Een goede man is gezond en weg van huis
1
40 PSYCHOPRAKTIJK | jaargang 4 | nummer 2 • april 2012 Onze Correspondent V erhalen over Japanners die met een stripfiguur willen trouwen, een synchroon-loop rage, vreemde spelshows en nutteloze, maar amusante, gadgets doen het altijd goed in de buitenlandse media. Na een recent bevolkingsonderzoek kopten buitenlandse kranten over ‘Japanners als uitstervend ras’. Over hedendaagse relaties wordt het nodige geschreven de laatste jaren, onder andere in het boek ‘Mental health challenges facing contemporary Japanse society’, met de dramatische ondertitel ‘The lonely people’ (door Yuko Kawanishi, 2009). Als je de pakkende titels leest zou je bijna denken dat het kommer en kwel is in de relationele sfeer in Japan en dat dit vast geen positief effect zal hebben op de fertiliteitcijfers. Naar Westerse maatstaven wordt er weinig geknuffeld in het openbaar en als stelletjes elkaar ontmoeten gaat dat meestal gepaard met buiginkjes en lachen in plaats van een kus. Maar toch, ook hier gaan jongeren tegen de mores in en staan hand en hand of innig verstrengeld in de metro. Volgens de laatste statistieken zouden de intieme relaties en het seksleven van de Japanner wat pover afsteken bij de Nederlandse situatie: Er is een blijkbaar verontrustende toename in vrijgezellen en van de vrijgezellen die eind dertig zijn heeft een kwart nooit seks gehad. Nog opmerkelijker is dat bijna de helft van de jongere vrijgezellen nooit een vriendschappelijke relatie heeft gehad met het andere geslacht. Ik vraag me af of de neiging van de mannen om te verpozen in de virtuele wereld, of imaginaire wereld van manga daar een oorzaak of gevolg van is. En hetzelfde geldt voor de dames die zich onderdompelen in een ‘schattigheidcultuur’ van rushes, roze hebbedingetjes en aangeklede en gekapte schoothondjes die een substituut lijken voor hechte relaties. Niet echt schokkend zijn statistieken die tonen dat bijna de helft van de vrouwen pas trouwt na het 25e jaar. Maar wel een opmerkelijk gegeven in een cultuur die een vrouw die ongetrouwd het 24e jaar passeert als een ‘Kerstmistaartje’* beschouwt. Voor veel Japanse vrouwen blijft het een psycholo- gische drempel, al is die door de realiteit ingehaald. De meeste kinderen in Japan worden geboren uit een huwelijk en ongetrouwd samenwonen met kinderen is (nog) niet hip. Als men gezinnen oppervlakkig observeert in publieke ruim- tes zie je weinig anders dan in het Westen, maar de psycho- logische en sociologische literatuur beschrijft iets anders: Het huwelijk draait om respect en het opvoeden van de kinderen en de relatie tussen de echtelieden zou geheel in dienst daar- van staan. Over houden van wordt niet of zelden gesproken, ook al is trouwen uit liefde tegenwoordig de regel. Als het uit de hand loopt dan diagnosticeren onze Japanse collega psychologen ‘syndromen’ zoals ‘het echtgenoot-aanwezig- heid-stress-syndroom’ of het ‘naar-huis-gaan-weigering-syn- droom’… Ten slotte, de statistieken tonen aan dat de frequen- tie van seks in het Japanse huwelijk een mondiaal dieptepunt vormt en seksloze huwelijken komen vaak voor. Volgens de geraadpleegde literatuur menen sociaalhistorici dat het Japanse kerngezin een door het westen opgelegd feno- meen is en de geest van ie nog in het hedendaagse Japan zou na-ijlen. Het ie huishouden was ten tijde van de samoerai ge- baseerd op het sluiten van huwelijken die de macht in handen van de machtige families hielden. Een verstandshuwelijk dus, waarbij de man er naast zijn vrouw nog wat concubines op kon nahouden. Ik moet bekennen dat ik die verwijzingen naar de samoerai-klasse altijd met een grote korrel zout neem. In feite waren de samoerai maar een hele kleine groep. En laten we eerlijk zijn, het is ook al heel erg lang geleden... Voor deze gelegenheid raadpleegde ik dus maar eens even wat Japanse vriendinnen. Tot mijn grote verbazing gaf mijn n=4 studie een consistente uitkomst. Hun (onafhankelijke) antwoord: ‘een goede man is gezond en weg van huis’. Dat had ik niet ver- wacht van hoogopgeleide, getrouwde vrouwen met een eigen leven! Tja, zo’n attitude zal vast geen positief effect hebben op de fertiliteitcijfers. Mariëlle Gorissen-van Eenige * Het Kerstmistaartje is een gebakje van cake en aardbeien dat op Kerst- avond wordt gegeten. Het heeft de 24e december als uiterste houdbaar- heidsdatum. Een goede man is gezond en weg van huis Dr. M. Gorissen-van Eenige werkt als klinisch neuropsychologe bij TELL Counseling/ TELL Children & Families en Temple University Japan, Tokyo ([email protected]).
Transcript of Een goede man is gezond en weg van huis
40 psychopraktijk | jaargang 4 | nummer 2 • april 2012
Onze Correspondent
V erhalen over Japanners die met een stripfiguur
willen trouwen, een synchroon-loop rage, vreemde
spelshows en nutteloze, maar amusante, gadgets
doen het altijd goed in de buitenlandse media. Na
een recent bevolkingsonderzoek kopten buitenlandse kranten
over ‘Japanners als uitstervend ras’. Over hedendaagse relaties
wordt het nodige geschreven de laatste jaren, onder andere
in het boek ‘Mental health challenges facing contemporary
Japanse society’, met de dramatische ondertitel ‘The lonely
people’ (door Yuko Kawanishi, 2009). Als je de pakkende titels
leest zou je bijna denken dat het kommer en kwel is in de
relationele sfeer in Japan en dat dit vast geen positief effect
zal hebben op de fertiliteitcijfers.
Naar Westerse maatstaven wordt er weinig geknuffeld in het
openbaar en als stelletjes elkaar ontmoeten gaat dat meestal
gepaard met buiginkjes en lachen in plaats van een kus. Maar
toch, ook hier gaan jongeren tegen de mores in en staan hand
en hand of innig verstrengeld in de metro. Volgens de laatste
statistieken zouden de intieme relaties en het seksleven van
de Japanner wat pover afsteken bij de Nederlandse situatie:
Er is een blijkbaar verontrustende toename in vrijgezellen en
van de vrijgezellen die eind dertig zijn heeft een kwart nooit
seks gehad. Nog opmerkelijker is dat bijna de helft van de
jongere vrijgezellen nooit een vriendschappelijke relatie heeft
gehad met het andere geslacht. Ik vraag me af of de neiging
van de mannen om te verpozen in de virtuele wereld, of
imaginaire wereld van manga daar een oorzaak of gevolg van
is. En hetzelfde geldt voor de dames die zich onderdompelen
in een ‘schattigheidcultuur’ van rushes, roze hebbedingetjes
en aangeklede en gekapte schoothondjes die een substituut
lijken voor hechte relaties.
Niet echt schokkend zijn statistieken die tonen dat bijna de
helft van de vrouwen pas trouwt na het 25e jaar. Maar wel
een opmerkelijk gegeven in een cultuur die een vrouw die
ongetrouwd het 24e jaar passeert als een ‘Kerstmistaartje’*
beschouwt. Voor veel Japanse vrouwen blijft het een psycholo-
gische drempel, al is die door de realiteit ingehaald.
De meeste kinderen in Japan worden geboren uit een huwelijk
en ongetrouwd samenwonen met kinderen is (nog) niet hip.
Als men gezinnen oppervlakkig observeert in publieke ruim-
tes zie je weinig anders dan in het Westen, maar de psycho-
logische en sociologische literatuur beschrijft iets anders: Het
huwelijk draait om respect en het opvoeden van de kinderen
en de relatie tussen de echtelieden zou geheel in dienst daar-
van staan. Over houden van wordt niet of zelden gesproken,
ook al is trouwen uit liefde tegenwoordig de regel. Als het
uit de hand loopt dan diagnosticeren onze Japanse collega
psychologen ‘syndromen’ zoals ‘het echtgenoot-aanwezig-
heid-stress-syndroom’ of het ‘naar-huis-gaan-weigering-syn-
droom’… Ten slotte, de statistieken tonen aan dat de frequen-
tie van seks in het Japanse huwelijk een mondiaal dieptepunt
vormt en seksloze huwelijken komen vaak voor.
Volgens de geraadpleegde literatuur menen sociaalhistorici
dat het Japanse kerngezin een door het westen opgelegd feno-
meen is en de geest van ie nog in het hedendaagse Japan zou
na-ijlen. Het ie huishouden was ten tijde van de samoerai ge-
baseerd op het sluiten van huwelijken die de macht in handen
van de machtige families hielden. Een verstandshuwelijk dus,
waarbij de man er naast zijn vrouw nog wat concubines op
kon nahouden. Ik moet bekennen dat ik die verwijzingen naar
de samoerai-klasse altijd met een grote korrel zout neem. In
feite waren de samoerai maar een hele kleine groep. En laten
we eerlijk zijn, het is ook al heel erg lang geleden... Voor deze
gelegenheid raadpleegde ik dus maar eens even wat Japanse
vriendinnen. Tot mijn grote verbazing gaf mijn n=4 studie een
consistente uitkomst. Hun (onafhankelijke) antwoord: ‘een
goede man is gezond en weg van huis’. Dat had ik niet ver-
wacht van hoogopgeleide, getrouwde vrouwen met een eigen
leven! Tja, zo’n attitude zal vast geen positief effect hebben op
de fertiliteitcijfers.
Mariëlle�Gorissen-van�Eenige
* Het Kerstmistaartje is een gebakje van cake en aardbeien dat op Kerst-avond wordt gegeten. Het heeft de 24e december als uiterste houdbaar-heidsdatum.
Een goede man is gezond en weg van huis
Dr.�M.�Gorissen-van�Eenige�werkt�als�klinisch�neuropsychologe�bij�
TELL�Counseling/�TELL�Children�&�Families�en�Temple�University�
Japan,�Tokyo�([email protected]).
