MICHELACTEUR VERLIEST DE WOORDEN

EEN FILM VANIRMA WIJSMAN EN PATRICK MINKSMET MICHEL VAN DOUSSELAERENAAR EEN IDEE VAN IRMA WIJSMAN

foto

om

sla

g M

arg

ot V

os

/ B

as

Bijv

an

k fo

to’s

bin

ne

nw

erk

Lin

elle

De

un

k g

rafis

ch

on

twe

rp S

aiid

& S

ma

le

deze film is mede mogelijk gemaakt door:

M

met medewerking van Dirk van Dijck, Marelien Geus, Theu Boermans,

Els Dottermans, Hans Herbots, Ola Mafalaani, Thomas De Cock, Lara van

Dousselaere, Eddie Connor, Piëtro en Rodney Doorjé, Barry Jurjus, Ad

Klinkenberg, Francien Knorringa, Carla van Laer, Margot Vos, Antoinette Keulen

en prof. dr. Philip Scheltens

tekst monoloog Erik-Ward Geerlings spelcoach monoloog Dirk van Dijck

camera Jaap Veldhoen, Patrick Minks geluid Susanne Helmer, Simone Galavazi,

Kees de Groot, Mike van der Sluijs montage Patrick Minks muziek en sounddesign

Harry de Wit geluidsnabewerking/mixage Fokke van Saane kleurcorrectie Marco

de Stefanis publiciteit Bureau tamtam regie & producenten Irma Wijsman en Patrick

Minks, © 2017 De Zaak Wijsman / Timecut Films

met dank aan Mirjam Beerman, Linelle Deunk, Gino Kerkhoffs, Kamiel de Meester,

Sanne Peper, Eveline Schot, Maarten Vandeursen, Vlaams Cultuurhuis de

Brakke Grond, Koninklijk Theater Carré, Dojo Doorjé, Noord Nederlands Toneel,

Toneelhuis Antwerpen, VUmc Alzheimercentrum, Bijzondere Collecties UvA,

Café-restaurant De Punt, Afusion.

meer informatie www.micheldefilm.nl / info@micheldefilm.nl

www.facebook.com/micheldefilm

Michel van Dousselaere (Gent, 1948) is acteur. In 2014

is bij hem een zeldzame vorm van progressieve afasie

ontdekt, een hersenaandoening die het spraakcentrum

aantast. In de documentaire MICHEL, acteur verliest

de woorden is te zien hoe hij omgaat met het verlies

van zijn woorden en daarmee van het vak dat hij al zo

lang uitoefent. Samen met zijn vrouw Irma Wijsman

zoekt hij naar nieuwe manieren om zich uit te drukken,

om scherp te blijven en om op indrukwekkende wijze

afscheid te nemen van zijn leven als acteur. Van zijn

afscheidsrol in de voorstelling Borgen tot de medische

consulten bij het Alzheimercentrum; van de boks- en

drumlessen tot de reacties van vrienden en collega’s

die zich proberen te verplaatsen in een situatie waarin

de woorden nog wel in je hoofd zitten terwijl je ze niet

meer kunt uitspreken. Door mee te kijken naar de

gebeurtenissen in de eerste jaren na de diagnose wordt

zichtbaar hoe taal onze identiteit bepaalt en wat het

betekent om jezelf te moeten hervinden. Tegelijkertijd

laat de film twee krachtige mensen zien die met liefde,

verdriet en humor de regie nemen over een dramatische

wending in hun leven.