dwars informatiefolder

20
dompel je onder in dwars

description

Informatiefolder van het studentenblad dwars voor alle studenten die deel willen nemen aan het blad.

Transcript of dwars informatiefolder

Page 1: dwars informatiefolder

dompel je onder in dwars

Page 2: dwars informatiefolder

Beste lezer,

Je bent nieuw aan UAntwerpen, geïnteresseerd of benieuwd naar een nieuw dwarsjaar. Hierbij willen we hét studentenblad van onze universiteit en haar amibities aan je voorstel-len. We laten u kennismaken met enkele redactieleden en lichten toe welke mogelijkheden er bij dwars liggen.

dwars is 13 jaar geleden opgericht. We komen maandelijks uit en raken aan vier thema’s: onderwijs, maatschappij, cultuur en Antwerpen. In dwars lees je wat er speelt binnen de universiteit, vind je interviews met (inter)nationale persoonlijkheden en laten we je kennis-maken met de stad. Het is een toegankelijk blad, gemaakt met een journalistieke ambitie. Onze artikelen zijn in het verleden niet zelden opgepikt door landelijke media en het magazine staat in dezelfde lijn met Schamper van Universiteit Gent, Veto in Leuven en De Moeial van Vrije Universiteit Brussel.

Elke woensdagavond spreken we af in ons bescheiden onderkomen op de Paardenmarkt om de voortgang van artikels te bespreken en nieuwe ideeën aan te brengen. We be-ginnen klokslag 20 uur. Wie later is mag middels een klim door het raam binnensluipen. Geen schrik, we zitten op het gelijkvloers. In het ‘artikelrondje’ vertellen de redactieleden waar ze zich afgelopen week mee bezig hebben gehouden, hoe ver ze staan met het arti-kel, of ze hulp nodig hebben in de vorm van fotografen, illustratoren of een medeschrijver. Na twee uurtjes vergaderen is het tijd voor cafépraat en vertrekken we naar het stamcafé.

Onderdeel zijn van de dwarsredactie is ambitie, originaliteit, teamwork en vriendschap. Sta je te popelen om onze redactie en andere troeven te ontdekken? Lees dan zeker ver-der, like onze facebookpagina en neem eens een kijkje op onze site: www.dwars.be Zit je al vol ideeën en sta je te springen om erin te vliegen? Perfect! Kijk dan achterin deze folder bij de oproep voor nieuwe redactieleden en neem contact op via [email protected] Wij staan klaar om je te begeleiden naar een spannende en uitdagende dwarscarrière!

Judith BuysseHoofdredacteur 2014-2015

2

Page 3: dwars informatiefolder

QR code generated on http://qrcode.littleidiot.be

QR code generated on http://qrcode.littleidiot.be

QR code generated on http://qrcode.littleidiot.be

blijf up-to-date via onze website en social media

facebook.com/dwars.ua

twitter.com/dwars_ua

dwars.be

3

Page 4: dwars informatiefolder

30 31

de Finse student als model voor een perfecte leescultuur

Finland heeft meer dan eens bewezen dat ze met hun niveau van leescapa-citeit tot een van de besten behoren. Zo behalen ze systematisch topscores in het PISA-onderzoek (Programme for International Student Assessment, nvdr.), een onderzoek dat zich baseert op wiskundige, wetenschappelijke en leesvaar-digheden bij vijftienjarigen en in het bijzonder op de PIRLS-test (Progress in International Reading Literacy Study, nvdr.) dat specifiek ingaat op de leesca-paciteit onder de tienjarigen. Hoe kan dit verklaard worden en bestaat er een gouden formule zodat iedere student het beste van zichzelf kan geven? dwars sprak met professor Sari Sulkunen, senior onderzoekster van de universiteit van Jyväskylä, die in Antwerpen een lezing gaf over de promotie van het lezen in Finland.

peruskoulu

Er zijn een paar opvallende verschillen wanneer je kijkt naar Finland en België. Het eerste dat op te merken valt als je naar het educatieve systeem van Finland kijkt, is hun unieke onderwijsstructuur, dat van de peruskoulu. Dit is een gemeenschappelijk algemeen vormend onderwijssysteem waarbij alle kinderen tussen de leeftijd van 7 tot 16 jaar hetzelfde schooltraject volgen. Er wordt geen onderscheid gemaakt tussen diege-nen die uitblinken in hun schoolcarrière en diegenen die veel obstakels ervaren. Er wordt ook geen studierichting gekozen. Bovendien hebben de Finse kinderen significant minder uren per week les dan hun Belgische leeftijdsgenoten. Hoe valt dit te verklaren?

Uit de PISA-studies is gebleken dat er een positief verband zou zijn tussen het uitstellen van de keuze van een studietraject en de gevolgen die het zou hebben voor de ontwik-keling van het kind. Zo zijn er nog andere landen als Finland die ongeveer hetzelfde systeem hebben of dit hebben proberen te adopteren. Polen heeft bijvoorbeeld een aantal jaren geleden een hervorming doorgevoerd waarbij ze die keuze hebben uitgesteld met een jaar. Deze beslissing heeft drastische gevolgen gehad voor hun PISA-resultaten en ze zijn sterk gestegen in de lijst. Andere landen in Centraal-Europa hebben dan weer een systeem zoals dat van België, waarbij er op redelijk vroege leeftijd al een belangrijke beslissing voor de toekomst genomen moet worden. Uit de resultaten kan men afleiden dat hoe hoger de leeftijd van het kind is vooraleer ze die keuze moeten maken, hoe beter ze in het algemeen scoren op de PISA-testen.

lërärën vöör spëcïalë bëhøëftën

Een ander voordeel van de peruskoulu is dat ze in Finland al vanaf de kleuterschool beschikken over hoogopgeleide en zeer gemotiveerde leraren. Om leraar te worden op een Finse school moet je een universitaire opleiding van 5 jaar hebben afgerond en dan nog mag uiteindelijk alleen een elite van 10 procent effectief het beroep uitoefenen. De Finnen geloven ook in een zeer geïndividualiseerde aanpak. Dit wil zeggen dat elk kind wordt opgevolgd en de aandacht en hulp krijgt dat het nodig heeft. Daarvoor is er een systeem ontwikkeld waarbij er in het begin van het schooltraject een reeks testen worden gehouden in samenwerking met de leraren voor de speciale behoeften. Deze

Tekst: Carolina Rowicki ■ Beeld: Martijn Fraanje

Fïnnën en lïtërätør

speciale leraren hebben een opleiding achter de rug die hen in staat stelt het niveau van het kind op verschillende vlakken in te schatten, eventuele problemen tijdig op te merken en een aangepaste studiemethode te ontwikkelen waarbij er een individuele begeleiding voorzien is. Op die manier wordt er hulp geboden aan diegenen die dit het meest nodig hebben en wordt het niveau van iedere student in evenwicht gebracht.

Dit is het punt waarop Belgen het slechtst scoren. Volgens een studie van de Ovds (de Oproep voor een democratische school, nvdr.) gebaseerd op de PISA-resultaten uit het jaar 2012 blijkt dat België en Frankrijk de plaats delen voor de meest ongelijke en sociaal gesegregeerde onderwijssystemen. Dit betekent dat kinderen van allochtone origine vaak slechter scoren, omdat ze geen gelijke kansen krijgen. Ze verzeilen dikwijls in de minst beloftevolle studierichtingen door uiteenlopende factoren, zoals het gebrek aan kennis van het Nederlands of gebrek aan studiebegeleiding. Ze hoeven daarvoor nog niet per se slechter te scoren dan de gemiddelde Finse leerling, maar door het gebrek aan die broodnodige individuele begeleiding die de Finse leerlingen wel genie-ten, zijn het net de allochtone leerlingen in België die uiteindelijk onderaan de sociale ladder belanden. Deze sociale ongelijkheid zou in het Finse systeem de kansen voor iedereen gelijk maken en de mogelijkheid geven aan diegenen die dit het hardst nodig hebben om uit te blinken. Dat België een land van segregatie is, kan men in de PIRLS-tests ook duidelijk merken: ons kleine landje bleek als enige ook daar opgesplitst te zijn in een Vlaams en een Waals gedeelte en deed maar zelden als geheel mee.

Je moet altijd en alleen lezen wat je graag leest

30 31

it’s all about the moneycultuursubsidies onder druk

In het najaar van 2012 maakte Joke Schauvliege, Vlaams Minister van Cultuur, de subsidieadviezen openbaar. Een aantal maanden later maakte ook de stad Antwerpen bekend dat zij in haar besparingsoefening in de cultuursubsidies zou gaan snijden. Dit veroorzaakte grote commotie in de cultuursector.

Kunstinstellingen kregen zonder meer allemaal tegelijk te horen dat hun subsidies geschrapt zouden worden. Een golf van paniek in het cultuur-landschap volgde. We zijn ondertussen een jaar verder en de storm lijkt te zijn gaan liggen. Wat is de stand van zaken omtrent de subsidiëring, wie krijgt hoeveel en hoe tevreden is de cultuursector met de huidige situatie? dwars ging op onderzoek uit.

de puntjes op de i zetten

De subsidiëring van kunstinstellingen in Vlaanderen ligt niet voor de hand. Zo halen ze uit verschillende bronnen hun geld, waarvan de grootste de Vlaamse gemeenschap is. Ook de stad Antwerpen heeft haar eigen middelen en cultuurbeleid. Sommige instellingen krijgen een vaste toelage van de stad, de zogenaamde structurele subsidies, anderen krijgen projectsubsidies voor individuele projecten. Het kan dus goed zijn dat sommige instellingen zowel van Vlaanderen als van de stad Antwerpen subsidies krijgen.

het kaf van het koren scheiden?

Door een gebrek aan transparantie bij de preadviezen van de Vlaamse overheid werd onrust gezaaid bij onder andere Zuiderpershuis, Musical van Vlaanderen en Internati-onaal Filmfestival Gent, toen zij te horen kregen dat er in hun subsidie gesnoeid zou worden. De communicatie verliep onduidelijk: preadviezen werden geïnterpreteerd als definitieve besluiten, terwijl het om een voorlopige stand van zaken ging. Ook rond de uitkering van de stedelijke middelen was er heel wat verwarring. De stad kondigde aan dat een aantal cultuurhuizen hun subsidies gingen kwijtspelen en waarschuwde de sector voor forse besparingen. Er zou door de stad Antwerpen uiteindelijk 15 procent bespaard worden op uitgaven in de cultuursector. Er werd druk gespeculeerd dat dat een tastbaar gevolg zou zijn van de heersende crisis. Is het besparen op cultuur immers niet de logische eerste stap ten tijde van economische problemen?

het reilen en zeilen van de cultuursector

De opluchting was echter groot toen veel instanties te horen kregen dat ze alsnog hun subsidies zouden ontvangen en dat sommige Antwerpse instellingen zelfs wat meer Vlaamse middelen zouden krijgen. Ook instellingen die afhankelijk waren van stedelijke middelen kregen uiteindelijk toch wat steun.

Toch blijven de cultuursubsidies een heikele kwestie. Zijn de Antwerpse cultuurinstellingen tevreden met wat ze (niet) krijgen? We spraken enkele Antwerpse cultuurhuizen.Filmhuis Klappei laat ons weten dat de commotie rond de subsidieadviezen best spannend was, maar dat de situatie voor hen voorlopig onveranderd is gebleven. Zij krijgen een

erg klein bedrag van zowel de stad Antwerpen, het district alsook de provincie, maar de uitdaging om rond te komen blijft en over elke euro moet goed nagedacht worden.

Ook het koor De Chorale heeft tot nog toe geen nadelen ondervonden van de bespa-ringen in de cultuursector, maar ze trachten dan ook een gedeelte van hun projecten te financieren via privé sponsoring. Ze zijn er zich ook van bewust dat (semi-)professionelen meer in aanmerking komen voor steun en daar hebben ze als amateurvereniging alle begrip voor.

Zomer van Antwerpen wordt door Stad Antwerpen beschouwd als een van de culturele basisinfrastructuren. Dat wil zeggen dat ze daardoor minder geraakt zijn door de bespa-ringen dan andere kunstinstellingen en dat ze netto ongeveer hetzelfde behouden als vorige jaren. Daarnaast is het voor Zomer van Antwerpen belangrijk om structureel te kunnen werken met een vaste meerjarenbegroting; die zekerheid rond meerjarensubsidi-ering is dan ook cruciaal. Ook voor muziekcentrum AMUZ ziet de situatie er ongeveer hetzelfde uit als voorgaande jaren.

Het Museum van Hedendaagse Kunst Antwerpen (M HKA) vindt het deugdelijk dat de stad een echt cultuurbeleid wil ontwikkelen. Zij ijveren ook voor een intens en actief samenwerken met de stad waarbij beide partijen zich voor concrete projecten engage-ren. Dat zou voor hen het ideale kader zijn. Verder willen zij als instelling van de Vlaam-se gemeenschap en omwille van hun nauwe financiële steun, hun tevredenheid uiten over het behoud van hun − weliswaar beperkte − structurele steun.

Echt Antwaarps Teater weet hun waardering voor het beleid en de subsidies te tonen. Ze hebben lang niets gekregen en ook nooit iets gevraagd, maar krijgen sinds het beleid van Patrick Heylen, Schepen van cultuur van de stad Antwerpen, wel waardering. De kleine steun die ze nu krijgen, is voor een aantal jaar bestendigd. Dat ervaren zij als een erkenning van hun verdiensten voor de stad omdat ze ook toeschouwers van buiten

Zowel wij als de administratie moeten de kans krijgen om de reglementering te laten ‘leven’

- Monty

Tekst: Carolina Rowicki & Sanne Pervé ■ Beeld: Benjamin Theys

22 23

Gamers spelen geen spelletjes. De videogame-industrie is sinds enige jaren groter dan de filmindustrie en het wereldwijd publiek voor streams van toernooi-en is dit jaar verdubbeld naar 70 miljoen kijkers. De gemiddelde gamer is 34 jaar oud en in 40 procent van de gevallen niet in het bezit van een ‘joystick’, maar het stereotype van de thuis opgesloten (puber)man blijft bestaan. dwars kroop van de zolderkamer en vroeg naar de experience van exploitanten en gamers Steve Fierens van gamecenter Outpost en Pieter Van der Borght van Gamebox, een maatschappelijk initiatief in het Kavka Jongerencentrum. Let’s get nerdy!

Wat houdt uw initiatief in en hoe bent u op het idee gekomen?Steve Fierens Er was geen deftige ontmoetingsplaats voor gamers als ik om onze hobby uit te oefenen en daarom hebben wij daar in 1997 ons werk van gemaakt. Outpost wil die ontmoetingsplaats zijn: niet alleen voor videogames, maar ook voor bordspellen, schaken, roleplaying en card games als Magic: The Gathering. Voor ons heeft het gamen vooral een sociaal karakter. Er zijn vaak doemgedachten geweest over een maatschap-pij vol mensen die thuis voor hun computers wegrotten en niet meer buiten komen. Wij

bewijzen het tegendeel. De instapdrempel ligt hier heel laag: vaak komen mensen zich hier naast het gamen ook amuseren en een praatje maken. De mens blijft een sociaal dier. Je drinkt nog altijd liever een Duvel op café dan thuis, terwijl hij op café veel duurder is. De meeste mensen die hier komen zijn jongeren en studenten. Meer en meer mensen groeien echter op met games, waardoor er een verschuiving in de doelgroep optreedt.

Pieter Van der Borght Gamebox is ontstaan als clubhuis voor de Antwerp Aces (een zogeheten clan -- een groepje gamers, nvdr.), die moeite hadden met het vinden van een locatie vanwege de hoge kosten voor huur en materiaal. De Aces zitten hier nu niet meer, maar het clubhuis is blijven voortbestaan. Onze doelstelling is een tweeledig luik. Wij proberen het gamen toegankelijk te maken voor jongeren waarvoor dat geen vanzelfsprekendheid is, omdat zij bijvoorbeeld uit een gezin komen dat het niet breed heeft. We staan open voor iedereen die onze pc’s en consoles wil gebruiken. Daarnaast zijn we een kenniscentrum voor ouders en leerkrachten, die met het gamen als nieuw begrip in aanraking komen. De meeste jongeren die hier op onze open dagen komen zijn tussen de 10 en 16 jaar. Op de evenementen en streams die wij organiseren komen mensen tot 50 jaar af.

LEVEL UP!

videogames worden volwassenTekst: Laurens Timmerhuis & Carolina Rowicki ■ Beeld: Elise Geuens & Pieter Van der Borght

Hoe ziet de gaming community in Antwerpen en Vlaanderen eruit?Fierens Dat is een goede vraag, maar moeilijk om te beantwoorden. Competitief, dat zeker en vast, maar ook supergezellig. Ik vind de gaming community een hele rustige, geciviliseerde groep. De gemeenschap in Antwerpen en Gent heeft een ander karakter dan die in Wallonië of Duitsland, omdat Vlaanderen een sterker ontwikkelde horeca-traditie heeft. Een pint drinken en een spel spelen gaan hier hand in hand. Ook is de gemeenschap redelijk outspoken, wat je bijvoorbeeld kunt merken aan bekende gamers als Athene, die door Obama aan het Witte Huis werd uitgenodigd en uit Antwerpen afkomstig is.

Van der Borght Binnen België is de community vrij homogeen, maar je merkt wel dat deze hier iets kleiner is dan in andere landen, zoals Nederland. Er zijn maar een twee- of drietal games die in Antwerpen erg leven. Voor het streamen van toernooien is minder animo en onze pro teams zijn niet zo goed, maar het chauvinisme blijft wel. Als een Belg of Nederlander in een finale staat, wordt er zeker gejuicht.

Het gamen kampt op dit moment nog veel met negatieve vooroordelen zoals het aanzetten tot geweld en verslavingsgevoeligheid. Merkt u hier iets van?Fierens Verslaving is een probleem, omdat games immersie uitlokken. Maar gamen is een vorm van entertainment zoals ieder ander, waarbij overexposure altijd ongezond is. Vaak zijn mensen al verslavingsgevoelig voor zij in een game opgezogen worden. Mijn persoonlijke ervaring is dat mensen die verschillende games à la carte spelen ook veel minder vatbaar zijn. Dat je er gewelddadig van zou worden is echt onzin. Hier in Outpost hebben we nooit last gehad van agressie, overlast of ruzie. Wanneer je gamet wordt het geweld door de gamer geabstraheerd van het spelen zelf. Schaken, wat wij hier ook doen, is van origine een oorlogsspel – maar dat zie je er niet meer aan. Games die enkel om geweld draaien, schieten hun doel voorbij en komen er hier niet in. Het is jammer dat ook de Vlaamse media blijven vragen naar negatieve vooroordelen die zij zelf de wereld in helpen.

Van der Borght Ik heb nooit geloofd dat er iemand agressief wordt van het spelen van een spel als GTA: die mensen zijn al instabiel en hebben al problemen. Gamen kan wel een risico voor de gezondheid vormen. RSI en carpale-tunnelsyndroom (een aandoe-

ning waarbij de middelste zenuw in de pols bekneld raakt, nvdr.) zijn veelvoorkomende klachten bij pro gamers. Wel zie je op LAN-parties soms mensen met 24 blikjes Red Bull naast hun pc, maar het hangt vooral af van je levensstijl buiten het gamen. We letten wel op het gedrag tijdens het spelen. Het onderscheid tussen iemand die traint om goed te worden en 5 tot 8 uur per dag gamet en iemand die effectief verslaafd is, is soms moeilijk te zien. Als we constateren dat iemand echt verslaafd is, gaan wij eerst met die jongere en zijn of haar ouders praten en verwijzen wij door naar de gepaste instellingen van de Vlaamse overheid. Veel ouders hebben het gamen in hun jeugd niet meegemaakt, waardoor er nog vooroordelen bij hen heersen. Wanneer jij en ik kinderen krijgen, zal dat geen probleem meer zijn.

Zijn er ook positieve aspecten aan gamen toe te schrijven?Fierens Het sociale element, dat was er 15 jaar geleden nog niet. Daarnaast kan gamen een educatief doel hebben. Uit onderzoek is gebleken dat kinderen informatie veel sneller opnemen wanneer deze in een game verpakt zit dan wanneer zij die ex cathedra opgediend krijgen. Het onderwijs zou hier meer gebruik van kunnen maken dan het nu doet. Er zijn bijvoorbeeld al een heleboel strategy games die geschiedenis bevatten. Games ontwikkelen ook bepaalde vaardigheden, zoals leiderschap. Wanneer jij een groep van veertig of vijftig mensen leidt, vergt dat wel wat van je en zou dat best op je cv mogen.

Van der Borght Je komt gemakkelijk in contact met gelijkgezinden. Je traint natuurlijk je reflexen en je oog-handcoördinatie. Je moet veel inschatten, tactisch denken en beslis-singen nemen. Games zijn een sterk medium en kunnen ook wetenschappelijk of educa-tief ingezet worden. Zo is aan de hand van StarCraft II de cognitieve achteruitgang bij mensen vastgesteld. Ook bieden wij het spel Monkey Tales aan, waarin jongeren rekensommetjes op moeten lossen om verder in het spel te komen. Het merendeel van de jongeren bij ons speelt Minecraft, waarin mensen hun creativiteit kunnen loslaten en heel Westeros uit Game of Thrones of de stad Antwerpen nabouwen. Een spel als Portal laat mensen dan weer puzzelen.

Een pint drinken en een spel spelen gaan hand in hand

32 33

liefde en andere ongemakken boekenbeurs 2013

Themadag ‘Liefde en andere ongemakken’ vormde hét excuus voor een bezoek van dwars aan de boekenbeurs. Gelokt door de aannemelijke titel van deze themadag, trotseerden wij gewapend met pen en papier de mensenmassa voor een snufje literaire liefde, hopelijk gekruid met zo min mogelijk ongemakken.

liefde...

Jan van der Noot, zestiende-eeuws dichter, wist het al: “En is’t de liefde niet, wat is’t dan dat mij kwelt.” Dat de liefde kwellen kan, dat staat vast. Maar als je de boekjes mag geloven, word je in je leven bovendien slechts zesmaal écht verliefd. dwars bevroeg voor u evenveel auteurs over hun liefdes voor, en kwellingen over het boek.

nummer 1: Mark TijsmansZowel lezen als schrijven heb ik al heel m’n leven met veel liefde gedaan. Maar het eerste boek dat me werkelijk van mijn sokken blies was er eentje van Jan Terlouw, de enige voor wie ik in de rij heb gestaan om een handtekening te verzamelen als klein ukkie. Zo’n fan was ik! Vandaag de dag evolueert mijn voorliefde voor een bepaald boek wekelijks: zo ligt er momenteel het verzameld werk van Bart Moeyaert op mijn nachtkastje. Aan boeken bedriegen doe ik niet, wel heb ik soms het gevoel dat ik het leven bedrieg door helemaal op te gaan in de wereld die het boek voor mij creëert. Maar dat vind ik net heerlijk, soms zelfs een beetje té. Wanneer het verhaal eindigt en ik de boekenwereld moet verlaten, heb ik altijd een beetje liefdesverdriet.

nummer 2: Diane BroeckhovenAl was het niet direct Literatuur met de grote L, ik las direct graag én veel! Op school mocht ik enkel Hollandse meisjesboeken lezen. Ik genoot van deze boekjes, maar mijn eerste grote literaire liefde is Jan Wolkers met ‘Turks Fruit’. Dit niet alleen omdat het iets heel stiekems had – het stond vol seks en vieze manieren – maar ook omdat het heel erg mooi geschreven was. Ik ken nu nog hele zinnen uit m’n hoofd.

Ik heb nog nooit een boek bedrogen, maar ik kan er me wel iets bij voorstellen. Zo kocht ik onlangs ‘Fifty Shades of Grey’ voor m’n schoondochter. Toen ik de boekenbediende verzekerde dat het boek niet voor mij was, vertelde deze me lachend dat alle kopers dat steevast ten stelligste beweerden. Een personage waar ik echt mijn hart aan verloren heb is meneer Jules, het hoofdpersonage uit mijn eerste boek. Hij is toch wel de man van mijn leven, omdat hij voor mij iets gedaan heeft wat geen enkele man hem nadeed: hij heeft me een keuken cadeau gedaan (lacht).

nummer 3: Sjoerd KuyperHet eerste boek dat écht onder mijn huid kroop was ‘Peter’ van Anne Holm. Ik had als dertienjarige volledig het gevoel dat het voor mij geschreven was. Telkens als ik het boek las had ik het magische gevoel dat ik meegenomen werd in die wonderbaarlijke wereld.

Met sommige boeken bedrieg ik het leven, dat is Literatuur

Tekst: Julie Colpaert, Carolina Rowicki & Judith Buysse

Beeld: Anouk Buelens-Terryn

Ik heb Anne Holm zelfs een fanbrief geschreven én antwoord gehad. Vandaag de dag ben ik niet alleen trouw gebleven aan mijn oude literaire liefdes zoals Gerard Reve en Willem Elsschot, maar heb ik me ook laten verleiden door de taalkunst van Dimitri Verhulst. Ik word halsoverkop verliefd op een boek, of helemaal niet. Meestal al na de eerste twee zinnen! Zo moet ik de eerste alinea van ‘De Helaasheid der Dingen’ echt goed gevonden hebben, want ik wilde het boek onmiddellijk verder lezen. Ik geef toe dat wanneer ik op vakantie een vlotte detective lees, het soms voelt alsof ik de echte Literatuur bedrieg. Misschien neem ik even vakantie van de Literatuur?

Verder heeft het schrijven me in de liefde verder geholpen. Toen ik achttien was had een meisje van school een verhaal van me uit een plaatselijk krantje geknipt en bijgehouden. Dat was zo bijzonder dat ik meteen met haar getrouwd ben. Nu, dat meisje is vandaag de dag niet alleen mijn grootste fan maar ook nog steeds ‘mijn meisje’ (lacht).

nummer 4 : Luc DefloHet staat vast dat Literatuur absoluut niet mijn eerste grote liefde was. La dolce vita was het enige dat me interesseerde toen ik jong was, aan verplichtingen had ik bij voorbaat lak. Ik ben pas veel later begonnen met schrijven als uitlaatklep en vorm van expressie, om mezelf en mijn creativiteit te kunnen uitdrukken.

Hoewel ik niet zo een dweper met namen ben, moet mijn eerste grote literaire liefde toch wel Charles Bukowski zijn geweest. Hij is nog altijd mijn idool. Met een enkel woord op de juiste plaats wekt hij een heel scala aan emoties op. Dat is rauw talent – mij kost het minstens een hele alinea. Liefde is een dankbaar onderwerp om over te schrijven, omdat de liefde het meest waardevol is in het leven. Daarom gebruik ik vaak liefde en overspel als thema’s voor mijn boeken. Overspel is, volgens mij, het laatste westerse taboe: ieder-een doet het, maar niemand zegt het. Het is fascinerend om daar de grenzen van te verkennen. Ik zou nooit mijn mening willen doordrukken of het gevoel willen hebben dat mijn werk moraliserend is. Ik laat het aan de lezer om zelf een mening te vormen. Ik

bedenk graag dat ik dan misschien zelf geen harten veroverd heb met mijn schrijversbe-staan, maar dat mijn boeken mijn lezers elke keer opnieuw verleiden.

nummer 5: Eva De Roovere Mijn liefde voor het schrijven ontstond vanaf de eerste krabbel: vanaf het moment dat ik leerde schrijven, schreef ik gedichten en liedjes. Mijn allereerste gedichtje ging over de maan en wat daar achter zat. Het grappige is dat ik vandaag de dag nog steeds teksten schrijf met ‘iets erachter’. Je moet beter luisteren om een tweede, diepere laag met meerdere betekenissen te ontdekken. Mijn eerste grote literaire liefde was ‘Kruistocht in Spijkerbroek’ van Thea Beckman. Ik verslond werkelijk boek na boek toen ik jong was. Mijn moeder was bibliothecaris, dus we zaten gelukkig dicht bij de bron (lacht). Vandaag de dag merk ik dat ik mijn hart steeds meer aan poëzie verlies. Gedichten zijn namelijk erg vergelijkbaar met liedjesteksten: in beide moet je erg beknopt een bepaalde emotie kunnen weergeven. Wat ik erg apprecieer in een verhaal is wanneer een auteur in staat is om een personage te creëren dat haaks op diens eigen persoonlijkheid staat. Zo had ik een haat-liefdeverhouding met het hoofdpersonage uit ‘De Nazi en de Kapper’ van Edgar Hilsenrath, een SS’er die zich voordoet als Jood en zelfs in Israël gaat wonen. Het is een personage waar ik van kots, maar me ook hard tot aangetrokken voel.

nummer 6: Lieve Blancquaert Hoewel ik zowel voor Literatuur als fotografie veel liefde voel, was het bij fotografie liefde op het eerste gezicht. Het eerste boek waar ik een grote liefde voor koesterde, kan ik mij niet eens herinneren. Na mijn turbulente jeugd zonder Literatuur, leer ik nu gelukkig dankzij mijn kinderen jeugdboeken van schrijvers zoals Roald Dahl kennen. Het boek waar ik laatst mijn hart aan verloren heb en dat nog steeds in mijn hoofd rondspookt, is ‘Mr Gwyn’ van Alessandro Baricco.

Als puber werd ik compleet gefrappeerd door de beelden van de Holocaust. Ik lag wakker van de diepe indrukken die deze op me achterlieten en mijn liefde voor fotografie was geboren. Ik realiseerde me dat beelden een impact kunnen hebben op het leven en ik wist: dat wil ik ook kunnen. De vele gezichten van de liefde kun je onmogelijk eenzijdig op beeld vastleggen. De foto die ik heb getrokken van Carl Ridders bijvoorbeeld, op het einde van zijn leven, wekt veel liefde bij me op. Het enige wat hij nog kon doen was

Overspel is, volgens mij, het laatste westerse taboe: iedereen doet het, maar niemand zegt het

Gedurende het jaar is gebleken dat ik wat vrije tijd aan mijn

handen had die ik nuttig wilde opvullen. Ik was op zoek naar

een uitdaging, iets waarmee ik mijn grenzen kon verleggen,

mijn creativiteit kon benutten en me kon ontplooien. Aangezien

talen mijn passie zijn en de inkt in mijn pennen haast vanzelf lijkt te verdwijnen, leek

schrijven me ideaal. Nadat je onderwerp is vastgelegd en je ideeën zijn uitgewerkt,

is het tijd voor actie! Je krijgt het aantal pagina’s toegekend en je hebt een deadline.

Je bent verantwoordelijk voor het eindresultaat van je eigen artikel. Contact opne-

men met de persoon die je gaat interviewen, informatie verzamelen, een fotograaf

of illustrator voor beeldmateriaal regelen en het schrijven van het artikel behoren tot

jouw takenpakket. Redacteur zijn bij dwars is zoals iedere andere hobby: steek je er

genoeg tijd en moeite in, dan kan je ongelooflijke dingen verwezenlijken.

Carolina - redacteur

4

Page 5: dwars informatiefolder

Ik kwam bij dwars nadat een vriendin vertelde hoe leuk de

mensen waren. dwars is een hechte, toegewijde groep waar-

binnen veel ruimte voor is voor eigen initiatief en ieders stem

even sterk telt. De redactie laat zich kenmerken door vruchtbare

discussies en dat merk je het sterkst in de eindredactie, waar bevlogen taalfanaten

keihard op de details hameren. Als eindredacteur houd je je bezig met het nalezen

van de artikelen die door redacteuren worden ingediend. Dat doe je eerst thuis in

een online redactiesysteem. Vervolgens komen we buiten de wekelijkse vergaderingen

een zondagavond in de maand samen om het blad nog eens goed door te nemen.

Met een pintje in de hand, een muziekje, goed gezelschap en de haute cuisine van je

collega-eindredacteuren vooraf is dat zeker geen kwelling. Een voorliefde voor taal en

een scherpe blik zijn een pre. Het meedraaien in de eindredactie leerde mij snel beter

schrijven voor dwars, maar ook daarbuiten.

Laurens - eindredacteur

5

Page 6: dwars informatiefolder

Sociale media vergen een nieuwe manier van denken. Terwijl

iedereen denkt in functie van het papier, is het jouw taak om

dwars digitaal naar de studenten te brengen. Dat maakte de

functie voor mij interessant: het is allemaal vrij nieuw, dus er is

veel ruimte voor nieuwe ideeën en creativiteit. Het duurt niet lang om dagelijks iets te

posten, maar je moet wel op de hoogte blijven van de actualiteit en andere platformen

die voor dwars ook interessant kunnen zijn. Je bent er veel mee bezig, maar dat gaat

echt vanzelf. Wat je bij dwars leert, leer je nooit in een aula. Mijn zelfvertrouwen

heeft een heuse boost gekregen en ik heb beseft dat je alles onder de knie krijgt als

je maar genoeg de kans krijgt om ook eens op je bek te gaan. Schrijven voor sociale

media was voor mij iets nieuws en is een proces van uittesten en bijschaven geweest:

sommige dingen zullen aanslaan, andere totaal niet. Bovendien is dwars vooral heel

leuk: je leert zo veel mensen kennen die je nooit of te nimmer nog zal vergeten.

Stephanie - social media

6

Page 7: dwars informatiefolder

Ik zit nu een jaar bij dwars en wat een spectaculair jaar is het

geweest! Het perfecte plaatje schieten op filmsets, festivals en

vanaf een podium in een vol operagebouw was al bijzonder.

De Minister-president, de burgemeester van Antwerpen, Minis-

ter van Justitie en Triggerfinger(!!) ontmoeten is onvergetelijk. En dat allemaal met je

camera in de aanslag. Je voelt nog steeds de adrenaline door je lijf gieren wanneer

je je foto´s zwart op wit (en in dwars zwart en wit) in het blad ziet en loopt uit te de-

len. Daarnaast heb ik snel een groep leuke mensen leren kennen waar ik ook buiten

de vergaderingen mee op café ga. Als je flexibel bent, 3-4 uur in de week nog vrij

hebt, je creatieve hobby verder wilt ontwikkelen en wilt samenwerken aan iets moois,

dan is dwars daar uitermate geschikt voor.

Martijn - fotograaf

7

Page 8: dwars informatiefolder

Ik heb me na het schrijven van een paar artikels gestort op illus-

treren en eindredactie. Dat trok me veel meer dan journalistiek

schrijven. Ik denk graag na over taal en haar werking en leer

elk redactieweekend iets bij over de taalfouten die ik zelf maak.

Die avonden zijn ook gezellig; er wordt een hoop gebrainstormd en gediscussieerd

tussen het nalezen door.Toen ik aan de universiteit begon te studeren miste ik het erg

om creatief na te denken en te illustreren. Daarin is dwars voor mij het belangrijkst

geweest – voor de meest onhandige artikels [een dossier lerarenopleiding vol met

cijfers, om maar een voorbeeld te noemen] een illustratie verzinnen. Dan focuste ik

me soms op een voorbeeld binnen de tekst [een postduif voor de lerarenopleiding] of

maakte er een rare grap van omdat ik zelf wel een mening had over het onderwerp

[internationale editie Portugal]. Ik heb door dwars ook voor de ‘10 jaar UA’ viering

mogen illustreren.

Basia - illustrator

8

Page 9: dwars informatiefolder

20 21

De anti-homowet in Rusland en de World Outgames in Antwerpen: homoseksu-aliteit was afgelopen warme zomer een hot item. dwars zocht enkele getuigenissen bij Britt, Sander en Luk. Bij die laatste twee overheers-te een innerlijke strijd tussen twijfel en aanvaarding. “Als mijn vriend mij niet had geout, weet ik niet of ik het al gedaan zou hebben.”

Antwerpen blijkt een homovriendelijke stad. “Buitenlandse gays krijgen in Antwerpen een wow-gevoel,” vertelt Britt Libot, “er zijn veel clubs en cafés voor homo’s, aan de Agora hangt trouwens een holebivlag.” Britt is praeses van de Flamingo’s, de holebi-studentenclub. De club met roze linten ontstond in 2005 als grap op café en bestaat inmiddels uit 300 leden. “Wij richten ons op studenten, voornamelijk op holebi’s, dat is het enige verschil met andere studentenkringen,” verduidelijkt ze.

Britt werkte met de Flamingo’s bij de World Outgames. “Het evenement liet zien dat goede voetballers ook homo kunnen zijn. Al begrijp ik diegenen die het raar vinden dat we aparte spelen organiseren.” Ze stond aan de infostand, tegenover die van Rusland. “Die boetes van de antihomowet zijn degoutant, maar ik kan mij moeilijk druk maken over elk land dat racistisch of homofoob is. Ikzelf kan daar niet veel aan veranderen. Die kiss-ins zijn een mooi concept, maar het zou enkel helpen als homoseksualiteit in België een probleem

zou zijn. In Rusland horen ze waarschijnlijk niet van die acties.”

SM-achtigen“Media kunnen een rol spelen om de beeldvorming over holebi’s te nuanceren en enkele clichés af te zwakken,” meent Sander. Britt hekelt de mediaverslaggeving van de Gay Pride vanwege het gebrek aan nuance. “Ik ben er al vier jaar op rij naartoe geweest en op het nieuws zie je enkel homo’s met leren riemen en pluimen in hun gat. Duizenden ‘normale’ mensen lopen mee, toch worden enkel de extreem geklede mannen getoond die in het dagelijks leven gewoon in T-shirt en jeans rondlopen. De focus ligt te hard op de door seks geobsedeerde, SM-achtige homo’s. Dat stoort mij. Voor anti-homo’s versterkt dat net hun beeld van de door seks geobsedeerde homo.”

to holebi or not to holebi?

Antwerpen coming out

Tekst: Stefanie Geukens Sander Carollo ■ Beeld: Anouk Buelens-Terryn & Sodaba Azad

Homo’s die dwepen met hun fetisj mogen van Britt in beeld komen. “Maar dan moet het normaal geklede merendeel ook getoond worden. Bovendien kan je homo’s hun extrava-gantie moeilijk ontnemen: dan valt heel het nut van een optocht als de Gay Pride weg.”

Luk vindt zulke evenementen vanwege de verdere stereotypering onnodig. “De strijd voor gelijke rechten is daarentegen wel belangrijk. Bij de seksuele voorlichting op school moet homoseksualiteit meer aan bod komen.” Sander is ervan overtuigd dat holebi’s die iets bereikt hebben door hun talenten, zoals Wim de Vilder of Elio Di Rupo, een positieve invloed hebben op andere holebi’s. “Zo wordt homoseksualiteit niet doodgezwegen, maar verder aanvaard door de brede gemeenschap.”

geilLuk heeft weet van enkele gevallen van gaybashing en is daarom meer op zijn hoede. In buurten met veel nieuwe Belgen toont hij nooit in het openbaar zijn geaardheid. “Ik voel me er ongemakkelijker en heb schrik dat ze slecht zouden reageren als ze er achter komen.” Zelf kent hij een aantal homoseksuele Turken en Marokkanen die het geheimhou-den omdat ze geen conflict willen met hun familie. “Toch trouwen ze met een meisje en stichten ze een gezin. Ik ken ook enkele allochtonen die zich hebben geout. Ze hebben al het contact met hun familie verbroken en dat vind ik heel moedig.” Bij Sander is het nooit verdergegaan dan enkel wat geroep. Zelden loopt hij hand in hand over straat. “Jammer dat het een drempel blijft om te overwinnen.” Britt heeft trouwens nog nooit gehoord over gaybashing bij lesbiennes. “Het is blijkbaar enkel op mannen gericht. Om het plat uit te drukken: mannen vinden kussende vrouwen waarschijnlijk geil en normaler dan twee mannen die elkaar binnendoen.”

de coming-out van Sander (20, student conservatorium)“Op mijn veertiende vond ik jongens interessanter dan meisjes, het duurde tot het vijfde middelbaar vooraleer ik besefte dat ik homo was. Het was geen aangenaam gevoel en ik was vrij gesloten in die periode. Ik sprak met een vriendin die volgens mij al een vermoe-den had dat ik met mijn geaardheid worstelde. Ik wilde mijn gevoelens delen. Gelukkig reageerde ze begripvol en positief. Mijn coming-out gaf me het gevoel alsof er een last van mijn schouders viel.

Mijn coming-out gaf me het gevoel dat er een last van mijn schouders viel

19

CALA

MARTES

JAMSESSIES

CREAM COLORED

PONIES

BLAUDZUN

SLICKNICK

AND THE CASINO

SPECIAL

Beeld

: Elise

Geu

ens

VAN

18

WEEK

SKIN

NY DYN

AMITE

OPENIN

GSSTO

ET

TD-PE

NSIONNÉ

THE B

EATLE

SSBLAUDZUN

VANDE

44

hier spreekt Stijn Vrankenstadsdichter over de poëzie van 't Stad

Stijn Vranken werd verliefd op Antwerpen toen hij er op zijn achttiende van het kotleven

proefde. Een liefde die nooit uitdoofde en die wederzijds bleek te zijn. Sinds een maand bekleedt

hij er de functie van stadsdichter, in navolging van illus-tere voorgangers als Tom Lanoye en Bernard Dewulf. Bij

poëzieliefhebbers is hij bekend van zijn dichtbundels Vlees mij! en Wees gerust, maar niet hier. Hij laat als een moderne

troubadour iedereen die dat wil, kennismaken met zijn poëzie. Er wordt al reikhalzend uitgekeken naar zijn allereerste stadsgedicht,

dat voorlopig geheim blijft. Het De Coninckplein is de start van een onverhoopte roadtrip doorheen 't Stad. Dit alles in Vrankens Citroën uit

1978: "Echte seventies kitsch."

Tekst: Stefanie Geukens ■ Beeld: Martijn Fraanje

Het studentenleven is soms eenzijdig, eng of zelfs saai. Daar-

om is alleen studeren niet genoeg voor mij. Ik wil meer bereiken

dan alleen een diploma halen in mijn zogenaamde ‘gouden

jaren’. dwars biedt voor mij het perfecte evenwicht tussen ver-

antwoordelijkheden en plezier. Voor de lay-out werken wij een weekend per maand

intensief samen om alle gecreëerde inhoud zo eervol en aantrekkelijk mogelijk vorm

te geven. Zo geven de vormgevers met hun eigen inzichten het blad een origineel en

herkenbaar gezicht. Voor het team betekent dit een sterke samenwerking, efficiëntie,

flexibiliteit en creativiteit. Aan het eind van de zondag sturen we het eindresultaat

door naar de drukker en sluiten we het weekend af met een drankje om ons succes

te vieren. Vier dagen later deelt de voltallige redactie de nieuwe editie uit op de

verschillende campussen.

Hakan - lay-outer

9

Page 10: dwars informatiefolder

33

Abattoir FerméGrey gardens | 25, 26 april | 20:30

tarief -26j € 10 | cultuurcheque | info en tickets www.monty.be

Excentriek teksttheater gebaseerd op de bevreemdende Amerikaanse docu-mentaire van gebroeders Maysles in 1975.Binnen de muren van een overwoekerde villa in East Hampton bewoond door moeder en dochter, ontspint een onwaarschijnlijk verhaal over verpau-perde adel, schone schijn en vergankelijkheid.

Een duistere droom met topacteurs Gene Bervoets en Chiel van Berkel.

“ We better check on mother and the cats.She’s a lot of fun, I hope she doesn’t die.I hate to spend another winter here though.Oh God, another winter…” - Edith Bouvier Beale

We studeren in een stad en aan een universiteit waar heel veel

gebeurt. dwars is een ideaal medium om hiervan op de hoog-

te te blijven. Het leuke aan het magazine is dat het helemaal

gemaakt wordt door studenten uit verschillende studierichtingen

die hun diverse talenten combineren. Ook bij dwars is een PR-functie nodig. Dit houdt

in dat je probeert adverteerders te vinden voor het magazine, om zo voor financie-

ring te zorgen. Dit is een ideale functie als je mee wilt werken aan het magazine

maar niet meteen de vaardigheden of de interesse hebt je bezig te houden met tekst

of beeld. Als PR-verantwoordelijke kan je enerzijds je commerciële vaardigheden

aanscherpen, maar door de wekelijkse vergaderingen bij te wonen ook meedenken

over de inhoud en de vorm van het magazine. Het leukste vind ik het samenwerken

in een team van gemotiveerde studenten. We moeten er tenslotte met z’n allen voor

zorgen dat er op het einde van de maand weer een prachtige editie kan verschijnen.

Laura - PR

10

Page 11: dwars informatiefolder

meer dan alleen een uniek zwembad

11

Page 12: dwars informatiefolder

12

Page 13: dwars informatiefolder

dwars achter de schermen

13

Page 14: dwars informatiefolder

Rector Alain Verschoren

In de loop van de jaren is dwars uitgegroeid tot een meer dan volwassen studentenblad dat

absoluut niet moet onderdoen voor zusterbladen in Gent of Leuven. Integendeel. Ik hou van de

kritische sfeer, het objectieve maar ook rebelse, en daarom is dwars een must. Voor mij, als

rector is dwars ook een extra communicatiekanaal dat toelaat op een open manier te communi-

ceren met onze partners (niet klanten!), de studenten. dwars heeft steeds een vlotte eigentijdse

redactie gehad, is niet bang voor controverse maar lokt ze ook niet artificieel uit (elders vaak

wel ...). Bijgebleven artikels zijn er vele, maar ik blijf verbaasd dat dwars erin slaagt om politici

à la Bart De Wever en Pascal Smet vrij en openlijk te interviewen.

Kristy Broekmans – Doopmeesteres & Communicator bij PSW, studeert Politieke

Wetenschappen

Waarom ik denk dat je als Antwerpse student dwars moet lezen? Simpel: om op een originele

en interessante manier op de hoogte te blijven van wat er allemaal gebeurt en te beleven valt in

jouw studentenstad. Regelmatig brengt dwars een unieke kijk op wat er zich allemaal afspeelt

achter de schermen van de universiteit, hetgeen ikzelf enorm interessant vind om te lezen als

student. Ook interviews met politici kan je terugvinden. Dat kan ik als (ex-)student Politieke

Wetenschappen zeker waarderen. Neem dus zeker eens een dwars mee, al is ’t maar voor de

fantastische foto’s en illustraties!

trouwe lezers

14

Page 15: dwars informatiefolder

Michaël Wouters – Voorzitter Capitant Belgium, studeert Handelsingenieur

dwars is in mijn ogen het ideale magazine voor studenten die verder kijken dan het typische

studentenleven en in contact willen komen met de cultuur en maatschappij. Zo wordt het maga-

zine door studenten geschreven en heeft onder meer de studentenclub Capitant een succesvolle

blog omtrent actuele financiële topics, namelijk “Het Marktsegment”. Er worden ook interviews

gedaan met prominente personen uit verschillende sectoren. Zo herinner ik mij bijvoorbeeld

interviews met Bart De Wever, Lien Van De Kelder en Daan. Onlangs heb ik met veel aandacht

het interview gelezen met Peter De Keyzer, waarin hij de studenten aanmoedigt ambitieus te

zijn.

Mona Vanschoenwinkel – Regisseur bij De Bromvlieg, studeert Theater-, film-,

en literatuurwetenschap

dwars vindt een mooi evenwicht tussen het aanraken van maatschappelijke thema’s en ontspan-

ning. Vlotte artikels over de actualiteit en hier en daar een bekend gezicht van een medestudent

of een prof. Die herkenbare elementen vormen belangrijke schakels tussen het magazine en de

doelgroep. Het maakt dat ik met meer plezier naar dwars zal grijpen, dan naar pakweg De

Morgen of De Standaard. Geen vergelijkbare magazines qua inhoud natuurlijk, maar wat ik

zeggen wil is: Ik lees dwars omdat ik er zin in heb, niet omdat het moet.

Jan Adriaenssens, oprichter en eerste hoofdredacteur

Bij dwars komt het beste van Universiteit Antwerpen samen. Het is een creatieve, spitsvondige,

geëngageerde redactie met studenten van alle campussen. De rol van de universiteit in de

maatschappij is van cruciaal belang, en niemand die daar zo goed over kan schrijven dan

studenten zelf. Sluit je niet op in je eigen studierichting, maar werk samen met nieuwe vrienden-

voor-het-leven aan spraakmakende en verfrissende reportages en artikels. Eens je meewerkt

aan dwars, besef je pas wat je anders gemist zou hebben.

15

Page 16: dwars informatiefolder

VormgeversSpecifieke programmakennis of vaardigheden zijn niet vereist. We zijn op zoek naar enthousiastelingen die aankomend academiejaar onze redactie willen versterken. Je zult waarschijnlijk met twee of meer andere lay-outers samenwerken en het werk met hen kunnen verdelen. Je zult voornamelijk aan de vormgeving van het magazine zelf werken, maar ook voor de website en het in elkaar steken van flyers/informatieboekjes grafisch wat kunnen betekenen. Als je ook geïnteresseerd bent in andere zaken zoals website-bouw/-onderhoud, fotograferen, illusteren, schrijven, redigeren, interviewen, dan kan je daaraan zeker bijdragen.

IT’ersWe zoeken een websitemanager die uit de voeten kan met het systeem (na wat uitleg uiter-aard) en die deze naar de behoeftes kan onderhouden. Dit jaar willen we aan de slag met webredactie en daarom moeten er wat broodnodige aanpassingen gedaan worden. Een beetje ervaring en kennis is dus wel vereist. Je volgt wat vergaderingen om op de hoogte te blijven van welke wensen redacteuren hebben voor het online-gedeelte en werkt nauw samen met de verantwoordelijke lay-out en verantwoordelijke webredactie. Samen zullen jullie ideeën concreter uitwerken. Er zijn ook bijkomende mogelijkheden: het ontwikkelen van het redactiesysteem waarmee we werken, van een dwars-applicatie, van een nieuws-brief, etc. Verschillende nieuwe platforms dus, die jij kunt creëeren!

dwars zoekt

16

Page 17: dwars informatiefolder

FotografenJe maakt graag foto’s, hebt een scherp oog en kan een beetje omgaan met Photoshop. Proficiat, dan kun je bij ons aan de slag. Je zult je bezighouden met het maken van foto’s van personen, events en allerlei soorten settings voor magazine, website en social media. Fotografen kunnen met onderwerpen voor artikels komen, zelf initiatief voor fotorepor-tages nemen en actief meedenken in vergaderingen. Als fotograaf werk je nauw samen met redacteuren. Als zij willen schrijven over een bepaald evenement of een interview afnemen op een bepaald moment dan zoeken zij daar iemand bij voor de verzorging van het beeldmaterial. Flexibiliteit en betrokkenheid zijn onmisbaar, maar er is veel vrijheid voor eigen inzicht en creativiteit.

IllustratorenWe hebben graag illustraties in een herkenbare eigen stijl. Illustraties zijn uitermate ge-schikt bij artikels waarvan de materie moeilijk te fotograferen is. Met een illustratie kun je wat extra betekenis geven aan de titel of het gehele artikel en kun je bijvoorbeeld naden-ken over een prikkelende dubbele lading. Het is fijn als je na het lezen van een artikel redelijk snel wat ideeën kunt voorleggen aan de schrijver. Illustraties worden bij artikels in magazine en op website, in flyers en informatieboekjes gemaakt. Het is mogelijk een vaste strip in het magazine of op de website te krijgen. Er is veel vrijheid voor eigen stijl en inzicht.

Redacteuren (schrijvend)Je bedenkt onderwerpen, informeert je hierover, zoekt verdieping en legt de benodigde contacten voor de uitwerking. Je neemt interviews af of doet verslag van een evenement en schrijft het artikel uit. Dit doe je onder begeleiding van de bijsturing die je gedurende de vergaderingen krijgt. Na op- en aanmerkingen van hoofd- en eindredactie pas je je artikel voor publicatie aan. Je bespreekt de mogelijkheden qua beeldmateriaal met een fotograaf of illustrator. Je neemt een of meerdere artikelen op je per editie, evt. in samenwerking met andere schrijvers. Er is veel vrijheid voor je eigen interesses en ambities, zolang ze maar een beetje binnen de peilers van dwars vallen.

17

Page 18: dwars informatiefolder

EindredacteurenAls eindredacteur is het belangrijk dat je inzicht hebt in inhoudelijke relevantie en struc-tuur. Je hoeft zelf niet te schrijven, maar dat mag wel. Je controleert in de eindredactie-week de artikels op vorm en inhoud. Eens per maand controleren we op zondagavond de artikels nog eens heel nauwkeurig. Daarna wordt de editie doorgestuurd naar de drukker. Het werk van de eindredacteur is dus heel belangrijk. Na het uitkomen van een editie laat je in de evaluatievergadering weten wat je als eindredacteur goed en minder geslaagd vond. Een goede kennis van de Nederlandse taal wordt erg gewaardeerd. Iedereen die secuur werkt en houdt van scherpe formuleringen is zeer welkom!

Social-mediaredacteurenOnze social-mediastrategie is afgelopen jaar pas echt tot ontwikkeling gekomen. We proberen wat vaste waarden te vinden die bij ons blad passen. Op dit terrein ligt er qua vorm en inhoud nog best wat ruimte aan mogelijkheden. Het is de bedoeling dat je deze strategie verder ontwikkelt en daarin van dwars een herkenbaar ‘merk’ maakt met een zichtbare referentie naar het blad. Concreet betekent dit het op effectieve en originele wij-ze vertalen van ideeën voor onderwerpen en activiteiten naar de verschillende kanalen. We zoeken iemand die nieuwe mogelijkheden ziet, ons blad kan branden en sociale me-dia weet in te zetten om meer volgers te genereren. Uiteraard in overleg met de redactie, en nauwe samenwerking met it’ers, lay-out en webredactie.

WebredacteurenEen volwaardige webredactie is nieuw bij dwars. Voorgaande jaren publiceerden we vooral veel content uit het magazine ook online. Af en toe verschenen artikelen enkel online. Dit jaar willen we de site als een apart medium behandelen. Om die reden willen we een aantal web-only rubrieken gaan opzetten en een archiefje van ‘dwars in de me-dia’ toegankelijk maken. Gezocht: iemand die stukjes wilt schrijven voor de website en die mogelijkheden ziet om zoveel mogelijk pageviews te krijgen. In samenwerking met social-mediaredacteuren.

18

Page 19: dwars informatiefolder

PR-medewerkersJe voornaamste taak is het contacteren van organisaties met een voorstel om voor ons te adverteren in print en/of op site. Deze functie kan wel wat frisse zin gebruiken, want het is uitdagend om te kijken hoe je een deal kunt sluiten door wat te geven en te nemen. Als je een beetje kunt onderhandelen en juist op dit vlak al onze kanalen origineel weet in te zetten dan gaan we een topjaar tegemoet! Verder mag deze functie qua marketing en communicatie zo breed mogelijk ingevuld worden. Ben jij ondernemend, zelfstandig en communicatief? Welkom in onze redactie!

CampusvertegenwoordigersDe stadscampusstudent is oververtegenwoordigd binnen onze redactie. We zouden graag een wat breder geluid horen, zodat we zo breed mogelijk onderwerpen kunnen behandelen om artikels te maken voor álle studenten van UAntwerpen. Hiervoor zoeken we wat mensen die thuis zijn op een buitencampus of een van de nieuwe campussen. Je vertelt wat er op jouw campus leeft, je vergroot de zichtbaarheid van dwars op de campus, je werft daar nieuwe redactieleden en coördineert er het verspreiden van dwars. Je bent het aanspreekpunt voor de studenten en personeel van jouw campus wat dwars betreft. Het is een nieuwe en veelomvattende functie waarin je veel redactiefuncties op microniveau kunt combineren.

EventplannersStudents on stage, een quiz, een benefiet: dwars probeert zich af en toe zichtbaar te maken met evenementen. Het organiseren ervan slokt echter veel tijd op van onze core business: een interessant blad maken. Je hebt ideeën over hoe we ons met evenementen kunnen profileren. Het is nodig om de gedachten die bij jou ontstaan te toetsen tijdens ver-gaderingen en de inzichten van andere redacteuren mee te kunnen nemen in de planning en organisatie van het evenement. Voor deze functie moet je communicatief zijn in het uit-wisselen van ideeën, maar ook zelfstandig kunnen zijn in de uitwerking van de plannen.

We hopen dat deze folder je geprikkeld heeft om dwars te volgen en/of je aan te melden bij onze redactie. Het is belangrijk te weten dat je bij ons ook verschillende functies kunt combineren.Als je onderdeel wilt worden van de redactie van hét studentenblad van Universiteit Ant-werpen, als je het leuk vindt je te ontwikkelen in een gezellig en ambitieus team en graag je naam in ons prachtige blad wilt zien staan, meld je dan aan:

[email protected]

19

Page 20: dwars informatiefolder