er soms wat overhaaste conclusies getrokken werden. Er werd mij verweten niet

eerlijk te zijn. Ik voelde mij aangevallen, onprettig. Dit komt voort uit het feit dat we elkaar niet

goed kennen. Dit is enerzijds het grootte voordeel van goede supervisie en anderzijds een nadeel

omdat je elkaar (onbedoeld)soms onjuist beoordeeld.

De leervraag in de casus moet ik voorstaan anders formuleren. Ik moet hem naar mezelf tot

trekken. Ik stelde de leervraag in het algemeen en niet zozeer gekoppeld aan mij eigen leerproces.

Ik heb dan ook in mijn nieuwe casus geprobeerd de leervraag beter te formuleren.

Ook heb ik de casus van Benjamin al zeer leerzaam ervaren, misschien nog wel meer als mijn eigen

casus. Het ingebrachte probleem was voor mij zeer herkenbaar. Ook ik voel mij super

verantwoordelijk voor het slagen van een project bij mij op school. Ook ik loop tegen dezelfde

drempels aan dan Benjamin, je wilt de leerlingen loslaten en op deze manier de zelfredzaamheid

verhogen maar je wilt ook dat je eigen project slaagt ten opzichten van collega’s, maar ook zeker

tegenover jezelf. Ik voelde dan ook zeer mee met Benjamin en heb deze casus dan ook goed

kunnen gebruiken op mijn eigen functioneren binnen mijn school.

Marc van Rooden


E-mailadressen:


Wat mij vooral opvalt, is de vorming van de groep. Er is in de afgelopen weken een dusdanig

veilige omgeving gegenereerd dat we elkaar beter aan durven te spreken en zo een ingebrachte

casus beter kunnen behandelen.

Dit deze bijeenkomst kwam dit overduidelijk naar boven. De casus van Eugenie werd uitvoerig

besproken. Na wat informele conversatie rolden we rustig in deze casus. De ogenschijnlijk

eenvoudige casus bleek toch een wat dieper liggend probleem te hebben.

Jos is meester in het doorvragen, en stellen van open vragen waardoor het ontdekken en

uitspreken van de oplossong uiteindelijk naar boven komt. Zo ook bij Eugenie, in eerst instantie

dacht ik, we moeten nu stoppen want ze voelt zich niet op haar gemak. Maar Eugenie bleef zelf

ook praten over het onderwerp, we kwamen duidelijk steeds dichter bij de kern.

Het moment waarop Eugenie brak vond ik in eerste instantie vervelend. Ik heb er een hekel aan als

mensen verdriet hebben. Maar nadat de gemoederen wat bekoeld waren werd mij duidelijk dat ze

het prettig vond het “probleem “onder woorden te kunnen brengen.

Achteraf kan ik dus zeggen dat dit, voor mij, de mooiste sessie was. Een aaneenschakeling van

leermomenten, bewerkstelligt door een hele mooie bevraging-techniek. Ik hoop deze vaardigheid

tijdens het verloop van deze sessies beter te ontwikkelen.

Marc van Rooden


E-mailadressen:


Deze bijeenkomst was voor mij wat onsamenhangend. Ik ben een mens die behoefte heeft aan

structuur. Deze miste ik tijdens deze bijeenkomst. Het gesprek wat we voerden was niet gestoeld

op een ingebrachte casus. Hierdoor vond ik de sessie wat rommelig verlopen. Ik kan mezelf dan

ook lastig zetten tot volledige concentratie. Het inlezen van de ingebrachte stukken bied mij de

handvatten die ik nodig heb een goede supervisie sessie te generen.

Ilja was mij dan ook voor met het aangeven. Ook hij vroeg zich af wat het nut was van al deze

ingezonden stukken als we ze toch niet bespreken. Mede omdat het omschrijven/bedenken van

een casus niet tot een van de makkelijkste dingen is. Ook ik heb moeite met het bedenken van een

casus. Wanneer hier dan tijdens de sessies aan voorbij wordt gegaan ervaar ook ik dat niet als

plezierig. Ik verliet dan ook enigszins teleurgesteld en gefrustreerd deze sessie.

Na een aantal dagen heb ik nog eens rustig terug gekeken op de sessie. Het positieve van de sessie

kwam nu toch snel naar boven. Ik ben niet de enige die moeite heeft om elke keer weer een nieuw

casus in te brengen. Ook is mij, mede door Ilja, duidelijk geworden hoe de casussen beter

omschreven kunnen worden. Het meer kijken naar eigen handelen en daar wat dieper over

nadenken heeft mij geholpen om de casus van de komende sessie te schrijven. Ik denk dan ook

hierin een stap voorwaarts te hebben gemaakt.

Marc van Rooden


E-mailadressen:


Deze bijeenkomst was voor mij een beetje ongrijpbaar. Dit had te maken met mijn eigen

verwachtingspatroon. Na het inleveren van onze tussentijdse evaluatie had ik verwacht het over

onze ingeleverde stukken te hebben. Ik was nieuwsgierig naar de visie omtrent onze vorderingen

door onze supervisor. Dit bleek echter anders te lopen dan door mij verwacht…..

Ilja kwam iets later binnen, hij gaf heel eerlijk toe geen zin te hebben mem kon zich lastig

motiveren naar de HVA te komen. Een hele eerlijke en open uitspraak. Dit gaf Jos de aanleiding

hier uitgebreid op in te gaan. Er volgde een langdradig en moeizaam gesprek zonder enige

vorderingen. Met aan de ene kant vier mensen die probeerde Ilja te benaderen en aan de andere

kant een ongrijpbare Ilja, (Benjamin omschreef het als een bal in een flipperkast).

Onze inzet en toenaderingspogingen namen iets meer tijd in beslag dan gepland waardoor de

feedback door Jos op onze tussen evaluatie in het water liep. Echter heb ik achteraf van Jos

feedback gekregen.

Marc:

Je hebt de zaakjes op orde en al vrijwel klaar voor de eindevaluatie. Het totaaldocument ziet er

goed uit en het wordt een werk, waarin je eventueel nog eens in terug kan bladeren. Je schrijft op

een mooie en open manier over het proces dat je hebt doorlopen in de supervisie. De struggle

tussen aanpakken en open vragen stellen om verder door te dringen bij de ander is duidelijk en

naar mijn idee heb je steeds meer ook de vaardigheid te pakken en gebruikt deze ook. Daarnaast

blijven gewoon aanpakken en oplossen natuurlijk ook zeer waardevolle competenties. Mooi te

zien en horen hoe je de vragen aan het formuleren bent en door kan vragen.

Je ziet er ook voordelen in, vandaar dat je ook de minor volgt. Het coachen, loslaten, afstand

nemen zijn voor jou niet je eerste natuur. Te kijken naar wat dat met je doet en hoe je in zo'n

situatie groeit is een mooi leerdoel.

Dus vragen als: "wat houdt je tegen om afstand te nemen, waar ben je bang voor en is dit reëel of

een aanname?" kunnen we meenemen in de komende keren. Je ziet het als een proces, dat is het

ook.

Met vriendelijke groet,

Jos Verhoef

Supervisor

[email protected]

Ik ga met deze feedback aan de slag

Marc van Rooden

mailto:[email protected]


E-mailadressen:


De bijeenkomst was, in mij beleving, een hele mooie. Na het uitwisselen van wat ervaringen

kwamen we terecht bij Eugenie. Na haar omschrijving van “het probleem” gingen we met elkaar

een andere kant op als welke ik in eerste instantie in gedachten had. Heel even was ik in twee strijd,

zal ik onderbreken of laat ik het doorgaan zoals het nu loopt.

In het kader van het leerproces (fouten maken mag immers) besloot ik mijn gedachte uit te

spreken richting die groep. Dit bleek de aanleiding te zijn voor een mooie sessie. Het koppelen van

de aangeleerde theorieën en vaardigheden van de minor (docent als coach), aan deze door Eugenie

geschetste situatie pakte erg mooi uit. De blokkade kwam aan de oppervlakte en werd

bespreekbaar.

Een gevoel van euforie bekroop mij, echter wel met een donker randje eraan. Het moment dat

Eugenie “brak” heb ik als zeer onplezierig ervaren. Ik vind het vervelend om te zien dat mensen

verdriet hebben. Gelukkig werd dit gevoel niet bekrachtigd door Eugenie, ze gaf aan dankbaar te

zijn dat het onderwerp nu bespreekbaar werd voor haar.

Een geslaagde sessie dus!!!

Marc van Rooden

Eindverslag supervisie - Weebly · maken. Ik kijk dan ook uit naar het vervolg van deze sessie. Wel...

Documents

Transcript of Eindverslag supervisie - Weebly · maken. Ik kijk dan ook uit naar het vervolg van deze sessie. Wel...