Eindpresentatie masterclass StorytellingTIJDENS DE MASTERCLASS DIE WIJ AFGELOPEN JAAR HEBBEN GEDAAN BIJ FOTOGRAAF THEO DERK-SEN HEBBEN WIJ GEWERKT AAN INDIVIDUELE PROJECTEN, WAARVAN WIJ EEN DEEL VAN HET RESUL-TAAT WILLEN TONEN AAN BELANGSTELLENDEN. WIJ NODIGEN U HIERVOOR UIT OP ZATERDAG 6 EN ZON-DAG 7 OKTOBER, VAN 11 TOT 16 UUR, IN DE ST. TEUNISKAPEL AAN DE ALTWEERTERKAPELSTRAAT IN WEERT.

Enkele jaren geleden zag ik een documentaire over de veel te jong overleden fotografe Francesca Woodman. Zij figu-reert zelf op bijna alle foto’s, die ze gemaakt heeft. Uit die documentaire begreep ik dat dat niet uit ijdelheid was of om zelfportretten te maken, maar uit praktische overwegingen: jezelf heb je immers altijd bij de hand! Dat bracht mij op het idee om zelf óók mijn lichaam als object te gebruiken.

Ik ben gaan experimenteren met het fotograferen van (delen van) mezelf via een spiegel, die op een schildersezel stond. Ik koos expres voor slechte lichtomstandigheden om een schil-derachtig effect te verkrijgen. Dat leverde vaak imperfecte beelden op, in schemerachtige kleuren.

In een later stadium ben ik in diverse foto’s gaan tekenen met de bedoeling om het beeld een extra lading te geven, die ik met uitsluitend fotograferen niet wist te realiseren.

Uiteindelijk heb ik losse foto’s samengevoegd tot meer poëti-sche beelden. In tegenstelling tot de afzonderlijke foto’s zijn deze wél als een soort zelfportret te beschouwen: ze vertellen een persoonlijk verhaal van eenzaamheid en verlangen naar heelheid.

Heleen Kunneman

Christine Jansen heeft gewerkt aan een bijzonder beeldverslag over de Maas. De Maas is ons drukke land een rustige levens-ader die plezier en vermaak brengt in een schitterende natuur-lijke setting. Waarderen wij deze natuurlijke schoonheid wel voldoende? Zijn wij wel zuinig genoeg op ons omgeving en onze aarde? Het boek geeft een kritische inkijk in hoe de mens omgaat met een natuurlijk ecosysteem als de Maas. Laat je verrassen, verwonderen en inspireren... om het vanaf nu beter te doen.

Een verhaal vertellen zonder tekst is nog niet zo gemakkelijk. De verleiding is groot om er toch woorden aan te geven. Maar dat doe ik niet.

Kijk zelf maar!

Gerty Louppen (1958)Kunstschilder, vormgever, communicatieadviseur visuele communicatie.

De meest basale vorm van (voort)bewegen is wandelen: de mens is gebouwd om te lopen.

Georganiseerd wandelen is ook heel leuk, heb ik in de praktijk ontdekt. Vertrekken en aankomen doe je vanuit cafés, sportkantines, gemeenschapshuizen: alles gerund door vrijwilligers, in grote betrokkenheid en aangename sfeer. Dit heb ik getracht in beelden te vangen.

Paul Ronteltap

Onderwerp van mijn beeldverhaal is David. Hij is 22 jaar en heeft een fascinatie voor mode en accessoires met een voorliefde voor vintage, kwaliteitsmerken en natuurlijke materialen. Hij heeft een vorm van autisme. Aan de ene kant is hij ge-sloten en op zichzelf, aan de andere kant trekt hij door zijn eigenzinnige en kleurrijke kledingstijl overal de aandacht en heeft daar geen enkele moeite mee. Die tegenstelling tussen innerlijk en uiterlijk intrigeerde me.We begonnen met een serie modefoto’s waarvoor hij zelf de outfits uitzocht. Als we bezig waren, poseerde hij als een model en had daar duidelijk plezier in. Maar als het minder goed met hem ging, liet hij dat ook zien en had er geen bezwaar tegen dat ik dat fotografeerde. Hij leek het zelfs fijn te vinden, het voldeed kennelijk aan het universe-le verlangen om gezien te worden. Het was duidelijk dat die foto’s ook in de serie thuis hoor-den. Zo is een beeldverhaal ontstaan, dat wil laten zien hoe Davids leven met PDD-NOS eruit ziet en hoe hij dat ervaart.

Gerty Verschueren

Grenzen van Weert

Na het opnieuw fotograferen van de 54 kaarten ben ik wat verder gegaan en heb de grens van de gemeente Weert opgezocht. Van elke straat, weg of pad (karrespoor), die vanuit Weert naar elders gaat heb ik de plaats bezocht, waar deze de (gemeente)grens kruiste. En passant maakte ik een foto van de naambordjes. Ook spoor- en waterwe-gen kwamen aan de beurt en fiets- en wandelroutes.

Om de juiste plek van de kruising te bepalen gebruikte ik een kaart van de app ViewRanger. De gemeentegrens wordt met een onderbroken geel-zwarte lijn aangegeven. De provincie- en landsgrenzen anders, dus opletten! Want een heel stuk in het zuiden is de gemeentegrens ook land-grens en oostelijk ook de grens van de provincie.

Hier en daar heb ik wat foto’s gemaakt van verrassende situaties. Helaas gebeurde er op de meeste tochten weinig, waardoor mijn gedachten afdwaalden. Dan kwamen er nieuwe ideeën en ging ik gauw naar huis om e.e.a. uit te werken.

De vormgegeven ideeën zijn, samen met wat foto’s, mijn getuigenissen van een ontdekkingtocht langs de grens van Weert. Doch tevens van het geploeter langs m’n eigen grenzen.

Rein Reuter

Weert, 3 sept 2018