Dossier Homeopathie

Dossier Homeopathie 2013

Onderhavig dossier werd samengesteld naar aanleiding van het artikel “Homeopathie, een nieuwe heksenjacht? “in de November 2013

editie van Agenda PLUS.

www.agendaplus.be

Agenda Plus Digitaal dossier Homeopathie

2

INHOUD Opinie: Homeopathie -‐ alternatief is niet altijd naïef of onwetenschappelijk – Prof. Em. Johan Van De Kerckhove, verschenen in De Wereld Morgen Klassieke Homeopathie, historiek en overzicht -‐ Anne Vervarcke, Annemie Lambert, Christel Lombaerts Homeopathie in een notendop Het effect van het KB Homeopathie op de uitoefening van het beroep. Enkele bedenkingen van de hand van Anne Vervarcke Homeopathie in de pers Homeopathie wereldwijd


4

OPINIE: Homeopathie: alternatief is niet altijd naïef of onwetenschappelijk De Belgische regering heeft een ontwerp koninklijk besluit klaar over homeopathie. Zodra dit besluit van kracht wordt mogen alleen artsen, tandartsen en vroedvrouwen hun patiënten nog homeopathisch behandelen. Emeritus professor sociologie Johan Van de Kerckhove vindt dit een gemiste kans voor de komende generaties.

Het blijft me verbazen hoe de vertegenwoordigers van de klassieke geneeskunde hun grote gelijk blijven halen met reeds lang achterhaalde argumenten tegen de alternatieve geneeswijzen. Het is alsof er geen waardevolle studies zouden bestaan die de werking van onder meer homeopathie overduidelijk aantonen. Hier gaat het blijkbaar niet zozeer om wetenschappelijke argumentaties, maar om macht, beroeps- en andere belangen en vooral ook om vooringenomenheid en vastgeroeste overtuigingen.

Het is vanzelfsprekend dat bekwame en ethisch gemotiveerde artsen een kritische houding aannemen en de gezondheid van hun patiënten ten volle willen behartigen. We zouden dan wel graag echt valabele en genuanceerde argumenten willen horen of lezen. Deze zouden dan wel de bevindingen moeten tegenspreken van Nobelprijswinnaars als Luc Montagnier en Brian Josephson en de vele andere academici die aantoonden dat homeopathie wél werkt.

Uit onderzoek komt steeds duidelijker naar voor dat deze behandeling niet alleen effectief is maar daarenboven veilig en kostenbesparend. Voor de patiënten en voor de financiering van de gezondheidszorg zouden hier alleen maar voordelen aan verbonden zijn. De grote vraag is dan ook wie er wel nadeel zou ondervinden bij een systeem waarbij alternatieve geneeswijzen met de nodige kwaliteitsgaranties zouden erkend worden ?

Hier ligt het antwoord op de vraag waarom deze niet worden erkend ! Blijkbaar zijn bepaalde lobby’s in ons land sterker vertegenwoordigd in ons politiek besluitvormingssysteem dan in andere landen waar dit probleemloos blijkt te kunnen. Ook hier zijn we weer een arm klein landje zonder visie op de toekomst van onze gezondheid, op onze gezondheidszorg en op de financiering er van. Ook de politieke besluitvorming gebeurt op basis van kortzichtige machtsspelletjes zonder enige visie.

Wetenschappelijk gezien houdt de moderne kwantumwereld effectief niet op na het getal van Avogadro. Naast de materiële buitenkant bestaat er ook een energetische binnenkant. Het is niet omdat dit in een ander paradigma thuishoort, dat ook om een andere benadering vraagt dat dit in onze wereld van 2013 onwetenschappelijk zou zijn. Traditionele wetenschappers beseffen niet dat ze (ook) vastgeroest zitten in een geloofssysteem en daar op een weinig open en alles behalve wetenschappelijke manier op doorredeneren, laat staan dat ze open staan voor empirische feiten die niet kloppen met hun vooringenomen standpunten.

De beste manier om de groeiende groep van tevreden cliënten van alternatieve geneeswijzen te helpen is niet door achterhoedegevechten of machtspelletjes. Het is door te zorgen voor een degelijke erkenningsprocedure en wetenschappelijk onderbouwde opleidingen. De wet Colla van 1999 wou in deze zin een houvast bieden aan de velen die de positieve effecten van degelijke alternatieve benaderingen mogen ondervinden.

Wat nu voorligt aan nieuwe wetgeving is een gemiste kans waarvan de( chaotische) nadelen nog niet te overzien zijn. De komende generaties zullen de rekening weer maar eens gepresenteerd krijgen zowel op het vlak van de gezondheid zelf als wat betreft de gevolgen voor de financiering.

Em. Prof. dr. Johan Van de Kerckhove

www.kernkracht.be

bron: http://www.dewereldmorgen.be/artikels/2013/07/15/homeopathie-‐alternatief-‐niet-‐altijd-‐naief-‐onwetenschappelijk


5

Klassieke Homeopathie, historiek en overzicht . Anne Vervarcke, Annemie Lambert, Christel Lombaerts De klassieke homeopathie is een geneesmethode die door S.Hahnemann ongeveer tweehonderd jaar geleden voor het eerst systematisch beschreven en beoefend werd. Sindsdien ontwikkelde deze geneeswijze zich tot een holistisch systeem, waarover zowel in de medische sector als bij het lekenpubliek veel onduidelijkheid heerst. Het blijkt immers telkens weer dat de klassieke homeopathie verward wordt met een vorm van fythotherapie en dat homeopathische bereidingen op een allopathische wijze toepast worden. Het is de bedoeling met deze bijdrage klaarheid te brengen wat betreft opzet en werkwijze van deze complementaire geneeswijze. Situering We geven eerst een kort historisch overzicht van het ontstaan en de ontwikkeling van de homeopathie. De oudst bekende formulering van het similia similibus curentur wordt toegeschreven aan het orakel van Delphi1, die het op volgende wijze geformuleerd zou hebben: "datgene wat verwondt zal ook genezen".2 Twee belangrijke figuren die we daarbij willen belichten zijn Paracelsus en Hahnemann. Paracelsus (Theophrastus Bombastus von Hohenheim) werd geboren in 1493 uit een adellijk geslacht en als zoon van een geneesheer in Einsleden in Zwitserland. Naar toenmalig gebruik kreeg Paracelsus middelbaar onderwijs in een kloosterschool en kon reeds op 16-jarige leeftijd de hogeschool aanvatten. Daar maakte hij kennis met grondstellingen van Galenus en de uitvoerige commentaren daarop van de Arabieren en met name Avicenna, wiens "Canon Medicinae" de bijbel van de geneeskunde van die tijd was. Na veel omzwervingen wordt hij professor aan de faculteit geneeskunde te Bazel. Omdat zijn invloed daar blijft stijgen, zijn colleges druk bezocht worden en hij revolutionaire taal verkoopt, keren apothekers, artsen en professoren zich allemaal tegen hem, zodat hij moet vluchten. Later in Neurenberg slaan zelfs de staat en de artsen de handen ineen om het drukken van zijn werken te verbieden. Een daaropvolgende periode van zijn leven wijdt hij zich geheel aan de theologie en schrijft zijn diepzinnigste werk: de 'Philosophia Sagax'. Al zijn werken vertonen een mystiek-magische inslag en zijn geschreven volgens de gangbare werkmethode van de middeleeuwen, hoewel men hem tot het humanisme mag rekenen. Terwijl men nu bij onderzoek de gewoonte heeft zich te beperken tot het 'hoe' van een bepaald deel van de werkelijkheid en dat als arbeidsveld te kiezen, schonk men destijds meer aandacht aan het vragen naar het wezen, naar het omvangrijke 'vanwaar' en 'waarheen'3 Men dacht meer synthetisch en minder analytisch en was daarom meer ontvankelijk voor het vormend element. Zo formuleerde men ook zijn gedachten in concordanties, wat Paracelsus met grote vaardigheid deed. De summa van zijn ziekteleer en therapie zijn neergelegd in zijn "Paragranum" en "Paramirum". Tegenover de ziekte, die vijf diverse, zowel inwendige als uitwendige oorzaken kan hebben, staat ter afwering in het lichaam de archaeus. Dat begrip verdwijnt om pas veel later weer op te duiken onder de naam 'levenskracht'.

1 A. Vervarcke, Klassieke homeopathie, niet te geloven... 2 E. Whitmont: Homeopathie en psychologie, p 11 3 idem p 38


6

Paracelsus kan beschouwd worden als de wegbereider van de klassieke homeopathie, hoewel hij vele van zijn bevindingen baseerde op de leerstellingen van Hippocrates. Hoewel S.Hahnemann er prat op ging de ontdekker te zijn van een totaal nieuwe geneeswijze die hij de homeopathie noemde, nam hij heel wat van de ideeën van Paracelsus over. Een korte biografie Christian Friedrich Hahnemann werd in 1755 geboren in Meissen in een gerespecteerde familie van porseleinschilders. Toen zijn ouders in de financiële problemen kwamen, lieten de schoolhoofden hem omwille van zijn uitzonderlijke begaafdheid gratis lessen bijwonen. Toen hij twintig was vertrok hij naar Leipzig om geneeskunde te studeren. Daar kwam hij contact met de theorieën over de lichaamsvochten of -sappen van Galenus en de meer recente ideeën van Boerhaave.4 Om een klinische training te krijgen vertrok Hahnemann naar Wenen.5 Tenslotte ontving hij zijn dokterstitel in Erlangen in 1779.6 Het viel hem zonder geld en zonder connecties niet makkelijk een praktijk op te starten. Om zijn familie te onderhouden schreef hij traktaten en publiceerde hij werken, waarin een toenemende kritiek op de geneeskunde, zoals ze in die tijd werd bedreven, opviel. Onder invloed van de natuurtheorieën, onder meer van J.J.Rousseau, begon hij nadruk te leggen op hygiëne. Hij voelde zich aangetrokken tot de Hippocratische werkwijze, waarbij de zelfgeneeskracht van de natuur ondersteund wordt. Meer en meer werd hij voorstander van dieetmaatregelen en gebruikte zo weinig mogelijk sterke geneesmiddelen. Hij studeerde chemie en in zijn publicaties uitte hij zijn verontwaardiging over de ignorantie en het misbruik van zijn collega's geneesheren. In de 18de eeuw, toen de leer der lichaamssappen achterhaald leek, wisselde de ene theorie de andere af, waarbij ze elkaar in simplificaties overtroffen. Tenslotte gaf Hahnemann zijn medische praktijk helemaal op omdat hij vond dat er geen klaarheid was van visie op ziekte en gezondheid. Bovendien maakte hij bezwaren tegen het gebruik van medicijnen waarvan de werking in wezen onbekend was en waardoor niet zelden de patiënt zieker werd. Om in het levensonderhoud van zijn kroostrijke familie te voorzien, vertaalde Hahnmann medische werken, onder meer de Materia Medica van Cullen.7 In een voetnoot beschreef Hahnemann uitvoerig een experiment dat hij op zichzelf had toegepast. Daaruit bleek dat cinchona8 in herhaalde dosis ingenomen, op malaria gelijkende symptomen veroorzaakte en hij besloot dat het de gelijkaardigheid was die een genezend effect had bewerkstelligd en niets anders. Dat was de doorbraak in zijn denken en de hoeksteen van de geneeswijze die later homeopathie zou heten.9 De basisgedachte dat het gelijksoortige en niet het tegengestelde geneest, was al in de Hippocratische school bekend en dook verscheidene keren opnieuw op in de middeleeuwse geneeskunde. De gehele medische literatuur van Paracelsus is doortrokken van het 4 Hoewel Boerhaave fundamenteel een humoralist was, onderscheidde hij zich door een eclecticisme en beweerde hij dat de voornaamste aanwijzingen voor een arts komen van de observaties aan het ziekbed van de patiënt, zoals Hippocrates voorschreef. 5 De gebruikelijke methoden in die tijd waren vooral: het stimuleren van evacuaties, zweetkuren, sederen, cauteriseren, aderlaten, bloedzuigers plaatsen, fontanellen maken enz 6 Hij huwde in 1782 Johanna H. Küchler en zij kregen samen in de loop van de tijd elf kinderen. 7 William Cullen was professor in de geneeskunde aan de universiteit van Edinburgh en bleef tot aan zijn dood een leidinggevend opponent van de tonus-theorie. Daarbij ging men ervan uit dat alle ziekten toegeschreven konden worden aan een teveel of een tekort van tonus in het spierweefsel. In zijn materia medica wordt met name de cinchona als een wonderbaarlijk tonicum aanbevolen bij intermitterende koorts of malaria. 8 China officinalis, ook wel kina of kinabast genoemd. De werkzaamheid van de schors van deze plant, die reeds eeuwen bekend was, bleek uit latere ontledingen te berusten op de aanwezigheid van kinine. 9 De similia-regel waarmee de homeopathische geneeskunde samen te vatten is, nl "Similia similibus curentur" werd in 1796 ontwikkeld, hetzelfde jaar dat Dr. E. Jenner het vaccinatieprincipe ontdekte door mensen in te enten met koepokken, een aan pokken gelijkende (maar niet gelijke) ziekte.


7

gelijksoortigheidsprincipe, zowel in zijn theoretische betekenis als in zijn practische toepassing. Maar Hahnemann was de eerste die het principe in zijn consequenties die hij eruit afleidt in een logisch verband met elkaar samen wist te brengen. In 1810 verscheen de eerste versie van zijn 'Organon van de geneeskunde'.10 Gepassioneerd en niet altijd even tactvol, compromisloos en revolutionair in zijn consequenties, hadden Hahnemann en zijn nieuw opgerichte school voor Homeopatische Geneeskunde te Leipzig weinig succes. Hij vond dat de nomenclatuur en classificatie van ziekten zinloos waren en sprak beledigende taal tegenover de dokters. Toen hij een opzienbarend succes oogstte met de behandeling van tyfus11 sloeg de tegenkanting van de orthodoxen om in agressie. Hij werd voor het gerecht gedaagd en veroordeeld. Hertog Ferdinand, een patiënt van Hahnemann, verschafte hem onderdak in Kotchen en een salaris zodat hij rust en tijd kreeg om verder te experimenteren, wat hij als fervent empiricus aan zichzelf verplicht was. Daar deed hij de merkwaardige ontdekking dat hoe kleiner de dosis van meestal giftige medicijnen was, hoe effectiever hun werking. Na veel proefnemingen bleken ze zelfs nog in kracht toe te nemen wanneer ze een groot aantal keren verdund en geschud waren, tot zelfs voorbij het getal van Avogadro12. Hij noemde zijn werkwijze dynamiseren en had meteen het eerste geneesmiddel zonder neveneffecten uitgevonden. Bovendien laat hij niet na in toenemende mate het 'contraria contrariis' te verwerpen. Het is Hahnemanns verdienste een arsenaal aan geneesmiddelen te hebben uitgetest en geboekstaafd. Men kan de details van Hahnemann's woelige leven en strijden terugvinden in de talloze biografieën die over hem gepubliceerd zijn. De eerste bloeiperiode Homeopathie verspreidde zich tussen 1810 en 1850 snel over alle Europese landen en kon overal rekenen op de steun van de aristocratie, het koninklijk hof en de trendsetters. Homeopathie bereikte zijn eerste grote bloeiperiode op het vasteland van Europa en in Amerika tussen 1850 en 1890. In 1829 begint de eerste Belgische homeopaat, Dr. Pierre Joseph deMoor, een praktijk in Aalst. In Amerika richtten Constantine Hering, Jacob Jeanes, en Walter Williamson ‘Homeopathic Medical College of Pennsylvania’ op in 1848. Het was één van de eerste opleidingsinstellingen in de Verenigde Staten. Een andere grote naam was Dr James Tyler Kent (1849-1916). Hij werd beroemd omwille van zijn gebruik van de hogere potenties. Tevens bracht hij de ‘Wet van vitale actie en reactie’, reeds door Hahnemann beschreven, terug onder de aandacht. “Een middel kan genezen zolang het symptomen die tot de ziekte behoren kan verergeren, in de eerste uren van een acute en in de eerste dagen van een chronische ziekte." Hij legde bovendien het meeste belang bij de symptomen van wil, verstand, geheugen, kortom de ‘mind’ van de patiënt. Voor hem vormden deze factoren het meest essentiële aan de mens, en was het algemene fysieke organisme er slechts de uitdrukking van.

10 Hij heeft een 2de editie in 1819 laten verschijnen, een 3de in 1824, een 4de in 1829 met substantiële verbeteringen en een 5de editie in 1834. Omwille van allerlei erfenisperikelen heeft het verschijnen van zijn 6de editie aangesleept tot 1918. Hoewel er verregaande wijzigingen, met name in de manier van doseren van de middelen zijn aangebracht, hadden volgelingen van Hahnemann zich inmiddels op de 5de editie gebaseerd. Verscheidenen onder hen maakten op hun beurt weer naam en hadden navolging. Zo is J.T. Kent als de arts die de filosofie heeft becommentarieerd en als auteur van een belangwekkende Materia Medica en Repertorium van grote invloed geworden. Men kan zonder overdrijven stellen dat het overgrote deel van de hedendaagse homeopaten Kentianen zijn en zich bijgevolg ook baseren op de 5de editie, wat Hahnemann nooit bedoeld kan hebben. 11 Toen het leger van Napoleon terugtrok na het fiasco in Moskou en de slag bij Leipzig leverde in 1813 waren er 80.000 doden en evenveel gewonden. Hahnemann behandelde toen 180 slachtoffers van tyfus waarvan er slechts twee overleden. 12 Het getal of de constante van Amedeo Avogadro, de Italiaanse arts uit de 18de eeuw bedraagt 6.022 X 1023.


8

In 1911 verscheen de eerste oplage van The British Journal of Homeopathy, een tijdschrift dat op vandaag nog uitgegeven wordt. De Griekse en Zuid-Amerikaanse School Homeopathie was praktisch verdwenen in de meeste landen tegen 1920 maar heeft sinds 1979 een aanhoudende wereldwijde heropleving gekend onder impuls van G. Vithoulkas, MIH, auteur van "The Science of Homeopathy", bedenker van het Vithoulkas Expert Systeem. Hij kreeg in 1996 the Alternatieve Nobel Prijs voor zijn werk in klassieke homeopathie. De Griekse School, zoals de strekking die hij opzette genoemd wordt, hield de bevindingen van Hahnemann tegen het licht van de toenmalige wetenschap, in een poging om de werking van de middelen en het systeem te verklaren. Via zijn leerlingen, o.a. Bill Gray, kwamen zijn onderrichtingen overgewaaid naar de Verenigde Staten. Een tweede grote stroming kwam dan op gang in Zuid-Amerika, met o.a. Alfonso Masi-Elizalde (1932-2003). Dr Masi verdedigde met vuur een exegetische benadering van de homeopathie. Hij belastte zich met de taak om de klassiekers te herlezen en wees op de vele hiaten in de homeopathische grondbeginselen. De intensieve en assertieve vastbeslotenheid waarmee hij zijn standpunten uiteenzette lokte vele discussies uit bij zijn publiek. Volgens Dr Masi is homeopathie nog steeds in een zeer vroeg stadium, en de groei van deze geneesmethode vraagt vastberadenheid en een permanente en krachtige inspanning van vele generaties van zijn beoefenaars. De Indische School Sinds begin jaren negentig waait een nieuwe wind door de homeopathie vanuit Indische hoek, met name vanuit de Bombay groep onder leiding van Rajan Sankaran. Hij haalde in 1981 de graad ‘Gold Medallist’ aan het ‘Bombay Homeopathic Medical College’. Hij is Assistent Professor aan het departement ‘Repertory in Smt. C.M.P. Homoeopathic Medical College’ Mumbai en is verbonden aan het hospitaal als ‘Honorary Physician’. Hij heeft de Aziatische editie van Homoeopathic Links uitgegeven en is eveneens the ondervoorzitter van de ‘International Council for Classical Homoeopathy’ (Aziatische Regio). Hij is verbonden aan het CMP Homoeopathic Medical College. Gedurende zijn twintig jaar praktijk, heeft Dr. Rajan Sankaran gezwoegd om een homeopathische methode op punt te stellen die consistent resultaten zou geven. Hij gaf de professie de classificatie van de ‘states’ van de middelen in rijken en heeft het begrip miasma verder uitgewerkt. Zijn concept van ziekte als waanbeeld heeft het proces van de anamnese veranderd van een zuivere vergaring van gegevens tot het begrijpen van de patiënt voorbij het fysieke niveau, zelfs tot op het diepste niveau tot nog toe bereikt. In 2000 begon Dr. Rajan de middelen van het plantenrijk in families te classificeren en hij introduceerde op die manier het begrip ‘vital sensation’. De toepassing van homeopathie vraagt grote kunde en nauwkeurigheid. Meermaals heeft men getracht het homeopatische systeem te vereenvoudigen en de behandeling (anamnese en behandeltijd) in te korten. Daartoe nam men zijn toevlucht tot het klinisch behandelen van de symptomen (klinische homeopathie) of tot het behandelen met complexen van verdunde stoffen (complexhomeopathie). Bij oppervlakkige behandeling van lokale symptomen blijven de resultaten echter ontoereikend. Niet alleen zijn deze methodes onbevredigend, zij bezorgen ook de klassieke homeopathie onverdiend een slechte naam. In het systeem van de klassieke homeopathie zelf vond evenwel ook een evolutie plaats. Nieuwe technieken worden voortdurend uitgewerkt en geïntroduceerd, zoals bijv. ivm nosoden, miasma’s, sarcoden, LM schalen en nieuwe middelenprovings.


9

Sommige nieuwe ideeën hebben een controversie teweeggebracht en hebben een tijd lang op weerstand gestuit, maar andere zijn nog steeds in gebruik binnen de homeopathie die nu wereldwijd met een gemiddelde van 10% per jaar gestaag groeit. Hoewel men bevredigende resultaten oogstte, stuitte Hahenmann en vele anderen na hem, op veel tegenstand van de medische wereld. Zijn methode staat in lijnrechte tegenstelling tot de toen gangbare overtuiging, die tot op vandaag het medische denken is blijven bepalen: het tegengestelde geneest. Deze twee eenvoudige, maar radicaal tegengestelde principes hebben verstrekkende gevolgen! Het staat buiten kijf dat de geneeskunde een enorme ontwikkeling doormaakte sinds Hahnemanns tijd. De gangbare methoden uit de achttiende eeuw schijnen ons barbaars en verwerpelijk toe: koppen zetten, cauteriseren, aderlaten, purgeren, zweet- en braakkuren toepassen. Dit maakt het ons makkelijk te begrijpen dat een arts met een onderzoekende geest zich niet kon verzoenen met deze klaarblijkelijke onwetendheid en onkunde. We zijn echter snel geneigd te concluderen dat een reactie op die ignorantie niet noodzakelijk wijsheid bevat. We moeten daarbij aanstippen dat al wat niet tot het hedendaagse ideeëngoed van de wetenschap behoort ‘voorwetenschappelijk’ of ‘primitief’ noemen bezwaarlijk als objectief kan doorgaan. Het is natuurlijk mogelijk dat Hahnemann de ene dwaling door de andere vervangen heeft of in een periode van ongefundeerd medisch handelen een even extravagante en op lucht gebaseerde nieuwigheid ontwikkeld heeft. Dateren overigens de inzichten in de mechanismen van infecties, anesthesie, vaccinatie e.d. niet van latere datum? Is het dan niet onzinnig de enorme vooruitgang die de medische wetenschap geboekt heeft te veronachtzamen en een geneesmethode uit de duistere tijden van onwetendheid over te nemen en verder te zetten? Dat homeopaten zich vandaag nog steeds beroepen op bijna tweehonderd jaar oude geschriften is voor een wetenschappelijk ingestelde geest à priori verdacht en ruikt naar sektarisme. Voor de wetenschapper dient alles steeds opnieuw weerlegd en verbeterd te worden. Om deze reden wordt oud gelijkgesteld aan voorbijgestreefd en achterhaald. Dit axioma mag echter geen beletsel zijn om de concrete realiteit te toetsen. Wij gaan een poging wagen om uit te leggen waarom de fundamenten, die Hahnemann weliswaar voor het eerst formuleerde in een tijd waarin nog veel gebieden van het fysieke functioneren van het menselijk lichaam onbekend waren of foutief beoordeeld, volgens de homeopaat nog steeds geldig blijken. Sterker nog: meer en meer blijkt zijn ontdekking zo’n revolutionaire verandering in te houden dat ze wel eens de geneeskunde van de nabije toekomst zou kunnen blijken te zijn. Werkwijze Hoewel de klassieke homeopathie inmiddels twee eeuwen oud is en ondanks verbod en tegenkanting13 zich verder is blijven ontwikkelen, zijn de principes die aan de basis liggen van de werkzaamheid tot op heden niet verklaard. Gezien de tevredenheid bij het publiek (zie pag 11) en de resultaten waar de homeopaten op bogen,14 neemt zowel de belangstelling als de discussie toe. Omdat in de polemiek allerlei 13 Coulter Harris L; Divided Legacy: the Conflict between Homeopathy and the American Medical Association, North Atlantic Books, Berkeley, USA, 1973. 14 Vooral in epidemieën vallen de cijfers in het voordeel van de homeopathie erg op; in chronische gevallen behandelt men op de persoon en in epidemieën op de ziekte met een klein arsenaal aan middelen. Zie Holcome: Yellow Fever and its Homeopathic Treatment” (1856); Neidhard C.: The Efficacy of Crotalus Horridus in Yellow Fever” (1860), Bradford, Thomas L.: The logic of figures or comparative results of homoeopathic and other treatments” (verkrijgbaar via Homeopathic Educational Services) 1901. Proeven met kinderen en dieren toonden ook de effectiviteit aan van


10

argumenten uit verschillende niveaus en domeinen door elkaar gehaspeld worden, is het noodzakelijk vooraf enkele punten duidelijk te maken. Wanneer men dit niet doet, is iedere zinvolle discussie of onderzoek uitgesloten.15 Wanneer we de economische en maatschappelijke factoren uit de argumentatie achterwege laten, blijken de moeilijkheden bij het verklaren van de werkzaamheid van de homeopathie vooral toe te schrijven te zijn de dichotomie kwaliteit/kwantiteit en aan het verschil in de grondbeginselen. De reguliere geneeskunde gaat uit van het paradigma dat er objectiveerbare feiten bestaan, dat materie de vaste en zichtbare wereld behelst en dat er causale verbanden zijn tussen de fenomenen. Ze beschouwt aldus ziekte als een disfunctie van het lichaam, door genetische belasting, slechte omstandigheden, emoties, overbelasting, trauma of bij toeval verkregen. De behandelingsprocedure bestaat erin, na een objectief registreren van de afwijkingen, medicamenteus of chirurgisch in te grijpen. De stelregel daarbij is: het tegengestelde geneest: slaapmiddelen tegen slapeloosheid, pijnstillers tegen pijn, bacteriedodende middelen tegen bacteriële infectie, stemmingsverbeteraars tegen depressie, amputatie bij kanker. Homeopathie is een holistische geneesmethode en baseert zich derhalve op de stelling dat lichaam en geest onverbrekelijk met elkaar verbonden zijn en ziekte zich situeert op het immateriële niveau. De verstoringen op dit vitale niveau drukken zich via symptomen uit op lichamelijk en geestelijk gebied op dezelfde wijze. "Als de mens ziek wordt, is in het begin alleen deze zelf werkzame levenskracht (het levensbeginsel), die overal in zijn organisme aanwezig is, 'ontstemd' door de tegen het leven gerichte dynamische invloed van een ziekmakend agens. Alleen een levensbeginsel, dat tot zo'n wanklank verworden is, kan het organisme die nare gewaarwordingen bezorgen en het zo abnormaal laten functioneren, dat we het ziek noemen. Want deze kracht, die op zichzelf onzichtbaar is en alleen te merken door haar inwerkingen op het organisme, geeft slechts kennis van haar ziekelijk ontstemd zijn, doordat het organisme in voelen en handelen ziek blijkt (dat is de enige kant, die voor de zintuigelijke waarneming van de geneeskundige open ligt). Dat wil zeggen: het ziek zijn maakt zich kenbaar door ziektesymptomen en door niets anders."16 Met andere woorden: de symptomen zijn niet de ziekte zelf maar de uitdrukking of gevolgen van de ziekte. De behandeling bestaat in een subjectieve en geïndividualiseerde beschrijving van de gedragingen en gevoelens van de zieke waarbij een hoog gepotentieerd middel toegediend wordt. Het basisprincipe hier is: het gelijksoortige geneest. De homeopathische middelen zijn stapsgewijs verdund en geschud tot boven het getal van Avogadro17. Hun werkzaamheid kent men via proeven op mensen. In de polemiek over homeopathie worden deze fundamentele verschillen vaak niet onderkend en deze botsing in paradigmata leidt vaak tot een dovemans gesprek. Daarbij eist ‘de wetenschap’ ‘bewijzen’ zonder rekening te houden met de diverse manieren waarop men die begrippen kan invullen, noch met het feit dat objectiveerbare, herhaalbare en meetbare feiten door de kwantum fysica zelf al bijna een eeuw achterhaald zijn. Wanneer de onderzoeker

homeopathische middelen: Jacobs, J.L.M.: Homeopathic Treatment of Acute Childhood Diarrhea: Results from a Clinical Trial in Nepal; Journal of Alternative and Complementary Medicine, Volume 6, 2000, pp. 131-139 Albrecht, H.en Schutte, A.:Homeopathy versus Antibiotics in Metaphylaxis of Infectious Diseases: A Clinical Study in Pig Fattening and Its Significance to Consumers; Alternative Therapies, Volume 5, 1999, Number 5, pp. 64-68 15 Vervarcke, A, 250 jaar na Hahnemann, Academia Press, Gent, 2005, pp 25-64. 16 Hahnemann, Samuel., Het Organon der Geneeskunde, Homeovisie, 1996. 17 Het getal van Avogadro: 6.022 x 1023


11

zich niet bewust is van de twijfelachtigheid van zijn basisconcepten, is zelfs de uitgangspositie van het onderzoek onbesproken en ondefinieerbaar. 18 De basisprincipes van de homeopathie zijn in enkele zinnen samen te vatten maar de verregaande implicaties vergen een grondige filosofische training. Een belangrijk onderdeel daarvan is het kritisch onderzoek van de eigen definities en evidenties. Dat de homeopathie werkt is op zichzelf, zelfs voor de homeopaat, al bijna ongeloofwaardig 19en op het wonderbaarlijke af, dat het niet te verwonderen is, dat degenen die niet met de resultaten uit de praktijk geconfronteerd worden, geen noodzaak zien tot verder onderzoek. De stelling luidt: ‘als er geen materie in de middelen zit, kunnen ze niet werken’. Of meer genuanceerd: ‘de enige mogelijke werking van de homeopathie is terug te voeren op het placebo effect.’ Onderzoek naar placebo effect leverde als resultaat op dat, ongeacht de therapie, grosso modo in 40% van de gevallen verbetering optreedt. Wil men de effectiviteit van een bepaalde therapie kunnen meten, dan moeten de resultaten dus boven dit percentage uitstijgen. De homeopathie is één van de weinige behandelingsmethoden die het placebo effect grondig bestudeert en in het curriculum van de opleiding incorporeert. Tijdens een homeopathische behandeling is het niet ongebruikelijk als doelbewuste strategie een placebo middel in te zetten. Omdat de werking van de homeopathische middelen afhankelijk is van de precisie waarmee het op het totaalbeeld van de patiënt past en omdat ze bovendien zacht, subtiel en langdurig werken, is het van het grootste belang dat de homeopaat het onderscheid weet te maken tussen een placebo effect en de werking van zijn middel. In een degelijke training worden de criteria daartoe aangeleerd. Soms wordt ook gesuggereerd dat homeopathie effect heeft omwille van de lange consulten, waarbij de patiënt alle tijd heeft om zich uit te spreken. Aandacht geven aan een persoon in nood is ongetwijfeld heilzaam en zou in iedere hulpverlening minimaal aanwezig moeten zijn. Maar om grondig en duurzaam te genezen van chronische klachten is dit meestal onvoldoende. De bewering dus dat in de homeopathie het placebo effect speelt, geldt bijgevolg voor alle therapieën, ook de reguliere geneeskunde, en des te meer naarmate zich men er minder van bewust is. Anderzijds is het begrijpelijk dat de homeopathie er het vaakst tot gereduceerd wordt, gezien de minimale, niet materiële doses in zeer infrequente toediening van de middelen. Meta-analyses, die echter al van 1994 en 1997 dateren, hebben aangetoond dat homeopathie tot 250% beter scoort dan placebo: een resultaat waar veel reguliere behandelingen en farmacologische producten enkel kunnen van dromen. Dat voor sommigen daarbij de discussie afgesloten is, belet niet dat anderen zich realiseerden dat heel wat fenomenen zichtbaar noch verklaarbaar zijn maar zich kenbaar maken door middel van hun effecten. De wetenschap ziet zich geconfronteerd met het (nog) niet begrijpen van bijna alle fundamentele verschijnselen van de wereld om ons heen, zowel op microkosmisch als macrokosmisch gebied.20Het ontbreken van een werkelijke ‘verklaring’ voor die fenomenen staat het maken van berekeningen en het gebruikmaken van de gevolgen niet in de weg. 18 Resch G. en Gutman V.: Scientific Foundations of Homoeopathy, uit het Duits vertaald en uitgegeven bij Barthel & Barthel Publishing, Berg am Starnberger See, 1987, pp 27-94. 19 Vervarcke, Anne: Klassieke Homeopathie: niet te geloven?!, Academia press, Gent, 1e druk 1999. 20 In het tijdschrift Science verscheen een lijst van de 125 belangrijkste niet opgeloste kwesties in de hedendaagse wetenschap, het gaat daarbij over de vraag waarvan het universum gemaakt is, tot het verklaren van het bewustzijn, het geheugen, graviteit, elektromagnetische, zwarte energie, de genetische opmaak van de mens, het regeneratie vermogen van cellen enz. : Kennedy D. en Norman C.: What do we know, Science, juli 2005, vol. 309, nr. 5731, p 75.


12

Men heeft gemeend de wet van Arnd-Schultz21 als verklaring te kunnen gebruiken maar dan spreken we over de klinische homeopathie, die eigenlijk een soort fythotherapie is en zich bijgevolg op de paradigmata van de reguliere geneeskunde baseert. De afgelopen decennia zijn er heel wat onderzoeken geweest naar de mogelijke verklaring van de werkzaamheid van de homeopathie. Vaak zijn die gebaseerd op een oneigenlijke toepassing of zelfs het bruuskeren van de basisprincipes. 22 Zo heeft men in laboratoriumcondities de werkzaamheid van stoffen die verdund waren tot boven het getal van Avogadro getest. 23 Dit was jaren ervoor ook al aangetoond met de befaamde kikkerproef24 maar deze aanslag heeft minder aandacht gekregen dan Benvenistes onderzoek. Het heeft deze laatste echter wel zijn carrière gekost en aan de herhaling en de bevestiging van zijn resultaten is, in tegenstelling tot aan het ontmaskeren van zijn onbetrouwbaarheid25, weinig ruchtbaarheid gegeven, zodat hij en zijn wetenschappelijk onderzoek nooit werkelijk gerehabiliteerd zijn. Zijn bevindingen komen neer op de vaststelling dat water als medium kennelijk een geheugen heeft voor alle moleculen die het ooit heeft bevat. Een gelijkaardig of aanvullend onderzoeksresultaat is de observatie dat in water boven een verdunning van 10-7 de principes uit de QED (Quantum Electrodynamica) beginnen over te nemen. Het “uitlijnen” van de watermoleculen wordt minder compact en spreidt zich uit over grotere afstanden, waardoor in het water regionen van georganiseerd water ontstaan: clusters. In 1988 focust de groep rond Del Giudice zich rond het verschijnsel van coherentie. Dit wordt gedefinieerd als: moleculen die in elektromagnetische velden bewegen op een gecoördineerde manier met duidelijk waarneembare relatieve fasen ten opzichte van een willekeurig watermonster. De elektrische velden kunnen metastabiele, uitgebreide gepolariseerde velden creëren in een coherent bewegend systeem van watermoleculen. Deze metastabiele toestanden dragen genoeg energie om niet verstoord of afgebroken te worden door willekeurig inwerkende invloeden. Afhankelijk van het magnetische veld en/of de originele stof die opgelost is, zijn zulke regio’s van stabiele clathraten specifiek, zowel wat betreft hun structuur als wat betreft hun trilling/vibratie. Ze zijn in staat om subtiele en complexe informatie over te dragen. Dit is een belangrijke vaststelling aangaande de wet van de gelijksoortigheid. 26 Minder ‘wetenschappelijk’ maar des te overtuigender zijn de wereldwijd bekende foto’s die Masaru Emoto maakte van ijskristallen. Hij gebruikte daarbij onder meer watermonsters voor en na blootstelling aan klassieke muziek, positieve boodschappen of chaotische klanken en woorden met zeer negatieve lading. 27

21 De Wet van Arndt-Schultz: Van ieder substantie stimuleren kleine doses, onderdrukken matige doses en doden grote

doses. 22 Te weten: individualiseren, voorschrijven op de totaliteit, niet de ziekte maar de zieke behandelen, de posologie aanpassen aan de noodzaak, toedienen met voldoende tussenpozen anders wordt het effect ziekmakend in plaats van genezend. 23 Schiff M.: The Memory of Water, Thorsons, Harper Collins Publishers, London, 1994. 24 P.C. Endler, W. Pongratz, G. Kastberg, et al., "The Effect of Highly Diluted Agitated Thyroxine on the Climbing Activity of Frogs," Veterinary and Human Toxicology, 1994, 36:56. Also, P.C. Endler, W. Pongratz, R. van Wijk, et al., 25 Door de beroeps-illusionist Randi in wie de wetenschap meer vertrouwen had… 26 SY Lo: Physical Properties of Water with IE Structures,” Modern Physics Letters B10, 1996: pp 909-919 Del Guidice en Praparata G.: Water as a free electric dipole laser, Physical Review Lett. 61, 1998:1085. 27 Emoto, M.: Messages from water, Beyond Words Publishing Inc., Hillsboro, USA, 2004.


13

Een andere benadering is die van Lionel Milgrom: hij stelt dat de kwantumeigenschappen ‘non-lokaliteit’ en ‘verwikkeling’ (entanglement) mogelijks een verklaring bieden voor de resultaten in de homeopathie en bij uitbreiding voor alle therapeutische interventies. Vooral de ‘zwakke kwantum veld theorie’ (WQFT) die de eigenschappen van de microkosmos naar de macrokosmos transponeert zou een werkzame metafoor kunnen zijn. Deze verschijnselen zouden eveneens een antwoord kunnen geven op de inconsistentie van de resultaten van de dubbelblind proeven. Omdat daardoor immers één van de schakels in de verwikkeling therapeut-cliënt-middel wordt onderbroken, vervalt het hele veld. 28 Dit zijn slechts een paar mogelijk pistes, hoewel binnen de verschillende strekkingen in het homeopathische landschap andere hypotheses geformuleerd worden. Sommige zijn reductionistisch en beschouwen de homeopathie als een stimulans voor het immuunsysteem of aanzien de middelen als een versterking van de weerstand. Vaak gaan die visies wat verloren in een vaagheid van de gehanteerde concepten en vergen verdere proeven. Het onderzoek naar de werking van de homeopathie is momenteel fragmentarisch, ongecoördineerd en niet gesponsord. Nu is dat wellicht het lot van alle van de norm fundamenteel afwijkende geneesmethoden. Omdat er geen kredieten worden vrijgemaakt en omdat de ontdekkingen niet op veel bijval kunnen rekenen, constateren we vertragingsmechanismen op het onderzoek, wat in de eerste plaats door de homeopaten betreurd wordt. Opleiding Voor het toepassen van de complexe en klinische homeopathie worden door de laboratoria handleidingen uitgegeven waarnaar de behandelaar zich kan richten voor de keuze van het medicijn. Zoals eerder gezegd vraagt de praktijk van klassieke homeopathie echter grote kunde en nauwkeurigheid. Belangrijke attitudes en vaardigheden zijn onder andere: bedreven zijn in de gesprekstechniek afgestemd op het homeopathisch consult, luisterbereidheid, integriteit. Verder wordt een grote kennis verondersteld van de zeer uitgebreide Materia Medica (de beelden van de geteste middelen), een minimum aan medische basiskennis, inzicht in de homeopathische principes en filosofie en in de menselijke psyche. Met andere woorden, klassieke homeopathie is niet iets wat men in een paar sessies in een bijscholing onder de knie kan krijgen. De ECCH, het Europese overkoepelend orgaan van de beroepsverenigingen van klassiek homeopaten, geeft als minimumstandaard29 voor een initiële professionele Bachelor een voltijdse studieduur van drie jaar van 60 credits ofwel 1200 à 1600 contact- én zelfstudie-uren, waarbij de verhouding tussen contacten studie-uren afhangt van het vak: Materia Medica kan haast volledig in een openleerpakket gegeven worden met enkele uren responscollege per week; filosofie en theorie zullen grotendeels in hoorcolleges onderricht worden; klinische training berust uiteraard quasi volledig op contacturen. Vertaald naar de Bologna-normen, zou het curriculum idealiter 180 credits beslaan en opgebouwd zijn uit volgende onderdelen:

Beginselen, geschiedenis, farmacopee, onderzoek: 18 credits 28 Milgrom, Lionel: Journeys in the Country of the Blind: Entanglement Theory and the Effects of Blinding on Trials of Homeopathy and Homeopathic provings, eCam 2006, p 1-10. Milgrom, Lionel: Entanglement, knowledge, and their Effects on the Outcomes of Blinded Trials of Homeopathic Provings, Altern. Complement. Med. 2006, 12: 271-9. Milgrom,Lionel: Patient-practioner-remedy (PPR) entanglement (part 1 to 8) Towards Classification and Unification of the Different Entanglement Theories for Homeopathy, Homeopathy 2004, 93, pp 34-42. 29 ECCH, European Guidelines for Homeopathic Education, Norfolk, 2000


14

Materia Medica: 33 credits Medische basiskennis (anatomie en pahtologie) 42 credits Praktijk, methodologie 24 credits Klinische training 42 credits Praktijkmanagement, metacognitie, ethiek 21 credits

In België werd door de beroepsvereniging Liga Homeopatica Classica een minimum standaardopleiding opgenomen in het huishoudelijk reglement, dat mee voorgelegd werd bij het indienen van het dossier tot erkenning bij het Ministerie van Volksgezondheid. Dit dossier werd in zijn integraliteit door het betreffende ministerie goedgekeurd. Het pakket is gebaseerd op de opleiding die nu ingericht wordt door het CKH30. Het instructional design van dit pakket werd ontworpen door Anne Vervarcke en is gericht op het gradueel opbouwen van de vijf niveaus die ook de grondslag vormen voor een goede casetaking.31 Een grote motivatie en zelfdiscipline is vereist om deze studie tot een goed einde te brengen. Kwaliteiten die de aspirant-homeopaat zijn hele verdere loopbaan dient te onderhouden: klassieke homeopathie is een studie voor het leven. Gebruik van de geneeswijze door de populatie Volgens cijfers van de overheid32 is homeopathie in België de meest gebruikte alternatieve geneeswijze. In de gezondheidsenquête van 1997 gaf bijna 8% van de bevolking aan het afgelopen jaar een contact gehad te hebben met een homeopaat, osteopaat, chiropractor of acupuncturist. 45% hiervan betrof contacten met een homeopaat, 41% contacten met een chiropractor of osteopaat, en 14% contacten met een acupuncturist. Bij de Gezondheidsenquête van 2001 bleek het contact met alternatieve geneeswijzen te zijn gestegen tot 11%. Deze stijging situeerde zich vooral in een toename van het gebruik van homeopathie en het gecombineerde gebruik van osteopathie en chiropraxie. In de Gezondheidsenquête van 2004 bleven de cijfers nagenoeg constant. Het gebruik van homeopathie in België kan over de voorgaande jaren als volgt samengevat worden:33 Gezondheidsenquête Percentage van de bevolking dat in het jaar dat voorafging

aan de enquête een homeopaat raadpleegde 1997 3,9% 2001 5,9% 2004 5,9%

Uit de drie gezondheidsenquêtes blijkt dat vrouwen vaker een beroep doen op homeopathie dan mannen. Er bestaan geen belangrijke verschillen tussen de leeftijdscategorieën wat het homeopathiegebruik betreft. Vooral mensen met een hoger opleidingsniveau blijken de

30 Programma te raadplegen op website www.ckh.be 31 A. Vervarcke, On Education, Homeopathic Links, Stuttgart, 2006, 19: 97-101 32 Bayingana K, Demarest S, Gisle L, Hesse E, Miermans PJ, Tafforeau J, Van der Heyden J. Gezondheidsenquête door middel van Interview, België, 2004 D/2006/2505/4, IPH/EPI REPORTS N° 2006 – 035, 787-847 Stefaan Demarest, Johan Van der Heyden, Lydia Gisle, Jamila Buziarsist, Pieter-Jan Miermans, Francis Sartor, Herman Van Oyen en Jean Tafforeau, Gezondheidsenquête door middel van Interview, België, 2001 IPH/EPI REPORTS N° 2002 – 25, 2083-2147 Demarest S, Leurquin P, Tafforeau J, Tellier V, Van der Heyden J, Van Oyen H.,De gezondheid van de bevolking in België. Gezondheidsenquête door middel van Interview, België, 1997, Samenvatting, 55 33 Stefaan Demarest, Johan Van der Heyden, Lydia Gisle, Jamila Buziarsist, Pieter-Jan Miermans, Francis Sartor, Herman Van Oyen en Jean Tafforeau, Gezondheidsenquête door middel van Interview, België, 2001 IPH/EPI REPORTS N° 2002 – 25, 44


15

homeopaat te consulteren, wat trouwens een algemene trend is voor alle alternatieve geneeswijzen. Wereldwijd bestaan er zeer grote verschillen in gebruik en erkenning van homeopathie. In een aantal landen binnen en buiten Europa is de homeopathie officieel erkend, en maakt ze deel uit van de nationale gezondheidszorg; in andere landen daarentegen is homeopathie volledig of gedeeltelijk verboden 34. In België bestaan er voorlopig geen plannen om de kosten van homeopathische behandelingen terug te laten betalen door de officiële ziektekostenverzekering. Sommige ziekenfondsen betalen wel reeds een gedeelte van de kosten terug uit de kas van de eigen aanvullende verzekering. De meeste grote ziekenfondsen voorzien in een terugbetaling van door de arts voorgeschreven homeopathische geneesmiddelen, maar bij een degelijke homeopathische behandeling is de kost hiervan verwaarloosbaar of zelfs nihil. Consult De homeopathische diagnose is in feite niet te vergelijken met de regulier geneeskundige diagnose. Ze bestaat erin het totale beeld, of zoals door Vervarcke beschreven het coherente patroon35, van de verstoring te achterhalen. Wanneer dit patroon begrepen is, is de diagnose gesteld, die tegelijkertijd ook de behandeling is, met name het bij dit beeld passende middel. In de praktijk wordt dit op verschillende manieren bereikt, in eerste instantie afhankelijk van het feit of het om een acute of chronische aandoening gaat. Bij acute klachten zal men vaak klinisch behandelen, op basis van de fysieke symptomen: localisatie en modaliteiten van de klachten leiden naar het acute middel dat bij de aandoening past. Bij het behandelen van chronische en dieperliggende aandoeningen, neemt men meer factoren in aanmerking, met name de mentaal-emotionele, de delusion en de sensation van de patiënt. Tot voor enkele decennia werd een opsomming van fysieke en mentaal-emotionele klachten vertaald in repertoriumrubrieken waarna hieruit het middel gedistilleerd werd dat het dichtst bij het algemene beeld aanleunde. Het nadeel van deze methode was dat bij het vertalen in repertoriumrubrieken vaak interpretatie van de behandelaar een objectief begrip van de patiënt in de weg stond en dat met deze methode steeds dezelfde grote middelen als eerste uit de repertorisatie tevoorschijn kwamen. Vanuit de Griekse school werd een eerste stap gezet met de essenties van Vithoulkas36 waarbij niet alleen een aantal symptomen maar de essentie van de persoonlijkheid van de patiënt in rekening genomen wordt. Het vatten van deze essentie kan uiteraard niet in een kwartier afgehandeld worden. Vanuit de eerder aangehaalde Indische school is een methode ontwikkeld waarbij de vraagstelling gerichter naar een beter en vollediger begrip van de patiënt leidt, met een zekerder voorschrift tot gevolg. 'De methode' zoals ze in homeopathische kringen genoemd wordt, bestaat erin de patiënt door niet-suggestieve vragen toch op een subtiele manier van het feitelijk niveau van zijn klacht geleidelijk naar diepere niveaus - emotioneel, mentaal, delusion en sensation37 - te brengen tot op het punt waarop de gemeenschappelijke noemer - de "strange, rare en peculiar"38 - doorheen de niveaus, met name de centrale verstoring, zichtbaar wordt en het middel gevonden is. Een dergelijk consult neemt minstens twee uur in

34 Legal Status of Traditional Medicine and Complementary/Alternative Medicine: A Worldwide Review, World Health Organization, 2001. 35 A. Vervarcke... 36 G. Vithoulkas, Stolen Essences... 37 R. Sankaran, Sensation in Homeopathy,... 38 S. Hahnemann, Organon, §153...


16

beslag, maar geeft meteen grote zekerheid over het gevonden middel omdat het op alle ervaringsniveaus bevestigd wordt. Een vervolgconsult wordt vastgelegd op een zestal weken na het eerste consult om een tijdspanne te garanderen die groot genoeg is voor een gefundeerde evaluatie. Tijdens dit vervolgconsult worden alle kwesties uit het eerste consult heropgenomen en uitgevraagd in hoeverre hierin verbetering en/of verslechtering is opgetreden in deze periode. Het evalueren van dit reactiepatroon39, en het case-management dat ermee gepaard gaat, behoren tot de moeilijkste opgaven van de homeopaat en vergen grote bekwaamheid en ervaring. Voor dit consult wordt een uur uitgetrokken. Wanneer een behandeling goed verloopt, kunnen de consulten met steeds grotere interval plaatsvinden. Medische indicatie Uit het voorgaande zal afdoende gebleken zijn dat klassieke homeopathie zich niet leent tot zelfmedicatie. In handen van een bekwaam en ervaren homeopaat is er in feite geen tegenindicatie voor het toepassen van homeopathie. Men moet wel bedenken dat bepaalde pathologiën uiteraard irreversibel of ongeneeslijk zijn. In die gevallen kan een homeopathische behandeling ook enkel palliatief of ondersteunend zijn. De verwachtingen wat betreft het resultaat van de behandeling moet dan ook in die zin op een eerlijke en duidelijke manier aan de patiënt gecommuniceerd worden. In principe is het aan de beroepsverenigingen om toe te zien op de ethiek en het begrenzen van de competenties van haar beoefenaars. Bibliografie: Benveniste, Jacques: The Memory of Water, Thorsons, Londen, 1995, translated from French.

Berliocchi, Henri, Conte, Rolland, Lasne Yves, Vernot, Gabriel: Theory of High Dilutions & Experimental Aspects, Dynsoll Ltd,West Yorkshire, 1996, Translated from French. Bhanja, K.C.: Masterkey to Homoeopathic Materia Medica, National Homoeo Laboratory, Calcutta, 1979 Clarke, John Henry: A Dictionary of Practical Materia Medica (3 delen), B.Jain Publishers, New Delhi, from the edition of 1900. Dale Pond, Edgar Cayce, John Keely, Rudolf Steiner, Nikola Tesla: The Physics of Love, The Message Company, Santa Fe, 1996 Emoto Masaru: Water weet het Antwoord, uitgeverij Ankh-Hermes, Deventer 2004 from: The Hidden Messages in Water, Beyond Words Publishing inc., Hillsboro, USA, 2004. Feynman R.P., Leighton R.B. and Sands M., The Feynman Lectures on Physics, Addison-Wesley Publishing Company ,1964 Hahnemann, Samuel: Organon of Medicine, Jain Publishers, New Delhi, 1927.

Hahnemann, Samuel: The Chronic Diseases,I, II, III, B. Jain publishers, New Delhi, eerste editie 1828

Hahnemann,Samuel: Materia Medica Pura, B. Jain Publishers, New Delhi, translated from the latest german editions by R.E.Dudgeon, 1817

Julian, O. A.: Materia Medica of New Homeopathic Remedies, Beaconsfield Publishers Ltd, Beaconsfield, U.K. 1997.

39 G. Vithoulkas, The Science of Homeopathy (?)


17

Kent, James Tyler: Lectures on Homeopathic Materia Medica, B.Jain Publishers, New Delhi, from the first edition 1904.

Kent, James Tyler: Lectures on Homoeopathic Philosophy, Thorsons Publishers Limited, Wellingborough, Northamptonshire, 1979.

Kent, James Tyler: Repertory of the Homeopathic Materia medica, B.Jain Publishers, New Delhi, from the 5th edition 1943

Kleinman,A.: Patients and Healers in the Context of Culture: an Exploration of the Borderland between Anthropology, Medicine and Psychiatry, University of California Press, Berkeley, 1980 Krishnamurti, J.: The only revolution, Harper & Row, 1977

Laszlo, Ervin: Science and the Akashic Field: An Integral Theory of Everything (Inner Traditions International, 2004)

Mc Evoy, J.P.: Quantummechanica voor beginners, Elmar B.V., Rijswijk, 1997. Mc Taggart, Lynne: The Field- The Quest for the Secret Force of the Universe, HarpersCollinsPublishers, NY, 2004. McFadden, J., Quantum Evolution, New York: Norton and Co., 2000

Resch and Gutmann, Scientific Foundations of Homeopathy, Barthel and Barthel Publishing, Sint Ottilien, Germany, 1987.

Sankaran, Rajan, The sensation in Homeopathy, Homeopathic Medical Publishers, Bombay 2004

Sankaran, Rajan: An insight into Plants, 2 vol., Homeopathic Medical Publishers, Bombay, 2002.

Sankaran, Rajan: Provings, Homeopathic Medical Publishers, Bombay, 1998 Sankaran, Rajan: The Soul of the Remedies, Homeopathic Medical Publishers, Bombay, 1997

Sankaran, Rajan: The Spirit of Homeopathy, Homeopathic Medical Publishers, Bombay, 1991.

Sankaran, Rajan: The Substance of Homeopathy, Homeopathic Medical Publishers, Bombay,1994

Scholten, Jan: Homeopathie en Mineralen, Jan Scholten, Stichting Alonnissos Utrecht, 1993 Scholten, Jan: Homeopathy and the Elements, Stichting Alonnisos, Utrecht, 1996

Scholten, Jan: Secret Lanthanides, Stichting Alonnissos, Utrecht, 2005. Sherr, Jeremy: Dynamic Provings, Dynamic Books, Malvern, England, 1997.

Sherr, Jeremy: The Dynamics and Methodology of Homeopathic Provings, Dynamis School for Advanced Homeopathic Studies, England, 1994.

Shore, Jonathan: Birds, Homeopathic Remedies from the Avian Realm, Homeopathy West, Berkeley, California, USA, 2004.

Stokes, Philip: Philosophy: 100 Essential Thinkers, Arcturus Publishing ltd Vermeulen, Frans: Monera, Kingdom Bacteria and Viruses, Emryss Publishers, Haarlem, Nederland, 2005.


18

Vithoulkas, George: AIDS, the Real Cause – in the Light of a New Model of Health and Disease, Greece, 1987.

Vithoulkas, George: The Essence of Materia Medica, Jain Publishers, New Delhi, 1988. Vithoulkas, George: The Science of Homeopathy, Grove Press, New York, 1980.

Von Lippe, Adolph: Key Notes & Red Line Symptoms of the Materia Medica, B. Jain Publishers Pvt. Ltd., New Delhi, 1989.

Welton Donn: The Essential Husserl: writings in transcedental phenomenology, Indiana University Press, Indiana USA

Whitmont, Edward: Psyche and Substance : essays on homeopathy in the light of Jungian psychology, North Atlantic Books, Berkeley, California, 1980


19

Homeopathie in een notendop

HOMEOPATHIE IN HET KORT

De klassieke homeopathie berust op twee belangrijke basisprincipes, vastgelegd door Samuel Hahnemann:

1) het gelijke geneest het gelijke:

De symptomen die een bepaald middel bij een gezonde persoon kan oproepen, worden door hetzelfde middel genezen bij een persoon die aan deze symptomen lijdt. Het geheel van alle symptomen die een middel kan teweegbrengen noemt men het beeld van het middel.

2) het principe van de gedynamiseerde stof

De middelen waarvan de homeopathie zich bedient, kunnen bereid zijn op basis van een chemisch element, een plantenextract of een dierlijke stof. Deze middelen worden verdund en geschud. De mate waarin dit gebeurt noemt men de potentie. Hoe hoger de potentie van het gekozen middel, des te subtieler zal het op het organisme inwerken.

In de praktijk betekent dit dat de homeopaat een zo volledig mogelijk beeld wil verkrijgen van alle symptomen – zowel fysieke als mentale en emotionele – waarmee de patiënt te kampen heeft. Aan de hand van het totaalbeeld van al deze symptomen, selecteert de homeopaat één middel dat het beste past.

Daarom trekt uw homeopaat bij een eerste consult minimum twee uur uit.


20

Achtergrond en historiek van de klassieke homeopathie ............................................................. 21

De basisprincipes van de klassieke homeopathie ............................................................................ 21 Het gelijksoortigheidsprincipe ..................................................................................................................................... 21 Provings op gezonde proefpersonen ......................................................................................................................... 22 De minimum dosis ............................................................................................................................................................. 22

Het organon ................................................................................................................................................... 23 Ziekte en gezondheid ....................................................................................................................................................... 24

De homeopathische middelen ................................................................................................................. 24 Oorsprong van de homeopathische middelen. ...................................................................................................... 25 Plantaardige oorsprong ....................................................................................................................................... 25 Dierlijke oorsprong ............................................................................................................................................... 25 Minerale oorsprong ............................................................................................................................................... 25 Nosoden ...................................................................................................................................................................... 25

De verschillende potenties ............................................................................................................................................. 25 De decimale verdunning: D = DH = X = XH .................................................................................................. 25 De centesimale verdunning: C =CH = H ........................................................................................................ 25 De Korsakoff verdunning: K .............................................................................................................................. 26 De LM verdunning: LM = 50M = L/M = O/LM = O/X .............................................................................. 26

Inname van de homeopathische middelen ............................................................................................................. 26 De behandeling ............................................................................................................................................. 27 Beginverergering of aggravatie. ................................................................................................................................. 28 De regel van Hering. ......................................................................................................................................................... 28

Verschil met complex homeopatie en isopathie ............................................................................... 29

Homeopathie versus andere natuurlijke geneeswijzen ................................................................. 30 Fytotherapie ........................................................................................................................................................................ 30 De Oligotherapie ................................................................................................................................................................ 30 De Aromatherapie ............................................................................................................................................................ 30 De Bachbloesemtherapie. ............................................................................................................................................... 31

Status of Homeopathy Worldwide ......................................................................................................... 60

Abstract ........................................................................................................................................................... 60 Fig. 1: Homeopathy Around the World .................................................................................................................... 61


21

Achtergrond en historiek van de klassieke homeopathie

Samuel Christian Hahneman (1755-‐1843), grondlegger van de klassieke homeopathie De grondlegger van de homeopathie, Samuel Christian Hahneman, werd in 1755 geboren in Meissen, Duitsland. Omdat hij bijzonder

begaafd was, kreeg hij de mogelijkheid te studeren alhoewel zijn familie niet welgesteld was. In 1779 studeerde hij af als arts en startte hij zijn eigen praktijk. Hij verhoogde zijn inkomen door het vertalen en schrijven van artikels en boeken. Zijn werk als arts schonk hem echter geen voldoening. In zijn geschriften fulmineerde hij tegen de hardvochtige medische praktijken van zijn tijd. Hij ging heftig te keer tegen het aderlaten, het gebruik van bloedzuigers, het koppen zetten, het purgeren en de drastische doseringen van medicijnen met al hun neveneffecten. Hahneman raakte steeds meer teleurgesteld in de conventionele geneeskunde. Uiteindelijk gaf hij zijn werk als arts op en ging hij als vertaler werken om in het onderhoud van zijn inmiddels groot gezin te voorzien.

De basisprincipes van de klassieke homeopathie Het gelijksoortigheidsprincipe Toen Hahneman in 1790 een vertaling maakte van de Materia Medica van dokter William Cullen, stootte hij op een passage over de werking van kinabast. In zijn boek beweerde Cullen dat kinine, een substantie uit de bast van de kinaboom, een goed middel tegen malaria was omwille van zijn adstringerende eigenschappen. Maar als arts en scheikundige nam Hahneman met deze uitleg geen genoegen want hij kende veel krachtigere adstringerende middelen die totaal geen effect hadden op malaria. Hij besloot de werking van kinabast uit te proberen op een gezond mens, om te beginnen op zichzelf. Hij nam verscheidene dagen kinine in en noteerde zorgvuldig zijn reacties. Tot zijn verbazing begon hij het ene malariasymptoom na het andere te ontwikkelen. Telkens hij een dosis kinine innam kwamen de symptomen verscheidene uren lang terug. Wanneer hij zichzelf geen kinine toediende, had hij geen symptomen. Was dit de reden waarom malaria door kinine werd genezen? Op deze wijze (her)ontdekte Hahneman de natuurwet waarop de homeopathie is gebaseerd: het gelijksoortigheidsprincipe. Hippocrates (5de eeuw v.Chr.) en Paracelsus (1493-‐1541) hadden al eerder dit principe geformuleerd. Hippocrates was een Griekse arts die beschouwd wordt als de vader van de geneeskunde. Hij was de eerste die dacht dat ziekte een natuurlijk proces was en geen goddelijke invloed. In zijn opvattingen stond het idee centraal dat nauwkeurige observatie van de symptomen, kenmerkend voor een bepaald persoon, alsmede zijn


22

reactie op de ziekte moesten worden meegenomen bij het stellen van een diagnose. Hij geloofde ook dat de eigen geneeskracht van de patiënt essentieel was bij het kiezen van het juiste geneesmiddel, en dat die moest worden gestimuleerd. Hippocrates beschikte over honderden geneesmiddelen. Eén van de beste voorbeelden die hij gaf van ‘het gelijke met het gelijkende genezen’ was het gebruik van de wortel van Veratrum Album (witte nieswortel) bij de behandeling van cholera. In grote doses is deze giftige wortel een sterk purgeermiddel en veroorzaakt daardoor ernstige uitdroging, vergelijkbaar met de symptomen van cholera. De medische behandelingen uit die tijd waren echter gebaseerd op de wet van de tegengestelden, die bepleitte dat een ziekte moest worden behandeld met een stof die in staat was bij een gezond mens tegengestelde symptomen te veroorzaken. Het behandelen van diarree met een stof als aluminiumhydroxyde, die constiperend werkt, is een voorbeeld van een behandeling volgens de wet van de tegengestelden. De theorie van Hippocrates dat het gelijke met het gelijkende kan worden genezen en zijn idee voor iedere patiënt afzonderlijk iets voor te schrijven, geraakte op de achtergrond. Pas aan het begin van de 16de eeuw, door het werk van de Zwitserse arts Paralcelsus, werd dit principe weer opgerakeld. Paracelsus vond ook dat artsen rekening zouden moeten houden met de eigen natuurlijke geneeskracht van het lichaam. Het is Hahnemann’s verdienste dat hij geneesmiddelen systematisch ging testen en in kaart brengen. Hij ontdekte dat een stof die bij een gezonde mens een aantal symptomen opwekte, deze bij een zieke persoon met dezelfde symptomen kon opheffen. Hij beschreef dit fenomeen als similia similibus currentur of het gelijke met het gelijke genezen en werkte dit principe uit tot een volwaardige geneeswijze.

Provings op gezonde proefpersonen Na zijn test met kinine herhaalde Hahnemann de geneesmiddelproeven op gezonde proefpersonen met andere medicijnen die destijds werden gebruikt, zoals arsenicum en belladona. Hahneman merkte op dat de resultaten van de geneesmiddelproeven bij verschillende mensen varieerden. Sommigen kregen een paar lichte symptomen, terwijl anderen hevig reageerden met een verscheidenheid aan symptomen. Het totaal van alle symptomen bij verschillende proefpersonen vormde het geneesmiddelbeeld voor elke stof die werd getest.

De minimum dosis Paracelsus beweerde dat een giftige stof die een bepaalde ziekte veroorzaakte, die ziekte ook kon genezen als ze in zeer kleine doses werd toegediend. Dus niet alleen de stof op zich is belangrijk. De dosis bepaalt of deze stof een ziekmakende of een genezende werking zal hebben. De wet van Arndt-‐Schulz maakt in de farmaceutica op moleculair vlak duidelijk dat een zelfde stof in functie van de dosis een fysiologisch omgekeerde werking heeft.

• Hoge concentraties van een stof stoppen de fysiologische functies • Middelgrote concentraties remmen de fysiologische functies


23

• Lage concentraties stimuleren de fysiologische functies

Zo zal een overdosering van cortisone de fysiologische werking lamleggen en leiden tot het afsterven van weefsels. Middelgrote concentraties remmen de fysiologische functies (bvb. ontstekingsremmend effect in de allopathie). Zeer lage concentraties van cortisone stimuleren het afweermechanisme en heffen de nevenwerkingen van een vroeger cortisonegebruik op. Volgens hetzelfde principe leidt een lage concentratie van cafeïne tot uitzetting van de bloedvaten, en een hoge tot vernauwing. Niet enkel de stof is belangrijk, de dosis bepaalt welke werking ze uiteindelijk heeft. In één stof zitten dus verschillende, ja zelfs tegengestelde werkingen. Zo zijn ook alle chemotherapieën tegen kanker op zich kankerverwekkend.

Het door Hahneman ontdekte gelijksoortigheidsprincipe had een bijna revolutionaire omslag in het denken tot gevolg. Maar het omzetten in de praktijk stuitte aanvankelijk op grote moeilijkheden: de bijwerkingen van de gedeeltelijk zeer giftige stoffen waren soms zo ernstig, dat een kuur weer moest worden afgebroken. Hahnman probeerde de werking van de stoffen af te zwakken door eerst te verdunnen. Daardoor werden de stoffen weliswaar minder giftig, maar helaas ook minder geneeskrachtig. Na vele experimenten ontdekte hij tenslotte, dat als hij de stof eerst fijnwreef, daarna verdunde en deze oplossing vervolgens schudde, het gif onschadelijk werd gemaakt en tegelijkertijd de geneeskracht vergroot werd. Hahneman stelde vast dat de werking niet verloren ging, maar zelfs krachtiger werd naarmate hij ze verdunde en schudde. Dat leidde tot de aanduiding ‘potentiëren’ of ‘dynamiseren’. Inerte stoffen zoals zout (Natrium Muriaticum) bijvoorbeeld ontwikkelen pas hun therapeutische eigenschappen nadat ze verdund en geschud werden.

Het organon

Van 1810 tot 1843 wijdde Hahneman zich aan het onderzoeken en verder uitwerken van zijn nieuwe geneesmethode. Zijn bevindingen schreef hij neer in het Organon der geneeskunde. Organon wil letterlijk zeggen, ‘werktuig’, ‘instrument waarvan men zich bedient’, ook wel ‘het voltooide werk zelf’. De belangrijkste paragrafen uit dit werk worden hieronder samengevat:

Het hoogste ideaal van genezen is een snel, zachtzinnig en duurzaam herstel van de gezondheid.

Als de mens gezond is heerst de spirituele levenskracht of Dynamis. Ziekte is niets anders dan een verstoring, ontstemming van deze vitale kracht.

Er worden geen ziekten behandeld, alleen zieken. De totaliteit van alle symptomen en omstandigheden worden in rekening genomen voor de keuze van het geneesmiddel.

Om de geneeskrachtige werking van een stof te leren kennen, moet men elke stof afzonderlijk in een kleine dosis bij gezonde mensen toedienen (provings).

Het herstelproces voltrekt zich dankzij de overeenkomst tussen de symptomen van de natuurlijke ziekten en die van de geneesmiddelen (gelijksoortigheidsprincipe).


24

De middelen worden gedynamiseerd, gepotentiëerd om hun innerlijke krachten tevoorschijn te laten komen.

Er wordt éénmalig één dosis van het middel ingenomen en niet herhaald zolang er vooruitgang opgemerkt wordt.

Ziekte en gezondheid Volgens Hahnemann houdt een dynamisch principe, de vitale levenskracht, alle delen van de mens in een bewonderenswaardig harmonisch evenwicht (wij zouden kunnen spreken van homeostase), zodat het zich met verstand toegeruste psyche zich vrij van het levende, gezonde instrument kan bedienen voor de hogere bedoelingen van zijn bestaan. Hahneman bedoelt dat gezondheid gelijk staat aan vrijheid op emotioneel, mentaal en fysiek vlak. Een verstoring of ontstemming van diezelfde levenskracht bezorgt het lichaam nare gewaarwordingen en laat het abnormaal functioneren, wat we ziek noemen. Dus verstoring wordt als het ware gesignaleerd door de totaliteit van de symptomen die ze teweegbrengt en als ziekte naar buiten presenteert.

De verstoring kan zich op verschillende manieren manifesteren. Het organisme kan fysieke klachten ontwikkelen zoals verkoudheid, griep, angina, rheuma, eczema, otitis, braken, diarree, artrose, of maagzweren. Sommige mensen gaan mentaal of emotioneel onderuit en voelen zich futloos, hebben geen energie, slapen slecht, verliezen hun levenszin, ontwikkelen een depressie, durven niet tussen de mensen te komen, hebben onverklaarbare angstaanvallen, enzovoort. Een klassieke geneeskundige diagnose is een bundeling en benoeming van een aantal symptomen volgens een consensus binnen de geneeskundige wetenschap. Een homeopathische diagnose is gebaseerd op de overeenkomst met een homeopathisch geneesmiddel met het totale beeld van de klachten op zowel fysiek, mentaal als emotioneel vlak. Wat is de oorzaak van een verstoring van de vitale kracht? Een samenspel van constitutionele vatbaarheid versus immuniteit, fysieke en mentale conditie versus stress (fysieke, emotionele, mentale, en omgevingsstress), en blootstelling aan een trigger (bij voorbeeld een ziektekiem of een gebeurtenis zoals het plots overlijden van een dierbare) kan ervoor zorgen dat de vitale kracht verstoord wordt. Ziekte is zowel een alarmsignaal als een poging om deze verstoring te verhelpen. Veel ongemakken genezen vanzelf, maar af en toe heeft de natuur een zetje nodig.

De homeopathische middelen Homeopathische middelen hebben een dynamische werking en prikkelen het organisme om te reageren op een unieke individuele manier op de verstoring die zich ook kenmerkt door unieke en individuele tekens en symptomen. Men kan het homeopathische middel beschouwen als een kunstmatige besmetting waartegen het organisme gaat reageren. Eén enkele inname volstaat om de reactie op


25

gang te brengen. Meerdere toedieningen van het middel kunnen de energetische impuls verstoren of hevigere reacties uitlokken dan nodig zijn. Vandaar de nadruk op de éénmalige toediening. Zolang er beterschap is zal men het middel dan ook niet herhalen.

Oorsprong van de homeopathische middelen. Homeopathische middelen kunnen gemaakt worden van elke substantie die men in de natuur kan terugvinden.

Plantaardige oorsprong Men kan gebruik maken van de plant in zijn geheel zoals voor Pulsatilla en Arnica, of een gedeelte van de plant. Voor Ipeca gebruikt men de wortel, voor Ignatia de zaden. Voor de aanmaak van de homeopathische verdunningen wordt uitgegaan van de moedertincturen. De gebruikte moedertincturen moeten voldoen aan hoge eisen wat de kwaliteit betreft. Ze worden geanalyseerd op hun samenstelling en conform verklaard alvorens men overgaat tot verdunnen en dynamiseren.

Dierlijke oorsprong Ofwel wordt het dier in zijn geheel aangewend (vb. Apis, Cantharis), het gif (vb. Bufo, Lachesis), de secreties (vb. Sepia) of de orgaanweefsels (vb. Cartilago, nier, pancreas).

Minerale oorsprong Men bereidt middelen afkomstig uit natuurlijke mineralen zoals Plumbum of uit chemische verbindingen, zoals Calcarea Phosphorica.

Nosoden Het begrip ‘nosode’ stamt uit het Grieks (nosos = ziekte) en betekent letterlijk ‘het ziekelijke’, de ziekte zelf of datgene wat ervan afgeleid is en ziek kan maken. Voor de bereiding van de nosoden wordt pathogeen weefsel van een mens of dier aangewend, bijvoorbeeld Carcinosinum dat bestaat uit borstkankerweefsel. Daarnaast worden ze ook bereid uit steriele culturen van pathogene microörganismen, zoals bacteriën en virussen (bvb. Tuberculinum, Herpes Zoster) of uit lichaamsuitscheidingen die restprodukten van de ziekmakende faktor bevatten.

De verschillende potenties

De decimale verdunning: D = DH = X = XH Dit is de tienvoudige verdunning. 1 druppel moedertinctuur met 9 druppels alcohol/water mengsel en 100 keer krachtig schudden geeft een D1 verdunning. 1 druppel D1 vermengd met 9 druppels alcohol/water en 100 maal schudden geeft een D2. En zo verder tot D3, D4, D5, D6, D12, D30.

De centesimale verdunning: C =CH = H Dit is een 1 op 100 verdunning waarbij men bij elke stap ook 100 maal krachtig schudt. Dus door 1 druppel moedertinctuur te vermengen met 99 druppels alcohol/water en vervolgens 100 maal krachtig te schudden, bekomt men een 1CH verdunning.


26

De Korsakoff verdunning: K Hierbij behoudt men steeds hetzelfde flesje. Men start van 1 druppel oerstof dat men vermengt met 99 druppels solvent en vervolgens 100 maal schudt. Hierna giet men het flesje leeg en vult men het opnieuw met 99 druppels solvent met de veronderstelling dat er 1 druppel op de wand is blijven hangen. Het is dus ook een 1 op 100 verdunning behalve dat het minder nauwkeurig is dan de CH verdunning waar men steeds precies één percent neemt en aanbrengt in een nieuw flesje. Deze methode is een één glas methode en heeft het voordeel dat het machinaal kan uitgevoerd worden. De bereiding van een 200K neemt met de moderne computergestuurde Korsakov-‐machines een goed uur in beslag.

De LM verdunning: LM = 50M = L/M = O/LM = O/X De LM potenties zijn de laatste die Hahneman in zijn leven heeft gebruikt en zijn besproken in de 6de editie van het organon. Het was Hahneman’s bedoeling een methode te vinden waarbij geen beginverergering optrad. Doordat het wegens erfeniskwesties 80 jaar heeft geduurd voordat deze laatste editie is verschenen, zijn deze potenties niet zo populair. De eerste volgelingen van Hahneman hadden geen weet van hun bestaan. Het is pas in de jaren 1940-‐1950 dat men testen is beginnen uitvoeren. Voor de bereiding van de LM-‐potenties vertrekt men in feite van een C3. Men verwrijft namelijk 1 grein (62mg) stof gedurende 1 uur met 100 grein melksuiker. 1 grein van dit mengsel wordt met 100 grein melksuiker verwreven gedurende nog 1 uur. En zo nog een derde maal. Dit levert de C3 verdunning op waarvan men 1 grein oplost in 500 druppels solvent. 1 druppel hiervan wordt vermengd met 100 druppels alcohol en dit wordt 100 maal krachtig geschud. 500 globuli worden bevochtigd met 1 druppel van dit mengsel en dit levert de 1LM. 2LM wordt bekomen door 1 globulus in een nieuw flesje op te lossen met 100 druppels alcohol, 100 maal te schudden en hiervan 1 druppel op 500 globuli te brengen. Het resultaat is een verdunning van 100 keer 500, dus 1 op 50.000.

Voor de toediening van de LM-‐potenties raadde Hahneman aan 1 globulus op te lossen in een flesje water met een inhoud equivalent aan 40 eetlepels. Tussen elke inname 8 tot 12 maal te schudden en telkens een koffielepel in te nemen. In chronische gevallen elke dag of om de 2 dagen, in acute gevallen zelfs elke 2 à 6 uur. Zolang er verbetering optreedt zet men de behandeling verder. Van zodra er echter een verergering optreedt, stopt men de inname.

Inname van de homeopathische middelen Granuli, globuli en tabletten mogen niet met de handen aangeraakt worden omdat het homeopathisch middel zich op de buitenkant van de vorm bevindt. Een uitzondering hierop vormen de tabletten die industrieel vervaardigd worden. Het geïmpregneerd poeder wordt hierbij tot tabletten gestampt waardoor de actieve stof in de tabletten zit en niet erop. De laboratoria ontwikkelden voor de granuli handige vormen om de dosering per granule mogelijk te maken zonder ze te moeten aanraken. Men laat de korrels of tabletten onder de tong smelten om absorptie via de mucosa van de mond en slokdarm mogelijk te maken. Druppels worden minstens 15 seconden in de mond gehouden alvorens ze door te slikken.


27

Homeopathische middelen worden het best tussen de maaltijd ingenomen: een half uur voor het eten of anderhalf uur na het eten. ’s Morgens nuchter is natuurlijk het meest geschikte moment. De reden hiervoor is dat het middel via de mucosa van mond en keel wordt geabsorbeerd en geïntegreerd in het organisme. Eten en drinken spoelt het middel weg en vermindert de contactduur. Het overmatig gebruik van koffie, thee, munt, alcohol, tabak,... wordt vaak afgeraden tijdens de homeopathische behandeling. Wetenschappelijk bewijs hier omtrent bestaat niet. Munt moet wel vermeden worden vóór de inname van het homeopathisch middel omdat munt vasoconstrictorisch werkt en daardoor de absorptie vermindert. Bij een éénmalige inname van een homeopathisch middel mag de volgende dag zonder problemen munt geconsumeerd worden. Zowel de duur als de dosering van de behandeling zijn individueel aan te passen. De echte klassieke homeopaat geeft slecht één middel mee, voor een éénmalige inname en laat de patiënt na een aantal weken terugkomen. Alnaargelang de ontwikkelingen zal hij besluiten of het middel al dan niet moet herhaald worden of eventueel een ander middel moet toegediend worden.

De behandeling Ieder homeopathisch middel is dus in staat bij proefpersonen een bepaalde verandering in de toestand, het gemoed en het subjectief gevoel van welbevinden te veroorzaken. Het zorgvuldig noteren van al deze veranderingen geeft ons het geneesmiddelbeeld. Het werk van de homeopaat bestaat erin het ziektebeeld van de patiënt zorgvuldig te observeren en te noteren en overeenkomend met dit beeld een homeopathisch middel te vinden die bij gezonde mensen dezelfde symptomen teweeggebracht heeft. De bedoeling is dus een zo volledig mogelijk beeld van de persoon te krijgen. Men vangt zowel de verbale als non verbale signalen op. De homeopaat haalt zijn informatie uit wat hij observeert, uit wat de patiënt bewust zegt en uit de onbewuste signalen. Het vergt een grote inspanning, een diepe concentratie en een dosis inlevingsvermogen om op een tweetal uur een tamelijk scherp beeld te krijgen. Iedereen is uniek en het komt erop aan de individualiteit van de patiënt recht te doen. De kans op genezing door een homeopathisch middel neemt dus toe naargelang het geneesmiddelbeeld voor de homeopaat duidelijk is. Het spreekt voor zich dat indien dit ziektebeeld door uitwendige factoren gewijzigd wordt, het overeenkomstig geneesmiddelbeeld moeilijk te vinden is. Door krachtige allopathische behandelingen die vaak onderdrukkend en niet-‐genezend werken, wordt het ziektebeeld onduidelijk, vervormd en wordt het voor de homeopaat een moeilijke opgave. Als het simili mum echter goed gekozen is dan herstelt de orde en harmonie zich. De patiënt zal ervaren dat hij zich in geen tijden zo goed gevoeld heeft. De klachten zijn eenvoudig weggebleven, emotionele problemen zijn gesmolten als sneeuw voor de zon. Hij voelt zich energiek en vol levenslust en oude twijfels of zorgen zijn verdwenen. De intensiteit van de toestand waarin hij verkeerde is drastisch afgenomen of verdwenen.


28

De dwangmatigheid in voelen, denken en handelen is weg. De patiënt heeft een kwantumsprong gemaakt naar vrijheid en gezondheid.

Beginverergering of aggravatie. Wanneer we bij een patiënt een homeopathisch middel toedienen, blijkt soms dat er gedurende korte tijd een verergering van de symptomen optreedt. Dit noemt men de primaire werking. Daarop volgt de secundaire reactie, die hoort bij de kracht die ons leven in stand houdt en automatisch in zijn werk gaat. Herstel volgt. Een beginverergering heeft soms te maken met de dosering van het homeopathisch middel. Het is belangrijk de aanwijzingen van de homeopaat op te volgen.

De regel van Hering. Eén van de belangrijkste Amerikaanse homeopaten van de eerste generatie, de geëmigreerde Duitse arts Constantin H. Hering (1800-‐1880), stelde vast dat men alleen van een echte, langdurige genezing kan spreken, wanneer het verdwijnen van de symptomen volgens een vast schema verloopt. Dit is de zogenaamde ‘regel van Hering’. Deze luidt als volgt: “Genezing verloopt van boven naar beneden, van binnen naar buiten, van de belangrijke naar de onbelangrijke organen, en in omgekeerde volgorde als waarop de symptomen zijn opgetreden.” Denk maar aan het verloop van winterpokken. De erupties beginnen aan het hoofd en zijn al aan het genezen wanneer ze aan de extremiteiten pas ontstaan. In de praktijk wordt dit fenomeen steeds opnieuw bevestigd. Bij de behandeling van bijvoorbeeld een astmapatiënt stelt men in de loop van de behandeling vast dat de ademhalingsproblemen beter gaan maar dat er eczema optreedt. Bij verder ondervragen van de patiënt ontdekt men dat hij vroeger al met dit eczema te kampen had en dat die toen met één of andere onderdrukkende zalf behandeld is geweest. Dit is dus niet een optreden van een nieuwe ziekte maar een genezingsproces. Het opnieuw optreden van oude klachten bij een homeopathische behandeling is dus een goede evolutie en wil zeggen dat de patiënt op weg is naar genezing. Vermits in de klassieke homeopathie de mens wordt aanzien als een geheel, wordt er geen scheidingslijn geplaatst tussen lichaam en geest. Als het lichaam dus bevrijd is van zijn fysieke klachten maar er geestelijk en mentaal op achteruit gaat, dan spreekt men niet van een genezing. In tegendeel, dan treedt er een verschuiving op van de periferie naar het centrum en dus een verergering van de toestand. Men spreekt in de klassieke homeopathie pas van een geslaagde behandeling als de patiënt zowel op fysiek, mentaal als emotioneel niveau beter functioneert. Dit resulteert zich in een vrijer handelen en voelen.


29

Verschil met complex homeopatie en isopathie De complexe homeopathie of samengestelde homeopathie is uit de unitaire ontstaan. De gedachtegang achter de complexe homeopathie is dat het samenbrengen van verschillende geneesmiddelbeelden in één formule (door verschillende middelen in één formule te steken) een grotere kans heeft op werking dan een enkelvoudige middel. Zo is bij griep bijvoorbeeld in sommige gevallen Bryonia aangewezen. Bij een andere persoon zal eerder Aconitum of Eupatorium Perfoliatum of Gelsemium aangewezen zijn. Het samenbrengen van deze 4 courant voorgeschreven middelen bij griep in één formule geeft een homeopathisch complex. Dit heeft een grotere dekkingskans dan bijvoorbeeld Aconitum alleen. Het voordeel is dat dergelijke middelen geen uren consult meer vragen en dus vrij vlug kunnen aangeraden worden door de apotheker. Men geeft dan een homeopathisch middel mee tegen griep, hoest, hoofdpijn, angina, rheuma,... Men is in de complexe homeopathie genoodzaakt om met lage potenties te werken omdat wegens hun specifieke energetische eigenschappen hoge potenties niet samengevoegd kunnen worden. Door met potenties te werken die lager liggen, werkt men ook veel minder diepgaand. Men pakt de verstoring niet op het basisniveau aan. Complexe homeopathische middelen kunnen symptomen onderdrukken. Vandaar dat ze niet te combineren zijn met een klassieke homeopathische behandeling. Het komt namelijk vaak voor dat na één klassiek homeopathisch middel, in één enkele inname, een aantal oude symptomen terug opflakkeren. Het komt ook vaak voor dat eliminatieverschijnselen optreden omdat er na vele onderdrukkende therapiëen eerst grote opschudding en chaos ontstaat bij een patiënt op weg naar genezing. Deze verschijnselen zijn niet altijd zonder hinder. Om deze te verzachten heeft men dan de neiging om naar complexe middelen te grijpen. Dit kan echter een diepgaande genezing belemmeren. Het is beter in dergelijke gevallen contact op te nemen met de klassieke homeopaat. De voorloper van de echte nosodetherapie is de isotherapie die wordt toegeschreven aan de Duitse dierenarts Wilhelm Lux (1820), die voor het eerst schurftige en snotterige dieren met gepotentieerd eigen bloed en neusslijm behandelde (i.p.v. met het moeilijk te vinden simile). Nog vroeger, nl. 800 v. Chr. vinden we hetzelfde principe terug bij de Chinezen. Zij lieten hun eigen urine snuiven (absorptie van de damppartikels door het neusslijmvlies) teneinde genezing te bekomen. In de isotherapie gaat men de restproducten uit eigen lichaam, zoals urine, faeces, bloed, traanvocht, zweet, slijm,... verdunnen en dynamiseren. Vervolgens wordt de gepotentieerde vorm ingenomen.

In de organotherapie gaat men organen verdunnen en dynamiseren. Om ethische redenen zijn de organotherapeutische preparaten niet gemaakt van menselijk weefsel (dood weefsel is niet bruikbaar) en gebruikt men voor deze doeleinden dierlijk


30

organisch weefsel. Vermits het varken fysiologisch het dichtst bij de mens staat verdient het daarom de voorkeur.

Homeopathie versus andere natuurlijke geneeswijzen Fytotherapie In de fytotherapie worden moedertincturen, extracten, nebulisaten van planten of plantendelen aangewend. Er treden geen verdunningen en dynamisaties op zoals in de homeopathie. Al de actieve stoffen en substanties zijn in de poeders of tincturen aanwezig. De stoffen worden gewoon ingeslikt en de actieve stoffen worden via de maag-‐ darmtractus geabsorbeerd en komen zo in de bloedbaan terecht. Er worden hoge eisen gesteld aan de kwaliteit en samenstelling. De tincturen, nebulisaten en extracten moeten conform zijn aan de richtlijnen van de farmacopees.

De Oligotherapie Oligotherapie vindt zijn oorsprong in het Griekse woord ‘oligos’, wat klein, weinig wil zeggen. Bij oligotherapie gaat men voor therapeutische doeleinden stoffen gebruiken die men oligo-‐elementen noemt. Het zijn scheikundige elementen die in zeer geringe hoeveelheden in levende organismen voorkomen. Ze spelen een rol als katalysator bij enzymatische reacties die deelnemen aan de metabolische activiteit en hebben ook een functie in de detoxicatie, het elimineren van bepaalde schadelijke stoffen of microben. De theorie die er achter schuilt, is dat door al de kleurstoffen, additieven, conserveermiddelen, het gebruik van medicamenten en de vervuiling van de lucht, de ionen als het ware ingekapseld worden en hun beschikbaarheid verliezen. Het doel van de oligotherapie is niet een kwantitatief gebrek te herstellen. De bedoeling is te reactiveren, de ‘geïncorporeerde’ ionen te bevrijden en ter beschikking te stellen aan de enzymatische activiteit. Deze stoffen worden net als in de homeopathie perlinguaal geabsorbeerd.

De Aromatherapie Net zoals de homeopathie is de aromatherapie een holistische geneeswijze. De aroma’s zowel in op lichaam als geest en wakkeren de vitale energie en zelfgenezende krachten van het lichaam aan. De etherische, vluchtige oliën krijgen ook de naam essentiële oliën omdat men ervan overtuigd is dat de vluchtige oliën de levenskracht, de echte essentie van de plant bevatten. Deze oliën zij gelokaliseerd onder de vorm van heel kleine zakjes in of aan de oppervlakte van de plant. Ze spelen een levensbelangrijke rol in de ontwikkeling van de plant. Ze beschermen de plant voor bacteriële en schimmelinfecties, trekken goedaardige insecten aan of dienen als repulsivum voor de schadelijke insecten.


31

Daarnaast zouden ze ook een damp rond de plant vormen die deze beschermt tegen overmatige koude of hitte. Een grote hoeveelheid plantenmateriaal is vereist om maar een kleine hoeveelheid etherische oliën te produceren, vandaar de hoge kostprijs. Ze moeten steeds in bruine flessen bewaard worden om ze te beschermen tegen het UV-‐licht. De flesjes worden zoveel mogelijk gevuld om zo weinig mogelijk oxidatie aan de lucht toe te laten. Men mag ze ook niet blootstellen aan extreme temperaturen. Essentiële oliën kunnen zowel inwendig als uitwendig worden toegepast. Voor de inwendige toediening moet men zich wenden tot een gespecialiseerd iemand omdat er bij slecht gebruik of overmatige dosering hevige reacties met al dan niet schadelijke gevolgen kunnen optreden.

De Bachbloesemtherapie. De Bachbloesemtherapie sluit heel nauw aan bij de homeopathie. Edward Bach (1886-‐1936) was zelf een uiterst succesvol geneesheer, bacterioloog en homeopaat. Hij voelde zich een geestverwant van mannen als Hippocrates, Paracelsus en Samuel Hahneman en deelde hun opvatting dat er geen ziekten bestonden, alleen zieke mensen. In 1930 gaf hij zijn lucratieve praktijk op en wijdde de laatste jaren van zijn leven aan de speurtocht naar een eenvoudigere geneeswijze op natuurlijke grondslag. Wat de bloesemtherapie zo nieuw en anders maakt kan samengevat worden in 3 punten:

De diagnostiek gaat uitsluitend af op de disharmonische psychische toestanden of gemoedstoestanden. Dit komt overeen met het emotioneel facet in de homeopathie.

De eenvoudige, natuurlijke procedure waarmee de genezende energie van de bloesems wordt vrijgemaakt uit de stoffelijke vorm om ze over te dragen op de dragende substantie.

De onschadelijke werking van de remedies. Ze kunnen ingenomen worden door mensen van elke leeftijd, dus ook baby’s. Er bestaat geen enkel risico van overdosering of negatieve neveneffecten. Bij verkeerde keuze zijn er geen schadelijke gevolgen. Ze kunnen veilig samen met andere medicijnen worden ingenomen, zonder de werking ervan te bestrijden of nadelig te beïnvloeden. Dit laat de toepassing niet alleen in de praktijk van artsen en natuurgenezers toe, maar ook in ieder huisgezin.


32

Het effect van het KB Homeopathie op de uitoefening van het beroep. Enkele bedenkingen van de hand van Anne Vervarcke Op 12 juli in volle komkommertijd werd een belangrijk, om niet te zeggen cruciaal persbericht van het kabinet van minister van Sociale Zaken en Volksgezondheid Laurette Onkelinx de wereld ingestuurd. De Ministerraad heeft ingestemd met het ontwerp van het koninklijk besluit met betrekking tot de homeopathie en wat in die tekst (zie bijlage 1) staat; komt in min of meer bedekte termen neer op het de facto afschaffen van het beroep van homeopaat. Allerlei voorwaarden tot scholing, uitvoering, of registratie worden gesteld, de meeste onuitvoerbaar (zie bijlage 1). Enkel de houders van een medisch of paramedisch diploma zouden nog homeopathie ‘erbij mogen doen’, wat impliceert dat de beroepsbekwaamheid door dat eerste diploma wordt verzekerd. Niet alleen is dit beledigend voor alle professionele homeopaten, het gaat ook voorbij aan de realiteit. Homeopathie is een geneesmethode die steunt op een holistisch paradigma en dus niet tot het materiële denkkader van de medische wereld te reduceren valt. Dit heeft het gemeen met heel wat andere geneesmethoden, waarvoor dezelfde restricties (nog) niet gelden. De homeopathie opleiding is langdurig en omvat zowel filosofie, fysiologie, pathologie, psychologie, farmacologie als de homeopathische en therapeutische vaardigheden. Als oprichter van het Centrum voor Klassieke Homeopathie, dat al 23 jaar een gedegen opleiding verzorgt, heb ik het programma, vastgelegd conform de Europese normen door de ECCH (zie bijlage 2), samengesteld en jarenlang homeopaten getraind. De primaire bekommernis van het docententeam is om op een hoog niveau te doceren en goed opgeleide homeopaten af te leveren die veilig, verantwoord en effectief te werk gaan. Wanneer wij voortdurend in de pers worden afgeschilderd als gevaarlijk, onverantwoord, crimineel, of in het beste geval: simpele, goedgelovige zielen, strookt dit derhalve allerminst met de realiteit. Misschien kent men ons niet. Nochtans verbergen wij ons niet. De pers heeft nooit gereageerd op de invitaties op onze jaarlijkse Open Deurdagen of de persmappen die we bezorgden als er congressen werden gehouden. Of wanneer een nieuw boek verscheen, buitenlandse gasten kwamen spreken, een Symposium werd gehouden… We hebben ook niet-aflatende pogingen ondernomen om de opleiding en het beroep van homeopaat erkend te krijgen. Onze hoop was gevestigd op het voorstel van minister Colla om onze situatie te reglementeren. Het lag voor de hand dat men een bewijs van beroepsbekwaamheid zou vragen van wie als homeopaat aan de slag wou. Wij, het CKH en de beroepsvereniging Liga Homeopathica Classica ijverden dan ook al jaren om de minimum normen vast te


33

leggen voor scholing en opleiding. We mikken op een Bachelor niveau als basistraining en een Master voor voortgezette opleidingen (zoals immers ook op de universiteiten van Westminster en Lancashire het geval is). Niemand is gelukkig met een situatie waarin iedereen zich homeopaat kan noemen: het amateurisme dat daaruit voortvloeit schaadt zowel de patiënt als het imago van de professionele homeopaat. En dan komt dit wetsvoorstel. Onze opleiding wordt volkomen genegeerd. Onze situatie is niet gereglementeerd maar buiten de wet gesteld! Zoals de geraadpleegde advocaat liet weten (zie bijlage 3) een ongeldige wet. Dit had minister Colla niet bedoeld. Bovendien bevat de tekst zoveel innerlijke contradicties dat ik mij genoopt heb gevoeld daar op te wijzen in een brief aan de minister (zie bijlage 4). Dat homeopathie als gevaarlijk wordt afgeschilderd omdat het mensen zou weerhouden een ‘echte’ behandeling te krijgen, doet de waarheid geweld aan(iedere homeopaat verwijst door voor medische diagnose en interventie wanneer nodig) en behandelt bovendien de patiënt als een onmondige kleuter. Er wordt namelijk volkomen voorbij gegaan aan het basisrecht van keuzevrijheid in het algemeen en de bewuste keuze van de patiënt om zich homeopathisch te laten behandelen. In het schrijven van de minister is sprake van een groeiend en tevreden publiek (iets wat in alle enquêtes, zelfs al 20 jaar geleden door Test aankoop uitgevoerd, naar voor kwam) : het ontgaat mij dan ook volkomen waarom dit publiek niet enkel moet gestraft worden door niet terugbetaald te worden door de ziekenfondsen (na gedwongen sociale bijdragen te betalen) maar daarenboven zijn zelfbeschikkingsrecht moet ontnomen worden. Dat dit groeiend en tevreden publiek zich niet situeert in lagere sociale klassen zal u ook niet onbekend zijn: uit enquêtes blijkt het integendeel veelal over de weloverwogen keuze te gaan van hoog opgeleiden. Men heeft het vaak over de hoge kosten van de gezondheidszorg. Om die reden wilt de UK homeopathie bannen en de fondsen voor de ziekenhuizen (er waren er 22 in de UK: allemaal met een geneesmethode die niet werkt?) intrekken. Ondanks een campagne die op touw gezet werd door de ‘sceptics’ en die maar een 1200 stemmen haalde, zijn er 12000 voorstanders die de petitie tekenden… omdat ze niet vervalst kon worden (zie http://www.change.org/en-GB/petitions/nhs-greater-glasgow-and-clyde-save-the-glasgow-homoeopathic-hospital ). De zogenaamde ‘hoge’ onkosten voor de homeopathie bedragen 0,0004 % van het totale gezondheidsbudget, informatie die men nalaat toe te voegen aan de argumentatie pro afschaffing (zie http://www.homeopathy-soh.org/research/evidence-base-for-homeopathy-2/cost-benefit-studies/ ). Zijn dat ernstige argumenten of spelen er andere agenda’s? In verschillende zoals bv Zwitserland heeft men op basis van een onderzoek dat uitwees dat homeopathie even effectief is als reguliere geneeskunde maar veel goedkoper, homeopathie erkend. Dat is een rationele beslissing. Moeten wij Belgen de Zwitsers van gevaarlijk, onverantwoord of crimineel gedrag verdenken? Dat homeopathie enkel toegestaan wordt als een soort bijklussen door wie een echt beroep heeft, doet ons vrezen dat enkel amateurisme zal gedoogd worden. De homeopathische benadering is immers een totaalpakket: het is geen reguliere geneeskunde met wat plantendruppeltjes tegen een bepaalde kwaal. Net zoals voor bij voorbeeld de acupunctuur of de osteopathie, moet men zich de theorie en achterliggende filosofie eigen maken wil men zinvol behandelen. Dat iedereen die geen enkele notie heeft van deze geneesmethoden zich niet gehinderd voelt om ze desalniettemin tot onzin uit te roepen is al ergerniswekkend genoeg maar dat de


34

pers hoofdzakelijk het woord verleent aan dergelijke ignoranten is meer dan bedenkelijk. Gelukkig zien wij een kentering. Het aantal patiënten bij zogenaamde alternatieve geneeswijzen is te groot geworden om nog te onderdrukken of te verbieden. Journalisten hebben meer en meer een open geest en spitten de zaken uit. Als ze de werkelijkheid van de homeopathie gaan uitspitten, zullen ze voor grote verrassingen komen te staan. De mantra ‘het werkt niet’, zal blijken op een loze kreet te zijn gebaseerd en door de feiten ontkracht. Er is heel veel onderzoek gedaan naar homeopathie, in tegenstelling van wat beweerd wordt en de onderzoeken zijn gedegen, al ‘aanvaardt’ men ze niet. Waarom blijft iedereen die mantra dan herhalen? (Meer hierover in bijlage 5) Die overtuiging – dat homeopathie niet kan werken - is zo sterk dat men weigert te kijken naar hetgeen men niet gelooft. Wetenschap als geloof, als het ware (cfr. Rupert Sheldrake; Science Set Free: 10 Paths to New Discovery) Daarbij gaan ze voorbij aan het feit dat het gros van de homeopaten academici zijn, hoewel ze dit feit hardnekkig proberen te verdoezelen en zogezegd ‘alternatief’ in de hoek van bijgeloof, voodoo, charlatanisme, misbruik en goedgelovigheid proberen te houden. Onnodig te zeggen dat wij die voortdurende kleinering en beledigingen beu zijn en een aanklacht voor laster en smaad overwegen. Maar we hebben misschien dringender katten te geselen. Als deze wet in alle stilte ingang vindt, zullen de andere natuurlijke geneesmethoden volgen. Straks kan de patiënt geen professionele homeopaat, osteopaat, acupuncturist, natuurgenezer meer raadplegen. Zijn keuzevrijheid is hem afgenomen, hij is niet langer baas over zijn eigen geestelijke en lichamelijke gezondheid. Wanneer hij een gezondheidsprobleem heeft, zal hij in de kou blijven staan of gedwongen worden de toxische medicatie te nemen die hij beschouwt als schadelijk en die hij niet wil. Men kan in België gewetensbezwaard zijn om in het leger te gaan, men kan uit godsdienstige motivatie voedingsstoffen weigeren, of bepaalde gedragscodes of kledij aannemen maar waar het gaat over ons eigen lichaam, wordt ons de vrijheid en zeggenschap ontnomen. Wij vinden dat een kwalijke ontwikkeling en trekken dan ook aan de alarmbel. Niet enkel omdat wij belasterd en gebroodroofd worden, maar ook om het beroep homeopathie te vrijwaren en omdat wij vrezen dat dit wetsvoorstel het begin is van een reeks onaanvaardbare restricties wat betreft de gezondheid en het welzijn voor het publiek .


35

BIJLAGE 1

Persbericht van 12-07-2013

Ministerraad – Bescherming van de patiënt: strikte regels om homeopathie te beoefenen

Op voorstel van minister van Sociale Zaken en Volksgezondheid Laurette Onkelinx heeft de Ministerraad ingestemd met het ontwerp van koninklijk besluit met betrekking tot de homeopathie, dat de uitoefeningsvoorwaarden van deze al door de wet Colla van 1999 erkende niet-conventionele praktijk verduidelijkt.

Een noodzakelijke regeling om de patiënten te beschermen

Een dergelijke regeling is absoluut noodzakelijk: Een aantal beroepsbeoefenaars zijn ernstig en beogen het welzijn van de patiënten, maar in sommige gevallen stellen we ook uitwassen vast, die zelfs de sektarische toer kunnen opgaan en het leven van de patiënten in gevaar brengen.

Laurette Onkelinx heeft dus de bedoeling om die praktijken aan bepaalde normen inzake de kwaliteit en de bescherming van de patiënt te laten beantwoorden. Daartoe heeft de minister – in samenwerking met de parlementsleden – criteria uitgewerkt om die “niet-conventionele” praktijken te regelen en voorwaarden vastgelegd waaraan de beoefenaars moeten beantwoorden om te kunnen worden geregistreerd en zo een individuele erkenning te krijgen.

Hoeveel gezinnen doen eigenlijk een beroep op homeopathie?

De cijfers verschillen. Een groeiend aantal mensen doet al jaren een beroep op de homeopathie om zich te verzorgen, in aanvulling op de traditionele geneeskunde.

In België tellen we vooreerst 340 homeopaten die bij een beroepsvereniging zijn aangesloten, waarvan 75% arts zijn, 3,5% verpleegkundigen en meer dan 20% geen enkele (para)medische opleiding hebben genoten.

Uit de gezondheidsenquête 2008 blijkt dat 4% van de bevolking in de loop van de laatste twaalf maanden naar een homeopaat is gegaan. Een door het KCE in 2009 uitgevoerde studie schat dat aantal zelfs op 6%. Een studie “De Belgen en de homeopathie”, die het opiniepeilingsinstituut IPSOS op verzoek van een farmaceutisch bedrijf in mei 2011 in België uitvoerde, schat dan weer dat bijna één Belg op twee daar een beroep op doet: 40% van de gezinnen in België, en onder de niet-gebruikers zegt 12% er voor open te staan en bereid te zijn om het in de toekomst te gebruiken.

In mei 2012 werd in Frankrijk een gelijkaardige studie uitgevoerd, en ook daar bleek dat homeopathische geneesmiddelen meer en meer worden gebruikt: 56% van de Fransen zegt dat ze homeopathische geneesmiddelen gebruikt. Het percentage regelmatige gebruikers zou 36% bedragen, wat ongeveer 23 miljoen Fransen vertegenwoordigt. De studie geeft ook aan dat 77% van de ondervraagde bevolking verklaart dat haar vertrouwen in homeopathie bijna even hoog is als dat in pijnstillers en dat 68% er evenveel vertrouwen in heeft als in geneesmiddelen zoals antibiotica of antidepressiva.

Regeling, maar geen terugbetaling

Een erkenning en normen betekenen daarom nog niet dat er wordt terugbetaald. De ziekteverzekering betaalt homeopathische geneesmiddelen niet terug, en dat zal morgen ook niet het geval zijn omdat er wat deze geneesmiddelen betreft geen evidence based medecin bestaat. De meeste ziekenfondsen bieden echter via een aanvullende ziekteverzekering een gedeeltelijke terugbetaling van de homeopathische geneesmiddelen aan.

Naargelang het ziekenfonds schommelt die tegemoetkoming tussen 20 en 75%, en meestal met een maximumdrempel per jaar.


36

Wie zal straks homeopathie mogen beoefenen?

Om de krachtlijnen van dit koninklijk besluit uit te werken heeft de minister zich op de adviezen van de paritaire commissie en van de kamer “homeopathie” gebaseerd. In de Kamercommissie Volksgezondheid hebben daarna talrijke debatten en hoorzittingen plaatsgevonden, want de minister wilde hand in hand met de parlementsleden een procedure uitwerken om die praktijken te regelen.

De inwerkingtreding van dit koninklijk besluit betekent heel concreet het volgende:

1. De uitoefening van de homeopathie wordt enkel aan artsen, tandartsen en vroedvrouwen voorbehouden aangezien enkel zij een toelating hebben om voor te schrijven.

2. De homeopaat zal de homeopathie enkel als aanvulling op zijn gezondheidszorgberoep en binnen de perken van zijn bevoegdheid mogen uitoefenen. Dat zal als gevolg hebben dat niemand de titel van homeopaat afzonderlijk zal kunnen voeren: die titel zal dus altijd de titel van de basisopleiding van de beoefenaar aanvullen, zodat de patiënt duidelijk zal weten op welke beroepsbeoefenaar hij een beroep doet. Bijvoorbeeld: tandarts-‐homeopaat of huisarts-‐homeopaat.

3. De homeopaat zal moeten beschikken over een diploma homeopathie van universitair of hoger onderwijs. Voor een arts gaat het bijvoorbeeld om minimum 600 uur theoretische vorming en 200 uur stage.

4. Elke homeopaat zal zich ook bij de Minister van Volksgezondheid moeten laten registreren. Zijn aanvraag zal voor advies aan de kamer homeopathie worden voorgelegd. De registratie zal voor onbepaalde tijd gelden, maar het behoud ervan zal afhangen van een verplichting tot permanente opleiding. De homeopaat zal dus moeten aantonen dat hij arts, tandarts of vroedvrouw is en dat hij een erkende opleiding homeopathie heeft gevolgd.

5. Wat betreft sancties, zijn de homeopaten aan dezelfde regels gebonden dan welke hun hoofdberoep regelen. Het KB nr 78 voorziet bijvoorbeeld dat een persoon die regelmatig medische verrichtingen doet, zonder over een medisch diploma te beschikken, of zonder over een toelating te beschikken, of zonder ingeschreven te zijn bij de Orde van Geneesheren, het risico loopt op een gevangenisstraf van 8 dagen tot 6 maanden en/of een boete van 3.000 tot 30.000 euro, en bovendien strafrechtelijk vervolgd kan worden voor de gedane verrichtingen en gesanctioneerd kan worden door de Orde.

Overgangsmaatregelen voor de beoefenaars die niet aan de voorwaarden voldoen

Er zijn thans al heel wat geregistreerde homeopaten die aan de praktijkvoorwaarden van de homeopathie voldoen, maar we hebben tevens in overgangsbepalingen voorzien voor de ongeveer vijftig beoefenaars die deze praktijk uitoefenen maar die geen arts, tandarts of vroedvrouw zijn.

Die laatsten zullen minstens aan de volgende voorwaarden moeten voldoen:

1. Ze zullen in de eerste plaats, op de datum waarop het koninklijk besluit in werking treedt:

• een gezondheidszorgbeoefenaar moeten zijn met een minimumopleiding van bachelor. Het gaat hier met name om kinesitherapeuten, diëtisten,


37

ergotherapeuten, logopedisten, verpleegkundigen of podologen, om maar die te vernoemen.

• minstens 1 jaar een door een beroepsvereniging erkende opleiding homeopathie hebben gevolgd of ervoor ingeschreven zijn en bij de registratieaanvraag het bewijs leveren voor die opleiding geslaagd te zijn. De thans in België gegeven opleidingen homeopathie vergen 3 tot 5 cursusjaren.

2. Ze zullen hun registratieaanvraag uiterlijk 5 jaar na de inwerkingtreding van het koninklijk besluit moeten indienen. Door die termijn zal iedereen een begonnen opleiding kunnen voltooien.

3. Ze zullen tevens de basisopleiding moeten aangeven die aan elke vermelding van de titel van homeopaat voorafgaat. Bijvoorbeeld: kinesitherapeut-homeopaat

4. De homeopaten die geen arts, tandarts of vroedvrouw zijn zullen, vooraleer enige behandeling te starten, zich ervan moeten vergewissen dat de patiënt wel degelijk over een recent door een arts opgestelde diagnose beschikt. Indien de patiënt een dergelijke diagnose niet wil voorleggen, zal de homeopaat hem een kwijting laten tekenen.

De goedkeuring van dit koninklijk besluit betekent voor Laurette Onkelinx een belangrijke stap vooruit in de bescherming van de patiënt, die meer en meer een beroep doet op de homeopathie. Hij zal zich voortaan tot professionals kunnen richten die op basis van een strikte maar evenwichtige regeling officieel erkend zijn.


38

BIJLAGE 2

Voorstelling Centrum voor Klassieke Homeopathie

(extract uit de opleidingsmap):


39

Dossier H

omeo

pathie


40

Achtergrond en historiek van de klassieke homeopathie 21 De basisprincipes van de klassieke homeopathie 21 Het gelijksoortigheidsprincipe 21 Provings op gezonde proefpersonen 22 De minimum dosis 22

Het organon 23 Ziekte en gezondheid 24

De homeopathische middelen 24 Oorsprong van de homeopathische middelen. 25 Plantaardige oorsprong 25 Dierlijke oorsprong 25 Minerale oorsprong 25 Nosoden 25

De verschillende potenties 25 De decimale verdunning: D = DH = X = XH 25 De centesimale verdunning: C =CH = H 25 De Korsakoff verdunning: K 26 De LM verdunning: LM = 50M = L/M = O/LM = O/X 26

Inname van de homeopathische middelen 26 De behandeling 27 Beginverergering of aggravatie. 28 De regel van Hering. 28

Verschil met complex homeopatie en isopathie 29 Homeopathie versus andere natuurlijke geneeswijzen 30 Fytotherapie 30 De Oligotherapie 30 De Aromatherapie 30 De Bachbloesemtherapie. 31

Wat is klassieke homeopathie? 42 Doelstelling van de opleiding 42 Filosofie: 42 Theorie: 43 Praktijk: 43

Toelatingsvoorwaarden 43 Motivatie 44 Beroepsprofiel 44 Programma 44 Introductiejaar 46 Verplichte literatuur 46 Aanbevolen literatuur 46

Uitdieping: tweede jaar 47 Verplichte literatuur: 47 Aanbevolen literatuur: 47

Verfijning: derde jaar 48


41

Verplichte literatuur 48 Aanbevolen literatuur 48

Praktijkjaar: vierde jaar 49 Aanbevolen literatuur 49

Stagejaar: vijfde jaar 49 Aanbevolen literatuur 49

Klinische Training 50 3de jaar. 50 4de jaar. 51 5de jaar. 51

Duur van de opleiding 53 Inschrijvingen 53 Examenregeling Fout! Bladwijzer niet gedefinieerd. Boeken Fout! Bladwijzer niet gedefinieerd. Fiscaal attest Fout! Bladwijzer niet gedefinieerd. Locatie Fout! Bladwijzer niet gedefinieerd. Leuven Fout! Bladwijzer niet gedefinieerd. Gent Fout! Bladwijzer niet gedefinieerd.

Status of Homeopathy Worldwide 60 Abstract 60 Fig. 1: Homeopathy Around the World 61


42

Wat is klassieke homeopathie? Onder klassieke homeopathie verstaan wij de geneeswijze zoals die door de grondlegger Samuel Hahnemann zo’n 200 jaar geleden werd vastgelegd. Hij werkte het gelijksoortigheidsprincipe als genezingswet uit in zijn Organon der Geneeskunst in 291 aforismen. Daarin beschrijft hij de fundamenten van de geneesmethode die wij homeopathie noemen en die tot op vandaag nog richtinggevend zijn.

De voornaamste pijlers zijn dat ziekte een verstoring is van het gehele organisme op een dynamisch, met andere woorden niet materieel niveau. Daaruit volgt dat genezing ook enkel op dit niveau kan plaatsvinden en wel door middelen die de kracht hebben daarop in te werken.

Dit is mogelijk door het dynamiseren of potentiëren van stoffen die we als geneesmiddel willen aanwenden. Het werkingsgebied van die middelen kunnen wij alleen kennen door ze te testen op gezonde proefpersonen. Symptomen, die door herhaalde toediening veroorzaakt worden kunnen bij zieke mensen opgeheven worden en dus genezing bewerkstelligen. Dit betekent dat het erop aankomt bij de patiënt de totaliteit van alle symptomen te onderzoeken en dan het middel toe te dienen dat het meest gelijkende beeld vertoonde tijdens de geneesmiddelentest. Men behandelt dus nooit lokale symptomen maar de veranderde, ziekelijke toestand van de patiënt, met inbegrip van zijn mentaal-emotionele toestand. De toegediende middelen zijn enkelvoudig,

gedynamiseerd en onschadelijk. Op basis van het gelijksoortigheidsprincipe heft de ‘geneesmiddelenziekte’ de oorspronkelijke klachten op en is het herstel van de gezondheid het gevolg. De hoog-gepotentieerde unitaire homeopathische geneesmiddelen hebben geen schadelijke nevenwerkingen en ze leiden niet tot gewenning. Zoals onmiddellijk blijkt, verschilt deze geneeskunst radicaal van de orthodoxe geneeskunde waarmee wij opgevoed en vertrouwd zijn. De studie van de klassieke homeopathie vergt dan ook een andere benaderingswijze van de fenomenen ziekte en gezondheid. Een goede inleiding en verkenning van het terrein vindt men in het boek: ‘Klassieke homeopathie: niet te geloven?!’ van Anne Vervarcke, uitgegeven bij Academia Press te Gent. Omwille van de tijdrovende en complexe werkwijze heeft men vaak pogingen ondernomen ter vereenvoudiging. Zo ontstond onder meer de klinische homeopathie, waarbij de behandeling zich richt op symptoombestrijding, of ook nog de complexhomeopathie, waarbij men verschillende laag-gepotentieerde homeopathische middelen, die een bepaalde affiniteit met een orgaan of een orgaansysteem vertonen, bij elkaar mengt. Om verwarring te voorkomen is de Hahnemannse methode zich klassieke of unitaire homeopathie gaan noemen.

Vooral onder impuls van de Amerikaanse homeopaat J.T.Kent is de methode verspreid en gesystematiseerd. De laatste twintig jaar heeft de klassieke homeopathie een vernieuwde impuls gekregen, eerst onder invloed van de griekse homeopaat Vithoulkas, en later door de Indische Rajan Sankaran en de school van Bombay.

Doelstelling van de opleiding De opleiding klassieke homeopathie is een beroepsopleiding. Dit betekent dat de lessen gericht zijn op het bijbrengen van de grondbeginselen van de klassieke homeopathie en de praktische toepassing bij het behandelen van patiënten. Daarbij moeten de toekomstige beoefenaars zowel theoretisch geschoold en getoetst zijn als praktisch begeleid.

De opleiding verschaft, naast de medische basisopleiding een grondige filosofische en theoretische scholing, alvorens aan de praktische toepassing te beginnen. Telkens weer blijkt dat de klassiek homeopaten, die deze theoretische fundamenten ontberen, later in hun beroepsuitoefening geneigd zijn tot ongegronde voorschriften en ongefundeerde theorieën, die de kans op succes verkleinen. De opleiding situeert zich op niveau van een deeltijdse professionele bachelor (hogeschool) richting, en berust in grote mate op zelfstudie met contactmomenten tijdens het weekend.

Filosofie: Het objectief is een duidelijke en stevige filosofische basis te verlenen aan de student vermits de klassieke homeopathie, als holistische geneeswijze, een geheel andere benaderingswijze vergt. Het CKH hecht het grootste belang aan de filosofische vorming van haar studenten omdat ze ervan overtuigd is dat een latere succesvolle behandeling grotendeels daarvan afhangt. Dit wordt vooral in de eerste twee jaren benadrukt door een grondige studie van het voornoemde ‘Organon der Geneeskunst’, samen met de andere theoretische werken van S. Hahnemann en J.T.Kent. Belangrijke onderwerpen die daarbij aan bod komen zijn: de definitie van ziekte en genezing, wat is gezondheid, causaliteit en onderhoudende factoren, classificatie der ziekten, vitale kracht, vatbaarheid, dynamisch niveau, de


43

zijnstoestand van de patiënt, de karakteristieken versus de totaliteit, de wet van Hering, de posologie, de zgn. genezingscrises enz

Theorie: Verder wordt de student ingeleid in alle theoretische kennis waarover een klassiek homeopaat dient te beschikken om met succes een patiënt homeopathisch te kunnen ondervragen, een degelijk verslag daarvan op te maken, de gegeven informatie grondig te analyseren en te verwerken en tenslotte tot een conclusie te komen met de grootste kans op slagen. Bovendien moet de behandelende homeopaat een adequate prognose kunnen maken en de diverse reacties op de homeopathische middelen correct kunnen inschatten, wil hij op lange termijn chronische ziekten succesvol behandelen. Daarom wordt er in de opleiding veel aandacht besteed aan onderwerpen zoals: acute en chronische ziekten, miasmata, de diverse strekkingen, eigenschappen en praktische toepassingen, de verschillende denkscholen binnen de homeopathie, de resonantiefrequentie, de lagentheorie, de mental cases versus de mindsymptomen, ziekte als waan en bewustzijn als genezing, de signatuurleer, de rijken waaruit de middelen betrokken worden, provings, nieuwe middelen, potentieproving en toepassing enz. Gevolggevend aan de richtlijnen opgesteld door de European Council for Classical Homeopathy wordt vanaf het derde jaar ook psychologie, ethiek, deontologie en praktijkmanagement onderricht.

Praktijk: De student wordt vanaf het begin van de opleiding vertrouwd gemaakt met praktijkvoorbeelden en leert de methodiek via paper cases en video cases. Deze worden in een beginstadium klassikaal, later individueel opgelost. De docenten opteren daarbij voor een persoonlijke evaluatie waarbij iedere student aan bod komt. De studenten worden ook uitgenodigd congressen en gastcolleges bij te wonen die door het CKH en de LHC georganiseerd worden. In een laatste stadium krijgt de student live cases en tenslotte wordt hij gesuperviseerd bij zijn eerste eigen patiënten zodat de overgang van de theorie naar de praktijk zo vlot mogelijk verloopt. Vanaf het derde jaar maakt de student een geschreven verslag van elke gevolgde case, zowel paper cases, video cases, eigen cases, cases op congressen en gastcolleges, en van zijn individuele stage. In het totaal betreft het hier een 50 à 70-tal cases. Er worden workshops ingericht waar de student terecht kan voor begeleiding bij de eerste cases. Via een persoonlijk leerverslag en actieve stages wordt de aspirant-homeopaat opgevolgd.

Vanaf het vijfde jaar worden de studenten tot grotere zelfwerkzaamheid en zelfstandigheid aangezet via volgende opdrachten: het samenstellen van een stagerapport, het zichzelf presenteren als professionele homeopaat via infofolders en lezingen, het verslag maken van de driedaagse training, het afleveren van eigen casuïstiek, een eindwerk. Het stagerapport maakt deel uit van het eindwerk, waar de examencommissie van het CKH een geschreven eindbeoordeling aan toevoegt alvorens een attest af te leveren. Dit betekent dat alle studenten proeve van kunnen op alle domeinen van de homeopathische praktijk hebben afgelegd. Het CKH verzekert op die manier de hoogste standaard van beroepsbekwaamheid van haar afgestudeerden.

Toelatingsvoorwaarden De opleiding klassieke homeopathie staat in principe open voor alle gemotiveerde studenten, zonder speciale vooropleiding, die de daartoe vereiste bekwaamheden hebben.. Wel wordt verwacht dat de toekomstige student over de nodige studietijd en ernst beschikt: klassieke homeopathie is niet gemakkelijk. Het is daarentegen een studie voor het leven, die echter zeer veel voldoening geeft. We verwachten dus een grote inzet van de student wat neerkomt op minstens 1 à 2 uur per dag studie thuis, naargelang het tempo en de voorkennis van de student, en een minimale kennis van het Engels, de voertaal van de homeopathie. Hoewel de lessen in het Nederlands gegeven worden, zijn een aantal boeken in het Engels en moet men zich het beroepsjargon eigen maken. De studie vereist bovendien zelfredzaamheid van de cursist en ook het handig kunnen omspringen met informaticatoepassingen, vermits documenten en bestanden zoveel mogelijk digitaal aangeleverd worden en de informatie betreffende uurroosters en lesinhouden via de website beschikbaar is. In het eerste jaar mag de student kiezen of hij de theoretische werken in het Engels of in het Nederlands gebruikt. (Het Organon der Geneeskunst, de Chronische ziekten van Hahnemann, Lezingen over homeopathische filosofie van Kent) maar van de minimaal 3 Materia Medica die gebruikt worden, moet er minstens 1 Engelstalig zijn. De keuze is aan de student of dat die van Kent, van Boericke of van Phatak is. Uiteraard maakt men gedurende de eerste 2 jaren voortdurend gebruik van woordenboeken. Er bestaat een speciaal voor klassiek homeopaten samengesteld Nederlands-Engels, Engels-Nederlands woordenboek, dat alle


44

vakjargon bevat. Het Repertorium van Kent wordt in het Engels gebruikt, zodat het voor iedereen voordelig is zich zo snel mogelijk met de terminologie vertrouwd te maken.

Vrijstellingen: Wie over een medisch of paramedisch diploma beschikt, kan vrijstelling krijgen van de medische vakken in jaar 1 en 2. Om onaangename verrassingen te vermijden bij het medisch examen in het 3de jaar, waar geen vrijstelling voor verleend wordt, raden wij toch alle studenten aan de medische colleges te volgen. Ook het medisch examen worden ze geacht mee af te leggen. Ze blijven echter wel hun vermindering van het inschrijvingsgeld behouden.

Motivatie Een studie combineren met een voltijdse of zelfs halftijdse betrekking is geen sinecure. Ook al boeit de materie het is niet altijd evident om alle voorbereiding tijdig rond te krijgen of om op iedere sessie aanwezig te zijn. Het is nog altijd beter om onvoorbereid te komen dan om helemaal niet te komen. De aanwezigheden worden bij elke les genoteerd. Bent u tweemaal na elkaar afwezig, dan wordt u door uw jaarcoach daarover telefonisch gecontacteerd, dit om u aan te moedigen om de inspanningen vol te houden.

Beroepsprofiel Afgezien van een niet aflatende studie vergt het beroep van klassiek homeopaat gedreven motivatie, mensenkennis, precisie, geduld, verantwoordelijkheidszin en kan als dusdanig een roeping genoemd worden. Om het met een boutade te zeggen: homeopathie is een studie voor het leven: er komt nooit een einde aan. Er is zoveel te bestuderen, er zijn zoveel braakliggende terreinen te exploreren, er zijn nog zoveel onduidelijkheden die moeten verklaard worden. Dat is overigens ook één van de boeiende aspecten van de homeopathie: ze is wereldwijd in volle expansie. Toch merkt men in de loop van de studie dat de grondbeginselen, zoals ze door Hahnemann zijn neergelegd bij iedere lezing iets meer van hun wijsheid onthullen. Homeopathische kennis verbreedt en verdiept zich naargelang men langer met homeopathie bezig is en wordt niet enkel een beroep of een ambacht maar meer en meer een kunst. De student klassiek homeopathie, die studeert aan het CKH wordt ook vertrouwd gemaakt met alle aspecten van de beroepswereld van de klassiek homeopaat. Wij denken daarbij aan bezoeken aan firma’s die homeopathische middelen produceren, demonstratiedagen met homeopathische computerprogramma’s, het klassikaal verspreiden van alle folders, aankondigingen en artikels die in de pers verschenen zijn, de verspreiding van de vakliteratuur uit binnen- en buitenland en de mogelijkheid zich klassikaal te abonneren op internationale tijdschriften, het deelnemen aan internationaal opgezette en protocollair aanvaarde geneesmiddelentesten (zie Homeopathic Links 3/99), het bijwonen van congressen op het hoogste niveau. Wij aarzelen niet om te beweren dat studenten die met vrucht afgestudeerd zijn aan het CKH zich probleemloos in de internationale gemeenschap van klassiek homeopaten kunnen bewegen.

Programma

Jaar

Vak Studiepunten

CKH1 Homeopathie Filosofie en theorie 9 stp Materia Medica 9 stp Medisch Anatomie 6 stp Pathologie 6 stp Totaal 30 stp CKH2 Homeopathie Filosofie en theorie 9 stp Materia Medica 9 stp Medisch Anatomie 6 stp Pathologie 6 stp Totaal 30 stp CKH3 Homeopathie Materia Medica 15 stp Medisch Psychopathologie 3 stp


45

Urgentie 6 stp Farmacologie 3 stp Psychologie Ontwikkelingspsychologie 3 stp Praktijk Portfoliowerk 9 stp Groepswerk 3 stp Totaal 42 stp CKH4 Homeopathie Materia Medica 9 stp Practicum 6 stp Psychologie Ontwikkelingspsychologie 3 stp Praktijk Portfoliowerk 12 stp Groepswerk 3 stp Eindwerk Eindwerk (over twee jaren) 6 stp Totaal 39 stp CKH5 Homeopathie Materia Medica 6 stp Praktijk Practicum (stage, intervisie) 12 stp Eindwerk Eindwerk (over twee jaren) 9 stp Portfoliowerk 12 stp Totaal 39 stp

TOTAAL 180 stp Ü het definitieve programma met uurrooster wordt in de tweede helft van augustus bezorgd aan de ingeschreven studenten


46

Introductiejaar • 10 lessen medische kennis van telkens 4 uur waarin uitvoerig behandeld worden: de

anatomie, fysiologie en pathologie van 5 grote systemen in het lichaam, aangevuld met illustraties uit de homeopathische praktijk.

• Over 15 lessen verspreid, telkens 2 uren, dus totaal 30 uren: ‘Organon der Geneeskunst’, waarin men klassikaal overgaat tot lectuur, synthetiseren en becommentariëren van de aforismen aan de hand van ondermeer: ‘The Lectures on Homeopathic Philosophy’ van Kent. ‘The Chronic Diseases’ van Hahnemann komen aan bod en ‘Het handboek van de Homeopathie’ van G. Vithoulkas.

• Over 15 lessen verspreid, telkens 2 uren: Materia Medica van 15 polychresten, waarbij de studenten wegwijs gemaakt worden in de werkinstrumenten, te weten de verschillende Materia Medica en het Repertorium.

Men leert syntheses te maken uit diverse Materia Medica en tot eigen samenvattingen te komen, na bestudering van enkele belangrijke klassieke werken en vergelijking van enkele moderne auteurs.

Totaal: 40 uren medische basisopleiding en 60 uren homeopathie

Verplichte literatuur Organon van de geneeskunde, S. Hahnemann. Lectures on Homeopathic Philosophy, J.T. Kent. Lectures on Homeopathic Materia Medica, J.T. Kent. Homeopathic Materia Medica, W. Boericke. Materia Medica of Homeopathic Medicines, S.R. Phatak. The Chronic Diseases (theoretisch gedeelte), S. Hahnemann. Repertory of Homeopathic Materia Medica, J.T. Kent. Zakwoordenboek der geneeskunde, Coëlho/ Kloosterhuis.

Aanbevolen literatuur Deskriptive Anatomie, J. Sobotta. Algemene ziekteleer, diverse auteurs. De zin van ziek zijn, T. Dethlefsen. Alles over homeopahtie, G. Vithoulkas. The Stolen Essences, G. Vithoulkas. The Science of Homeopathy, G. Vithoulkas. Homeopathic Drug Pictures, M.L. Tyler. The Study of Remedies by Comparison, H. A. Roberts Portraits of Homeopathic Medicines, C.R. Coulter. A Homeopathic Love Story, Handley Rima. Kennismaking met de werken van S. Freud. Kennismaking met de werken van C. Jung.

Hoe overleef ik mijn familie?, J. Cleese/R. Skynner. Hoe overleef ik mijn leven?, J. Cleese/R. Skynner. Eén van de lessen van Don Juan, C. Castaneda. De levensloop van de mens, B. Lievegoed. De wetenschap van de geheimen van de ziel, R. Steiner. Suikerweeën, W. Duffy. Een leven lang fit, H. en M. Diamond. Klassieke Homeopathie, niet te geloven?, Anne Vervarcke. The Tao of Homeopathy, Ian Watson. Cursus in Wonderen, Foundation for Inner Peace. Integrale visie, Ken Wilber.

Er wordt voor de lessen homeopathie geen syllabus gebruikt. De bedoeling van de opleiding is immers de student wegwijs maken in de werkinstrumenten en het leren bestuderen en onderscheiden van primaire en secundaire bronnen. Een niet onbelangrijk onderdeel van de opleiding bestaat erin persoonlijke syntheses te maken en die in de lessen te presenteren. Een syllabus is de verwerking van één persoon terwijl één van de pijlers van de homeopathie is, het unieke en individuele te benadrukken en te waarderen. Een bijkomende reden is dat tijdens een anamnese de student ook moet leren persoonlijke notities te maken en dit op het tempo dat de patiënt praat.

Wat betreft de lessen medische basiskennis: de docent medische vakken zal bij het begin opgeven welk handboek als leidraad zal gebruikt wordt. Van de studenten wordt gevraagd dit aan te schaffen bij de gespecialiseerde boekhandel. Een syllabus wordt eveneens voorzien, deze wordt aan de student overhandigd na inschrijving en betaling van het lesgeld. Bij succesvol afleggen van het examen kan men indien gewenst een getuigschrift 'initiatie' bekomen.


47

Uitdieping: tweede jaar • 10 lessen medische kennis van telkens 4 uur waarin het vervolg behandeld wordt van de

anatomie, fysiologie en pathologie van 5 grote systemen in het menselijk lichaam, aangevuld met voorbeelden uit de homeopathische praktijk.

• 15 lessen van telkens 2 uur, dus 30 uur, homeopathische theorie. Daarin worden uitvoerig behandeld: de diverse strekkingen betreffende de miasmatheorie, waarbij de Griekse denkschool toegelicht wordt aan de hand van de werken van Vithoulkas, Geghas, Gray, Morrison, Shore e.a. De Zuid-Amerikaanse strekking komt aan bod, dmv bestudering van de werken van Ortega, Masi, Eisayaga en de Indische denkschool wordt uitvoerig bestudeerd aan de hand van de werken van Sankaran, Chhabra enz. Veel belang wordt gehecht aan het aanleren van anamnesetechnieken, analyse en reactiepatronen. Vaccinatie, nosoden, psychische ziektebeelden behoren ook tot de theoretische vorming.

• 15 maal 2 uur, dus 30 uur Materia Medica, waarbij 25 grote middelen aan bod komen. Hierbij wordt meer zelfwerkzaamheid van de student nagestreefd en fundering aan de hand van het repertorium. Vergelijkende repertorium-oefeningen zullen de student met dit werkinstrument vertrouwd maken. De eerste paper cases worden opgegeven ter inoefening van het repertoriseren en leren differentiëren tussen de middelen.

Totaal: 40 uren medische basiskennis en 60 uren homeopathie.

Verplichte literatuur: Dictionary of Materia Medica, J.H. Clarcke. Keynotes of the Leading Remedies & Matera Medica of the Nosodes, C.H. Allen. Aanbevolen literatuur: Hahnemann Revisited, L. De Schepper. The domestic Physician , C. Hering. The Chronic Diseases, (praktijk) S. Hahnemann. Notes on the Miasms, S. Ortega. The Spirit of Homeopathy, R. Sankaran. Kindertypes in de homeopathie, F. Vermeulen. Guiding Symptoms of our Materia Medica, C. Hering. Leaders in Homeopathic Therapeutics, Nash. Pointers to the Common Remedies, M.L.Tyler. Masterkey to Homeopathic Materia Medica, K.C. Bhanja. Quantum geneeskunde, Deepak Chopra. Esotherische psychologie, T. Dethlefsen. Het mosterdzaadje, Osho. Drink mij (en vele andere), Osho. Laat het verleden los, J. Krishnamurti. De wereld dat ben jij, J. Krishnamurti.

Over opvoeding (en vele andere), J. Krishnamurti. Autobiografie van een yogi, P. Yogananda. Wie is van hout, J. Foudraine. Bunkerbouwers, J. Foudraine. Over de grenzen van de psychologie, Osho. Het drama van het begaafde kind, A. Miller. In den beginne was er opvoeding, A. Miller. Homeopathie en psychologie, E.C. Whitmont. Molecules of Emotion, Candace B. Pert Je kunt je leven helen, (en vele andere) L. Hay. De werken van W. Dyer. Makrobiotiek, M. Kushi. Gezond eten door de juiste voedselcombinaties, Shelton. Over eten en koken, Harold Mc Gee. Vaccinaties, het einde van een mythe, Viera Schneibner.

Na het volgen van deze twee jaar is men in staat binnen het gezin en de familiekring kleine problemen zelf homeopathisch op te lossen. Men heeft inzicht in de grote medische systemen en onderscheidt wanneer men professionele hulp dient in te roepen.Men is voorbereid op het onder begeleiding in praktijk brengen van de theoretische kennis in het derde jaar waar twee eerste eigen cases opgevraagd worden. Bij succesvol afleggen van het examen kan men indien gewenst een getuigschrift 'basis homeopathie' bekomen.


48

Verfijning: derde jaar • 16 uur medische basiskennis waarin aan bod komen: urgentiegeneeskunde, somatische farmaca,

psychotrope farmaca, psychiatrische ziektebeelden en praktijkgerichte en inzichtelijke diagnostiek. • Themadag met video cases (7 uur) • 15 uur praktijkoefeningen met de grootste aandacht voor anamnesetechnieken, observatie en

expliciteren van opgevangen informatie, psychologie en lichaamstaal, anamnesetechnieken, valkuilen, fouten, verschillende etappes van diepgang, hoe een compleet begrip te krijgen van de patiënt, onderscheid tussen de expressies en de gevoelens van de patiënt, waarin verweven methodologie met bijzondere aandacht voor de analyse van de verkregen informatie, hoe de karakteristieken destilleren, het algemene en het bijzondere scheiden, keuze van de kenmerkende

elementen uit een case, omzetten in rubrieken, repertoriseren, hiërarchie der symptomen, middelenkeuze.

• 53 uur Materia Medica, waarin ongeveer 50 middelen bestudeerd worden met hun miasmatische eigenschappen, hun herkomst en bestudering van het periodiek systeem en de diverse rijken.

• 8 uur ontwikkelingspsychologie en 8 uur psychopathologie.

Totaal: 16 uur medische integratie, 16 uur psychologie, 15 uur praktijk en 56 uur homeopathie.

Verplichte literatuur Synthetic Repertory (bijvoorbeeld H. Barthel en W. Klunker) of een ander uitgebreid repertorium: The Complete of Synthesis.

Aanbevolen literatuur Homeopathie en de elementen, J. Scholten. The Esalen Conferences, G. Vithoulkas. Aids en Syphilis: The Hidden Link, G. Vithoulkas. Aids in het licht van de homeopathie, G. Vithoulkas. Homeopathie en de mineralen, J. Scholten. A synoptic Key of the Materia Medica, C.M. Boger. Boenninghausen’s Characteristics, C.M. Boger. The Substance of Homeopathy, R. Sankaran. De levensweg van Krishnamurti, Luytens. De kunst van het sterven, Osho. Overgave en strijd, K. Wilber. De nieuwe werkelijkheid, K. Wilber. Leven zonder angst, A. Löwen. Genieten, A. Löwen. Liefde, sex en het hart, A. Löwen. Depressie en het lichaam, A. Löwen. De tranen van de krokodil, P. Vroon.

A Shot in the Dark, H.L. Coulter. Pleidooi voor de aap, Johan van Dongen. De nieuwe ziekteverwekkers, G. Cannon. What doctors don't tell you, Lynne Mc Taggart Psychoanalyse. De mens en zijn lotgevallen. A.Vergote & P. Moyaert. On becoming a person. A therapist’s view of psychotherapy. C.R. Rogers. Steps to an Ecology of Mind, G. Bateson. De kracht van het nu, Eckhart Tolle. Gids Beroepsethiek, waarden, rechten en plichten in psychotherapie en hulpverlening, Mia Leijssen Ervaringsgerichte begeleiding van A tot Z, Wollants, G., Missiaen, C. & Leys, C. Trauma en herstel, Judith Lewis Herman. Mindfulness, in de maalstroom van je leven, Edel Maex. A Journey into the human core, Dinesh Chauhan.

Het derde jaar is een scharnierjaar in de opleiding. Er wordt een begin gemaakt met de praktijk. De studenten wordt gevraagd een verslag op te maken van alle paper-, live en video-cases die doorheen het jaar gepresenteerd worden. In acht workshops van telkens 2,5 uur krijgen zij intensieve repertorisatie-oefeningen, oplossen van cases, methodiek. Tevens kunnen zij tijdens deze workshops hun eigen vragen en problematiek voorleggen voor klassikale behandeling.

Er wordt examen afgelegd voor het medische gedeelte. Voor het homeopathische gedeelte wordt naast het toetsen van de kennis van de Materia Medica, de student beoordeeld op twee eigen cases. De data voor het binnenbrengen van deze cases worden bij het begin van het academiejaar meegedeeld.

Bij succesvol afleggen van het examen kan men indien gewenst een getuigschrift 'trainee in homeopathy' bekomen.


49

Praktijkjaar: vierde jaar • 15 uur studie gericht op typologie, waarbij we de middelen in groepen en families bestuderen, de drugs,

de halogenen, de edele metalen, de zoogdieren, vogels, slangen, spinnen, plantenfamilies, zeedieren enz, de grotere systemen der middelen en hun karakteristieken.

• 15 uur Materia Medica. (Deze 2 onderdelen worden door wisselende gastdocenten ingevuld) • 50 uur video- en live cases met gezamenlijke analyse, commentaar bij de anamnese en prognoses.

Training op follow up. • 8 uur ontwikkelingspsychologie. • Intervisieweekend, waarin aan bod komt: ethiek, deontologie, praktijkmanagement, what is

to be cured enz. Totaal: 80 uur homeopathie, waarvan 30 hoofdzakelijk theoretisch en 50 zuiver praktisch gericht zijn; 8 uur psychologie en 20 uur begeleiding naar de praktijk.

Aanbevolen literatuur The Guiding symptoms of our Materia Medica (10 delen) C. Hering. Handbook of Materia Medica and Homeopathic Therapeutics, T.F. Allen. A concise Repertory of Homeopathic Medicines, S.R. Phatak. Prisma, The Arcana of Materia Medica Illuminated, F. Vermeulen. Animal Mind, Human Voices, N. Herrick. Crisis als uitdaging, R. Dahlke. Een ongewoon gesprek met God, N.D. Walsch. Een nieuw gesprek met God, N.D. Walsch. Een wereld van oneindige mogelijkheden, Deepak Chopra. Leven in liefde, Deepak Chopra. The Alchemy of Healing, E.C. Whitmont. 'Handboek energetische geneeskunde' van Richard Gerber. The Charm of Homeopathy, Anne Vervarcke. Dr. Rajan Sankarans Correspondence Course, 4 Volumes, Melissa Burch, Susana Aikin.

Voor de beoordeling van de student worden twee eigen cases opgevraagd. Zoals in het derde jaar dient een verslag bijgehouden te worden van de geziene live, video en paper cases. Tevens wordt de student aangeraden een onderwerp te kiezen en een promotor te zoeken voor het eindwerk dat op het einde van het vijfde jaar ingediend moet worden.

Stagejaar: vijfde jaar • 14 uur studie gericht op typologie, waarbij we de middelen in groepen en families

bestuderen, de drugs, de halogenen, de edele metalen, de zoogdieren, vogels, slangen, spinnen, plantenfamilies, zeedieren enz, de grotere systemen der middelen en hun karakteristieken.

• 14 uur Materia Medica. (Deze 2 onderdelen worden door wisselende gastdocenten ingevuld) • 28 uur video- en live cases met gezamenlijke analyse, commentaar bij de anamnese en prognoses.

Training op follow up. • 27 uur stage in een homeopathische praktijk. Daarvan zijn 14 uur actieve stage voorzien waarbij de

student zelf een casus afneemt onder toezicht van de docent. • Intervisie-weekend: waarin aan bod komt: ethiek, deontologie, praktijkmanagement, what is to be cured

enz. Totaal: 84 uur homeopathie waarvan 56 uur praktijk.

Aanbevolen literatuur De werken van R. Sankaran Evolving Homeopathy, Ph. Robbins. A Homoeopathic Approach to cancer, A. Ramakrishnan, C.Coulter. Materia Medica of new Homeopathic Remedies, O.A. Julian. New Old and Forgotten Remedies, E.P. Anshutz. Licht op de aura, B.A. Brennan.

Het Veld, Lynne Mac Taggart, uitgegeven bij Ankh-Hermes, Deventer, 2004. Kosmische Visie, Ervin Laszlo. The Postgraduate Annual, Anne Vervarcke. The Visionary Window, Amit Goswami Ph.D Remedies of the Stages of Life, D. Grandgeorge. De boodschap van water, M. Emoto.

Module homeopathie Het theoretisch examen behandelt de Materia Medica van de middelen(groepen) die in het derde jaar bestudeerd werden. Het praktijkexamen bestaat uit twee zo volledig mogelijk uitgewerkte cases waarin de studenten laten zien dat ze de theoretische kennis in de praktijk kunnen toepassen. Er wordt rekening gehouden met het feit dat in dit stadium van de opleiding studenten meestal cases van bekenden binnen brengen en het dus een soort ‘modelcases’ zijn.

Klinische Training

3de jaar. In het kader van het luik ‘Klinische Training’ van de studie Klassieke Homeopathie aan het CKH beginnen de studenten in het 3de jaar met het aanleggen van een map ‘Klinische Training’. Daarin worden de studenten geacht op te nemen: • elke klassikaal behandelde casus, voorzien van eigen notities, analyses, DD, opzoekwerk, zelfreflectie. • elke individueel behandelde casus, meer of minder officieel en/of volledig, waarmee de student te maken krijgt. • elke interessante casus, die de student op een congres, studiedag, gastcollege, video of anderzijds gevolgd heeft. • elke papieren casus waarbij de student bijgeleerd heeft qua Materia Medica of methodologie. In deze map komen ook de 2 volledig afgewerkte cases, die de studenten als eindbeoordeling voor het 3de jaar, het 4de jaar en het 5de jaar voorleggen. De map klinische training wordt in het 5de jaar aangevuld met het stagerapport en vormt het totaaloverzicht van de klinische vorming en vordering van de student. Praktisch wordt de map op papier afgedrukt binnengebracht tegen de opgegeven datum, samen met een digitale versie op CD Rom. De map wordt na lezing aan de student terugbezorgd en de CD Rom wordt op het secretariaat van het CKH bewaard.

Met de theoretische kennis wordt bedoeld: via observatie en een gerichte anamnese tot een relevant beeld van de patiënt komen; met de bekomen gegevens een zinvolle analyse maken: what is to be cured in disease?; wat zijn de criteria

om een voorschrift op te baseren en welke methode volgt men om een middel te bekomen? We verwachten dat de student aantoont zijn klassieke werkinstrumenten, het repertorium en de MM zinvol aan te kunnen wenden. Een voorschrift dat streeft naar niveau vier is mogelijk maar het is zeker niet nodig dat de student in dit stadium van zijn opleiding probeert alle niveaus te bespelen, al heeft hij daar op congressen of via de literatuur kennis van genomen. Ook de analyse naar rijk en miasma mag een aanvang nemen maar weegt niet door in de puntenverdeling.

De cases tellen tussen de 7 en 15 pagina’s uitgetikte tekst in een mapje en worden op de gestelde datum in drie exemplaren binnengebracht. De patiënt wordt voorgesteld met een schuilnaam of initialen en een korte beschrijving (geboortedatum, familiale omstandigheden, beroep). In de layout mag geen verwijzing aangebracht worden naar het gekozen middel noch naar de patiënt.

De evaluatie van de cases gebeurt aan de hand van 12 criteria, telkens drie voor anamnese, analyse, toegepaste kennis en ethiek en attitude. Ethiek weegt

De eindtermen voor het 3de jaar zijn:

Module Medische basiskennis Ondanks het feit dat de klassieke homeopathie de persoon en niet de ziekte behandelt, wordt toch een degelijke basiskennis van de klassiekgeneeskundige ziekteleer vereist. In de eerste twee jaar krijgen de studenten anatomie, fysiologie en pathologie gedoceerd. In het derde jaar wordt dit aangevuld met farmacologie en urgentiegeneeskunde met het oog op het aanleren wanneer moet doorverwezen worden. De colleges medische stof worden op het einde van het jaar via een mondelinge proef (met schriftelijke voorbereiding) getest. Bij deze gelegenheid wordt de totale medische bagage en het onderscheidingsvermogen van de student (wanneer doorverwijzen) getoetst aan de hand van gerichte praktijkvragen. Ook studenten die de eerste twee jaren vrijstelling gekregen hebben van colleges en examens, moeten zich voor dit examen aanmelden en slagen

Agenda Plus Dossier Homeopathie 2013

51

bij de beoordeling het zwaarste door. In het derde jaar wordt gekeken of voor elk criterium de minimumnorm gehaald wordt. Indien er mankementen zijn, wordt de student daarop gewezen en krijgt hij aanbevelingen of studiewerk om de tekorten weg te werken. De cases worden anoniem gelezen. De evaluatie gebeurt door een kerngroep van docenten (minstens 3) die na individuele beoordeling vergaderen en pas tot een eindevaluatie overgaan als er consensus is bereikt. Bij twijfel kan een bijkomende lezer gevraagd worden. Een geschreven eindevaluatie zal dan op de examendag, waarop de student nog ondervraagd kan worden over de cases, meegegeven worden. Eén exemplaar van de casus blijft op het secretariaat van het CKH en wordt de daaropvolgende jaren mee in de evaluatie betrokken om de progressie van de student over de jaren te kunnen beoordelen. De student kan op afspraak op het secretariaat terecht voor een bespreking ten gronde van de evaluatie.

4de jaar. De studenten krijgen in de loop van het jaar een opdracht over de modules Psychologie van het 4de en het 5de jaar.

Verder worden ze geacht een aanvang te nemen met het eindwerk dat ze in het 5de jaar moeten afleveren. Dit betekent minimaal: de keuze van een onderwerp, met een promotor een werkplan maken en het afbakenen van het onderzoeksdomein. Het eindwerk beslaat een 30- à 60-tal bladzijden en behandelt een onderwerp van algemene interesse voor de klassieke homeopaat. Het kan een syndroom of een bepaalde pathologie

behandelen en de homeopathische aanpak, een uitgewerkte proving zijn, een filosofisch-theoretisch werk of een originele middelenstudie. Het examen homeopathie bestaat uit twee cases.

De map klinische training wordt aangevuld met: • de volledige verslagen van de video cases die klassikaal behandeld worden. • de verslagen van de live cases die klassikaal behandeld worden, aangevuld met eigen analyses, DD, prognoses, zelfreflectie. • de volledige verslagen van de individueel behandelde patiënten, al of niet onder supervisie van een docent. • elke interessante casus, die een student hetzij op een congres, studiedag, gastcollege, video of anderzijds gevolgd heeft.

Ook deze verslagen worden aangevuld met de 2 cases, die de student als eindbeoordeling voor het 4de jaar binnenbrengt. In het 4de jaar wordt de nadruk verschoven naar meer individueel en persoonlijk werk en de aandachtspunten bij de beoordeling van het 3de jaar, worden extra geëvalueerd.

5de jaar. Vermits de helft van de college-uren uit klinische training bestaat, baseert de evaluatie van de student grotendeels zich op ‘ praktisch werk’ (samen 60 punten). Dit betekent concreet de individuele stage-uren, het stagerapport, dat daar een neerslag van is (20 punten), twee cases die op 20 punten staan en de actieve stage (20 punten).

De cases: Er worden meer gevorderde casetaking technieken verwacht en een sluitende argumentatie wat betreft rijken en miasma’s.

De eindtermen voor het 4de jaar zijn:

De meer gevorderde kennis van anamnese en analyse aantonen. In de dagcolleges die in het 4de jaar een aanvang nemen, hebben de studenten immers video of live cases bijgewoond en hebben ze theoretisch kennis genomen van het leren analyseren in grote groepen en systemen. Het inzicht in voorschriften op niveau vier (delusion) zou in de case gereflecteerd moeten worden. Een doordenken in rijken en miasma’s komt meer op de voorgrond.

De evaluatie van de cases gebeurt aan de hand van 12 criteria, telkens drie voor anamnese, analyse, toegepaste kennis en ethiek en attitude. Ethiek weegt bij de beoordeling het zwaarste door. In het vierde jaar wordt vooral gekeken naar de vooruitgang ten opzichte van het derde jaar en of de eventuele aandachtspunten opgevolgd zijn. De student wordt gewezen op mogelijke problematische aspecten en krijgt aanbevelingen, studiewerk of bijkomende stage aangeboden om hieraan te verhelpen. Ook hier komt de eindbeoordeling pas tot stand na individueel evalueren door de docenten en na consensus te hebben bereikt. De cijfers worden ook nog eens onderling per groep tegen elkaar afgewogen en de resultaten van het vorige jaar worden betrokken in de eindbeoordeling per individuele student. Het is immers belangrijk te evalueren of de eventuele tekortkomingen van de eerste cases geremedieerd zijn of niet.


52

Het stagerapport in het 5de jaar bestaat uit:

• 28 uur bijwonen van live/video cases tijdens de Master Class dagen. De verslagen van deze dagen mogen in klassikaal overleg onderling verdeeld worden. Wel wordt van elke student een eigen reflectie verwacht met antwoord op vragen als: wat heb ik hier geleerd, waar was ik het niet mee eens, wat heeft mij het meest getroffen enz.

• 8 contact-uren in de respectieve praktijken bij de docenten waarvoor de student zelf de afspraken maakt. Tijdens die contact-uren wordt gestreefd naar een steeds grotere autonomie van de aspirant-homeopaat. In een eerste fase blijft de student toeschouwer bij een eerste consult van de stagemeester. De analyse gebeurt thuis en de resultaten worden besproken op een volgend contact. In een tweede fase wordt de analyse onmiddellijk na een eerste intake gesprek gemaakt door de aspirant in bijzijn en met begeleiding van de stagemeester. In een derde fase is de stagemeester toeschouwer bij een casus van de aspirant, hetzij een eerste consult hetzij een opvolging van een casus, die begeleiding behoeft.

• 14 uren actieve stage. De studenten zorgen zelf voor patiënten. Eén student neemt de anamnese af (er wordt op gelet dat student en patiënt elkaar niet kennen) onder toezicht van een docent, terwijl de andere studenten van de groep toekijken. Na het consult wordt van de studenten gevraagd de analyse uit te schrijven en af te geven. Hiervoor krijgen ze ongeveer een half uur de tijd. Nadien wordt de case in groep besproken, onder leiding van de docent. Voor deze stage worden de uitgeschreven analyses in de klinische map opgenomen. Het consult dat door de student zelf wordt afgenomen komt op 10 punten, de gezamenlijke verslagen eveneens op 10 punten.

• Dit stagerapport wordt aangevuld met de eigen casuïstiek van de student en met het dagboek met vragen, opzoekwerk, zelfreflectie en het verslag van de intensieve driedaagse training, die ook grotendeels uit klinische training en individuele coaching zal bestaan.

Omdat de aspirant homeopaat voornamelijk zelfstandig zal werken, mag men 100 effectieve praktijk-uren vooropstellen.

Het eindwerk (40 punten):

Onder het eindwerk verstaan wij een zelfstandig werk van de aspirant-homeopaat waarin hij/zij een onderzoeksdomein afbakent en zelfstandig verkent. Het beoogde resultaat is een afgerond geheel met een inhoudelijk en/of praktisch nut voor collega-homeopaten, studenten of geïnteresseerden in het vakgebied. De studie beslaat 30 à 60 bladzijden. De onderwerpen kunnen met de docenten, die als promotor fungeren, in samenspraak gekozen en later begeleid worden. Het eindwerk wordt verdedigd door de student in bijzijn van de promotor. Er wordt gelet op de vorm en algemene presentatie, de taal, de structuur en opbouw van het werk en de al of niet originele uitwerking. Een premisse en een conclusie zijn essentieel, evenals bronvermelding en bibliografie.

De eindtermen van het 5de jaar zijn:

Na het assisteren in zoveel live cases of video cases, ook op congressen en workshops, verwachten we dat de afstuderenden aantonen een inzicht te hebben in de verschillende niveaus van ervaring en dat ze een anamnese kunnen richten op de vitale verstoring. In hun analyse geven ze blijk in staat te zijn te begrijpen ‘what is to be cured in disease’ en de redenering naar miasma en rijk zinvol te kunnen toepassen. Ze beheersen alle werkinstrumenten die ter beschikking staan: zowel de klassieke repertoria en Materia Medica als de toevoegingen en de moderne computerprogramma’s. Ze kunnen een case professioneel managen en deontologisch verantwoorde richtlijnen geven of keuzen maken. Ze hebben voldoende psychologisch inzicht om zich als therapeut te kunnen verhouden en voldoende moreel besef om zich verantwoordelijk te stellen voor hun homeopathische therapie. Mocht een student niet voldoen op een onderdeel van de klinische training dan kan het overdoen van het jaar niet kosteloos zijn, gezien de individuele stages. Wanneer een student niet voor de eerste zittijd klaar is, kan hij zich opgeven voor september ofwel zich het daaropvolgende jaar juni aanmelden. Wanneer de student geslaagd is wordt een getuigschrift afgeleverd met de eindbeoordeling (voldoende, onderscheiding, grote onderscheiding, grootste onderscheiding). De eindbeoordeling van de student zal gebaseerd zijn op 2 cases en actieve stage (40 punten), het stagerapport, de map Klinische Training - de vorige 2 jaren inbegrepen - (20 punten) en het eindwerk (40 punten). Indien de student niet slaagt voor het eindwerk kan gedelibereerd worden onder de combinatie van volgende voorwaarden: • het eindwerk wordt met minstens 45% gekwoteerd • de cases worden minstens met 75% gekwoteerd.


53

Duur van de opleiding De totale opleiding beslaat vijf jaren met dien verstande dat er 25 colleges van telkens 4 uren gegeven worden de eerste twee jaren en dit ofwel op zaterdagmorgen van 9.30 tot 13.00 ofwel op zaterdagnamiddag van 14.00 tot 17.30. In het derde jaar worden er 12 volledige dagen van 7 uur en 6 halve dagen van 4 uur lesgegeven op zaterdag. Bovendien worden zes workshops gegeven op uur en datum die in het begin van het academiejaar meegedeeld worden. In de twee laatste jaren, die hoofdzakelijk praktijkgericht zijn wordt er 15 keer college gegeven per jaar, van 9.30 tot 17.00 met één uur middagpauze ofwel 7 uur per zaterdag. Voor elk lesuur moet men rekenen met twee studie-uren thuis voor het voorbereiden en instuderen van de Materia Medica, het oplossen van praktische opdrachten, het repertoriumwerk in groep, de eigen casuïstiek onder supervisie van de docenten. Met de seminaries, gastcolleges en congressen, het stagerapporten, de thesis als eindwerk brengt dit het effectieve aantal werkuren homeopathie, naargelang het tempo van de student toch op een 500 tal per jaar. Studenten van de laatste twee praktijkjaren kunnen zich desgewenst inschrijven voor bijkomende stagedagen mits bijbetaling. Omdat de zelfwerkzaamheid op de voorgrond staat wordt op die manier de overgang tussen de theorie en de praktijk zo vlot mogelijk gemaakt. Studenten die elders theoretisch geschoold zijn en bij het CKH hun 2 laatste praktijkgerichte jaren willen volgen, kunnen dit mits het afleggen van een niveautest. Om conformiteit in de opleiding klassieke homeopathie te krijgen probeert het CKH zich in de mate van het mogelijke te richten naar de Europese normen zoals die door het ECCH en het ICCH zijn gestipuleerd. In samenspraak met de NVKH kan men ook het getuigschrift uitgereikt door het CKH in Nederland geldig laten verklaren.

Inschrijvingen De kosten voor één lesjaar bedragen 1.200,- Euro (btw inbegrepen). Daarin zijn inbegrepen: de medische basisopleiding, het inschrijvingsgeld, lesgeld en het examengeld. Bij vrijstelling van de medische vakken (medisch of paramedisch beroep) wordt een vermindering van 150,- Euro gegeven. Enkel bij speciaal georganiseerde herexamens wordt een extra van 80,- Euro examengeld gevraagd. De boeken zijn ten laste van de student. Om in te schrijven volstaat het bijgevoegd inschrijvingsformulier in te vullen en op te sturen naar het CKH voor 31 augustus en tegelijk het volledige bedrag te storten op bankrekening 523-0804139-84 van de Triodosbank. Gelieve ook te vermelden voor welk jaar men inschrijft. Men kan ook online inschrijven via de website www.ckh.be Men is pas ingeschreven wanneer men ook inderdaad het inschrijvingsgeld betaald heeft. Terugbetalingen: Het is altijd mogelijk dat bij nader inzien de studie niet aansluit bij de verwachtingen of de studiebelasting te zwaar doorweegt. De uiterste datum waarop het inschrijvingsgeld (min instapkosten tbv 50,- Euro) teruggevraagd kan worden is 30 september. Vanaf 1 oktober wordt men geacht de lessen gedurende het hele jaar te volgen en is geen restitutie van het inschrijvingsgeld, geheel of gedeeltelijk, meer mogelijk. Studenten die de studiebelasting willen spreiden, kunnen bij inschrijving aanvragen het academiejaar over twee kalenderjaren te verdelen; zij kunnen dan kiezen of ze in éénmaal het inschrijvingsgeld betalen of in twee helften telkens ten laatste op 31 augustus


54

Bijlage 3


55

Bijlage 4 Geachte mevrouw de minister, Vanuit Schotland waar mijn actie “Walk for Homeopathy” (die een jaar duurt en onder meer voor therapievrijheid pleit) mij momenteel voert, vernam ik dat uw besluit in verband met het regelen van het statuut van de alternatieve therapeuten, in de media is meegedeeld. Het verheugde mij te lezen dat u onderkent dat er een groeiend publiek bestaat voor homeopathie, en dat de tevredenheid van de gebruikers hetzelfde cijfer scoort in de enquêtes als de reguliere geneeskunde. Voor een geneeswijze die enkel op een negatieve manier in het nieuws komt, en geen erkenning of terugbetaling kent, is dat een hele prestatie. Het is mij daarom ook een raadsel waarom een effectieve en veilige therapie met een dergelijke tevredenheidsgraad niet voor terugbetaling in aanmerking komt maar ik geloof niet dat u dat argumenteert in uw besluit. Ik lees ook dat u het publiek wil beschermen tegen gevaarlijke figuren. Dat siert u en dat zou altijd en overal in om het even welke tak van de gezondheidszorg een prioriteit moeten zijn. U spreekt zelfs van uitwassen en sektarische praktijken. Hebt u daar voorbeelden van gekregen? Namen? Groeperingen? Of is het voldoende zich op een kreet of een roddel te baseren in dit geval? Ik ben als hoofd van een homeopathisch opleidingsinstituut ruim 25 jaar intens werkzaam geweest in homeopathische kringen en ben nog nooit in contact gekomen met de gevaarlijke individuen waarvan sprake. Mochten die er niettemin toch zijn, spreekt het vanzelf dat die gesanctioneerd en gestopt moeten worden. Maar waarom dan alle goed opgeleide en gewetensvolle mensen moet verboden worden nog langer homeopathie uit te oefenen, daarvan ontgaat mij de logica. U verbiedt toch ook niet de hele reguliere geneeskunde omwille van een paar cowboys in hun rangen? U wil de zaak reguleren door van de beoefenaars van de homeopathie te verlangen dat zij een bewijs kunnen voorleggen van een medische of paramedische opleiding. Zo weet het publiek dat het te maken krijgt met een huisarts-homeopaat, een tandarts-homeopaat of een vroedvrouw-homeopaat. Maar wat dan met de mensen die een gespecialiseerd homeopaat willen, een professionele homeopaat, die in de eerste en laatste plaats opgeleid is in de homeopathie? Homeopathie is een geneesmethode op zich. In de opleiding zit een medisch pakket, een pakket psychologie en heel veel homeopathie, zoals u ongetwijfeld in ons opleidingsprogramma hebt kunnen nakijken voor u tot een besluit kwam. Nu wekt u de indruk dat homeopathie enkel als tweederangs therapie kan verkregen worden, door een therapeut die eigenlijk een ander beroep uitoefent. Ook hier heb ik het moeilijk om de gedachtenlijn te volgen die wil reguleren door de echte professionelen uit het veld te werken. Uw besluit impliceert dat homeopathie op reguliere medische kennis en filosofie is gebaseerd, wat niet het geval is, en dat de expertise van de homeopaat ligt in de kennis die ze zich buiten de homeopathie hebben eigen gemaakt. Ik hoop dat u daar ook het ongerijmde van inziet. Het zou mij recht gedaan hebben eens kans gekregen te hebben om gehoord te worden over mijn werk. Maar wie is die commissie die zich in staat geacht heeft om mijn capaciteiten, mijn kennis, mijn ervaring te wegen en te licht te bevinden, zonder mij ooit gezien of gesproken te hebben? Wie achtte zich boven iedere twijfel


56

verheven bevoegd genoeg om mijn werk te beoordelen en te concluderen dat ik over de hele lijn onbekwaam ben omdat ik geen paramedisch diploma kan voorleggen (ik neem aan dat u van mijn andere Masters niet onder de indruk bent)? Vindt u het niet nodig dat dit op zijn minst een specialist in mijn professie moet zijn? Vindt u dat iedereen de kwaliteit van een homeopaat kan beoordelen? Vindt u dat ook van andere medische specialiteiten? Ik mis in uw besluiten de bekommernis om de inhoud en kwaliteit van de homeopathie, iets waar wij, homeopaten al jaren voor ijveren. Professionele homeopaten proberen, in het belang van hun patiënten, vooral kwaliteit te waarborgen door degelijke en voortgezette opleidingen te organiseren. Het is te vrezen dat het aspect kwaliteit dan ook het eerste is wat zal sneuvelen door de nieuwe wet. En daarmee valt of staat de homeopathie, net zoals iedere therapie. Ik moet besluiten dat het publiek niet beter beschermd is door hen de vrijheid te ontnemen hun therapeut te kiezen, hen terugbetaling te ontzeggen en de specialisten in de homeopathie te verbieden. Mag ik mij afvragen wie hier wel mee gebaat is? Anne Vervarcke


57

Bijlage 5 Enkele opmerkingen bij: ‘het werkt niet’ Ondanks miljoenen ‘anekdotes’ (lees genezingen) volhardt de wetenschap in haar weigering wetenschappelijke nieuwsgierigheid aan de dag te leggen. Homeopathie is wereldwijd de 2de meest gebruikte geneesmethode. De eerste is allopathie en die is meteen ook de 3de doodsoorzaak in de USA statistieken. We hebben tot nu toe nog geen statistiek van de gevaren van homeopathie gezien. Omdat die er niet zijn. Er is onderzoek gedaan bij planten, dieren, mensen en in labo’s. (Googelt u even Nobelprijswinnaar Luc Montagnier, of Jacques Benveniste, eerst verguisd, later in ere hersteld, iets wat minder of geen aandacht in de pers heeft gekregen). De mantra ‘homeopathie is niet bewezen’ komt hier dus ook te vervallen. De cirkelredenering is de volgende: als homeopathie zou werken, zouden wij (professoren, wetenschappers) daarvan op de hoogte zijn. Vermits wij dit niet hebben aangeleerd gekregen, is het een waardeloos bijgeloof en moeten we er verder ook geen onderzoek naar doen. Omdat de onderzoeken die gedaan worden, niet uit ‘ons’ midden komen of niet bekend zijn (ik hoef dit niet te lezen want het is toch onzin) of geweigerd worden door de erkende wetenschappelijke tijdschriften (Ben Goldacre) is er dus geen ‘valabel ‘onderzoek. Dit bewijst dat het waardeloos is en niet werkt. Want als het werkt, hadden wij dat geweten. En vermits wij het niet weten, kan het niet werken, want anders…. Ziet u de cirkelredenering Referenties: Carol Boyce, Homeopathy around the World, http://www.wholehealthnow.com/world/ en binnenkort Down on the Farm (Homeopathie toegepast op de boerderij) Overzicht positieve goede wetenschappelijke studies ivm homeopathie: http://www.apodenys.be/documents/homeo-wetenschap.xml?lang=nl Database homeopathisch onderzoek van het Homeopathy Research Institute (UK): http://www.homeoinst.org/conditions Zij organiseren tweejaarlijks de Homeopathy Research Institute Conference (in juni 2013 in Barcelona met steun van de lokale autoriteiten) Talloze portals over homeopathisch onderzoek, o.a.: http://homeoresearch.blogspot.be/ http://hpathy.com/scientific-research/


58

Homeopathie in de pers Medicijngebruik versus Homeopathie Aantal slachtoffers medicijnen : 300.000 slachtoffers per jaar. Dat is de dodentol die medicijnen-‐op-‐voorschrift alleen al in de Verenigde Staten jaarlijks eisen. Slachtoffers van een plots overlijden blijken steeds vaker onder de zware medicijnen te zitten. In Amerika is de sterfte door misbruik van medicijnen zelfs doodsoorzaak nummer één. Ook in ons land is het aantal sterfgevallen door medicijnen sterk toegenomen', zegt toxicoloog Jan Tytgat van de KU Leuven. Tytgat voert op vraag van het gerecht geregeld lijkschouwingen uit op mensen die zonder aanwijsbare reden overleden zijn en stelde vast dat steeds meer slachtoffers onder de slaapmiddelen, kalmeermiddelen, stimulantia, antidepressiva en antipsychotica zitten. http://www.klassiekehomeopathie.nl/nieuws/59/medicijnen-maken-steeds-meer-doden Enkele bijkomende cijfertjes : Frankrijk : Per jaar belanden zo'n 140.000 personen in het ziekenhuis vanwege ongewenste bijwerkingen van medicijnen. Nederland : Ieder jaar belanden er ruim 40.000 mensen in het ziekenhuis omdat ze verkeerde medicijnen of een gevaarlijke combinatie of dosis van pillen slikken. Ruim 1200 patiënten overleven een dergelijke misser niet. 1800 mensen blijven last houden, ook na ontslag uit het ziekenhuis. België : Geen gegevens beschikbaar (te vergelijken met het ontbreken van officiële statistieken aangaande medische fouten ? Men weet niet wat er waar fout gaat, hoe vaak en in welke omstandigheden, om de heel eenvoudige reden dat er nog geen systematisch onderzoek werd gedaan). Europa : Jaarlijks sterven 194.500 Europeanen aan de medicijnen die hen hadden moeten genezen (niet geupdate cijfers 2009): het gebruik van verkeerde geneesmiddelen, het verkeerd gebruik van de juiste geneesmiddelen, over-‐ en onderdosering, niet-‐gebruik en ongewenste nevenwerkingen. Dat berekende de Pharmaceutical Group of the European Union (PGEU) in hun rapport 'Targetting adherence' (dit rapport is inmiddels verwijderd van het net). Schandelijke schikkingen, schandalen en slachtoffers (Big Pharma) In 6 maanden tijd, hebben GSK/Merck/Bayer/Abott/Pfizer/Sanofi schikkingen getroffen, personeel buitengezet en inkrimpingsmaatregelen genomen, waarbij het alleen al bij de schikkingen ging om een bedrag van maar liefst rond de 4.000.000.000 dollar. ('Zijdelingse' opmerking : The Bill & Melinda Gates Foundation ziet géén brood in wereldvoedselprogramma's, maar wél in het mega-‐financieel ondersteunen van vaccinatie-‐ en medicijnprojecten...).


59

Aantal slachtoffers homeopathie : n.v.t. Uitgebreide informatie die de vele, vele tegen(natuurlijke)geluiden weerspreekt : http://www.infowebweistra.eu/homeopathie-wetenschap.htm WHO-Report 1999 Homeopathy is 200 years old and is one of the most widespread non-conventional approaches to treatment known to the world, along with traditional Chinese medicine, herbal medicine and osteopathy. Homoeopathy forms part of our overall common heritage because of its low costs, because prescriptions are safe so long as they form part of a diagnostic approach, and because of the simple technology employed in its preparation, albeit requiring high levels of experience and knowledge. It is an inherited good that belongs to all of us equally: the patients who take the medication, the physicians who prescribe it, the pharmaceutical laboratories that manufacture it, the pharmaceutical outlets that issue it, the scientists who are trying to evaluate it, and the health systems that attempt to regulate the costs, advantages and risks of such activities. Bron : Bulletin of the World Health Organization, 1999, 77 (2) -‐ Integrating homoeopathy in health systems : http://apps.who.int/iris/handle/10665/56261 21 mei 2011 : Status of Homeopathy World Health Organisation (WHO) Status of homeopathy in Europe, America, Asia, Australia, Middle East, Africa UK, France, Germany, Switzerland, Italy, Spain, Ireland, USA, Canada, Brazil, Columbia, Argentina, South Africa, India, Pakistan, Sri Lanka, Malaysia, New Zealand, Israel Conclusions The regulation of health care practice varies from one country to another. As far as people demand quality multi-dimensional homeopathy health care, governments are obliged to provide. Undoubtedly, homeopathy is the medicine for the 21st century.

http://drnancymalik.wordpress.com/article/status-of-homeopathy/

En in het verlengde hiervan is volgend besluit ook van belang :

ACUPUNCTURE: REVIEW AND ANALYSIS OF REPORTS ON CONTROLLED CLINICAL TRIALS Generally speaking, acupuncture treatment is safe if it is performed properly by a well-trained practitioner. Unlike many drugs, it is non-toxic, and adverse reactions are minimal. This is probably one of the chief reasons why acupuncture is so popular in the treatment of chronic pain in many countries. As mentioned previously, acupuncture is comparable with morphine preparations in its effectiveness against chronic pain, but without the adverse effects of morphine, such as dependency.


60

http://apps.who.int/medicinedocs/fr/d/Js4926e/

Homeopathie wereldwijd

Status of Homeopathy Worldwide World Health Organisation, Development, Status, Time-Line, Popularity

http://drnancymalik.wordpress.com/article/status-of-homeopathy/

May 21, 2011 · homeopathy Authors

ñ Malik Nancy ñ Dr. Nancy Malik BHMS

Abstract Status of homeopathy in Europe, America, Asia, Australia, Middle East, Africa UK, France, Germany, Switzerland, Italy, Spain, Ireland, USA, Canada, Brazil, Columbia, Argentina,

South Africa, India, Pakistan, Sri Lanka, Malaysia, New Zealand, Israel

CONTENTS

1. Introduction

2. WHO supports homeopathy

3. Homeopathy in Europe: UK, France, Germany

4. Homeopathy in Australia

5. Homeopathy in India

6. Homeopathy in America: USA, Canada, Mexico, Columbia, Argentina

7. Homeopathy in other countries

8. Spread of Homeopathy Worldwide

9. Significant Years in the history of Homeopathy

10. Popularity of Homeopathy

11. Dignitaries endorsing/supporting homeopathy


61

Fig. 1: Homeopathy Around the World

Introduction

Homeopathy: One Vision, One Voice

International Council for Homeopathy (2007)

International Research Group on Infinitesimal (1986)

Homeopaths World Wide (HWW): HWW-Swiss,,,,,OCH-Armenia,,,,,Homeopaths Without Borders (HWB)

HWB: HWB-North America,,,,HWB-France,,,,,HWB-Netherlands.,,,,,HWB-Germany

“Homeopathy has now spread its wings globally, with currently 450 million patients”

Reference: Christian Boiron, Waarom ik vertrouwen heb in homeopathie, 1st ed. Standaard Uitgeverij (Antwerpen, 2007), backcover

International Guidelines for Homeopathy Education

World Health Organisation supports homeopathy

1999: The WHO called for closer incorporation of homoeopathy into “western medical systems” “The development of research and evaluation structures, combined with a critical education in the discipline, would help to improve practices and define homoeopathy’s potential role in relation to the other therapies, conventional and unconventional, used in Western health systems.” Ref: Poitevin B, Integrating Homoeopathy in Health Systems, WHO Bulletin, 1999, 77, 2, 160-166., FULL TEXT

2003-2004: WHO issued a 40-page draft on homoeopathy, entitled Homoeopathy: review and analysis of reports on controlled clinical trials, claimed that the “majority” of peer-reviewed scientific papers published over the past 40 years “have demonstrated that homoeopathy is superior to placebo in placebo-controlled trials and is equivalent to conventional medicines in the treatment of illnesses, in both humans and animals.”

In addition, the WHO stated in their Journal “The World Health Forum” that “Homeopathy seems well suited for use in rural areas where the Infrastructure, Equipment, and Drugs needed for Conventional Medicine cannot be provided.”


62

Ref: Homeopathy is more than medicine

The WHO states that Homeopathy is the second most used medical system internationally, with over $1 Billon in expenditures for such therapy. In the United states, there are more than 500 physicians and 5000 non-physicians using Homoeopathy in clinical practice, and 2.5 million Americans currently use Homeopathic medicines – of which two-thirds are self-prescribed spending more than $250 million annually.

Ref: Lawrence M.Tierney, Jr. et al, “Current Medical Diagnosis & Treatment”, USA: The McGraw-Hill Companies, Inc. 2004 (1701-03; 4th ed.)

According to World health Organisation, Homeopathy is the fastest-growing and second-most widely-used system of medicine in the world

Ref:World Health Report, WHO Global Atlas of Traditional, Complementary and Alternative Medicine, Map Volume, 2005

Feb 2010: WHO initiates steps towards standardisation in preparation of homeopathic medicines

Dr. Peter Fischer on WHO Report

“The same issue of The Lancet featured a leak of the WHO draft report on homeopathy. The WHO document was apparently leaked to The Lancet by Dutch and Belgian doctors hostile to homeopathy; their comments and the (hostile) comments of Prof. Edzard Ernst of the University of Exeter were published. Dr Xiaorui Zhang, Traditional Medicine Coordinator of WHO, who is responsible for the report, was also interviewed, but declined to comment on a leaked, confidential draft.

This leak came only 2 days after The Times of London published, as its front page lead, a remarkably similar story: a leak of the Smallwood Enquiry on The Role of Complementary and Alternative Medicine in the NHS commissioned by The Prince of Wales’ Foundation for Integrated Health. It is ironic that the editor of The Lancet, Dr Richard Horton, wrote to The Times accusing “Dr.” Ernst of having ‘broken every code of scientific behaviour’ for leaking the draft report of the Smallwood Enquiry (and incidentally describing complementary medicine as ‘a largely pernicious influence… preying on the fears and uncertainties of the sick’), while simultaneously doing the same to the WHO report in his own journal

Ref: Homeopathy and the Lancet (2006) FULL TEXT

Status of homeopathy in Europe

Three Europeans out of four know about homeopathy and of these 29 % use it for their health care.

Ref: Homeopathic medicinal products. Commission report to the European Parliament and the Council on the application of Directives 92/73 and 92/74.

European Committee for Homeopathy

European Central Council of Homeopaths (1990)

Society of Homeopaths(1978)

European Network of Homeopathy Researchers


63

European Federation of Homeopathic Patients’ Associations

Homeopathy in Italy and Spain

45% of Dutch doctors use homeopathy [1] and 39% of Belgian paediatricians are in favour of Homeopathy [2]

[1]. Medical journal of Australia, 2000, 172, 105-109

[2]. Homeopathy 2002, 91, 262

At the General Hospital in Klagenfurt, Austria, children with cancer are treated with homeopathy along with conventional medicine. At another hospital in Austria, (KA Rudolfstiftung), homeopathy is used with newborns in the delivery room and intensive care units. Children with profound mental impairment receive homeopathic care in the Rzadkowo Welfare Centre in Poland. A study at Vinnitsa Medical University (Ukraine) atrial fibrillation was successfully treated using homeopathy. Finally, there was the heartening research of Dr. Nikolaus Hock in Munchen Germany, using homeopathy to treat depression. He presented two cases of people suffering from depression who got no relief from drugs in over two years. They were each cured in five weeks with homeopathic remedies (Aurum muriaticum and Alumina).

Ref: Abstracts of the 60th Congress of the Liga Medicorum Homeopathica Internationalis

United Kingdom

The British Royal Family has been under homeopathic care since 1820 and there has always been a Royal Homeopathic Doctor. The post is currently held by Dr. Peter Fisher. The Queen carries her ‘black box’ of homeopathic remedies that includes 60 vials of homeopathic medicines with her on all her travels.King George VI named one of his prize racehorse ‘Hypericum’

British Homeopathic Association (1847)

The Faculty of Homeopathy (1943)

The homeopathic Medical Association (1985)

National Homeopathic Service (1996) Helpline Call Now 07956-208694

Alliance of Registered Homeopaths (2001)

Homeopathy Action Trust (2002)

Homeopathy: Medicine for the 21st Century (2007)

Homeopathic Research Institute (2007)

The Friends of Royal London Hospital for Integrated Medicine (2010)

British Homoeopathic Dental Association

Homeopathy has been available on the National Health Service in Britain since 1948. Then the Government pledged that homeopathy would continue to be available on the NHS, as long as there were “patients wishing to receive it and doctors willing to provide it”.


64

Ref.: http://sueyounghistories.com/archives/2008/02/05/aneurin-bevan-and-homeopathy/

1983: According to British Medical Journal, 80% of graduates from medical schools in Britain said they wanted training in either homeopathy, acupuncture, or hypnosis. (BMJ, 287, 30 July 1983, pp. 337-39)

1986: According to British Medical Journal, 42% of British physicians surveyed in Avon refer patients to homeopathic physicians.

1990: According to The Times of London, homeopathy is now the fastest growing alternative therapy in Scotland. The numbers of Scots who have used homeopathic medicines have more than doubled from 1985 to 1990, increasing from 5% to 11%. Similarly, in 1985 23% of those Scots interviewed in 1985 said they would “seriously consider” going to a homeopath, and in 1990 this figure grew to 40%.

Ref: “Take a Little of What Ails You,” The Times, November 13, 1989.

1992: 45% of UK GPs consider homeopathy useful and 42% refer their patients for homeopathic treatment.

Ref: Natural medicine Society News, UK, 21, June 1992

2001: A report by the Centre of Complementary Health Studies in Exeter noted a 49% increase in the number of statutory health practitioners who practice homeopathy.

2003: 86% of Scottish GPs surveyed were found to be in favour of homeopathy [3].

[3].Hamilton E, Exploring General Practitioners attitudes to homeopathy in Dumfries and Galloway, Homeopathy, 2003, 92, 190-194.

Currently, homeopathy is the second most popular complementary medicine in the UK [4,5].

[4]. “New research in the Times Body and Soul reveals disenchanted Britons turning to complementary therapy”, PRNewswire, London Jan 9, 2004.

[5]. The Independent, 17 November, 2003.

2005: 60% of the UK doctors who use homeopathy do so because of good experience of homeopathy as effective treatment and anxiety about hazards of conventional treatment

Ref: Halvorsen R. Alternative therapies in the practice. The General Practitioner Magazine. Feb 2005

2006: Arnica gel (Atrogel) product was the first homeopathic product to be registered by the Medicines and Healthcare products Regulatory Agency

2007: 14.5% of the population say that they trust homeopathy

Ref: Samarasekera U; Lancet. 2007 Nov 17; 370(9600):1677-8.

2007: 206 MPs signed Early Day Motion 1240 to acknowledge the positive contribution made to the health of the nation by the NHS homeopathic hospitals.

2008: Dr Sara Eames, President of The Faculty of Homeopathy, “The pilot is promising and confirms my own experience of treating NHS patients with homeopathy. The homeopathic hospitals are


65

conducting meaningful treatment and observation of patients that is absolutely in line with the recommendations of the (Lord) Darzi Report.”

The Department of Health, UK, commissioned a CAM Pilot Project in two primary care trusts in Northern Ireland, implemented by Get Well UK. There was a 79% improvement in the level of health for those who had homeopathic treatment, pp. 31

2009: House of Commons, Science & Tech. Committee, Evidence Check 2: Homeopathy

2010: 9 MPs signed EDM 1164 calling Government to look at the experiences of India when formulating homeopathy policy in the UK

The UK Government came out in favour of continuing the NHS Funding for homeopathy

The market for homeopathy has grown by 18% since 2008, and is now worth a staggering £213 million a year, with experts expecting a rise of up to £282 million by 2014.

The four NHS homeopathic hospitals currently treat 55,000 patients per yearout of which The Royal London Homoeopathic Hospital alone treats 30,000 patients every year

Insurance cover for homeopathy is around £70 per year

Find a homeopath in UK:http://www.homeopathy-soh.org/about-homeopathy/find-a-homeopath/http://www.britishhomeopathic.org/getting_treatment/find_practitioner/index.htmlhttp://www.findahomeopath.org.uk/

France

Patient Association for the Advancement of Homeopathy in France

1985: In a prominent French news magazine President Francois Mitter and and six medical school deans called for more research on homeopathy, and Dana Ullman editorialized, “It is a fact that homeopathy obtains results, sometimes spectacular results.”

Ref: “Medecines douches: La revanche de l’homeopathie,” Le Nouvel Observateur, April 12, 1985, 36-41.

1989: According to surveys in France, an astounding 40% of the French public have used homeopathic medicines, and 39% of French physicians have prescribed them.

Ref:F. Bouchayer, “Alternative Medicines: A General Approach to the French Situation,” Complementary Medical Research, May, 1990, 4(2)4-8.

At least six French medical schools offer courses leading to a degree in homeopathy, and homeopathy is taught in all pharmacy schools and in four veterinary schools.

Ref: Poll I.F.O.P., February 1989.

2004: 62% of French mothers used homeopathic medicines in the previous 12 months. 70% of French doctors are receptive to homeopathy and consider it effective and at least 25,000 of them prescribe homeopathic medicines for their patients.

Ref: 100 Facts about homeopathy


66

The best selling flu remedy in France is a homeopathic medicine: Anas Bar 200c, commonly marketed under the trade name Oscillococcinum.

Germany

International Society of Homotoxicology and Homeopathy (2008) 1833: Central Homoeopathic union was instrumental in establishing First homeopathic hospital in Germany established with Dr.Muller as its Director

In Germany, 20% of medical practitioners prescribe homeopathic medicines for their patients [6,7,8] and they’re used by 90% of German veterinarians [9]

[6]. Ludtke R et al, Forsch Komplementarmed Klass Natureheilkd, 2001, 8, 4, 213-8.

[7]. British Medical Journal, 2 November 2002;325:990.

[8]. WHO Bulletin op cit.

[9]. HomInt R&D Newsletter, Glasgow Homoeopathic Hospital, 1998.

Switzerland

Swiss Association of Homeopathic Physicians

2006: The Swiss Federal Office for Public Health issued a report to the government of Switzerland which concluded that “the effectiveness of homeopathy can be supported by clinical evidence, and professional and adequate application be regarded as safe”

2008 5.1% of Swiss patients undergoing kidney transplant is using homeopathy as a complementary medicine

2011: Swiss Govt’s “Health TechnologyAssessment” evaluated “real world effectiveness” of homeopathy.

Status of homeopathy in Australia

The Australian Association of Professional Homeopaths

Australian Homoeopathic Association

Register of Homeopaths (1999)

Homeopathy in Australia

Homeopathy in Victoria

Status of homeopathy in India

1835/1839: Dr. John Martin Honigberger, M.D. (german) introduced Homeopathy to India (Hahnemann was in Paris then)by treating Maharaja Ranjit Singh of Lahore who was suffering from paralysis of vocal chords by giving him dulcamara

1847: First Homeopathic Hospital in India at Tanjore, Tamil Nadu established by Surgeon Samuel Brooking


67

1866: First homeopathic pharmacy in India: Berigny and Company’s Calcutta Homoeopathic Pharmacy established by Rajendralal Dutta Ref: http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3483755/

1867 Feb: First homeopathy Journal in India India Medical Review by Dr. Mahendra lal Sircar, M.D., (Vice-President of American Medical Association (Bengal Branch), a first allopathic physician converted to homeopathy in India from which he was boycotted by AMA against which he said, “Truth must be told, and truth must be acted upon”)

1876:Dr. Mahendra lal Sircar founded the ‘Indian Association for the cultivation of Science’

1878: First homeopathy college in India Calcutta Homoeopathic Medical College and Hospital

1891: 30 qualified homeopaths in India

1892: Homeopathy gets a major boost in India with the establishment of Bhaduri Charitable Homeopathic Dispensary. Between June 1892 and February 1893, 80,000 patients receive medical help and medicine.Ref: Iman Nawab, India – Pride of Homeopathy, http://hpathy.com/homeopathy-papers/india-pride-of-homeopathy/

1948: 3000 homeopaths in India

1973: Govt.of India officially recognises homeopathy and anchored in National Health Policy as a result of Homoeopathy Central Council Act.

1978: Govt, of India establishes Central Council for Research in Homoeopathy, Govt. of India

1995: Govt. of India created Department of Indian Systems of Medicine and Homeopathy (ISMH)

2003: ISMH renamed as Department of AYUSH

Legal Status

1944: The efforts to get Govt.’s recognition of homeopathy at national level started with the establishment of All India Institute of Homeopathy.

1973: The legal status of homeopathy medicine in India is on an equal footing with conventional [Bachelor of Medical and Bachelor of Surgery (MBBS)], Ayurveda (recognised since 1969), Unani, and Siddha medicine. It is recognised by Central Council of Homoeopathy , Deptt. of AYUSH, Ministry of Health & Family Welfare, Govt. of India since 1973.

‘In the Indian subcontinent the legal position of the practitioners of homeopathy has been elevated to a professional level similar to that of a medical practitioner’.

Ref: Jugal Kishore, “Homoeopathy: The Indian Experience,” World Health forum, 3, 1983, pp.110

Homeopathy Education

Regular full time 5.5 years graduate medical degree [Bachelors in Homoeopathic Medicine and Surgery (BHMS)] that includes one year compulsory internship (approx 4800 hours in total)is absolutely necessary for becoming qualified & to get license to practice homeopathy medicine in India. And to do regular full time M.D. in any one of the 7 specialisations (Medicine, Paediatrics, Psychiatry, Pharmacy,


68

Organon, Materia Medica, Repertory) of homeopathy medicine, you have to spend three more years after BHMS.

Currently there are around 186 homeopathy medical colleges in India (Maharashtra state has highest number of colleges, approx 25% of all colleges), some 35 of which are government colleges. These colleges offer BHMS. Out of these around 40 offers M.D.

Ref: History of homeopathy in India

India has become the world leader in Homeopathy, with 2.46772 lakhs (2009) (85,000 in 1984) registered homeopath physicians (20% of all physicians), churns out no less than 13,000 homeopaths (12,371 got admission in BHMS and 1040 in M.D. in 2009) every year.

Infrastructure & Resources

Homeopath Physicians giving their services in 2,860 hospitals (out of which 307 are pure homeopathy hospitals, maximum in Maharashtra, 18.8%) with a total of 45,720 beds (11,000 in 1990), and in 10,000 dispensaries in public sector.

Ref: Legal Status of Traditional Medicine and Complementary/Alternative Medicine A Worldwide Review, WHO, 2001, pp.142 FULL TEXT

In India most of the Government run clinics (2500) and hospitals have an outpatient homeopathic clinics. And some private hospitals such as Escorts, GangaRam, Safdurjung, Artemis, etc

2006: There were 28 homeopathic dispensaries in Delhi in 1978 and the number now has gone up to 78. The number of patients taking homeopathic medicines has increased from around 800,000 patients in 1997 to 13,62,174 patients in 2006

Reference: Business Standard

2009: 675 homeopathy doctors have been appointed in Gujarat under the National Rural Health Mission of the government of India, and 182 part-time government homeopathy dispensaries have been upgraded to full-time status

35 CGHS dispensaries (2009)

2010: 398 (199 GMP-complaint)homeopathic pharmaceutical companies (West Bengal state has the highest numbers)

Around 7% of all the ambulances are staffed by homeopathic personnel

Ref: Martin Dinges, ’Homöopathie in Indien: Ein Absteiger im indischen Gesundheitssystem?’ in ZKH 2008; 52 (2) 60

Number of users of homeopathy

In fact, over 100 million people in India depend solely on this form of medical care. (This number does not include the patients who consult a homeopath besides consulting another practitioner)

Reference: Raekha Prasad, Homeopathy booming in India. Lancet, 370: November 17, 2007, pp.1679-80.


69

According to a recent AC Nielson survey, while 62 per cent of the current homeopathy users have never tried allopathy, 82 per cent of homeopathy users would not switch to conventional treatments.

Size of Homeopathy Market

2010: According to Wall Street Journal, by The Associated Chambers of Commerce and Industry of India (ASSOCHAM) estimates, the homeopathy market is worth 26 billion rupees (€391 million) and growing at 25% a year.

2012: ASSOCHAM says that homeopathy Industry Likely to be Rs. 4,600 crores and by 2017, homeopathy market to Touch Rs 52,000 crore

Budget

A budget of €260 million of the AYUSH Department is available for homeopathy and much of it is spend on homeopathic research, education and health care

Ref: Raekha Prasad. Homeopathy booming in India. Lancet, 370: November 17, 2007, pp.1680.

Expenditure on Homeopathy: Department of AYUSH has invested Rs. 678.97 crore (actual expenditure of the department) in 2009-10. The provisional actual expenditure for 2010-11 is 844.53 crore.

Exports

According to AYUSH 2010 report, Rs. 5.58 crores of homoeopathic medicines and Rs. 2.83 crores of biochemic medicines have been exported in 2009-10.

Cost-Effectiveness

A New Delhi study (among more than 1 million homeopathic patients) has shown that almost 50% chose homeopathic treatment due to its low cost

Ref: ‘Cost Effectiveness and Efficacy of Homeopathy in Primary Health Care Units of Government of Delhi, 60th International Homeopathic Congress LIGA Congress, Berlin, 2005, pp.12 FULL TEXT

A visit to a homeopathic doctor costs less than half the price charged by a medical doctor in India

Ref: Raekha Prasad. Homeopathy booming in India. Lancet, 370: November 17, 2007, p.1679.

Federation of Indian Homoeopathic Associations – FIHA

Status of homeopathy in America

North America

North American Society of Homeopaths

USA


70

1825: Dr.Hans Burch Gram, MD, a Danish physician introduced homeopathy in USA

1844: American Institute of Homeopathy

Homeopathy, Economics, and Government //1847-1947

National Center for Homeopathy

Online Directories of Qualified Homeopaths in the US

Scope of Homeopathy in USA

1854: Abraham Lincoln (1809-1865), before Lincoln was elected president, he as a lawyer prepared a state legislative proposal to charter a homeopathic medical college in Chicago. Ref:http://www.huffingtonpost.com/dana-ullman/abraham-lincoln-homeopathy_b_2177808.html

1938: FDA approved Homeopathic medicines

1993: The New England Journal of Medicine reported that 2.5 million Americans used homeopathic remedies and 800,000 patients visited homeopaths in 1990, and it has continued to grow.

From 1990 to 2000, sales of homeopathic products in the United States rose 1000% (Sayner-Flusche 2000). According to the National Center for Homeopathy, sales of homeopathic remedies in the US are over $300 million and are increasing by 12% per year. National drugstore chains carry homeopathic products and the number of professional practitioners in the US has increased from 200 in the 1970s to 3,000 today. (Stehlin, 1996).

Ref: Canadian Journal of Media Studies

A federally funded survey in 2007 found that in the previous year (2006) nearly 5 million Americans used homeopathic remedies, Washington Post,27 Oct 2009

Canada

Homeopathic Medical Council of Canada

Canadian Society of Homeopaths

The National United Professional Association of Trained Homeopaths

Canadian Consumers Centre for Homeopathy

Professional Homeopathy in Canada and Quebec

Mexico

Homeopathy in Mexico

South America

Homeopathy in Columbia

Homeopathy in Argentina


71

Status of homeopathy in other countries

Homeopathy in Israel

Homeopathy in Malaysia, New Zealand

Homeopathy in South Africa

Homeopathy in Asia, Africa

Spread of Homeopathy World Wide

1796: Germany (Hahnemann)

1816: Austria (M. Marenzeller)

1820: England (Stapf cured Adelaide who later become a queen), Spain (Querol and Folch)

1821: Denmark (Lund), Italy (Necher u.a.)

1822: Hungary (J. v. Bakody)

1823: Russia (Adam)

1824: Poland (Bigel)

1825: United States (Hans Burch Gram)

1826: Sweden (Wahlenberg)

1827: Switzerland (Siegrist), Surinam (Hering)

1829: Belgium (van Moor)

1830: South Africa (Philip), France (Graf Des Guidi)

1831: Holland (J. Schonfeld)

1835/1839: India (John Martin Honigberger)

1836: Portugal (F.G. Galvao)

1837: Brazil (Jahn, 1837), Ireland (C. Luther), Columbia

1840: Australia (Dr William Sherwin)

1845: Cuba (J. Bramon), China (Macao/Conaton, Lagrenee, Yvan, Callery)

1847: Mozambique (Monteiro)

1848: Chile (Garcia, Aug. Gusmao), Paraguay (Chedifer), Canada (v. Schrader, Lancaster)

1849: Uruguay (Korth, Estrazulas, Lopez)


72

1850: New Zealand (William Purdie)

1851: Egypt (Mure, v. Sonnenberg)

1852: Sudan (Mure)

1853: Mexico (Navarette)

Ref: The Spread of Homeopathy, Adapted from Rudolf Tischner’s 1939 treatise Geschicthe Der Homoopathie (History of Homeopathy) By Jay Yasgur, R.Ph., M.Sc., JAIH Spring 1998, Vol. 91, No.1

Significant Years

1779: Dr. Hahnemann awarded M.D. with honours in conventional medicine from University of Erlangen

1790: Hahnemann became the first person to test the effect of drug (Cinchona) on healthy human being, findings appeared under the title, “Experiments concerning a new principle for the discovery of the healing forces of drug substances besides a short review of what is known so far”, Journal of Practical Medicine, Vol.1, Issue 1, 1796

1792: Dr. Hahnemann advocated healthy accommodation for the sick, before anyone else

1795: He advocated improvements in public hygiene measures, before anyone else

1796: Principle of Similars

1797: In one of his publication in Journal of practical Medicine, he distinguished between “dynamically” and “chemically” acting medicines

1799: Homeo-prophylaxis introduced by Dr. Hahnemann

1801: Law of minimum dose

1801: Potentisation introduced

1805: Hahnemann crossed Avogadro limit (not known then), potency 18c appears for the first time.

1807: The term ‘homoeopathy’ and ‘homeopathic” was first published inJournal of Practical Medicine

1810: Organon of Medicine, 1st edition: Law of Simplex

1811: Hahnemann introduced First Materia Medica in homeopathy (Materia Medica Pura)

1822: First homeopathy Journal (german): Dr. Johann Ernst Stapf’s Archive for homoeopathic healing art

1825: First homeopathic pharmacopeia by Carl Gottlob Caspari

1828: The chronic Diseases: their nature and homoeopathic treatment published

1829: Organon of Medicine, 4th edition: Theory of Chronic Miasms


73

1829: A Society was formed under the name -Society for the Promotion and Development of Homoeopathic Medicine with Hahnemann as its president. It was later renamed The Central Homoeopathic Union.

1829 Sept 19: World’s First placebo controlled trial conducted by a german homeopath Hermann in Russia(19 sept 1829-19 Feb 1830)

1829: Theory of Miasms

1832:First homeopathy repertoryby Dr. Clemens von Bonninghausen(“The Repertory of the Anti-Psoric Remedies”)

1833: Organon of Medicine, 5th edition: Doctrine of Vital Force, wet doses introduced

1833: Potencies prepared in De-cimal scale (X or D) introduced by Hering

1833: Central Homoeopathic union was instrumental in establishing first Homoeopathic hospitalin Germany

1833: First English translation of the Organon by Charles H Devrient with notes by Samuel Stratten in Dublin

1835: World’sFirst Double-Blind Randomised Placebo Controlled Trialwas conducted by a german homeopath Johann Jacob Reuter (Natrum Mur 30c vs placebo)

1837: Dynamisation introduced

1838: Benoit Mure automise the potentisation process, built the first potentisation machine

1841: Dr. Hahnemann identified the need for healthy housing and a healthy diet, including avoidance of excess use of sugar and salt, before anyone else

1842: Organon of Medicine, 6th edition written: introduced new scale of potency ‘infinitesimal dilutions’

1856 July 28: Unknown author ‘NE’ in the German journalAllgemeine Homöopathische Zeitungintroduced Hahnemann’s new scale of potency ‘infinitesimal dilutions’. Before that only Hahneman’s wife and Bönninghausen knew about this new scale of potency. Later, Dr. Pierre Schmidt of Geneva termed this new scale as “50 Millesimal”. Rudolf Flury gave the abbreviation ‘LM’. The name ‘Q-potency’ was introduced by Jost Kunzli

1860: First homeopathy Journal (English): The North American Journal of Homeopathy

1881: Blood Pressure measuring instrumentSphygmo-graphwas invented by a UK homeopath Robert Ellis Dudgeon

1887: Arndt-Schultz Law

1910: Tuberular Miasm introduced by Dr. John Henry Allen in his book “Chronic Miasms”

1921: Organon of Medicine 6th edition (German) published

1922: Organon 6th edition (English) by Dr.William Boericke published


74

1988: Memory of water (Dr. Jacques Benveniste, Ig Nobel laureater)

1994: Potentisation creates molecular clusters in water (G S Anagnostatos)

1999: Potentisation alters the properties of Water (Elia V, Niccoli M)

2001: Alcohol forms clusters with water (Wisniewski)

2005: Potentisation alters the structure of water (Dr. Rustom Roy)

2006: PPR Entanglement (Dr. Milogram)

2008: homeopathic medicines have stable and unique molecular structure with recognizable properties (Dr. Rustom Roy)

2009: Potentisation creates nano-structures (Dr. Luc Montagnier, Nobel laureate)

2010: Metal-derived homeopathic medicines in 200c potency retains nano-grams of fine nano-particles (5-15 nm) of the original starting material [Indian Institute of Technology (IIT), Bombay] 2011: Plant-derived homeopathic medicines in 15c potency retains crystalline nanoparticles (100 nm) of the original starting material (IIT Delhi)

Popularity of Homeopathy

At an AMA meeting, Dr. J.N. McCormack of Kentucky, who was the driving force behind the 1903 re-organisation of the AMA, said: “We must admit that we never fought the homeopath on matters of principle. We fought him because he came into the community and got the business.”

Homeopathy’s popularity is growing by leaps and bounds. Homeopathy is the fastest growing medicine (at 20% a year) in the world.

A ranking of the world’s top healing systems (including pharmaceutical drug therapy) carried out in 2003 had homoeopathy second only in popularity to Traditional Chinese Medicine

Ref: Kemper KJ, Jacobs J, Homeopathy in Pediatrics- No harm likely but how much good? Contemporary Pediatrics, May, 2003, 20, 97-111.

2005: Lancet: “The more dilute the evidence for homeopathy becomes, the greater seems its popularity”.

2008: In Global TGI survey where people were asked whether they trust homeopathy the following percentages of people living in urban areas said YES: 62% in India, 58% Brazil, 53% Saudi Arabia, Chile 49%, United Arab Emirates 49%, France 40%, South Africa 35%, Russia 28%, Germany 27%, Argentina 25%, Hungary 25%, USA 18%

Dignitaries endorsing/supporting homeopathy

What Nobel Laureates said on Homeopathy?

The Homeopathic Revolution: WhyFamous people and cultural heroes love homeopathy

Which sports persons uses homeopathy and why?

Why celebrities choose homeopathy?


75

Conclusions

The regulation of health care practice varies from one country to another. As far as people demand quality multi-dimensional homeopathy health care, governments are obliged to provide. Undoubtedly, homeopathy is the medicine for the 21st century.

Further Reading Mechanism of Action of high dilutions of homeopathic medicines

Related Post Scientific Research in Homeopathy

Further Viewing

Albums on Homeopathy


76

Met speciale dank aan Ellen Vader (Aleph Nieuwsbrief)en Christel Lombaerts (CHK)voor het opzoekwerk en het beschikbaar stellen van informatie.

Dossier Homeopathie

Documents

Transcript of Dossier Homeopathie