G

E H E

IM

GE

H E I M

G E H E I M

G

E H E

IM

GE

H E I M

G E H E I M

12345678910111213141516171819202122232425262728293031323334

123456789

10111213141516171819202122232425262728293031323334

Het geheim van de groene schat

12345678910111213141516171819202122232425262728293031323334

pssst!Weet jij een spannend geheim?Win een boek met jouw naam erop!www.hetgeheimvan.nl

123456789

10111213141516171819202122232425262728293031323334

Marly van Otterloo

Het geheim van degroene schat

Tekeningen ivan en ilia

leopold / amsterdam

12345678910111213141516171819202122232425262728293031323334

AVI E5/M6

Eerste druk 2015

© 2015 tekst: Marly van Otterloo

Omslagillustratie: Saskia Halfmouw

Illustraties binnenwerk: ivan en ilia

Vormgeving omslag, logo en schutbladen: Rob Galema

Uitgeverij Leopold, Amsterdam / www.leopold.nl

isbn 978 90 258 6882 6 / nur 282

Uitgeverij Leopold drukt haar boeken op papier met het fsc®-keurmerk.

Zo helpen we waardevolle oerbossen te behouden.

6

123456789

10111213141516171819202122232425262728293031323334

Inhoud

Beet 7Zandhappen 12Eén krokodil + één vriendschapsverzoek 18€ 20 – € 20 = … 24Oma Hollywood 30Welkom! 36Bloemen van de koning 41Gevraagd: papiersnijder (65+) 46Tsunami op Texel 52Hekserij 58Vliegend tapijt 63Luie zondag 69Watergordijn 75Maneschijn 81Een luchtje, maar dan anders 87Groen, groener, groenst 93

Het geheim van Marly van Otterloo 98

12345678910111213141516171819202122232425262728293031323334

7

123456789

10111213141516171819202122232425262728293031323334

Beet

Jur legt zijn schop op het zand. Hij kijkt nog eens naar de grond.

Bedoelde Albert van de leiding dit met ‘beet hebben’? Waar is Albert eigenlijk?O, daar staat hij. Een heel stuk verderop op het strand,

aan het einde van de opgraving. Met zijn witte haar kun je hem niet missen.

‘Zodra je ook maar iets denkt te voelen, haal je mij erbij!’ zei Albert.

Jurs ogen zoeken Maxime. Ook hij staat meters ver-derop.

Zal hij Maxime vertellen dat hij iets hards raakte?Fijn dat hij samen met zijn beste vriend op kamp is. De

meeste andere kinderen zijn in hun eentje.Maar Maxime kijkt niet op of om. Hij probeert zijn

schop in de juiste hoek te houden. En die niet dieper dan twee centimeter in het zand te steken.

Jur laat zich op zijn knieën zakken. Voor hetzelfde geld is het loos alarm. Ligt er een legoblokje of een bier-flesje. Staat hij voor paal terwijl het kamp nog maar net is begonnen.

Hij zal heus voorzichtig te werk gaan. Voor het geval het de tand van een mammoet is. Of een schatkist van zeerovers.

Eerst maar eens zachtjes blazen op zijn vondst. Meteen schemert er iets groens door het zand.

8

12345678910111213141516171819202122232425262728293031323334

Een beetje spuug erop kan vast geen kwaad. Jur wrijft erover met de top van zijn wijsvinger.

Ja hoor, steeds meer groen verschijnt aan de opper-vlakte.

Opeens loopt er een siddering over zijn rug. Is dat van de opwinding? Of waait er een gemene windvlaag onder zijn T-shirt?

Hij kijkt even op. Daarnet was het nog prachtig weer. Nu is de lucht vol donkere wolken. Hallo, het is juli!

Jur weet zeker dat het voorwerp niet van steen of aarde-werk is. Daar is het te glad voor. Is het soms een groen uit-geslagen bot van een dinosaurus? Of een stuk schedel?

Op Texel hebben archeologen al vaker van alles gevon-den. Scheepswrakken, potten, pannen. Maar dit is iets anders.

Albert staat nog steeds een eind verderop, bij een van de andere kinderen. Hij kan net zo goed in zijn eentje doorgaan.

Het is een heel aparte kleur groen. Een soort zeegroen, alsof er licht op golven schijnt.

Nu kan hij het zien! Dat hij daar niet eerder aan heeft gedacht. Het is glas. Een grote, groenachtige scherf.

Hé, wat is dat? Weer lopen de rillingen over Jurs rug. Of beter gezegd: van zijn kruin tot zijn tenen.

Hij kijkt omhoog. De zee en de lucht zijn nu wel erg donker. Alleen aan de horizon ziet hij nog een streep licht.

Hoe lang zou de scherf hier al liggen? Misschien wel duizend jaar. Of hadden ze toen nog geen glas? Hij kan het niet opzoeken, want ze mochten hun telefoon niet meenemen naar de opgraving.

9

123456789

10111213141516171819202122232425262728293031323334

Het gaat harder waaien. Hij moet oppassen dat de scherf niet onder het zand verdwijnt. Dan wordt-ie mis-schien pas veel later weer gevonden, door net zo’n stel kinderen als zij. Ook van een Schatgraverskamp. Maar dan in drieduizend-zoveel.

Hij kan de scherf nog niet helemaal zien. Daarvoor ligt er te veel zand op. Maar het is nu wel tijd om Albert erbij te roepen. Hij moet er foto’s van maken, van alles opme-ten en dingen opschrijven.

Albert zal toch niet boos worden dat hij hem nu pas roept?

Nee, natuurlijk niet. Albert mag blij zijn dat een kind van zijn kamp een schat heeft gevonden! Op de allereer-ste dag nog wel. Van grote archeologische waarde boven-dien. Daarvoor zijn ze hier tenslotte.

Misschien is de groene scherf wel het topje van de ijs-berg. Ligt er een compleet dorp onder het zand. Van vér voor de jaartelling. En hij heeft het ontdekt!

Jur staat op. Inmiddels is het ijskoud.Zal hij de scherf toch eerst alleen aan Maxime laten

zien? Of zal hij Albert en Maxime allebei roepen? Jur zet zijn handen aan zijn mond, maar het is al niet

meer nodig. Albert komt zijn kant op hollen. Met alle kin-deren achter hem aan.

‘Bescherm je hoofd!’ schreeuwt hij tegen Jur. ‘Wind-hoos! Volg mij!’

Jurs blik wordt naar de horizon getrokken. De lucht ziet er behoorlijk eng uit. De hemel is één donkergrijze plak, maar boven zee is het juist licht. Vanuit het donkere deel draait een wervelende, grijze slurf de zee in. Is dat de windhoos? Het lijkt wel een tornado!

12345678910111213141516171819202122232425262728293031323334

11

123456789

10111213141516171819202122232425262728293031323334

Wat nu? Moet hij de groene scherf laten liggen?Snel trekt Jur zijn rode zakdoek uit zijn broekzak. Hij

wikkelt de scherf erin en stopt hem in zijn zak.‘Jur!’ roept Albert. ‘Rennen!’Daarna schreeuwt Albert nog iets, maar dat is niet

meer te verstaan. De wind buldert over het strand.Het laatste wat Jur hoort is: ‘Bukken!’ Uit Maximes

mond, vlak achter hem.Jur kijkt om.Er vliegt van alles door de lucht. Een stok komt recht op

hem af. Hij maakt zich klein.Dan verdwijnt zijn rechtervoet, in een rare hoek, in een

kuil. Een pijnscheut vlamt door zijn enkel.‘Au!’ roept Jur.Gelukkig is Maxime vlakbij.Jur kijkt Maxime aan terwijl hij roept: ‘Help!’Maar Maxime rent door.Op zijn allerhardst.

12

12345678910111213141516171819202122232425262728293031323334

Zandhappen

Één tel is het zwart voor Jurs ogen.Hij probeert met zijn ellebogen zijn val te breken. Maar

zijn kin klapt toch als eerste op de grond. Hij proeft zand.Het lijkt wel alsof zijn enkel in brand staat. Is-ie gebro-

ken? Hij moet hier weg!Iets raakt zijn hoofd.Het is het rood-witte gevarenlint dat om de

opgraving heen stond. Het lint klappert in het rond.

Waar is iedereen?Van Maxime ziet hij alleen nog

zijn rug in het licht-blauwe T-shirt.

Hij is hier helemaal alleen. Hoe komt hij weg?

Hoe dan ook moet hij overeind zien te komen. Op zijn voeten.

Jur wil zich opdrukken als hij een hand op zijn arm voelt.

‘Gaat het?’ Het is de stem van een meisje.Hij probeert op zijn rechtervoet te gaan staan. Maar

meteen slaat de pijn toe en hij gaat weer zitten. Jur bijt op zijn lip.

‘Wacht!’ Het meisje rent weg.Wind en zand benemen hem de adem. Het liefst zou