Een meer integraal armoedebeleid moet niet alleen bevoegdheden maar ook beleidsniveaus overschrijden. De voorbije jaren bleek dat een weinig evidente oefening.

Armoede als complexe en multi-aspectuele problematiek. De armoedeproblematiek bekeken op verschillende centrale

levensdomeinen. Uitsluiting en kwetsbaarheid o.a. op het vlak van:- Arbeid.

- Huisvesting.

- Gezondheid.

- Onderwijs.

Recente cijfergegevens over een aantal cruciale levensdomeinen. De relatie tussen etnische herkomst en armoede. Een aantal algemene tendensen in het armoedebeleid.

Armoedecijfers: Niet meer/minder dan inkomensarmoedecijfers. Multi-aspectuele armoede-index (naast inkomenssituatie ook andere

vormen van sociale uitsluiting) MOEILIJK. Doorgaans = groepen die hoogste armoederisico kennen.

Vrouwen, 65-plussers, alleenstaanden, koppels waar minstens een partner ouders is dan 65 jaar en alleenstaande ouders.

Cijfers Vlaanderen in 2004:(uit SILC-Enquête)

- 11.3% Inkomen onder armoedegrens.

-13% geeft van z’n zelf aan niet rond te komen.-27,6% van éénoudergezinnen leeft in inkomensarmoede.

Leven onder inkomensgrens nog moeilijker wanneer inkomens ongelijk verdeeld zijn.Cijfers (uit SILC-Enquête)

-20% armsten beschikken in Vlaanderen na belasting over 6% van het totale inkomen terwijl de 20% rijksten 42% van die taart voor zich hebben.

Beleidsuitdaging: Laagste uitkering optrekken tot behoorlijk niveau.

Beperkt inkomen zorgt voor keuzes maken in de uitgaven. De laagste inkomensgroep consumeert voor 16.721, terwijl hun

gemiddeld inkomen op 12.967 ligt. (Uit Huishoudbudgetenquête van het NIS)

=> Ze ontsparen. Bij de laagste inkomensgroep ligt het zwaartepunt bij huisvesting.

-bij 10% armsten 35% van het totale uitgavenpakket. (Uit Huishoudbudgetenquête van het NIS)

Gezondheidzorg blijkt ook zwaar te vallen. Een moeilijke inkomsten – en uitgavenbalans kan leiden tot een

problematiek van schuldoverlast. Er is ook een stijgend aantal die beroep doet op de voedselbanken.

→ Het feit dat de laagste uitkeringen onvoldoende aangepast blijven aan het toegenomen welvaartspeil is hier zeker niet vreemd aan.

Iemands algemene sociale positie wordt sterk bepaald door de plaats die men inneemt op of naast de arbeidsmarkt.

Die positie drukt een stempel op de inkomenssituatie, de huisvestingsmogelijkheden, de gezondheidstoestand, het culturele leven en de onderwijs- en arbeidsmarktkansen.

Een job hebben biedt bescherming tegen inkomensarmoede.Van wie werkt in Vlaanderen is 3% inkomensarm, terwijl dit bij niet-werkenden op 19% ligt.

Nog factoren die risico op inkomensarmoede doen ↑:

- Huisarbeid.

- De aanwezigheid van kinderen.Hoe meer kinderen, hoe groter het risico wordt, want kinderen kosten veel.

Kosten voor wonen slorpen een belangrijk deel op van het inkomen bij lage inkomensgroepen.

Wanneer men echter bij de sociale huurmarkt terecht kan, scheelt dit een slok op de borrel.

Vanuit het beleid: - Meer ondersteuning nodig voor personen die financieel nooit in staat zullen zijn om een woning te kopen.Ze dient zich meer te richten op een uitbreiding van het patrimonium van de SOCIALE HUISVESTINGSSECTOR. De wachtlijsten zijn immers ellenlang.In 2005 stonden 76.727 kandidaten op de wachtlijsten van de sociale huisvestingsmaatschappijen en wachtte men gemiddeld 805 dagen.

- Maatregelen om private huursector leefbaar te houden door een combinatie van een veralgemeende huursubsidie en financiële stimulansen.

Ongelijkheid en uitsluitingprocessen zijn doorheen het hele onderwijstraject waar te nemen.

Deze processen zorgen ervoor dat wie uit een huishouden met minder socio-economische kapitaal start, vaker eindigt met een laag scholingsniveau met alle gevolgen vandien op de arbeidsmarkt en op andere gebieden.

Een evolutie die wordt gesignaleerd in de jaarboeken is de toenemende doorstroom naar het buitengewoon onderwijs.

De vertraging die kinderen door ongelijkheid en uitsluiting in het lager onderwijs oplopen, zorgt er ook vaker voor dat deze kinderen een achterstand lopen in het secundair onderwijs.Ze komen meer terecht in richtingen zoals het TSO,BSO,DBSO, leercontract of BUSO, dus onderwijstypes die niet meteen toegang bieden tot het hoger onderwijs.

Wie in armoede leeft, heeft een grotere kans op:- Gezondheidsproblemen- Lage levensverwachting- Verminderde toegang tot gezondheidszorg- Chronische ziekten / handicap- Mentale gezondheidsproblemen- Zelfdoding- Vroegtijdige veroudering- Lager opleidingsniveau

Zo houden ze er doorgaans een minder gezonde voedingsgewoonte op na.°Hogere BMI°Meer kans op roken, ook al bij jongeren.

Aantal cijfergegevens (uit Wetenschappelijk Instituut voor Volksgezondheid, 2006) :Waar huishoudens in Vlaanderen gemiddeld 6% van hun beschikbaar inkomen spenderen aan uitgaven voor gezondheidszorg, is dit in de laagste inkomenscategorie 25% en in de hoogste 3%

Etnische herkomst blijkt een zeer grote risicofactor om in inkomensarmoede terecht te komen.-55.6% van personen met een Marokkaanse herkomst bevinden zich in ons land onder de armoedegrens.

-58.9% van personen met een Turkse herkomst bevinden zich in ons land onder de armoedegrens.

( Uit onderzoek van Van Robaeys)

Kinderen van allochtone afkomst:

- Lopen meer achterstand op in het onderwijs

- Komen in richtingen terecht die weinig uitkomst bieden op de arbeidsmarkt en ze stromen slechts met mondjesmaat door naar het hoger onderwijs17% behaalt diploma hoger onderwijs, terwijl dit voor autochtone leerlingen 1 op de 2 is.

- Komen vaker terecht in de werkloosheid

ONTWIKKELINGEN IN DE LAATSTE VIJFTIEN JAAR:

Multi-aspectuele definitie kreeg ingang in het beleid. Openheid en bereidheid om andere spelers op het veld te laten: De

doelgroep kreeg in ons beleid een prominente plaats.

TOEKOMSTONTWIKKELINGEN:

Een verruiming van de doelgroep. Armoedebeleid meer resultaatgericht maken en

beleidsmaatregelen toetsen op effecten die ze hebben op armoede.

Filmpje over armoede