Dynamic CourantOnafhankelijk maandblad sinds 2016 ‡ jaargang 1 ‡ nummer 2

À la une ALLE WEEKENDS ZIJN SAAI ...... behalve die van Dynamic, blijkt uit recent onderzoek aan de universiteit van Leipzig.

15, 16 en 17 april, Verloren Bos, LokerenInschrijven via de website!

Op verzoek van de chef: check nu al de lyrics van O Fortuna, zodat je onbeschaamd kan meebrullen tijdens de uitvoeringen! Verdere instructies vind je onder deze QR-link.

O FORTUNA?

In Dutch Masters Suite wandelt Dynamic samen met componist Johan de Meij door het Rijksmuseum in zijn thuishaven, Amsterdam. Het orkest volgt hierbij een parcours langs verschillende bekende schilderijen die de Meij inspireerden voor zijn suite. De drie canvassen De Nachtwacht van Rembrandt, De Liefdebrief van Vermeer en Prinsjesdag van Steen dateren van de Gouden Eeuw (omstreeks 1650), wanneer de Nederlandse en Vlaamse schilderkunst floreerde. De suite bestaat uit een mix van stijlen en sfeertjes, gaande van een statige processie, over een melancholisch lied om af te ronden met een gigantisch feest.

Tijdens het eerste deel verschijnt de schutter in Rembrandts Nachtwacht ten tonele. De gewichtige beginsfeer is een verwijzing naar de monumentale afmetingen van het doek: 4m hoog en 4,5m breed. Kapitein Banninck Cocq, die we in de trombonesolo kunnen herkennen, spreekt de man aan zijn rechterkant aan. Met zijn linkerhand geeft hij het bevel tot marcheren. De processie komt traag maar gestaag op gang. Vergeet ook niet dat het schilderij eigenlijk een andere naam draagt, namelijk: De compagnie van kapitein Frans Banninck Cocq en luitenant Willem van Ruytenburgh maakt zich gereed om uit te marcheren. Just so you know.

Het lyrische middengedeelte vormt een sterk contrast met het eerste deel. De luitmuziek, fluitsolo en alle vrouwenstemmen van het orkest geven gestalte aan de vrouw in Vermeers Liefdesbrief. Ze neuriet zachtjes het melancholische Sorrow Come van John Downland. Haar gezang wordt abrupt onderbroken door geklop op de deur. Daar verschijnt de dienstmeid met een brief in haar hand. Wanneer de

vrouw de brief begint te lezen, raakt ze volledig overstuur door de inhoud ervan. Ze kan zichzelf na een tijdje kalmeren en hervat uiteindelijk haar luitspel, eindigend in een vredevol akkoord in majeur. No drama, denk je. Tenzij je het schilderij aan de muur opmerkt: een schip op een woelige zee. Is er dan toch sprake van onstuimige liefde? De open muiltjes onderaan het schilderij wijzen op overspel en de luit is een symbool voor lichtzinnigheid, genot … maar ook harmonie.

Het derde deel, Prinsjesdag, is compleet anders en op het Dynamiclijf geschreven. Het schilderij geeft een feestscène in een herberg weer. De feestelijkheden ontstaan naar aanleiding van de geboorte van Willem III van Oranje. Het wordt druk, rommelig en chaotisch in de taverne. Een samenloop van omstandigheden zorgt ervoor dat het hele gebeuren uiteindelijk ontaardt in orgastisch feestgedruis: een beeld dat het orkest met weinig moeite kan uitbeelden. (Zulks werd onze redactie toch toegefluisterd.) Een aantal heuglijke herinneringen aan muziekweekends kunnen ongetwijfeld ter inspiratie dienen voor de scènes die zich in de kerk van het Keur zullen afspelen. Het laatste deel van de suite start als een kalme avond in een taverne. Tot zo ver nog niet veel speciaals. Een beetje gemompel, zacht gepraat en het geluid van klinkende glazen vullen de ruimte. Een groepje muzikanten brengt een vrolijk liefdesliedje op de achtergrond en de cafégangers spelen een potje kaart of rollen met wat dobbelspelen. De alcohol begint echter

steeds rijkelijker te vloeien en een en ander loopt uit de hand. Classic Dynamic. De dansmuziek wordt valser en valser, dronkemansliederen weerklinken, er wordt gelachen, gezopen, gebrabbeld. Flessen vallen en breken, een dronken boer wil van zich laten horen, beklimt zijn stoel en schept op met zijn trombone. Wij van Dynamic Courant hebben al onderling geld ingezet op wie deze boer zal vertolken. Ook wel toevallig dat de Meij opnieuw voor trombone kiest, zoals in deel één. Is dit omdat hij zelf trombone speelt? Wanneer het orkest dit stuk brengt, zijn de mogelijkheden grenzeloos. De redactie denkt aan confetti, pintjes, een verklede herbergier die opstaat en iedereen aanzet tot deugnieterij, kruiken wijn, samen een kaartje leggen, een dansje placeren, vlechtjes in elkaars haar leggen, de laatste roddels doorgeven, een polonaise van euphoniums, haasje-over en de chef die bij elke pupiter een kelk achterover slaat. Dit kan niet anders eindigen dan in een gigantische climax: de kater. Een enorme brei van klanken wordt regelrecht in de afvoer gebraakt. De opgelaten stemming verstomt, alles doet zeer, hier helpt enkel nog Dafalgan.

Als je denkt dat dit niet echt een waardig einde is voor een suite rond oude schildermeesters, dan heb je gelijk. Gelukkig gidst de Meij ons meteen terug naar de beschaving aan de hand van een epiloog met thematisch materiaal uit het eerste deel. Aan de chef om ons in één stuk door deze kunstpareltjes te loodsen. ¶

De fluiten: een groep die geheid over de tongen gaat. En, laten we eerlijk zijn: we kunnen rad van tong zijn als het over die dwarse - of, zoals sommigen ze noemen - dweize fluiten gaat. Maar even rad als hun dubbele staccato? Neen, dat denk ik niet!

Wat er ook gezegd, gefluisterd of gedacht wordt: in de aanloop naar de wedstrijd werkten ze hard aan hun partijtjes en deze keer werkten ze er sàmen aan. De groep heeft in de weken voor de wedstrijd meer en intensiever met elkaar gecommuniceerd dan alle weken, maanden of zelfs jaren ervoor. De fluitjes hebben zelfs een

eigen Facebookchat gestart! Aanvankelijk was die bedoeld om praktische info in verband met partiële repetities uit te wisselen. Al snel verschoof de functie naar elkaar oppeppen en aanmoedigen om er telkens bij te zijn. En natuurlijk mocht ook de nodige dosis zever niet ontbreken.

Tijdens partiële repetities werden er boven de hoofden gebarentaalgewijs trillergrepen uitgewisseld en staken ze gezamenlijk de kopjes hoog in de lucht om de re niet te laag te spelen. Ze kwamen onderling samen om moeilijke trekjes door te nemen en klaarden spanningen op. Details werden door de aanwezigen

neergepend voor de afwezige pupittergenoten en ze gingen samen op de foto. En wat dacht je van een afdeling boven superieure? De leutige flöte bedachten zowaar de “ultieme afdeling”: de afdeling waar Dynamic fictief op moest mikken tijdens de wedstrijd in Berlare. Tromgeroffel ook voor het Woord van het Jaar 2016: “semi-ruig”.

Ze zijn met tien en ze zijn van alle leeftijden en niveau’s. Zo’n groep kan erger samenklinken, neem dat maar aan van iemand die in een dergelijk fluiten-dectet zat voor samenspel. Geef hen dus wat krediet tijdens repetities.

Toen mijn piccolo het liet afweten en ik er wat beteuterd bijzat, duurde het nog geen drie minuten of Peter Picqueur was al op de hoogte van een piccolo met mi- en fa-problemen, die naar hem onderweg was om te laten fixen. Dit alles dankzij de snelle interventie van mijn collega’s met een grotere fluit. Het zijn schatten. Ik overdrijf niet.

Tijdens de repetities is het zoeken naar de juiste stemming. En ik denk dat ze daar naast de pupiter ook goed mee bezig zijn. Op naar een opperbest gestemde fluitpupiter! ¶

KUNST MET GROTE K(ATER)

ODE AN DIE FLÖTE EEN POSITIEVE NOOT DOOR DE PICCOLO

"Knal."

LOKEREN VERHOOGT DREIGINGSNIVEAU TOT EIND APRIL

DECADENTIE NA LOKALE MUZIEKWEDSTRIJD

WIJEen WIJ-concert. Daarmee pakte CD&V op zondag 6 maart uit in Brugge. Voormalig KHSC Zele-boegbeeld Dirk De Caluwe nam de baton ter hand en ook Ozark Henry mocht het wij-gevoel mee aanzwengelen. Los van de vraag of politiek en muziek te combineren vallen (en zelfs als het antwoord ‘ja’ zou zijn, is een dergelijk concert dan de manier?), is het wel een fenomeen dat de moeite waard is om eens nader te bekijken. Muziek als verenigende factor, als middel om mensen samen te brengen, als ingrediënt dat ervoor zorgt dat de mayonaise ‘pakt’? Bestaat dat eigenlijk wel?

Ik vroeg het me af terwijl ik mijn instrument uitpakte, zodat ik kon deelnemen

aan de partiële repetitie. Waren we niet vooral samen omdat we ons daar op een of andere manier toe verplicht voelden? Waarom zaten mijn medemuzikanten, net zoals ik, klaar om samen twee werken in te oefenen? Wie van hen was aanwezig als oprecht muziekliefhebber? Welke pupittergenoten hadden muziek met de paplepel meegekregen? Voor wie was de repetitie slechts een obligate hindernis om vervolgens een glas te kunnen drinken aan de bar? Wie cumuleerde verschillende orkesten en zag Dynamic dus als het zoveelste in het rijtje? En in de aanloop naar de wedstrijd voegde ik daar de volgende bedenking aan toe: welke collega zou straks op Facebook, op familiefeesten of aan de koffieautomaat pochen met de prestatie van ‘zijn’ of ‘haar’

orkest, Dynamic Symphonic Band?

Schreef ik nu net ‘collega’? Bedoelde ik niet ‘vriend’ of ‘vriendin’? Hoe noemen wij elkaar eigenlijk binnen Dynamic? Wie zijn wij voor elkaar en wat betekenen we in elkaars vrijetijdsbesteding? En kunnen we eigenlijk wel van ‘wij’ spreken? Verdorie, die column gaat hier de existentiële toer op! Zouden we dat niet kunnen oplossen door - ik zeg maar wat - een concert te organiseren? Mogelijke titel: ‘WIJ-concert’? ¶

*Voel je je geroepen om te reageren op deze column? Dat kan! Stuur je bedenkingen, ervaringen of vragen naar dynamic.courant@gmail.com en misschien verschijnt jouw bijdrage in de volgende editie van Dynamic Courant!*

Buurt-nieuws

LOKEREN - Recentelijk speelde de redactie van een bevriend Lokers blad ons gevoelige informatie door omtrent zorgwekkende ontwikkelingen op hun grondgebied. Naar verluidt draait de plaatselijke veiligheidsdienst namelijk al wekenlang overuren en op straat werd een toename van het aantal politiepatrouilles waargenomen. Wie het Lokerse station betreedt of verlaat wordt eerst volledig gefouilleerd en daarnaast zou ook het dreigingsniveau verhoogd blijven tot eind april. Volgens ingewijden werden deze maatregelen getroffen naar aanleiding van geruchten rond een geheimzinnige bijeenkomst.

In het derde weekend van april zouden de activiteiten van de ordediensten hun hoogtepunt moeten bereiken. Dan zou er immers een georganiseerde samenzwering op het programma staan. De Lokerse inlichtingendienst kwam de initiatiefnemers op het spoor na een anonieme tip uit de omgeving van Baasrode. In die contreien hebben de lokale diensten al jarenlang te kampen met overlast van een plaatselijke sekte, waarover u in de vorige editie van deze Courant een bijdrage kon lezen. De redactie van ons bevriende blad contacteerde ons, omdat zij een link tussen beide verhalen vermoedden.

Wij van Dynamic Courant staken ons licht op bij onze bronnen binnen de Lokerse ordehandhavers en kwamen te weten dat de omgeving van het Verloren Bos in het weekend van 15, 16 en 17 april volledig afgezet zal worden en niet toegankelijk zal zijn voor het publiek. De politie hoopt hiermee twee vliegen in één klap te slaan: enerzijds willen ze in samenwerking met hun Dendermondse collega's de kopstukken van de sekte DIE NOW, MIKE! inrekenen. Daarnaast hopen ze ook het Verloren Bos, dat halverwege de jaren tachtig op mysterieuze wijze verdween (vermoedelijk door toedoen van een plaatselijke ambtenaar, die het dossier aan de toen nog jonge, maar reeds zeer ambitieuze politica J. Schauvliege doorspeelde), terug te vinden. Vanzelfsprekend houden wij u op de hoogte van verdere ontwikkelingen. ¶

BERLARE - Dat het met de lokale verenigingen in het Dendermondse zo stilaan de verkeerde kant opging, wisten we al langer. Helaas werd onze redactie onlangs weer op een pijnlijke manier met deze teloorgang geconfronteerd. Een bron die anoniem wou blijven (we gebruiken de schuilnaam Wiv. CL.) heeft enkele foto’s doorgestuurd van een braspartij die na een muzikaal concours plaatsgevonden zou hebben. De beelden spreken voor zich. ¶

DENDERMONDE - Begin juli 2015 werd Dynamic Symphonic Band gevraagd om Stad Dendermonde andermaal uit de nood te helpen. Na de gefaalde passage van Marktrock in 2014 werd teruggegrepen naar vaste waarden. Immers: de duizenden fans, vrienden en ambassadeurs waarmee Dynamic de Grote Markt beloofde te vullen, zouden met hun overvloedige consumptie van lokale biertjes mogelijk kunnen compenseren voor de enorme verliezen die de stad had geleden bij het binnenhalen van het Leuvense muzikale paard van Troje.

Dat een superieur orkest moeiteloos zou kunnen concurreren met b-acts als Safi & Spreej, De Jeugd Van Tegenwoordig en Natalia stond natuurlijk buiten kijf. Toch voelde het bestuur zich moreel verplicht om een toegave te doen aan het veeleisende Dendermondse publiek. Daarom werd er een oproep gelanceerd, waarbij men op zoek ging naar opkomend talent dat een dynamisch duwtje in de rug best wel kon gebruiken. De ochtend nadat het persbericht de wereld in

was gestuurd, verzamelde de volledige nationale muziekscene op de oprijlaan van een villa in de Bakkerstraat te Grembergen. Dynamic-dirigent Geert Baetens stond op het punt om zich naar een van de plaatselijke academies te begeven, toen hij de meute opmerkte. Hij belde prompt alle lessen van die dag af en besloot om dan maar audities te organiseren.

Die audities liepen niet van een leien dakje. Na een volledige dag gekweel van honderden wannabe-zangers en -zangeressen te moeten aanhoren, besloot Geert dan maar om het enige te doen wat op dat moment nog mogelijk was. Hij zou afgaan op het uiterlijk. Uiteindelijk maakten de zangkwaliteiten van de zogenaamde artiesten toch niet veel uit, aangezien de geluidstechniek naar goede gewoonte veel zou kunnen wegfilteren. Na een grondige selectie bleven er nog twee zangeresjes over.

Emma Bale en Laura Tesoro hadden de eer om samen met de muzikanten van Dynamic Symphonic Band het

podium te mogen betreden. Verscheidene klarinettisten wierpen slinkse blikken op de twee nachtegaaltjes, maar zij werden algauw tot de orde geroepen door hun dirigent. Laura Tesoro vertrouwde - mogelijk in een ultieme poging om haar toestand van complete overweldiging te verhullen - enkele muzikanten toe dat

ze een stevige verkoudheid te pakken had. Toch zagen heel wat toehoorders een schitterende toekomst voor haar weggelegd, nadat ze van het optreden van deze spring-in-’t-veld hadden genoten. Zij kregen geen ongelijk, want enkele maanden later werd haar deelname aan de preselecties voor Eurosong bekendgemaakt. Veel muzikanten hielden evenwel hun adem in bij deze aankondiging. Zou er immers niet op talent gelet worden bij een dergelijk programma? Gelukkig hoefde niemand zich zorgen te maken, want Laura Tesoro won de preselecties met vlag en wimpel.

In haar eerste interview na haar glansrijke overwinning dankte Laura de verschillende mensen die haar hadden vergezeld op haar weg naar succes. “Ik zou graag mijn mama en mijn papa bedanken omdat zij een hypotheek op hun huis èn buitenverblijf hebben genomen, zodat ze de miljoenen sms’jes konden versturen die nodig waren om deze overwinning in de wacht te kunnen slepen.” Na nog enkele obligate dankwoordjes rondde zij af met een uitspraak die het hart van iedere Dynamic’er verwarmde: “Tot slot zou ik ook Dynamic Symphonic Band uit Dendermonde willen bedanken, omdat zij uiteindelijk toch mijn carrière gelanceerd hebben. Zonder hen zou ik hier nu niet staan. Jammer genoeg mag ik maar zes extra personen meenemen naar het podium in Zweden, want anders zouden we daar sowieso enkele mooie momenten beleefd hebben.” ¶

EUROSONG DANKZIJ DYNAMIC

"Zonder Dynamic zou ik hier nu niet staan."

- Laura Tesoro, hier op wat ze later één van de scharniermomenten in haar carrière zou noemen.